Οδικό χάρτη για τη μεταρρύθμιση της ευρωζώνης αναζητούν Μέρκελ και Μακρόν

«Θα προωθήσουμε έναν σαφή, φιλόδοξο οδικό χάρτη έως τον Ιούνιο για αυτή τη μεταρρύθμιση» είπε ο πρόεδρος της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν...

O πρόεδρος της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν και η καγκελάριος της Γερμανίας Άγγελα Μέρκελ δεσμεύτηκαν σήμερα να καταρτίσουν έναν οδικό χάρτη για τη μεταρρύθμιση της ευρωζώνης έως τον Ιούνιο, ωστόσο ενδέχεται να αντιμετωπίσουν δυσκολίες στο να βρουν κοινό έδαφος για περαιτέρω αλλαγές στην Ευρώπη.

Η Μέρκελ, η οποία μόλις επανεξελέγη για μια τέταρτη θητεία στον θώκο της καγκελαρίου, θέλει να εκπληρώσει την υπόσχεση της κυβέρνησής της για να «νέα αρχή» για την Ευρώπη. Ο Μακρόν, επίσης, έχει καταστήσει την αναδιαμόρφωση της ευρωζώνης κεντρικό στόχο του από τότε που ανέλαβε καθήκοντα τον περασμένο Μάιο.

«Δεν βρισκόμαστε πάντα στην ίδια σελίδα. Αλλά η Γερμανία και η Γαλλία πέτυχαν επίσης πολλά στο παρελθόν και τώρα έχουμε την ακλόνητη πρόθεση να το ξανακάνουμε» δήλωσε η Άγγελα Μέρκελ πριν από τη συνάντησή της με τον Εμανουέλ Μακρόν, την πρώτη μεταξύ των δύο ηγετών μετά τον σχηματισμό της νέας κυβέρνησης συνασπισμού στη Γερμανία.

Η Γερμανίδα καγκελάριος επισήμανε ότι ο στόχος πρέπει να είναι η σταθεροποίηση της ευρωζώνης και η βελτίωση της ανταγωνιστικότητάς της.

«Θα προωθήσουμε έναν σαφή, φιλόδοξο οδικό χάρτη έως τον Ιούνιο για αυτή τη μεταρρύθμιση» είπε ο Γάλλος πρόεδρος. Εκτός της διαμόρφωσης του μέλλοντος για το ευρώ, ο οδικός χάρτης θα πρέπει να περιλαμβάνει τον στόχο της περαιτέρω ενοποίησης των κρατών μελών της ΕΕ στα θέματα της μετανάστευσης, της άμυνας και του εμπορίου, προκειμένου να «υπάρξει καλύτερος συνδυασμός της ανάληψης ευθυνών με την αλληλεγγύη».

Εξάλλου, όπως υπογράμμισε η επικεφαλής της γερμανικής κυβέρνησης, υπάρχει ανάγκη για μεγαλύτερη σύγκλιση στο θέμα της πολιτικής του ασύλου.

Ο Εμανουέλ Μακρόν ανέμενε τον σχηματισμό κυβέρνησης στο Βερολίνο για να προχωρήσει με τα φιλόδοξα σχέδιά του για την ευρωζώνη. Ελπίζει να επιτευχθεί συμφωνία σε θέματα όπως ο προϋπολογισμός της ευρωζώνης και ένας κοινός υπουργός Οικονομικών.

«Εδώ και πολλά χρόνια, η Ευρώπη ανέμενε το γαλλογερμανικό δίδυμο να προχωρήσει και να κάνει προτάσεις με το σθένος που επέδειξε σε κάθε σπουδαία φάση της ευρωπαϊκής ιστορίας» σημείωσε ο πρόεδρος της Γαλλίας.

«Είμαστε έτοιμοι για αυτό».

Καλύτερη Δασκάλα στον κόσμο ανακηρύχθηκε η Άντρια Ζαφειράκου (vid)

Η Ελληνοκύπρια εκπαιδευτικός Αντρια Ζαφειράκου ανακηρύχθηκε η καλύτερη Δασκάλα του κόσμου κερδίζοντας, μαζί με το βραβείο, και χρηματικό έπαθλο που αγγίζει φτάνει το 1 εκατομμύριο δολάρια...

Η Ελληνοκύπρια Άντρια Ζαφειράκου παραλαμβάνει το διεθνές βραβείο του καλύτερου δασκάλου της χρονιάς, στην εντυπωσιακή τελετή που πραγματοποιήθηκε στο Ντουμπάι από το ίδρυμα Varkey Foundation Global Teacher Prize.

Ξεχώρισε μεταξύ χιλιάδων εκπαιδευτικών από τον όλο τον κόσμο, καθώς έχει μάθει να χαιρετάει τους μαθητές της στις 35 γλώσσες της καταγωγή τους.

Διδάσκει καλλιτεχνικά κυρίως σε παιδιά μεταναστών, στο κοινοτικό σχολείο Άλπερτον στο Μπρεντ του Ηνωμένου Βασιλείου.

Πρόκειται για μία από τις πιο φτωχές περιοχές της χώρας, όπου μιλούνται συνολικά περίπου 130 γλώσσες.

«Νοιάζομαι για όλους τους μαθητές μου. Η δουλειά μου δεν τελειώνει όταν φεύγω από την τάξη. Με ενδιαφέρ ει η ζωή τους, προσπαθώ ότι προβλήματα και να αντιμετωπίζουν να είμαι εκεί για να βοηθήσω» δήλωσε μετά την τελετή, στην οποία παρεβρέθησαν ο πρώην Αμερικανός αντιπρόεδρος Αλ Γκορ, ο Τόνι Μπλερ και ο οδηγός της Φόρμουλα Ένα Λιούις Χάμιλτον.

Η Άντρια Ζαφειράκου έχει εισάγει ένα εκπαιδευτικό σύστημα που προσεγγίζει απομονωμένα παιδιά ώστε να συμμετέχουν στην σχολική ζωή και να αξιοποιήσουν τις δυνατότητές τους.

Το βραβείο Global Teacher Prize συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο ενός εκατομμυρίου δολαρίων.

Εκατόν τριάντα διαφορετικές εθνικότητες ζουν στο Μπρεντ και η Ζαφειράκου αποφάσισε να μάθει ορισμένες βασικές εκφράσεις στις 35 γλώσσες που ομιλούνται στο σχολείο της, για να μπορεί να επικοινωνεί με τους μαθητές της και τους γονείς τους. Ανάμεσα στις γλώσσες στις οποίες μπορεί να συνεννοηθεί είναι η Χίντι, η Γκουτζαράτι και η Ταμίλ.

Εάν το θεωρεί απαραίτητο, επισκέπτεται επίσης γονείς των μαθητών της στο σπίτι, εξασφαλίζοντας έτσι την καλύτερη ενσωμάτωση και την καλύτερη απόδοση των παιδιών στο σχολείο. Επιπλέον, έκανε αλλαγές στο πρόγραμμα σπουδών προκειμένου αυτό να προσαρμοστεί στην καθημερινή ζωή των μαθητών.

Το βραβείο του ενός εκατομμυρίου δολαρίων θα της καταβληθεί σε μια περίοδο δέκα ετών, υπό την προϋπόθεση ότι θα συνεχίζει να διδάσκει για τουλάχιστον πέντε χρόνια.

Όταν τη ρώτησαν τι θα κάνει τα χρήματα, απάντησε: «Θα ήταν σπουδαίο, εάν μπορούσα να βοηθήσω ώστε η τέχνη να παίζει μεγαλύτερο ρόλο στην κοινότητά μας.»

euronews

Βλαντιμίρ Πούτιν, με 76,65% ο απόλυτος ηγέτης της Ρωσίας

Ο Βλαντιμίρ Πούτιν επανεκλέγεται στην προεδρία της Ρωσικής Ομοσπονδίας συγκεντρώνοντας το 76,65% των ψήφων, με το 99% των εκλογικών τμημάτων να έχει ενσωματωθεί, γνωστοποίησε σήμερα (19/3) η ρωσική εκλογική επιτροπή...

Επειτα από 18 χρόνια στην εξουσία, ο Βλαντίμιρ Πούτιν ενσαρκώνει με πυγμή τη φιλοδοξία μιας μεγάλης Ρωσίας που ξαναβρήκε την ισχύ της, με τίμημα μία άνευ προηγουμένου ένταση στις σχέσεις της με τη Δύση και την οπισθοδρόμηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Αδιαμφισβήτητος νικητής πλέον ο Βλαντίμιρ Πούτιν κρατά τα κλειδιά του Κρεμλίνου για τέταρτη θητεία. Δηλαδή μέχρι το 2024, όταν θα είναι 72 ετών, και 25 χρόνια αφότου ορίσθηκε διάδοχος του Μπορίς Γέλτσιν.

Πρώην αξιωματικός της KGB, ο Βλαντίμιρ Πούτιν, 65 ετών, ανέλαβε το 2000 την εξουσία μίας χώρας με αποσταθεροποιημένη ηγεσία και παραπαίουσα οικονομία. Για πλήθος συμπατριωτών του είναι ο άνθρωπος της σταθερότητας και μίας νέας ευημερίας χάρη στην εκμετάλλευση του πετρελαϊκού μπουμ επί σειρά ετών, αλλά για άλλους ευθύνεται για τη σαφή υποχώρηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των ελευθεριών στη χώρα του.

Στη διεθνή σκηνή, αυτός που χαρακτήρισε τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης «τη μεγαλύτερη γεωπολιτική καταστροφή του 20ού αιώνα», έβαλε ως στόχο να επαναφέρει την επιρροή της Ρωσίας στον κόσμο μετά τη διάλυση την πτώση της ΕΣΣΔ και τα χαώδη χρόνια της περιόδου Γέλτσιν που ακολούθησαν.

Η μέθοδός του, ένας εμμονικός και υπομονετικός αγώνας, παρακολούθηση των σημείων αδυναμίας του αντιπάλου, εξηγούσε το 2013 ο κάτοχος οκτώ νταν στο τζούντο, απαντώντας σε έναν Ρώσο που του ζητούσε να κάνει τα πάντα «για να φτάσει και να ξεπεράσει την Αμερική», ένα παλιό σύνθημα της σοβιετικής εποχής.

Η τεχνική αυτή εφαρμόστηκε με επιτυχία στη Συρία, όπου η στρατιωτική επέμβαση της Ρωσίας από το 2015 για την υποστήριξη του καθεστώτος της Δαμασκού άλλαξε την πορεία του πολέμου και επέτρεψε στον Μπασάρ αλ Ασαντ να παραμείνει στην εξουσία, προς μεγάλη δυσαρέσκεια της Δύσης που παραμερίστηκε.

Τον περασμένο χρόνο, ο Βλαντίμιρ Πούτιν έβαλε τον μανδύα του ανορθωτή της μεγάλης Ρωσίας με την προσάρτηση της ουκρανικής χερσονήσου της Κριμαίας, μετά την επέμβαση των ρωσικών δυνάμεων και ένα δημοψήφισμα που κρίθηκε παράνομο τόσο από το Κίεβο, όσο και από τις δυτικές χώρες.

Η επιχείρηση αυτή αύξησε το κύρος του στο εσωτερικό, αλλά έγινε η αιτία για την μεγαλύτερη κρίση ανάμεσα στη Ρωσία και τη Δύση από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου , σε συνδυασμό με την υποστήριξη της Μόσχας προς την αποσχιστική εξέγερση στην ανατολική Ουκρανία, την οποία διαψεύδει το Κρεμλίνο.

Στις εντάσεις ως προς τη Συρία και την Ουκρανία προστέθηκαν μετά την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ οι κατηγορίες για ανάμειξη της Μόσχας στις αμερικανικές προεδρικές εκλογές και πιο πρόσφατα η κρίση στις σχέσεις Λονδίνου -Μόσχας μετά την δηλητηρίαση του πρώην ρώσου διπλού πράκτορα Σεργκέι Σκριπάλ και της κόρης του στο βρετανικό έδαφος.

Παθιασμένος με τα σπορ, ο Πούτιν θέλησε να επιβάλει τη χώρα του και ως αθλητική δύναμη. Το 2014, η Ρωσία οργάνωσε τους ακριβότερους χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες της ιστορίας στο Σότσι. Αλλά το όνειρα του Κρεμλίνου σκιάστηκαν από τις κατηγορίες για θεσμοποιημένο ντόπινγκ - το οποίο επίσης διαψεύδει - μετά την δημοσίευση της έκθεσης ΜακΛάρεν το 2016.

«Χτύπα πρώτος»

Γεννημένος στις 7 Οκτωβρίου 1952 σε οικογένεια εργατών που έμενε σε διαμέρισμα του ενός δωματίου σε εργατική πολυκατοικία του Λένιγκραντ, ο Βλαντίμιρ Πούτιν δεν προοριζόταν για το Κρεμλίνο.

Από την νεανική του ζωή στους δρόμους του Λένιγκραντ, όπως δήλωσε το 2015, έμαθε ένα πράγμα: «Εάν ο καυγάς είναι αναπόφευκτος, χτύπα πρώτος».

Εφοδιασμένος με πτυχίο Νομικής, μπαίνει στην KGB, όπου γίνεται εξωτερικός πράκτορας. Θα σταλεί σε ένα ταπεινό πόστο στη Δρέσδη της Ανατολικής Γερμανίας από το 1985 μέχρι το 1990.

Μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης, ο πράκτορας της KGB μεταλλάσσεται σε σύμβουλο για τις εξωτερικές σχέσεις του τότε φιλελεύθερου δημάρχου της Αγίας Πετρούπολης Ανατόλι Σαμπτσάκ. Από εκεί αρχίζει η θεαματική άνοδός του.

Το 1996 καλείται να εργαστεί στο Κρεμλίνο. Το 1998 ορίζεται αρχηγός της FSB, διαδόχου της KGB, και μόλις έναν χρόνο αργότερα, ορίζεται πρωθυπουργός από τον Μπορίς Γέλτσιν.

Ο Γέλτσιν και το περιβάλλον του είχαν γοητευτεί από «τη διακριτικότητα και την αποτελεσματικότητα» του άνδρα αυτού με το γυμνό μέτωπο και το διαπεραστικό βλέμμα. Ορισμένοι συνεργάτες του Γέλτσιν θεωρούν τότε ότι θα μπορέσουν να τον χειραγωγήσουν εύκολα. Ο Πούτιν όμως ξεκινά μια επιχείρηση ανασύστασης μιάς ισχυρής και συγκεντρωτικής κρατικής εξουσίας και ενίσχυσης των προεδρικών εξουσιών.

Καλλιεργώντας ήδη την εικόνα του σκληρού, την 1η Οκτωβρίου 1999, έπειτα από ένα κύμα επιθέσεων, ξεκινά τον δεύτερο πόλεμο της Τσετσενίας, έναν αιματηρό πόλεμο που σημαδεύεται από τις ωμότητες του ρωσικού στρατού και τον τυφλό βομβαρδισμό του Γκρόζνι.

Ο πόλεμος αυτός θα γίνει το θεμέλιο της δημοφιλίας του στη Ρωσία και η βάση της εικόνας του ως ανθρώπου με σιδηρά πυγμή που δεν φοβάται τις δύσκολες αποφάσεις.

Οταν ο Μπορίς Γέλτσιν παραιτείται στο τέλος του 1999 και ορίζει διάδοχό του τον πρωθυπουργό του, ο Βαντίμιρ Πούτιν έχει ήδη γίνει ο ισχυρός άνδρας της Ρωσίας.

Εκλέγεται εύκολα το 2000 και επιταχύνει την εδραίωση της εξουσίας του βασιζόμενος στους κρατικούς θεσμούς ισχύος, τις μυστικές υπηρεσίες, την αστυνομία και τον στρατό, και στους ανθρώπους του στην Αγία Πετρούπολη.

Κύμα αμφισβήτησης

Στρέφεται προς τους ολιγάρχες, τους επιχειρηματίες που έκαναν περιουσίες εκμεταλλευόμενοι τις αδιαφανείς ιδιωτικοποιήσεις της δεκαετίας του ΄90 , τους αποκλείει από το πολιτικό παιγνίδι και καταδιώκει και φυλακίζει τους μη συνεργάσιμους, όπως ο Μιχαήλ Χοντορκόφσκι, της Iukos.

Το Κρεμλίνο θέτει υπό έλεγχο τα ρωσικά τηλεοπτικά δίκτυα, αφού η ελευθερία του τόνου που έχουν αποκτήσει κατά τη δεκαετία του '90 ενοχλεί. Πλέον, η τηλεόραση βρίσκεται στην υπηρεσία του Βλαντίμιρ Πούτιν.

Το 2008, περιορισμένος από το ρωσικό Σύνταγμα που προβλέπει δύο μόνο συνεχείς προεδρικές θητείες, ο Πούτιν αναθέτει προσωρινά την προεδρία στον Ντμίτρι Μεντβέντεφ και κρατά για τον εαυτό του το πόστο του πρωθυπουργού. Η ανακοίνωση το 2011 την πρόθεσής του να επανέλθει στην προεδρία και για εξαετή θητεία προκαλεί πρωτοφανές κύμα λαϊκής διαμαρτυρίας, το οποίο θα καταπέσει μετά την εύκολη επανεκλογή του την άνοιξη 2012. Θα ακολουθήσει η υιοθέτηση σειράς νόμων που περιορίζουν τις ελευθερίες και η ισχυρή και συστηματική καταστολή κάθε μορφής αμφισβήτησης.

Εξαιρετικά διακριτικός ως προς την ιδιωτική του ζωή, ο Βλαντίμιρ Πούτιν, έχει δύο κόρες από την πρώην σύζυγό του, με την οποία πήρε διαζύγιο το 2013. Θέλει να καλλιεργεί την εικόνα του ανθρώπου με λιτή και «κανονική» ζωή, που αγαπά «τα ιστορικά μυθιστορήματα και την κλασική μουσική».

Του αρέσει επίσης να σκηνοθετεί τον εαυτό του κάνοντας επιδείξεις τζούντο, κάνοντας ιππασία γυμνός από τη μέση και πάνω, σβήνοντας πυρκαγιές ως κυβερνήτης πυροσβεστικού αεροπλάνου.
ΑΠΕ-ΜΠΕ

9 θέσεις για την γεωπολιτική πραγματικότητα της Ελλάδας

Όλο και περισσότεροι Έλληνες αντιλαμβάνονται το πόσο κρίσιμα έχουν γίνει τα πράγματα όσον αφορά τη συνέχεια της ύπαρξης του Ελληνικού κράτους.

 του Πέτρου Αργυρίου (*)

Επειδή βρισκόμαστε εν μέσω εναλλακτικών μορφών πολέμου με κυριότερο προς το παρόν τον πόλεμο της πληροφορίας, οφείλω να διασαφηνίσω ορισμένα πράματα για όσους Έλληνες ενδιαφέρονται για τη χώρα τους στο βαθμό που μου επιτρέπει η αντίληψη μου:

1) Η ελληνοτουρκική κρίση δεν είναι κυβερνητικό τέχνασμα για να αποπροσανατολιστεί η ελληνική κοινή γνώμη από την οικονομία και το Σκοπιανό. Σκοπιανό και ελληνοτουρκικά συνδέονται και βρίσκονται υπό την μεγάλη ομπρέλα των εθνικών θεμάτων. Υπάρχει άξονας Τουρκίας-Αλβανίας-Σκοπίων. Δεν θα ήταν προς όφελος της κυβέρνησης να ανοίξει περισσότερο τα πολύ υπαρκτά πλέον εθνικά θέματα. Αντιθέτως, θα ήθελε να επιμείνει στην αφήγηση της «καθαρής εξόδου» από τα μνημόνια παρότι αυτή ούτε καθαρή ούτε έξοδος δύναται να είναι.

2) Το κορίτσια ο στόλος δεν αποτελεί άξονα υπέρ της Ελλάδας, τουλάχιστον όχι προς το παρόν. Ο ισχυρότατος 6ος στόλος δεν έχει ως προτεραιότητα του την προάσπιση των Κυπριακών δικαιωμάτων εξόρυξης αλλά πιθανές εξελίξεις στη Μέση Ανατολή. Το γεωτρύπανο της Exxon τρυπάει Οκτώβριο. Το τουρκικό πλοίο θα έχει τρυπήσει πολύ νωρίτερα δημιουργώντας τετελεσμένα έναντι των οποίων τόσο η ελληνική όσο και η κυπριακή κυβέρνηση δεν έχουν κανέναν απολύτως σχεδιασμό. Παρότι οι φωνές στα κυρίαρχα αμερικανικά μήντια για επανακαθορισμό προς το χειρότερο των αμερικανοτουρκικών σχέσεων έχουν πληθύνει, προς το παρόν η αμερικανική ηγεσία θεωρεί τις αμερικανοτουρκικές σχέσεις too big to fail. Η Ελλάδα αποτελεί πολύ μικρότερο ψάρι κι πιο εύκολα αναλώσιμο από την Τουρκία.

3) Τόσο η Σαουδική Αραβία όσο και η Ρωσία δεν επιθυμούν Ελλάδα και Κύπρος να γίνουν ενεργειακοί κόμβοι μιας και θα χάσουν μεγάλο κομμάτι της Ευρωπαϊκής ενεργειακής Αγοράς. Είναι λοιπόν προς όφελος τους προς το παρόν μια διαρκής αστάθεια στη Μεσόγειο.

4) Στόχος του νεοθωμανικού επεκτατισμού είναι η βήμα προς βήμα σαλαμοποίηση. Σήμερα το Αιγαίο και η Κυπριακή ΑΟΖ, αύριο το Καστελόριζο μεθαύριο ποιος ξέρει τι άλλο. Αυτά θα επιτευχθούν βήμα προς βήμα όπως είπαμε σε βάθος χρόνου. Θα ονομάσουμε αυτή την τακτική Ιμιοποίηση. Κάθε ελληνική υποχώρηση είναι η σκαλωσιά για την επόμενη.

5) Και για την Ευρωπαϊκή Ένωση οι Ευρωτουρκικές σχέσεις είναι too big to fail για δύο λόγους: Τις γιγαντιαίες εμπορικές σχέσεις και την πυρηνική βόμβα που έχει η Τουρκία και που λέγεται μεταναστευτικό. Όσον αφορά το δεύτερο, η κατάσταση είναι Lose Lose για την Ελλάδα. Είτε με διάλυση της Τουρκίας είτε με κάποια ήττα της που θα την αναγκάσει να ρίξει τα «πυρηνικά» της, αυτά θα χτυπήσουν πρώτα την Ελλάδα, μετατρέποντας την ακόμη περισσότερο σε μια χωματερή μεταναστών. Η επιλογή της ελληνικής κυβέρνησης να δώσει ιθαγένεια σε νόμιμους και νομιμοποιημένους μετανάστες μετά από τριετία παραμονής κάνει την Ελλάδα ακόμη πιο ελκυστικό μεταναστευτικό προορισμό και είναι δυνατόν να οδηγήσει την Ελλάδα σε ακόμη μεγαλύτερη απομόνωση από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ουσιαστικά σε καραντίνα καθώς όλοι οι Ευρωπαίοι πολιτικοί γνωρίζουν πολύ καλά ότι οξύ μεταναστευτικό πρόβλημα στη χώρα τους οδηγεί σε αλλαγή του πολιτικού σκηνικού με την άνοδο αντιμεταναστευτικών πολιτικών δυνάμεων όπως απέδειξε περίτρανα το παράδειγμα των τελευταίων ιταλικών εκλογών. Παρά την διπλωματική γλώσσα, οι Ευρωπαίοι δεν είναι διατεθειμένοι να λερώσουν τα χέρια τους. Ήδη, οι γερμανοτουρκικές σχέσεις, παρότι σε καμία περίπτωση στα καλύτερα τους, έχουν κάπως εξομαλυνθεί. Ακόμη και η ιστορικά αντιτουρκική Αυστρία έχει πρόσφατα εξομαλύνει τη σχέση της. Μοναδική χώρα που μπορεί και θέλει να πάρει το μέρος της Ελλάδας είναι η Γαλλία καθώς για αυτήν η Μεσόγειος κι η Αφρική είναι μονόδρομος για να αποκαταστήσει τη γεωπολιτική της ισχύ.

6) Πιθανή ελληνοτουρκική σύρραξη δεν είναι ταξική. Τίποτα το ταξικό δεν αντιπροσωπεύει ένας μεγαλομανής ισλαμιστής ηγέτης και τα εκατομμύρια των οπαδών του.

7) Η μεγαλομανία του Ερντογάν δεν πρόκειται να μετριαστεί. Ο Ερντογάν τα τελευταία χρόνια ακολουθεί μια πολιτική όλο και μεγαλύτερων ρίσκων. Ακριβώς γιατί του βγαίνουνε, βραχυπρόθεσμα τουλάχιστον, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι στο περιβάλλον του υπάρχουν πλέον μόνο διακηρυγμένοι λάτρες του, ο Ερντογάν θα συνεχίζει να αυξάνει τα ρίσκα όλο και περισσότερο χρησιμοποιώντας μόνο μικρά διπλωματικά διαλλείματα για να εξισορροπεί τις σχέσεις του με τον έξω κόσμο που θα συνεχίσει να διαταράσσει.

8) Η Τουρκία διεξάγει ψυχολογικό πόλεμο κατά της Ελλάδας. Στο καλύτερο ενδεχόμενο του, Ελλάδα και Κύπρος θα υποχωρούν αναίμακτα. Και θα συνεχίσουν να υποχωρούν. Και να υποχωρούν. Και να υποχωρούν. Στην χειρότερη περίπτωση η Ελλάδα θα χάσει την ψυχραιμία της και αυτό θα επιτρέψει στην Τουρκία τον ισχυρισμό του αμυντικού πολέμου που θα αυξήσει την τουρκική επιθετικότητα εκθετικά. Η χώρα χρειάζεται ψυχραιμία που δεν είναι μεταμφιεσμένη δειλία και πατριωτισμό που δεν είναι μεταμφιεσμένη θρασυδειλία. Η πολιτική εφησυχασμού των Ελλήνων καθώς και οι υπερπατριωτικές κορώνες, περιέχονται στα τουρκικά σενάρια.

9) Η Ελλάδα είναι σχεδόν μόνη. Η Κύπρος, παντελώς μόνη. Και οι κυβερνήσεις τους δεν έχουν κανένα απολύτως σχέδιο απέναντι σε καταιγίδα σχεδιασμών των άλλων παιχτών.

(*) Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com

Η Άγκυρα διεξάγει εθνοκάθαρση στην Αφρίν και οι μεγάλες δυνάμεις παραμένουν θεατές

«Υπάρχει ηθική ευθύνη για τη διεθνή κοινότητα μπροστά σε μια αδικαιολόγητη και παράνομη επίθεση» κατήγγειλε ο Χάλεντ Ίσα, εκπρόσωπος στη Γαλλία του Συριακού Κουρδιστάν...

Η διεθνής κοινότητα φέρει «ηθική ευθύνη» για την «αδικαιολόγητη και παράνομη επίθεση» των τουρκικών δυνάμεων στην πόλη Αφρίν των Κούρδων της Συρίας, όπου διεξάγεται μια αληθινή «εθνοκάθαρση», κατήγγειλε ο Χάλεντ Ίσα, εκπρόσωπος στη Γαλλία του Συριακού Κουρδιστάν (Ροζάβα).

«Υπάρχει ηθική ευθύνη για τη διεθνή κοινότητα μπροστά σε μια αδικαιολόγητη και παράνομη επίθεση», δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο την επομένη της κατάληψης της Αφρίν από τους Τούρκους στρατιωτικούς και τους σύρους αντάρτες συμμάχους τους, οι οποίοι εκδίωξαν από την πόλη την κουρδική πολιτοφυλακή των Μονάδων Προστασίας του Λαού (YPG).

Η πολιτοφυλακή αυτή, η οποία χαρακτηρίζεται «τρομοκρατική» από την Άγκυρα, είναι στη Συρία ένας πολύτιμος σύμμαχος του υπό την ηγεσία της Ουάσινγκτον διεθνούς συνασπισμού κατά του Ισλαμικού Κράτους.

«Αυτό που συμβαίνει στο Αφρίν είναι μια εθνοκάθαρση και οι μεγάλες δυνάμεις παραμένουν θεατές», επέμεινε ο εκπρόσωπος της «Ροζάβα», που ελέγχει ένα τμήμα της βόρειας και της βορειοανατολικής Συρίας που ανακαταλήφθηκε πριν από δύο χρόνια από τις τζιχαντιστικές οργανώσεις.

«Αισθανόμαστε απογοήτευση βλέποντας πως οι μαχητές που πολεμούσαν θαρραλέα εναντίον του Νταές (το αραβικό ακρωνύμιο της οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος) αφήνονται στο έλεος του τουρκικού στρατού που είναι σύμμαχος των τζιχαντιστών, εγκαταλειμμένοι κάτω από τις βόμβες της Άγκυρας», λέει ο Χάλεντ Ίσα.

«Η Τουρκία δεν θα σταματήσει στο Αφρίν», προειδοποίησε επίσης εκφράζοντας ανησυχία για την τύχη της συριακής πόλης Μανμπίτζ, που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 100 χλμ. ανατολικά της Αφρίν.
avgi.gr

Μετά το Αφρίν, και την τουρκική απειλή, μονόδρομος η ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεων

Η παγκόσμια διπλωματική και στρατιωτική ιστορία έχει αποδείξει ότι σε περιπτώσεις που μια χώρα αντιμετωπίζει απειλή εδαφικής ακεραιότητας και εθνικής κυριαρχίας από γείτονα και μάλιστα απολυταρχικό καθεστώς τύπου Ταγίπ Ερντογάν, η μόνη λύση που έχει αποτέλεσμα αποτροπής είναι η ισχύς. Και ισχύς σημαίνει ενίσχυση και υψηλό ηθικό για τις ένοπλες δυνάμεις της χώρας...

του Δημήτρη Γ. Απόκη (*)

Μετά τις χθεσινές εξελίξεις στο Αφρίν, και την κατάληψή του από τις τουρκικές δυνάμεις και τους συμμάχους τους στη Συρία, η επικινδυνότητα του Ταγίπ Ερντογάν, στην ευρύτερη περιοχή και έναντι της Ελλάδας, αυξάνεται δραματικά.

Καταρρίπτεται επίσης, η πλάνη όλων αυτών που πίστευαν ότι το Αφρίν, θα αποτελέσει Βατερλό για την Τουρκία και έξοδο διαφυγής για τη σοβαρή απειλή που αντιμετωπίζει η Ελλάδα από το τουρκικό καθεστώς. Πριν να είναι αργά, ας κατανοήσουν οι κυβερνώντες, ότι ο μόνος δρόμος αποφυγής μιας εθνικής τραγωδίας, είναι η εθνική αφύπνιση και η ενίσχυση των ενόπλων δυνάμεων της χώρας.

Όσο συνεχίζεται η παρωδία της εναπόθεσης των ελπίδων για επιβίωση απέναντι στα αναθεωρητικά σχέδια του Ταγίπ Ερντογάν και της Τουρκίας, στο να τον τιμωρήσει η Ουάσιγκτον και ο Ντόναλντ Τράμπ, και στο ότι θα ταπεινωθεί στη Συρία από τον ανταρτοπόλεμο με τον οποίο απειλούν οι Κούρδοι, μετά την ήττα τους στο Αφρίν, ο δρόμος προς την εθνική καταστροφή είναι δεδομένος.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες, δεν πρόκειται να ρισκάρουν να δωρίσουν την Τουρκία, για τα μάτια των Κούρδων, στο άξονα Ρωσίας και Ιράν. Όσο και να μας απογοητεύει αυτό, είναι μια σκληρή πραγματικότητα, που δυστυχώς αρνούμαστε να αντιληφθούμε και να κοιτάξουμε κατάματα.

Εάν επίσης πιστεύουμε, όπως δείχνουν, οι δηλώσεις της κυβέρνησης, της πολιτειακής ηγεσίας, αλλά και της πλειοψηφίας του πολιτικού κόσμου, ότι επειδή ανήκουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση αυτή θα αποτρέψει την υλοποίηση των σχεδιασμών του Ερντογάν, τότε είναι που πραγματικά έχουμε μεγάλο πρόβλημα.

Η παγκόσμια διπλωματική και στρατιωτική ιστορία έχει αποδείξει ότι σε περιπτώσεις που μια χώρα αντιμετωπίζει απειλή εδαφικής ακεραιότητας και εθνικής κυριαρχίας από γείτονα και μάλιστα απολυταρχικό καθεστώς τύπου Ταγίπ Ερντογάν, η μόνη λύση που έχει αποτέλεσμα αποτροπής είναι η ισχύς. Και ισχύς σημαίνει ενίσχυση και υψηλό ηθικό για τις ένοπλες δυνάμεις της χώρας.

Με ευθύνη της πολιτικής ηγεσίας της χώρας, σήμερα, οι ένοπλες δυνάμεις, χωρίς να φέρουν καμία ευθύνη, όχι μόνο, έχουν αποδυναμωθεί, αλλά έχουν υποστεί πλήγμα στο ηθικό τους και το φρόνημά τους.

Χωρίς να τις αφορά και χωρίς να το επιθυμούν, με αποκλειστική ευθύνη της πολιτικής ηγεσίας, συχνά πυκνά έχουν γίνει αντικείμενο του πολιτικού παιχνιδιού και αυτό αποτελεί έγκλημα εθνικών διαστάσεων.

Άμεσα, πρέπει να αποτελέσει εθνική αποστολή, η ουσιαστική ενίσχυση των ενόπλων δυνάμεων της χώρας και η ανάταση του φρονήματος και ηθικού τους.

Την ίδια στιγμή θα πρέπει να υπάρξει ουσιαστικός προβληματισμός για μια μετεξέλιξη των ενόπλων δυνάμεων και την προσαρμογή τους στα νέα δεδομένα. Δεν πρόκειται για κάτι απλό και εύκολο, αλλά είναι επιτακτικά αναγκαίο. Μια σοβαρή ματιά στη λειτουργία των ενόπλων δυνάμεων του Ισραήλ (IDF), θα είναι πολύ χρήσιμη για τις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις.

Επίσης, άμεσα, θα πρέπει να επανεξετάσουμε, το θέμα του χρόνου θητείας στις ένοπλες δυνάμεις και την πιθανότητα στράτευσης των γυναικών, οι οποίες όπως έχει αποδείξει η εμπειρία διεθνώς, δεν υστερούν σε τίποτα έναντι των ανδρών.

Η Ελλάδα είναι μια μικρή χώρα, με πολλά προβλήματα, σε μια εξαιρετικά εύφλεκτη και ραγδαία μεταβαλλόμενη περιοχή. Αυτό πρέπει να το αποδεχτούμε και όσο πιο σύντομα τόσο καλύτερα για την πατρίδα μας.

Η ενίσχυση, στήριξη, και μεταρρύθμιση των ενόπλων δυνάμεων είναι επιτακτική και η μοναδική ασπίδα σε οποιαδήποτε επιβουλή εναντίον της εθνικής κυριαρχίας και ακεραιότητας της χώρας.

 ________________________________

(*) Ο Δημήτρης Απόκης, είναι Διεθνολόγος και Δημοσιογράφος, Απόφοιτος του The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies, The Johns Hopkins University, μέλος του The International Institute of Strategic Studies, και διετέλεσε επί σειρά ετών διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο, το Στέητ Ντιπάρτμεντ, και το Πεντάγωνο, στην Ουάσιγκτον. 

πηγή: hellasjournal.com