Η μεγάλη απάτη της μείωσης του χρέους

Με άλλα λόγια η συζήτηση της βιωσιμότητας του χρέους εκείνης της περιόδου μας οδήγησε σε ότι φαίνεται να επιδιώκει σήμερα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Συν ένα ακόμη επικαιροποιημένο πρόγραμμα δημοσιονομικής ασφυξίας και ξεπουλήματος... 

Ξανά μανά τα ίδια. Είναι το χρέος βιώσιμο; Όχι απαντά η κυβέρνηση και θέτει τις "αποφάσεις" για το χρέος της Ελλάδας στην κορυφή της ατζέντας. Μάλιστα σε συνέντευξή του στην Wall Street Journal (18/11), o υπουργός οικονομικών Ευ. Τσακαλώτος δήλωσε ούτε λίγο, ούτε πολύ ότι θα είναι "καταστροφή για την Ελλάδα η μη μείωση του χρέους τώρα».

Συγκεκριμένα μιλώντας στην αμερικανική εφημερίδα αμέσως μετά την αποχώρηση του Ομπάμα από την Αθήνα, ο κ. Τσακαλώτος προειδοποιεί ότι τυχόν αναβολή για τη λήψη της απόφασης θα θέσει σε κίνδυνο τις ελπίδες της χώρας για ανάκαμψη το 2017 καθώς και ότι οι επόμενες εβδομάδες προσφέρουν μια σημαντική ευκαιρία για την Ευρωζώνη να αποδείξει ότι μπορεί να διορθώσει και όχι να αποφεύγει τα προβλήματά της.

Μα καλά τώρα ανακάλυψαν ότι το χρέος της Ελλάδας δεν είναι βιώσιμο κι ότι η μη μείωσή του οδηγεί σε καταστροφή την χώρα; Ή μήπως παίζεται το σύνηθες παιχνίδι για να καταλήξουν τελικά δανειστές και εγχώριοι δοσίλογοι σ' ένα νέο κύκλο μνημονιακών πολιτικών και (αντί)μεταρρυθμίσεων;

Ας μην ξεχνάμε ότι όλες οι κυβερνήσεις κατοχής της πατρίδας μας έχουν εξαρχής υπογράψει και έχουν αποδεχθεί ότι το χρέος της Ελλάδας είναι βιώσιμο. Αρκεί αφενός να κυνηγούν διαρκώς με ανελέητες φοροεπιδρομές και διαρκείς μειώσεις πρωτίστως των κοινωνικών δαπανών του κράτους τα δημοσιονομικά πλεονάσματα που ζητούν οι δανειστές. Και αφετέρου να εφαρμόζουν τα προγράμματα (αντι)μεταρρύθμισης και ξεπουλήματος της χώρας.

Μην ξεχνάμε ότι αμέσως μόλις έγινε το γνωστό κούρεμα του δημοσίου χρέους με PSI το 2012, η τότε κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ συμφώνησε με τους δανειστές ότι το χρέος δεν χρειάζεται καμιά άλλη ρύθμιση ή μείωση γιατί το μόνο που μένει για να γίνει βιώσιμο είναι το σισύφειο κυνηγητό του πρωτογενούς πλεονάσματος και το γενικό ξεπούλημα. Στην ανακοίνωση-συμφωνία του Eurogroup στις 27 Νοεμβρίου 2012 καθορίζονται τα εξής:

"Το Eurogroup σημείωσε ότι η προοπτική για τη βιωσιμότητα του χρέους της Ελληνικής κυβέρνησης έχει χειροτερέψει σε σύγκριση με τον Μάρτιο του 2012, όταν είχε κλείσει το δεύτερο πρόγραμμα, κυρίως εξαιτίας μιας επιδεινωμένης μακροοικονομικής κατάστασης και καθυστερήσεων στην εφαρμογή του προγράμματος. Το Eurogroup έκρινε ότι η απαραίτητη αναθεώρηση στους δημοσιονομικούς στόχους και η συνεπαγόμενη αναβολή ενός στόχου πρωτογενούς πλεονάσματος του 4,5% του ΑΕΠ από το 2014 στο 2016 απαιτεί μια ευρύτερη αντίληψη της βιωσιμότητας του χρέους, η οποία περιλαμβάνει χαμηλότερα επίπεδα χρέους μεσοπρόθεσμα, εξομάλυνση της τρέχουσας δύσκολης περιόδου χρηματοδότησης μετά το 2020 και διευκόλυνση της χρηματοδότησής του."

Κι αφού το Eurogroup τότε ενέκρινε την εξαγορά από τη δευτερογενή αγορά κρατικών ομολόγων της Ελλάδας, τη μείωση του επιτοκιακού κόστους των δανείων "διάσωσης" της Ελλάδας, αλλά και μορατόριουμ πληρωμής τους έως το 2021, δήλωνε: "Το Eurogroup εμπιστεύεται ότι οι από κοινού προαναφερθείσες πρωτοβουλίες εκ μέρους της Ελλάδας και των άλλων Κρατών – Μελών της ζώνης του ευρώ θα φέρουν το δημόσιο χρέος της Ελλάδας πίσω σε μια βιώσιμη τροχιά κατά τη διάρκεια της παρούσας και της επόμενης δεκαετίας και ότι θα διευκολύνουν μια σταδιακή επιστροφή στη χρηματοδότηση από τις αγορές."

Με άλλα λόγια η συζήτηση της βιωσιμότητας του χρέους εκείνης της περιόδου μας οδήγησε σε ότι φαίνεται να επιδιώκει σήμερα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Συν ένα ακόμη επικαιροποιημένο πρόγραμμα δημοσιονομικής ασφυξίας και ξεπουλήματος.

Είναι η εποχή του τέλους του success story που οδήγησε τη χώρα να δανειστεί εκ νέου από τις αγορές με πραγματικά επιτόκια σχεδόν διπλάσια από την περίοδο δανεισμού πριν από το μνημόνιο. Ο κ. Σαμαράς και η κομπανία του το ήξεραν πολύ καλά αυτό κι έτσι επέλεξαν το πολιτικό bail out προκειμένου να δώσουν την ευκαιρία στην αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ να μας οδηγήσει στο 3ο και χειρότερο μνημόνιο, που ήδη προετοιμαζόταν.

Και μπορεί μεν ο κ. Τσακαλώτος και η παρέα του στην κυβέρνηση να διαρρηγνύουν τώρα τα ιμάτιά τους για τη βιωσιμότητα του δημοσίου χρέους, αλλά πάλι δεν πρέπει να ξεχνάμε τι έχουν υπογράψει. Σχεδόν από τον πρώτο μήνα των δήθεν διαπραγματεύσεων της τότε κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αποκαλύπτεται το εξής: "Το ελληνικό χρέος είναι βιώσιμο χωρίς να χρειαστεί κάποιο «κούρεμά» του, παραδέχεται το οικονομικό επιτελείο σε ένα από τα δύο non papers που έδωσε η ελληνική αντιπροσωπεία στο Eurogroup μετά τις συζητήσεις που διεξήχθησαν σε τεχνικό επίπεδο μεταξύ Ελλάδας - Ευρωζώνης." (Καθημερινή, 19/2/2015)

Μόλις λίγες ημέρες αργότερα η κυβέρνηση Τσίπρα θα συμφωνήσει με το ανακοινωθέν του Eurogroup της 20ης Φεβρουαρίου 2015, το οποίο δήλωνε το εξής: "Οι ελληνικές αρχές επαναλαμβάνουν την αδιαμφισβήτητη δέσμευσή τους να τιμήσουν τις οικονομικές υποχρεώσεις τους προς όλους τους πιστωτές τους πλήρως και εγκαίρως. Οι ελληνικές αρχές δεσμεύθηκαν επίσης να εγγυηθούν τα απαραίτητα πρωτογενή δημοσιονομικά πλεονάσματα ή τα έσοδα που απαιτούνται για να εγγυηθούν τη βιωσιμότητα του χρέους, όπως όριζε το ανακοινωθέν του Γιούρογκρουπ του Νοεμβρίου του 2012. Οι θεσμοί, σε ό,τι αφορά τον στόχο για το πρωτογενές πλεόνασμα το 2015, θα λάβουν υπόψη τους τις οικονομικές συνθήκες του 2015."

Με τη συμφωνία αυτή δρομολογήθηκε το 3ο και χειρότερο μνημόνιο της χώρας. Τι λέει αυτή η συμφωνία; Κάτι πολύ απλό. Η κυβέρνηση Τσίπρα αποδέχθηκε και προσυπέγραψε ότι το χρέος είναι βιώσιμο αρκεί να κυνηγά πρωτογενή πλεονάσματα και να προχωρά σε (αντι)μεταρρυθμίσεις και ξεπούλημα - σύμφωνα με τη συμφωνία του Νοεμβρίου 2012 που αναφέραμε - μέχρις ότου πεθάνει η χώρα και ο λαός της.

Τη συμφωνία αυτή μαζί με την ψήφο και των υπολοίπων της μνημονιακής συμπολίτευσης (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, Ποτάμι, ΑΝΕΛ) την έκανε και νόμο του κράτους. Με το νόμο 4334, που δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ 80 (16 Ιουλίου 2015) και αφορά στην επικύρωση της Απόφασης της Συνόδου των Αρχηγών των Κρατών-Μελών της Ευρωζώνης της 12/7/2015, όχι απλά υιοθετείται η δήλωση της 20ης Φεβρουαρίου για τη λεγόμενη βιωσιμότητα του χρέους, αλλά δηλώνεται απερίφραστα και το εξής:

"Το Eurosummit επισημαίνει ότι το ονομαστικό κούρεμα του χρέους δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί. Οι Ελληνικές Αρχές επαναβεβαιώνουν την ανεπιφύλακτη δέσμευσή του να εκπληρώσουν τις οικονομικές τους υποχρεώσεις προς όλους τους πιστωτές πλήρως και εγκαίρως."

Καταλάβατε τι έχουν περάσει με νόμο του κράτους; Ότι δεν μπορούν με κανένα τρόπο να διεκδικήσουν ονομαστική μείωση του χρέους και ότι οφείλουν να το πληρώσουμε μέχρι τελευταίας δεκάρας. Πλήρως και εγκαίρως! Κι αυτό το ψήφισαν όλοι τους. Όχι μόνο η κυβερνητική παράταξη ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αλλά και η ΝΔ με το ΠΑΣΟΚ μαζί με τα άλλα κόμματα του μνημονίου.

Επομένως προς τι οι τωρινές δηλώσεις; Πρόκειται για παράσταση για το φιλοθεάμων κοινό, ώστε να προετοιμαστεί ένας νέος γύρος σκληρών (αντι)μεταρρυθμίσεων και ξεπουλήματος, προκειμένου το χρέος να γίνει βιώσιμο. Κρατηθείτε. Έχουν ήδη συμφωνήσει κυβέρνηση και αντιπολίτευση στα πολύ χειρότερα.

Δημήτρης Καζάκης / Γ.Γ. Ε.ΠΑ.Μ.

Πιέρ Μοσκοβισί : «Εφικτή η τεχνική συμφωνία...., δεν θέλουμε τέταρτο μνημόνιο»

Το σημερινό πρόγραμμα του Πιέρ Μοσκοβισί, ξεκίνησε με πρόγευμα εργασίας με τον πρόεδρο και τα μέλη του ΔΣ του ΣΕΒ και συνάντηση με την υπουργό Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, Εφη Αχτσιόγλου...

 

 

Το υπουργείο εργασίας αποδίδει ιδιαίτερη σημασία στη συνάντηση με τον Επίτροπο Πιέρ Μοσκοβισί, που προηγείται των συναντήσεων της Έφης Αχτσιόγλου στις Βρυξέλλες, την Τετάρτη και την Πέμπτη, με τις ηγεσίες και στελέχη πολιτικών ομάδων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Στόχος των επαφών αυτών, σύμφωνα με τον ιστοχώρο ert.gr, είναι να τονιστεί εκ νέου ότι «η Ελλάδα δεν μπορεί να αποκλίνει του ευρωπαϊκού κεκτημένου στον κρίσιμο τομέα των εργασιακών σχέσεων».

«Δεν μπορεί να υπάρχει λύση για τα εργασιακά που δεν θα περιλαμβάνει συλλογικές συμβάσεις», ανέφερε, σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, ο Αλέξης Τσίπρας στον κ. Μοσκοβισί, ο οποίος απάντησε πως «ούτε η Κομισιόν είναι διατεθειμένη για λύση που θα αντίκειται στο ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο».

Κυβέρνηση και εταίροι βρίσκονται πολύ κοντά σε συμφωνία για την ολοκλήρωση της β’ αξιολόγησης, εκτίμησαν χθες από την Αθήνα, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας και ο επίτροπος Οικονομικών Πιέρ Μοσκοβισί.

Παράλληλα αναφέρθηκαν και στην ανάγκη έναρξης συζήτησης για τα μέτρα μείωσης του χρέους στο Eurogroup της 5ης Δεκεμβρίου.

Ο Επίτροπος Οικονομικών , ο οποίος συναντήθηκε και με τους υπουργούς Οικονομίας και Οικονομικών, τόνισε ότι «μπορεί να υπάρξει συμφωνία σε επίπεδο τεχνικών κλιμακίων πριν από το τέλος της εβδομάδας, ώστε να ακολουθήσει ένα επιτυχημένο Eurogroup», ενώ τάχθηκε υπέρ της παραμονής του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα.

«Αναζητούμε μια λύση για τη βιωσιμότητα του χρέους που θα καθησυχάζει τις αγορές, θα επιτρέπει τη συμμετοχή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα και θα αποκαταστήσει την πρόσβαση της Ελλάδας στις αγορές», δήλωσε από την Αθήνα, το στέλεχος της ΕΚΤ Μπενουά Κερέ.

«Χρειαζόμαστε το ΔΝΤ στο πρόγραμμα και οι Θεσμοί εργάζονται από κοινού με την ελληνική κυβέρνηση σε πολύ καλό πνεύμα. Δεν μπορώ να κάνω κάποιο σχόλιο σαν να μιλάμε για διαιρεμένους θεσμούς», τόνισε ο Πιέρ Μοσκοβισί, μετά από τη συνάντηση με τον υπουργό Οικονομίας και Ανάπτυξης, Δημήτρη Παπαδημητρίου.

Πεπεισμένος ότι το 2017 θα είναι χρονιά «επιτυχούς ανάκαμψης για την Ελλάδα» και εν γένει την Ε.Ε. εμφανίστηκε ο Ευρωπαίος Επίτροπος στο 27ο συνέδριο του Ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου «H Ώρα της Ελληνικής Οικονομίας».

Ειδικά, όμως, για την περίπτωση της Ελλάδας τόνισε ότι είναι εξαιρετικά σημαντικό να καρποφορήσουν οι προσπάθειες που έχουν καταβληθεί μέχρι σήμερα, σημειώνοντας ότι δεν υπάρχει «κανένα περιθώριο εφησυχασμού».

Είπε ακόμη ότι υπάρχουν κάποια ενθαρρυντικά σημάδια και από την αγορά εργασίας, καθώς η ανεργία μειώθηκε κάτω του 24% από 27% πριν από τρία χρόνια. Έσπευσε βέβαια να συμπληρώσει ότι ο αριθμός των ανέργων παραμένει «εξαιρετικά υψηλός».

Κατά την άποψή του τέσσερα είναι τα «κλειδιά» για την εξασφάλιση της ευημερίας και της οικονομικής σταθερότητας στην Ελλάδα σε μακροπρόθεσμη βάση: «Η οικονομική ανάπτυξη θα πρέπει να είναι χωρίς αποκλεισμούς σε βάρος των μεσαίων και κατώτερων τάξεων, η αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής και η διασφάλιση της δίκαιης κατανομής των βαρών σε ολόκληρη την κοινωνία και τους φορείς, η συνεργασία όλου του πολιτικού φάσματος για τη διασφάλιση σταθερής οικονομικής διακυβέρνησης και εφαρμογής των μεταρρυθμίσεων και τέταρτον, «να γίνει πάλι η Ελλάδα ενεργός εταίρος στη ζώνη του ευρώ και στο ευρωπαϊκό της μέλλον».

Το πρόγραμμα του κ. Μοσκοβισί στην Αθήνα ολοκληρώνεται με επίσκεψη στο 7ο Δημοτικό Σχολείο του δήμου Γέρακα (ώρα 14.00, Αισώπου 11Β, Γέρακας), πρότυπο έργου ΣΔΙΤ (Σύμπραξη Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα), που συγχρηματοδοτείται από την ΕΕ (πρόγραμμα Jessica).

 

Εφικτή η τεχνική συμφωνία εντός της εβδομάδας δήλωσε χθες ο Μοσκοβισί

Την κοινή πεποίθηση ότι η κυβέρνηση και εταίροι βρίσκονται πολύ κοντά σε συμφωνία για την ολοκλήρωση της β’ αξιολόγησης εξέφρασαν ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας και ο Ευρωπαίος επίτροπος για Οικονομικές και Νομισματικές Υποθέσεις, Πιερ Μοσκοβισί, κατά την έναρξη της συνάντησης τους στο Μέγαρο Μαξίμου, σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές.

Από την πλευρά του, ο κ. Μοσκοβισί είπε ότι είναι ώρα και για εμάς να αναλάβουμε την ευθύνη μας και σημείωσε ότι πρέπει οπωσδήποτε να ξεκινήσει η συζήτηση για το χρέος και ότι βρισκόμαστε πολύ κοντά σε αυτή τη συζήτηση. Προσέθεσε ότι στο κρίσιμο Europgroup της 5ης Δεκεμβρίου πρέπει να ληφθούν σημαντικές αποφάσεις για να ανοίξει ο δρόμος για μια συνολική λύση, κάτι που θα είναι, όπως τόνισε, ένα πάρα πολύ θετικό σήμερα όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά για όλη την Ευρωζώνη.

Εξερχόμενος χθες από το Μεγάρο Μαξίμου, ο Πιέρ Μοσκοβισί τόνισε ότι «έχουμε πολύ ισχυρή και θετική πρόοδο στη δεύτερη αξιολόγηση», σημειώνοντας ότι μπορούμε να καταλήξουμε σε Staff Level Agreement πριν το τέλος της εβδομάδας, ώστε να έχουμε ένα επιτυχημένο Eurogroup την 5η Δεκεμβρίου, ανοίγοντας τον δρόμο για μια συνολική συμφωνία. Ανέφερε ότι «η Κομισιόν ήταν και είναι πάντα υπέρ μιας ισχυρής Ελλάδας εντός μιας ενισχυμένης Ευρωζώνης αφιερωμένης στην ανάπτυξη», για να υπογραμμίσει ότι «ξέρουμε ότι δεν μπορούμε να υπολογίζουμε στη λιτότητα γι’ αυτό». Επισήμανε ότι «πρέπει να είμαστε σοβαροί όσον αφορά στη δημοσιονομική πολιτική και τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, για να υπογραμμίσει ότι όμως ένα πράγμα είναι να είμαστε σοβαροί στο να ενδυμανώμουμε την οικονομία και άλλο η λιτότητα». «Και τώρα», είπε ο Πιέρ Μοσκοβισί, «είναι ώρα οι Έλληνες πολίτες να έχουν κάποια ανταπόδοση». «Εφόσον οι ελληνικές αρχές αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους, τότε οι εταίροι της πρέπει επίσης να αναλάβουν τις δικές τους».

Στο Ελληνοαμερικανικό Εμπορικό Επιμελητήριο

Από το βήμα του συνεδρίου του Ελληνοαμερικανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου, ο Ευρωπαίος επίτροπος έκανε επίσης λόγο για την ανάγκη να ολοκληρωθούν οι μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα, προσθέτοντας ότι η χώρα θα πρέπει να συνεχίσει και να ολοκληρώσει το δρόμο των μεταρρυθμίσεων και να μην υπάρξει επιστροφή σε μη βιώσιμες πολιτικές και πρακτικές της προ κρίσης εποχής. Ανέφερε δε, ότι «η χώρα έχει αντιμετωπίσει εξαιρετικά δύσκολες στιγμές και έχει κάνει κάποιες ριζικές, αλλά απαραίτητες προσαρμογές. Είναι ακόμη στη διαδικασία να κάνει αυτό σε πολλούς τομείς, αλλά υπάρχει φως στο τέλος αυτού του τούνελ», είπε.

Ιδιαίτερη αναφορά έκανε στην εφαρμογή του Κοινωνικού Εισοδήματος Αλληλεγγύης (ΚΕΑ), ενώ υποστήριξε ότι θα πρέπει να γίνουν αλλαγές στην εργατική νομοθεσία ώστε να διασφαλίζεται η δημιουργία θέσεων εργασίας. Παράλληλα, έκανε λόγο για την ανάγκη να υπάρχει «σταθερή οικονομική διακυβέρνηση και αποτελεσματική υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων», ώστε να εξασφαλιστεί η ανάκαμψη και η ευημερία στην Ελλάδα μακροπρόθεσμα. Υποστήριξε παράλληλα, πως είναι είναι τέσσερα τα στοιχεία τα οποία είναι βασικά για την εξασφάλιση της ευημερίας. Πρόκειται για την οικονομική ανάπτυξη χωρίς αποκλεισμούς, τη συνεισφορά όλων (με αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής και τη διασφάλιση της δίκαιης κατανομής των βαρών), την κυριότητα του προγράμματος από ολόκληρο το πολιτικό φάσμα, αλλά και την ενεργό συμμετοχή στο ευρωπαϊκό μέλλον.

Ο Επίτροπος Πιέρ Μοσκοβισί το μεσημέρι συναντήθηκε και με τον πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο, ο οποίος τόνισε πως έχει έρθει η ώρα οι εταίροι να συζητήσουν και να αποφασίσουν μέτρα ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους, πάντα με βάση τους κανόνες του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας. «Η Ελλάδα θα κάνει ό,τι της αναλογεί προκειμένου να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της, για να τελειώσει η τρέχουσα αξιολόγηση το συντομότερο δυνατόν και αυτό είναι προς όφελος και της Ελλάδας και της Ευρωζώνης», υπογράμμισε ο κ. Παυλόπουλος.

«Η β’ αξιολόγηση είναι σε καλό δρόμο. Η Ελλάδα είναι μια χώρα που αξίζει την εμπιστοσύνη μας», είπε ο Ευρωπαίος επίτροπος, σημειώνοντας ότι θα εισηγηθεί στο Eurogroup να προχωρήσει η ρύθμιση του χρέους με βραχυπρόθεσμα και μεσοπρόθεσμα μέτρα.

Όσον αφορά το ΔΝΤ, τόνισε πόσο σημαντική είναι η συμμετοχή του, για την αξιοπιστία όλου του ελληνικού προγράμματος. Τέλος, υπογράμμισε τον ιδιαίτερα σημαντικό γεωπολιτικό ρόλο της χώρας της Ελλάδας, σημειώνοντας ότι είναι κάτι το οποίο ασφαλώς και δεν αγνοούμε, δεν παραγνωρίζουμε.

Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος κατά τη διάρκεια ομιλίας του στο συνέδριο του Ελληνο-αμερικανικού Επιμελητηρίου, πρότεινε να μειωθεί ο στόχος των πρωτογενών πλεονασμάτων στο 2,5% του ΑΕΠ μετά το 2019.

Όπως εξήγησε η Ελλάδα θα αναλάβει τη δέσμευση να δαπανά αυτο το ποσό για την ελάφρυνση των φόρων και των κοινωνικών εισφορών μικρομεσαίων επιχειρήσεων.

Η ανεργία σε τρώει πολύ πιο βαθιά από την πιο μεγάλη άδεια τσέπη σου

Σύμφωνα με την πιο πρόσφατη εθνική μελέτη νοσηρότητας και παραγόντων κινδύνου που έγινε από την Ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών το 2014, τα ποσοστά συμπτωμάτων άγχους φτάνουν το 24% και κατάθλιψης το 16%. «Τα ποσοστά είναι ανησυχητικά υψηλά και, σύμφωνα με τη μελέτη, συνδέονται με την ανεργία»....

Σε έξαρση οι κρίσεις πανικού και η κατάθλιψη

«Κάθομαι στην καρέκλα του γραφείου, στέλνω βιογραφικά και ονειρεύομαι. Έτσι, στο μυαλό μου, σηκώνομαι το πρωί, πλένω το πρόσωπό μου, φοράω καθαρά ρούχα, κλειδώνω πίσω μου την πόρτα του σπιτιού και ξεκινάω για τη δουλειά. Δουλεύω. Με έχω φανταστεί σε αυτές τις δουλειές, έχω κατεβάσει ιδέες για να βοηθήσω, να δημιουργήσω, αναμασώ φανταστικούς διαλόγους, πότε-πότε φωναχτά. Όμως πάλι είμαι κολλημένη σε αυτήν την καρέκλα του γραφείου μου. Κοιτάζω την πόρτα που με καλεί να βγω, ρε παιδί μου, έξω, μου λέει αυτή η αναθεματισμένη πόρτα ότι εκεί είναι το μέλλον μου. Μου το λέει πάνω από έναν χρόνο τώρα. Αλλά εγώ ακόμη εδώ, βυθισμένη στην καρέκλα, τη μικρή μου φυλακή. Δεν είναι μόνο τα χρήματα. Η ανεργία σε τρώει πολύ πιο βαθιά από την πιο μεγάλη άδεια τσέπη σου. Υπάρχουν φορές που πιστεύω ότι είμαι σακάτης, ότι κάποιος μου έχει σπάσει τα πόδια. Άλλοτε νιώθω ανεπαρκής και πληγώνομαι. Και τότε θυμώνω. Ο θυμός μου γίνεται διαρκής.

Η Μαρία είναι 28 χρόνων, με μεταπτυχιακές σπουδές, μιλάει άριστα δύο ξένες γλώσσες και είναι μία από τους 1,5 εκατομμύριο ανέργους. Η Μαρία δεν παύει να ονειρεύεται αλλά θυμώνει. Θυμός, απελπισία, άγχος, αβεβαιότητα, είναι τα κυρίαρχα συναισθήματα που βιώνει πλήθος ανθρώπων που, μεσούσης της κρίσης, έχουν βρεθεί ή τεθεί εκτός εργασίας. Κρίσεις πανικού, κατάθλιψη, ακόμη και αυτοκτονίες, είναι το αποτέλεσμα μιας μακράς έκθεσης στην αβεβαιότητα και την οικονομική επισφάλεια.

Η φτώχεια καταστρέφει την υγεία

Άλλωστε, δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας έχει καταδείξει ότι τον πιο σημαντικό ρόλο στην υγεία των ανθρώπων διαδραματίζουν οι κοινωνικοοικονομικές συνθήκες. Δυσμενείς οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες διπλασιάζουν, σύμφωνα με τον ΠΟΥ, τον κίνδυνο να αρρωστήσει κάποιος, σωματικά ή ψυχικά. «Οι καταστάσεις στρες καταστρέφουν την υγεία, καθώς καθιστούν τους ανθρώπους ευάλωτους σε καταστάσεις όπως λοιμώξεις, διαβήτης, η υψηλή αρτηριακή πίεση, τα καρδιαγγειακά νοσήματα, η κατάθλιψη και οι αγχώδεις διαταραχές» εξηγεί η Μαρία Ξανθάκη, ψυχολόγος Msc, γνωσιακή συμπεριφοριστική ψυχοθεραπεύτρια, ειδικός σε θέματα μείωσης της βλάβης.

Σύμφωνα με την πιο πρόσφατη εθνική μελέτη νοσηρότητας και παραγόντων κινδύνου που έγινε από την Ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών το 2014, τα ποσοστά συμπτωμάτων άγχους φτάνουν το 24% και κατάθλιψης το 16%. «Τα ποσοστά είναι ανησυχητικά υψηλά και, σύμφωνα με τη μελέτη, συνδέονται με την ανεργία» παρατηρεί η κ. Ξανθάκη.

Ο κανιβαλισμός της εποχής στη δουλειά

Για τη λεπτή κλωστή που συνδέει την περίοδο της ανεργίας με εκείνη της εργασίας μάς μιλά και ο 31χρονος Γιακουμής, που εδώ και λίγους μήνες συγκαταλέγεται στους «τυχερούς». «Δεν ξέρω αν η παρατεταμένη ανεργία με έκανε να σιχαθώ τον καπιταλισμό περισσότερο από τα νεανικά αναγνώσματα που έχει κανείς όταν σπουδάζει. Είναι το βίωμά σου που σε καταστρέφει από μέσα προς τα έξω. Όσο περνούν οι μέρες νιώθεις ότι δεν αξίζεις, ότι είσαι άχρηστος. Μετράς και ξαναμετράς τα χρόνια σου και έχεις ενοχές ότι δεν προσπάθησες αρκετά και ότι όλο σε κάτι υστερείς. Έπειτα είναι οι φίλοι, που δουλεύουν και φαίνονται να προχωρούν στη ζωή τους, ενώ εσύ είσαι στάσιμος. Σύντομα δεν θες να τους βλέπεις, τουλάχιστον όχι μέχρι να πιάσεις δουλειά». Και ο έρωτας; «Για έρωτα ούτε κουβέντα» απαντά. «Όταν νιώθεις παράσιτο στο ίδιο σου το σπίτι, δεν μπορείς να θεωρήσεις ότι θα είσαι δοτικός σε άλλους ανθρώπους. Έτσι η μοναξιά σε τρώει μέρα με τη μέρα. Περιμένεις να μαζέψεις μόρια μπας και σε πάρουν σε κανένα πεντάμηνο. Εκεί καταλαβαίνεις πόσο θεατρινίστικη είναι η ανάγκη του φαίνεσθαι. Αργείς να πληρωθείς, εργασιακά δικαιώματα μηδέν, αλλά λες έχω δουλειά. Μετά ξανά τα ίδια. Ο κανιβαλισμός της εποχής περνάει και μέσα από τη δουλειά. Τρέμεις τον άλλον, τον άγνωστο άνεργο που θα ‘ναι πιο νέος και πιο σβέλτος. Έτσι κάνεις πίσω στην καφρίλα του αφεντικού μέχρι που να σε αφήσει το σώμα σου ή το μυαλό σου και να μην μπορείς να κάνεις άλλο πίσω. Τότε, ξανά από την αρχή. Μέχρι να βρεις μια δουλειά ανθρώπινη».

Οι «τυχεροί» εργαζόμενοι

Η Μαρία Ξανθάκη σημειώνει ότι «η πρόσβαση στην αγορά εργασίας ήταν πάντα μια πολυτέλεια για τους ανθρώπους που είναι υγιείς. Ψυχικά ασθενείς, με χρόνια νοσήματα, ειδικές ομάδες, όπως οι Ρομά, είναι πιο ευάλωτες, η δυσκολία στη νομική αναγνώριση του φύλου, που άνθρωποι αποκλείονται τώρα ακόμη περισσότερο από την εργασία. Στα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ καταγράφεται ο αριθμός των εργαζομένων, αλλά όπως σημειώνει η κ. Ξανθάκη, ακόμη και για αυτούς τους «τυχερούς», τους καταγεγραμμένους ως απασχολούμενους, αξίζει να σταθούμε στις σχέσεις εργασίας τους: «Πληρώνονται με 200 ευρώ; 300 ευρώ; Ημιαπασχολούμενοι ενώ δουλεύουν 10 ώρες; Με τρίμηνες ή 6μηνες συμβάσεις;

Ακόμη και οι εργαζόμενοι, οι οποίοι θεωρούνται τυχεροί κοινωνικά», σημειώνει, «βάλλονται πάρα πολύ από επαγγελματική εξουθένωση, οικονομική ανασφάλεια, βιώνουν συμπτώματα κατάθλιψης και άγχους λόγω του χαμηλού εισοδήματος, γιατί έχουν κι εκείνοι περικοπές, ή το εισόδημά τους είναι πολύ χαμηλότερο από αυτό που απαιτούν οι συνθήκες ζωής. Αν έχεις οικογένεια και παίρνεις 700 ευρώ, είναι πάρα πολύ δύσκολο να τη συντηρήσεις».

Ραγδαία αύξηση στις κρίσεις πανικού

Μετρώντας τουλάχιστον έξι χρόνια λιτότητας, «οι κρίσεις πανικού έχουν εξαπλωθεί» σημειώνει η κ. Ξανθάκη. «Μέχρι το 2013, υπήρχε έξαρση και στα κρούσματα αυτοκτονιών. «Όλο αυτό με τα χρήματα, με την εξουθένωση, την απελπισία, δεν βρίσκω δουλειά, δεν θα τα καταφέρω, σε οδηγεί στο ότι δεν υπάρχει ελπίδα, τρία χρόνια προσπαθώ, γκρεμίζονται όλα, έχω χρέη, δεν μπορώ να συντηρήσω την οικογένειά μου, καλύτερα να πεθάνω. Και δυστυχώς δεν ήμασταν έτοιμοι ούτε ως ειδικοί υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας ούτε ως χώρα να στηρίξουμε τους ανθρώπους αυτούς». Μας υπενθυμίζει ότι «η επιβολή των μέτρων λιτότητας από το 2011 και μετά οδήγησε στην αύξηση των αυτοκτονιών κατά 35%. Και αυτές είναι μόνο οι επιτυχημένες αυτοκτονίες. Πολλές φορές», τονίζει, «ο θάνατος δεν καταγράφηκε ως αυτοκτονία, λόγω των θρησκευτικών πεποιθήσεων, του στίγματος κ.λπ.». Σύμφωνα με πιο πρόσφατα στοιχεία, ο αριθμός των αυτοκτονιών «από το 2015 έχει αρχίσει να μειώνεται, παρ’ όλο που η κατάθλιψη είναι σε έξαρση και αυξάνεται. Μια εξήγηση που μπορούμε να δώσουμε είναι ότι λόγω της διάρκειας της οικονομικής κρίσης, τώρα υπάρχουν κάποιοι τρόποι να το διαχειριστούν οι άνθρωποι, βλέπουν ότι όλοι περνάμε τα ίδια» προσθέτει η κ. Ξανθάκη.

Ιδιαίτερη μνεία κάνει και στις δομές αλληλεγγύης που δημιουργήθηκαν, αλλά και σε συλλογικότητες πολιτών, πρωτοβουλίες όπως η τράπεζα χρόνου, το εμπόριο χωρίς μεσάζοντες, κοινωνικά φαρμακεία και ιατρεία κ.λπ., γιορτές και εκδηλώσεις που διοργανώνονται από αυτοδιαχειριζόμενους χώρους που «δυναμώνουν τον κόσμο, αφού έχουν καταστήσει δυνατόν οι ευχάριστες δραστηριότητες και η έξοδος να μην ταυτίζονται με έξοδα οικονομικά. Υπάρχει μια τάση να πηγαίνει πια ο κόσμος σε τέτοια μέρη ενώ πριν ήταν ντροπή και σήμαινε αποτυχία».

Προσοχή στα φάρμακα χωρίς συνταγή

Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται ότι μεγάλο ποσοστό ανθρώπων καταναλώνει αγχολυτικά και αντικαταθλιπτικά, χωρίς συνταγή γιατρού και χωρίς ιατρική παρακολούθηση. «Έχουμε έξαρση στα φάρμακα αυτά στην Ελλάδα» λέει η Μ. Ξανθάκη. «Ο κόσμος όμως τα παίρνει χωρίς ιατρική παρακολούθηση, με προβλήματα μακροχρόνιας εξάρτησης, δεν θεραπεύεσαι ουσιαστικά. Αν νοσήσεις, είναι πολύ σημαντικό να θεραπευτείς, όμως δεν θεραπεύεις την πηγή, την αιτία, η νόσος είναι η κατάθλιψη» επισημαίνει.

Ελπίδες για τη μεταρρύθμιση

Μιλώντας για την επικείμενη μεταρρύθμιση για την Ψυχική Υγεία, η Μ. Ξανθάκη σχολιάζει ότι «ελπίζουμε να ενδυναμωθεί η τριτοβάθμια και η πρωτοβάθμια περίθαλψη, η επανένταξη των χρόνιων ψυχικά σθενών, η αποϊδρυματοποίησή τους» και υπενθυμίζει ότι, κατά την οικονομική κρίση, πάρα πολλές δομές πρόληψης αντί να υποστηρίζονται έχουν κλείσει, όπως η γραμμή βοήθειας για την κατάθλιψη του ΕΠΙΨΥ.
Μαρία Καλυβιώτου/ΑΥΓΗ

Xωρίς εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης

Tελικά η πιο μεγάλη απελπισία για τον Eλληνα πολίτη γεννιέται όχι από το σύμπτωμα ΣYPIZA-NEΛ και τη ραγδαία παρακμιακή μεταμόρφωση του Aλέξη Tσίπρα, αλλά από τη δραματική απουσία εναλλακτικής κυβερνητικής πρότασης... 

του Χρήστου Γιανναρά*

Το είπαν πολλοί, όσο τα γεγονότα ήταν νωπά και οι εικόνες εναργείς: Mε την επίσκεψη Oμπάμα (15-16 Nοεμβρίου) η Eλλάδα έφερε στη διεθνή προφάνεια μια εικόνα ντροπής. Oχι φτώχειας (η φτώχεια δεν είναι ντροπή), ίσως ούτε και ανοργανωσιάς. Eικόνα πολιτικής ηγεσίας με πολύ χαμηλό επίπεδο ανθρώπινης καλλιέργειας. Mε συμπεριφορές που πρόδιδαν θλιβερό επαρχιωτισμό και προκαλούσαν το γέλιο ή τον οίκτο.

Δεν είχε ξαναζήσει η ελληνική κοινωνία τέτοια διεθνοποιημένη από την τηλεοπτική εικόνα ντροπή, τέτοιο διασυρμό.

Eπαρχιωτικός μιμητισμός και ξιπασιά είναι, έτσι κι αλλιώς, όλο το σκηνικό του δημόσιου βίου μας – δεν φιλοδοξήσαμε ποτέ, στα διακόσια περίπου χρόνια της κρατικής μας ύπαρξης, να στήσουμε θεσμούς, λειτουργίες και πλαίσια σημειολογίας που να απηχούν τους δικούς μας ιστορικούς εθισμούς (ζωντανή παράδοση), τη δική μας ιεράρχηση αναγκών, τη δική μας αίσθηση του κάλλους. Oλα στη χώρα μας είναι αντιγραφή, συμπλεγματική μίμηση – από τα αρχιτεκτονήματά μας ώς τον κοινοβουλευτισμό μας και την οργάνωση κάθε δημόσιας λειτουργίας.

Tο προεδρικό μας μέγαρο, άλλοτε βασιλικό παλάτι, υποπλασία εν σμικρώ των Bερσαλλιών ή του Mπάκιγχαμ. Oι φουστανελάδες μας, με κωμικό στο μεσογειακό φως βηματισμό Γρεναδιέρων ή Πρώσσων λοφιοφόρων, ισορροπούν μετά βίας μεταξύ ατραξιόν για τουρίστες και φιοριτούρας εθνικοπατριωτικού ιδεολογήματος. Παρ’ όλα αυτά, με κατεστημένη και αυτονόητη πια αυτή τη νέκρα του συμπλεγματικού μιμητισμού, της ξιπασιάς του μειονεκτικού μεταπράτη, η ανθρώπινη (κατακτημένη) ποιότητα, ο βασισμένος στην αυτοσυνειδησία και στην καλλιέργεια αυτοσεβασμός, θα μπορούσαν να μαρτυρήσουν ταυτότητα, αυτοσυνειδησία ελληνική.

O πρόεδρος των HΠA, και στις προσφωνήσεις και στην ομιλία του, άψογος, αρχοντικός, ζεστός και ανθρώπινος, πρόσφερε σε μας τους Eλληνες ακροατές του και στο παγκόσμιο τηλεοπτικό κοινό, την ευγενική του αναφορά στο απώτερο παρελθόν των Eλλήνων. Eτσι όπως το σπούδασε στα περιώνυμα σχολεία της Δύσης: H «δημοκρατία», στρεβλά κατανοημένη από τον «Διαφωτισμό» –σαν κατασφάλιση και θωράκιση των «δικαιωμάτων του ατόμου», αποθέωση του ατομοκεντρισμού–, η ελευθερία, ανεμπόδιστη και απεριόριστη ευχέρεια ατομικών επιλογών, ο Παρθενώνας, ένα πρώιμο τεχνολογικό θαύμα εξισορρόπησης φερόντων στοιχείων του οικοδομήματος και φερομένων. Kανένα ερώτημα: γιατί τύπος και εικόνα της δημοκρατίας ένας ναός, γιατί κατόρθωμα αλήθειας το κάλλος: η «κατά λόγον» αρμονία και κοσμιότητα σχέσεων;

Aξίζει να διερωτηθούμε, τι θα απαντούσε στον πλανητάρχη και με θεατές ένα περίπου παγκόσμιο τηλεοπτικό κοινό, ο Γιάννης Tσαρούχης ή ο Δημήτρης Πικιώνης, ο Mάνος Xατζιδάκις ή ο Xρήστος Kαρούζος. Oχι βέβαια ότι θα αντέτασσαν αντίπαλες ή διδακτικών αξιώσεων προτάσεις σε ένα τέτοιο εγκώμιο της ελληνικότητας έστω ριζικά παραποιημένης – δεν θα υποβίβαζαν σε ιδεολογική τη διαφορά. Mάλλον θα υιοθετούσαν ως απάντηση ό,τι καλύτερο έχει παραγάγει η δυτική πρόσληψη του κλασικισμού: τη διαλογική ηρεμία και ευγένεια, την αρχοντιά στη στάση του σώματος και στις χειρονομίες. Kυρίως, το σπίθισμα της σωκρατικής ευφυΐας, που ξέρει να αποδίδει στον «αντίπαλο» τις αλήθειες που θα μπορούσε να έχει πει, αλλά τις αγνοούσε:

«Θαυμαστή η υπόμνηση, που από τα χείλη του προέδρου των HΠA προσλαμβάνει επικαιρική δυναμική με πανανθρώπινη εμβέλεια. Oτι η δημοκρατία, που σάρκωσαν κάποτε οι Eλληνες, δεν ήταν συνταγή, ήταν “κοινόν άθλημα” των πολιτών για να συγκροτήσουν την “πόλιν”. Aγώνισμα για την πραγμάτωση και φανέρωση του αληθούς, το απλώς χρήσιμο δεν τους αρκούσε. Kαι το αληθές, η αλήθεια για τους Eλληνες, δεν ήταν μια ιδεολογική ή χρηστική “ορθότητα”, ακολουθούμενη νομοτελειακά από τη στανική επιβολή της. Hταν η αρμονία και κοσμιότητα των “κατά λόγον” σχέσεων, σχέσεων που κάνουν το σύμπαν να είναι κόσμος - κόσμημα ευταξίας και κάλλους. H δημοκρατία χωρίς Παρθενώνα (ή, αργότερα, χωρίς Aγια-Σοφιά) είναι αδιανόητη για τον Eλληνα και κωμικό να λογαριάζεται για “δημοκρατία” η εξασφάλιση ωφελιμότητας με κωδικές συμβάσεις».

Kάπως έτσι θα μπρούσαμε να φανταστούμε τους «τελευταίους ελληνότατους» να αξιοποιούν την εκπληκτική ευκαιρία: Aπαντώντας και συγχαίροντας τον Oμπάμα, να ευαγγελιστούν ελληνικότητα σε παγκόσμια κλίμακα. Nα υποψιάσουν για το γεγονός ότι η δραματική αποτυχία του νεοπλάσματος της ατομοκεντρικής δημοκρατίας στις μέρες μας είναι τα επίχειρα της καπηλείας των θεσμών και του ονόματος της δημοκρατίας των Eλλήνων.

Oμως τέτοια ενδεχόμενα γεννιώνται πια μόνο στο όνειρο. H άμεση τηλεοπτική μετάδοση της επίσκεψης Oμπάμα στην Eλλάδα γεννούσε μόνο θλίψη, ντροπή, οργή. Oι άνθρωποι που τους έχουμε αναθέσει να προασπίζουν την αξιοπρέπεια, την ιστορία, τη διεθνή μας εικόνα, είναι οι πρώτοι που διασύρουν και γελοιοποιούν το ελληνικό όνομα στα μάτια όλων των λαών της γης.

Eιδικά ο πρωθυπουργός έδινε την εντύπωση ότι, επειδή στη χώρα μας το ανδρεϊκό «σύνταγμα» πρωθυπουργικής απολυταρχίας του επιτρέπει ψευδαισθήσεις παντοδυναμίας και επειδή ο ίδιος φαντασιώνεται ότι είναι «αντισυμβατικός», δηλαδή με πατέντα «προοδευτικός» ως αγραβάτωτος, μπορεί και στον πρόεδρο μιας άλλης χώρας να του μιλάει στον ενικό, να του δίνει χτυπηματάκια στην πλάτη σαν να ’ταν κολλητά φιλαράκια που ξαναβρίσκονται, να τον ακούει «αραχτός», κοιτάζοντας αλλού, με απόλυτη μπλαζέ δήθεν οικειότητα και βαριεστημάρα.

Kραύγαζε η εικόνα τον επαρχιώτικο ναρκισσισμό του «όλα επιτρέπονται στον ασίκη»: Nα φοράει μεν μαύρο κοστούμι και άσπρο πουκάμισο στο επίσημο δείπνο και σε περιβάλλον υποπλασίας του Mπάκιγχαμ, αλλά με ανοιχτά τα γιακαδάκια, σαν να ήθελε να πείσει το διεθνές κοινό ότι η αποφυγή της γραβάτας είναι πια ψυχαναγκαστική ιδέα και καταναγκαστική ενόρμηση (idée fixe) για «αριστερό» πρωθυπουργό εντολοδόχο των «Aγορών».

Tελικά η πιο μεγάλη απελπισία για τον Eλληνα πολίτη γεννιέται όχι από το σύμπτωμα ΣYPIZA-NEΛ και τη ραγδαία παρακμιακή μεταμόρφωση του Aλέξη Tσίπρα, αλλά από τη δραματική απουσία εναλλακτικής κυβερνητικής πρότασης. Tα πρόσωπα που έχουν αναλάβει να διαχειρίζονται την προς τα έξω εικόνα της N.Δ. (εκπρόσωπος Tύπου πρώην και νυν, κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι, οι συχνότερα αποστελλόμενοι στα κανάλια) γεννάνε την ίδια εικόνα ανεπάρκειας που εισπράττουμε και από το τρέχον κυβερνητικό κοκτέιλ. H Oικονομική «K» της περασμένης Kυριακής (20/11, πρώτη σελίδα) μάς θύμισε ότι τέσσερις φορές ώς τώρα θα μπορούσαμε να έχουμε τελειώσει με τα μνημόνια, τις τρεις τορπίλισε την απαλλαγή μας η N.Δ.

H κοινωνική ανευθυνότητα είναι ενδημική στο πολιτικό μας σύστημα.

_______________________________________________

* Ο Χρήστος Γιανναράς γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στα Πανεπιστήμια της Αθήνας, της Βόννης και της Σορβόννης (Παρίσι). Δίδαξε Φιλοσοφία, Πολιτιστική Διπλωματία και Συγκριτική Οντολογία σε πανεπιστήμια της Γαλλίας, της Ελβετίας, της Ελλάδας.

Επιφυλλιδογραφεί σε εφημερίδες παρεμβαίνοντας στην πολιτική και κοινωνική επικαιρότητα.

Σωτήρες στα αποκαΐδια της χώρας

Σε τούτο το μικρό αλωνάκι του κόσμου έχουμε δει τις πιο εντυπωσιακές πολιτικές κωλοτούμπες, τις οποίες θα ζήλευαν οι καλύτεροι ακροβάτες. Το εγκληματικό ΝΑΤΟ αθωώθηκε, η ΕΟΚ που ανήκε στο ίδιο συνδικάτο βαπτίστηκε Ευρώπη της δημοκρατίας και της αλληλεγγύης. Ο Ομπάμα, ο οποίος έχει βάψει τα χέρια του με το αίμα των λαών της Μέσης Ανατολής, θεωρήθηκε ένας διαφορετικός Αμερικανός Πρόεδρος...

 του Γιάννη Ανδρουλιδάκη*

Σε τούτον τον τόπο πολλά χρόνια παίζεται ένα μονότονο έργο. Οι ηθοποιοί, ταλαντούχοι κι ατάλαντοι, αλλάζουν. Η παράσταση μπροστά στον ίδιο θεατή, τον ελληνικό λαό. Το δικομματικό παιχνίδι καλά κρατεί. Οι μεσσίες, πριν από την κρίση και μετά, που θα οδηγούσαν την χώρα στην πρόοδο και την ευημερία και θα την έβγαζαν από το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται, πολλοί. Κάθε φορά που η εξουσία περνούσε σε άλλα χέρια, απαράλλακτη η επωδός για την «καμένη γη» που παρέλαβε η νέα κυβέρνηση από την προηγούμενη. Και το σήριαλ καλά κρατεί.

Τα αντίπαλα δίδυμα των σωτήρων πολλά. Κων. Καραμανλής- Α. Παπανδρέου, Κων. Μητσοτάκης- Α. Παπανδρέου, Κ. Σημίτης- Κ. Καραμανλής (ο νεότερος), Γ. Παπανδρέου- Κ. Καραμανλής, Α. Σαμαράς-Α. Τσίπρας. Το τελευταίο, το οποίο έχει να δώσει και άλλα επεισόδια, αποτελούν οι Α. Τσίπρας και Κυρ. Μητσοτάκης. Οι διαξιφισμοί ηχούν ακόμη στα αυτιά μου. Οι λεκτικές τους διατυπώσεις διαφορετικές, αλλά η πολιτική που εφάρμοσαν ελάχιστα διέφερε. Σταθερά στην ημερήσια διάταξη ο αυταρχισμός, ο λαϊκισμός και η δημαγωγία. Γυρνώντας πίσω το χρόνο επιβεβαιώνεται ότι διαχρονικό θύμα τους ήταν ο ελληνικός λαός. Μεθοδικά και σταδιακά χτυπήθηκαν οι κατακτήσεις του, τα δικαιώματά του, τα λίγα κοινωνικά αγαθά που είχε (ασφάλιση, υγεία, παιδεία). Τα βάρη για τη λύτρωση της χώρας στις ίδιες πλάτες. Το τούνελ ατελείωτο και χωρίς μια δέσμη φωτός, μια σταγόνα ελπίδας.

Οι ανεκπλήρωτες υποσχέσεις και το παραμύθιασμα, κοινό τους χαρακτηριστικό. Οι στρατηγικές πολιτικές επιλογές δεν διαφοροποιήθηκαν με την εναλλαγή των κυβερνήσεων. Συμμαχία σήμαινε πρόσδεση στην πολιτική των ΗΠΑ, ένταξη και παραμονή στο ΝΑΤΟ, συμμετοχή στις επιχειρήσεις του σε στεριά και θάλασσα («νομίζοντας τον αυτόν εχθρόν και φίλον», μας θυμίζει ο Ξενοφώντας, όταν η Αθήνα υποδουλώθηκε στη Σπάρτη μετά την ήττα της στους Αιγός ποταμούς). Η επιλογή και η αποδοχή των σωτήρων ότι ανήκουμε μόνο στη Δύση μεταφράστηκε σταδιακά σε ένταξη στην ΕΕ και στην ευρωζώνη με τις γνωστές επιπτώσεις. Έτσι φτάσαμε στο σημείο να ξεπουληθεί η χώρα (φέτες–φέτες σαν πεπόνι), ο πλούτος της, οι υποδομές της , η δημόσια περιουσία της, δηλαδή να γκρεμιστούν τα Μακρά Τείχη της σύγχρονης Ελλάδας.

Σε τούτο το μικρό αλωνάκι του κόσμου έχουμε δει τις πιο εντυπωσιακές πολιτικές κωλοτούμπες, τις οποίες θα ζήλευαν οι καλύτεροι ακροβάτες. Το εγκληματικό ΝΑΤΟ αθωώθηκε, η ΕΟΚ που ανήκε στο ίδιο συνδικάτο βαπτίστηκε Ευρώπη της δημοκρατίας και της αλληλεγγύης. Ο Ομπάμα, ο οποίος έχει βάψει τα χέρια του με το αίμα των λαών της Μέσης Ανατολής, θεωρήθηκε ένας διαφορετικός Αμερικανός Πρόεδρος από νυν υπουργούς που στο παρελθόν διαδήλωναν κατά της πολιτικής του. Ο νεοφιλελευθερισμός πήρε τα εύσημα από την κυβέρνηση, η οποία ως αντιπολίτευση τον πολεμούσε. «Η κοινωνία έμεινε όρθια», μας είπε ο νέος κυβερνητικός εκπρόσωπος. Αρνητές – μνημονιοκλάστες έβαλαν ως πρωθυπουργοί φαρδιά πλατιά τις υπογραφές τους στο 2ο και 3ο μνημόνιο, ενώ μας ετοιμάζουν και το 4ο. Το κορυφαίο, όμως, κυβίστημα ανήκει στον κ. Αλέξη Τσίπρα. Η Δημοκρατία εκτελέστηκε εξ επαφής το βράδυ που το βροντερό ΟΧΙ του ελληνικού λαού μετατράπηκε σε ταπεινωτικό ΝΑΙ.

Η κρίση βαθαίνει παρά τις υποσχέσεις και, όπως διδάσκει η Ιστορία, σε τέτοιες περιόδους βρίσκουν έδαφος άκρως συντηρητικές προτάσεις και ενισχύονται φασιστικά και ναζιστικά κόμματα. Επιπλέον και άλλοι παράγοντες διαμορφώνουν την αρνητική κατάσταση, η οποία υπάρχει στη χώρα μας. Η συστηματική προπαγάνδα μεγάλων ΜΜΕ έχει περάσει τη λογική της ανάθεσης σε πολλά επίπεδα. Η εντός κοινοβουλίου αριστερά ακολουθεί το μοναχικό της δρόμο ανίκανη να συλλάβει τα μηνύματα των καιρών. Η εκτός τειχών, παρά τις σοβαρές προτάσεις για έξοδο από την κρίση που έχουν καταθέσει τμήματα της, πολυδιασπασμένη δυσκολεύεται να συνεννοηθεί. Όσο ο κατ' επανάληψιν εξαπατημένος λαϊκός παράγοντας, ο οποίος, ας σημειωθεί, έχει τεράστιες ευθύνες για τις πολιτικές του επιλογές, απέχει και δεν επιχειρεί να ανοίξει έναν άλλο δρόμο, τόσο το παιχνίδι θα επαναλαμβάνεται και ο ίδιος πληκτικός και καταστροφικός χορός θα συνεχίζεται από τους σωτήρες στ' αποκαΐδια της πυρπολημένης χώρας.

*Ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης είναο εκπαιδευτικός στο 6ο Λύκειο Καλαμάτας

Ακαρπη η τηλεδιάσκεψη οικονομικού επιτελείου και δανειστών - Διαφωνίες στα εργασιακά

Άκαρπη απέβη η τηλεδιάσκεψη μεταξύ κυβέρνησης και εκπροσώπων των θεσμών για τα εργασιακά. Μεγάλο αγκάθι αποτελούν οι ομαδικές απολύσεις και η επαναφορά και επέκταση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας...

Σύμφωνα με πληροφορίες, η υπουργός Εργασίας Έφη Αχτσιόγλου επανέλαβε τις γνωστές θέσεις της ελληνικής κυβέρνησης, οι οποίες δεν έγιναν αποδεκτές από τους εκπροσώπους των δανειστών.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα εντοπίζεται στην επέκταση του ποσοστού των ομαδικών απολύσεων από 5% σε 10% χωρίς προέγκριση από την κυβέρνηση αλλά και στην επαναφορά και επέκταση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας.

Πάντως πηγές του υπουργείου Οικονομικών κάνουν λόγο για περαιτέρω προσέγγιση στα λίγα ανοιχτά θέματα που απομένουν.

Από ελληνικής πλευράς εκτός από την υπουργό Εργασίας, στην τηλεδιάσκεψη μετείχαν ακόμη οι υπουργοί Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος, Εσωτερικών Δημήτρης Παπαδημητρίου, και Ενέργειας Γιώργος Σταθάκης, καθώς και ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Γιώργος Χουλιαράκης και Έφη Αχτσιόγλου. 

Πληροφορίες, φέρουν το ΔΝΤ να επιμένει στη σκληρή γραμμή του στα εργασιακά και να επιμένει στη λήψη νέων, προληπτικών δημοσιονομικών μέτρων για τα έτη 2019 και 2020, στο πλαίσιο του μεσοπρόθεσμου, με το σκεπτικό ότι δεν θα μειωθούν τα πρωτογενή πλεονάσματα που απαιτείται να έχει και τότε η Ελλάδα και τα οποία ανέρχονται στο 3,5% του ΑΕΠ. Ως γνωστό το ΔΝΤ θεωρεί αδύνατον να επιτευχθούν αυτά τα πλεονάσματα και ζητεί μείωσή τους στο 1,5% σε συνδυασμό με μέτρα ελάφρυνσης του χρέους. Ομως εάν δεν γίνουν αυτά, προκειμένου να επιτευχθούν οι στόχοι, θεωρεί και ζητά τη λήψη και νέων μέτρων, κάτι που δεν συζητά η ελληνική κυβέρνηση.

Το Ταμείο επιμένει επίσης στην αύξηση του ορίου των ομαδικών απολύσεων και την αποσύνδεσή τους από προηγούμενη διοικητική έγκριση, σε αλλαγές του συνδικαλιστικού νόμου όσον αφορά την κήρυξη των απεργιών καθώς και στην επαναφορά του λοκ άουτ.

Ενα άλλο ζήτημα άλυτο είναι οι πιέσεις για αλλαγή στο τρόπο υπολογισμού των εφάπαξ που θα φέρει νέες μειώσεις, για έγκαιρη εφαρμογή του νόμου Κατρούγκαλου και μειώσεις στο προσωπικό του νέου Ταμείου (ΕΦΚΑ).

Tα κυριότερα προαπαιτούμενα όπως τα ζητούν οι θεσμοί:

1. Αλλαγές επί το δυσμενέστερο στον κανόνα των προσλήψεων στο Δημόσιο.
2. Κατάργηση αναποτελεσματικών φοροαπαλλαγών. Η πρόβλεψη αυτή μπορεί να οδηγήσει σε κατάργηση των τελευταίων φοροαπαλλαγών και εκπτώσεων φόρου, όπως είναι αυτές για ιατρικές δαπάνες, κατάργηση απαλλαγών ή εκπτώσεων στη φορολογία πλοίων και απαλλαγών από τον ΕΝΦΙΑ, τον Κώδικα ΦΠΑ και τον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης (ΕΦΚ).
3. Κατάρτιση ενός νέου νόμου για τα πρόστιμα της εφορίας λαμβάνοντας υπόψη τη συμπεριφορά του φορολογούμενου και την ύπαρξη ή όχι πρόθεσης μη υποβολής. Ο νόμος θα αλλάξει μετά τα 3 χρόνια της εφαρμογής του.
4. Επιβολή φόρου από τον Ιανουάριο του 2017.στα διαμερίσματα και τις κατοικίες που νοικιάζονται μέσω της πλατφόρμας Αirbnb.
5. Επανεξέταση της φορολογικής νομοθεσίας για τις συγχωνεύσεις και εξαγορές.
6. Επανεξέταση της προνομιακής φορολογικής μεταχείρισης της ναυτιλιακής κοινότητας.
7. Αξιολόγηση και μεταρρύθμιση του Κώδικα Είσπραξης Δημοσίων Εσόδων, περιλαμβανομένων μέτρων για τους πλειστηριασμούς περιουσιακών στοιχείων,
8. Ολοκλήρωση της μελέτης σχετικά με ενδεχόμενη αύξηση του ορίου των 25.000 ευρώ για την ένταξη σε καθεστώς ΦΠΑ9
9. Επέκταση της εθελοντικής εισφοράς της ναυτιλιακής κοινότητας και το 2018
10. Ευθυγράμμιση αντικειμενικών-αγοραίων τιμών ως τον Ιούνιο του 2017 με την πρόβλεψη ότι «οι ελληνικές αρχές θα μπορούσαν να αναβάλουν έως την 1η Ιανουαρίου 2018 την επιβολή φόρου υπεραξίας στις μεταβιβάσεις ακινήτων».
11. Εφαρμογή της λοταρίας των αποδείξεων έως τον Φεβρουάριο του 2017.
12. Εγκατάσταση μηχανημάτων POS στο 80% των επιχειρήσεων ως τον Ιούνιο του 2017.

Τέλος, μεταξύ άλλων στα εργασιακά προτείνεται η σύσταση σωματείου με λιγότερους από 20 εργαζομένους και να μην πληρώνονται όσοι δεν απεργούν αλλά δεν μπορούν να εργαστούν λόγω των απεργιακών κινητοποιήσεων.

Η κατάσταση, δέκα μέρες πριν το κρίσιμο Eurogroup της 5ης Δεκεμβρίου, παραμένει θολή και έωλη, παρά τα θετικά βήματα που έγιναν σε άλλα ζητήματα.

Όλα δείχνουν ότι στο EWG της Δευτέρας η ελληνική πλευρά θα προσέλθει χωρίς να έχουν κλείσει όλα τα θέματα της διαπραγμάτευσης, ενώ ευρωπαϊκές πηγές χαρακτηρίζουν ορατό το ενδεχόμενο καθυστερήσεων.

Κλάους Ρέγκλινγκ στην derStandard: «Mείωση του ελληνικού χρέους αποκλείεται»

Μιλώντας στην derStandard ο επικεφαλής του ESM, Κλάους Ρέγκλινγκ, απέκλεισε κατηγορηματικά μια απομείωση του ελληνικού χρέους. Αν κριθεί αναγκαίο θα επιμηκύνουμε τις διάρκειες αποπληρωμής του χρέους το 2018, τόνισε...

 

Ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης (ESM) Κλάους Ρέγκλινγκ απέκλεισε μια απομείωση του χρέους τονίζοντας ότι ούτε η ελληνική κυβέρνηση τη ζητά. Σε συνέντευξή του στην αυστριακή εφημερίδα derStandard υπογράμμισε ότι σε περίπτωση που κριθεί ωστόσο αναγκαίο, τότε θα βελτιώσουμε περαιτέρω τους όρους, όπως για παράδειγμα τις διάρκειες αποπληρωμής. Παράλληλα ο κ. Ρέγκλινγκ πρόσθεσε ότι ακριβώς επειδή ελήφθησαν σκληρά μέτρα προσαρμογής η Ελλάδα δεν αντιμετωπίζει σήμερα πρόβλημα εξυπηρέτησης του χρέους. Κάποτε όμως, είπε ο επικεφαλής του ESM θα αυξηθούν οι δόσεις αποπληρωμής. Όταν ολοκληρωθεί το πρόγραμμα το 2018 θα εξεταστεί η βιωσιμότητα του χρέους. Κι αν υπάρξει ανάγκη, θα δράσουμε».

Κατά την εκτίμησή του ούτε το ΔΝΤ επιδιώκει μια απομείωση. Απλά θέλει να ληφθούν άμεσα αποφάσεις για την ελάφρυνση του χρέους και όχι μετά την εκπνοή του προγράμματος τον Αύγουστο του 2018, υπογραμμίζει ο Κλάους Ρέγκλινγκ.

Σε τέλμα βρίσκεται και πάλι η ελληνική οικονομία

Σε ερώτημα αν η Ελλάδα ξεπερνά σιγά σιγά την κρίση ο Κλάους Ρέγκλιγνκ απάντησε: «Δυστυχώς δεν είναι τόσο εύκολο. Θα έλεγα ότι η ελληνική οικονομμία βρίσκεται και πάλι σε τέλμα. Βρισκόμαστε σε παρόμοιο σημείο όπως το 2014 όταν καταγράφονταν ανάπτυξη και η ανεργία είχε μειωθεί 2%. Η Ελλάδα ήταν μάλιστα σε θέση να ξαναβγεί στις αγορές. Ήταν ξεκάθαρες ενδείξεις ανάκαμψης. Και τότε είχαμε το πρώτο εξάμηνο του 2015 μια υποτροπή με τη νέα κυβέρνηση. Με έναν υπουργό Οικονομικών, (αναφέρεται στον Γιάνη Βαρουφάκη),. ο οποίος προσπάθησε να ακολουθήσει μια εντελώς διαφορετική στρατηγική, η οποία είχε μεγάλο κόστος για την Ελλάδα. Πολλές μεταρρυθμίσεις πήγαν πίσω, η Ελλάδα επέστρεψε στην ύφεση και φτάσαμε στο τρίτο πρόγραμμα. Τώρα είμαστε και πάλι σε τέλμα. Αν το 2015 η χώρα είχε συνεχίσει τις μεταρρυθμίσεις θα είχαμε εξοικονομήσει πολύ χρόνο και χρήμα».

Αναφερόμενος στην ταχύτητα εφαρμογής του ελληνικού προγράμματος ο επικεφαλής του ESM τονίζει: «Το πρόγραμμα εφαρμόζεται αργά και συχνά με καθυστερήσεις. Αν συνεχιστούν οι μεταρρυθμίσεις η Ελλάδα έχει πολλές πιθανότητας να βγει από την κρίση. Καταγράφεται ήδη ένα πλεόνασμα στον προϋπολογισμό, η ανταγωνιστικότητα βελτιώθηκε λόγω της εσωτερικής υποτίμησης, δηλαδή μέσω της μείωσης μισθών και συντάξεων. Επιπλέον μεταρρυθμίσεις είναι ωστόσο απαραίτητες, όπως για παράδειγμα στην αγορά εργασίας και τις ιδιωτικοποιήσεις. Είναι όμως ευχάριστο ότι ανάπτυξη και προϋπολογισμός εξελίσσονται καλύτερα από ότι υπολογίζονταν στο πρόγραμμα. Υπάρχουν όμως πολλά που πρέπει να βελτιωθούν».
Der Standard / Στέφανος Γεωργακόπουλος

Το τέλος της Γερμανικής κατοχής πλησιάζει

Το ξήλωμα της επικυριαρχίας των Γερμανών και των συνεργαζόμενων αρπακτικών των πολυεθνικών, των τραπεζιτών της Wall Street, του του δυτικού καζινο-καπιταλισμού, το απάυγμασμα της παγκοσμιοποίησης, άρχισε και θα συνεχιστεί....

 

του Θόδωρου Κατσανέβα*

Τι θα συμβεί αν διαλυθεί η ευρωζώνη ; Θα καταστραφούμε και θα πέσουμε στον γκρεμό ; Θα πέσουμε στα βράχια ; Θα κατέβoυν ο Εξαποδώ και ο Γκοτζίλα μαζύ για να μας καταπιούν ; Γελοιότητες για ψεκασμένους. Με το ξήλωμα του 4ου Ράϊχ, της Γερμανικής «Ευρωπαϊκής Ένωσης», η Ευρώπη θα επανέλθει στα συγκαλά της. Οι Ευρωπαϊκές χώρες και η ταλαίπωρη Ελλάδα ειδικότερα, ύστερα από την ανάκτηση της οικονομικής τους ανεξαρτησίας, με την κατάλληλη νομισματική και δημοσιονομική πολιτική, θα μπουν σε πορεία ανάπτυξης. Όπως ακριβώς συμβαίνει σήμερα με όλες σχεδόν τις χώρες διεθνώς έξω από την ευρωφυλακή που προπορεύονται και μας έχουν αφήσει πολύ πίσω στην αναπτυξιακή διαδικασία.

Αυτό δε σημαίνει φυσικά ότι, η Ελληνική οικονομία δεν πρέπει να μεταλλαχθεί και να εκσυγχρονισθεί, με το δημόσιο τομέα να μπει επιτέλους στον 21ο αιώνα. Αλλά κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει με τις ροζέ ιδεοληψίες του ΣΥΡΙΖΑ που προτάσσουν την ήσσονα προσπάθεια, τον πόλεμο στην αριστεία, την υποστολή της ελληνικής ταυτότητας, τη μετατροπή της χώρας σε χώρο και όχι μόνο. Ούτε με την απόλυτη υποταγή στη νέα τάξη της παγκοσμιοποίησης, του ακραίου νεοφιλελευθερισμού των αγορών και της κυριαρχίας των ελίτ και του πλούτου, όπου είναι προσκολλημένη η νέα- Νέα Δημοκρατία.

 

Υπάρχουν δοκιμασμένες κλασικές συνταγές και αρχές ορθολογικής διοίκησης, όπως και σύγχρονες οπτικές αποτελεσματικής Κευνσιανής οικονομικής πολιτικής που μπορεί να εφαρμοστούν με επιτυχία. Και υπάρχουν πολλοί και στην εδώ Μπανανία που τις γνωρίζουν και μπορούν να τις εφαρμόσουν στη χώρα που γέννησε τον Ευρωπαϊκό πολιτισμό. 

Το ξήλωμα της επικυριαρχίας των Γερμανών και των συνεργαζόμενων αρπακτικών των πολυεθνικών, των τραπεζιτών της Wall Street, του του δυτικού καζινο-καπιταλισμού, το απάυγμασμα της παγκοσμιοποίησης, άρχισε και θα συνεχιστεί. Το Brexit και κυρίως η ήττα της Χίλαρυ Κλίντον, τέκνο και εγγυήτρια των ισχυρών της γης, σηματοδοτούν την απαρχή του ξηλώματος. Είναι αντίστοιχες με την αντίστροφη πορεία της ήττας του 3ου Ράϊχ στο Στάλιγκραντ και στη Βόρεια Αφρική στο δεύτερο παγκόσμιο πόλέμο. Για άλλη μια φορά οι Αγγλοαμερικάνοι μαζί με τους Ρώσους πρωτοστατούν στην ήττα των Γερμανών. Η Ελλάδα πολέμησε μαζί τους νικητές δυο πρώτους παγκόσμιους πολέμους απέναντι στους Γερμανούς. Και κατάντησε η χλεύση των ηττημένων.

Είναι καιρός κι΄εμείς να απαλλαγούμε από τη σύγχρονη και πιο πονηρή από την προηγούμενη σύγχρονη Γερμανική κατοχή όπως και από τους αργυρώνητους εδώ Γερμανοτσολιάδες, που πάντα υπήρχαν και δυστυχώς θα υπάρχουν στη διαδρομή της παγκόσμιας ιστορίας. Τότε, η Ελλάδα, η Ευρώπη και ο κόσμος όλος, θα γίνει πολύ καλύτερος.

 __________________________________

 

* Ο Θεόδωρος Κατσανέβας είναι Έλληνας Οικονομολόγος, Πανεπιστημιακός και Πολιτικός και επικεφαλής της πολιτικής κίνησης «ΔΡΑΧΜΗ – Ελληνική Δημοκρατική Κίνηση Πέντε Αστέρων»

πηγή: Οδός Δραχμής

ΚΥΠΡΙΑΚΟ: Ασφυκτικές πιέσεις ΗΠΑ- ΒΡΕΤΑΝΙΑΣ για διχοτομική "λύση"

Οι αντιιμπεριαλιστικές δυνάμεις στην Ελλάδα, την Τουρκία και την Κύπρο οφείλουν να μείνουν σταθερές στην επιδίωξη μιας δημοκρατικής λύσης, που θα εξασφαλίζει μια ενιαία, ομοσπονδιακή Κύπρο, χωρίς ξένους στρατούς, έστω κι αν οι σημερινοί συσχετισμοί δυνάμεων δεν την ευνοούν...

του Άρη Θαλασσινού

Παρά το αδιέξοδο των συνομιλιών Αναστασιάδη- Ακιντζί στο Μον Πελερέν της Ελβετίας, συνεχίζονται οι παρασκηνιακές πιέσεις ΗΠΑ και Βρετανίας για την επανάληψη των διακοινοτικών συνομιλιών “από το σημείο που σταμάτησαν” και την τελική επιβολή, στους Ελληνοκύπριους και τους Τουρκοκύπριους, μιας “λύσης” που θα μετατρέψει στο διηνικές τη χώρα τους σε διχασμένο, ατλαντικό “οικόπεδο”, και μάλιστα με τη βούλα του ΟΗΕ.

Σε αντίθεση με την τεχνητή “αισιοδοξία” που καλλιεργούνταν για τις διαβουλεύσεις Αναστασιάδη- Ακιντζί, ήταν εξ αρχής φανερό ότι τίποτα θετικό δεν μπορούσε να προκύψει από τις συνομιλίες των δύο ηγετών, οι οποίοι, παρότι τα γραφεία τους απέχουν μόλις ένα- δύο χιλιόμετρα, επέλεξαν να ταξιδέψουν στο μακρινό Μον Πελερέν για να εξασφαλισθεί ότι οι λαοί τους δεν θα μάθαιναν τίποτα για τις διαπραγματεύσεις που θα καθορίσουν το μέλλον τους. Κι αυτό γιατί βάση των διαπραγματεύσεων ήταν μια παραλλαγή, από μερικές απόψεις, επί τα χείρω, του σχεδίου Ανάν, που είχε ήδη απορριφθεί από τους Ελληνοκυπρίους και μετέτρεπε την Κύπρο σε διχοτομημένο ατλαντικό προτεκτοράτο, με δύο ξεχωριστά κράτη, εκμηδενίζοντας την κυριαρχία του κυπριακού λαού (Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων) με κάποιους διεθνείς δικαστές- γκαουλάιτερ να έχουν τον τελευταίο λόγο.

Επομένως, είναι ευτύχημα που η άρνηση του Ακιντζί (πιθανότατα, με πίεση του Ερντογάν) να συναινέσει σε στοιχειωδώς αποδεκτές λύσεις στο αλληλένδετο τρίγωνο προσφυγικού- περιουσιών- εδαφικού (οι τελικές προτάσεις του ούτε την επιστροφή της Μόρφου, που προέβλεπε ακόμη και το σχέδιο Ανάν δεν εξασφάλιζαν) τορπίλισε προσωρινά την προώθηση αυτής της εκτρωματικής λύσης.

Η Άγκυρα επικαλείται ως βασικό λόγο κατάρρευσης των συνομιλιών του Μον Πελερέν την επιμονή της ελληνικής κυβέρνησης να υπάρξει εκ των προτέρων συμφωνία για αποχώρηση των ξένων στρατευμάτων και κατάργηση των εγγυήσεων προκειμένου να πάρει μέρος στην πολυμερή διάσκεψη που προβλεπόταν για τα ζητήματα ασφαλείας. Στην Αθήνα και τη Λευκωσία, οι κύκλοι εκείνοι που ακολουθούν τη λογική “λύση νάναι κι ό,τι νάναι” αναπαράγουν τις κατηγορίες της Άγκυρας, ενοχοποιώντας κυρίως τον υπουργό Εξωτερικών Νίκο Κοτζιά, του οποίου ζητούν την παραίτηση. Αντίθετα, οι υπερπατριωτικοί κύκλοι τον επαινούν για τη στάση του, συμπεριλαμβανομένων των ρητορικών εκρήξεών του περί νέων “Θερμοπυλών” και των κατηγοριών που εκτόξευσε εναντίον όσων “δεν θέλουν λύση, αλλά παράδοση”. Πρόκειται για δύο παραλλαγές μιας αδιέξοδης στρατηγικής, που αναζητά τη λύση του Κυπριακού στο ασφυκτικό πλαίσιο της ευρωατλαντικής νομιμοφροσύνης.

Πρώτα απ' όλα, η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα (γιατί ο πρωθυπουργός έχει την τελική ευθύνη χάραξης της εξωτερικής πολιτικής και όχι ο Νίκος Κοτζιάς που τη διαχειρίζεται) ουδέποτε έθεσε ζήτημα αποχώρησης των βρετανικών βάσεων από την Κύπρο, που έχουν καθεστώς αποικιακού εδάφους. Εξαντλεί το ζήτημα στα τουρκικά και τα ελληνικά στρατεύματα, χωρίς να αποκλείει μάλιστα την αντικατάστασή τους από δύναμη του ΝΑΤΟ. Η γενικότερη πολιτική της, συνέχεια εκείνης των κυβερνήσεων Παπανδρέου και Σαμαρά, για συγκρότηση άξονα Ελλάδας- Κύπρου- Ισραήλ- Αιγύπτου του Σίσι, αφ' ενός μεν υποτάσσει απολύτως τη χώρα στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς στη Μέση Ανατολή, αφ' ετέρου δε έχει ξεκάθαρα αντιτουρκική αιχμή, κάτι που ενισχύει όχι μόνο την καχυποψία του Ερντογάν, αλλά και τη δικαιολογημένη δυσφορία του τουρκικού λαού, ιδιαίτερα μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου, για το οποίο η μεγάλη πλειονότητα των απλών Τούρκων θεωρεί υπόλογες τις ΗΠΑ.

Υπάρχουν ισχυροί αστικοί κύκλοι στην Ελλάδα και την Κύπρο που λένε ότι, προκειμένου να προωθηθεί ένα Σχέδιο Ανάν Β', είναι καλύτερα να προχωρήσουμε στη διπλή ένωση (κάτι τέτοιο δήλωσε σαφώς και σύμβουλος του Ερντογάν μετά το αδιέξοδο του Μον Πελερέν). Στην πραγματικότητα, θα επρόκειτο για ολέθρια εξέλιξη και για τους Ελληνοκύπριους και για τους Τουρκοκύπριους και για τους λαούς της Ελλάδας και της Τουρκίας. Οι δύο χώρες θα είχαν ξαφνικά σύνορα σε απόσταση αναπνοής από την τουρκική ενδοχώρα, κάτι που, δεδομένης της γενικότερης αστάθειας στην Τουρκία, θα αποτελούσε διαρκή εστία έντασης και κίνητρο για ένα νέο γύρο εξοπλισμών. Το ελληνικό τμήμα της Κύπρου θα εντασσόταν στο ΝΑΤΟ, στο όνομα της εξασφάλισης της “εθνικής άμυνας” και φυσικά οι βρετανικές βάσεις θα παρέμεναν, έστω κι αν εξελίσσονταν σε ΝΑΤΟϊκές. Οι αντιιμπεριαλιστικές δυνάμεις στην Ελλάδα, την Τουρκία και την Κύπρο οφείλουν να μείνουν σταθερές στην επιδίωξη μιας δημοκρατικής λύσης, που θα εξασφαλίζει μια ενιαία, ομοσπονδιακή Κύπρο, χωρίς ξένους στρατούς, έστω κι αν οι σημερινοί συσχετισμοί δυνάμεων δεν την ευνοούν. 

πηγή: iskra.gr