Ξεκινούν αύριο οι διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης με τους θεσμούς

Με το υπερταμείο των αποκρατικοποιήσεων να είναι πρώτο στην ατζέντα των συζητήσεων, αρχίζουν αύριο το πρωί, μετά από την ολιγοήμερη καθυστέρηση, οι διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης με τους θεσμούς για τη δεύτερη αξιολόγηση....

Όπως έχει διαμηνύσει το οικονομικό επιτελείο, η αξιολόγηση πρέπει να έχει κλείσει έως το Eurogroup της 5ης Δεκεμβρίου, για να ληφθούν και οι αποφάσεις για τη διευθέτηση του χρέους και την ένταξη της χώρας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης (QE) της ΕΚΤ.

Μεταξύ των βασικών θεμάτων που θα τεθούν προς διαπραγμάτευση, είναι οι αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο και τα πρωτογενή πλεονάσματα, ο εξωδικαστικός συμβιβασμός για τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια, η ενίσχυση του ανταγωνισμού (άνοιγμα επαγγέλματος μηχανικών, αδειοδοτήσεις, απελευθέρωση αγοράς ενέργειας κ.ά.), το Δημόσιο, οι αποκρατικοποιήσεις και η στελέχωση του νέου ταμείου κ.λπ.

Σύμφωνα με πληροφορίες, οι επικεφαλής των κλιμακίων των θεσμών θα παραμείνουν στην Αθήνα για περίπου μια εβδομάδα και θα επανέλθουν μετά από το Eurogroup της 7ης Νοεμβρίου, καθώς η πρώτη εβδομάδα του επόμενου μήνα θεωρείται «εβδομάδα διακοπών» στην Ευρώπη.

Το πρόγραμμα των αυριανών συναντήσεων με τους επικεφαλής των κλιμακίων, σύμφωνα με πηγές του υπουργείου Οικονομικών, έχει ως εξής:

*10:00- 11:30. Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών & Περιουσίας (υπερταμείο)- υπουργός Οικονομικών, Ευκλείδης Τσακαλώτος.
*11:30- 12:00. Ληξιπρόθεσμα - Ευκλείδης Τσακαλώτος.

*12:00- 13:00. Εκπαίδευση- υπουργός Παιδείας, Νίκος Φίλης.

*16:00- 17:00. Διαφθορά- υπουργός Δικαιοσύνης, Νίκος Παρασκευόπουλος.

*17:00- 18:00. Ενέργεια/Κτηματολόγιο- υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Πάνος Σκουρλέτης.

To χρέος στο επίκεντρο της συνάντησης Τσίπρα-Σουλτς στις Βρυξέλλες

Ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας στην συνάντησή του με τον τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Μάρτιν Σουλτς, υπενθύμισε ότι το χρέος συνδέεται με την συμφωνία του Μαΐου και για αυτό ως το τέλος του χρόνου θα πρέπει να υπάρξει λύση που θα το καθιστά βιώσιμο...

 

Η ανάγκη τήρησης των συμφωνιών για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους ήταν το κεντρικό μήνυμα της συνάντησης του πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, με τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Μάρτιν Σουλτς, λίγο πριν την έναρξη των εργασιών της συνόδου κορυφής της ΕΕ, σήμερα στις Βρυξέλλες, σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές.

Οι ίδιες πηγές ανέφεραν ότι στη συνάντηση με τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ο πρωθυπουργός έθεσε το ζήτημα του χρέους, επισημαίνοντας ότι η ελληνική κυβέρνηση προτίθεται να ολοκληρώσει τη δεύτερη αξιολόγηση σύντομα και εντός των χρονοδιαγραμμάτων. Ο κ. Τσίπρας υπενθύμισε ότι η ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης συνδέεται με τη συμφωνία του περασμένου Μαϊου για το ελληνικό χρέος και ως εκ τούτου επιθυμεί έως το τέλος του χρόνου να υπάρξει λύση που θα το καθιστά βιώσιμο. «Ευήκοον ους» από τον κ. Σουλτς, σημείωσαν οι κυβερνητικές πηγές για τη θέση της ελληνικής πλευράς για το χρέος, επισημαίνοντας ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και ειδικότερα οι Επιτροπές Οικονομικών Υποθέσεων και Απασχόλησης έχουν συμβάλει στην προώθηση της συζήτησης για το χρέος και θα συνεχίσουν να το κάνουν.

Αύριο το πρωί, σύμφωνα με το ΑΠΕ,  ο πρωθυπουργός θα συναντηθεί με τη Γερμανίδα καγκελάριο, Άγγελα Μέρκελ. Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, ο κ. Τσίπρας αναμένεται να συναντηθεί, στο περιθώριο της συνόδου, με τον Πρόεδρο της Γαλλίας, Φρανσουά Ολάντ και τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκή Επιτροπής, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ.
ΑΠΕ

Πού το πάει ο Ερντογάν

Ο αναθεωρητισμός μπορεί να έλκει αρκετούς, αλλά δεν αποτελεί λύση στις εντεινόμενες προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Αγκυρα. Από την άλλη, ο βαθμός «έκθεσης» της Δύσης και η ανησυχία αποσταθεροποίησης της Τουρκίας χρησιμοποιούνται από τον Ερντογάν για να καταγράψει –χωρίς αντιδράσεις– σειρά διεκδικήσεων...

Το νέο ρεσιτάλ Ερντογάν βρίσκει εξήγηση σε τρία επίπεδα:

1ον. Στην αναβίωση της νεοοθωμανικής ιδέας ενός ιδιότυπου πανισλαμισμού, βάσει του οποίου η Αγκυρα αποτελεί την προστάτιδα δύναμη των απανταχού σουνιτών μουσουλμάνων. Η Τουρκία διεκδικεί λόγο και ρόλο σε μία ευρύτερη περίμετρο πολύ πέρα της επικράτειάς της, νομιμοποιούμενη δήθεν από τη γλωσσική, πολιτιστική και θρησκευτική διασύνδεση με μουσουλμανικούς πληθυσμούς. Αυτή η μεγαλομανής αφήγηση αναιρέθηκε εν τοις πράγμασι τη δεκαετία ’90, όταν ο Οζάλ διατεινόταν για την ύπαρξη μουσουλμανικού τόξου στις ίδιες ακριβώς περιοχές που το προσδιόρισε και ο Ερντογάν (μεταξύ Αδριατικής και Κ. Ασίας). Πιο πρόσφατα, όταν η Τουρκία αποπειράθηκε να υψώσει το ανάστημά της έναντι της Κίνας για τους Ουιγούρους και της Ρωσίας για τους Τουρκομάνους της Κριμαίας, «μαζεύτηκε» γρήγορα, προτού πλήξει καίρια τις σχέσεις της με τις δύο χώρες. Η ενίσχυση της αίσθησης του μεγαλείου απαντά και στις θεωρίες διαμελισμού που διακινούνται ιδίως μετά το πραξικόπημα, με τον Ερντογάν σε ρόλο εγγυητή.

2ον. Στην εξαίρεση της Αγκυρας από την έναρξη των πολεμικών επιχειρήσεων στη Μοσούλη. Ενώ, λοιπόν, η Τουρκία πασχίζει να επανακάμψει στη Μέση Ανατολή, προθυμοποιούμενη να πλήξει θέσεις του Χαλιφάτου σε Συρία και Ιράκ, συναντά τη διστακτικότητα Αμερικανών και περιφερειακών δρώντων να την συμπεριλάβουν στους σχεδιασμούς τους. Θορυβημένη από τον κουρδικό «κίνδυνο», αντιλαμβάνεται τον κίνδυνο οι εξελίξεις (εδαφικά και διπλωματικά) να αρχίσουν να διαμορφώνονται χωρίς να μπορεί να τις συν-καθορίσει. Με τέτοιες δηλώσεις όχι μόνο υπενθυμίζει τα ειδικά συμφέροντά της στην περιοχή, αλλά προβαίνει και σε έναν έμμεσο εκβιασμό ενδεχόμενης διασάλευσης της περιφερειακής τάξης, εφόσον δεν ληφθούν υπόψη οι θέσεις της στο νέο status quo της Μ. Ανατολής.

3ον. Στην ανάγκη διατήρησης του εθνικού φρονήματος σε υψηλά επίπεδα. Σε συνθήκες παράτασης της κατάστασης έκτακτης ανάγκης, διώξεων αντιφρονούντων, καθολικής αποδυνάμωσης πυλώνων του κράτους, εν μέσω πολέμου με το PKK στα νοτιοανατολικά της χώρας και ενδείξεων τρωτότητας έναντι της τρομοκρατίας, η διέγερση των εθνικιστικών αντανακλαστικών λειτουργεί συσπειρωτικά και αποπροσανατολιστικά για την τουρκική κοινωνία. Ενώ κρίνεται και χρήσιμη για το μέλλον, αφού ο προσεταιρισμός των εθνικιστικών κύκλων θα διευκόλυνε την πολυπόθητη για τον Ερντογάν τροποποίηση του συντάγματος είτε μέσω Εθνοσυνέλευσης είτε με την προσφυγή στις κάλπες.

Ο αναθεωρητισμός μπορεί να έλκει αρκετούς, αλλά δεν αποτελεί λύση στις εντεινόμενες προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Αγκυρα. Από την άλλη, ο βαθμός «έκθεσης» της Δύσης και η ανησυχία αποσταθεροποίησης της Τουρκίας χρησιμοποιούνται από τον Ερντογάν για να καταγράψει –χωρίς αντιδράσεις– σειρά διεκδικήσεων.

Κωνσταντίνος Φίλης*/ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

*Ο δρ Κωνσταντίνος Φίλης είναι διευθυντής Ερευνών του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων.

Χανς Βέρνερ Ζιν: «Η Γερμανία θα έπρεπε να είχε χαρίσει χρήματα στην Ελλάδα»

Ο Χανς Βέρνερ Ζιν καταφέρεται εναντίον της θεσμοθετημένης χορήγησης δανείων. Αλλά υποστηρίζει ότι τα πακέτα στήριξης διευκόλυναν πέρσι τους Τσίπρα και Βαρουφάκη και έτσι δε χρειάστηκε να τα βάλουν με τις τράπεζες...

Επίσημα ο Χανς Βέρνερ Ζιν είναι πλέον συνταξιούχος, αλλά αυτό περνάει απαρατήρητο. Μπορεί τον περασμένο Ιούνιο να παρέδωσε την προεδρία του Ινστιτούτου IFO του Μονάχου σε άλλα χέρια, αλλά συνεχίζει να βρίσκεται σε κίνηση, να δίνει ομιλίες για το πιο αγαπημένο του θέμα, το ευρώ, και να γράφει βιβλία, όπως το «Ο Μαύρος Ιούνιος: Brexit, προσφυγικό κύμα και ευρωκαταστροφή – Πως θα επιτύχει η νέα ίδρυση της Ευρώπης». Η ιδέα γι αυτό το βιβλίο του ήρθε αυθόρμητα, εκμυστηρεύεται ο Ζιν στον πρόλογο του βιβλίου, επειδή σοκαρίστηκε από την ετυμηγορία των Βρετανών.

Θυμός και απογοήτευση για το ευρώ

Ο Χανς Βέρνερ Ζιν παραμένει προσηλωμένος στην άποψη ότι το ευρώ έχει παταγωδώς αποτύχει. «Από ένα πρόγραμμα ειρήνης, κατέληξε στο να προκαλέσει έριδες ανάμεσα στις χώρες της Ευρώπης», δηλώνει σε συνέντευξη στην εφημερίδα Die Welt. «Οδήγησε τον ευρωπαϊκό νότο σε μια κατάσταση δανειακής φούσκας, που έσκασε στη διάρκεια της δημοσιονομικής κρίσης και προκάλεσε αστάθεια στις οικονομίες των χωρών του. Σήμερα, επικρατεί εκεί μαζική ανεργία και απογοήτευση για το ευρώ. Οι δανειστές στον ευρωπαϊκό βορρά έχουν θυμώσει, επειδή έπρεπε να στηρίξουν το νότο με προγράμματα διάσωσης και μεταφορά χρημάτων. Άρα, τόσο στο βορρά, όσο και στο νότο, επικρατεί απογοήτευση για το ευρώ».

Ο Χανς Βέρνερ Ζιν συνεχίζει τη σκέψη του λέγοντας ότι το κοινό νόμισμα προκάλεσε και καυγάδες ανάμεσα στις χώρες-μέλη, αφού με τα προγράμματα διάσωσης μεταφέρθηκαν ιδιωτικές αξιώσεις για χορήγηση δανείων στους ώμους κρατικών δανειστών. «Εάν δεν υπήρχαν τα προγράμματα διάσωσης, ο Τσίπρας και ο Βαρουφάκης θα έπρεπε πέρυσι να λογομαχήσουν με τράπεζες (σσ. για να πάρουν δάνεια). Αλλά με το πρόγραμμα του 2010, η Μέρκελ και ο Σόιμπλε έγιναν οι κύριοι δανειστές της Ελλάδας και τώρα γίνονται και αποδέκτες οργής».

"Γίνεται κακός ο Σόιμπλε"

Ο τέως πρόεδρος του Ινστιτούτου IFO του Μονάχου διαφωνεί με τη φιλοσοφία των προγραμμάτων διάσωσης. «Ελλείψει κάτι άλλου η Γερμανία θα έπρεπε να χαρίσει χρήματα στην Ελλάδα», απαντά σε σχετική ερώτηση του γερμανού δημοσιογράφου. «Ούτως ή άλλως τα χρήματα που έρευσαν στην Ελλάδα από το ξέσπασμα της κρίσης δεν πρόκειται να τα ξαναδούμε. Στην έξαρση της κρίσης θα έπρεπε να είχαμε χαρίσει στην Ελλάδα μικρά ποσά και όχι να δημιουργήσουμε ένα σύστημα που να νομιμοποιεί την έγερση αξιώσεων για δάνεια».

Ο Ζιν διευκρινίζει ότι όσα υποστηρίζει αφορούν τόσο τα δάνεια από το σύστημα εκτέλεσης πληρωμών Target, όσο και από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας ESM. «Τέτοιοι αυτοματισμοί προσφέρονται για καταχρήσεις» διευκρινίζει, «και όποιος προσπαθεί να συγκρατήσει αυτούς τους μηχανισμούς, όπως ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, γίνεται αμέσως ο κακός, επειδή δεν διαθέτει αρκετά δάνεια για τη διάσωση των χωρών». Ένας από τους πιο γνωστούς γερμανούς οικονομολόγους προφητεύει ότι σε δέκα χρόνια η ευρωζώνη δεν θα έχει τη σημερινή της μορφή. «Το ευρώ ως νόμισμα δεν θα καταποντιστεί, αλλά ορισμένες χώρες θα βγουν από το κοινό νόμισμα, και είναι σωστό να γίνει έτσι».

Ειρήνη Αναστασοπούλου/DW

Κατάπληξη, απογοήτευση και οδύνη για τον αργό θάνατο της κλασσικής παιδείας

Την ώρα που σε ολόκληρο τον πλανήτη ο Επιτάφιος του Θουκυδίδη θεωρείται ένας ανεκτίμητος και διαχρονικός πνευματικός θησαυρός, στην Ελλάδα, το λίκνο της δημοκρατίας, καταργείται η διδασκαλία του!

 

Εκατόν ενενήντα ένας Πανεπιστημιακοί Καθηγητές και άλλες πνευματικές προσωπικότητες – μέλη του International Hellenic Association (με έδρα το Delaware των ΗΠΑ), απέστειλαν σε ολόκληρη την πολιτική ηγεσία της Ελλάδος  (Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, Πρωθυπουργό, Πρόεδρο του κόμματος της συγκυβέρνησης, τον Υπουργό Παιδείας, τον Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, τους Αρχηγούς όλων των  πολιτικών  κομμάτων, όλα τα μέλη της Βουλής των Ελλήνων), την Ακαδημία Αθηνών, την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος, τα Ελληνικά Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα, τις Ελληνικές Φιλολογικές Ενώσεις (Εταιρεία Ελλήνων Φιλολόγων, Πανελλήνια Ένωση Φιλολόγων), τις εκπαιδευτικές συνδικαλιστικές οργανώσεις ΔΟΕ, ΟΛΜΕ, ΟΙΕΛΕ καθώς και στους εκπροσώπους της πνευματικής ζωής της χώρας ανοιχτή επιστολή με την οποία εκφράζουν την κατάπληξη, την απογοήτευση και την οδύνη τους για τον αργό θάνατο που επιφυλάσσεται στην Κλασσική Παιδεία.

Το πλήρες κείμενο της ανοιχτής επιστολής έχει ως εξής:

Οι υπογράφοντες Έλληνες Πανεπιστημιακοί Καθηγητές και άλλοι πνευματικοί άνθρωποι με κατάπληξη, απογοήτευση και οδύνη παρακολουθούμε τη διαρκή υποβάθμιση της κλασικής παιδείας στο γυμνάσιο και λύκειο της Ελλάδας, την οποία συστηματικά και εμπρόθετα προωθεί το Υπουργείο Παιδείας.

Μετά την πρωτοφανή κατάργηση στα λύκεια της διδασκαλίας του Επιταφίου που ο Θουκυδίδης αποδίδει στον Περικλή, δηλαδή ενός κειμένου, το οποίο προσφυώς έχει χαρακτηριστεί «Ο διθύραμβος της δημοκρατίας», καταφέρονται τώρα στο γυμνάσιο καίρια πλήγματα κατά της κλασικής παιδείας:

1. Με την αφαίρεση από κάθε τάξη μιας εβδομαδιαίας ώρας διδασκαλίας των Αρχαίων Ελληνικών.
2. Με την τοποθέτηση του μαθήματος εκτός των προαγωγικών και των απολυτηρίων εξετάσεων στο γυμνάσιο – ένα μέτρο που καθιστά τα Αρχαία Ελληνικά στην κυριολεξία «παρία» του ωρολογίου προγράμματος και προοιωνίζεται τη μελλοντική τυπική, πλέον, κατάργησή τους ως διδασκόμενου μαθήματος.

Είναι στ’ αλήθεια τραγικό να αναγνωρίζουν ομόφωνα οι ξένοι την τεράστια συμβολή της κλασικής παιδείας στη διαμόρφωση του πολιτισμού της Δύσης και την ίδια στιγμή να μεθοδεύεται ο οριστικός ενταφιασμός της παιδείας αυτής στην ίδια τη γενέθλια χώρα της! Με κίνδυνο, λοιπόν, να υποχρεωθούμε στην επανάληψη κοινοτοπικών αλλά αδιαφιλονίκητων αληθειών, ας μας επιτραπεί να επισημάνουμε τα εξής.

Στα αρχαία ελληνικά κείμενα διατυπώνονται κατά τρόπο καίριο και σαφή τα μεγάλα ανθρώπινα προβλήματα και συλλαμβάνονται οι αξίες που κατοχυρώνουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Όποιος «ζυμώνεται» με την αρχαία γραμματεία, στην οποία παρακολουθούμε τη σταδιακή επικράτηση και κυριαρχία του λόγου έναντι του μύθου, τείνει να αντιμετωπίζει άφοβα την αλήθεια, συγκινείται από τις εκφάνσεις του ωραίου, εθίζεται στην τήρηση του μέτρου, ασκείται στην αυτογνωσία και τον αυτοσεβασμό, μυείται στην απορία και την έρευνα και ενστερνίζεται το ιδεώδες της ελευθερίας. Αν οι διανοούμενοι και οι φιλόσοφοι σε διεθνές επίπεδο ξεκινούν από την αρχαία γραμματεία και επιστρέφουν διαρκώς σ’ αυτήν για να ανανεώσουν τις πηγές της έμπνευσής τους, αυτό συμβαίνει, γιατί η συγκεκριμένη γραμματεία αποτελεί πρώτης τάξεως αγωγή σκέψης και ήθους. Αυτά όλα βέβαια ισχύουν κατά μείζονα λόγο για τον Έλληνα μαθητή και σπουδαστή, του οποίου η εθνική συνείδηση και η πολιτιστική ιδιοπροσωπία συνδέονται άρρηκτα με τη ζωντανή και δημιουργική επικοινωνία  με το γραμματειακό πλούτο του ελληνικού παρελθόντος και ειδικότερα της Αρχαίας Ελλάδας.

Οι αρχαιοελληνικές, όμως, ιδέες και αξίες συνυφαίνονται άμεσα με την αρχαία ελληνική γλώσσα, μέσω της οποίας έχουν συλληφθεί και διατυπωθεί. Η εξοικείωση του Έλληνα μαθητή με την αρχαία ελληνική γλώσσα είναι πολλαπλά ευεργετική, γιατί:

1. Συμβάλλει στη «μετά λόγου γνώσεως» εκμάθηση και χρήση της Νέας Ελληνικής (Δημοτικής).
2. Προστατεύει από την εισβολή στη Νέα Ελληνική ξενόφερτων όρων και νεολογισμών.
3. Ελαχιστοποιεί τις περιπτώσεις κακοποίησης της μητρικής γλώσσας.
4. Καταπολεμά την τάση για εκφραστική προχειρότητα και γλωσσική ασυδοσία. Και το πιο σημαντικό,
5. Καθιστά δυνατή την εξοικείωση με τις παλαιότερες μορφές της γλώσσας μας, ώστε να επιτευχθεί η επικοινωνία με τη διαχρονική γραμματειακή παραγωγή της Ελλάδας.

Με αυτά τα δεδομένα, απευθύνουμε έκκληση στην πολιτική και την πνευματική ηγεσία της χώρας να μεριμνήσει για την ουσιαστική αναβάθμιση και ενίσχυση των κλασικών σπουδών στην ελληνική Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Η Αρχαία Ελληνική γλώσσα είναι το έδαφος στο οποίο ή Νέα Ελληνική ριζώνει και ανθοφορεί και όχι ο αντίπαλος της Νέας Ελληνικής. Καλούμε επομένως και τις Ελληνίδες και τους Έλληνες φιλολόγους να βάλουν με τον εαυτό τους και με την παιδεία του τόπου ένα ιστορικό στοίχημα: επιστρατεύοντας το πάθος, τον ενθουσιασμό, την έμπνευση, την ευρηματικότητα, το ταλέντο και το μεράκι που διαθέτουν, να εισαγάγουν αλλαγές στην διδασκαλία των Αρχαίων Ελληνικών με σκοπό να εμπνεύσουν στους μαθητές τους την αγάπη και το σεβασμό για το μάθημα, συμβάλλοντας έτσι στην παιδευτική ανάκαμψη και την πολιτιστική αναγέννηση της χώρας.

Οφείλουμε, επί τέλους να συνειδητοποιήσουμε ότι σε μια χώρα με υπογεννητικότητα, οξύτατη οικονομική κρίση, μαζική μετανάστευση νέων επιστημόνων στο εξωτερικό και εισροή χιλιάδων  μεταναστών και προσφύγων, η μεθοδευμένη αποκοπή των Ελλήνων μαθητών από την αρχαία ελληνική γλώσσα είναι για την παιδεία του τόπου ένα είδος πολιτιστικής γενοκτονίας, που μακροπρόθεσμα θέτει σε κίνδυνο την ίδια την εθνική επιβίωση του ελληνισμού. Αντίθετα, αν για την πολλαπλά χειμαζόμενη Ελλάδα ο τουρισμός θεωρείται η «βαριά βιομηχανία» της, η  ζωντανή σύνδεση των Ελλήνων μαθητών με την αρχαία ελληνική γλώσσα, καθώς και με τον αξιακό και το νοηματικό πλούτο της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, αποτελεί την ιδανικότερη αμυντική θωράκιση του ελληνισμού και μία από τις βασικότερες προϋποθέσεις για πολιτιστική και εθνική αναγέννηση της χώρας.

Ας πάψουμε να πριονίζουμε εμείς οι ίδιοι το πολιτιστικό κλαδί στο οποίο ακουμπάμε ως έθνος.

Οι καιροί δεν επιτρέπουν να «παίζομεν εν ου παικτοίς».

Ο καθένας ας αναλάβει τις ευθύνες του και ας εκπληρώσει το χρέος του.

Τα 191 ονόματα που προσυπογράφουν την ανοιχτή επιστολή αναφέρονται, κατά σειρά προσθήκης του ονόματος τους στον κατάλογο, στην ιστοσελίδα του ΙΗΑ.

Λεωνίδας Κουμάκης.

Συνέδριο ΣΥΡΙΖΑ: Η επικύρωση της μνημονιακής μετάλλαξης

Εκείνο που χαρακτήρισε το συνέδριο ήταν τα μεγάλα λόγια, τα οποία ακούστηκαν για μια ακόμη φορά από τον ίδιο εκφωνητή. Αυτό που φάνηκε έντονα ήταν η αγωνιώδης προσπάθεια του κ. Αλέξη Τσίπρα να τονώσει το κουρασμένο ακροατήριο του, να ανεβάσει τη χαμηλή αυτοπεποίθηση των συνέδρων και να δημιουργήσει προσδοκίες...

του Γιάννη Ανδρουλιδάκη* 

Το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ τα είχε όλα ή σχεδόν όλα. Από τις γραφικότητες του άτυπου εκπροσώπου της Εκκλησίας της Ελλάδας, κ. Καμμένου με την προσφώνηση «σύντροφοι και συντρόφισσες», η οποία έγινε δεκτή με ενθουσιασμό , μέχρι την παρουσία (άραγε και την ένταξη;) πρώην κορυφαίων στελεχών του ΠΑΣΟΚ, τα οποία έχουν συμβάλει στη μεταπολιτευτική σαπίλα του πολιτικοοικονομικού συστήματος της χώρας. Από την εμφάνιση αστυνομικών με πολιτικά μέσα στο συνεδριακό χώρο ( έτσι καταντούν όσοι πρωθυπουργοί χάνουν τη λαϊκή υποστήριξη να φοβούνται και τη σκιά τους) μέχρι τη διατύπωση «διαφωνιών» από σημαίνοντα μέλη του κόμματος και της κυβέρνησης. Διάλογος ουσιαστικός, όμως, φαίνεται να μην έγινε. Το βέβαιο είναι ότι οι αποφάσεις κινήθηκαν αυστηρά μέσα στο μνημονιακό πλαίσιο. Εξάλλου ο πρωθυπουργός φρόντισε εγκαίρως να υπενθυμίσει στα Λατινικά ότι οι συμφωνίες τηρούνται.

Εκείνο που χαρακτήρισε πάντως το συνέδριο ήταν τα μεγάλα λόγια, τα οποία ακούστηκαν για μια ακόμη φορά από τον ίδιο εκφωνητή. Αυτό που φάνηκε έντονα ήταν η αγωνιώδης προσπάθεια του κ. Τσίπρα να τονώσει το κουρασμένο ακροατήριο του, να ανεβάσει τη χαμηλή αυτοπεποίθηση των συνέδρων και να δημιουργήσει προσδοκίες. Έτσι δανείστηκε σλόγκαν του ΠΑΣΟΚ ( να ξανασηκώσουμε τον ήλιο πάνω από την Ελλάδα) και λόγια του Ηλιού, χρησιμοποίησε φράσεις γεμάτες βερμπαλισμό και ποιητικές εκφράσεις και έδωσε ξανά υποσχέσεις για διευθέτηση του χρέους σύντομα. Μάλιστα υπογράμμισε ότι δε θα δεχτεί άλλες αναβολές. Λίγο αργότερα το αφεντικό του, ο κ. Σόιμπλε, του τράβηξε το αυτί και τον επανέφερε στην τάξη δηλώνοντας ότι η όποια συζήτηση για το χρέος θα γίνει μετά το 2018. Μίλησε , επιπλέον, για σταθερές συμμαχίες, που μόνον εκείνος βλέπει να οικοδομούνται στην Ευρώπη, καυχήθηκε ότι η κυβέρνηση του είναι για τα δύσκολα και ξαναθυμήθηκε το όραμα του , δηλαδή το σοσιαλισμό του 21ου αι. Λόγια της καραβάνας.

Επιπλέον ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ ξεκαθάρισε με έμφαση ότι η έξοδος από το ευρώ δεν αποτελεί προοδευτικό σχέδιο. Άρα τέτοιο είναι ο δικός του μονόδρομος, δηλαδή η παραμονή στην ευρωζώνη και η εφαρμογή της πιο σκληρής λιτότητας που εκτόξευσε την ανεργία, πολλαπλασίασε τη φτώχεια, οδήγησε σε μαρασμό την ελληνική οικονομία και βύθισε σε απόγνωση την ελληνική κοινωνία; «Η έξοδος θα οδηγούσε σε μια ιστορικού χαρακτήρα στρατηγική ήττα», είπε. Δεν μας πάει, λοιπόν, εκεί και μάλιστα με μαθηματική ακρίβεια ο επτάχρονος μνημονιακός τυφώνας, η λεηλασία του πλούτου, το ξεπούλημα των δημόσιων υποδομών και η υποταγή της χώρας στους τοκογλύφους; Στον εικονικό κόσμο του πρωθυπουργού την απάντηση έδωσε η ίδια η πραγματικότητα. Την ώρα που μιλούσε εκατοντάδες πολίτες στήθηκαν σε μια ακόμη τεράστια ουρά για να πάρουν μια σακούλα με τρόφιμα που προσέφερε μια ΜΚΟ στην Αχαρνών. «Η αλήθεια τυφλώνει όπως το φως», είπε ο A. Camus

Ακούστηκαν, ωστόσο, και άλλα ωραία κυρίως από στελέχη της τάσης των 53 με κορυφαία τη φράση του κ. Λάμπρου ότι «το μνημόνιο δεν είναι δικό μας(!!!)». Εδώ η λογική σηκώνει τα χέρια ψηλά. Αλήθεια ποιοι υπέγραψαν και εφαρμόζουν το μνημόνιο; Δεν είναι ο υπουργός Οικονομικών και επικεφαλής της τάσης των 53 που διαπραγματεύτηκε τη συμφωνία και την ακολουθεί πιστά; Δεν κυβερνά τη χώρα ο ΣΥΡΙΖΑ; Σε ηλίθιους απευθύνονται; Τόσο πολύ υποτιμούν τη νοημοσύνη μας;

Μάλλον, γιατί δε σταμάτησαν εδώ. «Σε λίγο θα χαράξει» τόνισε στη δευτερολογία του ο πρωθυπουργός κλείνοντας τις εργασίες του Συνεδρίου. Αυτό αποτελεί δημόσια αποδοχή ότι η ακολουθούμενη πολιτική του πιο ακραίου νεοφιλελευθερισμού θα μας βγάλει από το αδιέξοδο και επικυρώνει με απόλυτο τρόπο τη μνημονιακή μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ. Κυνικοί, αναξιόπιστοι, λαϊκιστές και προκλητικοί ο κ. Τσίπρας και μια πλειάδα στελεχών μεταμορφώθηκαν σε πολιτικούς απατεώνες. Αυτή η συμπεριφορά αποτελεί πραγματικά ιστορική ήττα όχι για την αριστερά με την οποία δεν έχουν καμία σχέση, αλλά για την κοινωνία που τους εμπιστεύτηκε. Κανένα ψέμα δεν αντέχει στο χρόνο (αλλ’ ουδέν έρπει ψεύδος εις γήρας χρόνου) μας υπενθυμίζει ο Σοφοκλής στους Ιχνευτές. Αιώνια αλήθεια ειδικά για εκείνους που είναι συστηματικοί ψεύτες, κ. πρωθυπουργέ.

*Ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης είναι εκπαιδευτικός στο 6ο Λύκειο Καλαμάτας