Βαγγέλης Αποστόλου από την Τρίπολη: «Ο αγροτικός τομέας πυλώνας για την οικονομική ανάπτυξη» (vid)

«Η κυβέρνησή μας είναι αποφασισμένη να στηρίξει με κάθε τρόπο τον αγροτικό κόσμο της χώρας μας. Για μας δεν νοείται ανάπτυξη και έξοδος από τη δύσκολη φάση που περνάμε αν δεν ενισχυθεί η αγροτική παραγωγή και γενικότερα ο αγροδιατροφικός τομέας», τόνισε από την Τρίπολη ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Βαγγέλης Αποστόλου κατά την διάρκεια της ημερίδας..


Η ημερίδα πραγματοποιήθηκε σε αίθουσα του πνευματικού κέντρου της δήμου Τρίπολης και συγκέντρωσε το ενδιαφέρον μεγάλου αριθμού αγροτών και κτηνοτρόφων.

Αναφερόμενος ο Βαγγέλης Αποστόλου στον ρόλο της ελληνικής υπαίθρου, σημείωσε ότι «με τις παραγωγικές δυνατότητες που έχει και την ποιότητα των προϊόντων που μπορεί να εξασφαλίσει, μπορεί να σώσει την οικονομία της χώρας» . 

Μάλιστα όπως πρόσθεσε, «για μας έχει γίνει κατανοητό ότι το μεγάλο στοίχημα της ανάταξης αρχικά της οικονομίας και της ανάπτυξης στη συνέχεια, δεν μπορεί να κερδηθεί για τη χώρα αν δεν κερδηθεί στην ύπαιθρο».

Σχετικά με τις αγροτικές κινητοποιήσεις, ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης απευθύνθηκε, όπως είπε, στους αγρότες, που εμφανίζονται να ηγούνται των πρωτοβουλιών για την οργάνωση των φετινών κινητοποιήσεων και ανέφερε: «Από τις ως τώρα τοποθετήσεις τους επαναλαμβάνεται το ίδιο μοτίβο. Με τα μέτρα που έρχονται δεν υπάρχει περίπτωση να αντέξουμε. Για να συνεχίσουμε να παράγουμε πρέπει να βγούμε στο δρόμο. Όλα τα προβλήματα είναι οξυμμένα διανθισμένο και λόγω της συγκυρίας με λίγο αντιευρωπαϊσμό». Σε αυτό το σημείο ο Βαγγέλης Αποστόλου πρόσθεσε: «Και βέβαια έχουν προβλήματα οι Έλληνες αγρότες , όπως έχουν και όλοι οι αγρότες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όμως έχουν λιγότερα από πολλούς άλλους συμπολίτες μας, που δεν έχουν εισόδημα ή αυτό που έχουν δεν είναι βιώσιμο. Τα πράγματα αντίθετα έγιναν καλύτερα. Τα στοιχεία της Eurostat τόσο στο εισόδημά όσο και στις εξαγωγές συνεχίζουν την ανοδική τροχιά του 2015 , φτάνοντας μάλιστα οι δεύτερες σε ιστορικό ρεκόρ. Οι εξαγωγές φρούτων και λαχανικών το 2016 ξεπέρασαν το 1,5 εκατομμύριο τόνους.» Πάντως, όπως τόνισε, «για μια ακόμη φορά θέλω να τονίσω ότι οι αγρότες επιλέγουν οι ίδιοι τη μορφή του αγώνα τους».

Στην συνέχεια ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης αναφέρθηκε σε μία σειρά από ζητήματα που, όπως είπε, κυριάρχησαν στις περσινές κινητοποιήσεις και επανέρχονται ουσιαστικά και φέτος και δεν είναι άλλα από το φορολογικό, το ασφαλιστικό και τις πληρωμές των ενισχύσεων. 

Ειδικότερα, αναφερόμενος στο φορολογικό είπε: «Υποσχεθήκαμε ελάφρυνση για τη πλειοψηφία των αγροτών και το διασφαλίσαμε με τη καθιέρωση του ατομικού αφορολογήτου ορίου των 8.630 ευρώ . Το 95% των αγροτών, σύμφωνα με τα στοιχεία του 2015 που δηλώνει εισόδημα κάτω από 9.000 ευρώ, όχι μόνο δεν θα πληρώσει το 2017 ούτε ένα ευρώ , αλλά και θα του επιστραφεί όλη η προκαταβολή φόρου που πλήρωσε το 2016. Η διασφάλιση αφορολογήτου στους αγρότες ήταν αίτημα πολλών αγώνων και ήταν η κυβέρνησή μας που μέσα από δύσκολες διαπραγματεύσεις το θέσπισε. Είναι η μόνη επιχειρηματικού χαρακτήρα δραστηριότητα στη χώρα μας που έχει ατομικό αφορολόγητο. Μην το ξεχνάμε αυτό. Ισχυρίζονται κάποιοι ότι το αφορολόγητο σε μερικούς μπορεί να υπερκαλύπτεται από τα τεκμήρια . Μα αυτά αφορούν όλους τους Έλληνες πολίτες και το αφορολόγητο ισχύει και για τα τεκμήρια. Πάραυτα εξετάζουμε τη περίπτωση των αγροτικών σπιτιών στις ορεινές και μειονεκτικές περιοχές προς τη κατεύθυνση μείωσης του τεκμηρίου τους κατά 30%».

Σχετικά με το ασφαλιστικό, ο Βαγγέλης Αποστόλου είπε: «Η μετάβαση του ΟΓΑ στον ενιαίο φορέα ήταν δέσμευση που δεν μπορούσαμε να την αποφύγουμε. Καταφέραμε όμως να γίνει σε βάθος πενταετίας και με αναφορά στο 70% του κατώτερου μισθού . Με το συνδυασμό δε με το φορολογικό το 90% των αγροτών θα πληρώνουν για την ασφάλισή τους λιγότερα από αυτά που κερδίζουν από τη μείωση της φορολογίας τους. Και η σύνταξή τους από 145 ευρώ που είναι σήμερα και το 2027 θα μηδενιζόταν ,θα φτάσει στα 384 ευρώ, συν την αντίστοιχη ανταποδοτικότητα που θα εξασφαλιστεί , ανάλογα με το χρόνο ασφάλισης, που σε κάθε περίπτωση θα είναι μεγαλύτερη από αυτή που θα έπαιρνε με τις ισχύουσες διατάξεις του ΟΓΑ»

Όσον αφορά με τις πληρωμές των εισφορών, είπε ότι «όντως υπάρχει ένα πρόβλημα με τις πληρωμές το πρώτο εξάμηνο του 2017, που επιβαρύνονται με τις εισφορές του δευτέρου εξαμήνου του 2016» .Όμως, όπως ανακοίνωσε, «θα μεταφερθούν στο δεύτερο εξάμηνο , που θα υπάρχει και η δυνατότητα της σύνδεσής τους με τις επιστροφές των προκαταβολών του φόρου.» Μάλιστα όπως υπογράμμισε, «αυτή τη διαπραγμάτευση κάναμε εμείς κι αυτά διασφαλίσαμε για τους αγρότες» .

Στην συνέχεια ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης αναφέρθηκε και στην διαχείριση κοινοτικών πόρων λέγοντας μεταξύ άλλων: «Η Ευρωπαϊκή πορεία της χώρας μας είναι αυτή που για τον αγροτικό μας χώρο έχει διασφαλίσει περί τα 19 δις ευρώ για την επόμενη πενταετία . Αυτό τι σημαίνει ότι από πλευράς ενισχύσεων περίπου 2,5 δισ. το χρόνο , δηλαδή οι ενισχύσεις είναι κάτι παραπάνω από τα 2,1 δισ. ευρώ που δηλώνουν ως καθαρό εισόδημα οι αγρότες το 2015 και από πλευράς επιδοτήσεων 5,2 δισ. του Προγράμματος Αγροτικής Ανάπτυξης και Αλιείας την ερχόμενη πενταετία». Ακόμη ανέφερε ότι «εξασφαλίσαμε την ομαλή καταβολή των κοινοτικών ενισχύσεων, νοικοκυρεύοντας μάλιστα όλες τις παλιές εκκρεμότητες, ακόμα και από το 2008». Όπως είπε «δόθηκαν συνολικά το 2016 στην ελληνική ύπαιθρο 3,7 δισ. ευρώ, το μεγαλύτερο από καταβολής της ΚΑΠ». «Και να μη μας διαφεύγει» πρόσθεσε «ότι από το πλεόνασμα που διένειμε η κυβέρνηση με τη μορφή της 13ης σύνταξης ένα ποσό μεγαλύτερο των 250 εκατομμυρίων δόθηκε στους συνταξιούχους του ΟΓΑ» . 

Ακόμη ο Βαγγέλης Αποστόλου είπε ότι «για δεύτερη χρονιά δεν υπάρχουν πρόστιμα και καταλογισμοί από τις ευρωπαϊκές ελεγκτικές αρχές, όταν τη προηγούμενη πενταετία συσσωρεύτηκαν περισσότερα από 3 δισ. ευρώ, πρόστιμα και καταλογισμοί».

Ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης μίλησε και για τις πληρωμές του ΕΛΓΑ λέγοντας ότι ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο. 

Ειδικότερα ανέφερε ότι «τον Αύγουστο του 2016 ολοκληρώσαμε τις πληρωμές για τις ζημιές του 2015, δηλαδή 5 μήνες νωρίτερα και τον Νοέμβριο ξεκινήσαμε τις πληρωμές των ζημιών του 2016, δηλαδή 3 μήνες νωρίτερα από τη περσινή χρονιά, παρότι ήταν πιο δύσκολη και από πλευράς καιρικών συνθηκών και λόγω της αποχής των εκτιμητών». Μάλιστα για την Αρκαδία είπε ότι «δόθηκαν σε παραγωγούς για τις ζημιές του Ιουνίου αποζημιώσεις ύψους περίπου 300.000 ευρώ ενώ νέα πληρωμή, που θα αφορά ένα σημαντικό κομμάτι εκκαθάρισης των ζημιών αναμένεται εντός του Ιανουαρίου και μέσα στον Φεβρουάριο 2017 θα ολοκληρωθεί η καταβολή των αποζημιώσεων για όλες τις ζημιές στην Αρκαδία». 

Σε άλλο σημείο της ομιλίας του ο Βαγγέλης Αποστόλου είπε ότι «υπερασπιζόμαστε την προώθηση των προϊόντων μας στις διεθνείς αγορές μέσα από συγκεκριμένες χρηματοδοτήσεις που το 2016 έφτασαν στα 150 εκατομμύρια ευρώ» .

Οι εξαγωγές συμπλήρωσε, «συνεχίζουν την ανοδική τροχιά του 2015 και ειδικά των φρούτων και λαχανικών το 2016 ξεπέρασαν το 1,6 εκατομμύριο τόνους σημειώνοντας ρεκόρ δεκαετίας» και παράλληλα ανέφερε ότι «δίνουμε μάχες και για την προστασία των προϊόντων μας στις συμφωνίες της Ε.Ε. με τρίτες χώρες». 

Στην συνέχεια ο Βαγγέλης Αποστόλου είπε ότι «υλοποιούμε αυτή την ώρα ένα ολοκληρωμένο στρατηγικό σχέδιο για την ανασυγκρότηση της αγροτικής οικονομίας και την αναζωογόνηση της περιφέρειας και της υπαίθρου. 

Βασικοί του άξονες σχεδίου σύμφωνα με τον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης είναι οι εξής τέσσερις:
  1. Η αύξηση της απασχόλησης και η ηλικιακή ανανέωση στο αγροτικό επάγγελμα. 

  2. Η αναδιάρθρωση της παραγωγής με στήριξη της κτηνοτροφίας και ειδικά της αιγοπροβατοτροφίας. 

  3. Η αύξηση της προστιθέμενης αξίας που δημιουργείται για τη χώρα από την αγροτική της παραγωγή. 

  4. Η αύξηση του μεγέθους και της ανταγωνιστικότητας της παραγωγής μέσα από τη συγκρότηση συλλογικών και συνεργατικών σχημάτων.
Για την υλοποίηση του σχεδίου όπως τόνισε «αξιοποιούμε κάθε δυνατότητα και κάθε διαθέσιμο εργαλείο, με πρώτο απ' όλα το πρόγραμμα αγροτικής ανάπτυξης (2014-2020) ύψους 4,7 δισ. κοινοτικής συμμετοχής, που μαζί με την εθνική και την ιδιωτική συμμετοχή θα κινητοποιήσει συνολικούς πόρους της τάξης των 6 δισ. ευρώ». Μάλιστα, με πρωτοβουλία του υπουργείου όπως είπε το 37% αυτών των πόρων θα το διαχειριστούν οι περιφέρειες. 

Κατά την διάρκεια της ημερίδας μίλησαν ακόμη ο γενικός γραμματέας, Αγροτικής Πολιτικής και Διαχείρισης Κοινοτικών Πόρων Χαράλαμπος Κασσίμης και ο Νίκος Σκορίνης, μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Χαράλαμπος Κασσίμης αναφέρθηκε στο σημαντικό, όπως είπε ζήτημα, της διαχείρισης και πάνω από όλα αποτελεσματικής αξιοποίησης των πόρων. Από την πλευρά του, ο Νίκος Σκορίνης μίλησε για τις δυσκολίες όπως είπε, που αντιμετώπισε η κυβέρνηση μέσα σε ένα πολύ δύσκολο περιβάλλον, αλλά και τους αγώνες που, όπως τόνισε, δίνει για την ανάπτυξη. Τις εργασίες της ημερίδας άνοιξε ο γραμματέας της νομαρχιακής επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ Αρκαδίας, Τάσος Παπαζαχαρίας, ενώ παραβρέθηκαν μεταξύ άλλων οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Γιώργος Παπαηλιού από την Αρκαδία, Παναγιώτα Κοζομπόλη από την Μεσσηνία, Γιάννης Γκιόλας από την Αργολίδα.

Μετά τις ομιλίες, σύμφωνα με τα dikaiologitika.gr,  ακολούθησαν οι τοποθετήσεις εκπροσώπων αγροτών και κτηνοτρόφων. Ειδικότερα, μίλησαν μεταξύ άλλων, οι Χρήστος Τσάμης πρόεδρος της ένωσης ανεξάρτητων συλλόγων αγροτών, Τάκης Λεβερέτος πρόεδρος της ένωσης κτηνοτρόφων Ελλάδος, Θανάσης Τσόρτινας πρόεδρος του αγροτικού συνεταιρισμού η «Ενωση», καθώς και εκπρόσωποι από αγροτικούς συνεταιρισμούς του 'Αστρους Κυνουρίας, Ευρώτα Λακωνίας καθώς και της Μεσσηνίας. Οι εκπρόσωποι των αγροτών και των κτηνοτρόφων αναφέρθηκαν στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, ζητώντας συγκεκριμένες λύσεις από το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης , ασκώντας ταυτόχρονα κριτική σε μία σειρά από ζητήματα. 

Μετά το τέλος των τοποθετήσεων μίλησε ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, ο οποίος έδωσε απαντήσεις κυρίως σε σχέση με τα κατά τόπους προβλήματα.

Φώφη Γεννηματά: «Είναι η ώρα της ενότητας της Κεντροαριστεράς»

Το ρόλο του κυριότερου εκφραστή της “μεγάλης δημοκρατικής προοδευτικής παράταξης” διεκδίκησε για το ΠΑΣΟΚ, στην ομιλία της στην κεντρική επιτροπή, η πρόεδρος του Κινήματος Φώφη Γεννηματά, στέλνοντας μήνυμα συσπείρωσης της κεντροαριστεράς εν όψει του συνεδρίου της Δημοκρατικής Συμπαράταξης...



Η Φώφη Γεννηματά επανέλαβε την πρόσκληση σ’ όλα τα στελέχη του χώρου να συμπράξουν στη Δημοκρατική Συμπαράταξη και να συνδιαμορφώσουν την πορεία προς ένα ανοικτό συνέδριο συγκρότησης της παράταξης.

«Είναι ώρα να κάνουν ανάλογο βήμα όλα τα στελέχη και οι δυνάμεις του κεντροαριστερού χώρου που δεν είναι ακόμη μαζί μας. Βήμα ενότητας, συσπείρωσης, κοινής δράσης για τη μεγάλη κεντροαριστερά, την ισχυρή δημοκρατική προοδευτική παράταξη. Και να διαμορφώσουν μαζί μας τους όρους, τις προϋποθέσεις, τον οδικό χάρτη για το συνέδριο μας - μέσα στο 2017 - που μπορεί και πρέπει να σηματοδοτήσει τη δημιουργία του νέου, ενιαίου φορέα της παράταξης. Τους περιμένουμε. Τώρα και όχι αύριο», είπε η κ. Γεννηματά.

Άφησε αιχμές, χωρίς να τους κατονομάσει, για τη στάση των τριών πρώην κυβερνητικών στελεχών του ΠΑΣΟΚ, μιλώντας για «ελιτίστικες κινήσεις που διασπούν και αποδυναμώνουν, που αντιστρατεύονται και δεν υπηρετούν τη συνοχή και τη δυναμική της παράταξης, δεν έχουν καμιά απήχηση στην κοινωνία. Δεν έχουν καμία τύχη. Ιδιαίτερα στελέχη που τιμήθηκαν από το ΠΑΣΟΚ επί σειρά ετών έχουν ηθική υποχρέωση να ενώσουν τις δυνάμεις τους μαζί μας. Αν δεν το πράξουν αυτό, σημαίνει ότι άλλοι είναι οι στόχοι τους».

Χαιρέτησε ως θετικό ότι ανταποκρίθηκε ήδη στο κάλεσμα το Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών, του Γιώργου Παπανδρέου, ζητώντας απ’ όλες τις δυνάμεις να συμμετάσχουν στις διαδικασίες της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, να συνδιαμορφώσουν τις πολιτικές, «να συμβάλλουν στη νέα πορεία μας στην ελληνική κοινωνία».

Η κ. Γεννηματά επανέλαβε ότι επιδιώκει να συγκροτηθεί ευρεία προοδευτική παράταξη.

«Διεκδικούμε να γίνουμε εμείς το μεγάλο, το προοδευτικό ρεύμα πλειοψηφίας που θα επηρεάσει καθοριστικά τις εξελίξεις στην πατρίδα μας. Που θα επιβάλλει την εθνική συνεννόηση και θα εγγυηθεί ότι η πορεία εξόδου από την κρίση θα γίνει πράξη».

Επίσης, κατέστησε σαφές ότι η γραμμή είναι ξεκάθαρη ασκώντας κριτική τόσο στον ΣΥΡΙΖΑ όσο και στη ΝΔ.

«Αυτόνομη πορεία, διακριτός ρόλος, προοδευτικός και μεταρρυθμιστικός λόγος. Το ισχυρό αντιπολιτευτικό μας μέτωπο απέναντι στους ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ, δεν πρέπει ούτε στιγμή να μας κάνει να ξεχάσουμε ότι το ΠΑΣΟΚ έχει πάντα ανοιχτά τα ιδεολογικά και πολιτικά μέτωπά του με τη δεξιά. Ότι αποτέλεσε διαχρονικά και θα αποτελεί και στο μέλλον, τον εκφραστή του προοδευτικού πολιτικού πόλου και τον κύριο αντίπαλο της συντηρητικής παράταξης στην Ελλάδα. Η ΝΔ και ο κ. Μητσοτάκης δεν έχουν αλλάξει. Μένουν προσκολλημένοι στο κομματικό κράτος. Πιστεύουν ότι όλα θα τα λύσει από μόνη της η αγορά. Δεν έχουν τίποτε να πουν, να προτείνουν για τις συντάξεις, τους άνεργους, τα νοικοκυριά, το Εθνικό Σύστημα Υγείας, την κοινωνική πρόνοια. Δεν δίστασε μάλιστα ο κ. Μητσοτάκης να μιλήσει για ‘μονομερείς ενέργειες’ για τους φόρους. Ξαναγυρίζει στην εποχή των Ζαππείων. Το θαύμα διήρκησε μόνο 3 ημέρες. Γιατί η ΝΔ έσπευσε -και ενόψει συνάντησης με την κα Μέρκελ- να συμμαζέψει τις ηρωικές δηλώσεις του αρχηγού της. Γι’ αυτό λέμε ναι στη στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ. Γι’ αυτό λέμε όχι στη δεξιά παλινόρθωση. Οφείλουμε να σπάσουμε το τεχνητό διχαστικό δίπολο ΝΔ/ΣΥΡΙΖΑ που αποτελεί πια παγίδα για τη χώρα και το λαό», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Σε υψηλούς τόνους επέκρινε την κυβερνητική τακτική για την αξιολόγηση, τονίζοντας ότι πρόκειται για χιλιοπαιγμένο έργο.

«Η κυβέρνηση βρίσκεται στα πρόθυρα μιας νέας συνθηκολόγησης ηττημένου. Υπογράφει μέχρι σήμερα ό,τι της ζητηθεί, χορεύοντας στο ρυθμό των πλέον συντηρητικών κύκλων της Ευρώπης. Ήδη φαίνεται να συζητά νέα πρόσθετα μέτρα, επώδυνα που προσπαθεί να τα σπρώξει για μετά το 18 υποθηκεύοντας το μέλλον. Όμως ο κ. Τσίπρας και η σημερινή πλειοψηφία στη Βουλή, δεν νομιμοποιούνται να δεσμεύσουν τη χώρα ούτε με Μνημόνιο 3 Plus, ούτε με 4ο Μνημόνιο, ούτε με μόνιμο κόφτη, ούτε με μόνιμη επιτροπεία. Δεν έχει τη νομιμοποίηση να υποθηκεύσει το μέλλον του ελληνικού λαού. Δεν υπάρχει περιθώριο για άλλα ψέματα, ούτε μπορούν να βαφτίζουν το κρέας - ψάρι».

Επίσης, υψηλούς τόνους χρησιμοποίησε για τους χειρισμούς στο προσφυγικό, ζητώντας να πληροφορηθεί πως διατίθενται τα κονδύλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης:

«Πού πήγαν αυτά τα χρήματα; Με ποιες διαδικασίες διατίθενται τα εκατομμύρια ευρώ που δόθηκαν από ευρωπαϊκά ταμεία, απευθείας στο υπουργείο Εθνικής 'Αμυνας; Αντιμετωπίζουν και το προσφυγικό με πελατειακή λογικά. Χιλιάδες προσλήψεις χωρίς σχεδιασμό. Καλώ την κυβέρνηση να ενημερώσει αναλυτικά τα πολιτικά κόμματα και τη Βουλή γι' αυτό το μείζον θέμα».

Μετά την πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ το λόγο πήρε ο γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ Στέφανος Ξεκαλάκης, ο οποίος ανέφερε ότι θα πρέπει να κλείσει η παραφιλολογία για άμεση εκλογή ηγεσίας από τη βάση πριν γίνει συνέδριο, γιατί αυτό είναι αρκετό να χαλάσει τη μέχρι τώρα συνεννόηση. «Τέρμα τα ερμαφρόδιτα σχήματα. Αυτό που θα προκύψει να μην οδηγήσει στο σχήμα "ΠΑΣΟΚ κι άλλες δυνάμεις"» υπογράμμισε.

«Καρφιά» Βενιζέλου κατά Παπανδρέου: «Επωμίστηκα τη φθορά όταν άλλοι έφευγαν σαν ποντίκια από το πλοίο» 

 «Aιχμές» κατά όσων έφυγαν από το ΠΑΣΟΚ και ιδίως κατά του Γιώργου Παπανδρέου άφησε ο Ευάγγελος Βενιζέλος, μιλώντας στην κεντρική επιτροπή του κόμματος, λίγες μέρες μετά τη συνεργασία της Δημοκρατικής Συμπαράταξης με το ΚΙΔΗΣΟ.

"Ενότητα και συσπείρωση δεν σημαίνει αναπαλαίωση" τόνισε ο κ. Βενιζέλος και είπε χαρακτηριστικά: "Κάποιοι χρωστούν τουλάχιστον μια εξήγηση. Κάποιοι οφείλουν τουλάχιστον μια συγγνώμη". Παρότι ανέφερε ότι δεν έχει κανένα προσωπικής τάξης πρόβλημα με κανέναν, σημείωσε: "Επωμίστηκα τη φθορά όταν άλλοι έφευγαν σαν ποντίκια από βυθιζόμενο πλοίο".

"Στην πολιτική η ηθική είναι ζήτημα ιστορικής αυτοσυνειδησίας Για εμένα η πολιτική δεν είναι άσκηση ψυχρού αίματος ή φεστιβάλ κυνισμού και τυχοδιωκτισμού" επεσήμανε και εκτίμησε πως οργανωτικά το σχήμα της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, όπως διαμορφώνεται, δεν μπορεί να πάει μακριά.

"Δεν έχουμε επιστροφή στο ΠΑΣΟΚ, αλλά ισότιμη συμμετοχή τεσσάρων πλέον οντοτήτων στη Δημοκρατική Συμπαράταξη. Μόνο που η μια οντότητα από αυτές εμφανίζεται ως το αυθεντικό και αδάμαστο ΠΑΣΟΚ και ταυτοχρόνως ως ΠΑΣΟΚ χωρίς το βεβαρυμένο brand αλλά και χωρίς το υπερχρεωμένο ΑΦΜ" υπογράμμισε.

"Είμαστε υποχρεωμένοι να προστρέξουμε τάχιστα στην πολιτική απόφαση του συνεδρίου μας Η πρόσκληση σε άλλα κόμματα, όπως το Ποτάμι, κινήσεις, πρωτοβουλίες, πρέπει να είναι ειλικρινής, ανοικτή και επίμονη. Το κυριότερο ζήτημα είναι η πολιτική, προγραμματική κ στρατηγική σαφήνεια της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, του προοδευτικού μεσαίου χώρου... Δεν συγχωρείται πολιτικά οποιαδήποτε στρατηγική αμφιθυμία ως προς την πορεία της χώρας. Δεν συγχωρείται πολιτικά οποιοδήποτε φλερτ με τον λαϊκισμό, στο όνομα της δήθεν επαφής με ένα ακροατήριο. Οποιαδήποτε ένδειξη παιχνιδιού με την πολιτική αστάθεια για να εξυπηρετηθούν μικροκομματικές σκοπιμότητες.

Αν το πλαίσιο αυτό θολώσει, η Δημοκρατική Συμπαράταξη θα συμπιεστεί στην τεχνητή πόλωση που θα οξυνθεί σκοπίμως μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ.

Αν κάποιοι νομίζουν ότι υπάρχει δίλημμα μεταξύ του συμφέροντος και της προοπτικής της παράταξης και του συμφέροντος και της προοπτικής της Πατρίδας τότε αυτοί νομίζουν ότι έχουν κομματικό πατριωτισμό, αλλά στερούνται πραγματικού πατριωτισμού" είπε, σύμφωνα με το enikos.gr.

Το μέλλον της Ευρώπης

Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές της γενιάς μας οδήγησαν σε επίθεση κατά της δημοκρατίας. Έτσι, δεν έχει σημασία ποιος εκλέγεται στην Ευρώπη, συντηρητικός, φασίστας, σοσιαλιστής, κομμουνιστής, οτιδήποτε άλλο, οι πολιτικές παραμένουν οι ίδιες. Ο λόγος είναι ότι όλα τακτοποιούνται από την γραφειοκρατία των Βρυξελλών και οι πολίτες των κρατών – μελών δεν έχουν λόγο...

του Νίκου Μαρκάτου*

Ζούμε σε καιρούς προκλήσεων. Οι «τακτοποιημένοι» τρόποι ζωής μας στην Ευρώπη υποβαθμίζονται, τα «συστήματα» που χτίσαμε και τα οικοσυστήματα στα οποία στα οποία βασιζόμαστε καταρρέουν. Τα ίδια τα όρια του πλανήτη μας δοκιμάζονται όχι μόνο από τις βιομηχανικές και άλλες παραγωγικές δραστηριότητες αλλά από το πώς εμείς οι ίδιοι νοιαζόμαστε για το περιβάλλον μας. Αυτά είναι τα γεγονότα. Το πώς εμείς αντιδρούμε ατομικά και σχεδιάζουμε τις απαντήσεις μας συλλογικά θα προσδιορίσει το πώς θα μας δει η Ιστορία, το ποιο θα είναι το μέλλον της Ευρώπης. Το πώς θα καταφέρουμε να αλλάξουμε θα προσδιορίσει την ίδια την Ιστορία.

Κατά την άποψή μου, που ελπίζω να είναι η άποψη όλο και πιο πολλών, το να παραμείνει το δεδομένο status quo στην Ευρώπη αλλά και στον κόσμο, δεν αποτελεί πια μια από τις επιλογές μας. Γιατί σε 62 άτομα ανήκει το μισό του πλούτου της γης, γιατί 65 εκατομμύρια άνθρωποι, σχεδόν το 1% της ανθρωπότητας είναι μετανάστες και θα διπλασιαστούν στο κοντινό μέλλον, γιατί στην Ελλάδα και την Ισπανία η νεανική ανεργία το 2015 ήταν κοντά στο 50%, γιατί έχουμε μπει στο μονοπάτι καταστροφικών κλιματικών αλλαγών. Είναι πολύ αργά δυστυχώς να αποδώσουμε ευθύνες γι’αυτά τα προβλήματα, πρέπει να αρχίσουμε ξανά από εμάς τους ίδιους.

Διαχωρισμένες αγορές εργασίας, διαχωρισμένοι πολίτες, μία διαχωρισμένη Ευρώπη

Η πόλωση της αγοράς εργασίας που εμφανίζεται στα περισσότερα κράτη-μέλη της Ε.Ε. δεν αποτελεί απλώς μια «άσκηση για hobby» για ακαδημαϊκούς και οικονομολόγους. Οι μελέτες δείχνουν ότι υπάρχουν νικητές και χαμένοι από την πρόσφατη κρίση, την Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και την παγκοσμιοποίηση, και αυτό αναμένεται να έχει πολύ σημαντικό οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό αντίκτυπο.

Ενώ υπάρχουν πολλοί παράγοντες που επηρεάζουν τις αντιλήψεις όσων είναι σκεπτικοί αναφορικά με τη διαδικασία της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, π.χ. όσοι/όσες ψήφισαν υπέρ του Brexit στη Μεγάλη Βρετανία ή υποστηρίζουν τον αναδυόμενο λαϊκισμό, ορισμένα ευρήματα υποδεικνύουν ότι αυτές οι κινήσεις ωθούνται κυρίως από όσους αισθάνονται ότι έχουν χάσει από τις πρόσφατες εξελίξεις. Πολλοί έχουν βιώσει την εξαφάνιση των –άλλοτε ασφαλών- θέσεων εργασίας μεσαίου μισθού για τους ίδιους και τα παιδιά τους.

Η απογοήτευση που απορρέει από την αντίληψη του περιορισμού της κοινωνικής κινητικότητας που οφείλεται, πέραν των άλλων παραγόντων, στην κατάτμηση της αγοράς εργασίας, και στην συνεπαγόμενη απαγκίστρωση από τους πολιτικούς θεσμούς που διαχειρίζονται τους προσδιοριστικούς παράγοντες της αλλαγής, ενδέχεται να αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζει αυτή τη στιγμή η Ευρώπη. Οι απαντήσεις σε αυτές τις προκλήσεις μπορούν κάλλιστα να αποτελέσουν το «κλειδί» για τον προσδιορισμό του μέλλοντος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Τα κοινά συμφέροντα που ένωναν τις χώρες όταν ευημερούσαν, δεν υπάρχουν πια.

Τα μαθήματα του παρελθόντος


Η Ευρώπη ήταν κατεστραμμένη το 1945, και χωρίς λεφτά. 

Και τότε οι άνθρωποί της έκαναν κάτι με τόλμη και ίσως απρόβλεπτο μέσα από τις τότε συντηρητικές επιλογές. Επένδυσαν. Μαζικά. Και έβαλαν την εκπαίδευση στην καρδιά της ανάπτυξης. Κάνοντας αυτό, έβαλαν τα θεμέλια για το χρυσό αιώνα των ιδεών, της τέχνης, των δημοκρατικών αξιών και μιας άνευ προηγουμένου άνθησης κοινωνικής καινοτομίας. Υποχρεωτική δωρεάν εκπαίδευση, συνεχιζόμενη εκπαίδευση ενηλίκων ενώ οι αγρότες ενώθηκαν σε συνεταιρισμούς και οι εργαζόμενοι σε σωματεία.

Δημιουργήσαμε κοινωνίες και τρόπους οργάνωσης στην Ευρώπη που ενέπνευσαν παγκοσμίως.

Καθώς χτίζαμε το κοινωνικό μας κράτος, καθώς συνεχίζαμε να επενδύουμε σημαντικά στην εκπαίδευση, στην υγεία και στην ισότητα και καθώς διευρύναμε τα πολιτικά μας δικαιώματα, βασιζόμενοι σε ένα διαρκές κύμα καινοτομίας, εξασφαλίσαμε στην Ευρώπη καλύτερη ζωή για την συντριπτική πλειοψηφία, αν όχι για όλους.

Όμως με την άνοδο του νεοφιλελευθερισμού στη δεκαετία του 1970, και με την επικράτηση της λιτότητας τα τελευταία χρόνια, γίναμε αιχμάλωτοι της Οικονομίας αντί να τη χρησιμοποιήσουμε ως μέσο επίτευξης υψηλότερων στόχων. Παράλληλα με αυτό όμως και οι κοινωνίες φαίνεται να λίμνασαν.

Συνολικά γίναμε πλουσιότεροι, (για να ακριβολογήσω οι πλούσιοι έγιναν πλουσιότεροι) αλλά δεν γίναμε πιο ευτυχισμένοι, δεν δείξαμε περισσότερη αλληλεγγύη και ασφαλώς δεν γίναμε σοφότεροι. Το status quo είναι λοιπόν αρνητικό για τους περισσότερους.

Κατά κάποιο τρόπο αποσυνδεθήκαμε από την έννοια και το σκοπό της εργασίας μας και εμπλακήκαμε στην έκσταση της «επίτευξης των στόχων» και της προμήθειας. Αγχωθήκαμε, και εκείνοι που μπόρεσαν ασχολήθηκαν με περισσότερες δουλειές για να τα βολέψουν. Θεωρήσαμε ότι ο ρυθμός ανάπτυξης αποτελεί το μόνο εργαλείο μέτρησης μιας οικονομίας και ξεχάσαμε ότι οι στατιστικές δεν δίνουν πάντα εικόνα. 

Δεν είχαμε καιρό να νοιαστούμε για τους γονείς μας ή για τα παιδιά μας. Στην προσπάθειά μας να δημιουργήσουμε πλούτο για να αγοράσουμε το επόμενο i phone, και ένα μεγαλύτερο σπίτι αποπροσανατολιστήκαμε από το τι έπρεπε να είναι πιο σπουδαίο για μας.

Δεν είναι μόνο ότι ο νεοφιλελευθερισμός ή ακόμα η λιτότητα κατέστρεψε την ικανότητά μας να δημιουργούμε νέες ιδέες – υπάρχουν πολλές εκεί έξω που μας δείχνουν άλλους δρόμους – αλλά γίναμε πολύ παθητικοί, σχεδόν υπνωτισμένοι, χαμένοι. Στην προσέγγισή μας να χτίσουμε την κοινωνία γίναμε συντηρητικοί, στην πολιτική είμαστε ικανοποιημένοι όμως να διατηρήσουμε το status quo. Οι Ευρωπαίοι είμαστε τόσο ευτυχισμένοι για όσα επιτύχαμε – και είναι πράγματι πολλά- ώστε σταματήσαμε να σκεφτόμαστε. Αντί να αλλάζουμε, να καινοτομούμε, να βελτιώνουμε , προτιμούμε να προσπαθούμε να περιφρουρήσουμε τα μέχρι τώρα κεκτημένα. Αφήσαμε κατά μέρος το μεγαλύτερο όραμα.

Επανασχεδιάζοντας την οικονομία της Ευρώπης


Οι κυβερνήσεις της Ευρώπης κυβερνούν επάνω σε μια «φλεγόμενη αδικία: εάν είσαι μαύρος τα ποινικά δικαστήρια είναι πιο σκληρά μαζί στου από ότι εάν είσαι άσπρος», «εάν είσαι γυναίκα αμοίβεσαι λιγότερο από έναν άνδρα», «εάν υποφέρεις από διανοητική ασθένεια δεν έχεις εύκολα αρκετή βοήθεια». Ποιος είπε αυτά τα λόγια που αποκλίνουν από την τοξική ρητορική της λιτότητας και απέχουν από την επί δεκαετίες εμμονής των Συντηρητικών ότι «δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως Κοινωνία»; Μα η Theresa May στον παρθενικό λόγο της στη Βουλή της Μεγάλης Βρετανία (13/07/2016).

Και συνέχισε «θα κάνουμε την Βρετανία, χώρα για όλους. Μια οικονομία καλή για τον καθένα, μια κοινωνία καλή για τον καθένα».

Ενώ και ο Jeremy Corbyn των εργατικών δήλωσε «θέλουμε να σταματήσει η αποτυχημένη οικονομική ορθοδοξία που περικύκλωνε την πολιτική για μια ολόκληρη γενιά και οι Εργατικοί θα δημιουργήσουν μια οικονομία για όλους και όχι για τους λίγους».

Νομίζω ότι πρέπει να δώσουμε σημασία σε αυτά τα λόγια. Μια λειτουργική οικονομία για όλους σημαίνει δουλειές ποιότητας, ικανοποιητικοί μισθοί, θετικές ευκαιρίες για καλή ζωή, αξιόπιστη πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας και παιδείας, φτηνή στέγη, προσαρμοστικές κοινότητες, ζωή σε ένα κόσμο που δεν καταστρέφει το κλίμα, τους ποταμούς, το έδαφος. Όμως η προσήλωση σε αυτή εξαρτάται από το ποιος είσαι. Υπάρχει το περίφημο 1% που είναι πολύ ευτυχισμένοι από την τρέχουσα αποτυχημένη οικονομία. Μια οικονομική και πολιτική ελίτ που επωφελήθηκε εξοργιστικά από το μηχανισμό της ανάπτυξης: παγκοσμιοποίηση, οικονομική απορρύθμιση, κερδοσκοπία στις τιμές των περιουσιακών στοιχείων, έμμεσα χρέη, χρεωκοπίες, αφερέγγυες πιστωτικές ανταλλαγές. ‘Οροι που κρύβουν το μύθο ανθρώπινης δυστυχίας. Όχι μόνο για να δρέψουν κέρδη, αλλά για να χρησιμοποιήσουν τη δύναμή τους να πείσουν την αιχμάλωτη πολιτεία να τους δώσει τα θετικά και να κρύψει τους κινδύνους κάτω από το χαρτί του Δημοσίου.

Η ορίζουσα τον Καπιταλισμό ιστορία τις τελευταίες δεκαετίες είναι η «ιδιωτικοποίηση των κερδών και η κρατικοποίηση των ζημιών».

Το οικονομικό πρόβλημα της Ευρώπης είναι ότι έχουμε θυσιάσει τα πάντα στο θεό της Οικονομικής Ανάπτυξης.

Μια οικονομία που βασίζεται για τη σταθερότητά της στην ατέλειωτη ενθάρρυνση της καταναλωτικής ζήτησης καταφεύγει αναγκαστικά σε νομισματική διόγκωση για να διατηρήσει την ανάπτυξη. Η αύξηση των χρεών δημιουργεί επισφαλείς ισολογισμούς.

Πολύπλοκα οικονομικά εργαλεία χρησιμοποιούνται να μασκαρέψουν τα σκανδαλώδη δάνεια. Όλα αυτά εγκρίνονται στο υψηλότερο επίπεδο από τις κυβερνήσεις στο όνομα της ανάπτυξης. Αλλά όταν τα χρέη γίνουν τοξικά το σύστημα καταρρέει. Η αλήθεια είναι λοιπόν ότι η Ανάπτυξη καταστράφηκε από την ίδια την Ανάπτυξη.

Επιπλέον η Οικονομική Ανάπτυξη δεν είναι συνώνυμη με την αύξηση της ευημερίας.

Η ευημερία υπερβαίνει τις υλικές θεωρήσεις. Δεν αφορά μόνο το να κερδίζεις και να έχεις περισσότερα. Έχει σημαντικές κοινωνικές και ψυχολογικές διαστάσεις. Το να είσαι ευτυχισμένος αφορά εν μέρει και την ικανότητά μας να δίνουμε και να παίρνουμε αγάπη, να έχουμε την ικανοποίηση της εκτίμησης από του ομότιμούς μας, να προσφέρουμε χρήσιμη δουλειά, να αισθανόμαστε ασφαλείς, να έχουμε μια αίσθηση ότι ανήκουμε και έχουμε εμπιστοσύνη στην κοινότητά μας.

Η ευημερία βασίζεται λοιπόν στην ικανότητά μας να συμμετέχουμε ενεργά στη ζωή της κοινωνίας. Όλα τα πράγματα λοιπόν που έχασε ο απλός Ευρωπαίος πολίτης τις τελευταίες δεκαετίες. Ας δούμε για παράδειγμα έναν από αυτούς τους παράγοντες. Η εργασία είναι περισσότερο από απλά μέσο απόκτησης εισοδήματος. Είναι ένα ζωτικό συστατικό στις σχέσεις μας με τους άλλους – μέρος της κολλητικής ουσίας της κοινωνίας. Μια καλή δουλειά προσφέρει εκτίμηση, κίνητρο, ολοκλήρωση, συμμετοχή στην κοινότητα και στις καλύτερες περιπτώσεις μια έννοια σκοπού της ζωής. 

Η πραγματικότητα στην Ευρώπη είναι φυσικά διαφορετική. Υπερβολικά πολλοί άνθρωποι είναι εγκλωβισμένοι σε χαμηλής ποιότητας εργασίες με επισφαλείς μισθούς. Εάν είναι τυχεροί! Τα δύο τρίτα των Ευρωπαϊκών χωρών έχουν τώρα ποσοστά νεανικής ανεργίας υψηλότερα του 20%. Στην Ελλάδα και Ισπανία το ποσοστό ήταν το 2015 σχεδόν 50%. Αυτή η τραγική απώλεια ανθρώπινης ενέργειας και ταλέντου είναι επίσης συνταγή για κοινωνική αναταραχή. Υποσκάπτει τη δημιουργικότητα της εργατικής δύναμης και απειλεί την κοινωνική ισορροπία και οι μακροχρόνιες συνέπειες είναι καταστροφικές.

Ένα από τα προβλήματα είναι ότι η συμβατική Οικονομία θεωρεί την εργασία ως μια θυσία του χρόνου μας και τους μισθούς ως ανταμοιβή για αυτή τη θυσία.

Το ιδανικό για τον εργοδότη είναι να έχει παραγωγή χωρίς εργαζόμενους και το ιδανικό για τον εργαζόμενο είναι να έχει εισόδημα χωρίς να δουλεύει. Αυτή η ανώμαλη δυναμική παίζεται μέχρι τέλους μέσω της αμείλικτης επιδίωξης για εργατική παραγωγικότητα, δηλαδή την επιθυμία για διαρκή αύξηση της παραγωγής για κάθε ώρα εργασίας. Η αύξηση της παραγωγικότητας θεωρείται ως η μηχανή της προόδου. Αλλά αυτή η ίδια δυναμική είναι επίσης τιμωρητική. Εάν οι οικονομίες μας αποτύχουν να επεκταθούν, αυξάνει η ανεργία. Υψηλότερη ανεργία ελαττώνει περαιτέρω την κατανάλωση και δημιουργεί αυξανόμενα κόστη κοινωνικής πρόνοιας. Υψηλότερα κόστη κοινωνικής πρόνοιας οδηγούν σε υψηλότερα κυβερνητικά χρέη, που περιορίζουν τις δημόσιες επενδύσεις που ξανά περιορίζουν τη ζήτηση.

Όταν για οποιονδήποτε λόγο η οικονομική ανάπτυξη είναι δύσκολη η δυναμική της αύξησης της εργατικής παραγωγικότητας είναι δύσκολη ερωμένη!

Η επικρατούσα συντηρητική τάση είναι να επανέλθεις γρήγορα σε ανάπτυξη. Αλλά υπάρχουν άλλοι δύο ενδιαφέροντες τρόποι για έξοδο από την παγίδα της παραγωγικότητας. Ο ένας είναι να δεχτείς την αύξηση της παραγωγικότητας στην οικονομία και να δρέψεις την ανταμοιβή σε όρους μείωσης των ωρών εργασίας ανά εργαζόμενο. Να μοιραστείς μια καλύτερη εργασιακή ισορροπία για όλους. Το δεύτερο είναι να χαλαρώσεις την αύξηση της συνεχώς αυξανόμενης παραγωγικότητας, δηλαδή με άλλα λόγια να μεταθέσεις την οικονομική δραστηριότητα σε τομείς μεγαλύτερης έντασης εργασίας. Εάν το τελευταίο ακούγεται περίεργο στην αρχή είναι ίσως επειδή μας έχουν τόσο συνηθίσει στη γλώσσα της αποτελεσματικότητας. Τα πάντα είναι η παραγωγή. Ο χρόνος είναι χρήμα. Το κίνητρο για αύξηση της εργατικής παραγωγικότητας καταλαμβάνει χιλιάδες σελίδες ακαδημαϊκών συγγραμμάτων και στοιχειώνει τις ώρες των Διευθυνόντων Συμβούλων και των Υπουργών οικονομίας σε όλο τον κόσμο. Προσπαθούμε να δημιουργήσουμε περισσότερο αποτέλεσμα με λιγότερους ανθρώπους. Αυτό είναι εντάξει για κάποιες δουλειές γιατί ποιος θα ήθελε να πλένει τα σεντόνια ξενοδοχείου με το χέρι ή να ανακατεύει το μπετόν με φτυάρι ; Αλλά υπάρχουν δουλειές που είναι παράλογο να κυνηγάς την εργατική παραγωγικότητα γιατί από τη φύση τους απαιτούν το χρόνο και την προσοχή των ανθρώπων. Παράδειγμα η περίθαλψη ανθρώπου από άνθρωπο. Η ποιότητά της εξαρτάται από την προσοχή που δίνει ένα άτομο για ένα άλλο.

Και δυστυχώς η συναισθηματική κόπωση αυξάνει στον κλάδο υγείας που ταλαιπωρείται από ανούσιους στόχους παραγωγικότητας. Ένα άλλο παράδειγμα είναι η χειροτεχνία και οι τέχνες γενικότερα, όπου η ακρίβεια και οι λεπτομέρειες στα δημιουργούμενα αγαθά είναι αυτά που τους δίνουν την αξία τους (ξυλουργός, ράφτης, σχεδιαστής, κτλ).

Ομοίως είναι ο χρόνος που καταναλώνεται για πρόβες και πρακτική που προσθέτει στις τέχνες τη γοητεία τους. Τι θα κερδίσουμε, εκτός από θόρυβο, να ζητήσουμε από την ορχήστρα της ΕΡΤ να ελαττώσει τις πρόβες της και να παίξει την 9η Συμφωνία του Μπετόβεν κάθε χρόνο και πιο γρήγορα;
Αυτοί οι τομείς «ανθρώπινων υπηρεσιών» (φροντίδα, τέχνες, πολιτισμός) παρέχουν ένα νέο όραμα του επιχειρείν: όχι ως κερδοσκοπική υποδιαίρεση της εργασίας για μεγιστοποίηση κέρδους και ένταση πόρων, αλλά ως μορφή κοινωνικής οργάνωσης ενυπάρχουσας στην κοινότητα που αρμονικά εργάζεται με τη φύση για να μας δώσει διαδικασίες που μας επιτρέπουν να ευημερήσουμε.

Κοινωνικές επενδύσεις απαιτούνται για αυτό. Οι επενδύσεις είναι απαραίτητες για όποιου είδους οικονομία και εκπροσωπούν τη σχέση μεταξύ του παρόντος και του μέλλοντος. Το να μετέχουμε σε έργα που διαρκούν χρόνο αποτελεί την δέσμευσή μας για το μέλλον και είναι η βάση για του όποιου είδους ευημερία. Αλλά η επιτυχία των επενδύσεων εξαρτάται ουσιωδώς από τον προορισμό τους.

Όταν αφιερώνονται προς τίποτα άλλο από την κερδοσκοπία των περιουσιακών στοιχείων η παραγωγική σχέση μεταξύ παρόντος και μέλλοντος διαστρεβλώνεται ουσιωδώς, αποσταθεροποιεί την οικονομία και υποσκάπτει την ευημερία.

Η τέταρτη απαιτούμενη αλλαγή είναι να τερματιστεί η ευχέρεια των Τραπεζών να παράγουν χρεωστικό χρήμα. Πρέπει ο έλεγχος της παροχής χρήματος να επιστρέψει στο κράτος Αυτό θα τερματίσει την εξάρτηση του κράτους από τις αγορές και θα ελαττώσει το κόστος του δημόσιου δανεισμού, επιτρέποντας στις κυβερνήσεις να δαπανούν (και να επενδύουν) κατευθείαν στην Οικονομία για να καλύψουν τις κοινωνικές ανάγκες. Προτάσεις για τέτοια συστήματα συζητούνται σήμερα στην Ελβετία, την Ολλανδία και την Ισλανδία.

Αυτό που συζητείται εδώ είναι η ίδια η φύση του χρήματος ως κοινωνικού αγαθού.

Το χρήμα διευκολύνει τη βάση για κοινωνικές επενδύσεις, έχει τη δύναμη να σταθεροποιήσει ή αποσταθεροποιήσει την κοινωνία.

Δίνοντας τη δυνατότητα δημιουργίας χρήματος σε εμπορικά ιδιωτικά συμφέροντα είναι η συνταγή για οικονομική αστάθεια, κοινωνική ανισότητα και πολιτική αδυναμία.

Το να απαιτήσουμε ξανά αυτό το δικαίωμα είναι ένα πανίσχυρο εργαλείο στην πάλη για μια διαρκή ευημερία όλων.

Η Ευρώπη πρέπει να πει «εάν ανάπτυξη σημαίνει να έρθει η κοινωνία στην κατάσταση εκείνη που ο ατομισμός, ο εγωισμός και η κατανάλωση αποτελούν τη βάση της Οικονομίας, τότε δεν θέλουμε να αναπτυχθούμε.

Το μοντέλο της Ευρωπαϊκής ευημερίας πρέπει να στηρίζεται όχι στην κατανάλωση αλλά στην αλληλεγγύη, στην αξιοβίωτη ανάπτυξη, στην αλλαγή του αναπτυξιακού παραδείγματος. Και κάτι ακόμα, σε αυτές τις σε νηπιακή ηλικία προτάσεις που αφορά στο φύλο.

Η Οικονομία των υπηρεσιών φροντίδας, χειροτεχνίας, τεχνών είναι ένας τόπος πλούσιος σε συμμετοχή γυναικών. Συχνά φτωχά αμειβόμενοι και χρονίως υποεκτιμημένοι αυτοί οι τομείς είναι όμως ζωτικής σημασίας για την υγεία μας, την ασφάλειά μας και την ευημερία μας.

Φέρνουν ένα σύνολο κοινωνικών αξιών που περιλαμβάνουν ευπρέπεια, σεμνότητα, παράδοση, μακροβιότητα και φροντίδα για τους άλλους. Αποτελούν πραγματικό αντίδοτο στον υπερ-υλισμό της καταναλωτικής κοινωνίας. Και δυστυχώς η καθαρή δημιουργία πλήρους, σταθερούς εργασίας κατανέμεται δυσανάλογα προς αυτούς με υψηλότερα εισοδήματα.

Πιστεύω, όπως πολλοί άλλοι, ότι χτίζοντας μια Οικονομία για όλους είναι ένα ρεαλιστικό και ουσιαστικό καθήκον των Κυβερνήσεων της Ευρώπης. Το επιχειρείν ως υπηρεσία, η εργασία ως συμμετοχή, η επένδυση ως υποχρέωση η δέσμευση προς το μέλλον και το χρήμα ως κοινωνικό αγαθό. Αυτές οι τέσσερις αρχές δημιουργούν ένα θεμέλιο για ένα βαθύ και τόσο απαιτούμενο μετασχηματισμό της Ευρωπαϊκής κοινωνίας.

Επανασχεδιάζοντας την πολιτική της Ευρώπης


Απαιτούνται πολιτικές που περιλαμβάνουν ταυτόχρονα τρεις άξονες: Οικονομικό, Κοινωνικό και Περιβαλλοντικό. Μια πρόταση που για παράδειγμα δημιουργεί πλεόνασμα μόνο στον Οικονομικό άξονα δεν μπορεί να γίνει πλέον αποδεκτή.

Μετά το δημοψήφισμα για Brexit, την άνοδο του Trump στις ΗΠΑ και τη συνεχιζόμενη κατάρρευση της Ευρωπαϊκής ηγεσίας, η ανάγκη για ριζοσπαστικές λύσεις δεν ήταν ποτέ μεγαλύτερη.

Χρειαζόμαστε εναλλακτικούς τρόπους απόκρισης στην κατάρρευση. Και, όπως η Ιστορία μας δείχνει, υπάρχει πάντα εναλλακτική λύση.

Η νεωτερική κοινωνία, ως κοινωνία της εργασίας, καταργεί κάθε δυνατότητα πράξης ενώ η σκέψη υποβαθμίζεται σε εγκεφαλική λειτουργία υπολογισμών. Παρά το γεγονός ότι οι αληθινές αλυσίδες έχουν εκλείψει, δημιουργείται νέος τύπος σκλάβου, ο άνθρωπος που υποβάλλει τον εαυτό του σε εθελοντική εξάντληση, μια και οι κοινωνίες μας έχουν πέσει θύματα της κατάχρησης της έννοιας της οικονομικότητας. Η έννοια αυτή υποβοηθούμενη από την ψευδαίσθηση της «ελεύθερης επιλογής» παράγει κουρασμένους, αποτυχημένους και καταθλιπτικούς ανθρώπους. Όπως «κοινωνία της πειθαρχίας» του Φουκώ παράγει τρελούς και εγκληματίες, έτσι και η «κοινωνία της οικονομίας» ανάγει την αυτοεκμετάλλευση σε κυρίαρχη συμπεριφορά.

Ο σύγχρονος «σκλάβος» έχει σε μεγάλο βαθμό επιλέξει ο ίδιος την υποδούλωσή του για να εξασφαλίσει μια βαρετή επιβίωση.

Περαιτέρω των τριών αξόνων η πολιτική πρέπει να καθοδηγείται από έξι θεμελιώδεις αξίες: διαφάνεια, γενναιοδωρία, ταπεινοφροσύνη, θάρρος, συναισθηματική ταύτιση με τους άλλους και χιούμορ φυσικά.

Αντί να προσανατολιζόμαστε μόνο στη λιτότητα θεωρούμε ως πραγματική πρόκληση την κρίση ελλείμματος συναισθηματικής ταύτισης με τους άλλους, συστημική κρίση και περιβαλλοντική κρίση.
Πρέπει να σταματήσουμε να χρησιμοποιούμε το GDP ως κύριο δείκτη της προόδου μας. Υπεράνω όλων θέλουμε να δημιουργήσουμε νέο τρόπο οικονομικής σκέψης που να αντικαθιστά την τυφλή εμπιστοσύνη που έχουν οι πλείστοι των πολιτικών στην οικονομική ανάπτυξη ως τη μόνη λύση. Απαιτείται να γίνει κατανοητή η ανάγκη να προσεγγίσουν η οικονομική και η κοινωνική πολιτική σε όλα τα επίπεδα της διακυβέρνησης.

Επίλογος


Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές της γενιάς μας οδήγησαν σε επίθεση κατά της δημοκρατίας. Έτσι, δεν έχει σημασία ποιος εκλέγεται στην Ευρώπη, συντηρητικός, φασίστας, σοσιαλιστής, κομμουνιστής, οτιδήποτε άλλο, οι πολιτικές παραμένουν οι ίδιες. Ο λόγος είναι ότι όλα τακτοποιούνται από την γραφειοκρατία των Βρυξελλών και οι πολίτες των κρατών – μελών δεν έχουν λόγο.

Πιστεύω ότι υπάρχει αντίδοτο στην τρέχουσα βαρβαρότητα. Πιστεύω στην Ευρώπη-συνομοσπονδία που πρέπει να έχει την κυβέρνησή της με υψηλό προϋπολογισμό στη διάθεσή της, δυνατότητα ανακύκλωσης πλεονασμάτων και λιτό ενιαίο σύνταγμα. Η επανάσταση έχει καθυστερήσει, κάποιοι λένε. Εγώ ζητώ μια φιλική επανάσταση στην Ελλάδα, στην Ευρώπη, στον κόσμο όλο.

Νίκος Μαρκάτος, είναι Ομότιμος Καθηγητής του ΕΜΠ, π.Πρύτανης

Αφορολόγητο στα 3.500 ευρώ απαιτεί το ΔΝΤ!

Το ΔΝΤ έχει ήδη γνωστοποιήσει την απαίτηση του τους ευρωπαϊκούς Θεσμούς, οι οποίοι δεν την απορρίπτουν, εκτιμώντας ότι μπορεί να αποτελέσει βάση συζήτησης με την ελληνική κυβέρνηση...



Ουσιαστική κατάργηση του αφορολόγητου για μισθωτούς και συνταξιούχους ζητά το ΔΝΤ, αν ο στόχος πρωτογενούς πλεονάσματος παραμείνει στο 3,5%. Προτείνει ειδικότερα να μειωθεί η επιστροφή φόρου, από 1.900 ευρώ που είναι σήμερα στα 700 ευρώ - ποσό που αντιστοιχεί σε αφορολόγητο εισόδημα μόλις 3.500(!) ευρώ.

Το Ταμείο, σύμφωνα με το sofokleousin.gr, έχει ήδη γνωστοποιήσει την απαίτηση του τους ευρωπαϊκούς Θεσμούς, οι οποίοι δεν την απορρίπτουν, εκτιμώντας ότι μπορεί να αποτελέσει βάση συζήτησης με την ελληνική κυβέρνηση, ώστε να επιτευχθεί συμβιβασμός για αφορόλόγητο όριο λίγο άνω από το ήμισυ του ισχύοντος, περίπου στα 5.500 ευρώ.

Το ΔΝΤ έχει διαμηνύσει ότι για να παραμείνει στο ελληνικό πρόγραμμα, πρέπει ή να περιορισθεί στόχος πρωτογενούς πλεονάσματος σε εφικτά, ρεαλιστιά επίπεδα, ή να ληφθούν πρόσθετα μέτρα.

Ενα από αυτά τα μέτρα είναι η προτεινόμενη μείωση του αφορλόγητου στα 3.500 ευρώ, με την οποία υπολογίζεται ότι το Δημόσιο θα εξασφαλίσει πρόσθετα ετήσια φορολογικά έσοδα 3,6 δισ. ευρώ.

Αν στο ποσό αυτό προστεθούν 900 εκατ. ευρώ από την κατάργηση της «προσωπικής διαφοράς» σε κύριες συντάξεις - την οποία ζητά επίσης το ΔΝΤ - θα είναι εφικτός ο στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ το 2018.

Νέο κύμα κακοκαιρίας από την Κυριακή το απόγευμα - Χιόνια και στην Αττική

Από το απόγευμα της Κυριακής και από την Πελοπόννησο, αυτή τη φορά, θα ξεκίνησει σύμφωνα με τον μετεωρολόγο Γιάννη Καλλιάνο το νέο κύμα κακοκαιρίας που θα πλήξει τη χώρα... 

 

Όπως αναφέρει ο Γιάννης Καλλιάνος, η επιδείνωση του καιρού θα ξεκινήσει στις 6-7 το απόγευμα της Κυριακής και από τα μεσάνυχτα ο χιονιάς θα επεκταθεί στην Στερεά Ελλάδα, συμπεριλαμβανομένης της Αττικής.

Από τη Δευτέρα η κακοκαιρία θα επεκταθεί στη Θεσσαλία και τη Μακεδονία επηρεάζοντας αρκετές περιοχές σε χαμηλά υψόμετρα. Την Τρίτη, τέλος, τα χιόνια θα αντικαταστήσουν βροχές και καταιγίδες.

Αναλυτικά η πρόβλεψη :


Επιδείνωση του καιρού : Κυριακή από τις 6-7 το απόγευμα και στη συνέχεια

Κυριακή απόγευμα-βράδυ:
Γενικευμένες χιονοπτώσεις (κατά τόπους πυκνές) σε όλα τα ορεινά της Πελοποννήσου από τα 900 μέτρα υψόμετρο. Κατά τη διάρκεια των φαινομένων και καθώς η ώρα πλησιάζει στις 9-10 οι χιονοπτώσεις στην κεντρική και βόρεια Πελοπόννησο (Αρκαδία, Αχαία, Κορινθία) θα εκδηλώνονται από τα 700 μέτρα και υψηλότερα, τοπικά ίσως και από τα 600 μέτρα αντίστοιχα.

Κυριακή μεσάνυχτα:
Χιονοπτώσεις κατά τόπους αρκετά πυκνές σε όλη την Στερεά Ελλάδα (συμπεριλαμβανομένου και του νομού Αττικής) από τα 650-700 μέτρα και υψηλότερα. Στην κεντρική Στερεά (κυρίως Φθιώτιδα και Φωκίδα) θα εκδηλώνονται χιονοπτώσεις από τα 400-450 μέτρα. Στην Πελοπόννησο θα συνεχιστούν οι χιονοπτώσεις από τα υψόμετρα που σας προανέφερα

Δευτέρα μέσα στη νύχτα και πριν το ξημέρωμα:
Γρήγορα θα ξεκινήσουν να εκδηλώνονται χιονοπτώσεις στην Ήπειρο από τα 400-450 μέτρα, στη Θεσσαλία από τα 450-500 μέτρα (τοπικά στα κεντρικά και δυτικά της Θεσσαλίας ακόμη και σχεδόν στα πεδινά), στην δυτική Μακεδονία παντού και στα δυτικά της κεντρικής Μακεδονίας (Πέλλα, Πιερία, Ημαθία) σχεδόν και στα πεδινά-παραθαλάσσια. Στην Πελοπόννησο και την Στερεά θα συνεχιστούν οι κατά τόπους πυκνές χιονοπτώσεις σε υψόμετρα που σας ανέφερα στην προηγούμενη παράγραφο.

Δευτέρα από το πρωί έως το απόγευμα-βράδυ:
Τοπικές χιονοπτώσεις (κατά βάση ασθενείς ή το πολύ έως και μέτριας έντασης) από τα 150-200 μέτρα στην υπόλοιπη κεντρική Μακεδονία (Κιλκίς, Θεσσαλονίκης, Χαλκιδικής, Σερρών). Στις κεντρικές και βόρειες γεωγραφικά περιοχές της κεντρικής Μακεδονίας όμως θα χιονίζει κατά τόπους και στα πεδινά. Από τις μεσημεριανές ώρες οι χιονοπτώσεις θα σταματήσουν στις περισσότερες περιοχές.

Στην ανατολική Μακεδονία και τη Θράκη οι χιονοπτώσεις θα είναι κατά βάση ισχυρές έως και πολύ ισχυρές και θα εκδηλώνονται έως και τα πεδινά-παραθαλάσσια σε αρκετές των περιπτώσεων. Προσοχή στους νομούς Καβάλας, Ξάνθης, Ροδόπης και Έβρου.

Στις υπόλοιπες περιοχές της χώρας αλλά και στα υψόμετρα κάτω από αυτά που σας προανέφερα θα εκδηλώνονται ισχυρές βροχές και καταιγίδες ή το πολύ χιονόνερο.

Την Τρίτη θα επηρεάζονται από χιονοπτώσεις κατά διαστήματα περίπου τα ίδια διαμερίσματα αλλά τα υψόμετρα χιονοπτώσεων θα ανέβουν λόγω της μικρής ανόδου της θερμοκρασίας. Επομένως θα εκδηλώνονται περισσότερες βροχοπτώσεις ακόμη και σε ημιορεινές περιοχές με αποτέλεσμα να λιώσουν απότομα τα χιόνια. Θα ακολουθήσει και άλλη ανακοίνωση για την Τρίτη.

Προσοχή: Σε τοπικό επίπεδο υπάρχει ενδεχόμενο διαφοροποίησης των υψομέτρων. Αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να προβλεφθεί αυτή τη στιγμή με τις παρούσες συνθήκες εγκλωβισμού ψύχους. Επομένως ίσως υπάρξουν και εκπλήξεις. Την Κυριακή το απόγευμα θα γνωρίζουμε για τυχόν μικρές αλλαγές στα υψόμετρα χιονοπτώσεων.

250 πρόσωπα της Επιστήμης, του Πολιτισμού και της Τέχνης στηρίζουν τα μέσα ενημέρωσης του ΔΟΛ

Καλούμε την Κυβέρνηση και όλη την Αντιπολίτευση, τις Τράπεζες και τη Δικαιοσύνη να δείξουν την επιβαλλόμενη ευαισθησία απέναντι σε έναν ιστορικό Δημοσιογραφικό Οργανισμό και να στηρίξουν - για όσον χρόνο απαιτεί η ρύθμιση των χρεών και των όποιων εκκρεμοτήτων - τη συνέχιση της έκδοσης των εφημερίδων «Το Βήμα» και «Τα Νέα», των Περιοδικών και της λειτουργίας του ραδιοφωνικού Σταθμού Βήμα FM, του ενημερωτικού portal in.gr και του πλήθους των ιντερνετικών σελίδων...

Η τύχη δύο ιστορικών εφημερίδων, όπως το «Το Βήμα» και «Τα Νέα», των περιοδικών, του in.gr, των υπόλοιπων ιστοσελίδων και του ΒHMA 99,5 κινητοποίησε τους επί χρόνια συνεργάτες-πανεπιστημιακούς του ΔΟΛ σε μια πρωτοβουλία-κάλεσμα προς τους ανθρώπους της Επιστήμης, των Γραμμάτων, των Τεχνών, του Πολιτισμού και τους Κοινωνικούς Φορείς. 

Ένα κείμενο στήριξης των εργαζομένων αλλά και της πολυφωνίας, του πλουραλισμού στην ενημέρωση· για περισσότερη δημοκρατία, εν τέλει, που δεν μπορεί και δεν πρέπει να χαθεί.

Το κείμενο έφτασε στα γραφεία μας την Τετάρτη το βράδυ και μέσα σε μία, μόλις, ημέρα η ανταπόκριση ξεπέρασε κάθε προσδοκία, εκπλήσσοντας και εμάς ακόμα τους ίδιους. Εκατοντάδες υπογραφές, μηνύματα συμπαράστασης, κείμενα στήριξης συγκεντρώθηκαν σε χρόνο-ρεκόρ συγκροτώντας μια από τις πλέον άμεσες και εντυπωσιακές εκδηλώσεις/κινητοποιήσεις πνευματικών ανθρώπων των τελευταίων χρόνων.

Οι εργαζόμενοι του ΔΟΛ ευχαριστούν θερμά τους πανεπιστημιακούς που έλαβαν αυτή την πρωτοβουλία καθώς και όλους όσοι την υπογράφουν, τα ονόματα των οποίων δημοσιεύουμε με αλφαβητική σειρά.

Δίπλα σε αυτούς, όλοι εμείς, θεωρούμε συνυπογράφοντες και τους χιλιάδες αναγνώστες των εντύπων, τους επισκέπτες των ιστοσελίδων μας και τους ακροατές του ραδιοφώνου.

Καθώς η διάθεση συμμετοχής κυριολεκτικά μας υπερβαίνει, η συλλογή υπογραφών θα συνεχιστεί τις επόμενες ημέρες και οι σχετικές πληροφορίες θα αναρτηθούν στα μέσα του ΔΟΛ και στο Διαδίκτυο.

Παρά τις δυσκολίες, παραμένουμε στις επάλξεις της ενημέρωσης, όπως επιβάλλει η βαρεία παρακαταθήκη ενός οργανισμού που μετρά σχεδόν έναν αιώνα ζωής.

Δημόσια Ανακοίνωση


Καλούμε την Κυβέρνηση και όλη την Αντιπολίτευση, τις Τράπεζες και τη Δικαιοσύνη να δείξουν την επιβαλλόμενη ευαισθησία απέναντι σε έναν ιστορικό Δημοσιογραφικό Οργανισμό και να στηρίξουν - για όσον χρόνο απαιτεί η ρύθμιση των χρεών και των όποιων εκκρεμοτήτων - τη συνέχιση της έκδοσης των εφημερίδων «Το Βήμα» και «Τα Νέα», των Περιοδικών και της λειτουργίας του ραδιοφωνικού Σταθμού Βήμα FM, του ενημερωτικού portal in.gr και του πλήθους των ιντερνετικών σελίδων.

Τέτοιες φωνές - είτε συμφωνεί κανείς είτε διαφωνεί με όλες τις απόψεις τους - πρέπει να συνεχίσουν να ακούγονται, τώρα που η Ελλάδα χρειάζεται την πολυφωνία όσο ποτέ και ακόμη περισσότερο γιατί ο σύγχρονος ελληνικός πολιτισμός πάντοτε στηρίχτηκε σε τέτοιες φωνές.

Η καταδίκη σε ανεργία ενός ακόμη μεγάλου αριθμού εργαζομένων, δημοσιογράφων, τεχνικών και άλλων που δοκιμάζονται ήδη επί μήνες, θα είναι μια νέα ανοιχτή πληγή στην οικονομία, στον πολιτισμό, στην Παιδεία και στα Γράμματα που πρέπει να αποφευχθεί πάση θυσία.

Υπογραφές στήριξης


1.    Γεωργία Αλευρά, ομότιμη καθηγήτρια Κλασικής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών
2.    Τριαντάφυλλος Αλμπάνης, καθηγητής, πρώην πρύτανης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων
3.    Δημοσθένης Αναγνωστόπουλος, καθηγητής Χαροκόπειου Πανεπιστημίου, πρώην πρύτανης
4.    Δημήτρης Αντωνακάκης, αρχιτέκτων
5.    Σουζάνα Αντωνακάκη, αρχιτέκτων
6.    Θεόδωρος Αντωνίου, ακαδημαϊκός
7.    Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος, καθηγητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, πρώην υπουργός
8.    Δημοσθένης Ασημακόπουλος, καθηγητής, πρώην πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών
9.    Νάσος Βαγενάς, ομότιμος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών
10.    Πάνος Βαλαβάνης, καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών
11.    Θανάσης Βαλτινός, ακαδημαϊκός, συγγραφέας
12.    Κώστας Βαρώτσος, γλύπτης, καθηγητής στο Τμήμα Αρχιτεκτονικής του ΑΠΘ
13.    Τζένη Βελένη, διευθύντρια Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης
14.    Αλέξης Βερούκας, εικαστικός
15.    Χάρης Βλαβιανός, ποιητής
16.    Γιάννης Βούλγαρης, καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου
17.    Γεράσιμος Βώκος, καθηγητής Φιλοσοφίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
18.    Διονύσιος Βώρος, καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών
19.    Εφη Γαζή, αναπληρώτρια καθηγήτρια Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου
20.    Ευριπίδης Γαραντούδης, καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών
21.    Κωνσταντίνος Γάτσιος, καθηγητής Οικονομικών, τέως πρύτανης του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών
22.    Απόστολος Γεωργιάδης, ακαδημαϊκός, καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών
23.    Βασιλική Γεωργιάδου, αναπληρώτρια καθηγήτρια Πολιτικής Επιστήμης στο Πάντειο Πανεπιστήμιο
24.    Κώστας Γεωργουσόπουλος, επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών
25.    Γιώργης Γιατρομανωλάκης, ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών
26.    Νίκος Γκιώνης, εκδότης
27.    Μίλτος Γκολέμας, εικαστικός
28.    Λουί Γκοντάρ, καθηγητής Μυκηναϊκής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο της Νάπολης, σύμβουλος επί πολιτιστικών θεμάτων του προέδρου της Ιταλικής Δημοκρατίας, πρόεδρος της Διεθνούς Επιτροπής για τον Επαναπατρισμό των Γλυπτών του Παρθενώνα
29.    Στέφανος Γκρίτζαλης, πρύτανης του Πανεπιστημίου Αιγαίου
30.    Διονύσιος Γούτσος, καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών
31.    Αχιλλέας Γραβάνης, καθηγητής Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης, συνεργαζόμενος ερευνητής, ΙΜΒΒ-ΙΤΕ Adjunct Professor, CDD Northeastern University Scientific Collaborator, Emulate-WYSS-Harvard
32.    Στέφανος Δασκαλάκης, εικαστικός
33.    Αγγελος Δεληβορριάς, μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, ομότιμος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών
34.    Κατερίνα Δελλαπόρτα, διευθύντρια Βυζαντινού και Χριστιανικού Μουσείου
35.    Μιχάλης Δερμιτζάκης, καθηγητής, πρώην αντιπρύτανης Πανεπιστημίου Αθηνών
36.    Παναγιώτης Δημακάκος, καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών
37.    Σωτήρης Δημητρίου, συγγραφέας
38.    Κική Δημουλά, ποιήτρια, ακαδημαϊκός
39.    Μάρω Δούκα, συγγραφέας
40.    Αχιλλέας Δρούγκας, ζωγράφος
41.    Στέλλα Δρούγου, ομότιμη καθηγήτρια Κλασικής Αρχαιολογίας στο ΑΠΘ
42.    Μαρία Ευθυμίου, αναπληρώτρια καθηγήτρια Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών
43.    Αχιλλέας Ζαπράνης, πρύτανης Πανεπιστημίου Μακεδονίας
44.    Ντένης Ζαχαρόπουλος, ιστορικός τέχνης, καλλιτεχνικός διευθυντής Πινακοθήκης, Μουσείων και Συλλογών του Δήμου Αθηναίων
45.    Χρήστος Ζερεφός, ακαδημαϊκός, καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών
46.    Πέτρος Θέμελης, ομότιμος καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης
47.    Παναγιώτης Ιωακειμίδης, ομότιμος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών
48.    Μαρία Ιακώβου, επίκουρη καθηγήτρια Γλωσσολογίας, Πανεπιστήμιο Αθηνών
49.    Μωυσής και Ραχήλ Καπόν, εκδότες
50.    Δημήτρης Καραδήμας, αναπληρωτής καθηγητής, Τμήμα Φιλολογίας, Πανεπιστήμιο Αθηνών
51.    Ελένη Καραμαλέγκου, καθηγήτρια, κοσμήτωρ Φιλοσοφικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών
52.    Μάρω Αδάμη-Καρδαμίτση, ομότιμη καθηγήτρια ΕΜΠ, υπεύθυνη Αρχείων Νεοελληνικής Αρχιτεκτονικής
53.    Κώστας Καρτάλης, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών
54.    Λουκάς Καρυτινός, αρχιμουσικός
55.    Ολγα Κατσιαρδή-Hering, καθηγήτρια Ιστορίας του Νέου Ελληνισμού στο Πανεπιστήμιο Αθηνών
56.    Νικόλαος Κατσιλάμπρος, καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών
57.    Γεώργιος Καψάλης, καθηγητής, πρύτανης Πανεπιστημίου Ιωαννίνων
58.    Βάσω Κιντή, καθηγήτρια Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών
59.    Xρήστος Κίττας, καθηγητής, πρώην πρύτανης Πανεπιστημίου Αθηνών
60.    Διονύσιος Κόκκινος, καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών
61.    Μαρία Κοκκίνου, αρχιτέκτων
62.    Ιωάννης Κονιδάρης, ομότιμος καθηγητής της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών
63.    Παναγιώτης Κοντός, καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών
64.    Κωνσταντίνος Κοπανιάς, επίκουρος καθηγητής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών
65.    Μιχάλης Κοπιδάκης, καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών
66.    Γεώργιος Κορρές, ομότιμος καθηγητής Προϊστορικής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών
67.    Κατερίνα Κοσκινά, διευθύντρια Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης
68.    Σταύρος Κουμπιάς, καθηγητής, τέως πρύτανης Πανεπιστημίου Πατρών
69.    Δημήτρης Κουρέτας, καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
70.    Ανδρέας Κούρκουλας, καθηγητής ΕΜΠ
71.    Γιώργος Κρεατσάς, καθηγητής, πρώην αντιπρύτανης Πανεπιστημίου Αθηνών
72.    Σταμάτης Κριμιζής, διαστημικός ερευνητής, αστροφυσικός της NASA, Πανεπιστήμιο Johns Hopkins των ΗΠΑ και Ακαδημία Αθηνών
73.    Χαράλαμπος Κυραϊλίδης, πρόεδρος Συνδέσμου Ιδιωτικών Σχολείων
74.    Αχιλλέας Κυριακίδης, συγγραφέας - μεταφραστής
75.    Αλέξης Κυριτσόπουλος, ζωγράφος
76.    Αντώνης Κωτίδης, ομότιμος καθηγητής στη Φιλοσοφικής Σχολή του ΑΠΘ
77.    Γιώργος Λαζόγκας, ομότιμος καθηγητής στην ΑΣΚΤ, εικαστικός
78.    Λαλιώτου Ιωάννα, επίκουρη καθηγήτρια Σύγχρονης Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
79.    Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα, διευθύντρια Εθνικής Πινακοθήκης, ομότιμη καθηγήτρια Ιστορίας της Τέχνης στην ΑΣΚΤ
80.    Βασίλης Λαμπρινουδάκης, ομότιμος καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών
81.    Αντώνης Λιάκος, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, επικεφαλής εθνικού διαλόγου για την Παιδεία
82.    Μιχάλης Μακρουλάκης, ζωγράφος
83.    Χρύσα Μαλτέζου, μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, ομότιμη καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Αθηνών
84.    Μιχάλης Μανουσάκης, ζωγράφος, καθηγητής στην ΑΣΚΤ
85.    Ανδρέας Μαργιωρής Ν., πρώην κοσμήτορας, ομότιμος καθηγητής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης
86.    Αθανάσιος Μαρκόπουλος, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών
87.    Μιχάλης Μαρκόπουλος, συγγραφέας
88.    Περικλής Μήτκας, πρύτανης ΑΠΘ
89.    Ναπολέων Μήτσης, καθηγητής, πρώην πρύτανης Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
90.    Ανδρέας Μήτσου, συγγραφέας
91.    Αμαλία Μόζερ, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Αθηνών
92.    Νίκος Μουζέλης, ομότιμος καθηγητής Κοινωνιολογίας στο LSE
93.    Γιώργος Μπαμπινιώτης, καθηγητής Γλωσσολογίας, πρώην πρύτανης Πανεπιστημίου Αθηνών
94.    Εφη Μπάσδρα, πρώην πρόεδρος ΙΚΥ, καθηγήτρια Ιατρικής
95.    Μάριος Μπέγζος, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών
96.    Χρήστος Μποκόρος, ζωγράφος
97.    Χρόνης Μπότσογλου, ζωγράφος
98.    Δημήτρης Νανόπουλος, καθηγητής Φυσικής Υψηλών ενεργειών, ακαδημαϊκός, καθηγητής στο τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Τέξας Α&Μ, διευθυντής του Κέντρου Αστροσωματιδιακής Φυσικής του Κέντρου Προχωρημένων Ερευνών (HARC) στο Χιούστον, Τέξας, διευθύνει ερευνητικό τμήμα του World Laboratory, που εδρεύει στη Λωζάννη
99.    Aλέξανδρος Νεχαμάς, καθηγητής Ανθρωπιστικών Σπουδών, Φιλοσοφίας και Συγκριτικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Princeton
100.    Σωτήρης Ντάλης, επίκουρος καθηγητής Διεθνών Σχέσεων, Πανεπιστήμιο Αιγαίου
101.    Χρήστος Ντούμας, ομότιμος καθηγητής Προϊστορικής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών
102.    Γιώργος Ξένος, ζωγράφος
103.    Θανάσης Παπαβασιλείου, καθηγητής Ιατρικής
104.    Θεόδωρος Παπαγγελής, ακαδημαϊκός, καθηγητής τμήματος Φιλολογίας στο ΑΠΘ
105.    Νώντας Παπαγεωργίου, εκδότης
106.    Αγγελος Παπαδημητρίου, εικαστικός, ηθοποιός, λυρικός ερμηνευτής
107.    Μαρία Παπαδημητρίου, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, εικαστικός
108.    Αναστασία Παπαδία-Λάλα, καθηγήτρια Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών
109.    Λόης Παπαδόπουλος, καθηγητής Τμήματος Αρχιτεκτόνων στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
110.    Χάρης Παπαδόπουλος, πρόεδρος Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών
111.    Γιώργος Παπαλιός, κινηματογραφικός παραγωγός, πρώην πρόεδρος Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου
112.    Ιωάννης Παρασκευόπουλος, καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών
113.    Γιάννης Παρμακέλης, γλύπτης, ακαδημαϊκός
114.    Αννα Πατάκη, εκδότρια
115.    Μάνος Περράκης, αρχιτέκτων
116.    Ιωάννα Πετροπούλου, ιστορικός
117.    Δημήτρης Πλάντζος, αναπληρωτής καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών
118.    Σπύρος Πολλάλης, καθηγητής Αρχιτεκτονικής στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ, πρόεδρος του Κολλεγίου Αθηνών
119.    Βασίλης Πουλαντζάς, μεταφραστής
120.    Στέλλα Πριόβολου, καθηγήτρια Πανεπιστημίου Αθηνών
121.    Πλάτων Ριβέλλης, θεωρητικός φωτογραφίας
122.    Γιώργος Ρόρρης, ζωγράφος
123.    Τάσος Σακελλαρόπουλος, ιστορικός, υπεύθυνος ιστορικών αρχείων Μουσείου Μπενάκη
124.    Παύλος Σάμιος, ζωγράφος, καθηγητής στην ΑΣΚΤ
125.    Κωνσταντίνος Σβολόπουλος, ακαδημαϊκός, ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών
126.    Νικόλας Σεβαστάκης, συγγραφέας, καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ
127.    Κωνσταντίνος Σίγαλος, διευθύνων σύμβουλος (CEO) στην εταιρεία GLOBAL LINK International Marketing Research
128.    Αγγελος Σιόλας, τέως αναπληρωτής πρύτανη ΕΜΠ, ομότιμος καθηγητής
129.    Ματούλα Σκαλτσά, καθηγήτρια Ιστορίας της Τέχνης και Μουσειολογίας στο ΑΠΘ, διευθύντρια του Μεταπτυχιακού «Μουσειολογία - Διαχείριση Πολιτισμού»
130.    Σωτήρης Σόρογκας, ζωγράφος, ομότιμος καθηγητής στο ΕΜΠ
131.    Παναγιώτης Σουκάκος, καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών
132.    Μερόπη Σπυροπούλου, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Αθηνών
133.    Βλάσης Σταθακόπουλος, καθηγητής Μάρκετινγκ του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών
134.    Nίκος Σταμπολίδης, καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, διευθυντής Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης
135.    Θεοδόσης. Π. Τάσιος, καθηγητής ΕΜΠ
136.    Δημήτρης Τζιόβας, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Birmingham της Aγγλίας
137.    Γιώργος Τζιρτζιλάκης, καθηγητής στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
138.    Μιχάλης Τιβέριος, ακαδημαϊκός, ομότιμος καθηγητής του ΑΠΘ
139.    Παναγιώτης Τουρνικιώτης, καθηγητής στο ΕΜΠ
140.    Παύλος Τούτουζας. Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών
141.    Γιώργος Τριανταφύλλου, αρχιτέκτων
142.    Φωτεινή Τσαλίκογλου, καθηγήτρια Ψυχολογίας, συγγραφέας
143.    Μαρία Τσαντσάνογλου, διευθύντρια Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης
144.    Αθανάσιος Τσαυτάρης, καθηγητής Γενετικής
145.    Κώστας Τσόκλης, εικαστικός
146.    Χαρίδημος Τσούκας, καθηγητής στα Πανεπιστήμια Κύπρου και Warwick
147.    Γιώργος Φαρμακίδης, καθηγητής Μαιευτικής - Γυναικολογίας του Πανεπιστημίου Stony-Brook των ΗΠΑ
148.    Αλέκος Φασιανός, ζωγράφος
149.    Βλάσης Φειδάς, καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών
150.    Μέμος Φιλιππίδης, αρχιτέκτων
151.    Μαρία Φιλοπούλου, ζωγράφος
152.    Θεόδωρος Φορτσάκης, καθηγητής στο ΕΚΠΑ, πρώην πρύτανης, βουλευτής
153.    Πάνος Χαραλάμπους, εικαστικός, πρύτανης της ΑΣΚΤ
154.    Ευάνθης Χατζηβασιλείου, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών
155.    Νίκος Χριστοδουλάκης, καθηγητής στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο, πρώην υπουργός
156.    Χρήστος Χρυσόπουλος, συγγραφέας
157.    Δημήτρης Ψυχογιός, καθηγητής Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης
158.    Γιάννης Ψυχοπαίδης, ομότιμος καθηγητής στην ΑΣΚΤ, εικαστικός
159.    Αλέξανδρος Ψυχούλης, εικαστικός, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
160.    Ελενα Walter-Kayrdi, ομότιμη καθηγήτρια Αρχαιολογίας Πανεπιστημίου Saarbrόcken

Καλλιτέχνες - Συγγραφείς -Σκηνοθέτες

1. Θοδωρής Αθερίδης
1.    Αλεξάνδρα Αϊδίνη
2.    Μυρτώ Αλικάκη
3.    Κωνσταντίνος Αρβανιτάκης
4.    Μπέτυ Αρβανίτη
5.    Γιώργος Αρμένης
6.    Κωνσταντίνος Ασπιώτης
7.    Βίκυ Βολιώτη
8.    Γιάννης Βούρος
9.    Κώστας Βρεττάκος
10.    Θοδωρής Γκόνης
11.    Γόδας Χρήστος
12.    Κάτια Δανδουλάκη
13.    Κατερίνα Ευαγγελάτου
14.    Σταύρος Ζαλμάς
15.    Πέμυ Ζούνη
16.    Γιάννης Κακλέας
17.    Μαρία Καλλιμάνη
18.    Ξένια Καλογεροπούλου
19.    Νίκος Καραθάνος
20.    Καρυοφυλλιά Καραμπέτη
21.    Δημήτρης Καραντζάς
22.    Σμαράγδα Καρύδη
23.    Δημήτρης Καταλειφός
24.    Δάνης Κατρανίδης
25.    Γιώργος Κιμούλης
26.    Μαρία Κίτσου
27.    Ελένη Κοκκίδου
28.    Αννα Κοκκίνου
29.    Φιλαρέτη Κομνηνού
30.    Νίκος Κουρής
31.    Ελένη Κούρκουλα
32.    Δέσποινα Κούρτη
33.    Σταμάτης Κραουνάκης
34.    Δημήτρης Λιγνάδης
35.    Αλέξανδρος Λογοθέτης
36.    Στέλιος Μάινας
37.    Αθηνά Μαξίμου
38.    Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης
39.    Μιχαήλ Μαρμαρινός
40.    Ιεροκλής Μιχαηλίδης
41.    Γιώργος Μιχαλακόπουλος
42.    Θωμάς Μοσχόπουλος
43.    Θέμις Μπαζάκα
44.    Ντόρα Μπακοπούλου
45.    Γιάννης Μπέζος
46.    Μαρία Ναυπλιώτου
47.    Γιώργος Νταλάρας
48.    Γιάννης Νταλιάνης
49.    Αργύρης Ξάφης
50.    Αργύρης Πανταζάρας
51.    Ιωάννα Παππά
52.    Βασίλης Παπαβασιλείου
53.    Θανάσης Παπαγεωργίου
54.    Λευτέρης Παπαδόπουλος
55.    Δήμητρα Παπαδοπούλου
56.    Θανάσης Παπαθανασίου
57.    Ρούλα Πατεράκη
58.    Ρένη Πιττακή
59.    Ακης Σακελλαρίου
60.    Ελένη Ράντου
61.    Μιχάλης Ρέππας
62.    Αλέξανδρος Ρήγας
63.    Κωνσταντίνος Ρήγος
64.    Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου
65.    Αλέξης Σταμάτης
66.    Βίκυ Σταυροπούλου
67.    Χρήστος Στέργιογλου
68.    Δημήτρης Τάρλοου
69.    Θεόδωρος Τερζόπουλος
70.    Γιάννης Τσεκλένης
71.    Σταμάτης Φασουλής
72.    Μαρία Φαραντούρη
73.    Πέτρος Φιλιππίδης
74.    Διονύσης Φωτόπουλος
75.    Βασίλης Χαραλαμπόπουλος
76.    Χρήστος Χατζηπαναγιώτης
77.    Αιμίλιος Χειλάκης
78.    Γιάννης Χουβαρδάς
79.    Γιώργος Χρυσοστόμου
80.    Νίκος Ψαρράς

Οι θεσμικοί

82.    Θόδωρος Αμπαζής, αναπληρωτής καλλιτεχνικός διευθυντής Εθνικού Θεάτρου - μουσικός και σκηνοθέτης
83.    Γιάννης Αναστασάκης, καλλιτεχνικός διευθυντής ΚΘΒΕ
84.     Ελένη Αρβελέρ, πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κέντρου Δελφών
85.    Νίκος Διαμαντής, καλλιτεχνικός διευθυντής Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά - σκηνοθέτης
86.    Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος, καλλιτεχνικός διευθυντής Φεστιβάλ Αθηνών - Ιδρυτής του θεάτρου του Νέου Κόσμου & σκηνοθέτης
87.    Γιώργος Κουμεντάκης, νέος καλλιτεχνικός διευθυτνής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής - συνθέτης
88.    Στάθης Λιβαθινός, καλλιτεχνικός διευθυντής Εθνικού Θεάτρου - σκηνοθέτης
89.    Βασίλης Πουλαντζάς, αντιπρόεδρος του ΔΣ του Εθνικού Θεάτρου
90.     Νίκος Τσούχλος, αρχιμουσικός, πρόεδρος του Διοικητικού συμβουλίου του Ωδείου Αθηνών
91.    Ορέστης Ανδρεαδάκης, καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης
πηγή: In.gr