Το πρόγραμμα της ΛΑ.Ε για τη μετάβαση από το ευρώ στο εθνικό νόμισμα

Φυλλάδιο της ΛΑΪΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ για τη μετάβαση από το ΕΥΡΩ στο ΕΘΝΙΚΟ νόμισμα. Τα βήματα, τα μέτρα, το πρόγραμμα...

Το φυλλάδιο της Λαϊκής Ενότητας (ΛΑ.Ε) για το πέρασμα από το ευρώ στο εθνικό νόμισμα στη βάση ενός ριζοσπαστικού προγράμματος της παράταξης παρουσίασε χθες στην κατάμεστη αίθουσα της ΕΣΗΕΑ σε συνέντευξη Τύπου ο Παν. Λαφαζάνης Γραμματέας του Π.Σ της ΛΑ.Ε και τα μέλη της ΠΓ της ΛΑ.Ε Παν. Μαντάς, Παν. Σωτήρης, Μαρ. Τσίχλη και Γιάννης Τόλιος.

Ολόκληρο το κείμενο του φυλλαδίου της ΛΑ.Ε έχει ως εξής:

ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ

ΑΦΕΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΥΡΙΑΡΧΗ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ ,ΧΩΡΙΣ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΚΑΙ ΛΙΤΟΤΗΤΑ, ΜΕ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

Τα ευρωπαϊκά και διεθνή κέντρα του κατεστημένου και κυρίως το εγχώριο πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο ασκούν πλύση εγκεφάλου και τρομοκρατούν τον ελληνικό λαό, παρουσιάζοντας ως καταστροφή την εγκατάλειψη του ευρώ και τη μετάβαση της Ελλάδας σε εθνικό νόμισμα.

Με το φυλλάδιο αυτό η Λαϊκή Ενότητα (ΛΑ.Ε) επιχειρεί με σύντομο και όσο το δυνατό πιο εύληπτο τρόπο να αναδείξει και να θέσει σε συζήτηση τα βήματα και τα μέτρα της μετάβασης της Ελλάδας στο εθνικό νόμισμα, στη βάση ενός ριζοσπαστικού προγράμματος. Να αναδείξει, επίσης, ότι αυτή η μετάβαση από το ευρώ στο νέο εθνικό νόμισμα με ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα αποτελεί μια ρεαλιστική και βιώσιμη επιλογή και ότι είναι η μόνη που μπορεί να βγάλει τη χώρα από την κρίση, τα μνημόνια και τη λιτότητα και να τη θέσει σε τροχιά ανάπτυξης και παραγωγικού μετασχηματισμού με κοινωνική δικαιοσύνη.

Για να προχωρήσει η χώρα μας στην καθιέρωση εθνικού νομίσματος είναι αναγκαία τα εξής βήματα, τα οποία χρειάζεται να υλοποιηθούν άμεσα.

ΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΒΑΣΗΣ ΣΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ

ΠΡΩΤΟΝ: Η Τράπεζα της Ελλάδας περιέρχεται σε δημόσια ιδιοκτησία, τελεί υπό εθνικό και κοινωνικό έλεγχο, αποκτά πλήρως και κατ’ αποκλειστικότητα το προνόμιο να εκδίδει εθνικό νόμισμα και η πολιτική της κινείται στο πλαίσιο που χαράσσει η κυβέρνηση και η πολιτική της.

ΔΕΥΤΕΡΟΝ: H χώρα αποκαθιστά την νομισματική της κυριαρχία, η οποία εκ των πραγμάτων αποτελεί το θεμέλιο και ένα μεγάλο βήμα για την κατάκτηση της εθνικής της κυριαρχίας. Η κυβέρνηση ασκεί κυρίαρχα και κάτω από κοινωνικό έλεγχο τη νέα εθνική νομισματική πολιτική της χώρας σε όλες τις εκφάνσεις της, λαμβάνοντας υπόψη της την γνώμη της Τράπεζας της Ελλάδας.

ΤΡΙΤΟΝ: Θεσμική ρύθμιση αυξημένης ισχύος κατοχυρώνει ότι η νομισματική πολιτική της χώρας ασκείται με κύρια κριτήρια την ανάπτυξη, την ενίσχυση της κοινωνικής δικαιοσύνης και την διεύρυνση των θέσεων εργασίας στην κατεύθυνση της πλήρους απασχόλησης.

ΤΕΤΑΡΤΟΝ: Η κυβέρνηση μετά από γνώμη της Τράπεζας της Ελλάδας καθορίζει την ισοτιμία μετατροπής του ευρώ στο νέο εθνικό νόμισμα.

Αυτή καθ’ αυτή η ισοτιμία, σε όποιο μέτρο και αν καθοριστεί δεν επηρεάζει την λειτουργία της οικονομίας. Για πρακτικούς και μόνο λόγους και αποκλειστικά για τις ανάγκες του παρόντος, ορίζουμε ως ισοτιμία μετατροπής το ένα ευρώ προς μια μονάδα νέου εθνικού νομίσματος.

ΠΕΜΠΤΟΝ: Με νομοθετική διάταξη το ευρώ αποσύρεται και το νέο εθνικό νόμισμα τίθεται σε υποχρεωτική κυκλοφορία. Με βάση το νέο αυτό εθνικό νόμισμα πραγματοποιούνται όλες οι εγχώριες οικονομικές λειτουργίες και συναλλαγές.

H OIKONOMIA ΣΤΟΝ ΡΥΘΜΟ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΣ

Στο πλαίσιο αυτών των ρυθμίσεων και στην βάση της επίσημης ισοτιμίας του νέου εθνικού νομίσματος προς το ευρώ:

• Τα ευρώ που κατέχουν οι πολίτες και τα νομικά πρόσωπα μετατρέπονται μέσω των τραπεζών σε εθνικό νόμισμα.

• Όλες οι καταθέσεις στις τράπεζες μετατρέπονται στο νέο εθνικό νόμισμα, ενώ τα ευρώ που κατέχουν οι τράπεζες (σε κέρματα και χαρτονομίσματα) αποθεματοποιούνται στην Κεντρική Τράπεζα για την ενίσχυση των συναλλαγματικών διαθεσίμων της χώρας. Το κράτος με ειδική νομοθετική ρύθμιση αυξημένης ισχύος εγγυάται πλήρως και απολύτως όλες τις καταθέσεις στις τράπεζες και μεριμνά για την ασφάλεια και την καλύτερη δυνατή απόδοση τους.

• Όλοι οι μισθοί και οι συντάξεις, από την ώρα θέσπισης του εθνικού νομίσματος, καταβάλλονται στο νέο εθνικό νόμισμα με βάση τη θεσμοθετούμενη ισοτιμία (π.χ μισθωτός που λάμβανε 800 ευρώ μισθό καθαρά, τώρα θα λαμβάνει 800 μονάδες νέου εθνικού νομίσματος, συνταξιούχος που λάμβανε 800 ευρώ σύνταξη, τώρα θα λαμβάνει σύνταξη 800 νέες μονάδες εθνικού νομίσματος).

• Όλες οι δανειακές υποχρεώσεις κάθε μορφής και ειδικότερα προς τις τράπεζες καθώς και οι υποχρεώσεις προς το δημόσιο, στενό και ευρύτερο, ιδιωτών και νομικών προσώπων, μετατρέπονται στο νέο εθνικό νόμισμα, στη βάση των ίδιων συμβάσεων χωρίς επιβαρύνσεις. Πολίτης, για παράδειγμα, που οφείλει στην τράπεζα 1.000 ευρώ, θα οφείλει 1.000 μονάδες νέου εθνικού νομίσματος, με την ίδια δανειακή σύμβαση. Πολιτική μας είναι να εφαρμόσουμε, όπως εξηγούμε παρακάτω, ευρεία διαγραφή (σεισάχθεια) και γενναία ρύθμιση των ιδιωτικών χρεών.

• Οι τιμές στην αγορά μετατρέπονται σε εθνικό νόμισμα, αναγράφονται εις διπλούν για ένα ικανό χρονικό διάστημα, ενώ γίνεται αυστηρότατος έλεγχος με βαρύτατες κυρώσεις απέναντι σε φαινόμενα παράνομων συναλλαγών και αισχροκέρδειας.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η οικονομία, με το νέο εθνικό νόμισμα, εισέρχεται ομαλά σε μια νέα λειτουργία που θα επιτρέψει να εφαρμοσθεί μια νέα ριζοσπαστική πολιτική ανασυγκρότησης και μετασχηματισμού της οικονομίας.

ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΟ ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ;

Η εισαγωγή του εθνικού νομίσματος είναι επίκαιρη και εξαιρετικά αναγκαία, διότι:

H Ελλάδα, μέσα στην ευρωζωνική φυλακή και στο πλαίσιο της ”ενιαίας αγοράς” της ΕΕ, όχι μόνο δεν μπορεί να σταθεί οικονομικά και κοινωνικά όρθια αλλά και χάνει ακατάπαυστα έδαφος από ισχυρότερες και πιο ”ανταγωνιστικές” οικονομίες και πρώτα απ’ όλα την Γερμανία.

Η νεοφιλελεύθερη μονεταριστική δομή και η φιλοσοφία της ευρωζώνης δεν ευνοεί τις συγκλίσεις ανάμεσα στις άνισες οικονομίες, με διαφορετικά επίπεδα παραγωγικότητας και αποδοτικότητας που συμμετέχουν στον ευρωζωνικό χώρο. Αντίθετα, ενισχύει τις ανισότητες και τις αποκλίσεις, ενώ εκ των πραγμάτων καθιστά σφοδρότερους τους μεταξύ τους ανταγωνισμούς.

Το εθνικό νόμισμα μέσα σε αυτές τις συνθήκες που κυριαρχούν στην ευρωζώνη γίνεται απόλυτα αναγκαίο και αναντικατάστατο εργαλείο για τη χώρα μας. Γίνεται απαραίτητο και αναντικατάστατο, επίσης, και για ένα πολύ σημαντικό πρόσθετο λόγο. Διότι οι εργαζόμενες λαϊκές τάξεις στην Ελλάδα πνίγονται από ένα παράνομο, απεχθές, επονείδιστο και κυρίως μη βιώσιμο χρέος, στο όνομα του οποίου λαμβάνονται από το κράτος πιστώσεις από ΕΕ και ΔΝΤ, οι οποίες διατίθενται αποκλειστικά για την εξυπηρέτηση του και συνοδεύονται από αποτυχημένα μνημονιακά προγράμματα λιτότητας και καταλήστευσης που πλήττουν βάναυσα το λαό και καταστρέφουν τον τόπο.

Η εισαγωγή εθνικού νομίσματος θα βοηθήσει την την ελληνική οικονομία να απεμπλακεί από τον άνισο και εξουθενωτικό ανταγωνισμό που υφίσταται εντός της ευρωζώνης, χωρίς να έχει καμιά δυνατότητα να τον αντιμετωπίσει εντός της, παρά μόνο περικόπτοντας τις κοινωνικές δαπάνες και εξανεμίζοντας τους μισθούς της εργατικής τάξης, συνολικά των εργαζομένων και συνταξιούχων.

Το κυριότερο, όμως και πιο επίκαιρο: η εισαγωγή του εθνικού νομίσματος είναι αναντικατάστατη προϋπόθεση για να μπορέσει η χώρα να σταθεί στα πόδια της χωρίς τις πιστώσεις (δόσεις) της ΕΕ και του ΔΝΤ και χωρίς την ρευστότητα της ΕΚΤ προς τις εγχώριες τράπεζες, πράγματα που συνιστούν θανάσιμα εργαλεία επιβολής και εκβιασμών των πιστωτών, όπως είδαμε παλιότερα στην Κύπρο και τον Ιούλιο του 2015 στη χώρα μας, με το κλείσιμο της στρόφιγγας από την ΕΚΤ προς το τραπεζικό σύστημα.

Επομένως, το εθνικό νόμισμα, δίνοντας την ρεαλιστική δυνατότητα στη χώρα να απεμπλακεί από τις πιστώσεις ΕΕ, ΕΚΤ και ΔΝΤ, μας επιτρέπει κάτι που συνιστά ζήτημα επιβίωσης για τη χώρα είναι αδύνατο να επιτευχθεί μέσα στην ευρωζώνη: να προχωρήσουμε αποφασιστικά στην απαλλαγή μας από τα μνημόνια και στη διαγραφή του χρέους με όπλο την αμετάκλητη διακοπή αποπληρωμής του, χωρίς οι τράπεζες και η οικονομία να διατρέχουν τον κίνδυνο κατάρρευσης λόγω των εκβιαστικών μεθοδεύσεων των πιστωτών.

Αντίθετα, με αυτές τις επιλογές της ακύρωσης και εγκατάλειψης των μνημονίων, της διαγραφής του χρέους και του εθνικού νομίσματος, οικονομία και τράπεζες μπορούν να στηριχτούν και να ανακάμψουν σε όφελος του τόπου και του λαού.

Το εθνικό νόμισμα, απαραίτητος όρος για τη διαγραφή του χρέους, θα επιτρέψει, ταυτόχρονα, στο δημόσιο να προχωρήσει στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών τόσο για να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στο νέο ρόλο τους χωρίς την ρευστότητα της ΕΚΤ όσο και κυρίως για να μπορέσουν να προχωρήσουν σε μια αποφασιστική πολιτική που θα αντιμετωπίζει ριζοσπαστικά σε όφελος των δανειοληπτών το άγος των δυσβάσταχτων ιδιωτικών χρεών, τα οποία στραγγαλίζουν την οικονομία μας.

Οι τράπεζες, επίσης, με την μετατροπή των χρημάτων της ανακεφαλαιοποίησης σε μετοχές, μέσω αύξησης του μετοχικού τους κεφαλαίου, θα φύγουν από τα ληστρικά χέρια του ιδιωτικού κεφαλαίου και των fund, θα περάσουν στη δημόσια ιδιοκτησία και εθνικοποιημένες θα τεθούν υπό κοινωνικό έλεγχο, με στόχο να εφαρμόσουν μια εντελώς διαφορετική χρηματοπιστωτική πολιτική με αποκλειστικά αναπτυξιακά, παραγωγικά, επενδυτικά και κοινωνικά κριτήρια.

Στη βάση αυτή και στο πλαίσιο της νέας εθνικής νομισματικής πολιτικής, οι τράπεζες θα μπορέσουν να προχωρήσουν, βάση κριτηρίων και ελέγχων, την ευρεία “σεισάχθεια” (διαγραφή) χρεών για τα πιο αδύνατα νοικοκυριά και τις μικρές επιχειρήσεις. Αλλά και τη γενναία ρύθμιση των δανείων των υπόλοιπων επιχειρήσεων μετά από σε βάθος διαχειριστικό έλεγχο προσώπων και εταιρειών. Ταυτόχρονα η διαγραφή ή απομείωση του χρέους των μεγάλων επιχειρήσεων, εφ όσον απαιτηθεί για να κρατηθούν και να διατηρηθούν οι θέσεις εργασίας, θα προχωρήσει με τη ανάλογη συμμετοχή των εθνικοποιημένων τραπεζών στο μετοχικό κεφάλαιο τους έναντι του διαγραφόμενου χρέους.

Χωρίς εθνικό νόμισμα, η οποιαδήποτε απόπειρα απομείωσης του χρέους και απεμπλοκής της χώρας από τα μνημόνια, τη λιτότητα και την υποτέλεια είναι μάταιη υπόθεση και η επαγγελία της εξαπάτηση και δημαγωγία.

ΤΙ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΠΕΤΥΧΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ;

Για την ΛΑ.Ε το εθνικό νόμισμα δεν είναι αυτοσκοπός ούτε φετίχ. Δεν συνιστά απλώς μια διαφορετική, εθνική τώρα, νομισματική μονάδα για να συνεχίσουμε με άλλη μορφή τις ίδιες νεοφιλελεύθερες πολιτικές, να υπηρετήσουμε τα ίδια ολιγαρχικά κεφαλαιακά συμφέροντα, τις ίδιες αμαρτωλές διαπλεκόμενες σχέσεις, τις ίδιες πελατειακές λογικές, τα ίδια παρασιτικά κυκλώματα και τις ίδιες πρακτικές της μίζας και της διαφθοράς.

Το εθνικό νόμισμα, αντίθετα, αποτελεί για μας ένα εργαλείο, μια αφετηρία, μια πρόκληση και μια ευκαιρία για να καταστήσουμε, σε συνδυασμό με την εφαρμογή του συνολικού αλληλοεξαρτώμενου μεταβατικού μας προγράμματος, όλες αυτές τις καταστάσεις παρελθόν. Για να κάνουμε παρελθόν την μνημονιακή υποδούλωση, την ευρωζωνική επιτροπεία και ένα μη βιώσιμο χρέος. Για να καταργήσουμε την λιτότητα, να καταπολεμήσουμε τη φτώχεια και την ανεργία, να διασφαλίσουμε ως δημόσιες και καθολικές τις κοινωνικές ανάγκες σε υγεία – παιδεία – πολιτισμό Για να σταματήσουμε το ξεπούλημα της χώρας, να εθνικοποιήσουμε τις στρατηγικές επιχειρήσεις και να προχωρήσουμε στον παραγωγικό μετασχηματισμό της ελληνικής οικονομίας, πράγματα απαγορευτικά μέσα στην ευρωζώνη και στο πλαίσιο της νεοφιλελεύθερης ΕΕ.

ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, ΤΗΝ ΠΑΡΑΓΩΓΗ, ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

ΠΡΩΤΟΝ: Με το εθνικό νόμισμα μπορούμε να ενισχύσουμε την εθνική παραγωγική βάση και την αποδοτικότητα (ανταγωνιστικότητα) της ελληνικής οικονομίας, απαντώντας στην ανάγκη να προσφέρουμε ένα μεγάλο κύμα ρευστότητας στην οικονομία και την κοινωνία με εξαιρετικά ευνοϊκούς όρους.

Με το εθνικό νόμισμα θα μπορέσουμε, μέσω της Τράπεζας της Ελλάδος, να αξιοποιήσουμε τη δυνατότητα, για να παράσχουμε ισχυρή ρευστότητα στην οικονομία και την κοινωνία με ευνοϊκούς όρους και πολύ χαμηλά επιτόκια, δυνατότητα η οποία δεν υφίσταται εντός ευρώ.

Αυτήν την δυνατότητα ισχυρής ρευστότητας, θέλουμε να την κατευθύνουμε τόσο στην οικονομία για παραγωγικές επενδύσεις όσο και στην κοινωνία για την καταπολέμηση της φτώχειας, την στήριξη κοινωνικών αναγκών και κρίσιμων κοινωνικών τομέων.

Ειδικότερα το εθνικό εκδοτικό προνόμιο και ο εθνικός έλεγχος της νομισματικής πολιτικής θα αξιοποιηθούν για να χρηματοδοτήσουν μέσω της Τράπεζας της Ελλάδος και μέσω των εθνικοποιημένων τραπεζών ένα μεγάλο επενδυτικό πρόγραμμα στη χώρα τόσο στο σκέλος των δημοσίων επενδύσεων όσο και στην χρηματοδοτική στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων..

Αναφερόμαστε σε ένα νέο ευρύτατο σε μέγεθος και ποικιλία, ποιοτικά προσανατολισμένο και κάτω από ουσιαστικό δημοκρατικό και κοινωνικό έλεγχο χρηματοδοτικό πρόγραμμα με πολύ χαμηλά επιτόκια, τα οποία θα καθορίζονται στο πλαίσιο ενός κυβερνητικού αναπτυξιακού σχεδιασμού. Ένα χρηματοδοτικό πρόγραμμα που εκτός των άλλων θα αποβλέπει σε ένα διπλάσιο, τουλάχιστον, παραγωγικά επανασχεδιασμένο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων. Σε ένα ευρύτατο πρόγραμμα στήριξης της αγροτιάς και αναβάθμισης της πρωτογενούς παραγωγής, και σε ένα μεγάλο χρηματοδοτικό πρόγραμμα για επενδύσεις των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, που θα στοχεύουν την παραγωγική και τεχνολογική αναβάθμιση της χώρας, την αύξηση των θέσεων εργασίας, την στήριξη και διεύρυνση των εργατικών κατακτήσεων. Στο πλαίσιο αυτό ιδιαίτερη προσπάθεια θα επιδειχθεί για την ανασυγκρότηση επιχειρήσεων υπό δημόσιο έλεγχο και τη στήριξη συνεταιριστικών και συνεργατικών επιχειρήσεων και βεβαίως επιχειρήσεων που οι καινοτόμες, τεχνολογικά σύγχρονες, οργανωτικές επιδόσεις τους υποβοηθούν τον δημοκρατικό αναπτυξιακό σχεδιασμό και τον παραγωγικό μετασχηματισμό της οικονομίας.

Το εκδοτικό προνόμιο και ο εθνικός έλεγχος της νομισματικής πολιτικής θα αξιοποιηθούν, ταυτόχρονα, στο έπακρο για να στηρίξουν και να ενισχύσουν την κοινωνική Ελλάδα και τον κοινωνικό προϋπολογισμό. Το εθνικό νόμισμα και η νέα επεκτατική νομισματική πολιτική θα αξιοποιηθούν για να ανακεφαλαιοποιήσουν τα ασφαλιστικά ταμεία, θα στηρίξουν και θα ενισχύσουν μισθούς και συντάξεις, πρώτα απ’ όλα τον κατώτατο μισθό, την κατώτατη σύνταξη, θα χρησιμοποιηθούν για την κοινωνική στήριξη των αδυνάτων και των ΑΜΕΑ για την καταπολέμηση της φτώχειας και την ενίσχυση των κοινωνικών δαπανών.

Ο κρατικός προϋπολογισμός μιας Ελλάδας με εθνικό νόμισμα, απαλλαγμένος από τα δεσμά της δημοσιονομικής λιτότητας, από τον στραγγαλισμό των υπέρογκων πρωτογενών πλεονασμάτων και τις περιοριστικές προδιαγραφές του Συμφώνου Σταθερότητας και έχοντας τη δυνατότητα νομισματικής αναχρηματοδότησης των ελλειμμάτων του με ιδιαίτερα ευνοϊκούς και προνομιακούς όρους, μπορεί, στη βάση μιας μεγάλης διοικητικής μεταρρύθμισης του κράτους και συνολικά της δικής μας πρότασης, να αναδειχθεί ως ο μεγάλος κεντρικός μοχλός για το παραγωγικό μετασχηματισμό, την αποδοτική αναδιαμόρφωση της οικονομίας και την κοινωνική δικαιοσύνη.

ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ: ΓΙΑ ΕΝΑ ΝΕΟ ΒΙΩΣΙΜΟ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΠΡΟΤΥΠΟ

ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Στη βάση του εθνικού νομίσματος θα εφαρμόσουμε μια ευέλικτη συναλλαγματική πολιτική, που θα λαμβάνει υπόψη της τα εγχώρια οικονομικά δεδομένα, ειδικότερα τις εξελίξεις στο ισοζύγιο πληρωμών αλλά και τις ευρωπαϊκές και διεθνείς συγκυρίες.

Αυτή η εθνική συναλλαγματική πολιτική δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να διακατέχεται από κανένα δογματισμό ή προκατασκευασμένα σχήματα, θα πρέπει να διαμορφώνεται και να εξελίσσεται μέσα από διευρυμένο και ουσιαστικό κοινωνικό διάλογο και να έχει ως αποκλειστικό γνώμονα της ανάπτυξη στη χώρα, την διεύρυνση των θέσεων εργασίας με στόχο την πλήρη απασχόληση και την προώθηση ενός νέου δίκαιου και βιώσιμου οικονομικού προτύπου.

Τα κατεστημένα κέντρα κινδυνολογούν με μια ενδεχόμενη επιλογή υποτίμησης του εθνικού νομίσματος και μιλούν για καταστροφικές επιπτώσεις, προεξοφλώντας, μάλιστα, ότι αυτή η υποτίμηση θα προσλάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις με συνέπεια η χώρα να παρουσιάσει, τάχα, ελλείψεις σε πρώτες ύλες, αναγκαία είδη διατροφής, φάρμακα κλπ, ελλείψεις που, έτσι κι αλλιώς, τις θεωρούν δεδομένες με εθνικό νόμισμα.

Αυτή η κινδυνολογία δεν έχει καμιά απολύτως βάση και είναι παντελώς αστήρικτη.

Εάν κριθεί αναγκαίο, για το συμφέρον της οικονομίας και του ελληνικού λαού είναι ενδεχόμενο να επιλεγεί σε κάποια χρονική στιγμή μια περιορισμένη και σχεδιασμένη υποτίμηση του νομίσματος.

Αυτή η υποτίμηση θα αποβλέπει στην αξιοποίηση από τη χώρα ενός εργαλείου που δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί μέσα στο ευρώ, με στόχο να τονωθεί η εγχώρια παραγωγή και η οικονομία, ιδιαίτερα σε στοχευμένους κλάδους και με έλεγχο για την επίτευξη μετρήσιμων στόχων, προκειμένου να εφαρμοσθεί ένας ευρύτερος σχεδιασμός οικονομικής ανάπτυξης.

Μια ενδεχόμενη υποτίμηση, σε μια οικονομία όπως η δική μας, η οποία, κάτω από την μπότα των μνημονίων, βρίσκεται επί πολλά χρόνια σε ύφεση και στασιμότητα, έχει μεγάλη ανεργία και αργό και ανεκμετάλλευτο αλλά εν δυνάμει αποδοτικό, παραγωγικό δυναμικό, εφ’ όσον σε κάποια στιγμή κριθεί σκόπιμη, θα έχει θετικό ισοζύγιο οικονομικοκοινωνικών επιπτώσεων.

Μια περιορισμένη και λογική υποτίμηση, εφ’ όσον χρειαστεί και κριθεί σκόπιμη, θα αποτελεί μια θετική και όχι αμυντική, επιλογή, που θα έχει ως στόχο να ενισχύσει και να δώσει ώθηση στο υπό εφαρμογή αναπτυξιακό σχέδιο της χώρας.

Μια τέτοια υποτίμηση θα βοηθήσει ουσιωδώς να γίνουν σχετικά πιο φτηνά τα εγχώρια και πιο ακριβά τα εισαγόμενα προϊόντα και επομένως θα βοηθήσει στην τόνωση της εθνικής παραγωγής, στην υποκατάσταση εισαγωγών από εγχώρια παραγωγή, στην ενίσχυση των εξαγωγών, την ενδυνάμωση του τουριστικού ρεύματος, και στη σημαντική και συνολική αύξηση της απασχόλησης, υποστηρίζοντας, έτσι, την σχεδιασμένη προσπάθεια που πρέπει να καταβληθεί ώστε η χώρα να μπει σε μια νέα αναπτυξιακή τροχιά και στη διαμόρφωση ενός νέου αναπτυξιακού προτύπου.

Μια περιορισμένη και λογική υποτίμηση, στο πλαίσιο μιας οικονομίας που βρίσκεται επί χρόνια σε ύφεση, θα έχει μικρές και φθίνουσες συνέπειες στον πληθωρισμό, οι οποίες σε κάθε περίπτωση θα διασφαλισθεί να μην έχουν καμιά αρνητική συνέπεια στους μισθούς και τις συντάξεις. Οι μισθοί και οι συντάξεις, άλλωστε, θα ενισχυθούν έτσι και αλλιώς στη βάση των νέων πολιτικών κατά της λιτότητας, οι οποίες θα εφαρμοσθούν με την υποβοήθηση του εθνικού νομίσματος.

Από μια υποτίμηση με αυτά τα χαρακτηριστικά δεν πρόκειται να σημειωθεί, όπως λέγεται, κάποια υποτιθέμενη αθρόα και επιζήμια εισαγωγή κερδοσκοπικών κεφαλαίων στη χώρα, πολύ περισσότερο που παράλληλα με την εισαγωγή εθνικού νομίσματος θα εφαρμοσθεί ουσιαστικός έλεγχος στην κίνηση κεφαλαίων από την χώρα στο εξωτερικό και αντιστρόφως, προς αποτροπή επιζήμιων μεθοδεύσεων σε βάρος του νομίσματος και της εθνικής οικονομίας.

Ο έλεγχος αυτός δεν θα έχει καμιά σχέση με τους σημερινούς περιορισμούς στις τραπεζικές συναλλαγές (Capital Control) και την άντληση χρημάτων από τις τράπεζες. Αντίθετα, με την εισαγωγή του εθνικού νομίσματος οι συναλλαγές με τις τράπεζες, το άνοιγμα λογαριασμών και οι αναλήψεις θα είναι απόλυτα ελεύθερες και δεν θα τελούν υπό κανένα περιορισμό.

Δεν έχει την παραμικρή βάση η ευρώπληκτη προπαγάνδα η οποία διατείνεται ότι με την εισαγωγή του εθνικού νομίσματος θα ακολουθήσει ανεξέλεγκτη υποτίμηση του και ακόμα χειρότερα θα παρουσιαστούν, έτσι κι αλλιώς, ελλείψεις και μάλιστα τεράστιες, πρώτων υλών, φαρμάκων, πετρελαίου, τροφίμων κλπ. Πολύ περισσότερο δεν έχει καμιά επαφή με την πραγματικότητα ο ισχυρισμός, που συχνά ακούγεται, πως η Ελλάδα δεν μπορεί να μεταβεί σε εθνικό νόμισμα γιατί δεν παράγει τίποτα.

Κατ’ αρχάς η διαδεδομένη πεποίθηση πως η Ελλάδα, παρά την μεγάλη παραγωγική υποβάθμιση που υπέστη ιδιαίτερα τα χρόνια του ευρώ, έχει καταντήσει παραγωγική έρημος, δεν είναι σωστή. Η Ελλάδα διαθέτει ακόμα, παρά τα βαριά πλήγματα που έχει υποστεί από τις ασκούμενες νεοφιλελεύθερες πολιτικές και την ευρωζωνική πίεση, μια αξιοσημείωτη παραγωγική βάση και σημαντικές υποδομές. Το εθνικό νόμισμα στη βάση ενός ριζοσπαστικού προγράμματος όχι μόνο επιβάλλεται αλλά και καθίσταται απόλυτα αναγκαίο ακριβώς για να ανακόψει την παραγωγική συρρίκνωση, να ενθαρρύνει την παραγωγική ανάκαμψη του τόπου σε όφελος της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας και στο πλαίσιο ενός νέου οικονομικού και κοινωνικού προτύπου.

Πέραν των πολλών άλλων, θα πρέπει να τονίσουμε ακόμα, ότι, μετά από πολλά χρόνια, το ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών της χώρας, κυρίως λόγω μνημονιακών πιέσεων, είναι ισοσκελισμένο ή και πλεονασματικό. Αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα του εθνικού νομίσματος θα μπορεί, με τις συναλλαγματικές εισπράξεις που θα αποκομίζει από τις εξαγωγές της, το τουριστικό συνάλλαγμα και σειρά άλλων συναλλαγματικών εσόδων, να αποπληρώνει όλες τις εισαγωγές που πραγματοποιεί στα σημερινά επίπεδα. Και αυτή η θετική αποτίμηση θα καταστεί πιο ευνοϊκή αφού το εθνικό νόμισμα με την εισαγωγή του και την πολιτική που θα ακολουθήσουμε θα προσδώσει ώθηση στην παραγωγή και στις εξαγωγές της χώρας, ενώ θα μειώσει και θα υποκαταστήσει τις εξαγωγές με εγχώρια παραγόμενα αγαθά και προσφερόμενες υπηρεσίες. Τέλος ο συνδυασμός ισορροπημένου ισοζυγίου εξωτερικών πληρωμών και η εφαρμογή ουσιαστικών ελέγχων στις εισροές και εκροές κεφαλαίων, ιδίως για βραχυπρόθεσμες κερδοσκοπικές επενδύσεις περιορίζει σημαντικά τους κινδύνους κερδοσκοπικών επιθέσεων που θα μπορούσαν να θέσουν σε ανεπιθύμητη τροχιά το εθνικό μας νόμισμα, ενώ ευκαιριακές διακυμάνσεις στην ζήτηση και προσφορά εθνικού νομίσματος είναι διαχειρίσιμες με τα υπάρχοντα συναλλαγματικά αποθέματα. Αυτονόητο είναι ότι τα αποθέματα χρυσού της χώρας μας πρέπει να έλθουν και να φυλάσσονται στην πατρίδα μας.

ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ ΚΥΡΙΑΡΧΗ, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ, ΒΑΘΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ,

ΑΣΦΑΛΗ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΗ

Με το παρόν φυλλάδιο επιχειρήσαμε να σκιαγραφήσουμε πολύ συνοπτικά την πορεία μετάβασης στο εθνικό νόμισμα με βάση το ριζοσπαστικό μας πρόγραμμα. Με το φυλλάδιο αυτό δεν κλείνουμε αλλά επιχειρούμε να δώσουμε μια νέα ώθηση στην επεξεργασία και την συζήτηση για το πέρασμα από το ευρώ στο εθνικό νόμισμα, συζήτηση που στην ουσία δεν επετράπη να γίνει ποτέ από τα μέσα ενημέρωσης. Η επεξεργασία που καταθέτουμε δεν κλείνει αλλά ανοίγουμε ένα κεφάλαιο κοινωνικού διαλόγου για τη συνέχιση της.

Ο δρόμος του εθνικού νομίσματος στη βάση ενός ριζοσπαστικού προγράμματος, όπως αυτό που προτείνει η ΛΑ.Ε., ανταποκρίνεται στα συμφέροντα και τις προοπτικές της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας, πρώτα απ’ όλα της εργατικής τάξης και συνολικά του κόσμου της εργασίας. Εξυπηρετεί τις ανάγκες των ανέργων για την εξεύρεση δουλειάς με πλήρη δικαιώματα. Τα συμφέρονται της νεολαίας για ένα καλύτερο μέλλον στην πατρίδα μας. Τα συμφέροντα της μικρομεσαίας αγροτιάς και των μικρομεσαίων στρωμάτων της κοινωνίας μας, όποια δραστηριότητα κι ασκούν. Ο δρόμος του εθνικού νομίσματος στη βάση ενός ριζοσπαστικού προγράμματος, όπως αυτό που προτείνει η ΛΑ.Ε, θα πλήξει μόνο μια κεφαλαιακή ολιγαρχία συνδεδεμένη με τα ευρωπαϊκά και διεθνή ιμπεριαλιστικά οικονομικά και πολιτικά κέντρα.

Αντίθετα, η μετάβαση σε εθνικό νόμισμα και ένα μεταβατικό προοδευτικό πρόγραμμα μετασχηματισμών με σοσιαλιστικό ορίζοντα, σαν και αυτό που προτείνουμε, είναι μια πορεία βιώσιμη, που διασφαλίζει την έξοδο από την κρίση, μειώνει δραστικά τις ανισότητες και την ανεργία και διαμορφώνει ένα νέο παραγωγικό και αποδοτικό οικονομικό πρότυπο.

Η μετάβαση στο εθνικό νόμισμα για την εφαρμογή ενός ριζοσπαστικού προγράμματος είναι μια πορεία συμμετοχής και μεγάλων ενωτικών εργατικών και λαϊκών αγώνων. Είναι μια πορεία μεγάλων οικονομικών και δημοκρατικών μετασχηματισμών. Είναι μια πορεία σύγκρουσης και ρήξης με τους νεοφιλελεύθερους κανόνες της ΕΕ, σύγκρουση και ρήξη που ανοίγει τις διαδικασίες, με την θέληση και τους αγώνες του λαού, για την αποδέσμευση και την έξοδο της χώρας και από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Είναι, τέλος, μια πορεία εφαρμογής μιας νέας πολυδιάστατης στρατηγικής εξωτερικών και διεθνών οικονομικών προσανατολισμών, η οποία θα θωρακίζει και θα ενισχύει τους νέους δρόμους της χώρας.

Το έπαθλο της νικηφόρας αυτής πορείας θα είναι μια νέα Ελλάδα κυρίαρχη, ασφαλής, ανεξάρτητη, βαθύτατα δημοκρατική, κοινωνικά δίκαιη και ευημερούσα.

Μια Ελλάδα που για πρώτη φορά ο λαός της θα είναι κυρίαρχος στην χώρα μας και με συμμέτοχο τα νιάτα της πατρίδας μας, θα κτίζει ένα μέλλον αντάξιο των προσδοκιών τους.

Το φυλλαδίο της ΛΑ.Ε. σε μορφή PDF
πηγή: iskra.gr

Ολοκληρώθηκε η συνεδρίαση του ΔΝΤ - «Καρότο και μαστίγιο» το πόρισμα!

Το Δ.Σ. του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου –ΔΝΤ, επαινεί τις ελληνικές αρχές για τη σημαντική οικονομική προσαρμογή και παράλληλα ζητάει και… νέες «προσπάθειες» για βελτίωση των δημόσιων οικονομικών…

Σύμφωνα με την ανακοίνωση, τα μέλη του Δ.Σ. επαίνεσαν τις ελληνικές αρχές για τη σημαντική οικονομική προσαρμογή και τη διόρθωση των ανισορροπιών από το 2010 και μετά, μέσω σημαντικών μεταρρυθμίσεων. Αναγνώρισαν επίσης ότι αυτή η προσαρμογή είχε ένα βαρύ τίμημα για την κοινωνία που, σε συνδυασμό με τα υψηλά ποσοστά φτώχειας και ανεργίας, συνέβαλαν στην επιβράδυνση της υλοποίησης των μεταρρυθμίσεων.

Στην ανακοίνωσή του μετά την ολοκλήρωση της συνεδρίασης του Εκτελεστικού Συμβουλίου, το ΔΝΤ τονίζει ότι η χώρα μας σημείωσε σημαντική πρόοδο στη μείωση των μακροοικονομικών ανισορροπιών της από την έναρξη της κρίσης μέχρι σήμερα. Όμως υπογραμμίζεται, η εκτεταμένη δημοσιονομική εξυγίανση και η εσωτερική υποτίμηση έχουν οδηγήσει σε υψηλό κόστος την κοινωνία, ως αποτέλεσμα της μείωσης των εισοδημάτων και της εξαιρετικά υψηλής ανεργίας.

Τα μεγάλα κόστη προσαρμογής, καθώς και η σημαντική πολιτική αστάθεια που ακολούθησε - αναφέρει η ανακοίνωση - συνέβαλαν σε καθυστερήσεις στην υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων από την τελευταία έκθεση του άρθρου 4, οι οποίες κορυφώθηκαν με την κρίση εμπιστοσύνης στα μέσα του 2015.

Στη δήλωση σημειώνεται ότι:

«Η οικονομική κατάσταση έχει σταθεροποιηθεί από τότε, καθώς οι αρχές ξεκίνησαν ένα νέο πρόγραμμα προσαρμογής που υποστηρίζεται από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας. Το νέο πρόγραμμα αποσκοπεί στην ενίσχυση των δημόσιων οικονομικών, στην αποκατάσταση της υγείας του τραπεζικού τομέα, και στην ενίσχυση της δυνητικής ανάπτυξης. Οι αρχές έχουν νομοθετήσει μια σειρά από σημαντικές δημοσιονομικές, χρηματοπιστωτικές και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις».

Το Ταμείο σημειώνει ότι η Ελλάδα, υποστηριζόμενη από τις συνεχιζόμενες μεταρρυθμίσεις και τη χρηματοδότηση από τους Ευρωπαίους εταίρους της, επέστρεψε σε μέτρια ανάπτυξη το 2016.

«Η ανάπτυξη αναμένεται να επιταχυνθεί τα επόμενα χρόνια, κάτι που εξαρτάται από την πλήρη και έγκαιρη εφαρμογή του προγράμματος προσαρμογής των αρχών, συμπεριλαμβανομένης της ταχείας εξάλειψης των κεφαλαιακών ελέγχων που εισήχθησαν στα μέσα του 2015».

Συνεχίζει λέγοντας ότι με βάση το τρέχον πρόγραμμα προσαρμογής η μακροχρόνια ανάπτυξη αναμένεται να φθάσει μόλις λίγο κάτω από το 1% του ΑΕΠ και το πρωτογενές δημοσιονομικό πλεόνασμα προβλέπεται να διαμορφωθεί μεσοπρόθεσμα σε περίπου 1,5% του ΑΕΠ. Προσθέτει ότι οι καθοδικοί κίνδυνοι για τις μακροοικονομικές και δημοσιονομικές προοπτικές παραμένουν σημαντικοί και σχετίζονται είτε με την ελλιπή είτε με την καθυστερημένη εφαρμογή των πολιτικών. Το δημόσιο χρέος είχε φτάσει στο 179% του ΑΕΠ στο τέλος του 2015, και δεν είναι βιώσιμο, τονίζεται.

Στην ανακοίνωση αποκαλύπτεται ότι οι περισσότεροι Εκτελεστικοί Διευθυντές συμφώνησαν με την αξιολόγηση των στελεχών του Ταμείου που ασχολούνται με την Ελλάδα και σημειώνει ότι μερικά μέλη του Δ.Σ. είχαν διαφορετικές απόψεις σχετικά με τη δημοσιονομική πορεία και τη βιωσιμότητα του χρέους.

Σύμφωνα με την ανακοίνωση, τα μέλη του Δ.Σ. επαίνεσαν τις ελληνικές αρχές για τη σημαντική οικονομική προσαρμογή και τη διόρθωση των ανισορροπιών από το 2010 και μετά, μέσω σημαντικών μεταρρυθμίσεων. Αναγνώρισαν επίσης ότι αυτή η προσαρμογή είχε ένα βαρύ τίμημα για την κοινωνία που, σε συνδυασμό με τα υψηλά ποσοστά φτώχειας και ανεργίας, συνέβαλαν στην επιβράδυνση της υλοποίησης των μεταρρυθμίσεων.

Τα μέλη του Δ.Σ. προέτρεψαν τις αρχές να επιταχύνουν την υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων για να εξασφαλιστεί μια επιστροφή σε υψηλότερη ανάπτυξη χωρίς αποκλεισμούς, αλλά και η βιωσιμότητα του χρέους.

Στην ανακοίνωση σημειώνεται ότι δεδομένου ότι ακόμα υφίστανται σημαντικοί καθοδικοί κίνδυνοι το Διοικητικό Συμβούλιο τόνισε ότι οι προσπάθειες πρέπει να επικεντρωθούν στη βελτίωση των δημόσιων οικονομικών, στην εξυγίανση των ισολογισμών και στην άρση των εμποδίων για την ανάπτυξη.

Τα περισσότερα μέλη του Δ.Σ. συμφώνησαν ότι δεν απαιτείται περαιτέρω δημοσιονομική εξυγίανση αυτή τη στιγμή από την Ελλάδα, με δεδομένη την εντυπωσιακή προσαρμογή η οποία αναμένεται να φέρει το μεσοπρόθεσμο πρωτογενές δημοσιονομικό πλεόνασμα στο περίπου 1,5% του ΑΕΠ, ενώ ορισμένοι διευθυντές τάχθηκαν υπέρ της καταγραφής πλεονάσματος 3,5% του ΑΕΠ μέχρι το 2018.

Σύμφωνα με την ανακοίνωση το Δ.Σ. του Ταμείου τάχθηκε υπέρ της εξισορρόπησης της δημοσιονομικής πολιτικής με διεύρυνση της φορολογική βάσης στη φορολογία εισοδήματος φυσικών προσώπων και τον εξορθολογισμό των συνταξιοδοτικών δαπανών, ώστε να δημιουργηθεί χώρος για στοχευμένη κοινωνική στήριξη προς ευπαθείς ομάδες με χαμηλότερους φορολογικούς συντελεστές.

Είναι σημαντικό ότι τα περισσότερα μέλη του Δ.Σ. ευνόησαν μια δημοσιονομικά ουδέτερη «επανεξισορρόπηση». Όμως μερικά μέλη θεώρησαν ότι οι μεταρρυθμίσεις θα μπορούσαν να στηρίξουν προσωρινά υψηλότερα πρωτογενή πλεονάσματα, υπό την προϋπόθεση ότι αυτά θα υλοποιηθούν μόλις το παραγωγικό κενό κλείσει, έτσι ώστε οι επιπτώσεις στην ανάκαμψη να ελαχιστοποιηθούν.

Τα μέλη του Δ.Σ. έκαναν έκκληση για ανανέωση των προσπαθειών για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και την αντιμετώπιση του μεγάλου επιπέδου των φορολογικών οφειλών. Ενθάρρυναν δε τις αρχές να ενισχύσουν τη φορολογική διοίκηση, να επικεντρωθούν στις προσπάθειες ελέγχου μεγάλων φορολογουμένων και να ενισχύσουν την εφαρμογή του πλαισίου κατά του ξεπλύματος χρήματος. Εκαναν επίσης έκκληση για μια συνολική αναδιάρθρωση του συστήματος ρύθμισης οφειλών με βάση την ικανότητα των οφειλετών να πληρώσουν και καλωσόρισαν τα σχέδια για τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου οργανισμού εσόδων.

Ακόμα, τα μέλη του Δ.Σ. τόνισαν την ανάγκη για μείωση των μη εξυπηρετούμενων δανείων για να υποστηριχτεί η πιστωτική επέκταση. Ενθάρρυναν δε τις αρχές να ενισχύσουν το νομικό πλαίσιο για την αναδιάρθρωση του ιδιωτικού χρέους, συμπεριλαμβανομένων του εξωδικαστικού μηχανισμού επίλυσης διαφορών, και να αξιοποιήσουν πλήρως το εποπτικό πλαίσιο, δίδοντας κίνητρα στις τράπεζες να θέσουν φιλόδοξους στόχους μείωσης των κόκκινων δανείων.

Τα μέλη του Δ.Σ. τόνισαν ότι η εξασφάλιση επαρκών κεφαλαίων είναι ζωτικής σημασίας για τη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα των τραπεζών. Υποστήριξαν δε όσο ταχύτερα γίνει πως η άρση των κεφαλαιακών περιορισμών στη βάση ενός χάρτη με συγκεκριμένα ορόσημα τόσο θα διασφαλιστεί η διατήρηση της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας με την εξασφάλιση επαρκούς ρευστότητας στο τραπεζικό σύστημα.

Τα μέλη του Δ.Σ. ενθάρρυναν τις ελληνικές αρχές να επιταχύνουν την εφαρμογή των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας. Αν και αναγνώρισαν ότι το βάρος της προσαρμογής έχει πέσει δυσανάλογα στους μισθωτούς υπογράμμισαν την ανάγκη να διατηρηθούν και να μην αντιστραφούν οι υφιστάμενες μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας και να συμπληρωθούν με επιπρόσθετες προσπάθειες προς την κατεύθυνση των ομαδικών απολύσεων σύμφωνα με τις βέλτιστες πρακτικές, το το άνοιγμα των υπολοίπων κλειστών επαγγελμάτων, την ενίσχυση του ανταγωνισμού και τη διευκόλυνση των επενδύσεων και των αποκρατικοποιήσεων.

Ακόμα, υπογράμμισαν την ανάγκη να διατηρηθεί και να διασφαλιστεί η ακεραιότητα των στατιστικών πληροφοριών και των στατιστικών συστημάτων.

Τα περισσότερα μέλη του Δ.Σ. θεώρησαν ότι παρά τις τεράστιες θυσίες της Ελλάδας και την γενναιόδωρη υποστήριξη των Ευρωπαίων εταίρων θα απαιτηθεί περαιτέρω ελάφρυνση για την αποκατάσταση της βιωσιμότητας του χρέους. Τόνισαν δε την ανάγκη αυτή η ανακούφιση χρέους να συνδεθεί με ρεαλιστικές παραδοχές σχετικά με την ικανότητά της Ελλάδας να παράγει συνεχή πλεονάσματα και μακροπρόθεσμη ανάπτυξη. Οι διευθυντές υπογράμμισαν, ωστόσο, ότι η ελάφρυνση του χρέους θα πρέπει να συμπληρωθεί με την ισχυρή εφαρμογή πολιτικών για την αποκατάσταση της ανάπτυξης και της βιωσιμότητας.

Στην ανακοίνωση αναφέρεται ότι η επόμενη έκθεση του άρθρου 4 για την ελληνική οικονομία αναμένεται σε 12 μήνες.

Σε ό,τι αφορά το πρόγραμμα του 2012, τα μέλη του Δ.Σ. επικρότησαν την εκ των υστέρων αξιολόγηση του δανειακού προγράμματος του ΔΝΤ με την Ελλάδα της περιόδου 2012-16. Σε γενικές γραμμές συμφώνησαν ότι η αξιολόγηση παρείχε μια χρήσιμη βάση για τη συζήτηση των διδαγμάτων από το εν λόγω πρόγραμμα.

Τα μέλη του Δ.Σ. τόνισαν τη σημασία της ανάπτυξης ρεαλιστικών προβλέψεων και στόχων, τη σημασία εξασφάλισης επαρκούς χρηματοδότησης και ελάφρυνσης του χρέους, και την ανάληψη μιας δημοσιονομικής προσαρμογής με μέτρα υψηλής ποιότητας και με ένα ρυθμό συνεπή με την ικανότητα εφαρμογής των μέτρων από τη χώρα, και με την υιοθέτηση μιας αλληλουχίας διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων με βάση την ισχυρή ιδιοκτησία του προγράμματος.

ΑΠΕ-ΜΠΕ

Αλέξης Τσίπρας: «Η αβεβαιότητα θα τελειώσει»

Δήλωση του πρωθυπουργού από την Κουμουνδούρου.

«Η αβεβαιότητα θα τελειώσει» διαβεβαίωσε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας μιλώντας σε δημοσιογράφους, βγαίνοντας τη Δευτέρα από τα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ στην πλατεία Κουμουνδούρου. Είχε προηγηθεί σύσκεψη με συνεργάτες του.

Νωρίτερα, σύμφωνα με το in.gr, ο υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής Νίκος Παππάς, μιλώντας στον Real εξέφρασε αισιοδοξία ότι η αξιολόγηση θα κλείσει στο Eurogroup της 20ής Φεβρουαρίου.

«Είμαστε αισιόδοξοι ότι στις 20 Φεβρουαρίου αυτό το πράγμα θα κλείσει και θα μπορέσουμε να σταθεροποιήσουμε την χώρα» ανέφερε και συμπλήρωσε πως «όλες οι πλευρές έχουν συνειδητοποιήσει ότι δεν ευνοεί κανένα» να έχουμε συνέχιση των διαπραγματεύσεων μέχρι το καλοκαίρι.

Ερωτηθείς κατά πόσο η κυβέρνηση θεωρεί ότι η συμφωνία μπορεί να κλείσει, με το ΔΝΤ να παραμένει σε ρόλο τεχνικού συμβούλου, ο κ. Παππάς απάντησε: «Ακριβώς. Και θεωρώ ότι ακόμα και σε κύκλους πέραν της κυβερνητικής πλειοψηφίας αυτό έχει αρχίσει να γίνεται κατανοητό».

Die Welt: «Γιατί το πόκερ του Σόιμπλε με το ΔΝΤ μπορεί να γίνει επικίνδυνο»

H γερμανική εφημερίδα Die Welt, γράφει για την διάσταση απόψεων μεταξύ Βερολίνου και ΔΝΤ σχετικά με το ελληνικό πρόγραμμα δανεισμού και τη βιωσιμότητα του χρέους...

 

Στη διάσταση απόψεων μεταξύ Βερολίνου και ΔΝΤ σε ό,τι αφορά το ελληνικό πρόγραμμα δανεισμού και τη βιωσιμότητα του χρέους επανέρχεται η εφημερίδα Die Welt και με ανάλυση στην ηλεκτρονική της έκδοση επιχειρεί να εξηγήσει «γιατί το πόκερ του Σόιμπλε με το ΔΝΤ μπορεί να γίνει επικίνδυνο». Ο αρθρογράφος σημειώνει ότι «η Αθήνα θα χρειαστεί το καλοκαίρι φρέσκο χρήμα για την εξυπηρέτηση του χρέους. Η (σ.σ. ελληνική) κυβέρνηση αρνείται ακόμη να εκπληρώσει τους όρους των δανειστών. Παρατηρητές φοβούνται μια νέα αντιπαράθεση με το Βερολίνο».

Το δημοσίευμα επισημαίνει ότι ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε «παραμένει σκληρός» έναντι της Αθήνας ζητώντας πρωτογενή πλεονάσματα της τάξης του 3,5% κατά προτίμηση για 10 χρόνια με τη λογική, όπως επισημαίνει ο συντάκτης, ότι «όσο πιο μεγάλο το χρονικό διάστημα τόσο μικρότερες θα είναι οι πρόσθετες χρηματοδοτικές ανάγκες της Αθήνας». Ωστόσο, όπως σημειώνει η Welt, «στην πραγματικότητα όλοι οι εμπλεκόμενοι γνωρίζουν ότι η Ελλάδα δεν θα είναι σε θέση να επιτύχει τόσο υψηλό πρωτογενές πλεόνασμα για τόσο μεγάλο διάστημα».

Η Welt εκτιμά ότι είναι πιθανό η Γερμανία να πρέπει να εγκρίνει κάποιας μορφής ελάφρυνση του ελληνικού χρέους. «Αυτό που ενδιαφέρει τον Σόιμπλε είναι το ύψος της και το χρονικό σημείο που θα συμβεί. Γι' αυτό και παίζει εδώ και μήνες πόκερ με το ΔΝΤ». Όπως σημειώνει το δημοσίευμα, «κορυφαίοι εκπρόσωποι του ΔΝΤ έχουν επισημάνει επανειλημμένα ότι οι μεταρρυθμίσεις που απαιτεί το Βερολίνο δεν είναι ρεαλιστικές μακροπρόθεσμα και υπερβαίνουν τις δυνατότητες της Ελλάδας».

Οι ισχυρισμοί Σόιμπλε και η έκθεση της βουλής

«Το περιβάλλον του Σόιμπλε παραπέμπει στο ό,τι δεδομένης της αβεβαιότητας κανείς δεν σκέφτεται να πετάξει την Ελλάδα εκτός νομισματικής ένωσης»

Όπως σχολιάζει ο αρθρογράφος, «πάντως το πόκερ του Σόιμπλε δεν είναι εντελώς ακίνδυνο. Επειδή αν ο Τσίπρας, αντίθετα με ό,τι φαίνεται τώρα, δεν θα υποχωρήσει (σ.σ. στις απαιτήσεις του Βερολίνου) η κρίση θα αναζωπυρωθεί όπως το καλοκαίρι πριν από δύο χρόνια. Σε αντίθεση όμως με το 2015 η Γερμανία βρίσκεται λίγο πριν από τις ομοσπονδιακές εκλογές. Και αν η Ελλάδα δεν υποχωρήσει μέχρι τότε και δεν εφαρμόσει άλλες μεταρρυθμίσεις, ενδέχεται ο Σόιμπλε να αναγκαστεί να δείξει τα φύλλα του. Χωρίς κάποια συμφωνία με την Ελλάδα το ΔΝΤ θα έμενε εκτός του τρέχοντος προγράμματος. Και τότε θα πρέπει ο Σόιμπλε να αποφασίσει εάν θα συστήσει στην ομοσπονδιακή βουλή τόσο κοντά στις εκλογές να εγκρίνει ένα νέο πακέτο βοήθειας χωρίς το ΔΝΤ ως εγγυητή των δεσμεύσεων λιτότητας. Ή εάν θα αποτολμήσει μια δεύτερη προσπάθεια για Grexit, παρά την αβέβαιη παγκόσμια πολιτική κατάσταση με τα βάρη λόγω Brexit και Ντόναλντ Τραμπ».

Ωστόσο, όπως επισημαίνει το δημοσίευμα, «το περιβάλλον του Σόιμπλε παραπέμπει στο ό,τι δεδομένης της αβεβαιότητας, κανείς δεν σκέφτεται να πετάξει την Ελλάδα εκτός νομισματικής ένωσης. Αυτό θα είχε υπερβολικό ρίσκο, οι συνέπειες είναι απρόβλεπτες».

Η Süddeutsche Zeitung αναφέρεται με σύντομο άρθρο σε γνωμοδότηση της επιστημονικής υπηρεσίας της γερμανικής βουλής, που κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δεν χρειάζεται οπωσδήποτε άμεσα νέα απόφαση του κοινοβουλίου εάν αποχωρήσει το ΔΝΤ από το ελληνικό πρόγραμμα, σε αντίθεση με τα όσα υποστηρίζει ο γερμανός υπουργός Οικονομικών. Όπως σχολιάζει η εφημερίδα του Μονάχου, «ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε απειλείται με ήττα στη διαμάχη γύρω από το δανειακό πρόγραμμα της Ελλάδας. Ο υπουργός Οικονομικών, διδάκτωρ Νομικής, αρέσκεται να χρησιμοποιεί στη συζήτηση που αφορά τη δανειακή βοήθεια ειδικές νομικές γνώσεις προκειμένου να καταστήσει τα επιχειρήματά του τόσο σημαντικά ώστε τα αντεπιχειρήματα να μοιάζουν ανώφελα. Ο χριστιανοδημοκράτης πολιτικός ισχυρίζεται ότι το τρέχον τρίτο πρόγραμμα δανεισμού στην πράξη τελειώνει αυτομάτως σε περίπτωση που το ΔΝΤ δεν συμμετάσχει σε αυτό», υπενθυμίζει η SZ, επισημαίνοντας όμως ότι η γνωμοδότηση της βουλής διαψεύδει τον ισχυρισμό του Σόιμπλε. Όπως επισημαίνει τέλος το δημοσίευμα, «το πρόγραμμα θα μπορούσε θεωρητικά να συνεχιστεί ?κάτι που ενδέχεται όμως να απορρίψει η Χριστιανική Ένωση (CDU/CSU). Πολλοί βουλευτές είχαν εγκρίνει την παροχή βοήθειας επειδή ο Σόιμπλε είχε υποσχεθεί ότι το ΔΝΤ θα συμβάλει οικονομικά».
ΑΠΕ-ΜΠΕ

Στη Νίκαια η ώρα των αποφάσεων για πανελλαδική κλιμάκωση των αγροτικών κινητοποιήσεων

Για το μέλλον των κινητοποιήσεών τους αποφασίζουν οι αγρότες της Θεσσαλίας αλλά και ολόκληρης της Ελλάδας, που θα συμμετέχουν στην πανελλαδική συνάντηση που θα γίνει αύριο στις 12 το μεσημέρι στη Νίκαια...

Στην αυριανή σύσκεψη, ύστερα από κάλεσμα για πανελλαδικό συντονισμό της Πανελλαδικής Επιτροπής των μπλόκων, σύμφωνα με πληροφορίες του ΑΠΕ-ΜΠΕ, αναμένεται να συμμετέχουν αγρότες που εκπροσωπούν μπλόκα από όλη σχεδόν την Ελλάδα, δηλαδή από Κρήτη, Μακεδονία, Έβρο, Θεσσαλία, Ήπειρο, Πελοπόννησο κτλ.

Αξίζει να σημειωθεί πως στόχος των αγροτών είναι να υπάρξει κοινός συντονισμός, όλων των μπλόκων, ενώ αναμένεται να βρεθούν τρόποι για την κλιμάκωση της πανελλαδικής αγροτικής κινητοποίησης, ενίσχυση των υπαρχόντων μπλόκων, αλλά και να πραγματοποιηθούν νέες μορφές κινητοποιήσεων έξω από εφορίες, υποκαταστήματα του ΕΛΓΑ, του ΟΓΑ κτλ.

Να σημειωθεί πως σε ενίσχυση του μπλόκου της Νίκαιας προχώρησαν οι αγρότες από το μπλόκο στο Γερακάρι, που εδώ και δεκατρείς μέρες βρίσκονται στο δρόμο.

Οι αγρότες μετέφεραν τα τρακτέρ τους και τις δυνάμεις στη Νίκαια, με στόχο να γίνει πιο δυναμικό το μπλόκο, όπως ανέφεραν στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ενώ θα συμμετέχουν στην πανελλαδική σύσκεψη που θα πραγματοποιηθεί αύριο.

Υπενθυμίζεται, πως παραμένει και ενισχύεται το κεντρικό μπλόκο της Νίκαιας στο οποίο συμμετέχουν αγρότες από Λάρισα, Τρίκαλα και Καρδίτσα.

Οι αγρότες στο σημείο κρατούν κλειστό επ' αόριστον το ρεύμα προς Αθήνα της εθνικής οδού Αθηνών-Θεσσαλονίκης, ενώ και στον κόμβο του Πλατυκάμπου οι αγρότες έχουν αποκλείσει το ρεύμα προς Θεσσαλονίκη.

Μπλόκα υπάρχουν επίσης στο Δαμάσι, αλλά και στον κόμβο Αργυροπουλίου, όπου οι αγρότες τις απογευματινές ώρες προχωρούν σε αποκλεισμό της εθνικής οδού Λάρισας-Κοζάνης. Ακόμη στα Φάρσαλα, και στη Ραχούλα με τους αγρότες να έχουν αποκλείσει την παλαιά εθνική οδό Αθηνών-Θεσσαλονίκης και το δρόμο Λάρισας-Τρικάλων.

πηγή: ΑΜΠΕ

Γιάννης Στουρνάρας: «Θα ήταν εξαιρετικά ατυχές και επιζήμιο να εγκαταλειφθεί τώρα η προσπάθεια...»

Ο Γιάννης Στουρνάρας μιλώντας στη Βουλή κατά την παρουσίαση του βιβλίου «το Δημόσιο Χρέος της Ελλάδος» απέδωσε την αποτυχία των Μνημονίων να βγάλουν τη χώρα από την κρίση στην «αδυναμία μας να αντιπαρατεθούμε στα λίγα μεγάλα και πολλά μικρά συμφέροντα, τα οποία αντιτάχθηκαν στις μεταρρυθμίσεις...

Για «θεαματική δημοσιονομική βελτίωση» μίλησε ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος Γιάννης Στουρνάρας, για να υπερτονίσει την ανάγκη να μην εγκαταλειφθεί τώρα η προσπάθεια. Στέλνοντας από την πλευρά του ένα μήνυμα προς το εσωτερικό αλλά και το εξωτερικό, όπως διευκρίνισε ο ίδιος, «θα ήταν εξαιρετικά ατυχές και επιζήμιο να εγκαταλειφθεί τώρα η προσπάθεια, καθώς έχει καλυφθεί το 90% της απαιτούμενης δημοσιονομικής προσαρμογής».

Ο Γιάννης Στουρνάρας, σύμφωνα με τον ιστοχώρο dikaiologitika.gr, μιλώντας στη Βουλή κατά την παρουσίαση του βιβλίου «το Δημόσιο Χρέος της Ελλάδος» απέδωσε την αποτυχία των Μνημονίων να βγάλουν τη χώρα από την κρίση στην «αδυναμία μας να αντιπαρατεθούμε στα λίγα μεγάλα και πολλά μικρά συμφέροντα, τα οποία αντιτάχθηκαν στις μεταρρυθμίσεις και ευνόησαν τη διαιώνιση διαρθρωτικών αποκλίσεων, που περιόρισαν την αποτελεσματικότητα της οικονομικής πολιτικής, σε τομείς όπως οι επενδύσεις, η φορολογία, το ασφαλιστικό, η απελευθέρωση των αγορών, ο εκσυγχρονισμός του δημόσιου τομέα και, τελικά, η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και ο ταχύς αναπροσανατολισμός της παραγωγής στις διεθνείς αγορές». 

Ο ίδιος υποστήριξε ότι η βιωσιμότητα του Δημόσιου Χρέους μπορεί να επιτευχθεί καλύτερα με μείωση των επιτοκίων παρά με αύξηση των πρωτογενών πλεονασμάτων. Υπογράμμισε δε ότι σε κάθε περίπτωση αναγκαία κρίνεται η υλοποίηση των μεσοπρόθεσμων μέτρων για το Χρέος που απεφάσισε το Eurogroup. 

dikaiologitika.gr

Γιώργος Χουλιαράκης: Μόνιμη «επισκόπηση» δαπανών 

Μιλώντας στη ίδια εκδήλωση ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Γ. Χουλιαράκης υποστήριξε ότι την κύρια ευθύνη ευθύνη για την κατάσταση στη χώρα τη φέρουν τα μνημόνια. 

Σε ότι αφορά το χρέος είπε ότι με την απόφαση του Eurogroup αλλά και την εφαρμογή των μεσοπρόθεσμων μέτρων ανοίγει ένας διάδρομος για να γίνει το χρέος ελκυστικό, ενώ διευκολύνεται η έξοδος της χώρας από την κρίση. Ο ίδιος αναφέρθηκε στον μόνιμο μηχανισμό ελέγχου δαπανών που από φέτος θα εφαρμοστεί σε όλα τα υπουργεία. Στόχος είναι να περικοπούν οι όποιες σπατάλες γεγονός που θα συμβάλλει στην αποκατάσταση της αξιοπιστίας των δημοσιονομικών θεσμών της χώρας. 

Κωστής Ζατζηδάκης: «Η χώρα έχει μετατραπεί σε χώρα β κατηγορίας»

Από την πλευρά του ο αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Κωστής Χατζηδάκης τάχθηκε υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων και των μεταρρυθμίσεων. 

Προειδοποίησε ότι αν η χώρα δεν βγει γρήγορα στις αγορές «είναι ενδεχόμενο η κυβέρνηση να ζητά ένα τέταρτο μνημόνιο και οι δανειστές να μην το δίνουν». 

Υποστήριξε ότι με την αδιέξοδη ασκούμενη κυβερνητική πολιτική η χώρας μας έχει μετατραπεί σε χώρα β κατηγορίας και εξέφρασε την άποψη ότι αν δεν αλλάξουμε πλεύση δεν θα έχουμε όφελος ακόμα και αν υπάρξει δραστική μείωση του χρέους. 

Ζήτησε, όπως και ο Γιάννης Στουρνάρας, λιγότερους φόρους και δημόσιες δαπάνες και περισσότερες ιδιωτικές επενδύσεις και μεταρρυθμίσεις. 

Ο Παν. Καζάκος ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών ο οποίος είναι ένας εκ ων συγγραφέων του βιβλίου, επεσήμανε ότι το πρόβλημα του Ελληνικού Χρέους είναι κατά βάση πολιτικό. Σε κάθε περίπτωση υποστήριξε ότι θα πρέπει να αποφευχθεί η χρεοκοπία και η έξοδος της χώρας από την ευρωζώνη. Εκτίμησε ότι διεξάγεται μια πολιτική διένεξη μεταξύ των φορέων που εμπλέκονται. 

Τέλος, ο Παν.Λιαργκόβας συντονιστής του γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή πρότεινε στην Συνταγματική αναθεώρηση να θεσμοθετηθεί ένα ανώτατο όριο για το Δημόσιο Χρέος.

Μάριο Ντράγκι: Υπάρχει σημαντική πρόοδος στην Ελλάδα, έχουν γίνει σημαντικές αλλαγές

Την άποψη της ΕΚΤ ότι η Ελλάδα έχει σημειώσει σημαντική πρόοδο, εξέφρασε ο πρόεδρος της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι, μιλώντας στην επιτροπή οικονομικών και νομισματικών υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σήμερα στις Βρυξέλλες...

Απαντώντας σε ερώτηση του ευρωβουλευτή της ΝΔ, Γιώργου Κύρτσου, ο πρόεδρος της ΕΚΤ είπε ότι τα σημεία στα οποία «κολλάει» η διαπραγμάτευση για την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης είναι τα εξής:

Πρώτον, εκτιμάται ότι για να υπάρξει θετική αξιολόγηση της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους θα πρέπει να επιτευχθεί 3,5% του ΑΕΠ πρωτογενές πλεόνασμα για αρκετά μακρά χρονική περίοδο. 

Δεύτερον, ο Μ. Ντράγκι είπε ότι η διαπραγμάτευση «κολλάει» στην κάλυψη του δημοσιονομικού χάσματος το 2018 και σε κάποιες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, μεταξύ των οποίων είναι οι μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας, στη δικαιοσύνη και στην ενέργεια. 

Παράλληλα, ο Μ. Ντράγκι υπογράμμισε ότι κατά την άποψη της ΕΚΤ, είναι σημαντικό το ζήτημα της διαχείρισης των μη εξυπηρετούμενων δανείων.

Εξάλλου, ο Μ. Ντράγκι απαντώντας σε ερώτηση του ευρωβουλευτή του ΚΚΕ, Σ. Ζαριανόπουλου ανέφερε ότι είναι σημαντικό να υπάρξουν μέτρα για την επιτάχυνση της απορρόφησης των ανέργων και ότι το είδος των μέτρων βρίσκεται υπό διαπραγμάτευση για την ολοκλήρωση της β’ αξιολόγησης.

H πόλωση «πουλάει»

«Kάθε φορά που οι «δανειστές» μας απειλούν με καινούργιο «μνημόνιο» και εκβιάζουν με Grexit, δεν βρίσκουν απέναντί τους ένα πολιτικό σύστημα ενωμένο σε σφιγμένη γροθιά, αλλά μανιακούς της εξουσίας που μαλλιοτραβιούνται σαν μικρονοϊκές κυράτσες...», γράφει στην σημερινή του επιφυλλίδα ο Χρήστος Γιανναράς, στιγματίζοντας την "ανικανότητα και ευτελισμό" του πολιτικού συστήματος και την "πρακτική αντιπαλότητα" που καλλιεργείται στην πολιτική αρένα...

επιφυλλίδα του Χρήστου Γιανναρά (*)

Μ​​ε τα μέτρα της κοινής λογικής και διάθεση αισιόδοξη, θα μπορούσαμε ίσως να συμπεράνουμε ότι η ελλαδική κοινωνία επέδειξε, τα τελευταία είκοσι χρόνια, σημάδια παρήγορης πολιτικής ωριμότητας. Σε πείσμα της πανθομολογούμενης και βασανιστικής για όλους ανικανότητας και ευτελισμού του πολιτικού μας συστήματος. Σε πείσμα και της μεθοδικής προσπάθειας για την εξηλιθίωση του ελλαδικού πληθυσμού.

(Δεν είναι σχήμα λόγου να μιλάμε για μεθοδική προσπάθεια εξηλιθίωσης, ούτε συνωμοσιακό ανάλογο του «ψεκασμού». Πρόκειται για τη λειτουργική προϋπόθεση του εμπορευματικού χαρακτήρα των MME. Για την προκλητικά προφανή ορθολογική μεθόδευση καταστροφής της προφορικής και γραπτής γλώσσας στο ελλαδικό σχολειό. Για την ανεμπόδιστη εξάρθρωση και διαστροφή της στο πανεπιστήμιο, στο δικαστήριο, στο κοινοβούλιο. Γίνεται κατάδηλη η μεθοδική εξηλιθίωση και με τον αποκλεισμό της λογικής του δημοσίου συμφέροντος από τη λειτουργία του συνδικαλισμού, του τραπεζικού συστήματος, των εργολαβιών και προμηθειών του Δημοσίου).

Mε δεδομένη λοιπόν και πασίδηλη την προσπάθεια εξηλιθίωσης, κάποια ελάχιστα δείγματα υγιών αντιδράσεων της ελλαδικής κοινωνίας στον εξευτελιστικό βιασμό της αξίζει να προσεχθούν και να προβληθούν εμφατικά:

Oι δημοσκοπήσεις συνεχίζουν να δείχνουν ότι οι ψηφοφόροι στην Eλλάδα έχουν καθηλώσει το ΠAΣOK (παρά τις χαμαιλεοντικές μετονομασίες του) σε μονοψήφιο ποσοστό εκλογικής προτίμησης. Aπό τον εικοσαετή θρίαμβο, την αναιδέστατη ασυδοσία, την οργιώδη καταλήστευση του κοινωνικού χρήματος και των πακτωλών για τη σύγκλιση με τις ευρωπαϊκές οικονομίες, τώρα η κατακόρυφη πτώση στην ντροπή της πολιτικής ανυπαρξίας ή του ευτελισμένου γκρουπούσκουλου λειτουργεί σίγουρα ως νέμεση. Mε το πρώτο τη τάξει από τα στελέχη του στη φυλακή, φυγάδες από το κοινωνικό προσκήνιο τους άλλοτε ηρακλείς της «αλλαγής» και σπιθαμιαίους τους διαδοχικούς διεκδικητές της ηγεσίας του, οδεύει το ΠAΣOK προς την πληρέστερη απογύμνωση ειδωλοποιημένης απάτης που γνώρισε η σύγχρονη Eλλάδα.

Aνάλογα θεαματική είναι η μεταχείριση και της «προοδευτικής» Aριστεράς από την ελλαδική κοινωνία. Bέβαια, οι δικές της δύο (και με το δημοψήφισμα του Iουλίου 2015, τρεις) εκλογικές επιτυχίες δεν σήμαιναν πλειοψηφική συναίνεση των ψηφοφόρων στον κοσμοθεωρητικό μηδενισμό και αμοραλιστικό διεθνισμό της μαρξιστικής ξιπασιάς των εν Eλλάδι καπήλων του κοινωνιοκεντρικού οράματος. H «θυσιαστική Aριστερά», που σημάδεψε σαν πεφταστέρι την ιστορία του ελλαδικού κρατιδίου για κάποιο διάστημα, ήταν άνθρωποι με αγνό πατριωτισμό και λάμπουσα ανιδιοτέλεια, αγνοούσαν παντελώς τις αναλύσεις του Mαρξ και τον Iστορικό Yλισμό, στρατεύονταν στο όραμα για κοινωνική δικαιοσύνη και ανθρωπιά – «να απολαμβάνουν όλοι τα δώρα του Θεού, ανάλογα με τον κόπο τους».

Aυτή την Aριστερά δεν την κατάλαβαν ποτέ οι ηγεσίες των εισαγόμενων και τηλεκατευθυνόμενων «κινημάτων» τόσο του μεταπρατικού «σοσιαλισμού» ή «κομμουνισμού» όσο και της μιμητικής, πιθηκίζουσας την Eυρώπη «Δεξιάς». O λαός στον εισαγόμενο «αριστερισμό» έδινε πάντοτε μονοψήφιο ποσοστό εκλογικής προτίμησης. Aνέβασε ξαφνικά τον συνονθυλευματικό (ιδεολογική κουρελού) ΣYPIZA από το 4,5% στο 27%, αλλά από θυμό και για να τιμωρήσει την ανικανότητα και τον αμοραλισμό της τραγελαφικής συγκυβέρνησης ΠAΣOK και N.Δ. Kαι σήμερα δημοσκοπούμενος επιστρέφει (υποτίθεται) και πάλι στη N.Δ. Tείνει δηλαδή να παγιωθεί το φαινόμενο: να ψηφίζει ο λαός το ίδιο κόμμα που τον αηδίαζε ανυπόφορα στις προηγούμενες εκλογές, προκειμένου να απαλλαγεί από το κόμμα που ανυπόφορα τον αηδιάζει σήμερα.

Eίναι περισσότερο από φανερό ότι ο λαός εμφανίζει κάποιες πιθανές, ίσως ελάχιστες ενδείξεις πολιτικής ωριμότητας: Eίναι διαλλακτικός, δεν έχει πεισματικές εμμονές, γινάτι, φανατισμό, τυφλή προκατάληψη, τολμάει όλους, και τους πιο ακραίους ή και μισοπάλαβους, να τους δοκιμάσει. Eνώ τα κόμματα αρνούνται κάθε ευλυγισία ή μετριοπάθεια, κάθε ενδεχόμενο συνεργασίας και συνεννόησης, την ώρα που η καταστροφή της χώρας είναι δεδομένη, εφιαλτική και πασιφανώς κομματικό κακούργημα.

Kάποιος λοιπόν, μέσα σε αυτόν τον εφιαλτικό παραλογισμό, πρέπει να πάρει το ρίσκο της ειλικρίνειας, να μιλήσει με την αποκοτιά της βουβής κοινής οδύνης, έτοιμος να λοιδορηθεί πιθανότατα. Eίναι ανάγκη να ακουστεί η φωνή όσων πιστεύουν, πιθανόν λαθεμένα όμως με ανιδιοτέλεια, ότι το εφιαλτικότερο στον σημερινό εφιάλτη δεν είναι η εξωφρενική ασυνέπεια και αλλαξοπροσωπία του ΣYPIZA, είναι η απουσία εναλλακτικής πρότασης. Πιστοποιούμε όλοι την ατολμία του ΣYPIZA να πολεμήσει την κοινωνική αδικία τη σαρκωμένη αναιδέστατα στο πελατειακό κράτος. Tην παραλυτική του ανικανότητα να υπηρετήσει την κοινωνική συνοχή στη βάση της αξιοκρατίας. Nα πατάξει την κυρίαρχη ανομία, την παντοδύναμη αγυρτεία, την ασύδοτη βία, τη μετάλλαξη του κοινωνικού περιθωρίου σε στρατό κατοχής και της ψυχανωμαλίας σε «αντάρτικο των πόλεων».

Aυτά όλα και άλλα ανάλογα πολλά γεννάνε απόγνωση, αλλά δεν είναι ο κυρίως εφιάλτης. Kυρίως εφιάλτης είναι η ολοκληρωτική ανυπαρξία αντιπρότασης με σοβαρό σχεδιασμό και ανθρώπους ικανούς να την πραγματώσουν. Στην αβουλία και ανικανότητα του ΣYPIZA, η N.Δ. αντιτάσσει την αδιάλλακτη επιθετικότητα του απλώς φανατισμένου: «Δεν είσαστε ικανοί για τίποτα, δεν μπορείτε να κυβερνήσετε, φύγετε να έρθουμε εμείς». Nοοτροπία, γλώσσα και πρακτικές a priori αντιπαλότητας προς το σήμερα, χωρίς όραμα ικανό να αλλάξει το αύριο.

Kάθε φορά που οι «δανειστές» μας απειλούν με καινούργιο «μνημόνιο» και εκβιάζουν με Grexit, δεν βρίσκουν απέναντί τους ένα πολιτικό σύστημα ενωμένο σε σφιγμένη γροθιά, αλλά μανιακούς της εξουσίας που μαλλιοτραβιούνται σαν μικρονοϊκές κυράτσες. Kάποιος πρέπει να ρισκάρει, να βροντοφωνάξει στη N.Δ. το πόση ζημιά της κάνουν, πόσο την εξευτελίζουν κάποιοι ηλεκτρονικοί ή έντυποι υπερασπιστές της. Aυτοί που πιστεύουν ότι πρέπει να ποντάρουν στα ένστικτα, γιατί «η πόλωση πουλάει»! Tο παιδαριώδες πείσμα στη ρήξη, στην a priori αντιπαλότητα, στην τυφλή μονομέρεια, όλα αυτά «πουλάνε».

Kάποιος να βεβαιώσει, με αγάπη και έγνοια, τον κ. Mητσοτάκη ότι ηγέτης θα αναδειχθεί, αν έχει πρόταση πολιτική και όχι απλώς διαχειριστική. Aν τολμήσει τομές και όχι μερεμέτια. Aν μπορεί να βεβαιώσει τον λαό ότι θα ρισκάρει βαθιές, επώδυνες τομές κοινωνικών μεταρρυθμίσεων: αμείλικτη διάλυση του πελατειακού κράτους, συνεπή αξιοκρατία, απόδοση δικαιοσύνης, συνδικαλισμό με κοινωνικές σκοποθεσίες, εξοβελισμό των κομματικών νεολαιών από τα πανεπιστήμια. O ταλαντούχος ηγέτης δεν ξεκινάει αγόρευση στη Bουλή τσιρίζοντας υστερικά «είσαι ψεύτης κ. Tσίπρα, είσαι ο χειρότερος πρωθυπουργός που γνώρισε η χώρα». H πόλωση είναι η καταφυγή των ατάλαντων.

«Λυπούμαι που δεν εξηγούμαι γλυκότερα», είπε ο Γιώργος Σεφέρης σε ανάλογη ώρα.

_________________________________________

(*) Ο Χρήστος Γιανναράς γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στα Πανεπιστήμια της Αθήνας, της Βόννης και της Σορβόννης. Επιφυλλιδογραφεί σε εφημερίδες παρεμβαίνοντας στην πολιτική και κοινωνική επικαιρότητα.

πηγή: yannaras.gr

Deutsche Welle: Στο «μικροσκόπιο» η ελευθεροτυπία στην Ελλάδα

Κινδυνεύει η ελευθερία του τύπου στη χώρα μας; Ή μήπως ευθύνεται η κρίση για την απαξίωση δημοσιογράφων και τον αφανισμό πολλών ΜΜΕ; Το ζήτημα απασχόλησε το διεθνές συνέδριο «Media Law Days» στη Γερμανία...

Στη Φραγκφούρτη το προσκλητήριο. Όχι τη γνωστή πρωτεύουσα του χρήματος, αλλά μία ταπεινή κωμόπολη στα χιονισμένα σύνορα με την Πολωνία, που φέρει το ίδιο όνομα. «Media Law Days» καλείται το διεθνές συνέδριο για το δίκαιο των ΜΜΕ που γίνεται για 14η χρονιά στο πανεπιστήμιο της πόλης, με την αρωγή της Εταιρίας για την Νοτιοανατολική Ευρώπη και πρωτεργάτη τον αεικίνητο καθηγητή Γιοχάνες Βέμπερλινγκ. O οποίος συν τοις άλλοις επανεκδίδει, μαζί με άλλους έγκριτους νομικούς, το περιοδικό Neue Justiz, αναβιώνοντας έναν παραδοσιακό τίτλο της Ανατολικής Γερμανίας. Γενική κινητοποίηση επικρατεί στο ακριτικό πανεπιστήμιο, καθώς λίγοι πρέπει να κάνουν πολλά για να πετύχει το στοίχημα της διοργάνωσης. «Κάπως έτσι άρχισε και το Νταβός» λέμε στον καθηγητή Βέρμπερλινγκ κι εκείνος γελάει δυνατά με τη φιλοφρόνηση.

Ελλάδα, Τουρκία, Ουγγαρία και Πολωνία στο επίκεντρο του φετινού συνεδρίου. Τα συνεχή δημοσιεύματα του γερμανικού τύπου για ελληνικά ΜΜΕ που αφανίζονται, δημοσιογράφους που αντιμετωπίζουν μηνύσεις και ρυθμιστικούς νόμους που καταλήγουν στο Συμβούλιο της Επικρατείας φέρνουν τη χώρα μας στο «μικροσκόπιο» των συνέδρων. Μήπως τη φέρνουν και στην ίδια μοίρα με την αποσυνάγωγη Ουγγαρία του Βίκτορ Όρμπαν; Σε τελική ανάλυση όχι, εκτιμούν οι συμμετέχοντες. Συνιστούν όμως επαγρύπνηση σε ζητήματα ευαίσθητα για την ελευθερία του τύπου.

Επίκαιρη αφορμή προβληματισμού αποτελεί το πιθανό «λουκέτο» σε μία ιστορική εφημερίδα, όπως ΤΟ ΒΗΜΑ. Ο Γιώργος Τζογόπουλος, πολιτικός επιστήμων και συνεργάτης του ΕΛΙΑΜΕΠ, τονίζει ότι «κατ΄αρχήν η επιβίωση μίας εφημερίδας δεν πρέπει να σχετίζεται με την ιστορία, αλλά κυρίως με την κατάρτιση ενός επιχειρηματικού σχεδίου, που εγγυάται τη βιώσιμη λειτουργία της και όχι τη δημιουργία μίας υπερχρεωμένης επιχείρησης. Και βέβαια αυτό δεν σχετίζεται με τους δημοσιογράφους, αλλά με τη διοίκηση της εφημερίδας».

Κάποιοι διερωτώνται, μήπως η συνταγματική κατοχύρωση της ελευθερίας του τύπου θεμελιώνει την υποχρέωση του κράτους να παρέμβει. Για να θέσουμε αντίστροφα το ερώτημα: συνιστά παραβίαση της ελευθερίας του τύπου η αποστασιοποίηση της πολιτείας; Και στη Γερμανία είχε γίνει παλαιότερα συζήτηση για ενδεχόμενη διάσωση της ιστορικής εφημερίδας Frankfurter Rundschau με πολιτική παρέμβαση. Ανακεφαλαιώνοντας ωστόσο τη γερμανική εμπειρία, ο καθηγητής Γιοχάνες Βέμπερλινγκ εκτιμά ότι «το κράτος δεν μπορεί να παρεμβαίνει για να διασφαλίζει τη βιωσιμότητα των ΜΜΕ. Δεν είναι αυτή η αποστολή του».

Κρατική παρέμβαση στις τηλεοπτικές συχνότητες;

O καθηγητής Γιοχάνες Βέμπερλινγκ

Εγκράτεια οφείλει να επιδεικνύει το κράτος και σε άλλους τομείς. Για παράδειγμα στην εκχώρηση τηλεοπτικών συχνοτήτων. Όταν τη σχετική διαδικασία υλοποιεί η ίδια η κυβέρνηση και όχι μία ανεξάρτητη αρχή, προκύπτει συνταγματικό κώλυμα, εκτιμούν οι περισσότεροι σύνεδροι στη Φραγκφούρτη. Ο πολιτικός επιστήμων Γιώργος Τζογόπουλος υποστηρίζει ότι «η ελληνική κυβέρνηση, με τον τρόπο που χειρίστηκε το θέμα, έκανε το δίκιο της άδικο. Ενώ δηλαδή χρειαζόταν να βάλει τάξη στο τηλεοπτικό τοπίο, βιάστηκε και προχώρησε με αντισυνταγματικό τρόπο, με αποτέλεσμα να χάσει τις εντυπώσεις και τελικά να παρατείνει το προηγούμενο καθεστώς». Στη Γερμανία πάντως, το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο έχει αποφανθεί εδώ και δεκαετίες ότι η απευθείας εκχώρηση τηλεοπτικής συχνότητας από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση αποτελεί παραβίαση της ελευθερίας του τύπου.

Στα «απόνερα» της διελκυστίνδας για τις τηλεοπτικές άδειες περιλαμβάνεται και η κωμική ιστορία που πέρασε στα χρονικά ως peruka gate. Πρόκειται για την «παρακολούθηση» του υπουργού Επικρατείας στη Ν. Υόρκη από δημοσιογράφους με περούκες και άλλα αξεσουάρ μεταμφίεσης, τα οποία μάλλον πρόδιδαν παρά απέκρυπταν την παρουσία τους. Οι δύο δημοσιογράφοι πιθανώς αναζητούσαν αποδείξεις για να ισχυριστούν ότι ο υπουργός κάνει βόλτα στην αγορά και όχι επαφές στα πλαίσια διάσκεψης του ΟΗΕ. Αποτελεί παραβίαση της ελευθερίας του τύπου η παραπομπή των «αδιάκριτων» στις αρχές;

Μία κάπως παρεμφερής υπόθεση απασχόλησε το ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο της Γερμανίας (BGH) με ενάγουσα τη Χάιντε Σιμόνις, πρώην πρωθυπουργό του κρατιδίου Σλέσβιχ Χόλσταιν. Λίγο μετά από εσωκομματική ανταρσία που οδήγησε στην παραίτησή της το 2005, η κ.Σιμόνις πήγε για ψώνια, με έναν φωτορεπόρτερ της Bild να την ακολουθεί κατά πόδας. Η θιγόμενη ζήτησε να της παραδοθούν οι φωτογραφίες, αλλά η δικαιοσύνη απεφάνθη ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση τα ψώνια δεν αποτελούν ιδιωτική υπόθεση. Και αυτό γιατί η κοινή γνώμη έχει δικαίωμα να γνωρίζει πώς αντιμετωπίζει την αποχώρησή της μία πρωθυπουργός. Όμως η ανοχή των δικαστών οφείλεται στο ιδιαίτερο πολιτικό βάρος της υπόθεσης. Κατά τα λοιπά, ο κανόνας στη νομική βιβλιογραφία είναι ότι η ελευθερία του τύπου δεν καλύπτει συμπεριφορές παρενοχλητικής παρακολούθησης.

Ανησυχία για συλλήψεις δημοσιογράφων

Τί γίνεται όμως στην περίπτωση που η εκτελεστική εξουσία καταφεύγει σε αγωγές εναντίον των εκπροσώπων του τύπου για συκοφαντική δυσφήμιση, οι οποίες μάλιστα μπορεί να έχουν ως αποτέλεσμα ακόμη και τη σύλληψή τους με τη διαδικασία του αυτόφωρου; Ο πολιτικός επιστήμων Γιώργος Τζογόπουλος εκφράζει την ανησυχία του για τις συλλήψεις δημοσιογράφων με βάση την ελληνική νομοθεσία. Το πρόβλημα, επισημαίνει, δεν είναι ότι οι πολιτικοί ενεργούν εκτός νόμου, γιατί ο σχετικός νόμος όντως υπάρχει. Το πρόβλημα είναι κυρίως ότι τα τελευταία χρόνια τα περιστατικά αυτά πολλαπλασιάζονται. Όπως επισημαίνει «ενώ ο νόμος αυτός εφαρμοζόταν και πριν από το 2015, στην περίπτωση του κ. Βαξεβάνη για παράδειγμα, μετά το 2015 έχουμε περισσότερα περιστατικά. Υπάρχουν πολιτικοί που κάνουν περισσότερη χρήση του νόμου σε σύγκριση με προηγουμένως. Πρέπει να δούμε αν χρειάζεται αναθεώρηση ο νόμος και αν είναι σκόπιμο ένας πολιτικός να κάνει χρήση αυτού του νόμου».

Το μεγαλύτερο μέρος των Media Law Days περιστράφηκε γύρω από τις ιδιαίτερα ανησυχητικές εξελίξεις στην Τουρκία, στην Ουγγαρία και στην Πολωνία. Ίσως η πιο ...πρωτότυπη από τις ουκ ολίγες προσπάθειες φίμωσης του τύπου διεθνώς, είναι ο νέος πολωνικός νόμος για την «προστασία του καλού ονόματος της χώρας». Σύμφωνα με τον καθηγητή Γιοχάνες Βέμπερλινγκ πρόκειται για απόπειρα ποινικοποίησης, αντίστοιχης με εκείνη που επιβάλλει η Τουρκία στους δημοσιογράφους για «δυσφήμηση της ‘τουρκοσύνης'». Με τη νέα νομοθεσία, η υπερσυντηρητική κυβέρνηση της Βαρσοβίας επιχειρεί ασυνήθιστες νομικές ακροβασίες, καθώς επεκτείνει σε επίπεδο κρατών την απόλυτη προστασία που προβλέπει το «δικαίωμα της προσωπικότητας» για τα φυσικά πρόσωπα. Προβλέπει μάλιστα όχι μόνο αστικές, αλλά και ποινικές συνέπειες. Επιπλέον δε, παραχωρεί στον ...εαυτό της το δικαίωμα να προσφεύγει, με βάση το πολωνικό δίκαιο, εναντίον ΜΜΕ που έχουν την έδρα τους στο εξωτερικό.

Γιάννης Παπαδημητρίου/DW
πηγή: Deutsche Welle