Σε απεργιακό κλοιό αύριο η χώρα - Χωρίς ΜΜΜ η Αθήνα

Δύσκολη αναμένεται να είναι η Δευτέρα, 15 Ιανουαρίου, για το επιβατικό κοινό καθώς οι εργαζόμενοι στα ΜΜΜ κατεβαίνουν σε νέα 24ωρη απεργία, αντιδρώντας στη ψήφιση του πολυνομοσχεδίου....

Απεργιακό «τσουνάμι» προκαλεί αύριο Δευτέρα η ψήφιση του πολυνομοσχεδίου, που θα γίνει ιδιαίτερα αισθητό στις μετακινήσεις. Με σειρά συγκεντρώσεων στην Αθήνα και σε πολλές πόλεις της χώρας τα συνδικάτα εκφράζουν την αντίθεσή τους στην ψήφισή του. 

Στο πλαίσιο των αντιδράσεων, ακινητοποιημένα θα παραμείνουν στην Αθήνα για 24 ώρες μετρό, ΗΣΑΠ, τραμ, λεωφορεία, τρόλεϊ. Κανονικά θα κινηθούν τρένα και προαστιακός, ενώ, δεν θα ισχύσει ο δακτύλιος.

Στάση εργασίας έχουν εξαγγείλει ΑΔΕΔΥ, δικαστικοί, ΠΟΕΔΗΝ και ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας, ενώ συγκεντρώσεις στο κέντρο της Αθήνας προγραμματίζουν ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ και ΠΑΜΕ.

Πιο συγκεκριμένα:

Η ΓΣΕΕ καλεί σε μαζική συμμετοχή στη συγκέντρωση στις 17:00 στο Σύνταγμα.

Η ΑΔΕΔΥ έχει κηρύξει στάση εργασίας από τις 12:00 έως τη λήξη ωραρίου και καλεί σε συγκέντρωση στην πλατεία Κλαυθμώνος στις 12:30 και πορεία προς τη Βουλή.

Ομοσπονδίες που ανήκουν στη δύναμη της ΑΔΕΔΥ, όπως η ΟΛΜΕ (καθηγητές δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης) έχουν κηρύξει και τρίωρη στάση εργασίας 8.00-11.00, που, αθροιζόμενη με την τρίωρη της ΑΔΕΔΥ που ακολουθεί, ισοδυναμεί με 24ωρη απεργία.

Tην κήρυξη 4ωρης διευκολυντικής στάσης εργασίας επιπλέον της στάσης εργασίας της ΑΔΕΔΥ ανακοίνωσε η Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδας.

Στη στάση εργασίας της ΑΔΕΔΥ συμμετέχει και η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων Δημοσίων Νοσοκομείων.

Στάση εργασίας πραγματοποιούν οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας (12:00 – 15:00), και δικαστές και εισαγγελείς απέχουν 9:00-11:00.

Με απόφαση της Ολομέλειας των Προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων της χώρας, η οποία συνεδρίασε εκτάκτως την Κυριακή στην Αθήνα, τη Δευτέρα θα απέχουν πανελλαδικά οι δικηγόροι –εκτός από τους δικηγόρους της Αθήνας– από τα καθήκοντά τους, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για το νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης για την υποχρεωτική διαμεσολάβηση.

Το ΠΑΜΕ καλεί εργαζόμενους, ανέργους, συνταξιούχους και τη νεολαία σε συλλαλητήριο στις 18:00 στην Ομόνοια.

Την παραίτηση του υπέβαλε ο Κώστας Ζουράρις

Την παραίτησή του από τη θέση του υφυπουργού Παιδείας υπέβαλε με επιστολή του προς τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, ο Κώστας Ζουράρις μετά από τις προχθεσινές προσβλητικές δηλώσεις του  κατά των φιλάθλων του Ολυμπιακού, τα υβριστικό σύνθημα των οπαδών του ΠΑΟΚ και του Άρη...

Την παραίτησή του από τη θέση του υφυπουργού Παιδείας υπέβαλε με επιστολή του προς τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, ο Κώστας Ζουράρις. Σύμφωνα με κυβερνητικό αξιωματούχο ο πρωθυπουργός θα λάβει τις σχετικές αποφάσεις μετά την αυριανή συζήτηση στη Βουλή για το πολυνομοσχέδιο.

Η επιστολή Ζουράρι:

«Ερίδματε (σ.σ. καλοδομημένε) πρωθυπουργέ και σύντροφε υποβάλλω σήμερα 14.1.2018 την από την θέση του υφυπουργού επί της παιδείας παραίτησίν μου, η οποία διευκολύνει, ως εικός την κυβερνητική αλληλεγγύη και, συνάμφω το πολιτικό μου αυτεξούσιον. Μετά της προσηκούσης τιμής, Κώστας Γ. Ζουράρις»

Οι δηλώσεις Ζουράρι 

Ο Κώστας Ζουράρις προχώρησε σε προσβλητικές δηλώσεις κατά των φιλάθλων του Ολυμπιακού, χρησιμοποιώντας μάλιστα υβριστικό σύνθημα των οπαδών του ΠΑΟΚ. Σε άλλη τοποθέτησή του εξύβρισε και την ομάδα του Άρη.

Δημήτρης Καμμένος: «Να ζητήσει συγνώμη»
 
Την αποπομπή του υφυπουργού Παιδείας Κώστα Ζουράρι από την κυβέρνηση ζήτησε ο βουλευτής των ΑΝΕΛ Δημήτρης Καμμένος, ενώ τον κάλεσε να ζητήσει δημόσια συγγνώμη για προσβλητικές δηλώσεις του κατά των φιλάθλων του Ολυμπιακού και του Αρη. Αφορμή της δήλωσης του Δημήτρη Καμμένου στον ΣΚΑΙ, είναι οι προσβλητικές δηλώσεις του κ. Ζουράρι για τους φιλάθλους του Ολυμπιακού, χρησιμοποιώντας μάλιστα υβριστικό σύνθημα των οπαδών του ΠΑΟΚ.

Θα μπορούσε να γίνονται οι απεργίες διαφορετικά;

H πλήρης συνδικαλιστική ανυποληψία και απουσία ενός πραγματικού αγωνιστικού σχεδίου, παίζουν ωστόσο το δικό τους σημαντικό ρόλο. Απογοητεύουν πολλούς εργαζόμενους, ενώ προσθέτουν άλλοθι για μια παθητική στάση σε άλλους...

του Παναγιώτη Μαυροειδή (*)

Το πολυνομοσχέδιο έκτρωμα ψηφίζεται την  Δευτέρα 15/12. Περιλαμβάνει χίλια μύρια αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα. Από τους πλειστηριασμούς ως τον σοβαρότατο περιορισμό της δυνατότητας της απεργίας.

Η πεπατημένη «αγωνιστική» τακτική των συνδικαλιστικών ηγεσιών, είναι γνωστή: Κηρύσσουν (όχι πάντα…) μια απεργία, συγκέντρωση και τελικά συνάθροιση καταγγελίας έξω από τη Βουλή, τη μέρα της ψήφισης.

Ελάχιστοι εργαζόμενοι μπορούν να πειστούν έτσι ότι γίνεται πραγματικά ένας αγώνας με δυνατότητα ανατροπής κάποιων μέτρων και πολύ περισσότερο επιβολής καταχτήσεων. Ωστόσο, δεν είναι αυτός ο κυριότερος λόγος που στην πλειοψηφία τους δεν απεργούν.

Είναι η εργοδοτική πίεση στον ιδιωτικό τομέα, η απειλή της ανεργίας/απόλυσης, η απώλεια του μεροκάματου και άλλα πολλά που σχετίζονται με τη διαμορφωμένη κοινωνική και πολιτική συνείδηση.

Ωστόσο, η πλήρης συνδικαλιστική ανυποληψία και απουσία ενός πραγματικού αγωνιστικού σχεδίου, παίζουν ωστόσο το δικό τους σημαντικό ρόλο. Απογοητεύουν πολλούς εργαζόμενους, ενώ προσθέτουν άλλοθι για μια παθητική στάση σε άλλους.

Με τη σειρά τους στη συνέχεια οι συνδικαλιστικές ηγεσίες έχουν ως άλλοθι ότι «δεν τραβούν οι εργαζόμενοι» και η ζωή συνεχίζεται…

Αυτή τη φορά, έγινε κάτι καλύτερο. Μπήκε απεργιακή κινητοποίηση πριν τη μέρα της ψήφισης, στο παραπέντε έστω της ψήφισης. Με στήριξη από το ΚΚΕ, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και μαχόμενες δυνάμεις κυρίως σε πρωτοβάθμια σωματεία στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα. Σημαντικό βήμα, αλλά ανεπαρκές. Ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι αυτή απεργία αφορά το δικαίωμα της απεργίας που έχει κατακτηθεί με αίμα.

Δεν έχει λογική να περιμένει το εργατικό κίνημα την όποια αστική μνημονιακή κυβέρνηση να κατεβάσει το όποιο νομοσχέδιο κατατόμησης των εργατικών δικαιωμάτων, για να μπει στα ξαφνικά απεργία τη μέρα της ψήφισης ή στο παραπέντε.

Είναι μια λογική αμυντική, συμβολική, επετειακή και τελικά εντελώς κοινοβουλευτική: Καλούνται οι εργαζόμενοι να «βγάλουν πολιτικά συμπεράσματα», έτσι ώστε με την ψήφο τους να αποδοκιμάσουν κάποιους και να στηρίξουν άλλους.

Χρήσιμο, αλλά πολύ φτωχό και μίζερο. Τα εκλογικά ποσοστά, έχουν τη σημασία τους, αλλά δεν αλλάζουν τους ταξικούς συσχετισμούς. Ισχύει άλλωστε και το αντίστροφο: Ουσιώδης και σταθερή άνοδο της εκλογικής επιρροής των αντικαπιταλιστικών δυνάμεων, δε μπορεί να υπάρξει χωρίς ενίσχυση της δυναμικής της ταξικής πάλης μέσα σε πραγματικούς αγώνες που θα πείθουν ότι γίνονται για να νικήσουν και όχι μόνο για διαμαρτυρία.

Θα μπορούσε να γίνονται οι απεργίες και οι αγώνες διαφορετικά;

Ας σκεφτούμε ότι από σήμερα, ως προϊόν μιας αυτοτελούς πρωτοβουλίας οριζόντιου συντονισμού πρωτοβάθμιων σωματείων και επιτροπών αγώνα εργαζομένων, συνταξιούχων και ανέργων, τίθεται κατεύθυνση απεργίας σε τρείς ή τέσσερις μήνες.

Με κομβικά επιθετικά αιτήματα άμεσης βελτίωσης, όπως αύξηση κατώτατου μισθού και μεροκάματου, με παράλληλη αύξηση μισθών σε όλους τους μισθωτούς, επαναφορά συλλογικών συμβάσεων και κατάργηση απεργοκτόνου νόμου, κατάργηση όλων των νομοθετημάτων για ελαστική και εκ περιτροπής εργασία, με πρώτο βήμα το ριζικό περιορισμό τους και ταυτόχρονη αύξηση του κόστους για τους εργοδότες, την άμεση μείωση του χρόνου εργασίας για όλους, την επαναφορά του 13^ου και 14^ου μισθού στο δημόσιο και στους συνταξιούχους, τον διπλασιασμό του επιδόματος ανεργίας και την ένταξη όλων των ανέργων στην ενίσχυση από τον ΟΑΕΔ. Και πολλά άλλα μπορούν φυσικά να προστεθούν και να ιεραρχηθούν ανάλογα.

Ας φανταστούμε ότι «βαράνε όλα τα σφυριά», πάνω σε αυτό. Για γενικές συνελεύσεις σωματείων και σε χώρους δουλειές. Για δημιουργία επιτροπών αγώνα ή στήριξης της απεργίας ακόμη και σε χώρους που δεν υπάρχουν σωματεία. Για αυτοτελή πολιτική καμπάνια πάνω στα αιτήματα και στην πολιτική τους διάσταση. Για ενδιάμεσες μορφές αγώνα και άλλες πρωτοβουλίες και ενέργειες, που θα προετοιμάζουν την απεργία, όπως στάσεις εργασίες με παράλληλη ενημέρωση και συνελεύσεις για την απεργία, εξορμήσεις και πικετοφορίες, καταλήψεις ΟΑΕΔ ή Επιθεωρήσεων Εργασίας, καμπάνιες μέσα στο ΜΕΤΡΟ, διαδικτυακή υποστήριξη κλπ.

Ας υποθέσουμε ότι ακόμα πιο μακροπρόθεσμα, τίθεται ένα ζήτημα προγραμματισμένης επανάληψης αυτής απεργίας και άλλες φορές με στόχο την απόσπαση καταχτήσεων.
Μέσα στο διάστημα αυτό, επιλέγονται χώροι που υπάρχουν οι κατάλληλοι συσχετισμοί, όπως στους εργαζόμενους στην εκπαίδευση, στην υγεία, τους ναυτεργάτες ή σε χώρους δράσης πρωτοβάθμιων σωματείων στον ιδιωτικό τομέα, για να προωθηθούν κλαδικές κινητοποιήσεις με μορφή διάρκειας.

Ας φανταστούμε ότι αυτή η κατεύθυνση υλοποιείται παράλληλα με οικοδόμηση πολλαπλών αγωνιστικών ενωτικών συντονισμών, χωρίς αποκλεισμούς και αποστειρωμένες διαδικασίες κομματικά ελεγχόμενες. Όλο και «πιο μακριά» από τον επίσημο κυβερνητικό, εργοδοτικό, φιλο-ΕΕ, διασπαστικό και εκτονωτικό συνδικαλισμό των κροκοδείλων της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, όλο και «πιο κάτω» και ενωτικά στον κόσμο της δουλειάς και των ανέργων.

Αυτός ο ουσιαστικός μακροπρόθεσμος αγωνιστικός προσανατολισμός, με λογική κλιμάκωσης και στόχο την απόσπαση καταχτήσεων, είναι που θα δίνει και τη δυνατότητα και για άμεσες αιφνιδιαστικές κινητοποιήσεις απάντησης σε κυβερνητικές και εργοδοτικές προκλήσεις.

Ας υποθέσουμε μια πολιτική στήριξη αυτής της αναγκαίας αγωνιστικής και πολιτικής προσπάθειας από ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΛΑΕ και πλήθος άλλων μικρότερων δυνάμεων και ρευμάτων, που διακηρύσσουν ή συμβάλουν σε ένα αγωνιστικό προσανατολισμό. Όχι απαραίτητα με κοινές θέσεις, όχι χωρίς διάλογο και αντιπαράθεση μεταξύ τους, αλλά με «πειθαρχία» και ταξική ευθύνη ανταπόκρισης στη διαμόρφωση του πεδίου του αγώνα

Κακά τα ψέματα: όσο γίνονται απεργίες με το σημερινό τρόπο και στο βαθμό που στη μια ή την άλλη συγκέντρωση οι συμμετέχοντες γνωρίζονται μεταξύ τους, η κάθε κυβέρνηση και ο κάθε εργοδότης, θα κάνουν μια χαρά τη δουλειά τους. Το αγωνιστικό σημειωτόν δεν απειλεί κανένα άλλο, παρά μόνο όσους επιδίδονται σε αυτό.

Είναι αναγκαία ακριβώς αυτή η πολιτική στροφή. Δεν πρόκειται μόνο και κυρίως για άλλη συνδικαλιστική τακτική, αλλά για πολιτική κατεύθυνση που διεκδικεί να αποκτήσει υπόσταση η προοπτική της ανατροπής των αντεργατικών μέτρων και της ανόδου της συνολικής ταξικής αντικαπιταλιστικής πάλης.

Και εδώ θα κριθούν πολύ σκληρά όλα τα πολιτικά ρεύματα, αντί να έχουν τη ματιά τους και στο πίσω μέρος του μυαλού τους στην εκλογική κάλπη. Είναι η «χρησιμότητά» τους, όπως την αντιλαμβάνονται οι εργαζόμενοι.

___________________________________________

(*) Ο Παναγιώτης Μαυροειδής, είναι κορυφαίο στέλεχος της κομμουνιστικής αριστεράς, μέλος του ΠΣΟ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και υποψήφιος ευρωβουλευτής και βουλευτής στην Αττική με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Αρθρογραφεί στον ιστοχώρο pandiera.gr και άλλες ιστοσελίδες του χώρου..

 (πηγή: pandiera.gr)

Times: Να βοηθήσουν την Ελλάδα ΕΕ και Βρετανία για την προσφυγική κρίση

Εκκληση στην Ευρωπαϊή Ένωση αλλά και στη Βρετανική κυβέρνηση να βοηθήσουν την Ελλάδα να αντιμετωπίσει την προσφυγική κρίση απευθύνουν οι Τάιμς του Λονδίνου σε κύριο άρθρο τους, τονίζοντας την ανάγκη η διεθνής κοινότητα να διαδραματίσει έναν ενεργότερο ρόλο, προκειμένου να συμβάλει εποικοδομητικά στην αποτελεσματική και επαρκή αντιμετώπισή του προβλήματος. 

Στο άρθρο με τίτλο «Γκέτο στην Ελλάδα» η βρετανική εφημερίδα τονίζει ότι «μία από τις φτωχότερες χώρες της Δυτικής Ευρώπης φέρει το κύριο βάρος της νέας ανθρωπιστικής κρίσης λόγω μιας φετιχιστικής γραφειοκρατικής ακαμψίας και της απόλυτης αποτυχίας να διατεθούν πόροι εκεί όπου χρειάζονται πιο επιτακτικά. Οι αξιωματούχοι της Ε.Ε. δεν μπορούν να καθορίσουν τη γεωγραφία της Ελλάδας, αλλά είναι μέσα στις δυνατότητές τους να ανακουφίσουν από αυτό τον πόνο και είναι και μέσα στις δυνάμεις της Βρετανίας να βοηθήσει».

Οπως τονίζουν οι Τάιμς «καθώς ο χειμώνας αγριεύει» στο Αιγαίο, σχεδόν 15.000 πρόσφυγες έχουν εκβραστεί σε πέντε ελληνικά νησιά σε συνθήκες απελπιστικής εξαθλίωσης. Τα παιδιά περπατούν ξυπόλητα δίπλα σε ανοικτούς υπονόμους. Ολόκληρες οικογένειες τρέμουν από τις καιρικές συνθήκες σε σκηνές που προορίζονταν για ποπ φεστιβάλ. Οι γυναίκες φορούν πάνες προκειμένου να μην πέσουν θύματα βιασμού στο δρόμο τους τη νύχτα προς τις τουαλέτες του υπερκορεσμένου προσφυγικού καταυλισμού τους. Αυτή δεν είναι η λύση στην ευρωπαϊκή προσφυγική κρίση που υποτίθεται θα αντιπροσώπευε η συμφωνία των Βρυξελλών πριν δύο σχεδόν χρόνια με την Τουρκία ύψους 2,5 δις. λιρών. Αυτή η συμφωνία ανέκοψε τη ροή προσφύγων από τη Μέση Ανατολή και πέραν αυτής, αλλά δεν την σταμάτησε .Η ανεπάρκεια της ευρύτερης αντίδρασης της Ε.Ε. την κάνει μόνο πιο οξεία. Η συμφωνία του 2016 με την Τουρκία αποτυγχάνει λόγω ανεπίλυτων διαφορών σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα που εμποδίζουν την καταβολή χρημάτων προς την Άγκυρα».

Η βρετανική εφημερίδα σημειώνει ότι «η μακροπρόθεσμη λύση στην κρίση της μετανάστευσης είναι να αντιστραφεί η ροή των προσφύγων, επιτρέποντάς τους να επιστρέψουν στις πατρίδες τους. Η βραχυπρόθεσμη ανάγκη είναι για την άμεση απλοποίηση των αιτήσεων ασύλου, για τροφή και στέγη. Η Βρετανία θα πρέπει να αφιερώσει ένα μέρος του τεχνητά διογκωμένου και γενναιόδωρα ενισχυμένου προϋπολογισμού αρωγής της για τον τερματισμό του αίσχους, το οποίο ένας εθελοντής χαρακτήρισε ως γκέτο στην άκρη της Ευρώπης. Δεν υπάρχει κανένας λόγος για την Λέσβο να είναι ένα σύγχρονο Αλκατράζ, αλλά αυτό είναι που αισθάνονται αυτοί που έχουν κολλήσει εκεί».

Bundesbank: Η Γερμανία εξοικονόμησε 290 δισ. ευρώ από το 2008 λόγω της κρίσης

Υπολογισμοί της Bundesbank κάνουν λόγο για 290 δισ. ευρώ. Από το 2008, το γερμανικό δημόσιο εξοικονόμησε συνολικά 290 δισ. ευρώ σε τόκους...

Χάρη στα χαμηλά επιτόκια, η Γερμανία κατέβαλε τα τελευταία χρόνια πολύ λιγότερα χρήματα από τα προβλεπόμενα για την εξυπηρέτηση του χρέους της. Υπολογισμοί της Bundesbank κάνουν λόγο για 290 δισ. ευρώ. Από το 2008, το γερμανικό δημόσιο εξοικονόμησε συνολικά 290 δισ. ευρώ σε τόκους. Μόνον το 2017, η ομοσπονδία, τα κρατίδια, οι δήμοι και τα ασφαλιστικά ταμεία πλήρωσαν 50 δισ. ευρώ λιγότερα επιτόκια, σε σύγκριση με την εποχή προ κρίσης. Αυτό δείχνουν προσωρινοί υπολογισμοί της γερμανικής ομοσπονδιακής τράπεζας (Bundesbank) που επικαλείται η οικονομική εφημερίδα Handelsblatt.

Για την ανάλυσή της αυτή, η Ομοσπονδιακή Τράπεζα συνέκρινε το επίπεδο των επιτοκίων του 2007, τη χρονιά δηλαδή πριν ξεσπάσει η οικονομική κρίση, με τα εκάστοτε επίπεδα των χρόνων που ακολούθησαν. Ενώ η Γερμανία δανείζονταν το 2007 με επιτόκια μέσης απόδοσης 4,23%, έφτασε να δανείζεται το 2017 έναντι επιτοκίων μόλις 1,86%. Η συνεχής πτώση των επιτοκίων δανεισμού είχε φυσικά ως αποτέλεσμα το γερμανικό δημόσιο να καταβάλει όλο και λιγότερα χρήματα για την εξυπηρέτηση του χρέους. Ενώ για παράδειγμα η ομοσπονδία κατέβαλε το 2008 40,2 δις ευρώ σε τόκους, το 2016 πλήρωσε μόλις 17,5 δις ευρώ, λιγότερα δηλαδή από τα μισά.

Η τεράστια αυτή εξοικονόμηση ωφελεί φυσικά και τους Γερμανούς φορολογούμενους και αποταμιευτές, επισημαίνει η Handelsblatt. Διότι, τα χρήματα στους προϋπολογισμούς της κεντρικής κυβέρνησης, των κρατιδίων και των δήμων και κοινοτήτων που έπρεπε να καταβληθούν παλαιότερα για την αποπληρωμή επιτοκίων μπορούν να επενδύονται, για παράδειγμα, στην εκπαίδευση ή στις υποδομές. Ή και για τη μείωση της φορολογίας την οποία διαπραγματεύονται τα δυο μεγάλα κόμματα στις εν εξελίξει διερευνητικές.

Πολλοί οικονομολόγοι προειδοποιούν πάντως τους δυνητικούς εταίρους να μην εκμεταλλευτούν την ευνοϊκή συγκυρία για αύξηση των κοινωνικών δαπανών. Διότι όταν ανέβουν και πάλι τα επιτόκια -και αυτό σύμφωνα με τους ίδιους είναι απλά θέμα χρόνου- τότε θα αυξηθεί και το κόστος δανεισμού για τα δημόσια ταμεία. Εάν αυξανόταν το επιτόκιο δανεισμού της Γερμανίας κατά μόλις μια ποσοστιαία μονάδα, το δημόσιο θα έπρεπε να καταβάλλει κάθε χρόνο 20 δισ. ευρώ περισσότερα για την εξυπηρέτηση του χρέους.

Η Ζίγκριντ Σκαρπέλη-Σπερκ (SPD) στο ΑΠΕ-ΜΠΕ για τα αποτελέσματα των διερευνητικών συνομιλιών

Την ανάγκη η ηγεσία του SPD να επιβάλει πολιτικές για περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη προκειμένου να επιτευχθεί η κυβερνητική συνεργασία με την Χριστιανική Ένωση και να αποφευχθούν νέες εκλογές αναδεικνύει μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ και στην Φαίη Καραβίτη η Ζίγκριντ Σκαρπέλη-Σπερκ….

 

Την ανάγκη η ηγεσία του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος (SPD) να επιβάλει πολιτικές για περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη προκειμένου να επιτευχθεί η κυβερνητική συνεργασία με την Χριστιανική Ένωση και να αποφευχθούν νέες εκλογές και ενίσχυση της Εναλλακτικής για την Γερμανία (AfD), αναδεικνύει μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ και στην Φαίη Καραβίτη η Ζίγκριντ Σκαρπέλη-Σπερκ, βουλευτής του SPD επί 25 χρόνια, πρώην μέλος του Προεδρείου του και Πρόεδρος των Γερμανοελληνικών Εταιριών.

Η κυρία Σκαρπέλη-Σπερκ τονίζει ότι αυτή τη στιγμή δεν μπορεί κανείς να προβλέψει πώς θα αποφασίσουν το Συνέδριο, που θα πραγματοποιηθεί στις 21 Ιανουαρίου προκειμένου να δώσει την συγκατάθεσή του για την έναρξη διαπραγματεύσεων για την συγκρότηση κυβέρνησης και την κατάρτιση κυβερνητικού προγράμματος, ή ακόμη και τα μέλη του SPD, εφόσον φθάσουμε τελικά σε προγραμματική συμφωνία με την Χριστιανική Ένωση.

Σε ό,τι αφορά την κατ'αρχήν συμφωνία που επετεύχθη μεταξύ των δυνητικών εταίρων κατά τις διερευνητικές συνομιλίες και το 28σέλιδο κείμενο στο οποίο καταγράφεται, το ιστορικό στέλεχος του SPD καλωσορίζει τις αλλαγές πολιτικής που αφορούν την Ευρώπη ως «μεγάλη πρόοδο», εκφράζει ωστόσο επιφυλάξεις για τα σημεία που αφορούν την φορολογία υψηλών εισοδημάτων και το θέμα του μέλλοντος της εργασίας, ενώ εκτιμά πως σε ό,τι αφορά την μετανάστευση και το προσφυγικό, έχουν «περάσει» οι θέσεις της συντηρητικής πλευράς.

«Οι συνομιλίες οριοθέτησαν οκτώ μεγάλα ζητήματα για την ανανέωση και την αλλαγή της Γερμανίας, τα οποία από τη μία πλευρά πρέπει να λύσουν τα μεγάλα προβλήματα και από την άλλη πλευρά να λύσουν όλα αυτά τα προβλήματα, τα οποία αφορούν τους πολλούς δυσαρεστημένους και όχι μόνο εκείνους που βρίσκονται στην ακροδεξιά», σημειώνει η κυρία Σκαρπέλη-Σπερκ και τονίζει ότι «πρώτα από όλα χρειάζεται:

- Ένα νέο ξεκίνημα για την ευρωπαϊκή πολιτική

- Να ενισχύσουμε την κοινωνική συνοχή και να ξεπεράσουμε τις διασπάσεις που δημιουργήθηκαν

- Να αναζωογονήσουμε την δημοκρατία, να φέρουμε περισσότερη ασφάλεια και ευκαιρίες, να ενισχύσουμε τις οικογένειες, να επενδύσουμε στο μέλλον, να διαμορφώσουμε θετικά για όλους την ψηφιακή μετάβαση, να συμβάλουμε περισσότερο προκειμένου να βελτιωθούν οι συνθήκες διαβίωσης και οι ευκαιρίες παγκοσμίως».

Όπως εξηγεί, «τα αιτήματα για ένα νέο ξεκίνημα στην Ευρώπη είναι μια ουσιαστική στροφή από την μέχρι τώρα πολιτική λιτότητας και μια στενή συνεργασία με τη νέα γαλλική κυβέρνηση και τον Πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν», καθώς, συνεχίζει, «το θέμα είναι η ασφάλεια των κοινωνικών θεμελιωδών δικαιωμάτων, όπως η αρχή του ίσου μισθού για την ίδια δουλειά στο ίδιο μέρος στην Ευρώπη, οι ευκαιρίες και οι καλές δουλειές για τους νέους και κυρίως για τους άνεργους στη Νότια Ευρώπη». Η ίδια πάντως χαρακτηρίζει «μεγάλη πρόοδο» το αίτημα που καταγράφεται για μεγαλύτερη συνεργασία στην Ευρώπη, για περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη και για περισσότερες ευκαιρίες για τους νέους ανθρώπους στην Ευρώπη. «Θα χρειαστεί ωστόσο μεγάλη προσπάθεια προκειμένου να υλοποιηθούν όλα αυτά στην Ευρώπη», επισημαίνει.

Στο ζήτημα της μετανάστευσης και της αντιμετώπισης των προσφύγων, η Ζίγκριντ Σκαρπέλη-Σπερκ θεωρεί ότι επεβλήθησαν οι απόψεις της συντηρητικής πλευράς, δηλαδή του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος (CDU) και της Χριστιανοκοινωνικής Ένωσης (CSU) της Βαυαρίας, η οποία είχε αναδείξει το θέμα σε μείζον κατά την διαπραγμάτευση.

«Στα άλλα ζητήματα - όπως η ενίσχυση των επενδύσεων, η παιδεία, οι συντάξεις, οι οικογένειες και η προστασία του περιβάλλοντος - δίδονται μάλλον μικρές απαντήσεις σε μεγάλα προβλήματα. Οι απαντήσεις είναι σύντομες και τα οικονομικά μέσα πολύ χαμηλά ή δεν αναφέρονται. Επίσης το θέμα του μέλλοντος της εργασίας, κυρίως των συνθηκών εργασίας, παραβλέπεται», διαπιστώνει και προσθέτει ότι «οι φόροι για τα μεσαία εισοδήματα θα μειωθούν ελαφρώς και οι φόροι για τα μεγάλα εισοδήματα και τους πολύ πλούσιους δεν αγγίζονται ή μετατίθενται σε μελλοντικές ευρωπαϊκές ή διεθνείς συμφωνίες», αλλά εκτιμά ότι «με τον Πρόεδρο Τραμπ κάτι τέτοιο αποτελεί μάλλον ψευδαίσθηση».

Καταλήγοντας, το στέλεχος του SPD εξηγεί ότι ακόμη δεν μπορεί κανείς να προβλέψει πώς θα αποφασίσουν είτε το συνέδριο είτε τα μέλη του κόμματος. «Εδώ θα πρέπει η ηγεσία του SPD να καταστήσει σαφές ότι θέλει μια θεμελιώδη νέα βάση και περισσότερη δικαιοσύνη για την κοινωνία - κυρίως στα σημεία όπου οι διατυπώσεις δεν είναι ακόμη πολύ δεσμευτικές. Διαφορετικά, είναι πιθανές νέες εκλογές, ίσως και αναπόφευκτες, με μια ορατή ενίσχυση της ριζοσπαστικής δεξιάς AfD», δηλώνει.
ΑΠΕ-ΜΠΕ

Ενάντια στους στρατηγικούς κακοπληρωτές και τους προστάτες τους - Να χαράξουμε μια ιστορική τομή

«Η αντιμετώπιση των μεγάλων στρατηγικών κακοπληρωτών οφείλει να αποτελέσει μία εθνικής σημασίας προτεραιότητα κατά το επόμενο διάστημα» τονίζει σε άρθρο του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Γιάννης Δραγασάκης. 

Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Γιάννης Δραγασάκης, σημειώνει πως ναι μεν το φαινόμενο των στρατηγικών κακοπληρωτών είναι παγκόσμιο, ωστόσο στη χώρα μας «αποτελεί ένα διακριτό διαχρονικό γνώρισμα του ελληνικού καπιταλισμού» και η αντιμετώπισή του δεν θα είναι εύκολη. Όμως, όπως επισημαίνει, «το θεσμικό πλαίσιο που διαμόρφωσε και συνεχώς ενισχύει η σημερινή κυβέρνηση αναδεικνύει το πρόβλημα και διευκολύνει την αντιμετώπιση του».

Ο κ. Δραγασάκης κάνει λόγο για ανάγκη ευρύτερων συνεργειών, όλων των εμπλεκομένων, διαρκή και συντονισμένη προσπάθεια ακόμη και νομοθετικές πρωτοβουλίες εφόσον χρειαστεί, σημειώνοντας πως οι στρατηγικοί κακοπληρωτές «όσο ισχυρούς προστάτες και αν έχουν, όσο και αν υποβοηθούνται από δυνάμεις της αδράνειας, και της ανοχής είναι χρέος της Πολιτείας και των θεσμών, να υπερασπιστούν την κοινωνία και το δημόσιο συμφέρον».

Επίσης σημειώνει ότι δεν μπορούν να μπαίνουν στην ίδια ζυγαριά οι μικρομεσαίοι που δίνουν αγώνα επιβίωσης, με τους στρατηγικούς κακοπληρωτές και πως η αντιμετώπιση του προβλήματος των κόκκινων δανείων είναι όρος για την έξοδο από την κρίση αλλά και προϋπόθεση ώστε να μπορούν οι τράπεζες να χορηγούν και πάλι δάνεια σε όσους τα έχουν ανάγκη.

Ολόκληρο το άρθρο του Γιάννη Δραγασάκη στο ΑΠΕ-ΜΠΕ:

Την Τετάρτη 10 Ιανουαρίου, από το βήμα δημόσιας εκδήλωσης, αναφερόμενος στο πρόβλημα των κόκκινων δανείων, υποστήριξα ότι: «... δεν μπορούν να "μπαίνουν στην ίδια ζυγαριά" οι μικρομεσαίοι που δίνουν πραγματικό αγώνα επιβίωσης και έχουν να διαχειριστούν αντικειμενικές δυσχέρειες, με τους στρατηγικούς κακοπληρωτές που αποδεδειγμένα πλέον, όπως μπορούν να αποδείξουν οι τράπεζες, χρεοκοπούσαν τις επιχειρήσεις τους στο εσωτερικό και αποθησαύριζαν στο εξωτερικό... Άλλωστε, η Τράπεζα της Ελλάδος έχει πλήρη στοιχεία για τα χρήματα που φυγαδεύτηκαν στο εξωτερικό. Πρέπει, επομένως, να συμβάλει και αυτή ώστε να εντοπιστούν και να υποστούν τις συνέπειες οι πραγματικοί συνειδητοί κακοπληρωτές και να ξεχωρίσει η "ήρα από το στάρι"...».

Ακολούθησε μια απάντηση, το ύφος της οποίας δεν θα ήθελα να σχολιάσω, από ανώνυμους «κύκλους» της ΤτΕ σύμφωνα με την οποία: «ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης όφειλε να γνωρίζει ότι όλα τα στοιχεία για την αποστολή εμβασμάτων βρίσκονται στα χέρια της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων... η ΤτΕ ανταποκρίνεται άμεσα στα αιτήματα αποστολής στοιχείων σχετικά με τα εμβάσματα που προέρχονται μεταξύ άλλων από δικαστικές και εισαγγελικές αρχές».

Η απάντηση αυτή είναι σε πλήρη αναντιστοιχία τόσο με την πραγματικότητα όσο και με τη σοβαρότητα του προβλήματος. Η Αντιπροεδρία της κυβέρνησης όχι μόνο γνωρίζει ότι τα στοιχεία για την αποστολή εμβασμάτων στο εξωτερικό είναι στα χέρια της ΑΑΔΕ, αλλά ως Αντιπροεδρία πρωτοστατήσαμε, ήδη από το Φεβρουάριο του 2015, στο συντονισμό της προσπάθειας για τη συγκέντρωση και διασταύρωση των εν λόγω και άλλων στοιχείων, ώστε να υπάρχει μια ισχυρή βάση δεδομένων, υπό την ευθύνη της ΑΑΔΕ, για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής. Και πράγματι η βάση δεδομένων που έχει διαμορφωθεί συμβάλλει στην αποτελεσματικότητα των ελέγχων για την πάταξη της φοροδιαφυγής.

Όμως, τα στοιχεία αυτά δεν περιλαμβάνουν τα δάνεια προς τις τράπεζες και πληροφορίες για την εξυπηρέτηση τους. Η ΑΑΔΕ δεν είναι σε θέση να γνωρίζει ποιοι από εκείνους που έχουν φυγαδεύσει χρηματικά ποσά στο εξωτερικό είναι συγχρόνως οφειλέτες και κακοπληρωτές προς τις τράπεζες.

Για αυτόν το λόγο ακριβώς χρειάζονται ευρύτερες συνέργειες, όλων των εμπλεκομένων, διαρκής και συντονισμένη προσπάθεια ακόμη και νομοθετικές πρωτοβουλίες εφόσον χρειαστεί. Διότι η αντιμετώπιση των μεγάλων στρατηγικών κακοπληρωτών οφείλει να αποτελέσει μία εθνικής σημασίας προτεραιότητα κατά το επόμενο διάστημα. Σε μια τέτοια συντονισμένη προσπάθεια η Τράπεζα της Ελλάδας μπορεί να έχει, «και αυτή», όπως είπα στην ομιλία μου, τη δική της συμβολή με ποικίλους τρόπους.

Και όντως το πρόβλημα είναι στρατηγικής σημασίας.

Πρόκειται για ένα θέμα τόσο οικονομικής βιωσιμότητας όσο και κοινωνικής δικαιοσύνης, καθώς η αντιμετώπιση του προβλήματος των κόκκινων δανείων είναι όρος για την έξοδο από την κρίση αλλά και προϋπόθεση ώστε να μπορούν οι τράπεζες να χορηγούν και πάλι δάνεια σε όσους τα έχουν ανάγκη. Όμως, πίσω από κάθε δάνειο σε καθυστέρηση μπορεί να κρύβεται ένας συνειδητός κακοπληρωτής, μια αντικειμενική δυσκολία ή ακόμη και ένα ανθρώπινο δράμα. Και δυστυχώς, όσο δεν ξεχωρίζει η «ήρα από το στάρι», όσο δεν εντοπίζονται και δεν υποχρεώνονται να πληρώσουν οι στρατηγικοί κακοπληρωτές, δηλαδή αυτοί που ενώ έχουν, συνειδητά δεν πληρώνουν, το «λογαριασμό» τον πληρώνουν όσοι έχουν πραγματικό πρόβλημα και το κοινωνικό σύνολο.

Η αντιμετώπιση του προβλήματος των στρατηγικών κακοπληρωτών συνδέεται επίσης με το παραγωγικό υπόδειγμα τη χώρας και τις επιχειρηματικές πρακτικές. Το φαινόμενο των στρατηγικών κακοπληρωτών είναι παγκόσμιο. Όμως, ειδικά στη χώρα μας αποτελεί ένα διακριτό διαχρονικό γνώρισμα του ελληνικού καπιταλισμού. Εάν στην Ελλάδα της δραχμής ο εγχώριος πληθωρισμός «κούρευε» τα χρέη στο εσωτερικό κι ενίσχυε παράλληλα όσους διακρατούσαν περιουσιακά στοιχεία στο εξωτερικό, στην Ελλάδα του ευρώ, ειδικά στην περίοδο της κρίσης, πολλοί είδαν μια «χρυσή ευκαιρία» για να προστατεύσουν και να αυξήσουν τον προσωπικό πλούτο τους, μεταφέροντας τα κέρδη τους στο εξωτερικό και τα βάρη στα τραπεζικά ιδρύματα και τους Έλληνες φορολογούμενους. Πρόκειται για μια βασική πτυχή του ελληνικού κρατικοδίαιτου και πελατειακού καπιταλισμού που γιγαντώθηκε ιδιαίτερα στην ύστερη φάση της μεταπολίτευσης, σε οργανική σχέση και στενή διαπλοκή με τα κόμματα του δικομματισμού ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.

Η αντιμετώπιση του προβλήματος δεν είναι εύκολη. Διαπλοκές, πελατειακές σχέσεις, κενά νομοθεσίας, αδράνειες θεσμών, ολιγωρίες κυβερνήσεων στο σύνολο τους εξ αντικειμένου λειτούργησαν ως ένα σύστημα προστασίας και αναπαραγωγής των στρατηγικών κακοπληρωτών. Για αυτό και μέχρι πρόσφατα δεν είχε γίνει σχεδόν τίποτα στο πεδίο αυτό.

Είναι ενθαρρυντικό ότι τελευταία κάποιες τράπεζες, έστω και επιλεκτικά, προβαίνουν σε έρευνες που αποκαλύπτουν εντυπωσιακά όσο και προκλητικά ευρήματα. Ωστόσο, το θέμα δεν πρέπει να μείνει στην επιλεκτική διάθεση ή στην τόλμη κάποιων μεμονωμένων τραπεζικών στελεχών. Τέτοιες προσπάθειες πρέπει να αποκτήσουν συστηματικό χαρακτήρα και να στηριχτούν θεσμικά, ηθικά και πολιτικά.

Το θεσμικό πλαίσιο που διαμόρφωσε και συνεχώς ενισχύει η σημερινή κυβέρνηση αναδεικνύει το πρόβλημα, διευκολύνει την αντιμετώπιση του.

Η δημιουργία και αξιοποίηση του εξωδικαστικού διακανονισμού αποτελεί ήδη ένα πλαίσιο που αποκλείει τους στρατηγικούς κακοπληρωτές, ενώ δίνει τη δυνατότητα για δεύτερη ευκαιρία και νέο ξεκίνημα για επιχειρήσεις που όντως αντιμετώπισαν απρόβλεπτες καταστάσεις και αντικειμενικές δυσκολίες, έχουν όμως δυνατότητες και προοπτικές. Ανάλογες βελτιώσεις αναμένεται να επέλθουν και στο νόμο Κατσελη-Σταθάκη, η ισχύς του οποίου, αν χρειαστεί, θα μπορούσε ενδεχομένως να παραταθεί. Η δημιουργία ενός «Τειρεσία» του Δημοσίου, ιδέα που βρίσκεται υπό επεξεργασία, θα διευκόλυνε ακόμη περισσότερο να ξεχωρίσουν εκείνοι που δεν εξυπηρετούν τα δάνεια τους επειδή δεν μπορούν, διότι χρωστούν «παντού», και θα μπορούσε η πολιτεία να φανεί πιο γενναιόδωρη σε όσους το έχουν πράγματι ανάγκη. Θα χρειαστεί όμως πολλή δουλειά για να ενισχυθούν οι θεσμικές δυνατότητες και τα εργαλεία ελέγχου και αποκάλυψης κρυμμένων περιουσιακών στοιχείων, ιδίως στο εξωτερικό, για χρέη τόσο προς το δημόσιο όσο και προς τις τράπεζες. Αλλά αξίζει αυτή η προσπάθεια να γίνει, αφού για τη χώρα μας θα αποτελεί, για τους λόγους που ήδη είπα, μια ιστορική τομή.

Όσο ισχυρούς προστάτες και αν έχουν, λοιπόν, οι στρατηγικοί κακοπληρωτές, όσο και αν υποβοηθούνται από δυνάμεις της αδράνειας, και της ανοχής, η Πολιτεία και οι θεσμοί της έχουν χρέος να υπερασπιστούν την κοινωνία και το δημόσιο συμφέρον. Η κυβέρνηση, ελεύθερη από κάθε εξάρτηση, έχει την ισχυρή βούληση και την αποφασιστικότητα να πράξει το καθήκον της χωρίς διακρίσεις, με κανόνες διαφανείς, με σεβασμό του κράτους δικαίου. Και στην προσπάθεια αυτή, είμαι βέβαιος, θα έχουμε τη στήριξη της μεγάλης πλειοψηφίας της κοινωνίας αλλά και την απρόσκοπτη συνεργασία όλων των εμπλεκομένων φορέων και θεσμών.

πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Κυνική ομολογία Ντάισελμπλουμ:« Όλα έγιναν ευκολότερα με Τσίπρα και Τσακαλώτο»

«Ο πρωθυπουργός, κ. Τσίπρας και, φυσικά, ο (νυν υπουργός Οικονομικών) Ευκλείδης Τσακαλώτος, έχουν αλλάξει παντελώς τη σχέση με τους Ευρωπαίους εταίρους. Σχεδόν τα πάντα ήταν πιο εύκολα από τότε «είναι μια εντελώς διαφορετική κατάσταση» υποστήριξε ο Γερούν Ντάισελμπλουμ, μιλώντας, χθες, στο London School of Economics.... 

 

Όλα έγιναν πιο εύκολα με την Ελλάδα με πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα και υπουργό Οικονομικών τον Ευκλείδη Τσακαλώτο, ομολογεί ο απερχόμενος πρόεδρος του συμβουλίου των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης Γερούν Ντάισελμπλουμ.

«Ο πρωθυπουργός Τσίπρας και φυσικά ο σημερινός υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος έχουν αλλάξει εντελώς τη σχέση με τους Ευρωπαίους εταίρους. Σχεδόν όλα ήταν ευκολότερα από τότε… Είναι μια εντελώς διαφορετική κατάσταση»!

Αυτό δήλωσε χαρακτηριστικά ο Γερούν Ντάισελμπλουμ, στην τελευταία του συνέντευξη ως επικεφαλής του Eurogroup, που δημοσιεύεται σήμερα στους Financial Times.

Ο ίδιος παραδέχεται ότι κάποια από τα μέτρα που χρειάστηκε να πάρει η Ελλάδα κατά τη διάρκεια των προγραμμάτων ήταν «ακραία» και «υπερβολικά», αλλά εκτιμά πως πλέον οι συζητήσεις προσανατολίζονται στις μεταρρυθμίσεις και όχι στη λιτότητα.

Ο απερχόμενος πρόεδρος του Eurogroup αναφέρεται και στα γεγονότα του καλοκαιριού του 2015, σημειώνοντας πως παρά τα όσα έχουν λεχθεί σχετικά με την «επιθυμία» των Γερμανών για προσωρινό Grexit, περισσότερο έχασαν την υπομονή τους με την Αθήνα χώρες της κεντρικής και νοτιοανατολικής Ευρώπης, πολλές από τις οποίες έχουν χαμηλότερο κατά κεφαλήν εισόδημα από την Ελλάδα.

«Πίσω από τη στάση της Γερμανίας ήταν μια σειρά χώρες που απλώς έλεγαν «ως εδώ». Δεν έχουμε άλλη εμπιστοσύνη. Δεν θέλουμε άλλες συζητήσεις με την ελληνική κυβέρνηση. Θέλουμε να μιλήσουμε για το plan B»» ανέφερε, και τόνισε ότι ο ίδιος ποτέ δεν υπήρξε υπέρμαχος του Grexit, το οποίο θεωρεί «πραγματικά ζημιογόνο» και «τεράστιο λάθος».

Διασώθηκαν οι τράπεζες σε βάρος των φορολογουμένων

«Ο πρωθυπουργός, κ. Τσίπρας και, φυσικά, ο (νυν υπουργός Οικονομικών) Ευκλείδης Τσακαλώτος, έχουν αλλάξει παντελώς τη σχέση με τους Ευρωπαίους εταίρους. Σχεδόν τα πάντα ήταν πιο εύκολα από τότε «είναι μια εντελώς διαφορετική κατάσταση» υποστήριξε ο Γερούν Ντάισελμπλουμ, μιλώντας, χθες, στο London School of Economics,

Όπως μεταφέρει στον «Real fm 97,8» ο ανταποκριτής στο Λονδίνο, Ισαάκ Καριπίδης, ο Ολλανδός πολιτικός, μια μόλις μέρα πριν από την ολοκλήρωση της θητείας του, παραδέχθηκε ότι έχει κάνει λάθη και τόνισε ότι έχει μετανιώσει για ορισμένα πράγματα, ενώ ζήτησε συγγνώμη για παλιότερη δήλωσή του, με την οποία υποστήριζε ότι οι χώρες του ευρωπαϊκού νότου ξοδεύουν τα χρήματα τους σε ποτά και γυναίκες.

Αναφερόμενος στο γεγονός, ότι σε ολόκληρη την Ευρωζώνη διασώθηκαν οι τράπεζες σε βάρος των φορολογουμένων, ο κ. Ντάισελμπλουμ σημείωσε, ότι «η διάσωση των τραπεζών με αυτό τον τρόπο είχε μεγάλο οικονομικό και κοινωνικό αντίκτυπο».
Επιπλέον δήλωσε, ότι ήταν λάθος του που επέτρεψε τα δύσκολα μέτρα να μην μπουν στην αρχή του μνημονίου. «Όταν το δεύτερο πρόγραμμα έφτασε στο τέλος του, δηλαδή στο τέλος του ’14, υπήρχαν ακόμη πολλά αμφιλεγόμενα πράγματα να γίνουν. Η κυβέρνηση Σαμαρά δεν είχε το πολιτικό σθένος να τα προωθήσει» είπε χαρακτηριστικά ο κ. Ντάισελμπλουμ.
πηγή: iskra.gr

Προγραμματική συμφωνία CDU-SPD για μη ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε. - Αντιδράσεις Ομέρ Τσελίκ

“Χαστούκι” για Τουρκία η προγραμματική συμφωνία στη Γερμανία των τριών κυβερνητικών εταίρων για μη ένταξη της στην Ε.Ε. - Ο Ομέρ Τσελίκ επικρίνει τη συμφωνία για τη μη ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ....

 

Ο Ομέρ Τσελίκ, υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της Τουρκίας, επέκρινε το γεγονός ότι Χριστιανοδημοκράτες και Σοσιαλδημοκράτες τάχθηκαν υπέρ της σκληρής γραμμής απέναντι στην χώρα του αναφορικά με την ένταξή της στην ΕΕ, όπως μεταδίδει το Γερμανικό Πρακτορείο Ειδήσεων (dpa) από την Κωνσταντινούπολη.

Στη συμφωνία των δύο δυνητικών κυβερνητικών εταίρων για μια νέα κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού στο Βερολίνο αναφέρεται συγκεκριμένα ότι «η κατάσταση της δημοκρατίας, του κράτους δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχει επιδεινωθεί στην Τουρκία. Γι' αυτό και δεν θέλουμε να κλείσει κανένα ενταξιακό κεφάλαιο και να ανοίξει κανένα νέο. Όσο η Τουρκία δεν εκπληρώνει τις αναγκαίες προϋποθέσεις, δεν μπορεί να φιλελευθεροποιηθεί η βίζα για τους Τούρκους πολίτες ούτε να διευρυνθεί η Τελεωνειακή Ενωση».

Ομέρ Τσελίκ, υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της Τουρκίας

Ο Τσελίκ δήλωσε ακόμη σε τουρκική τηλεοπτική εκπομπή ότι πρόκειται για ένα «σημείο καμπής» και υποστήριξε ότι «μπορούμε να πούμε ότι πρόκειται για "αυστριοποίηση" της Γερμανίας, η οποία ακολουθεί την άνευ οράματος πολιτική της Αυστρίας». Υπενθυμίζεται ότι η αυστριακή κυβέρνηση, η οποία απαρτίζεται από το συντηρητικό «Λαϊκό Κόμμα» και το ακροδεξιό «Κόμμα Ελευθερίας» έχει συμπεριλάβει στη συμφωνία συνασπισμού τον στόχο να σταματήσουν οι συνομιλίες για την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση.

Ο Τούρκος υπουργός τόνισε επίσης ότι η Τουρκία εξακολουθεί να επιδιώκει την ένταξή της στην ΕΕ και ότι εναλλακτικές λύσεις του τύπου της προνομιακής σχέσης με αυτήν δεν συζητούνται από τη χώρα του.