Ευρωκοινοβούλιο: Ευρω-έπαινοι για Ελλάδα, πυρά για Μοσκοβισί

Σε υψηλούς τόνους η συζήτηση για την Ελλάδα και την έξοδο από τα μνημόνια την Τρίτη στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. «Να γιορτάσουμε» την 20ή Αυγούστου προτείνει ο πρόεδρος του Γιούρογκρουπ, Μάριο Σεντένο...

Ήταν μία ηχηρή «πρεμιέρα» για τον πρόεδρο του Γιούρογκρουπ, Μάριο Σεντένο κατά την πρώτη του παρουσία στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου στο Στρασβούργο. Χωρίς να αποσιωπά τις κοινωνικές συνέπειες της κρίσης, ο πορτογάλος πολιτικός δηλώνει ότι «η Ελλάδα γυρίζει σελίδα» και «στέκεται και πάλι στα πόδια της». Παράλληλα κάνει λόγο για «επιτυχή ολοκλήρωση των μνημονίων» και για μια καλή συμφωνία στο Γιούρογκρουπ, η οποία «καλύπτει τις δανειακές ανάγκες της Ελλάδας μέχρι το 2022».

Όσο για την 20ή Αυγούστου, ημέρα κατά την οποία ολοκληρώνεται το τρέχον πρόγραμμα, ο Μάριο Σεντένο φαίνεται ιδιαίτερα αισιόδοξος: «Η 20ή Αυγούστου είναι μία ημερομηνία που πρέπει να συγκρατήσουμε, μία μέρα που πρέπει να γιορτάσουμε» λέει. «Στη διάρκεια του προγράμματος η Ελλάδα υιοθέτησε πάνω από 450 διαρθρωτικά μέτρα. Φυσικά η εφαρμογή χρειάζεται χρόνο για να αποδώσει. Και χρειάζεται υπομονή, η οποία όμως μερικές φορές δεν υπάρχει...»

Στο στόχαστρο της Κεντροδεξιάς ο Μοσκοβισί

Στο ίδιο μήκος κύματος ο Επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων Πιέρ Μοσκοβισί τονίζει ότι η Ελλάδα «αλλάζει σελίδα» για να γίνει πάλι μία «φυσιολογική χώρα» στην ευρωζώνη. Επαναλαμβάνοντας τις τελευταίες δηλώσεις του στην Αθήνα ο Επίτροπος είπε ότι το προβλεπόμενο καθεστώς ενισχυμένης εποπτείας μετά τον Αύγουστο «δεν είναι τέταρτο μνημόνιο». Απηύθηνε μάλιστα και νουθεσίες: «Σε αντίθεση με αυτά που άκουσα χθες στην Αθήνα από ορισμένους πολιτικούς- οι οποίοι πρέπει να είναι προσεκτικοί σε αυτά που λένε, διότι ένας πολιτικός δεν μπορεί να στρέφεται κατά της αλήθειας- η ενισχυμένη εποπτεία δεν είναι ένα τέταρτο πρόγραμμα. Είναι ένα πλαίσιο προκειμένου να εφαρμοστούν οι εν εξελίξει μεταρρυθμίσεις», λέει στο Στρασβούργο ο Πιέρ Μοσκοβισί.

Αυτή η προσέγγιση προκάλεσε την αντίδραση του επικεφαλής των ευρωβουλευτών της Ν.Δ. Μανώλη Κεφαλογιάννη, ο οποίος μιλώντας εκ μέρους του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος ουσιαστικά κατηγόρησε τον Πιέρ Μοσκοβισί για προεκλογικές σκοπιμότητες. «Στην Αθήνα ο κ. Μοσκοβισί δεν συμπεριφέρθηκε ως αξιωματούχος της ΕΕ. Περισσότερο συμπεριφέρθηκε ως υποψήφιος του σοσιαλιστικού κόμματος για την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, διεκδικώντας τη θέση του κ. Γιούνκερ. Δεν ξέρω για ποιούς λόγους, δικούς του, υιοθέτησε με ανεπίτρεπτο τρόπο το κυβερνητικό αφήγημα για τάχα καθαρή έξοδο από τα μνημόνια, όπως μας είπε και σήμερα. Αντίθετα ο κ.Τσίπρας έχει δεσμευθεί για νέα, επαχθή μέτρα για τα επόμενα χρόνια», ανέφερε ο Μανώλης Κεφαλογιάννης. Στη δευτερολογία του ο Επίτροπος επανήλθε για να υπενθυμίσει ότι «συνεργάστηκε με όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις» αν και είχε «κάποια προβλήματα με τον κ.Βαρουφάκη».

Πάντως ο αυστριακός ευρωβουλευτής της Κεντροδεξιάς Ότμαρ Κάρας παραδέχεται ότι «καμία χώρα του ΟΟΣΑ δεν έχει υλοποιήσει τόσες πολλές μεταρρυθμίσεις μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα» όσο η Ελλάδα. Από την άλλη πλευρά ο γερμανός φιλελεύθερος Βολφ Κλιντς διερωτάται: «Πώς είναι δυνατόν να λέμε ότι μία χώρα σώθηκε, όταν πριν τη διάσωση το χρέος ήταν 110% του ΑΕΠ και μετά τη διάσωση πήγε στο 180%;» Φαίνεται ότι πολλά είναι θέμα ερμηνείας. Και η ερμηνεία που δίνει ο αντιπρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου και ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Δημήτρης Παπαδημούλης, είναι η εξής: «Όσα μας ανακοίνωσαν σήμερα ο κ.Σεντένο και ο κ.Μοσκοβισί εκ μέρους του Γιούρογκρουπ και της Κομισιόν πιστοποιούν ότι η πατρίδα μου, η Ελλάδα, κάνει ένα θετικό βήμα. Νιώθουμε, όσοι συμβάλαμε σε αυτό το θετικό βήμα, ικανοποίηση. Αλλά δεν πανηγυρίζουμε, γιατί ένα μεγάλο κομμάτι του ελληνικού λαού υπέφερε πολύ και συνεχίζει να υποφέρει από τις οδυνηρές συνέπειες της χρεοκοπίας και των άγριων μνημονιακών μέτρων».

«Ναι μεν, αλλά...» για την ελληνική οικονομία

Στη δική του αποτίμηση ο ευρωβουλευτής της Ν.Δ. Γιώργος Κύρτσος λέει στην Deutsche Welle ότι  η ελληνική οικονομία είναι «σε καλό δρόμο», αλλά δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε τον «λογαριασμό των χαμένων ευκαιριών της τελευταίας τριετίας». Και ναι μεν η συνολική ευρωπαϊκή εικόνα είναι θετική, αλλά δεν πρέπει να τη συγχέουμε «με το τί ακριβώς συμβαίνει για παράδειγμα στον ελληνικό ιδιωτικό τομέα που έχει τριπλάσια φορολογία από τη γειτονική Βουλγαρία. Τί γίνεται με τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, που δεν τους δίνουν δάνεια οι τράπεζες γιατί και αυτές είναι σε δύσκολη κατάσταση. Πώς απορροφάται η ανεργία, που απορροφάται κατά 55% με θέσεις μερικής απασχόλησης. Υπάρχουν όλα αυτά τα ζητήματα που κάνουν μία δύσκολη καθημερινότητα και εμείς που συζητάμε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τη γενική εικόνα έχουμε έναν κίνδυνο να ξεχάσουμε τα ειδικά ζητήματα, που προσδιορίζουν και τη διάθεση της ελληνικής κοινής γνώμης».
πηγή: Deutsche Welle

Ο ESM εκταμίευσε την τελευταία δόση προς την Ελλάδα

Την εκταμίευση της τελευταίας δόσης του προγράμματος στήριξης ύψους 15 δισ. ευρώ προς την Ελλάδα ανακοίνωσε ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ESM)

Σύμφωνα με την ανακοίνωση του ESM, τα 9,5 δισ. της δόσης θα χρησιμοποιηθούν για τη δημιουργία του «μαξιλαριού» ρευστότητας και τα 5,5 δισ. για την αποπληρωμή του χρέους.

Μετά την εν λόγω εκταμίευση το «μαξιλάρι» ρευστότητας θα φτάσει τα 24 δισ. ευρώ συνολικά και θα καλύψει περίπου 22 μήνες χρηματοδοτικών αναγκών της χώρας μετά το τέλος του προγράμματος στις 20 Αυγούστου.

Η εκταμίευση εγκρίθηκε επί της αρχής από το Διοικητικό Συμβούλιο του ESM στις 13 Ιουλίου και η διαδικασία έγκρισης ολοκληρώθηκε την 1η Αυγούστου, σε συνέχεια των εθνικών διαδικασιών.

Press Release: #ESM disburses final loan tranche of €15 bn to #Greece https://t.co/22KQDnJyjw pic.twitter.com/b79Ac7EMyk

— ESM (@ESM_Press) August 6, 2018

«Η τελευταία εκταμίευση και το θετικό αποτέλεσμα της τελικής αξιολόγησης στέλνουν ένα μήνυμα ότι η Ελλάδα έχει προχωρήσει σημαντικά κατά τη διάρκεια των τριών ετών του προγράμματος του ESM. Η δέσμευση και η σκληρή δουλειά του ελληνικού λαού τώρα αποδίδει καρπούς. Το τελικό πακέτο μεταρρυθμίσεων που εφάρμοσε η Ελλάδα περιελάμβανε σημαντικές δράσεις στον τομέα της φορολογικής πολιτικής, καταπολεμώντας τη φοροδιαφυγή, στη μεταρρύθμιση των δημοσίων εσόδων και την επίλυση των μη εξυπηρετούμενων δανείων», δήλωσε σχετικά ο επικεφαλής του ESM Κλάους Ρέγκλινγκ.

Ο ίδιος πρόσθεσε: «Από το 2012, το ΕΤΧΣ και ο ESM υποστήριξαν τον ελληνικό λαό στις προσπάθειές του παρέχοντας άνευ προηγουμένου ποσά μακροπρόθεσμων δανείων με πολύ ευνοϊκά επιτόκια. Το τέλος του προγράμματος του ESM στις 20 Αυγούστου θα αποτελέσει ορόσημο για τη χώρα. Η Ελλάδα θα πρέπει τώρα να αποδείξει στους εταίρους και τις αγορές ότι δεσμεύεται να μην αναστρέψει τις μεταρρυθμίσεις που έχουν εφαρμοστεί και να ακολουθήσει βιώσιμες οικονομικές και δημοσιονομικές πολιτικές που είναι αναγκαίες μακροπρόθεσμα προκειμένου να αποτελέσει μια ισχυρή οικονομία που δημιουργεί ανάπτυξη και θέσεις εργασίας».

Μετά την εκταμίευση των 15 δισ., η οικονομική ενίσχυση του ESM προς την Ελλάδα, στο πλαίσιο του τρίτου προγράμματος ανέρχεται σε 61,9 δισεκατομμύρια ευρώ, από τα 86 δισ. που ήταν αρχικά διαθέσιμα. Συνολικά, ο ESM και το ΕΤΧΣ έχουν εκταμιεύσει περίπου 204 δισ. ευρώ στην Ελλάδα, αποτελώντας τον μεγαλύτερο πιστωτή της χώρας.

Κλήση του Έλληνα πρέσβη στο ρωσικό ΥΠΕΞ - Άρχισαν τα αντίποινα της Ρωσίας κατά της Ελλάδος (vid)

Υπόμνημα με τα αντίμετρα της Ρωσίας, έπειτα από τις «μη φιλικές ενέργειες της Αθήνας», έλαβε ο Έλληνας πρέσβης στη Μόσχα, ο οποίος εκλήθη σήμερα στο ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών...

Στο υπουργείο Εξωτερικών της Ρωσίας εκλήθη ο πρέσβης της Ελλάδας στη Μόσχα, Ανδρέας Φρυγάνας

Οι Ρώσοι ενημέρωσαν τον Ελληνα διπλωμάτη για τα αντίποινα της Μόσχας ως απάντηση στις «μη φιλικές ενέργειες» της Αθήνας, ανέφερε ανακοίνωση του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών.
Η υπόθεση αφορά την απόφαση της Αθήνας να απελάσει δύο Ρώσους διπλωμάτες και να απαγορεύσει την είσοδο στη χώρα σε άλλους δύο, τον Ιούλιο

Η ανακοίνωση του ρωσικού ΥΠΕΞ:

«Στις 6 Αυγούστου, ο πρέσβης της Ελλάδας στη Ρωσία Ανδρέας Φρυγάνας εκλήθη στο ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών όπου ενημερώθηκε για τα αντίποινα της ρωσικής πλευράς ως απάντηση στις μη φιλικές ενέργειες της Αθήνας προς Ρώσους διπλωμάτες και πολίτες τον Ιούλιο».

Απελαύνουν Ελληνες διπλωμάτες

Το ρωσικό ΥΠΕΞ ανακοίνωσε στον Ελληνα πρέσβη την απόφαση να απελαθεί ο εμπορικός ακόλουθος της Ελλάδας και ο υπεύθυνος επικοινωνιών, σύμφωνα με πληροφορίες της ιστοσελίδας hellasjournal, ενώ απαγορεύθηκε η είσοδος στον Γιώργο Σακελλαρίου, διευθυντή διπλωματικού γραφείου του Ελληνα υπουργού Εξωτερικών.

 euronews/sputnik

Μεταξύ αστικού φιλελευθερισμού και νεοφασισμού; Άνοδος της Ακροδεξιάς, ελλείμματα της Αριστεράς

Η ακροδεξιά με τον ένα ή τον άλλο τρόπο καθορίζει σε σημαντικό βαθμό όχι απλά την ατζέντα της πολιτικής συζήτησης, αλλά συχνά και τον ίδιο τον τύπο της ασκούμενης αστικής πολιτικής...

του Παναγιώτη Μαυροειδή*

 
Αναμφίβολα η τελευταία διετία, σφραγίστηκε από την ορμητική άνοδο μιας ποικιλόμορφης ή και φασιστικής ακροδεξιάς. Από την εκλογή του Τραμπ ως Προέδρου των ΗΠΑ, δηλαδή στην ηγέτιδα δύναμη του σύγχρονου καπιταλιστικού κόσμου ως την είσοδο της Λεπέν στο δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία και από την -για πρώτη φορά- είσοδο ακροδεξιού κόμματος στην Γερμανική Βουλή ως την συγκυβέρνηση Δεξιάς και ακροδεξιάς στην Αυστρία, το μήνυμα είναι κοινό: Η ακροδεξιά με τον ένα ή τον άλλο τρόπο καθορίζει σε σημαντικό βαθμό όχι απλά την ατζέντα της πολιτικής συζήτησης, αλλά συχνά και τον ίδιο τον τύπο της ασκούμενης αστικής πολιτικής.

Η μετατόπιση που έχει συντελεστεί είναι ολοφάνερη: Το σημερινό πολιτικό πρόγραμμα της Ένωσης των Χριστιανοδημοκρατών και Χριστιανοκοινωνιστών στη Γερμανία, μοιάζει λιγότερο με αυτό της Μέρκελ του 2015 και περισσότερο με αυτό της ακροδεξιάς Afd πριν ξεκινήσει την κούρσα εκλογικής ανόδου της.

Στις εκλογικές αναμετρήσεις που έγιναν σε 13 χώρες της Ευρώπης στο διάστημα από το 2009 ως το 2011, τα ακροδεξιά κόμματα είχαν συγκεντρώσει συνολικά 5% των ψήφων και αυτό είχε τότε θορυβήσει πολλούς, καθώς αυτή η επίδοση αποτελούσε ένα πραγματικό άλμα. Ωστόσο, μια σχετική ανάλυση του Bloomberg το 2017, ανέφερε ότι τα συγκεντρωτικά αποτελέσματα σε 22 ευρωπαϊκές χώρες, έδιναν στην ακροδεξιά περίπου το 16% των ψήφων.

Συχνά υπερτονίζεται η επιρροή της ακροδεξιάς ή/και των φασιστών στην Ανατολική Ευρώπη, με εμβληματικά τα παραδείγματα των κυβερνήσεων σε Ουγγαρία και Πολωνία, που στηρίζονται από ξενοφοβικά κόμματα «Νόμου και της Τάξης», διαφόρων εκδοχών. Ας σημειωθεί ότι σε αυτές τις χώρες η μετανάστευση είναι ελάχιστη… Και όμως, αρκεί να παραθέσει κανείς μια ακόμη μεγαλύτερη επιρροή της τάξης του 20% της ακροδεξιάς σε πρώην προπύργια της σοσιαλδημοκρατίας όπως οι Σκανδιναβικές χώρες και η Ολλανδία για να ξεθωριάσει αυτή η πρόχειρη εκτίμηση.

Όπως συχνά επισημαίνει ο Κας Μούντε, πανεπιστημιακός και συστηματικός μελετητής του φαινομένου της ανόδου της ακροδεξιάς, δεν είναι αυτονόητα αποδείξιμος ο ισχυρισμός πως η ενίσχυσή της σχετίζεται με την πρόσφατη οικονομική κρίση. Οι αυξητικές τάσεις της ακροδεξιάς προηγούνται της κρίσης και η σχετική συζήτηση-ατζέντα έχει μεγαλύτερο ιστορικό και κοινωνικό βάθος, το οποίο βέβαια εντάθηκε στο περιβάλλον της κρίσης.

Έχει σημασία στο σημείο αυτό να τονιστεί ότι το ζήτημα της οικονομίας, στο οποίο ξεχωρίζουν οι γενικολογίες και ονειροφαντασίες περί «εθνικού καπιταλισμού» με ισχυρό κράτος, δεν είναι το μοναδικό ούτε ίσως και το κυρίαρχο στην πολιτική φιλολογία και την εναλλακτική απάντηση της ακροδεξιάς.

Αντίθετα, θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο ακροδεξιός και γενικά ο ακραίος συντηρητικός λόγος, κυριαρχεί ακριβώς χάρη στη μετατόπιση του κεντρικού άξονα της πολιτικής αντιπαράθεσης από τη διχοτομία της ταξικής διαπάλης μεταξύ αστικής και εργατικής τάξης και μιας αντίστοιχης πολιτικής διχοτομίας δεξιάς και αριστεράς (έστω ψευδεπίγραφης), στη διχοτομία ανάμεσα από τη μια στον φιλελευθερισμό, τα δικαιώματα των μειονοτήτων και των ατόμων και, από την άλλη, στην εθνική και πολιτιστική ομοιογένεια ενός «ισχυρού έθνους-κράτους» που δεν χωράει ούτε «ξένους», ούτε «ιδιαιτερότητες», ούτε «έκπτωση αξιών» ούτε και «ελευθερίες που ισοδυναμούν με αναρχία».

Συχνά, αυτή η «αντιπαράθεση» απεικονίζεται άμεσα στα πολιτικά προγράμματα, με πιο χαρακτηριστική ίσως τη μάχη μεταξύ ακραίου «κεντρονεοφιλελεύθερου” αλλά και συχνά «εναλλακτικού» Μακρόν με την ξενοφοβική και μισαλλόδοξη Λεπέν – για να μη θυμίσουμε την μάχη μεταξύ Τραμπ και Κλίντον. Αυτή η διαστροφική εκδοχή του περιοριστικού εκφυλισμού της πολιτικής αντιπαράθεσης μεταξύ αστικού φιλελευθερισμού και νεοφασισμού οπωσδήποτε καταδεικνύει κοινωνικές μετατοπίσεις και διεργασίες στα εργατικά και λαϊκά στρώματα και φυσικά αποτελεί τρανταχτή απόδειξη της κρίσης ή/και της απουσίας εργατικής πολιτικής και «εκπροσώπησης» των ανταγωνιστικών προς την αστική πολιτική εργατικών και λαϊκών συμφερόντων.

Η άνοδος επομένως της ακροδεξιάς συνδέεται με πλήθος πολιτικών, οικονομικών και ιδεολογικών παραμέτρων που αφορούν το σύγχρονο καπιταλισμό και την πολιτική ζωή εντός του. Για άλλη μια φορά πρέπει να θυμηθούμε τα λόγια του Χορκχάιμερ πως «αν κάποιος δεν είναι έτοιμος να μιλήσει για τον καπιταλισμό, τότε ας μην ανοίξει τη συζήτηση και για το φασισμό».
Η ακροδεξιά ρητορική για την «ασφάλεια», τη «συνοχή του έθνους», το «ισχυρό κράτος», τον «κίνδυνο από τη μετανάστευση και ειδικά από το Ισλάμ», το «αντιπαραγωγικό τραπεζικό κεφάλαιο» και την «αδηφάγο παγκοσμιοποίηση», έχει όλο το περιθώριο να αποτελεί επαρκές υλικό για συγκρότηση ενός διακριτού πολιτικού/πολιτισμικού πόλου, ακριβώς επειδή στο «σκληρό» πεδίο της οικονομίας έχει εμπεδωθεί η αστική ηγεμονία και το δόγμα ότι «δεν υπάρχει εναλλακτική» (ΤΙΝΑ).
Οι εικόνες είναι οπωσδήποτε παραστατικές: Πολλές έρευνες δείχνουν ότι ένας στους πέντε Ευρωπαίους θεωρεί τη μετανάστευση ως πρώτο πρόβλημα στη χώρα του. Το ίδιο ποσοστό θεωρεί πως η «παγκοσμιοποίηση» αποδείχτηκε επιβλαβής και όχι ευκαιρία, ενώ δύο στους πέντε είναι σαφώς απαισιόδοξοι για το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ωστόσο, δεν αποδεικνύεται εξίσου εύκολο να κοιτάξει κανείς και να δει το «υπόβαθρο» κάτω από αυτές τις εικόνες. Στην πραγματικότητα, η άνοδος του ακροδεξιού και νεοφασιστικού ρεύματος έρχεται να πιστοποιήσει αφενός την κρίση του σύγχρονου ολοκληρωτικού καπιταλισμού και της αστικής φιλελεύθερης δημοκρατίας και αφετέρου το έλλειμμα εργατικής πολιτικής και εναλλακτικής απάντησης.

Η «υπαρκτή αριστερά», με πλέον εξωνημένη μορφή αυτής της λεγόμενης Ευρωπαϊκής Αριστεράς, όχι μόνο αποδεικνύεται ανίκανη να προβάλλει μια εναλλακτική κοινωνική προοπτική με πυρήνα την καθολική κομμουνιστική χειραφέτηση της εργασίας, αλλά, αντίθετα, εμφανίζεται συχνά ως απολογητής του σημερινού συστήματος, υπερασπίζοντας ένα όλο και μικρότερης αξίας «αριστερό άκρο» του. Ακόμη και ο σοσιαλδημοκράτης Πικετί, σε πρόσφατη μελέτη του, έχει καταδείξει τη σταδιακή μετατόπιση του κοινωνικού πεδίου αναφοράς αυτής της αριστεράς από τα εργατικά και λαϊκά στρώματα χαμηλού εισοδήματος, σε ανώτερα μεσαία στρώματα στη βάση κυρίως ενός «πολιτισμικού προτύπου» και αφηρημένου αλτρουισμού, παρά ταξικών συμφερόντων.

Αυτή ακριβώς η μετατόπιση της αριστεράς από την εργατική πολιτική και την ταξική διαπάλη, είναι που παρέχει το έδαφος στην ακροδεξιά όταν βρίσκεται (μαζί με τα κλασικά αστικά κόμματα) στην κυβέρνηση, όπως στην Αυστρία, να παίρνει ακραία αντεργατικά μέτρα (πχ 12ωρη εργασία), χωρίς αυτό να οδηγεί αυτόματα στην πολιτική απαξίωσή της.

Όταν στη δεκαετία του 1970 η κρίση της Κευνσιανής ρύθμισης, φανέρωνε την κρίση του καπιταλισμού και την είσοδό του σε μια νέα επιθετική μορφή του, ισχυρές μερίδες του αστικού κόσμου, ενδεδυμένες με τις φορεσιές του νεοφιλελευθερισμού, παρίσταναν τους «αντισυστημικούς» εκπροσώπους μιας νέας εποχής «ενάντια στην παρακμή του κράτους» και υπέρ του μαγικού ρόλου της «αγοράς». Σήμερα, στην εποχή της χρεωκοπίας της νεοφιλελεύθερης αστικής διαχείρισης, ισχυρά τμήματα του αστικού κόσμου, ειδικά στις πλέον ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες, μέσω της ακροδεξιάς και των νεοφασιστών, ενδύονται τα ίδια ρούχα από την ανάποδη, μιλώντας για το «ισχυρό κράτος», τον συμπαγή και ανόθευτο εθνικά «λαό» ως δήθεν ενιαίο υποκείμενο (και φυσικά υποκείμενο σε κάποιο «ηγέτη» του) και την «παγκοσμιοποίηση» που αποτυγχάνει, για να διεκδικήσουν και πάλι ένα δήθεν «αντισυστημικό» ρόλο.

Στην ουσία, πρόκειται για «εσωτερικές επαναστάσεις», διαφορετικής σημασίας σε κάθε ιστορική περίοδο, αλλά κοινού στόχου που δεν είναι άλλος από την ανασυγκρότηση του καπιταλισμού που απειλεί πλέον την ανθρωπότητα όχι απλά με τη βαρβαρότητα, αλλά με την καταστροφή.

Η σημερινή τομή της ακροδεξιάς αλά Τραμπ – και όχι μόνο – είναι εξαιρετικά μεγάλου βάθους για να υποτιμηθεί. Η απάντηση στην σύγχρονη ακροδεξιά μπορεί και πρέπει να αναζητηθεί όχι σε διαταξικά και νεφελώδη «αντιφασιστικά μέτωπα» παλαιάς κοπής, αλλά στην ανασυγκρότηση και ανεξαρτησία της αντικαπιταλιστικής κομμουνιστικής στρατηγικής. Αυτός είναι ο αναγκαίος όρος, ακόμη και για την υπεράσπιση στοιχειωδών δημοκρατικών καταχτήσεων του εργατικού κινήματος που αυτό έχει αποσπάσει από την αστική δημοκρατία.

______________________

(*) Ο Παναγιώτης Μαυροειδής, είναι κορυφαίο στέλεχος της κομμουνιστικής αριστεράς, μέλος του ΠΣΟ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και υποψήφιος ευρωβουλευτής και βουλευτής στην Αττική με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Αρθρογραφεί στον ιστοχώρο pandiera.gr και άλλες ιστοσελίδες του χώρου..

πηγή: pandiera.gr

Παν. Λαφαζάνης: Ο Τσίπρας υπεύθυνος για την διαλυμένη ανοχύρωτη Ελλάδα

Κατά την διάρκεια σημερινής επίσκεψης αντιπροσωπείας της ΛΑ.Ε. στην Πυροσβεστική Υπηρεσία του Μαρκόπουλου ο Παν. Λαφαζάνης ανέφερε ότι αποκλειστικός υπεύθυνος «της συνεχιζόμενης διάλυσης του κράτους» και της «επιδεινούμενης μνημονιακής αποδιοργάνωσης των υπηρεσιών αντιπυρικής προστασίας», «είναι ο Αλ. Τσίπρας και συνολικά η κυβέρνησή του»…

Την Πυροσβεστική Υπηρεσία του Μαρκόπουλου επισκέφθηκε σήμερα αντιπροσωπεία της Λαϊκής Ενότητας αποτελούμενη από τους Παναγ. Λαφαζάνη, Στάθη Λεουτσάκο, Δέσποινα Σπανού, Μάξιμο Μπόλα και Ηλία Βλάχο.

Η αντιπροσωπεία της ΛΑ.Ε συναντήθηκε με τους πυροσβέστες του τμήματος, τους οποίους συνεχάρη για την γενικότερη προσφορά τους και ειδικότερα για τις προσπάθειές τους στην αντιμετώπιση της πύρινης τραγωδίας στο Μάτι.

Ο Παν. Λαφαζάνης και η αντιπροσωπεία της ΛΑ.Ε είχαν ιδιαίτερη και ενδιαφέρουσα συνάντηση με τον Διοικητή της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Ανατ. Αττικής κ. Χαράλαμπο Χιώνη, ο οποίος τους ενημέρωσε τόσο για την δραστηριότητα της υπηρεσίας του, όσο και για τις εμπειρίες του από την συμμετοχή του στην επιχείρηση της Πυροσβεστικής στην πρόσφατη τραγωδία στο Μάτι.

 Ο Αλέξης Τσίπρας υπεύθυνος για την διάλυση και αποδιοργάνωση

Ο Παν. Λαφαζάνης, μετά την αναχώρησή του από την Πυροσβεστική Υπηρεσία του Μαρκόπουλου, έκανε τις παρακάτω δηλώσεις:

«Τόσοι οι προηγούμενες παραιτήσεις του Ν. Τόσκα και των αρχηγών του Πυροσβεστικού Σώματος και της ΕΛΑΣ όσο και η σημερινή παραίτηση του Γ.Γ της Πολιτικής Προστασίας δεν μπορούν με τίποτα να υψώσουν ασπίδα προστασίας στην κυβέρνηση και στον ίδιο τον Αλ. Τσίπρα.

Όσες παραιτήσεις και αν γίνουν δεν μπορούν να κρύψουν με τίποτα τον αποκλειστικό υπεύθυνο της συνεχιζόμενης διάλυσης του κράτους, πλην καταστολής των κοινωνικών αντιδράσεων, και της χώρας και ειδικότερα τον αποκλειστικό υπεύθυνο της επιδεινούμενης μνημονιακής   αποδιοργάνωσης των υπηρεσιών αντιπυρικής προστασίας, που όπως είπα από την πρώτη στιγμή είναι ο Αλ. Τσίπρας και συνολικά η κυβέρνησή του.

Αποτελεί μείζον πολιτικό έγκλημα για το οποίο υπάρχουν βαρύτατες ποινικές ευθύνες ότι ο πρωθυπουργός της χώρας μαζί με τους συναρμόδιους υπουργούς, δώρισαν σκανδαλωδώς στην Γερμανική Frapport, μαζί με περιφερειακά αεροδρόμια και 500 έμπειρους, για αποκλειστική της αρμοδιότητα, πυροσβέστες, αφήνοντας ανοχύρωτη όλη την Ελλάδα, αφού επιπλέον υπάρχουν ακάλυπτες 4.000 οργανικές θέσεις στο πυροσβεστικό σώμα.

Ο Αλ. Τσίπρας είναι, επίσης, προσωπικά υπεύθυνος όχι μόνο για την υποστελέχωση του Πυροσβεστικού Σώματος αλλά και για την μνημονιακή υποχρηματοδότησή του, η οποία έχει ως συνέπεια έντονες δυσλειτουργίες, ανεπάρκειες και υψηλού βαθμού αναποτελεσματικότητα λόγω μεγάλων ελλείψεων σε σύγχρονα μέσα, εξοπλισμό, υλικά και κατάλληλη εκπαίδευση.

Ο Αλ. Τσίπρας είναι, όμως, κατ’ εξοχήν υπεύθυνος για την αποδιοργάνωση και το χάος που κυριαρχούν στα σώματα προστασίας του πολίτη εξαιτίας της κομματικής επέλασης αναξιοκρατίας σε όλη σχεδόν την ιεραρχία τους και την καλλιέργεια ενός κλίματος ανοχής, συνενοχής και ανευθυνοϋπευθυνότητας με κριτήρια την κομματική νομιμοφροσύνη.

Είναι πολύ χαρακτηριστικό ότι και οι νέες άρον-άρον τοποθετήσεις στην ΕΛΑΣ, στην Πυροσβεστική και την Γ.Γ  Πολιτικής Προστασίας πραγματοποιήθηκαν με αποκλειστικά κριτήρια την θεσιθηρία ημέτερων με κομματικές σκοπιμότητες.

Η κυβέρνηση Τσίπρα συνεχίζει δυστυχώς και κλιμακώνει το καταστροφικό έργο των προηγούμενων μνημονιακών κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Για την κυβέρνηση αυτή, το μόνο κυβερνητικό έργο που υπάρχει είναι η επικοινωνία και μόνο η επικοινωνία. Επικοινωνία που αποβλέπει στην πρόσκαιρη πλύση εγκεφάλου και παραπλάνηση των πολιτών για τον εξωραϊσμό της εικόνας μιας κυβέρνησης που δεν έχει να επιδείξει κανένα σχέδιο και κανένα πρόγραμμα για την χώρα, παρά μόνο τα κατεδαφιστικά, δήθεν «μεταρρυθμιστικά», σχέδια των πιστωτών, το ξεπούλημα του δημοσίου πλούτου και την πλήρη παράδοση της χώρας στα ιμπεριαλιστικά κέντρα νεοαποικιοποίησης.

Η προοδευτική ανατροπή γίνεται πλέον όρος επιβίωσης και ανασυγκρότησης της χώρας.»

Και κρεματόριο η κομματοκρατία

Δεν είμαστε πια μια ζωντανή κοινωνία, μια παρωδία κράτους είμαστε, μια παντομίμα, ένα «δήθεν» – δεν καταφέρνουμε ούτε καν τη στοιχειώδη κοινωνία αναγκών... 

επιφυλλίδα του Χρήστου Γιανναρά *

Α​​πό τις δεκάδες τα καρβουνιασμένα κορμιά του φρικωδέστερου, του πιο εφιαλτικού θανάτου, κάποια βρέθηκαν αγκαλιασμένα. Στο Μάτι της Αττικής, στις 23 Ιουλίου του 2018. Οταν η κόλαση σε αγγίζει κατάσαρκα, δεν σου μένει άμυνα καμιά, μόνο ένα σφιχταγκάλιασμα. Είναι ο άρρητος αντίλογος στην αλογία του άδικου, μαρτυρικού θανάτου. Πότε και πώς γίνεται «κραταιά ως θάνατος η αγάπη», θα μένει πάντοτε αίνιγμα – «άδηλον παντί, πλην ή τω θεώ».

Εμείς «οι ζώντες, οι περιλειπόμενοι», θα επιβιώσουμε, όσο είναι γραφτό για τον καθένα μας, με ανεξίτηλη στις ψυχές μας την εικόνα του καρβουνιασμένου σφιχταγκαλιάσματος. Δηλαδή, με την ανίατη οργή και τον τρόμο, για τη μοίρα που μας έλαχε, να ζούμε, όχι σε κοινωνία ανθρώπων, αλλά σε αγέλη θηριωδίας και ασυνειδησίας.

Είναι περίτρομος ο βίος, όταν ζεις σε ένα δήθεν «κράτος», όπου όλες οι προϋποθέσεις και των εφιαλτικότερων απειλών παραμένουν άμεσες πιθανότητες, ενώ οι φυσικοί αυτουργοί της εκάστοτε κόλασης επιζούν ατιμώρητοι και ηγεμονεύοντες.

Ο καθένας μας (με εξαίρεση τους δοσίλογους συμπαίκτες των φυσικών αυτουργών) μπορεί να λογαριάσει τα μεγέθη πολιτικής διαφθοράς, κομματικού παρακράτους, ασύδοτης ψηφοθηρίας, που κραυγάζουν πίσω από τον εφιαλτικό θάνατο των συνανθρώπων μας στο Μάτι: Πόσοι υπάλληλοι της πολεοδομίας, επί πόσα χρόνια, χρηματίζονταν χυδαία και ατιμώρητα, για να συντελεστεί το οικιστικό εκεί αλαλούμ, πόσοι βουλευτές κάλυψαν εγκληματικές αυθαιρεσίες, πόσοι υπουργοί προστάτευσαν φονιάδες εργολάβους, πόσοι «λαδωμένοι» επιθεωρητές-ελεγκτές των εγκληματιών-υπαλλήλων κουκούλωσαν τη φρενίτιδα της παρανομίας.

Το Μάτι ήταν κατά 80% δασική περιοχή, προστατευόμενη, ο γενικός πολεοδομικός σχεδιασμός απέκλειε την οικοδόμησή του. Οικοδομήθηκε αυθαίρετα, ο χρηματισμός των πολιτικά υπεύθυνων ακύρωνε νόμους και διατάγματα. Αντί για δρόμους, οι εργολάβοι αυτοσχεδίαζαν στενάδια που οδηγούσαν κυριολεκτικά στον γκρεμό. Η χρηματολαγνεία των «δημόσιων λειτουργών» και η ψηφοθηρία των πολιτευόμενων μετέτρεψαν τελικά τον παραθαλάσσιο πευκώνα σε κλίβανο απανθράκωσης πανικόβλητων ανθρώπων.

Μια τέτοιου μεγέθους και τέτοιας φρίκης συμφορά, που προκύπτει από κακουργίες αδίστακτων παλιανθρώπων της πολιτικής και κρατικής εξουσίας, δεν ξορκίζεται με τριήμερο εθνικό πένθος, μεγαλόστομες πομφόλυγες και πολυδιαφημιζόμενα «μέτρα ανακούφισης των πληγέντων» – είναι εμπαιγμός. Σε μια ζωντανή κοινωνία μια τέτοια συμφορά, με τέτοια αίτια, γεννάει επανάσταση: Πεντακόσιες χιλιάδες Ελληνες, καρφωμένους στην πλατεία Συντάγματος, να απαιτούν υπηρεσιακή κυβέρνηση για αλλαγές καίριες στο πολίτευμα.

Δεν είμαστε πια μια ζωντανή κοινωνία, μια παρωδία κράτους είμαστε, μια παντομίμα, ένα «δήθεν» – δεν καταφέρνουμε ούτε καν τη στοιχειώδη κοινωνία αναγκών. Το «κράτος» λειτουργεί με τη λογική ποδοσφαιρικής ομάδας: Πλουτίζουν ακόρεστα και αδιάντροπα οι «παίκτες» και οι «παράγοντες» – ο λαός παθιάζεται και αφιονίζεται με το θέαμα.

Είναι εξωφρενικά παράλογο, ίλιγγος του απίστευτου, του τερατώδους: Να απειλείται ολόκληρος οικισμός από ανεξέλεγκτη πύρινη κόλαση και να μην υπάρχει ίχνος αστυνομικής παρουσίας – ένα περιπολικό, ένας ένστολος που να συντονίσει στοιχειωδώς την απομάκρυνση των κατοίκων, ένα στέλεχος της τοπικής αυτοδιοίκησης να δείξει ποιος δρόμος πάει στη θάλασσα και ποιος στον γκρεμό, ένας παπάς να σημάνει με την καμπάνα τον κίνδυνο.

Γεννάει μόνιμο και ανίατο τρόμο στον πολίτη, όχι το ενδεχόμενο μιας ακόμα, ενδεχόμενης θεομηνίας, ανεξέλεγκτης. Τρόμο τού γεννάει ο ανίατος, πανταχού παρών πρωτογονισμός, σε κάθε πτυχή της συλλογικής μας συνύπαρξης. Πριν από όλα, η φρίκη που μετασκευάζεται σε κερδοσκοπική ειδησεολαγνεία – κραυγαλέος και αδιάντροπος στόχος των «καναλιών», όχι η πληροφόρηση του πολίτη, αλλά η εμπορία των εντυπώσεων, να κερδίσουν ποσοστά τηλεθέασης, δηλαδή διαφημιστικό χρήμα, πουλώντας φρίκη και αποτροπιασμό. Αν γινόταν να αποτελέσει, έστω παρενθετική εξαίρεση η διοίκηση της ΕΣΗΕΑ: να βγει να καταγγείλει τον κατεξευτελισμό του δημοσιογραφικού υπουργήματος από τα εμπορικά κανάλια και την αηδιαστική χαμέρπεια των κυβερνητικών δημοσιογράφων.

Γεννάει ναυτία και σιχαμάρα η πληθωρική έκρηξη ενδιαφέροντος της κυβέρνησης για τα θύματα της κρατικής ανυπαρξίας και διαφθοράς στο Μάτι. Πώς βρέθηκαν αμέσως τόσοι πακτωλοί εκατομμυρίων, για να μπουκωθεί με ξιπασιές η λαϊκή οργή, μαζί με πλημμυρίδα από ρουσφέτια: διορισμούς, απαλλαγές, χαριστικές διατάξεις. Θα μείνει στην Ιστορία μνημείο ανθρώπινου ξεπεσμού και ευτέλειας, η εικόνα του ανεκδιήγητου Τζανακόπουλου, τη δεύτερη κιόλας μέρα του εφιάλτη: Να εξαγγέλλει φτηνιάρικους μπουναμάδες για όσους είδαν κατάματα τον χάρο στο Μάτι, μόνο επειδή τους έλαχε να ζουν στο Ελλαδιστάν.

Στις εκλογές, όποτε γίνουν, είναι οφειλή στην ανθρωπιά και αξιοπρέπειά μας, να μαυρίσουμε οι πολίτες με αποτροπιασμό τους χθεσινούς και σημερινούς υπαίτιους της φρίκης του θανάτου στο Μάτι.

______________________________

(*) Ο Χρήστος Γιανναράς γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στα Πανεπιστήμια της Αθήνας, της Βόννης και της Σορβόννης. Επιφυλλιδογραφεί σε εφημερίδες παρεμβαίνοντας στην πολιτική και κοινωνική επικαιρότητα.

(πηγή: yannaras.gr)