Z. Γκάμπριελ: «Ιταλία, Ελλάδα και Γαλλία χρειάζονται βοήθεια στην ανεργία και στο μεταναστευτικό...»

«Δεν γίνεται ενώ υπάρχουν ελληνικά και ιταλικά hot spot, κάποιες χώρες να αποσύρονται και να αφήνουν το βάρος στις πλάτες των άλλων» πρόσθεσε ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών και αντικαγκελάριος, Ζίγκμαρ Γκάμπριελ...

«Η Ιταλία, η Ελλάδα και η Γαλλία χρειάζονται περισσότερη βοήθεια στον τομέα της ανεργίας, αλλά και στο μεταναστευτικό. Δεν είναι δυνατόν, πλέον, να υπάρχει μια ευρωπαϊκή πολιτική εις βάρος μίας άλλης χώρας» δήλωσε ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών και αντικαγκελάριος Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, μετά από την συνάντησή του σήμερα στην Ρώμη, με τον Ιταλό ομόλογό του, υπουργό Εξωτερικών Αντζελίνο Αλφάνο.

«Δεν γίνεται ενώ υπάρχουν ελληνικά και ιταλικά hot spot, κάποιες χώρες να αποσύρονται και να αφήνουν το βάρος στις πλάτες των άλλων» πρόσθεσε ο Γκάμπριελ, με αναφορά στην ανάγκη αλληλέγγυας αντιμετώπισης του μεταναστευτικού, όπως μεταδίδει η Rai.

Σε σχέση με το ιταλικό δημόσιο χρέος, το οποίο ξεπερνά το 130% του ΑΕΠ της χώρας, ο Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, μιλώντας στους δημοσιογράφους, πρόσθεσε:

«Πρέπει να επιτρέψουμε στην Ιταλία να εξασφαλίσει περισσότερο χρόνο για να μειώσει το χρέος. Δεν μπορούν, συγχρόνως, να γίνονται μεταρρυθμίσεις και να πετυχαίνεται και εξοικονόμηση πόρων». Αναφερόμενος στην «ατζέντα Σρέντερ» τόνισε ότι η ίδια η Γερμανία «αποτελεί απόδειξη ότι χρειάζεται χρόνος. Χρειάζεται χρόνος για να μειωθεί καθοριστικά το χρέος. Δεν μπορούν να γίνουν μαζί οι μεταρρυθμίσεις και δημόσια αποταμίευση». Και πρόσθεσε ο επικεφαλής της γερμανικής διπλωματίας: «Εμείς το μάθαμε στο πετσί μας και θα έπρεπε να το επιτρέψουμε και στους άλλους».

Ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών και αντικαγκελάριος δήλωσε ότι το ευρωπαϊκό Σύμφωνο «ονομάζεται σταθερότητας και ανάπτυξης, αλλά τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη έγινε το λάθος να δοθεί προτεραιότητα στην σταθερότητα, χωρίς ενδιαφέρον για την ανάπτυξη». Τώρα «πρέπει να ασχοληθούμε και με τις δυο».

Independent: Το ελληνικό χρέος δεν είναι μόνο οικονομικό ζήτημα αλλά και ανθρωπιστικό

Η πληγή που άνοιξε το ελληνικό χρέος δεν είναι μόνο οικονομική, είναι και ανθρωπιστική, γράφει η βρετανική εφημερίδα Independent...

Ο πόνος λόγω της κρίσης χρέους γίνεται αισθητός από τις πιο ευάλωτες ομάδες, συμπεριλαμβανομένων των ηλικιωμένων, σημειώνει ο αρθρογράφος.

Η αγωνία στην Ελλάδα παρατείνεται, όπως υπενθύμισε με δηλώσεις του ο υφυπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Γενς Σπαν, που θεωρεί πιθανή μια συμφωνία με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔNT) που να μην απαιτεί ελάφρυνση του ελληνικού χρέους ώστε οι πιστωτές να μην έχουν απώλειες για τα δάνειά τους, όπως είπε.

Το ΔΝΤ θέλει να γίνει μια ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, αλλά η Γερμανία αντιτίθεται σε αυτό.

Το θέμα δεν είναι μόνο τεχνικό, σε σχέση με την καταλληλότερη μορφή ελάφρυνσης του χρέους για την Ελλάδα. Ούτε είναι θέμα που έχει να κάνει με τη δίκαιη αντιμετώπιση διαφορετικών κρατών- μελών της ευρωζώνης. Ούτε καν είναι ένα θέμα για το μέλλον της ευρωζώνης ή ακόμη και για την οικονομία γενικά. Όλα μετράνε, αλλά ένα πράγμα μετράει περισσότερο και αυτό είναι το ανθρωπιστικό ζήτημα για τους Έλληνες που είναι αντιμέτωποι με μια κοινωνική και ανθρώπινη καταστροφή, επισημαίνει η εφημερίδα.

Η ελληνική οικονομία έχει συρρικνωθεί κατά περισσότερο από το ένα τέταρτο την τελευταία δεκαετία. Ο πόνος της κρίσης είναι αρκετά εμφανής, αλλά δεν κατανέμεται εξίσου. Οι συνταξιούχοι βλέπουν το εισόδημά τους να έχει μειωθεί κατά το ήμισυ, και σε ορισμένες περιπτώσεις περισσότερο. Οι ιατρικές υπηρεσίες τελούν υπό τεράστια πίεση, με ορισμένα φάρμακα να μην είναι πλέον διαθέσιμα.

Η ανεργία επίσημα είναι 23% και η ανεργία των νέων αγγίζει το διπλάσιο ποσοστό. Για τους τυχερούς και μορφωμένους νέους, η διαφυγή είναι να μεταναστεύσουν στη Βρετανία ή στη Γερμανία, όπου υπάρχουν δουλειές. Για τους μεγαλύτερους και λιγότερο τυχερούς δεν υπάρχει διαφυγή εκτός από το να τα βγάζουν πέρα, στηριζόμενοι συχνά στη φιλανθρωπία. Φυσικά υπήρχε μεγάλη κακοδιαχείριση της ελληνικής οικονομίας, αλλά αυτοί που την κακοδιαχειρίστηκαν δεν είναι αυτοί που πλήττονται τώρα.

Το τραγικό είναι ότι υπάρχει μια πεπατημένη την οποία χώρες που αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσκολίες μπορούν να ακολουθούν για την επανεκκίνηση της οικονομίας τους. Αυτή συνήθως περιλαμβάνει τρία πράγματα: ελάφρυνση του χρέους, υποτίμηση του νομίσματος και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Η Ελλάδα έχει αρχίσει να κάνει μεταρρυθμίσεις, αλλά οι δύο πρώτες επιλογές δεν είναι διαθέσιμες. Σε κάποιο στάδιο, θα πρέπει να γίνει μια ελάφρυνση του χρέους και πολλοί πιστεύουν ότι θα πρέπει να υπάρξει και υποτίμηση. Στο μεταξύ, η αγωνία συνεχίζεται, πληγώνοντας περισσότερο εκείνους που είναι λιγότερο δυνατοί να το αντέξουν, τονίζει ο αρθρογράφος.

Independent

Με στόχο τη συμφωνία αρχίζει αύριο ο νέος κύκλος διαπραγμάτευσης με τους θεσμούς

Έχοντας στο επίκεντρο την προσπάθεια για επίτευξη συμφωνίας σε τεχνικό επίπεδο, έως το Eurogroup της 20ης Μαρτίου, επιστρέφουν την Τρίτη στις διαπραγματεύσεις, οι εκπρόσωποι των θεσμών...

Σύμφωνα με πληροφορίες του Αθηναϊκού/Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων, τόσο η ευρωπαϊκή πλευρά του «κουαρτέτου» όσο και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, θεωρούν εφικτό αυτό το στόχο, σε συνέχεια της συμφωνίας επί της αρχής που επιτεύχθηκε στο Eurogroup της περασμένης Δευτέρας.

Το πρόγραμμα των συναντήσεων με τους επικεφαλής των θεσμών την Τρίτη διαμορφώνεται ως εξής:

1. 10:30 Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών & Περιουσίας Α.Ε.
2. 12:00 Ενέργεια
3. 19:00 Επισκόπηση
4. 20:30 Δημοσιονομικά

Την δέσμευση της Κομισιόν να εργαστεί από κοινού με το ΔΝΤ για το ελληνικό πρόγραμμα υπογράμμισε ο εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Μαργαρίτης Σχοινάς.

Την ανάγκη διαμόρφωσης ενός «ισορροπημένου» πακέτου μεταρρυθμίσεων, που θα οδηγήσει σε καλύτερα στοχευμένες πολιτικές στήριξης των πιο ευάλωτων τμημάτων του ελληνικού πληθυσμού, επανέλαβε ο Επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων της Ε.Ε., Πιερ Μοσκοβισί.

Στην Ελλάδα έχει γίνει μεγαλύτερη πρόοδος από αυτή που αναμενόταν το 2016, δηλωνει στην ισπανική εφημερίδα El Pais, ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας, Κλάους Ρέγκλινγκ.

Την ανάγκη ολοκλήρωσης της δεύτερης αξιολόγησης υπογράμμισε ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Δημήτρης Παπαδημούλης, μιλώντας στο ραδιοφωνικό σταθμό «Αθήνα 9,84″. Τόνισε πως μία τέτοια εξέλιξη είναι «προς το συμφέρον όλων γιατί θα ενταχθεί μια ώρα νωρίτερα η Ελλάδα στο σύστημα ποσοτικής χαλάρωσης της Ευρωπαικής Κεντρικής Τράπεζας και θα δοθεί και ένα σήμα ώθησης στην οικονομία».

Η Ν.Δ. δεν θα ψηφίσει νέα δημοσιονομικά μέτρα, ξεκαθάρισε ο τομεάρχης Οικονομικών του κόμματος, Χρήστος Σταϊκούρας, εξαπολύοντας νέα πυρά προς τη διαπραγματευτική τακτική της κυβέρνησης.

Μονίμως μασκαρεμένοι

Στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης η μάσκα γνωρίζει μέρες δόξας όλα τα χρόνια. Πατριδοκάπηλοι και λαϊκιστές, δημαγωγοί και εκσυγχρονιστές, νεοφιλελεύθεροι και εθνικιστές, πρόθυμοι και αποστάτες , απατεώνες και «σοσιαλιστές», όλοι δηλαδή όσοι κυβέρνησαν φορούσαν τη μάσκα του φιλολαϊκού....

του Γιάννη Ανδρουλιδάκη (*)

Τούτες τις μέρες η μάσκα έχει την τιμητική της. Καρναβάλια δυτικότροπα και άλλα παραδοσιακά. Χοροί και τραγούδια. Φανοί, φωτιές, μουτζουρώματα και αλευρώματα. Η Ελλάδα ζει στο ρυθμό της Αποκριάς. Άρτος και θεάματα για κάποιους, εκτόνωση από τη ζοφερή πραγματικότητα για άλλους. Η μεταμφίεση και η υποκριτική στο ζενίθ. Άρματα και παρελάσεις. Σάτιρα και καυστικό χιούμορ. Τραμπ μετά της συζύγου, Σόιμπλε και Μέρκελ, Τσίπρας και Τσακαλώτος, Μητσοτάκης και Γεωργιάδης αναμένεται να πρωταγωνιστήσουν. Αυτή, θα λέγαμε, είναι η θετική πλευρά της μάσκας. Αλλά υπάρχει και η άλλη.

Στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης η μάσκα γνωρίζει μέρες δόξας όλα τα χρόνια. Πατριδοκάπηλοι και λαϊκιστές, δημαγωγοί και εκσυγχρονιστές, νεοφιλελεύθεροι και εθνικιστές, πρόθυμοι και αποστάτες , απατεώνες και «σοσιαλιστές», όλοι δηλαδή όσοι κυβέρνησαν φορούσαν τη μάσκα του φιλολαϊκού. Όλα όσα έκαναν γίνονταν για την πρόοδο αυτής της χώρας. Τα πρόσωπα αλλάζουν μα τα προσωπεία μένουν ίδια. Είναι φθαρμένα και ταλαιπωρημένα, αλλά φαίνεται ότι έχουν πέραση ακόμη στον ελληνικό λαό. Ειδικά τα τελευταία 7 χρόνια των μνημονίων φορέθηκε πολύ η μάσκα, του σωτήρα της Ελλάδας. Έτσι από την ανάπτυξη του κ. Κώστα Καραμανλή φτάσαμε στην εκτόξευση του χρέους και στα πρόθυρα της οικονομικής κατάρρευσης. Από το «λεφτά υπάρχουν» του κ. Γ. Παπανδρέου οδηγηθήκαμε στο διάγγελμα του Καστελόριζου και στο πρώτο μνημόνιο. Ο κ. Σαμαράς από αντιμνημονιακός μετατράπηκε σε φανατικό υποστηρικτή τους. Ο κ. Τσίπρας, ο οποίος θα τα έσκιζε, έβαλε φαρδιά – πλατιά την υπογραφή του στο τρίτο. Τέλος ο κ. Μητσοτάκης βιάζεται να υπογράψει το 4ο και αγωνιά μην του πάρει τη μπουκιά από το στόμα ο τωρινός πρωθυπουργός.

Ο τελευταίος μαζί με την κυβερνητική του παρέα είναι μονίμως μασκαρεμένοι. Μεταμφιεσμένοι σε αριστερούς ακολουθούν έναν ολέθριο και αδιέξοδο νεοφιλελεύθερο δρόμο. Περισσεύει η ψευτιά και η υποκρισία, τα μεγάλα λόγια και η προπαγάνδα. Η ελπίδα δεν έφτασε ποτέ, το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης διαγράφτηκε σε ένα βράδυ, τα παράλληλα προγράμματα χρησιμοποιήθηκαν για εσωτερική κατανάλωση και οι κόκκινες γραμμές άμυνας έγιναν σκόνη. Πιόνια - μασκαράδες στη σκακιέρα της μαστιγοφόρου Γερμανίας και του αδίστακτου ΔΝΤ. Μοιραίοι και άβουλοι συνάμα διασύρουν τη χώρα και τσαλακώνουν την ιστορική περηφάνια αυτού του ταπεινωμένου λαού. Γιατί τι άλλο σημαίνουν τα πανηγύρια για τον ερχομό της τρόικας, συγνώμη των θεσμών ήθελα να πω; Πού οδηγεί η αίσχιστη πλύση εγκεφάλου της ραδιοφωνικής και τηλεοπτικής ΕΡΤ; Πόσα δις μέτρα κρύβει το τεράστιο ψευδολόγημα ότι για κάθε ευρώ που μας παίρνουν θα μας δίνουν ως αντιστάθμισμα άλλο ένα; Τέτοια λατρεία για την εξουσία; Κανένας λόγος για την άτακτη υποχώρηση, ούτε μια παραίτηση, ίχνος τσίπας και φιλότιμου;

Διδακτικός όπως πάντα ο Όμηρος, επίκαιροι όσο ποτέ οι στίχοι 441-443 της ραψωδίας Ζ, της Ιλιάδας. «Αλλά φοβούμαι και των ανδρών το πρόσωπο και των σεμνών μητέρων, αν μ έβλεπαν ως άνανδρος να φεύγω από τη μάχη» ( ἀλλὰ μάλ᾽ αἰνῶς αἰδέομαι Τρῶας καὶ Τρῳάδας ἑλκεσιπέπλους,αἴ κε κακὸς ὣς νόσφιν ἀλυσκάζω πολέμοιο,), λέει ο Έκτορας στην Ανδρομάχη, όταν εκείνη τον εκλιπαρεί να μη μονομαχήσει με τον Αχιλλέα. Από την εποχή, λοιπόν, του Ομήρου υπήρχε το ρήμα αιδούμαι από το οποίο προέρχεται η λέξη αιδώς, με την οποία εκφράζεται το συναίσθημα της ντροπής για το τι θα πουν οι άλλοι, αλλά και ο σεβασμός στους πολλούς , στο λαό. Ο Έκτορας δε φοράει μάσκες και δεν εξαπατά. Είναι αρχηγός, αγαπά την πατρίδα του, τον ενδιαφέρει η τιμή και η υστεροφημία, η δημόσια εκτίμηση και αναγνώριση. Δεν είναι ρίψασπις και νιώθει ότι η ατίμωση είναι χειρότερη από το θάνατο. Αλλά αυτά, μάλλον, είναι ψιλά γράμματα για τον κ. Τσίπρα και την κυβερνητική του ομάδα.

Ενδιαφέρουν, ωστόσο, τον ελληνικό λαό, γιατί χωρίς αυτόν και τις συλλογικές του εκφράσεις, όπως έχει δείξει η ιστορία, δεν υπάρχει λύση για τους πολλούς. Αν κοιτάξει κατάματα τους μασκαρεμένους σωτήρες και δεν τους φοβηθεί, αν αποφασίσει να βγει στο προσκήνιο και να πρωταγωνιστήσει, τότε θα σκίσει τις μάσκες και θα κουρελιάσει τα προσωπεία τους, θα στείλει στα σπίτια τους τις κυβερνητικές καρικατούρες και τους εντολοδότες τους. Έτσι θα ανοίξει και ο νέος ιστορικός κύκλος για τη χώρα και τους πολίτες.

(*) Ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης είναι εκπαιδευτικός στο 6ο Λύκειο Καλαμάτας

πηγή: σχέδιο Β

Στοιχεία σοκ για το ελληνικό και ευρωπαϊκό χρέος σε απόρρητη έκθεση της ΕΚΤ

Βάσει των στοιχείων της έκθεσης, αν παραμείνει έτσι το χρέος, το ελληνικό κράτος θα πρέπει να πληρώσει μέχρι το 2030, 322 δισεκατομμύρια ευρώ, εκ των οποίων τα 160 είναι τόκοι. Ακόμη και στην περίπτωση όμως που καταφέρει να αποπληρώσει αυτό το χρέος, θα μείνει υπόλοιπο άλλα 300 δισεκατομμύρια...

Οι παραμετρικές απώλειες για το ευρωπαϊκό σύστημα από μια πιθανή αποχώρηση της Ελλάδας από το ευρώ ή αδυναμία πληρωμής των δανείων της ξεπερνούν το 1,5 τρισεκατομμύρια ευρώ, σύμφωνα με απόρρητη έκθεση της ΕΚΤ που επικαλέστηκε ο δημοσιογράφος Σωτήρης Καψόχας στην εκπομπή «Αίθουσα Σύνταξης» της ΕΡΤ.

Βάσει των στοιχείων της έκθεσης, αν παραμείνει έτσι το χρέος, το ελληνικό κράτος θα πρέπει να πληρώσει μέχρι το 2030, 322 δισεκατομμύρια ευρώ, εκ των οποίων τα 160 είναι τόκοι. Ακόμη και στην περίπτωση όμως που καταφέρει να αποπληρώσει αυτό το χρέος, θα μείνει υπόλοιπο άλλα 300 δισεκατομμύρια.

Αξίζει να σημειωθεί ότι, πάντα σύμφωνα με την ίδια έκθεση, το ευρωπαϊκό χρέος προσεγγίζει τα 21 τρισεκατομμύρια ευρώ.

Χρυσό αξίας 5,26 δισ. διαθέτει η ΤτΕ, τα μισά αποθέματα φυλάσσονται στο εξωτερικό

Στην Έκθεση του Διοικητή της ΤτΕ και ειδικότερα στον Ισολογισμό της δημοσιεύεται ακριβώς το ποσό του χρυσού που κατέχει η Τράπεζα. Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία, την 31η Δεκεμβρίου 2016 τα διαθέσιμα και οι απαιτήσεις σε χρυσό φτάνουν τους 149,1 τόνους και η αξία τους τα 5.261,8 εκατομμύρια ευρώ...

Διευκρινίσεις αναφορικά με τη διαχείριση του χρυσού δίνει η Τράπεζα της Ελλάδος, απαντώντας σε δημοσίευμα της εφημερίδας «Κυριακάτικη Δημοκρατία», η οποία στο πρωτοσέλιδο αναφέρει μεταξύ άλλων πως κανείς δεν γνωρίζει πού βρίσκεται σήμερα το απόθεμα χρυσού της χώρας, το 50% του οποίου δόθηκε ως «προίκα» στην ΕΚΤ.

Συγκεκριμένα, σε συνέχεια του δημοσιεύματος από την Τράπεζα της Ελλάδος διευκρινίζεται ότι:

«Στην Έκθεση του Διοικητή και ειδικότερα στον Ισολογισμό της δημοσιεύεται ακριβώς το ποσό του χρυσού που κατέχει η Τράπεζα. Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία, την 31η Δεκεμβρίου 2016 τα διαθέσιμα και οι απαιτήσεις σε χρυσό φτάνουν τους 149,1 τόνους και η αξία τους τα 5.261,8 εκατομμύρια ευρώ.

Το ήμισυ σχεδόν των διαθεσίμων σε χρυσό βρίσκεται στο θησαυροφυλάκιο της Τράπεζας της Ελλάδος, από το οποίο δεν έχει μετακινηθεί κατά τις τελευταίες δεκαετίες. Το υπόλοιπο φυλάσσεται εδώ και πολλές δεκαετίες στην Τράπεζα της Αγγλίας, στην Ομοσπονδιακή Τράπεζα της Νέας Υόρκης στις ΗΠΑ και στην Ελβετία.

Όπως προκύπτει από τα στοιχεία του Ισολογισμού της Τράπεζας (9.2 Απαιτήσεις από τη μεταβίβαση συναλλαγματικών διαθεσίμων στην ΕΚΤ) το ποσοστό του χρυσού, που μεταβιβάσθηκε στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα με την ένταξη της χώρας στη ζώνη του Ευρώ και τη συμμετοχή της Τράπεζας της Ελλάδος στο Ευρωσύστημα, είναι πολύ μικρό συγκρινόμενο με το συνολικό απόθεμα σε χρυσό. Ανάλογη μεταβίβαση έγινε από όλες τις χώρες που μετέχουν στην ζώνη του ευρώ.

Η φύλαξη μέρους του χρυσού και εκτός συνόρων αποτελεί διεθνή πρακτική για όλες σχεδόν τις Κεντρικές Τράπεζες.

Τα αποθέματα χρυσού, που φυλάσσονται στο εξωτερικό, βεβαιώνονται κατά τακτά χρονικά διαστήματα, σύμφωνα με τη διεθνή πρακτική όλων των κεντρικών τραπεζών.
Τα τελευταία χρόνια καμιά μεταβολή δεν έχει γίνει, με εξαίρεση τη μικρή αυξομείωση λόγω των συναλλαγών της Τράπεζας με το κοινό για αγοραπωλησία χρυσών λιρών.

Η απόφαση της Τράπεζας της Ελλάδος το 2003 να πωλήσει 20 τόνους χρυσού από τα συνολικά αποθέματά της εντασσόταν στο πλαίσιο της αποδοτικότερης διαχείρισης του χαρτοφυλακίου της, πολιτική που ακολουθούσαν οι περισσότερες ευρωπαϊκές κεντρικές τράπεζες. Η ρευστοποίηση αυτή οδήγησε απλώς σε διαφοροποίηση του χαρτοφυλακίου της Τράπεζας της Ελλάδος και αφορούσε τμήμα της ποσότητας χρυσού που είχε συγκεντρωθεί από τις αγορές νομισμάτων και αναβαθμίστηκε μετατρεπόμενο σε εμπορεύσιμες ράβδους διεθνών προδιαγραφών. Η Τράπεζα της Ελλάδος εξέδωσε αναλυτικές ανακοινώσεις για το θέμα στις 28/08/2003 και 18/09/2003.»

in.gr