EWG: Στόχος, τεχνική συμφωνία στις 4/12 και κλείσιμο αξιολόγησης στις 22/01

Η τελική συμφωνία για την ολοκλήρωση της τρίτης αξιολόγησης προβλέπεται να επικυρωθεί στο Eurogroup της 22ας Ιανουαρίου, εφόσον έχουν νομοθετηθεί όλα τα προαπαιτούμενα...

Όλες οι πλευρές εξέφρασαν στο σημερινό EuroWorking Group την πεποίθηση ότι η επίτευξη τεχνικής συμφωνίας μεταξύ των θεσμών και των ελληνικών αρχών (Staff Level Agreement) είναι εφικτή μέχρι το Eurogroup της 4ης Δεκεμβρίου , σύμφωνα με ευρωπαϊκή πηγή.

Η ίδια πηγή ανέφερε ότι στόχος είναι η τελική συμφωνία για την ολοκλήρωση της τρίτης αξιολόγησης να επικυρωθεί στο Eurogroup της 22ας Ιανουαρίου, εφόσον έχουν νομοθετηθεί όλα τα προαπαιτούμενα.
ΑΠΕ-ΜΠΕ

Kώστας Λαπαβίτσας: «Η ζωή εν τάφω για την ελληνική οικονομία»

Η πραγματικότητα είναι προφανής και είναι αυτή ακριβώς που οποιοσδήποτε λογικός οικονομολόγος θα προέβλεπε ήδη από το 2013-14. Η ελληνική οικονομία έχει σταθεροποιηθεί σε σχέση με το 2009-10, χωρίς να διαφαίνεται καμία σημαντική δυναμική ανάπτυξης...

 

 του Κώστα Λαπαβίτσα (*)

Οικονομική στασιμότητα, κοινωνική ανισότητα, πολιτική χρεοκοπία

Ο ακριβέστερος χαρακτηρισμός της κατάστασης της ελληνικής οικονομίας είναι η σταθερότητα του νεκροταφείου. Μόλις στις 20 Νοεμβρίου, για παράδειγμα, η ΕΛΣΤΑΤ ανακοίνωσε ότι ο κύκλος εργασιών της βιομηχανίας μειώθηκε κατά 0,8% τον Σεπτέμβριο. Ο δείκτης υποχωρεί εδώ και περίπου ένα εξάμηνο. Η πολυθρύλητη βιομηχανική ανάκαμψη, στην οποία τόσες κυβερνητικές ελπίδες ακούμπησαν στο τέλος του 2016 και τις αρχές του 2017, απλώς δεν υπάρχει.

Εύκολα θα μπορούσε κανείς να παραθέσει πλήθος άλλων δεικτών, όπως για τις λιανικές πωλήσεις, τις εξαγωγές και εισαγωγές, τις επενδύσεις, την κατανάλωση, και ούτω καθεξής, αλλά δεν συντρέχει λόγος. Η πραγματικότητα είναι προφανής και είναι αυτή ακριβώς που οποιοσδήποτε λογικός οικονομολόγος θα προέβλεπε ήδη από το 2013-14. Η ελληνική οικονομία έχει σταθεροποιηθεί σε σχέση με το 2009-10, χωρίς να διαφαίνεται καμία σημαντική δυναμική ανάπτυξης.

Μεγάλα κοινωνικά στρώματα έχουν εξουθενωθεί και αποδέχονται καρτερικά την κατάσταση. Η κωλοτούμπα του Αλέξη Τσίπρα το 2015 σκότωσε την ελπίδα για τα λαϊκά, τα εργατικά, τα αγροτικά και τα μικρομεσαία στρώματα. Με κανένα τρόπο όμως δεν συναινούν σε ό, τι συμβαίνει, όπως δείχνει η εξαιρετική τελυταία έρευνα της Public Issue. Αποδέχονται τη μνημονιακή πραγματικότητα χωρίς να αντιδρούν δυναμικά, αλλά δεν συναινούν και έχουν βουβή αποστροφή. Το παράδοξο αυτό έχει μεγάλη σημασία για τις πολιτικές εξελίξεις.

Πιο συγκεκριμένα, η μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ έδωσε μεγάλη αυτοπεποίθηση σε όσους πέρασαν την κρίση με τις μικρότερες απώλειες, δηλαδή κυρίως στα ανώτερα στρώματα. Δεν υπάρχει πλέον ούτε αιδώς, ούτε διστακτικότητα στο να προβάλλει κανείς την ευμάρειά του. Μια απλή βόλτα στο κέντρο των Αθηνών αρκεί για να δείξει το ανελέητο ταξικό στρώμα που έφτιαξαν τα μνημόνια, το οποίο χαίρεται την άνεσή του και δε ντρέπεται να τη δείξει στους άνεργους, τους φτωχούς, τη μεγάλη μάζα που συνεχώς προσθέτει και διαιρεί τα λεπτά του κάθε ευρώ.

Παράλληλα, η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ στο φορολογικό και το ασφαλιστικό έχει αυξήσει τα βάρη για τη μεγάλη μάζα των μεσαίων στρωμάτων, προσφέροντας όμως σχετική προστασία στα χαμηλότερα. Πρόκειται για μια πολιτική αναδιανομής που δεν έχει τίποτε το αριστερό, καθώς αναδιανέμει τη φτώχεια από το ένα κομμάτι των εργαζομένων στο άλλο. Η κοινωνική πίεση είναι τεράστια, αλλά δίνει κάποια εκλογικά πλεονεκτήματα και, για την ώρα, συμβάλλει στην έλλειψη αντίδρασης.

Τέλος, η αποστροφή προς το πολιτικό σύστημα δεν εκφράζεται πια με θυμό, ή με λεκτικές και άλλες επιθέσεις στους πολιτικούς, όπως γινόταν στις αρχές της κρίσης. Υπάρχει όμως βαθιά απαξίωση, ιδίως ανάμεσα στη νεολαία. Τίποτε δεν είχε τελικά το ελληνικό πολιτικό σύστημα να προσφέρει στη χώρα μετά το ξέσπασμα της κρίσης. Ειδικευμένοι στο καθημερινό μεροδούλι-μεροφάι της συναλλαγής, χωρίς ευρύτερο όραμα για τη χώρα, οι Έλληνες πολιτικοί έγιναν έρμαια των δανειστών. Δυστυχώς η μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ ενέταξε και την Αριστερά στην ίδια συνομοταξία, σε τέτοιο βαθμό μάλιστα ώστε να επανεμφανιστούν και τα φαντάσματα της «Κεντροαριστεράς» διεκδικώντας ρόλο στα πράγματα.

Για την αναγέννηση της ελπίδας

Και τώρα τι; Η πολιτική είναι καταρχήν ο δημόσιος λόγος, αυτός που γίνεται κοινωνική πραγματικότητα. Στην Ελλάδα ο δημόσιος λόγος συνόψισε καθαρά τους δύο δρόμους που είχε μπροστά της η χώρα από την αρχή της κρίσης.

Ο πρώτος ήταν να αποδεχθεί την πολιτική των δανειστών, κάνοντας «εσωτερική υποτίμηση», εφαρμόζοντας πρωτοφανή λιτότητα, ιδιωτικοποιώντας και «μεταρρυθμίζοντας». Ο δεύτερος ήταν να εφαρμόσει δική της πολιτική κάνοντας στάση πληρωμών στο χρέος, βγαίνοντας από το ευρώ και υλοποιώντας βαθιές τομές στην οικονομία και τη δημόσια διοίκηση. Για ένα διάστημα ο Αλέξης Τσίπρας, με τη θερμή σύμπραξη του Γιάνη Βαρουφάκη, ισχυρίστηκε ότι υπήρχε και ένας ακαθόριστος τρίτος δρόμος, κερδίζοντας έτσι τις εκλογές του 2015. Αλλά ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε του εξήγησε τη φύση της πραγματικότητας.

Ο δρόμος της «εσωτερικής υποτίμησης» υποστηρίχθηκε από μια στρατιά τραπεζιτών, βιομηχάνων, πολιτικών, πανεπιστημιακών, δημοσιογράφων – δηλαδή ολόκληρο το ελληνικό κατεστημένο. Δεν υπήρξε ποτέ «κόμμα της δραχμής» στην Ελλάδα, αλλά μόνο «κόμμα του ευρώ», αποφασισμένο, σκληρό και ανυποχώρητο. Ο άλλος δρόμος παρουσιάστηκε από μεμονωμένες φωνές που αρχικά λοιδορήθηκαν, αλλά σταδιακά βρήκε απήχηση. Έδρασε πολιτικά μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς ποτέ να εισχωρήσει στον ηγετικό κύκλο του Αλέξη Τσίπρα. Ηττήθηκε το καλοκαίρι του 2015 και γι’ αυτό έχει και ο ίδιος τις ευθύνες του.

Ο πολιτικός θρίαμβος της «εσωτερικής υποτίμησης» είναι η τραγωδία της χώρας. Παρά τα όσα ισχυρίζονται διάφοροι δημοσιογράφοι – και όχι μόνο – για τη σημερινή κατάσταση δεν φταίει ούτε το στραβό μας το κεφάλι, ούτε η ελληνική ιδιαιτερότητα, η οποία υποτίθεται ότι δεν επιτρέπει τις «μεταρρυθμίσεις» και αποτρέπει το κύμα των ξένων επενδύσεων που είναι έτοιμο να μας εκτοξεύσει. Φταίνε τα ίδια τα μνημόνια που ήταν εξαρχής σχεδιασμένα για να εξυπηρετήσουν τους δανειστές και δεν έχουν ουσιαστικό αναπτυξιακό περιεχόμενο.

Στο ελάχιστο δεν έχει αλλάξει η προβληματική δομή της ελληνικής οικονομίας μετά από επτά χρόνια. Η Ελλάδα παραμένει μια χώρα υπηρεσιών χαμηλής ανταγωνιστικότητας, με αδύναμη βιομηχανία που είναι ιδιαίτερα εκτεθειμένη στις εισαγωγές, και με μη ανταγωνιστική γεωργία που πλέον πνίγεται. Το μόνο που άλλαξε είναι η φτώχεια που έφερε η «εσωτερική υποτίμηση» και η όξυνση των ταξικών διαφορών. Όσο η χώρα θα αποδέχεται το πλαίσιο που έθεσαν οι δανειστές, τόσο θα βολοδέρνει με χαμηλή και ασταθή ανάπτυξη, τη νεολαία να φεύγει στο εξωτερικό, τις ανισότητες να γιγαντώνονται, τη βαριά φορολογία, τις περικοπές στις δημόσιες δαπάνες και τους συνταξιούχους στη φτώχεια.

Για να βγει η Ελλάδα από το αδιέξοδο θα πρέπει να πάρει τον άλλο δρόμο. Αντίθετα με όσα έχουν κατά κόρον γραφεί και λεχθεί, αυτός είναι πάντα παρών και τα βήματά του είναι επεξεργασμένα. Θα χρειαστούν φυσικά περαιτέρω προσαρμογή, καθώς οι συνθήκες στην ΕΕ και γενικότερα μεταβάλλονται συνεχώς, αλλά ο πυρήνας είναι γνωστός και απολύτως εφικτός. Μπορεί να εφαρμοστεί με ομαλότητα, μέσω διαπραγματεύσεων και χωρίς να απομονώσει τη χώρα.

Αυτό που συνεχίζει να λείπει είναι η θαρραλέα και πειστική πολιτική παρουσία που θα τον εκπροσωπήσει. Ευρύτατα λαϊκά στρώματα σιωπούν και υπομένουν, ξέρουν όμως ότι δεν υπάρχει προοπτική για τα παιδιά τους. Δεν συναινούν και θέλουν ελπίδα που μπορεί να έρθει μόνο με ολική αλλαγή πορείας. Στις σημερινές συνθήκες, όσους τακτικούς υπολογισμούς και αν κάνει η κυβέρνηση, δεν υπάρχει η δυνατότητα μακροχρόνιας πολιτικής σταθερότητας. Είναι πιθανό το 2018 και 2019 να δοθεί και πάλι η δυνατότητα στον ελληνικό λαό να διαλέξει. Για τον ίδιο και τη χώρα του, δεν θα πρέπει να γίνει ξανά η λάθος επιλογή.

(*) Ο Κώστας Λαπαβίτσας είναι οικονομολόγος, καθηγητής της Σχολής Ανατολικών και Αφρικανικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Λονδίνου και Πολιτικός...

Η Ελλάδα της Μάνδρας

Η τραγωδία της Μάνδρας από όσα μαθαίνουμε εκ των υστέρων ήταν αναμενόμενη. Η περιοχή έχει χτιστεί ανάμεσα σε δύο μεγάλα ρέματα τα οποία μπαζώθηκαν. Τι κι αν οι καθηγητές του Πολυτεχνείου προειδοποιούσαν, κανείς δεν άκουγε. Στα λασπόνερα της Μάνδρας ναυάγησε το παλιό, το διεφθαρμένο και το ασύδοτο νεοελληνικό κράτος. Μακάρι και να θαφτεί οριστικά με αφορμή το οδυνηρό αυτό γεγονός. 

του Γιάννη Ανδρουλιδάκη (*)

Πέρυσι ήταν η Καλαμάτα. Φέτος η Μάνδρα. Αύριο ποια περιοχή έχει σειρά; Το νεοελληνικό κράτος των παράνομων εξυπηρετήσεων χρόνο με το χρόνο βουλιάζει στα σαθρά θεμέλια που στήθηκε, καίγεται από την ανοργανωσιά του και καταρρέει από την ανυποληψία και το λαϊκισμό. Οι πολιτικές επιλογές όσων κυβέρνησαν τη χώρα έχοντας σαν πυξίδα το ρουσφέτι, την αρπαχτή, τη διαφθορά και τα παραθυράκια στους νόμους έφτιαξαν ένα κράτος, όπου όλα σχεδόν επιτρέπονται. Έτσι σε πολλές περιοχές της χώρας με την ανοχή , πιθανώς και την παρότρυνση όσων διοικούσαν σε κεντρικό, περιφερειακό (νομαρχιακό παλαιότερα) και τοπικό επίπεδο χτίστηκαν πολλές Μάνδρες πάνω σε μπαζωμένα ρέματα, καμένα δάση, καταπατημένους αιγιαλούς. Οι πλούσιοι με τις βίλες σε περιοχές φιλέτα, οι μικροαστοί με τα εξοχικά τους για παραθερισμό και ο φτωχός λαός με το κεραμίδι για να μη βρέχεται το κεφάλι του.

Τα πελατειακά δίκτυα, βεβαίως, δεν εμφανίστηκαν τα τελευταία χρόνια. Προϋπήρχαν και λειτουργούσαν ήδη από την περίοδο της οθωμανικής σκλαβιάς , αλλά διογκώθηκαν με την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους. Ονομαστός στο είδος ο Ιωάννης Κωλέττης. Σιγά –σιγά και σταθερά το ρουσφέτι και η παρανομία γιγαντώθηκαν στη χώρα. Η εξαγορά των συνειδήσεων φούντωσε. Ήταν αυτονόητο ότι ένα μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων επέλεγε με μοναδικό κριτήριο το βόλεμα και τις υποσχέσεις που του έδιναν. Με γρήγορο ρυθμό περάσαμε από τα φτωχόσπιτα και τις παράγκες που έστησαν οι πρόσφυγες της μικρασιατικής καταστροφής δίπλα στα ρέματα στη Νέα Ιωνία , την Κοκκινιά και αλλού στη συστηματική καταπάτηση εκτάσεων και στην άναρχη δόμηση τους. Ακόμη ηχούν στα αυτιά μου, όταν ήμουν μαθητής, ραδιοφωνικές διαφημίσεις όπου μπορούσε να αγοράσει κανείς σε καταπατημένες δασικές περιοχές «αγροτεμάχια με φως νερό και τηλέφωνο».

Κάπως έτσι φτάσαμε να πλημμυρίζει παλαιότερα ο Ποδονίφτης, η Καλαμάτα και κατ επανάληψη τα τελευταία χρόνια η Δυτική Αττική και η ευρύτερη περιοχή της Μάνδρας. Πόσα από τα εκατοντάδες ρέματα της Αττικής είναι σήμερα ανοιχτά και καθαρισμένα; Πόσοι ξεροπόταμοι στη υπόλοιπη Ελλάδα έχουν μπαζωθεί και χτιστεί; Πόσες υποσχέσεις έχουν δοθεί για αντιπλημμυρικά έργα σε περιοχές που αντιμετωπίζουν μεγάλα προβλήματα χωρίς να έχει γίνει τίποτα; Πόσοι τοπικοί άρχοντες δικάστηκαν για παρανομίες που έκαναν στην οριοθέτηση των χειμάρρων; Πόσες αυθαίρετες κατασκευές σε καταπατημένα ρέματα γκρεμίστηκαν;

Ας απαντήσει πρώτα η πολιτεία σε αυτά τα ερωτήματα και ας αφήσει την πονοψυχιά και τα πυροτεχνήματα τύπου «εθνικό πένθος», τα οποία ούτε ακουμπάνε, ούτε λύνουν το πρόβλημα. Ας σκουπίσουν ο κ  Μητσοτάκης και η κα Γεννηματά τα υποκριτικά τους δάκρυα για τον πόνο των πληγέντων. Τα κόμματα τους, τα οποία κυβέρνησαν τη χώρα για 40 χρόνια, έχουν τεράστιες ευθύνες για τις πολλές Μάνδρες που δημιουργήθηκαν . Αυτά εξέθρεψαν τη λογική της αδιαφορίας για το περιβάλλον και της πάρτης μου. Οι ευθύνες τους δεν ξεπλένονται ούτε με τα νερά του Νιαγάρα. Ας σταματήσει η περιφερειάρχης , η κα Δούρου, τις ένοχες κραυγές και τις μηνύσεις και ας μας εξηγήσει γιατί δεν υλοποίησε τα αντιπλημμυρικά έργα που υποσχόταν προεκλογικά. Επιπλέον, ας μπει πια ένα τέρμα στην αθώωση του λαού. Έχει και εκείνος τις ευθύνες που του αναλογούν, όταν καταπατεί και χτίζει, όπου τον βολεύει. Τέλος, ας μας απαντήσει ο αρμόδιος για το ΕΣΠΑ υπουργός αν θα συνεχίσει να στηρίζει χρηματοδοτικά την κατασκευή ανοιχτού θεάτρου στην Καλαμάτα, στην όχθη του Νέδοντα, ο οποίος, αν φουσκώσει, θα πνίξει την πόλη , όπως οι πολλοί προειδοποιούν. Θα επικρατήσει η κοινή λογική ή ο πολιτικαντισμός θα κυριαρχήσει για μια ακόμη φορά;

Η τραγωδία της Μάνδρας από όσα μαθαίνουμε εκ των υστέρων ήταν αναμενόμενη. Η περιοχή έχει χτιστεί ανάμεσα σε δύο μεγάλα ρέματα τα οποία μπαζώθηκαν. Τι κι αν οι καθηγητές του Πολυτεχνείου προειδοποιούσαν, κανείς δεν άκουγε. Στα λασπόνερα της Μάνδρας ναυάγησε το παλιό, το διεφθαρμένο και το ασύδοτο νεοελληνικό κράτος. Μακάρι και να θαφτεί οριστικά με αφορμή το οδυνηρό αυτό γεγονός.

(*) Ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης είναι εκπαιδευτικός στο 6ο Λύκειο Καλαμάτας

πηγή: iskra.gr

Χαλαρώνουν τα capital controls για ανάληψη μετρητών και μεταφορά κεφαλαίων

Δημοσιεύθηκε η υπουργική απόφαση που επιτρέπει την περαιτέρω χαλάρωση 3 συγκεκριμένων πιστωτικών περιορισμών. Πλέον επιτρέπεται το άνοιγμα νέων λογαριασμών, η ανάληψη του 100% της κατάθεσης που έρχεται από το εξωτερικό και η αύξηση του ορίου για εισαγωγές...

Δημοσιεύθηκε χθες στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης (ΦΕΚ Β 3976) η απόφαση του υπουργού Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτου με θέμα "Ρυθμίσεις θεμάτων περιορισμών στην ανάληψη μετρητών και τη μεταφορά κεφαλαίων" .

Στο πλαίσιο του Οδικού Χάρτη για τη σταδιακή χαλάρωση των capital controls που ανακοίνωσε το υπουργείο Οικονομικών στις 17 Μαΐου 2017, η νέα υπουργική απόφαση έχει στόχο την ταχύτερη εξυπηρέτηση φυσικών και νομικών προσώπων και επιχειρήσεων.

Ειδικότερα με την απόφαση:

1. Επιτρέπεται πλέον το άνοιγμα λογαριασμού στα φυσικά πρόσωπα που μέχρι σήμερα δεν διέθεταν τραπεζικό λογαριασμό, όψεως ή καταθετικό, καθώς και η προσθήκη συνδικαιούχου σε λογαριασμό, μέσω της δημιουργίας νέου κωδικού πελάτη (Customer ID) σε πιστωτικό ίδρυμα. Προϋπόθεση για το άνοιγμα λογαριασμού είναι η μη ύπαρξη διαθέσιμου λογαριασμού σε άλλο πιστωτικό ίδρυμα του οποίου να είναι δικαιούχος, για το λόγο αυτό θα υποβάλλεται από τον αιτούντα σχετική υπεύθυνη δήλωση.

2. Επιτρέπεται η πραγματοποίηση ανάληψης μετρητών έως του ποσοστού 100%, αντί του 50% που ίσχυε, του χρηματικού ποσού το οποίο, μετά την 01/12/2017, μεταφέρεται από την αλλοδαπή με μεταφορά πίστωσης σε υφιστάμενους λογαριασμούς, που τηρούνται σε πιστωτικό ίδρυμα στην Ελλάδα, με διαδικασία οριζόμενη από την Επιτροπή Έγκρισης Τραπεζικών Συναλλαγών".

3. Επιτρέπονται συναλλαγές από τα καταστήματα των πιστωτικών ιδρυμάτων για νομικά πρόσωπα ή επιτηδευματίες προς το εξωτερικό στο πλαίσιο των επιχειρηματικών τους δραστηριοτήτων, που δεν υπερβαίνουν τις είκοσι χιλιάδες (20.000) ευρώ, αντί των 10.000 που ίσχυε μέχρι σήμερα, η καθεμία, ανά πελάτη, ανά ημέρα.

Οι ανωτέρω συναλλαγές ολοκληρώνονται κατόπιν προσκόμισης των σχετικών τιμολογίων και λοιπών παραστατικών και δικαιολογητικών, τα οποία θα συνοδεύονται υποχρεωτικά από υπεύθυνη δήλωση με την οποία τα ανωτέρω πρόσωπα δηλώνουν ότι τα ως άνω προσκομισθέντα έγγραφα είναι γνήσια και δεν έχουν προσκομισθεί σε άλλο πιστωτικό ίδρυμα.

Νωρίτερα το Capital.gr ανέφερε τα εξής:

Εντός των επόμενων ωρών, ή το αργότερο αύριο, αναμένεται να δημοσιευτεί σε ΦΕΚ απόφαση του υπουργού Οικονομικών, Ευκλείδη Τσακαλώτου, η οποία θα φέρει νέα χαλάρωση στα capital controls, όπως αναφέρουν οι πληροφορίες.

Όπως αποκάλυψε την προηγούμενη εβδομάδα το Capital.gr με τη νέα χαλάρωση των περιορισμών αναμένεται να δοθεί η δυνατότητα εξ ολοκλήρου (100%) ανάληψης των κεφαλαίων που θα εισαχθούν στις ελληνικές τράπεζες από το εξωτερικό.

Σήμερα, μετά την τελευταία χαλάρωση των περιορισμών την 1η Σεπτεμβρίου 2017, η ανάληψη κεφαλαίων που έχουν μεταφερθεί από το εξωτερικό επιτρέπεται μέχρι ποσοστού 50%. Για χρηματικά ποσά, τα οποία έχουν μεταφερθεί από την αλλοδαπή από τις 23/7/2016 έως και τις 31/8/2017 με μεταφορά πίστωσης, η ανάληψη σε μετρητά μπορεί να γίνεται μέχρι ποσοστού 30%, ενώ για χρηματικά ποσά που έχουν μεταφερθεί από 18/7/2015 μέχρι και 22/7/2016 η ανάληψη είναι δυνατή έως ποσοστού 10%. Ειδικά οι ναυτιλιακές εταιρίες που αναφέρονται στους νόμους 27/1975, 959/1976 και στο νομοθετικό διάταγμα 2687/1953, μπορούν να πραγματοποιούν και αναλήψεις μετρητών έως του ποσού των 50.000 ευρώ ημερησίως.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες, σημαντική χαλάρωση των περιορισμών αναμένεται και στις συναλλαγές εξαγωγικού εμπορίου. Σήμερα, το όριο που παρέχεται στους εξαγωγείς/εισαγωγείς για τη μεταφορά κεφαλαίων εκτός Ελλάδος, καθορίζεται από τον τζίρο της εταιρίας τους κατά το προηγούμενο έτος και δεν μπορεί να είναι μεγαλύτερο από τον μέσο όρο αυτού. Με τις αλλαγές που αναμένονται, το χρονικό διάστημα του υπολογισμού αναμένεται να επεκταθεί στα 4 – 5 χρόνια, δίνοντας τη δυνατότητα για μεγαλύτερα ποσά κεφαλαίων που θα μπορούν να μεταφέρονται στο εξωτερικό για την άσκηση της εμπορικής λειτουργίας της εταιρίας.

Χαλάρωση, τέλος, των περιορισμών, αναμένεται και σε επίπεδο ανοίγματος νέου λογαριασμού, το οποίο θα γίνεται με υπεύθυνη δήλωση του αιτούντος ότι δεν διατηρεί άλλο λογαριασμό.

Σήμερα, απαγορεύεται να ανοίγονται νέοι λογαριασμοί όψεως ή καταθετικοί, εφόσον με το άνοιγμά τους δημιουργείται νέος κωδικός πελάτη (CustomerID) στην τράπεζα. Απαγορεύεται επίσης η ενεργοποίηση αδρανών λογαριασμών.

Ωστόσο, επιτρέπεται σε εταιρίες που έχουν τη μορφή νομικού προσώπου και τηρούν απλογραφικό ή διπλογραφικό λογιστικό σύστημα το άνοιγμα λογαριασμού όψεως ή καταθετικού, σε πιστωτικό ίδρυμα μέσω της δημιουργίας νέου κωδικού πελάτη, ανεξαρτήτως της ύπαρξης άλλου διαθέσιμου λογαριασμού του οποίου είναι δικαιούχοι.

Επιπλέον, επιτρέπεται το άνοιγμα λογαριασμού μέσω της δημιουργίας νέου Customer ID αποκλειστικά για ορισμένες συναλλαγές, η αναγκαιότητα των οποίων πρέπει να τεκμηριώνεται εγγράφως από τον αρμόδιο φορέα και με την προϋπόθεση υποβολής υπεύθυνης δήλωσης από τον αιτούντα ότι δεν υφίσταται άλλος διαθέσιμος λογαριασμός μέσω του οποίου αυτές μπορούν να διενεργηθούν.

capital.gr

Έμμεση στήριξη Παπανδρέου στη Φώφη Γεννηματά

Ως εγγυητής στην επόμενη ημέρα των εκλογών για την ανάδειξη ηγεσίας στην Κεντροαριστερά εμφανίστηκε σε συνέντευξή του στην εκπομπή Ιστορίες του ΣΚΑΙ ο Γιώργος Παπανδρέου, εκτοξεύοντας ταυτόχρονα «πυρά» προς ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ.

Ως εγγυητής στην επόμενη ημέρα των εκλογών για την ανάδειξη ηγεσίας στην Κεντροαριστερά εμφανίστηκε σε συνέντευξή του ο Γιώργος Παπανδρέου. Τόνισε ότι θέλει να τηρήσει αποστάσεις και από τους δύο υποψηφίους, ωστόσο μίλησε με θερμά λόγια (μόνο) για την Φώφη Γεννηματά. Αναφερόμενος στον Αλέξη Τσίπρα είπε ότι «είναι αριστερός μόνο στα λόγια», ενώ εκτόξευσε πυρά και κατά της ΝΔ.

Ο πρώην πρωθυπουργός σε συνέντευξη που παραχώρησε στην εκπομπή Ιστορίες του ΣΚΑΙ και στον Παύλο Τσίμα τοποθετήθηκε για τις εκλογές της Κεντροαριστεράς, εκφράζοντας την πεποίθηση ότι ο νέος πολιτικός φορέας θα βγει ενωμένος.

Ερωτηθείς αν έχει επιλέξει ο ίδιος ανάμεσα στους δύο, κράτησε αποστάσεις, αλλά μίλησε με θερμά λόγια για τη Φώφη Γεννηματά.

«Κοιτάξτε, εγώ θέλω να κρατήσω μια στάση απόστασης αν θέλετε, με την έννοια ότι, νομίζω όπως είπα, ο ρόλος μου μπορεί να είναι διαφορετικός. Γνωρίζω πολύ καλά και τη Φώφη, έχουμε δουλέψει μαζί, και παρά το ότι αργήσαμε σε αυτήν τη διαδικασία ανασυγκρότησης - μπορούσαν προφανώς να έχουν γίνει νωρίτερα κάποια βήματα - θεωρώ ότι έπαιξε ένα θετικό ρόλο στην διαδικασία αυτή», ανέφερε.

Μακάρι ο Αλέξης Τσίπρας να είχε δείξει ότι είναι αριστερός

Επιτέθηκε στον Αλέξη Τσίπρα λέγοντας «μακάρι να είχε δείξει ότι είναι αριστερός. Είναι στα λόγια. Έφερε την πρώτη χρονιά σχεδόν την καταστροφή της χώρας, ακόμα ζούμε τα capital controls. Μας χρέωσε άλλα 80 δισ., τον ελληνικό λαό, όταν εμείς είχαμε κάνει το κούρεμα 100 δις. Δηλαδή μας πήγε πολύ πίσω, μετά εφάρμοσε ένα μνημόνιο πάρα πολύ σκληρό, θα μπορούσε να ήταν ένα διαφορετικό μείγμα, και από εκεί και πέρα δεν έκανε κάτι άλλο προοδευτικό, δεν είδα κάτι προοδευτικό».

Κληθείς να σχολιάσει το άρθρο του κ.Τσίπρα για τον Ανδρέα Παπανδρέου σημείωσε με νόημα: «Είναι πολύ εύκολο καθένας να καπηλεύεται την ιστορία ενός, που έχει φύγει παλιότερα, και όταν είναι εν ζωή να τον χτυπάνε, διότι μην ξεχνάτε ότι αυτή η παράταξη μαζί με τη ΝΔ τον είχαν κυνηγήσει αμείλικτα τον Α. Παπανδρέου» είπε.

Στο ερώτημα εάν είναι πρώτο κόμμα η ΝΔ και χρειάζεται τη στήριξη του νέου φορέα για να σχηματίσει πλειοψηφία, ο κ.Παπανδρέου είπε: «Σε όλη μου την πολιτική καριέρα ήμουν υπέρ της εθνικής συνεννόησης. Όταν ήμουν υπουργός Παιδείας προσπάθησα στα θέματα Παιδείας να προωθήσουμε διακομματική προσέγγιση. Ως υπουργός Εξωτερικών, το ίδιο. Ως πρωθυπουργός το ίδιο. Προσπάθησα να έχουμε τη μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση μεταξύ των κομμάτων». Όμως, πρόσθεσε, η εθνική συνεννόηση έχει δύο πράγματα.

«Πρώτα από όλα πρέπει να υπάρξει πάνω σε μία βάση πολιτικής . Υπάρχουν κάποια αυτονόητα τα οποία πρέπει να κάνουμε σε αυτήν τη χώρα, τα οποία δεν βλέπω ούτε η ΝΔ ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ να τα προωθούν. Αξιοκρατία. Διαφάνεια. Ο κ. Μητσοτάκης, κάνω κριτική στον κ. Μητσοτάκη γιατί στη θητεία ως υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης ήταν αυτός που ουσιαστικά προσπάθησε να καταργήσει τη Διαύγεια. Γιατί; Γιατί; Το ίδιο και ο ΣΥΡΙΖΑ. Πού είναι λοιπόν η μεγάλη αλλαγή που θα φέρουν αυτά τα κόμματα;», αναρωτήθηκε.

ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και μνημόνιο 

Ακόμη, αναφέρθηκε και στις «διαφορές» ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. «Για να δούμε ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, σε τι διαφέρουν; Το Μνημόνιο ακολούθησαν, με λίγο διαφορετικό μείγμα. Για το Μνημόνιο μιλάνε. Ποιες είναι οι διαφορετικές πολιτικές;», ήταν το σχόλιο του.

Κληθείς να διευκρινίσει εάν φαντάζεται ότι θα μπορούσαν να συγκυβερνήσουν ο ΣΥΡΙΖΑ με τη ΝΔ, ο κ.Παπανδρέου είπε: «Αυτή δεν ήταν και μία παλαιότερα συζήτηση στο ελληνικό πολιτικό στερέωμα να υπάρχει μία οικουμενική προσέγγιση στην κρίση; Μακάρι να είχε υπάρξει. Θα είχαμε τελειώσει πολύ πιο γρήγορα. Εγώ λοιπόν θέλω να δω αυτόν τον χώρο, τον δικό μας τον προοδευτικό να έχει την αυτονομία την πολιτική, τις προτάσεις και να είναι εκείνοι που θα έρθουν σε εμάς για να μας πουν τι θα κάνουν».

Στο δίλημμα μεταξύ της άποψης ότι προτεραιότητα αυτή τη στιγμή είναι να φύγει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και την ακριβώς αντίθετη άποψη ότι για το ΠΑΣΟΚ ή για τον νέο φορέα η συνεργασία με τη Δεξιά είναι καταστροφική πολιτικά, ο κ.Παπανδρέου είπε ότι συμφωνεί και με τις δύο: «Δηλαδή, από τη μία μεριά θεωρώ ότι είναι πολύ αδύναμη η θέση της ΝΔ όταν βασίζεται στη λογική πρέπει να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ και δεν εμπνέει για κάτι καινούργιο.

Η ΝΔ δε φαίνεται να έχει αλλάξει, δε φαίνεται να έχει κατανοήσει ποια ήταν τα πολύ αρνητικά φαινόμενα τα οποία έφεραν τη χώρα μέχρι εδώ. Για να μπορεί να είναι αξιόπιστη ότι θα τα αντιμετωπίσει αυτά τα θέματα», σημείωσε για να συμπληρώσει. «Άρα λοιπόν η ΝΔ είναι αδύναμη από αυτήν την πλευρά, από την άλλη μεριά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει φέρει τίποτα άλλο από μία πολύ κακή εκδοχή ενός τρίτου Μνημονίου, πολύ σκληρού για τον ελληνικό λαό, δε χρειαζόταν ένα τρίτο Μνημόνιο, άσχετα αν έχει και ο κ. Σαμαράς είχε μία σημαντική ευθύνη γιατί το ’14 δεν ολοκλήρωσε το Μνημόνιο και θα μπορούσαμε να είχαμε ξεφύγει από τα Μνημόνια και να βγούμε στις αγορές».

Είχαμε πει όχι στο ΔΝΤ 

Ο πρώην πρωθυπουργός δήλωσε επίσης ότι η θέση της κυβέρνησης του ήταν καθαρή και είχε πει όχι στο ΔΝΤ. «Δεν θέλαμε το ΔΝΤ, και θέλαμε ένα ευρωπαϊκό ταμείο». Ανέφερε ότι το είχε συζητήσει με τους Ευρωπαίους ηγέτες, προσθέτοντας όμως ότι πολλές κυβερνήσεις ζήτησαν να πάμε στο ΔΝΤ χωρίς μάλιστα να θέλουν την εμπλοκή του ευρωπαϊκού μηχανισμού.

in.gr

Κενολογία «κεντροαριστερή»

Ευτυχώς που και τα πρόσωπα τα ερίζοντα για την ηγεσία της «Κεντροαριστεράς», είναι όλα με διαμέτρημα τόσης μετριότητας και παρουσία τόσο λυμφατική, που η εικόνα τους και οι προεκλογικές τους κενολογίες γεννάνε κυρίως οίκτο και λιγότερο την πολιτική αποδοκιμασία...

επιφυλλίδα του Χρήστου Γιανναρά (*)

Ο​​ι προσπάθειες, επίμονα και θορυβώδικα δημοσιοποιημένες, να συγκροτηθεί ενιαίο κόμμα «Κεντροαριστεράς», είναι θέμα που δεν αφορά αποκλειστικά τους επαγγελματίες της πολιτικής. Είναι κοινωνικό σύμπτωμα με ευρύτερο ενδιαφέρον και απαιτεί ψύχραιμη ανάλυση. Μια επιφυλλίδα μόνο νύξεις σχολιασμού μπορεί να αποτολμήσει και μόνο ως αφορμή προβληματισμού.

Αρχικά προβλήθηκε σαν επιτακτική ανάγκη να συνεργαστούν κάποια φθίνοντα κόμματα ή αποφύσεις κομμάτων με κοινές, υποτίθεται, ιδεολογικές «πεποιθήσεις», δημιουργώντας ενιαίο πολιτικό φορέα. Ανάγκη, κυρίως, να υπάρξει ένας τρίτος, ισχυρός πολιτικός σχηματισμός, που να αποτρέπει την πόλωση της «δεξιάς» Ν.Δ. και του «αριστερού» ΣΥΡΙΖΑ. Δεν ξεμύτισε καν η ένσταση: για ποια «πόλωση» μιλάμε, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ συγκυβερνάει με τους δεξιότατους ΑΝΕΛ, παραλαμβάνοντας τη σκυτάλη από τη συγκυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου! Και όταν η οποιαδήποτε κυβέρνηση απλώς εκτελεί πειθήνια τις ανυπότακτες σε κάθε έννοια Δικαίου επιταγές των «Μνημονίων», κάτω από τη στυγνή επιτροπεία της «Τρόικας».

Ευτυχώς έγινε αμέσως φανερό ότι πρόκειται μόνο για απεγνωσμένη απόπειρα διάσωσης από την πολιτική εξαφάνιση σχηματισμών με μονοψήφιο ποσοστό στις προτιμήσεις των ψηφοφόρων. Ειδικά η εσπευσμένη επιμονή των δύο «διασημότερων» από τους συμπαίκτες να διατηρήσουν την αυτοτέλεια της κοινοβουλευτικής τους εκπροσώπησης και μετά την προσχώρηση στο καινούργιο κόμμα, έδειξε καθαρά ότι προέχει η απόλαυση της εξουσιαστικής ισχύος – η ιδεολογία «παίζει» μόνο ως πρόσχημα.

Δεν μπορούσε να είναι και διαφορετικά. Η ίδια η λέξη «Κεντροαριστερά» είναι κενή από κάθε πολιτικό περιεχόμενο, «ένα άδειο πουκάμισο», χρησιμοποιείται η λέξη για να στοιχειοθετήσει, εξ υφαρπαγής, σαν πολιτικά υπαρκτό το πολιτικό τίποτα. Να δηλώσουν όσοι ενδύονται αυτή τη λεοντή ότι, «είμαστε μεν Αριστερά και εμείς, αλλά όχι κολλημένοι στη μαρξιστική ορθοδοξία, είμαστε η Αριστερά, του Κέντρου, δηλαδή ούτε Αριστερά ούτε Δεξιά, όμως περισσότερο προς την Αριστερά και λιγότερο προς τη Δεξιά, ισορροπιστές του αόριστου και του φαντασιώδους – δεν έχουμε δική μας ταυτότητα, παλεύουμε για μια συνταγή που θα μας προσδώσει πολιτική ετερότητα συρράπτοντας δάνεια με τη μοδιστρική των εξισορροπήσεων και των συμβιβασμών».

Αυτά όλα σημαίνουν ότι και μόνο η ονομασία «Κεντροαριστερά» αποκλείει τη σοβαρότητα, μυρίζει τέχνασμα, επομένως αφήνει παγερά αδιάφορο τον ευφυή και με επαρκή αυτοσεβασμό πολίτη. Δεν δηλώνει πολιτική ταυτότητα η λέξη, το καινούργιο κόμμα θα μπορούσε άνετα να ονομάζεται «Δέντρο» ή «Ποτάμι» ή «Κουτάλι» ή «Πολιτική Ανοιξη» ή «Συναγερμός» – οτιδήποτε θεωρήσουν ελκυστικό και εύηχο οι διαφημιστές απορρυπαντικών ή οδοντόκρεμας.

Επιπλέον βαραίνει πολύ και το ιστορικό φορτίο που κομίζουν τα ρετάλια της «Κεντροαριστεράς»: Ο σημαντικότερος εταίρος στην επιχειρούμενη συγκόλληση είναι το ΠΑΣΟΚ, κόμμα που απέδειξε στην πράξη, πόσο αδιάντροπα αναξιόπιστη μπορεί να είναι η κομματική συνθηματολογία. Ανετα μπορείς να αυτοτιτλοφορείσαι «σοσιαλιστής», και να ασκείς πολιτική του πιο αχαλίνωτου καπιταλισμού. Να θριαμβολογείς ότι «οι βάσεις φεύγουν», και να έχεις μόλις υπογράψει την παραμονή των βάσεων. Να αποδείχνεται λωποδύτης του κοινωνικού χρήματος στέλεχος κομματικό επώνυμο, και ο αρχηγός να του αναγνωρίζει το «δικαίωμα να κάνει ένα δώρο στον εαυτό του», με αντιρρήσεις μόνο για το πλαφόν.

Κόπτονται να «αναβαφτίσουν» τον πασοκικό εφιάλτη, να τον καμουφλάρουν με τη λεοντή της «Κεντροαριστεράς», μήπως και αποσβεσθεί από τις συνειδήσεις το τερατώδες έγκλημα. Είναι μάλλον αναπότρεπτο να ταυτιστεί ιστορικά το ΠΑΣΟΚ με το οριστικό τέλος του Ελληνισμού. Οχι τόσο επειδή, μέσα από ένα καΐκι στο Καστελλόριζο, ο σπαραχτικά ολίγιστος αρχηγός του και πρωθυπουργός το 2010 παρέδωσε την Ελλάδα βορά στη διεθνή τοκογλυφία. Οσο, και κυρίως, επειδή η δυναμική του πασοκικού αμοραλισμού κατόρθωσε να αφομοιώσει και εξομοιώσει όλους τους συντελεστές του πολιτικού βίου στην Ελλάδα – να μεταμορφώσει τη Ν.Δ. σε «γαλάζιο ΠΑΣΟΚ» και στη συνέχεια τον ΣΥΡΙΖΑ σε «κόκκινο ΠΑΣΟΚ».

Από τη δεκαετία κιόλας του ’80 ώς σήμερα, είτε με Μητσοτάκη πρωθυπουργό είτε με Καραμανλή είτε με Σαμαρά είτε με Τσίπρα, ολόκληρη η Ελλάδα είναι ένα απέραντο αργοθάνατο ΠΑΣΟΚ – ό,τι ελληνικό πεθαίνει: η γλώσσα, η ιστορική συνείδηση, η κοινωνική ευπρέπεια, η ανθρώπινη αξιοπρέπεια, η χαρά της άμιλλας, η καταξίωση της ποιότητας, το κάλλος της γης, η κοινωνία των σχέσεων, η αίσθηση της πατρίδας, το σχολειό που πλάθει χαρακτήρες και όχι συνδικαλιστές.

Δεν φταίει η λέξη «σοσιαλισμός», όπως δεν φταίει και η λέξη «κεντροαριστερά». Απλώς οι λέξεις λειτουργούν ως σύμβολα: συν-βάλλουν, βάζουν-μαζί όλα τα δεδομένα που συγκροτούν μια πραγματικότητα. Και την πραγματικότητα που λέγεται ΠΑΣΟΚ, με οποιοδήποτε χρώμα (πράσινο - γαλάζιο - κόκκινο), την ξέρουμε πια, όσες ονομασίες κι αν αλλάξει.

Ευτυχώς που και τα πρόσωπα τα ερίζοντα για την ηγεσία της «Κεντροαριστεράς», είναι όλα με διαμέτρημα τόσης μετριότητας και παρουσία τόσο λυμφατική, που η εικόνα τους και οι προεκλογικές τους κενολογίες γεννάνε κυρίως οίκτο και λιγότερο την πολιτική αποδοκιμασία.

 ______________________________

(*) Ο Χρήστος Γιανναράς γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στα Πανεπιστήμια της Αθήνας, της Βόννης και της Σορβόννης. Επιφυλλιδογραφεί σε εφημερίδες παρεμβαίνοντας στην πολιτική και κοινωνική επικαιρότητα.

(πηγή: yannaras.gr)