Ο ρόλος του Τζόρτζ Σόρος στη διάλυση των Σκοπίων: Η σύγκρουση δύο αρρωστημένων εθνικισμών

Ο εθνικισμός είναι κακός σύμβουλος για όλους, πολύ περισσότερο για τους Σκοπιανούς, η οποία βλέπουν τη χώρα τους να καταρρέει, επειδή δεν σεβάστηκαν τις άλλες μειονότητες και ειδικά τους Αλβανούς, που αποτελούν το 40% του πληθυσμού. Η επιμονή των Σκοπιανών στην ουτοπία του «μακεδονισμού» ήταν επόμενο να ξυπνήσει τον αλβανικό εθνικισμό...



 του Μιχάλη Ιγνατίου
 
Ο μακαρίτης ο Μιχάλης Παπακωνσταντίνου το είχε προβλέψει. Σκοπιανοί και Αλβανοί θα ζήσουν σε κατάσταση έντασης, που σε μερικά χρόνια θα οδηγήσει σε μεγάλη σύγκρουση.

Ο τότε υπουργός Εξωτερικών μιλούσε σε μένα και στον Αλέξη Παπαχελά, στο ξενοδοχείο Ιντερκοντινένταλ της Νέας Υόρκης, μετά από μία κοπιαστική μέρα διαπραγματεύσεων για το Σκοπιανό.

Πέρασαν πολλά χρόνια για να συμβεί αυτό που μας είπε εκείνο το βράδυ ο υπουργός. Αλλά διέβλεπε σωστά έστω και αν εμείς από μέσα μας ψιθυρίσαμε «μα τι λέει τώρα»…

Τους τελευταίους μήνες τα Σκόπια ταλαιπωρούνται από μία άνευ προηγουμένου κρίση.

Από τη μία έχουμε τους εθνικιστές των Σκοπίων ή αν θέλετε αυτούς που παρασύρθηκαν από τα εθνικιστικά συνθήματα του κάθε Νικολά Γκρουέφσκι, που προσπαθούσε να πείσει τους γείτονες ότι είναι απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Απλά η ιστορία τους διαψεύδει. Δεν είναι.

Από την άλλη, έχουμε τους Αλβανούς εθνικιστές, οι οποίοι δεν είδαν ποτέ με καλό μάτι τη ψευδεπίγραφη «Μακεδονία», η οποία στήθηκε σε πήλινα πόδια, και στην πραγματικότητα στήθηκε εις βάρος τους. Δύο διαφορετικοί λαοί και κόσμοι. Αλλά και οι δύο κυριαρχημένοι από τον εθνικισμό.

Ανάμεσά τους ο περίφημος Τζόρτζ Σόρος. Δεν πρόκειται για συνωμοσιολογία. Πιστέψτε με. Είναι η αλήθεια, η πραγματικότητα, σας ομιλώ για ΓΕΓΟΝΟΤΑ. Όλα όσα συμβαίνουν στα Σκόπια και εννοώ τη βία και τις συγκρούσεις, υποκινήθηκαν από αυτόν τον δαιμόνιο άνθρωπο. Και δεν προσπάθησε πολύ. Απλά εκμεταλλεύθηκε τον αρρωστημένο εθνικισμό των Σκοπιανών και των Αλβανών. Και οδηγεί τα Σκόπια στη διάλυση. Φαντάζομαι για ένα …στοίχημα. Τα σχετικά δημοσιεύματα στα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης είναι πολλά και αποκαλυπτικά.

Στην Ελλάδα δεν δώσαμε την ανάλογη σημασία. Ούτε καν στη Θεσσαλονίκη κατάλαβαν ότι η κατάσταση είναι τόσο εκρηκτική. Και η λέξη αυτή δεν αποδίδει την πραγματικότητα. Εάν δεν παρέμβουν αποτελεσματικά δυνάμεις που αντιλαμβάνονται τι διακυβεύεται στα Σκόπια, η χώρα θα οδηγηθεί σε εμφύλιο. Δεν την γλυτώνει. Και ο εμφύλιος θα συμβεί δίπλα στην Πατρίδα μας.

Κάποιοι άνθρωποι στην Ελλάδα ίσως να χαίρονται με τα νέα από τη γειτονική χώρα. Αλλά είναι από τις περιπτώσεις που χρειάζεται να κοιτάξουμε απέναντι με ψύχραιμη ματιά και καθαρό μυαλό. Σίγουρα δεν έχουν κανένα δικαίωμα να χρησιμοποιούν το όνομα της Μακεδονίας. Ζουν σε μία πλάνη οι άνθρωποι, και η αλήθεια είναι ότι τους κυριάρχησε ένας αδικαιολόγητος εθνικισμός, που τους παρέσυρε σε εντελώς λάθος αποφάσεις.

Από την άλλη, η Ελλάδα έχει δίπλα της μία χώρα, ένα κρατίδιο αν θέλετε, που δεν αποτελεί κίνδυνο. Κυριολεκτικά το λέω… Ξυπόλυτοι είναι, υπό την έννοια ότι ζουν σε καθεστώς φτώχειας σε ένα ακραία διεφθαρμένο κράτος. Το οποίο αμφισβητείται από τους Αλβανούς των Σκοπίων, οι οποίοι καθοδηγούνται από τα Τίρανα, και οι οποίοι δεν θα ανεχθούν άλλο να τους λένε …«Μακεδόνες», διότι ούτε νιώθουν τέτοιοι, ούτε είναι…

Ο εθνικισμός είναι κακός σύμβουλος για όλους, πολύ περισσότερο για τους Σκοπιανούς, η οποία βλέπουν τη χώρα τους να καταρρέει, επειδή δεν σεβάστηκαν τις άλλες μειονότητες και ειδικά τους Αλβανούς, που αποτελούν το 40% του πληθυσμού. Η επιμονή των Σκοπιανών στην ουτοπία του «μακεδονισμού» ήταν επόμενο να ξυπνήσει τον αλβανικό εθνικισμό.

Τα Σκόπια δεν θα είχαν φτάσει στο χείλος της καταστροφής, που αντιμετωπίζουν σήμερα, εάν είχαν σεβαστεί τα δικαιώματα και τις ευαισθησίες όλων των μειονοτήτων. Η επιμονή τους να ονομάζουν τη χώρα τους «Μακεδονία» ήταν επόμενο ότι θα οδηγούσε στις σημερινές συγκρούσεις. Καμία αμφιβολία περί αυτού…

Αυτό που προέχει τώρα, είναι η ηρεμία και η επαναφορά του νόμου και της τάξης. Και σε δεύτερη φάση, αλλά άμεσα, η διευθέτηση του θέματος της ονομασίας. Ως «Μακεδονία» τα Σκόπια δεν θα υπάρξουν ποτέ πια. Όχι επειδή θα το σταματήσουμε οι Έλληνες, αλλά επειδή αποφάσισαν να μην το ανεχθούν άλλο οι Αλβανοί της χώρας…
πηγή: mignatiou.com

Δούρειοι ίπποι, και άλλα τρομερά

Είναι θλιβερό το θέαμα, της υπό κατασκευήν κεντροαριστεράς, σοσιαλδημοκρατίας, ή όπως αλλιώς θέλουν να την ονομάζουν.... Ακόμα πληρώνουν τις αμαρτίες τους, το γάμο με τη σκληρή Δεξιά του Σαμαρά, τα ανώμαλα με ποιον θα πάνε, και ποιον θα αφήσουν. Διότι, όπως κι αν ονομαστεί η παράταξή τους, βήμα δεν πρόκειται να κάνει, αν δεν έχει καθαρό οδικό χάρτη... 


του Θανάση Καρτερού (*)

Δεν έχω σκοπό να ανακατευτώ, όπως και κανένας από την από δω μεριά, φαντάζομαι, στα παρασκήνια και στα προσκήνια της υπό κατασκευήν κεντροαριστεράς, σοσιαλδημοκρατίας, ή όπως αλλιώς θέλουν να την ονομάζουν. Υπάρχει όμως ένα ζήτημα, που δεν μπορείς να μην σχολιάσεις, γιατί, κατά το κοινώς λεγόμενο, βγάζει μάτι: Πώς βγάζουν ο ένας το μάτι του άλλου, με εμπάθεια, βαρύτατους χαρακτηρισμούς, διασπάσεις, αποσχίσεις. Πώς δηλαδή, μια διαδικασία που αποσκοπεί, υποτίθεται, στη γενική ενότητα του ευρύτερου χώρου, ανατινάζει και τις επιμέρους ενότητες του στενότερου χώρου.

Τι θέλω να πω; Εντάξει, η ποικιλία των κομμάτων, όπως της Διαμαντοπούλου και των λοιπών, που φιλοδοξούν και μπλα-μπλα-μπλα. Εντάξει, τα ήξεις αφίξεις, και τελικώς εν μνημονίω θνήξεις, του Παπανδρέου. Εντάξει ο εμφύλιος με τον Σταύρο, και η απόσταση του Σημίτη, που απαξίωσε τη διαδικασία με την τελευταία του συνέντευξη. Τώρα προέκυψε και ο διχασμός στον πυρήνα του ΠΑΣΟΚ. Γραμματέας Ξεκαλάκης, εναντίον προέδρου Φώφης. Και με τον Ξεκαλάκη και ο Ανδρουλάκης, και πλείστοι όσοι άλλοι. Μαλλιά κουβάρια μεταξύ «δούρειων ίππων» και «Ερντογάν». Οι χαρακτηρισμοί δικοί τους.

Κι αν προσπαθήσεις να βρεις τι τους χωρίζει, θα σε πιάσει πονοκέφαλος. Γιατί πρώτο βήμα τούτο και δεύτερο το άλλο, γιατί τόσοι κι όχι καμπόσοι. Σανσκριτικά. Που προφανώς κάτι σημαίνουν για τους παροικούντες. Για τον πολύ κόσμο, όμως –και δεν φταίει ο κόσμος γι’ αυτό- η υπόθεση μιζεριάζει επί της διαδικασίας. Και άρα επί της καρέκλας. Έτσι εξάλλου αλληλοκατηγορούνται. Και ακριβώς στον ίδιο βάλτο βούλιαξε, αν θυμάστε, και το προξενιό με τον Σταύρο και το Ποτάμι του. Υπέρ της ενότητας όλοι, αλλά διχασμός για το πώς θα φτάσουν εκεί. Και ποιος θα έχει το πάνω χέρι. Όταν φτάσουν.

Είναι θλιβερό το θέαμα, ό, τι κι αν πεις. Ακόμα πληρώνουν τις αμαρτίες τους, το γάμο με τη σκληρή Δεξιά του Σαμαρά, τα ανώμαλα με ποιον θα πάνε, και ποιον θα αφήσουν. Διότι, όπως κι αν ονομαστεί η παράταξή τους, βήμα δεν πρόκειται να κάνει, αν δεν έχει καθαρό οδικό χάρτη. Όσο μάλιστα χαϊδεύονται με τη Δεξιά –να φύγει αυτή η κυβέρνηση, δήλωσαν πρόσφατα από κοινού Κυριάκος και Φώφη- τόσο θα φουντώνει ο καυγάς. Αλλά και η εντύπωση ότι είναι για το πάπλωμα…

(*) Ο Θανάσης Καρτερός είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας. Διετέλεσε διευθυντής του Ριζοσπάστη, όπως επίσης στέλεχος και συνεργάτης αρκετών εφημερίδων και ραδιοφωνικών σταθμών. Σήμερα αρθρογραφεί στην εφημερίδα ΑΥΓΗ.

Γερμανικό δικαστήριο ακύρωσε τις περικοπές μισθών Ελλήνων δασκάλων στη Νυρεμβέργη!

Τα μέτρα λιτότητας της ελληνικής κυβέρνησης δεν ισχύουν στη Γερμανία αποφάσισε γερμανικό δικαστήριο στο οποίο προσέφυγαν εκπαιδευτικοί ελληνικών σχολείων...

 
Δεκαοκτώ Έλληνες δάσκαλοι που εργάζονται σε ελληνικά σχολεία της Γερμανίας προσέφυγαν στη γερμανική δικαιοσύνη κατά των περικοπών που υπέστησαν στους μισθούς τους και μετά από πέντε χρόνια δικαστικής διαμάχης δικαιώθηκαν αφού το δικαστήριο έκρινε ότι η πενία του εργοδότη, του ελληνικού δημοσίου εν προκειμένω, δεν αφορά τον εργαζόμενο. Το θέμα έχει εκτενή κάλυψη από το γερμανικό Τύπο, όπως μεταδίδει η Deutsche Welle.
 
 Η Süddeutsche Zeitung του Μονάχου αναφέρεται στην περίπτωση των 18 δασκάλων του ελληνικού δημοτικού σχολείου της Νυρεμβέργης που προσέφυγαν στη γερμανική δικαιοσύνη και τώρα δικαιώθηκαν. Στο πλαίσιο των μέτρων λιτότητας που «απαίτησαν από την ελληνική βουλή η Κομισιόν, η ΕΚΤ και το ΔΝΤ» η ελληνική κυβέρνηση περιέκοψε και τους μισθούς των δασκάλων της στη Γερμανία. Το Ομοσπονδιακό Εργατικό Δικαστήριο στην Ερφούρτη έκρινε την Τετάρτη ότι οι περικοπές αυτές δεν ήταν νόμιμες.
 
«Με την απόφαση αυτή παίρνει τέλος μια πενταετής δικαστική διαμάχη. Αφορμή ήταν η προσφυγή του δάσκαλου Γρηγόρη Ν. που διδάσκει στο σχολείο της Νυρεμβέργης από το 1996. Η σύμβαση εργασίας του προσαρμοζόταν στις συλλογικές συμβάσεις που ισχύουν στα ομόσπονδα γερμανικά κρατίδια και ο μισθός του έφθανε τα 3.900 ευρώ. Δύο ελληνικά νομοθετήματα του 2010 όμως επέβαλαν περικοπές μισθών στον δημόσιο τομέα και μάλιστα ανεξάρτητα από τις όποιες συλλογικές συμβάσεις. Ο Γρηγόρης Ν. λοιπόν έχασε 600 ευρώ κάθε μήνα από τον μισθό του και τα ειδικά επιδόματα με αποτέλεσμα μέσα σε μια διετία να έχει απώλειες 20.000 ευρώ.»
 

 «Η πενία του εργοδότη δεν αφορά τον εργαζόμενο»


 Το Εργατικό Δικαστήριο της Νυρεμβέργης, σύμφωνα με την ιστοσελίδα allesgr.de, απέρριψε την προσφυγή του Γρηγόρη Ν., την δέχθηκε όμως το εργατικό δικαστήριο του κρατιδίου, οπότε το ελληνικό κράτος προσέφυγε με τη σειρά του στο Ανώτατο Εργατικό Δικαστήριο. Κι αυτό με τη σειρά του αποτάθηκε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο (EuGH) ζητώντας να μάθει αν υπάρχει ευρωπαϊκή διάταξη που να καλύπτει τους χειρισμούς του ελληνικού δημοσίου. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο είπε ΟΧΙ, άρα στη Γερμανία ισχύει το γερμανικό εργατικό δίκαιο και όχι το ελληνικό. Ενδιαφέρον το ακόλουθο σημείο της απόφασης: «Το γερμανικό εργατικό δίκαιο δεν αναγνωρίζει υποχρέωση του εργαζομένου να αποδεχθεί χωρίς ισχύουσα τροποποίηση της σύμβασης εργασίας του μόνιμες περικοπές του μισθού του λαμβάνοντας υπόψη την οικονομική κατάσταση του εργοδότη του.»

Η περίπτωση του Γρηγόρη Ν. προδιαγράφει τώρα και τις προσφυγές των υπόλοιπων 17 Ελλήνων δασκάλων. Το ελληνικό δημόσιο θα υποχρεωθεί να καταβάλει τους πλήρεις μισθούς από το 2010 και μετά μαζί με τους τόκους!
 

ΥΠΕΞ: «Το Αγαθονήσι δεν είναι τουρκικό», απάντηση στις τουρκικές προκλήσεις

Με κατηγορηματική καταδίκη, αλλά και καταγγελία στη Διεθνή Κοινότητα και τα κράτη-μέλη του ΟΗΕ, απαντά με ανακοίνωσή του το υπουργείο Εξωτερικών στις δηλώσεις του Τούρκου υπουργού Ευρωπαϊκών Υποθέσεων, Ομέρ Τσελίκ, για το καθεστώς του Αγαθονησίου...

«Καταδικάζουμε κατηγορηματικά τη συνεχιζόμενη αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας που προβαίνει σε προκλητικές δηλώσεις αμφισβήτησης των διεθνών αναγνωρισμένων συνόρων όπως αυτά έχουν διαμορφωθεί ιστορικά και κατοχυρωθεί από το Διεθνές Δίκαιο τον προηγούμενο αιώνα» επισημαίνεται σε ανακοίνωση του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών με αφορμή τις προκλητικές δηλώσεις του υπουργού Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της Τουρκίας Ομέρ Τσελίκ ότι το Αγαθονήσι είναι τουρκικό νησί.

«Καταγγέλλουμε στη Διεθνή Κοινότητα και τα κράτη-μέλη του ΟΗΕ τη συνεχιζόμενη αναθεωρητική και επικίνδυνη αυτή συμπεριφορά της Τουρκίας» επισημαίνεται στην ανακοίνωση του ελληνικού ΥΠ.ΕΞ. 

«Προκαλεί αλγεινή εντύπωση ότι αυτή τη φορά η αμφισβήτηση του Διεθνούς Δικαίου διατυπώνεται από τα χείλη του Υπουργού που είναι αρμόδιος για την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση» καταλήγει η ανακοίνωση του υπουργείου Εξωτερικών.

Σημειώνεται ότι στην ανακοίνωσή του, το υπουργείο Εξωτερικών δεν απαντά στους ισχυρισμούς του Τούρκου υπουργού Ομέρ Τσελίκ ότι ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Πάνος Καμμένος δεν είναι σοβαρός πολιτικός.

Είχαν προηγηθεί οι προκλητικές δηλώσεις Τσελίκ: «Το Αγαθονήσι είναι τουρκικό - Ο Καμμένος δεν είναι σοβαρός»


ο Τούρκος υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων Ομέρ Τσελίκ
Σε μία πολύ μεγάλη πρόκληση προχώρησαν οι Τούρκοι καθώς με συνέντευξή του χθες ο υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων Ομέρ Τσελίκ είπε ότι το Αγαθονήσι είναι τουρκικό νησί. Ο Τούρκος υπουργός εξαπολύει παράλληλα δριμύτατη επίθεση στον Πάνο Καμμένο λέγοντας ότι δεν πρόκειται για σοβαρό πολιτικό.

Χαρακτηριστική ήταν και η δήλωση του Τσελίκ ότι «δεν μπορούμε να πάρουμε σοβαρά τον Έλληνα υπουργό Άμυνας. Δεν φέρει το ειδικό βάρος που πρέπει να έχουν οι πολιτικοί».

Αφορμή για αυτή την επίθεση αποτέλεσε η επίσκεψη Καμμένου στο Αγαθονήσι το Πάσχα. «Το Αγαθονήσι ανήκει στην Τουρκία. Είναι τουρκική γη. Αυτό που έκανε ο Ελληνας υπουργός Αμυνας δεν είναι σοβαρή κίνηση» σχολίασε ο Τσελίκ στην τουρκική τηλεόραση. Στην ίδια συνέντευξη σχολίασε και την υπόθεση των 8 Τούρκων αξιωματικών που βρίσκονται στην Ελλάδα λέγοντας ότι η χώρα μας «πρέπει να επιστρέψει αμέσως τους δολοφόνους».

Όσον αφορά το Αγαθονήσι, εξηγήσεις από τον υπουργό Άμυνας Πάνο Καμμένο, είχε ζητήσει προ ημερών και ο Τούρκος ομόλογός του Φικρί Ισίκ. Ο Τούρκος υπουργός με αφορμή την επίσκεψη Καμμένου το Πάσχα, στο Αγαθονήσι, δήλωσε προκλητικά ότι η Τουρκία δεν θα πάρει μέρος στο σόου που κάνει η Ελλάδα στο Αιγαίο, αλλά και δεν θα επιτρέψει τη δημιουργία τετελεσμένων. Σε σχετικό δημοσίευμά της η Hyrriyet χαρακτηρίζει ως αμφισβητούμενη την κυριαρχία στο Αγαθονήσι, ονομάζοντας το νησί Εζέκ.

Πως η παγκοσμιοποίηση εξωθεί στον εθνικισμό

Ο ιδεολογικός ορίζοντας της παγκοσμιοποίησης κάλυψε το κενό από την κατάρρευση του διπολικού συστήματος στα τέλη της δεκαετίας 1980-90. Σε αντίθεση με τον πρώτο μεταπολεμικό καπιταλισμό, που είχε αποδεχθεί τις αρχές του Kοινωνικού Kράτους και της κοινωνικής συνοχής, η παγκοσμιοποίηση τις απεμπολεί. Στο κενό τους εισβάλλει το «βρόμικο έργο» της κοινωνικής αποπροστασίας και αποδόμησης...


γράφει ο Κώστας Βεργόπουλος (*)

Ο ιδεολογικός ορίζοντας της παγκοσμιοποίησης κάλυψε το κενό από την κατάρρευση του διπολικού συστήματος στα τέλη της δεκαετίας 1980-90. Σε αντίθεση με τον πρώτο μεταπολεμικό καπιταλισμό, που είχε αποδεχθεί τις αρχές του Kοινωνικού Kράτους και της κοινωνικής συνοχής, η παγκοσμιοποίηση τις απεμπολεί. Sτο κενό τους εισβάλλει το «βρόμικο έργο» της κοινωνικής αποπροστασίας και αποδόμησης..

Το ιδεολογικό στίγμα της παγκοσμιοποίησης δεν παρέπεμψε σε κάποιον πραγματικά νέο ορίζοντα. Μέχρι σήμερα παραμένει στην εμμονική αντιστροφή των όρων της προηγούμενης περιόδου. Τον στόχο της κοινωνικής ενσωμάτωσης και συνοχής έχει αντικαταστήσει αυτός της κοινωνικής αποσάρθρωσης και των κοινωνικών αποκλεισμών.

Ενώ η προηγούμενη εποχή θεωρούσε επιτυχία την ενσωμάτωση κάθε απόκλισης, η σημερινή εποχή επαίρεται για την απόρριψη κάθε απόκλισης στο κοινωνικό περιθώριο. Η εποχή μας όχι μόνο στερείται θετικού ιδεολογικού ορίζοντα, αλλά και η ίδια υπονομεύει τα θεμέλια της δικής της επιτυχίας. Ενόσω η παγκοσμιοποίηση προϋποθέτει την κατάλυση κάθε κοινωνικής συνοχής, το αναπόφευκτο αποτέλεσμα θα είναι η γενικευμένη αστάθεια σε όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου.

Στην υπόθεση του παγκοσμιοποιημένου και πολυεθνικού συστήματος, οι χώρες δεν θα έπρεπε να σαρώνονται, αλλά αντίθετα να στηρίζονται, αφού σε κάθε περίπτωση αυτές αποτελούν τους πρωταρχικούς και απαράκαμπτους πυλώνες, ακόμη και για την πιο στοιχειώδη παγκόσμια σταθερότητα. Επειτα από τρεις δεκαετίες χωρίς ορατότητα, η παγκοσμιοποίηση φαίνεται να εξαντλεί τα όριά της. Οι μέχρι σήμερα προωθητικοί μηχανισμοί της λειτουργούν ήδη προς την αντίθετη κατεύθυνση.

Οι διεθνείς κεφαλαιακές ροές προς τις αναδυόμενες περιοχές του πλανήτη δεν παύουν να κάμπτονται. Από το 2012, μάλιστα, οι εκροές κεφαλαίων από αυτές υπερβαίνουν τις εισροές. Ομοίως, το διεθνές εμπόριο, που συνήθως κατέγραφε σαφώς υψηλότερες επιδόσεις από τους ρυθμούς ανάπτυξης της παγκόσμιας οικονομίας, από το 2012 εγκαθίσταται σε επίπεδα αισθητά κατώτερα αυτής.

Η επαγγελόμενη νέα διεθνής τάξη προσκρούει σε εμπόδια που η ίδια εκτρέφει, με συνέπεια να εμφανίζονται σήμερα ως ανερχόμενες δυνάμεις κάθε είδους «αντισυστημικές» διαμαρτυρίες εναντίον των ελίτ που κυβερνούν. Οι «χαμένοι» της παγκοσμιοποίησης επανέρχονται στο προσκήνιο της Ιστορίας. Με την αιφνίδια διακοπή και ανατροπή των χρηματοπιστωτικών ροών και τη δραματική κάμψη δυναμικής του διεθνούς εμπορίου από το 2008 μέχρι σήμερα, επικαιροποιείται ο κίνδυνος της εθνικιστικής συνταγής.

Εάν σήμερα πολλαπλασιάζονται οι ενδείξεις της επερχόμενης νέας παγκόσμιας αναταραχής, αυτό θα έχει τροφοδοτηθεί από τις ακραίες αντιδράσεις στις ακρότητες της παγκοσμιοποίησης κατά την προηγούμενη περίοδο. Κάθε εποχή απορρίπτει στους κύνες τα «ιερά και οσία» της προηγούμενης. Ο,τι καταστέλλεται κατά την προηγούμενη εποχή, επανέρχεται ως προτεραιότητα στην επόμενη.

Η παγκοσμιοποίηση είχε διαβάλει και καταστείλει την έννοια της εθνικής κυριαρχίας, κυρίως της δυνατότητας κάθε χώρας, έθνους, κοινωνίας και κάθε κοινωνικού χώρου να επιλέγουν τον τρόπο προσαρμογής τους στον διεθνή περίγυρό τους. Υπό το άγρυπνο βλέμμα των διεθνών χρηματιστικών αγορών και των αξιολογικών οίκων, τα κράτη αφοπλίστηκαν. Απεμπόλησαν κάθε δυνατότητα άσκησης πολιτικής, είτε νομισματικής είτε δημοσιονομικής, ακόμη και πολιτιστικής. Αδρανοποιήθηκαν και αντί να προστατεύουν τους πολίτες τους από τους κινδύνους των αγορών του χρήματος, τους παραδίδουν σε αυτές με παραπλανητικές επαγγελίες που σήμερα διαψεύδονται.

Όπως σημειώνει ο Γάλλος φιλόσοφος Μισέλ Ονφρέ, «η παγκοσμιοποίηση επαγγελλόταν την ευτυχία για όλους, το τέλος της ανεργίας και της φτώχειας, τη φιλία ανάμεσα στους λαούς, το τέλος των πολέμων και τη διαρκή ειρήνη στον κόσμο». Σήμερα, όλες οι προσδοκίες διαψεύδονται και οι ακρότητες της παγκοσμιοποίησης εκτρέφουν δυνάμεις εξίσου ακραίες προς την αντίθετη κατεύθυνση. Η μεταβατική περίοδος προς τη μετα-παγκοσμιοποίηση έχει ήδη αρχίσει από το 2009, με την πολιτική της λεγόμενης «ποσοτικής χαλάρωσης» από τον πρόεδρο Ομπάμα.

Νομισματικός πόλεμος

Με αυτήν, ουσιαστικά το δολάριο διολισθαίνει προκειμένου να εξασφαλίζεται η σταθερότητα της αμερικανικής οικονομίας, εις βάρος όμως του υπόλοιπου κόσμου. Στην αυτή επιλογή έχει προβεί η Ευρωζώνη από το 2012, όπως επίσης η Βρετανία, η Κίνα και η Ιαπωνία. Στην ουσία, ο πόλεμος των νομισμάτων, που έχει ήδη αρχίσει, ισοδυναμεί με την ανάδειξη στο προσκήνιο όχι τόσο κάποιων πολυεθνικών μονάδων όσο, κυρίως, των ανταγωνισμών μεταξύ εθνικών οικονομιών, κοινωνιών και χωρών. Ανταγωνισμών για την οικειοποίηση των θέσεων εργασίας: με τη νομισματική διολίσθηση και τον προστατευτισμό. Κάθε γεωγραφική περιοχή του πλανήτη αποβλέπει στην απόσπαση θέσεων εργασίας από τις άλλες, χωρίς ωστόσο να αυξάνεται η συνολική απασχόληση στην υφήλιο.

Η εθνικιστική συνταγή, αντί συνεταιρικής σχέσης με τον υπόλοιπο κόσμο, εγκαθιστά ανταγωνιστική σχέση με αυτόν. Δεν προϋποθέτει τη σταθερότητα του παγκόσμιου συνόλου, αλλά αντίθετα την υπονομεύει περισσότερο από άλλοτε. Η σημερινή άνοδος των εθνικισμών στον πλανήτη δεν αποτελεί «αντισυστημικό» όραμα, αλλά διαιώνιση του ιδεολογικού ελλείμματος της προηγούμενης περιόδου με άλλο τρόπο.

Εάν η ακραία παγκοσμιοποίηση φαίνεται να παραδίδει τη σκυτάλη στον όχι λιγότερο ακραίο εθνικισμό, αυτό δεν προαναγγέλλει καλύτερες μέρες για τις αδύναμες κοινωνικά τάξεις. Αντίθετα, διαιωνίζει την απόγνωσή τους. Είτε με τη διατήρηση σταθερών νομισματικών ισοτιμιών και της «εσωτερικής υποτίμησης», είτε με τη νομισματική υποτίμηση και τους προστατευτισμούς, σε αμφότερες τις περιπτώσεις, το κόστος της προσαρμογής κάθε χώρας επιρρίπτεται αποκλειστικά στον κόσμο της εργασίας.

Ο εθνικισμός δεν αποτελεί εναλλακτική λύση στην παγκοσμιοποίηση, αλλά το αντεστραμμένο είδωλό της, με την αυτή υστερική εμμονή στην πολιτική της κοινωνικής αστάθειας. Άραγε, η Ιστορία είναι υποχρεωμένη να κινείται ανάμεσα σε φάσεις που η κάθε μία αναπαράγει αντεστραμμένες τις ακρότητες της προηγούμενης; Από την ασύδοτη παγκοσμιοποίηση στον ακεραιόφρονα εθνικισμό, με την επίρριψη του κόστους σε κάθε περίπτωση στα πιο αδύναμα κοινωνικά στρώματα;

Ακόμη κι αν η Ιστορία δεν επαναλαμβάνεται, οι εμπειρίες της θα έπρεπε να διδάσκουν. Η ανθρωπότητα διαθέτει σήμερα γνώση και δυνατότητα προκειμένου να αποφεύγει τις τυφλές ακρότητες με τις εκτός ελέγχου συνέπειες για όλους. Η διεθνής σταθερότητα δεν θα είναι εφικτή ούτε νοητή, ενόσω οι έννοιες της «κοινωνικής συνοχής» και του Κοινωνικού Κράτους διατηρούνται σε διωγμό.
 ________________________________
(*)  Ο Κώστας Βεργόπουλος γεννήθηκε το 1942 στην Αθήνα. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, οικονομικές και πολιτικές επιστήμες στη Σορβόννη. Διδάκτωρ οικονομικών επιστημών (Doctorat d' Etat) του Πανεπιστημίου της Σορβόννης. Καθηγητής πολιτικής οικονομίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού. Επισκέπτης καθηγητής σε Πανεπιστήμια της Βόρειας και Νότιας Αμερικής. Διεθνής εμπειρογνώμων στο Ηνωμένα Έθνη και στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
πηγή: stavroslygeros.gr

Περικοπές συντάξεων στο 30% των συνταξιούχων από το 2019 ομολογεί η Έφη Αχτσιόγλου

Με δηλώσεις στο ρ/σ «στο Κόκκινο», η υπουργός Εργασίας Έφη Αχτσιόγλου, παρά τα "ευχολόγια" Γιούνκερ, παραδέχτηκε πως επίκειται νέα μείωση συντάξεων από το 2019, η οποία μάλιστα θα πλήξει περίπου το ένα τρίτο των συνταξιούχων...

 
Συγκεκριμένα, μιλώντας στο ραδιοφωνικό σταθμό «Στο Κόκκινο» η υπουργός Εργασίας, Έφη Αχτσιόγλου, αναφέρθηκε στον καθορισμό ανώτατου ορίου απομείωσης της προσωπικής διαφοράς, με το οποίο θα αποφευχθούν μεγάλες μεταβολές στις συντάξεις.

Σύμφωνα με το kerdos.gr, η υπουργός Εργασίας σημείωσε ακόμη ότι «αυτή η αρνητική μεταβολή θα αφορά μόνο τις προσωπικές διαφορές, το ένα τρίτο των συνταξιούχων, δηλαδή περίπου το 30% και πρόκειται για όσους έχουν πάρει συντάξεις, πριν από την ψήφιση του νόμου Κατρούγκαλου και των οποίων η σύνταξη ήταν ελαφρώς αυξημένη σε σχέση με το νέο τρόπο υπολογισμού».

«Αυτό που διαπραγματευόμαστε και νομίζω ότι θα μπορέσουμε να το κερδίσουμε είναι να υπάρξει ένα ποσοστό προστασίας της σύνταξης, δηλαδή ένα ανώτατο όριο απομείωσης της προσωπικής διαφοράς, ώστε να μην υπάρχουν πολύ μεγάλες μεταβολές» πρόσθεσε.

Η κ. Αχτσιόγλου προανήγγειλε την εντατικοποίηση των ελέγχων για την καταπολέμηση της «μαύρης» εργασίας μέσα από τη δράση του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ), που, το τελευταίο διάστημα, έχει αναπτύξει σημαντικές πρωτοβουλίες.

Σύμφωνα με την κ. Αχτσιόγλου, αυτήν τη στιγμή, λειτουργεί ένα ολοκληρωμένο πληροφοριακό σύστημα, το οποίο επιτρέπει να γίνονται πιο στοχευμένοι έλεγχοι.

Υπογράμμισε επίσης ότι θα διενεργούνται έλεγχοι από μεικτά κλιμάκια όχι μόνο από το ΣΕΠΕ, αλλά και από το Σώμα Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος, την Οικονομική Αστυνομία και από το αντίστοιχο όργανο του Ενιαίου Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης (ΕΦΚΑ).

Παράλληλα, η κ. Αχτσιόγλου προανήγγειλε την άμεση νομοθέτηση της επαναφοράς τόσο της αρχής της ευνοϊκότερης ρύθμισης όσο και της επεκτασιμότητας των κλαδικών συμβάσεων, με ημερομηνία εφαρμογής την 1η Σεπτεμβρίου του 2018.

Επίσης, υπογράμμισε ότι, τελικά, η ελληνική πλευρά πέτυχε να μην υπάρχει διπλασιασμός του ορίου ομαδικών απολύσεων στο 10% από 5% σήμερα, παρά τις σχετικές απαιτήσεις του ΔΝΤ. Αντίστοιχα, αποκρούστηκαν οι απαιτήσεις του Ταμείου για το συνδικαλιστικό νόμο και, συγκεκριμένα, την επαναφορά της ανταπεργίας (lock out).

Ξεκαθάρισε, εξάλλου ότι, αναφορικά με το συνδικαλιστικό νόμο, αυτήν τη στιγμή, δεν θα υπάρξει καμία αλλαγή στο νομικό πλαίσιο για την απεργία, αλλά θα γίνουν αλλαγές στους λόγους απόλυσης των συνδικαλιστών, όπως με την προσθήκη κάποιων ποινικών αδικημάτων.

Μεταξύ άλλων, η υπουργός Εργασίας είπε ότι η ελληνική κυβέρνηση μπόρεσε να επιτύχει μία συμφωνία, «η οποία θα λέει ότι θα ληφθούν μέτρα για μετά το τέλος του προγράμματος, το 2019 και το 2020, αλλά τα μέτρα αυτά θα είναι μηδενικού δημοσιονομικού αντικτύπου».

Παρέμβαση Ζ. Κ. Γιούνκερ σε ΔΝΤ και Βερολίνο για τις μειώσεις συντάξεων και χρέος

Ο επικεφαλής της Κομισιόν Ζ. Κ. Γιουνκέρ σε συνέντευξή του στο Euro2day.gr και τη δημοσιογράφο Αγγελική Παπαμιλτιάδου, τόνισε ότι τις θέσεις αυτές παρουσίασε στην Κριστίν Λαγκάρντ κατά τη διάρκεια της τελευταίας συνάντησής τους... 

 

Την ανάγκη να περιγραφούν από το Eurogroup, εντός του Μαΐου, τα μέτρα ελάφρυνσης του ελληνικού δημόσιου χρέους επισημαίνει, ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ. Παράλληλα τονίζει ότι είναι λάθος να επιμένουν οι θεσμοί σε μεγάλες μειώσεις συντάξεις ενώ τονίζει ότι πρέπει να αναγνωριστεί η μεγάλη προσπάθεια της Ελλάδας, τα όρια της κυβέρνησης και το πρωτογενές πλεόνασμα.

Σημείωσε ακόμα ότι δεν πρέπει πλέον «κάποιοι» θεσμοί να επιζητούν μεγάλες περικοπές στις συντάξεις, καθώς οι Έλληνες συνταξιούχοι δεν αντέχουν άλλο και πρόσθεσε ότι είναι επιτακτική ανάγκη να υπάρξει περίγραμμα των μελλοντικών μέτρων για το χρέος στο Eurogroup του Μαΐου και ότι πρέπει να κλείσει η αξιολόγηση μέχρι τότε. Επίσης υποστήριξε ότι το μεγάλο πρωτογενές πλεόνασμα του 2016 πρέπει να αναγνωριστεί από όλους.

Ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ αναφέρει ότι όλες οι «σοσιαλδημοκρατίες» έχουν όρια στο τι μέτρα μπορούν να λάβουν, ότι η ελληνική κυβέρνηση κάνει το καλύτερο δυνατό, δεδομένης της εσωτερικής κατάστασης, και ότι η χώρα πρέπει να έχει ίση μεταχείριση με τα άλλα κράτη μέλη της ΕΕ, καθώς στις άλλες χώρες αναγνωρίζεται το εγχώριο πολιτικό γίγνεσθαι στις αποφάσεις που λαμβάνονται. «Έτσι πρέπει να γίνει και με την Ελλάδα» λέει ο Γιούνκερ.

Ο πρόεδρος της Κομισιόν
δίνει μια αινιγματική απάντηση, όταν ερωτάται τι του απάντησε η κυρία Λαγκάρντ για τις περικοπές στις συντάξεις, λέγοντας ότι η αίσθηση που αποκόμισε δεν ήταν εντελώς αντίθετη με τη δική του θέση. Σημειώνει επιπλέον ότι ακόμα δεν γνωρίζει τι ακριβώς στάση θα κρατήσει το ΔΝΤ στο χρέος.

Υποστηρίζει πως τόσο η Κριστίν Λαγκάρντ όσο και «κάποιοι άλλοι», ενώ δέχονται ότι θα υπάρξει ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης τον Μάιο, θεωρούν ότι κάποια «προβλήματα» θα μετατεθούν για αργότερα.

Όσο για τον Αλέξη Τσίπρα, υποστηρίζει ότι δεν μπορεί να είναι αντικειμενικός στην εκτίμησή του καθώς τον συμπαθεί ως άνθρωπο. Σημειώνει ότι πλέον έχει χτιστεί καλή σχέση μεταξύ τους, η οποία συνεχίζει μέχρι σήμερα.
 

Αναλυτικά η συνέντευξη Γιούνκερ στην Αγγελική Παπαμιλτιάδου

 

Κύριε Πρόεδρε, συναντηθήκατε με την κυρία Λαγκάρντ την Παρασκευή. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα των συζητήσεών σας;

Ζ. Κ. Γιούνκερ: Ηταν μια ανταλλαγή απόψεων (debate), όπως πάντα. Εγώ εξέφρασα τις θέσεις μου. Είπα ότι πρέπει να λήξουμε το ελληνικό θέμα. Θα ήθελα το Eurogroup να λάβει τις τελικές αποφάσεις στις 22 Μαΐου. Μου είπαν -όχι μόνο η κ. Λαγκάρντ- ότι «ναι», είναι στην ίδια γραμμή με αυτή τη θέση, όμως θεωρούν ότι θα υπάρχουν συγκεκριμένα προβλήματα τα οποία πρέπει να αναβληθούν για αργότερα. Εξέφρασα τη θέση ότι δεν πρέπει να υπάρχουν μεγάλες περικοπές στις συντάξεις, όπως θέλουν οι θεσμοί, γιατί μόνο ο φτωχός πληθυσμός της ελληνικής κοινωνίας -οι συνταξιούχοι- είναι αυτοί που υποφέρουν. Πιστεύω ότι όλες αυτές οι προσπάθειες για περικοπές στις συντάξεις δεν λαμβάνουν υπόψη την πρόσφατη απόδοση της ελληνικής οικονομίας. Το πλεόνασμα του 2016 ήταν υψηλότερο από ό,τι ανέμεναν οι θεσμοί. Οχι η Κομισιόν, αλλά κάποιοι άλλοι από τους θεσμούς. Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η Ελλάδα κάνει τεράστια προσπάθεια και θα ήταν «κακή θέση» εάν επιμείνουμε σε μεγάλες περικοπές στις συντάξεις. Γιατί στις σοσιαλδημοκρατίες υπάρχει και ένα όριο στις προσπάθειες.

Τα είπατε αυτά στην κυρία Λαγκάρντ;

Ζ. Κ. Γιούνκερ: Ναι, εξήγησα την άποψή μου για την κατάσταση.

Ποια ήταν η απάντησή της;

Ζ. Κ. Γιούνκερ: Ρωτήστε την κυρία Λαγκάρντ.

Ρωτάω εσάς που εκφράσατε τη συγκεκριμένη θέση.

Ζ. Κ. Γιούνκερ: Σας είπα ποια ήταν η θέση μου και δεν μου δόθηκε η εντύπωση ότι η κυρία Λαγκαρντ ήταν εντελώς αντίθετη με αυτό που της έλεγα.

Τι επιζητεί το ΔΝΤ; Θεωρείτε ότι τα επιχειρήματά σας θα εισακουστούν;

Ζ. Κ. Γιούνκερ: Δεν γνωρίζω τα μυστικά του ΔΝΤ, αλλά είμαι πάντοτε αισιόδοξος όσον αφορά στην Ελλάδα.

Ποια είναι η άποψή σας για την ελληνική κυβέρνηση;

Ζ. Κ. Γιούνκερ: Θεωρώ ότι κάνουν το καλύτερο δυνατό, δεδομένης της εσωτερικής κατάστασης στην οποία βρίσκονται, καθώς κάποιος πρέπει να λαμβάνει υπόψη του την εγχώρια κατάσταση στην οποία βρίσκεται η κάθε κυβέρνηση. Αυτό κάνουμε για όλες τις χώρες, αυτό πρέπει να κάνουμε και για την Ελλάδα

Και για τον κ. Τσίπρα τι γνώμη έχετε τώρα;

Ζ. Κ. Γιούνκερ: Δεν είμαι αντικειμενικός όταν μιλάμε για τον Αλέξη Τσίπρα, γιατί τον συμπαθώ ως άνθρωπο. Είχαμε κάποιες δυσκολίες στην αρχή αρχή, αλλά τώρα έχουμε χτίσει μια καλή σχέση, η οποία συνεχίζει να υπάρχει.

Κάποιοι υποστηρίζουν ότι ήταν οι δικές σας παρασκηνιακές παρεμβάσεις που έφεραν τη συμφωνία του Eurogroup της Μάλτας. Ισχύει;

Ζ. Κ. Γιούνκερ: Ανέφερα σε αυτούς που κάθονται γύρω από το τραπέζι, σε κάποιους, όχι όλους, ποια ήταν η δική μου εκτίμηση και ότι πρέπει να δώσουμε, πώς να το πω, όχι παρηγοριά στην Ελλάδα αλλά να αναγνωρίσουμε ότι παρά τα όσα υποστήριζαν κάποιες κυβερνήσεις, η Ελλάδα αποδίδει σε μεγάλο βαθμό. Το γεγονός ότι πέτυχε το 2016 ένα πρωτογενές πλεόνασμα τέτοιου ύψους, πρέπει να πω ότι είναι εντυπωσιακό. Ολοι πρέπει να αναγνωρίσουν αυτή την προσπάθεια.

Λένε επίσης ότι οι ισχυροί δεσμοί σας με τα γερμανικά πολιτικά κόμματα έπαιξαν ρόλο στην πρόοδο που σημειώθηκε και στην υποχώρηση της Γερμανίας από τη σκληρή της θέση. Ισχύει;

Ζ. Κ. Γιούνκερ: Προσπάθησα να το κάνω. Εάν πέτυχε, τότε χαίρομαι εκ των υστέρων.

Θεωρείτε ότι θα έχουμε συμφωνία για το χρέος πριν τις γερμανικές εκλογές, ή θα δούμε πάλι μια συμφωνία σε στάδια;

Ζ. Κ. Γιούνκερ: Οσον αφορά στο χρέος πιστεύω ότι δεν πρέπει να έχουμε άλλα «ποιήματα». Ποιήματα πάνω στα ποιήματα. Δεν είναι θέμα συμφωνιών και γραπτών κειμένων μεταξύ των χωρών-μελών. Τα λογικά μέτρα για το χρέος χρειάζονται πάρα πολύ. Δεν νομίζω ότι αυτό μπορεί να γίνει τον Μάιο. Ομως το Eurogroup τον Μάιο πρέπει να δώσει τον σχεδιασμό των μελλοντικών μέτρων ελάφρυνσης.
 
euro2day.gr/Αγγελική Παπαμιλτιάδου

«Βασιλικά προνόμια» στην Fraport! - Ερώτηση του Ν. Χουντή στην Κομισιόν

Ερώτηση προς την Κομισιόν κατέθεσε ο ευρωβουλευτής της ΛΑΕ, Νίκος Χουντής, υποστηρίζοντας πως είναι αντίθετα με την κοινοτική νομοθεσία τα προνόμια που δόθηκαν στη Fraport με βάση παλαιότερο βασιλικό διάταγμα...


Ερώτηση προς την Κομισιόν κατέθεσε ο ευρωβουλευτής της ΛΑΕ, Νίκος Χουντής, υποστηρίζοντας πως είναι αντίθετα με την κοινοτική νομοθεσία τα προνόμια που δόθηκαν στη Fraport με βάση παλαιότερο βασιλικό διάταγμα. Όπως υποστηρίζει «η Κομισιόν δεν ήθελε, και ορθά, ούτε να ακούσει για ένταξη του ΟΛΠ στο νόμο 2687/53, που θα έδινε πρόσθετα πλεονεκτήματα και εγγυήσεις στην Κινεζική Cosco»

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το TPP, ο Νίκος Χουντής, στην ερώτησή του, μνημονεύει το Προεδρικό Διάταγμα 27, το οποίο εκδόθηκε στις 7.4.2017 βάσει του ν.2687/53 περί «επενδύσεων και προστασίας κεφαλαίων εξωτερικού» και με το οποίο δίδονται πρόσθετες παροχές και εγγυήσεις στη Fraport, τονίζοντας ότι, «Τέτοιες εγγυήσεις δεν έχουν παρασχεθεί ποτέ μετά την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΕ, με εξαίρεση ναυτιλιακές επιχειρήσεις, διότι προφανώς παραβιάζουν το Ευρωπαϊκό Δίκαιο, αφού προσφέρουν ευνοϊκότερο επενδυτικό πλαίσιο σε όσες από τις λεγόμενες «παραγωγικές» επενδύσεις εντάσσονται στον ανωτέρω νόμο σε σχέση με τις υπόλοιπες».

Ο Νίκος Χουντής, καταλήγοντας στην ερώτησή του, ζητά να διερευνηθεί αν η ένταξη της Fraport στον ν.2687/53, που έχει αυξημένη τυπική ισχύ και τα «ευεργετήματα» που αυτή συνεπάγεται, είναι συμβατά με την κοινοτική νομοθεσία.

Σημειώνεται ότι η Κομισιόν, στην περίπτωση πώλησης του ΟΛΠ, όπου επιχειρήθηκε να εφαρμοστεί ο ν.2687/53, απέκλεισε κάθε σχετική σκέψη της τότε κυβέρνησης, με την απόφαση SA.28876 (2012/C) (Επίσημη Εφημερίδα ΕΕ C 301/55, 5.12.2012), τονίζοντας ότι:

«Η απαλλαγή από νομικούς περιορισμούς (αναγκαστική απαλλοτρίωση, επίταξη περιουσιακών στοιχείων, άδεια να προσλαμβάνει αλλοδαπό προσωπικό και εξαγωγή των αποδοχών τους σε ξένο συνάλλαγμα, άδεια επαναπατρισμού δανείων ή μετοχικού κεφαλαίου) θα μπορούσε επίσης στο μέλλον να ευνοήσει τον ΣΕΠ – Σταθμό Εμπορευματοκιβωτίων Πειραιά Α.Ε., θυγατρική της COSCO», γι’ αυτό κρίνει ότι «η προστασία στο πλαίσιο του ειδικού προστατευτικού καθεστώτος για τις ξένες επενδύσεις (Ν. 2687/53) δεν συμβιβάζεται με την εσωτερική αγορά».

Τονίζεται ότι οι ανωτέρω απαλλαγές είναι οι ίδιες με αυτές που έχουν δοθεί στη Fraport πριν από λίγες μέρες, με το ΠΔ 27/2017.

Με αφορμή την κατάθεση της ανωτέρω ερώτησης, ο Νίκος Χουντής έκανε την ακόλουθη δήλωση:

«Ενώ η Κομισιόν δεν ήθελε, και ορθά, ούτε να ακούσει για ένταξη του ΟΛΠ στο νόμο 2687/53, που θα έδινε πρόσθετα πλεονεκτήματα και εγγυήσεις στην Κινεζική Cosco, τώρα κάνει πως δεν έχει αντιληφθεί ότι με το Προεδρικό Διάταγμα 27 του 2017 τα 14 αεροδρόμια που αγόρασε η Γερμανική Fraport εντάσσονται στο ιδιαίτερα προνομιακό καθεστώς του Ν.2687/53, παραβιάζοντας τους κανόνες ανταγωνισμού της ΕΕ.
Επίσης, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ, ως αντιπολίτευση, κατακεραύνωνε την κυβέρνηση Σαμαρά να μην εντάξει την Cosco σε προνομιακό καθεστώς καιυποσχόταν την κατάργηση του Ν.2687/53, ως κυβέρνηση ικανοποιεί πλήρως και την τελευταία απαίτηση της Fraport, της δίνει πρόσθετα προνόμια και εγγυήσεις και είναι η πρώτη κυβέρνηση μετά την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΕ που εντάσσει στον ν.2687/53, πέρα από τις ναυτιλιακές, και τις λεγόμενες «παραγωγικές» επενδύσεις.

Η ένταξη της Fraport στον νΝ.2687/53 δεν είναι μόνο πράξη χαριστική, παράνομη και πολιτικά καταδικαστέα, αλλά αποδεικνύει ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ όταν πρόκειται να «ικανοποιήσει» Γερμανούς, είναι πιο πρόθυμη και πιο «αποτελεσματική» ακόμη και από την κυβέρνηση Σαμαρά».
TPP