Οι ντουντούκες ας κοάζουν την εξηλιθίωση

Η ντουντούκα στις «διαδηλώσεις» - «πορείες» του ΚΚΕ εξευτελίζει τη συμμετοχή, μεταμορφώνει το πλήθος σε αγέλη, σε εντελώς παθητικό συντελεστή. Μοιρασμένοι σε μπουλούκια οι διαδηλωτές και σε κάθε μπουλούκι μπροστά η ντουντούκα που υπαγορεύει την κραυγή, ενώ το κοπάδι βαριεστημένο, πειθαρχημένο στην ανία, την αναμηρυκάζει... 

επιφυλλίδα του Χρήστου Γιανναρά (*)

Μ​​όλις πριν από δύο εβδομάδες (27 Φεβρουαρίου το βράδυ) το ΚΚΕ πραγματοποίησε συλλαλητήριο στο Σύνταγμα. Σκοπός του συλλαλητηρίου, να «απαντήσει» το κόμμα «στις ανησυχίες του ελληνικού λαού για τις εξελίξεις στα Βαλκάνια και στην ευρύτερη περιοχή». Οπως είναι πασίγνωστο, το ΚΚΕ (από κάθε ιδεολογικό, εξασφαλιστικής πατρωνίας ποιμνιοστάσιο) ανησυχεί «πριν από τον λαό, για τον λαό», όπως και αποφασίζει πρωθύστερα. Καλούσε το συλλαλητήριο τον λαό να αντισταθεί «στον αποπροσανατολισμό που καλλιεργούν τόσο η κυβέρνηση όσο και οι δυνάμεις που επενδύουν στον εθνικισμό, (δηλαδή) στη διαίρεση των λαών».

Προσέξτε τις τελευταίες λέξεις: Για το ΚΚΕ (και όλους τους συνεπείς οπαδούς του Ιστορικού Υλισμού) κάθε οργανικά συγκροτημένο σώμα σχέσεων κοινωνίας, κοινών και κοινωνούμενων σχέσεων με πατρώα γη, με εστίες, βωμούς, τάφους προγόνων, εμπειρικό κεφάλαιο «νοήματος» της ύπαρξης και της συνύπαρξης, νοήματος που γεννάει την Τέχνη, τη σοφία του κάλλους, τη χαρά της γιορτής – όλα αυτά μαζί τα θησαυρίσματα «διαιρούν» τους λαούς, επειδή τους λαούς τους ενώνουν μόνο ταξικά συμφέροντα διεθνή. Και ελπίζω ο επαρκής αναγνώστης να έχει εναργή την επίγνωση ότι τις αφέλειες του Ιστορικού Υλισμού τις έχουν σαν «αλάθητη» υποδομή και οι λοιπές «προοδευτικές» πολιτικές μας φαιδρότητες: Ποτάμι, Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ.

Ως προς τη συμμετοχή πολιτών, το συλλαλητήριο του ΚΚΕ είχε καταφανή επιτυχία. Στην πορεία προς την αμερικανική πρεσβεία, που ακολούθησε, ήταν εντυπωσιακό το πλήθος και απίστευτη δαψίλεια οι κόκκινες σημαίες με το σφυροδρέπανο. Και μόνο το κόστος αυτής της σημαιοφορίας βεβαίωνε την απόλυτη προτεραιότητα της έγνοιας για τη διαφημιστική εντύπωση, όχι βέβαια για τη λαϊκή «ανησυχία». Το συλλαλητήριο οργανώθηκε σαν αντίδραση στον «εθνικισμό», που γεννάει «διαιρέσεις και αντιμαχίες των λαών». Αλλά οργανώθηκε με τη λογική, τις μεθόδους και τις προδιαγραφές επιβολής του εντυπωσιασμού, που είναι το παντοδύναμο γέννημα των «αγορών» – το κύριο όπλο του επικατάρατου για το ΚΚΕ ιμπεριαλισμού, δηλαδή της στυγνής προτεραιότητας του κέρδους, του «ιδίου οφέλους».

Οι αντιφάσεις και ασυνέπειες στις συμπεριφορές του ΚΚΕ (και κατά προέκταση, ολόκληρου του φάσματος των πολιτικών εκφάνσεων του Ιστορικού Υλισμού) είναι συχνότατες και τόσο κραυγαλέες που γίνονται κάποτε σχεδόν διασκεδαστικές. Παράδειγμα: προτού ξεκινήσει το συλλαλητήριο, η πλατεία Συντάγματος, σε διευρυμένη έκταση, εσείετο κυριολεκτικά από την εκκωφαντική ισχύ των μεγαφώνων που μετέδιδαν τις πιο έξαλλες επιλογές αμερικάνικης μουσικής. Και κάθε τόσο παρεμβάλλονταν στη μουσική συνθήματα ενάντια στον ιμπεριαλισμό: «Ούτε χώμα ούτε νερό στον ιμπε-ρια-λισμό». Δηλαδή, βδελυσσόμαστε, σχεδόν υστερικά, τον ιμπεριαλισμό, αλλά χορεύουμε στη μουσική του. Και την κάνουμε και κράχτη, για να μαζέψουμε στο κομματικό μας πάρτι ανεγκέφαλους.

Δεύτερη παραδειγματική ένδειξη, που παρέπεμπε ευθέως σε κοινωνική παθολογία, όχι στην πολιτική: Η ντουντούκα στις «διαδηλώσεις» - «πορείες» του ΚΚΕ εξευτελίζει τη συμμετοχή, μεταμορφώνει το πλήθος σε αγέλη, σε εντελώς παθητικό συντελεστή. Μοιρασμένοι σε μπουλούκια οι διαδηλωτές και σε κάθε μπουλούκι μπροστά η ντουντούκα που υπαγορεύει την κραυγή, ενώ το κοπάδι βαριεστημένο, πειθαρχημένο στην ανία, την αναμηρυκάζει. Δεν υπάρχει θλιβερότερο θέαμα από μια πίστη, ένα όραμα, έναν καημό που γίνεται ρουτίνα, πειθαρχία σε εντολές, στράτευση και αυτευνουχισμός.

Αν υπάρξει ποτέ πολιτικό κόμμα στην Ελλάδα αποφασισμένο να αντιπαλαίψει τον Ιστορικό Υλισμό (τον εγχώριο κόκκινο, γαλάζιο, πράσινο) πώς οι πολίτες θα το ξεχωρίσουμε για να το εμπιστευθούμε; Ασφαλώς όχι από τις διακηρύξεις του – με διακηρύξεις ακόμα και ο Τσίπρας είναι «ριζοσπάστης αριστερός» και η Φώφη «σοσιαλίστρια»! Ο Ιστορικός Υλισμός είναι μια ιδεολογία, η άρνηση του Ιστορικού Υλισμού, αν είναι επίσης ιδεολογία αυτοκαταργείται, παίζει στο γήπεδο του αντιπάλου της. Η πολιτική αντίσταση στον Ιστορικό Υλισμό θα γεννηθεί όχι από διαφορετικές ιδέες, αλλά από διαφορετικές ανάγκες και ιεραρχήσεις αναγκών.

Ενα πολιτικό κόμμα αποφασισμένο να αντιπαλαίψει τον Ιστορικό Υλισμό, θα το ξεχωρίσουμε αμέσως, γιατί θα μιλάει άλλη γλώσσα: τη γλώσσα των κοινωνικών, όχι των οικονομικών προτεραιοτήτων. Για να αχρηστευθούν τα συσσίτια των πεινασμένων δεν χρειάζεται, «εγγυημένη» δήθεν, επαναπροσφυγή στη διεθνή τοκογλυφία, χρειάζεται να λειτουργήσει μικρή, αυτοδιαχειριζόμενη κοινότητα και ακομμάτιστοι συνεταιρισμοί. Για να λειτουργήσει «σύστημα υγείας» και υγιής «εσωτερική αγορά», προαπαιτούνται πρακτικές συνεπέστατης αξιοκρατίας στον δημόσιο τομέα και καταξίωση της αριστείας – τα παραδείγματα είναι απλώς ενδεικτικά.

Την άρνηση υποταγής στον Ιστορικό Υλισμό θα την αντιληφθούμε με τα μέτρα ριζικής αλλαγής των θεσμών τοπικής αυτοδιοίκησης: Κύτταρο του σύνολου κρατικού βίου, η μικρή αυτοδιαχειριζόμενη κοινότητα, η άσκηση κεντρικής εξουσίας οπωσδήποτε συνάρτηση του κοινοτικού συστήματος, το ίδιο και η κρατική οικονομία. Σίγουρα, πριν από κάθε τι άλλο, άκρα συνέπεια στην απεξάρτηση του κοινωνικού λειτουργήματος ενημέρωσης - ψυχαγωγίας (τηλεόρασης - ραδιοφώνου) από την εμπορική εκμετάλλευση. Η εκούσια εξηλιθίωση ελεύθερη, αλλά μόνο καλωδιακή, πανάκριβη.

Ενα πολιτικό κόμμα αποφασισμένο να αντιπαλαίψει τον Ιστορικό Υλισμό, τον πνιγμό από την οικονομική μονοτροπία, την εφιαλτική αγλωσσία - αγραμματοσύνη - μικρόνοια, τον καταναλωτικό εξανδραποδισμό, θα το εντοπίσουμε αμέσως το κόμμα αυτό από τα μέτρα που θα εξαγγείλει ριζικής αλλαγής στα σχολειά και στα πανεπιστήμια:

Μέτρα έμπρακτης άρνησης της χρηστικής εκδοχής της παιδείας. Στόχος η κοινωνία των σχέσεων, η χαρά της άμιλλας. Κεντρικός άξονας της εκπαίδευσης: η γλώσσα ως λογική, τα μαθηματικά ως γλώσσα, η μουσική ως άμιλλα εμπειρικής μετοχής.

Οι ντουντούκες ας κοάζουν την εξηλιθίωση.

___________________________  

(*) Ο Χρήστος Γιανναράς γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στα Πανεπιστήμια της Αθήνας, της Βόννης και της Σορβόννης. Επιφυλλιδογραφεί σε εφημερίδες παρεμβαίνοντας στην πολιτική και κοινωνική επικαιρότητα.

πηγή: yannaras.gr

Χρυσές εποχές για εμπόρους όπλων - Η Ελλάδα καλός «πελάτης» της Γερμανίας!

Κατά 10% αυξήθηκε την τελευταία 5ετία το παγκόσμιο εμπόριο όπλων σύμφωνα με τη νέα έκθεση του Ινστιτούτου Ερευνών για την Ειρήνη. Το ένα τρίτο όλων των όπλων και οπλικών συστημάτων κατέληξε σε χώρες της Μέσης Ανατολής...

Σύμφωνα με το Stockholm International Peace Research Institute (SIPRI) που εδρεύει στη Στοκχόλμη της Σουηδίας, μεγαλύτερος εξαγωγέας όπλων μεταξύ 2013 και 2017 παρέμειναν οι ΗΠΑ, στις οποίες αντιστοιχεί το 34% των συνολικών πωλήσεων όπλων και οπλικών συστημάτων. Σε σχέση με την προηγούμενη πενταετία, οι Αμερικάνοι κατάφεραν να αυξήσουν τις εξαγωγές τους κατά 25%. Ακολουθούν Ρωσία, Γαλλία, Γερμανία στην τέταρτη θέση και Κίνα. Στις πέντε αυτές χώρες αντιστοιχεί το 74% του συνολικού διεθνούς εμπορίου όπλων.

Μεταξύ 2008-2012 οι Γερμανοί βρίσκονταν ακόμη στη τρίτη θέση, ωστόσο την 5ετία που ακολούθησε οι εξαγωγές τους μειώθηκαν κατά 14%. Το ίδιο διάστημα όμως οι εξαγωγές όπλων προς χώρες της Εγγύς και Μέσης Ανατολής αυξήθηκαν κατά 109%!

ΗΠΑ και Ευρώπη κύριοι εξαγωγείς

Μολονότι τα τελευταία χρόνια υπήρξε έντονος δημόσιος διάλογος στη δυτική Ευρώπη και τη βόρεια Αμερική για την ανάγκη μείωσης των πωλήσεων όπλων στις εστίες κρίσης, «ΗΠΑ και ευρωπαϊκές χώρες παραμένουν κύριοι εξαγωγείς» προς χώρες της Εγγύς και Μέσης Ανατολής, επισημαίνει ο ειδικός της SIPRI, Πίτερ Βέζεμαν. Περισσότερα όπλα πουλήθηκαν όχι μόνον στη Μέση Ανατολή αλλά και στην Ασία και την Ωκεανία. Αντιθέτως οι εξαγωγές μειώθηκαν -εν μέρει και λόγω οικονομικής κρίσης- προς την Αφρική, την Αμερική αλλά και την Ευρώπη.

Μεγαλύτερος αγοραστής παρέμεινε κατά την τελευταία πενταετία η Ινδία. «Οι εντάσεις μεταξύ Ινδίας από τη μία και Πακιστάν και Κίνας από την άλλη πλευρά πυροδοτούν τη ζήτηση για όπλα στην Ινδία, η οποία εξακολουθεί να μην είναι σε θέση να τα παράγει η ίδια», εξηγεί ο Βέζεμαν. Στη λίστα των μεγαλύτερων εισαγωγέων όπλων ακολουθούν Σαουδική Αραβία, Αίγυπτος, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και Κίνα.

Η Ελλάδα δεύτερος καλύτερος «πελάτης» της Γερμανίας

Οι ΗΠΑ κατάφεραν να αυξήσουν τις εξαγωγές τους κατά 25% περίπου, προμηθεύοντας με όπλα και οπλικά συστήματα 98 χώρες του κόσμου. Σύμφωνα με τους ειδικούς του σουηδικού ινστιτούτου, οι Αμερικανοί εκμεταλλεύονται το εμπόριο όπλων ως εργαλείο εξωτερικής πολιτικής, προκειμένου να συνάπτουν στρατηγικές συμμαχίες. Το 50% περίπου των αμερικανικών όπλων πουλήθηκε στη Μέση Ανατολή.

Οι πωλήσεις του δεύτερου μεγαλύτερου εξαγωγέα όπλων, της Ρωσίας, μειώθηκαν την τελευταία 5ετία κατά 7,1% εν συγκρίσει με το διάστημα 2008-2012. Την τρίτη θέση εξακολουθεί να καταλαμβάνει η Γαλλία η οποία κατάφερε μάλιστα να αυξήσει τις εξαγωγές της κατά 27%, εκτοπίζοντας τη Γερμανία στην 4η θέση του παγκόσμιου εξοπλιστικού χάρτη. Το 42% των γαλλικών όπλων είχαν προορισμό χώρες της Μέσης Ανατολής, με βασικότερο παραλήπτη και δη με διαφορά την Αίγυπτο. Μεγαλύτεροι «πελάτες» των Γερμανών ήταν η Νότια Κορέα όπου κατέληξε το 14% των γερμανικών οπλικών συστημάτων, η Ελλάδα με 11% και το Ισραήλ με 8,7%.
Deutsche Welle/Κώστας Συμεωνίδης

Ποδόσφαιρο και κρίση, του Γιάννη Ανδρουλιδάκη

Το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα αναπαράγει και εκτονώνει την κρίση. Είναι προκλητικό να ξοδεύονται εκατομμύρια ευρώ για την αγορά ποδοσφαιριστών για να απολαμβάνει, υποτίθεται, θέαμα ο φτωχός , την ώρα που ένα μεγάλο ποσοστό του ελληνικού λαού μαθηματικά οδηγείται από τη σχετική στην απόλυτη φτώχεια...

του Γιάννη Ανδρουλιδάκη (*)

Το ποδόσφαιρο, λαοφιλές άθλημα , όπιο του λαού κατά άλλους, εξακολουθεί να συγκινεί εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον πλανήτη. Συνδέθηκε με δικτατορίες και με ολοκληρωτικά καθεστώτα, με σκάνδαλα και μίζες και έγινε όχημα εξυπηρέτησης πολιτικών συμφερόντων και διακίνησης αδήλωτου χρήματος. Ειδικά στις υποανάπτυκτες και τις αναπτυσσόμενες χώρες αυτό το φαινόμενο είναι έντονο. Στις χώρες της Δύσης έχουν μπει κάποιοι κανόνες, χωρίς, όμως, να λείπουν περιπτώσεις χρηματισμού και δωροδοκιών.

Η χώρα μας απέχει πολύ από το να χαρακτηριστεί μια δυτική ποδοσφαιρικά χώρα. Είναι γνωστές οι ιστορίες με τις παράγκες, τα στημένα παιχνίδια και τα πρωταθλήματα που δίνονται με δικαστικές αποφάσεις. Επιπλέον, είναι φανερό ότι πολλές ομάδες σε όλες τις κατηγορίες διοικούνται από ανθρώπους με σκοτεινό παρελθόν, οι οποίοι έχουν κατηγορηθεί για εμπόριο ναρκωτικών, λαθρεμπόριο, ξέπλυμα μαύρου χρήματος κα. Είναι επίσης, ξεκάθαρο ότι οι ίδιοι είναι ιδιοκτήτες ραδιοτηλεοπτικών μέσων και εφημερίδων και μέσω των οπαδών, τους οποίους σε ένα μεγάλο ποσοστό κατευθύνουν, επηρεάζουν τις πολιτικές εξελίξεις ή χτίζουν το πολιτικό τους μέλλον ακολουθώντας το παράδειγμα του πρώην Ιταλού πρωθυπουργού κ. Μπερλουσκόνι. Η διαπλοκή και η διαφθορά είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση στα ποδοσφαιρικά πράγματα του τόπου.

Από την άλλη είναι λυπηρό το γεγονός ότι ένα τμήμα του ελληνικού λαού και της νεολαίας, καθόλου αμελητέο, φανατίζεται και είναι έτοιμο να διαδηλώσει, να τα σπάσει , να βρίσει και να κάψει, γιατί η ομάδα του αδικήθηκε. Είναι θλιβερό ο φτωχός, ο άνεργος , ο μεροκαματιάρης να ξοδεύει τα ελάχιστα χρήματα του για ένα εισιτήριο , να διαμαρτύρεται για την τιμωρία της ομάδας του, να πετά ατελείωτες ώρες σε αντιπαραθέσεις και αντεγκλήσεις και να μην έχει υψώσει τη φωνή του να διαμαρτυρηθεί μια φορά για τα μνημόνια που οδηγούν την κοινωνία σε δρόμους χωρίς μέλλον και τη χώρα σε μια ιδιόμορφη υποδούλωση. Είναι απογοητευτικό να τους απασχολεί περισσότερο πόσο σοβαρά τραυματίστηκε ο κ. Γκαρθία, αν σωστά δόθηκε πέναλτι στον Παναθηναϊκό , αν έπρεπε να αφαιρεθούν βαθμοί από τον ΠΑΟΚ και όχι η υπόθεση Novartis, το σκοπιανό, τα Ίμια, η οικονομική πολιτική και τόσα άλλα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα.

Βεβαίως η εύκολη και χιλιοειπωμένη απάντηση σε όλα αυτά είναι ότι φταίνε οι κυβερνήσεις οι οποίες θέλουν να στρέψουν το λαό μακριά από τα σοβαρά και πραγματικά προβλήματα του κλπ. Όμως, δεν αρκεί μια τέτοια ρηχή , κατά την άποψη μου, προσέγγιση. Οι συντριπτική πλειοψηφία των οπαδών αυτοί έχει απαξιώσει το σύνολο του πολιτικού συστήματος . Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι βρίζουν πολιτικούς , συνδικαλιστές , κόμματα χωρίς διακρίσεις και επιτίθενται σε αθώους και φταίχτες. Γι αυτό το λόγο εύκολα επωάζουν σε τέτοιους χώρους ρατσιστικές και νεοναζιστικές απόψεις οι οποίες μετατρέπονται σε ψήφους στα αντίστοιχα κόμματα. Μια νεολαία η οποία ζει την κρίση και το αδιέξοδο και δεν βλέπει αχτίδα φωτός, ούτε από τις δυνάμεις εκείνες που αντιμάχονται τα μνημόνια, εκτονώνει τη φτώχεια, την οργή και την καταπίεση στις εξέδρες της Τούμπας, του Καραϊσκάκης και αλλού. Αυτό πρέπει να προβληματίσει σοβαρά την αριστερά.

Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά και πολιτισμού, αξιών και ιδεών. Το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα αναπαράγει και εκτονώνει την κρίση. Είναι προκλητικό να ξοδεύονται εκατομμύρια ευρώ για την αγορά ποδοσφαιριστών για να απολαμβάνει, υποτίθεται, θέαμα ο φτωχός , την ώρα που ένα μεγάλο ποσοστό του ελληνικού λαού μαθηματικά οδηγείται από τη σχετική στην απόλυτη φτώχεια. Είναι εξωφρενικό να μη λειτουργεί ή να μη γίνεται πιο αυστηρό το θεσμικό πλαίσιο, για να μη δυσαρεστηθούν οπαδοί και πρόεδροι ομάδων για λόγους ψηφοθηρικούς. Είναι έξω από κάθε λογική να κερδίζονται τίτλοι στα δικαστήρια και στα κυβερνητικά γραφεία. Στη χώρα μας οι κυβερνήσεις που δημιούργησαν την κρίση , αλλά και όσοι με τόση ευκολία νομοθετούν και οδηγούν την κοινωνία στην απόγνωση δεν έχουν την πολιτική βούληση να εφαρμόσουν τα αυτονόητα στο χώρο του ποδοσφαίρου και να σπάσουν το απόστημα που χρόνια κακοφορμίζει και όζει. Πάνω από όλα οι ψήφοι των ελεγχόμενων οπαδών και η υποστήριξη των μεγιστάνων προέδρων.

(*) Ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης είναι εκπαιδευτικός στο 6ο Λύκειο Καλαμάτας.

πηγή:  sxedio-b.gr

Μάριο Σεντένο: Υπάρχει πρόοδος για τα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους

Ο πρόεδρος του Eurogroup, Mάριο Σεντένο, δήλωσε σήμερα ότι η Ελλάδα έχει μπει στην τελική ευθεία για την ολοκλήρωση του προγράμματος καθώς, όπως είπε, η χώρα βρίσκεται πλέον στην τέταρτη και τελευταία αξιολόγηση και δείχνει «ισχυρή δέσμευση στην εφαρμογή του προγράμματος και τη συνέχιση των μεταρρυθμίσεων»...

Tην πεποίθηση ότι η Ελλάδα θα εκπληρώσει και τις τελευταίες υποχρεώσεις της προκειμένου να ολοκληρώσει με επιτυχία το πρόγραμμα του ΕSM, εξέφρασε σήμερα ο πρόεδρος του Eurogroup, Mάριο Σεντένο, λίγο μετά τη λήξη του Συμβουλίου των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης στις Βρυξέλλες, επισημαίνοντας ότι «μπήκαμε στην τελική φάση του προγράμματος».

Ο Μ. Σεντένο ανέφερε ότι η Ελλάδα έχει μπει στην τελική ευθεία για την ολοκλήρωση του προγράμματος καθώς, όπως είπε, η χώρα βρίσκεται πλέον στην τέταρτη και τελευταία αξιολόγηση και δείχνει «ισχυρή δέσμευση στην εφαρμογή του προγράμματος και τη συνέχιση των μεταρρυθμίσεων».

Όσον αφορά τις τεχνικές συζητήσεις για τα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους, αλλά και το μηχανισμό σύνδεσης αποπληρωμής του χρέους με τον ρυθμό ανάπτυξης, ο Μ. Σεντένο τόνισε ότι υπάρχει πρόοδος. Ο ίδιος πρόσθεσε ότι το Eurogroup θα συζητήσει τα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους στην άτυπη σύνοδο που θα γίνει στις 27 Απριλίου στη Σόφια.

Talking to the press about the conclusions of today's #eurogroup. We focused on steps Greece is taking to complete its #ESM programme and proposals to deepen the monetary union pic.twitter.com/7Ra1nmfeGd

— Mário Centeno (@mariofcenteno) March 12, 2018

Αναφορικά με την υποδόση των 5,7 δισ. ευρώ, ο Μ. Σεντένο υπενθύμισε ότι θα εκταμιευθεί μέσα στο δεύτερο δεκαπνθήμερο του Μαρτίου, μόλις ολοκληρωθούν όλες οι σχετικές εθνικές διαδικασίες.

«Δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο», υπογράμμισε απο την πλευρά του ο επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων, Πιερ Μοσκοβισί, προσθέτοντας ότι βρισκόμαστε εκατό ημέρες πριν από το Eurogroup της 21ης Ιουνίου. Ως τότε θα πρέπει να αποφασιστεί ένα συνολικό πακέτο για την ολοκλήρωση του προγράμματος, το οποίο θα περιλαμβάνει πρώτον, τη στρατηγική ανάπτυξης που θα παρουσιάσει η ελληνική κυβέρνηση τον Απρίλιο, δεύτερον, τα μέτρα για το χρέος και τρίτον, την εποπτεία για τη «μετά το πρόγραμμα εποχή». Ο Π. Μοσκοβισί σημείωσε, πάντως, ότι η εποπτεία μετά το πρόγραμμα, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να μοιάζει με ένα νέο πρόγραμμα .

Στο ίδιο μήκος κύματος, ο επικεφαλής του ESM, Κλάους Ρέγκλινγκ ανέφερε ότι «είμαστε μπροστά σε «σφυχτά χρονοδιαγράμματα», υπενθυμίζοντας ότι η Ελλάδα πρέπει να εκπληρώσει τα 88 προαπαιτούμενα της 4ης αξιολόγησης, ως το Eurogroup της 21ης Ιουνίου.

Σχετικά με τη στρατηγική ανάπτυξης που πρέπει να παρουσιάσει η ελληνική πλευρά στο Εurogroup του Απριλίου, ο Μ. Σεντένο τόνισε ότι είναι ευκαιρία η Ελλάδα να λάβει την «πλήρη κυριότητα» των πολιτικών που θα ακολουθηθούν, προσθέτοντας ότι το ζητούμενο είναι «η έξοδος από το πρόγραμμα να είναι ομαλή και βιώσιμη». Ο Π. Μοσκοβισί υπενθύμισε ότι ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών δεσμεύτηκε να παρουσιάσει τη στρατηγική για την ανάπτυξη της Ελλάδας πριν από το ορθόδοξο Πάσχα, τονίζοντας ότι θα αποτελέσει ένα «σημαντικό τεστ για την αξιοπιστία» της χώρας στη συνολική συζήτση για τη μεταμνημονιακή εποχή.

Π. Μοσκοβισί: Επιταχύνουμε προς την ολοκλήρωση του προγράμματος στην Ελλάδα

«Δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο» υπογράμμισε ο επίτροπος Οικονομικών υποθέσεων, Πιερ Μοσκοβισί, προσερχόμενος στο σημερινό Eurogroup, υπενθυμίζοντας ότι τον Ιούνιο αναμένεται να συμφωνηθεί το τελικό πακέτο για την έξοδο της Ελλάδας από το μνημόνιο. «Βρισκόμαστε εκατό ημέρες πριν από το Eurogroup της 21 Ιουνίου, oπότε θα πρέπει να αποφασίσουμε για την ολοκλήρωση του προγράμματος. Και γι αυτό δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο. Πρέπει να εντείνουμε τις προσπάθειές μας» δήλωσε ο Γάλλος επίτροπος, σημειώνοντας ότι η τρίτη αξιολόγηση έχει ολοκληρωθεί και «έχουμε ήδη προχωρήσει στην τέταρτη».

«Πριν δύο βδομάδες είχαμε την αποστολή στην Αθήνα που κύλησε καλά και το μήνυμά μου είναι, συνεχίζουμε, επιταχύνουμε, πετυχαίνουμε αυτήν την έξοδο» επισήμανε ο ίδιος.

Ο Π. Μοσκοβισί αναφέρθηκε στις εκκρεμότητες που μένουν, δηλαδή το χρέος, τη στρατηγική ανάπτυξης που θα παρουσιάσει η ελληνική κυβέρνηση μέχρι το Πάσχα, «φτιαγμένη από την Ελλάδα για την Ελλάδα» -όπως είπε- και επικυρωμένη από κοινού με τους εταίρους της και, τέλος, την εποπτεία για μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος. «Αυτό δε θα έχει καμία σχέση με ένα τέταρτο πρόγραμμα» υπγοράμμισε, σημειώνοντας ότι «τα προγράμματα πρέπει να τελειώσουν για την Ελλάδα, πρέπει να επιστρέψει στην ομαλότητα στην καρδιά της ευρωζώνης».
ΑΠΕ-ΜΠΕ

Νίκος Κοτζιάς: Η Τουρκία είναι σε φάση αλαζονείας και ανασφάλειας

Ο ΥΠΕΞ, Νίκος Κοτζιάς, μεταξύ άλλων εκτιμά ότι «κάθε μέρα που περνά είναι μια μέρα παραπάνω στη συνέχιση μιας προκλητικής κίνησης της Τουρκίας- κίνησης, που προς το παρόν αποτελεί προσπάθεια δημιουργίας χαμηλής έντασης κρίσης»...

 

«Η ελληνική διπλωματία, χωρίς φανφάρες και μεγαλοστομίες, κάνει όλες τις απαραίτητες ενέργειες υπεράσπισης του εθνικού συμφέροντος καθώς και των δικαιωμάτων των Ελλήνων αξιωματικών», επισημαίνει ο υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Κοτζιάς σε συνέντευξή του στην κυριακάτικη (11/3) εφημερίδα Documento.

Σχολιάζοντας δε τις ανησυχίες για ένα «ατύχημα», αναφέρει πως πρέπει να μένουν ανοιχτοί δίαυλοι επικοινωνίας, ώστε ένα λάθος να μην εξελιχθεί σε θερμότερο επεισόδιο.

«Καταγράφουμε τις προκλητικές συμπεριφορές της Τουρκίας σε βάρος μας όσο και σε βάρος τρίτων, όπως η επέμβασή της στη Συρία και στο Ιράκ, η κατάρριψη ρωσικού αεροπλάνου, οι πολύχρονες κρατήσεις Γερμανών υπηκόων, η διάθεση σύγκρουσης με τις ΗΠΑ» εξηγεί ο κ. Κοτζιάς και προσθέτει:

«Καλούμε την Τουρκία να μην προσπαθήσει από μια τέτοια κατάσταση να δημιουργήσει ένα μεγάλο πολιτικό γεγονός και μια παρατεταμένη παραβίαση του διεθνούς δικαίου».

Παράλληλα ο υπουργός Εξωτερικών εκτιμά ότι «κάθε μέρα που περνά είναι μια μέρα παραπάνω στη συνέχιση μιας προκλητικής κίνησης της Τουρκίας- κίνησης, που προς το παρόν αποτελεί προσπάθεια δημιουργίας χαμηλής έντασης κρίσης».

Ερωτηθείς αν συμμερίζεται την ανησυχία που εξέφρασε πρόσφατα ο Αμερικανός πρέσβης στην Αθήνα, Τζέφρι Πάιατ, για το ενδεχόμενο επεισοδίου μεταξύ της Ελλάδος και της Τουρκίας, ο υπουργός Εξωτερικών υπενθυμίζει ότι εδώ και τρία χρόνια υπογραμμίζει «προς κάθε πλευρά ότι η συμπεριφορά της Τουρκίας μπορεί να οδηγήσει σε ατύχημα ή και λάθος.

«Πρέπει κανείς να έχει ανοικτά τα κανάλια επικοινωνίας ώστε να μη μετεξελιχθεί αυτό το λάθος σε θερμότερο επεισόδιο».

«Όπως έχω εξηγήσει» αναφέρει «η νευρικότητα της Τουρκίας είναι πολύ μεγάλη και μπορεί να δημιουργήσει καταστάσεις κάθε άλλο παρά ειρηνικές και ορθολογικές.

»Όταν ο διπλανός σου περνά περίοδο με ισχυρά τα αισθήματα της κρίσης αλαζονείας και αίσθησης ότι μπορεί να κάνει ό,τι θέλει σε συνδυασμό με φόβο και αισθήματα ανασφάλειας, εσύ πρέπει να είσαι πολύ μετρημένος».

Αυτό, καταλήγει «δεν είναι αδυναμία, αλλά στάση ισχυρής ευθύνης και υπευθυνότητας».

Η συνέντευξη του Υπουργού Εξωτερικών, Νίκου Κοτζιά, στην εφημερίδα Documento και τον δημοσιογράφο Δημήτρη Χατζηνικόλα.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Η κυβέρνηση δεν θέλει να μετατραπεί το συμβάν με τους δυο Έλληνες στρατιωτικούς σε διπλωματικό επεισόδιο. Το ερώτημα όμως είναι μέχρι πότε μπορούμε να περιμένουμε να αφεθούν ελεύθεροι. 

Ν. ΚΟΤΖΙΑΣ: Κάθε μέρα που περνά είναι μια μέρα παραπάνω στη συνέχιση μιας προκλητικής κίνησης της Τουρκίας. Κίνηση που προς το παρόν αποτελεί προσπάθεια δημιουργίας χαμηλής έντασης κρίσης. Η ελληνική διπλωματία, χωρίς φανφάρες και μεγαλοστομίες, κάνει όλες τις απαραίτητες ενέργειες υπεράσπισης του εθνικού συμφέροντος καθώς και των δικαιωμάτων των Ελλήνων αξιωματικών. Καταγράφουμε τις προκλητικές συμπεριφορές της Τουρκίας σε βάρος μας όσο και σε βάρος τρίτων, όπως η επέμβαση της στη Συρία και στο Ιράκ, η κατάρριψη ρωσικού αεροπλάνου, οι πολύχρονες κρατήσεις Γερμανών υπηκόων, η διάθεση σύγκρουσης με τις ΗΠΑ. Καλούμε δε την Τουρκία να μην προσπαθήσει από μια τέτοια κατάσταση να δημιουργήσει ένα μεγάλο πολιτικό γεγονός και μια παρατεταμένη παραβίαση του διεθνούς δικαίου.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Πόσο κοντά ή μακριά είμαστε από μια λύση στο ονοματολογικό της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας;

Ν. ΚΟΤΖΙΑΣ: Έχουμε ακόμη να κάνουμε πολλή δουλειά. Οι πιθανότητες, όμως, να βρεθεί μια λύση είναι μεγαλύτερες απ’ ό,τι τα προηγούμενα χρόνια. Θέλω να είμαι συγκρατημένα αισιόδοξος. Γνωρίζω τις δυσκολίες και γνωρίζω από πόσες καμπές περνούν πάντα οι όποιες διαπραγματεύσεις. Δεν χρειάζεται υπέρμετρος ενθουσιασμός όταν όλα δείχνουν εύκολα αλλά ούτε και βύθισμα στην απογοήτευση όταν προκύπτουν δυσκολίες. Δουλειά όλων όσοι εργάζονται στη διπλωματία είναι τον ενθουσιασμό να τον κάνουμε θετική ενέργεια και να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες προκειμένου να τις υπερβούμε.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Σε τι οφείλεται το ότι μπορεί επιτέλους να βρεθεί λύση;

Ν. ΚΟΤΖΙΑΣ: Σε πολλούς παράγοντες. Καταρχάς στην πολιτική αρχών που ακολουθήσαμε όλο το προηγούμενο διάστημα. Δεν ανακατευτήκαμε στα εσωτερικά της γειτονικής χώρας. Ακόμη και στις στιγμές της μεγαλύτερης κρίσης της δεν εκφραστήκαμε, σε αντίθεση με άλλα κράτη μέλη της EE. Δείξαμε υπευθυνότητα και εγκράτεια λόγω των ειδικών συνθηκών των σχέσεών μας. Το κυριότερο, από το 2015 βάλαμε μπροστά τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης, που συνέβαλαν πολύ στη διαμόρφωση καλύτερου κλίματος. Σημαντικός είναι, βέβαια, και ο ρόλος της κυβερνητικής αλλαγής που έγινε στη φίλη χώρα.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Τι αφορούν τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης; 

Ν. ΚΟΤΖΙΑΣ: Αφορούν πολλαπλούς τομείς κοινωνικής και οικονομικής δράσης. Από τη δημιουργία νέου αγωγού μεταφοράς φυσικού αερίου και καθαρισμού του υπάρχοντος αγωγού πετρελαίου μέχρι τη συνεργασία πανεπιστημίων, πολιτιστικών συλλόγων, δήμων και δυνάμεων πυρόσβεσης. Όλα αυτά αποτελούν ζωντανή απόδειξη του πόσο μπορούμε να αναπτύξουμε τις σχέσεις ανάμεσα στις δύο χώρες αλλά και πόσο αυτό θα τις ωφελήσει.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Η ηγεσία της γειτονικής χώρας, ρητορικά τουλάχιστον, δείχνει να μη δέχεται αλλαγή του συντάγματος της. Υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις;

Ν. ΚΟΤΖΙΑΣ: Η αλλαγή του συντάγματος της φίλης και γείτονος σημαίνει, πρώτον, την υλοποίηση του erga omnes, δηλαδή της χρήσης του νέου ονόματος σε όλες τις περιπτώσεις, διεθνώς και εσωτερικώς, καθώς και την αποφυγή μελλοντικών τριβών που θα προέκυπταν χωρίς αυτή την αλλαγή. Δεύτερον, ότι αποφεύγεται στο μέλλον μια διαφορετική κυβέρνηση στη γείτονα να ζητήσει λογαριασμό για παραβίαση του συντάγματος εφόσον η διεθνής συμφωνία θα «παρεκκλίνει» από τις προβλέψεις του.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Γιατί να προκύψουν τριβές;
Ν. ΚΟΤΖΙΑΣ: Διότι όταν στην εποχή της παγκοσμιοποίησης χρησιμοποιούνται δύο διαφορετικά ονόματα, άλλο για διεθνή – εξωτερική χρήση και άλλο για εσωτερική, τότε οι τριβές είναι… προγραμματισμένες. Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης το εσωτερικό ντοκουμέντο / έγγραφο έχει και διεθνή χρήση και αυτό θα προκαλεί συνεχείς τριβές για παραβίαση ή μη των συμφωνηθέντων. Σήμερα, επί παραδείγματι, σε δεκάδες χώρες ταξιδεύουμε με την ταυτότητά μας, παραδοσιακό εσωτερικό έγγραφο, και όχι αναγκαστικά με το διαβατήριο, ένα έγγραφο για διεθνή χρήση. Η λύση, λοιπόν, δεν βρίσκεται στην επιβολή της άποψης του ενός επί του άλλου, αλλά σε μια συμφωνία – πακέτο στην οποία θα γίνουν απαραίτητοι αμοιβαίοι συμβιβασμοί. Όχι για να γίνουν τα πράγματα κατ’ επίφαση εύκολα, αλλά για να βρούμε μια μακρόχρονη και σταθερή λύση. Στη διεθνή πολιτική πρέπει κανείς να κάνει καλούς και δημιουργικούς συμβιβασμούς που να αντέχουν στον χρόνο και όχι σάπιους.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Θα ζητηθεί οι αλλαγές να γίνουν μια και έξω και οι συμβιβασμοί να υλοποιηθούν επιτόπου ή θα υπάρξουν χρονοδιαγράμματα;

Ν. ΚΟΤΖΙΑΣ: Η συμφωνία πρέπει να είναι συμφωνία – πακέτο. Να εμπεριέχει ζητήματα που συζητάμε με τον OHE, την εξάλειψη των αλυτρωτισμών και την πρόβλεψη μέτρων και συνθηκών μη επανεμφάνισής τους, τη στήριξη της ένταξης της γείτονος στους διεθνείς οργανισμούς, κοινές δράσεις. Οι τελευταίες μαζί με τα σημερινά Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης θα συμπτυχθούν σε ένα σχέδιο δράσης στο οποίο θα συμπεριλαμβάνονται θετικά στοιχεία της μελλοντικής μας συνεργασίας σε όλους τους τομείς διεθνούς πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής, όπως ο πολιτισμός και η περίθαλψη. Όλα αυτά ασφαλώς και χρειάζονται χρονοδιαγράμματα προκειμένου να υλοποιηθούν. Ο κόσμος δεν αλλάζει σε μια μέρα, ακόμη και ο Θεός χρειάστηκε κατά τις Γραφές έξι μέρες για να τον δημιουργήσει. Ασφαλώς και κάτι τέτοιο δεν είναι εφαρμογή κάποιας αφηρημένης μεθόδου σαλαμοποίησης, αλλά στοιχείο πραγματισμού, ρεαλισμού, αποφασιστικότητας και αίσθημα υπευθυνότητας.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Μήπως θα αρκούσε μια διεθνής συμφωνία ανάμεσα στις δυο χώρες προκειμένου να μη χρειαστεί η πΓΔΜ να προχωρήσει σε συνταγματικές αλλαγές;
Ν. ΚΟΤΖΙΑΣ: Με βάση το άρθρο 27 της Συνθήκης της Βιέννης για τις Συνθήκες, το περιεχόμενο τους κατισχύει της εθνικής νομοθεσίας. Όμως αυτή η αρχή όλο και πιο συχνά δεν εφαρμόζεται. Γνωρίζουμε τις αποφάσεις εθνικών συνταγματικών δικαστηρίων κρατών μελών της EE ως προς την υποταγή ή μη της εθνικής νομοθεσίας στην ευρωπαϊκή σε ζητήματα που άπτονται του σκληρού πυρήνα του συντάγματος, και το όνομα είναι τέτοιο. Σύμφωνα με αυτές, το σύνταγμα κατισχύει κάθε διεθνούς συμφωνίας.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Η αξιωματική αντιπολίτευση σας κατηγορεί για «μυστική διπλωματία». Τι απαντάτε;

Ν. ΚΟΤΖΙΑΣ: Απάντησα πριν από δέκα μέρες στη Βουλή. Προσπάθησα να εξηγήσω αυτό που γνωρίζουν ακόμη και οι φοιτητές του πρώτου εξαμήνου στις διεθνείς σχέσεις, ότι δηλαδή μυστική διπλωματία δεν είναι η διπλωματία καθαυτή που οφείλουμε να προστατεύουμε, αλλά όταν δύο ή περισσότερα κράτη κάνουν μυστικές συμφωνίες σε βάρος τρίτων, συμφωνίες που θα εμφανιστούν το πρώτο σε μια συγκεκριμένη συγκυρία, όπως έγινε ανάμεσα στα διάφορα στρατόπεδα του Α ‘ Παγκόσμιου Πολέμου. Μυστική δεν είναι η διπλωματία όπου μια διαπραγμάτευση διεξάγεται με στόχο να προκύψει μια συμφωνία που θα έρθει προς έγκριση στην ίδια τη Βουλή. Μια διαπραγμάτευση όπου ο αρμόδιος θεσμός, ο OHE, γνωρίζει όλες τις πτυχές και τις λεπτομέρειες αυτής της διαπραγμάτευσης. Όπου η διαπραγμάτευση γίνεται υπό τις οδηγίες της πολιτικής ηγεσίας και με την αποκλειστική συμμετοχή των αρμόδιων υπηρεσιακών παραγόντων. Στη διάρκεια της οποίας ήδη ο πρωθυπουργός της χώρας ενημέρωσε υπεύθυνα τους αρχηγούς όλων των κομμάτων. Αντίθετα, μυστική είναι μια διαπραγμάτευση που γίνεται με εξωυπηρεσιακούς παράγοντες, εκτός υπουργείου Εξωτερικών, ακόμη και με στελέχη των μυστικών υπηρεσιών, όπως έγινε κατ’ επανάληψη στο παρελθόν από πολιτικούς χώρους που σήμερα μας κουνάνε το δάκτυλο.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Σας υποβλήθηκε κάποιο αίτημα από την αντιπολίτευση για ενημέρωση;

Ν. ΚΟΤΖΙΑΣ: Όλα τα αιτήματα ικανοποιούνται με τον κατάλληλο τρόπο. Μόλις στην αρχή της εβδομάδας που πέρασε κάναμε ενημέρωση στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής για τις εξελίξεις στο Κυπριακό και στα ελληνοτουρκικά. Εξάλλου μόλις προ δέκα ημέρες απάντησα σε ερώτηση της ΝΔ για την πορεία των διαπραγματεύσεων με την Αλβανία.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Θα υπάρξει σύγκληση του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών;

Ν. ΚΟΤΖΙΑΣ: Αυτό διαφεύγει των αρμοδιοτήτων μου. Αυτό που σίγουρα μπορώ να διαβεβαιώσω είναι ότι θα ενημερωθούν όλα τα αρμόδια κοινοβουλευτικά όργανα όταν έρθει η ώρα γι’ αυτήν τη διαπραγμάτευση αλλά και για κάθε άλλη. Βέβαια, κάποιοι θα πρέπει να σταματήσουν τις διαρροές για καθετί που λέγεται σε αυτές τις ενημερώσεις. Να σοβαρευτούν.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Γιατί η κυβέρνηση κρίνει στην παρούσα χρονική συγκυρία ότι έχουν ωριμάσει οι συνθήκες για να ανοίξουν δύο μεγάλα εθνικά θέματα, της Αλβανίας και της πΓΔΜ;

Ν. ΚΟΤΖΙΑΣ: Καταρχάς, από την πρώτη μέρα της κυβέρνησης σωτηρίας, τον Ιανουάριο του 2015, επιδιώξαμε να βρούμε λύσεις σε όλα τα ανοικτά μέτωπα. Με την Αλβανία οι συζητήσεις γίνονται εδώ και δύο χρόνια. Τώρα πλέον έχει ωριμάσει η λύση τους. Το ίδιο συμβαίνει και με την πΓΔΜ. Τρία χρόνια επιδιώξαμε έναν έντιμο συμβιβασμό με τη γείτονα, τώρα δείχνει να ανοίγει ένα παράθυρο ευκαιρίας. Το αξιοποιούμε. Επιπλέον, όλο και περισσότερο γίνεται κατανοητό στην ελληνική κοινωνία ότι οι διαφορές μας με τις δύο βόρειες / βορειοδυτικές γειτονικές χώρες αφορούν ζητήματα ιστορίας, πολιτισμού, κληρονομιάς κ.ο.κ. Αντίθετα, με την προς Ανατολάς γείτονα τα ζητήματα που έχουν προκύψει είναι πιο «σκληρά». Άπτονται άμεσα γεωπολιτικών και γεωστρατηγικών μας συμφερόντων. Απόφασή μας είναι, λοιπόν, να λύσουμε όποια εκκρεμότητα υπάρχει και μπορεί να λυθεί και να συγκεντρώσουμε την προσοχή μας στα πραγματικά δύσκολα προβλήματα. Δύσκολα όχι εξαιτίας μας, αλλά λόγω του δύσκολου χαρακτήρα τρίτων.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Αυτά τα λέτε μόνο για τους έξω;

Ν. ΚΟΤΖΙΑΣ: Το λέω αυτό και ως προς τρίτους εδώ στο εσωτερικό. Που ήταν έτοιμοι να κάνουν κακούς συμβιβασμούς όταν κυβερνούσαν, αλλά μας κουνάνε το δάκτυλο κάθε πρωί για τους καλούς συμβιβασμούς που επιδιώκουμε, ενώ τους αρέσει να προσθέτουν κάθε τόσο και νέες θεματικές που ουδέποτε έθεσαν ως κυβέρνηση. Υποψιάζομαι ότι δεν θέλουν λύση στο πρόβλημα. Κάτι τέτοιο είναι βαθιά ανεύθυνο.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Μήπως η στιγμή, λόγω της επιδίωξης καθαρής εξόδου από τα μνημόνια, δεν είναι η ορθότερη για να προσπαθεί κανείς να λύσει και μεγάλα εθνικά θέματα;

Ν. ΚΟΤΖΙΑΣ: Ίσα ίσα, τώρα που βγαίνουμε από την κρίση πρέπει να αναπτύξουμε τις συνεργασίες μας για τη μέγιστη δυνατή ανάπτυξη της ευρύτερης περιοχής, κάτι που θα έχει θετικά ωφελήματα για όλους τους εργαζομένους της χώρας. Η απάλειψη των εμποδίων που υπάρχουν για την ανάπτυξη αυτών των συνεργασιών θα έχει θετικές επιπτώσεις στις προοπτικές της χώρας και θα ενισχύσει τον σταθεροποιητικό και αναπτυξιακό της ρόλο στην περιοχή.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Πρόσφατα ο Αμερικανός πρέσβης στην Αθήνα Τζέφρι Πάιατ δεν έκρυψε την ανησυχία του για το ενδεχόμενο επεισοδίου σύγκρουσης μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας. Συμμερίζεστε την ανησυχία του;

Ν. ΚΟΤΖΙΑΣ: Εδώ και τρία χρόνια υπογραμμίζω προς κάθε πλευρά ότι n συμπεριφορά της Τουρκίας μπορεί να οδηγήσει σε ατύχημα ή και λάθος. Ότι, επιπλέον, πρέπει κανείς να έχει ανοικτά τα κανάλια επικοινωνίας ώστε να μη μετεξελιχθεί αυτό το λάθος σε θερμότερο επεισόδιο. Όπως έχω εξηγήσει, η νευρικότητα της Τουρκίας είναι πολύ μεγάλη και μπορεί να δημιουργήσει καταστάσεις κάθε άλλο παρά ειρηνικές και ορθολογικές. Όταν ο διπλανός σου περνά περίοδο με ισχυρά τα αισθήματα της «κρίσης αλαζονείας και αίσθησης ότι μπορεί να κάνει ό,τι θέλει» σε συνδυασμό «με φόβο και αισθήματα ανασφάλειας», εσύ πρέπει να είσαι πολύ μετρημένος. Αυτό δεν είναι αδυναμία αλλά στάση ισχυρής ευθύνης και υπευθυνότητας.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ήταν όμως ορθή η επιλογή της ελληνικής κυβέρνησης και του υπουργείου Εξωτερικών να κρατήσουν ανοιχτούς τους διαύλους επικοινωνίας με την ηγεσία της Τουρκίας, επιλογή στην οποία βασίστηκε και η πρόσφατη επίσκεψη του Τούρκου προέδρου στην Αθήνα; 

Ν. ΚΟΤΖΙΑΣ: Στην εξωτερική πολιτική πρέπει να πράττεις το σωστό και ορθολογικό και όχι αποκλειστικά αυτό που σε προτρέπει το αίσθημά σου. Όταν αποφασίζεις ως πρόσωπο με ποιους θα βγεις κάποιο βράδυ, αποφασίζεις να το κάνεις με την παρέα σου. Όταν κάνεις εξωτερική πολιτική, όμως, δεν μιλάς μόνο με όποιον σε ευχαριστεί να κουβεντιάζεις μαζί του, αλλά με όποιον πρέπει. Στην εξωτερική πολιτική δεν δρας με βάση τις προτιμήσεις σου αλλά με βάση τι είναι αναγκαίο και συμφέρει τη χώρα. Κάνεις πολλά πράγματα που δεν είναι απαραίτητο να σου αρέσουν, τα οποία όμως είναι απαραίτητα για τη χώρα, την ειρήνη στην περιοχή και τη σταθερότητα. Η χώρα δεν χρειάζεται έναν υπουργό Εξωτερικών που συναντά μόνο όσους του είναι συμπαθείς. Η εξωτερική πολιτική θέλει ευθύνη, μέτρο, υπομονή, νηφαλιότητα, επάρκεια γνώσεων και εμπειρίας. Να γνωρίζεις, επίσης, πότε και γιατί μιλάς.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Τι συμπεράσματα βγάλατε από τη συμπεριφορά της Τουρκίας σε σχέση με τις γεωτρήσεις στην κυπριακή Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη και πώς σκέφτεστε να προχωρήσετε από δω και στο εξής προκειμένου να συνδράμετε την Κυπριακή Δημοκρατία στην εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της;

Ν. ΚΟΤΖΙΑΣ: Νομίζω ότι το κεντρικό συμπέρασμα είναι (κάτι στο οποίο συμφωνούμε απόλυτα με την κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας) ότι ορθώς θέσαμε στο Κραν Μοντανά το θέμα των εγγυήσεων και των παρεμβατικών δικαιωμάτων της Τουρκίας. Μπορείτε να φανταστείτε τι θα γινόταν σήμερα αν η Τουρκία διέθετε τέτοια δικαιώματα και μάλιστα νομιμοποιημένα από την Ελλάδα και την Κυπριακή Δημοκρατία; Το αντίστροφο συμπέρασμα είναι αυτό που πρεσβεύει ο τουρκικός μεγαλοσοβινισμός και αυταρχισμός.

πηγή: pratto.gr

Η ελληνοτουρκική κρίση αλλάζει τα σχέδια των εξοπλισμών; Τι γίνεται με τις γαλλικές φρεγάτες

Η ένταση της κρίσης διαρκείας με την Τουρκία, μπορεί να οδηγήσει σε αναθεώρηση των προτεραιοτήτων στο εξοπλιστικό πρόγραμμα των Ελληνικών ΕΔ; Είναι πολύ πιθανό…

του Πάρι Καρβουνόπουλου (*)

Η υπόθεση των γαλλικών φρεγατών φαίνεται ότι κερδίζει διαρκώς έδαφος κι αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η επιθετικότητα της Τουρκίας στο Αιγαίο αναδεικνύει τη σοβαρότητα των προβλημάτων και των ελλείψεων στο Στόλο.

Την ίδια στιγμή παρατηρείται μια σχετική χαλαρότητα στο πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των F-16. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα υπάρξει πρόγραμμα εκσυγχρονισμού, αλλά πιθανότατα θα ΄χει τελείως διαφορετική κατεύθυνση. Αυτό ΔΕΝ συνδέεται με την ενδεχόμενη απόκτηση γαλλικών φρεγατών, αλλά με άλλα προβλήματα που έχουν να κάνουν με το αεροπορικό οπλοστάσιο.

Στην δύσκολη εξίσωση εξοπλισμού της χώρας δεν είναι πλέον μόνο το οικονομικό θέμα που προβληματίζει. Είναι και ο χρόνος που πιέζει αφόρητα.

Για να τα βάλουμε σε μία σειρά:

• Το θέμα των γαλλικών φρεγατών επανήλθε στο προσκήνιο με πρωτοσέλιδο δημοσίευμα των ΝΕΩΝ την Παρασκευή. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ η Ελλάδα ενδιαφέρεται για τις φρεγάτες Belharra, οι οποίες έχουν χαρακτηριστικά “stealth”. Καλύπτουν επίσης την απαίτηση του ΠΝ για πλοία που θα παρέχουν αντιαεροπορική άμυνα περιοχής. Ποιο είναι το μοναδικό μειονέκτημα αυτών των πλοίων; Ότι ακόμη ναυπηγούνται και θα είναι έτοιμα προς παράδοση το 2021. Μέχρι τότε οι Γάλλοι, λένε οι πληροφορίες, προσφέρουν τη λύση της ενοικίασης δύο φρεγατών Fremm. Οι Fremm προτιμούνται από τους επιτελείς του ΠΝ γιατί πληρούν το “δόγμα Κονοφάου” του Α/ΓΕΝ από το 1976 μέχρι και το 1982, που έλεγε στις πολιτικές ηγεσίες “αγοράστε όποιο καράβι θέλετε, αρκεί αυτό που θα επιλέξετε να πλέει στο Στόλο της χώρας που το ναυπηγεί”. Λογική άποψη, για μια χώρα όπως η Ελλάδα, που ειδικά αυτή τη περίοδο δεν έχει περιθώρια πειραματισμών.

Όπως και να ΄χει το κόστος αγοράς γαλλικών πολεμικών πλοίων υπολογίζεται περίπου στα 2 δις. Υπάρχουν τα χρήματα; Υπάρχουν λένε. Η πληρωμή θα γίνει από την διευθέτηση της αποδέσμευσης κερδών που έχουν οι ευρωπαϊκές κεντρικές τράπεζες από τη διακράτηση ελληνικών ομολόγων.

• Γι΄ αυτό και προαναφέραμε ότι επί της ουσίας το πρόγραμμα των γαλλικών φρεγατών δεν επηρεάζει τον εκσυγχρονισμό των F-16. Άλλα μπορεί να το επηρεάσουν. Αυτά έχουν να κάνουν επίσης με γαλλικά όπλα, που αφορούν την ΠΑ. Ως γνωστόν όλα τα ισχυρά όπλα της ΠΑ προέρχονται από τη Γαλλία και πολλά απ΄ αυτά χρειάζονται ανανέωση και αναβάθμιση. Δεν μιλάμε για νέες αγορές δηλαδή αλλά για διατήρηση της αξιοπιστίας των υπαρχόντων όπλων που βρίσκονται στις αποθήκες της ΠΑ. Το θέμα είναι ζωτικής σημασίας, λένε οι αεροπόροι.

• Για να γίνουν αυτές οι αναβαθμίσεις-συντηρήσεις απαιτούνται χρήματα κι εδώ έρχονται οι σκέψεις για “αναδιατύπωση” των απαιτήσεων εκσυγχρονισμού των F-16. Υπάρχουν σκέψεις και προτάσεις για να φορεθεί στα υπό αναβάθμιση F-16, ένα πολύ πιο “φθηνό κοστούμι”, που θα ρίξει το κόστος στα 800 εκατομμύρια, ίσως και πιο κάτω, ώστε να υπάρξουν χρήματα και για την άμεση αναβάθμιση-ανανέωση των όπλων των Mirage 2000. Οι σκέψεις αυτές έχουν να κάνουν με την κρισιμότητα της κατάστασης στα ελληνοτουρκικά. Ο εκσυγχρονισμός των F-16 όπως έχει σχεδιαστεί θα αρχίσει να αποδίδει με την παράδοση κάποιων αεροπλάνων ,μετά από το 2021 και το πρόγραμμα θα ολοκληρωθεί σε μία 10ετία. Τα δεδομένα που υπάρχουν αυτή τη στιγμή είναι ότι βρισκόμαστε σε μια διαδικασία διαρκούς κρίσης την οποία η Τουρκία δείχνει ότι μπορεί να την κλιμακώσει ανά πάσα ώρα και στιγμή.

• Όλα αυτά αποτελούν λογικές σκέψεις που εξετάζουν το επιχειρησιακό σκέλος των εξοπλισμών. Υπάρχει πάντα και το πολιτικό-διπλωματικό. Στην Ελλάδα πάντα είχε μεγαλύτερο βάρος απ΄ αυτό που έπρεπε. Θα συμβεί ξανά το ίδιο;

____________________________________

(*) Ο Πάρις Καρβουνόπουλος είναι δημοσιογράφος από το 1986. Από το 1993 καλύπτει το ρεπορτάζ του ΥΠΕΘΑ. Εργάστηκε στον ΑΝΤΕΝΝΑ από το 1991 ως το 2015. Επικεφαλής της ιστοσελίδας Onalert.gr από το 2010 ως τον Ιανουάριο του 2016. Σήμερα είναι στρατιωτικός συντάκτης της Real News και συνεργάτης του Reuters . Επικεφαλής του Militaire.gr από τις 29 Φεβρουαρίου 2016 

πηγή: militaire.gr