Φώφη Γεννηματά: Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι η χειρότερη της μεταπολίτευσης

Η επικεφαλής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Φώφη Γεννηματά, σε συνέντευξή της στον ΣΚΑΪ υποστήριξε ότι η χώρα έχει «στην πιο κρίσιμη περίοδο της, τη χειρότερη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης»…

Η κα. Γεννηματά επέρριψε στην κυβέρνηση ευθύνες για καθυστερήσεις και «δήθεν αριστερές κορώνες», σημειώνοντας πως ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, «χάνουν χρόνο, δημιουργώντας αδιέξοδα και στο τέλος λένε “ναι σε όλα”».

Σύμφωνα με την επικεφαλής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, ο κ. Τσίπρας κατέληξε από «δήθεν επαναστάτης, υποτακτικός» και «αλυσοδένοντας τη χώρα γίνεται συνεργός».

Χαρακτηρίζοντας «αχρείαστο, απάνθρωπο και αντιπαραγωγικό» το 3ο μνημόνιο, η κα Γεννηματά απέδωσε την υπογραφή του στις «τυχοδιωκτικές» πολιτικές των πρώτων έξι μηνών της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και πιο συγκεκριμένα, της πολιτικής Βαρουφάκη.

Πάνος Καμμένος: «Δεν υπάρχουν γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο»

Ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, Πάνος Καμμένος, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Real News», έδωσε τη διαβεβαίωση πως «οι Ένοπλες Δυνάμεις είναι έτοιμες να απαντήσουν σε οποιαδήποτε τουρκική πρόκληση»...

Ο Πάνος Καμμένος μάλιστα, χαρακτήρισε ως «προκλητική ενέργεια» την επίσκεψη της τουρκικής στρατιωτικής ηγεσίας στα Ίμια και την απέδωσε στις εσωτερικές εξελίξεις της γειτονικής χώρας.

«Οι Ένοπλες Δυνάμεις είναι έτοιμες να απαντήσουν σε οποιαδήποτε πρόκληση» έσπευσε να προσθέσει, ενώ δήλωσε πως «απαξιοί να απαντήσει» στις προκλητικές δηλώσεις μελών της τουρκικής κυβέρνησης.

Σημειώνεται ότι χθες, η Άγκυρα εξέδωσε αιχμηρή ανακοίνωση, στην οποία ασκούσε έντονη κριτική στον κ. Καμμένο, κάνοντας λόγο για «απερίσκεπτο και ανελέητο άτομο, το οποίο αγνοεί τους βασικούς διεθνείς κανόνες ευγένειας».

Σε άλλο σημείο της συνέντευξής του, ο Έλληνας υπουργός τάχθηκε υπέρ της επέκτασης των αμυντικών συμφωνιών, ιδίως με τις ΗΠΑ, προκειμένου να διασφαλιστεί η ενίσχυση του αμυντικού οπλοστασίου της χώρας.

«Οι ισορροπίες στο Αιγαίο δεν πρέπει να διαταραχθούν» συμπλήρωσε, αναφέροντας πως η νέα κυβέρνηση Τραμπ έχει αντιληφθεί πως η Ελλάδα «αποτελεί κέντρο σταθερότητας και ισορροπίας στην ευρύτερη περιοχή, απέναντι σε έναν επικίνδυνα διαδεδομένο ισλαμικό φονταμενταλισμό».

Ερωτηθείς για τις πρώτες ημέρες της διακυβέρνησης Τραμπ, σχολίασε ότι ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ «κινείται προς την κατεύθυνση της ρήξης με την πολιτική της «γερμανοποίησης» της Ε.Ε., της κατάργησης των εθνών – κρατών, της διατήρησης της εθνικής ταυτότητας και σε διαφορετική λογική από εκείνη της παγκοσμιοποίησης».

Συνεδριάζει σήμερα το ΔΝΤ για αξιολόγηση και βιωσιμότητα του χρέους

Κατά τη διάρκεια της σημερινής συνεδρίασης, αναμένεται με ενδιαφέρον η τοποθέτηση των μελών του ΔΝΤ, στο ενδεχόμενο ενός νέου ελληνικού προγράμματος, χωρίς ωστόσο να υπάρξει επίσημη τοποθέτηση για το ζήτημα...

Mε θέμα την αξιολόγηση του δεύτερου ελληνικού προγράμματος, καθώς και την έκθεση για την ελληνική Οικονομία, συμπεριλαμβανομένης της ανάλυσης βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους, συνεδριάζει σήμερα το Συμβούλιο Διευθυντών του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Το ΔΝΤ αναμένεται να επισημάνει την πολιτική εκτροπή σε ό,τι αφορά την εφαρμογή του δεύτερου προγράμματος και την αποτυχία αποτελεσματικής εφαρμογής διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων. Παράλληλα θα επισημανθεί ότι το δημόσιο χρέος της Ελλάδας είναι «εξαιρετικά μη βιώσιμο».

Κατά τη διάρκεια τη συνεδρίασης, αναμένεται με ενδιαφέρον η τοποθέτηση των μελών του Ταμείου, στο ενδεχόμενο ενός τρίτου ελληνικού προγράμματος, χωρίς ωστόσο να υπάρξει επίσημη τοποθέτηση για το ζήτημα.

Σύμφωνα με πληροφορίες, η ελληνική πλευρά απορρίπτει τις ευθύνες που καταλογίζει το Ταμείο, σχετικά με την αποτυχία του δεύτερου προγράμματος.

Εν τω μεταξύ την Πέμπτη, στο EuroWorking Group, αναμένεται να συζητηθεί το ενδεχόμενο επιστροφής των θεσμών στην Αθήνα. Βασική προϋπόθεση είναι να υπάρξει συμφωνία επί της αρχής, σε ό,τι αφορά τις εκκρεμότητες της β’ αξιολόγησης, αλλά και τα προαπαιτούμενα συμμετοχής του Ταμείου σε νέο πρόγραμμα, που σχετίζονται με το ασφαλιστικό και το φορολογικό.

«Mαύρη» Ανάπτυξη, «Άσπρισμα» του ΑΕΠ και στο βάθος.. «Δραχμούλα»

Η επόμενη μέρα της χώρας, λόγω της αναμενόμενης χρεοκοπίας είναι κατά πάσα πιθανότητα η Δραχμή. Το ζήτημα είναι ποιος θα διαχειριστεί την επόμενη μέρα, που θα κρίνει το μέλλον της χώρας και του λαού;

του Κώστα Παπουλή (*)

Εδώ και μήνες η κυβέρνηση, με πρώτο «τιμονιέρη» τον Α. Φλαμπουράρη, «κοιμάται και ονειρεύεται, πως την αυγή», έρχεται η ανάκαμψη. Αυτές τις μέρες μάλιστα, είχαμε χαρές και πανηγύρια, γιατί τα τελευταία μη εποχικά διορθωμένα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, δείχνουν ότι το 3ο τρίμηνο του 2016, είχαμε αύξηση του ΑΕΠ (σε όρους όγκου) κατά 1,6% σε σχέση με το 3ο τρίμηνο του 2015. Αναρωτιόμαστε, ζούμε σε κάποιο παράλληλο σύμπαν και δεν βλέπουμε γύρω μας την γενική βελτίωση;

Όταν κοιτάει κανείς καλύτερα τα στοιχεία, βλέπει: α) η ΕΛΣΤΑΤ αναθεώρησε την ύφεση του 3ου τριμήνου του 2015, ως προς το αντίστοιχο του 2014, προς το δυσμενέστερο και την «διπλασίασε», σε -2,3%. Συνεπώς, έτσι «διπλασιάζεται» και η ανάκαμψη του 2016. β) Η καταναλωτική δαπάνη των νοικοκυριών αυξάνεται εντυπωσιακά πάνω από 5%. Φαίνεται ότι ζούμε δηλαδή μέρες καταναλωτικής ευμάρειας, κάτι που δεν φαίνεται να ευσταθεί. γ) Οι εισαγωγές όμως αγαθών και υπηρεσιών μειώνονται και αυτές άνω του 10%.

Εδώ υπάρχει άλλο ζήτημα, πώς η αύξηση της κατανάλωσης των νοικοκυριών οδηγεί σε μείωση των εισαγωγών; Πρόκειται για μεγάλη αντίφαση. Προφανώς, δεν ισχύει, ούτε η αύξηση του ΑΕΠ, ούτε η αύξηση της κατανάλωσης των νοικοκυριών. Η αλήθεια είναι άλλη: Η ανάκαμψη είναι «μαύρη». Με την χρήση των καρτών, τoν περιορισμό των μετρητών κλπ, ένα μέρος του ΑΕΠ που δεν καταγραφόταν, και χαρακτηριζόταν ως παραοικονομία, μαύρη οικονομία φοροδιαφυγή, κ.α. τώρα «εμφανίζεται» στις στατιστικές. Συγχρόνως λόγω πιο αυστηρής νομοθεσίας, ακόμη και κομμάτι της αυτοκατανάλωσης, εμφανίζεται στο ΑΕΠ. Π.χ.: κάποιος που πριν δύο χρόνια έβγαζε λάδι (κυρίως για την οικογένεια και για τους άλλους συγγενείς) και το άλλο το πούλαγε «χέρι με χέρι», τώρα υποχρεώνεται να κόψει τιμολόγιο στο λιοτρίβι για το όλον, κλπ

Ενώ λοιπόν, το πραγματικό ΑΕΠ πέφτει, και το βιοτικό επίπεδο του πληθυσμού μειώνεται, τμήμα της οικονομικής δραστηριότητας που πέρναγε από την απόχη της στατιστικής, «πιάνεται», επειδή η διάμετρος του διχτιού μίκρυνε. Δεν πολλαπλασιάστηκαν τα ψάρια, απλώς τρώμε τον «γόνο». Στηνπραγματικότητα έχουμε «άσπρισμα» μέρους του ΑΕΠ.

Σε αυτή την «μαύρη» ανάκαμψη ποντάρει η κυβέρνηση και στηρίζει όλη της την αφήγηση και την διαπραγματευτική πολιτική. Έτσι ισχυρίζεται ότι δεν θα παρθούν άλλα μέτρα, θα πιαστούν οι στόχοι του πλεονάσματος για το 2018, θα βγούμε στις αγορές και όλα τα σχετικά.

Είναι δεδομένο, ότι το «άσπρισμα» μπορεί να συνεχιστεί για ένα-δύο το πολύ τρίμηνα και θα τερματιστεί η «δυναμική» του, τότε η στατιστική θα απεικονίσει την ωμή πραγματικότητα. Η οποία δεν είναι άλλη από το ότι η χώρα βυθίζεται όλο και περισσότερο στο βάλτο, της ύφεσης ή της στασιμότητας, της μετανάστευσης, της φτωχοποίησης.

Είναι δεδομένο, ότι με την απόσπαση τέτοιων πλεονασμάτων, είναι αδύνατον να αυξηθεί η εγχώρια ζήτηση. Αλλά ακόμη και αν με κάποιο μαγικό τρόπο μπορούσε να αυξηθεί, αυτή θα διέφευγε στο «εξωτερικό», λόγω της ακριβής συναλλαγματικής ισοτιμίας που δημιουργεί έλλειμμα ανταγωνιστικότητας και υψηλή ροπή προς εισαγωγές. Η Ελλάδα χρειάζεται αύξηση της εγχώριας ζήτησης, σε συνδυασμό με διόρθωση της συναλλαγματικής ισοτιμίας-υποτίμηση (ή και άλλα μέτρα προστατευτισμού) για να ανακάμψει. Και οι δύο πολιτικές είναι ανέφικτες, για την εντός ευρώ ελληνική οικονομία.

Συνεπώς, η μοίρα της οικονομικής πολιτικής, είναι ο γνωστός κύκλος: ύφεση ή στασιμότητα, δεν υπάρχει ανάκαμψη για να τροφοδοτήσει τα τεράστια πρωτογενή πλεονάσματα, νέα μέτρα, άρα νέα ύφεση, άρα νέα μέτρα. Ο κύκλος κλείνει με την χρεοκοπία και πιθανότατα την άτακτη. Σε αυτές τις συνθήκες, η Ελλάδα δεν πρόκειται να βγει στις αγορές το 2017-2018. Το ίδιο το Δ.Ν.Τ. θεωρεί το ελληνικό χρέος, ιδιαίτερα μη βιώσιμο. Από την άλλη, για να πάμε σε 4ο μνημόνιο, αυτό πρέπει να είναι “light”, δηλαδή πρέπει να κάνει πίσω σε όλα το Βερολίνο, κάτι που είναι οικονομικά και πολιτικά αδύνατο.

Βρισκόμαστε λοιπόν πίσω εκεί που ξεκινήσαμε το 2010, τώρα με δυσμενέστερους όρους όσον αφορά την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, αλλά και το «ξένο» δίκαιο του χρέους. Όμως ο παλιός ενιαίος κόσμος της παγκοσμιοποίησης και του ελεύθερου εμπορίου φαίνεται να γίνεται πολυπολικός και να αλλάζει.Μια έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ, μια αθέτηση χρέους και αργότερα μια πολιτική προστατευτισμού της οικονομίας με αποδέσμευση από την Ε.Ε., πράγματα που τόσο χρειάζεται η Ελλάδα είναι μέσα στο πνεύμα της εποχής που έρχεται και στις νέες εμπορικές σχέσεις που θα αναδυθούν στον πλανήτη.

Η επόμενη μέρα της χώρας, λόγω της αναμενόμενης χρεοκοπίας είναι κατά πάσα πιθανότητα η Δραχμή. Το ζήτημα είναι ποιος θα διαχειριστεί την επόμενη μέρα, που θα κρίνει το μέλλον της χώρας και του λαού; Το υπάρχον πολιτικό σύστημα, όπου απροετοίμαστο και «ενωμένο», θα βαδίσει, γονατιστό, όπως οι προσκυνητές της Τήνου, προς το Βερολίνο και τον Σόιμπλε, με επικεφαλής ίσως κάποιον «τεχνοκράτη»-τραπεζίτη επαιτώντας βοήθεια και τεχνική λύση, και αποδεχόμενη την όποια «Σοϊμπλική» Δραχμή; Μια ριζοσπαστική δεξιά που θα φέρει μια συντηρητική έξοδο; Η ένα μεγάλο λαϊκό και πατριωτικό ρεύμα που θα κατοχυρώσει την εθνική ανεξαρτησία, θα βγάλει την χώρα από την κρίση υπέρ των δυνάμεων της εργασίας και της δημοκρατίας, θα διαμορφώσει συνθήκες μιας Ισλανδίας του Νότου και θα ανοίξει πανιά για ένα νέο κοινωνικό και πολιτικό παράδειγμα στην Μεσόγειο;

Προς το παρόν η διάσπαση, οι ιδεοληψίες, οι «ηγεμονισμοί» και η αδυναμία συνεννόησης, των περισσότερων από αυτούς που βλέπουν μια προοδευτική, πατριωτική, εργατική, τελικά μια λαϊκή λύση της κρίσης, εκτός των υπαρχουσών ευρωπαϊκών συντεταγμένων της χώρας, καθιστούν το τρίτο σενάριο εξαιρετικά ασθενές. Όλα, βεβαίως ανατρέπονται και για αυτό αγωνιζόμαστε.

________________________________________

 

(*) Ο Κώστας Παπουλής είναι εκπαιδευτικός, μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του Σχεδίου Β' και συντονιστής της Οικονομικής Επιτροπής.

σχέδιο Β

Ευρώ, δολάριο και στο βάθος εμπορικός πόλεμος

Ο Πίτερ Ναβάρο, οικονομικός σύμβουλος του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ και επικεφαλής του Εθνικού Συμβουλίου Εμπορίου, υποστήριξε ότι «η Γερμανία χειραγωγεί το “κατάφωρα υποτιμημένο ευρώ” για να καταστήσει τις εξαγωγές της πιο ανταγωνιστικές, ζημιώνοντας έτσι τους κύριους ευρωπαίους εμπορικούς της εταίρους και τις ΗΠΑ...

του Γιώργου Βάμβουκα (*)

Σε προσφατες δηλώσεις του ο Πίτερ Ναβάρο, πρωτοκορυφαίος οικονομικός σύμβουλος του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ και επικεφαλής του Εθνικού Συμβουλίου Εμπορίου της κυβέρνησης Τραμπ, υποστήριξε ότι «η Γερμανία χειραγωγεί το “κατάφωρα υποτιμημένο ευρώ” για να καταστήσει τις εξαγωγές της πιο ανταγωνιστικές, ζημιώνοντας έτσι τους κύριους ευρωπαίους εμπορικούς της εταίρους και τις ΗΠΑ...

Το ευρώ είναι “σιωπηρό γερμανικό μάρκο”, η χαμηλή αξία του οποίου έδωσε στη Γερμανία ένα ανταγωνιστικό πλεονέκτημα έναντι των βασικών της εταίρων». Η Καγκελάριος της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ, σε χθεσινή της συνέντευξη στη Σουηδία ανταπάντησε στις κατηγορίες του Πίτερ Ναβάρο, λέγοντας ότι «η Γερμανία δεν μπορεί να επηρεάσει την αξία του ευρώ, καθώς αυτή η αρμοδιότητα ανήκει στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ)... η ΕΚΤ είναι ανεξάρτητη στη χάραξη της νομισματικής πολιτικής...».

Ο Ναβάρο θεωρείται ο ιθύνων νους του Τραμπ. Άρα, το εύλογο ερώτημα που ανακύπτει είναι: Το δίκιο γέρνει στην πλευρά του Ντόναλντ Τραμπ ή της Άνγκελα Μέρκελ; Για την αντικειμενικότητα της ανάλυσής μας, θα πρέπει να προβούμε σε ορισμένες τεχνοκρατικές διευκρινήσεις, σχετικές με την ιστορία του ευρώ και τις μεθόδους άσκησης της νομισματικής πολιτικής. Σε όλες τις χώρες του πλανήτη, η “νομισματική κυκλοφορία”, δηλαδή το “χρήμα” (money) που κυκλοφορεί στην οικονομία, προσδιορίζεται από την Κεντρική της Τράπεζα. Το “χρήμα” που κυκλοφορεί στην οικονομία αποτελείται από “κέρματα” (coins) και “τραπεζογραμμάτια” (currency notes) Η Κεντρική Τράπεζα είναι η θεσμική οντότητα, που παράγει την αναγκαία ποσότητα του χρήματος, την οποία στη συνέχεια διοχετεύει στην οικονομία. Για παράδειγμα, η Bank of America παράγει και ρίχνει στην κυκλοφορία τα αμερικανικά δολάρια, η Bank of Japan τα γιεν, η Bank of England τις στερλίνες, η Bank of Switzerland τα ελβετικά φράγκα, κ.λπ.

Η ΕΚΤ παράγει και κυκλοφορεί στην ΟΝΕ (Οικονομική Νομισματική Ένωση-Ευρωζώνη) τα ευρώ. Το “ευρώ”, το κοινό νόμισμα των 19 κρατών μελών της ΟΝΕ, προέκυψε από μια μακρά πορεία περίπου τριάντα ετών. Το 1969 είχε υιοθετηθεί η ΕΛΜ (Ευρωπαϊκή Λογιστική Μονάδα- European Unit of Account). Η ΕΛΜ ήταν σε λογιστική μορφή και κατά την περίοδο 1969-1971 μια ΕΛΜ ήταν ίση με ένα δολάριο. Το 1979 στα πλαίσια ίδρυσης του Ευρωπαϊκού Νομισματικού Συστήματος (European Monetary System), η ΕΝΜ (Ευρωπαϊκή Νομισματική Μονάδα-European Currency Unit-ECU) αντικατέστησε την ΕΛΜ. Μία ΕΝΜ (ECU) ισοδυναμούσε με ένα δολάριο. Η αξία της ΕΝΜ υπολογίστηκε με βάση τη μέση στάθμιση των νομισμάτων των χωρών-μελών της τότε Ευρωπαϊκής Κοινότητας και γι’ αυτό αποκαλείτο “σύνθετο νόμισμα” ή “καλάθι νομισμάτων” (composite currency ή basket currency). Η στάθμιση ενός νομίσματος των κρατών μελών της τότε Ευρωπαϊκής Κοινότητας, όπως ήταν το γερμανικό μάρκο, το γαλλικό φράγκο, η ιταλική λιρέτα, η ελληνική δραχμή, η ισπανική πεσέτα, η ιρλανδική λίρα, το πορτογαλικό εσκούδο, κ.λπ., για τον προσδιορισμό του ποσοστού συμμετοχής του στη διαμόρφωση της αξίας της ΕΝΜ (ECU), έγινε με δύο ουσιώδη κριτήρια: 1) Το επίπεδο του ΑΕΠ (Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν) μιας χώρας σε σύγκριση με το ΑΕΠ των άλλων χωρών και κυρίως το ποσοστό συμμετοχής του ΑΕΠ της χώρας στο συνολικό ΑΕΠ της Ευρωπαϊκής Κοινότητας. Και 2) Το ποσοστό συμμετοχής ενός κράτους μέλους στο συνολικό ενδοκοινοτικό εμπόριο, δηλαδή στο συνολικό εμπόριο της Ευρωπαϊκής Κοινότητας.

Η ΕΝΜ υπήρξε ο πρόδρομος του ευρώ. Με την δημιουργία της ΟΝΕ την 1η Ιανουαρίου του 1999, το ευρώ αντικατέστησε την ΕΝΜ. Σαφές είναι ότι το ευρώ ήταν και εξακολουθεί να είναι το νόμισμα της ΟΝΕ. Η στάθμιση της ονομαστικής αξίας του ευρώ το 1998 είχε γίνει με τεχνικές αποδεκτές απ’ όλες τις χώρες μέλη της Ευρωπαϊκής Κοινότητας. Τεχνικές οι οποίες είχαν υιοθετηθεί και κατά την διαδικασία υπολογισμού της ΕΝΜ (ECU). Το ευρώ δεν είναι ούτε γερμανικό μάρκο, ούτε γαλλικό φράγκο, ούτε ιταλική λιρέτα, αλλά είναι ένα νόμισμα που διαδέχτηκε την ΕΝΜ (ECU). Αρχικά το ευρώ ήταν σε λογιστική μορφή, έχοντας συναλλαγματική ισοτιμία έναντι του αμερικανικού δολαρίου 1.00, δηλαδή 1.00 $=1.00 €. Την 1η Ιανουαρίου του 2002 το ευρώ τίθεται σε κυκλοφορία και σε φυσική πλέον μορφή συνιστά το επίσημο νόμισμα της ΟΝΕ. Ποιοι παράγοντες από την 1η Ιανουαρίου του 1999 και έως σήμερα, προσδιορίζουν τη συναλλαγματική ισοτιμία του ευρώ στις διεθνείς αγορές συναλλάγματος; Το ευρώ θεωρείται υπερτιμημένο ή υποτιμημένο νόμισμα έναντι του αμερικανικού δολαρίου; Ενδέχεται στο κοντινό μέλλον να ξεσπάσει εμπορικός πόλεμος μεταξύ Ευρωζώνης και ΗΠΑ; Αν ναι ποιος θα είναι ο ρόλος της Κίνας; Καίριας σημασίας ερωτήματα που διεξοδικά θα διερευνήσουμε σε επόμενες επιφυλλίδες μας.

____________________________________ 

(*) Ο Γιώργος Βάμβουκας είναι Καθηγητής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών (πρώην ΑΣΟΕΕ). Είναι πτυχιούχος του Τμήματος Οικονομικής Επιστήμης του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Οικονομικός αναλυτής, Συγγραφέας, Αρθρογράφος...
kontranews.gr

Spiegel: «Οι πρόσφυγες πεθαίνουν στην Ελλάδα και η Ευρώπη αδιαφορεί»

«Μέσα σε μια εβδομάδα πέθαναν πέντε πρόσφυγες σε ελληνικούς προσφυγικούς καταυλισμούς. Η Ευρώπη αγνοεί τη δυστυχία τους. Αντ’ αυτού οι Eυρωπαίοι ηγέτες συσκέπτονται για το πώς η ήπειρος θα απομονωθεί ακόμη περισσότερο» αναφέρει σε σχόλιό της η ιστοσελίδα του Spiegel.

 

του Γιάννη Παπαγιάννη (*)

Πριν από μια εβδομάδα οι πρόσφυγες που βρίσκονται στην Σάμο εξέπεμψαν σήμα κινδύνου: «Σας παρακαλούμε! Κάντε κάτι! Δεν έχουμε ψωμί και νερό. Είμαστε άρρωστοι. Δεν υπάρχει γιατρός. Οι άνθρωποι πεθαίνουν!» αλλά όπως παρατηρεί ο αρθρογράφος «ο θάνατος των προσφύγων δεν προκάλεσε καμία αίσθηση. Η Ευρώπη είναι πολύ απασχολημένη με τον εαυτό της ή με τον Ντόναλντ Τραμπ ώστε να αντιληφθεί τι συμβαίνει στα ελληνικά νησιά».

«Πριν από ένα σχεδόν χρόνο υπεγράφη η προσφυγική συμφωνία με την Τουρκία, που υποτίθεται ότι απέβλεπε στην προστασία των προσφύγων. Η διαδρομή από την Τουρκία προς την Ελλάδα μέσω του Αιγαίου έπρεπε να μπλοκαριστεί και να βρεθούν νόμιμοι δρόμοι προς την Ευρώπη. Στην πραγματικότητα, η συμφωνία αυτή μετέτρεψε τα ελληνικά νησιά σε φυλακές, όπου σήμερα φυτοζωούν πάνω από 15.000 πρόσφυγες. Ούτε η ελληνική κυβέρνηση αλλά ούτε και η ΕΕ δεν είναι σε θέση ή δεν είναι πρόθυμες να προσφέρουν ένα μίνιμουμ υποδομών για τους πρόσφυγες», σημειώνεται στο δημοσίευμα, το οποίο καταλήγει:

«Δέκα μήνες μετά το κλείσιμο της συμφωνίας αρκετοί είναι οι πρόσφυγες που περιμένουν ακόμη στην Ελλάδα για να καταγραφούν. Τα ελληνικά δικαστήρια αρνούνται να χαρακτηρίσουν την Τουρκία ως «ασφαλή χώρα», ούτως ώστε να επαναπροωθούνται οι πρόσφυγες σε αυτή. Την πικρή πραγματικότητα με τους πρόσφυγες στην Ελλάδα και την απαράδεκτη στάση των Ευρωπαίων αναδεικνύει το Spiegel. Ευτυχώς τα Γερμανικά ΜΜΕ αρχίζουν και αντιλαμβάνονται τις ευθύνες των Ευρωπαίων. Ας ελπίσουμε να το καταλάβουν και οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι. Καλό Σαββατοκύριακο σε όλες τις αναγνώστριες και τους αναγνώστες της Kontranews…

______________________________

(*) Ο Γιάννης Παπαγιάννης είναι κορυφαίος δημοσιογράφος, πολιτικός σχολιαστής και παρουσιαστής του κεντρικού δελτίου ειδήσεων του KONTRA Channel

πηγή: kontranews.gr