Τι δηλώνει η έξοδος στις αγορές;

Οι περιβόητες αγορές ομολόγων διαφέρουν πολύ από τις αγορές της καθημερινής ζωής. Πρόκειται για έναν σχετικά στενό κύκλο ανθρώπων που συνήθως γνωρίζονται μεταξύ τους και έχουν άμεση επαφή με τους πολιτικούς και τους ισχυρούς του χρήματος. Αυτοί «προετοιμάζουν» την έκδοση ομολόγων με συνεχείς επαφές και διαβουλεύσεις...

 του Κώστα Λαπαβίτσα (*)

Πανηγυρίζει η κυβέρνηση γιατί με την επιτυχημένη έκδοση του νέου πενταετούς ομολόγου επιστρέφουμε στην «κανονικότητα». Η αντιπολίτευση, κάνοντας άσφαιρη κριτική, διατείνεται ότι πρόκειται απλώς για επιστροφή στην εποχή Σαμαρά. Στην πραγματικότητα σύσσωμο το μνημονιακό στρατόπεδο πανηγυρίζει τον θρίαμβό του. Αλλά η «κανονικότητα» που ήδη διαμορφώνεται είναι πολύ σκληρή και καθόλου αυτό που οι πολιτικοί φαντάζονται.

Τα δεδομένα του ομολόγου, όπως τουλάχιστον έγιναν γνωστά, έχουν ως εξής. Η Ελλάδα άντλησε 3 δισ. ευρώ, με συνολικές προσφορές αγοράς πάνω από 6,5 δισ. και απόδοση για τους αγοραστές 4,625%. Από τα 3 δισ. που αντλήθηκαν, περίπου τα 1,6 δισ. ήταν σε ανταλλαγή ομολόγων που είχαν εκδοθεί από την κυβέρνηση Σαμαρά το 2014 με ημερομηνία λήξης το 2019. Τα υπόλοιπα 1,4 δισ. ήταν «νέο χρήμα».

Σημασία έχει και το ποιος αγόρασε τα ομόλογα. Από τα 1,6 δισ. που ανταλλάχθηκαν, περίπου τα τρία τέταρτα προήλθαν από την Εθνική, την Alpha και την Eurobank. Τα υπόλοιπα ήταν στην κατοχή διαφόρων διεθνών φαντ και ασφαλιστικών εταιρειών. Από τα 1,4 δισ. του «νέου χρήματος», άνω του 80% προήλθε από διάφορα φαντ, τα οποία στη μεγάλη πλειονότητά τους ήταν αμερικανικά και βρετανικά (44% και 26% των αγοραστών, αντιστοίχως).

Οι περιβόητες αγορές ομολόγων διαφέρουν πολύ από τις αγορές της καθημερινής ζωής. Πρόκειται για έναν σχετικά στενό κύκλο ανθρώπων που συνήθως γνωρίζονται μεταξύ τους και έχουν άμεση επαφή με τους πολιτικούς και τους ισχυρούς του χρήματος. Αυτοί «προετοιμάζουν» την έκδοση ομολόγων με συνεχείς επαφές και διαβουλεύσεις.

Η επιτυχία της νέας έκδοσης απαιτούσε καταρχήν προετοιμασία για την ανταλλαγή των ομολόγων Σαμαρά που βρίσκονταν στην κατοχή των ελληνικών τραπεζών. Δεν θα πρέπει να έχουν παράπονο οι τράπεζες. Τα ομόλογά τους ανταλλάχθηκαν στην τιμή των 102,6 ευρώ για κάθε 100, δηλαδή έλαβαν ένα δώρο 2,6% στο ποσόν που διέθεσαν.

Αν προσθέσουμε και τη μεγαλύτερη διάρκεια ζωής (5 έτη, ενώ για τα ομόλογα που επιστράφηκαν απέμεναν μόνο 2 έτη μέχρι το 2019), το κέρδος για τους ισολογισμούς των τραπεζών ήταν τελείως άκοπο και καθόλου αμελητέο. Ευγενικός χορηγός ο ελληνικός λαός, με επικεφαλής την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, που πονάει όταν εφαρμόζει τα μνημόνια.

Παραπονεμένα δεν θα πρέπει να είναι ούτε τα αμερικανικά και βρετανικά φαντ που πρόσφεραν τον κύριο όγκο του «νέου χρήματος». Η απόδοση του 4,625% ήταν υψηλότατη για τις σημερινές συνθήκες της αγοράς. Το αντίστοιχο ισπανικό ομόλογο έχει απόδοση 0,3% και το πορτογαλικό 1,2%, για να μην αναφέρουμε το γερμανικό που έχει -0,2%.

Στην περίπτωση της Ελλάδας υπάρχει βέβαια ο κίνδυνος μη πληρωμής. Αλλά οι ετήσιες αποπληρωμές της χώρας μας μέχρι το 2022, οπότε και λήγει το νέο ομόλογο, είναι σχετικά περιορισμένες (περίπου 5 δισ. τον χρόνο), με εξαίρεση το 2019 που είναι περίπου 12 δισ. Δεδομένου ότι το ελληνικό πολιτικό σύστημα έχει συνολικά αποδεχτεί το μνημονιακό πλαίσιο, πρώτος στόχος του οποίου είναι η αποπληρωμή των ξένων δανειστών, το ρίσκο ήταν μικρό.

Εξάλλου το χρήμα είναι σχεδόν δωρεάν στις παγκόσμιες αγορές, μια και οι κεντρικές τράπεζες εδώ και χρόνια τυπώνουν τρισεκατομμύρια δολάρια και ευρώ, έχοντας οδηγήσει τις αποδόσεις σε κατάρρευση και προκαλώντας χρηματιστηριακή έκρηξη, ιδίως στις ΗΠΑ, από όπου και οι περισσότεροι αγοραστές των ελληνικών ομολόγων.

Γιατί λοιπόν να μη διαθέσουν ένα σχετικά περιορισμένο ποσόν που θα έχει πολύ ευνοϊκή απόδοση, υπό την προστασία της τρόικα και με την ενθουσιώδη συναίνεση της ελληνικής κυβέρνησης; Χορηγός και πάλι ο ελληνικός λαός.

Η κυβέρνηση και ολόκληρο το μνημονιακό στρατόπεδο παραβλέπουν το βαρύ κόστος γιατί, λένε, επιστρέφουμε στην «κανονικότητα». Η ελληνική οικονομία ανακτά την εμπιστοσύνη των επενδυτών και τα δύσκολα είναι πλέον πίσω μας. Λίγη προσοχή και ψυχραιμία δεν θα έβλαπτε.

Είναι γεγονός ότι η κρίση της ευρωζώνης έχει καταλαγιάσει. Από τη μια, επιβλήθηκε ανυποχώρητα η γερμανική συνταγή της λιτότητας, της περικοπής των μισθών, των ιδιωτικοποιήσεων και της απορρύθμισης των αγορών.

Η συνταγή συρρίκνωσε τα εισοδήματα και τη συνολική ζήτηση πετυχαίνοντας έτσι τη σταθεροποίηση. Από την άλλη, η ποσοτική χαλάρωση του κ. Ντράγκι σταδιακά βελτίωσε τις χρηματοπιστωτικές συνθήκες. Ο συνδυασμός των δύο αυτών παραγόντων έχει επιτρέψει μια μικρή ανάκαμψη της ανάπτυξης και μια σχετική υποχώρηση της ανεργίας στην ευρωζώνη.

Αλλά η νέα Ευρώπη που αναδύεται δεν θα έχει καθόλου την «κανονικότητα» που ονειρεύονται οι Ελληνες μνημονιακοί. Δεν υπάρχει απολύτως καμία προοπτική σύγκλισης με άνοδο των εισοδημάτων και κοινή ευημερία. Αντιθέτως, έχουν εμφανιστεί τεράστιες δυνάμεις απόκλισης που προκαλούν αστάθεια και στο κέντρο και στην περιφέρεια.

Ο αδιαμφισβήτητος ηγεμόνας της Ε.Ε. είναι η Γερμανία, η οποία έχει επιβάλει το θεσμικό πλαίσιο που επιθυμεί στην ΟΝΕ. Η Ιταλία κρατιέται με δυσκολία στο ευρώ, αλλά και η Γαλλία δεν μπορεί να σταθεί οικονομικά μέσα στην ακόμη σκληρότερη ΟΝΕ.

Οσοι νομίζουν ότι η εκλογή Μακρόν σηματοδοτεί την επαναφορά της γαλλικής ισχύος και τη θεσμική αλλαγή της ΟΝΕ υπέρ της «αμοιβαιότητας», δεν καταλαβαίνουν καθόλου τι συμβαίνει στην Ευρώπη. Το πρόγραμμα του Μακρόν βρίσκεται απολύτως εντός των ορίων που έχει θέσει η Γερμανία.

Η γερμανική ηγεμονία έχει επίσης δημιουργήσει δύο τουλάχιστον περιφέρειες στην Ε.Ε. Η μια είναι της Κεντρικής Ευρώπης, με πρώτες την Πολωνία, την Τσεχία και την Ουγγαρία, οι οποίες έχουν αποκτήσει μια σχετική βιομηχανική υποδομή και λειτουργούν ως περιφερειακή προέκταση της γερμανικής οικονομίας. Η άλλη είναι του Νότου, δηλαδή η Ισπανία, η Πορτογαλία και η Ελλάδα, η οποίες έχουν αδύναμη βιομηχανία, υψηλή ανεργία και εξάγουν εκπαιδευμένο εργατικό δυναμικό προς τη Γερμανία και αλλού.

Η χώρα μας είναι ο πλέον αδύναμος κρίκος του Νότου, με δυσοίωνες προοπτικές. Η σταθεροποίηση που προέκυψε με τη γερμανική συνταγή είχε τεράστιο κοινωνικό κόστος και έπληξε βαριά τον παραγωγικό ιστό. Η «κανονικότητα» μέσα στο νέο ευρωπαϊκό πλαίσιο θα περιλαμβάνει, στην καλύτερη περίπτωση, ανάπτυξη γύρω στο 2% και ανεργία που θα κινείται στο 15-20%.

Για τους δανειστές θα πρόκειται για επιτυχία, αφού θα αποπληρώνονται κανονικά. Για τον ελληνικό λαό και ειδικά για τη νεολαία θα είναι ιστορική καταστροφή.

Στο πλαίσιο αυτό, ο δρόμος για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα είναι δύσβατος. Δεν πρόκειται φυσικά να υπάρξει η αναπτυξιακή έκρηξη και το «συμπιεσμένο ελατήριο» που ονειρεύεται ο πρωθυπουργός.

Η στάση των δανειστών θα παραμείνει πολύ σκληρή, όπως έχει ήδη φανεί από την άρνησή τους να δοθεί ελάφρυνση του χρέους, ή να μπει η χώρα στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης.

Το Τρίτο Μνημόνιο τελειώνει τον Αύγουστο του 2018. Αν τότε δεν υπάρχει η δυνατότητα τακτικού δανεισμού από τις αγορές, θα χρειαστεί επίσημη δανειακή στήριξη, άρα Τέταρτο Μνημόνιο, πράγμα που θα σημαίνει πολιτικό θάνατο.

Για την κυβέρνηση είναι αδήριτη ανάγκη να εξασφαλιστεί η τακτική έξοδος στις αγορές. Εδώ ακριβώς εντάσσεται το πενταετές ομόλογο. Το κόστος του είναι το αντίτιμο της πολιτικής επιβίωσης του ΣΥΡΙΖΑ.

Το επόμενο διάστημα η κυβέρνηση θα συνεχίσει να εφαρμόζει πειθαρχημένα όλα τα μνημονιακά μέτρα (απορρύθμιση, ιδιωτικοποιήσεις και σκληρή λιτότητα με περικοπές δαπανών και υψηλή φορολογία).

Θα επιδιώξει επίσης να κλείσει την τρίτη και όλες τις επόμενες αξιολογήσεις με όσο το δυνατόν λιγότερες τριβές. Θα δοκιμάσει, τέλος, και άλλες εξόδους στις αγορές, παρά το υψηλό τους κόστος, με την ελπίδα ότι οι συνθήκες θα έχουν κάπως εξομαλυνθεί μέχρι το καλοκαίρι του 2018.

Το άμεσο πρόβλημά της θα είναι η χαμηλή ανάπτυξη σε συνδυασμό με το δημόσιο χρέος που πλέον έχει ύψος 326,5 δισ. και είναι καταφανώς μη βιώσιμο. Δεν θα βρίσκονται εύκολα αγοραστές για νέα ελληνικά ομόλογα, όσα επιπλέον χρήματα και αν πληρώσει η Ελλάδα, αν δεν υπάρχει η πλήρης κάλυψη της τρόικας, δηλαδή της Γερμανίας. Αρα η κυβέρνηση θα κάνει ό,τι της πουν, με την ελπίδα ότι θα της φερθούν μεγαλόψυχα, ώστε να μη χρειαστεί νέο μνημόνιο.

Με αυτόν τον υπολογισμό ο Αλέξης Τσίπρας ίσως μπορέσει να συνθέσει ένα εκλογικό μήνυμα. Θα μπορέσει, για παράδειγμα, να ισχυριστεί ότι τα όσα απίθανα έλεγε μέχρι το καλοκαίρι του 2015 ήταν καλόπιστες «αυταπάτες», αλλά μόλις κατάλαβε την πραγματικότητα, έπραξε συνετά κρατώντας τη χώρα στην «Ευρώπη».

Εφάρμοσε –με πόνο– τα μνημόνια και εφαρμόζοντάς τα μας απάλλαξε από αυτά, άρα δικαιούται να ζητήσει ξανά την ψήφο του ελληνικού λαού. Ετσι κι αλλιώς στην ελληνική Βουλή δεν ακούγεται καμία εφικτή και αισιόδοξη εναλλακτική πρόταση. Η αξιωματική αντιπολίτευση φλυαρεί χωρίς στρατηγικό στόχο και ο κ. Μητσοτάκης δεν πείθει. Παρ’ όλα αυτά, η βουβή απέχθεια του ελληνικού λαού προς την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δίνει στη Ν.Δ. ένα ισχυρό πλεονέκτημα.

Το σημερινό πολιτικό σύστημα έχει δεσμεύσει τη χώρα σε ένα ιστορικό αδιέξοδο. Δεν είναι τυχαίο ότι η νεολαία απαξιώνει συνολικά την πολιτική. Απομένει να δούμε αν θα υπάρξει αξιόπιστη πολιτική πρόταση στον ελληνικό λαό από δυνάμεις εκτός Βουλής, οι οποίες αντιλαμβάνονται τον δρόμο που πρέπει να πάρει η Ελλάδα, αν θέλει να επιβιώσει.

________________________

* Ο Κώστας Λαπαβίτσας είναι Έλληνας οικονομολόγος, καθηγητής της Σχολής 

Ανατολικών και Αφρικανικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Λονδίνου και πολιτικός.

πηγή: erensep.org

Ρίτσαρντ Γουλφ: «Στόχος του Σόιμπλε η πειθάρχηση της ευρωπαϊκής εργατικής τάξης»

Ο Αμερικανός ομότιμος καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης στο Αμχερστ, Μαρξιστής, Ρίτσαρντ Γουλφ σε συνέντευξή του στην Εφημερίδα των Συντακτών απαντά σε ερωτήματα για τη διεθνή οικονομία και για τα προβλήματα της Ελλάδας... 

Ο Ρίτσαρντ Γουλφ είναι ένας υπερδραστήριος διανοούμενος των ΗΠΑ, με ισχυρή παρουσία στα δημόσια πράγματα και στα ΜΜΕ, όπου με θάρρος μιλά για τις ανισότητες, τις καταχρήσεις του καπιταλισμού και την ανάγκη αναδιοργάνωσης της οικονομίας σε συνεταιριστική βάση, με δραστηριοποίηση των εργαζομένων από τα κάτω. Απαντά στις ερωτήσεις μας για τη διεθνή οικονομία, αλλά και για τα προβλήματα της Ελλάδας.

• Σχεδόν δέκα χρόνια μετά το ξέσπασμα της κρίσης, ποια είναι η κατάσταση της παγκόσμιας οικονομίας; Βλέπετε κινδύνους υποτροπής; 

Ρίτσαρντ Γουλφ: Από το παγκόσμιο καπιταλιστικό κραχ του 2008-2009, οι καπιταλιστές έμαθαν πολύ λίγα πράγματα, καθώς μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν τις κυβερνήσεις, οι οποίες χρηματοδότησαν την «ανάκαμψη» των τραπεζικών κερδών, των μεγάλων επιχειρήσεων και των χρηματιστηρίων, και να συγκεντρώσουν ακόμα μεγαλύτερο πλούτο στις μεγάλες εταιρείες και στους πλούσιους πολίτες. Γι’ αυτούς το κραχ αποδείχτηκε ένα προσωρινό πλήγμα σ’ έναν δρόμο γεμάτο κέρδη. Ετσι, συνεχίζουν τις ίδιες κύριες τάσεις που οδήγησαν στο κραχ του 2008-2009 και μ’ αυτόν τον τρόπο δημιουργούν εκείνες τις πιέσεις που σύντομα θα προκαλέσουν ακόμα ένα κραχ. Οι καπιταλιστικοί κύκλοι των επιχειρήσεων διαρκούν κατά μέσο όρο 4-7 χρόνια τους τελευταίους δύο αιώνες, οπότε έχουμε λόγο να προβλέψουμε οικονομικά προβλήματα ή «υποτροπή» σύντομα. Και αυτό συζητείται ευρέως αυτές τις μέρες στη Γουόλ Στριτ.

• Και με τους εργαζομένους τι συμβαίνει; 

Ρίτσαρντ Γουλφ:  Εν τω μεταξύ, οι μάζες των εργατών στις καπιταλιστικές χώρες της Δυτικής Ευρώπης, της Βόρειας Αμερικής και της Ιαπωνίας βλέπουν την οικονομική τους προοπτική να επιδεινώνεται και το οικονομικό μέλλον των παιδιών τους να γίνεται ζοφερό. Οι καλύτερες θέσεις εργασίας μεταφέρονται σε χώρες με χαμηλούς μισθούς ή αντικαθίστανται από υπολογιστές και ρομπότ. Οι επιχειρήσεις και οι πλούσιοι αρνούνται να πληρώνουν φόρους σε αυτά τα «παλιά κέντρα» του καπιταλισμού (ακόμη και όταν πληρώνουν περισσότερους φόρους στην Ασία κ.λπ.). Και έτσι τα κοινωνικά προγράμματα και τα δίκτυα υποστήριξης δέχονται παντού επίθεση. Ετσι, οι εργαζόμενες τάξεις αντιμετωπίζουν φτωχότερες θέσεις εργασίας και λιγότερη υποστήριξη από τις κυβερνήσεις. Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι ο θυμός τους προκάλεσε την ψήφο του Brexit και την άνοδο του Κόρμπιν στο Ηνωμένο Βασίλειο, την ψήφο στον Τραμπ και στον Σάντερς στις ΗΠΑ, στον Μελανσόν στη Γαλλία, αλλά και την κατάρρευση της δημοτικότητας του Αμπε στην Ιαπωνία.

• Η εκλογή του Τραμπ αλλάζει τις προοπτικές της αμερικανικής οικονομίας; 

Ρίτσαρντ Γουλφ:  Η εκλογή και το καθεστώς του Τραμπ αντιπροσωπεύουν μια απότομη μετατόπιση της εθνικιστικής δεξιάς πτέρυγας ως ένα μέσο για να περιοριστούν οι διαιρέσεις και οι συγκρούσεις στις ΗΠΑ. Κατά ειρωνικό τρόπο, ήταν η αμερικανική Αριστερά (CIO, σοσιαλιστικά και κομμουνιστικά κόμματα) η οποία άσκησε πίεση για το Νιου Ντιλ, ως μια απάντηση του Ρούσβελτ στην τελευταία μεγάλη καπιταλιστική κρίση πριν από το 2008-9. Ετσι, δημιουργήθηκε μια τεράστια νέα «μεσαία τάξη» -στην πραγματικότητα απλώς καλύτερα αμειβόμενοι εργαζόμενοι. Από το 1945 έως τη δεκαετία του ‘70, ήταν αυτή η μεσαία τάξη που πίεσε τον αμερικανικό καπιταλισμό από κάτω και έγινε το καμάρι του καπιταλισμού ως δήθεν δημιούργημά του. Στις ΗΠΑ, ο καπιταλισμός πιστώθηκε τη δημιουργία και τη διατήρηση της «μεσαίας τάξης». Το πρόβλημα σήμερα είναι ότι ο αμερικανικός καπιταλισμός έχει καταστρέψει αυτήν την τάξη, οδηγώντας τα στάνταρ ζωής της δραματικά προς τα κάτω. Ο Τραμπ κερδίζει υποσχόμενος να επαναφέρει την προηγούμενη κατάσταση (να κάνει και πάλι την Αμερική μεγάλη), αλλά δεν μπορεί να το κάνει αυτό ενάντια στη βούληση της κυρίαρχης καπιταλιστικής τάξης και των συμμάχων της που τη στηρίζουν. Απ’ αυτό προκύπτουν οι δυσκολίες του και ο κίνδυνος ότι αυτές θα διευκολύνουν μια κανονική φασιστική επιχείρηση. Ταυτόχρονα, η Αριστερά στις ΗΠΑ αφυπνίζεται από την καταπίεσή της και τον πολιτικό της ύπνο. Μεγάλοι αγώνες οικοδομούνται αυτήν την περίοδο.

• Το ΔΝΤ και οι Ευρωπαίοι διαφωνούν για το ζήτημα της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους και ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε αρνείται να συζητήσει μέτρα για την ανακούφισή του. Ποια είναι η γνώμη σας;

Ρίτσαρντ Γουλφ:  Οι Ελληνες επέτρεψαν στον Σόιμπλε και σε όσους εκπροσωπεί να χρησιμοποιήσουν την Ελλάδα ως παράδειγμα για να τρομοκρατήσουν και να αποσπάσουν την προσοχή της ευρωπαϊκής εργατικής τάξης. Η καταστροφή αποτελεί προειδοποίηση για αντίσταση οπουδήποτε αλλού. Το παράδειγμα της Ελλάδας χρησιμοποιείται για να αποδειχτεί ότι τα βάσανα σε μια καπιταλιστική κατάρρευση οφείλονται στα σφάλματα των «διεφθαρμένων κυβερνήσεων» και των «τεμπέληδων εργαζομένων». Αυτή είναι η κλασική καπιταλιστική ιδεολογία που εφαρμόζεται οπουδήποτε οι ιδεολόγοι της μπορούν να την κάνουν να φαίνεται πιστευτή. Αυτή τη φορά η Ελλάδα ήταν ο βολικός στόχος. Το πρωταρχικό ζήτημα για τον Σόιμπλε δεν ήταν ποτέ τα χρήματα για την Ελλάδα (ανακούφιση του χρέους της, αποπληρωμές κ.λπ. -ξέρει πού καταλήγουν τα χρήματα...). Το ζητούμενο ήταν η πειθάρχηση της υπόλοιπης εργατικής τάξης της Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένων των Γερμανών.


• Η ελληνική κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι μπορεί να βγει στις αγορές και να εξασφαλίσει τη χρηματοδότηση της ελληνικής οικονομίας μετά το τέλος του προγράμματος προσαρμογής. Τι νομίζετε; 

Ρίτσαρντ Γουλφ:  Για να γίνει αυτό, η Ελλάδα θα παραμείνει ο όμηρος που υπήρξε μέχρι σήμερα, ο οποίος είναι διαθέσιμος και πάλι στην επόμενη κρίση για οποιαδήποτε ωφελήματα μπορεί να αποσπάσει το ευρωπαϊκό κεφάλαιο από την «τιμωρία» της. Η σωτηρία της Ελλάδας απαιτεί και συνεπάγεται έξοδο από τον καπιταλισμό. Κανένας βαθμός απόρριψης αυτής της πραγματικότητας δεν μπορεί να το ξεπεράσει ή να το αλλάξει αυτό. Οσο οι επιχειρήσεις λειτουργούν ως εσωτερικές αυτοκρατορίες, όπου μια μικρή μειοψηφία κατέχει, λειτουργεί και επομένως ελέγχει τόσο τη διαδικασία παραγωγής όσο και τα κέρδη που παράγει, αυτή η μειονότητα θα ελέγχει επίσης την πολιτική και τον πολιτισμό, διαμορφώνοντάς τα με τέτοιο τρόπο ώστε να διατηρήσουν και να αναπαραγάγουν το καπιταλιστικό σύστημα. Εκτός και μέχρι οι εργαζόμενοι να τα αλλάξουν όλα αυτά και να αντικαταστήσουν την ιεραρχική δομή της καπιταλιστικής επιχείρησης με τη δημοκρατική δομή των εργατικών συνεταιρισμών, θα συνεχίζεται αυτό που συμβαίνει στις εργατικές τάξεις της Δυτικής Ευρώπης, της Βόρειας Αμερικής και της Ιαπωνίας.

• Συχνά αναφέρεστε στους συνεταιρισμούς και στην ανάγκη αναδιάρθρωσης της οικονομίας σε συνεργατική βάση. Πόσο εφικτό είναι αυτό στο πλαίσιο του αρπακτικού καπιταλισμού; 

Ρίτσαρντ Γουλφ:  Ο καπιταλισμός ετοιμάζει το έδαφος για τον θάνατό του (όπως έκαναν και η δουλεία και η φεουδαρχία για τον δικό τους). Οι εσωτερικές διαιρέσεις, οι αγωνίες, η πικρία που σπέρνει τώρα, θα έχουν τα ιστορικά τους αποτελέσματα. Αν καταστεί πιο επιθετικός, αυτό ίσως να του προσφέρει λίγο περισσότερο χρόνο, αλλά με κόστος τη δημιουργία βαθύτερων αντιφάσεων. Σε όλο τον κόσμο, το ενδιαφέρον και η μεταστροφή στους συνεταιρισμούς των εργαζομένων καταλαμβάνουν τη φαντασία όλο και περισσότερων ανθρώπων. Αυτοί αντιπροσωπεύουν έναν νέο δρόμο προς τα εμπρός, πέρα από τον καπιταλισμό. Βασίζονται στην αυτοκριτική των σοσιαλιστών ότι η δημόσια ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής και ο κυβερνητικός σχεδιασμός μπορεί να είναι απαραίτητα για την υπέρβαση του καπιταλισμού, αλλά είναι σίγουρα ανεπαρκή. Πρέπει να υπάρξει εκδημοκρατισμός στη βάση της κοινωνίας, μέσα στις ίδιες τις επιχειρήσεις, για να μπορέσουν οι εργατικές τάξεις και οι σύμμαχοί τους να ελέγξουν τις δημόσιες και σχεδιασμένες επιχειρήσεις. Αυτή η γενιά, πρώτον, έχει μάθει αυτό το βασικό μάθημα των πειραμάτων του 20ού αιώνα με τον σοσιαλισμό και, δεύτερον, βίωσε τις αποτυχίες του καπιταλισμού. Κατά την άποψή μου, από τις ΗΠΑ, η μετάβαση πέρα από τον καπιταλισμό είναι πλέον πιο κοντά και πιο εφικτή από ποτέ.

Ποιός είναι ο Ρίτσαρντ Γουλφ
Γεννημένος το 1942, ο Αμερικανός μαρξιστής οικονομολόγος Richard Wolff είναι ομότιμος καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης στο Αμχερστ.

Είναι από τους επιστήμονες που πρώτοι προειδοποίησαν για την κατάρρευση της αγοράς των στεγαστικών δανείων στις ΗΠΑ. Τις απόψεις του, αλλά και σημαντικό υλικό για την κρίση, μπορεί ο αναγνώστης να τα βρει στους δύο ιστότοπους που διατηρεί: rdwolff.com και democracyatwork.info 

Σχέδιο εμπρησμών σε όλη τη χώρα «βλέπει» το Υπ. Προστασίας του Πολίτη

«Σχέδιο εμπρησμών σε όλη την χώρα, εν όψει του τριημέρου», βλέπουν παράγοντες του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη και του κρατικού μηχανισμού δασοπυρόσβεσης, πίσω από το μπαράζ των πυρκαγιών που εκδηλώνονται τις τελευταίες ώρες, σύμφωνα με το CCN.gr.

 

Σύμφωνα με τα συγκεκριμένα στελέχη, σε αυτό το συμπέρασμα οδηγούνται από το γεγονός ότι οι πυρκαγιές εκδηλώνονται σε περιοχές στις οποίες ο χάρτης πρόληψης κινδύνου, που εκδίδει η Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας, προβλέπει πολύ υψηλό κίνδυνο - Δείκτη 4.

Οι πυρκαγιές αυτές εκδηλώνονται λίγες ώρες πριν αρχίσουν τα καιρικά φαινόμενα, σύμφωνα με τις προβλέψεις και σε διαφορετικές περιοχές, που έχουν ως αποτέλεσμα την διάσπαση δυνάμεων και την ταυτόχρονη ύπαρξη πολλών μετώπων, σημειώνει το Αθηναϊκό πρακτορείο.

Αυτή η εκδοχή ενισχύεται από την κατάσταση στην Ζάκυνθο τα τελευταία δύο 24ωρα, ενώ την ίδια στιγμή ξεσπούν τέσσερις πυρκαγιές στην Αττική με μία ιδιαίτερα μεγάλη στον Κάλαμο, καθώς και σε άλλες περιοχές της χώρας.

Ιδιαίτερο βάρος πέφτει για τις επόμενες μέρες στην Εύβοια, καθώς και σε άλλες περιοχές που προβλέπονται ισχυροί άνεμοι.

Σε εξέλιξη η φωτιά στον Κάλαμο

Σε πλήρη εξέλιξη είναι η μεγάλη πυρκαγιά που ξέσπασε λίγο πριν τις πέντε το απόγευμα στον Κάλαμο, ενώ οι φλόγες έχουν προξενήσει σοβαρές ζημιές σε σπίτια που είναι διάσπαρτα στην περιοχή, η οποία αποτελείται κυρίως από πυκνό αναδασωμένο δάσος.

Ο ακριβής αριθμός των σπιτιών που έχουν υποστεί ζημιές δεν έχει γίνει γνωστός, αλλά οι πληροφορίες του ΑΠΕ-ΜΠΕ κάνουν λόγο για 15-20, εκ των οποίων περίπου 5 έχουν πιο σοβαρές καταστροφές.

Σύμφωνα με τον δήμαρχο της περιοχής, που μίλησε στον ΣΚΑΙ η φωτιά έχει μπει στο χωριό, με την κατάσταση να είναι πολύ δύσκολη καθώς η περιοχή είναι δύσβατη και τα εναέρια μέσα που επιχειρούν δεν επαρκούν για την κατάσβεση. Ο Θωμάς Ρούσης, δήμαρχος Ωροπού έκανε επίσης γνωστό ότι η μεγάλη φωτιά κινείται προς το χωριό Καπανδρίτι.

Οι ισχυρές δυνάμεις πυρόσβεσης που επιχειρούν στην περιοχή, έχουν καταφέρει, σύμφωνα με αξιωματικούς του Π.Σ., να περιορίσουν ένα μέτωπο της πυρκαγιάς, ωστόσο το έργο τους είναι εξαιρετικά δύσκολο, λόγω της «μικτής» κάλυψης, (δάσος και σπίτια), του πυκνού καπνού και των ισχυρών ανέμων που πνέουν στην περιοχή.

 Νέα Δημοκρατία: Αποφασιστική δράση, όχι θεωρίες συνωμοσίας

Αποφασιστική &συντονισμένη δράση,όχι θεωρίες συνωμοσίας.Να σωθούν οι άνθρωποι &οι περιουσίες τους.Αυτή είναι η ευθύνη του υπουργού. #Κάλαμος

— Kyriakos Mitsotakis (@kmitsotakis) August 13, 2017

«Να σωθούν οι άνθρωποι και οι περιουσίες τους» ζητά ο πρόεδρος της ΝΔ

Αποφασιστική και συντονισμένη δράση ζήτησε από τον αρμόδιο υπουργό Προστασίας του Πολίτη Νίκο Τόσκα ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκος Μητσοτάκης, αναφορικά με την πυρκαγιά που μαίνεται στον Κάλαμο.

«Αποφασιστική & συντονισμένη δράση, όχι θεωρίες συνωμοσίας. Να σωθούν οι άνθρωποι &οι περιουσίες τους. Αυτή είναι η ευθύνη του υπουργού. #Κάλαμος», έγραψε στο λογαριασμό του στο Twitter ο πρόεδρος της ΝΔ.

Μελέτη-σοκ: Γερνάει και συρρικνώνεται η Ελλάδα

Ιδιαίτερα ανησυχητικά είναι τα ευρήματα νέας μελέτης για τον πληθυσμό της Ελλάδας, καθώς προβλέπει ότι θα συνεχιστεί η φθίνουσα πορεία έως τα μέσα του αιώνα, εξαιτίας των αρνητικών δημογραφικών εξελίξεων, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύει η iefimerida.gr.

Μάλιστα, σύμφωνα με αυτή τη μελέτη του Ινστιτούτου του Βερολίνου για τον Πληθυσμό και την Ανάπτυξη, προβλέπεται ότι από περίπου 10,8 εκατ. το 2016, ο πληθυσμός της Ελλάδας θα μειωθεί στα 9,9 εκατ. έως το 2030 και στα 8,9 εκατ. έως το 2050! Κάτι που σημαίνει ότι θα υποστεί μία πρόσθετη μείωση κατά περίπου 18%.

Η μελέτη, σύμφωνα με το ΑΠΕ, επισημαίνει ότι μεταξύ 2011-2016 η Ελλάδα έχασε σχεδόν το 3% του πληθυσμού της, μεταξύ άλλων λόγω της γέννησης λιγότερων παιδιών εξαιτίας της οικονομικής κρίσης. Η χώρα μας έχει σχεδόν τη χαμηλότερη επίδοση στην ΕΕ, με δείκτη ολικής γονιμότητας 1,33 (ο προβλεπόμενος μέσος αριθμών παιδιών ανά γυναίκα).

Από τους πιο γερασμένους πληθυσμούς

Εξαιτίας του μικρού αριθμού των παιδιών που γεννιούνται στην Ελλάδα- περίπου 90.000 ετησίως- η χώρα μας έχει πλέον έναν από τους πιο γερασμένους πληθυσμούς στην Ευρώπη, καθώς πάνω από το ένα πέμπτο των κατοίκων της (το 21%) είναι άνω των 65 ετών. Μόνον η Ιταλία στην Ευρώπη έχει υψηλότερο ποσοστό ηλικιωμένων.

Οι Γερμανοί ερευνητές προβλέπουν ότι, με βάση τις έως τώρα δημογραφικές τάσεις, η Ελλάδα είναι πιθανό πως θα έχει τη χειρότερη σε όλη την Ευρώπη αναλογία εργαζομένων προς συνταξιούχους έως το 2050.

Το προσδόκιμο ζωής

Σε ό,τι αφορά το προσδόκιμο ζωής, στη χώρα μας είναι τα 81,1 έτη.
Περισσότερο από όλους στην Ευρώπη ζουν οι άνθρωποι στη βόρεια Ιταλία, στη βόρεια Ισπανία, στις παράκτιες περιοχές της Γαλλίας, καθώς και σε τμήματα της Ελβετίας και της Νορβηγίας. Τις πιο σύντομες ζωές έχουν οι άνθρωποι στην ανατολική Ευρώπη, με χειρότερες τη Λιθουανία και τη Βουλγαρία.

Το χάσμα Βορρά-Νότου

Σε ό,τι αφορά τη γενικότερη εικόνα της Ευρώπης, διαπιστώνεται διαφορά μεταξύ βορρά και νότου.
Στο βορρά, στη δύση και στο κέντρο της ηπείρου υπάρχουν σχετικά υψηλοί δείκτες γονιμότητας και μετανάστευσης που διασφαλίζουν την ανάπτυξη των πληθυσμού στο προβλεπτό μέλλον. Αντίθετα, η νότια και η ανατολική Ευρώπη καταγράφουν επιταχυνόμενη γήρανση και απώλειες πληθυσμού.


Κατά μέσο όρο, η Ευρώπη έχει πιο γερασμένο πληθυσμό από τις άλλες ηπείρους. Σήμερα στην Ευρώπη υπάρχουν περίπου 32 συνταξιούχοι για κάθε 100 εργαζόμενους 20 έως 64 ετών, δηλαδή περίπου τρεις εργαζόμενοι αντιστοιχούν σε ένα συνταξιούχο. Αυτή η αναλογία προβλέπεται να πέσει όμως σε δύο εργαζόμενους ανά συνταξιούχο έως τα μέσα του 21ού αιώνα.

Η μελέτη εκτιμά ότι έως το 2050 η υψηλότερη μέση ηλικία του πληθυσμού, μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών, θα υπάρχει στην Ελλάδα και στην Πορτογαλία, δύο χώρες που επίσης θα γνωρίσουν και συρρίκνωση του πληθυσμού τους, εκτός από τη γήρανση. Όπως επισημαίνεται, η μόνιμη εγκατάσταση και η επιτυχής ενσωμάτωση περισσότερων μεταναστών μπορεί να αποτελέσει αντίβαρο σε αυτές τις δύο αρνητικές τάσεις. Οι ερευνητές προτείνουν ακόμη μέτρα στήριξης των γεννήσεων και των εργαζομένων μητέρων, καθώς επίσης κρατικές πολιτικές γενικότερα που να διευκολύνουν τους γονείς να συνδυάζουν τη δουλειά με την οικογένεια.

Αν οι Ευρωπαίες συνεχίσουν να γεννούν κατά μέσο όρο περίπου 1,5 παιδιά σε βάθος χρόνου, τότε ο πληθυσμός της Ευρώπης θα μειωνόταν στο μισό μέσα στα επόμενα 65 χρόνια, εφόσον όμως υπήρχε μηδενική μετανάστευση και αμετάβλητο προσδόκιμο ζωής. Επειδή όμως καμία από αυτές τις δύο τελευταίες υποθέσεις δεν είναι ρεαλιστική, οι Γερμανοί δημογράφοι θεωρούν ότι, για να σταθεροποιηθεί ο ευρωπαϊκός πληθυσμός, αρκεί ένας μέσος δείκτης γονιμότητας 1,6 έως 1,8 παιδιών ανά γυναίκα, κάτι που δεν απέχει πολύ από τον τωρινό δείκτη (1,58).

Πού γεννιούνται τα περισσότερα παιδιά

Τον υψηλότερο δείκτη γονιμότητας έχει η Γαλλία, με σχεδόν 2 παιδιά ανά γυναίκα (1,96). Η Ιρλανδία, η Βρετανία, η Σουηδία και η Δανία έχουν επίσης σχετικά υψηλό δείκτη γονιμότητας. Αντίθετα, η εικόνα είναι τελείως διαφορετική στο Νότο, καθώς Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία και Κύπρος έχουν το χαμηλότερο δείκτη γονιμότητας, γύρω στα 1,3 παιδιά ανά γυναίκα.

Λιγότεροι και πιο γέροι

Η μελέτη επισημαίνει ότι ειδικά ο ευρωπαϊκός Νότος συνδυάζει την πληθυσμιακή συρρίκνωση και την πληθυσμιακή γήρανση. Σε χώρες όπως η Ελλάδα και η Ιταλία, ολοένα περισσότεροι εγκαταλείπουν την αγορά εργασίας για να βγουν στη σύνταξη, από ό,τι νέοι άνθρωποι εισέρχονται στην αγορά εργασίας ως εργαζόμενοι.

Ειδικότερα, στις χώρες που έχουν χαμηλό δείκτη γονιμότητας- όπως η Ελλάδα- το άνοιγμα της «ψαλίδας» μεταξύ συνταξιούχων και εργαζομένων γίνεται ταχύτερα από ότι στον βορρά. Γι' αυτό, κατά την μελέτη, οι νότιες χώρες στο μέλλον θα έχουν μεγαλύτερες δυσκολίες να χρηματοδοτήσουν τα συνταξιοδοτικά συστήματα και να διατηρήσουν το τωρινό επίπεδο των κοινωνικών παροχών τους. Η μελέτη εκτιμά ότι -με εξαίρεση το Λουξεμβούργο- σε όλες τις άλλες χώρες οι συντάξεις θα υποστούν μείωση στο μέλλον σε σχέση με τους μισθούς. Αυτό θα έχει συνέπεια να αυξηθεί ο κίνδυνος φτώχειας για τους ηλικιωμένους.

Οι μετανάστες

Η μελέτη αναφέρει ότι μέχρι στιγμής σε χώρες όπως η Ελλάδα και η Ιταλία οι μετανάστες δεν έχουν αυξήσει σημαντικά τον πληθυσμό, έχοντας συμβάλει το πολύ κατά 0,1% στους εθνικούς δείκτες γονιμότητας. Όμως, αν ο αριθμός τους αυξηθεί στο μέλλον και με δεδομένο ότι γεννάνε συνήθως περισσότερα παιδιά, η συμβολή τους αναμένεται να αυξηθεί τα επόμενα χρόνια τόσο στην αύξηση του πληθυσμού όσο και στη συγκράτηση της γήρανσης.

Με βάση τις αναλύσεις της Eurostat, εκτιμάται ότι τουλάχιστον τα δύο τρίτα των χωρών της Ευρώπης θα χρειασθούν τη συνεισφορά των μεταναστών από μη ευρωπαϊκές χώρες για να υπάρξει δημογραφική σταθερότητα στην Ευρώπη έως το 2050.

ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΟ-ΠΑΣΟΚ ετοιμάζονται να ”ξανασώσουν” την χώρα. Βοήθεια μας!

Στο προσκήνιο ήλθε ακόμα με πηχυαίους τίτλους αυτές τις μέρες και ο Κ. Λαλιώτης με την ”αποκάλυψη”, άκουσον-άκουσον, μιας επιστολής του Αβέρωφ, η οποία περίπου έλεγε ότι η τότε δεξιά του 1980 παραδίδει ”καμμένη γη” στο ΠΑΣΟΚ...

Αναβιώνουν παλιές δόξες...

Αρκετές εφημερίδες μετατρέπονται ξανά τον τελευταίο καιρό σε Πασοκοφυλλάδες παλαιού τύπου και της χειρότερης μορφής, ενώ κάποιες άλλες ανακαλύπτουν ένα νέο-Συριζό-πασόκικο βλαχό-μπαρόκ προσανατολισμό.

Λύσσαξαν κάποιοι να προβάλλουν εν είδει βομβαρδισμού το τελευταίο διάστημα την Φώφη Γεννηματά, αποσιωπώντας το ρόλο της στην κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου και θαυμάζοντας το μηδενικό πολιτικό της έργο και κυρίως το κωμικό παλαιοπασόκικο στυλ που πάει να μιμηθεί και να το επενδύσει με ”σύγχρονο” ψευτομεταρρυθμιστικό περιεχόμενο.

Στο προσκήνιο ήλθε ακόμα με πηχυαίους τίτλους αυτές τις μέρες και ο Κ. Λαλιώτης με την ”αποκάλυψη”, άκουσον-άκουσον, μιας επιστολής του Αβέρωφ, η οποία περίπου έλεγε ότι η τότε δεξιά του 1980 παραδίδει ”καμμένη γη” στο ΠΑΣΟΚ και επομένως δεν τρέχει τίποτα και είναι δικαιολογημένα όσα ακολούθησαν από τον μεγάλο Ανδρέα, μετέπειτα τον μεγάλο Σημίτη και πρόσφατα από τον τρισμέγιστο Γιώργο Παπανδρέου.

Το επιμύθιο Λαλιώτη, λοιπόν, είναι απλό: Το ΠΑΣΟΚ ξανά πρέπει να τραβήξει προς νέες δόξες ενάντια στη γνωστή δεξιά και μάλλον μαζί με τον νέο ΣΥΡΙΖΑ.

Ξεχάστηκε, φυσικά, μια λεπτομέρεια: Μας λένε ενάντια στην παλιά δεξιά, για να συγκροτήσουν τη νέα ”μεταμφιεσμένη” δεξιά, πολύ πιο αποτελεσματική και πολύ περισσότερο ικανή να περνάει τα πιο σκληρά μέτρα, χωρίς κοινωνικές αντιδράσεις και με ”αριστερή” ρητορική.

Δυστυχώς, αυτές τις ξαναζεσταμένες σούπες εμφανίζουν ξεδιάντροπα στους πολίτες, αφού οι τελευταίοι τους ανέχονται ακόμα και δεν τους έχουν πάρει στο κυνήγι και δεν τους έχουν στείλει εκεί που πρέπει να σταλούν για να πληρώσουν για τα εγκλήματα τους.

Δυστυχώς, πάλι με το άφθονο χρήμα και τη νέα διαπλοκή θέλουν να ξανακαθορίσουν το σκηνικό για να συνεχίσουν να καταστρέφουν και να ληστεύουν τον τόπο.
πηγή: iskra.gr

Μάικ Πομπέο: «Δεν αποκλείεται ακόμη μία πυραυλική δοκιμή από τη Βόρεια Κορέα»

Ο διευθυντής της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών των ΗΠΑ, Μάικ Πομπέο, δήλωσε σήμερα ότι δεν θα ήταν έκπληξη για αυτόν αν η Βόρεια Κορέα έκανε άλλη μία δοκιμή βαλλιστικού πυραύλου, με δεδομένο ότι πραγματοποίησε δύο δοκιμές τον Ιούλιο.

Ο διευθυντής της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών των ΗΠΑ (CIA), Μάικ Πομπέο, δήλωσε σήμερα ότι δεν θα ήταν έκπληξη για αυτόν αν η Βόρεια Κορέα έκανε άλλη μία δοκιμή βαλλιστικού πυραύλου, με δεδομένο ότι πραγματοποίησε δύο δοκιμές τον Ιούλιο.

«Είμαι σχεδόν σίγουρος πως ο ηγέτης της Βόρειας Κορέας Κιμ Γιονγκ Ουν θα συνεχίσει να προσπαθεί να αναπτύξει το πυραυλικό πρόγραμμά του, άρα δεν θα ήταν έκπληξη για εμένα αν γινόταν άλλη μία δοκιμή πυραύλου. Έκανε δύο τον Ιούλιο, άρα δεν θα ήταν έκπληξη για εμένα αν γινόταν άλλη μία δοκιμή πυραύλου», δήλωσε σήμερα ο Πομπέο στο Fox News.

skai.gr

ΟΙ S-400, Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΜΕΤΑΞΙΟΥ ΚΑΙ Η... ΣΑΝΓΚΑΗ

Η Τουρκία προβαίνει τελευταία σε κινήσεις με σκοπό να εκβιάσει τις ΗΠΑ να αλλάξουν την πολιτική τους στο Κουρδικό και να ξαναγυρίσουμε στις παλιές «καλές μέρες», που η Άγκυρα έσφαζε ανενόχλητη τους Κούρδους και η Δύση «έκλεινε τα μάτια και τα αυτιά της», δεν έβλεπε και δεν άκουγε τίποτα από το έγκλημα, λόγω της στρατηγικής αξίας της Τουρκίας!

 

του Σάββα Καλεντερίδη (*)

Με ποιες κινήσεις εκβιάζει η Τουρκία τις ΗΠΑ ώστε να  αλλάξουν πολιτική στο Κουρδικό.

Οσο περνάει ο καιρός και οι ΗΠΑ όχι μόνο συνεχίζουν αλλά διευρύνουν τη συνεργασία τους με τους Κούρδους της Συρίας, ο αντιαμερικανισμός στην Τουρκία ενισχύεται και έχει φθάσει σε δυσθεώρητα ύψη. Μάλιστα, όπως ομολογεί ο Ερντογάν σε δημόσιες αναφορές του, η Τουρκία είναι αναγκασμένη να δώσει -και αυτό κάνει ο ίδιος- έναν νέο «απελευθερωτικό αγώνα», δηλώνοντας αποφασισμένος να χαλάσει το παιχνίδι που στήνεται από τις ΗΠΑ σε Ιράκ και Συρία, το οποίο θα θέσει σε κίνδυνο την ενότητα της Τουρκίας.

Μάλιστα πριν από λίγες μέρες προανήγγειλε την ανάληψη στρατιωτικής δράσης και τη διεύρυνση της περιοχής που κατέχει ο τουρκικός στρατός στη βόρεια Συρία, στην περιοχή Τζαραμπλούς και Αλ Μπαμπ, και προς δυσμάς και προς ανατολάς. Προς δυσμάς, σύμφωνα με δημοσιεύματα του τουρκικού Tύπου, ο τουρκικός στρατός θα κινηθεί προς κατάληψη ή πλήρη απομόνωση του καντονιού του Αφρίν και συνένωση της περιοχής Τζαραμπλούς - Αλ Μπαμπ με την περιφέρεια Ιντλίμπ. Προς ανατολάς θα στραφεί εναντίον της Ιεράπολης/Μένπετζ, απωθώντας τους Κούρδους ανατολικά του ρου του Ευφράτη. Να σημειωθεί ότι στην περιοχή της Ιεράπολης οι ΗΠΑ διαθέτουν στρατιωτική βάση, όπως και οι Ρώσοι στο καντόνι του Αφρίν.

Η τρίτη περιοχή όπου σκοπεύουν να εισβάλουν και να επιχειρήσουν οι Τούρκοι είναι η περιοχή Γκίρε Σπι/Τελ Αμπιάντ για να αποκόψουν την ενότητα των καντονιών Κομπάνι και Τζεζίρε.
Τέλος, η Τουρκία σχεδιάζει εισβολή στο Ιράκ και κατάληψη της περιοχής Σενκάλ, όπου κατοικούν οι Κούρδοι Γεζιντί και την οποία ελέγχουν ένα μέρος της οι δυνάμεις του Δημοκρατικού Κόμματος του Κουρδιστάν, του Μεσούτ Μπαρζανί και ένα μέρος οι δυνάμεις του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν, ΡΚΚ.

Επίσης, η Τουρκία εξετάζει τρόπους άσκησης πίεσης στον Μπαρζανί, ώστε να αποτρέψει τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος της 25ης Σεπτεμβρίου, με το οποίο οι κάτοικοι της περιοχής της Αυτόνομης Διοίκησης του Κουρδιστάν αλλά και του Κιρκούκ και του Σενκάλ θα δηλώσουν τη βούλησή τους αν θέλουν ή όχι την ανεξαρτησία του Κουρδιστάν.

Ομως, για να γίνουν όλα αυτά, για να μπορέσει η Τουρκία να εισβάλει με στρατό σε Συρία και Ιράκ, πρέπει να εξασφαλίσει πολιτική στήριξη από τη Μόσχα και την Τεχεράνη, και την άδεια της Βαγδάτης και της Δαμασκού. Φυσικά υπάρχει και ένα άλλο ζήτημα: Ποια θα είναι η αντίδραση των ΗΠΑ σε περίπτωση μιας τέτοιας εισβολής, που, όπως προείπαμε, διαθέτει βάσεις στην Ιεράπολη, όπως και στις περιοχές Γκίρε Σπι και Σενκάλ.

Η Τουρκία, για να εξασφαλίσει τη στήριξη της Ρωσίας, προέβη σε μια σειρά από κινήσεις, για τις οποίες κάναμε σχετικές αναφορές σε προηγούμενα άρθρα μας. Τέτοιες είναι η συνεργασία με τη Ρωσία στην απελευθέρωση του Χαλεπίου, η παραγγελία των S-400, η κατασκευή του αγωγού φυσικού αερίου Turkish Stream, η κατασκευή των πυρηνικών εργοστασίων στη Μερσίνα…

Οσον αφορά την Τεχεράνη, η Τουρκία «πούλησε» τους Τουρκομάνους του Ιράκ, τις περιοχές των οποίων ελέγχουν πλέον οι σιίτες εθνοφύλακες, δημιουργώντας τον στρατηγικής σημασία διάδρομο Δαμασκού - Βαγδάτης - Τεχεράνης.

Ομως, η Τουρκία δεν σταμάτησε εκεί: Προσφάτως επισκέφθηκε το Πεκίνο ο υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου, ο οποίος κατήγγειλε την πολιτική των ΗΠΑ στην περιοχή, δίνοντας ταυτόχρονα υποσχέσεις για υποστήριξη των σχεδίων του Πεκίνου για άνοιγμα όλων των απολήξεων του Δρόμου του Μεταξιού, με στόχο την προέκτασή του μέχρι την Ευρώπη.

Μάλιστα, στην επίσκεψη εξετάστηκε και η θέση της Τουρκίας στον Οργανισμό Συνεργασίας της Σανγκάης, που είναι κάτι μεταξύ Ε.Ε. και ΝΑΤΟ της Ευρασίας, τα «μάτια» του οποίου οργανισμού θα φθάσουν στη Μεσόγειο, στο Αιγαίο και στα Βαλκάνια με το σύστημα των S-400.

Το έχουμε ξαναγράψει: Η Τουρκία προβαίνει σε αυτές τις κινήσεις με σκοπό να εκβιάσει τις ΗΠΑ να αλλάξουν την πολιτική τους στο Κουρδικό και να ξαναγυρίσουμε στις παλιές «καλές μέρες», που η Αγκυρα έσφαζε ανενόχλητη τους Κούρδους και η Δύση «έκλεινε τα μάτια και τα αυτιά της», δεν έβλεπε και δεν άκουγε τίποτα από το έγκλημα, λόγω της στρατηγικής αξίας της Τουρκίας!

Φυσικά, επειδή τα βήματα που γίνονται δεν είναι ψεύτικα, υπάρχει το κρίσιμο ζήτημα αυτά να φθάσουν σε ένα σημείο απ’ όπου δεν υπάρχει γυρισμός. Και μένει να δούμε πώς θα αντιδράσουν τα στρατεύματα των ΗΠΑ, όταν έλθουν αντιμέτωπα με τα τουρκικά στρατεύματα. Περιμένουμε…
Σάββας Καλεντερίδης.

__________________________________

* Ο Σάββας Καλεντερίδης είναι Έλληνας πρώην στρατιωτικός και μετέπειτα συγγραφέας και τακτικός αρθρογράφος στην εφημερίδα Δημοκρατία και Κυριακάτικη Δημοκρατίακαι, γνωστός για τη συμμετοχή του στην υπόθεση Οτζαλάν.

πηγή: dimokratianews.gr

Συναγερμός διαρκείας για τις πυρκαγιές στη Ζάκυνθο

Συνολικά, το τελευταίο τριήμερο εκδηλώθηκαν 11 πυρκαγιές, ενώ σύμφωνα με τα στοιχεία της Πυροσβεστικής από την έναρξη της αντιπυρικής περιόδου, την 1-5-2017 μέχρι σήμερα, έχουν εκδηλωθεί στο νησί 66 αγροτοδασικές πυρκαγιές... 

Συναγερμός έχει σημάνει στον κρατικό μηχανισμό για τις πυρκαγιές στην Ζάκυνθο, όπου θεωρείται βέβαιο ότι πρόκειται για μια συστηματική καταστροφή του φυσικού πλούτο του νησιού και όχι απο τυχαία αιτία, με βάση τα δεδομένα που υπάρχουν. Κλιμάκιο της Διεύθυνσης Αντιμετώπισης Εγκλημάτων Εμπρησμού μεταβαίνει σήμερα στην Ζάκυνθο, προκειμένου να ερευνήσει το μπαράζ πυρκαγιών και να συλλέξει στοιχεία για τα αίτια που τις προκάλεσαν και ίσως και για τους εμπρηστές που ενδεχομένως βρίσκονται από πίσω.

Μόνον την περασμένη νύχτα και σήμερα το πρωί, εκδηλώθηκαν επτά πυρκαγιές στις Βολίμες, την ώρα που μαίνονταν οι δύο μεγάλες πυρκαγιές στο Καταστάρι και στο Κοιλιωμένο, ενώ μία ακόμα πυρκαγιά ξέσπασε γύρω στις 10.15 σήμερα το πρωί στην περιοχή της Δάφνης, στα νοτιοανατολικά του νησιού.

Συνολικά, το τελευταίο τριήμερο εκδηλώθηκαν 11 πυρκαγιές, ενώ σύμφωνα με τα στοιχεία της Πυροσβεστικής από την έναρξη της αντιπυρικής περιόδου, την 1-5-2017 μέχρι σήμερα, έχουν εκδηλωθεί στο νησί 66 αγροτοδασικές πυρκαγιές.

 

«Δεν είναι φυσιολογική η κατάσταση», λέει ο Γ.Γ. Πολιτικής Προστασίας

«Πρόκειται για μια μη φυσιολογική κατάσταση και εξέλιξη», δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Γενικός Γραμματέας Πολιτικής Προστασίας, Γιάννης Καπάκης και συνέχισε: «Την ώρα που οι πυροσβέστες δίνουν μάχη με δύο μεγάλες πυρκαγιές και προσπαθούν να σώσουν κατοικημένες περιοχές, ξεφυτρώνουν σε άλλα σημεία πολλές πυρκαγιές σχεδόν ταυτόχρονα και μάλιστα σε σημεία και ώρες που δεν δικαιολογούνται από τυχαία αιτία. Όλο αυτό εξαντλεί απίστευτα ολόκληρο τον κρατικό μηχανισμό, προσωπικό και μέσα, χωρις να υπολογίσει κανείς και το τεράστιο κόστος και τα έξοδα για τις μετακινήσεις από άλλες περιοχές, τις καταπονήσεις του εξοπλισμού και κυρίως των ανθρώπων».

Ο κ. Καπάκης, κάνει έκκληση προς όλους τους ευαισθητοποιημένους κατοίκους του νησιού να συνεργαστούν με τις αρχές για την πρόληψη και τον άμεσο εντοπισμό νέων πυρκαγιών. Όπως είπε, χθες συνεδρίασε εκτάκτως και το Τοπικό Συντονιστικό Όργανο στην Ζάκυνθο, υπό τον δήμαρχο του νησιού, ο οποίος δεσμεύτηκε να κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να βοηθήσει να λάβει τέλος αυτή η κατάσταση.

Ο Αρχηγός του Πυροσβεστικού Σώματος, αντιστράτηγος Βασίλης Καπέλιος, τόνισε στο ΑΠΕ- ΜΠΕ ότι δεν μπορεί να είναι τυχαίο το γεγονός ότι με διαφορά λιγότερη από μιάμισι ώρα εκδηλώθηκαν τη νύχτα που πέρασε πεντε πυρκαγιές, ενώ οι δυνάμεις πυρόσβεσης αγωνίζονταν με τις φλόγες στις δύο μεγάλες πυρκαγιές, στο Καταστάρι και στο Κοιλιωμένο, και προσπαθούσαν να σώσουν τα σπίτια του Αγαλά, που κινδύνευσαν σοβαρά.

Ο κ. Καπέλιος τόνισε οτι η Πυροσβεστική είναι σε πλήρη επιφυλακή, ενώ έχουν ενισχυθεί οι περιπολίες από την Αστυνομία και ταυτόχρονα συνεχίζεται επί 24ώρου βάσεως η επιτήρηση από το μη στελεχωμένο αεροσκάφος του Σώματος, που εστάλη από χτες το απόγευμα στην Ζάκυνθο.

Σε ότι αφορά την κατάσταστση στην Ζάκυνθο, όπως ανέφερε η εκπρόσωπος του Πυροσβεστικού Σώματος, Σταυρούλα Μαλλίρη, σύμφωνα με τα στοιχεία, από τις 11 Αυγούστου, που οι καιρικές συνθήκες ήταν εξαιρετικά επικίνδυνες, (δείκτης κινδύνου εκδήλωσης πυρκαγιάς 4), λόγω υψηλών θερμοκρασιών και ισχυρών ανέμων, μέχρι αυτήν την ώρα, εκδηλώθηκαν στην Ζάκυνθο 11 πυρκαγιές, από τις οποίες οι εννέα ειναι σε εξέλιξη.

Μόνο χτες το βράδυ και λίγο μετά τα μεσάνυχτα, εκδηλώθηκαν πέντε πυρκαγιές στην περιοχή των Βολίμων, με μικρή διαφορά η μία απο την άλλη. Στην ίδια περιοχή εκδηλώθηκαν άλλες δύο πυρκαγιές σήμερα το πρωί, η μία στις 08.00 και άλλη την 08.30, οι οποίες αντιμετωπίζονται από τις δυνάμεις πυρόσβεσης, ενώ λίγο αργότερα εκδηλώθηκε και η πυρκαγιά στην Δάφνη.

 πηγή: neaselida.news

Κάποιος να αποσπάσει την προσοχή του Τραμπ με κάτι που να γυαλίζει

Είναι πιθανόν το «πυρ και οργή», στο μυαλό του Τραμπ, να ήταν κάποιου είδους στρατηγική. Ίσως ήθελε να δώσει την εντύπωση ότι είναι ένας επικίνδυνος τρελός. Εάν ισχύει αυτό, τότε κατάφερε να ταράξει τους Αμερικάνους και τους συμμάχους μας αλλά απ’ ό,τι φαίνεται όχι τους Βορειοκορεάτες...

 

του Γιουτζίν Ρόμπινσον (*)

Είναι αυτό που φοβόμασταν. Κάποια διεθνής κρίση ήταν βέβαιο ότι θα ξεσπούσε και ο πρόεδρος Τραμπ απλά θα την έκανε χειρότερη. Τώρα απλά μπορούμε να ελπίζουμε ότι οι ώριμοι ενήλικες που τον περιβάλλουν θα είναι σε θέση να αποκλιμακώσουν τα πράγματα.

Ο Τραμπ μάλλον το θεώρησε «Ω! τόσο έξυπνο» να απαντήσει στις πυρηνικές προκλήσεις του Βορειοκορεάτη ηγέτη Κιμ Γιονγκ-Ουν χρησιμοποιώντας τρόπον τινά την καταστροφολογική γλώσσα του ίδιου του δικτάτορα, απειλώντας με «πυρ και οργή που δεν έχει ξαναδεί ποτέ ο κόσμος».

Ακούστηκε σαν πείραγμα σε παιδική χαρά, αντικατοπτρίζοντας τη συναισθηματική ανωριμότητα του προέδρου. Την Πέμπτη, ο Τραμπ δήλωσε ότι ίσως αυτές οι κουβέντες να μην ήταν «αρκετά σκληρές». Σύντομα, αυτοί οι δύο οπλισμένοι με πυρηνικά ηγέτες ίσως ανταλλάσσουν προσβολές για το μέγεθος των χεριών τους.

Η ατάκα «πυρ και οργή» ήταν «αυτοσχεδιασμός», που σημαίνει ότι ο Τραμπ δεν προειδοποίησε κανέναν για αυτή εκ των προτέρων, ούτε τον υπουργό Εξωτερικών Ρεξ Τίλερσον, ούτε τον υπουργό Άμυνας Τζιμ Μάτις, ούτε τον προσωπάρχη του Λευκού Οίκου Τζον Κέλι, ούτε τον σύμβουλο εθνικής ασφάλειας Χ.Ρ. ΜακΜάστερ, ούτε την πρέσβειρα στα Ηνωμένα Έθνη Νικι Χάλεϊ. Ευχηθείτε αυτοί οι πέντε αξιωματούχοι να είναι καλά, διότι στέκονται ανάμεσα σε εμάς και την αδιανόητη καταστροφή.

Είναι πιθανόν το «πυρ και οργή», στο μυαλό του Τραμπ, να ήταν κάποιου είδους στρατηγική. Ίσως ήθελε να δώσει την εντύπωση ότι είναι ένας επικίνδυνος τρελός. Εάν ισχύει αυτό, τότε κατάφερε να ταράξει τους Αμερικάνους και τους συμμάχους μας αλλά απ’ ό,τι φαίνεται όχι τους Βορειοκορεάτες.

Οι ειρωνείες, πολλές. Πριν από την παρέμβαση, η κυβέρνηση του τα πήγαινε πραγματικά αρκετά καλά στο να ενορχηστρώσει μια παγκόσμια απάντηση στην ανάπτυξη διηπειρωτικών βαλλιστικών πυραύλων και πυρηνικών κεφαλών από τη Βόρεια Κορέα. Η Χάλεϊ κατάφερε να κάνει το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών να εγκρίνει αυστηρές νέες κυρώσεις, το οποίο σημαίνει ότι έπρεπε να εξασφαλίσει τη συνεργασία της Κίνας και της Ρωσίας, ένα πραγματικό διπλωματικό επίτευγμα.

Επιπλέον, ο στόμφος του Τραμπ ίσως προκάλεσε αντιδράσεις τύπου «high-five» στο στενό περιβάλλον του Κιμ. Ο Κιμ ανέκαθεν επεδίωκε απευθείας συνομιλίες με τις ΗΠΑ ως έναν τρόπο να επιδείξει στον λαό της Βόρειας Κορέας το κύρος του μεταξύ των παγκόσμιων ηγετών. Μια πέρα-δώθε ανταλλαγή δηλώσεων εξυπηρετεί το στόχο αυτό. Η αντιμετώπιση αυτής της κρίσης θα απαιτήσει υπομονή και ρεαλισμό, δύο πράγματα που λείπουν παντελώς από τον Τραμπ.

Δεν υπάρχει γρήγορη λύση. Εάν υπήρχε, οι πρόεδροι Μπιλ Κλίντον, Τζορτζ Μπους ή Μπαράκ Ομπάμα θα την είχαν εφαρμόσει καιρό πριν. Μια αμερικανική στρατιωτική επίθεση θα μπορούσε να κοστίσει εκατομμύρια ζωές στη Νότια Κορέα και ίσως πολλές χιλιάδες στην Ιαπωνία. Το έθνος μας, υπό τον Τραμπ, θα γινόταν διεθνώς παρίας. Θα είχαμε στα χέρια μας το αίμα πολλών αθώων.

Η πραγματικότητα είναι ότι ο Κιμ δεν θέλει να κατακτήσει τον κόσμο ή να προκαλέσει μια αμερικανική επίθεση που θα μπορούσε να τερματίσει τον καθεστώς του. Θέλει να παραμείνει στην εξουσία. Ονειρεύεται, επίσης, κάποια στιγμή να επανενώσει την Κορεατική Χερσόνησο υπό τη δική του ηγεσία, αλλά αυτός είναι ένας πολύ μακρύτερος στόχος. Αυτή τη στιγμή, η επιτακτική του ανάγκη είναι η επιβίωση.

Αναπτύσσοντας πυρηνικά όπλα και προηγμένη πυραυλική τεχνολογία, ο Κιμ επεδίωξε να διασφαλίσει ότι δεν θα αντιμετωπίσει ποτέ τη μοίρα του Ιρακινού δικτάτορα Σαντάμ Χουσέιν. Έχοντας κάνει ακραία πράγματα για να εξασφαλίσει το οπλοστάσιο που αποτελεί τη «ασφαλιστική του δικλείδα», δεν αναμένεται να το εγκαταλείψει. Ποτέ.

Η κυβέρνηση του Τραμπ πιστεύει ότι η κινεζική κυβέρνηση μπορεί να κάνει περισσότερα για να πιέσει τον Κιμ. Είναι αλήθεια ότι η Κίνα έχει τη δύναμη να καταστρέψει την εύθραυστη οικονομία της Βόρειας Κορέας, αλλά οι Κινέζοι ηγέτες δεν είναι διατεθειμένοι να αντιμετωπίσουν τις επιπτώσεις του να προκαλέσουν την κατάρρευση της κεντρικής εξουσίας στην Πιονγκγιάνγκ. Και η δυναστεία του Κιμ έχει επιδείξει προθυμία στο να εξαναγκάσει τον λαό της Βόρειας Κορέας να υπομείνει ανείπωτες δυσκολίες για την επίτευξη των εθνικών στόχων.

Δεν βλέπω καμία περίπτωση να πειστεί ή να εξαναγκαστεί κάποτε ο Κιμ να εγκαταλείψει τα πυρηνικά του. Ίσως θα το έκανε υπό την επικείμενη απειλή μιας καθαίρεσης. Αλλά σε οποιοδήποτε σενάριο μπορώ να φανταστώ, έχει ισχυρότερο μοχλό πίεσης με τα πυρηνικά παρά χωρίς αυτά. Δεν θέλω να ζήσω σε ένα κόσμο στον οποίο ένας βορειοκορεατικός πύραυλος μπορεί να πλήξει το Γκουάμ, τη Χαβάη, το Λος Άντζελες ή το Σικάγο, αλλά ίσως να μην έχουμε επιλογή.

Η πολιτική της αποτροπής, ωστόσο, έχει πράγματι αποτελέσματα. Λειτούργησε καθ’ όλο τον Ψυχρό Πόλεμο. Λειτούργησε κατά τη διάρκεια της Πολιτιστικής Επανάστασης του Μάο, όταν η Κίνα ήταν τουλάχιστον τόσο αποκομμένη όσο είναι σήμερα η Βόρεια Κορέα. Λειτούργησε μεταξύ της Ινδίας και του Πακιστάν.

Ο Τραμπ δήλωσε κάποτε πρόθυμος να συναντηθεί με τον Κιμ. Εάν ο πρόεδρος μπορεί να αποτραπεί από το να διατυπώνει περαιτέρω απειλές και η τωρινή κρίση μπορέσει να αποκλιμακωθεί, ίσως μπορέσουμε εν τέλει να προσφέρουμε απευθείας συνομιλίες μεταξύ της Ουάσινγκτον και της Πιονγκγιάνγκ, κάτι που επιθυμεί διακαώς ο Κιμ, με αντικείμενο το αποδεδειγμένο πάγωμα του πυρηνικού προγράμματος της Βόρειας Κορέας. Αφού θα έχει τεθεί σε ισχύ ένα τέτοιο πάγωμα, ίσως είναι δυνατή η διαπραγμάτευση των μειώσεων.

Όπως προ είπα, χρειάζεται να είμαστε υπομονετικοί και ρεαλιστικοί. Σας παρακαλώ, τα επόμενα χρόνια ας αποσπάσει κάποιος την προσοχή του προέδρου με κάτι που να γυαλίζει.

* Ο Γιουτζίν Ρόμπινσον είναι δημοσιογράφος, αρθρογράφος της Washington Post

πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ