Αλ. Τσίπρας: «Πετύχαμε έντιμο συμβιβασμό» είπε για το Eurogroup της 20ης Φεβρουαρίου (vid)

Η δουλειά που γίνεται αποδίδει καρπούς, τόνισε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ενημερώνοντας τη Βουλή για τα αποτελέσματα του Eurogroup, στο πλαίσιο της «Ώρας του Πρωθυπουργού», ύστερα από ερώτηση του προέδρου της Ένωσης Κεντρώων Βασίλη Λεβέντη...


«Πετύχαμε έντιμο συμβιβασμό, για πρώτη φορά τα τελευταία 7 χρόνια έχουμε μια συμφωνία να αφήσουμε πίσω τη λιτότητα, «είπε ο πρωθυπουργός στη Βουλή, παρουσιάζοντας το πλαίσιο της συμφωνίας του Γιούρογκρουπ. Κατηγόρησε τον Κυριάκο Μητσοτάκη για αντιπατριωτική στάση, και ότι κρύβεται, μετά το Γιούρογκρουπ. Η κυβέρνηση κάνει μια πολύ μεγάλη προσπάθεια σε δύο παράλληλα μέτωπα, να πετύχει τους στόχους του τρέχοντος προγράμματος και να ολοκληρώσει με επιτυχία και χωρίς πρόσθετη λιτότητα τη διαπραγμάτευση για τη β’ αξιολόγηση. 

Η δουλειά που γίνεται αποδίδει καρπούς, τόνισε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ενημερώνοντας τη Βουλή για τα αποτελέσματα του Eurogroup, στο πλαίσιο της «Ώρας του Πρωθυπουργού», ύστερα από ερώτηση του προέδρου της Ένωσης Κεντρώων Βασίλη Λεβέντη.

Στο Eurogroup έγινε ένα καθοριστικό βήμα για την ολοκλήρωση της β’ αξιολόγησης, τόνισε ο πρωθυπουργός. Είπε ότι με την καταρχήν συμφωνία στο Eurogroup επιστρέφουν οι θεσμοί για να ολοκληρωθεί άμεσα η τεχνική συμφωνία, επισημαίνοντας ότι η κυβέρνηση από την αρχή επέμεινε ότι η πορεία της οικονομίας δεν δικαιολογεί νέα μέτρα λιτότητας και ότι κάτι τέτοιο θα ήταν φραγμός στις αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας.

Υπογράμμισε ότι η θέση για ούτε ένα ευρώ λιτότητας, για την οποία, όπως είπε, λοιδορήθηκε το προηγούμενο διάστημα όταν την είχε διατυπώσει, έγινε σεβαστή.

Την προηγούμενη Δευτέρα, είπε, υπήρξε μια μεταστροφή όλων των πλευρών στην κατεύθυνση της υπέρβασης της λιτότητας και της επικέντρωσης σε αυτό που κάποιοι ονομάζουν αλλαγή στο μείγμα της πολιτικής που πρέπει να ακολουθήσει η Ελλάδα.

Σημείωσε ότι σε μια διαπραγμάτευση μαζί με τα κέρδη θα πρέπει να κάνεις και συμβιβασμούς, για να προσθέσει ότι οι προηγούμενες κυβερνήσεις μόνο έχαναν.

Πετύχαμε έναν έντιμο συμβιβασμό, συμφωνήθηκε για πρώτη φορά μετά από 7 χρόνια να αφήσουμε πίσω την αρχή της διαρκούς λιτότητας και να επανακαθορίσουμε προτεραιότητες στη βάση της προώθησης πολιτικών που θα ενισχύουν τη διαπιστωμένη αναπτυξιακή τάση της ελληνικής οικονομίας, τόνισε.

«Δεν ενεργοποιήθηκε ο κόφτης, ενεργοποιήθηκε ο δότης»


Ο Α. Τσίπρας στηλίτευσε την κινδυνολογία και την καταστροφολογία της προηγούμενης περιόδου.
Επισήμανε ότι στην αντιπολίτευση είχαν προεξοφλήσει όλοι ότι η κυβέρνηση δεν θα επιτύγχανε τους στόχους της και ότι θα ενεργοποιηθεί ο κόφτης. Τελικά, τόνισε, όχι μόνο δεν ενεργοποιήθηκε ο κόφτης, αλλά ενεργοποιήθηκε ο δότης, με την εφάπαξ 13η σύνταξη, ενώ κατηγόρησε τη ΝΔ ότι είχε κρατήσει αδιανόητη στάση, που δεν επικρότησε ένα μέτρο -για πρώτη φορά σε 7 χρόνια προγράμματος- παροχής στους χαμηλοσυνταξιούχους.

Επισήμανε, επίσης, ότι ο κ. Λεβέντης ήταν ο μόνος που μπήκε στον κόπο να μου καταθέσει ερώτηση για το ζήτημα, ενώ άλλοι δεν το έκαναν γιατί προτιμούν τους μονολόγους, τονίζοντας ότι θα είναι στη Βουλή κάθε Παρασκευή για να απαντάει, και σε εύκολες και δύσκολες στιγμές, γιατί εκείνος δεν κρύβεται όπως κρύβονται άλλοι, κάτι που, όπως σημείωσε, φαίνεται από τα άδεια έδρανα.

Η δευτερολογία του Αλ Τσίπρα στην "Ώρα του Πρωθυπουργού"



TNI: Η Ελλάδα ζημιώθηκε 29,8 δισ. ευρώ, από τη διάσωση των ευρωπαϊκών τραπεζών

Σύμφωνα με έρευνα του Transnational Institute (TNI), με έδρα το Αμστερνταμ, οι τέσσερεις μεγάλες εταιρείες ορκωτών ελεγκτών PricewaterhouseCoopes, Ernst & Young, Deloitte και KPMG είναι οι μεγάλοι κερδισμένοι από τη διάσωση των ευρωπαϊκών τραπεζών...

Χαμένες είναι οι ίδιες οι χώρες, οι οποίες τούς ανέθεσαν την σωτηρία τους και δη με παρότρυνση της EE: η Ελλάδα είχε ζημιές 29,8 δισ. ευρώ, δηλαδή το 10% του συνολικού δημοσίου χρέους της, η Ισπανία 45,5 και η Ιρλανδία 46,6 δισ. ευρώ.

Από την έρευνα, με τίτλο "The Bail Out Business" ("Η επιχείρηση διάσωσης"), προκύπτει ότι οι τέσσερεις αυτές εταιρείες αποτελούν ένα ολιγοπώλιο στην Ευρωπαϊκή Ενωση, των οποίων το μερίδιο ανέρχεται στο 60% της αγοράς. Σε χώρες μάλιστα οι οποίες βρίσκονται σε κρίση όπως λ.χ. η Ισπανία και η Ιταλία, το μερίδιό τους ανέρχεται σε 80%.

Οι ορκωτοί ελεγκτές, κάτω από τα μάτια των οποίων κατέρρεαν οι τράπεζες, κέρδισαν τα περασμένα χρόνια εκατοντάδες εκατομμυρίων ευρώ από τα Stresstests και τις υπηρεσίες παροχής συμβουλών στις χώρες μέλη της ΕΕ, για το πως να σώσουν τις τράπεζές τους. Οι ευρωπαϊκές χώρες ξόδεψαν για τον σκοπό αυτό «με τη συγκατάθεση και την παρότρυνση των ευρωπαϊκών θεσμών 747 δισ. Ευρώ» μεταξύ 2008 και 2015, σύμφωνα με την εν λόγω έρευνα. Σε αυτό το ποσόν πρέπει να προστεθούν και σχεδόν 1,2 τρισεκατομμύρια ευρώ για εγγυήσεις, όπως υπολόγισε η κριτικά ιστάμενη προς τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους δεξαμενή σκέψης του Άμστερνταμ. Διευκρινίζεται δε πως νέες σωτηρίες, όπως αυτή της ιταλικής τράπεζας Monte dei Paschi δεν έχουν ακόμα συνυπολογισθεί...

Από το σύνολο των ανωτέρω ποσών τα 213 δισ. ευρώ έχουν οριστικά χαθεί, γράφουν οι συντάκτες της έρευνας, οι οποίο αξιολόγησαν τα επίσημα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας Eurostat. Το ποσόν αυτό αντιστοιχεί στο σύνολο του ΑΕΠ της Φινλανδίας και του Λουξεμβούργου ή τις ετήσιες δαπάνες για την υγεία της Ισπανίας, της Αυστρίας, της Σουηδίας, της Ελλάδας και της Πολωνίας μαζί. Το Ινστιτούτο "ΤΝΙ" επισημαίνει περαιτέρω και το γεγονός ότι οι σωτηρίες των τραπεζών χρηματοδοτήθηκαν κυρίως μέσω νέων κρατικών χρεών, για τα οποία καταβάλλονται ετησίως και τόκοι. 

Μεγαλύτερες είναι οι ζημιές για την Ιρλανδία, οι οποίες ανέρχονται σε 46,6 δισ. ευρώ και αποτελούν σχεδόν το 1/4 του δημοσίου χρέους της. Στη χώρα αυτή το κόστος εκτοξεύτηκε κυριολεκτικά λόγω της εξαγοράς τραπεζών. Λίγο πιο πίσω βρίσκεται η Ισπανία με ζημιές 45,5 δισ. ευρώ, ενώ η Ελλάδα είχε ζημιές ...μόλις 29,8 δισ. ευρώ, ποσόν το οποίο αντιστοιχεί στο 10% του συνολικού δημοσίου χρέους της... 

Εκεί όμως όπου υπάρχουν χαμένοι υπάρχουν και οι κερδισμένοι. Ο Sol Trumbo Vila και ο Matthijs Peters, οι οποίοι διεξήγαγαν την έρευνα τονίζουν ότι οι τέσσερις μεγάλες εταιρείες ορκωτών ελεγκτών είναι οι μεγάλοι κερδισμένοι των διασώσεων των τραπεζών. Επιπλέον, θα πρέπει να αναφερθεί ότι οι εταιρείες αυτές έκαναν και από πριν καλές δουλειές με τις τράπεζες, αλλά σπάνια διαπίστωναν τα προβλήματα κατά τους λογιστικούς ελέγχους. 

Η μια εξ αυτών, η Deloitte, για παράδειγμα επιβεβαίωσε στην περίπτωση του -μετέπειτα κρατικοποιηθέντος- ισπανικού χρηματοπιστωτικού ομίλου Bankia, κέρδη ύψους 300 εκατομμυρίων ευρώ για το έτος 2011. Αργότερα, διαπιστώθηκε μια τρύπα σχεδόν 24 δισ. ευρώ! Αντί της Deloitte τώρα τον έλεγχο στην τράπεζα τον διενεργεί η Ernst & Young, δηλαδή η εταιρεία η οποία ήλεγξε την "Anglo Irish Bank", της οποίας η κατάρρευση οδήγησε την Ιρλανδία στην ομπρέλα σωτηρίας / στον μηχανισμό διάσωσης.

Οι τέσσερις μεγάλες εταιρείες ορκωτών ελεγκτών μαζί με άλλες μικρότερες εταιρείες παροχής υπηρεσιών επεξεργάστηκαν επιπλέον και τα κρατικά πακέτα σωτηρίας των χωρών που βρίσκονται σε κρίση και παρά τα λάθη τους «διατήρησαν τον κυρίαρχο ρόλο τους την αγορά», υπογραμμίζει η έρευνα του Transnational Institute (TNI).
πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Ο Πολ Τόμσεν για το χρέος και τις συνέπειες στους δανειστές

Νέο άρθρο παρέμβαση του ΔΝΤ για τις χώρες με μη βιώσιμο χρέος. Φωτογραφίζει την Ελλάδα. Τι προειδοποιεί τους δανειστές...

Νέο άρθρο παρέμβαση του ΔΝΤ για τις χώρες με μη βιώσιμο χρέος. Φωτογραφίζει την Ελλάδα. Και με ένα σκεπτικό «ναι μεν αλλά» τονίζει ότι το ΔΝΤ μπορεί να συνδράμει οικονομικά μια χώρα με μη βιώσιμο χρέος αν «το πρόγραμμα της συγκεκριμένης χώρας περιλαμβάνει μέτρα για τη διευθέτηση του χρέους»

Στο άρθρο, που αναδημοσιεύει ο ιστοχώρος thetoc.gr, υπογράφουν ο επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ  Μορίς Όμπσφελντ, ο Πολ Τόμσεν και ο Σον Χάγκαν και ενώ η συζήτηση για  το ελληνικό χρέος είναι ανοικτή σημειώνεται: «ενώ μπορούμε να συμφωνήσουμε στο να εξαρτάται η ελάφρυνση χρέους από την επίτευξη συγκεκριμένων στόχων από τη χώρα οφειλέτη, οι στόχοι αυτοί πρέπει να είναι ρεαλιστικοί για να παραμείνει αξιόπιστη η στρατηγική για το χρέος».

Σε άλλο σημείο του άρθρου, αναφέρεται πάντως ότι το ΔΝΤ δεν μπορεί να συνδράμει οικονομικά σε μια χώρα με μη βιώσιμο χρέος εκτός και αν «το πρόγραμμα της συγκεκριμένης χώρας περιλαμβάνει μέτρα για τη διευθέτηση του χρέους»

Στη μοναδική ονομαστική αναφορά, στην Ελλάδα αναφέρεται ότι οι δανειστές της Ελλάδας έχουν επιλέξει ένα πλέγμα μέτρων το οποίο θα εξασφαλίσει τη διευθέτηση του χρέους μέσα από τη μείωση των επιτοκίων και την επιμήκυνση στη διάρκεια αποπληρωμής των δανείων. 

Τα τρία στελέχη  του ΔΝΤ προειδοποιούν στο κεντρικό τους συμπέρασμα, που φωτογραφίζει και την Ελλάδα, «το να υποκρίνεται κανείς ότι τα απλήρωτα χρέη μπορούν να αποπληρωθούν απλά θα εξουδετερώσει την αποτελεσματικότητα της προσπάθειας προσαρμογής του οφειλέτη, οδηγώντας στο τέλος όλα τα εμπλεκόμενα μέρη να χάσουν περισσότερα από ότι θα έχαναν αν αντιμετώπιζαν έγκαιρα τα γεγονότα».

Ακολουθεί το άρθρο από το blog του ΔΝΤ:

"Το χρέος είναι κεντρικό στη λειτουργία μιας μοντέρνας οικονομίας. Οι επιχειρήσεις μπορούν να το χρησιμοποιήσουν για να χρηματοδοτήσουν επενδύσεις στη μελλοντική παραγωγή τους. Τα νοικοκυριά μπορούν να το χρησιμοποιήσουν για να κάνουν μεγάλες αγορές, όπως για σημαντικά διαρκή καταναλωτικά αγαθά ή κατοικίες. Μερικές φορές, ωστόσο, οι επενδύσεις των επιχειρήσεων δεν αποδίδουν ή το πρόσωπο που αποτελεί την βασική πηγή εισοδήματος του νοικοκυριού χάνει την εργασία του. Τα νομικά συστήματα των χωρών σε γενικές γραμμές αναγνωρίζουν ότι σε αυτές τις περιπτώσεις, ο οφειλέτης και ο δανειστής – μαζί με την ευρύτερη κοινωνία – μπορεί να είναι σε καλύτερη κατάσταση εάν υπάρχει μια οργανωμένη διαδικασία για την αναδιάρθρωση των χρεών.

Οι κυβερνήσεις επίσης δανείζονται, φυσικά, αλλά δεν υπάρχουν δικαστήρια για να διευθύνουν την αναδιάρθρωση των κρατικών χρεών – δανείων που κατέχουν ή εγγυώνται εθνικές κυβερνήσεις – ούτε μπορούν ολόκληρες χώρες να μπουν υπό διαχείριση. Εδώ είναι που μπαίνει το ΔΝΤ. Τα τελευταία 40 χρόνια ο υπέρμετρος δανεισμός των κρατών είναι στη ρίζα πολλών κρίσεων ισοζυγίων πληρωμών που έχουν γνωρίσει κράτη μέλη. Ιδανικά, ένα πρόγραμμα υποστηριζόμενο από το ΔΝΤ θα επιδιώξει να επιλύσει αυτές τις κρίσεις, παίζοντας καταλυτικό ρόλο: συγκεκριμένα, την εφαρμογή από την κυβέρνηση της χώρας μέλους ενός προγράμματος αυστηρής λιτότητας και διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, το οποίο μαζί με χρηματοοικονομική στήριξη από το ΔΝΤ, θα είναι σχεδιασμένο να αποκαταστήσει την πρόσβαση της χώρας στις αγορές με έναν τρόπο που θα επιτρέπει στην κυβέρνηση να εξυπηρετεί το χρέος της με βάση τους αρχικούς όρους.

Όταν το χρέος γίνεται μη βιώσιμο

Υπάρχουν περιπτώσεις, ωστόσο, που το επίπεδο του κυβερνητικού χρέους είναι τόσο υψηλό που δεν είναι βιώσιμο: ήτοι, οι προγραμματισμένες πληρωμές του χρέους ξεπερνούν την ικανότητα της χώρας μέλους να το εξυπηρετήσει, ακόμα και αν ληφθεί υπόψη ένα ισχυρό πρόγραμμα προσαρμογής και σημαντική χρηματοοικονομική στήριξη από το Ταμείο. Σε αυτές τις συνθήκες, δεν είναι εφικτό – είτε πολιτικά ή οικονομικά – το πρόβλημα να επιλυθεί μέσω περαιτέρω λιτότητας. Η όποια αξιολόγηση της βιωσιμότητας του χρέους θα πρέπει να υποστηρίζεται από ρεαλιστικές – αντί για ηρωικές – υποθέσεις όσον αφορά τις μελλοντικές προοπτικές ανάπτυξης, λαμβάνοντας υπόψη την πραγματικότητα ότι οι οικονομίες συχνά χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να ανακάμψουν από κρίσεις απ’ ό,τι είχε εκτιμηθεί αρχικά.

Όταν το κρατικό χρέος δεν είναι βιώσιμο, το νομικό πλαίσιο του ΔΝΤ απαγορεύει την παροχή χρηματοοικονομική στήριξης εκτός και αν το πρόγραμμα περιλαμβάνει συγκεκριμένα μέτρα – φυσιολογικά περιλαμβανόμενης της αναδιάρθρωσης χρέους – τα οποία αξιόπιστα θα αντιμετωπίζουν το πρόβλημα της βιωσιμότητας του χρέους σε μεσοπρόθεσμο ορίζοντα. Ποια είναι η λογική για την συγκεκριμένη προϋπόθεση; Χωρίς αυτά τα βήματα, η υποστήριξη του Ταμείου δεν θα αντιμετωπίζει τα βασικά προβλήματα στο ισοζύγιο πληρωμών της χώρας μέλους, όπως προβλέπεται στα άρθρα Συμφωνίας του Ταμείου. Πράγματι, ένα πρόγραμμα που αποτυγχάνει να αντιμετωπίσει το μη βιώσιμο χρέος είναι πιθανό να επιδεινώνει τέτοια προβλήματα καθώς θα δημιουργήσει περαιτέρω αβεβαιότητα για το μέλλον της χώρας μέλους.

Μία μεγάλη πηγή αβεβαιότητας είναι ο ρόλος του υπερβολικά μεγάλου χρέους στην υπονόμευση της πολιτικής στήριξης για μεταρρυθμίσεις από τους πολίτες, οι οποίοι θα μπορούσαν να θεωρήσουν ότι από τις θυσίες τους επωφελούνταν κατά κύριο λόγο οι πιστωτές. Η αβεβαιότητα που προκαλείται από ένα άλυτο πρόβλημα χρέους μπορεί επίσης να αποτρέψει νέες επενδύσεις στην οικονομία, και ως εκ τούτου να εμποδίσει την ανάκαμψη από την οποία εξαρτάται η επιτυχία του προγράμματος. Πράγματι, αν ένα πρόγραμμα δεν παρέχει μία διαδρομή, προκειμένου μία χώρα να ανακτήσει την πρόσβασή της στις αγορές μεσοπρόθεσμα, το Ταμείο δεν είναι σε θέση να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το πρόγραμμα αντιμετωπίζει με ουσιαστικό τρόπο τα βασικά προβλήματα του μέλους.

Η αξιολόγηση της βιωσιμότητας ως προς την ικανότητα μίας χώρας να αποκαταστήσει την πρόσβασή της στις αγορές εξακολουθεί να είναι σχετική, όταν η χώρα είναι μέλος μίας νομισματικής ένωσης. Αν δεν υπάρχουν συγκεκριμένοι κανόνες που να προβλέπουν δημοσιονομικές μεταβιβάσεις μεταξύ των κρατών μελών μίας νομισματικής ένωσης, η χώρα δεν επιλύει βιώσιμα το πρόβλημα στο ισοζύγιο πληρωμών της, στο βαθμό που πρέπει να εξαρτάται για μεγάλη χρονική περίοδο από την υποστήριξη άλλων μελών της ένωσης.

Παρότι έχει γίνει σημαντική δουλειά για τη δημιουργία μίας μεθοδολογίας που θα καθοδηγεί την ανάλυση του ΔΝΤ για τη βιωσιμότητα του χρέους, η εφαρμογή αυτής της μεθοδολογίας εξακολουθεί να απαιτεί προσεκτική κρίση. Ειδικότερα, πρέπει να κάνουμε μία ρεαλιστική εκτίμηση των μοναδικών συνθηκών που ισχύουν για το κάθε μέλος. Επειδή η ανάλυση βιωσιμότητας χρέους του ΔΝΤ έχει κεντρική σημασία στη διαδικασία λήψης αποφάσεων από μεριάς του, το έργο αυτό παραμένει ευθύνη του ΔΝΤ. Αποκλείουμε την ανάθεση του σε κάποιον άλλον.

Το πλαίσιο του ΔΝΤ για την αξιολόγηση της βιωσιμότητας του χρέους

Το ΔΝΤ χρησιμοποιεί δύο βασικές μεθοδολογίες για να εκτιμήσει κατά πόσον το χρέος είναι βιώσιμο. Η πρώτη μεθοδολογία εξετάζει αν έως το τέλος του προγράμματος του ΔΝΤ και με το χρέος να εξυπηρετείται σύμφωνα με τους αρχικούς όρους, η αναλογία χρέους προς ΑΕΠ θα είναι επαρκώς χαμηλή ή σε μία επαρκώς σαφή πτωτική πορεία για να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη των πιστωτών και να επιτρέψει στην κυβέρνηση να επιστρέψει στις χρηματοπιστωτικές αγορές. Η δεύτερη, η οποία είναι ιδιαίτερα σημαντική όταν το χρέος έχει μακρά ωρίμανση και ιδιαίτερα χαμηλά επιτόκια, εξετάζει αν οι ετήσιες χρηματοδοτικές ανάγκες μίας χώρας – για να καλύψει τις μικτές πληρωμές τόκων και κεφαλαίου καθώς επίσης και το πρωτογενές δημοσιονομικό ισοζύγιό της – μπορούν να καλυφθούν με εύλογο τρόπο από τις αγορές στο μέλλον.

Σε κάθε περίπτωση, είναι σημαντικό στις προβλέψεις μας για εφικτές αποπληρωμές, να καθορίζουμε με ρεαλιστικό τρόπο τα επίπεδα των πρωτογενών πλεονασμάτων που βελτιώνουν τη βιωσιμότητα του χρέους με την πάροδο του χρόνου – αντί τα επίπεδα αυτά που θα διαταράξουν την οικονομία τόσο σοβαρά που τα φορολογικά έσοδα στην πράξη υποχωρούν και οι δημοσιονομικοί στόχοι εγκαταλείπονται. Επομένως, η κρίση μας θα βασιστεί τόσο στις συνθήκες της χώρας όσο και στην εκτεταμένη εμπειρία μας με άλλα μέλη που αντιμετωπίζουν προβλήματα. Το πλαίσιο του Ταμείου το υποχρεώνει να λαμβάνει υπόψιν του, τους κινδύνους τόσο για την υλοποίηση του προγράμματος όσο και για τις οικονομικές προβλέψεις.

Για παράδειγμα, στην πρόσφατη περίπτωση της Ουκρανίας, οι πιστωτές συμφώνησαν σε σημαντικά haircuts προκειμένου να μειωθεί το χρέος σε βιώσιμα επίπεδα όπως προτείνεται από το λόγο χρέους προς ΑΕΠ. Στην περίπτωση των υπό εξέλιξη συζητήσεων με την Ελλάδα, έχουμε αντίθετα βρει το πλαίσιο που εστιάζει στην ετήσια χρηματοδοτική ανάγκη να είναι πιο κατάλληλα, κυρίως επειδή οι εταίροι της Ελλάδας στην Ευρωζώνη έχουν επιλέξει να διαθέσουν ανακούφιση χρέους μέσω πολύ σημαντικής παράτασης των προθεσμιών λήξης και μείωσης των επιτοκίων, αντί μέσω απευθείας haircuts.

Παροχή ελάφρυνσης

Όταν το χρέος κρίνεται ότι είναι μη βιώσιμο, υπάρχουν διάφοροι τρόποι για να παραδοθεί η αναγκαία ελάφρυνση. Όταν το χρέος υπό αναδιάρθρωση είναι απαιτήσεις που βρίσκονται στην κατοχή του ιδιωτικού τομέα, η αναδιάρθρωση του χρέους φυσιολογικά εφαρμόζεται στην αρχή του προγράμματος ή σαν προϋπόθεση για την πρώτη αξιολόγηση του προγράμματος. Όταν οι απαιτήσεις βρίσκονται σε επίσημους διμερείς πιστωτές, η προσέγγιση μπορεί να ποικίλει. Για παράδειγμα, εάν το χρέος αναδιαρθρώνεται υπό την αιγίδα του Κλαμπ του Παρισίου, γίνονται συγκεκριμένες δεσμεύσεις για ελάφρυνση χρέους από τον κάθε επίσημο πιστωτή στην έναρξη του προγράμματος και οι εν λόγω δεσμεύσεις στη συνέχεια εφαρμόζονται μέσω της τροποποίησης των δανειακών συμβάσεων.

Μπορεί να υπάρχουν περιπτώσεις όπου οι επίσημοι διμερείς πιστωτές προτιμούν να χορηγήσουν την εφαρμογή της ελάφρυνσης υπό τον όρο της πλήρης εφαρμογής του προγράμματος. Μια τέτοια προσέγγιση μπορεί να δικαιολογείται, για παράδειγμα, σε περιπτώσεις που υπάρχουν ανησυχίες για το ιστορικό της χώρας στην οικονομική προσαρμογή. Σε τέτοιες περιπτώσεις ωστόσο, η δέσμευση να διατεθεί η αναγκαία ελάφρυνση χρέους – ενώ μπορεί να υπόκειται στην εφαρμογή του προγράμματος – θα πρέπει να γίνεται στην αρχή του προγράμματος και θα πρέπει να είναι επαρκώς αξιόπιστη. Η αξιοπιστία της δέσμευσης θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη την ιδιαιτερότητα των λεπτομερειών. Μια υπερβολικά αόριστη δέσμευση θα αυξήσει την αβεβαιότητα, περιλαμβανόμενων των αγορών, όσον αφορά την παράδοση της ελάφρυνσης χρέους, υπονομεύοντας έτσι τις πιθανότητες επιτυχίας του προγράμματος. Επιπλέον, ενώ μπορούμε να συμφωνήσουμε η ελάφρυνση χρέους να υπόκειται στην εκπλήρωση από τη χώρα μέλος συγκεκριμένων στόχων πολιτικής, τέτοιοι στόχοι θα πρέπει να είναι ρεαλιστικοί για να παραμείνει αξιόπιστη η στρατηγική στο χρέος.

Είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι, ενώ η ελάφρυνση του χρέους μπορεί να είναι απαραίτητη, προκειμένου να χορηγήσει δάνειο το Ταμείο, η απόφαση να επιδιώξει τέτοια ελάφρυνση παραμένει απόφαση του μέλους. Επιπλέον, σε περιπτώσεις όπου επιδιώκεται η ελάφρυνση του χρέους, οι διαπραγματεύσεις λαμβάνουν χώρα μεταξύ του μέλους και των πιστωτών του, παρόλο που το Ταμείο συνήθως καλείται να εξηγήσει τη βάση της αξιολόγησης της βιωσιμότητας του χρέους του Ταμείου. Όπου είναι εφικτό, το Ταμείο ενθαρρύνει ένα μέλος να αναδιαρθρώσει το μη βιώσιμο χρέος χωρίς την αθέτηση πληρωμών, η οποία μπορεί να προκαλέσει μεγάλη αποδιοργάνωση.

Για να καταλήξουμε, όταν δεν είναι βιώσιμο το κρατικό χρέος, εκτός και εάν υπάρχει διαθέσιμη μεγάλη χρηματοδότηση, κάποιος βαθμός ελάφρυνσης χρέους, σε συνδυασμό με ένα ισχυρό αλλά αξιόπιστο πρόγραμμα προσαρμογής, είναι τα μοναδικά μέσα για να πετύχουμε τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα από μια κακή κατάσταση. Με το να προσποιούμαστε ότι χρέη που δεν μπορούν να αποπληρωθούν θα εξοφληθούν, υποσκάπτουμε την αποτελεσματικότητα των προσπαθειών προσαρμογής του οφειλέτη, οδηγώντας τελικά όλες τις πλευρές να χάσουν περισσότερο απ΄ ό,τι αν είχαν εγκαίρως αντιμετωπίσει τα γεγονότα.
thetoc.gr

Handelsblatt: Έτοιμη για ελάφρυνση του χρέους υπό όρους η Άνγκελα Μέρκελ

Η γερμανίδα καγκελάριος θα δεχθεί ελάφρυνση του ελληνικού χρέους εφόσον η Αθήνα νομοθετήσει τα πρόσθετα μέτρα, γράφει η Handelsblatt, επικαλούμενη πληροφορίες από τη συνάντηση Μέρκελ - Λαγκάρντ...

Παρά το γεγονός ότι δεν υπήρξε καμία επίσημη ανακοίνωση για το περιεχόμενο των χθεσινοβραδινών διαβουλεύσεων της Άνγκελα Μέρκελ με την Κριστίν Λαγκάρντ στην καγκελαρία, στο επίκεντρο των οποίων βρέθηκε το ελληνικό ζήτημα, η οικονομική εφημερίδα Handelsblatt διαθέτει πληροφορίες σύμφωνα με τις οποίες η γερμανίδα καγκελάριος έδειξε στη γενική διευθύντρια του ΔΝΤ ότι είναι έτοιμη να αποδεχθεί τις ζητούμενες από το Ταμείο ελαφρύνσεις στο ελληνικό χρέος. Όπως σημειώνει το σχετικό ρεπορτάζ, «ουσιαστικά οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης είχαν ήδη συμφωνήσει τον περασμένο Μάιο ότι μετά το τέλος του προγράμματος βοήθειας το καλοκαίρι του 2018 θα προβούν σε νέα ελάφρυνση (σ.σ. των όρων) των δανείων βοήθειας εφόσον είναι απαραίτητο». Αυτό θα εξακολουθήσει να ισχύει, υπογραμμίζει η εφημερίδα, για να προσθέσει ότι «ωστόσο η καγκελάριος φαίνεται πρόθυμη να εκπληρώσει μια επιθυμία του ΔΝΤ: Τα πιθανά μέτρα για το χρέος πρόκειται να συγκεκριμενοποιηθούν κιόλας σύντομα, ακόμη κι αν εφαρμοστούν μόλις το καλοκαίρι του 2018 και ως εκ τούτου μετά τις γερμανικές ομοσπονδιακές εκλογές».

Συμφωνία Μέρκελ - Λαγκάρντ για πίεση στον Τσίπρα

Σύμφωνα με την Handelsblatt η Μέρκελ και η Λαγκάρντ καθόρισαν και τη σειρά των επικείμενων βημάτων. Αυτή προβλέπει ότι «πρώτα πρέπει η Ελλάδα να εκπληρώσει τις δεσμεύσεις της για μεταρρυθμίσεις. Η κυβέρνηση στην Αθήνα σε καμία περίπτωση δεν έχει εκπληρώσει όλους τους υπεσχημένους όρους. Και θα πρέπει επιπρόσθετα να ψηφίσει διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, οι οποίες θα τεθούν σε ισχύ το 2019 και 2020». Όπως επισημαίνει το άρθρο, το εύρος των μεταρρυθμίσεων -για παράδειγμα σε ό,τι αφορά τους φόρους και τις συντάξεις- παραμένει ακόμη επίμαχο μεταξύ των δανειστών και της Ελλάδας. Τη Δευτέρα η τρόικα πρόκειται να επιστρέψει στην Αθήνα και να διαπραγματευθεί τις λεπτομέρειες, σημειώνεται.

«Τώρα θα πρέπει να ενταθεί η πίεση στον Αλέξη Τσίπρα ώστε να εκπληρώσει όλους τους όρους. Σε αυτό συμφώνησαν η Μέρκελ και η Λαγκάρντ». Μόνο όταν η Αθήνα έχει τελειώσει με τις μεταρρυθμίσεις και έχει ολοκληρωθεί η δεύτερη αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος θα συγκεκριμενοποιηθούν οι χειρισμοί που αφορούν το χρέος, γράφει η εφημερίδα του Ντύσελντορφ, αναφέροντας ότι η καγκελάριος και η επικεφαλής του ΔΝΤ φέρονται να έχουν συζητήσει ήδη πιθανά μέτρα για το χρέος. Σύμφωνα με πληροφορίες της Handelsblatt, η γερμανική κυβέρνηση «μπορεί να φανταστεί μια επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των δανείων σε έναν ορισμένο βαθμό. Επιφυλάξεις υπάρχουν σε ό,τι αφορά τη μείωση των επιτοκίων. Κατά την άποψη του Βερολίνου δεν είναι δυνατό να περιοριστεί το ύψος των επιτοκίων. Διότι αυτό ενδέχεται να οδηγήσει σε ένα είδος μεταφοράς κεφαλαίων των κρατών της ευρωζώνης προς την Ελλάδα».

Ολιγωρία στις μεταρρυθμίσεις

«Δεν θα καταφέρουν ποτέ;» διερωτάται για την Ελλάδα με περιπαικτικό ύφος η εφημερίδα Bild. Όπως σημειώνει, «περί τα 32 δις ευρώ δόθηκαν μέχρι σήμερα στην Ελλάδα από το τρίτο πακέτο βοήθειας. Σε ανταπόδοση η χώρα επρόκειτο να εφαρμόσει μεταρρυθμίσεις – ωστόσο μια νέα μελέτη δείχνει ότι η κυβέρνηση εξακολουθεί να επιδεικνύει αμέλεια!»

Η Bild επικαλείται στοιχεία του ερευνητικού ινστιτούτου ΙΝΕΡΠ της Αθήνας, σημειώνοντας ότι «από τις μεταρρυθμίσεις που συμφωνήθηκαν έως το τέλος του 2016 το κοινοβούλιο δεν ψήφισε καν τα δύο τρίτα (59%). Στην πραγματικότητα μάλιστα εφαρμόστηκε μόλις περίπου το 30%. «Γίνονται ελάχιστα πράγματα και πολλά πράγματα γίνονται υπερβολικά αργά», δήλωσε σε επικριτικό τόνο στην εφημερίδα ο πρόεδρος του ΙΝΕΡΠ Παναγιώτης Καρκατσούλης, ο οποίος εκτίμησε ότι «το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι δεν εφαρμόζονται οι μεταρρυθμίσεις».
Άρης Καλτιριμτζής/Deutsche Welle

Ο Ντόναλντ Τραμπ για Ελλάδα και ΔΝΤ!

Σύμφωνα, με δημοσίευμα της Wall Street Journal, που αναδημοσιεύει το newsit.gr, ο νέος Αμερικανός υπουργός Οικονομικών Στίβεν Μανούτσιν ευθυγραμμίζει την Ουάσιγκτον με τις θέσεις του ΔΝΤ ζητώντας από τον Διεθνή Οργανισμό να κρατήσει σκληρή στάση στις διαπραγματεύσεις με την Αθήνα...

Ο υπουργόε Οικονομικών της κυβέρνησης Τραμπ κατά την ορκωμοσία του
Αυτό που όλοι περίμεναν συνέβη το βράδυ (τοπική ώρα) της Πέμπτης (23.02.2017). Για πρώτη φορά ο Ντόναλντ Τραμπ πήρε θέση για το ελληνικό ζήτημα! Μπορεί να είχαν γίνει διάφορες αναλύσεις για τον ρόλο του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα, ωστόσο, ο Τραμπ παρέμενε "γρίφος" ακόμα και για την ίδια την Κριστίν Λαγκάρντ.

Σύμφωνα, λοιπόν, με δημοσίευμα της Wall Street Journal, ο νέος Αμερικανός υπουργός Οικονομικών Στίβεν Μανούτσιν ευθυγραμμίζει την Ουάσιγκτον με τις θέσεις του ΔΝΤ ζητώντας από τον Διεθνή Οργανισμό να κρατήσει σκληρή στάση στις διαπραγματεύσεις με την Αθήνα.

Μάλιστα, ο ίδιος τόνισε ότι η ελληνική οικονομική κρίση είναι πρόβλημα της Ευρώπης, ενώ υπογράμμισε ότι "συνεργαζόμαστε με τους Ευρωπαίους ομολόγους μας και το ΔΝΤ για την επίλυσή του προβλήματος".

Στο δημοσίευμα υπογραμμίζεται ότι ο Τραμπ θα μπορούσε να προσφέρει κάλυψη στο ΔΝΤ, ώστε να παραμείνει σταθερό στην σκληρή του θέση απέναντι στις σκληρές γερμανικές πιέσεις για τη συμμετοχή του Ταμείου στο πρόγραμμα.

Ο αρθρογράφος σχολιάζει ότι σε αυτό το εγχείρημα θα μπορούσε το Ταμείο να έχει υποστήριξη από το πιο ισχυρό μέλος του, τις ΗΠΑ.
newsit.gr

Στο Δημόσιο το Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος - ΚΠΙΣΝ (vid)

Το έργο παρέδωσε στον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα ο πρόεδρος του Ιδρύματος «Σταύρος Νιάρχος», Ανδρέας Δρακόπουλος, ενώ τη μεταβίβαση υπέγραψαν ο υπουργός Οικονομικών, Ευκλείδης Τσακαλώτος και η Χριστίνα Λαμπροπούλου, οικονομική διευθύντρια του Ιδρύματος....

Με μία εμβληματική γιορτή, παραδόθηκε στις Ελληνίδες και τους Έλληνες το μνημειώδες έργο-πνοή για την Αττική, αλλά και ολόκληρη τη χώρα, το Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.

Παρόντες πλήθος κόσμου, οι άνθρωποι του Ιδρύματος, και σύσσωμη η πολιτική και πολιτειακή ηγεσία της χώρας. Μεταξύ άλλων, ο πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης, ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος, ο επίτροπος μεταναστευτικής πολιτικής της ΕΕ Δημήτρης Αβραμόπουλος, οι πρώην πρωθυπουργοί Κώστας Καραμανλής, Αντώνης Σαμαράς και Γιώργος Παπανδρέου, οι πρόεδροι της ΝΔ, Κυριάκος Μητσοτάκης, της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, Φώφη Γεννηματά, της Ένωσης Κεντρώων, Βασίλης Λεβέντης, καθώς επίσης και οι δήμαρχοι Αθηναίων, Γιώργος Καμίνης και Θεσσαλονίκης, Γιάννης Μπουτάρης.

Το έργο παρέδωσε στον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα ο πρόεδρος του Ιδρύματος «Σταύρος Νιάρχος», Ανδρέας Δρακόπουλος, ενώ τη μεταβίβαση υπέγραψαν ο υπουργός Οικονομικών, Ευκλείδης Τσακαλώτος και η Χριστίνα Λαμπροπούλου, οικονομική διευθύντρια του Ιδρύματος.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος έκανε λόγο για «τη μεγαλύτερη δωρεά των τελευταίων χρόνων στο δημόσιο», ενώ τόνισε τη «μεγάλη ευθύνη για το ελληνικό δημόσιο». «Οποιαδήποτε παράλειψη δε θα είναι παράλειψη έναντι των δωρητών, αλλά έναντι του πολιτισμού», ανέφερε χαρακτηριστικά.


Από την πλευρά του ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας επεσήμανε ότι «το ΚΠΙΣΝ ήρθε να προσφέρει στον τόπο, σε μία εποχή που οι περισσότεροι ήρθαν για να πάρουν», διαβεβαιώνοντας ότι «πρόκειται για ένα έργο για όλους και όχι για την ελίτ». Τόνισε δε, ότι «δεν είναι σωστό να δημιουργούμε την εντύπωση ότι η ελληνική πολιτεία, και οι πολίτες δεν είναι σε θέση να κρατήσουν ένα στολίδι σαν και αυτό και να το αξιοποιήσουν», υπενθυμίζοντας την ευθύνη και την υποχρέωση της ελληνικής πολιτείας «να κρατήσει και να πολλαπλασιάσει την αίγλη αυτού του δημόσιου χώρου πολιτισμού», όπως είπε.

«Φιλοδοξία είναι το Κέντρο Πολιτισμού ν' αποτελέσει μία αχτίνα φωτός που θα μπορέσει να εισχωρήσει στην ελληνική κοινωνία», όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο Ανδρέας Δρακόπουλος πρόεδρος του Ιδρύματος «Σταύρος Νιάρχος», προσθέτοντας: «το στοίχημα το κερδίσαμε ήδη: Να καταλάβει η ελληνική κοινωνία ότι είναι δικό της», έτσι ώστε, όπως είπε, «να βάλουμε γερά θεμέλια για να ξεφύγουμε από την κρίση».

Σε μία χαρακτηριστική στιγμή της εκδήλωσης, χειροκροτήματα απέσπασαν τα μηνύματα που ανάγνωσε ο κ. Δρακόπουλος, μέσω των οποίων πολίτες εξέφραζαν τις επιφυλάξεις τους για το κατά πόσο το δημόσιο θα καταφέρει να διατηρήσει το έργο.

«Εάν φορέσουμε όλοι τη φανέλα με τα χρώματα της Εθνικής Ελλάδας, τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα», ανέφερε ο κ. Δρακόπουλος ευχαριστώντας όλους όσοι συνεργάστηκαν για την ολοκλήρωση του έργου, ενώ καταλήγοντας, ανακοίνωσε τη δωρεά 143 ασθενοφόρων στο ΕΚΑΒ.

Απ΄ την πλευρά του ο Ρέντσο Πιάνο, η αρχιτεκτονική διάνοια πίσω από το έργο, όπως είπε σε μαγνητοσκοπημένο μήνυμά του, οραματίστηκε ένα «χώρο, όπου ο κόσμος μπορεί να έρχεται κοντά και να παραμένει κοντά».

Το έργο έχει προσελκύσει μέχρι σήμερα 760.000 επισκέπτες. Χρειάστηκαν περί τα δέκα χρόνια για την ολοκλήρωσή του, από την πρώτη συνάντηση των εκπροσώπων του Κοινωφελούς Ιδρύματος «Σταύρος Σ. Νιάρχος» Ανδρέα Δρακόπουλου και Σπύρου Νιάρχου με τον τότε πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή, για την υπογραφή του Μνημονίου Συνεργασίας μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου και του Ιδρύματος. Με την κύρωση της συμφωνίας από το ελληνικό κοινοβούλιο το 2009, εξασφαλίστηκε έκτοτε η απρόσκοπτη πορεία του έργου, το οποίο αφότου ξεκίνησε να κατασκευάζεται το 2012, ολοκληρώθηκε χωρίς καθυστέρηση.

Το Κοινωφελές Ίδρυμα «Σταύρος Σ. Νιάρχος», με μία γενναιόδωρη προσφορά στην Ελληνισμό, σε μία έκταση 200 στρεμμάτων στο χώρο του παλιού ιπποδρόμου στην Καλλιθέα, πραγματοποίησε ένα τριπλό έργο: τη Νέα Εθνική Βιβλιοθήκη, τη Νέα Εθνική Λυρική Σκηνή, και το Πάρκο Εκπαίδευσης και Πολιτισμού «Σταύρος Νιάρχος». Η ανάδοχος κοινοπραξία ήταν η ΤΕΡΝΑ-Impregilo, και για το έργο εργάστηκαν περί τα 2.500 άτομα. Ο προϋπολογισμός ανήλθε σε 620 εκ. ευρώ και παραδόθηκε πλήρως εξοπλισμένο, και εξοφλημένο, με τις υψηλότερες τεχνολογικές και περιβαλλοντικές προδιαγραφές, ενώ όπως έγινε γνωστό θα υπάρξει συνέχιση των δωρεών με κονδύλια ύψους 50 εκ. ευρώ για τα επόμενα πέντε χρόνια.

Στην Αίθουσα «Σταύρος Νιάρχος» της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στο ΚΠΙΣΝ, την τελετή παράδοσης του έργου ακολούθησε ένα πρωτότυπο πρόγραμμα. Ένα πρωτότυπο καλλιτεχνικό πείραμα συνύπαρξης και ποικιλομορφίας που έφερε την υπογραφή του Θωμά Μοσχόπουλου. Από Μάνο Χατζιδάκι, το "Impossible Dream" του αξέχαστου Frank Sinatra που ερμήνευσε η Νατάσσα Μποφίλιου, αυτοσχεδιασμούς του πιανίστα Γιώργου Κοντραφούρη, μέχρι την «Αρχόντισσα» του Βασίλη Τσιτσάνη που ερμήνευσε μοναδικά ο Αλκίνοος Ιωαννίδης και τη διεθνούς φήμης σοπράνο Sumi Jo η οποία ντυμένη στα κατάλευκά τραγούδησε την άρια Casta Diva από την όπερα Norma και απέσπασε παρατεταμένο χειροκρότημα, ενώ θερμά χειροκροτήθηκε και η Παιδική Χορωδία της Λυρικής.

Χορός, μουσική, τραγούδι, αφηγήσεις, και απαγγελίες από κορυφαίους Έλληνες ηθοποιούς, αστική κουλτούρα και happenings συναντήθηκαν σε ένα δημιουργικό διάλογο που αντανακλά τις απεριόριστες δυνατότητες έκφρασης που αγκαλιάζει το ΚΠΙΣΝ.

Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης, αποσπάσματα του προγράμματος αποκαλύφθηκαν σε ποικίλα σημεία του ΚΠΙΣΝ, προσκαλώντας τους επισκέπτες να γίνουν μέρος της γιορτής, ενώ οι παρευρισκόμενοι απόλαυσαν την εκδήλωση μέσα από ζωντανή μετάδοση σε οθόνες στην Αγορά, τον Πύργο Βιβλίων, το Φάρο και το Ξέφωτο.

Στο τέλος, η ιστορική εκδήλωση έκλεισε με ένα εντυπωσιακό show πυροτεχνημάτων, ενώ η γιορτή συνεχίστηκε με πάρτι στην Αγορά και dj set από την dj Kafka (Κατερίνα Καφεντζή).

Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε συνταξιούχος επισκέπτης του ΚΠΙΣΝ, «επαφίεται πλέον σε εμάς το κατά πόσο θα το διατηρήσουμε».