Ζήτημα αξιοπιστίας για τα στατιστικά της ΕΛΣΤΑΤ και Eurostat θέτει το ΔΝΤ

Ζήτημα εμπιστοσύνης στα στατιστικά στοιχεία ΕΛΣΤΑΤ και Eurostat θέτει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, σύμφωνα με τα parapolitika.gr, στέλνει τοποτηρητή στην Ελληνική Στατιστική Αρχή...

Ξεκάθαρο ζήτημα εμπιστοσύνης στα στατιστικά στοιχεία ΕΛΣΤΑΤ και Eurostat θέτει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, με τον επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ Αθ.Θανόπουλο να αποκαλύπτει σήμερα στη Βουλή ότι η Ελληνική Στατιστική Αρχή αποδέχθηκε την πρόταση του ΔΝΤ για αποστολή τοποτηρητή του Ταμείου στην Αθήνα και ότι τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ στις 21 Απριλίου, για το έτος 2016, θα ανακοινωθούν ενώπιον του εκπροσώπου του ΔΝΤ.

Το ζήτημα αναδείχθηκε έπειτα από ερώτηση του τομεάρχη Οικονομικών της Νέας Δημοκρατίας Χρήστου Σταϊκούρα ο οποίος ζήτησε από τον κ. Θανόπουλο να απαντήσει σε όσα υποστηρίζει το ΔΝΤ στη σελίδα 27 της πρόσφατης Έκθεσής του περί συνεχιζόμενων πολιτικών παρεμβάσεων στο έργο της ΕΛΣΤΑΤ.

Απαντώντας ο κ. Θανόπουλος υποστήριξε ότι όντως το Ταμείο ζήτησε να υπάρξει παρατηρητής στην ΕΛΣΤΑΤ -χωρίς πάντως να αποκαλύψει τους λόγους του αιτήματος- και πως η ΕΛΣΤΑΤ για λόγους διαφάνειας δεχθηκε με μεγάλη χαρά" . "Δεν έχουμε να κρύψουμε τίποτα τόσο για πηγές όσο και για μεθόδους μας. Βέβαια, υπάρχουν κάποια θέματα εμπιστευτικότητας που τα σεβόμαστε. Θέλουμε να μας εμπιστεύεται το ΔΝΤ, το οποίο είναι ένα μεγάλος χρήστης των στοιχείων μας" είπε χαρακτηριστικά ο κ. Θανόπουλος.

Όπως πάντως προκύπτει από την έκθεση του ΔΝΤ όντως στη σελίδα 27 υπάρχει ειδική παράγραφος για την αξιοπιστία των στατιστικών η οποία μεταξύ άλλων αναφέρει ότι : "η ποιότητα των επίσημων στοιχείων συνεχίζει να βελτιώνεται και τα επιτεύγματα πρέπει να διατηρηθούν παρά τις συνεχιζόμενες πολιτικές παρεμβάσεις". 

Ολόκληρη η απάντηση του κ. Θανόπουλου από τα πρακτικά της Βουλής:

Δεν θυμάμαι ακριβώς αν έκανε καμία δήλωση η κυρία Lagarde, κύριε Αμυρά να μου επιτρέψετε να μην την σχολιάσω. Αν δεν αναφερόταν στην ΕΛ.ΣΤΑΤ. να μου επιτρέψετε να μην την σχολιάσω. Μπορεί να αναφέρεται γενικά σε «αξιόπιστα στοιχεία». Αν αναφερόταν στην ΕΛ.ΣΤΑΤ., τότε μπορώ να την σχολιάσω. Μπορώ ωστόσο να πω, ότι στην τελευταία επίσκεψη που έκανε η Eurostat- επίσκεψη διαλόγου- όσον αφορά τον προσδιορισμό του ελλείματος, όχι του ελλείματος, συγγνώμη, του πρωτογενούς αποτελέσματος της 21ης Απριλίου. Έχω συνηθίσει να το λέω, γιατί εμείς μετράμε το πρωτογενές αποτέλεσμα της περιόδου 2010 και με αυτή τη λογική. Εμείς βάζουμε και πράγματα, τα οποία δεν λαμβάνονται υπόψη στον «κατά πρόγραμμα υπολογισμό» του δημοσιονομικού αποτελέσματος.

Στο αποτέλεσμα της 21ης Απριλίου του 2017, στην επίσκεψη της Eurostat και του διαλόγου, μας ζήτησαν να υπάρχει παρατηρητής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Φυσικά, με τους λόγους και με τον τρόπο με τον οποίο προβλέπεται, όσον αφορά τη δήλωση εμπιστευτικότητας και όλα αυτά, με μεγάλη χαρά και για λόγους διαφάνειας, εμείς δεχθήκαμε να υπάρχει παρατηρητής, οπότε εμείς είμαστε απόλυτα διαφανείς. Δεν υπάρχει κάτι να φοβηθούμε, όσον αφορά τόσο τις πηγές μας, αλλά και τις μεθόδους μας. Φυσικά, όπως αντιλαμβάνεστε, υπάρχουν κάποια «θεματάκια» εμπιστευτικότητας, μη-αποκάλυψης ταυτότητας μονάδων ή Φορέων, τα οποία εννοείται ότι τα σεβόμαστε και ισχύουν και για το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, όπως ισχύουν και για όλους τους άλλους χρήστες.

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο είναι ένας μεγάλος και σημαντικός χρήστης των στατιστικών στοιχείων της ΕΛ.ΣΤΑΤ. και θέλουμε να μας εμπιστεύεται. Όπως όλα δείχνουν μας εμπιστεύονται και τα «στοιχεία της ΕΛ.ΣΤΑΤ.» είναι ισοδύναμα με τα «στοιχεία Eurostat», δείχνει ότι τα εμπιστεύεται.

Απάντηση της ΕΛΣΤΑΤ

Ουδέποτε ελέχθη από τον πρόεδρο της ΕΛΣΤΑΤ Αθανάσιο Θανόπουλο, κατά την ακρόασή του από την αρμόδια Επιτροπή της Βουλής, ότι το ΔΝΤ θα συμμετάσχει στην ανακοίνωση στατιστικών στοιχείων, ούτε ότι το ΔΝΤ θα συμμετέχει εφεξής σε παρόμοιες ή αντίστοιχες διαδικασίες διευκρινίζεται σε σχετική ανακοίνωση της ΕΛΣΤΑΤ.

Όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση, ο Αθανάσιος Θανόπουλος ενημέρωσε τους βουλευτές - μέλη της Επιτροπής ότι, στέλεχος του ΔΝΤ ζήτησε να συμμετάσχει, με καθεστώς παρατηρητή, στην συνήθη τεχνική επίσκεψη διαλόγου της Eurostat, που έλαβε χώρα στις 31 Ιανουαρίου και 1 Φεβρουαρίου στο πλαίσιο της Διαδικασίας Υπερβολικού Ελλείμματος.

Σημειώνεται ότι στον διάλογο με τη Eurostat μετέχουν ήδη ως παρατηρητές εκπρόσωποι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (DG ECFIN) και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Το αίτημα ικανοποιήθηκε, με γνώμονα τη διαφάνεια που χαρακτηρίζει τον εν λόγω διάλογο
papapolitika.gr

Σε Γερμανία, Μ. Βρετανία και Σ. Αραβία ο Γ. Κατρούγκαλος

Διαδοχικές επισκέψεις σε Βερολίνο, Λονδίνο και Ριάντ θα πραγματοποιήσει από αύριο έως και την ερχόμενη Τρίτη ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Κατρούγκαλος...

Ειδικότερα, αύριο ο Γιώργος Κατρούγκαλος θα μεταβεί στο Βερολίνο, όπου έχει προσκληθεί από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Γερμανίας (SPD) να μιλήσει στην Μπούντεστανγκ, σε εκδήλωση που οργανώνεται για την κοινωνική Ευρώπη. Στο πλαίσιο αυτής της επίσκεψης, θα μιλήσει στην Επιτροπή Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της γερμανικής Βουλής και θα συναντηθεί και με τον πρόεδρο της Επιτροπής Προϋπολογισμού. Επιπλέον, κατά τη διήμερη παραμονή του στο Βερολίνο, ο κ. Κατρούγκαλος θα συναντηθεί με τον εκπρόσωπο της Die Linke Άξελ Τρόοστ και με σοσιαλδημοκράτες βουλευτές, ενώ θα απευθύνει χαιρετισμό στη δεξαμενή σκέψης της Γερμανικής Εταιρείας Εξωτερικής Πολιτικής (DGAP) με θέμα «Το μέλλον της Ευρώπης προκλήσεις και προοπτικές».

Στη Μεγάλη Βρετανία

Επόμενος προορισμός του Γιώργου Κατρούγκαλου θα είναι η Μεγάλη Βρετανία, όπου θα προωθήσει τη διεκδίκηση μεταφοράς της έδρας του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Φαρμάκων από το Λονδίνο στην Ελλάδα λόγω του Brexit. Αν και αναγνώρισε πως για τη διεκδίκηση της έδρας υπάρχουν και άλλες ισχυρές υποψηφιότητες, όπως της Σουηδίας, της Πορτογαλίας, της Κροατίας, της Ολλανδίας, της Ιταλίας, εξέφρασε την εκτίμηση πως η υποψηφιότητα της χώρας μας έχει πολλές πιθανότητες επειδή η ελληνική παραγωγή φαρμάκου έχει ιδιαίτερα καλή εικόνα στην Ευρώπη. Διατύπωσε μάλιστα την αποφασιστικότητα της ελληνικής κυβέρνησης να στηρίξει όσο περισσότερο μπορεί την ελληνική υποψηφιότητα. 

Στη Σαουδική Αραβία

Την Κυριακή ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών θα αναχωρήσει από τη Μεγάλη Βρετανία για τη Σαουδική Αραβία, όπου θα διεξαχθεί τη Δευτέρα η διυπουργική επιτροπή μεταξύ των δύο χωρών, με στόχο την περαιτέρω σύσφιξη των οικονομικών δεσμών τους. Την Τρίτη, θα συμμετέχει επίσης σε διμερείς επαφές με Σαουδάραβες αξιωματούχους και σε οικονομικό φόρουμ που θα συμμετάσχουν Έλληνες και Σαουδάραβες επιχειρηματίες. Ενόψει της επικείμενης επίσκεψής του στο Ριάντ, ο κ. Κατρούγκαλος συναντήθηκε σήμερα με τον γενικό γραμματέα του Αραβο-Ελληνικού Επιμελητηρίου Εμπορίου και Ανάπτυξης, κατά την οποία συζητήθηκαν οι οικονομικές και επιχειρηματικές σχέσεις της Ελλάδας με τις αραβικές χώρες.
ΑΠΕ-ΜΠΕ

Πιέρ Μοσκοβισί: «Τώρα πια δεν υπάρχει η απειλή του Grexit..»

Πρέπει να στρώσουμε τον δρόμο για ένα success story, για μία ισχυρή Ελλάδα, η οποία ανακάμπτει και επανακτά εμπιστοσύνη, τόνισε ο Ευρωπαίος επίτροπος...

Μήνυμα υπέρ μιας ισχυρής και ενωμένης Ευρώπης έστειλε ο επίτροπος Οικονομικών της ΕΕ, Πιέρ Μοσκοβισί, κατά την ομιλία που εκφώνησε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, αμέσως μετά την αναγόρευσή του σε επίτιμο διδάκτορα, παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας και πολλών υπουργών, στελεχών της αντιπολίτευσης, διπλωματών, ακαδημαϊκών και επιχειρηματιών.

«Τώρα πια δεν υπάρχει η απειλή του Grexit, για την αποτροπή του οποίου έχω αναλώσει πολλές προσπάθειες τα τελευταία χρόνια», δήλωσε ο κ. Μοσκοβισί, σύμφωνα με το ΑΠΕ-ΜΠΕ, προσθέτοντας ότι τις ημέρες που έρχονται «πρέπει να στρώσουμε τον δρόμο για ένα success story. Για μία ισχυρή Ελλάδα, η οποία ανακάμπτει και επανακτά εμπιστοσύνη, δημιουργεί θέσεις εργασίας και προσελκύει επενδύσεις, στην καρδιά μίας ενισχυμένης Ευρωζώνης».

Μεταξύ των εξελίξεων που θα μπορούσαν να δώσουν πνοή στην Ευρώπη, ανέφερε τη δυνατότητα επίλυσης του Κυπριακού. «Θα έδινε έμπνευση στον κόσμο», είπε χαρακτηριστικά.

Όπως τόνισε ο Ευρωπαίος επίτροπος, «για να καταπολεμήσουμε τον λαϊκισμό πρέπει να αναστρέψουμε την τάση λιτότητας και τις αποκλίσεις μεταξύ των οικονομιών της Ευρωζώνης, που δημιουργήθηκαν τα τελευατία έξι χρόνια. Πρέπει να δώσουμε ισχυρή ανάκαμψη, οι καρποί της οποίας θα επιμεριστούν ισότιμα, όχι μόνο μεταξύ των χωρών, αλλά και εντός των χωρών και των κοινωνιών».

«Η ειλικρινής μου προσδοκία είναι η Ελλάδα να είναι η πρώτη χώρα που θα εφαρμόσει μία τέτοια οικονομική στρατηγική. Για να επιτευχθεί αυτό πρέπει να δουλέψουμε εστιάζοντας στο ανθρώπινο κεφάλαιο και την παραγωγικότητα, πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να βελτιώσουμε την εκπαίδευση όλων των πολιτών, από το νηπιαγωγείο ως τη διά βίου μάθηση. Πρέπει να κλείσουμε το τεράστιο επενδυτικό χάσμα που μας κληρονόμησε η κρίση», πρόσθεσε. Σε αυτό το σημείο, ο κ. Μοσκοβισί ανέφερε ως μία αρχή το Σχέδιο Γιούνκερ, το οποίο, με βάση τα δεδομένα του Ιανουαρίου του 2017, μπορεί να ενεργοποιήσει επιπλέον κεφάλαια 170 δισ. ευρώ. Η δίκαιη φορολόγηση είναι μία ακόμη παράμετρος που επεσήμανε ο επίτροπος Οικονομικών, σημειώνοντας ότι «στόχος μας είναι οι πολυεθνικές να πληρώνουν το μερίδιο που τους αναλογεί εκεί που βγάζουν τα κέρδη».

Ο Αλαίν ντε Μπενουά συζητά με τη Φωτεινή Μαστρογιάννη για την κρίση και την παγκοσμιοποίηση

Κριτική στο Νεοφιλελευθερισμό και την Παγκοσμιοποίηση ασκεί ο Γάλλος ακαδημαϊκός και επικεφαλής του thin tank GREΕCE, Αλλαίν ντε Μπενουά (*), σε συνέντευξή του στην Φωτεινή Μαστρογιάννη…

Ακολουθεί η συζήτηση-συνέντευξη

Φωτεινή Μαστρογιάννη: Στην Ελλάδα, πολλοί υποστηρίζουν ότι η κρίση είναι κυρίως πολιτική, κοινωνική και ηθική. Ποια είναι η άποψή σας;

Αλαίν ντε Μπενουά: Η πτώση του Τείχους του Βερολίνου και η κατάρρευση του σοβιετικού συστήματος δεν σηματοδότησαν μόνο το τέλος του εικοστού αιώνα ή το τέλος της μεταπολεμικής περιόδου αλλά το τέλος του κύκλου νεωτερικότητας. Έχουμε εισέλθει πλέον στη μετανεωτερικότητα, η οποία είναι ένα μεσοδιάστημα, ένας χρόνος μετάβασης. Βλέπουμε να ξεθωριάζει το περίγραμμα του παλιού κόσμου που γνωρίζαμε και μερικές φορές αγαπούσαμε ενώ ο κόσμος που έρχεται, παραμένει περισσότερο ή λιγότερο νεφελώδης. Μια τέτοια κατάσταση είναι ιδιαίτερα ευνοϊκή για τη δημιουργία κρίσεων διότι συνεπάγεται την εξαφάνιση των γνωστών ορόσημων. Θα ήθελα να πω ότι σήμερα βρισκόμαστε σε μια γενικευμένη κρίση: οικονομική και χρηματοπιστωτική κρίση, πολιτική και θεσμική κρίση, πνευματική και ηθική κρίση. Αλλά αν δεν κάνω λάθος η λέξη «Κρίση» στα ελληνικά σημαίνει επίσης «απόφαση». Κάθε κρίση απαιτεί μια απόφαση. Το ερώτημα είναι ποιος είναι τώρα σε θέση να αποφασίσει - και προς ποια κατεύθυνση.

Φωτεινή Μαστρογιάννη: Η Ευρωπαϊκή Ένωση αμφισβητείται πλέον από μεγάλο μέρος των λαών της Ευρώπης. Ποια πιστεύετε ότι θα είναι η εξέλιξή της;

Αλαίν ντε Μπενουά : Ανακοινώνοντας πρόσφατα ότι δεν θα επιδιώξει την ανανέωση της θητείας του ως Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ο Ζαν-Κλωντ Γιουνκέρ ομολόγησε την απαισιοδοξία του. Είναι μια ομολογία που ποτέ δεν πέφτει έξω. Εδώ και είκοσι ή τριάντα χρόνια, η «Ευρώπη» παρουσιάστηκε ως η λύση για όλα τα προβλήματα. Σήμερα, με τη σειρά της έχει καταστεί η ίδια ένα πρόβλημα που συνεχίζει να επιδεινώνει όλα τα άλλα. 

Η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, στην αρχή της, κινήθηκε εκτός κοινής λογικής: έδωσε έμφαση στην οικονομία και στο εμπόριο, και όχι στην πολιτική και στον πολιτισμό, χωρίς οι λαοί να ενημερωθούν για τον προσανατολισμό της. Οι αποφάσεις λαμβάνονται από την κορυφή (η Κομισιόν στις Βρυξέλλες) και όχι από τη βάση, προτιμώντας τη διεύρυνση με νέα κράτη -μέλη αντί της εμβάθυνσης των υφιστάμενων δομών, ανεξάρτητα από τα γεωπολιτικά δεδομένα κ.λπ. Ως εκ τούτου, η δυσαρέσκεια των λαών με την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι απόλυτα δικαιολογημένη. Είναι κρίμα που αυτή η δυσαρέσκεια επεκτείνεται σε όλες τις μορφές της ευρωπαϊκής ιδέας.

Αντί να ενώνει τα έθνη και τους λαούς της Ευρώπης, όπως δηλώνει το όνομά της, η Ευρωπαϊκή Ένωση, στις ημέρες μας, πλέον ανίσχυρη και σχεδόν ερειπωμένη, στην πραγματικότητα τους διαίρεσε: η διαίρεση μεταξύ Βορρά και Νότου, λόγω της υιοθέτησης ενός ενιαίου νομίσματος, του ευρώ, το οποίο παρέβλεπε τις διαφορετικές δομές και τα επίπεδα μεταξύ των χωρών και πιο πρόσφατα η διαίρεση μεταξύ Ανατολής και Δύσης, λόγω της συζήτησης για τη μετανάστευση. Προσθέστε σε αυτό, το γεγονός ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση ενώ είναι πανταχού παρούσα στην καθημερινή επιχειρηματική πραγματικότητα, είναι ανύπαρκτη σε όλους τους βασικούς τομείς (διπλωματίας και άμυνας), κάτι το οποίο της απαγορεύει να διαδραματίσει έναν ουσιαστικό ρόλο σε έναν πολυπολικό κόσμο. Η σημερινή της μορφή, που είναι αυτή της Ευρώπης της αγοράς και όχι μίας Ευρώπης της δύναμης, καθιστά την Ευρωπαϊκή Ένωση μη βιώσιμη.

Φωτεινή Μαστρογιάννη: Η αθρόα είσοδος μεταναστών, σύμφωνα με κάποιους, θα βοηθήσει στην επίλυση του ασφαλιστικού προβλήματος και θα εμπλουτίσει την ευρωπαϊκή οικονομία με τις δεξιότητες των μεταναστών. Άλλοι υποστηρίζουν ότι το πολιτισμικό πλαίσιο της Ευρώπης κινδυνεύει λόγω των μεταναστών, κυρίως των μουσουλμάνων, οι οποίοι έχουν μία διαφορετική κουλτούρα. Ποια είναι η άποψή σας;

Αλαίν ντε Μπενουά: Η άποψη σύμφωνα με την οποία οι μετανάστες θα δώσουν ώθηση στην οικονομία ως υποκατάστατο της δημογραφικής παρακμής είναι των οικονομολόγων που σκέπτονται αφαιρετικά. Οι οικονομολόγοι αυτοί δεν υπολογίζουν τον πολιτισμό και πιστεύουν ότι οι άνθρωποι είναι εναλλάξιμοι.

Αυτός είναι ο λόγος που οι εργοδότες πάντα ενθάρρυναν τη μετανάστευση, ο Καρλ Μαρξ δικαίως χαρακτήρισε τους μετανάστες ως τον «εφεδρικό στρατό του κεφαλαίου.» Αλλά μπορούμε τώρα να δούμε ποια είναι τα αποτελέσματα: η παρουσία των μεταναστών συντελεί στο να μειωθούν οι μισθοί προς τα κάτω σε μια εποχή που οι Ευρωπαίοι εργαζόμενοι βρίσκονται ήδη σε αθέμιτο ανταγωνισμό με το υπο-προλεταριάτο του Τρίτου Κόσμου λόγω των μετεγκαταστάσεων των επιχειρήσεων.

Σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες όπου η μετανάστευση έχει πραγματοποιηθεί σε μία συγκεκριμένη κλίμακα είδαμε την ανάπτυξη κοινωνικών παθολογιών, τη δημιουργία περιοχών ανομίας, είδαμε μουσουλμάνους που στρέφονται κατά της κοινωνίας εξυπηρετώντας κατά καιρούς την αναβίωση της τρομοκρατίας, κλπ Οι λαϊκές τάξεις είναι τα πρώτα θύματα. Όλα αυτά είναι γνωστά στους πάντες. Το πρόβλημα της μετανάστευσης είναι ένα σύνθετο πρόβλημα που δεν μπορούμε να λύσουμε ούτε με την ξενοφοβία ούτε με έναν αγγελικό τρόπο. Απαιτεί ρεαλισμό που πρέπει να λάβει υπόψη την πολιτιστική, θρησκευτική και κοινωνιολογική πλευρά, ειδικά σε μια εποχή όπου η ανάπτυξη έχει σχεδόν εξαφανιστεί, οι θέσεις εργασίας είναι λίγες και οι άνεργοι ανέρχονται σε δεκάδες εκατομμύρια.

Φωτεινή Μαστρογιάννη: Η παγκοσμιοποίηση που συνεπάγεται την ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων και αγαθών απειλεί να καταστρέψει τα έθνη. Στην Ελλάδα το βιώνουμε ιδιαίτερα έντονα με την αλλαγή των βιβλίων της ιστορίας και την παραμόρφωση της γλώσσας. Είναι το τέλος των εθνών;

Αλαίν ντε Μπενουά: Κατ 'αρχάς, δεν πρέπει να συγχέoυμε τα έθνη με τα έθνη-κράτη. Το έθνος-κράτος, το οποίο ήταν ο μεγάλος πολιτικός παράγοντας της εποχής της νεωτερικότητας, βρίσκεται επίσης σε κρίση και για μεγάλο χρονικό διάστημα. Πάρα πολύ μεγάλο για να λύσει τα μικρά προβλήματα και πολύ μικρό για να λύσει τα μεγάλα, σταδιακά στερήθηκε την κυριαρχία του σε όλους τους τομείς (στρατιωτικό, πολιτικό, νομισματικό, δημοσιονομικό, κλπ). Μεγάλο μέρος του παραμένει ωστόσο όσον αφορά την παρακολούθηση και τον έλεγχο των πληθυσμών. Τα έθνη είναι κυρίως το αποτέλεσμα του πολιτισμού και της ιστορίας. Οι άνθρωποι που τα απαρτίζουν αρνούνται την αναίρεση των κοινωνικών δεσμών, τη διάλυση της κοινωνικότητας, την απώλεια της μνήμη τους. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το ζήτημα της ταυτότητας έρχεται τώρα στο προσκήνιο. Η παγκοσμιοποίηση, υπό αυτή την έννοια, πρέπει να εκτιμηθεί με διαλεκτικό τρόπο: από τη μία ομογενοποιεί και απομακρύνει τις διαφορές αλλά από την άλλη προκαλεί αντιδράσεις που οδηγούν προς την κατεύθυνση ενός νέου κατακερματισμού.

Το μεγάλο σημερινό πολιτικό χάσμα δεν είναι η διαίρεση μεταξύ αριστεράς και δεξιάς αλλά αυτό που δημιουργεί τους νικητές και τους χαμένους της παγκοσμιοποίησης, όσοι θέλουν να αφαιρέσουν όλα τα σύνορα και εκείνοι που θέλουν να τα διατηρήσουν, από την μία πλευρά είναι η εργατική τάξη (και η μεσαία τάξη που απειλείται με υποβιβασμό) και από την άλλη η παγκοσμιοποιημένη ελίτ. Αυτό εξηγεί την άνοδο του λαϊκισμού, το βρετανικό Brexit, την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ, κλπ

Φωτεινή Μαστρογιάννη: Οι γεωπολιτικές συνθήκες αλλάζουν. Ο ρόλος της Ευρώπης φαίνεται ότι περιορίζεται (ειδικότερα της Γερμανίας). Σύμφωνα με τις δηλώσεις Τραμπ, θα δοθεί μεγαλύτερη έμφαση στις σχέσεις ΗΠΑ-Ρωσίας έναντι της Κίνας. Θεωρείτε ότι επίκειται ένας Παγκόσμιος Πόλεμος;

Αλαίν ντε Μπενουά: Όχι, δεν πιστεύω σε έναν επικείμενο Παγκόσμιο πόλεμο (ακόμη και αν ο κίνδυνος πολέμου δεν μπορεί να θεωρηθεί ανύπαρκτος). Νομίζω, ωστόσο, ότι με την Χίλαρι Κλίντον, υπήρχαν όλες οι προϋποθέσεις για έναν πόλεμο εναντίον της Ρωσίας. Όσον αφορά τον Ντόναλντ Τραμπ, είναι ακόμη πολύ νωρίς για να πούμε κάτι, πρώτον διότι οι προθέσεις του δεν είναι πολύ σαφείς και γιατί η παρορμητική και ιδιότροπη προσωπικότητα του τον καθιστά απρόβλεπτο.

Στη διεθνή πολιτική, ο Τραμπ φαίνεται να ευνοεί μια πολιτική συνεργασίας με τη Ρωσία, κάτι που είναι καλό αλλά δεν είναι σαφές αν πραγματικά εφαρμοστεί (οι αντι-ρωσικές κυρώσεις δεν έχουν αρθεί) και αν ο κύριος στόχος του δεν είναι κατά κύριο λόγο να διεγείρει τις σχέσεις μεταξύ της Κίνας και του Κρεμλίνου. Η φιλοισραηλινή και αντι-ιρανική θέση του Τραμπ μπορεί επίσης να προκαλέσει προβλήματα, και δεν είναι βέβαιο ότι αυτή η θέση μπορεί εύκολα να συμβιβαστεί με μία «φιλορωσική» πολιτική. Αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι ο Τραμπ δεν ενδιαφέρεται για την Ευρώπη και ο Πούτιν, από την πλευρά του, έχει κατανοήσει ότι δεν έχει πολλά να περιμένει. Στη Μόσχα, όπως και στην Ουάσιγκτον και στο Πεκίνο, φαίνεται ότι έχουν κατανοήσει ότι η ιστορία είναι τραγική και ότι η διεθνή πολιτική βασίζεται κυρίως στην ισορροπία της εξουσίας. Η Ευρώπη συνεχίζει να ζει στα σύννεφα.

Φωτεινή Μαστρογιάννη: Κάποιοι υποστηρίζουν ότι οι άνθρωποι δεν αντιστέκονται στον σύγχρονο αυταρχισμό γιατί δεν υπάρχει μία καινούρια ιδεολογία στην οποία να πιστέψουν. Ποιοι είναι οι λόγοι, κατά την άποψή σας, που δεν δημιουργείται μία καινούρια ιδεολογία;

Αλαίν ντε Μπενουά: Είναι δύσκολο να απαντήσω σε αυτήν την ερώτηση, γιατί δεν υπάρχουν οι αντικειμενικές συνθήκες προκειμένου να εμφανιστεί μια νέα ιδεολογία. Πολλές ιδεολογίες του παρελθόντος έχουν πλέον καταστεί άνευ αντικειμένου, αλλά θα ήταν σοβαρό λάθος να πιστεύουμε ότι ζούμε σε μια μετα-ιδεολογική εποχή. Στην πραγματικότητα ζούμε την ιδεολογία των εμπορευμάτων που υπηρετεί τον κινητήρα της υπερσυσσώρευσης του κεφαλαίου. Ανθρωπολογικά μιλώντας, ο ναρκισσιστικός ατομικισμός και ο σύγχρονος ωφελιμισμός πάνε χέρι-χέρι με την υπεροχή των αξιών του συστήματος της αγοράς, την εμμονή με την ανάπτυξη, την κερδοφορία και το κέρδος.

Φωτεινή Μαστρογιάννη: Έχετε να στείλετε κάποιο μήνυμα στους Έλληνες;

Αλαίν ντε Μπενουά: Νιώθω μεγάλη συμπάθεια για όλα όσα έχει εκπροσωπήσει και εξακολουθεί να εκπροσωπεί η Ελλάδα. Είμαι αλληλέγγυος με τον ελληνικό λαό που έχει συνθλιβεί και ταπεινωθεί από την τερατώδη πολιτική λιτότητας που εφαρμόζεται από τις Βρυξέλλες και οι οποίες αποφάσισαν για μία ακόμα φορά ότι οι οικονομικές απαιτήσεις θα πρέπει να επιβάλλονται με όλα τα μέσα εις βάρος των πολιτιστικών αξιών, του τρόπου ζωής και τις προσδοκίες του λαού. Οι Έλληνες είναι σήμερα ίσως ο πιο δυστυχισμένος λαός της Ευρώπης. Αυτό μπορεί να είναι και ο λόγος που θα είναι οι πρώτοι που θα μπουν στο σωστό δρόμο για μια νέα αρχή.

Φωτεινή Μαστρογιάννη: Σας ευχαριστώ, τιμή μου που συνομιλήσατε μαζί μου.

_______________________________________

(*)Ο Αλαίν ντε Μπενουά (Alain de Benoist) είναι Γάλλος ακαδημαϊκός και φιλόσοφος, επικεφαλής του think tank GREΕCE.

πηγή: Fotini Mastroyanni

Γ. Ντάιζελμπλουμ: «Η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει εάν το ΔΝΤ αποφασίσει να φύγει»

Την άποψη ότι η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει εάν το ΔΝΤ αποφασίσει να φύγει, εξέφρασε χτες στο ολλανδικό Κοινοβούλιο ο πρόεδρος του Eurogroup Γ. Νταιζελμπλουμ απαντώντας σε ερώτηση του βουλευτή του SP Arnold Merkies, σύμφωνα με ρεπορτάζ της Financieele Dagblad υπό τον τίτλο «Γ. Ντάιζελμπλουμ: Η Ελλάδα χρεοκοπεί χωρίς το ΔΝΤ». 

«Ναι, έτσι έχουν τα πράγματα και οι προσπάθειες τόσο οι δικές μας όσο και του ΔΝΤ, κατατείνουν στο να αποτρέψουμε ένα τέτοιο ενδεχόμενο», εξήγησε. Η εφημερίδα Financieele Dagblad αναφέρει ότι αν και την περασμένη εβδομάδα ο Γ. Νταιζελμπλουμ, έκανε γνωστή την θέση της ολλανδικής κυβέρνησης, που είναι ίδια με αυτή της γερμανικής, ότι δηλαδή δεν πρόκειται να παράσχει στήριξη στην Ελλάδα χωρίς την στήριξη του ΔΝΤ, είναι η πρώτη φορά που αναφέρει πως χωρίς την στήριξη του ΔΝΤ η Ελλάδα θα οδηγηθεί στην χρεωκοπία.

«Η δουλειά μου είναι να σταθεροποιήσω την κατάσταση στην Ελλάδα», σημείωσε χαρακτηριστικά ο σοσιαλδημοκράτης πολιτικός. «Και κάτι τέτοιο είναι προς το συμφέρον όλων μας. Είναι το καλύτερο τόσο από οικονομικής όσο και από πολιτική απόψεως και αυτό ακριβώς θα κάνουμε», διευκρίνισε. «Ούτε το ΔΝΤ θέλει να εγκαταλείψει την Ελλάδα», συμπλήρωσε. «Εξακολουθούμε να παραβλέπουμε πόσο μεγάλη θα είναι η ζημιά τόσο από οικονομικής όσο και από πολιτικής απόψεως σε περίπτωση εξόδου της Ελλάδας από την ζώνη του ευρώ», σημείωσε. «Αυτοί που λένε πως κάτι τέτοιο θα ήταν καλύτερο, δεν έχουν ιδέα για τι πράγμα μιλούν», πρόσθεσε.

Επισημαίνεται ακόμη πως βρίσκονται σε εξέλιξη συζητήσεις με το ΔΝΤ και την ελληνική κυβέρνηση σχετικά με τις ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις που είναι αναγκαίες στο πεδίο της φορολογίας, της αγοράς εργασίας και του συνταξιοδοτικού. ¨Όταν αυτές ολοκληρωθούν – κάτι που σύμφωνα με τον ολλανδό πολιτικό δεν πρόκειται να συμβεί πριν από την συνεδρίαση του Eurogroup την προσεχή Δευτέρα – πρέπει να ξεκαθαρίσει οριστικά το θέμα της συμμετοχής του ΔΝΤ στο πρόγραμμα. Πρέπει δηλαδή το ΔΝΤ να αποφασίσει σχετικά με την συμμετοχή του στο πρόγραμμα και σύμφωνα με το δημοσίευμα ο Γ. Ντάιζελμπλουμ αναμένει ότι η υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων θα έχει θετικό αντίκτυπο στους ρυθμούς ανάπτυξης και την βιωσιμότητα του χρέους.

Αξίζει επίσης να σημειωθεί πως ο εκπρόσωπος του Groen Links (Πράσινοι) έκανε γνωστό στην ολλανδική Βουλή ότι το κόμμα του τάσσεται υπέρ μιας διαγραφής μέρους του ελληνικού χρέους ώστε να φτάσει σε επίπεδα χαμηλότερα του 90% του ΑΕΠ. Κάτι τέτοιο όμως θα σήμαινε σύμφωνα με πρόχειρους υπολογισμούς βουλευτών του ακροδεξιού PVV του G. Wilders, πως η Ολλανδία θα έχανε περίπου 10 δις ευρώ από τα δάνεια που έχει δώσει στην Ελλάδα. Από την πλευρά του πάντως ο Γ. Ντάιζελμπλουμ διαβεβαίωσε ότι «ένα κούρεμα του ελληνικού χρέους δεν βρίσκεται στην ημερήσια διάταξη». ¨Όχι μόνο επειδή τόσο η Ολλανδία όσο και η Γερμανία εναντιώνονται σε μια τέτοια προοπτική, αλλά και επειδή είναι αντίθετες και χώρες όπως η Πορτογαλία και η Ιταλία, όπως και χώρες της κεντρικής Ευρώπης που είναι λιγότερο πλούσιες από την Ελλάδα, καταλήγει το δημοσίευμα.

Financieele Dagblad

Bloomberg: «Η συμμετοχή της Ελλάδας στο ευρώ μοιάζει ξανά ευάλωτη»

Στη διαμάχη μεταξύ των πιστωτών της Ελλάδας αναφέρεται σε άρθρο του στο Bloomberg, με τίτλο «Η συμμετοχή της Ελλάδας στο ευρώ μοιάζει ξανά ευάλωτη», ο Mark Gilbert...

Από τη μία, όπως εξηγεί, είναι το ΔΝΤ το οποίο ζητά μία σημαντική ελάφρυνση του χρέους και από την άλλη, τα θεσμικά όργανα της ευρωζώνης που επιμένουν σε πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% χωρίς περαιτέρω ελάφρυνση.

Ο αρθρογράφος αναφέρεται στην ολοκλήρωση της αξιολόγησης και σημειώνει ότι «όσο μεγαλύτερη είναι η καθυστέρηση, τόσο λιγότερη πολιτική όρεξη θα υπάρχει για να επιλυθεί το ζήτημα» καθώς πλησιάζουν και οι εκλογές στην Ολλανδία τον επόμενο μήνα, ενώ ακολουθούν εκείνες της Γαλλίας και της Γερμανίας. «Αλλά και με τις δύο πλευρές να τηρούν θεμελιώδεις διαφωνίες, είναι δύσκολο να δούμε πώς μπορεί να υπάρξει συμβιβασμός», τονίζει.

«Με λίγα λόγια, το ελληνικό ζήτημα παραμένει σε εκκρεμότητα», σχολιάζει ο Gilbert.

Το δημοσίευμα παραθέτει την τελευταία αξιολόγηση του ΔΝΤ για την ελληνική οικονομία στην οποία αναφέρει ότι «η ελάφρυνση του χρέους από μόνη της πάλι δεν επαρκεί για την αντιμετώπιση των πολιτικών προκλήσεων στην Ελλάδα» και κάνει ιδιαίτερη μνεία στην αντίθεση του Γερμανού ΥΠΟΙΚ Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ως προς μία ελάφρυνση.

«Δεν μπορούμε να αναλάβουμε κούρεμα χρέους για ένα μέλος του ευρωπαϊκού ενιαίου νομίσματος. Αυτό αποκλείεται με βάση τη Συνθήκη της Λισσαβόνας. Γι' αυτό, η Ελλάδα θα πρέπει να αποχωρήσει από την ευρωζώνη. Η πίεση στην Ελλάδα να προβεί σε μεταρρυθμίσεις πρέπει να διατηρηθεί έτσι ώστε να καταστεί ανταγωνιστική, διαφορετικά δεν μπορεί να παραμείνει στην ευρωζώνη», είχε δηλώσει στο ARD την Τετάρτη, ο Γερμανός ΥΠΟΙΚ.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, το επιχείρημα του κ. Σόιμπλε είναι «απόλυτα αληθές» ωστόσο σημειώνεται ότι «η ευρωζώνη είναι σε θέση να βρει "παράθυρα" στις συνθήκες όταν τη βολεύει» .

Aναφερόμενος στις δηλώσεις του επικεφαλής του ESM Κλάους Ρέγκλινγκ στους Financial Times ότι η ευρωζώνη είναι ενωμένη απέναντι στο ζήτημα της Ελλάδας, σχολιάζει ότι «αν αυτό δεν ακούγεται πειστικό, η αλληλεγγύη που αναφέρει ο Regling ότι απολαμβάνει η Ελλάδα θα μειωθεί ακόμη περισσότερο στην προεκλογική περίοδο».

Και καταλήγει:

«Αλλά η εποχή των εκλογών στην Ευρώπη θα είναι σύντομα κοντά μας, όπως επίσης και η σκληρή προθεσμία της πληρωμής του χρέους τον Ιούλιο. Μια ελληνική χρεοκοπία είναι σχεδόν βέβαιο ότι είναι ασυμβίβαστη με τη διατήρηση της θέσης της χώρας στο ευρώ. Το ΔΝΤ και τα θεσμικά όργανα της ΕΕ πρέπει να επιλύσουν τις διαφορές τους γρήγορα, ελπίζω με μια συμφωνία για την ελάφρυνση του βάρους του χρέους της χώρας. Σε αντίθετη περίπτωση, οι κίνδυνοι για την αποχώρηση της Ελλάδας από το ευρώ αυξάνονται».

Τεντ Μάλοχ: «Ανώτατοι Έλληνες οικονομολόγοι εξετάζουν τη "δολαριοποίηση" της Ελλάδας»!

Την πρόταση για «δολαριοποίηση» της Ελλάδας, την έξοδο της, δηλαδή, από το ευρώ και τη σύνδεση της νέας δραχμής με το δολάριο, φέρνει στο προσκήνιο ο Ted Malloch, που προαλείφεται από τον Αμερικανό πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ για τη θέση του πρέσβη των ΗΠΑ στην Ευρωπαϊκή Ενωση...

H Ελλάδα φέρεται να εξετάζει το ενδεχόμενο να φύγει από το ευρώ και να υιοθετήσει το δολάριο ως νόμισμα, σε μια απέλπιδα κίνηση που θα ταπείνωνε τις Βρυξέλλες.

Αυτό αναφέρει σε δημοσίευμά της η Daily Mail, τονίζοντας ότι ο Τεντ Μάλοχ, ισχυρίστηκε πως «ανώτατοι Έλληνες οικονομολόγοι εξετάζουν τη «δολαριοποίηση» της Ελλάδας σε περίπτωση που η χώρα γυρίσει την πλάτη της στο ευρωπαϊκό νόμισμα».

Σύμφωνα πάντα με το ίδιο δημοσίευμα, «λόγω της βαθιάς οικονομικής κρίσης, επίσημοι παράγοντες ψάχνουν απεγνωσμένα μια εναλλακτική λύση στην Ευρωζώνη, η οποία όμως θα «φρίκαρε» τη Γερμανίδα καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ, σύμφωνα με τον Μάλοχ».

Ο καθηγητής Μάλοχ, μιλώντας σε ελληνικό κανάλι -όπως αναφέρει η εφημερίδα- είπε πως η αποχώρηση της Ελλάδας από την Ε.Ε. θα ήταν η καλύτερη λύση για τους κατοίκους της, συμπληρώνοντας πως η παρούσα κατάσταση είναι «απλά μη βιώσιμη».

«Ξέρω κάποιους Έλληνες οικονομολόγους που έχουν πάει σε μεγάλα think tanks στις ΗΠΑ για να συζητήσουν αυτό το θέμα και το ζήτημα της δολαριοποίησης», είπε ο Μάλοχ. Και συνέχισε: «Φυσικά, ένα τέτοιο θέμα φρικάρει τους Γερμανούς, γιατί στην πραγματικότητα δεν θέλουν καν να ακούνε τέτοιες ιδέες».

Μάλιστα η Daily Mail, σημειώνει ότι όλα αυτά συμβαίνουν μόλις τέσσερις ημέρες αφότου οι πιο ισχυροί οικονομικοί ηγέτες της ΕΕ προειδοποίησαν την Ελλάδα ότι θα εκδιωχθεί από την Ευρωζώνη αν αποτύχει να βρει λύση στην προβληματική οικονομία της.

Και την ίδια στιγμή ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, δήλωσε ότι οι εκκλήσεις για ελάφρυνση του χρέους της χώρας θα οδηγούσε σε Grexit.

Μιλώντας για την ελληνική κρίση, ο καθηγητής Μάλοχ δήλωσε: «Η Ελλάδα μπορεί να χρειαστεί να διακόψει τους δεσμούς, να κάνει Grexit και να βγει από το ευρώ. Θα πρέπει να γίνει αναδιάρθρωση του χρέους, χρειάζεται πραγματικά η ελάφρυνση του χρέους, και ξέρω ότι οι άνθρωποι στην Ευρώπη δεν θέλουν να το ακούνε αυτό. Πρέπει να μειωθεί το χρέος και αυτό είναι κάτι που μέχρι στιγμής άνθρωποι στη Γερμανία και αλλού δεν είναι σε θέση να αποδεχθούν. Αυτό θα σήμαινε κούρεμα των χρεών της Ελλάδας προς τους δανειστές και προς τις γερμανικές τράπεζες και πιθανότατα, κατά την εκτίμησή μου, επιστροφή στη δραχμή».

«Συνεπώς, το πρόβλημα είναι ποιος θα διαχειριστεί αυτή τη μετάβαση και πώς, προκειμένου να αποφευχθεί το χάος και η αστάθεια», κατέληξε ο Μάλοχ, όπως αναφέρει η Daily Mail.
Daily Mail

«Tο σήμερα έρχεται από το χθες»

Είναι τόση η αγωνία για το σήμερα, η αβεβαιότητα για το αύριο, η ανελπιστία και η σύγχυση για τις προοπτικές, ώστε η ενασχόληση με το παρελθόν μοιάζει περιττή πολυτέλεια, σχεδόν ντιλεταντισμός...

επιφυλλίδα του Χρήστου Γιανναρά (*)

Είναι τόση η αγωνία για το σήμερα, η αβεβαιότητα για το αύριο, η ανελπιστία και η σύγχυση για τις προοπτικές, ώστε η ενασχόληση με το παρελθόν μοιάζει περιττή πολυτέλεια, σχεδόν ντιλεταντισμός.

Tαυτόχρονα, η διαχείριση της μνήμης, η Iστορία, μοιάζει να είναι πια συνάρτηση των ιδεολογικών επιλογών του ατόμου, άρα υλικό ταυτόσημο με τις ατομικές «πεποιθήσεις», επομένως «δικαίωμα» ατομικό, κατασφαλισμένο «κατά πάντων», ακοινώνητο.

Eτσι, κάθε ιδεολογικό γκρουπούσκουλο έχει τη δική του ανάγνωση και ερμηνεία της Iστορίας, κάθε κόμμα ή «παράταξη», κάθε κυβέρνηση και κάθε υπουργός Παιδείας τη δική του συνταγή, ντιρεχτίβα, προκρούστεια λογική κατανόησης του παρελθόντος.

Oμως, ταυτόχρονα, είναι εμπειρικά βεβαιωμένο και κοινά διαπιστωμένο ότι ένα consensus ιστορικής αυτοσυνειδησίας είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την ύπαρξη και λειτουργία οργανωμένου κοινού βίου, συγκροτημένης πολιτικής κοινωνίας. «Tο σήμερα έρχεται από το χθες, το μέλλον αναδύεται από το παρελθόν» – η ιστορική συνείδηση καθορίζει αυτό που είναι και αυτό που μπορεί να επιδιώξει ο κάθε συγκεκριμένος λαός.

H σύγκλιση σε κάποιες κοινές παραδοχές ιστορικής αυτοσυνειδησίας, σε μια ελάχιστη έστω βάση κοινωνικής συνοχής, δεν έχει επιτευχθεί στο ελλαδικό μας κρατίδιο. Aπό την ίδρυσή του κιόλας παραμονεύει κάθε στιγμή ο διχασμός, η σχιζοφρένεια. Eίμαστε η συνέχεια της ελληνορωμαϊκής «οικουμένης»; Eνας κοσμοπολίτικος πολιτισμός, τρόπος του βίου – γλώσσα, Tέχνη, κοινωνιοκεντρική πολιτική, πρωτείο της σχέσης και όχι της χρησιμότητας; Zητάμε την αλήθεια όχι ως κωδική ορθότητα αλλά ως εμπειρική μετοχή, σε αδιάσπαστη οργανική συνέχεια από τον Hράκλειτο ώς τον Γρηγόριο Παλαμά; ΄H είμαστε ένα φυλετικό ποτ-πουρί «σχισματικών» Γραικών, όπως μας θέλει η Δύση, θύματα μεγάλαυχης ιδεοληψίας;

Ξεσηκωθήκαμε ενάντια στον τουρκικό ζυγό τετρακοσίων χρόνων για να ελευθερώσουμε την Πόλη και την Aγια-Σοφιά, να αποκαταστήσουμε τον Eλληνισμό μέτοχο στο ιστορικό γίγνεσθαι; ΄H είμαστε απλώς ένα περιφερειακό (και περιθωριακό) αποκύημα των ιδεών του δυτικού «Διαφωτισμού», όπως όλα τα μετα-αποικιακά «εθνικά κράτη», μεταπρατική του δυτικού μοντέλου κοινωνία εξαρτημένη, σαν προτεκτοράτο, από «προστάτιδες» δυνάμεις; Eίχαμε ποτέ θεσμούς οργάνωσης και διοίκησης γεννημένους από τις δικές μας ανάγκες και υπηρετικούς των δικών μας ιστορικών εθισμών και ιδιαιτεροτήτων; ΄H πάντοτε πιθηκίζαμε το ξένο, το αλλοδαπό, ξιπασμένοι από φανταχτερά επιτεύγματα χρησιμοθηρίας;

Eχουμε μόλις διακόσια χρόνια κρατικού βίου, μόλις δύο αιώνες με «εθνικά» σύνορα. Πώς οριζόταν ο Eλληνισμός πριν γίνει «εθνικό κράτος», πώς ξεχώριζε ο Eλληνας από τον Tούρκο ή τον Φράγκο; Γιατί ο διχασμός της ταυτότητας γεννιέται με το εθνικό κράτος και παρακολουθεί κατά πόδας την ιστορική του πορεία; Kοραϊκοί και Φαναριώτες, καθαρευουσιάνοι και δημοτικιστές, Bενιζελικοί και βασιλικοί, κομμουνιστές και εθνικόφρονες – οι πολίτες του εθνικού κράτους μοιάζει αδύνατο να ζήσουμε χωρίς πόλωση.

Oποια παράταξη κερδίσει την εξουσία, επιβάλλει στανικά τη δική της εκδοχή της Iστορίας. Tην επιβάλλει ως διδακτέα ύλη στα σχολειά, αλλά και με εορτασμούς επετείων, μετονομασίες δρόμων και αεροδρομίων, προπαγάνδα εκθειασμού ή σπίλωσης ιστορικών προσωπικοτήτων από τα κρατικά μέσα «πληροφόρησης». Kαι οι μεγάλοι μαστόροι της προπαγάνδας είναι πάντοτε οι στρατευμένοι σε ολοκληρωτισμούς: Mέχρι τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο οι κοραϊκοί είχαν επιβάλει να ταυτίζεται η λέξη «Bυζάντιο» με τον σκοταδισμό, τη θρησκοληψία, τη γνωσιομαχία. Oι πινακίδες των δρόμων αποσιωπούν κάθε υπόμνηση του αυτοκρατορικού παρελθόντος των Eλλήνων (περιορίζονται στα γριφώδη: οδός Tσιμισκή, Bουλγαροκτόνου, Iσαύρων, Kομνηνών – η λέξη «αυτοκράτορας» απαγορευμένη).

Eίναι διεθνικό το δόγμα ότι την Iστορία τη γράφουν οι νικητές. Σωστό ή λάθος, πάντως στην Eλλάδα δεν ισχύει. Eδώ γράφει την Iστορία η ατσιδοσύνη των ηττημένων. Tόσο στην περίπτωση του Mεγάλου Διχασμού (Bενιζελικών - Kωνσταντινικών) όσο και στην παρανοϊκή ένοπλη ανταρσία του KKE, οι αρνητικοί καταλογισμοί αποδόθηκαν όλοι αποκλειστικά στους αναίτιους, και οι τιμές, οι έπαινοι, ο θαυμασμός στους κακοπραγήσαντες.

Σίγουρα, δεν υπάρχει διχοστασία, έριδα, αντιπαλότητα όπου να συγκρούεται το άψογο «καλό» με το απόλυτο «κακό» – το άσπρο με το μαύρο. Γι’ αυτό και είναι κοινωνικό λειτούργημα μεγάλης ευθύνης η ιστοριογραφία – όταν την ασκούν εξαγορασμένοι ή ψυχολογικά προκατειλημμένοι ή στρατευμένοι εμπαθείς, μπορεί μια κοινωνία να βασανίζεται ατέλειωτα και αδιέξοδα.

Kυκλοφόρησε στις αρχές του χειμώνα το βιβλίο της Aθηνάς Kακούρη «Tα δύο Bήτα» (Bασιλιάς - Bενιζέλος), από τις Eκδόσεις Kαπόν. H συγγραφέας είναι καταξιωμένη στον χώρο της λογοτεχνίας – μυθιστοριογράφος, διηγηματογράφος, μεταφράστρια. Tόλμησε να παρέμβει στην ιστοριογραφία, μόνο για να καταθέσει την «προσπάθεια ενός σκεπτόμενου Eλληνα να καταλάβει τι μας συνέβη το 1915, και γιατί αυτό εξελίχθηκε σε δηλητηριώδες χάσμα, του οποίου οι αναθυμιάσεις μας πνίγουν ακόμα σήμερα».

Δηλώνει ότι έχει χρησιμοποιήσει μόνο «δημοσιευμένο υλικό, που μπορεί ο καθένας να βρει και να διαβάσει μόνος του». Δεν κομίζει καινούργιες πληροφορίες, αλλά φέρνει ξανά στο φως γεγονότα που σκεπάστηκαν με όγκους μυθευμάτων, εξωραϊσμένης ψευδολογίας, εσκεμμένης συγκάλυψης των πραγματικών δεδομένων.

Aφήνει ένα αίσθημα ιλίγγου στον αναγνώστη το βιβλίο της Aθηνάς Kακούρη. Iλίγγου από το μέγεθος του κακού που μπορεί να προκαλέσει ο ναρκισσισμός ενός ταλαντούχου ανθρώπου. Aλλάζει την πορεία της Iστορίας ο αρρωστημένος εγωισμός – άρκεσε ένας αδίστακτος δοξομανής για να χάσει τελεσίδικα τα προϋποθετικά ερείσματα της ιστορικής του ύπαρξης ο Eλληνισμός: Mικρασία, Πόντο, Aνατολική Θράκη. Eνα πολιτισμικό «παράδειγμα» με ιστορική σάρκα τριών χιλιάδων χρόνων συρρικνώθηκε σε μόνιμα υπανάπτυκτο μεταπράτη της βαρβαρικής χρησιμοθηρίας, πνίγηκε στη βαλκανική επαρχιωτίλα. Eξαργυρώνουμε με καταναλωτική ξιπασιά το εξαθλιωτικό μας «ανήκομεν».

Γι’ αυτό και δεν υπάρχει πλατεία πόλης ή χωριού χωρίς ανδριάντα του αυτουργού της αυτεξευτελιστικής αυτοχειρίας μας. Tο όνομά του στους κεντρικότερους δρόμους μας, στον αερολιμένα της πρωτεύουσας, ειδωλοποιημένο στα σχολικά βιβλία – σχεδόν συνώνυμος με τη δημοκρατία ο στυγνός δικτάτορας της εφιαλτικής τριετίας 1917-1920.

Tο βιβλίο της Aθηνάς Kακούρη αρνείται την καθήλωσή μας στο στάδιο της μυθοπλαστικής ειδωλοποιίας.

_________________________________________

(*) Ο Χρήστος Γιανναράς γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στα Πανεπιστήμια της Αθήνας, της Βόννης και της Σορβόννης. Επιφυλλιδογραφεί σε εφημερίδες παρεμβαίνοντας στην πολιτική και κοινωνική επικαιρότητα.

πηγή: yannaras.gr

«Mαύρη» Ανάπτυξη, «Άσπρισμα» του ΑΕΠ και στο βάθος... «Δραχμούλα»

Η επόμενη μέρα της χώρας, λόγω της αναμενόμενης χρεοκοπίας είναι κατά πάσα πιθανότητα η Δραχμή. Το ζήτημα είναι ποιος θα διαχειριστεί την επόμενη μέρα, που θα κρίνει το μέλλον της χώρας και του λαού; Το υπάρχον πολιτικό σύστημα; H, ένα μεγάλο λαϊκό και πατριωτικό ρεύμα που θα κατοχυρώσει την εθνική ανεξαρτησία…

του Κώστα Παπουλή (*)

Εδώ και μήνες η κυβέρνηση, με πρώτο «τιμονιέρη» τον Α. Φλαμπουράρη, «κοιμάται και ονειρεύεται, πως την αυγή», έρχεται η ανάκαμψη. Αυτές τις μέρες μάλιστα, είχαμε χαρές και πανηγύρια, γιατί τα τελευταία μη εποχικά διορθωμένα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, δείχνουν ότι το 3ο τρίμηνο του 2016, είχαμε αύξηση του ΑΕΠ (σε όρους όγκου) κατά 1,6% σε σχέση με το 3ο τρίμηνο του 2015. Αναρωτιόμαστε, ζούμε σε κάποιο παράλληλο σύμπαν και δεν βλέπουμε γύρω μας την γενική βελτίωση;

Όταν κοιτάει κανείς καλύτερα τα στοιχεία, βλέπει: α) η ΕΛΣΤΑΤ αναθεώρησε την ύφεση του 3ου τριμήνου του 2015, ως προς το αντίστοιχο του 2014, προς το δυσμενέστερο και την «διπλασίασε», σε -2,3%. Συνεπώς, έτσι «διπλασιάζεται» και η ανάκαμψη του 2016. β) Η καταναλωτική δαπάνη των νοικοκυριών αυξάνεται εντυπωσιακά πάνω από 5%. Φαίνεται ότι ζούμε δηλαδή μέρες καταναλωτικής ευμάρειας, κάτι που δεν φαίνεται να ευσταθεί. γ) Οι εισαγωγές όμως αγαθών και υπηρεσιών μειώνονται και αυτές άνω του 10%.

Εδώ υπάρχει άλλο ζήτημα, πώς η αύξηση της κατανάλωσης των νοικοκυριών οδηγεί σε μείωση των εισαγωγών; Πρόκειται για μεγάλη αντίφαση. Προφανώς, δεν ισχύει, ούτε η αύξηση του ΑΕΠ, ούτε η αύξηση της κατανάλωσης των νοικοκυριών. Η αλήθεια είναι άλλη: Η ανάκαμψη είναι «μαύρη». Με την χρήση των καρτών, τoν περιορισμό των μετρητών κλπ, ένα μέρος του ΑΕΠ που δεν καταγραφόταν, και χαρακτηριζόταν ως παραοικονομία, μαύρη οικονομία φοροδιαφυγή, κ.α. τώρα «εμφανίζεται» στις στατιστικές. Συγχρόνως λόγω πιο αυστηρής νομοθεσίας, ακόμη και κομμάτι της αυτοκατανάλωσης, εμφανίζεται στο ΑΕΠ. Π.χ.: κάποιος που πριν δύο χρόνια έβγαζε λάδι (κυρίως για την οικογένεια και για τους άλλους συγγενείς) και το άλλο το πούλαγε «χέρι με χέρι», τώρα υποχρεώνεται να κόψει τιμολόγιο στο λιοτρίβι για το όλον, κλπ

Ενώ λοιπόν, το πραγματικό ΑΕΠ πέφτει, και το βιοτικό επίπεδο του πληθυσμού μειώνεται, τμήμα της οικονομικής δραστηριότητας που πέρναγε από την απόχη της στατιστικής, «πιάνεται», επειδή η διάμετρος του διχτιού μίκρυνε. Δεν πολλαπλασιάστηκαν τα ψάρια, απλώς τρώμε τον «γόνο». Στηνπραγματικότητα έχουμε «άσπρισμα» μέρους του ΑΕΠ.

Σε αυτή την «μαύρη» ανάκαμψη ποντάρει η κυβέρνηση και στηρίζει όλη της την αφήγηση και την διαπραγματευτική πολιτική. Έτσι ισχυρίζεται ότι δεν θα παρθούν άλλα μέτρα, θα πιαστούν οι στόχοι του πλεονάσματος για το 2018, θα βγούμε στις αγορές και όλα τα σχετικά.

Είναι δεδομένο, ότι το «άσπρισμα» μπορεί να συνεχιστεί για ένα-δύο το πολύ τρίμηνα και θα τερματιστεί η «δυναμική» του, τότε η στατιστική θα απεικονίσει την ωμή πραγματικότητα. Η οποία δεν είναι άλλη από το ότι η χώρα βυθίζεται όλο και περισσότερο στο βάλτο, της ύφεσης ή της στασιμότητας, της μετανάστευσης, της φτωχοποίησης.

Είναι δεδομένο, ότι με την απόσπαση τέτοιων πλεονασμάτων, είναι αδύνατον να αυξηθεί η εγχώρια ζήτηση. Αλλά ακόμη και αν με κάποιο μαγικό τρόπο μπορούσε να αυξηθεί, αυτή θα διέφευγε στο «εξωτερικό», λόγω της ακριβής συναλλαγματικής ισοτιμίας που δημιουργεί έλλειμμα ανταγωνιστικότητας και υψηλή ροπή προς εισαγωγές. Η Ελλάδα χρειάζεται αύξηση της εγχώριας ζήτησης, σε συνδυασμό με διόρθωση της συναλλαγματικής ισοτιμίας-υποτίμηση (ή και άλλα μέτρα προστατευτισμού) για να ανακάμψει. Και οι δύο πολιτικές είναι ανέφικτες, για την εντός ευρώ ελληνική οικονομία.

Συνεπώς, η μοίρα της οικονομικής πολιτικής, είναι ο γνωστός κύκλος: ύφεση ή στασιμότητα, δεν υπάρχει ανάκαμψη για να τροφοδοτήσει τα τεράστια πρωτογενή πλεονάσματα, νέα μέτρα, άρα νέα ύφεση, άρα νέα μέτρα. Ο κύκλος κλείνει με την χρεοκοπία και πιθανότατα την άτακτη. Σε αυτές τις συνθήκες, η Ελλάδα δεν πρόκειται να βγει στις αγορές το 2017-2018. Το ίδιο το Δ.Ν.Τ. θεωρεί το ελληνικό χρέος, ιδιαίτερα μη βιώσιμο. Από την άλλη, για να πάμε σε 4ο μνημόνιο, αυτό πρέπει να είναι “light”, δηλαδή πρέπει να κάνει πίσω σε όλα το Βερολίνο, κάτι που είναι οικονομικά και πολιτικά αδύνατο.

Βρισκόμαστε λοιπόν πίσω εκεί που ξεκινήσαμε το 2010, τώρα με δυσμενέστερους όρους όσον αφορά την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, αλλά και το «ξένο» δίκαιο του χρέους. Όμως ο παλιός ενιαίος κόσμος της παγκοσμιοποίησης και του ελεύθερου εμπορίου φαίνεται να γίνεται πολυπολικός και να αλλάζει.Μια έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ, μια αθέτηση χρέους και αργότερα μια πολιτική προστατευτισμού της οικονομίας με αποδέσμευση από την Ε.Ε., πράγματα που τόσο χρειάζεται η Ελλάδα είναι μέσα στο πνεύμα της εποχής που έρχεται και στις νέες εμπορικές σχέσεις που θα αναδυθούν στον πλανήτη.

Η επόμενη μέρα της χώρας, λόγω της αναμενόμενης χρεοκοπίας είναι κατά πάσα πιθανότητα η Δραχμή. Το ζήτημα είναι ποιος θα διαχειριστεί την επόμενη μέρα, που θα κρίνει το μέλλον της χώρας και του λαού; Το υπάρχον πολιτικό σύστημα, όπου απροετοίμαστο και «ενωμένο», θα βαδίσει, γονατιστό, όπως οι προσκυνητές της Τήνου, προς το Βερολίνο και τον Σόιμπλε, με επικεφαλής ίσως κάποιον «τεχνοκράτη»-τραπεζίτη επαιτώντας βοήθεια και τεχνική λύση, και αποδεχόμενη την όποια «Σοϊμπλική» Δραχμή; Μια ριζοσπαστική δεξιά που θα φέρει μια συντηρητική έξοδο; Η ένα μεγάλο λαϊκό και πατριωτικό ρεύμα που θα κατοχυρώσει την εθνική ανεξαρτησία, θα βγάλει την χώρα από την κρίση υπέρ των δυνάμεων της εργασίας και της δημοκρατίας, θα διαμορφώσει συνθήκες μιας Ισλανδίας του Νότου και θα ανοίξει πανιά για ένα νέο κοινωνικό και πολιτικό παράδειγμα στην Μεσόγειο;

Προς το παρόν η διάσπαση, οι ιδεοληψίες, οι «ηγεμονισμοί» και η αδυναμία συνεννόησης, των περισσότερων από αυτούς που βλέπουν μια προοδευτική, πατριωτική, εργατική, τελικά μια λαϊκή λύση της κρίσης, εκτός των υπαρχουσών ευρωπαϊκών συντεταγμένων της χώρας, καθιστούν το τρίτο σενάριο εξαιρετικά ασθενές. Όλα, βεβαίως ανατρέπονται και για αυτό αγωνιζόμαστε.

 __________________________________

 

(*) Ο Κώστας Παπουλής είναι εκπαιδευτικός, μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου και συντονιστής της Οικονομικής Επιτροπής.του Σχεδίου Β.

πηγή: Σχέδιο Β