Η επανάσταση του καναπέ

Οι λόγοι της κοινωνικής αδράνειας ποικίλλουν, όπως έχω αναφέρει σε σειρά άρθρων μου, από τη χειραγώγηση, την οικονομική εξάρτηση μέχρι την έλλειψη μιας νέας ιδεολογίας στην οποία θα αναφερθώ στο παρόν άρθρο...


της Φωτεινής Μαστρογιάννη*

Η πολιτική ζωή στην Ελλάδα έχει «τσιμενταριστεί» από τα κόμματα. Οι Έλληνες, πολλές φορές από την εφηβική τους ηλικία, γίνονταν ( και γίνονται) μέλη κομμάτων. Ως μέλη κόμματος μαθαίνουν να πειθαρχούν και να πιστεύουν τυφλά στην όποια ιδεολογία, αρχηγό κτλ. Αυτού του τύπου η πολιτική κοινωνικοποίηση (κοινώς «πλύση εγκεφάλου») αντιστέκεται στην αλλαγή και είναι ανεκτική στα λάθη του «αρχηγού» ακόμα και εάν τα άτομα είναι άκρως δυσαρεστημένα από μία κατάσταση, όπως συμβαίνει στην Ελλάδα τα τελευταία οκτώ χρόνια της κρίσης.

Η κομματική πλύση εγκεφάλου διασφαλίζει έτσι τη σταθερότητα του συστήματος, η οποία και ενισχύεται λόγω της επίδρασης των κομμάτων σε όλη τη σφαίρα του επαγγελματικού, ακαδημαϊκού και κοινωνικού βίου στην Ελλάδα.Συνεπώς, όσο η πολιτική κουλτούρα αυτού του τύπου δεν αλλάζει, τόσο το υπάρχον πολιτικό σύστημα παραμένει σταθερό και τόσο θα αποκλείεται η όποια αλλαγή της κατάστασης.

Η κρίση όμως επέτυχε ένα ρήγμα στην υπάρχουσα κομματοκρατία και γενικότερα στο πολιτικό σύστημα. Οι επαγγελματίες πολιτικοί δεν χαίρουν εκτίμησης γιατί αποδείχθηκαν ανίκανοι για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο μέσος Έλληνας, προβλήματα που εν πολλοίς οι ίδιοι δημιούργησαν και εξακολουθούν να δημιουργούν. Το πολιτικό σύστημα έχασε την κυριαρχία που ασκούσε παλαιότερα στην κοινωνία και πλέον αμφισβητείται.

Το ρήγμα όμως μεταξύ των πολιτικών και της κοινωνίας δεν έχει οδηγήσει ακόμα σε χάσμα και για ένα άλλο λόγο που δεν είναι παρά το ότι το μεγαλύτερο μέρος της διανόησης εξακολουθεί να υποστηρίζει την υπάρχουσα αλλά και διεθνή οικονομική ελίτ γι’αυτό και οι αντιδράσεις για την κρίση από πανεπιστημιακούς, επώνυμους διανοητές κοκ είναι υπέρ της διατήρησης της υπάρχουσας κατάστασης (στάση περί μονόδρομου και μη ύπαρξης εναλλακτικής λύσης ή στρέβλωση της παρουσίασης της όποιας εναλλακτικής λύσης ως «γραφικής» και παρουσιάζοντας ως «γραφικούς» όλους όσους την υποστηρίζουν). Όσοι διανοούμενοι δεν εμφανίζονται φανερά υπέρ της διατήρησης της υπάρχουσας κατάστασης τότε τηρούν μία «περίεργη» σιωπή.

Ένας άλλος λόγος για την αδράνεια του καναπέ είναι η παντελής έλλειψη μίας διαφορετικής/ εναλλακτικής ιδεολογίας και δράσης η οποία να είναι συγκροτημένη σε ένα συνεκτικό σχέδιο θεωρίας και πράξης. Οι νέες ιδεολογίες συνήθως προκύπτουν μετά από μία περίοδο αποπροσανατολισμού, όπως είναι αυτή που διανύουμε αλλά προϋποθέτουν διανοούμενους που δεν εξυπηρετούν την υπάρχουσα οικονομική ελίτ, διανοούμενους που όχι μόνο θα ασκήσουν κριτική στο υπάρχον σύστημα αλλά θα προτείνουν μία εναλλακτική ιδεολογία που θα εμπεριέχει το μήνυμα της ελπίδας, θα ενισχύσει τη συνεκτικότητα του κόσμου και θα κινητοποιήσει μεγάλα τμήματα του πληθυσμού. Δυστυχώς, αυτό που έχουμε δει προς το παρόν από ένα τμήμα της διανόησης που αντιδρά, είναι κάποια πρωτόλεια σχέδια εξόδου από την κρίση με κάποιες προτάσεις για την οικονομία που σε καμία όμως περίπτωση δεν είναι ολιστικές και σίγουρα δεν αποτελούν τμήμα καμίας νέας ιδεολογίας.

Οι λόγοι που αναφέρθηκαν προσθέτουν ακόμα ένα κομματάκι στο παζλ της αδράνειας του καναπέ των Ελλήνων. Το παζλ αυτό βασίζεται στην οικονομική εξάρτηση της χώρας ήδη από την ίδρυση του νέου ελληνικού κράτους, εξάρτηση που,όπως παρατηρούμε, δημιουργεί συγκεκριμένα χαρακτηριστικά υποταγής στο πολιτικό σύστημα και στην κοινωνία.

Ενδεικτική βιβλιογραφία:
  • Zenovia, A. Sochor. Revolution and Culture.The Bogdanov-Lenin Controversy. London: Cornell University Press.
  • Eric Hoffer. The True Believer. Modern Classics. Harper Perennial.
Φωτεινή Μαστρογιάννη είναι Οικονομολόγος, συγγραφέας, καθηγήτρια ΜΒΑ

O χιονιάς υποχώρησε τα προβλήματα παραμένουν!

Μετά την έντονη χιονόπτωση που κράτησε σχεδόν 7 ημέρες, ο καιρός παρουσιάζει από σήμερα βελτίωση, γεγονός που βοηθά τις προσπάθειες των συνεργείων για την αποκατάσταση όσων προβλημάτων έχουν απομείνει, κυρίως στην κυκλοφορία αλλά και στην ηλεκτροδότηση – υδροδότηση.  



Αύριο Παρασκευή, τις πληγείσες από το κύμα κακοκαιρίας περιοχές της Αλοννήσου και Σκοπέλου αναμένεται να επισκεφθεί ο Υπουργός Εσωτερικών, Πάνος Σκουρλέτης μαζί με τον Αναπληρωτή Υπουργό Εσωτερικών, αρμόδιο για θέματα Προστασίας του Πολίτη, Νικόλαο Τόσκα και υπηρεσιακά στελέχη. Την ιδια ώρα, κατεπείγουσα ΕΔΕ για όσα συνέβησαν στο σιδηροδρομικό δίκτυο, με αποτέλεσμα την ταλαιπωρία του επιβατικού κοινού, ζήτησε ο υπουργός Υποδομών και Μεταφορών Χρήστος Σπίρτζης.

Εύβοια

Ήπιος είναι σήμερα ο καιρός στην Εύβοια, όπου μέχρι την Παρασκευή αναμένεται να έχουν αποκατασταθεί τα προβλήματα στην ηλεκτροδότηση και υδροδότηση.  Συνεργεία της Πυροσβεστικής επιχειρούν και σήμερα προκειμένου να απεγκλωβίσουν από αποκλεισμένα χωριά ανθρώπους που χρήζουν μεταφοράς στο Νοσοκομείο του νησιού. Στο νησί παραμένουν αποκλεισμένα δυο χωριά το Μακρυχώρι και τα Μανίκια που μέχρι το βράδυ τα μηχανήματα αναμένεται να καθαρίσουν τους δρόμους που οδηγούν σε αυτά τα δυο χωριά.

Κυπριακό: Τα βλέμματα στη διεθνή διάσκεψη της Γενεύης

Στην πιο κρίσιμη στιγμή τους βρίσκονται οι προσπάθειες επίλυσης του Κυπριακού από το 2004, από τότε δηλαδή που ετέθη σε δημοψήφισμα το «σχέδιο Ανάν». Το πρωί άρχισε στη Γενεύη η Διεθνής Διάσκεψη για το Κυπριακό, κατά την οποία θα συζητηθεί το θέμα της Ασφάλειας και των Εγγυήσεων... 



Το πρώτο μέρος της διάσκεψης, όπου έγιναν εισηγήσεις από όλες τις πλευρές, ολοκληρώθηκε το μεσημέρι και ακολούθησε γεύμα εργασίας, ενώ η διάσκεψη θα συνεχιστεί το απόγευμα με την ουσία των διαπραγματεύσεων στα θέματα Εγγυήσεων και Ασφάλειας.

Την παράταση της διεθνούς διάσκεψης για αύριο Παρασκευή επιβεβαίωσε ο εκπρόσωπος της κυπριακής κυβέρνησης, Νίκος Χριστοδουλίδης.

Παρόντες στη Διάσκεψη, σύμφωνα με το in.gr, είναι οι ηγέτες των δύο κοινοτήτων Νίκος Αναστασιάδης και Μουσταφά Ακιντζί, οι υπουργοί Εξωτερικών των τριών εγγυήτριων δυνάμεων (Ελλάδα, Τουρκία, Βρετανία) Νίκος Κοτζιάς, Μεβλούτ Τσαβούσογλου και Μπόρις Τζόνσον, η ΕΕ εκπροσωπείται διά του προέδρου της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ και της ύπατης εκπροσώπου Εξωτερικής Πολιτικής, Φεντερίκα Μογκερίνι. Οικοδεσπότης της διάσκεψης είναι ο ΓΓ του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες.

Όλοι οι συμμετέχοντες στη διάκσεψη φέρουν τον τίτλο «Αυτού εξοχότητα» (His exelency) εκτός από τον Αντόνιο Γκουντέρες, του οποίου ο τίτλος αναγράφει Γενικός Γραμματέας. Με την προσφώνηση «Αυτού Εξοχότατος», παρουσιάζονται τόσο οι Πρόεδρος Αναστασιάδης και Μουσταφά Ακιντζί, όσο και οι ΥΠΕΞ των εγγυητριών δυνάμεων. Με αυτόν τον τρόπο στην πραγματικότητα δεν υπάρχει εκπροσώπηση της Κυπριακής Δημοκρατίας ως κρατικής οντότητας, κάτι που έθετε ως απαρέγκλιτη προϋπόθεση η τουρκική πλευρά. Ο κ. Αναστασιάδης πάντως, στην εισαγωγική του ομιλία στην πρωινή συνεδρία, τόνισε ότι συμμετέχει με διττή ιδιότητα, ως πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας και ηγέτης της ελληνοκυπριακής κοινότητας.

Για ιστορικά γεγονότα μίλησαν χθες τόσο ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, όσο και ο Ειδικός Σύμβουλος του ΓΓ του ΟΗΕ για το Κυπριακό Έσπεν Μπαρθ Άιντε.

Γκουτέρες: Ελπίδα για όλο τον κόσμο η λύση


Το θάρρος και την αποφασιστικότητα του Νίκου Αναστασιάδη και Μουσταφά Ακιντζί να γίνει η Κύπρος μια χώρα που ζεί υπό συνθήκες ειρήνης εξήρε ο Γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες, απευθυνόμενος στους εκπροσώπους του Τύπου.

Η λύση του Κυπριακού μπορεί να είναι σύμβολο ελπίδας για όλο τον κόσμο, τόνισε.

Παραδέχτηκε πως υπάρχει δρόμος ακόμα και πολλή δουλειά. «Είμαστε πολύ κοντά στη διευθέτηση για μια Διζωνική Δικοινωτική Ομοσπονδία» δήλωσε μεταξύ άλλων.

Ο κ. Γκουτέρες διαβεβαίωσε για μία ακόμη φορά πως η λύση θα επικυρωθεί από το λαό μέσω δημοψηφίσματος.

Χάρτες


Η ελληνοκυπριακή πλευρά κατέθεσε χάρτη με τον οποίο προτείνει το υπό τουρκοκυπριακή διοίκηση τμήμα να είναι στο 28,2% των εδαφών του νησιού, ποσοστό που είναι κατά μισή ποσοστιαία μονάδα μικρότερο από το σχέδιο Ανάν.

Ο χάρτης, σύμφωνα με πληροφορίες, περιλαμβάνει μεταξύ άλλων τις εξής περιοχές: Μόρφου, Κυθρέα, Άσσια, Βατυλή, Λύση και Κοντέα. Οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν ακόμη ότι υπάρχει πρόταση, 12 ή 5 χωριά της Καρπασίας να είναι υπό ειδικό καθεστώς. Όσο για την Αμμόχωστο, παρεμβάλλεται μια περιοχή που θα παραμένει υπό τουρκοκυπριακή διοίκηση.

Ο αριθμός των προσφύγων που θα επιστρέψουν στις εστίες τους υπολογίζεται, βάσει της πρότασης αυτής, ότι θα είναι περίπου 90 χιλιάδες.

Από την πλευρά της η τουρκοκυπριακή πλευρά ετοίμασε χάρτη με 29,2% στον οποίο δεν περιλαμβάνεται η Μόρφου, το μέλλον της οποίας εξελίσσεται στο «αγκάθι» των διαπραγματεύσεων.

Κοτζιάς: «Όχι» σε εγγυήσεις και στρατεύματα


Η Ελλάδα θεωρεί ότι το καθεστώς των εγγυήσεων είναι παρωχημένο, και ότι δεν μπορούν να υπάρχουν εγγυήσεις και παρεμβατικά δικαιώματα σε ένα κράτος μέλος της ΕΕ, τόνισε ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς κατά την παρέμβασή του, σύμφωνα με διπλωματικές πηγές.

Επισήμανε ότι είναι απαραίτητο να αποσυρθούν τα τουρκικά στρατεύματα και να υπάρξει ένα δεσμευτικό χρονοδιάγραμμα αποχώρησης των στρατευμάτων.

Όπως, είπε διαβεβαιώσεις για την Ασφάλεια θα μπορούσε να δώσει μία καλύτερη αστυνόμευση σε πολιτειακό, ομοσπονδιακό επίπεδο, με μία ομοσπονδιακή και ενδεχομένως, μία διεθνή αστυνομική δύναμη.

Η καλύτερη εγγύηση βέβαια, όπως είπε ο υπουργός Εξωτερικών, είναι η συμμετοχή της Κύπρου στην ΕΕ, καθώς είναι εγγύηση για τα δικαιώματα όλων.

Δηλώσεις Τσαβούσογλου


Ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου σε δηλώσεις του, που δημοσιεύονται στην Καθημερινή της Κύπρου, ανέφερε ότι «αναμένουμε ότι το ζήτημα αυτό πρέπει να αξιολογηθεί με την κατανόηση, σύμφωνα με τις πραγματικότητες στο νησί».

Ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, Μεβλούτ Τσαβούσογλου υπογραμμίζει την σημασία της συνέχειας του καθεστώτος Ασφάλειας και Εγγυήσεων. Παράλληλα, υπογραμμίζει ότι οι συνομιλίες δεν είναι δυνατόν να συνεχιστούν επ’αόριστον.

Ο κ. Τσαβούσογλου αναφέρει ότι οι παράμετροι της λύσης είναι η διζωνικότητα, η δικοινοτικότητα, η πολιτική ισότητα και η ισότητα των δυο «ιδρυτικών κρατών». Ανοιχτό το ενδεχόμενο επικοινωνίας Τσίπρα – Ερντογάν

Ο πρωθυπουργός θα μεταβεί στη διάσκεψη της Γενεύης, αν διαφανεί πιθανότητα εξεύρεσης συμφωνίας, δήλωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δ. Τζανακόπουλος αναφερόμενος στις εν εξελίξει διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό, προσθέτοντας ότι αν χρειαστεί θα υπάρξει και νέα επικοινωνία μεταξύ του κ. Τσίπρα με τον τούρκο πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Αυτή τη στιγμή στη Γενεύη η Ελλάδα εκπροσωπείται από τον υπουργό Εξωτερικών Νίκο Κοτζιά.

Σε ερώτηση ποιο πλαίσιο θεωρεί η Αθήνα ελπιδοφόρο για την επίτευξη συμφωνίας, ο κ. Τζανακόπουλος αναφέρθηκε στην κατάργηση των εγγυήσεων και τη μη αναγνώριση σε τρίτο κράτος του δικαιώματος μονομερούς παρέμβασης. Αν υπάρξει δυνατότητα σύγκλισης σε αυτά, και φυσικά και οι δικοινοτικές συνομιλίες καταλήξουν σε συμφωνία, θεωρούμε ότι ανοίγει ο δρόμος για τη μετάβαση των πρωθυπουργού στη Γενεύη, είπε ο κ. Τζανακόπουλος.

Θα πάει ο Γιλντιρίμ;


Στα αισιόδοξα μηνύματα για την πρόοδο των διαπραγματεύσεων περιλαμβάνεται, σύμφωνα με το BBC, και η απρόσμενη συμμετοχή του τούρκου πρωθυπουργού Μπιναλί Γιλντιρίμ στις συζητήσεις των διεθνών διπλωματών.

Πληροφορίες του BBC κάνουν λόγο για πιθανή μετάβαση στη Γενεύη του τούρκου πρωθυπουργού. Πάντως για το ενδεχόμενο αυτό δεν υπάρχει πληροφόρηση, για την ωρα, στη Γενεύη. Δεν έχουν επίσης γνώση ελληνοκυπριακές πηγές. Θέμα της τουρκικής πλευράς αν θα πάει ο τούρκος πρωθυπουργός, είπε στην Αθήνα ο κ. Τζανακόπουλος

Αποχή των κομμάτων του «ενδιάμεσου χώρου»


Στη δημοσιότητα δόθηκε κοινή δήλωση των κυπριακών κομμάτων του λεγόμενου «ενδιάμεσου χώρου», δηλ. του ΔΗΚΟ, της ΕΔΕΚ, του Κινήματος Αλληλεγγύη και των Οικολόγων, τα οποία αναφέρουν πως δεν θα παραστούν στη σημερινή δεξίωση, η οποία αποτελεί μέρος, όπως αναφέρουν, της Διεθνούς Διάσκεψης με την οποία διαφωνούν.

Προσθέτουν μάλιστα, πως «δεν δικαιολογείται η σύγκληση Διάσκεψης για την Κύπρο», καθώς όπως υποστηρίζουν υποβαθμίζεται ο ρόλος του Προέδρου της Δημοκρατίας, ως επικεφαλής του μόνου διεθνώς αναγνωρισμένου κυπριακού κράτους, δεν υπάρχει ακόμη συμφωνία επί του εδαφικού, όπως προέβλεπε η αρχικής συμφωνία για τη σύγκλιση της διάσκεψης, ανοικτό παραμένει το θέμα της διακυβέρνησης με την τουρκοκυπριακή πλευρά να επιμένει στην εκ περιτροπής προεδρία και να το φέρει στις διαπραγματεύσεις για τις Εγγυήσεις και την Ασφάλεια.

Στην πραγματικότητα κοινή είναι διαπίστωση, όχι μόνο των κομμάτων του «ενδιάμεσου χώρου», ότι υπάρχουν πολλές εκκρεμότητες και όλα βρίσκονται στο τραπέζι, σε μια συνολική διαδικασία «πάρε-δώσε».

Ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ Νικόλας Παπαδόπουλος υποστήριξε ότι η απόκρυψη χαρτών από τους ελληνοκύπριους και τουρκοκύπριους αποτελεί συνειδητή προσπάθεια παραπλάνησής και ενισχύει την παραπληροφόρηση και την κοροϊδία του λαού.

Αποχώρησε η Θεοχάρους


Έντονη ήταν επίσης η αντίδραση και της προέδρου της «Αλληλεγγύης» Ελένης Θεοχάρους. Η κ. Θεοχάρους, όπως και ο βουλευτής του κόμματος, Μιχάλης Γεωργάλλας που την συνοδεύει, αναχώρησαν από το ξενοδοχείο όπου διέμεναν και επιστρέφουν το απόγευμα στην Κύπρο.

Η κ. Θεοχάρους γνωστοποίησε την απόφασή της να αποχωρήσει από τη διαδικασία της Διάσκεψης για την Κύπρο στη Γενεύη, μη αποδεχόμενη τον χάρτη που κατέθεσε η ελληνοκυπριακή πλευρά και εκφράζοντας τη διαφωνία της με χειρισμούς του Προέδρου Αναστασιάδη.

Όζγκιουργκιούν κατά Ακιντζί


Στην τουρκοκυπριακή πλευρά, ο κατοχικός πρωθυπουργός Χουσεΐν Όζγκιουργκιούν βάλλει κατά του τουρκοκύπριου ηγέτη Μουσταφά Ακιντζί μέσω Twitter.

Ο κ. Όζγκιουργκιούν συγκαταλέγεται μεταξύ των «γερακιών» της τουρκοκυπριακής πλευράς και η πολιτική του στάση είναι συνήθως ευθυγραμμισμένη με την Αγκυρα, η οποία έδινε μέσω του ιδίου «γραμμή» όλο το προηγούμενο διάστημα των διαπραγματεύσεων Αναστασιάδη – Ακιντζί.

«Μεγάλο λάθος η κατάθεση χάρτη γράφει στον λογαριασμό του. Παραβιάστηκαν οι παράμετροι του ΟΗΕ για τη λύση» υποστηρίζει ο κατοχικός πρωθυπουργός.
Γιάννης Μανδαλίδης/in.gr

Σε διάλυση βαδίζει η Ευρωζώνη - Μνημόσυνο στο ευρώ από τον υποψήφιο πρόεδρο της Γαλλίας

Ο υποψήφιος πρόεδρος της Γαλλίας, Εμανουέλ Μακρόν, δηλώνει ότι το κοινό νόμισμα θα πάψει να υπάρχει, γιατί εξυπηρετεί μόνο την Γερμανία και καταστρέφει όλες τις υπόλοιπες χώρες...



To μνημόσυνο στο ευρώ έκανε και ο υποψήφιος πρόεδρος της Γαλλίας, Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος από τη θέση του ως υπουργός Οικονομικών γνωρίζει πολύ καλά, ποιοι και γιατί έστησαν το ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα και κυρίως ποιους εξυπηρετεί.

Χωρίς κανένα δισταγμό ο Εμανουέλ Μακρόν προέβλεψε με κατηγορηματικό τρόπο το τέλος του ευρώ, γιατί όπως είπε εξυπηρετεί αποκλειστικά την Γερμανία, ενώ καταστρέφει τις οικονομίες όλων των υπόλοιπων κρατών.

Είναι η πρώτη φορά που ομολογείται δημόσια η σκοπιμότητα που εξυπηρετεί το ευρώ από έναν συστημικό παράγοντα, που διατέλεσε υπουργός Οικονομικών της δεύτερης ισχυρότερης οικονομίας της Ευρωζώνης.

Με καθυστέρηση ετών, οι Γάλλοι διαπιστώνουν ότι η οικονομία τους πλήττεται από συνεχή ύφεση, εξαιτίας του ευρώ, το οποίο μεταφέρει με ένα μαγικό κόλπο τα πλεονάσματα στην Γερμανία και τα ελλείμματα στις υπόλοιπες χώρες.

Όταν στη δεύτερη ισχυρότερη οικονομία της Ευρωζώνης αμφισβητείται ευθέως το ευρώ, τότε καταλαβαίνετε ποια θα έπρεπε να είναι η θέση των ελληνικών πολιτικών κομμάτων, τα οποία αντί να αναζητήσουν τρόπους εξόδου από το φρενοκομείο του ευρώ, που έχει παραλύσει την οικονομία και έχει οδηγήσει την κοινωνία σε εξαθλίωση, εξακολουθούν να αναμασούν τα παραμύθια των τοκογλύφων και να ζητιανεύουν στην Μέρκελ, δάνεια όχι για ανάπτυξη, αλλά για να πληρωθούν οι τόκοι των ληστρικών δανείων!

Η Ευρωζώνη και η Ευρωπαϊκή Ένωση βαδίζουν ολοταχώς για διάλυση. Το αντελήφθησαν πρώτοι οι Βρετανοί, οι οποίοι εγκατέλειψαν το φρενοκομείο και τώρα ακολουθούν οι Γάλλοι.

Οι Γερμανοί επιχειρούν με κάθε τρόπο να συντηρήσουν το ευρώ, που είναι εφιάλτης για τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, με πρακτικές που παραπέμπουν σε άλλες εποχές.

Βέβαια η εποχή της Γερμανικής παντοδυναμίας τέλειωσε οριστικά με την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ στην Αμερική και την αποχώρηση της Μεγάλης Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Σύντομα έρχεται και η αποκαθήλωση της Μέρκελ και του Σόιμπλε, με δεδομένο ότι το κόμμα των Χριστιανοδημοκρατών βρίσκεται σε δημοσκοπική κατάρρευση, οι Σοσιαλδημοκράτες αναζητούν μετεκλογικές συνεργασίες με τους οικολόγους και τους Αριστερούς.

Το ζήτημα είναι, ότι ενώ σε ολόκληρη την Ευρώπη δρομολογούνται κοσμογονικές αλλαγές, η Ελλάδα εξακολουθεί να δίνει γη και ύδωρ στους τοκογλύφους, που λεηλάτησαν τη δημόσια και ιδιωτική περιουσία.

Τα λεγόμενα συστημικά κόμματα δεν λένε την αλήθεια στον Ελληνικό λαό, παρά το γεγονός ότι οι ηγεσίες τους γνωρίζουν πολύ καλά ότι η έξοδος από την Ευρωζώνη είναι η μόνη ελπίδα για τη σωτηρία της Ελληνικής οικονομίας.

Βέβαια οι εξελίξεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση αναγκαστικά θα συμπαρασύρουν και την Ελλάδα, η οποία σύντομα θα γλιτώσει από τον εφιάλτη του ευρώ, αποκτώντας και πάλι την εθνική της ανεξαρτησία, τη λαϊκή κυριαρχία, την αξιοπρέπεια ως έθνος και την οικονομική αυτοδυναμία.

Προς διάλυση εντός 10 ετών πάει το Ευρώ


το πρωτοσέλιδο δημοσίευμα της Kontra News

«Το ευρώ πιθανόν να μην υπάρχει σε 10 χρόνια», παραδέχτηκε ο πρώην υπουργός Οικονομίας και νυν υποψήφιος για την Προεδρία της Γαλλίας, Εμμανουέλ Μακρόν! Σε ομιλία που έδωσε στην «καρδιά» του Βερολίνου, στο πανεπιστήμιο Humboldt, χαρακτήρισε το κοινό νόμισμα, ως ένα «αδύναμο γερμανικό μάρκο», τονίζοντας ότι όπως έχουν σήμερα τα πράγματα, οδηγείται σε διάλυση, σε ορίζοντα 10ετίας! Στη συνέχεια, ο σοσιαλιστής «τραπεζίτης», άφησε αιχμές κατά της Γερμανίας ότι εκμεταλλεύεται τις αδυναμίες του ευρώ, αφήνοντας να εννοηθεί ότι κερδίζει από τη φτωχοποίηση του Νότου.

«Το ευρώ πιθανόν να μην υπάρχει σε 10 χρόνια, αν το Παρίσι και το Βερολίνο αποτύχουν να συμφωνήσουν σε κινήσεις θωράκισης του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος», ανέφερε ο Εμμανουέλ Μακρόν, παραδεχόμενος ότι το σύστημα που έχουν επιβάλει στην Ευρωζώνη ευνοεί τηn Γερμανία σε βάρος πιο αδύναμων κρατών-μελών! Στη συνέχεια, προσέθεσε ότι «η αλήθεια είναι ότι πρέπει να αναγνωρίσουμε συλλογικά, πως το ευρώ είναι ατελές και δε μπορεί να επιβιώσει χωρίς σημαντικές μεταρρυθμίσεις».

Τα λάθη του Ευρώ, πλουτίζουν το Bορρά και φτωχαίνουν το Νότο


Τα σημαντικά προβλήματα του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος, αυξάνουν τις ανισότητες, στις χώρες της Ευρωζώνης και επιδεινώνουν το «χάσμα» Βορρά – Νότου. Ο ίδιος, συνεχίζοντας να βάλει κατά του ευρώ , ανέφερε ότι το νόμισμα, δεν κατάφερε να προσδώσει στην Ευρώπη πλήρη κυριαρχία έναντι του δολαρίου, ούτε προσέφερε στην Ευρώπη μια διαδικασία σύγκλισης μεταξύ των οικονομικών των διαφόρων κρατών-μελών.

Μάλιστα, την ώρα που πολλά μέλη αντιμετωπίζουν μεγάλες δυσκολίες στις εθνικές τους Οικονομίες, ειδικά χώρες όπως η Ελλάδα, η Ιταλία και η Πορτογαλία, ο κ. Μακρόν ανέφερε ότι «η Γερμανία έχει αξιοποιήσει τη δυσλειτουργία του ευρώ», για να προσθέσει ότι το έλλειμμα εμπιστοσύνης μεταξύ Γαλλίας - Γερμανίας έβαλε νέα εμπόδια στην υλοποίηση σημαντικών μεταρρυθμίσεων που θα ενίσχυαν την αλληλεγγύη μεταξύ των 19 μελών της Ευρωζώνης.

Η επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης, έχει βάλει σε κίνδυνο ακόμα και την ίδια την ύπαρξη της Ευρωζώνης και ο Εμμανουέλ Μακρόν, που είχε στα χέρια την ευθύνη για τη διαχείριση της δεύτερης μεγαλύτερης Οικονομίας της Ευρωζώνης, τόνισε ότι με νέες γενναίες πολιτικές μπορεί να αλλάξει η κατάσταση. Αν τα κράτη – μέλη αποφασίσουν να σώσουν το κοινό νόμισμα, τότε ο μόνος δρόμος είναι «μπροστά», γενναία βήματα προόδου στην πορεία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Ο ίδιος προτείνει τη δημιουργία ενός προϋπολογισμού της Ευρωζώνης προκειμένου να χρηματοδοτούνται επενδύσεις που μπορούν να δώσουν ώθηση στην ανάπτυξη, αλλά και να προσφέρεται οικονομική στήριξη στις χώρες που την έχουν ανάγκη.

Ο τραπεζίτης των Rothschild που έγινε σοσιαλιστής


Ο 40χρονος πολιτικός, πριν ενταχθεί στις τάξεις του σοσιαλιστικού κόμματος της Γαλλίας και αναλάβει υπουργός Οικονομίας, στην κυβέρνηση Φρανσουά Ολάντ, ήταν Επιθεωρητής Οικονομικών στο γαλλικό υπουργείο Οικονομίας μεταξύ του 2004 και του 2008. Το 2007, υπηρέτησε ως αναπληρωτής εισηγητής για την Επιτροπή βελτίωσης της Ανάπτυξης. Πόστα από τα οποία παραιτήθηκε για να εργαστεί ως επενδυτής τραπεζίτης στην τράπεζα Rothschild & Cie Banque. Εκεί, ήταν υπεύθυνος για την επίτευξη μία τεράστιας συμφωνίας, πολύ υψηλού προφίλ μεταξύ της Nestle και της Pfizer η οποία τον έκανε ιδιαίτερα γνωστό και πολυεκατομμυριούχο.

Τώρα που κατεβαίνει με το δικό του κόμμα, επικαλείται την εμπειρία του στο υπουργείο Οικονομίας της Γαλλίας, τονίζοντας ότι πρέπει να εφαρμόσει μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας και να αναδιοργανωθεί το εκπαιδευτικό της σύστημα για την αναζωογόνηση της ανάπτυξης. Από την άλλη πλευρά τονίζει ότι η Γερμανία πρέπει να προχωρήσει σε περισσότερες επενδύσεις και αντί της λιτότητας να ενισχύσει την ανάπτυξη σε ολόκληρη την περιοχή της ευρωζώνης.
* αναδημοσίευση από kontranews.gr

Κυπριακό: Ο εξευτελισμός της «νομιμότητας»

 "Ρωμαίους και Σαρακηνούς, Τούρκους και Φράγκους γνώρισες!
Ω, Ροδαφνούσα εσύ,
Από τη Δύσι ο βασιληάς κι' ο Ρήγας σ' ερωτεύτηκαν
Απ' την Ανατολή.
Κι' απ' τον καιρό που σε ηύρανε θαλασσομάχοι Φοίνικες,
Ως τώρα που σοφά
Πατάει σ' εσένα ο Βρετανός,
πολλούς αφέντες άλλαξες. Δεν άλλαξες καρδιά."

Απόσπασμα από το ποίημα ΚΥΠΡΟΣ του Κωστή Παλαμά που δημοσιεύτηκε στις 15 Απριλίου του 1901
 
του Λεωνίδα Κουμάκη*

Στην ανθρώπινη ιστορία είναι άπειρα τα παραδείγματα επιβολής του «δικαίου του ισχυρότερου» σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Στην σύγχρονη εποχή μετά από δύο παγκόσμιους πόλεμους που στοίχησαν την ζωή 66 εκατομμυρίων ανθρώπων, η ισορροπία του τρόμου των εξοπλισμών επέβαλε μια εύθραυστη ειρήνη μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων του πλανήτη μας, χωρίς βέβαια να λείπουν πάρα πολλές «τοπικές εστίες» πολέμου.

Κάτω μάλιστα από την παγκόσμια απαίτηση όλων των λαών του κόσμου για ειρήνη, οι μεγάλες δυνάμεις συμφώνησαν να δημιουργήσουν μηχανισμούς διεθνών κανόνων τους οποίους καθιέρωσαν σαν «υποχρεωτικούς» για την αποφυγή διενέξεων και για την επίλυση διαφορών ή προστριβών που είναι πιθανό να οδηγήσουν σε πολέμους.

Στην περίπτωση της Κύπρου, ο εξευτελισμός της «νομιμότητας» από τις ίδιες τις μεγάλες δυνάμεις που την καθιέρωσαν, αποτελεί πλέον case study για ολόκληρο τον κόσμο!

Ας δούμε συνοπτικά το ιστορικό του «Κυπριακού προβλήματος» που δεν είναι τίποτα άλλο από την προνομιακή θέση της Κύπρου την οποία επιθυμούν να «αξιοποιήσουν» όλες οι μεγάλες δυνάμεις του κόσμου, γιατί αποτελεί το μεγαλύτερο και πιο σταθερό, αβύθιστο αεροπλανοφόρο της Μεσογείου μέσα στην ζώνη ζάμπλουτων πηγών ενέργειας ολόκληρου του πλανήτη.

Η Κύπρος κατοικείται από Έλληνες από την εποχή του Τρωικού πολέμου (12ος αιώνας π.Χ) και κατά καιρούς αποτέλεσε επαρχία διαφόρων αυτοκρατοριών ή απλών κατακτητών όπως την Ρωμαϊκή περίοδο (58 π.Χ.-330 μ.Χ.) την Βυζαντινή περίοδο (330-1191), την κατάκτηση της από τον Βασιλιά της Αγγλίας Ριχάρδο τον Λεοντόκαρδο (1191-1571), τους Οθωμανούς (1571- 1878) και τους Άγγλους (1878-1960).

Μετά τον αιματηρό δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο το δικαίωμα αυτοδιάθεσης κάθε λαού να ρυθμίζει ελεύθερα το πολιτικό του μέλλον καθιερώθηκε από τον καταστατικό χάρτη των Ηνωμένων Εθνών (άρθρα 1 & 55), αλλά η Βρετανία δεν είχε καμιά απολύτως διάθεση να το εφαρμόσει στην Κύπρο.

Στις 15ης Ιανουαρίου 1950 στην Κύπρο οργανώθηκε δημοψήφισμα από τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο Β’, το οποίο ζητούσε την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ήταν σχεδόν ομόφωνο με ποσοστό 95.7%, αλλά η Βρετανία δεν έδωσε την παραμικρή σημασία.

Στις 28 Ιουλίου 1954 μάλιστα, ο Υφυπουργός Αποικιών της Μ. Βρετανίας Χένρυ Χόπκινσον, δήλωσε απερίφραστα στη Βουλή των Κοινοτήτων ότι η Κύπρος «είναι περιοχή με στρατηγική αξία και γι' αυτό ουδέποτε θα τύχει αυτοδιάθεσης». Έτσι απλά και ξεκάθαρα!

Φυσικό επακόλουθο ήταν να ξεκινήσει απελευθερωτικός αγώνας των Κυπρίων (1955-1959) για το δικαίωμα αυτοδιάθεσης του νησιού και την ένωση του με την Ελλάδα.

Η πλήρης αδυναμία της Βρετανίας να καταπνίξει τον απελευθερωτικό αγώνα παρά τις αγχόνες και την στυγνή δικτατορία που επέβαλε στο νησί, την οδήγησε στην μόνη τέχνη που ασκεί αριστοτεχνικά εδώ και αιώνες σε ολόκληρο τον κόσμο: Διαίρει και Βασίλευε.

Έτσι, η ύπουλη και πρόστυχη πολιτική της Βρετανίας «ενεργοποίησε» την Τουρκία η οποία είχε παραιτηθεί πανηγυρικά από κάθε δικαίωμα στην Κύπρο με τα άρθρα 20 και 27 της Συνθήκης της Λωζάνης του 1923. Αφορμή, η δήθεν «προστασία» του 12% του συνολικού πληθυσμού του νησιού – πληθυσμός που αποτελείται από τουρκόφωνους απόγονους των πρόσκαιρων, Οθωμανών κατακτητών κατά την περίοδο 1571-1878.

Η Βρετανία προκειμένου να μην εγκαταλείψει ποτέ την Κύπρο και να αποτρέψει οποιαδήποτε, μελλοντική υλοποίηση της βούλησης του Κυπριακού λαού, αποφάσισε την διχοτόμηση του νησιού. Έτσι μεθόδευσε την «λύση» ανακήρυξης της Κυπριακής Δημοκρατίας στις 16 Αυγούστου 1960, επιβάλλοντας στο σύνταγμα του νέου κράτους σαν υποχρεωτικό Αντιπρόεδρο ένα πειθήνιο όργανο του πιο σκοτεινού παρασκηνίου της Τουρκίας σαν «εκπρόσωπο» των Τουρκοκυπρίων, τον οποίο μάλιστα εξόπλισε και με δικαίωμα «βέτο» σε κάθε απόφαση της βούλησης του συντριπτικού ποσοστού του Κυπριακού λαού! Φυσικά κράτησε επίσημα σαν «κράτος εν κράτη» τις βάσεις της στο νησί και επί πλέον αυτοδιορίστηκε «εγγυητής» της Κυπριακής Δημοκρατίας μαζί με την Τουρκία και την Ελλάδα.

Όπως ήταν απόλυτα φυσικό, η Κυπριακή Δημοκρατία δεν ήταν δυνατόν να λειτουργήσει κάτω από τέτοιες συνθήκες οι οποίες είχαν δημιουργηθεί για να πραγματοποιηθεί –αργά ή γρήγορα- η Τουρκική εισβολή που θα διχοτομούσε το νησί.

Οι πρώτες απόπειρες έγιναν το 1964 όταν στην Ελλάδα επικρατούσε μεγάλη πολιτική αναταραχή και οι συνθήκες ήταν «κατάλληλες». Η άρνηση της Αμερικής να συμφωνήσει και η οξεία αντίδραση της Ρωσίας εμπόδισαν την εφαρμογή του Βρετανικού σχεδίου για την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο το 1964.

Δεν συνέβη όμως το ίδιο το 1974 όταν το επιτελείο του Χένρυ Κίσσιγκερ όχι μόνο συμφώνησε, αλλά ανέλαβε και την «καθοδήγηση» της Τουρκίας, ενώ η Ρωσία περιορίστηκε σε «λεκτικές» αντιδράσεις. Φυσικά, στην Ελλάδα υπήρχαν οι αναγκαίες για κάθε πισώπλατη μαχαιριά «κατάλληλες συνθήκες» (πτώση στρατιωτικού καθεστώτος, πολιτική ρευστότητα), έτσι η εισβολή επιβλήθηκε με σχετική ευκολία. Τέσσερις χιλιάδες Κύπριοι φονεύτηκαν, διακόσιες χιλιάδες μετατράπηκαν σε πρόσφυγες μέσα στην ίδια τους την πατρίδα και 1619 που θεωρούντο αγνοούμενοι, δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ από τα στρατεύματα κατοχής.

Η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών με σειρά ψηφισμάτων (365/1974, 367/1975, 541/1983 και 544/1983) αλλά και αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας των Η.Ε., καταδίκασε την Τουρκική εισβολή και τις μετέπειτα μεθοδεύσεις σε ασυνήθιστα σκληρή διπλωματική γλώσσα, χωρίς όμως κανένα πρακτικό αποτέλεσμα.

Μετά την εισβολή στην Κύπρο, οι Τούρκοι άρχισαν την βίαιη αλλοίωση της πληθυσμιακής σύνθεσης και της πολιτισμικής ταυτότητας της κατεχόμενης περιοχής, εγκατέστησαν μόνιμα στρατεύματα κατοχής και προσπάθησαν να δημιουργήσουν ένα κρατικό μόρφωμα το οποίο αναγνώρισαν μόνο οι ίδιοι.

Όλες οι προσπάθειες επίλυσης του «Κυπριακού προβλήματος» που ακολούθησαν, είχαν άδοξο τέλος όχι μόνο γιατί η Βρετανική πολιτική παρέμεινε αμετάβλητη, αλλά γιατί ξαφνικά αυξήθηκε και η Τουρκική βουλιμία όταν άρχισαν να πιθανολογούνται τεράστια ενεργειακά αποθέματα στην πλευρά της ελεύθερης Κυπριακής Δημοκρατίας η οποία εν τω μεταξύ είχε καταστεί πλήρες κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης από την 1η Μαΐου 2004!

Ήδη από το 2002 είχαν ξεκινήσει νέες προσπάθειες νομιμοποίησης της διχοτόμησης της Κύπρου με την μορφή μιας «Ενωμένης Κύπρου» που πρότεινε ο τότε Γενικός γραμματέας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών Κόφι Ανάν, αγνοώντας όμως προκλητικά όλες τις αποφάσεις του Οργανισμού στον οποίο ο ίδιος ήταν Γενικός Γραμματέας! Ευτυχώς ο Κυπριακός λαός με το αλάθητο αισθητήριο του, απέρριψε το σχέδιο Ανάν με ποσοστό 76%, τον Μάρτιο του 2004.

Δέκα χρόνια αργότερα (8 Φεβρουαρίου 2014), η ανάφλεξη του γεωπολιτικού τοπίου της ευρύτερης περιοχής (εμφύλιος Συρίας από το 2011, Ισλαμικό Κράτος σε Συρία και Ιράκ, η διαφαινόμενη σύγκρουση Σ. Αραβίας με το Ιράν μέσω Υεμένης κ.α.) σε συνδυασμό με την επίσημη γνωστοποίηση της ύπαρξης τεράστιων ενεργειακών αποθεμάτων στις Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες Ισραήλ, Αιγύπτου, Κυπριακής Δημοκρατίας και Ελλάδος οδήγησαν στην επανέναρξη των προσπαθειών επίλυσης του «Κυπριακού προβλήματος» κάτω από την θεώρηση των νέων δεδομένων.

Η Τουρκία, μετά την ένταξη της στο ΝΑΤΟ το 1951, ακολουθούσε πιστά τις εντολές των συμμάχων στο θέμα της Κύπρου με δεδομένο ότι οι «σύμμαχοι» μας της χάρισαν ένα πραγματικό θησαυρό που είχε χάσει για πάντα. Η αναρρίχηση του Ρ. Τ. Ερντογάν στην εξουσία με την διάσημη φαυλότητα του, δεν φαίνεται να διαφοροποιεί την υπακοή της Τουρκίας εφ΄ όσον με την συζητούμενη λύση «νομιμοποιείται» η Τουρκική εισβολή και «εξαφανίζονται» όλες οι αποφάσεις των Ηνωμένων Εθνών και του Συμβουλίου Ασφαλείας.

Σ Υ Μ Π Ε Ρ Α Σ Μ Α : Η «κατάλληλη ευκαιρία» που στο παρελθόν έχει κατ΄ επανάληψη λειτουργήσει εναντίον των εθνικών συμφερόντων της Ελλάδος, στις μέρες μας λειτουργεί υπέρ των συμφερόντων της Ελλάδος. Η Τουρκία βρίσκεται στην τελική ευθεία μιας αιματηρής τραγωδίας, η πάλαι ποτέ Βρετανική αυτοκρατορία αποτελεί οριστικό παρελθόν, η Κυπριακή Δημοκρατία σαν κράτος – μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν έχει αντίρρηση να επιτρέψει στην Βρετανία ή στην Αμερική να διατηρήσουν τις βάσεις τους στο νησί, ο αμύθητος πλούτος των ενεργειακών αποθεμάτων έχει προσελκύσει τους μεγαλύτερους «καρχαρίες» του πλανήτη προκειμένου να εκμεταλλευτούν τα κοιτάσματα απαιτώντας «λύση» εδώ και τώρα.

Η Κυπριακή Δημοκρατία και η Ελλάδα πολύ ορθά –ευτυχώς με πρωτοφανή πολιτική ομοψυχία- απαιτούν τα αυτονόητα προκειμένου να συμφωνήσουν σε μια λύση που θα είναι δίκαιη για όλους τους Κύπριους και –κυρίως- μακροπρόθεσμη και σταθερή.

Η Κυπριακή Δημοκρατία μπορεί να ξανα-αγκαλιάσει όλους τους τουρκόφωνους Κυπρίους που χρησιμοποιήθηκαν σαν πιόνια ξένων συμφερόντων για ολόκληρες δεκαετίες προσφέροντας Κυπριακή υπηκοότητα, ιδιότητα μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ένα από τα τρία ισχυρότερα νομίσματα του πλανήτη, τεράστιες δυνατότητες χρηματοδότησης της ανάπτυξης, μερίδιο σε ένα πολύ μεγάλο πλουτοπαραγωγικό θησαυρό, συγχωροχάρτι για τα εγκλήματα του παρελθόντος με κάποιες προϋποθέσεις που θα αποκλείουν τα επώδυνα παθήματα του παρελθόντος :

- Αποχώρηση όλων των Τουρκικών στρατευμάτων κατοχής από την Κύπρο.

- Ολοσχερής κατάργηση του συστήματος των δήθεν «εγγυήσεων» για την σφράγιση κάθε πιθανής κερκόπορτας.

- Απόσυρση των εποίκων που εστάλησαν στην Κύπρο από τα βάθη της Ανατολής.

- Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση με πλήρη ευθύνη των εξωτερικών σχέσεων και της άμυνας του νησιού χωρίς υποσημειώσεις ή εξαιρέσεις

- Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση και Ομοσπονδιακό δικαστήριο που θα ανταποκρίνονται στα ποσοστά της πληθυσμιακής σύνθεσης του νησιού και οι αποφάσεις τους θα γίνονται αμετάκλητα σεβαστές σε ολόκληρο το νησί.

- Εδαφικές ρυθμίσεις στις δύο ζώνες (κοινότητες) της ομοσπονδίας οι οποίες θα ανταποκρίνονται στην πληθυσμιακή σύνθεση και στα αντίστοιχα ποσοστά της, με την ανάλογη αποδέσμευση εδαφών από την τουρκική κατοχή.

Φυσικά, οι προϋποθέσεις αυτές δεν ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις της Τουρκίας που «τροφοδοτήθηκαν» κάτω από άλλες συνθήκες εδώ και τέσσερις δεκαετίες από τους κοινούς «συμμάχους». Εφ΄ όσον λοιπόν η Ελληνική πλευρά παραμείνει σταθερή στις θέσεις της δεν πρόκειται να προκύψει κανένα άμεσο αποτέλεσμα από την πολυμερή διάσκεψη της Γενεύης (12/1/2017) με αποτέλεσμα οι διαπραγματεύσεις να συνεχιστούν και μετά από αυτήν.

Ο Κυπριακός λαός μπορεί, αν αφεθεί ελεύθερος χωρίς τις διάσημες προβοκάτσιες του παρελθόντος, να λύσει ειρηνικά τα προβλήματα του προσδοκώντας σε ένα πολύ καλύτερο μέλλον.

Είναι βέβαιο πως κάθε μορφωμένος Κύπριος δεν θα είχε καμιά αντίρρηση να εμπιστευτεί με την ψήφο του ένα τουρκόφωνο συμπολίτη του, αρκεί να βεβαιωθεί πως υπηρετεί τα συμφέροντα του κοινού τόπου τους και όχι εκείνα της Τουρκίας ή της Βρετανίας. Άλλωστε, οι σκληρές και για τους τουρκόφωνους Κύπριους δεκαετίες που πέρασαν, δίδαξαν τα δεινά της τουρκικής κατοχής σε όλους τους Κυπρίους – τουρκόφωνους και ελληνόφωνους. Επί πλέον, οι συνθήκες πλέον έχουν αλλάξει ριζικά όπως και τα δεδομένα του «προβλήματος».

Σαν επίλογο ας θυμηθούμε και ας αντλήσουμε δύναμη από τα διαχρονικά επίκαιρα λόγια του παλαίμαχου Κύπριου αγωνιστή Βάσου Λυσαρίδη: «Αν εθελούσια δεν γονατίσεις, ακόμη και νεκρό δεν μπορούν να σε γονατίσουν»!
________________________________________________________

Λεωνίδας Κουμάκης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Τελείωσε το δημοτικό σχολείο των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης του Πέρα και στην συνέχεια φοίτησε για δυο χρόνια στο Ζωγράφειο Γυμνάσιο, πριν εξαναγκαστεί να εγκαταλείψει την Κωνσταντινούπολη, λόγω της απέλασης του πατέρα του, το 1964. Στην Ελλάδα τέλειωσε το Γυμνάσιο Παγκρατίου στην Αθήνα και την Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Παράλληλα, από το 1967, άρχισε να εργάζεται σε ελληνική βιομηχανία (κλάδος ποτών) στην οποία παρέμεινε επί 30 συνεχή χρόνια και της οποίας διετέλεσε Αναπληρωτής Γενικός Διευθυντής και Διευθυντής Εξαγωγών. Την δεκαετία 2003 - 2013 ασχολήθηκε με έντυπες και ηλεκτρονικές εκδόσεις. Είναι συγγραφέας των βιβλίων «Το Θαύμα – Μια πραγματική ιστορία» (1992) και «Ματιές στις ρίζες του Ελληνισμού» (1997). Τον Δεκέμβριο 1996 κυκλοφόρησε τον σύντομο «Αποχαιρετισμό».

O ρεαλισμός δεν είναι απαισιοδοξία | του Χρήστου Γιανναρά*


Π​​ρώτη επιφυλλίδα στον καινούργιο χρόνο. Tο καινούργιο του χρόνου εξαντλείται στην αλλαγή ενός ψηφίου στη συμβατική αρίθμηση της διαδοχής των ετών. Στην ελλαδική κοινωνία τίποτε δεν καινουργείται με το πέρασμα του χρόνου. H απροκατάληπτη, στοιχειωδώς ρεαλιστική σκέψη αποκλείει και την ελπίδα. Ξέρουμε την ανθρώπινη ποιότητα των διαχειριστών της ζωής μας, την αποτελεσματικότητα των θεσμών και λειτουργιών του δημόσιου βίου, τους νόμους της ζούγκλας που κυριαρχούν στο πολυ-υμνημένο πολιτισμικό μας «παράδειγμα». Oλα αποκλείουν την ελπίδα.

Eδώ θα τερματίσει την ανάγνωση της επιφυλλίδας ένας σημαντικός αριθμός αναγνωστών. Δεν αντέχεται άλλο η πιστοποίηση του αδιεξόδου. Mεγαλώνει συνεχώς το ποσοστό των ανθρώπων που βαφτίζουν τον ρεαλισμό «απαισιοδοξία» και τον απωθούν, αρνούνται να βλέπουν γύρω τους και να κρίνουν. Eγκαταλείπονται με επιπόλαιη ευπιστία στις δόλιες ψευτοπαρηγόριες των εκάστοτε κυβερνώντων ή στις τυποποιημένες, χιλιοφθαρμένες επαγγελίες της αντιπολίτευσης. Tα κόμματα εναλλάσσονται στην εξουσία, όμως η γλώσσα κάθε κυβέρνησης και κάθε αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι πάντα ίδια, πανομοιότυπη, όποιο κόμμα κι αν τις συγκροτεί. Eμείς όλοι, τάχα και πολίτες, το πιστοποιούμε με παραλυτική αδράνεια, δεν τολμάμε να περάσουμε στην αντεπίθεση, έστω της αποχής.

Aυτοί που συνεχίζουν απτόητοι να εμπορεύονται τη μακάβρια κατάρρευση του ελλαδικού κρατιδίου, τον βασανισμό ενός ολόκληρου λαού από την ανικανότητα και φαυλότητα των κυβερνώντων, είναι η πλειονότητα των εμπορευόμενων την πληροφόρηση - ενημέρωση, μαζί και τον (υποτίθεται) «σχολιασμό» της τραγελαφικής επικαιρότητας. Eμφανίζουν το μαύρο άσπρο, ανάλογα με την «παραγγελιά» του χρηματοδότη τους, με αναλγησία (για τον εφιάλτη που ζουν τα εκατομμύρια των Eλλήνων) περίπου ανάλογη με εκείνη που επέδειξαν στη γερμανική κατοχή, πριν από εβδομήντα τόσα χρόνια, οι «μαυραγορίτες» και οι «κουίσλινγκς».

Mοιάζει η «κρίση» αυτή τη φορά να μην είναι περιπτωτική και περιστασιακή, πολλά, πάμπολλα σημάδια μαρτυρούν μάλλον μιαν ακατάσχετη δυναμική ιστορικού τέλους του Eλληνισμού. H δραματική οικονομική χρεοκοπία συνδυάζεται με την απροκάλυπτη «επιτρόπευση» όλων των κρατικών λειτουργιών από τους «δανειστές» της χώρας, τους γνωστούς και μη εξαιρετέους νεκροπομπούς που μεταλλάζουν ζωντανές κοινωνίες σε εξαθλιωμένο, πάμφθηνο εργατικό προλεταριάτο.

Συνδυάζεται η οικονομική καταστροφή στην Eλλάδα και με έναν χαοτικό παραλογισμό ανισότητας στην κατανομή των πόρων. Aμείβονται οι τυχάρπαστοι αετονύχηδες και λιμώττουν οι φιλόπονοι και δημιουργικοί, θριαμβεύουν οι «διαπλεκόμενοι» και μαραζώνουν οι ταλαντούχοι και αδέκαστοι. H κοινωνική αδικία είναι επώδυνο σκάνδαλο, στον χώρο της πληροφορίας - ενημέρωσης και στα κόμματα κυριαρχούν οι αγράμματοι και αγροίκοι, η ανθρώπινη ποιότητα είναι σε διωγμό. Σε καταφανή διωγμό είναι η ποιότητα παντού, ακόμα και στην εκκλησιαστική διοίκηση: επίσκοποι αναδείχνονται κατά κανόνα οι οσφυοκάμπτες κληρικοί, θεσιθήρες των συνοδικών γραφείων, όχι οι ικανοί και αυταπαρνητικοί.

H γλώσσα, που μας «έδωσαν ελληνική», φθίνει δραματικά, δεν αναγνωρίζεται έτσι στρεβλωμένη που κυκλοφορεί, κακοποιημένη φριχτά (και ατιμώρητα) στην προφορική και στη γραπτή της χρήση. Kαταστρέφεται η γλώσσα, μεθοδικά και εμπρόθετα, με την κρετινική χρησιμοθηρία των «απλουστεύσεων» (ή το απροσχημάτιστο πρακτοριλίκι) της πολιτικής του υπουργείου Παιδείας – διακομματικό «έγκλημα κατά της ανθρωπότητας», ίσως πιο αποτρόπαιο και από την καταστροφή της Παλμύρας. Δεν είναι υπερβολή: Διακόπηκε η οργανική, ζωντανή στα χείλη και στο μυαλό συνέχεια της γλώσσας, που μετέφερε τον ίδιο νοηματικό και βιωματικό πλούτο από τα χρόνια του Oμήρου ώς το χθες.

Σήμερα πια ο μέσος Eλλαδίτης, κάτω των πενήντα ετών, δεν καταλαβαίνει τίποτα με τις λέξεις «άχθος αρούρης», επομένως ούτε και με το «αχθοφόρος» ή το «επαχθής», του είναι ακατανόητη η φράση «τη υπερμάχω στρατηγώ τα νικητήρια», άρα και η σχέση της «Πόλης» με την Aγια-Σοφιά, της «εκκλησίας» και του «πολιτικού αθλήματος» με τον Παρθενώνα. Mε τα χρηστικά ελληνικά του σημερινού σχολείου, το Eλληνόπουλο καταδικάζεται στην αναπηρία της ριζικής αποξένωσης από ολόκληρη την ελληνική γραμματεία την πριν από τον 20ό αιώνα.

Aπό το πάμφθηνο εργατικό προλεταριάτο πρέπει να έχει οπωσδήποτε απαλειφθεί (ή διαστραφεί χονδροειδέστατα) η ιστορική του συνείδηση. O ισοπεδωτικός διεθνισμός του ιστορικο-υλιστικού μηδενισμού, μαρξιστικού και καπιταλιστικού, υπαγόρευσε συνέχεια και συνέπεια πολιτικής στο υπουργείο Παιδείας, σαράντα ολόκληρα χρόνια. ΠAΣOK, N.Δ. και ΣYPIZA αλληλεπικουρήθηκαν «αγαστώς», για να παγιωθούν στις συνειδήσεις των Eλλαδιτών τα συνειδησιακά προαπαιτούμενα του μεταπρατισμού: Nα καυχώνται για την αρχαία («κλασική») σοφία και Tέχνη ενώ ριζικά την αγνοούν, να περιφρονούν και να φτύνουν το «Bυζάντιο», που ακόμα και εξαφανισμένο παραμένει ο πολιτισμικός αντίπαλος της μετα-λατινικής Δύσης, να υπάρχουν ιστορικά οι Eλληνώνυμοι μόνο με τους όρους της «μετακένωσης» της ελληνικότητας από τη Δύση, όπως πρακτόρευσε ο Kοραής.

Διερωτώμαστε, τι περισσότερο πια θέλει από μας η στρατηγική και νοο-τροπία Σόιμπλε: Eπιβάλαμε στα σχολειά και προπαγανδίσαμε μονότροπα από τις τηλεοράσεις όλες τις προϋποθέσεις για ένα ελληνώνυμο δυτικό προτεκτοράτο, από τη Mελούνα ώς την Kαλαμάτα, με παγιωμένη εξουσιαστικά την αρνησιπατρία: Kηρύχνουν οι λογιότατοί μας, μέρα - νύχτα, ότι ο Eλληνισμός τέλειωσε ιστορικά, όταν ο Iουστινιανός έκλεισε τις τελευταίες σχολές στην Aθήνα, το 529, και τη συνέχεια της ελληνικής παράδοσης διέσωσε η ατομοκεντρική νοησιαρχία της μετα-ρωμαϊκής Δύσης. Oτι απελευθερωτικός αγώνας των Eλλήνων το ’21 δεν υπήρξε, μόνο κάτι κατσαπλιάδες του κοινωνικού περιθώριου ξεσηκώθηκαν, και το ελληνικό έθνος γεννήθηκε, χάρη στον ευρωπαϊκό φιλελληνισμό, με τη ναυμαχία του Nαυαρίνου.

Tα δώσαμε όλα, «γην και ύδωρ» στην κυριολεξία, την ύδρευση, τον φωτισμό, τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, το οδικό δίκτυο, τις αρχαιότητες, την ομορφιά της γης μας και των ακτών μας βορά στον τουριστικό Mινώταυρο. Oμως πλεόνασμα 3,5% κάθε χρόνο είναι παρανοϊκό, δεν μπορούμε να έχουμε, να δεχθούμε νομιμοποιημένες τις ομαδικές απολύσεις δεν το αντέχουμε, επειδή («αεί παίδες πάντοτε») πιστέψαμε ότι η E.E. δεν είναι επανάληψη της γερμανικής κατοχής για να μαζεύει το κάρο του Δήμου τα πτώματα των πεινασμένων από τους δρόμους.

Tο ελληνικό «μέτρον» δεν θα ταυτίσει ποτέ τον γερμανικό λαό με τον χιτλερισμό. Δεν θα τον ταυτίσει με τη στρατηγική και τη νοο-τροπία Σόιμπλε.

  Χρήστος Γιανναράς γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στα Πανεπιστήμια της Αθήνας, της Βόννης και της Σορβόννης. Επιφυλλιδογραφεί σε εφημερίδες παρεμβαίνοντας στην πολιτική και κοινωνική επικαιρότητα.
πηγή:  yannaras.gr