Παγκόσμιος Πόλεμος, Οικονομία και Κύκλοι Κοντράντιεφ

Σύμφωνα με τους αναλυτές περίπου το 2020, στην ανάκαμψη δηλαδή του πέμπτου κύματος Κοντράντιεφ, υπολογίζεται η έναρξη ενός καινούριου παγκοσμίου πολέμου. Οι αιτίες αυτού θα οφείλονται στον έντονο ανταγωνισμό κυρίως για τις πρώτες ύλες και τις αγορές...

της Φωτεινής Μαστρογιάννη*

Ο Νικολάι Κοντράντιεφ ήταν ένας Ρώσος οικονομολόγος ο οποίος εκτελέστηκε από τον Στάλιν το 1938 λόγω της εναντίωσής του στην κολεκτιβοποίηση της γης και για το ότι υποστήριξε ότι ο καπιταλισμός θα επιστρέφει πάντα και δεν θα πεθάνει.

Ο Κοντράντιεφ έγινε γνωστός για τους περίφημους κύκλους του διάρκειας 50-60 ετών και οι οποίοι αποτελούνται από την επέκταση, την κρίση και τη συστολή και βάσει των οποίων ο καπιταλισμός ανανεώνεται.

Σύμφωνα με τους αναλυτές περίπου το 2020, στην ανάκαμψη δηλαδή του πέμπτου κύματος Κοντράντιεφ, υπολογίζεται η έναρξη ενός καινούριου παγκοσμίου πολέμου. Οι αιτίες αυτού θα οφείλονται στον έντονο ανταγωνισμό κυρίως για τις πρώτες ύλες και τις αγορές καθώς και στην πολυπολική κατανομή της στρατιωτικής ισχύος μεταξύ των μεγάλων χωρών. Νέες δυνάμεις θα δημιουργήσουν μία νέα ηγεμονία.

Κάποιοι ερευνητές (Chase-Dunn και Podobnik, 1999) υποστηρίζουν ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση υπό την ηγεσία της Γερμανίας, με πιθανότητες 50/50, θα εμπλακεί σε μία παγκόσμια στρατιωτική αντιπαράθεση με τις ΗΠΑ το 2020 ή η άλλη πιθανότητα είναι ο πόλεμος μεταξύ ΗΠΑ και Ιαπωνίας . Ενώ ο Wallerstein (2000) υποστήριξε ότι πιο πιθανός είναι ένας πόλεμος μεταξύ Ευρώπης και Ασίας τον 21ο αιώνα. Ο Goldstein (2005) υπολογίζει την ύπαρξη πολέμου το έτος 2025, ενώ ο Boswell (1999) τον υπολογίζει για τα έτη 2010 – 2020.

Είναι γεγονός πάντως ότι οι συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί και διαμορφώνονται θέτουν τον Δυτικό κόσμο και κυρίως την Ευρώπη υπό διαρκή πίεση σε όλα τα επίπεδα.

Η Κίνα και η Ινδία είναι πλέον οι ανερχόμενοι γίγαντες δημογραφικά αλλά και οικονομικά, πιθανόν και στρατιωτικά ενώ αντίθετα ο πληθυσμός στη Δύση συρρικνώνεται. Η μετανάστευση θεωρήθηκε ότι θα λύσει το δημογραφικό πρόβλημα της Δύσης, των προβλημάτων στο ασφαλιστικό και θα δώσει ώθηση στην οικονομία μέσω της ανόδου στην αγορά και κατασκευή ακινήτων. Ωστόσο δεν έχει ληφθεί υπόψη ότι σε μία φάση καθόδου του κύκλου Κοντράντιεφ όπως είναι αυτή που διανύουμε, η οποία χαρακτηρίζεται από συρρίκνωση των θέσεων εργασίας, η μετανάστευση μπορεί να οδηγήσει σε στρατιές ανέργων και χωρίς δεξιότητες μεταναστών και σε επιβάρυνση του δημόσιου προϋπολογισμού γιατί οι παροχές που δίδονται είναι πολύ μεγαλύτερες από τους φόρους που πληρώνουν. Πέραν αυτού η διαρκής αυτοματοποίηση προκαλεί και αυτή συρρίκνωση των θέσεων εργασίας και ως εκ τούτου, επιπλέον «εργατικά χέρια» ενώ μέσω των τηλεπικοινωνιών η μεταφορά δεξιοτήτων και γνώσεων είναι πολύ εύκολη και γρήγορη.

Ένας επιπλέον λόγος που συχνά παραγνωρίζεται είναι οι κοινωνικές συνέπειες ειδικότερα όσον αφορά την κοινωνική συνοχή και την εθνική ταυτότητα. Όσον αφορά το θέμα της γεννητικότητας έχει αποδειχτεί ότι οι νεοεισερχόμενοι σε μία χώρα και τα παιδιά τους παρουσιάζουν δείκτες γεννητικότητας χαμηλότερους και από των γηγενών (παρατηρήθηκε στον Καναδά αλλά και στη χώρα μας με την είσοδο των Αλβανών μεταναστών). Είναι γεγονός ότι όταν ένα κράτος στηρίζεται στη γεννητικότητα μεταναστών τότε γρήγορα γίνεται κράτος μεταναστών. Το δημογραφικό πρόβλημα στη Δύση προκύπτει από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η σύγχρονη γυναίκα και έχουν να κάνουν τόσο με την οικονομική ανασφάλεια και τη μη προστασία της μητρότητας από το κράτος (παιδικοί σταθμοί, άδειες μητρότητας κτλ.) όσο και από την αστάθεια των σύγχρονων σχέσεων (βλ. αύξηση διαζυγίων). Από την άλλη το επαγγελματικό περιβάλλον είναι αρνητικό στη μητρότητα.Ένας πληθυσμός που ανανεώνεται και η κατανομή των ηλικιών είναι ομαλή μπορεί να επιφέρει κάποια ομαλότητα στο στάδιο πτώσης (χειμώνα) των κύκλων του Κοντράντιεφ και ο στόχος αυτός μπορεί να επιτευχθεί εάν υπάρχει ισορροπία μεταξύ προσωπικής και επαγγελματικής ζωής κυρίως των γυναικών και των νέων ευρύτερα.

Μία άλλη λύση για την αποφυγή των σημαντικών επιπτώσεων του κύκλου του χειμώνα του Κοντράντιεφ είναι το πλεονάζον κεφάλαιο να επενδύεται από τις πλούσιες στις φτωχές χώρες έτσι ώστε και να συγκρατούνται τα μεταναστευτικά ρεύματα και οι πιθανές συγκρούσεις που εκκολάπτονται ιδιαίτερα στην Ευρώπη αλλά και να καλυτερεύσει ο τρόπος ζωής στις χώρες αυτές. Οι δε ΜΚΟ που δραστηριοποιούνται στη Δύση θα μπορούσαν να δραστηριοποιηθούν στις χώρες αυτές συνεισφέροντας ουσιαστικά στην ανάπτυξη των χωρών αυτών.

Πιθανόν έτσι να αποφευχθεί και ο παγκόσμιος πόλεμος που προβλέπουν οι αναλυτές και ο οποίος θα είναι καταστροφικός για την ανθρωπότητα.

Ενδεικτική βιβλιογραφία
- Chase-Dunn C., Podobnik B. 1995. The Next World War: World-System Cycles and Trends. Journal of World-Systems Research 1/6: 1–47.
- Goldstein J. 1988. Long Cycles: Prosperity and War in the Modern Age. New Haven, CT: Yale University Press.
- Wallerstein I. 1984. Economic Cycles and Socialist Policies. Futures 16/6: 579– 585.

Διαδικτυακές πηγές  

https://canadianfinanceblog.com/the-kondratieff-wave-tracking-the-past-or-predicting-the-future/#
http://www.johnbudden.com/wp-content/uploads/2016/04/OPTIMUM-ONLINE-SPRING-2016-CAN-KONDRATIEFF-CYCLES-GUIDE-US.pdf
http://wsarch.ucr.edu/archive/papers/c-d&hall/warprop.htm
http://escholarship.org/uc/item/9jv108xp#page-2

* Η Φωτεινή Μαστρογιάννη είναι Οικονομολόγος, καθ.ΜΒΑ, συγγραφέας

πηγή: mastroyanni.blogspot.gr

Συνάξεις του παλαιού και του δοκιμασμένου

Το τελευταίο διάστημα προβλήθηκαν πολύ οι κινήσεις που έγιναν στη σκακιέρα του λεγόμενου κεντρώου και σοσιαλδημοκρατικού χώρου. Την αρχή έκανε η «Δημοκρατική Συμπαράταξη» με την ένταξη στην κοινοβουλευτική της ομάδα δύο βουλευτών και με την ανακοίνωση της σύμπλευσης με το ΚΙΔΗΣΟ του κ. Γ. Παπανδρέου... 

 του Γιάννη Ανδρουλιδάκη*

 

Το τελευταίο διάστημα προβλήθηκαν πολύ οι κινήσεις που έγιναν στη σκακιέρα του λεγόμενου κεντρώου και σοσιαλδημοκρατικού χώρου. Την αρχή έκανε η «Δημοκρατική Συμπαράταξη» με την ένταξη στην κοινοβουλευτική της ομάδα δύο βουλευτών και με την ανακοίνωση της σύμπλευσης με το ΚΙΔΗΣΟ του κ. Γ. Παπανδρέου. Ακολούθησε μια πρώτη σύναξη στελεχών με αφορμή την κοπή πρωτοχρονιάτικης πίτας από την κα Γεννηματά. Λίγες μέρες αργότερα έγινε η εκδήλωση-παρθενική εμφάνιση της πρωτοβουλίας των κ. Φλωρίδη , Ραγκούση και της κας Διαμαντοπούλου στην οποία μίλησε και εκπρόσωπος του «Ποταμιού». Και στις δύο συγκεντρώσεις κυριάρχησαν τα μεγάλα λόγια-συνθήματα από τα οποία χαρακτηρίζεται διαχρονικά ο πασοκογενής χώρος. Και στις δύο έγινε προσπάθεια να πειστεί το ακροατήριο ότι αποτελούν την μετά ΣΥΡΙΖΑ λύση για τον τόπο και ότι θα φέρουν το νέο που έχει ανάγκη η χώρα. Τι συμβαίνει, όμως, στην πραγματικότητα;

Αυτές κινήσεις, θα λέγαμε, ότι εκπροσωπούν τις δύο μεγάλες τάσεις που δημιουργήθηκαν στο ΠΑΣΟΚ. Η πρώτη προσπαθεί να εμφανιστεί σαν η συνέχεια του ιστορικού ΠΑΣΟΚ του Α. Παπανδρέου και η δεύτερη ως η προέκταση της εκσυγχρονιστικής πλευράς, η οποία είχε ως εκφραστή τον κ. Κ. Σημίτη. Τα επιτελεία της «Δημοκρατικής Συμπαράταξης» και της νέας κίνησης, η οποία εμφανίστηκε με τον τίτλο «ΩΡΑ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ», βλέποντας τις εξελίξεις εκτιμούν ότι μπορούν να καρπωθούν μέρος των ψηφοφόρων που απογοητευμένοι εγκαταλείπουν το ΣΥΡΙΖΑ και οι οποίοι στο παρελθόν ψήφιζαν ΠΑΣΟΚ. Επιπλέον προετοιμάζονται για το ενδεχόμενο εκλογών στο πρώτο εξάμηνο του έτους με στόχο να καταγράψουν ένα ικανοποιητικό ποσοστό, το οποίο θα τους δώσει το ρόλο του ρυθμιστή στις μετεκλογικές εξελίξεις . Τέλος προσπαθούν και οι δύο να κερδίσουν τις εντυπώσεις, να πάρουν κεφάλι και να γίνουν ηγεμονική δύναμη στο χώρο τους.

Αξίζει εδώ να θυμηθούμε ότι ανάλογες προσπάθειες είχαν γίνει και στο παρελθόν με την κίνηση των 58 και την «Ελιά», οι οποίες, ωστόσο, γρήγορα ξεφούσκωσαν. Είναι γεγονός ότι, όσο και αν στηρίζονται από το κατεστημένο, τέτοιες απόπειρες δε φαίνεται να έχουν μέλλον. Οι λόγοι είναι απλοί. Οι άνθρωποι οι οποίοι ηγούνται των σχημάτων αυτών αλλά και η πλειοψηφία των στελεχών τους εκπροσωπούν το παλιό και το δοκιμασμένο. Έχουν θητεύσει σε κυβερνητικές θέσεις και έχουν δώσει δείγματα πολιτικής συμπεριφοράς και πρακτικής. Ανέχτηκαν, αν κάποιοι δε συμμετείχαν κιόλας, τη διαφθορά και τη διαπλοκή. Προώθησαν και στηρίχτηκαν στο ρουσφέτι, στα πελατειακά δίκτυα, στον παλαιοκομματισμό, στην αναξιοκρατία και το λαϊκισμό. Είναι οι κυρίως υπεύθυνοι για τα σημερινά χάλια της χώρας. Ψήφισαν και εφάρμοσαν μνημόνια και συνέβαλαν στην κατάρρευση της κακής έτσι κι αλλιώς, δημόσιας υγείας, παιδείας και ασφάλισης. Κούνησαν κατ επανάληψη το δάχτυλο στην κοινωνία και υπηρέτησαν πιστά τις αδιέξοδες συνταγές των δανειστών και του ΔΝΤ. Επιπλέον ποια πολιτική λύση έχουν να προτείνουν, όταν ομνύουν στην ευρωζώνη και στο νόμισμα της; Ποια άλλη πέρα από το δοκιμασμένο δρόμο των μνημονίων, της νεοφιλελεύθερης πολιτικής και της σκληρής λιτότητας; Ποιος θα φέρει άραγε το νέο , το διαφορετικό και το φιλολαϊκό; Είναι τουλάχιστον αφέλεια να πιστεύει κάποιος ότι αυτό θα γίνει από τον κ . Παπανδρέου, τον κ. Βενιζέλο, την κα Γεννηματά ή από τον κ. Φλωρίδη, τον κ. Ραγκούση , την κα Διαμαντοπούλου και μια πλειάδα στελεχών πρώτης γραμμής. Οι παραπάνω αντιπροσωπεύουν επάξια το μεταπολιτευτικό χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα και είναι ταυτισμένοι μαζί του. Αποτελεί πραγματικά μεγάλη πρόκληση να εμφανίζονται ως σωτήρες του τόπου, εκείνοι που τον βούλιαξαν.

Το νέο και αυτό που χρειάζεται η χώρα σιγά – σιγά γεννιέται. Θα στηριχτεί σε ένα μέτωπο πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων με το λαό πρωταγωνιστή, το οποίο θα συγκρουστεί με το ΔΝΤ και την ΕΕ, δε θα αναγνωρίσει το χρέος, θα ακυρώσει τα μνημόνια και τους σχετικούς νόμους και θα εφαρμόσει ένα πρόγραμμα για τους πολλούς, για την ανακούφιση της κοινωνίας. Δρόμος δύσκολος αλλά αναγκαίος για να αποκτήσει η χώρα την εθνική της ανεξαρτησία και ο τόπος την τσαλακωμένη περηφάνια του και τη διαρκώς ζητούμενη προκοπή του.

 *Ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης είναι εκπαιδευτικός στο 6^ο Λύκειο Καλαμάτας

πηγή: hitandrun.gr

Ένας κόσμος που δεν υπάρχει πια

Η Αριστερά που πάει κατά διαβόλου – Η λογοδιάρροια για την άνοδο του φασισμού – Η μάχη για την εξουσία στη μητρόπολη του Δυτικού Κόσμου... 

 

Η Αριστερά δεν αναρωτιέται πια για την τύχη «του κόσμου που δεν υπάρχει», για τον κόσμο των φτωχών και κατατρεγμένων, των πληβείων. Kι αν το κάνει, όποτε το θυμηθεί, είναι μια ακόμα κουβέντα μέσα σε πολλές, πίνοντας τσάι, μιλώντας για το ποδόσφαιρο, τον ΕΝΦΙΑ, τον καιρό. Αλλά επειδή αυτός ο κόσμος είναι εδώ, εντελώς υπαρκτός, ξεσηκωμένος ή σιωπηλός, η Αριστερά, είτε τον αγνοεί είτε δεν τον αγνοεί αλλά δεν ξέρει τι να του πει, αυτή η Αριστερά πάει κατά διαβόλου. Τον αγνοεί αυτή, την αγνοεί κι αυτός. Συχνά η Αριστερά τον πολεμάει κιόλας αυτόν τον κόσμο (θυμηθείτε τους Αγανακτισμένους), θα την πολεμήσει κι αυτός, δεν θα είναι δυο ξένοι στην ίδια πόλη, θα είναι δυο αντίπαλοι.

Δεν χρειάζεται παραπάνω ανάλυση για τους λόγους που η Αριστερά έχει πάρει την κατηφόρα τη μεγάλη, όπως λέει το τραγούδι. Το αποκορύφωμα είναι πως αφού στερούν το ψωμί από τον κόσμο, θέλουν – με τα Μνημόνια – να του στερήσουν και το μόνο «σπίτι» που του απόμεινε, την πατρίδα του. Τον κατηγορούν, κάποιοι σαν τον Φίλη και την κυρία Σία, ότι είναι εγωιστής, δεν αγαπά τον πλησίον του, είναι εθνικιστής, λαϊκιστής, κοπιάροντας τα Δυτικά ΜΜΕ, δούλοι και στη φαντασία.

Ο λόγος που η λεγόμενη ακροδεξιά δεν έχει καβαλήσει ακόμα την κατάσταση δεν είναι η κριτική της Αριστεράς. Η Αριστερά στην Ευρώπη δεν έχει πια το κύρος και την απήχηση να κάτσει κάποιον στο σκαμνί. Ο λόγος είναι ότι ο κόσμος δεν προσβλέπει πλέον στην Αριστερά, αλλά ελπίζει ακόμα πως χωρίς μεγάλες φουρτούνες και αναταραχές μπορεί κάτι να αλλάξει, έστω και αν χαθούνε μερικές κατακτήσεις αποκτημένες με κόπους. Ο κόσμος είναι διατεθειμένος να χάσει κάτι, όχι όμως στον αγώνα υπέρ της Παγκοσμιοποίησης αλλά υπέρ της Πατρίδας του. Για παράδειγμα, η Λεπέν το έχει καταλάβει πολύ καλά αυτό και σοβαρή (καθώς προσπαθεί να φαίνεται ότι είναι) λέει ότι θα αποδεχόταν ένα κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα παράλληλα με το εθνικό (το φράγκο), ώστε να μη χάσουν το μπούσουλα ούτε οι αγορές ούτε ο κοσμάκης. Δεν ξέρω αν είναι λύση, αλλά κανείς δεν έπεσε να τη φάει, όπως γίνεται εδώ αν δεν είναι πρόταση υπαγορευμένη από το Βερολίνο και την Ουάσιγκτον.

Η ατέλειωτη λογοδιάρροια, οι κατάρες και η επίκληση κινδύνων από την πραγματική ή υποθετική άνοδο του φασισμού, χρησιμεύουν μόνο για να καλύψουν την πλήρη αδυναμία της Αριστεράς αλλά και των άλλων καθεστωτικών δυνάμεων, κοινωνικών και πολιτικών, να ανταποκριθούν στις ανάγκες του κόσμου. Τον κίνδυνο του εθνικισμού επικαλούνται οι πλανητάρχες της Παγκοσμιοποίησης, με κολαούζο την Αριστερά αλα Μπλερ και Σημίτη, μαζί με την απανταχού παραδοσιακή Δεξιά, διεφθαρμένη ως το μεδούλι από τη συνεχή άσκηση της εξουσίας για μισό και πλέον αιώνα. Η παραδοσιακή Δεξιά κατάφερε να κάνει την παραδοσιακή Αριστερά σαν τα μούτρα της έτσι ώστε το Σύστημα να μη διαθέτει απόθεμα ζωτικής ορμής και ανανέωσης. Επιζεί όπως οι βρικόλακες, μετατρέπει σε ζόμπι τους υπηκόους του, πίνει το αίμα τους.

Στο γεωπολιτικό πεδίο τα πράγματα επίσης δεν είναι τόσο πολύπλοκα όσο μας λένε συσκοτίζοντας την πραγματικότητα. Η Δύση είναι σε υποχώρηση αλλά όχι σε κατάρρευση. Έχει ακόμα πολλά αποθέματα και σε γνώση και σε πλούτο, πρωτίστως οι ΗΠΑ. Η Ευρώπη, εντός ή εκτός ΕΕ, συλλογικά ή μεμονωμένα κάθε χώρα, μπορεί πλέον να επωμιστεί μόνο ρόλους δεύτερους και τρίτους, ρόλους κολαούζου. Αυτή είναι και η πολιτική σημασία του ΒRΕΧΙΤ. Η επιλογή, δηλαδή, των Βρετανών να παίξουν ως το τέλος με τις ΗΠΑ, θεωρώντας χαμένη υπόθεση το Βερολίνο και τους υποτακτικούς του. Ωστόσο, ένα τμήμα του βρετανικού κατεστημένου ήταν ανέκαθεν γερμανόφιλο, πράγμα που ίσως εξηγεί εν μέρει τους δισταγμούς και τις καθυστερήσεις του ΒRΕΧΙΤ. Για τον ΣΥΡΙΖΑ αυτά μοιάζουν ψιλά γράμματα, δεν υπάρχει παιδεία για την κατανόησή τους.

Οι ΗΠΑ, όπως κάθε ηγεμονική δύναμη, δεν μπορούν να αφήσουν κανέναν να αμφισβητήσει την κυρίαρχη θέση τους. Θα πατήσουν χάμω τη Γερμανία, όπως και στο παρελθόν. Μπορούν να το κάνουν επειδή παραμένουν πιο ισχυρές. Σκοπός του ΝΑΤΟ, δηλαδή των ΗΠΑ, είναι, επαναλαμβάνω, να μείνει η Ρωσία εκτός (Δυτικής Ευρώπης), οι ΗΠΑ να είναι εντός και η Γερμανία πατημένη χάμω – δήλωση του λόρδου Ισμέϊ, πρώτου Γραμματέα του ΝΑΤΟ.

Στην Ελλάδα κανείς δεν ξέρει αλλά και στην Ευρώπη κανείς δεν είναι διατεθειμένος να αναλύσει σοβαρά την πιθανή μελλοντική πολιτική του Τραμπ, μάλλον επειδή τα ιερατεία εκτιμούν ότι θα είναι αφροσύνη να εκτεθούν πρόωρα. Όσοι κάτι ξέρουν δεν μιλούν, οι υπόλοιποι φλυαρούν ασκόπως ή παραπλανούν. Η μάχη για την εξουσία μόλις άρχισε στις ΗΠΑ μετά τις εκλογές και όλα είναι πιθανά, να νικήσει η «ομάδα Κλίντον» (με όποιον πρόσφορο τρόπο) ή να ηττηθεί παταγωδώς. Και στις δυο περιπτώσεις θα «χυθεί αίμα», συμβολικά ή πραγματικά, άσχετα με το αν ο κόσμος το πάρει είδηση. Για πρώτη φορά η μάχη έχει μεταφερθεί στην καρδιά, στη μητρόπολη του Δυτικού Κόσμου με την ενεργό συμμετοχή ευρύτατων μαζών. Δεν είναι σύγκρουση ελίτ με τον κόσμο στην άκρη, αμέτοχο. Ο αδιάφορος πολίτης ήταν ονείρωξη των μικρονοϊκών και των αθεράπευτα αλαζονικών της Παγκοσμιοποίησης. Οι απαισιόδοξοι θα πουν ότι η βλακεία έχει αποδειχθεί ανίκητη. Ας ελπίζουμε ότι οι απαισιόδοξοι δεν είναι ρεαλιστές.

Απόστολος Αποστολόπουλος / Δρόμος της ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

H ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης η πρώτη προτεραιότητα της Κυβέρνησης.

ΔΝΤ και Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν έχουν συμφωνήσει ως προς το τι πρέπει να πράξει η Αθήνα ώστε να επιτευχθεί συμφωνία για τη δεύτερη αξιολόγηση. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο επιμένει για δέσμευση της Κυβέρνησης στην άμεση τοποθέτηση μέτρων, τα οποία όπως υποστηρίζει, θα κάνουν πιο αποτελεσματικό το πρόγραμμα... 

 

Μετά την έγκριση των βραχυπρόθεσμων μέτρων για το χρέος, από το ΔΣ του ESM, η ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης είναι η πρώτη προτεραιότητα της Κυβέρνησης.

Οι ελπίδες για την επίτευξη συμφωνίας εστιάζουν πλέον στην επόμενη συνεδρίαση του Eurogroup, αυτή της 20ής Φεβρουαρίου, αφού πλέον έχει ξεκαθαριστεί ότι στη συνεδρίαση που θα γίνει στις 26 Ιανουαρίου δεν μπορεί να προκύψει κάτι άλλο, πέραν της επανεκκίνησης των διαπραγματεύσεων, οι οποίες παραμένουν «παγωμένες» εδώ και μήνες.

Από τα μέσα του Δεκέμβρη, οπότε και αποχώρησαν οι επικεφαλής των δανειστών από την Αθήνα, δεν έχει γίνει το παραμικρό βήμα προόδου, στο πεδίο των διαπραγματεύσεων. Συνεπώς, εκεί που στοχεύει το οικονομικό επιτελείο είναι στο να ληφθούν αποφάσεις σχετικά με τους όρους και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες θα επέστρεφαν στην Αθήνα οι δανειστές, ώστε να ολοκληρωθεί η δεύτερη αξιολόγηση.

ΔΝΤ και Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν έχουν συμφωνήσει ως προς το τι πρέπει να πράξει η Αθήνα ώστε να επιτευχθεί συμφωνία για τη δεύτερη αξιολόγηση. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο επιμένει για δέσμευση της Κυβέρνησης στην άμεση τοποθέτηση μέτρων, τα οποία όπως υποστηρίζει, θα κάνουν πιο αποτελεσματικό το πρόγραμμα. Τα μέτρα που ζητεί είναι η μείωση του αφορολόγητου ορίου, αλλά και οι μεταρρυθμίσεις στο Ασφαλιστικό, την ώρα που η Κομισιόν διαμηνύει ότι δεν χρειάζονται άλλα μέτρα, αφού η Ελλάδα είναι εντός των στόχων με τα μέχρι τώρα συμφωνηθέντα μέτρα.

Έτσι, στο περιθώριο του Eurogroup αναμένεται να υπάρξει συμβιβασμός μεταξύ των δανειστών και να βρεθεί κοινός τόπος στις απαιτήσεις του από την Ελλάδα, ώστε να επιστρέψουν στην Αθήνα.

«ΝΑΙ» του ESM για ελάφρυνση χρέους - Κομισιόν: Θετική η επιστολή Τσακαλώτου

Το διοικητικό συμβούλιο του ESM ενέκρινε χθες τα βραχυπρόθεσμα μέτρα ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους, με στόχο τη μείωση του επιτοκιακού κινδύνου αλλά και του βάρους των αποπληρωμών για την Ελλάδα...

 

Τα βραχυπρόθεσμα μέτρα για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους δρομολόγησε ο ESM, με τον Κλάους Ρέγκλιγκ να δηλώνει ότι δεν επιφέρουν καμία επίπτωση στον προϋπολογισμό των κρατών-μελών. Επόμενο κρίσιμο βήμα για την Αθήνα είναι το Eurogroup της 26ης Ιανουαρίου, με στόχο την ολοκλήρωση της αξιολόγησης, όπου ο Ευκλείδης Τσακαλώτος θα προσέλθει με συγκεκριμένη πρόταση για όλα τα εκκρεμή ζητήματα της διαπραγμάτευσης. 

Το διοικητικό συμβούλιο του ESM ενέκρινε τα βραχυπρόθεσμα μέτρα ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους, με στόχο τη μείωση του επιτοκιακού κινδύνου αλλά και του βάρους των αποπληρωμών για την Ελλάδα.

«Η ουσιαστική ελάφρυνση χρέους δεν έχει επιπτώσεις στον προϋπολογισμό των κρατών μελών του ESM. Τα βραχυπρόθεσμα μέτρα του ESM και του EFSF θα ελαφρύνουν το βάρος χρέους της Ελλάδας, αλλά η τελική επιτυχία του προγράμματος εναπόκειται στην συνεχή εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων από την ελληνική κυβέρνηση», δήλωσε ο Κλάους Ρέκλινγκ.

Εν τω μεταξύ, την πρόθεση της Αθήνας να κατέβει με συγκεκριμένες προτάσεις στα εκκρεμμή ζητήματα στο Εurogroup της Πέμπτης εκφράζει με επιστολή του προς τους θεσμούς ο Ευκλείδης Τσακαλώτος. Στην τελική πρόταση, η οποία θα πάρει την τελική της μορφή τα επόμενα 24ωρα, θα περιγράφονται μέτρα που θα διασφαλίζουν το στόχο για πλεόνασμα 3,5%, καθώς και δέσμη μεταρρυθμίσεων, τα οποία θα ξεκλειδώνουν τις παρεμβάσεις ελάφρυνσης του χρέους.

Όπως δήλωσε ο εκπρόσωπος της Κομισιόν Μαργαρίτης Σχοινάς, σχετικά με την επιστολή του Υπουργείου Οικονομικών, τέτοια ζητήματα αποτελούν μέρος των διαπραγματεύσεων και μεταξύ των μελών του Eurogroup. «Προσβλέπουμε στη συνέχιση των εποικοδομητικών συζητήσεων και θα συνεχίσουμε να εργαζόμαστε ώστε να υπάρξει πρόοδος στο Eurogroup αυτής της εβδομάδας», επισήμανε ο κ. Σχοινάς.

Το ζήτημα ειναι πολιτικό κι όχι τεχνικό σημειώνουν κυβερνητικές πηγές και προσθέτουν ότι βασική επιδίωξη της ελληνικής πλευράς είναι να υπάρξει μια συμφωνία επί της αρχής στο Eurogroup σε ζητήματα που αφορούν την περίοδο μετά τη λήξη του προγράμματος:

 
- πρωτογενή πλεονάσματα
- μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα
- μέτρα που ζητά το ΔΝΤ για να συμμετάσχει στο ελληνικό πρόγραμμα

Όπως διευκρινίζει και ο υπουργός Οικονομίας Δημήτρης Παπαδημητρίου, πάγια θέση της κυβέρνησης είναι η διατήρηση του αφορολόγητου και πως δεν θα ληφθούν νέα μέτρα μετά το 2019. «Δεν υπάρχει θέμα μειωσης του αφορολογήτου», υπογραμμίζει.

Την άποψη ότι η επιστολή Τσακαλώτου αποτελεί καλό σημείο εκκίνησης για μια συμφωνία μεταξύ των τεσσάρων θεσμών εξέφρασαν στο ΑΠΕ-ΜΠΕ καλά πληροφορημένες πηγές των Βρυξελλών. Οι ίδιες πηγές χαρακτήρισαν καλά διατυπωμένη την επιστολή, επισημαίνοντας ωστόσο πως θα χρειαστούν ακόμη περισσότερες διαπραγματεύσεις προκειμένου να επιτευχθεί η τελική συμφωνία.

Τέλος, αναφερόμενες στο αποτέλεσμα της συνάντησης Λαγκάρντ-Σόιμπλε στο Νταβός, οι ίδιες πηγές τόνισαν πως επιβεβαιώνεται η ανάγκη συμμετοχής του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα.

Την ικανοποίησή του για την απόφαση του ESM εκφράζει με ανάρτησή του στην προσωπική του σελίδα στο Twitter ο επίτροπος Οικονομικών Πιερ Μοσκοβισί. Συγκεκριμένα ο Ευρωπαίος Επίτροπος γράφει: «Η Ευρωζώνη ξεκλειδώνει τα βραχυπρόθεσμα μέτρα για το ελληνικό χρέος. Χαίρομαι γιατί η ελάφρυνση που προσδοκούμε μπορεί τώρα να ξεκινήσει».

Η κυβέρνηση άκουσε με ικανοποίηση την ανακοίνωση του ESM. Το Μαξίμου ασκεί δριμεία κριτική στην στάση που έχει επιδείξει η ΝΔ, λέγοντας ότι ο κ. Μητσοτάκης είναι βαρύτατα εκτεθειμένος.

πηγή:ΕΡΤ

Νίκος Κοτζιάς: Ο πυρήνας της λύσης του Κυπριακού είναι μια κυρίαρχη Κύπρος (vid)

Μία Κύπρος κυρίαρχη είναι η λύση για το Κυπριακό, μία λύση που στον πυρήνα της θα έχει την αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων κατοχής και το τέλος των παρεμβατικών δικαιωμάτων, τόνισε ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς στη συνέντευξη που έδωσε στην ΕΡΤ1.

Σχετικά με τη διαπραγμάτευση, χαρακτήρισε ως μέγιστη επιτυχία το γεγονός ότι για πρώτη φορά αναγνωρίζεται και αποτελεί αντικείμενο συζήτησης αυτός ο πυρήνας του Κυπριακού, ο οποίος βγήκε από τον βυθό και ανάγκασε την Τουρκία να το συζητήσει και τον διεθνή παράγοντα να αντιληφθεί ότι αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα.

Ο κ. Κοτζιάς ερωτηθείς αναφέρθηκε στις ελληνικές προτάσεις, στα τρία, όπως είπε, βασικά χαρακτηριστικά της αποχώρησης των κατοχικών στρατευμάτων από την Κύπρο, τη συνεχή ροή, την καταληκτική ημερομηνία και τον έλεγχο της ροής από έναν διεθνή οργανισμό όπως ο ΟΑΣΕ, ώστε να ελεγχθεί άμεσα ο πραγματικός αριθμός των στρατευμάτων, τα μητρώα οπλισμού και η ροή αποχώρησης, αφενός για να μην σπάσει αυτή η ροή και αφετέρου για να μην αντικατασταθούν τα όπλα.

Ο υπουργός Εξωτερικών τόνισε επίσης τη σημασία που έχει να μείνει ανοιχτή η διαπραγμάτευση -πράγμα που δεν ήθελε η Τουρκία- και ερωτηθείς απάντησε ότι ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας είναι έτοιμος να συμμετάσχει σε αυτήν αρκεί να έχουν ωριμάσει οι συνθήκες και να έχει ανοίξει ένα παράθυρο συμφωνίας.

Επισήμανε επίσης ότι η ελληνική πλευρά δεν θέλει να τελειώσει με αποτυχία η διαπραγμάτευση για το Κυπριακό και τόνισε ότι ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές πρέπει να κρατάμε ανοιχτούς διαύλους με την Τουρκία. Υπογράμμισε μάλιστα πως η Ελλάδα θέλει να λύνει προβλήματα με τους γείτονές της με βάση το ευρωπαϊκό και το διεθνές δίκαιο.

Σχετικά με τον Ντόναλντ Τραμπ ο κ. Κοτζιάς εξέφρασε την άποψη ότι θα προσπαθήσει να προσελκύσει τους Ρώσους και να απομονώσει τους Κινέζους, ένα τρίγωνο αντίστροφο στο προηγούμενο σχήμα συνεργασίας των Αμερικάνων με τους Κινέζους προκειμένου να απομονωθεί η τότε Σοβιετική Ένωση.

«Το κύριο όμως χαρακτηριστικό είναι ότι προσπαθεί να εντοπίσει την εξωτερική του πολιτική σε ζητήματα γεω-οικονομίας, που στηρίζεται στη γεω-πολιτική, και με αυτό το κριτήριο οι αποστάσεις του από την Κίνα, τουλάχιστον τώρα στην αρχή, θα είναι μεγαλύτερες απ' ό,τι στη Ρωσία», είπε ο υπουργός Εξωτερικών και εκτίμησε, σύμφωνα και με τις συζητήσεις που είχε με όλο το επιτελείο Εθνικής Ασφάλειας του κ. Τραμπ, «ότι αυτό που τους ενδιαφέρει είναι η ασφάλεια στην περιοχή και ιδιαίτερα δύο χώρες, το Ισραήλ και η Αίγυπτος. Δύο χώρες με τις οποίες η Ελλάδα έχει πολύ καλές σχέσεις και διακρίνεται τα τελευταία δύο χρόνο για το σταθεροποιητικό της ρόλο στην περιοχή, έχει συμβάλει στη σταθεροποίηση της Αιγύπτου- διότι θεωρεί ότι προέχει το θέμα σταθερότητας και ασφάλειας στην Ανατολική Μεσόγειο- και έχει κάνει μια ισχυρή τριμερή, Ελλάδα-Κύπρος-Αίγυπτος.

«Η Ελλάδα έχει τη σοφία ως χώρα, που δεν ξεκίνησε μόνο από τη δική μας κυβέρνηση- αλλά σταθεροποιήθηκε και εμβάθυνε με τη δική μας κυβέρνηση- να έχει σταθερές σχέσεις με το Ισραήλ, δημιουργικές και να έχουμε αναπτύξει τριμερείς σχέσεις Ελλάδας-Κύπρου και με τον Λίβανο και με την Ιορδανία και με την Παλαιστίνη το 2016. Κατά συνέπεια ο ρόλος της χώρας μας ως παράγοντας σταθερότητας, που είναι το ζητούμενο για κάθε αμερικάνικη λογική εξωτερική πολιτική και οι ειδικές σχέσεις με τα κράτη της περιοχής μας δίνει ένα σημαντικό ρόλο» πρόσθεσε ο κ. Κοτζιάς.

Σχετικά με την Τουρκία και τον ιδιαίτερο γεωστρατηγικό ρόλο στο μυαλό ή στα σχέδια ορισμένων Αμερικανών είπε ότι η γειτονική χώρα διατρέχεται από πάρα πολλές αντιθέσεις και αντιφάσεις, και αυτό δυσκολεύει να παίξει τον ρόλο που έχουν κατά νου εκείνοι οι Αμερικάνοι της δημόσιας διοίκησης που πρόσκεινται φιλικά προς αυτήν. Εξάλλου, όπως πρόσθεσε «οι ενεργειακοί δρόμοι δεν είναι απαραίτητο να περνάνε μέσα από την Τουρκία» και θα φανούν οι όποιες αλλαγές.

«Η εξωτερική μας πολιτική είναι ποια είναι η επιδίωξη μας και πώς μπορούμε να την υλοποιήσουμε. Αυτό αφορά και το Κυπριακό» είπε ο κ. Κοτζιάς και εξήγησε ότι ούτε η προηγούμενη διοίκηση των ΗΠΑ κατανοούσε με τον τρόπο που θα θέλαμε εμείς να κατανοήσει το Κυπριακό. Και ίσως ο λόγος να είναι ότι είχαν μπλέξει σε δύο αντιφάσεις με την Τουρκία, αφενός το πραξικόπημα και αφετέρου την αντιπαράθεση σχετικά με τον ρόλο των Κούρδων στη Συρία.
ΑΠΕ-ΜΠΕ