Σε απεργιακό κλοιό αύριο η χώρα - Χωρίς ΜΜΜ η Αθήνα

Δύσκολη αναμένεται να είναι η Δευτέρα, 15 Ιανουαρίου, για το επιβατικό κοινό καθώς οι εργαζόμενοι στα ΜΜΜ κατεβαίνουν σε νέα 24ωρη απεργία, αντιδρώντας στη ψήφιση του πολυνομοσχεδίου....


Απεργιακό «τσουνάμι» προκαλεί αύριο Δευτέρα η ψήφιση του πολυνομοσχεδίου, που θα γίνει ιδιαίτερα αισθητό στις μετακινήσεις. Με σειρά συγκεντρώσεων στην Αθήνα και σε πολλές πόλεις της χώρας τα συνδικάτα εκφράζουν την αντίθεσή τους στην ψήφισή του. 

Στο πλαίσιο των αντιδράσεων, ακινητοποιημένα θα παραμείνουν στην Αθήνα για 24 ώρες μετρό, ΗΣΑΠ, τραμ, λεωφορεία, τρόλεϊ. Κανονικά θα κινηθούν τρένα και προαστιακός, ενώ, δεν θα ισχύσει ο δακτύλιος.

Στάση εργασίας έχουν εξαγγείλει ΑΔΕΔΥ, δικαστικοί, ΠΟΕΔΗΝ και ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας, ενώ συγκεντρώσεις στο κέντρο της Αθήνας προγραμματίζουν ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ και ΠΑΜΕ.

Πιο συγκεκριμένα:


Η ΓΣΕΕ καλεί σε μαζική συμμετοχή στη συγκέντρωση στις 17:00 στο Σύνταγμα.

Η ΑΔΕΔΥ έχει κηρύξει στάση εργασίας από τις 12:00 έως τη λήξη ωραρίου και καλεί σε συγκέντρωση στην πλατεία Κλαυθμώνος στις 12:30 και πορεία προς τη Βουλή.

Ομοσπονδίες που ανήκουν στη δύναμη της ΑΔΕΔΥ, όπως η ΟΛΜΕ (καθηγητές δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης) έχουν κηρύξει και τρίωρη στάση εργασίας 8.00-11.00, που, αθροιζόμενη με την τρίωρη της ΑΔΕΔΥ που ακολουθεί, ισοδυναμεί με 24ωρη απεργία.

Tην κήρυξη 4ωρης διευκολυντικής στάσης εργασίας επιπλέον της στάσης εργασίας της ΑΔΕΔΥ ανακοίνωσε η Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδας.

Στη στάση εργασίας της ΑΔΕΔΥ συμμετέχει και η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων Δημοσίων Νοσοκομείων.

Στάση εργασίας πραγματοποιούν οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας (12:00 – 15:00), και δικαστές και εισαγγελείς απέχουν 9:00-11:00.

Με απόφαση της Ολομέλειας των Προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων της χώρας, η οποία συνεδρίασε εκτάκτως την Κυριακή στην Αθήνα, τη Δευτέρα θα απέχουν πανελλαδικά οι δικηγόροιεκτός από τους δικηγόρους της Αθήνας– από τα καθήκοντά τους, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για το νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης για την υποχρεωτική διαμεσολάβηση.

Το ΠΑΜΕ καλεί εργαζόμενους, ανέργους, συνταξιούχους και τη νεολαία σε συλλαλητήριο στις 18:00 στην Ομόνοια.

Την παραίτηση του υπέβαλε ο Κώστας Ζουράρις

Την παραίτησή του από τη θέση του υφυπουργού Παιδείας υπέβαλε με επιστολή του προς τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, ο Κώστας Ζουράρις μετά από τις προχθεσινές προσβλητικές δηλώσεις του  κατά των φιλάθλων του Ολυμπιακού, τα υβριστικό σύνθημα των οπαδών του ΠΑΟΚ και του Άρη...


Την παραίτησή του από τη θέση του υφυπουργού Παιδείας υπέβαλε με επιστολή του προς τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, ο Κώστας Ζουράρις. Σύμφωνα με κυβερνητικό αξιωματούχο ο πρωθυπουργός θα λάβει τις σχετικές αποφάσεις μετά την αυριανή συζήτηση στη Βουλή για το πολυνομοσχέδιο.

Η επιστολή Ζουράρι:
«Ερίδματε (σ.σ. καλοδομημένε) πρωθυπουργέ και σύντροφε υποβάλλω σήμερα 14.1.2018 την από την θέση του υφυπουργού επί της παιδείας παραίτησίν μου, η οποία διευκολύνει, ως εικός την κυβερνητική αλληλεγγύη και, συνάμφω το πολιτικό μου αυτεξούσιον. Μετά της προσηκούσης τιμής, Κώστας Γ. Ζουράρις»
Οι δηλώσεις Ζουράρι 

Ο Κώστας Ζουράρις προχώρησε σε προσβλητικές δηλώσεις κατά των φιλάθλων του Ολυμπιακού, χρησιμοποιώντας μάλιστα υβριστικό σύνθημα των οπαδών του ΠΑΟΚ. Σε άλλη τοποθέτησή του εξύβρισε και την ομάδα του Άρη.

Δημήτρης Καμμένος: «Να ζητήσει συγνώμη»
 
Την αποπομπή του υφυπουργού Παιδείας Κώστα Ζουράρι από την κυβέρνηση ζήτησε ο βουλευτής των ΑΝΕΛ Δημήτρης Καμμένος, ενώ τον κάλεσε να ζητήσει δημόσια συγγνώμη για προσβλητικές δηλώσεις του κατά των φιλάθλων του Ολυμπιακού και του Αρη. Αφορμή της δήλωσης του Δημήτρη Καμμένου στον ΣΚΑΙ, είναι οι προσβλητικές δηλώσεις του κ. Ζουράρι για τους φιλάθλους του Ολυμπιακού, χρησιμοποιώντας μάλιστα υβριστικό σύνθημα των οπαδών του ΠΑΟΚ.

Θα μπορούσε να γίνονται οι απεργίες διαφορετικά;

H πλήρης συνδικαλιστική ανυποληψία και απουσία ενός πραγματικού αγωνιστικού σχεδίου, παίζουν ωστόσο το δικό τους σημαντικό ρόλο. Απογοητεύουν πολλούς εργαζόμενους, ενώ προσθέτουν άλλοθι για μια παθητική στάση σε άλλους...


του Παναγιώτη Μαυροειδή (*)

Το πολυνομοσχέδιο έκτρωμα ψηφίζεται την  Δευτέρα 15/12. Περιλαμβάνει χίλια μύρια αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα. Από τους πλειστηριασμούς ως τον σοβαρότατο περιορισμό της δυνατότητας της απεργίας.

Η πεπατημένη «αγωνιστική» τακτική των συνδικαλιστικών ηγεσιών, είναι γνωστή: Κηρύσσουν (όχι πάντα…) μια απεργία, συγκέντρωση και τελικά συνάθροιση καταγγελίας έξω από τη Βουλή, τη μέρα της ψήφισης.

Ελάχιστοι εργαζόμενοι μπορούν να πειστούν έτσι ότι γίνεται πραγματικά ένας αγώνας με δυνατότητα ανατροπής κάποιων μέτρων και πολύ περισσότερο επιβολής καταχτήσεων. Ωστόσο, δεν είναι αυτός ο κυριότερος λόγος που στην πλειοψηφία τους δεν απεργούν.

Είναι η εργοδοτική πίεση στον ιδιωτικό τομέα, η απειλή της ανεργίας/απόλυσης, η απώλεια του μεροκάματου και άλλα πολλά που σχετίζονται με τη διαμορφωμένη κοινωνική και πολιτική συνείδηση.

Ωστόσο, η πλήρης συνδικαλιστική ανυποληψία και απουσία ενός πραγματικού αγωνιστικού σχεδίου, παίζουν ωστόσο το δικό τους σημαντικό ρόλο. Απογοητεύουν πολλούς εργαζόμενους, ενώ προσθέτουν άλλοθι για μια παθητική στάση σε άλλους.

Με τη σειρά τους στη συνέχεια οι συνδικαλιστικές ηγεσίες έχουν ως άλλοθι ότι «δεν τραβούν οι εργαζόμενοι» και η ζωή συνεχίζεται…

Αυτή τη φορά, έγινε κάτι καλύτερο. Μπήκε απεργιακή κινητοποίηση πριν τη μέρα της ψήφισης, στο παραπέντε έστω της ψήφισης. Με στήριξη από το ΚΚΕ, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και μαχόμενες δυνάμεις κυρίως σε πρωτοβάθμια σωματεία στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα. Σημαντικό βήμα, αλλά ανεπαρκές. Ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι αυτή απεργία αφορά το δικαίωμα της απεργίας που έχει κατακτηθεί με αίμα.

Δεν έχει λογική να περιμένει το εργατικό κίνημα την όποια αστική μνημονιακή κυβέρνηση να κατεβάσει το όποιο νομοσχέδιο κατατόμησης των εργατικών δικαιωμάτων, για να μπει στα ξαφνικά απεργία τη μέρα της ψήφισης ή στο παραπέντε.

Είναι μια λογική αμυντική, συμβολική, επετειακή και τελικά εντελώς κοινοβουλευτική: Καλούνται οι εργαζόμενοι να «βγάλουν πολιτικά συμπεράσματα», έτσι ώστε με την ψήφο τους να αποδοκιμάσουν κάποιους και να στηρίξουν άλλους.

Χρήσιμο, αλλά πολύ φτωχό και μίζερο. Τα εκλογικά ποσοστά, έχουν τη σημασία τους, αλλά δεν αλλάζουν τους ταξικούς συσχετισμούς. Ισχύει άλλωστε και το αντίστροφο: Ουσιώδης και σταθερή άνοδο της εκλογικής επιρροής των αντικαπιταλιστικών δυνάμεων, δε μπορεί να υπάρξει χωρίς ενίσχυση της δυναμικής της ταξικής πάλης μέσα σε πραγματικούς αγώνες που θα πείθουν ότι γίνονται για να νικήσουν και όχι μόνο για διαμαρτυρία.

Θα μπορούσε να γίνονται οι απεργίες και οι αγώνες διαφορετικά;

Ας σκεφτούμε ότι από σήμερα, ως προϊόν μιας αυτοτελούς πρωτοβουλίας οριζόντιου συντονισμού πρωτοβάθμιων σωματείων και επιτροπών αγώνα εργαζομένων, συνταξιούχων και ανέργων, τίθεται κατεύθυνση απεργίας σε τρείς ή τέσσερις μήνες.

Με κομβικά επιθετικά αιτήματα άμεσης βελτίωσης, όπως αύξηση κατώτατου μισθού και μεροκάματου, με παράλληλη αύξηση μισθών σε όλους τους μισθωτούς, επαναφορά συλλογικών συμβάσεων και κατάργηση απεργοκτόνου νόμου, κατάργηση όλων των νομοθετημάτων για ελαστική και εκ περιτροπής εργασία, με πρώτο βήμα το ριζικό περιορισμό τους και ταυτόχρονη αύξηση του κόστους για τους εργοδότες, την άμεση μείωση του χρόνου εργασίας για όλους, την επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού στο δημόσιο και στους συνταξιούχους, τον διπλασιασμό του επιδόματος ανεργίας και την ένταξη όλων των ανέργων στην ενίσχυση από τον ΟΑΕΔ. Και πολλά άλλα μπορούν φυσικά να προστεθούν και να ιεραρχηθούν ανάλογα.

Ας φανταστούμε ότι «βαράνε όλα τα σφυριά», πάνω σε αυτό. Για γενικές συνελεύσεις σωματείων και σε χώρους δουλειές. Για δημιουργία επιτροπών αγώνα ή στήριξης της απεργίας ακόμη και σε χώρους που δεν υπάρχουν σωματεία. Για αυτοτελή πολιτική καμπάνια πάνω στα αιτήματα και στην πολιτική τους διάσταση. Για ενδιάμεσες μορφές αγώνα και άλλες πρωτοβουλίες και ενέργειες, που θα προετοιμάζουν την απεργία, όπως στάσεις εργασίες με παράλληλη ενημέρωση και συνελεύσεις για την απεργία, εξορμήσεις και πικετοφορίες, καταλήψεις ΟΑΕΔ ή Επιθεωρήσεων Εργασίας, καμπάνιες μέσα στο ΜΕΤΡΟ, διαδικτυακή υποστήριξη κλπ.

Ας υποθέσουμε ότι ακόμα πιο μακροπρόθεσμα, τίθεται ένα ζήτημα προγραμματισμένης επανάληψης αυτής απεργίας και άλλες φορές με στόχο την απόσπαση καταχτήσεων.
Μέσα στο διάστημα αυτό, επιλέγονται χώροι που υπάρχουν οι κατάλληλοι συσχετισμοί, όπως στους εργαζόμενους στην εκπαίδευση, στην υγεία, τους ναυτεργάτες ή σε χώρους δράσης πρωτοβάθμιων σωματείων στον ιδιωτικό τομέα, για να προωθηθούν κλαδικές κινητοποιήσεις με μορφή διάρκειας.

Ας φανταστούμε ότι αυτή η κατεύθυνση υλοποιείται παράλληλα με οικοδόμηση πολλαπλών αγωνιστικών ενωτικών συντονισμών, χωρίς αποκλεισμούς και αποστειρωμένες διαδικασίες κομματικά ελεγχόμενες. Όλο και «πιο μακριά» από τον επίσημο κυβερνητικό, εργοδοτικό, φιλο-ΕΕ, διασπαστικό και εκτονωτικό συνδικαλισμό των κροκοδείλων της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, όλο και «πιο κάτω» και ενωτικά στον κόσμο της δουλειάς και των ανέργων.

Αυτός ο ουσιαστικός μακροπρόθεσμος αγωνιστικός προσανατολισμός, με λογική κλιμάκωσης και στόχο την απόσπαση καταχτήσεων, είναι που θα δίνει και τη δυνατότητα και για άμεσες αιφνιδιαστικές κινητοποιήσεις απάντησης σε κυβερνητικές και εργοδοτικές προκλήσεις.

Ας υποθέσουμε μια πολιτική στήριξη αυτής της αναγκαίας αγωνιστικής και πολιτικής προσπάθειας από ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΛΑΕ και πλήθος άλλων μικρότερων δυνάμεων και ρευμάτων, που διακηρύσσουν ή συμβάλουν σε ένα αγωνιστικό προσανατολισμό. Όχι απαραίτητα με κοινές θέσεις, όχι χωρίς διάλογο και αντιπαράθεση μεταξύ τους, αλλά με «πειθαρχία» και ταξική ευθύνη ανταπόκρισης στη διαμόρφωση του πεδίου του αγώνα

Κακά τα ψέματα: όσο γίνονται απεργίες με το σημερινό τρόπο και στο βαθμό που στη μια ή την άλλη συγκέντρωση οι συμμετέχοντες γνωρίζονται μεταξύ τους, η κάθε κυβέρνηση και ο κάθε εργοδότης, θα κάνουν μια χαρά τη δουλειά τους. Το αγωνιστικό σημειωτόν δεν απειλεί κανένα άλλο, παρά μόνο όσους επιδίδονται σε αυτό.

Είναι αναγκαία ακριβώς αυτή η πολιτική στροφή. Δεν πρόκειται μόνο και κυρίως για άλλη συνδικαλιστική τακτική, αλλά για πολιτική κατεύθυνση που διεκδικεί να αποκτήσει υπόσταση η προοπτική της ανατροπής των αντεργατικών μέτρων και της ανόδου της συνολικής ταξικής αντικαπιταλιστικής πάλης.

Και εδώ θα κριθούν πολύ σκληρά όλα τα πολιτικά ρεύματα, αντί να έχουν τη ματιά τους και στο πίσω μέρος του μυαλού τους στην εκλογική κάλπη. Είναι η «χρησιμότητά» τους, όπως την αντιλαμβάνονται οι εργαζόμενοι.
___________________________________________

(*) Ο Παναγιώτης Μαυροειδής, είναι κορυφαίο στέλεχος της κομμουνιστικής αριστεράς, μέλος του ΠΣΟ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και υποψήφιος ευρωβουλευτής και βουλευτής στην Αττική με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Αρθρογραφεί στον ιστοχώρο pandiera.gr και άλλες ιστοσελίδες του χώρου..
 (πηγή: pandiera.gr)

Times: Να βοηθήσουν την Ελλάδα ΕΕ και Βρετανία για την προσφυγική κρίση

Εκκληση στην Ευρωπαϊή Ένωση αλλά και στη Βρετανική κυβέρνηση να βοηθήσουν την Ελλάδα να αντιμετωπίσει την προσφυγική κρίση απευθύνουν οι Τάιμς του Λονδίνου σε κύριο άρθρο τους, τονίζοντας την ανάγκη η διεθνής κοινότητα να διαδραματίσει έναν ενεργότερο ρόλο, προκειμένου να συμβάλει εποικοδομητικά στην αποτελεσματική και επαρκή αντιμετώπισή του προβλήματος. 


Στο άρθρο με τίτλο «Γκέτο στην Ελλάδα» η βρετανική εφημερίδα τονίζει ότι «μία από τις φτωχότερες χώρες της Δυτικής Ευρώπης φέρει το κύριο βάρος της νέας ανθρωπιστικής κρίσης λόγω μιας φετιχιστικής γραφειοκρατικής ακαμψίας και της απόλυτης αποτυχίας να διατεθούν πόροι εκεί όπου χρειάζονται πιο επιτακτικά. Οι αξιωματούχοι της Ε.Ε. δεν μπορούν να καθορίσουν τη γεωγραφία της Ελλάδας, αλλά είναι μέσα στις δυνατότητές τους να ανακουφίσουν από αυτό τον πόνο και είναι και μέσα στις δυνάμεις της Βρετανίας να βοηθήσει».

Οπως τονίζουν οι Τάιμς «καθώς ο χειμώνας αγριεύει» στο Αιγαίο, σχεδόν 15.000 πρόσφυγες έχουν εκβραστεί σε πέντε ελληνικά νησιά σε συνθήκες απελπιστικής εξαθλίωσης. Τα παιδιά περπατούν ξυπόλητα δίπλα σε ανοικτούς υπονόμους. Ολόκληρες οικογένειες τρέμουν από τις καιρικές συνθήκες σε σκηνές που προορίζονταν για ποπ φεστιβάλ. Οι γυναίκες φορούν πάνες προκειμένου να μην πέσουν θύματα βιασμού στο δρόμο τους τη νύχτα προς τις τουαλέτες του υπερκορεσμένου προσφυγικού καταυλισμού τους. Αυτή δεν είναι η λύση στην ευρωπαϊκή προσφυγική κρίση που υποτίθεται θα αντιπροσώπευε η συμφωνία των Βρυξελλών πριν δύο σχεδόν χρόνια με την Τουρκία ύψους 2,5 δις. λιρών. Αυτή η συμφωνία ανέκοψε τη ροή προσφύγων από τη Μέση Ανατολή και πέραν αυτής, αλλά δεν την σταμάτησε .Η ανεπάρκεια της ευρύτερης αντίδρασης της Ε.Ε. την κάνει μόνο πιο οξεία. Η συμφωνία του 2016 με την Τουρκία αποτυγχάνει λόγω ανεπίλυτων διαφορών σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα που εμποδίζουν την καταβολή χρημάτων προς την Άγκυρα».

Η βρετανική εφημερίδα σημειώνει ότι «η μακροπρόθεσμη λύση στην κρίση της μετανάστευσης είναι να αντιστραφεί η ροή των προσφύγων, επιτρέποντάς τους να επιστρέψουν στις πατρίδες τους. Η βραχυπρόθεσμη ανάγκη είναι για την άμεση απλοποίηση των αιτήσεων ασύλου, για τροφή και στέγη. Η Βρετανία θα πρέπει να αφιερώσει ένα μέρος του τεχνητά διογκωμένου και γενναιόδωρα ενισχυμένου προϋπολογισμού αρωγής της για τον τερματισμό του αίσχους, το οποίο ένας εθελοντής χαρακτήρισε ως γκέτο στην άκρη της Ευρώπης. Δεν υπάρχει κανένας λόγος για την Λέσβο να είναι ένα σύγχρονο Αλκατράζ, αλλά αυτό είναι που αισθάνονται αυτοί που έχουν κολλήσει εκεί».

Bundesbank: Η Γερμανία εξοικονόμησε 290 δισ. ευρώ από το 2008 λόγω της κρίσης

Υπολογισμοί της Bundesbank κάνουν λόγο για 290 δισ. ευρώ. Από το 2008, το γερμανικό δημόσιο εξοικονόμησε συνολικά 290 δισ. ευρώ σε τόκους...

Χάρη στα χαμηλά επιτόκια, η Γερμανία κατέβαλε τα τελευταία χρόνια πολύ λιγότερα χρήματα από τα προβλεπόμενα για την εξυπηρέτηση του χρέους της. Υπολογισμοί της Bundesbank κάνουν λόγο για 290 δισ. ευρώ. Από το 2008, το γερμανικό δημόσιο εξοικονόμησε συνολικά 290 δισ. ευρώ σε τόκους. Μόνον το 2017, η ομοσπονδία, τα κρατίδια, οι δήμοι και τα ασφαλιστικά ταμεία πλήρωσαν 50 δισ. ευρώ λιγότερα επιτόκια, σε σύγκριση με την εποχή προ κρίσης. Αυτό δείχνουν προσωρινοί υπολογισμοί της γερμανικής ομοσπονδιακής τράπεζας (Bundesbank) που επικαλείται η οικονομική εφημερίδα Handelsblatt.

Για την ανάλυσή της αυτή, η Ομοσπονδιακή Τράπεζα συνέκρινε το επίπεδο των επιτοκίων του 2007, τη χρονιά δηλαδή πριν ξεσπάσει η οικονομική κρίση, με τα εκάστοτε επίπεδα των χρόνων που ακολούθησαν. Ενώ η Γερμανία δανείζονταν το 2007 με επιτόκια μέσης απόδοσης 4,23%, έφτασε να δανείζεται το 2017 έναντι επιτοκίων μόλις 1,86%. Η συνεχής πτώση των επιτοκίων δανεισμού είχε φυσικά ως αποτέλεσμα το γερμανικό δημόσιο να καταβάλει όλο και λιγότερα χρήματα για την εξυπηρέτηση του χρέους. Ενώ για παράδειγμα η ομοσπονδία κατέβαλε το 2008 40,2 δις ευρώ σε τόκους, το 2016 πλήρωσε μόλις 17,5 δις ευρώ, λιγότερα δηλαδή από τα μισά.

Η τεράστια αυτή εξοικονόμηση ωφελεί φυσικά και τους Γερμανούς φορολογούμενους και αποταμιευτές, επισημαίνει η Handelsblatt. Διότι, τα χρήματα στους προϋπολογισμούς της κεντρικής κυβέρνησης, των κρατιδίων και των δήμων και κοινοτήτων που έπρεπε να καταβληθούν παλαιότερα για την αποπληρωμή επιτοκίων μπορούν να επενδύονται, για παράδειγμα, στην εκπαίδευση ή στις υποδομές. Ή και για τη μείωση της φορολογίας την οποία διαπραγματεύονται τα δυο μεγάλα κόμματα στις εν εξελίξει διερευνητικές.

Πολλοί οικονομολόγοι προειδοποιούν πάντως τους δυνητικούς εταίρους να μην εκμεταλλευτούν την ευνοϊκή συγκυρία για αύξηση των κοινωνικών δαπανών. Διότι όταν ανέβουν και πάλι τα επιτόκια -και αυτό σύμφωνα με τους ίδιους είναι απλά θέμα χρόνου- τότε θα αυξηθεί και το κόστος δανεισμού για τα δημόσια ταμεία. Εάν αυξανόταν το επιτόκιο δανεισμού της Γερμανίας κατά μόλις μια ποσοστιαία μονάδα, το δημόσιο θα έπρεπε να καταβάλλει κάθε χρόνο 20 δισ. ευρώ περισσότερα για την εξυπηρέτηση του χρέους.

Η Ζίγκριντ Σκαρπέλη-Σπερκ (SPD) στο ΑΠΕ-ΜΠΕ για τα αποτελέσματα των διερευνητικών συνομιλιών

Την ανάγκη η ηγεσία του SPD να επιβάλει πολιτικές για περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη προκειμένου να επιτευχθεί η κυβερνητική συνεργασία με την Χριστιανική Ένωση και να αποφευχθούν νέες εκλογές αναδεικνύει μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ και στην Φαίη Καραβίτη η Ζίγκριντ Σκαρπέλη-Σπερκ….


 
Την ανάγκη η ηγεσία του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος (SPD) να επιβάλει πολιτικές για περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη προκειμένου να επιτευχθεί η κυβερνητική συνεργασία με την Χριστιανική Ένωση και να αποφευχθούν νέες εκλογές και ενίσχυση της Εναλλακτικής για την Γερμανία (AfD), αναδεικνύει μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ και στην Φαίη Καραβίτη η Ζίγκριντ Σκαρπέλη-Σπερκ, βουλευτής του SPD επί 25 χρόνια, πρώην μέλος του Προεδρείου του και Πρόεδρος των Γερμανοελληνικών Εταιριών.

Η κυρία Σκαρπέλη-Σπερκ τονίζει ότι αυτή τη στιγμή δεν μπορεί κανείς να προβλέψει πώς θα αποφασίσουν το Συνέδριο, που θα πραγματοποιηθεί στις 21 Ιανουαρίου προκειμένου να δώσει την συγκατάθεσή του για την έναρξη διαπραγματεύσεων για την συγκρότηση κυβέρνησης και την κατάρτιση κυβερνητικού προγράμματος, ή ακόμη και τα μέλη του SPD, εφόσον φθάσουμε τελικά σε προγραμματική συμφωνία με την Χριστιανική Ένωση.

Σε ό,τι αφορά την κατ'αρχήν συμφωνία που επετεύχθη μεταξύ των δυνητικών εταίρων κατά τις διερευνητικές συνομιλίες και το 28σέλιδο κείμενο στο οποίο καταγράφεται, το ιστορικό στέλεχος του SPD καλωσορίζει τις αλλαγές πολιτικής που αφορούν την Ευρώπη ως «μεγάλη πρόοδο», εκφράζει ωστόσο επιφυλάξεις για τα σημεία που αφορούν την φορολογία υψηλών εισοδημάτων και το θέμα του μέλλοντος της εργασίας, ενώ εκτιμά πως σε ό,τι αφορά την μετανάστευση και το προσφυγικό, έχουν «περάσει» οι θέσεις της συντηρητικής πλευράς.

«Οι συνομιλίες οριοθέτησαν οκτώ μεγάλα ζητήματα για την ανανέωση και την αλλαγή της Γερμανίας, τα οποία από τη μία πλευρά πρέπει να λύσουν τα μεγάλα προβλήματα και από την άλλη πλευρά να λύσουν όλα αυτά τα προβλήματα, τα οποία αφορούν τους πολλούς δυσαρεστημένους και όχι μόνο εκείνους που βρίσκονται στην ακροδεξιά», σημειώνει η κυρία Σκαρπέλη-Σπερκ και τονίζει ότι «πρώτα από όλα χρειάζεται:

- Ένα νέο ξεκίνημα για την ευρωπαϊκή πολιτική

- Να ενισχύσουμε την κοινωνική συνοχή και να ξεπεράσουμε τις διασπάσεις που δημιουργήθηκαν

- Να αναζωογονήσουμε την δημοκρατία, να φέρουμε περισσότερη ασφάλεια και ευκαιρίες, να ενισχύσουμε τις οικογένειες, να επενδύσουμε στο μέλλον, να διαμορφώσουμε θετικά για όλους την ψηφιακή μετάβαση, να συμβάλουμε περισσότερο προκειμένου να βελτιωθούν οι συνθήκες διαβίωσης και οι ευκαιρίες παγκοσμίως».

Όπως εξηγεί, «τα αιτήματα για ένα νέο ξεκίνημα στην Ευρώπη είναι μια ουσιαστική στροφή από την μέχρι τώρα πολιτική λιτότητας και μια στενή συνεργασία με τη νέα γαλλική κυβέρνηση και τον Πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν», καθώς, συνεχίζει, «το θέμα είναι η ασφάλεια των κοινωνικών θεμελιωδών δικαιωμάτων, όπως η αρχή του ίσου μισθού για την ίδια δουλειά στο ίδιο μέρος στην Ευρώπη, οι ευκαιρίες και οι καλές δουλειές για τους νέους και κυρίως για τους άνεργους στη Νότια Ευρώπη». Η ίδια πάντως χαρακτηρίζει «μεγάλη πρόοδο» το αίτημα που καταγράφεται για μεγαλύτερη συνεργασία στην Ευρώπη, για περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη και για περισσότερες ευκαιρίες για τους νέους ανθρώπους στην Ευρώπη. «Θα χρειαστεί ωστόσο μεγάλη προσπάθεια προκειμένου να υλοποιηθούν όλα αυτά στην Ευρώπη», επισημαίνει.

Στο ζήτημα της μετανάστευσης και της αντιμετώπισης των προσφύγων, η Ζίγκριντ Σκαρπέλη-Σπερκ θεωρεί ότι επεβλήθησαν οι απόψεις της συντηρητικής πλευράς, δηλαδή του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος (CDU) και της Χριστιανοκοινωνικής Ένωσης (CSU) της Βαυαρίας, η οποία είχε αναδείξει το θέμα σε μείζον κατά την διαπραγμάτευση.

«Στα άλλα ζητήματα - όπως η ενίσχυση των επενδύσεων, η παιδεία, οι συντάξεις, οι οικογένειες και η προστασία του περιβάλλοντος - δίδονται μάλλον μικρές απαντήσεις σε μεγάλα προβλήματα. Οι απαντήσεις είναι σύντομες και τα οικονομικά μέσα πολύ χαμηλά ή δεν αναφέρονται. Επίσης το θέμα του μέλλοντος της εργασίας, κυρίως των συνθηκών εργασίας, παραβλέπεται», διαπιστώνει και προσθέτει ότι «οι φόροι για τα μεσαία εισοδήματα θα μειωθούν ελαφρώς και οι φόροι για τα μεγάλα εισοδήματα και τους πολύ πλούσιους δεν αγγίζονται ή μετατίθενται σε μελλοντικές ευρωπαϊκές ή διεθνείς συμφωνίες», αλλά εκτιμά ότι «με τον Πρόεδρο Τραμπ κάτι τέτοιο αποτελεί μάλλον ψευδαίσθηση».

Καταλήγοντας, το στέλεχος του SPD εξηγεί ότι ακόμη δεν μπορεί κανείς να προβλέψει πώς θα αποφασίσουν είτε το συνέδριο είτε τα μέλη του κόμματος. «Εδώ θα πρέπει η ηγεσία του SPD να καταστήσει σαφές ότι θέλει μια θεμελιώδη νέα βάση και περισσότερη δικαιοσύνη για την κοινωνία - κυρίως στα σημεία όπου οι διατυπώσεις δεν είναι ακόμη πολύ δεσμευτικές. Διαφορετικά, είναι πιθανές νέες εκλογές, ίσως και αναπόφευκτες, με μια ορατή ενίσχυση της ριζοσπαστικής δεξιάς AfD», δηλώνει.
ΑΠΕ-ΜΠΕ