Τεράστιες απώλειες για τα ελληνικά νοικοκυριά - Έχασαν 587 δισ. στην κρίση

Η περιουσία των Ελλήνων μειώθηκε συνολικά κατά 587 δισ. ευρώ μετά από 6 χρόνια βαθιάς ύφεσης και 3 χρόνια στασιμότητας σύμφωνα με στοιχεία του ινστιτούτου μελετών της ελβετικής τράπεζας Credit Suisse για το 2016, που δημοσιεύει το ΒΗΜΑ...

Δέος προκαλούν τα στοιχεία ελβετικής τράπεζας, τα οποία δείχνουν πως τα ελληνικά νοικυριά έχασαν 67.703 ευρώ έκαστο, κατά τη διάρκεια της κρίσης και των Μνημονίων, ενώ στην έρευνα γίνεται ιδιαίτερη αναφορά και στο ελληνικό μοντέλο ανάπτυξης, που ήταν σχεδόν αποκλειστικά με δανεικά. 

Στοιχεία του ινστιτούτου μελετών της ελβετικής τράπεζας Credit Suisse, που εξετάζει την εξέλιξη του πλούτου σε πάνω από 200 χώρες, δείχνουν πως τα ελληνικά νοικοκυριά έχασαν κατά μέσο όρο τα χρόνια της κρίσης 67.703 ευρώ έκαστο, καθώς η μέση αξία της περιουσίας τους από τα 165.410 ευρώ το 2007, υποχώρησε κατά 41% ως το 2016 στα 97.706 ευρώ.

Η εξέλιξη αυτή αποτέλεσε ένα ισχυρό αρνητικό αποτέλεσμα πλούτου (negative wealth effect) για την πλειοψηφία των ελληνικών νοικοκυριών συμβάλλοντας στη μείωση της κατανάλωσης και ως εκ τούτου στη συρρίκνωση της εγχώριας ζήτησης για αγαθά και υπηρεσίες.

Πάντως τα στοιχεία της Credit Suisse δείχνουν και τη «φούσκα» προ της κρίσης, καθώς από το 2000 ως το 2007 τα περιουσιακά στοιχεία των Ελλήνων υπερδιπλασιάστηκαν από τα 595 δισ. ευρώ ξεπέρασαν το 1,41 δισ. ευρώ! Αυτό οφείλεται αποκλειστικά στην έκρηξη δανεισμού που ακολούθησε της εισαγωγής της Ελλάδος στο ευρώ.

Ενδεικτικά από το 1999 ως το 2009 μόνο οι τράπεζες και το Δημόσιο δανείστηκαν πάνω από 60 δισ. ευρώ και 200 δισ. ευρώ αντίστοιχα, συντηρώντας έτσι το ελληνικό μοντέλο ανάπτυξης με δανεικά, αφού τα λεφτά που «έπεσαν» στη χώρα δεν χρησιμοποιήθηκαν για την παραγωγική της ανασυγκρότηση.

Η ανάλυση της Credit Suisse επιβεβαιώνει τους υπολογισμούς του γερμανικού ασφαλιστικού κολοσσού Allianz, σύμφωνα με τον οποίο η μεσαία τάξη της χώρας μας αποτελεί πλέον μόλις το 20% του πληθυσμού, από 50% την εποχή που η Ελλάδα γινόταν μέλος του ευρώ.

Πολ Kαζαριάν: «Το ύψος του ελληνικού χρέους είναι το ψέμα του αιώνα...»

Πόσο πραγματικό είναι το ύψος του ελληνικού χρέους; Στο Spiegel ο επενδυτής Πολ Καζαριάν προκρίνει ως κριτήριο το χρονικό και όχι ονομαστικό ύψος του ως τρόπο προσδιορισμού. Το Spiegel, στη διαδικτυακή του έκδοση, φιλοξενεί τις απόψεις του αμερικανού επενδυτή και μεγαλύτερου ιδιώτη δανειστή της Ελλάδας, του αρμενικής καταγωγής Πολ Καζαριάν....

O Aμερικανός μεγαλοεπενδυτής Πολ Kαζαριάν, ο μεγαλύτερος ιδιώτης επενδυτής στην Ελλάδα, πιστεύει ότι η χώρα μας δεν έχει πρόβλημα χρέους, διότι αυτό απλούστατα ανέρχεται όχι στο 177% αλλά στο 71% του ΑΕΠ της. Συνεπώς «το ύψος του ελληνικού χρέους είναι το ψέμα του αιώνα», όπως είπε χαρακτηριστικά ο Kαζαριάν στην διαδικτυακή έκδοση του περιοδικού Spiegel.

Ο 61xρονος ιδρυτής της αμερικανικής επενδυτικής εταιρείας Japanica Partners, ο οποίος υπήρξε στο παρελθόν τραπεζίτης της Goldman Sachs, στηρίζει την άποψή του έχοντας ως κριτήριο το χρονικό και όχι το ονομαστικό ύψος του στον τρόπο προσδιορισμού του χρέους: Eάν υπολογίσει κανείς σωστά το ελληνικό χρέος, το ύψος του δεν ανέρχεται στο 177%, αλλά το ανώτερο στο 71% του ελληνικού ΑΕΠ. 

Σύμφωνα με τον Καζαριάν ο υπολογισμός του χρέους θα πρέπει να γίνει λοιπόν όχι με βάση την ονομαστική του αξία, δηλαδή 312 δισ. ευρώ το 2015, αλλά με βάση την χρονική αξία των των υποχρεώσεων της Ελλάδας. Θα πρέπει, δηλαδή, να συνυπολογισθεί «η κεκαλυμμένη διαγραφή» μέρους του ελληνικού χρέους, όχι μόνο δια του χαμηλού επιτικίου, αλλά και δια της μεγάλης παρατάσεως της έναρξης αποπληρωμής του χρέους ήτοι δέκα χρόνια αργότερα από ό,τι είχε αρχικά συμφωνηθεί και αυτό σημαίνει «μικρότερη επιβάρυνση λόγω του πληθωρισμού», όπως είπε στο γερμανικό περιοδικό. «Η χρονική αξία είναι η βάση της χρηματοοικονομικής λογιστικής» τονίζει μάλιστα ο Αμερικανός μεγαλοεπενδυτής στο Spiegel.

Επισημαίνει δε επίσης ότι «η Ελλάδα πιέζεται να πάρει περισσότερη οικονομική βοήθεια από τις χώρες του ευρώ, αυτές δίνουν μόνο υπό την προϋπόθεση των δημοσιονομικών πλεονασμάτων και ωθούν την κυβέρνηση σε βαρύ πρόγραμμα λιτότητας και σε αντιλαϊκές και συχνά αμφισβητούμενες μεταρρυθμίσεις».

H λύση την οποία προτείνει ο Καζαριάν είναι να αποδείξει η Ελλάδα καταρχάς το αληθινό ύψος του χρέους της «με βάση τους διεθνώς αναγνωρισμένους κανόνες», διότι «τότε θα γίνονταν εμφανές ότι το χρέος της είναι στην πραγματικότητα μικρότερο από εκείνο άλλων χωρών».

Βασίλης Λεβέντης: «Αρχιμάγειρας αποστασιών ο Κυριάκος Μητσοτάκης, σαν τον πατέρα του..»

Ο Πρόεδρος της Ένωσης Κεντρώων, Βασίλης Λεβέντης, από τη Λάρισα, χαρακτήρισε ως «ανήθικο» το γεγονός «να προσπαθείς να αποσπάσεις στελέχη από ένα τίμιο κόμμα αξιοποιώντας τις ανθρώπινες αδυναμίες» και πρόσθεσε ότι «ο Κυριάκος Μητσοτάκης δουλεύει στην τροχιά του πατέρα του.... 

 

φώτο onlarissa.gr

Σκληρή επίθεση κατά του Προέδρου της ΝΔ Κυριάκου Μητσοτάκη εξαπέλυσε ο Πρόεδρος της Ένωσης Κεντρώων Βασίλης Λεβέντης, από τη Λάρισα. Με αφορμή τις αποχωρήσεις στελεχών από την Ένωση Κεντρώων, ο κ. Λεβέντης κατηγόρησε τον Πρόεδρο της ΝΔ λέγοντας «πιστεύω και έχω στοιχεία ότι ο κ. Μητσοτάκης κρύβεται πίσω από μία προσπάθεια που κάνει για διεύρυνση και ουσιαστικά ωθεί προς αποστασίες. Ιδιαιτέρα στην Ένωση Κεντρώων θεωρεί σημαντικές τις αποστασίες γι’ αυτόν γιατί είναι ένα νέο καινούργιο πολύ τίμιο κόμμα».

Παράλληλα, ο κ. Λεβέντης, σύμφωνα με το onlarissa.gr, χαρακτήρισε ως «ανήθικο» το γεγονός «να προσπαθείς να αποσπάσεις στελέχη από ένα τίμιο κόμμα αξιοποιώντας τις ανθρώπινες αδυναμίες» και πρόσθεσε ότι «ο Κυριάκος Μητσοτάκης δουλεύει στην τροχιά του πατέρα του. Ο πατέρας ήταν αρχιμάγειρας αποστασιών, το ίδιο είναι και ο Κυριάκος. Δεν διαφέρει η οικογένειά του. Έχει ένα DNA ανηθικότητας».

Αλέξης Τσίπρας: «η μόνη χώρα που έχει ορίζοντα τριετίας για εκλογές είναι η Ελλάδα»

«Η μόνη χώρα που έχει ορίζοντα τριετίας για εκλογές, είναι η Ελλάδα» είπε ο Αλέξης Τσίπρας από το Άμπου Ντάμπι, όπου βρίσκεται, βάζοντας τέλος στα σενάρια πρόωρων εκλογών....

Τέλος στα σενάρια περί πρόωρων εκλογών έβαλε ο Αλέξης Τσίπρας από το Άμπου Ντάμπι, όπου βρίσκεται από χτες το βράδυ επ' αφορμή της διάσκεψης για την Προστασία της Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO. «Η μόνη χώρα που έχει ορίζοντα τριετίας για εκλογές, είναι η Ελλάδα», τόνισε.

Ειδικότερα, σε συνομιλία που είχε με τους Έλληνες δημοσιογράφους, στο περιθώριο της διάσκεψης και εν μέσω των διμερών επαφών του, ο πρωθυπουργός μίλησε για το επενδυτικό ενδιαφέρον των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων για την Ελλάδα και τις προοπτικές αναβάθμισης της συνεργασίας και των οικονομικών σχέσεων των δύο πλευρών. Επιπλέον, αναφέρθηκε και στη συνάντησή του με τον Φρανσουά Ολάντ, με τον οποίο συζήτησαν μεταξύ άλλων και για τη δεύτερη αξιολόγηση.

Κληθείς να σχολιάσει περί σεναρίων για ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών, αφού αναφέρθηκε σε ορισμένες χώρες που έχουν εκλογές το προσεχές διάστημα, ο Αλέξης Τσίπρας είπε ότι «η μόνη χώρα που έχει ορίζοντα τριετίας για εκλογές είναι η Ελλάδα».

Η Αυστρία ψηφίζει, η ακροδεξιά ζητά την προεδρία (vid)

Μπέλεν ή Χόφερ; Μετά από το σίριαλ που κρατά σχεδόν έναν χρόνο, η Αυστρία αποφασίζει εάν θα γίνει η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα με ακροδεξιό πρόεδρο ...

Θα γίνει η Αυστρία η πρώτη χώρα στην Ευρώπη με ακροδεξιό πρόεδρο; Αυτό αποφασίζουν την Κυριακή οι ψηφοφόροι που επιλέγουν πρόεδρο σε ένα μακρόσυρτο σίριαλ που εσχάτως πήρε και «αμερικανικό άρωμα» (δηλαδή, άρωμα Τραμπ).

Ο ανεξάρτητος Αλεξάντερ φαν ντερ Μπέλεν αντιμετωπίζει τον Νόρμπερτ Χόφερ του ακροδεξιού λαϊκιστικού FPÖ, τα γκάλοπ δείχνουν τη μάχη στο νήμα και η Ευρώπη παρακολουθεί κάτι που εκλαμβάνει ως συνέχεια της ψήφου για Brexit και προοίμιο των εκλογών σε Ολλανδία, Γαλλία και Γερμανία.

Η αβεβαιότητα της έκβασης έρχεται απλά να επιβεβαιώσει την εικόνα που είχε σχηματιστεί στην πρώτη, «κανονική» εκλογική μάχη την άνοιξη. Στον πρώτο γύρο τον Απρίλιο, οι υποψήφιοι των μεγάλων κομμάτων (που συγκυβερνούν) είχαν καταποντιστεί σε έναν πολιτικό σεισμό που είχε οδηγήσει και στην παραίτηση του καγκελαρίου.

Στο δεύτερο γύρο είχαν, απροσδόκητα, περάσει ο Μπέλεν (ανεξάρτητος προερχόμενος από τους Πράσινους) και ο Χόφερ του FPÖ, και τελικά για λίγες ψήφους την προεδρία κέρδισε ο Μπέλεν. Στη συνέχεια όμως το FPÖ προσέφυγε δικαστικά καταγγέλλοντας παρατυπίες και το Ανώτατο Δικαστήριο διαπίστωσε «προχειρότητα» στην καταμέτρηση που δυνητικά δεν θα απέκλειε ενδεχόμενο παρατυπιών, οπότε διέταξε επανάληψη του δεύτερου γύρου. Μετά από αναβολές, η οριστική κάλπη στήνεται την Κυριακή.

Η μάχη έχει πολλά από τα χαρακτηριστικά που είχε η μάχη για το Brexit και ομοιότητες ακόμη και με τις κάλπες στις ΗΠΑ. Μία τάση που έρχεται ντυμένη ως «αντίθετη στο σύστημα και τις ελίτ» και κηρύσσει την επιστροφή σε έναν κόσμο πριν τη «διαβρωτική παγκοσμιοποίηση» -ο Χόφερ και το FPÖ έχουν ποντάρει πολύ σε κινήσεις για έξοδο της Αυστρίας από την ΕΕ, κάτι που ο υποψήφιος για την προεδρία προσπάθησε τελευταία να σχετικοποιήσει. O βρετανός Φάρατζ πάντως μπήκε το Σάββατο στη συζήτηση και προέβλεψε πως ο Χόφερ θα ζητήσει αυστριακό δημοψήφισμα για έξοδο αν κερδίσει.

Η δυναμική αυτή είναι περίπλοκη, και περιγραφή της με βάση το σχήμα «αυτοί εκεί πάνω απέναντι σε εμάς εδώ κάτω» φωτίζει πολλές αλλά όχι όλες από τις διαστάσεις της. Όμως η περίπτωση της Αυστρίας, η οποία επιπλέον πέρυσι πέρασε (έστω και σε σχετικά μικρότερο βαθμό από ό,τι άλλες χώρες) την προσφυγική κρίση, μοιάζει τυπική της ορμής που έχουν κινήματα όπως της Λεπέν στη Γαλλία (η οποία ψηφίζει για πρόεδρο το Μάιο), του PVV στην Ολλανδία (η οποία έχει σύντομα κάλπες) και του ξενοφοβικού και ευρωσκεπτικιστικού AfD στη Γερμανία (κάλπες το φθινόπωρο).

Με τη δυναμική του Brexit, τη δυναμική του Τραμπ...

Kαθόλου τυχαία, όλα αυτά τα κόμματα αλληλοσυγχαίρονται κάθε φορά που καταγράφουν ενίσχυση και πανηγύρισαν από κοινού είτε το Brexit είτε την επικράτηση του Τραμπ.

Η συγκυρία τα έχει φέρει μάλιστα έτσι που η κάλπη στήνεται την ίδια ημέρα με το δημοψήφισμα στην Ιταλία που θα κρίνει την τύχη του Ρέντσι. Η κατάσταση εκεί είναι πολύ διαφορετική, όμως και πάλι η Ευρώπη κοιτά με ανησυχία για το αν και ποιες έμμεσες επιπτώσεις θα μπορούσε να έχει στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα (έστω κι αν η ίδια η κάλπη είναι, εκ πρώτης όψεως, εντελώς άσχετη), και το κατά πόσον εκεί επικράτηση του «όχι» θα συνιστά άλλο ένα σύμπτωμα της παραπάνω δυναμικής.

Πέριξ της Βιέννης, πολλοί βλέπουν τον Χόφερ του FPÖ να επενδύει στο «αποτέλεσμα Τραμπ». Ειδικά τους τελευταίους μήνες, η ατμόσφαιρα που είχε πάρει η αυστριακή εκστρατεία ήταν όλο και πιο αμερικανική.

Πέραν της πάγιας ρητορικής του εναντίον των ελίτ, γύρω από το στρατόπεδο του Χόφερ είχαν κινητοποιηθεί οι ακροδεξιές παρυφές του Διαδικτύου (συμπεριλαμβανομένων των τρολ και των fake news). Πάνω από τον Μπέλεν αιωρήθηκαν κατηγορίες και υπαινιγμοί πως ο ίδιος ήταν στα νιάτα του κατάσκοπος της Σοβιετικής Ένωσης, παράλληλα με τις κατηγορίες πως ο πατέρας του ήταν ναζί (ώστε να μείνουν όλοι ευχαριστημένοι).

Το περιβάλλον του Χόφερ αξιοποίησε μέχρι και την... τραμπική τεχνογνωσία διασποράς υπανιγμών για την κατάσταση της υγείας του αντιπάλου του, οδηγώντας τον γιατρό του Μπέλεν να προχωρήσει στη δημόσια διαβεβαίωση πως ο υποψήφιος έχει «υπέροχους πνεύμονες» όπως είπε επί λέξει σε ένα (αλλά σε καμία περίπτωση το έσχατο) σουρεαλιστικό σημείο αυτής της εκλογικής μάχης.

Όσον αφορά το ίδιο το επίδικο, τις θεσμικές αρμοδιότητες του αυστριακού προέδρου, ο αρχηγός του αυστριακού κράτους εκλέγεται μεν άμεσα, τη διακυβέρνηση όμως ασκεί ο πρωθυπουργός (σήμερα, ο σοσιαλδημοκράτης Κρίστιαν Κερν με τη συνεργασία του κεντροδεξιού ÖVP). Ωστόσο, ο πρόεδρος μπορεί να πιέσει για πτώση της κυβέρνησης και να προκηρύξει πρόωρες εκλογές -κάτι που θα μπορούσε να επιδιώξει το ακροδεξιό FPÖ θέλοντας να εκμεταλλευτεί την ενισχυμένη του δυναμική του.

Η νύχτα της Κυριακής προς Δευτέρα αναμένεται να είναι μακρά στη Βιέννη, όχι μόνο επειδή φαίνεται πως η απόσταση θα είναι μικρή αλλά επιπλέον επειδή αυτή τη φορά οι Αυστριακοί θα είναι τυπολατρικότεροι από ποτέ στην καταμέτρηση ώστε να αποφύγουν το πάθημα του Μαΐου (που είχε γίνει ο λόγος της ακύρωσης της κάλπης και ξαναστησίματός της). Η Ευρώπη μάλλον θα περιμένει τη Δευτέρα να μάθει τι αποφάσισε η Felix Austria (όταν, λόγω συγκυρίας, θα το ζυγίζει μαζί με το ιταλικό δημοψήφισμα).

Βασίλης Ψυχογιός/in.gr

Γ. Δραγασάκης: Απόφαση-πρόκριμα για την πορεία της Ευρώπης

Μια θετική απόφαση στο Eurogroup της Δευτέρας θα είναι ισχυρό μήνυμα σταθερότητας και ελπίδας στο κλίμα ρευστότητας, ενώ ανταποκρίνεται πλήρως στις ανάγκες τόσο της Ελλάδας όσο και της Ευρώπης, τονίζει ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης σε άρθρο του στην «Εφ. Συν»...

 

Μιά θετική απόφαση στο Eurogroup της Δευτέρας θα είναι ισχυρό μήνυμα σταθερότητας και ελπίδας στο κλίμα ρευστότητας, ενώ ανταποκρίνεται πλήρως στις ανάγκες τόσο της Ελλάδας όσο και της Ευρώπης, τονίζει ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γιάννης Δραγασάκης σε άρθρο του στην «Εφ. Συν», συμπληρώνοντας πως η όποια στάση στο ελληνικό πρόβλημα αποτελεί πρόκριμα για την πορεία της Ευρώπης, στο πώς θα αντιμετωπίσει κάποια στιγμή και το χρέος άλλων χωρών.

Η τοποθέτηση του αντιπροέδρου αφορά στην αβεβαιότητα που πρακαλείται από την εμμονή ορισμένων να θεωρούν «αυτοσκοπό» τη συμμετοχή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα, υπενθυμίζοντας το νόημα της αρχικής απόφασης εμπλοκής του στις ευρωπαικές αποφάσεις με το ερώτημα εάν: Ήταν η πρόσκαιρη χρησιμοποίηση του ή η μακροχρόνια παραμονή του; Σημειώνει, δε, ότι η συμμετοχή του ή μη στο ελληνικό πρόγραμα θα είναι πρόκριμα για την μελλοντική παρουσία του ή όχι στην Ευρώπη.

Επισημαίνει ότι η Ελλάδα γίνεται για μια ακόμη φορά το πεδίο σύγκρουσης ευρύτερων συμφερόντων και επιδιώξεων γεγονός που αφενός, «περιπλέπει την επίλυση των προβλημάτων μας», αφετέρου το διεθνοποιεί δημιουργώντας δυνατότητες ευρύτερων συνεργασιών και συμμαχιών.

Ο κ. Δραγασάκης σημειώνει ότι αυτές οι εξέλιξεις στην πραγματική οικονομία προκαλούν θετικές αποφάσεις με αποτέλεσμα η «οικονομία της χώρας να ανακάμπτει πιό δυναμικά από ό,τι περίμεναν και οι πιό αισιόδοξοι». Η ανάκαμψη είναι πλέον πραγματικότητα και οι προοπτικές για το 2017 και το 2018 «απόλυτα θετικές» εκτιμά ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης όπως και τα μηνύματα από το μέτωπο του χρέους. Τα βραχυπρόθεσμα μέτρα έχουν προσδιοριστεί και θα προταθούν στο eurogroup τη Δευτέρα oπότε και θα ακολουθήσει η συζήτηση για την αποσαφήνιση τους. Ως εκ τούτου, προσθέτει, τη Δευτέρα «η μόνη δυνατή επιλογή είναι να ληφθούν και να δρομολογηθούν αποφάσεις που θα φέρνουν πιό κοντά στην επίτευξη του από κοινού συνομολογημένου στόχου, να βγούμε στις αγορές το 2018 και να ολοκληρώσουμε το πρόγραμα χωρίς νέα μέτρα στην ώρα του». Βεβαίως, πρόσθεσε, για να συμβεί αυτό πρέπει η δοκιμαστική εξοδος στις αγορές να αρχίσει πολύ νωρίτερα εντός του α΄εξαμήνου του 2017.

«Το θετικό σενάριο στη βάση των αναγκών τόσο της Ελλάδας όσο και της Ευρώπης, φέρνει πιο κοντα στην επίτευξη του στόχου» καταλήγει ο κ Δραγασάκης τονίζοντας «ο,τιδήποτε άλλο συνιστά εκτροπή». 

Ολόκληρο το άρθρο του αντιπροέδρου της κυβέρνησης:

Ο ευρωπαϊκός και ο παγκόσμιος ουρανός γεμίζουν με σύννεφα αβεβαιότητας. Οι εστίες αστάθειας πληθαίνουν και πολλές από αυτές βρίσκονται κοντά μας.

Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στην Ιταλία και των προεδρικών εκλογών στην Αυστρία είναι ανοιχτό σε κάθε ενδεχόμενο. Το BREXIT είναι σαν να έσπασε ένα ταμπού. Τίποτα δεν μοιάζει πια μη αναστρέψιμο στην εποχή μας.

Στις συνθήκες αυτές θα περίμενε κάποιος πως το θέμα της ολοκλήρωσης της δεύτερης αξιολόγησης θα έκλεινε αθόρυβα, γρήγορα, φυσιολογικά.

Μια θετική απόφαση στο Eurogroup της Δευτέρας θα είναι ένα ισχυρό μήνυμα σταθερότητας και ελπίδας μέσα σε αυτό το κλίμα ρευστότητας. Οχι μόνο για την ελληνική κοινωνία αλλά και για την Ευρώπη συνολικά.

Μάλιστα, όπως πρόσφατα δήλωσε ο διοικητής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, μια μόνιμη λύση στο πρόβλημα της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους «είναι προς το συμφέρον της Ευρώπης ως συνόλου» και όχι μόνο προς το συμφέρον της Ελλάδας.

Η θετική έκβαση είναι λοιπόν απολύτως εφικτή. Ανταποκρίνεται στις ανάγκες τόσο της Ελλάδας όσο και της Ευρώπης. Και υποστηρίζεται από την πορεία της οικονομίας, που έπειτα από μακροχρόνια και βαθιά ύφεση έχει τις προϋποθέσεις να εισέλθει σε αναπτυξιακή τροχιά.

Μοναδική πηγή αβεβαιότητας φαίνεται να είναι τα ερωτήματα που έχουν να κάνουν με τη στάση του ΔΝΤ και την εμμονή ορισμένων χωρών να θεωρούν τη συμμετοχή του στο ελληνικό πρόγραμμα κάτι σαν αυτοσκοπό. Αυτό βεβαίως δεν είναι εντελώς καινούργιο.

Το 2010 το ΔΝΤ ήρθε στην Ευρώπη διότι -έτσι ελέχθη- η Ε.Ε. δεν ήταν έτοιμη, ούτε διέθετε τους αναγκαίους πόρους, θεσμούς και μηχανισμούς.

Τότε η Ελλάδα πλήρωσε όχι μόνο τη δική της κρίση, αλλά και την έλλειψη ετοιμότητας της Ε.Ε. για να διαχειριστεί μια διευρυνόμενη κρίση που, όπως αποδείχτηκε, δεν ήταν μόνο ελληνική.

Τώρα ορισμένοι ζητούν η Ελλάδα να πληρώσει πάλι, αυτή τη φορά την αυτοπαγίδευση της Ευρώπης σε μια επιλογή χωρίς προοπτική. Την επιλογή ότι το ΔΝΤ πρέπει να μείνει μόνιμα στα ευρωπαϊκά πράγματα.

Αν φύγει από την Ελλάδα, σκέφτονται, θα φύγει από την Ευρώπη μάλλον οριστικά. Ποιο ήταν όμως τελικά το νόημα της αρχικής απόφασης για την εμπλοκή του ΔΝΤ στις ευρωπαϊκές υποθέσεις; Η πρόσκαιρη χρησιμοποίηση του ή η μακροχρόνια παραμονή του;

Επιβεβαιώνεται για ακόμη μία φορά πως η όποια στάση στο ελληνικό πρόβλημα είναι πρόκριμα για την πορεία της Ευρώπης.

Ο τρόπος με τον οποίο θα αντιμετωπιστεί π.χ. το ελληνικό χρέος θα είναι πρόκριμα για τον τρόπο με τον οποίο θα αντιμετωπιστεί κάποια στιγμή και το χρέος άλλων χωρών. Η συμμετοχή ή όχι του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα θα είναι πρόκριμα για τη μελλοντική παρουσία του ή όχι στην Ευρώπη.

Η Ελλάδα για ακόμη μία φορά γίνεται το πεδίο στο οποίο συγκρούονται ευρύτερα συμφέροντα και επιδιώξεις και διαμορφώνονται οι διεθνείς τάσεις για τις μελλοντικές εξελίξεις.

Αυτό περιπλέκει την επίλυση των προβλημάτων μας. Από την άλλη πλευρά, αυτή η ντε φάκτο διεθνοποίηση του ελληνικού προβλήματος δημιουργεί δυνατότητες ευρύτερων συνεργασιών και συμμαχιών.

Οι εσωτερικές εξελίξεις στην πραγματική οικονομία βοηθούν για να υπάρξουν θετικές αποφάσεις. Δίνουν επιχειρήματα σε όσους θέλουν να βοηθήσουν.

Η οικονομία της χώρας ανακάμπτει πιο δυναμικά απ’ ό,τι ανέμεναν και οι πιο αισιόδοξοι. Από τις αρχικές προβλέψεις για ύφεση το 2016, πλέον η ανάκαμψη δεν είναι πρόβλεψη αλλά πραγματικότητα.

Οι προοπτικές είναι θετικές και κανείς πια δεν αμφιβάλλει ότι το 2017 και το 2018 θα είναι χρονιές θετικών ρυθμών ανάπτυξης σε συνθήκες εδραιωμένης δημοσιονομικής σταθερότητας.

Αλλά και στο μέτωπο του χρέους υπάρχει πρόοδος. Τα βραχυπρόθεσμα μέτρα έχουν προσδιοριστεί και θα προταθούν τη Δευτέρα στο Eurogroup. Μπορεί να ακολουθήσει συνεπώς η συζήτηση με στόχο την αποσαφήνιση των μεσοπρόθεσμων και των μακροπροθέσμων μέτρων.

Πέραν του ότι αυτό προβλέπουν οι προηγούμενες αποφάσεις του Eurogroup, οι ορατές τάσεις ανόδου των διεθνών επιτοκίων καθιστούν τη συνολική και διαρκή λύση στο πρόβλημα του ελληνικού χρέους επιτακτική.

Ως εκ τούτου τη Δευτέρα η μόνη δυνατή επιλογή είναι να ληφθούν και να δρομολογηθούν αποφάσεις που θα φέρνουν πιο κοντά την επίτευξη του από κοινού συνομολογημένου στόχου.

Και ο στόχος είναι να βγούμε στις αγορές το 2018, να ολοκληρώσουμε το πρόγραμμα χωρίς νέα μέτρα στην ώρα του και να ανακτήσουμε τους βαθμούς πολιτικής αυτονομίας και ισοτιμίας που είναι αναγκαίοι για να μπορέσουμε να σχεδιάσουμε το μέλλον μας χωρίς επιτροπείες, στο πλαίσιο των ευρωπαϊκών και των διεθνών θεσμών.

Για να συμβεί αυτό, πρέπει η δοκιμαστική έξοδος στις αγορές να αρχίσει πολύ νωρίτερα, εντός του πρώτου εξάμηνου του 2017.

Αυτό με τη σειρά του προϋποθέτει την έγκαιρη ένταξη των ελληνικών ομολόγων στο σχετικό πρόγραμμα της ΕΚΤ, που κι αυτή προϋποθέτει το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης και την αποσαφήνιση των μεσοπρόθεσμων μέτρων για το χρέος.

Δεν αρκεί λοιπόν μόνο να βγαίνουν οι αριθμοί, πρέπει να δένουν και οι ημερομηνίες. Και αυτό τη Δευτέρα στο Eurogroup πρέπει να διασφαλιστεί.

Το θετικό σενάριο που ξετυλίγεται στη βάση των αναγκών τόσο της Ελλάδας όσο και της Ευρώπης, αλλά και των πραγματικών δεδομένων, φέρνει πιο κοντά την επίτευξη του στόχου.

Οτιδήποτε άλλο συνιστά εκτροπή από αυτόν. Ποιος θα το επιθυμούσε; Και ποιον θα μπορούσε να συμφέρει μια τέτοια εκτροπή;

efsyn.gr