Οι απαιτήσεις των δανειστών για την τρίτη αξιολόγηση - Επιδόματα, συντάξεις και απεργίες στο στόχαστρο!

Την μάχη για την τρίτη αξιολόγηση ξεκίνησε από σήμερα η κυβέρνηση μετά την εκταμίευση της δόσης των 8,5 δισ. την περασμένη Παρασκευή, που επικύρωσε και τυπικά το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης.


Στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων επιδόματα, συντάξεις και απεργίες.


Άρχισε ο νέος γύρος των διαπραγματεύσεων μεταξύ της κυβέρνησης και των δανειστών με επίκεντρο την ολοκλήρωση της τρίτης αξιολόγησης. Το Υπουργείο Εργασίας «κουβαλά» βαρύ φορτίο, καθώς θα πρέπει μεταξύ άλλων να αποδεχτεί τις περικοπές στα προνοιακά επιδόματα. Οι αποφάσεις που πρέπει να παρθούν είναι πολλές και μεγάλες, και αυτό γιατί και μόνο η προοπτική των περικοπών και των μειώσεων θα φέρει ανατροπές στις ζωές χιλιάδων ελληνικών νοικοκυριών.

Αυτά είναι τα «ανοιχτά» ζητήματα που ήδη βρίσκονται στο τραπέζι των συζητήσεων

Οικογενειακά επιδόματα: 


Οι δανειστές ζητούν να μειωθούν παροχές από αυτή την κατηγορία επιδομάτων κατά 259 εκατ. ευρώ για τη διετία 2017 – 2018.

Τι λέει η ελληνική πλευρά: Να επισπευστεί κατά ένα έτος, το 2018, αντί για το 2019, η εφαρμογή του «αντίμετρου» που έχει θεσπιστεί για τα οικογενειακά επιδόματα, ώστε να περιοριστούν οι αντιδράσεις.

Στην ουσία, η συζήτηση ανάμεσα στις δύο πλευρές θα επικεντρωθεί τις επόμενες ημέρες στα οικογενειακά και τα αναπηρικά επιδόματα. Η πρόταση της ελληνικής πλευράς εστιάζεται στο να αυξηθούν οι δαπάνες για οικογενειακά επιδόματα, έτσι ώστε να στηριχθούν το πρώτο και το δεύτερο παιδί, κατά 160 εκατ. ευρώ. Η θέση των δανειστών, όπως εκφράστηκε στην προηγούμενη παρουσία τους στη χώρα, τον Οκτώβριο, είναι ότι πρέπει να γίνουν πιο αυστηρά τα εισοδηματικά κριτήρια. Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο όμως, θα μειωθούν οι δικαιούχοι τρίτεκνων και πολύτεκνων οικογενειών.

Απολύσεις:


Να τροποποιηθεί η νομοθεσία περί ομαδικών απολύσεων [νόμος 1387/1983], ώστε να μην απαιτείται εκ των προτέρων έγκριση.

Απεργίες:


Η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί να αλλάξει ο τρόπος προκήρυξης των απεργιών από τα πρωτοβάθμια σωματεία. Αυτή η δέσμευση πρέπει και άμεσα να υλοποιηθεί. Οι δανειστές απαιτούν αύξηση της απαιτούμενης απαρτίας στα πρωτοβάθμια σωματεία, ώστε η απόφαση για απεργιακή κινητοποίηση να λαμβάνεται με ποσοστό άνω του 50%. Ταυτόχρονα, πρέπει να επιταχυνθούν οι δικαστικές αποφάσεις για τη νομιμότητα ή μη των απεργιών, με «παραθυράκι» για εργοδοτική ανταπεργία.

Προσωπική Διαφορά:


Επιτάχυνση της διαδικασίας επανυπολογισμού των συντάξεων για τον προσδιορισμό της προσωπικής διαφοράς. Οι συζητήσεις με τους δανειστές θα επεκταθούν και στα ζητήματα του Ασφαλιστικού, κύρια στην πορεία εσόδων του ΕΦΚΑ και στον επανυπολογισμό των συντάξεων, από τον οποίο εξαρτάται η έναρξη εφαρμογής του μέτρου της προσωπικής διαφοράς, το 2019. Παράλληλα, αναμένεται να γίνει αναφορά και στην πορεία απονομής των συντάξεων που

ΟΟΣΑ: Στο 2,3% η ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας το 2018

Την επιτάχυνση του ρυθμού ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας από 1,4% φέτος στο 2,3% το 2018, προβλέπει ο ΟΟΣΑ (Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης). 


Για το 2019, ο ΟΟΣΑ προβλέπει ρυθμό ανάπτυξης 2%. Η ιδιωτική κατανάλωση και οι επενδύσεις θα είναι οι οδηγοί της ανάκαμψης, καθώς θα ανταποκριθούν στη μειωμένη πολιτική αβεβαιότητα και τη σταδιακή βελτίωση των χρηματοδοτικών συνθηκών, ενώ οι εξαγωγές αναμένεται ότι θα συνεχίσουν να αυξάνονται, στηριζόμενες στην αυξανόμενη εξωτερική ζήτηση, σημειώνει ο ΟΟΣΑ. Η ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης του προγράμματος της ΕΕ τον Ιούνιο του 2017 ενίσχυσε την εμπιστοσύνη, στηρίζοντας τη δραστηριότητα. Η αύξηση της απασχόλησης στηρίζει τα εισοδήματα και την ιδιωτική κατανάλωση, αν και πολλές νέες θέσεις είναι προσωρινές ή μερικής απασχόλησης με τον κατώτατο μισθό, προσθέτει. «Η βελτιωμένη ανταγωνιστικότητα της Ελλάδας ενισχύει τις εξαγωγές προϊόντων, ενώ η παγκόσμια ανάκαμψη στηρίζει τα έσοδα από τον τουρισμό», σημειώνεται στην έκθεση.

Για την ανεργία, ο ΟΟΣΑ προβλέπει τη μείωση του ποσοστού της από το στο 21,7% φέτος και στο 20,5% το 2018 από 23,5% το 2016, ενώ για το 2019 αναμένει να υποχωρήσει στο 19,5%. «Η πλεονάζουσα παραγωγική δυναμικότητα μειώνεται, αλλά παραμένει εξαιρετικά μεγάλη, περιορίζοντας τις πιέσεις στις τιμές και τους μισθούς». Ο ΟΟΣΑ προβλέπει ότι ο πληθωρισμός (εναρμονισμένος δείκτης τιμών καταναλωτή) θα διαμορφωθεί στο 1,2% φέτος, στο 1% το 2018 και το 1,2% το 2019. Για το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών προβλέπει πλεόνασμα 0,4% του ΑΕΠ φέτος και το 2018 και πλεόνασμα 0,1% του ΑΕΠ το 2019.

Όσον αφορά στην πορεία των δημόσιων οικονομικών, ο Οργανισμός σημειώνει ότι η κυβέρνηση είναι σε τροχιά να επιτύχει φέτος πρωτογενές πλεόνασμα 2,2% του ΑΕΠ. «Οι συνεχιζόμενες βελτιώσεις στην είσπραξη των εσόδων και το τέλος των προσωρινών προγραμμάτων δαπανών στηρίζουν τον προϋπολογισμό και αντισταθμίζουν τις μειώσεις στους συντελεστές φορολογίας φυσικών προσώπων και την αυξημένη δημόσια κατανάλωση», αναφέρει, προσθέτοντας: «Η μειωμένη αβεβαιότητα για τα δημόσια οικονομικά οδήγησε στην αναβάθμιση του αξιόχρεου του δημοσίου και σε χαμηλότερα spreads για το δημόσιο χρέος και επέτρεψε στην κυβέρνηση να εκδώσει το πρώτο της ομόλογο μετά από τρία χρόνια. Η βελτίωση της φορολογικής συμμόρφωσης και οι έλεγχοι στις δαπάνες αναμένεται να αυξήσουν τα πρωτογενή πλεονάσματα το 2018 και το 2019».

Για το δημόσιο χρέος, ο ΟΟΣΑ σημειώνει ότι μία σταθερή πτωτική πορεία του απαιτεί βιώσιμες προσπάθειες για την ενίσχυση της δυνητικής παραγωγής και πρόσθετη αναδιάρθρωση χρέους. Προβλέπει ότι το δημόσιο χρέος (με βάση τον ορισμό του Μάαστριχτ) θα μειωθεί φέτος στο 177,9% του ΑΕΠ από 180,8% το 2016 και θα υποχωρήσει περαιτέρω στο172,8% το 2018 και το 169,3% το 2019.

Για τις τράπεζες, ο ΟΟΣΑ αναφέρει ότι το υψηλό απόθεμα των μη εξυπηρετούμενων δανείων (NPLs) τους ενισχύει τους κινδύνους και περιορίζει τον τραπεζικό δανεισμό. «Η σταδιακή θεραπεία και πώληση των δανείων τους, με παράλληλη διασφάλιση επαρκών κεφαλαιακών αποθεμάτων, αποτελεί προτεραιότητα», σημειώνει. Αναφέρει, ακόμη, ότι η πρόσβαση των τραπεζών σε χρηματοδότηση βελτιώνεται. «Αν και οι καταθέσεις που χάθηκαν κατά τη διάρκεια της κρίσης δεν έχουν επιστρέψει ακόμη, η πρόσβαση των τραπεζών στη διατραπεζική αγορά αυξάνεται, ενώ μειώνεται η χρήση της έκτακτης χρηματοδότησης από την κεντρική τράπεζα. Ωστόσο οι τράπεζες συνεχίζουν να μειώνουν τις χορηγήσεις δανείων τους», σημειώνεται.

Ο ΟΟΣΑ αναφέρει ότι το σύστημα κοινωνικής προστασίας μπορεί να εστιασθεί καλύτερα στην προστασία των οικογενειών, ιδιαίτερα εκείνων με παιδιά και γονείς χωρίς εργασίας.
pagenews.gr

“Διεθνή” κατά της τρομοκρατίας συγκροτούν οι σουνίτες με επικεφαλής τη Σαουδική Αραβία

«Θα είμαστε στο πλευρό της Αιγύπτου και όλων των χωρών του κόσμου που πολεμούν εναντίον της τρομοκρατίας και του εξτρεμισμού», δήλωσε ο ισχυρός άνδρας της Σαουδική Αραβίας, πρίγκιπας-διάδοχος, Μοχάμεντ μπεν Σαλμάν...


Συνασπισμός 40 σουνιτικών χωρών κατά της τρομοκρατίας μετά τη επίθεση στην Αίγυπτο

“Διεθνή” κατά της τρομοκρατίας συγκροτούν οι σουνίτες με επικεφαλής τη Σαουδική Αραβία. Αυτό ανακοίνωσε χθες το Ριάντ, εγκαινιάζοντας έναν αντιτρομοκρατικό συνασπισμό 40 κυρίως σουνιτικών μουσουλμανικών χωρών και υποσχόμενο ανελέητο αγώνα εναντίον των εξτρεμιστικών οργανώσεων.

Ο ισχυρός άνδρας της Σαουδικής Αραβίας, πρίγκιπας διάδοχος Μοχάμεντ μπεν Σαλμάν, κήρυξε την έναρξη στο Ριάντ μιας συνόδου των υπουργών Άμυνας αυτών των χωρών της Ασίας και της Αφρικής, ανάμεσα στις οποίες το Πακιστάν, η Τουρκία και η Νιγηρία, σηματοδοτώντας τον σχηματισμό αυτού του συνασπισμού.

Το σιιτικό Ιράν, στρατηγικός αντίπαλος της Σαουδικής Αραβίας, καθώς και η Συρία και το Ιράκ δεν συμμετέχουν στον συνασπισμό αυτό.

Το Κατάρ, το οποίο περιλαμβάνεται σ’ έναν κατάλογο των χωρών-μελών που δημοσιοποιήθηκε από το επίσημο σαουδαραβικό πρακτορείο ειδήσεων SPA, επίσης δεν πήρε μέρος στη συνάντηση, αφού από τον περασμένο Ιούνιο κατηγορείται το ότι υποστηρίζει τις εξτρεμιστικές οργανώσεις, κάτι που η Ντόχα διαψεύδει.

EWG: Στόχος, τεχνική συμφωνία στις 4/12 και κλείσιμο αξιολόγησης στις 22/01

Η τελική συμφωνία για την ολοκλήρωση της τρίτης αξιολόγησης προβλέπεται να επικυρωθεί στο Eurogroup της 22ας Ιανουαρίου, εφόσον έχουν νομοθετηθεί όλα τα προαπαιτούμενα...


Όλες οι πλευρές εξέφρασαν στο σημερινό EuroWorking Group την πεποίθηση ότι η επίτευξη τεχνικής συμφωνίας μεταξύ των θεσμών και των ελληνικών αρχών (Staff Level Agreement) είναι εφικτή μέχρι το Eurogroup της 4ης Δεκεμβρίου , σύμφωνα με ευρωπαϊκή πηγή.

Η ίδια πηγή ανέφερε ότι στόχος είναι η τελική συμφωνία για την ολοκλήρωση της τρίτης αξιολόγησης να επικυρωθεί στο Eurogroup της 22ας Ιανουαρίου, εφόσον έχουν νομοθετηθεί όλα τα προαπαιτούμενα.
ΑΠΕ-ΜΠΕ

Kώστας Λαπαβίτσας: «Η ζωή εν τάφω για την ελληνική οικονομία»

Η πραγματικότητα είναι προφανής και είναι αυτή ακριβώς που οποιοσδήποτε λογικός οικονομολόγος θα προέβλεπε ήδη από το 2013-14. Η ελληνική οικονομία έχει σταθεροποιηθεί σε σχέση με το 2009-10, χωρίς να διαφαίνεται καμία σημαντική δυναμική ανάπτυξης...


 

 του Κώστα Λαπαβίτσα (*)

Οικονομική στασιμότητα, κοινωνική ανισότητα, πολιτική χρεοκοπία

Ο ακριβέστερος χαρακτηρισμός της κατάστασης της ελληνικής οικονομίας είναι η σταθερότητα του νεκροταφείου. Μόλις στις 20 Νοεμβρίου, για παράδειγμα, η ΕΛΣΤΑΤ ανακοίνωσε ότι ο κύκλος εργασιών της βιομηχανίας μειώθηκε κατά 0,8% τον Σεπτέμβριο. Ο δείκτης υποχωρεί εδώ και περίπου ένα εξάμηνο. Η πολυθρύλητη βιομηχανική ανάκαμψη, στην οποία τόσες κυβερνητικές ελπίδες ακούμπησαν στο τέλος του 2016 και τις αρχές του 2017, απλώς δεν υπάρχει.

Εύκολα θα μπορούσε κανείς να παραθέσει πλήθος άλλων δεικτών, όπως για τις λιανικές πωλήσεις, τις εξαγωγές και εισαγωγές, τις επενδύσεις, την κατανάλωση, και ούτω καθεξής, αλλά δεν συντρέχει λόγος. Η πραγματικότητα είναι προφανής και είναι αυτή ακριβώς που οποιοσδήποτε λογικός οικονομολόγος θα προέβλεπε ήδη από το 2013-14. Η ελληνική οικονομία έχει σταθεροποιηθεί σε σχέση με το 2009-10, χωρίς να διαφαίνεται καμία σημαντική δυναμική ανάπτυξης.

Μεγάλα κοινωνικά στρώματα έχουν εξουθενωθεί και αποδέχονται καρτερικά την κατάσταση. Η κωλοτούμπα του Αλέξη Τσίπρα το 2015 σκότωσε την ελπίδα για τα λαϊκά, τα εργατικά, τα αγροτικά και τα μικρομεσαία στρώματα. Με κανένα τρόπο όμως δεν συναινούν σε ό, τι συμβαίνει, όπως δείχνει η εξαιρετική τελυταία έρευνα της Public Issue. Αποδέχονται τη μνημονιακή πραγματικότητα χωρίς να αντιδρούν δυναμικά, αλλά δεν συναινούν και έχουν βουβή αποστροφή. Το παράδοξο αυτό έχει μεγάλη σημασία για τις πολιτικές εξελίξεις.

Πιο συγκεκριμένα, η μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ έδωσε μεγάλη αυτοπεποίθηση σε όσους πέρασαν την κρίση με τις μικρότερες απώλειες, δηλαδή κυρίως στα ανώτερα στρώματα. Δεν υπάρχει πλέον ούτε αιδώς, ούτε διστακτικότητα στο να προβάλλει κανείς την ευμάρειά του. Μια απλή βόλτα στο κέντρο των Αθηνών αρκεί για να δείξει το ανελέητο ταξικό στρώμα που έφτιαξαν τα μνημόνια, το οποίο χαίρεται την άνεσή του και δε ντρέπεται να τη δείξει στους άνεργους, τους φτωχούς, τη μεγάλη μάζα που συνεχώς προσθέτει και διαιρεί τα λεπτά του κάθε ευρώ.

Παράλληλα, η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ στο φορολογικό και το ασφαλιστικό έχει αυξήσει τα βάρη για τη μεγάλη μάζα των μεσαίων στρωμάτων, προσφέροντας όμως σχετική προστασία στα χαμηλότερα. Πρόκειται για μια πολιτική αναδιανομής που δεν έχει τίποτε το αριστερό, καθώς αναδιανέμει τη φτώχεια από το ένα κομμάτι των εργαζομένων στο άλλο. Η κοινωνική πίεση είναι τεράστια, αλλά δίνει κάποια εκλογικά πλεονεκτήματα και, για την ώρα, συμβάλλει στην έλλειψη αντίδρασης.

Τέλος, η αποστροφή προς το πολιτικό σύστημα δεν εκφράζεται πια με θυμό, ή με λεκτικές και άλλες επιθέσεις στους πολιτικούς, όπως γινόταν στις αρχές της κρίσης. Υπάρχει όμως βαθιά απαξίωση, ιδίως ανάμεσα στη νεολαία. Τίποτε δεν είχε τελικά το ελληνικό πολιτικό σύστημα να προσφέρει στη χώρα μετά το ξέσπασμα της κρίσης. Ειδικευμένοι στο καθημερινό μεροδούλι-μεροφάι της συναλλαγής, χωρίς ευρύτερο όραμα για τη χώρα, οι Έλληνες πολιτικοί έγιναν έρμαια των δανειστών. Δυστυχώς η μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ ενέταξε και την Αριστερά στην ίδια συνομοταξία, σε τέτοιο βαθμό μάλιστα ώστε να επανεμφανιστούν και τα φαντάσματα της «Κεντροαριστεράς» διεκδικώντας ρόλο στα πράγματα.

Για την αναγέννηση της ελπίδας

Και τώρα τι; Η πολιτική είναι καταρχήν ο δημόσιος λόγος, αυτός που γίνεται κοινωνική πραγματικότητα. Στην Ελλάδα ο δημόσιος λόγος συνόψισε καθαρά τους δύο δρόμους που είχε μπροστά της η χώρα από την αρχή της κρίσης.

Ο πρώτος ήταν να αποδεχθεί την πολιτική των δανειστών, κάνοντας «εσωτερική υποτίμηση», εφαρμόζοντας πρωτοφανή λιτότητα, ιδιωτικοποιώντας και «μεταρρυθμίζοντας». Ο δεύτερος ήταν να εφαρμόσει δική της πολιτική κάνοντας στάση πληρωμών στο χρέος, βγαίνοντας από το ευρώ και υλοποιώντας βαθιές τομές στην οικονομία και τη δημόσια διοίκηση. Για ένα διάστημα ο Αλέξης Τσίπρας, με τη θερμή σύμπραξη του Γιάνη Βαρουφάκη, ισχυρίστηκε ότι υπήρχε και ένας ακαθόριστος τρίτος δρόμος, κερδίζοντας έτσι τις εκλογές του 2015. Αλλά ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε του εξήγησε τη φύση της πραγματικότητας.

Ο δρόμος της «εσωτερικής υποτίμησης» υποστηρίχθηκε από μια στρατιά τραπεζιτών, βιομηχάνων, πολιτικών, πανεπιστημιακών, δημοσιογράφων – δηλαδή ολόκληρο το ελληνικό κατεστημένο. Δεν υπήρξε ποτέ «κόμμα της δραχμής» στην Ελλάδα, αλλά μόνο «κόμμα του ευρώ», αποφασισμένο, σκληρό και ανυποχώρητο. Ο άλλος δρόμος παρουσιάστηκε από μεμονωμένες φωνές που αρχικά λοιδορήθηκαν, αλλά σταδιακά βρήκε απήχηση. Έδρασε πολιτικά μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς ποτέ να εισχωρήσει στον ηγετικό κύκλο του Αλέξη Τσίπρα. Ηττήθηκε το καλοκαίρι του 2015 και γι’ αυτό έχει και ο ίδιος τις ευθύνες του.

Ο πολιτικός θρίαμβος της «εσωτερικής υποτίμησης» είναι η τραγωδία της χώρας. Παρά τα όσα ισχυρίζονται διάφοροι δημοσιογράφοι – και όχι μόνο – για τη σημερινή κατάσταση δεν φταίει ούτε το στραβό μας το κεφάλι, ούτε η ελληνική ιδιαιτερότητα, η οποία υποτίθεται ότι δεν επιτρέπει τις «μεταρρυθμίσεις» και αποτρέπει το κύμα των ξένων επενδύσεων που είναι έτοιμο να μας εκτοξεύσει. Φταίνε τα ίδια τα μνημόνια που ήταν εξαρχής σχεδιασμένα για να εξυπηρετήσουν τους δανειστές και δεν έχουν ουσιαστικό αναπτυξιακό περιεχόμενο.

Στο ελάχιστο δεν έχει αλλάξει η προβληματική δομή της ελληνικής οικονομίας μετά από επτά χρόνια. Η Ελλάδα παραμένει μια χώρα υπηρεσιών χαμηλής ανταγωνιστικότητας, με αδύναμη βιομηχανία που είναι ιδιαίτερα εκτεθειμένη στις εισαγωγές, και με μη ανταγωνιστική γεωργία που πλέον πνίγεται. Το μόνο που άλλαξε είναι η φτώχεια που έφερε η «εσωτερική υποτίμηση» και η όξυνση των ταξικών διαφορών. Όσο η χώρα θα αποδέχεται το πλαίσιο που έθεσαν οι δανειστές, τόσο θα βολοδέρνει με χαμηλή και ασταθή ανάπτυξη, τη νεολαία να φεύγει στο εξωτερικό, τις ανισότητες να γιγαντώνονται, τη βαριά φορολογία, τις περικοπές στις δημόσιες δαπάνες και τους συνταξιούχους στη φτώχεια.

Για να βγει η Ελλάδα από το αδιέξοδο θα πρέπει να πάρει τον άλλο δρόμο. Αντίθετα με όσα έχουν κατά κόρον γραφεί και λεχθεί, αυτός είναι πάντα παρών και τα βήματά του είναι επεξεργασμένα. Θα χρειαστούν φυσικά περαιτέρω προσαρμογή, καθώς οι συνθήκες στην ΕΕ και γενικότερα μεταβάλλονται συνεχώς, αλλά ο πυρήνας είναι γνωστός και απολύτως εφικτός. Μπορεί να εφαρμοστεί με ομαλότητα, μέσω διαπραγματεύσεων και χωρίς να απομονώσει τη χώρα.

Αυτό που συνεχίζει να λείπει είναι η θαρραλέα και πειστική πολιτική παρουσία που θα τον εκπροσωπήσει. Ευρύτατα λαϊκά στρώματα σιωπούν και υπομένουν, ξέρουν όμως ότι δεν υπάρχει προοπτική για τα παιδιά τους. Δεν συναινούν και θέλουν ελπίδα που μπορεί να έρθει μόνο με ολική αλλαγή πορείας. Στις σημερινές συνθήκες, όσους τακτικούς υπολογισμούς και αν κάνει η κυβέρνηση, δεν υπάρχει η δυνατότητα μακροχρόνιας πολιτικής σταθερότητας. Είναι πιθανό το 2018 και 2019 να δοθεί και πάλι η δυνατότητα στον ελληνικό λαό να διαλέξει. Για τον ίδιο και τη χώρα του, δεν θα πρέπει να γίνει ξανά η λάθος επιλογή.

(*) Ο Κώστας Λαπαβίτσας είναι οικονομολόγος, καθηγητής της Σχολής Ανατολικών και Αφρικανικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Λονδίνου και Πολιτικός...

Η Ελλάδα της Μάνδρας

Η τραγωδία της Μάνδρας από όσα μαθαίνουμε εκ των υστέρων ήταν αναμενόμενη. Η περιοχή έχει χτιστεί ανάμεσα σε δύο μεγάλα ρέματα τα οποία μπαζώθηκαν. Τι κι αν οι καθηγητές του Πολυτεχνείου προειδοποιούσαν, κανείς δεν άκουγε. Στα λασπόνερα της Μάνδρας ναυάγησε το παλιό, το διεφθαρμένο και το ασύδοτο νεοελληνικό κράτος. Μακάρι και να θαφτεί οριστικά με αφορμή το οδυνηρό αυτό γεγονός. 


του Γιάννη Ανδρουλιδάκη (*)

Πέρυσι ήταν η Καλαμάτα. Φέτος η Μάνδρα. Αύριο ποια περιοχή έχει σειρά; Το νεοελληνικό κράτος των παράνομων εξυπηρετήσεων χρόνο με το χρόνο βουλιάζει στα σαθρά θεμέλια που στήθηκε, καίγεται από την ανοργανωσιά του και καταρρέει από την ανυποληψία και το λαϊκισμό. Οι πολιτικές επιλογές όσων κυβέρνησαν τη χώρα έχοντας σαν πυξίδα το ρουσφέτι, την αρπαχτή, τη διαφθορά και τα παραθυράκια στους νόμους έφτιαξαν ένα κράτος, όπου όλα σχεδόν επιτρέπονται. Έτσι σε πολλές περιοχές της χώρας με την ανοχή , πιθανώς και την παρότρυνση όσων διοικούσαν σε κεντρικό, περιφερειακό (νομαρχιακό παλαιότερα) και τοπικό επίπεδο χτίστηκαν πολλές Μάνδρες πάνω σε μπαζωμένα ρέματα, καμένα δάση, καταπατημένους αιγιαλούς. Οι πλούσιοι με τις βίλες σε περιοχές φιλέτα, οι μικροαστοί με τα εξοχικά τους για παραθερισμό και ο φτωχός λαός με το κεραμίδι για να μη βρέχεται το κεφάλι του.

Τα πελατειακά δίκτυα, βεβαίως, δεν εμφανίστηκαν τα τελευταία χρόνια. Προϋπήρχαν και λειτουργούσαν ήδη από την περίοδο της οθωμανικής σκλαβιάς , αλλά διογκώθηκαν με την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους. Ονομαστός στο είδος ο Ιωάννης Κωλέττης. Σιγά –σιγά και σταθερά το ρουσφέτι και η παρανομία γιγαντώθηκαν στη χώρα. Η εξαγορά των συνειδήσεων φούντωσε. Ήταν αυτονόητο ότι ένα μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων επέλεγε με μοναδικό κριτήριο το βόλεμα και τις υποσχέσεις που του έδιναν. Με γρήγορο ρυθμό περάσαμε από τα φτωχόσπιτα και τις παράγκες που έστησαν οι πρόσφυγες της μικρασιατικής καταστροφής δίπλα στα ρέματα στη Νέα Ιωνία , την Κοκκινιά και αλλού στη συστηματική καταπάτηση εκτάσεων και στην άναρχη δόμηση τους. Ακόμη ηχούν στα αυτιά μου, όταν ήμουν μαθητής, ραδιοφωνικές διαφημίσεις όπου μπορούσε να αγοράσει κανείς σε καταπατημένες δασικές περιοχές «αγροτεμάχια με φως νερό και τηλέφωνο».

Κάπως έτσι φτάσαμε να πλημμυρίζει παλαιότερα ο Ποδονίφτης, η Καλαμάτα και κατ επανάληψη τα τελευταία χρόνια η Δυτική Αττική και η ευρύτερη περιοχή της Μάνδρας. Πόσα από τα εκατοντάδες ρέματα της Αττικής είναι σήμερα ανοιχτά και καθαρισμένα; Πόσοι ξεροπόταμοι στη υπόλοιπη Ελλάδα έχουν μπαζωθεί και χτιστεί; Πόσες υποσχέσεις έχουν δοθεί για αντιπλημμυρικά έργα σε περιοχές που αντιμετωπίζουν μεγάλα προβλήματα χωρίς να έχει γίνει τίποτα; Πόσοι τοπικοί άρχοντες δικάστηκαν για παρανομίες που έκαναν στην οριοθέτηση των χειμάρρων; Πόσες αυθαίρετες κατασκευές σε καταπατημένα ρέματα γκρεμίστηκαν;

Ας απαντήσει πρώτα η πολιτεία σε αυτά τα ερωτήματα και ας αφήσει την πονοψυχιά και τα πυροτεχνήματα τύπου «εθνικό πένθος», τα οποία ούτε ακουμπάνε, ούτε λύνουν το πρόβλημα. Ας σκουπίσουν ο κ  Μητσοτάκης και η κα Γεννηματά τα υποκριτικά τους δάκρυα για τον πόνο των πληγέντων. Τα κόμματα τους, τα οποία κυβέρνησαν τη χώρα για 40 χρόνια, έχουν τεράστιες ευθύνες για τις πολλές Μάνδρες που δημιουργήθηκαν . Αυτά εξέθρεψαν τη λογική της αδιαφορίας για το περιβάλλον και της πάρτης μου. Οι ευθύνες τους δεν ξεπλένονται ούτε με τα νερά του Νιαγάρα. Ας σταματήσει η περιφερειάρχης , η κα Δούρου, τις ένοχες κραυγές και τις μηνύσεις και ας μας εξηγήσει γιατί δεν υλοποίησε τα αντιπλημμυρικά έργα που υποσχόταν προεκλογικά. Επιπλέον, ας μπει πια ένα τέρμα στην αθώωση του λαού. Έχει και εκείνος τις ευθύνες που του αναλογούν, όταν καταπατεί και χτίζει, όπου τον βολεύει. Τέλος, ας μας απαντήσει ο αρμόδιος για το ΕΣΠΑ υπουργός αν θα συνεχίσει να στηρίζει χρηματοδοτικά την κατασκευή ανοιχτού θεάτρου στην Καλαμάτα, στην όχθη του Νέδοντα, ο οποίος, αν φουσκώσει, θα πνίξει την πόλη , όπως οι πολλοί προειδοποιούν. Θα επικρατήσει η κοινή λογική ή ο πολιτικαντισμός θα κυριαρχήσει για μια ακόμη φορά;

Η τραγωδία της Μάνδρας από όσα μαθαίνουμε εκ των υστέρων ήταν αναμενόμενη. Η περιοχή έχει χτιστεί ανάμεσα σε δύο μεγάλα ρέματα τα οποία μπαζώθηκαν. Τι κι αν οι καθηγητές του Πολυτεχνείου προειδοποιούσαν, κανείς δεν άκουγε. Στα λασπόνερα της Μάνδρας ναυάγησε το παλιό, το διεφθαρμένο και το ασύδοτο νεοελληνικό κράτος. Μακάρι και να θαφτεί οριστικά με αφορμή το οδυνηρό αυτό γεγονός.

(*) Ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης είναι εκπαιδευτικός στο 6ο Λύκειο Καλαμάτας
πηγή: iskra.gr