Αλαβάνος: Κάλεσμα σε ΛΑΕ και Πλεύση Ελευθερίας για την Αριστερή Συνεργασία

Σε ομιλία του στην εκδήλωση της ΛΑ.Ε. στο Ναύπλιο ο Αλέκος Αλαβάνος ανάφερε μεταξύ άλλων και τα εξής: «Ας γίνει λοιπόν μια δημόσια πρόσκληση προς τις ηγεσίες της ΛΑΕ και της Πλεύσης Ελευθερίας, κόμματα με μια σχετικά μεγαλύτερη επιρροή ή δικτύωση, που και τα δύο έχουν δημοσίως εκφράσει την θετική τους γνώμη σε σχέση με τη συνεργασία...»

Είναι πιστεύω μοναδική η ευκαιρία για τη συνεργασία των ριζοσπαστικών δυνάμεων που προτείνουν ένα εναλλακτικό πρόγραμμα ανασυγκρότησης έξω από τα πλαίσια της τρόικα. Για τρεις κυρίως παράγοντες.

Πρώτο, γιατί ποτέ ως τώρα δεν ήταν τόσο μεγάλη όσο σήμερα η πολύπλευρη κρίση της Ευρωπαϊκής Ένωσης συνολικά, και του ευρώ ειδικότερα, και η απαξίωσή της στη συνείδηση της κοινής γνώμης. Brexit, όξυνση της κρίσης στην Ιταλία και Πορτογαλία, μεταναστευτικό αδιέξοδο, μαζική ανασφάλεια, δημόσια περιφρόνηση από τον μέχρι τώρα ιερό σύμμαχο, τις ΗΠΑ του Τραμπ, απογοήτευση της μεσαίας τάξης, ακραία οργή των φτωχών και των ανέργων.

Δεύτερο, ποτέ στην Ελλάδα δεν είχε τόσο μεγάλη στήριξη η αμφισβήτηση του ευρώ, όσο σήμερα, περιλαμβάνοντας πλατύτατα στρώματα του πληθυσμού. Το θέμα του νομίσματος της Ελλάδας έχει γίνει το κύριο θέμα πολιτικής συζήτησης – κι όχι μόνο εντός συνόρων. Ποτέ, τα δύο ρεύματα υπέρ ή κατά του ευρώ, δεν ήταν τόσο κοντά.

Τρίτο, μόνο σε δύο περιπτώσεις το ενδεχόμενο της αποχώρησης της Ελλάδας από το ευρώ και τα καταστροφικά σχέδια της τρόικα ήταν τόσο στην επικαιρότητα στους διεθνείς αναλυτές και στον διεθνή τύπο, όσο σήμερα. Την εποχή των πλατειών και την εποχή του άτυχου δημοψηφίσματος. Χάθηκαν αυτές οι δύο, ας μη χαθεί και η τρίτη. 

Υπάρχουν από ορισμένους ενστάσεις σε σχέση με τη συνεργασία. Είναι τρεις κυρίως.

Πρώτη, ότι κάποιες δυνάμεις, όπως το Σχέδιο Β, θέτουν θέμα ευρώ, αλλά όχι άμεσα και Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι δυνάμεις αυτές όχι μόνο δεν θέτουν ούτε θέμα παραμονής στην Ε.Ε., αλλά σαφώς προειδοποιούν ότι θα έρθουμε σε σύγκρουση μαζί της, και πιστεύουν ότι τότε θα αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα. Αν η συνεργασία περιορισθεί μεταξύ των δυνάμεων που θέλουν την άμεση αποχώρηση από την Ε.Ε., θα υπάρξουν πάλι κάποιοι που θα θέλουν άμεση αποχώρηση από το ΝΑΤΟ, κι αν γίνει στη βάση και του ΝΑΤΟ, κάποιοι θα θέλουν άμεση αποχώρηση κι από τον ΟΟΣΑ, κι αν γίνει στη βάση και του ΟΟΣΑ κάποιοι θα θέλουν κι από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου. Και ούτω καθεξής. Δικαιολογίες για τα αδικαιολόγητα πάντα βρίσκονται.

Δεύτερη, η ενδελεχής εξέταση του ποινικού μητρώου και του ιατρικού φακέλου κάθε κόμματος και οργάνωσης. Σωστή ίσως, αλλά μόνο στις κρίσιμες επιλογές, γιατί ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλλέτω. Και για να είμαστε συγκεκριμένοι όσοι ήταν στον ΣΎΡΙΖΑ κι αποχώρησαν μετά την ακύρωση του δημοψηφίσματος και πριν το τρίτο μνημόνιο, δοκιμάσθηκαν και μάλιστα δοκιμάσθηκαν στην πυρά. Από εκεί και πέρα ο καθένας ας επιλέξει αν προτιμά να στρατολογήσει πέντε άτομα για αφισοκολλήσεις από κάποιον ανταγωνιστή του ή αν θέλει να συμβάλλει στη δημιουργία ενός μετώπου εκατοντάδων χιλιάδων.

Τρίτη, η φιλοδοξία κάποιων σχημάτων να εκλεγούν από μόνα τους στη Βουλή. Κι εδώ είναι θέμα επιλογής. Αν προτιμάς να διακινδυνεύσεις κι αν είσαι τυχερός να έχεις δέκα «δικούς» σου βουλευτές στη Βουλή ή να πρωταγωνιστήσεις στη δημιουργία μιας ισχυρότατης κοινοβουλευτικής μετωπικής παρουσίας που θα είναι το αντίπαλο δέος, δέος πραγματικό, στο μνημονιακό διασπασμένο στρατόπεδο. Το μάθημα δόθηκε με την ΛΑΕ και την κατάρτιση των συνδυασμών της στις τελευταίες εκλογές, κι ήταν πικρό για όλους.

Υπάρχουν όμως και τρείς λόγοι που δεν σηκώνει πια ούτε μέρα ούτε νύχτα καθυστέρησης. Μπροστά μας είναι η τελευταία ευκαιρία.

Πρώτος, η μαζική επίθεση των μαζικών μέσων ενημέρωσης, ολομέτωπη, συντονισμένη και ακραία, ενάντια στην άποψη του εθνικού νομίσματος. Κι όχι μόνο αυτών, αλλά και των κομμάτων και βουλευτών του συστήματος από ΝΔ μέχρι ΣΥΡΙΖΑ, και φορέων όπως ο ΣΕΒ. Κοινός παρονομαστής, η αναζωπύρωση του φόβου σε μια κοινωνία που αρχίζει να αναρρώνει  από τα τραύματα της εμπειρίας ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ του δημοψηφίσματος. Θέλουν να πνίξουν το μωρό, ένα παλλαϊκό αίσθημα που γεννιέται τις μέρες αυτές, μέσα στην κούνια του. Απέναντί τους δεν αρκούν μεμονωμένες φωνές, απαιτείται μια κοινή και ενωμένη αντίσταση.

Δεύτερος, η μεταστροφή της ακροδεξιάς, οσμιζόμενης την μεταστροφή της κοινωνίας, προς θέσεις υπέρ του εθνικού νομίσματος. Επιχειρεί να εισάγει τον δημαγωγικό ρατσιστικό λόγο της Λεπέν, στολισμένο με αντικαπιταλιστικές κορώνες για το νόμισμα, και στη χώρα μας. Το ισχυρότερο μέσο να κλείσει αυτός ο επικίνδυνος δρόμος είναι η ταχύτατη συγκρότηση ενός προοδευτικού λαϊκού μετώπου. Το λάθος του κενού που αφήνει η αριστερά, για να παρελάσουν οι φασίστες και το συγγενολόι τους, που έχει συμβεί στην Γαλλία, στην Βρετανία, στην Ιταλία, στη Γερμανία, στην Ολλανδία, ας μην επαναληφθεί και στην Ελλάδα.

Τρίτος, αυτή η σημερινή φουσκοθαλασσιά της κοινωνίας κατά της τρόικα και του ευρώ, ας μην εξαντληθεί, ας γίνει μια θαλασσοταραχή που θα συντρίψει όλα τα εμπόδια, για να δώσει τη θέση της σε μια γαλήνη για την επιβίωση και την ανασυγκρότηση του τόπου. Ο λαός χρειάζεται κατεπειγόντως μια υπεύθυνη, αξιόμαχη, ισχυρή, αποφασισμένη δύναμη, που θα τον στηρίξει, θα συμβάλλει ώστε να γίνει πεποίθηση αυτό που είναι στους περισσότερους ακόμη αμφιβολία, προβληματισμός, δισταγμός, αναζήτηση, και να μην εξατμισθεί. Οι διεσπαρμένες σήμερα αριστερές οργανώσεις, με τη συνεργασία στη βάση της διαφορετικότητας, να γίνουν αύριο, όχι μεθαύριο, ο άθραυστος πυρήνας ενός μεγάλου λαϊκού μετώπου. Οι βραχονησίδες να γίνουν Αρχιπέλαγος.

Ούτε μια μέρα καθυστέρηση, λοιπόν. Ούτε μια νύχτα.

Και για να είμαι σαφής και πρακτικός. Ας γίνει λοιπόν μια δημόσια πρόσκληση προς τις ηγεσίες της ΛΑΕ και της Πλεύσης Ελευθερίας, κόμματα με μια σχετικά μεγαλύτερη επιρροή ή δικτύωση, που και τα δύο έχουν δημοσίως εκφράσει την θετική τους γνώμη σε σχέση με τη συνεργασία. Το αόριστο, ας γίνει συγκεκριμένο. Ας δώσουν το εναρκτήριο λάκτισμα. Η γενική θετική διάθεση, ας γίνει άμεσες συναντήσεις για τη συνεργασία αυτών των δύο χώρων. Αν επιτευχθεί αυτό, θα λειτουργήσει ως μαγνήτης για πολλές, πολλές άλλες πολιτικές και κοινωνικές οργανώσεις, κινήσεις και πρωτοβουλίες.

Όσοι δεν επιθυμούν αυτή τη συνεργασία, τους χαρακτηρίζει η ανευθυνότητα. Κι όσοι θέλουν, αλλά δεν τα καταφέρνουν, τους χαρακτηρίζει η ανικανότητα. Δεν χρειαζόμαστε τίποτε από τα δύο. Παρά μόνο την αίσθηση της ιστορικότητας των στιγμών, το αίσθημα αλληλεγγύης και το χρέος προς τον λαό.-

Poll of polls της Καθημερινής: Πλήρης ανατροπή του πολιτικού σκηνικού

Ανάλυση πέντε δημοσκοπήσεων των Alco, Kapa Research, Metron Analysis, ΜRB και ΠΑΜΑΚ τον Ιανουάριο και Φεβρουάριο του 2017...

Με ποσοστό 11,6% προηγείται σήμερα η ΝΔ του ΣΥΡΙΖΑ στο «poll of polls», δηλαδή σε εκλογική πρόβλεψη που προκύπτει από το μέσο όρο των εκτιμήσεων των πέντε μεγαλύτερων δημοσκοπικών εταιρειών. Στον πίνακα που δημοσιεύει την Κυριακή η Καθημερινή αναδεικνύεται επίσης ότι το προβάδισμα της ΝΔ δεν οφείλεται μόνο στην κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και σε δική της άνοδο. 

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τα ποσοστά της «δημοσκόπησης των δημοσκοπήσεων» (τα ποσοστά προκύπτουν από το μέσο όρο εκτίμησης ψήφου των πέντε εταιρειών) η ΝΔ παίρνει 29,9%, ο ΣΥΡΙΖΑ 18,3%, η ΧΑ 8%, το ΚΚΕ 6,7%, η ΔΗΣΥ 6,5%, η ΕΚΕ 2,9%, οι ΑΝΕΛ 2,5%, Το Ποτάμι 2%, η Πλεύση Ελευθερίας 2,6%, η ΛΑΕ 1,2% 5,5% ψηφίζουν άλλο κόμμα, ενώ 13,9% των εκλογέων είναι αναποφάσιστοι. 

Παράλληλα, από τα δημοσκοπικά ευρήματα διαφαίνεται ότι το κόμμα του Κυριάκου Μητσοτάκη διεκδικεί με αξιώσεις την αυτοδυναμία όποτε κι αν διεξαχθούν οι εκλογές, καθώς της αρκεί να αποσπάσει την εμπιστοσύνη έστω του 1/3 των αναποφάσιστων (4,6% του 13,9% το οποίο θα προστεθεί στο 29,9%). 

Σημειώνεται ότι έγινε ανάλυση πέντε δημοσκοπήσεων των εταιρειών Alco, Kapa Research, Metron Analysis, ΜRB και ΠΑΜΑΚ τον Ιανουάριο και Φεβρουάριο του 2017, και σύγκριση με τις δημοσκοπήσεις των ίδιων εταιρειών την ίδια περίοδο πέρυσι 

Αναλυτικά στην Καθημερινή της Κυριακής που κυκλοφορεί σήμερα...

πηγή: skai.gr

Οι Νταβατζήδες

Ο νταβατζής ως «το πρόσωπο εμφανίζεται ως προστάτης ενός χώρου, συστήματος, επαγγελματικής ομάδας, κ.ά., αποκτώντας προσωπικά οφέλη από αυτά». Η λέξη νταβατζής είναι τουρκική (davaci) και συνώνυμες θεωρούνται οι λέξεις νταβάς, νταουτζής, αγαπητικός, μαστροπός και προαγωγός...

του Γιώργου Βάμβουκα (*)

Σύμφωνα με το Χρηστικό Λεξικό της Νεοελληνικής Γλώσσας (Ακαδημία Αθηνών) «νταβατζής είναι το πρόσωπο που εμφανίζεται ως προστάτης σε κάποιον χώρο, αντλώντας προσωπικό όφελος». Επίσης, το Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Γ. Μπαμπινιώτης) ορίζει τον νταβατζή ως «το πρόσωπο που παίρνει μέρος των χρημάτων που κερδίζει μια πόρνη με αντάλλαγμα την προστασία που της παρέχει». Το ίδιο Λεξικό ορίζει μεταφορικά τον νταβατζή ως «το πρόσωπο που εμφανίζεται ως προστάτης ενός χώρου, συστήματος, επαγγελματικής ομάδας, κ.ά., αποκτώντας προσωπικά οφέλη από αυτά». Η λέξη νταβατζής είναι τουρκική (davaci) και συνώνυμες θεωρούνται οι λέξεις νταβάς, νταουτζής, αγαπητικός, μαστροπός και προαγωγός.

Νταβατζιλίκι είναι η ιδιότητα και οι ασχολίες του νταβατζή. Το προαναφερθέν λεξικό της Ακαδημίας Αθηνών επισημαίνει, ότι, «κατ’ επέκταση το νταβατζιλίκι είναι κάθε μορφής προστασία που παρέχεται από ισχυρούς σε αδύναμους, με οικονομικά οφέλη για τους πρώτους». Επίσης, το λεξικό του Γεωργίου Μπαμπινιώτη αναφέρει ότι «το νταβατζιλίκι κατ’ επέκταση είναι το θράσος, το νταϊλίκι, οι παλληκαρισμοί και γενικά ότι συνθέτει τη συμπεριφορά του νταβατζή». Στην καθομιλουμένη, σε διάφορους επιχειρηματικούς, ακαδημαϊκούς, επαγγελματικούς και γενικότερα εργασιακούς χώρους, για τα πρόσωπα που έχουν την εξουσία ή για τα άτομα που σχηματίζουν ομάδα άσκησης εξουσίας προς ίδιον οικονομικό-κοινωνικό-πολιτικό όφελος, συχνά ακούγονται τέτοιες φράσεις, όπως “πουλάει νταβατζιλίκι”, “πληρώνουμε νταβατζιλίκι”, “πουλάνε νταβατζιλίκι”.

Το σύνολο των πιο έγκριτων και αξιολογότερων λεξικών, που χρησιμοποιούνται για παιδαγωγικούς και διδακτικούς σκοπούς, οδηγούν στην ουσιαστική διαπίστωση ότι οι λέξεις νταβατζής και νταβατζιλίκι βγήκαν έξω από το χαμαιτυπείο (πορνείο, οίκοι ανοχής) και χρησιμοποιούνται πλέον ευρέως σε κάθε χώρο κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής δραστηριότητας. Δηλαδή, σε χώρους που κάποιος νταβάς ή μια ομάδα νταβάδων πουλάνε νταβατζιλίκι, για τη λήψη οικονομικού οφέλους και γενικά για την άντληση της οποιασδήποτε μορφής κέρδους. Ο νταβατζής με την άσκηση εξουσίας μπορεί να αποσκοπεί στην οικονομική καταστροφή φυσικών προσώπων και επιχειρήσεων. Τις τελευταίες δεκαετίες στη συνείδηση πολλών πολιτών, οι νταβατζήδες συσχετίζονται με ένα στενό κύκλο προσώπων, που ελέγχουν όλους τους κρατικούς και τραπεζικούς μηχανισμούς παραγωγής οικονομικών πόρων. Οικονομικοί πόροι που μπαίνουν στις τσέπες και τους τραπεζικούς λογαριασμών των νταβάδων.

Πάμπολλα τα παραδείγματα που θα μπορούσαν να αναφερθούν. Όλα τους βγαλμένα από τη ζωντανή πραγματικότητα. Για παράδειγμα, ποιος έλληνας πολίτης δεν γνωρίζει ή δεν έχει ακούσει ότι υπάρχει ένα κλαμπ νταβατζήδων κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών, που παίρνουν όλα τα μεγάλα δημόσια έργα και αναλαμβάνουν τον πακτωλό των κρατικών προμηθειών. Αυτή η κλίκα των κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών έχουν ιδιωτικές τράπεζες, κανάλια πανελλαδικής εμβέλειας, πανάκριβα κότερα, υπερπολυτελείς βίλες, κ.λπ. Τα απόκτησαν όλα, με το χρήμα που ρέει στις τσέπες τους από το νταβατζιλίκι που πουλάνε αριστερά και δεξιά. Κλασική περίπτωση νταβάδων αποτελούν “κάποιοι μανδαρίνοι” του κρατικού μηχανισμού, που έχοντας τη δυνατότητα να ελέγχουν φυσικά πρόσωπα και επιχειρήσεις, δύνανται με τις ποινές που επιβάλλουν όχι μόνο να τους καταστρέψουν, αλλά αρκετούς εξ αυτών να τους οδηγήσουν στην αυτοκτονία.

Ελάχιστοι γραφειοκράτες του λαδώματος και της μίζας, με πολλούς και διαφόρους τρόπους ασκούν αφόρητες οικονομικές και ψυχολογικές πιέσεις σε έντιμους επιχειρηματίες και ελεύθερους επαγγελματίες, οδηγώντας τους στην οικονομική και οικογενειακή καταστροφή. Νταβατζιλίκι μέχρι θανάτου. Δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ στο νταβατζιλίκι που πωλείται στους πανεπιστημιακούς χώρους. Φήμες κάνουν λόγο για το νταϊλίκι που βίαια ασκείται από καθηγητές σε κάποιο μέλος ΔΕΠ (Διδακτικό Ερευνητικό Προσωπικό) χαμηλότερης βαθμίδας που δεν επιθυμούν την προαγωγή του και νταβατζιλίκι που εκδηλώνεται με την ιδιοποίηση των χρηματικών πόρων από μεταπτυχιακά και ερευνητικά προγράμματα από καθηγητές προαγωγούς. Ποιος θα μπορούσε να ξεχάσει το κύκλωμα των νταβατζήδων που δρούσε σε γνωστό ελληνικό πανεπιστήμιο, που με χρηματικούς πόρους του ΕΛΚΕ τα μέλη της σπείρας είχαν αποκτήσει μέχρι και φερράρι; Και ένα κουίζ: Πόσους αρχηνονούς και μεγαλονταβατζήδες έχουν αναθρέψει οι τρεις μεγάλες πολιτικές οικογένειες που μετά το 1955 κυβερνούν την Ελλάδα;

____________________________________ 

(*) Ο Γιώργος Βάμβουκας είναι Καθηγητής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών (πρώην ΑΣΟΕΕ). Είναι πτυχιούχος του Τμήματος Οικονομικής Επιστήμης του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Οικονομικός αναλυτής, Συγγραφέας, Αρθρογράφος...

kontranews.gr

Ναρκισσισμός, οικονομία και οικονομικές κρίσεις

Ο ναρκισσιστής λοιπόν είναι ένα άτομο χωρίς ηθικές αξίες και εάν ένα έθνος απαρτίζεται από άτομα που δεν έχουν ηθικές αξίες, τότε δεν μπορεί να είναι ένα έθνος που ενδιαφέρεται για την ελευθερία και την ισότητα όλων των μελών του....

της Φωτεινή Μαστρογιάννη (*)

O ναρκισσισμός θεωρείται από αρκετούς ακαδημαϊκούς ως αιτία της οικονομικής κρίσης. Πολλά πανεπιστήμια περιωπής έχουν κατηγορηθεί ότι αποτελούν εκτροφεία ναρκισσιστών ηγετών οι οποίοι πυροδότησαν με τις ενέργειές τους την κρίση. Δεν είναι όμως μόνο τα πανεπιστήμια αλλά και οι ίδιες οι επιχειρήσεις που εκτρέφουν ναρκισσιστές – γενίτσαρους, άτομα που δεν έχουν προσωπική ζωή και προσπαθούν να ανέλθουν στην ιεραρχία της επιχείρησης ποδοπατώντας τους «κάτω» από αυτούς και γινόμενοι «αρεστοί» στους ανώτερους.

Ο ναρκισσισμός όμως έχει εξαπλωθεί σε σχεδόν ολόκληρη την κοινωνία. 

Η έλλειψη σεβασμού προς τον άλλο που εκδηλώνεται με επιθετικότητα και αδιακρισία, η αποθέωση και επιδίωξη της δημοσιότητας με κάθε τρόπο ακόμα και με αρνητικό, η εκμετάλλευση του σεξ ως μέσου επιδίωξης οικονομικού οφέλους, η αλαζονική συμπεριφορά, η επικέντρωση στο εγώ μέσω σεμιναρίων και ενασχολήσεων αποκλειστικά για την "αυτοβελτίωση", η πλήρης αδιαφορία για τον συνάνθρωπο, η αίσθηση μιας προσωπικής ανωτερότητας που δεν βασίζεται πουθενά, το ψέμα, η υποτίμηση των γνώσεων που δεν είναι «χρήσιμες» υπό την έννοια του οικονομικού οφέλους που μπορούν να προσκομίσουν στο άτομο, ο φθόνος και η αίσθηση ότι και οι άλλοι μας φθονούν όλα αυτά είναι ναρκισσιστικά χαρακτηριστικά που δεν περιορίζονται μόνο στο επίπεδο της ηγεσίας αλλά έχουν εξαπλωθεί ως μολυσματικός ιός σε όλη την κοινωνία.

Ο ναρκισσιστής λοιπόν είναι ένα άτομο χωρίς ηθικές αξίες και εάν ένα έθνος απαρτίζεται από άτομα που δεν έχουν ηθικές αξίες, τότε δεν μπορεί να είναι ένα έθνος που ενδιαφέρεται για την ελευθερία και την ισότητα όλων των μελών του (Dennehy, 2007).

Η οικονομία για να μπορεί να λειτουργήσει ομαλά δεν λειτουργεί μόνο με το αόρατο χέρι του Ανταμ Σμιθ και να βασίζεται αποκλειστικά στο οικονομικό και κοινωνικό της κεφάλαιο αλλά έχει ανάγκη από την ύπαρξη αξιών. Οι επιχειρήσεις, ως μικρότερες οντότητες της κοινωνίας, που έχουν, ναρκισσιστική οργανωσιακή κουλτούρα δηλαδή μία κουλτούρα εγωκεντρική που βασίζεται στην εκμετάλλευση, δεν έχουν ηθική ταυτότητα. Μπορεί να έχουν διάφορα προγράμματα για την ηθική εντός της επιχείρησης αλλά ο τρόπος λειτουργίας τους να λειτουργεί αντίθετα. Είναι η επιτομή του ναρκίσσου που θέλει να φαίνεται ηθικός αλλά δεν είναι υπεύθυνος.

Οι νεοκλασικοί οικονομολόγοι έδωσαν έμφαση στην αυτονομία και στα ενδιαφέροντα του ατόμου το οποίο παρουσιάζουν ως ορθολογικό ον που επιδιώκει τη μεγιστοποίηση της ωφέλειας και μπορεί να συμμετέχει στη λήψη των οικονομικών αποφάσεων. Το άτομο όμως έχει υποβιβαστεί σε μία οικονομική μονάδα που βρίσκεται σε ανισορροπία μεταξύ αυτών που θέλει και των συναισθημάτων του αλλά και των λόγων για τα οποία τα θέλει. Η ύπαρξη ισορροπίας δημιουργεί αυτό που καλείται ολοκληρωμένη προσωπικότητα κάτι που δεν έχουν οι ναρκισσιστές. Η προσήλωση στο Εγώ που δείχνουν οι ναρκισσιστές τους καθιστά ανίκανους να είναι αλληλέγγυοι στους άλλους ή να φροντίσουν για το κοινό καλό.

Όταν όμως η κοινωνία και το πολιτικό και κοινωνικό σύστημα προάγουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια δηλαδή δεν το άτομο δεν θεωρείται μόνο ως οικονομική μονάδα αλλά θεωρείται άνθρωπος με διάνοια και ελευθερία που μπορεί ελεύθερα να ασκήσει τα δικαιώματά του ως πολίτης, όταν η κοινωνία φροντίζει για το κοινό καλό, για το δικαίωμα στην ευημερία του κάθε ανθρώπου και προάγει την αλληλεγγύη, τότε δημιουργεί ηθικές αξίες.

Αναφορικά με την οικονομία, έχει διαπιστωθεί ότι δεν αρκούν μόνο οι φυσικοί πόροι και ο παράγοντας εργασία για την αύξηση της παραγωγικότητας αλλά ότι το σύστημα της αγοράς ανθεί στην κυριολεξία όταν λειτουργεί εντός ενός ηθικού πλαισίου όπου η ασυδοσία τιμωρείται. 

Σύμφωνα με τον Colombo (2009), η έλλειψη ηθικών αξιών προκαλεί τις κρίσεις στην οικονομία. Η έλλειψη εμπιστοσύνης δημιουργεί άχρηστα κόστη παρακολούθησης των συναλλαγών, αναλαμβάνεται μεγαλύτερος κίνδυνος από ότι είναι απαραίτητος για τα χρήματα των ανθρώπων (βλ. ανήθικη και ανεύθυνη συμπεριφορά των τραπεζών), πωλούνται προϊόντα που βλάπτουν τους ανθρώπους και αυξάνονται οι απάτες. Φυσικά δεν αρκεί η σύνδεση των ηθικών αξιών με την οικονομία για την επίλυση του προβλήματος αλλά πρέπει να ακολουθηθεί μία ολιστική προσέγγιση η οποία να λαμβάνει υπόψη της την ιστορία, τον πολιτισμός, το πολιτικό σύστημα, την τεχνολογία αλλά και την εταιρική διακυβέρνηση.

Κατά κάποιους ο ναρκισσισμός είναι αποτέλεσμα του καπιταλισμού ενώ για τους υπέρμαχους του καπιταλισμού, το σύστημα της ελεύθερης αγοράς δεν μπορεί να λειτουργήσει σωστά εάν αυτοί που είναι υπεύθυνοι για τη λήψη αποφάσεων δεν έχουν ηθικές αξίες πέραν των τεχνικών τους γνώσεων.

Θεωρείται σημαντική η ύπαρξη τεσσάρων βασικών αξιών: της σύνεσης υπό την έννοια της ικανότητας διάκρισης των ηθικών και τεχνικών πλευρών μίας κατάστασης, της δικαιοσύνης που περιλαμβάνει την έντιμη και ανοικτή επικοινωνία αλλά και την εντιμότητα στις συναλλαγές (παλιά έλεγαν ότι «αυτός/ή έχει πρόσωπο στην κοινωνία», έκφραση που χάθηκε σήμερα), του σθένους υπεράσπισης του σωστού και αναφοράς των κακώς κειμένων και τέλος της αρχής της εγκράτειας υπό την έννοια ότι το άτομο κρατά τις υποσχέσεις του, είναι υπεύθυνο και έχει προσωπική ακεραιότητα.

Κάποιος πιθανόν να πρόσθετε και περισσότερες ηθικές αξίες από αυτές που αναφέρουν οι μελετητές.

Η συζήτηση για τις ηθικές αξίες είναι πλέον παγκόσμια, δυστυχώς στη χώρα μας είναι περιορισμένη. Η κοινωνία όμως έχει φτάσει σε αδιέξοδο λόγω της έλλειψης αξιών και της ύπαρξης ναρκισσιστικών συμπεριφορών. Θα μπορέσει να τις αποβάλλει και να κάνει μία νέα επανεκκίνηση προς μία υγιέστερη κατεύθυνση ή είναι πλέον πολύ αργά; 

Ενδεικτική βιβλιογραφία
Cessario, R. 2001. Introduction to Moral Theology. Washington, D.C.: Catholic University of America Press.Cohen, N. 2005. “We All Have Personality Disorders Now.” Newstateman 18:30–31.Colombo, R. 2009. “A Crisis of Character.” http://www.huffingtonpost.com/.Dennehy, R. 2007. “The Illusion of Freedom Separated from Moral Virtue.” Journal of Interdisciplinary Studies 19, nos. 1–2:19–39.Lasch, C. 1991. The culture of Narcissism. UK: Norton

(*) η Φωτεινή Μαστρογιάννη είναι Οικονομολόγος, καθ. ΜΒΑ, συγγραφέας

πηγή:http://mastroyanni.blogspot.gr

Handelsblatt: Eυρωζώνη και ΔΝΤ συμφωνούν για την Ελλάδα - Η Αθήνα θα αποδεχθεί τους όρους;

Η Ελλάδα φαίνεται να βρίσκεται πιο κοντά στην επόμενη δόση. Σύμφωνα με την γερμανική εφημερίδα βρέθηκε συμβιβασμός μεταξύ ΔΝΤ και Ευρωπαίων. Βολές Σόιμπλε κατά Σουλτς για την Ελλάδα...

Η οικονομική εφημερίδα Handelsblatt επικαλούμενη πληροφορίες από κύκλους των Βρυξελλών γράφει ότι οι Ευρωπαίοι και το ΔΝΤ φαίνεται να βρίσκουν κοινό τόπο στις διαφωνίες τους σχετικά με το ελληνικό πρόγραμμα διάσωσης. Στη διαδικτυακή της έκδοση σημειώνει ότι τις κοινές θέσεις τους θα παρουσίαζαν ήδη το βράδυ της Παρασκευής σε συνάντηση με τον Ευκλείδη Τσακαλώτο...

Το περίγραμμα της συμφωνίας

Παραμένει βέβαια το ερώτημα εάν η Αθήνα θα αποδεχθεί αυτούς τους όρους. Σε θετική περίπτωση οι εκπρόσωποι των θεσμών θα επιστρέψουν στην Ελλάδα την ερχόμενη εβδομάδα, ανέφεραν οι ίδιες πηγές επισημαίνοντας ότι μόνο και μόνο μια συμφωνία ανάμεσα στους δανειστές αποτελεί επιτυχία. Ποια είναι αυτή η συμφωνία; Κατά την εφημερίδα το ΔΝΤ αποδέχεται το στόχο του 3,5% για το πρωτογενές πλεόνασμα αλλά για περιορισμένο χρονικό διάστημα, ίσως το 2018 και 2019, εκεί που ζητούσε μείωση στο 1,5% για να είναι βιώσιμο το χρέος. Το άλλο ερώτημα, ποια θα είναι τα μέτρα λιτότητας για το διάστημα μετά το 2020, παραμένει ωστόσο ανοιχτό, συνεχίζει η γερμανική εφημερίδα. Σύμφωνα με πληροφορίες της θα ξεκαθαριστεί αργότερα, όπως και για τυχόν ελάφρυνση του χρέους, που ζητά το ΔΝΤ, αλλά απορρίπτει η γερμανική κυβέρνηση. Η Handelsblatt υπενθυμίζει ότι την περασμένη εβδομάδα ο Πολ Τόμσον είχε συζητήσεις στο γερμανικό υπουργείο Οικονομικών.

Ρόλος των Eυρωπαίων και κυρίως της Γερμανίας είναι να συνεχίσει να ζητά την τήρηση των σχετικά φιλόδοξων δημοσιονομικών στόχων, αναφέρει στην εφημερίδα στέλεχος των διαπραγματευτών, ενώ οι δομικές μεταρρυθμίσεις που επιβάλλονται στη ελληνική κυβέρνηση, θα πρέπει να επενεργούν «διαρκώς». Τέλος οι λεπτομέρειες θα ξεκαθαριστούν από τα κλιμάκια των θεσμών στην Αθήνα. 

Ο Σόιμπλε, ο Σουλτς, ο Τραμπ και η Ελλάδα

Σε ραντεβού με την πραγματικότητα καλεί ο γερμανός υπουργός Οικονομικών τον υποψήφιο καγκελάριο των Σοσιαλδημοκρατών Μάρτιν Σουλτς για να συγκρίνει τις ελλείψεις σε σχολικές υποδομές στο κρατίδιο της Ρηνανίας Βεστφαλίας, όπου κυβερνάται από Σοσιαλδημοκράτες, σε αντίθεση με άλλα κρατίδια όπως της Βαυαρίας με άλλη τοπική κυβέρνηση. Ο Μάρτιν Σουλτς είναι ο στόχος του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στη συνέντευξη που παραχωρεί στο φύλλο του περιοδικού der Spiegel του Σαββάτου. Μάλιστα τον κατηγορεί ότι στη ρητορική του αναμειγνύει με επιτυχία τον Ομπάμα και τον Τραμπ. "Τον Τραμπ γιατί"; τον ρωτά ο δημοσιογράφος. «Όταν ο Σουλτς φωνάζει στους οπαδούς του, κάντε και πάλι την Ευρώπη μεγάλη, είναι επακριβώς αυτό που λέει ο Τραμπ», απαντά. «Με τον λαϊκιστικό τρόπο με τον οποίο εξορκίζει την υποτιθέμενη ρήξη της κοινωνίας ακολουθεί τη μέθοδο του αμερικανικού προεκλογικού αγώνα». 

Ο Σόιμπλε όμως τον κατηγορεί και για τη στάση του στην κρίση του ευρώ. «Για να φτάσουμε σε μια ένωση ανάληψης ευθύνης θα πρέπει να περιορίσουμε το ρίσκο, ο Σουλτς όμως ζητά ευρωομόλογο και μεγαλοθυμία απέναντι στους Έλληνες. Όμως εάν προχωρήσουμε σε κούρεμα χρέους, δεν αλλάζουμε κάτι στη χώρα», παρατηρεί ο Σόιμπλε. Στην επισήμανση του δημοσιογράφου ότι ο υποψήφιος σοσιαλδημοκράτης καγκελάριος έχει στο πλευρό του το ΔΝΤ ο γερμανός υπουργός Οικονομικών απαντά: «Όχι, ο κύριος Σουλτς θέλει να επιβληθούν λιγότερες μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα,, το ΔΝΤ όμως ζητά περισσότερες, Αλλά όταν προκύπτει η εντύπωση ότι υπογράφουμε μια συνθήκη, αλλά πρόκειται μόνο για ένα κομμάτι χαρτί, που σε περίπτωση ανάγκης δεν μπορούμε εφαρμόσουμε, τότε αυτό είναι η καλύτερη τροφή για τους ευρωσκεπτικιστές στη Γερμανία».

Ειρήνη Αναστασοπούλου/DW

ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΣ Νόμος: Ψήφισμα-καταπέλτης από την Ένωση Διοικητικών Δικαστών

Το νέο Ασφαλιστικό (ν. 4387/2016) θίγει για μία ακόμη φορά τους μισθωτούς, τους μικρούς επαγγελματίες και τους συνταξιούχους, ενώ πλήττει ιδιαίτερα και καταφανώς άδικα τους δικαστικούς λειτουργούς, επισημαίνεται σε ψήφισμα της Tακτικής Γενικής Συνέλευσης της Ένωσης Διοικητικών Δικαστών...

Η Ένωση Διοικητικών Δικαστών, μετά το πέρα της σημερινής γενικής συνέλευσης των μελών της, εξέδωσε ψήφισμα στο οποίο επισημαίνει ότι ο νέος ασφαλιστικός νόμος θίγει για μία ακόμη φορά τους μισθωτούς, τους μικρούς επαγγελματίες και τους συνταξιούχους, ενώ πλήττει ιδιαίτερα και καταφανώς άδικα τους δικαστικούς λειτουργούς.

Ακόμα, αντιτίθενται οι διοικητικοί δικαστές στην μείωση τόσο το αποδοχών όσο και των συντάξεων των δικαστικών λειτουργών, δηλώνουν κατηγορηματικά ότι δεν επιτρέψουν τη δημιουργία δικαστών δυο ταχυτήτων και ζητούν την εφαρμογή των αποφάσεων του μισθοδικείου.

Το πλήρες κείμενο του ψηφίσματος έχει ως εξής:

«ΨΗΦΙΣΜΑ της Tακτικής Γενικής Συνέλευσης της Ένωσης Διοικητικών Δικαστών της 11ης/2/2017

Το νέο Ασφαλιστικό (ν. 4387/2016) θίγει για μία ακόμη φορά τους μισθωτούς, τους μικρούς επαγγελματίες και τους συνταξιούχους, ενώ πλήττει ιδιαίτερα και καταφανώς άδικα τους δικαστικούς λειτουργούς. Η, κατά παράβαση των διατάξεων των άρθρων 26, 87 και 88 του Συντάγματος, αλλά και αμετάκλητων δικαστικών αποφάσεων δραστική μείωση των συντάξεων των δικαστικών λειτουργών καθιστά πλέον δυσανάλογη την συμμετοχή των τελευταίων στα δημόσια βάρη από την άποψη της ισότητας.

Τις συνέπειες του νέου ασφαλιστικού επιτείνει το γεγονός ότι τα σχετικά μέτρα προστίθενται στα αντίστοιχα που επιβλήθηκαν κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης και αφορούν μειώσεις μισθών, αυξήσεις φόρων, υποβάθμιση της δημόσιας παιδείας, της δημόσιας υγείας και της πρόνοιας. Σε αυτές τις συνθήκες η κυβέρνηση σχεδιάζει περαιτέρω μείωση των αποδοχών των μισθοδοτούμενων από το Δημόσιο με βάση ειδικά μισθολόγια στα οποία εντάσσει και εκείνο των δικαστικών λειτουργών, παραγνωρίζοντας τις αμετάκλητες δικαστικές αποφάσεις Ανωτάτων Δικαστηρίων της χώρας μας σύμφωνα με τις οποίες οι αποδοχές των δικαστικών λειτουργών δεν μπορούν να υποστούν νέες μειώσεις πέραν των ήδη σε σημαντικο ύψος επιβληθεισών

Παράλληλα, στα χρόνια της οικονομικής κρίσης έλαβε χώρα σημαντική υποβάθμιση των δικονομικών δικαιωμάτων των πολιτών που κατέστησε απρόσιτη την πρόσβαση στα δικαστήρια για την πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Η κυβέρνηση όχι μόνο δεν αναίρεσε ουσιωδώς το προϋφιστάμενο πλαίσιο των υπέρμετρων παραβόλων, των δικονομικών βαρών και περιορισμών, αλλά, για πρώτη φορά στα χρονικά, θεσπίστηκε η καταβολή παραβόλου και μάλιστα όταν το δικαστήριο κρίνει νόμιμο το αίτημα χορήγησης αναβολής, μέτρο που εξυπηρετεί ταμειακές ανάγκες του ΤΑΧΔΙΚ και όχι τον σκοπό του νόμου που είναι η επιτάχυνση εκδίκασης των υποθέσεων

Η Ένωση Διοικητικών Δικαστών έχει επισημάνει επανειλημμένως την ασχεδίαστη τακτική της κυβέρνησης για τα προβλήματα της Δικαιοσύνης, τα οποία διογκώνονται συνεχώς και λόγω υποστελεχωσης και υποχρηματοδότησης, με σοβαρές συνέπειες στην καθημερινή λειτουργία των δικαστηρίων, την ποιοτική εξυπηρέτηση του πολίτη αλλά και την καθυστέρηση απονομής της δικαιοσύνης

Έχει αναδείξει επανειλημμένως τις αιτίες συμφόρησης των δικαστηρίων από υποθέσεις και της για τον λόγο αυτό βραδύτητας της απονομής της διοικητικής δικαιοσύνης., στην οποία μεταφέρονται τα προβλήματα δυσλειτουργίας του κρατικού μηχανισμού. Η διαρκής άδικη κατανομή των φορολογικών βαρών, η αναντιστοιχία των κοινωνικών παροχών με το επίπεδο της προόδου, η πολυνομία, η κακή νομοθέτηση η γραφειοκρατία, οι εγγενείς αδυναμίες της δημόσια διοίκησης, οι ελλείψεις των δικαστηρίων σε προσωπικό και υποδομές λόγω της διαχρονικής υποχρηματοδότησης της Δικαιοσύνης, είναι μερικές από τις βασικές αιτίες συμφόρησης των δικαστηρίων από υποθέσεις για τις οποίες ευθύνεται η ίδια Πολιτεία.

Διεκδικεί εφαρμογή των δικαστικών αποφάσεων για όλους τους έλληνες πολίτες, βελτίωση των συντάξεων των δικαστικών λειτουργών, ανάκτηση βασικών ασφαλιστικών δικαιωμάτων που χάθηκαν ή υποτιμήθηκαν την περίοδο της κρίσης, κρατική χρηματοδότηση των ασφαλιστικών ταμείων και της δημόσιας υγείας. Δεν νοείται οι ασφαλισμένοι, οι οποίοι κατέβαλαν τις εισφορές τους κατά τον εργασιακό βίο τους, να καλύπτουν συνεχώς τα ελλείμματα του Ασφαλιστικού Συστήματος.

Δεν θα αποδεχθεί παραβίαση των δικαστικών αποφάσεων που έκριναν αντισυνταγματικές τις ήδη πέραν επιβληθείσες μειώσεις των αποδοχών των δικαστικών λειτουργών και την σχεδιαζόμενη δημιουργία δικαστών δυο ταχυτήτων όσον αφορά το θέμα αυτό

Απαιτεί την κάλυψη των ελλείψεων σε προσωπικό και υποδομές και την επίλυση του κτιριακού προβλήματος πολλών διοικητικών δικαστηρίων».

Υπόθεση της Αριστεράς το αντιμνημονιακό μέτωπο

Το δίλημμα μνημόνιο –αντιμνημόνιο, όσο και αν κάποιοι το θεώρησαν ξεπερασμένο και ευκαιριακό, είναι υπαρκτό και μοιάζει ικανό να αποτελέσει τη βάση συνεννόησης των δημοκρατικών και αριστερών αντιμνημονιακών δυνάμεων...

του Γιάννη Ανδρουλιδάκη (*)

Η Ελλάδα βρίσκεται ήδη στον 7ο χρόνο της κρίσης, έχει υπογράψει τρία μνημόνια και ετοιμάζεται για το 4ο.παρά τους πανηγυρισμούς της κυβέρνησης ότι θα βγούμε από το τούνελ και ότι δε θα απαιτηθούν πρόσθετα μέτρα. Η κοινωνία έχει γονατίσει, ο κόσμος βρίσκεται σε απόγνωση και φαίνεται πως όλο και μεγαλύτερα τμήματα των πολιτών συνειδητοποιούν ότι ο δρόμος αυτός, όποια κυβέρνηση και αν είναι στην εξουσία, οδηγεί σε αδιέξοδο και σε καταστροφική πορεία τη χώρα. Ο προβληματισμός και η συζήτηση για μια άλλη εναλλακτική λύση είναι περισσότερο επίκαιρη από ποτέ. Το δίλημμα μνημόνιο –αντιμνημόνιο, όσο και αν κάποιοι το θεώρησαν ξεπερασμένο και ευκαιριακό, είναι υπαρκτό και μοιάζει ικανό να αποτελέσει τη βάση συνεννόησης των δημοκρατικών και αριστερών αντιμνημονιακών δυνάμεων.

Η ιστορική αυτή ευκαιρία δεν πρέπει με κανέναν τρόπο να χαθεί. Η συγκρότηση ενός τέτοιου Μετώπου θα δημιουργήσει μια νέα δυναμική, η οποία μπορεί να εμπνεύσει τα λαϊκά στρώματα, να κινητοποιήσει τις δημιουργικές δυνάμεις, να οδηγήσει σε ένα νέο διαφωτισμό και στην αναγέννηση του τόπου. Αυτή η συνεργασία θα ακυρώσει τα μνημόνια, θα κατευθύνει τη χώρα εκτός ευρώ και Ε.Ε. και με ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα, το οποίο θα είναι προς όφελος των πολλών, θα ανοίξει ένα παράθυρο ελπίδας και αισιοδοξίας για τον ελληνικό λαό έχοντας, βεβαίως, απόλυτη επίγνωση των τεράστιων δυσκολιών που θα συναντήσει αυτό το εγχείρημα.

Το Μέτωπο αυτό πρέπει να έχει μόνιμα χαρακτηριστικά και, ας μη φοβόμαστε να το λέμε, πατριωτικό προσανατολισμό. Η ιστορική πορεία της αριστεράς είναι ένας αγώνας προσφοράς στην πατρίδα. Η συγκρότηση του ΕΑΜ το αποδεικνύει περίτρανα. Αυτή η κίνηση, ωστόσο, δεν μπορεί να έχει συγκυριακό εκλογικό χαρακτήρα, ούτε να αποτελεί μια απλή συγκόλληση ετερόκλητων δυνάμεων που αυτοαποκαλούνται αντιμνημονιακές. Στόχο, επομένως, δεν αποτελεί μόνο η είσοδος στη Βουλή, όσο και αν αυτός είναι σημαντικός. Ασφαλώς μια γνήσια αντιμνημονιακή φωνή λείπει σήμερα από το Κοινοβούλιο. Όμως, απαιτείται η συνεργασία αυτή να έχει προοπτική, διαφορετικά ελλοχεύει ο κίνδυνος μιας διάλυσης με ό, τι αυτό συνεπάγεται για τον ήδη απογοητευμένο κόσμο της αριστεράς.

Εξυπακούεται ότι ένα διαφορετικό, σαφές και κατανοητό από τον απλό κόσμο πρόγραμμα αποτελεί σημαντικό εργαλείο για το Μέτωπο. Οι πολίτες σήμερα απογοητευμένοι από τα ψέματα και την κοροϊδία ούτε θα ψηφίσουν και κυρίως ούτε θα συμμετέχουν, αν δεν κατανοήσουν. Χρειάζεται να είναι ξεκάθαρο πώς θα βγάλει τη χώρα από την κρίση. Με ποιους θα συγκρουστεί. Ποια είναι τα βήματα του άλλου δρόμου. Ποιοι είναι οι κίνδυνοι. Ας μη λησμονούμε ότι η πλύση εγκεφάλου, που έγινε από τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ, είναι τόσο ισχυρή, που δε σπάει με συνθηματικό λόγο, απλές ρητορείες και ασαφείς διακηρύξεις. Αναμφισβήτητα οι ιδεολογικές διαφορές των δυνάμεων είναι υπαρκτές και σεβαστές, όμως, δε νοείται σε βασικά ζητήματα, όπως π.χ. το ευρώ, η ευρωζώνη, το χρέος κ.α. να εκφράζονται δημόσια διαφορετικές προσεγγίσεις. Η σύγχυση και η εκπομπή θολών μηνυμάτων αφαιρούν αντί να προσθέτουν.

Στην κίνηση αυτή δεν έχουν θέση όλες οι δυνάμεις. Μπορεί, κατά την άποψη μου, να συμμετέχουν πρόσωπα και κινήσεις από τις παρυφές του κέντρου ως την αριστερά, τίμιες φωνές που δε συνεργάστηκαν με τις κυβερνήσεις των τελευταίων 7 ετών, δε συμμετείχαν σ αυτές και δεν ψήφισαν μνημόνια. Δεν γίνεται να συμπεριληφθούν, όμως, όσοι κάτω από το μανδύα του αντιμνημονιακού κρύβουν ρατσιστικές και εθνικιστικές αντιλήψεις και στοχεύουν στην ικανοποίηση ατομικών φιλοδοξιών. Εδώ δε χωράνε προσωπικές στρατηγικές και μικροκομματικά παιχνίδια. Ας μην επιτρέψει η αριστερά ποτέ ξανά να αναδειχθεί από τους κόλπους της ένας νέος Τσίπρας .

Η κοινωνία, λοιπόν, περιμένει πρωτοβουλίες, ζητά λύσεις γι αυτό και δεν είναι η ώρα να επικαλείται κανείς ιδεολογική καθαρότητα και να μένει οχυρωμένος στο κάστρο του. Δεν υπάρχουν συνταγές-απαντήσεις. Η περιπλοκότητα των ζητημάτων και οι ραγδαίες εξελίξεις καθιστούν αναγκαία την αναθεώρηση αναλύσεων και στρατηγικών. Είναι προφανές ότι για να πετύχει αυτό το εγχείρημα πρέπει πρωτίστως να γίνει υπόθεση μεγάλου μέρους του ελληνικού λαού. Η κρισιμότητα των στιγμών είναι μεγάλη και γι αυτό η ευθύνη της αριστεράς τεράστια. Η ιστορία δε θα συγχωρήσει ολιγωρίες, δικαιολογίες, ηγεμονισμούς, δειλία που θα οδηγήσουν στην ακύρωση της ιδέας του Μετώπου για μια ακόμη φορά.

(*) O Γιάννης Ανδρουλιδάκης είανι εκπαιδευτικός στο 6ο Λύκειο Καλαμάτας

Αλ. Τσίπρας: «Η αξιολόγηση θα κλείσει και θα κλείσει θετικά, χωρίς υποχωρήσεις…» (vid)

«Όσοι παλεύουν για να μην κλείσει η αξιολόγηση, θα απογοητευτούν», υπογράμμισε ο Αλέξης Τσίπρας στην ομιλία του από το βήμα της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ....

«Όσοι παλεύουν για να μην κλείσει η αξιολόγηση, θα απογοητευτούν», υπογράμμισε ο Αλέξης Τσίπρας από το βήμα της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ. «Και θα κλείσει και θα κλείσει θετικά, χωρίς υποχωρήσεις σε ακραίους παραλογισμούς, χωρίς υποχωρήσεις σε ζητήματα αρχών και χωρίς υποχωρήσεις που αφορούν στο ευρωπαϊκό κεκτημένο», τόνισε, προσθέτοντας ότι δεν ξέρει αν θα κλείσει με το ΔΝΤ σε κεντρικό ρόλο χρηματοδότη ή σε άλλο ρόλο, «αλλά η αξιολόγηση θα κλείσει γιατί η Ευρώπη δεν μπορεί να παίξει παιχνίδια ούτε να δεχτεί πειραματισμούς». «Η χώρα μας θα γυρίσει σελίδα με κάποιους πάλι να βρίσκονται βαριά εκτεθειμένοι» υπογράμμισε.

Ο πρωθυπουργός περιέγραψε την περίπλοκη εικόνα των διαπραγματεύσεων και το περιβάλλον, ευρωπαϊκό και διεθνές, εντός του οποίου αυτές εξελίσσονται, υπογραμμίζοντας ότι το 2017 θα είναι κρίσιμος χρόνος όχι μόνο για την πορεία της Ευρώπης, αλλά για την ύπαρξη της. Έστειλε μηνύματα πανταχόθεν αναφορικά με την αξιολόγηση, τόσο στο ΔΝΤ, το οποίο κατηγόρησε για «πόκερ» μέσω κωλυσιεργίας, όσο και στις συντηρητικές ευρωπαϊκές δυνάμεις και κυρίως προς τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών. Μάλιστα απηύθυνε έκκληση προς την Γερμανίδα Καγκελάριο να αποθαρρύνει την διαρκή επιθετικότητα και τις υποτιμητικές αναφορές του κ. Σόιμπλε εναντίον της Ελλάδας. Εξαπέλυσε δριμεία επίθεση στον Κυριάκο Μητσοτάκη και τη στάση της ΝΔ, σημειώνοντας ότι στην επικείμενη επίσκεψη του στη Γερμανία και τις επαφές του με την Ά. Μέρκελ και τον Β. Σόιμπλε, υποθέτει πως η «γραμμή» του θα είναι αυτή που δημόσια έχει διατυπώσει ο αντιπρόεδρος του κόμματος, για αποτυχία της αξιολόγησης ώστε να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ και να ανέβει στην εξουσία η ΝΔ. Σημείωσε ότι ο κ. Μητσοτάκης δεν αρκεί με τις θέσεις του να γίνει αρεστός στον κ. Σόιμπλε, αλλά στον ελληνικό λαό και με αυτόν τον τρόπο αυτό δεν θα γίνει.

Ο Αλέξης Τσίπρας εκφράζοντας τη βεβαιότητα ότι «θα καταφέρουμε να βγάλουμε τη χώρα και την κοινωνία από την κρίση, έθεσε στόχο για το κόμμα και την κυβέρνηση την προσήλωση σε ένα σχέδιο για την μεταμνημονιακή Ελλάδα με ισχυρό κοινωνικό αποτύπωμα. Ζήτησε από τα αρμόδια κομματικά όργανα και τους υπουργούς να επιδείξουν μηδενική ανοχή σε τυχόν περιπτώσεις παρατυπιών έστω και σε νομιμοφανές πλαίσιο που θα μπορούσαν να πλήξουν το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς.

Η διεθνής συγκυρία

Ξεκινώντας ο πρωθυπουργός περιέγραψε τις μεγάλες ανοικτές προκλήσεις στην Ελλάδα, την Ευρώπη, τον κόσμο, επισημαίνοντας ότι πρέπει να τις ζυγίσουμε, να τις υπολογίσουμε, και να λάβουμε τις αποφάσεις μας με γνώμονα το συμφέρον του τόπου μας. Επισήμανε ότι το 2017 θα είναι χρόνος κρίσιμος για την Ευρώπη δεδομένων των εκλογικών αναμετρήσεων σε κρίσιμες χώρες και πως «οι εξελίξεις το 2017 δεν θα κρίνουν απλά την πορεία της Ευρώπης, αλλά την ίδια της την ύπαρξη». Μίλησε για το διαρκώς διοογκούμενο ρεύμα ακροδεξιού ευρωσκεπτικισμού, τους μεγάλους κινδύνους και τις σημαντικές προκλήσεις διεθνώς αλλά και ειδικότερα στη γειτονιά μας, για να σημειώσει ότι η Ελλάδα παραμένει πυλώνας σταθερότητας και πως σε όλο αυτό το πλαίσιο, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ «καταβάλλει τεράστια προσπάθεια να ξαναστήσει τη χώρα στα πόδια της, να βγάλει τη χώρα από την πολυετή ύφεση και παρά τις διαρκείς πιέσεις από τους πιστωτές μας να προστατεύσει τα πιο αδύναμα κοινωνικά στρώματα».

Η κατάσταση στην αξιολόγηση

Ο πρωθυπουργός είπε ότι την αξιολόγηση την κάνει δύσκολη η διαρκής διαφωνία ανάμεσα στους πιστωτές μας. Είπε ότι το ΔΝΤ έχοντας χάσει την επιστημονική αξιοπιστία του από τις διαρκώς λαθεμένες προβλέψεις και συνταγές του, βρίσκεται σε πραγματική αδυναμία να υποστηρίξει χρηματοδοτικά ένα πρόγραμμα δίχως γενναία απομείωση του χρέους, κάτι που έγινε απολύτως σαφές και στην τελευταία συνεδρίαση του ΔΣ του.

Από την άλλη, είπε, στην Ευρώπη, ενώ όλοι κατανοούν ότι η γενναία απομείωση του χρέους είναι κάτι αυτονόητο και αργά ή γρήγορα θα συμβεί, αρνούνται να το αποφασίσουν πριν από τις κρίσιμες αναμετρήσεις σε Ολλανδία, Γαλλία, Γερμανία φοβούμενοι την άνοδο της ακροδεξιάς. «Πρόκειται για στενόμυαλη λογική γιατί η ακροδεξιά θα ανεβαίνει όσο θα υιοθετείται από τις κυρίαρχες δυνάμεις η δική της ατζέντα». Τόνισε ότι, όμως, και το ΔΝΤ δεν δείχνει να έχει το θάρρος της γνώμης του, και πως δεν θα φοβόταν να πει ο ίδιος ότι ορισμένα στελέχη του προτιμούν να παίζουν προσωπικά παιχνίδια. Σημείωσε ότι το Ταμείο δειλιάζει να πει την αλήθεια στους Ευρωπαίους εταίρους, και προτιμά να παίζει ένα διαρκές παιχνίδι πόκερ κωλυσιεργώντας. Υποστήριξε ότι επειδή δεν θέλουν να ρίξουν το φταίξιμο στην αδιαλλαξία του Γερμανού ΥΠΟΙΚ για τα μέτρα απομείωσης του χρέους που πρέπει να ληφθούν, προσπαθούν να εφεύρουν νέες απαιτήσεις από την Ελλάδα, παράλογες, αρκεί να είναι εκείνη που θα χρεώνεται την κωλυσιεργία, και την προδιαγεγραμμένη, όπως είπε μεταφέροντας την προσωπική του άποψη, απόφαση του Ταμείου να μην χρηματοδοτήσει το τρίτο ελληνικό πρόγραμμα.

Τόνισε ότι σε αυτή τη διελκυστίνδα η Ελλάδα δεν είναι μόνη της «ούτε έχει κυβέρνηση πρόθυμη να παραδώσει τη χώρα σαν το σκύλο στο αμπέλι». Σημείωσε ότι σύμμαχος της είναι και τα θετικά αποτελέσματα της ελληνικής οικονομίας, με τους ευρωπαίους εταίρους να αναγνωρίζουν την εντυπωσιακή υπερκάλυψη των εσόδων και τους τεχνοκράτες του ΔΝΤ να έχουν την πραγματικότητα ως τη μεγάλη δυσκολία για να στηρίξουν τις επιδιώξεις τους.

«Αυτό που περιμένουμε είναι να αναθεωρήσουν αυτές τις εκτιμήσεις. Δεν μπορεί να υπάρξει διαπραγμάτευση αν δεν βρισκόμαστε στην ίδια σελίδα. Περιμένουμε το συντομότερο να τις αναθεωρήσουν ώστε να μπορέσει να συνεχιστεί η διαπραγμάτευση σε τεχνικό επίπεδο».

Παίζουν με τη φωτιά όποιοι παίζουν παιχνίδια για Ευρωζώνη 2 ταχυτήτων

Ο κ. Τσίπρας επανέλαβε ότι «δεν πρόκειται να δεχτούμε άλλα παιχνίδια στην πλάτη της Ελλάδας και του λαού. Δεν θα επιτρέψουμε στους συμμάχους μας στην Ευρώπη άλλα παιχνίδια με τη φωτιά για τη συνοχή και το μέλλον της Ευρώπης. Όποιοι παίζουν παιχνίδια για Ευρωζώνη 2 ταχυτήτων, διασπάσεων και διαιρέσεων, παίζουν με τη φωτιά». Μιλώντας ουσιαστικά για τη Γερμανία, εξέφρασε τη βεβαιότητα του ότι η ίδια τους η κυβέρνηση «δεν θα αφήσει τους πυρομανείς να παίζουν με τα σπίρτα στην αποθήκη με τα πυρομαχικά».

Από το βήμα της ΚΕ, ο Αλέξης Τσίπρας απηύθυνε θερμή έκκληση προς την Άγγελα Μέρκελ «να αποθαρρύνει τον ΥΠΟΙΚ της από αυτή τη διαρκή επιθετικότητα εναντίον της Ελλάδας και από αναφορές υποτιμητικές». «Δεν μπορεί», υπογράμμισε, «η προεκλογική περίοδος σε μια χώρα να επηρεάσει τη ζωή σε μια άλλη χώρα». Σχολίασε ότι δικαίως το SPD εγκάλεσε τον κ. Σόιμπλε ότι επιχειρεί να συντηρήσει την ένταση γύρω από το ελληνικό πρόγραμμα για να φορτώσει στην Ελλάδα τα δικά του αδιέξοδα.

Δεν συζητάμε απαιτήσεις εκτός συμφωνίας και εκτός λογικής»

«Εμείς τηρούμε τα συμφωνηθέντα, να τηρήσουν κι οι εταίροι μας όσα έχουν συμφωνηθεί», είπε και έστειλε το μήνυμα ότι «είμαστε πρόθυμοι να συζητήσουμε οτιδήποτε είναι στο πλαίσιο της συμφωνίας και της λογικής» αλλά «απαιτήσεις που δεν υποστηρίζονται από τους αριθμούς και τη λογική δεν πρόκειται να συζητήσουμε». Όσοι κωλυσιεργούν το κάνουν για άλλους λόγους και οφείλουν να το εξηγήσουν.

Σφοδρή επίθεση στον Κυρ. Μητσοτάκη

Ασκώντας δριμεία κριτική στον πρόεδρο της ΝΔ, είπε ενόψει της επίσκεψης του στη Γερμανία για επαφές με Μέρκελ και Σόιμπλε, πως δεν γνωρίζει τι θα τους πει, διότι ο κ. Μητσοτάκης δεν ήρθε σε επαφή μαζί του και δεν ζήτησε καμία ενημέρωση. «Το μόνο που δεν θα αναφέρει είναι το ζήτημα της έκδοσης του κ. Χριστοφοράκου», σχολίασε δηκτικά. Τόνισε ότι το μόνο που ξέρουμε για τις θέσεις του κ. Μητσοτάκη, είναι αυτά που έχει πει δημόσια ο αντιπρόεδρος του κόμματος, 'Α. Γεωργιάδης ότι δεν θέλουν να κλείσει η αξιολόγηση, θέλουν να πέσει η κυβέρνηση για να έρθουν στα πράγματα. «Υποθέτω με αυτή τη γραμμή πάει στη Γερμανία», είπε και τόνισε ότι πρέπει να γίνει απολύτως σαφές ποιος παλεύει για την έξοδο από την κρίση και ποιος δίνει διαρκώς διαπιστευτήρια υποταγής μήπως και καταφέρει να έρθει στην εξουσία με τη στήριξη των πιστωτών μας. Είπε ότι η ΝΔ είναι η μόνη στην Ευρώπη που εγκαλεί την κυβέρνηση για καθυστέρηση και πως το πρόβλημα δεν είναι το χρέος αλλά το έλλειμμα ανταγωνιστικότητας. Το ίδιο νομίζω λέει και ο κ. Σόιμπλε, είπε ο πρωθυπουργός και πρόσθεσε: «Φαντάζομαι θα του το πει κι από κοντά τώρα στη Γερμανία», για να σχολιάσει «μόνο που δεν αρκεί να γίνει αρεστός στον κ. Σόιμπλε, αλλά στον ελληνικό λαό».

Κατηγόρησε τη ΝΔ ότι ποντάρει στην αβεβαιότητα για να κρύψει το πραγματικό σχέδιο της για πρόσδεση της οικονομίας στα ισχυρά συμφέροντα, παλινόρθωση του πελατειακού κράτους, εγκαθίδρυση της διαρκούς λιτότητας. «Τους περιμένει πολύ μεγάλη απογοήτευση γιατί όσο και αν το απεύχονται, η αξιολόγηση θα κλείσει, και θετικά». Είπε ότι πρέπει να ληφθούν υπόψη οι μεγάλες αλλαγές σε διεθνές επίπεδο, όπου το «παιχνίδι είναι ανοικτό», επισημαίνοντας συμμαχίες (όπως αυτή των χωρών του Νότου) που μέχρι πρότινος θα φάνταζαν αδύνατες.

Έχουμε διανύσει το μεγαλύτερο μέρος του δρόμου

«Έχουμε διανύσει το μεγαλύτερο μέρος του δρόμου. Είμαστε πολύ κοντά στο σημείο που θα μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι η κρίση είναι παρελθόν», τόνισε ο κ. Τσίπρας και μίλησε ότι η Ευρώπη βρίσκεται σε μεταβατικό στάδιο. «Δεν ισχυρίζομαι ότι τα πράγματα είναι εύκολα και ότι υπάρχουν μαγικές λύσεις, η προοπτική όμως μιας αριστερής εναλλακτικής στην Ευρώπη παραμένει απολύτως ανοικτή».

Τόνισε πως «είναι και στο δικό μας χέρι να ξεπεράσουμε παθογένειες να διαμορφώσουμε συνθήκες ενότητας μέσα από ειλικρινή διάλογο, να χτίσουμε πάνω σε σταθερές βάσεις νέες κοινωνικές συμμαχίες.

Οι πρωτοβουλίες που ξεπερνούν τον ορίζοντα της αξιολόγησης

Ο πρωθυπουργός είπε ότι «οφείλουμε να γνωρίζουμε ότι δεν θα κριθούμε από τους συμβιβασμούς και τις αντιστάσεις μας στη διαπραγμάτευση, αλλά από το αν θα καταφέρουμε να πάρουμε πρωτοβουλίες που θα στηρίζουν την κοινωνική πλειοψηφία, αν θα στηρίξουμε την παραγωγική ανασυγκρότηση, αν θα ενεργοποιήσουμε την κοινωνία γύρω από την ανάγκη να υπάρχουν μεγάλες θεσμικές τομές, το αίσθημα δικαιοσύνης, να θωρακίσουμε θεσμικά την διαφάνεια».

Σε αυτό το πνεύμα έδωσε τον τόνο να ενταθούν οι προσπάθειες για την αποτελεσματικότητα στην ανάκτηση της εργασίας με κατοχύρωση των εργασιακών δικαιωμάτων, αναβάθμιση του κοινωνικού κράτους, με αποτελεσματικότητα και ανθρωπισμό και στο μεγάλο ζήτημα της διαχείρισης του προσφυγικού, μαθαίνοντας από τα λάθη και τις παραλείψεις, συνεχίζοντας το μέτωπο απέναντι στη διαφθορά και τη διαπλοκή.

Σημείωσε ότι «οι μεγάλες πρωτοβουλίες μας για το επόμενο διάστημα ξεπερνούν τον ορίζοντα της αξιολόγησης και αφήνουν προοδευτικό αποτύπωμα». Ανέφερε τις σημαντικότερες εξ αυτών: εκκίνηση και εδραίωση της μεταρρύθμισης στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας, τη μεταρρύθμιση στην εκπαίδευση, μεταρρύθμιση στον χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, επεξεργασία του περιφερειακού σχεδίου για την παραγωγική ανασυγκρότηση, έναρξη ενός δημόσιου και ανοικτού διαλόγου για την αναγκαία συνταγματική αναθεώρηση που θα καταλήξει μέχρι το τέλος του έτους σε συγκεκριμένες προτάσεις.

Ο κ. Τσίπρας δήλωσε αισιόδοξος ότι τα δύσκολα θα τελειώσουν και πως η διέξοδος είναι πλέον ορατή, όχι μόνο γιατί θα κλείσει η αξιολόγηση και σύντομα θα έρθει και ο στόχος της ενίσχυσης της ρευστότητας, αλλά γιατί η οικονομία ήδη εμφανίζει ορατά αποτελέσματα ανάκαμψης. Σημείωσε ότι σε αυτές τις συνθήκες πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας στόχο όχι μόνο την εξέλιξη της διαπραγμάτευσης, αλλά και την επόμενη μέρα και να σκεφτούμε όχι πια με όρους συμφωνίας και μέτρων αλλά με όρους στρατηγικού αναπροσανατολισμού της οικονομίας και της κοινωνίας.

«Έχω βαθειά εμπιστοσύνη στο κριτήριο τόσο της ΚΕ όσο και της ΚΟ, έχω τη βεβαιότητα ότι θα καταφέρουμε να βγάλουμε τη χώρα και την κοινωνία από την κρίση και να σχεδιάσουμε μαζί την μεταμνημονιακή Ελλάδα". 

Η ΝΔ δεν έχει να αντιτάξει απαντήσεις 

Απέναντι σε αυτά, είπε ο πρωθυπουργός η ΝΔ δεν έχει να αντιτάξει απαντήσεις, αντίθετα αντιτάσσει σχέσεις με τη διαπλοκή, κραυγές στα τηλεοπτικά παράθυρα και το φλερτ με την ακροδεξιά και την ξενοφοβία. Είπε ότι δεν έχει να υποσχεθεί στον λαό τίποτε περισσότερο από τα μνημόνια και μια υποτίθεται καλύτερη διαχείριση της εφαρμογής της προς όφελος όμως των λίγων.

Ο πρωθυπουργός είπε ότι με το τέλος του προγράμματος αλλάζει ο χάρτης της πολιτικής αντιπαράθεσης και επανέρχεται η διαχωριστική γραμμή που υπήρχε πάντα: πρόοδος-συντήρηση, αριστερά-δεξιά, υπεράσπιση των συμφερόντων των πολλών-υπεράσπιση των συμφερόντων των λίγων. «Αυτό μας δίνει από τώρα το περιθώριο να σχεδιάσουμε την επόμενη μέρα, τον ρόλο του ΣΥΡΙΖΑ που εκπροσωπεί το στρώμα των από κάτω και της μεσαίας τάξης.

Το ΠΑΣΟΚ θα είναι το μόνο που θα επιμένει στη συμμαχία με τη δεξιά

Ο κ. Τσίπρας επεφύλασσε κριτική και προς το ΠΑΣΟΚ, λέγοντας ότι η κεντροαριστερά οφείλει να κοιτάξει τι συμβαίνει με την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία που κάνει βήματα προς τα αριστερά, «το ΠΑΣΟΚ όμως επιμένει να θέλει να είναι στην Ελλάδα η ουρά της ΝΔ και του κ. Μητσοτάκη». Σημείωσε ότι είχε πολλές ευκαιρίες να υπερβεί αυτές τις εσωτερικές αγκυλώσεις, να πάρει αποστάσεις από τις περιόδους διακυβέρνησης και όσα έχουν αυτές φορτώσει στον λαό, και να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων: εκλογικός νόμος, το θέμα της διαπλοκής, η στάση στη διαπραγμάτευση. «Επιμένει όμως σε μια αδιέξοδη εμμονή», είπε και τους κάλεσε «να συνειδητοποιήσουν ότι τα πράγματα αλλάζουν» και πως σε λίγο «θα είναι οι μόνοι στην Ευρώπη που επιμένουν στη συμμαχία με τη δεξιά και μάλιστα με μια δεξιά ακραία και νεοφιλελεύθερη». Αυτό, σχολίασε, δεν θα τους βγει σε καλό, αλλά δεν θα βοηθήσει ούτε και τον τόπο.

Κανένας πονηρούλης δεν θα ακυρώσει το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς»

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ τόνισε ότι στον δύσκολο δρόμο η συμβολή των κομματικών δυνάμεων είναι σημαντική, ότι χρειάζεται να εισακούονται οι προβληματισμοί της βάσης να απαντώνται τα ερωτήματα της, μελετημένη δουλειά.

Ξεκαθάρισε ότι δεν θα υπάρξει καμιά ανοχή σε τυχόν φαινόμενα λιγοστά που ακυρώνουν το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς. «Κανένας πονηρούλης δεν θα αφήσουμε να χρησιμοποιήσει κανένα νομιμοφανές μέσο για ίδιον όφελος. Αυτά έχουν τελειώσει». Ζήτησε από τους υπουργούς και τα αρμόδια όργανα του κόμματος να μη δείξουν καμιά επιείκεια, καμιά ανοχή. Είπε πως δεν αναφέρεται σε πεπραγμένα, αλλά ότι και μόνο που κάποιοι σκέφτηκαν να προσβάλλουν τους ηθικούς κώδικες της Αριστεράς δεν τους επιτρέπεται να έχουν τον τιμητικό ρόλο του μέλους του κόμματος.

Ολόκληρη η ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στην Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ

Συντρόφισσες και Σύντροφοι

Η Κεντρική μας Επιτροπή, αν και άργησε να συγκληθεί, εντούτοις λαμβάνει χώρα σε μια συγκυρία ιδιαίτερα κρίσιμη, με πολλαπλές ανοιχτές προκλήσεις στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και σε ολόκληρο τον κόσμο.
Προκλήσεις που πρέπει με νηφαλιότητα να αναλύσουμε, να ζυγίσουμε και εν τέλει να συνυπολογίσουμε στις αποφάσεις μας, πάντοτε με γνώμονα το γενικότερο συμφέρον του τόπου, το συμφέρον του ελληνικού λαού.
Το 2017 θα είναι ένας χρόνος κρίσιμος για την Ευρώπη. Θα είναι ένας χρόνος κρίσιμος για την Ευρώπη δεδομένου ότι μέσα σε αυτό τον χρόνο έχουμε σημαντικές εκλογικές αναμετρήσεις σε κρίσιμες χώρες για την Ευρώπη, σε χώρες που διαμορφώνουν εν πολλοίς την οικονομική και την πολιτική πορεία της Ευρώπης.
Υπ’ αυτή την έννοια, δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι οι πολιτικές εξελίξεις το 2017 δεν θα κρίνουν απλά την πορεία της Ευρώπης. Θα κρίνουν την ίδια της την ύπαρξη.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση πορεύεται πια χωρίς τη Μεγάλη Βρετανία αλλά και με ένα διαρκώς ογκούμενο ρεύμα ακροδεξιού ευρωσκεπτικισμού στο εσωτερικό της.
Και την ίδια στιγμή η αλλαγή κυβέρνησης αλλά και πολιτικής κατεύθυνσης στις ΗΠΑ, δημιουργεί ένα πρωτόγνωρο πολιτικό περιβάλλον, καθώς για πρώτη φορά μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου κλονίζεται η ευρωατλαντική σχέση και ο προσανατολισμός της. Και κλονίζεται, απ’ ότι φαίνεται, μονομερώς.
Θα έλεγα ότι πρόκειται για τεκτονικού χαρακτήρα μετατοπίσεις που, σε συνδυασμό με την συνεχιζόμενη ένταση στην ευρύτερη περιοχή μας, στη γειτονική μας Τουρκία, στη Συρία, στη Μέση Ανατολή αλλά και στις χώρες της Βόρειας Αφρικής, διαμορφώνουν ένα περιβάλλον σύνθετο, με μεγάλους κινδύνους αλλά και με σημαντικές προκλήσεις. Και πρέπει να αναλογιστούμε ότι η χώρα μας, η Ελλάδα, παρά τις μεγάλες δυσκολίες που αντιμετώπισε εξ αιτίας της χρεοκοπίας της από τις δυνάμεις που κυβέρνησαν τον τόπο και τις πολιτικές αποφάσεις στο πλαίσιο της Ε.Ε., εντούτοις παραμένει σ’ αυτό το ασταθές πλαίσιο στην ευρύτερη περιοχή πυλώνας σταθερότητας.
Σε αυτό λοιπόν το διεθνές και ευρωπαϊκό περιβάλλον η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ καταβάλλει μια τεράστια προσπάθεια να ξαναστήσει τη χώρα στα πόδια της, να βγάλει την οικονομία από την πολυετή ύφεση και, παρά τις διαρκείς πιέσεις από την πλευρά των πιστωτών μας, να προστατεύσει, ταυτόχρονα, τα πιο αδύναμα κοινωνικά στρώματα.
Οι δυσκολίες είναι γνωστές σε όλους. Δυσκολίες που βεβαίως δεν οφείλονται μόνο στην κατάσταση της χώρας. Αλλά οι δυσκολίες αυτές δεν μας πτοούν, ούτε, βεβαίως μας φοβίζουν. Πορευόμαστε με αποφασιστικότητα, αλλά και με σεβασμό στην αξιοπρέπεια του λαού μας. Έχουμε μπροστά μας μια αξιολόγηση που δεν είναι από μόνη της δύσκολη.Αλλά την κάνει δύσκολη η διαρκής το τελευταίο διάστημα διαφωνία ανάμεσα στους πιστωτές μας.
Το ΔΝΤ, έχοντας χάσει σχεδόν κάθε επιστημονική αξιοπιστία από την επτάχρονη παραμονή του στην Ελλάδα, από τις διαρκώς λαθεμένες προβλέψεις του και από τις λάθος συνταγές του –λάθη τα οποία έχει παραδεχτεί και το ίδιο- βρίσκεται σε πραγματική αδυναμία να υποστηρίξει χρηματοδοτικά ένα πρόγραμμα δίχως γενναία απομείωση του χρέους.
Αυτό νομίζω ότι έγινε απολύτως σαφές και στην τελευταία συζήτηση για την Ελλάδα για το τρίτο πρόγραμμα στο Διοικητικό Συμβούλιο του Ταμείου, την προηγούμενη εβδομάδα.
Από την άλλη πλευρά, στην Ευρώπη, ενώ όλοι κατανοούν στην Ευρώπη ότι η γενναία απομείωση είναι κάτι αυτονόητο και αργά ή γρήγορα θα συμβεί, εντούτοις αρνούνται να το αποφασίσουν πριν από τις κρίσιμες εκλογικές αναμετρήσεις σε Ολλανδία, Γαλλία και κυρίως Γερμανία, φοβούμενοι την άνοδο της ακροδεξιάς.
Πρόκειται για μια στενόμυαλη λογική, διότι η ιστορική εμπειρία μας έχει αποδείξει ότι η ακροδεξιά θα ανεβαίνει όσο θα υιοθετείται από τις κυρίαρχες δυνάμεις η δική της ατζέντα. Κι αυτό δυστυχώς το είδαμε και πρόσφατα στην Ευρώπη, σε αρκετές χώρες.
Όσο η Ευρώπη θα παραμένει άβουλη, αδύναμη, ανίσχυρη, τόσο θα ενισχύονται οι δυνάμεις του ευρωσκεπτικισμού σε κρίσιμες χώρες και θα ανεβαίνει η ακροδεξιά.
Από την άλλη όμως και το ΔΝΤ δεν δείχνει να έχει το θάρρος της γνώμης του. Και δεν θα φοβόμουνα να πω, γιατί πρέπει να μιλήσουμε ανοιχτά και ειλικρινά σ’ αυτές τις κρίσιμες ώρες, και ορισμένα στελέχη του φαίνεται ότι προτιμούν να παίζουν προσωπικά παιχνίδια.
Το Ταμείο δειλιάζει να πει την αλήθεια, κοιτώντας στα μάτια τους Ευρωπαίους εταίρους του. Προτιμά να παίζει ένα διαρκές παιχνίδι πόκερ, κωλυσιεργώντας. Ή αλλιώς όπως το λέμε εδώ στην Ελλάδα να παίζει το μουτζούρη. Και νομίζω ότι ήρθε η ώρα να τα πούμε ανοιχτά :
Επειδή δεν θέλουν να δυσαρεστήσουν ή να ρίξουν το φταίξιμο στην αδιαλλαξία του Γερμανού υπουργού Οικονομικών σε σχέση με τα μέτρα που πρέπει να παρθούν για την απομείωση του χρέους, προσπαθούν να εφεύρουν διαρκώς νέες απαιτήσεις από την Ελλάδα.
Παράλογες, φανταστικές, εξωπραγματικές.. δεν έχει σημασία.
Αρκεί να είναι η Ελλάδα αυτή η οποία θα χρεώνεται την κωλυσιεργία και εν τέλει την προδιαγεγραμμένη -κατά την άποψή μου, την άποψή μου λέω- απόφαση του Ταμείου να μη χρηματοδοτήσει το 3ο ελληνικό πρόγραμμα.
Η Ελλάδα όμως σε αυτή τη διελκυστίνδα ούτε είναι ούτε αισθάνεται μόνη της, ούτε έχει μια κυβέρνηση πρόθυμη όπως οι προηγούμενες να παραδώσει τον ελληνικό λαό σαν το σκυλί στο αμπέλι.
Και το κυριότερο: έχει ως σύμμαχο την ίδια την πραγματικότητα και την αδιάψευστη απόδοση των δεικτών της ελληνικής οικονομίας.
Το 2016, παρά τις ως συνήθως καταστροφικές προβλέψεις του ΔΝΤ, τις οποίες έσπευσε να υιοθετήσει και η αντιπολίτευση στην Ελλάδα, το 2016 έκλεισε με θετικό πρόσημο ανάπτυξης.
Τα έσοδα είχαν μια εκπληκτική υπεραπόδοση. Μεταξύ άλλων και εκ εξαιτίας του γεγονότος ότι επιτέλους στη χώρα μας τελείωσε το μεγάλο φαγοπότι στην Ελλάδα.
Το φαγοπότι της φοροδιαφυγής και των σκανδάλων τύπου SIEMENS, NOVARTIS κ.λπ.
Και έτσι, όχι μόνο πιάσαμε, αλλά υπερκαλύψαμε τον στόχο των πλεονασμάτων.
Και έτσι, αντί να ενεργοποιηθεί ο κόφτης που όλοι είχαν προεξοφλήσει, ενεργοποιήθηκε ο «δότης», και δώσαμε την 13η σύνταξη εφάπαξ πριν τις γιορτές, 620 εκατομμύρια σε πάνω από ένα εκατομμύριο συνταξιούχους.
Οι Ευρωπαίοι εταίροι μας αναγνώρισαν αυτήν την εντυπωσιακή υπερκάλυψη των στόχων.
Και έτσι σήμερα οι τεχνοκράτες, τα στελέχη του ΔΝΤ που ασχολούνται με την Ελλάδα, έχουν μια μεγάλη δυσκολία για να στηρίξουν τις απόψεις και τις επιδιώξεις τους.

Και η δυσκολία αυτή είναι η ίδια η πραγματικότητα.
Επικαλούνται στοιχεία για την ελληνική οικονομία που όλοι, αλλά και οι ίδιοι, γνωρίζουν ότι δεν είναι έγκυρα.
Το επισήμανε και η Κομισιόν, άλλωστε, το προηγούμενο διάστημα.
Αυτό λοιπόν που περιμένουμε, και μάλιστα το περιμένουμε το γρηγορότερο δυνατό, είναι να αναθεωρήσουν αυτές τις εκτιμήσεις. Δεν μπορεί να υπάρξει διαπραγμάτευση αν δεν βρισκόμαστε στην ίδια σελίδα, αν δεν ξεκινάμε από την ίδια βάση. Τι να συζητάμε;
Περιμένουμε λοιπόν το συντομότερο να αναθεωρήσουν αυτές τις εκτιμήσεις ώστε να μπορέσει να συνεχιστεί η διαπραγμάτευση σε τεχνικό επίπεδο.
Εμείς από την πλευρά μας επαναλαμβάνουμε με σταθερότητα, νηφαλιότητα αλλά και αποφασιστικότητα: Δεν πρόκειται να δεχτούμε άλλα παιχνίδια στην πλάτη της Ελλάδας και του ελληνικού λαού. Δεν θα επιτρέψουμε, μαζί με τους συμμάχους μας στην Ευρώπη, όχι μόνοι μας, μαζί με, τις συνεπείς ευρωπαϊκές προοδευτικές δυνάμεις, άλλα παιχνίδια με τη φωτιά για τη συνοχή και το μέλλον της Ευρώπης.
Όποιοι παίζουν παιχνίδια για ευρωζώνη δύο ταχυτήτων, για διασπάσεις και διαιρέσεις, να ξέρουν ότι παίζουν με τη φωτιά.Και είμαι απόλυτα βέβαιος ότι η ίδια τους η κυβέρνηση δεν θα αφήσει τους πυρομανείς να παίζουν με τα σπίρτα στην αποθήκη με τα πυρομαχικά.
Και γι αυτό θέλω να αξιοποιήσω την παρουσία μου σ’ αυτό εδώ το βήμα της Κεντρικής Επιτροπής και να παρακαλέσω θερμά την Καγκελάριο να αποθαρρύνει τον υπουργό των Οικονομικών της, απ’ αυτή τη διαρκή επιθετικότητα εναντίον της Ελλάδας.
Και από αναφορές υποτιμητικές, του τύπου «η Ελλάδα και οι Έλληνες ζουν πάνω από τις δυνατότητές τους».
Δεν ξέρω αν αυτού του είδους οι αφορισμοί συγκινούν τους Γερμανούς ακροδεξιούς και βοηθάνε τη συγκράτηση των διαρροών προς το κόμμα της «Εναλλακτικής για τη Γερμανία».
Αυτό είναι δικό τους πρόβλημα. Και δεν μπορεί η προεκλογική περίοδος σε μια χώρα να επηρεάσει τη ζωή και τις εξελίξεις σε μια άλλη χώρα της Ευρώπης.
Αυτό όμως που ξέρω είναι ότι η κοινή ευρωπαϊκή αξιοπρέπεια, και ειδικά σε συγκυρίες σαν αυτήν, αξίζει να είμαστε πιο προσεκτικοί.
Και ειδικά απέναντι σε μια χώρα που έχει λεηλατηθεί και έναν λαό που έχει κάνει τόσες θυσίες και συνεχίζει να κάνει στο όνομα της Ευρώπης. Σε έναν λαό που έχει δείξει μια εκπληκτική συμπεριφορά απέναντι στην προσφυγική κρίση που είναι ευρωπαϊκή κρίση και έχει κάνει θυσίες, οικονομικές και κοινωνικές, για τη διατήρηση της συνοχής της ευρωζώνης.
Και πιστεύω ότι δικαίως το SPD, το Σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, επισήμως μετά από αυτές τις δηλώσεις, εγκάλεσε τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών ότι επιχειρεί να συντηρήσει ένταση γύρω από το ελληνικό πρόγραμμα, προσπαθώντας να φορτώσει στην Ελλάδα τα δικά του αδιέξοδα.
Εμείς λοιπόν επαναλαμβάνουμε: Τηρούμε τα συμφωνηθέντα.
Να τηρήσουν και οι εταίροι μας, από τη δική τους πλευρά, όσα έχουν συμφωνήσει.
Είμαστε έτοιμοι να συζητήσουμε οτιδήποτε είναι στο πλαίσιο της συμφωνίας και της λογικής. Αλλά όχι πράγματα που είναι έξω από το πλαίσιο της Συμφωνίας και κυρίως έξω από το πλαίσιο της λογικής. Απαιτήσεις που δεν υποστηρίζονται από τη λογική και από τους αριθμούς, δεν πρόκειται να συζητήσουμε.
Για πρώτη φορά από το 2010, η χώρα υλοποιεί ένα πρόγραμμα που πιάνει τους στόχους του. Για πρώτη φορά η Ελλάδα τηρεί με συνέπεια όσα έχουν συμφωνηθεί. Συνεπώς, δεν δεχόμαστε από κανέναν παρατηρήσεις ότι είμαστε απρόθυμοι να συνεργαστούμε. Όποιος επιστρατεύει την κωλυσιεργία, είναι προφανές ότι το κάνει για άλλους λόγους και οφείλει έντιμα να τους εξηγήσει αυτούς τους λόγους.
Και εδώ επιτρέψτε μου να αναφερθώ και στην τακτική της αξιωματικής αντιπολίτευσης, της Νέας Δημοκρατίας.
Ακούω ότι ο κ. Μητσοτάκης θα ταξιδεύσει στη Γερμανία αύριο για να επισκεφθεί τη Δευτέρα την κυρία Μέρκελ και τον κ. Σόιμπλε. Ειλικρινά δεν γνωρίζω τι θα τους πει. Το μόνο που είμαι βέβαιος ότι δε θα αναφέρει είναι το ζήτημα της έκδοσης του κ. Χριστοφοράκου. Γι αυτό είμαι βέβαιος.
Για την οικονομία και την αξιολόγηση, δεν ξέρω ειλικρινά τι θα πει.
Δεν ήρθε σε επαφή μαζί μου, δεν ζήτησε καμία ενημέρωση.
Το μόνο που ξέρουμε για τις θέσεις της ΝΔ σε σχέση με το ζήτημα της αξιολόγησης είναι αυτό που είπε δημοσίως ο αντιπρόεδρος του κόμματος, ο κ. Γεωργιάδης: Ότι δεν τους ενδιαφέρει να κλείσει η αξιολόγηση. Για την ακρίβεια δεν θέλουν να κλείσει η αξιολόγηση. Το μόνο που τους ενδιαφέρει, το μόνο που θέλουν είναι να πέσει η κυβέρνηση και να έρθουν αυτοί στα πράγματα.
Υποθέτω λοιπόν ότι με αυτή την ατζέντα, με αυτή τη γραμμή ταξιδεύει στη Γερμανία ο κ. Μητσοτάκης. Κι αυτό ας το λάβει καλά υπ όψιν του ο ελληνικός λαός. Για να γίνει απολύτως σαφές ποιος παλεύει για την έξοδο της χώρας από την κρίση. Και ποιος δίνει διαρκώς διαπιστευτήρια υποταγής μήπως και καταφέρει να έρθει στην εξουσία από τη στήριξη των πιστωτών μας.
Άλλωστε νομίζω ότι η ΝΔ δεν προσπαθεί καν να κρυφτεί.
Ο κ. Μητσοτάκης και το κόμμα του είναι οι μόνοι στην Ευρώπη που μας εγκαλούν για καθυστερήσεις.
Και ισχυρίζεται ότι το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι, το χρέος, αλλά το έλλειμμα ανταγωνιστικότητας
– δηλαδή η λύση στο ελληνικό πρόγραμμα δεν είναι η απομείωση του χρέους, αλλά το να ξηλώσουμε ό,τι έχει απομείνει όρθιο στο κοινωνικό κράτος, τις συντάξεις και τις εργασιακές σχέσεις.
Νομίζω ότι το ίδιο έχει πει και ο κ. Σόιμπλε. Και το λέει με την ίδια ακριβώς διατύπωση και ο κ. Μητσοτάκης, ενδεχομένως για να το ακούσει ο κ. Σόιμπλε και να χαρεί.
Φαντάζομαι ότι τώρα που θα πάει στη Γερμανία θα του το πει και από κοντά. Και θα έχει, έτσι, μια μεγαλύτερη ευκαιρία να γίνει αρεστός.
Θα ήθελα να του δώσω προκαταβολικά τα συγχαρητήρια μου. Μόνο που θα’ θελα να του πω ότι δεν αρκεί για να κερδίσεις την εξουσία στην Ελλάδα, τη διακυβέρνηση, να γίνει αρεστός στον κ. Σόιμπλε. Πρέπει να γίνει αρεστός στον ελληνικό λαό. Κι αυτό, μ’ αυτή την συμπεριφορά, δεν θα το καταφέρει ποτέ.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Θα ήθελα να πω ακόμα δυο λόγια γι αυτή τη στάση που κρατάει η ΝΔ πριν περάσω στο πιο σημαντικά. Και θα ήθελα να αναρωτηθούμε μαζί γιατί, πέρα από την προσπάθεια να γίνει αρεστός στους δανειστές, ο κ. Μητσοτάκης, ο κ. Γεωργιάδης που είναι μαρτυριάρης, λέει ότι δεν θέλει να κλείσει η αξιολόγηση.
Πιστεύω ότι το λένε αυτό και το πιστεύουν γιατί καταλαβαίνουν ότι μόνο μέσα από την αβεβαιότητα μπορούν να προωθήσουν το πολιτικό τους σχέδιο.
Γιατί θεωρούν –κι ίσως να έχουν δίκιο- ότι μόνο σε φάση αβεβαιότητας και υπό την ασφυκτική πίεση των δανειστών και των προγραμμάτων, μπορούν να κρύψουν από τον ελληνικό λαό το πραγματικό τους σχέδιο και τις πραγματικές τους προθέσεις.
Δηλαδή την πρόσδεση της χώρας και της οικονομίας στα ισχυρά οικονομικά συμφέροντα, την παλινόρθωση της διαπλοκής και του πελατειακού κράτους, την εγκαθίδρυση της διαρκούς λιτότητας αλλά και του νεοφιλελευθερισμού, ως μόνιμου καθεστώτος για τη χώρα μας.
Φοβάμαι όμως ότι τελικά τους περιμένει πολύ μεγάλη απογοήτευση.
Γιατί όσο και αν το απεύχονται, όσο κι αν εργάζονται για το αντίθετο, η αξιολόγηση θα κλείσει. Και θα κλείσει θετικά.
Γιατί στην Ευρώπη σήμερα δεν υπάρχει μονάχα μια παράταξη. Γιατί στην Ευρώπη σήμερα δεν υπάρχει η ηγεμονία της της δεξιάς. Και διότι η Ευρώπη σήμερα βρίσκεται πράγματι σε μεγάλο σταυροδρόμι εξαιτίας κι αυτών των κρίσιμων εκλογικών αναμετρήσεων. Αλλά, αν πριν από λίγους μόνο μήνες ήταν για κάποιους σχεδόν βέβαιη η επικράτηση νεοφιλελεύθερων και δεξιών δυνάμεων σε κρίσιμες χώρες της Ευρώπης, και το δίλημμα ήταν μόνο ανάμεσα στη δεξιά και την ακροδεξιά, σήμερα βλέπουμε ότι τα πράγματα αλλάζουν. Και σήμερα βλέπουμε ότι οι ακραία νεοφιλελεύθερες δυνάμεις χάνουν δυνάμεις, δεν κερδίζουν. Ακόμα και στη Γαλλία ο εκπρόσωπος της δεξιάς είναι πίσω στις δημοσκοπήσεις, αλλά και στη Γερμανία έχουμε ένα απόλυτα νέο περιβάλλον, μια νέα κατάσταση που δίνει την προοπτική μιας μεγάλης πολιτικής αλλαγής και εκεί.
Πιστεύω λοιπόν ότι πρέπει να λάβουμε υπόψη μας αυτές τις μεγάλες αλλαγές. Πρέπει να λάβουμε υπόψη μας αυτή τη νέα πολιτική πραγματικότητα αλλά και τις τεκτονικές αλλαγές σε διεθνές επίπεδο.
Δεν ισχυρίζομαι ότι αυτή τη στιγμή είναι βέβαιο πως τα πράγματα οδηγούνται στον πλανήτη και στην Ευρώπη σε μια ευθύγραμμη προοδευτική κατεύθυνση. Ισχυρίζομαι όμως ότι το παιχνίδι είναι απολύτως ανοιχτό. Και ισχυρίζομαι ότι αυτό το κρίσιμο σύνθημα με το οποίο κερδίσαμε τις εκλογές το 2015, Ανατροπή στην Ελλάδα, Αλλαγή στην Ευρώπη.
Εδώ και δύο χρόνια μένει να το δούμε σε ότι αφορά το δεύτερο σκέλος του συνθήματος. Η ανατροπή στην Ελλάδα έγινε. Η αλλαγή στην Ευρώπη με αργούς ρυθμούς συντελείται.
Πριν από δύο χρόνια, κανείς δεν θα πίστευε ότι θα μπορούσαμε να μιλάμε ως γεγονός για τη συμμαχία των κρατών των χωρών του Νότου. Για μια συμμαχία που προσπαθεί να βάλει τις χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας και κυρίως του Νότου στο παιχνίδι των ευρωπαϊκών συσχετισμών με όρους διεκδίκησης και προστασίας της κοινωνικής συνοχής. Και βεβαίως κανείς δεν θα πίστευε πριν δυο μήνες, όχι πριν δύο χρόνια, ότι είναι ανοιχτό το πολιτικό παιχνίδι σε κρίσιμες χώρες, όπως αυτές που προανέφερα.
Όσοι λοιπόν παλεύουν για να μην κλείσει η αξιολόγηση, θα απογοητευτούν.
Και θα κλείσει. Και θα κλείσει θετικά.
Χωρίς υποχωρήσεις σε ακραίους παραλογισμούς.
Χωρίς υποχωρήσεις σε ζητήματα αρχών, και κυρίως χωρίς υποχωρήσεις σε ζητήματα που αφορούν το ευρωπαϊκό κεκτημένο.
Δε ξέρω αν θα κλείσει με το ΔΝΤ σε ζητήματα αρχών, και κυρίως χωρίς υποχωρήσεις σε ζητήματα που αφορούν το ευρωπαϊκό κεκτημένο. κεντρικό ρόλο χρηματοδότη ή σε κάποιο διαφορετικό ρόλο.
Αλλά η αξιολόγηση θα κλείσει.
Γιατί η Ευρώπη, ειδικά σε αυτή τη φάση, δεν μπορεί να παίξει παιχνίδια ούτε να δεχθεί πειραματισμούς.
Και η χώρα μας θα γυρίσει σελίδα.
Με κάποιους για άλλη μια φορά να βρίσκονται βαθιά και βαριά εκτεθειμένοι.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Έχουμε διανύσει το μεγαλύτερο μέρος του δρόμου.
Είμαστε πολύ κοντά στο σημείο όπου θα μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι η κρίση είναι παρελθόν.
Και η εξέλιξη αυτή, επαναλαμβάνω, δεν είναι σημαντική μόνο για την χώρα μας και την ελληνική οικονομία, αλλά συνολικά για την σταθερότητα στην Ευρώπη.
Γιατί βρισκόμαστε, όπως είπα αρχικά, σε μια περίοδο διεθνών ανακατατάξεων.
Και δεν είναι μόνο το Brexit.
Είναι που αμφισβητείται πλέον ανοιχτά η δομή του ευρωπαϊκού συστήματος από πολλές και διάφορες μεριές.
Είναι που οι πολίτες χάνουν την εμπιστοσύνη τους στους θεσμούς και το δείχνουν, πλέον, κάθε φορά που καλούνται να ψηφίσουν.
Είναι και οι πολιτικές εξελίξεις στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής.
Το πρόβλημα, όμως, στην Ευρώπη είναι ότι οι υποστηρικτές της πολιτικής της ακραίας λιτότητας που οδήγησε σε αυτά τα αδιέξοδα και αποτελεί τη βασική αιτία της ανόδου της ακροδεξιάς αρνούνται να βάλουν μυαλό.
Είναι οι δικές τους πράξεις, οι δικές τους παραλείψεις, που κλονίζουν το οικοδόμημα, που οδηγούν σε εθνικές αναδιπλώσεις και εν τέλει αναδεικνύουν τον κίνδυνο της διάλυσης.
Είναι η απουσία ελπίδας για το μέλλον, που ανοίγει χώρο στο σκοτάδι και στο μίσος.
Και μπροστά σ’ αυτό αδιέξοδο, εμφανίστηκαν πρόσφατα και τα σχέδια διάλυσης.
Ακροβασίες και πολιτικές εμμονές, που αποσκοπούν κοντόφθαλμα σε ένα καλό εκλογικό αποτέλεσμα.
Και από τις οποίες, όμως, είναι βέβαιο ότι οι μόνοι χαμένοι θα είναι οι λαοί.
Είμαστε λοιπόν ξεκάθαρα σε μια μεταβατική φάση, όπου η αμφισβήτηση εκφράζεται πλέον ανοιχτά.
Και το ερώτημα είναι τί χαρακτήρα και τί πρόσημο θα λάβει αυτή η αμφισβήτηση.
Αν θα επικρατήσουν οι αντιλήψεις του οικονομικού εθνικισμού, του απομονωτισμού και του ακροδεξιού λαϊκισμού. Ή, αν θα εκφραστεί ένα νέο προοδευτικό ρεύμα, ικανό να διασφαλίσει την οικονομική και πολιτική σταθερότητα, υπερασπιζόμενο παράλληλα τις αξίες της αλληλεγγύης, της δημοκρατίας, της αξιοπρέπειας.
Και οφείλω εδώ να επισημάνω ότι η δυναμική των πραγμάτων δεν είναι πάντα όπως φαίνεται στην επιφάνεια.
Ας θυμηθούμε ότι στις προκριματικές εκλογές των ΗΠΑ, γύρω από το αίτημα της κοινωνικής δικαιοσύνης, εκδηλώθηκε ένα τεράστιο προοδευτικό ρεύμα που διεκδίκησε με αξιώσεις το χρίσμα των Δημοκρατικών. Έχασε για λίγο. Αν δεν έχανε, θα ήταν διαφορετικές σήμερα οι εξελίξεις στον κόσμο.
Να προσέξουμε –όπως είπα και πιο πριν- τις διεργασίες στη Γερμανία. Τα αρχικά δημοσκοπικά δεδομένα έχουν ανατραπεί. Και η προοπτική κυβερνητικής συνεργασίας ανάμεσα στη Σοσιαλδημοκρατία, την Αριστερά και τους Πράσινους γίνεται πλέον μια απολύτως ρεαλιστική προοπτική.
Και να επισημάνουμε, τέλος, και σε σχέση με τις εξελίξεις στη Γαλλία, ότι η ανοιχτή εκλογική διαδικασία που οργάνωσε το Γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα ανέδειξε μια έκπληξη, έναν αριστερό υποψήφιο για την Προεδρία.
Και ότι η συνεργασία ανάμεσα στους Σοσιαλιστές και την Αριστερά σ’ αυτή την κρίσιμη χώρα θα μπορούσε –και εδώ είναι και η ευθύνη της αριστεράς, που πρέπει να ξεκαθαρίσει αν αναλαμβάνει την ευθύνη της διακυβέρνησης στα δύσκολα ή αρέσκεται με την καταγγελία- θα μπορούσε, λοιπόν, να δημιουργήσει μια ακόμα μεγαλύτερη δυναμική σε μια τέτοια πιθανή εξέλιξη.
Δεν ισχυρίζομαι ότι τα πράγματα είναι εύκολα. Ούτε ότι υπάρχουν μαγικές λύσεις. Λέω όμως ότι η προοπτική μιας αριστερής εναλλακτικής στην Ευρώπη και τον κόσμο παραμένει απολύτως ανοιχτή.
Είναι, λοιπόν και στο δικό μας χέρι το να ξεπεράσουμε παθογένειες.
Να διαμορφώσουμε, μέσα από ειλικρινή διάλογο συνθήκες ενότητας.
Να χτίσουμε πάνω σε γερές και σταθερές βάσεις νέες κοινωνικές συμμαχίες.
Και να είναι το δικό μας σχέδιο, που θα ανοίξει τους εναλλακτικούς δρόμους για την υπέρβαση της ευρωπαϊκής κρίσης.
Είναι σε αυτή την ιστορική συγκυρία που βρισκόμαστε στην κυβέρνηση, γιατί επιλέξαμε να αναλάβουμε δύσκολες ευθύνες.
Και οφείλουμε να γνωρίζουμε ότι δεν θα κριθούμε μόνο από τους συμβιβασμούς και τις αντιστάσεις μας στη διαπραγμάτευση.
Αλλά, κυρίως, θα κριθούμε από το αν θα καταφέρουμε να πάρουμε πρωτοβουλίες που θα στηρίζουν την κοινωνική πλειοψηφία.
Αν θα προωθήσουμε την παραγωγική ανασυγκρότηση του τόπου, γύρω από το ζητούμενο της αξιοπρεπούς εργασίας.
Αν θα ενεργοποιήσουμε την κοινωνία γύρω από την ανάγκη να υπάρξουν στη χώρα μεγάλες δημοκρατικές θεσμικές δημοκρατικές τομές.
Αν θα καταφέρουμε να εμπεδώσουμε το αίσθημα της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Αν θα θωρακίσουμε θεσμικά τη διαφάνεια.
Και αυτό στην πράξη σημαίνει ότι πρέπει να κάνουμε πιο ουσιαστική την πολιτική μας.
Να εντείνουμε την προσπάθεια και την πολιτική μας αποτελεσματικότητα απέναντι πρώτα και κύρια στο μεγάλο θέμα της εργασίας, της ανάκτησης της εργασίας, τον μεγάλο εφιάλτη της ανεργίας.
Κατοχυρώνοντας όμως εργασιακά δικαιώματα και εργασιακή αξιοπρέπεια.
Ανασυγκροτώντας και αναβαθμίζοντας το κοινωνικό κράτος.
Δίνοντας δείγματα αποτελεσματικότητας και ανθρωπισμού στο μεγάλο και δύσκολο έργο της διαχείρισης του προσφυγικού.
Και μαθαίνοντας από τα λάθη και τις παραλείψεις μας.
Και βεβαίως, συνεχίζοντας και βαθαίνοντας με αποφασιστικότητα το μέτωπό μας απέναντι στη διαφθορά και στη διαπλοκή, ένα μέτωπο κι έναν πόλεμο τον οποίο μπορούμε και οφείλουμε να κερδίσουμε.
Έχουμε κάνει –δεν υπάρχει αμφιβολία- σημαντικό έργο σε όλους τους τομείς.
Αλλά πρέπει να συνεχίσουμε ακόμα πιο συστηματικά.
Στο πλαίσιο αυτό, οι μεγάλες πρωτοβουλίες μας για το επόμενο διάστημα είναι πρωτοβουλίες που ξεπερνούν τον ορίζοντα της διαπραγμάτευσης και της αξιολόγησης και που αφήνουν ένα προοδευτικό αποτύπωμα στην ελληνική κοινωνία και στα πολιτικά πράγματα του τόπου.
Αυτές οι πρωτοβουλίες αφορούν:
Την εκκίνηση και εδραίωση μιας σημαντικής μεταρρύθμισης στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας.
Την πολύ σημαντική μεταρρύθμιση στην εκπαίδευση, που ξεκινάει με έναν ουσιαστικό διάλογο κι έχει στόχο να αλλάξει την εικόνα του σχολειού ως εξεταστικό κέντρο και με ένα νέο σύστημα εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση
Την προοδευτική μεταρρύθμιση στο χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Την επεξεργασία του σχεδίου για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας και των περιφερειών, του περιφερειακού σχεδίου ανασυγκρότησης που θα συγκροτεί το εθνικό σχέδιο ανάπτυξης
Τέλος, την έναρξη ενός δημόσιου και ανοιχτού διαλόγου για την συνταγματική αναθεώρηση, που μέχρι τέλους του έτους θα καταλήξει σε συγκεκριμένες προτάσεις που θα έρθουν στη Βουλή.
Απάντηση στις πολιτικές αυτές πρωτοβουλίες, στις μεγάλες μεταρρυθμιστικές προσπάθειες που θα αφήσουν ένα σημαντικό προοδευτικό αποτύπωμα στον τόπο, η αξιωματική αντιπολίτευση, η ΝΔ δεν έχει να αντιτάξει.
Το μόνο που έχει να αντιτάξει είναι εκλεκτικές σχέσεις με τη διαπλοκή.
Τα απλήρωτα δάνεια και το κομματικό χρέος.
Τις κραυγές στα τηλεοπτικά παράθυρα και το φλερτ με την ακροδεξιά και την ξενοφοβία.
Αυτά όμως δεν είναι αρκετά, ακόμα και αν τους στηρίζουν τα πιο ισχυρά και τα πιο επιδραστικά μέσα ενημέρωσης, δεν είναι αρκετά για να επηρεάσουν τα πράγματα.
Η αλήθεια είναι ότι η Νέα Δημοκρατία δεν έχει να υποσχεθεί στον ελληνικό λαό τίποτα περισσότερο από τα μνημόνια και μια υποτίθεται καλύτερη διαχείριση της εφαρμογής τους, προς όφελος όμως των λίγων και σε βάρος των πολλών.
Με το τέλος, όμως, των μνημονίων, το κλείσιμο της αξιολόγησης και το τέλος της επιτροπείας στα μέσα του 2018, τελειώνει οριστικά η ρητορική τους.
Και αλλάζει και ο τόπος της πολιτικής αντιπαράθεσης στον τόπο.
Η διαχωριστική γραμμή επανέρχεται εκεί που πάντοτε ήταν. Πρόοδος-συντήρηση, δεξιά-αριστερά. Υπεράσπιση των κοινωνικών δυνάμεων, υπεράσπιση των συμφερόντων της εργατικής τάξης, του εργαζόμενου λαού, υπεράσπιση των συμφερόντων των ολίγων. Ξαναέρχεται η διαχωριστική γραμμή στο πολιτικό της και ταξικό της πρόσημο.
Κι αυτό μας δίνει από τώρα το περιθώριο να σχεδιάσουμε την επόμενη μέρα. Το ρόλο του ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα, παράταξη που εκφράζει παραδοσιακά την αριστερά αλλά και εκπροσωπεί αυτό που ονομάζουμε το στρώμα των «από κάτω», των κατώτερων τάξεων και της μεσαίας τάξης.
Και βεβαίως μας ανοίγει και τον ορίζοντα να σκεφτούμε και την επόμενη μέρα στην Ελλάδα. Τη διαμόρφωση ενός πολιτικού συστήματος με δεδομένο ένα νέο εκλογικό νόμο που έχουμε ψηφίσει.
Κι εδώ θα ήθελα να πω και δυο λόγια για τη λεγόμενη Κεντροαριστερά, το ΠΑΣΟΚ, που οφείλουν επιτέλους να κοιτάξουν γύρω τους τι συμβαίνει. Όλη η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία κάνει βήματα προς τα αριστερά, αναζητά καινούργιο στρατηγικό σχέδιο, αυξάνοντας τις αποστάσεις από την πολιτική του νεοφιλελευθερισμού και της ασύδοτης αγοράς.
Το ΠΑΣΟΚ όμως επιμένει να θέλει να είναι στην Ελλάδα η ουρά της ΝΔ του κ. Μητσοτάκη.
Είχε πολλές ευκαιρίες αυτό το διάστημα να υπερβεί τις εσωτερικές αγκυλώσεις, να πάρει αποστάσεις από τις περιόδους διακυβέρνησης και όσα αυτές έχουν φορτώσει στις πλάτες του ελληνικού λαού.
Και να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων.
Ο εκλογικός νόμος, το θέμα της διαπλοκής, η στάση απέναντι στη διαπραγμάτευση είναι κάποια χαρακτηριστικά παραδείγματα.
Επιμένει όμως σε μια αδιέξοδη εμμονή.
Τους καλούμε λοιπόν να συνειδητοποιήσουν ότι τα πράγματα αλλάζουν.
Σε λίγο θα είναι οι μόνοι στην Ευρώπη που επιμένουν σε συμμαχία με τη δεξιά. Και μάλιστα με μια δεξιά νεοφιλελεύθερη και ακραία ταυτόχρονα. Τη δεξιά που συνδυάζει το νεοφιλελευθερισμό του κ. Μητσοτάκη με την ακροδεξιά ρητορική του κ. Γεωργιάδη.
Αυτό δεν θα τους βγει σε καλό. Αλλά δεν θα είναι καλό και για τον τόπο. Δεν θα βοηθήσει στην πιο γρήγορη και ομαλή μετάβαση στις πραγματικές διαχωριστικές γραμμές.
Συντρόφισσες και Σύντροφοι,
Ο δρόμος μπροστά μας παραμένει δύσκολος γι αυτό και η συμβολή των κομματικών δυνάμεων σ’ αυτές τις προσπάθειες που καταβάλλουμε είναι ιδιαίτερα σημαντική.
Θα πρέπει όμως να έχουμε υπ όψη μας το εξής:
Η κομματική βάση δεν υπάρχει μόνο για να την επιστρατεύουμε, όπου υπάρχει ανάγκη για χέρια ή για εκλογή οργάνων.
Η κομματική βάση χρειάζεται φροντίδα.
Χρειάζεται να παρακολουθούμε τους προβληματισμούς της, να απαντάμε στα ερωτήματά της.
Και κυρίως να την ακούμε.
Χρειάζεται έναν σοβαρό και μελετημένο προσανατολισμό δουλειάς που θα ανταποκρίνεται όχι μόνο στις δυνατότητες, αλλά και στις αρχές και τις αξίες της.
Και περισσότερο απ’ όλα, χρειάζεται να την στηρίζουμε.
Έχοντας πάντοτε στο μυαλό μας ότι υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος που νοιώθει υπεύθυνος για το τί κάνει και τί δεν κάνει η κυβέρνηση.
Που νοιώθει υπερήφανος όταν δημιουργούμε υποδείγματα αριστερής διακυβέρνησης.
Και απογοητεύεται όταν βλέπει στην πολιτική μας λάθη και παραλείψεις.
Γι αυτό θέλω εδώ να πω ξεκάθαρα ότι δεν θα υπάρξει, δεν πρέπει να υπάρξει και δεν θα υπάρξει καμία ανοχή σε φαινόμενα λιγοστά, αλλά πρέπει να τα ξεδιαλύνουμε, σε φαινόμενα που ακυρώνουν το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς.
Κανένας πονηρούλης δεν θα αφήσουμε να χρησιμοποιήσει κανένα «νομιμοφανές» μέσο για ίδιον όφελος
Αυτά έχουν τελειώσει.
Και θέλω να ζητήσω τόσο από τους υπουργούς όσο και από τα αρμόδια όργανα του κόμματος, να μη δείξουν καμία επιείκεια, καμία ανοχή.
Και προσέξτε: δεν αναφέρομαι σε πεπραγμένα. Αλλά και μόνο στη σκέψη, και μόνο που σκέφτηκαν κάποιοι να προσβάλουν τους ηθικούς κώδικες της αριστεράς, δεν τους επιτρέπει να έχουν τον τιμητικό του μέλους του κόμματος, του μέλους του ΣΥΡΙΖΑ. Τελεία και παύλα.
Συντρόφισσες και Σύντροφοι
Διανύουμε μια δύσκολη φάση, αλλά έχω πλέρια αισιοδοξία ότι τα δύσκολα τελειώνουν. Δεν ξέρω αν είναι μια ακαταμάχητη διαίσθηση. Ίσως είναι η σωστή ανάγνωση της συγκυρίας, των συσχετισμών δύναμης στην Ελλάδα, την Ευρώπη και τον κόσμο.
Πιστεύω ότι η διέξοδος είναι πλέον ορατή.
Όχι μόνο γιατί η αξιολόγηση θα κλείσει, σύντομα θα έρθει και ο στόχος της ενίσχυσης της ρευστότητας.
Κυρίως, όμως, γιατί η οικονομία ήδη εμφανίζει ορατά αποτελέσματα ανάκαμψης. Κι αυτό δεν μπορεί κανείς να το παραβλέψει.
Δεν θα είχα την ίδια αισιοδοξία αν είχαμε μια οικονομία που κατρακυλούσε διαρκώς στην ύφεση, που δεν μπορούσε να έχει έσοδα, που δεν μπορούσε να λειτουργήσει.
Σύντομα πιστεύω ότι τα αποτελέσματα αυτά θα γίνουν αισθητά και στο κόσμο, και κυρίως σε εκείνον τον κόσμο, σε εκείνες τις κοινωνικές κατηγορίες που σήκωσαν στους ώμους τους το βάρος της κρίσης.
Στις συνθήκες αυτές, λοιπόν, πιστεύω, όπως άφησα να εννοηθεί και από την αφιέρωση του μεγαλύτερου μέρους της παρέμβασής μου, πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας, όχι μονάχα την εξέλιξη της διαπραγμάτευσης. Να έχουμε στο μυαλό μας, κυρίως, την επόμενη ημέρα.
Και να σκεφτούμε, όχι πια με όρους συμφωνίας και μέτρων, αλλά με όρους στρατηγικού αναπροσανατολισμού της οικονομίας, της κοινωνίας, της χώρας.
Με το μυαλό μας στην πολιτική και το σχέδιο εκείνο που θα επανεκκινήσει την πραγματική οικονομία, και θα ξαναστήσει όρθια την κοινωνία.
Αλλά και στις αναγκαίες τομές. αλλαγές και τις μεταρρυθμίσεις που θα κατοχυρώνουν την κοινωνική δικαιοσύνη, τη δημοκρατία και τη διαφάνεια.
Αυτή η επόμενη ημέρα είναι πια πολύ κοντά.
Και οφείλουμε να είμαστε προσανατολισμένοι, προετοιμασμένοι για να τη διαχειριστούμε. Να την οργανώσουμε με τον καλύτερο τρόπο.
Και θέλω να κλείσω λέγοντας ότι έχω βαθιά εμπιστοσύνη στο κριτήριο τόσο της Κεντρικής Επιτροπής όσο και της Κοινοβουλευτικής μας Ομάδας
Έχω τη βεβαιότητα ότι θα καταφέρουμε να βγάλουμε τη χώρα αλλά και την κοινωνία από τη κρίση και να σχεδιάσουμε μαζί τη μεταμνημονιακή Ελλάδα, γιατί έχει έρθει πια ο καιρός, μετά από εφτά χρόνια σκοτάδι, να σχεδιάσουμε μαζί τη μεταμνημονιακή Ελλάδα.
Σας ευχαριστώ

left.gr

Δ. ΚΑΖΑΚΗΣ: Μετάβαση σε Εθνικό νόμισμα και να μην πληρώσουμε τίποτα! (vid)

 

Ο Γ.Γ. του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου - ΕΠΑΜ-, οικονομολόγος, Δημήτρης Καζάκης σε μια εφ΄όλης της ύλης συνέντευξη στον δημοσιογράφο Αιμίλιο Λιάτσο, στο KONTRA Channel....

 

 

Ο Γενικός Γραμματέας του ΕΠΑΜ, οικονομολόγος, Δημήτρης Καζάκης, στην εκπομπή “KONTRA24” με τον δημοσιογράφο Αιμίλιο Λιάτσο στο Kontra Channel, σε μια εφ΄όλης της ύλης συνέντευξη, για την ελληνική και παγκόσμια οικονομία, το ευρώ και το εθνικό νόμισμα, ελληνική και διεθνή πολιτική, τον Τραμπ και τις ΗΠΑ…