Τις προτεραιότητες της ρουμανικής Προεδρίας στην ΕΕ παρουσιάζει η Μόνιμη Αντιπρόσωπος Luminița Odobescu

Tις προτεραιότητες της ρουμανικής Προεδρίας του Συμβουλίου της ΕΕ παρουσίασε στον Τύπο στις Βρυξέλλες, η Μόνιμη Αντιπρόσωπος της Ρουμανίας Luminița Odobescu, εξαγγέλλοντας ότι η οργάνωση της εντολής της Προεδρίας θα έχει "επίκεντρο τον πολίτη και το μέλλον", με βάση "τις θεμιτές προσδοκίες των Ευρωπαίων πολιτών, τον σημαντικότερο αποδέκτη της καθημερινής δουλειάς μας στα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα".

Σύμφωνα με την Μόνιμη Αντιπρόσωπο, Luminița Odobescu, η Ρουμανία θα ασκήσει την πρώτη εντολή της ως εκ περιτροπής προεδρία του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, "στο πλαίσιο μιας ευρωπαϊκής ατζέντας που χαρακτηρίζεται από πολιτικές εξελίξεις με καθοριστικό αντίκτυπο στο μέλλον της Ένωσης" και καταγράφει "την απόσυρση του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ευρωπαϊκή Ένωση, τις διαπραγματεύσεις σχετικά με τον μελλοντικό ευρωπαϊκό πολυετή προϋπολογισμό, τις ευρωπαϊκές εκλογές του Μαΐου 2019, οι οποίες περιορίζουν σημαντικά το νομοθετικό πλαίσιο για τις διαπραγματεύσεις με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, τους κινδύνους παραπληροφόρησης και των διαιρέσεων σε ευρωπαϊκό επίπεδο".

"Έχοντας επίγνωση αυτού του πλαισίου και των ευθυνών της, η ρουμανική Προεδρία του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα επιδιώξει μια ισχυρότερη, πιο ενωμένη και συνεκτικότερη Ευρώπη, οδηγούμενη συμβολικά από το σύνθημα `Συνοχή, μια κοινή ευρωπαϊκή αξία΄". Οι προτεραιότητες διαρθρώνονται κάτω από τέσσερις πυλώνες δράσης:

1. Ευρώπη της σύγκλισης,


2. Μια ασφαλέστερη Ευρώπη,


3. Η Ευρώπη ως ισχυρότερος παγκόσμιος παράγοντας,


4. Ευρώπη των κοινών αξιών. 

Αναλυτικά:

Υπό τον τίτλο "η Ευρώπη της σύγκλισης", η Προεδρία καταγράφει ότι "μια συνεκτική Ευρώπη πρέπει να προσφέρει ίσες ευκαιρίες ανάπτυξης σε όλους τους πολίτες και τις επιχειρήσεις και η Ένωση πρέπει να χρησιμοποιήσει όλα τα διαθέσιμα μέσα για να εξασφαλίσει την οικονομική, κοινωνική και περιφερειακή συνοχή σε ολόκληρη την Ένωση".

Οι βασικοί τομείς δράσης συνδέονται με τη μείωση των αναπτυξιακών αποκλίσεων μεταξύ των διαφόρων περιφερειών, τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας μέσω μεταρρυθμίσεων και τη βελτίωση των κεφαλαιαγορών, την προώθηση της απασχόλησης και της κινητικότητας του εργατικού δυναμικού, την προώθηση της καινοτομίας, την ψηφιοποίηση και τη συνδετικότητα και την αντιμετώπιση της αλλαγής του κλίματος και τη μετάβαση σε μια οικονομία χαμηλών εκπομπών άνθρακα.

Στο πλαίσιο "μια ασφαλέστερη Ευρώπη", ο στόχος είναι να καθοριστούν και να εφαρμοστούν περαιτέρω "οι απαντήσεις της ΕΕ σε ένα ευρύ φάσμα προκλήσεων που σχετίζονται με την ασφάλεια, προκειμένου να ενισχυθεί η εσωτερική ασφάλεια της ΕΕ, να διασφαλιστεί μια συνολική προσέγγιση της μετανάστευσης, να καταπολεμηθεί η τρομοκρατία και η ριζοσπαστικοποίηση, να ενισχυθεί η ασφάλεια στον κυβερνοχώρο".

"Η Ευρώπη, ένας ισχυρότερος παγκόσμιος παράγοντας" είναι ο τίτλος πάνω από τον γενικό στόχο να καταστεί η ΕΕ ισχυρότερος παράγοντας, με την απαραίτητη πολιτική βούληση για την περαιτέρω εφαρμογή της παγκόσμιας στρατηγικής, για την παροχή των κατάλληλων χρηματοδοτικών πόρων στην Ένωση, για την ανάπτυξη αμυντικών δυνατοτήτων και μέσων της ΕΕ συμπληρωματικά με το ΝΑΤΟ, όπως και "να συνεχιστεί η διαδικασία διεύρυνσης και να είναι πιο αποτελεσματική και συνεπής στη πολιτική γειτονίας". "Η προώθηση της πολυμέρειας θα αποτελέσει κατευθυντήρια αρχή στις προσπάθειές μας", αναφέρει η Lumini?a Odobescu.

Σε ότι αφορά την "Ευρώπη των κοινών αξιών", η Μόνιμη Αντιπρόσωπος Luminița Odobescu καταγράφει ότι "όλες οι πολιτικές και η δράση της ΕΕ πρέπει να στηρίζονται σε ευρωπαϊκές αξίες και αρχές, όπως προβλέπονται από τις Συνθήκες". "Μια δημοκρατική, δίκαιη και ανεκτική Ένωση είναι το βασικό θεμέλιο του ευρωπαϊκού σχεδίου", σημειώνει. "Η προώθηση του ευρωπαϊκού σχεδίου πρέπει να γίνει μέσω μιας ενιαίας και χωρίς αποκλεισμούς προσέγγισης για όλα τα κράτη μέλη", τονίζει και αναγγέλλει ότι "θα προωθήσουμε πρωτοβουλίες για τη δημοκρατική αλλαγή, εξασφαλίζοντας αλληλεγγύη, ίσες ευκαιρίες και κοινωνική δικαιοσύνη, ενώ καταπολεμούμε τον ρατσισμό, τη μισαλλοδοξία, την ξενοφοβία, τον αντισημιτισμό και τον λαϊκισμό".

Η Μόνιμη Αντιπρόσωπος της Ρουμανίας σημειώνει τέλος ότι λαμβάνοντας υπόψη το περιορισμένο νομοθετικό παράθυρο, "θα είμαστε ρεαλιστικοί και θα επικεντρωθούμε στην οριστικοποίηση βασικών νομοθετικών και μη νομοθετικών πρωτοβουλιών με άμεσο και άμεσο αντίκτυπο στην καθημερινή ζωή των Ευρωπαίων πολιτών". "Είμαστε τόσο ρεαλιστές όσο και φιλόδοξοι στην προσέγγισή μας και βασιζόμαστε στην πολιτική βούληση και την ευελιξία τόσο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου όσο και των κρατών μελών, ενεργώντας ως έντιμος διαμεσολαβητής έναντι όλων των παραγόντων", καταλήγει.

«Έγιναν λάθη στην Ευρωζώνη»

20 χρόνια από την εισαγωγή του ευρώ ο «σοφός» της γερμανικής οικονομίας Π. Μπόφινγκερ κάνει λόγο για «όχι ολοκληρωμένο success story» και επισημαίνει ότι έγιναν λάθη σε βάρος ασθενέστερων οικονομικά χωρών, όπως η Ελλάδα.

20 χρόνια συμπληρώθηκαν την Πρωτοχρονιά από τη γέννηση της Ευρωζώνης το 1999. Αφορμή για έναν απολογισμό με τον Πέτερ Μπόφινγκερ έναν από τους πέντε «σοφούς» της γερμανικής οικονομίας που συμβουλεύουν την κυβέρνηση του Βερολίνου.

Σε συνέντευξη στον ραδιοσταθμό DLF o γερμανός οικονομολόγος αναφερόμενος στο ευρώ κάνει λόγο για μια «όχι και τόσο ολοκληρωμένη ιστορία επιτυχίας». Παράλληλα επισημαίνει ότι έγιναν λάθη, όπως για παράδειγμα στην περίπτωση της Ελλάδας: «Στην οικονομική κρίση του 2008 έγιναν πολλά λάθη. Ένα από αυτά ήταν ότι η ΕΚΤ συνειδητοποίησε με μεγάλη καθυστέρηση πόσο βαθιά ήταν η κρίση. Με αποτέλεσμα να αντιδράσει καθυστερημένα και υποτονικά. Ένα άλλο λάθος ήταν η εφαρμογή πολιτική λιτότητας στην Ευρωζώνη με συνέπεια να υπάρχουν χώρες-μέλη που βρίσκονται σήμερα σε πολύ δεινή θέση».

Ο «σοφός» της γερμανικής οικονομίας θεωρεί ότι η ΕΚΤ ξεκίνησε μόλις το 2015 το πρόγραμμα μαζικής αγοράς ομολόγων. Ενώ σε αντίθεση άλλες κεντρικές τράπεζες, όπως η αμερικανική ή η ιαπωνική είχαν θέσει σε εφαρμογή αντίστοιχα προγράμματα ήδη από το ξέσπασμα της κρίσης το 2008 ή το 2009.

Η Γερμανία συγκράτησε τους μισθούς εις βάρος των άλλων χωρών

Ο Πέτερ Μπόφινγκερ, ειδικός σε ζητήματα ευρωπαϊκής νομισματικής πολιτικής

Κατά την άποψη του Πέτερ Μπόφινγκερ μπορούν στην Ευρωζώνη να συνυπάρξουν χώρες με διαφορετικά επίπεδα ανταγωνιστικότητας, αρκεί να πληρούνται συγκεκριμένες προϋποθέσεις: «Συχνά επικρατεί η άποψη ότι χώρες με διαφορετική ανταγωνιστικότητα δεν μπορούν να συνυπάρξουν σε μια νομισματική ένωση. Το καθοριστικό στοιχείο είναι ωστόσο ότι οι μισθοί χωρών με διαφορετική ανταγωνιστικότητα θα πρέπει να αντικατοπτρίζουν αυτή την ανισότητα.

Το ίδιο ισχύει και για την παραγωγικότητα. Στα λάθη της νομισματικής ένωσης συγκαταλέγεται ότι η Γερμανία, παρά την υψηλή ανταγωνιστικότητα στη δεκαετία του 2000 κράτησε τους μισθούς χαμηλά σαν να είχε πρόβλημα ανταγωνιστικότητας. Ως αποτέλεσμα προκάλεσε ανισότητες στον ανταγωνισμό εντός Ευρωζώνης που ήταν προς όφελος της, αλλά εις βάρος των άλλων χωρών».

Ο «σοφός» της γερμανικής οικονομίας προβλέπει ότι το 2019 δεν θα είναι εύκολη χρονιά παρά το θετικό γεγονός ότι η Ιταλία εγκαταλείπει το δρόμο της σύγκρουσης με την Κομισιόν και επιλέγει τον συμβιβασμό. Κατά την εκτίμηση του Πέτερ Μπόφινγκερ ωστόσο η Γερμανία θα πρέπει να διερωτηθεί τι μπορεί να κάνει για να αυξηθούν οι επενδύσεις στην ζώνη του ευρώ, αλλά και να διευρυνθούν τα περιθώρια επενδύσεων στο μέλλον της νομισματικής ένωσης, έτσι ώστε, όπως τονίζει, «να διασφαλιστεί η ευημερία στην Ευρωζώνη».
DW

Το καθεστώς των "Νέων Χωρών", απόρροια "ιστορικού ψεύδους";

Το σημερινό ιδιότυπο εκκλησιαστικό καθεστώς των «Νέων Χωρών», μετά τη Συνθήκη της Λωζάνης και τον tezkere του 1923, προέκυψε από παρανόηση του ή λόγω μεθοδευμένου ιστορικού ψεύδους;

Το θέμα των μητροπόλεων των Νέων Χωρών ήλθε πάλι στην επιφάνεια με αφορμή τη συμφωνία που επιδιώκουν Τσίπρας - Ιερώνυμος (σχετικά με την εκκλησιαστική περιουσία, την μισθοδοσία του κλήρου κτλ.) και την εμπλοκή του Οικουμενικού Πατριαρχείου στις σχετικές συνεννοήσεις λόγω της κανονικής δικαιοδοσίας του στις Νέες Χώρες.

Τι είναι οι Νέες Χώρες; Ποιό είναι το εκκλησιαστικό καθεστώς τους; Πως προέκυψε αυτό το εκκλησιαστικό καθεστώς;

Οι λεγόμενες «Νέες Χώρες» είναι οι νέες περιοχές που προσαρτήθηκαν στο παλιό Ελληνικό κράτος μετά τους βαλκανικούς πολέμους βάσει της συνθήκης του Βουκουρεστίου (28 Ιουλίου 1913). Με αυτή, η Ελλάδα εξασφάλισε το μεγαλύτερο μέρος της Μακεδονίας, τη νότια Ήπειρο, σημαντικά νησιά στο Βόρειο και Ανατολικό Αιγαίο (Θάσος, Σαμοθράκη, Λήμνος, Λέσβος, Χίος, Σάμος, Ικαρία) και την Κρήτη. Τα εδάφη αυτά ονομάστηκαν Νέες Χώρες σε αντιδιαστολή με τη Παλαιά Ελλάδα που αποτελούσε την ελληνική επικράτεια πριν τους βαλκανικούς πολέμους (1).

Καθοριστικός παράγοντας για την εφεξής πορεία των μητροπόλεων των Νέων Χωρών υπήρξε ο πανευρωπαϊκός (α΄ παγκόσμιος) πόλεμος, κατά τα χρόνια του οποίου (1914-18) διακόπηκε κάθε επικοινωνία µε την Τουρκία, γεγονός που καθιστούσε αδύνατη τη συμμετοχή των μητροπολιτών των Νέων Χωρών στη σύνοδο και τα συνοδικά όργανα του Οικουμενικού Πατριαρχείου (2). Ο περιορισμός αυτός αποδεικυόταν εξαιρετικά κρίσιμος, δεδομένου ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία λειτουργεί συνοδικά σε όλα τα επίπεδα και δεν νοείται κανονικός επίσκοπος που να μην είναι μέλος της συνόδου της Εκκλησίας του.

Η κατάσταση αυτή οδήγησε τους μητροπολίτες των Χωρών σε μακρές συζητήσεις και διάφορες συνεννοήσεις κατά τις οποίες εκδηλώθηκαν σχέδια για α) χειραφέτηση των Νέων Χωρών από το Πατριαρχείο και προσάρτησή τους στην Εκκλησία της Ελλάδας αλλά και β) για πλήρη απόσχιση από το Πατριαρχείο και ίδρυση "αυτοτελούς καὶ ανεξάρτητης Εκκλησίας" των Νέων Χωρών (3).

Με αφορμή την πατριαρχική εκλογή του έτους 1921, όταν και εξελέγη στον Πρώτο Θρόνο της Ορθοδοξίας ο Βενιζελικός Μελέτιος Δ΄ - Μεταξάκης (1921-1923), ο Σμύρνης Χρυσόστομος καταγράφει τις ανησυχίες του για το μέλλον του Οικουμενικού Θρόνου υπογραμμίζοντας με έμφαση ότι θα ήταν καταστροφικό για την επιβίωση και το διορθόδοξο και διαχριστιανικό κύρος του Οικουμενικού Πατριαρχείου εάν ποτέ απεγυμνώνετο από τις κανονικώς υπαγόμενες σε αυτό εκκλησιαστικές επαρχίες του στις Νέες Χώρες και σε όλη την Διασπορά (π.χ. Ευρώπη, Αμερική, κ.ά.).

Σε επιστολή, 29 Απριλίου 1921, την οποία απέστειλε ο Σμύρνης Χρυσόστομος προς τον τότε Τοποτηρητή του χηρεύοντος Οικουμενικού Θρόνου, Μητροπολίτη Γέροντα Καισαρείας Νικόλαο, τον από Μαρωνείας, διερωτάται για τη πατριαρχική εκλογή «…αν ψηφοδέλτια θα επιτραπή να στείλωσι και οι Μητροπολίται των Επαρχιών, των μη υπό την άμεσον εξάρτησιν του Οικουμενικού Πατριαρχείου τα νύν υπαγομένων επαρχιών, οποίοι είνε όλοι οι της Θράκης, οι της Μακεδονίας, οι της Ηπείρου, οι της Κρήτης, οι των Νήσων Μυτιλήνης, Σάμου, Χίου, Λήμνου, Ίμβρου και των Δωδεκανήσων… διότι πάντες ούτοι οι Μητροπολίται αναγνωρίζουσι συνωδά προς τους γνωστούς εκκλησιαστικούς κανόνας ως Πρώτον εν αυτοίς τον Οικουμενικόν Πατριάρχην Κωνσταντινουπολεως… πρόκειται να εκλεγή ο Οικουμενικός Πατριάρχης, ήτοι ο Ανώτατος Θρησκευτικός Αρχηγός του Ανατολικού κόσμου, ούτινος η δικαιοδοσία, κατά τους Ιερούς Κανόνας, οφείλει να περιλαμβάνη όλας τας χώρας του Πόντου, της Μ. Ασίας, των Νήσων, της Θράκης, της Μακεδονίας και όλου του Ιλλυρικού…».

Ύστερα από την εκλογή στον Οικουμενικό Θρόνο του Μελετίου Δ΄ (Μεταξάκη) ο Σμύρνης Χρυσόστομος και ενώ οι δυσοίωνες προβλέψεις για την κατάρρευση του μετώπου είχαν αρχίσει, απέστειλε βαρυσήμαντη επιστολή (Φεβρουάριο ή Μάρτιο του 1922) προς τον εκλεγέντα νέο Οικουμενικό Πατριάρχη στον οποίο άνευ περιστροφών, υπογράμμιζε μετ’ επιτάσεως και εμφάσεως τα εξής: «κλείων την εμπιστευτικήν μου ταύτην επιστολήν ικετεύω μη τυχόν δι’ αγάπην Θεού προβήτε εις την έκδοσιν του τόμου της χειραφετήσεως των επαρχιών Μακεδονίας, Ηπείρου και Νήσων, διότι ο Οικουμενικός Θρόνος τότε θ’ αποψιλωθή τέλεον και θα πέση εις αφάνειαν». (4).

Τα πράγματα χειροτέρεψαν μετά την Μικρασιατική Καταστροφή όταν οι τουρκικές αρχές, προφασιζόμενες την νέα κατάσταση που δημιουργούσε η συνθήκη της Λωζάνης (5), αποφάσισαν να εκδώσουν τον πολύκροτο τεσκερέ της Νομαρχίας Κωνσταντινούπολης (1092/6 Δεκ. 1923) που όριζε - όπως τουλάχιστον διαδόθηκε τότε - ότι εφεξής τόσο ο Πατριάρχης όσο και τα μέλη της πατριαρχικής συνόδου έπρεπε να είναι τούρκοι υπήκοοι και να υπηρετούν σε τουρκικό έδαφος. Σύμφωνα με τα παραπάνω αφαιρέθηκε αυτόματα από τους μητροπολίτες των Νέων Χωρών και, φυσικά, από όλους τους άλλους εκτός Τουρκίας υπηρετούντες ιεράρχες του Οικουμενικού Θρόνου η δυνατότητα συμμετοχής τους στη σύνοδο και τα συνοδικά όργανα του Πατριαρχείου.

Το ζήτημα προσλάμβανε τώρα σοβαρότερες διαστάσεις. Το Πατριαρχείο, για να προλάβει προφανώς την εκδήλωση σοβαρών -σοβαρότερων των προηγουμένων - αποσχιστικών κινήσεων μεταξύ των μητροπολιτών των Νέων Χωρών αναγκάστηκε να δώσει λύση στο θέμα με την Πατριαρχική και Συνοδική Πράξη του 1928 (6). Μ' αυτήν το Πατριαρχείο παραχωρούσε «επιτροπικώς» τη διοίκηση των μητροπόλεων των Νέων Χωρών και την υπό όρους εκλογή των μητροπολιτών τους στην Εκκλησία της Ελλάδος, εξασφαλίζοντας έτσι και τη συμμετοχή των μητροπολιτών τους στην σύνοδο της Εκκλησίας αυτής. Δηλ. με αυτό το «διακανονισμό» οι μητροπολίτες των «Νέων Χωρών» έγιναν συνοδικοί της Ελλαδικής Εκκλησίας, αλλά αποκλείστηκαν από τη Σύνοδο του Πατριαρχείου στο οποίο ανήκαν και συνεχίζουν να ανήκουν κανονικο-δικαιοδοσιακά.

Βασική πηγή για τη μελέτη του όλου θέματος αποτελεί φυσικά ο παραπάνω τεσκερές στον οποίο παραπέμπουν όλοι οι δημοσιογράφοι, μελετητές, υπουργεία και γενικά η «κατεστημένη» σχετική βιβλιογραφία. Ωστόσο το πρωτότυπο και ακριβές κείμενο του τεσκερέ παραμένει άγνωστο, ή τουλάχιστο «δυσεύρετο», μέχρι σήμερα. Από ελληνική μετάφραση - που μάλλον προέρχεται απ' το ίδιο το Πατριαρχείο - γνωρίζουμε ότι το τουρκικό αυτό κυβερνητικό έγγραφο ορίζει τα εξής: «Είναι ανάγκη, όπως κατά τας εν Τουρκία διεξαχθησομένας πνευματικάς και θρησκευτικάς εκλογάς, οι εκλογείς ώσιν υπήκοοι Τούρκοι και έχουσι καθήκοντα πνευματικά εντός της Τουρκίας κατά την εκλογήν, το δε εκλεγησόμενον πρόσωπον έχη αυτά τα προσόντα» (7).

(…)Patriğin seçimi, İstanbul Valiliği’nce hazırlanan 1092/6-12 sayılı ve 1923 tarihli tezkere ile belirlenmiştir. Bu tezkereye göre Patriğin Türk vatandaşı olması şart olduğu gibi Ortodoks olmasına rağmen Türk vatandaşı olmayan ya da Türkiye'deki metropolitliklerde görev yapmayan papazların Patrik olarak seçilmeleri de engellenmiştir(…) (8) (9).

(…)Sinod Meclisi’nin bu isteğine karşılık olarak İstanbul Valiliğince hazırlanan 1092/6-12 sayılı ve 1923 tarihli tezkere ile Patriğin seçimi esasları belirlenmiştir. “İstanbul Valiliği 6 Aralık 1923 Protokol No:1092 İstanbul Rum Ortodoks Patrikhanesi Kutsal Meclisi’ne, Türkiye dahilinde gerçekleştirilecek dini ve ruhani seçimlerde, katılacak adayların Türkiye vatandaşı ve seçim sırasında Türkiye dahilinde görevli olmaları gerekmektedir. Bu şartlar seçilecek kişi için de geçerlidir. İstanbul Vali adına yardımcısı Fahreddin.” (10).

Αναφέρεται δηλ. ειδικά στην εκλογή του Πατριάρχη και στους εκλέκτορες μητροπολίτες. Δεν γίνεται κανένας λόγος για την υπηκοότητα που έχουν ή πρέπει να έχουν τα μέλη που συμμετέχουν στην τακτική (διαρκή) σύνοδο η οποία συνέρχεται κατά διαστήματα προκειμένου να εξετάσει τα τρέχοντα θέματα της Εκκλησίας (και όχι να ασχοληθεί με εκλογή Πατριάρχη). Η άποψη αυτή δεν φαίνεται χωρίς ερείσματα αν μάλιστα λάβει ο μελετητής υπόψη ότι κατά καιρούς υπήρξαν εκτός Τουρκίας ιεράρχες του Πατριαρχείου που ζήτησαν την εκ περιτροπής συμμετοχή στη πατριαρχική σύνοδο όλων ανεξαίρετα των μητροπολιτών του Πατριαρχείου, είτε υπηρετούσαν εντός της Τουρκίας είτε έδρευαν εκτός.

Πως ζητούσαν μια τέτοια διευθέτηση, αφού – υποτίθεται - ο τεσκερές το απαγόρευε; Αλλά και το 2004, πως - αφού ο τεσκερές το απαγόρευε - ο τώρα Πατριάρχης Βαρθολομαίος, πιεζόμενος προφανώς από απαιτητικούς μητροπολίτες του Θρόνου, αναδιάρθρωσε - με μια απλή απόφαση - τη σύνοδο του Πατριαρχείου καλώντας ως μέλη της και μητροπολίτες εδρεύοντες εκτός Τουρκίας (11) ;

Όλα δείχνουν πως ο τεσκερές ήταν άσχετος με το θέμα της σύνθεσης της τακτικής (διαρκούς) συνόδου του Πατριαρχείου. Παρεννοήθηκε το τουρκικό κείμενο; Πολλοί κληρικοί υποστηρίζουν ότι η παρανόηση ήταν σκόπιμη, έγινε δηλ. για να αποκλειστούν οι πολλοί και να παραμείνει η εξουσία στα χέρια των ολίγων του Φαναρίου που κατά τα πρώτα εκείνα χρόνια αμέσως μετά την Μικρασιατική Καταστροφή αγωνιούσαν για την τύχη και το εκκλησιαστικό τους μέλλον.

Ποια είναι η πραγματικότητα, αυτήν δεν θα τη μάθουμε ποτέ με βεβαιότητα. Αλλά ολόκληρη η μετέπειτα εξέλιξη του συνοδικού θεσμού στο Πατριαρχείο, δηλ. η σύνθεση και λειτουργία της πατριαρχικής συνόδου επί 90 και τόσα χρόνια μετά το 1923, δεν αφήνει να διαφανεί κάτι που να απέχει πολύ από την σκόπιμη παρανόηση του πολύκροτου τεσκερέ.

Ο σημερινός μελετητής, αλλά γενικά και κάθε σοβαρός παρατηρητής των εκκλησιαστικών πραγμάτων, δεν μπορεί να αποφύγει το ερώτημα σχετικό με το ποιά θα ήταν σήμερα η εκκλησιαστική κατάσταση στις Νέες Χώρες, αν δεν είχε μεσολαβήσει η παραπάνω επεξηγηματική «παρανόηση» του τεσκερέ ή - όπως οι περισσότεροι πιστεύουν - αυτό το «ιστορικό ψεύδος». Αν δεν γινόταν η μοιραία "παρανόηση", θα υπήρχε λόγος για μια Πατριαρχική και Συνοδική Πράξη, όπως εκείνη του 1928, που διαμόρφωσε την κατάσταση όπως τη βιώνουμε σήμερα; Το ερώτημα γίνεται επιτακτικότερο ακόμη, όταν ο ιστορικός ερευνητής λάβει υπόψη το γεγονός ότι, την ώρα που εκκολαπτόταν η Πατριαρχική και Συνοδική Πράξη το 1928 η οποία διευθετούσε τα των μητροπολιτών των Νέων Χωρών, είχαν πλέον εκλείψει οι λόγοι που την προκάλεσαν και την δικαιολογούσαν, δηλ. η έλλειψη «συγκοινωνίας με την Τουρκία» και η δυσκολία επικοινωνίας με το Πατριαρχείο. Όταν συντασσόταν η Πράξη, η κατάσταση στο Πατριαρχείο ήταν όπως είναι σήμερα περίπου που μετέχουν στη σύνοδο αρχιερείς από όλον τον κόσμο.

Και ακόμη, αν δεν υπήρχε η τραγελαφική μορφή εκκλησιαστικής διοίκησης που, με την Πράξη, επινοήθηκε για τις Νέες Χώρες, θα αποφεύγονταν ίσως οι διαρκείς προστριβές μεταξύ Εκκλησίας της Ελλάδας και Πατριαρχείου τις οποίες καταγράφει κάθε τόσο ο Τύπος. Και ίσως ακόμη στον απλό λαό της Εκκλησίας, ιδίως εκείνο των Νέων Χωρών, να μην επικρατούσε σήμερα τόση σύγχυση και σκανδαλισμός λόγω των παιχνιδιών εξουσίας στα οποία αρέσκονται οι σύγχρονοι "άρχοντες της ειρήνης"...

Ο Καταγράφων Παρατηρητής
______________________________

1.    "Η Ελλάδα και τα Βαλκάνια αμέσως μετά τους βαλκανικούς πολέμους"

( http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSGYM-C105/65/521,1913/)

2. Αθανάσιος Σωτ. Τζιερτζής: "Εκκλησιαστική συνέχεια και ρήξη µετά την προσάρτηση των Νέων Χωρών:  οι θέσεις του Μητροπολίτου Σερρών Αποστόλου Χριστοδούλου (1909-1917)  για τις σχέσεις Εκκλησίας–Πολιτείας και η στάση του απέναντι στο Οικουµενικό Πατριαρχείο και την Εκκλησία της Ελλάδος" (Θεσσαλονίκη 2014)

( http://pnemorem1.blogspot.com/ )

3. Αθανάσιος Σωτ. Τζιερτζής, αυτ.

4. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς,  Ο ΑΟΙΔΙΜΟΣ ΣΜΥΡΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΩΝ "ΝΕΩΝ ΧΩΡΩΝ" 

(http://fanarion.blogspot.com/2016/11/blog-post_17.html)

5. "Η Συνθήκη της Λωζάνης (το πλήρες κείμενο)" 

( https://imbrosunion.com/174-2/ )

- "Νομοθετικό Διάταγμα υπ' αριθ. 238/ΦΕΚ Α΄/25 Αυγούστου 1923 περί κυρώσεως της εν Λωζάνη συνομολογηθείσης συνθήκης περί ειρήνης"

(http://www.geetha.mil.gr/media/Thesmika_Keimena/GEETHA/diethnh/3%20SYNTHIKI%20EIRHNHS%20LWZANIS.pdf)

 - Άγγελος Συρίγος: «Σχέσεις Ελλάδος-Τουρκίας:  από τη Λωζάνη έως σήµερα», Αθήνα 2012 http://pandemos.panteion.gr/getfile.php?uri=http://localhost:8080/fedora/objects/iid:5272/datastreams/PDF1/content&mimetype=application%2Fpdf&filename=Syrigos_Simeioseis.pdf"filename=Syrigos_Simeioseis.pdf 

- Άγγελος Μ. Συρίγος: Σηµειώσεις Μαρτίου 2012: Οικουµενικό Πατριαρχείο  

( https://openeclass.panteion.gr/modules/document/file.php/TME195/226-237.pdf )

- Ιωάννης Ελ. Σιδηράς: Το Οικουμενικό Πατριαρχείο ως υποκείμενο του Διεθνούς Δικαίου και η Συνθήκη της Λωζάνης 

(https://kastropolites.com/το-οικουμενικο-πατριαρχειο-ωσ-υποκει/ )

6. Αναστάσιος Βαβούσκος: "Περί συμμετοχής των Μητροπολιτών των Νέων Χωρών στη σύνθεση της Ι. Σ. του Οικουμενικού Πατριαρχείου" -  07/08/2018 

(https://orthodoxia.info/news/περί-συμμετοχής-των-μητροπολιτών-των/ )

7. Γεώργιος Ι. Ανδρουτσόπουλος: "Τουρκική επέμβαση στο Πατριαρχείο", 15.10.2018

(http://www.kathimerini.gr/989769/gallery/epikairothta/ellada/toyrkikh-epemvash-sto-patriarxeio)

- Άγγελος Μ. Συρίγος: Σηµειώσεις Μαρτίου 2012: Οικουµενικό Πατριαρχείο, αυτ.  

- Ιωάννης Ελ. Σιδηράς: αυτ.

8. Salim GÖKÇEN, Fener Rum Patrikhanesi'ndeki Metropolit Revizyonu Mevcut Statü'ye Rağmen Neden Yapıldı? 
( http://www.2023.gen.tr/Arsiv/mart04/11salimgokcen.htm)

9. A. Suat Bilge, Büyük Düþ / Türk-Yunan Siyasi Ýliþkileri, Ankara, 2000, s.254.
    http://ulkunet.com/ucuncusayfa/2004-aralik_7428.pdf

10.  Dr. AHMET MEHMET EFENDİOĞLU, EKÜMENİKLİK VE FENER RUM PATRİKHANESİ, DOKUZ EYLÜL ÜNİVERSİTESİ   ATATÜRK İLKELERİ VE İNKILAP TARİHİ ENSTİTÜSÜ, İZMİR-2007, s. 62-64.

11. "Δήλωση Αρχιεπισκόπου Σπυρίδωνα για την ανασύνθεση της Πατριαρχικής Συνόδου" ( http://www.archbishopspyridon.gr/spyridon_2004/spws_asp-ptr-synod_23feb04.html )

πηγή: ΑΝΑΛΕΚΤΑ ΨΥΧΗΣ DAL FONDO DELL ANIMA /Αλέξανδρος Ρεμούνδος

Δύο ελληνικά μουσεία υποψήφια για το «Ευρωπαϊκό Mουσείο της χρονιάς»

Το Αρχαιολογικό Μουσείο Ελεύθερνας στην Κρήτη και το Μουσείο Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας, «Κώστα Κοτσανά», στην Αθήνα, διεκδικούν τον τιμητικό τίτλο για το Ευρωπαϊκό Μουσείο της χρονιάς, μαζί με ακόμα 78 μουσεία της Ευρώπης...

το Αρχαιολογικό Μουσείο Ελεύθερνας στην Κρήτη

Επισκέφτηκαν εκατοντάδες μουσεία σε 40 χώρες της Ευρώπης και έκαναν μυστικές αυτοψίες στους χώρους τους. Κανείς δεν γνώριζε την ταυτότητά τους, αλλά ούτε και ότι συνέτασσαν την λίστα με τις υποψηφιότητες για την ανάδειξη του «Ευρωπαϊκού Mουσείου της χρονιάς».

Τα μέλη της ευρωπαϊκής Eπιτροπής αξιολόγησης ξεχώρισαν δύο ελληνικά μουσεία, υποψήφια για το φετινό βραβείο. Το Αρχαιολογικό Μουσείο Ελεύθερνας στην Κρήτη και το Μουσείο Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας, «Κώστα Κοτσανά», στην Αθήνα.

Η πρωτοτυπία του αρχαιολογικού μουσείου Ελεύθερνας συνίσταται στο ότι τα αντικείμενα της μόνιμης έκθεσης ανανεώνονται κατά περιόδους από νέα, αλλά και παλαιότερα ευρήματα των ανασκαφών.

το Μουσείο Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας, «Κώστα Κοτσανά», στην Αθήνα

Για περισσότερα από 30 χρόνια ο μηχανολόγος μηχανικός Κώστας Κοτσανάς, μελετά πηγές της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, και με μία διεπιστημονική ομάδα, φτιάχνει ακριβείς αναπαραστάσεις των μηχανισμών και αντίγραφα των εφευρέσεων που χρησιμοποιούσαν οι Αρχαίοι Έλληνες. Το μουσείο αρχαίας ελληνικής τεχνολογίας, στην συμβολή Πινδάρου και Ακαδημίας στην Αθήνα, λειτουργεί μόλις έναν χρόνο.

Τα δύο ελληνικά μουσεία διεκδικούν τον τιμητικό τίτλο για το Ευρωπαϊκό Μουσείο της χρονιάς, μαζί με ακόμα 78 μουσεία της Ευρώπης. Τα αποτελέσματα του διαγωνισμού θα ανακοινωθούν τον Μάιο του 2019.

Για «τροποποιήσει» των συνόρων με την Ελλάδα μίλησε ο Ράμα - Κίνδυνο για την περιοχή τον αποκαλεί η αντιπολίτευση

Στο πρωτοχρονιάτικο διάγγελμά του, αφού αναφέρθηκε γεμάτος υπερηφάνεια στο άνοιγμα των συνόρων με το Κοσσυφοπέδιο, που μόλις ξεκίνησε, ανακοίνωσε και ένα παρόμοιο σενάριο σε ό,τι αφορά τα σύνορα με την πΓΔΜ, το Μαυροβούνιο και την Ελλάδα...

Ο Έντι Ράμα συνεχίζει τις εθνικιστικές κορώνες για πολλούς λόγους, ένας από τους οποίους είναι να αποπροσανατολίσει από τα εσωτερικά σκάνδαλα που αντιμετωπίζει και που είναι μεταξύ άλλων το νάρκο-σκάνδαλο στο οποίο εμπλέκεται ο Σαϊμίρ Ταχίρι, πρώην υπουργός και στενός του συνεργάτης.

Σε ομιλία του στη συνάντηση των Αλβανών διπλωμάτων και εκπροσώπων της αλβανικής διασποράς, ο Ράμα δήλωσε προκλητικά πως: «Η Αλβανία έχει κακομάθει την Ελλάδα και πλέον δεν θα σιωπήσει στα ιστορικά ζητήματα μεταξύ των δυο χωρών».

Η προκλητική αναφορά Ράμα σε «ιστορικά ζητήματα» με την Ελλάδα, παραπέμπουν ουσιαστικά στο μόνιμο αίτημα της αλβανικής πλευράς για άρση του Εμπολέμου από την Ελλάδα, που θα οδηγήσει ουσιαστικά σε έγερση περιουσιακού ζητήματος και θέματος Τσάμηδων.

Ο Αλβανός πρωθυπουργός αναφέρθηκε και στις -κατά καιρούς- επαφές των δύο πλευρών, υποστηρίζοντας προκλητικά πως, «οι συζητήσεις αυτές γίνονται αναλόγως των πολιτικών διαθέσεων της Αθήνας και ότι η Ελλάδα εξαπατά εδώ και πολύ καιρό τους Αλβανούς συνομιλητές της», δηλώνοντας πως η χώρα του «είναι πρόθυμη να συζητήσει με ειλικρίνεια για το μέλλον, και την αντιμετώπιση των θεμάτων αυτών με βάσει τα ευρωπαϊκά πρότυπα και αρχές» με την Ελλάδα, που όμως χαρακτήρισε «στρατηγικό εταίρο».

Απευθυνόμενος στους Αλβανούς διπλωμάτες τόνισε ότι οι ελληνοαλβανικές σχέσεις θα πρέπει να διευρυνθούν και να αναπτυχθούν, αλλά προϋπόθεση είναι το ξεπέρασμα των εκκρεμοτήτων που έχουν απομείνει, εννοώντας την άρση του εμπολέμου, το θέμα των Τσάμηδων κλπ.

Μεγάλη Αλβανία

Αυτά που λέει ο Έντι Ράμα δημιουργούν εύλογες «πονηρές σκέψεις». Στο Μαυροβούνιο υπάρχει μια μικρή αλβανική μειονότητα. Στα Σκόπια οι Αλβανοί αποτελούν το 25% του συνολικού πληθυσμού.

Ο αλβανικός μεγαλοϊδεατισμός, του πάμφτωχου εξαθλιωμένου κατσαπλιά, δεν έπαψε ποτέ να εποφθαλμιά ελληνικά εδάφη, σαν να μην του αρκεί η ελληνική Βόρεια Ήπειρος που κατέχει. Τι συμβαίνει λοιπόν εδώ;

Αυτός ο ψυχικά ασταθής άνθρωπος αμφισβητεί τα σύνορα. Αυτό συμβαίνει.

Μπορεί να μην έχει στρατό, να μην έχει τανκς, να μην διαθέτει ούτε ένα πολεμικό αεροπλάνο, μπορεί το 60% του εξαθλιωμένου λαού του να ψάχνει τρόπο να διαφύγει από το κολαστήριο Αλβανία, όλα αυτά είναι η πραγματικότητα, αλλά αυτός ο επικίνδυνος άνθρωπος έχει σκοπό να ανάψει φωτιά στα Βαλκάνια.

Δεν έχει καμία απολύτως σημασία εάν χρειάζονται μόλις 12 ώρες για να συντριβεί ολοκληρωτικά από τις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις. Οι πόλεμοι δεν είναι η λύση.

Ούτε μπορεί να αποτελεί λύση να συντρίψει η Ελλάδα την Αλβανία, επειδή ένας άνθρωπος που δεν είναι καλά εφαρμόζει ό,τι του υπαγορεύουν τα αφεντικά του στην Άγκυρα, ή ακόμα χειρότερα τα καρτέλ ναρκωτικών, ή ποιος ξέρει ποιοι άλλοι εχθροί της Δύσης.

Η περίπτωση Έντι Ράμα πρέπει να αντιμετωπιστεί τώρα, διότι κάθε ημέρα που περνάει, το ταραγμένο του μυαλό χάνει όλο και περισσότερο την επαφή με την πραγματικότητα.

Η αλβανική αντιπολίτευση τον αποκαλεί κίνδυνο για την ευρύτερη περιοχή

Υπενθυμίζουμε τι προειδοποίησε πριν μερικές ημέρες από το βήμα της αλβανικής Βουλής η πρόεδρος του Σοσιαλιστικού Κινήματος Ολοκλήρωσης, Μόνικα Κρυεμάδι:

«Από ημέρες είμαστε σε επικοινωνία με τους πρέσβεις των χωρών της Ε.Ε για να προχωρήσουμε την ατζέντα της χώρας προς την Ε.Ε.

»Θα πρέπει να αντιληφθούν οι πρέσβεις ότι η ομάδα αυτή ληστών, αυτή η εγκληματική σέχτα επικεφαλής του Σοσιαλιστικού Κόμματος, όχι μόνο που δεν θέλει την έναρξη των διαπραγματεύσεων και την ένταξη της Αλβανίας στην Ε.Ε, αλλά σκοπός της είναι η καταστροφή της Αλβανίας, η μετατροπή της σε ένα εγκληματικό και τρομοκρατικό θεσμό για την ευρύτερη περιοχή.

»Ο πρωθυπουργός είναι ένας εγκληματίας, όμηρος των συμμοριών του εγκλήματος, όμηρος των ναρκωτικών και της κοκαΐνης που χρησιμοποιεί.

»Είναι ωρολογιακή βόμβα, όχι μόνο για την Αλβανία, αλλά και για την ευρύτερη περιοχή».

Η ίδια η αλβανική αντιπολίτευση εκλιπαρεί τη Δύση για σωτηρία από αυτό τον επικίνδυνο άνθρωπο.

Η Αν. Λιβύη κατηγόρησε την Τουρκία και τον Ερντογάν για συνεργασία με το Ισλαμικό Κράτος

Η κυβέρνηση της Ανατολικής Λιβύης κατηγορεί την Τουρκία και συγκεκριμένα τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν για υπόθαλψη τρομοκρατών της οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος (ISIS), σύμφωνα με την ιστοσελίδα tribune.gr.

Ο εκπρόσωπος του στρατού της Βεγγάζης, του Λιβυκού Εθνικού Στρατού (LNA), ταξίαρχος Άχμεντ Αλ Μισμάρι, ανάρτησε στον επίσημο λογαριασμό του στο Twitter ένα βίντεο που δείχνει φωτογραφίες και αναφέρει ονόματα των οπλαρχηγών της οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος (ISIS) που έχουν απευθείας σχέση με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και έχουν βρει καταφύγιο στην Τουρκία, όπου ζουν ανενόχλητοι και προστατευμένοι από το ισλαμικό καθεστώς της Άγκυρας.

Την περασμένη Πέμπτη ο εκπρόσωπος, κατά τη διάρκεια της εβδομαδιαίας ενημέρωσης των δημοσιογράφων, είχε καταγγείλει ότι «η Τουρκία απειλεί τη σταθερότητα της περιοχής του Μαγκρέμπ».

Ως Μαγκρέμπ ονομάζεται η περιοχή της Βορειοδυτικής – Βόρειας Αφρικής που περιλαμβάνει το Μαρόκο, την Αλγερία και την Τυνησία. Με τον όρο Μεγάλο Μαγκρέμπ περιλαμβάνονται επιπλέον οι περιοχές της Δυτικής Σαχάρας, Μαυριτανίας και της Λιβύης.

Στις 20 Δεκεμβρίου είχε γράψει επίσης στο Twitter:

«Η Τουρκία δεν σταμάτησε και ούτε θα σταματήσει να εξάγει όπλα στους τρομοκράτες στη Λιβύη, απαιτούμε τα Ηνωμένα Έθνη να καταδικάσουν αυτές τις τουρκικές ενέργειες και να ερευνήσουν αυτό το έγκλημα τρομοκρατίας».

Η διεθνώς αναγνωρισμένη κυβέρνηση της Λιβύης, στην οποία συμμετέχει και η Μουσουλμανική Αδελφότητα, εδρεύει στην Τρίπολη και ελέγχει μόνο ένα μικρό μέρος της χώρας.

Το μεγαλύτερο μέρος της Λιβύης ελέγχεται από την κυβέρνηση της Βεγγάζης, η οποία στηρίζεται από κοσμικούς στρατιωτικούς υπό την ηγεσία του στρατάρχη Χαφτάρ.

Ο στρατάρχης Χαφτάρ, ο οποίος έχει και την αμερικανική υπηκοότητα, υποστηρίζεται από την Αίγυπτο και διεξάγει πόλεμο ανηλεή για να «καθαρίσει» τη Λιβύη από τζιχαντιστές, ισλαμιστές και τουρκοπράκτορες.

Ακολουθεί το tweet του Λίβυου ταξίαρχου Άχμεντ Αλ Μισμάρι:

#Türk halkı #Erdoğan'ın teröründen habersız mı? #Libya #Türkiye #Terörizmi @RT_Erdogan @rterdogan_ar = #ISIS = #Qaeda pic.twitter.com/9StaJOYrql

— LNA Spox. (@LNASpox) January 1, 2019

Ελλάδα και Κύπρος ανάμεσα στους στόχους της “Λευκής Χήρας”

Κύπρο και Ελλάδα περιλαμβάνει μεταξύ των πιθανών στόχων της λεγόμενης «Λευκής Χήρας», της Βρετανίδας που συνδέεται με τρομοκρατικά χτυπήματα στην Αφρική, ρεπορτάζ της εφημερίδας Daily Star...

Την Κύπρο και την Ελλάδα περιλαμβάνει μεταξύ των πιθανών στόχων της λεγόμενης «Λευκής Χήρας», της Βρετανίδας Σαμάνθα Λιουθγουέιτ, που συνδέεται με τρομοκρατικά χτυπήματα στην Αφρική, ρεπορτάζ της εφημερίδας, 

Πρέπει να σημειωθεί, ωστόσο, ότι οι πληροφορίες της εντυπωσιοθηρικής ταμπλόιντ βρετανικής εφημερίδας περί επιθέσεων σε τουριστικά θέρετρα της Μεσογείου είχαν αρχικά δημοσιευθεί τον Ιούλιο και συνδέονταν με «φόβους των αρχών» περί δυνητικών επιθέσεων το καλοκαίρι που πέρασε. Η αναδημοσίευση του ρεπορτάζ συμπληρώνει τώρα πληροφορίες μιας άλλης εφημερίδας, της Daily Mirror, για το πού βρίσκεται η κατά κόσμον Σαμάνθα Λιουθγουέιτ.

Η 35χρονη από το Έιλσμπερι της Βρετανίας, μητέρα τεσσάρων παιδιών, καταζητείται από το 2013, όταν οι αρχές τη συνέδεσαν με πολύνεκρη επίθεση σε εμπορικό κέντρο στην Κένυα.

Έκτοτε η Λιουθγουέιτ, χήρα του Τζερμέιν Λίντσεϊ, ενός εκ των βομβιστών αυτοκτονίας στις επιθέσεις του Λονδίνου το 2005, έχει συνδεθεί με σειρά τρομοκρατικών χτυπημάτων στην ανατολική Αφρική που έχουν προκαλέσει το θάνατο περισσότερων από 400 ανθρώπων.

Επικαλούμενη πηγές από τις βρετανικές υπηρεσίες πληροφοριών ασφαλείας, η Mirror αναφέρει ότι πιστεύεται πως η Λευκή Χήρα κρύβεται στην Υεμένη, πιθανώς υπό την προστασία μελών της ισλαμιστικής οργάνωσης, Αλ Σαμπάαμπ. Εκεί φέρεται να έχει στρατολογήσει δεκάδες γυναίκες ως επίδοξες βομβίστριες αυτοκτονίας, δίνοντάς τους 300 λίρες, ποσό τεράστιο για τη ρημαγμένη από τον εμφύλιο πόλεμο χώρα.

Εκφράζονται επίσης φόβοι ότι έχει διδάξει σε έως και 30 τρομοκράτες να κατασκευάζουν παγιδευμένα με εκρηκτικά γιλέκα αυτοκτονίας.

Οι πληροφορίες φέρονται να έχουν προκύψει από πηγή της υπηρεσίας πληροφοριών ασφαλείας MI6 στο Ναϊρόμπι της Κένυας, πηγή που έχει επαφή με την Σαμάνθα Λιουθγουέιτ. Η πληροφορία περιγράφεται ως «αξιόπιστη».

Όπως προσθέτει στο ρεπορτάζ αυτό η Daily Star, «σύμφωνα με κρυπτογραφημένα email, τηλεφωνήματα και πληροφορίες ασφαλείας από το εξωτερικό, οι δυνητικοί στόχοι περιλάμβαναν το Ηνωμένο Βασίλειο, την Ελλάδα, την Τουρκία, την Κύπρο, τις ισπανικές ακτές και τα Κανάρια νησιά».

Ποια είναι η Σαμάνθα Λέθγουαϊτ, επονομαζόμενη «Λευκή Χήρα» που πολεμά με το Ισλαμικό Κράτος

 

Η Σαμάνθα Λέθγουαϊτ με τον βομβιστή Λίντσεϊ, τον πρώτο της άνδρα και το πρώτο τους παιδί

Η πλέον καταζητούμενη τρομοκράτης, η περιβόητη Σαμάνθα Λέθγουαϊτ (Samantha Lewthwaite), γνωστή και ως «Λευκή Χήρα» («White Widow») θεωρείται ότι βρίσκεται στο Ισλαμικό Κράτος στη Συρία και εκπαιδεύει προσωπικά η ίδια γυναίκες βομβιστές αυτοκτονίας.

Η 35χρονη σήμερα, Βρετανίδα τρομοκράτισσα, που είναι ίσως η πιο καταζητούμενη γυναίκα στον πλανήτη, πιστεύεται ότι εντάχθηκε στο Ισλαμικό Κράτος.

Πηγές από τις μυστικές υπηρεσίες της Βρετανίας θεωρούν ότι η Σαμάνθα Λέθγουαϊτ είναι η πιο ισχυρή γυναίκα στην οργάνωση της ISIS και οι τζιχαντιστές τη σέβονται σε τέτοιο βαθμό που την αποκαλούν «Η Σημαντική Γυναίκα».

Αποστολή της πέρα από το να εκπαιδεύει γυναίκες βομβίστριες είναι επίσης η εκπαίδευση Ευρωπαίων που ασπάστηκαν στο Ισλάμ και προσφέρθηκαν εθελοντικά να πολεμήσουν για το Ισλαμικό Κράτος.

«Έχουμε κάποιες ενδιαφέρουσες πληροφορίες που αναφέρονται σε μια λευκή Βρετανίδα γυναίκα που έχει αναλάβει σημαντική θέση στο Ισλαμικό Κράτος. Την περιγράφουν ως μια γυναίκα που εντάχθηκε στον αγώνα της ISIS μετά τον γάμο της με έναν τζιχαντιστή ο οποίος έγινε μάρτυρας».

Μεταξύ των άλλων πληροφοριών που έχουν οι μυστικές υπηρεσίες, θεωρείται ότι η Σαμάνθα Λέθγουαϊτ βοήθησε το Ισλαμικό Κράτος να κάνει την παραγωγή των βίντεο με τους αποκεφαλισμούς των δημοσιογράφων Στίβεν Σότλοφ και Τζέιμς Φόλεϊ, όπως και του εθελοντή ανθρωπιστή Ντέιβιντ Χέινς.

Η Σαμάνθα Λέθγουαϊτ γεννήθηκε στις 5 Δεκεμβρίου 1983. Είναι μια από τις πλέον καταζητούμενες τρομοκράτισσες. Είναι φυγάς από τη Δικαιοσύνη στην Κένυα, όπου και κατηγορείται για συνωμοσία, κατοχή εκρηκτικών και είναι ύποπτη επιθέσεων. Η Ιντερπόλ έχει εκδώσει σήμα για την άμεση σύλληψή της όπου κι αν εντοπιστεί.

Η Σαμάνθα Λέθγουαϊτ θεωρείται μέλος της τζιχαντιστικής οργάνωσης που εδρεύει στη Σομαλία, της Αλ Σεμπάμπ (Al-Shabaab). Έχει κατηγορηθεί ότι έχει οργανώσει επιθέσεις με χειροβομβίδες σε θρησκευτικούς χώρους λατρείας μη μουσουλμάνων και επίσης είναι ύποπτη ότι εκείνη οργάνωσε την τρομοκρατική επίθεση σε μπαρ στη Μομπάσα, στη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Κένυας, ενώ ήταν γεμάτο με κόσμο που παρακολουθούσε ποδόσφαιρο, συγκεκριμένα αγώνα του Euro 2012.

Το 2013 υπήρξε μια υποψία ότι ενεπλάκη και στην επίθεση στο εμπορικό κέντρο στο Γουέστγκεϊτ, αν και άλλες αναφορές λένε ότι δεν είχε ανάμιξη σε αυτό το χτύπημα. Ονομάστηκε «Λευκή Χήρα» από τα ΜΜΕ, εξαιτίας ότι είναι λευκή και χήρα από τον πρώτο της άνδρα. Επίσης, η ονομασία αυτή παραπέμπει στις περιβόητες «Μαύρες Χήρες», τις γυναίκες που χρησιμοποιούσαν οι ισλαμιστές Τσετσένοι τρομοκράτες ως βομβίστριες αυτοκτονίας.

Η Σαμάνθα Λέθγουαϊτ γεννήθηκε στη Βρετανία και είναι εθνικά Βρετανίδα. Ο πατέρας της είναι πρώην Βρετανός στρατιωτικός που γνώρισε τη μητέρα της όταν υπηρετούσε στη βόρεια Ιρλανδία τη δεκαετία του 1970. Μετά τη γέννησή της, η οικογένειά της έζησε για λίγο καιρό στη βόρεια Ιρλανδία, όπου ο πατέρας της εργαζόταν ως οδηγός.

Οι γονείς της χώρισαν το 1994 και η ίδια έπεσε σε βαθιά στεναχώρια. Εκείνη την εποχή, που ήταν πληγωμένη από το διαζύγιο των δικών της, άρχισε να θαυμάζει τους μουσουλμάνους γείτονές της, επειδή θεωρούσε ότι είχαν μεταξύ τους ισχυρούς οικογενειακούς δεσμούς. Αν και μεγάλωσε ως Χριστιανή, ασπάστηκε το Ισλάμ στην ηλικία των 17. Στη συνέχεια η Σαμάνθα Λέθγουαϊτ σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου Πολιτικές Επιστήμες και Θρησκειολογία.

Εκείνη την εποχή γνώρισε μέσω διαδικτύου τον πρώτο της σύζυγο, έναν μουσουλμάνο, τον Τζερμέν Λίντσεϊ (Germaine Lindsay) με καταγωγή από την Τζαμάικα. Οι δυο τους παντρεύτηκαν τον Οκτώβριο του 2002 χρησιμοποιώντας τα μουσουλμανικά ονόματα Ασμαντάρα και Τζαμάλ. Ωστόσο, ο γάμος τους αν και έγινε με μουσουλμανικό τυπικό δεν ήταν νόμιμος, γιατί δεν τελέστηκε σε τζαμί, ούτε είχαν άδειες γάμου και ούτε τον δήλωσαν ποτέ σε κάποια Αρχή. Οι γονείς της αρνήθηκαν να παρευρεθούν στον γάμο.

Ο Τζερμέν Λίντσεϊ, γνωστός και με το ισλαμικό όνομα Αμπντουλάχ Σαχίντ Τζαμάλ (Abdullah Shaheed Jamal), ήταν ο ένας από τους τέσσερις ισλαμιστές τρομοκράτες που έγιναν βομβιστές αυτοκτονίας και ανατινάχτηκαν στο Μετρό του Λονδίνου στις 7 Ιουλίου 2005, σκοτώνοντας 57 ανθρώπους και τραυματίζοντας περισσότερους από 700. Ο Λίντσεϊ με τη δική του βόμβα που πυροδότησε μέσα στο τρένο, σκότωσε τον εαυτό του και ακόμα 26 συνεπιβάτες του.

Η Σαμάνθα Λέθγουαϊτ ήταν οκτώ μηνών έγκυος, στο δεύτερο παιδί τους, όταν ο άνδρας της ανατινάχθηκε και το πρώτο τους παιδί ήταν 14 μηνών. Η Σαμάνθα Λέθγουαϊτ ανέφερε τότε στις αρχές ότι ο άνδρας της αγνοούνταν για έξι ημέρες, τηλεφωνώντας σε μια ειδική τηλεφωνική γραμμή για τα θύματα της επίθεσης. Όταν ανακρίθηκε από τις Αρχές αρνήθηκε ότι γνώριζε κάτι για την τρομοκρατική δράση του άνδρα της και το έπαιξε αθώα. Για την ακρίβεια έπεισε τόσο τις Αρχές, που τις παραχώρησαν ασφαλές σπίτι και 24ωρη φύλαξη, για να μην κινδυνεύσει η ζωή της.

Φυσικά αργότερα αποκαλύφθηκε ότι γνώριζε τα πάντα και είχε σχέσεις και με τους άλλους βομβιστές.

Αργότερα συνδέθηκε έναν άλλον τζιχαντιστή, τον Χαμπίμπ Σελέχ Γκάνι (Habib Saleh Ghani), ο οποίος είναι γνωστός και ως Αμπού Ουσάμα Αλ Πακιστάνι (Abu Usama al-Pakistani), από μητέρα Κενυάτισσα και πατέρα Πακιστανό. Το 2009 η Σαμάνθα Λέθγουαϊτ γέννησε και ένα τρίτο παιδί, του οποίου τον πατέρα δεν δήλωσε στο πιστοποιητικό γεννήσεως. Τότε μετακόμισε στη βόρεια Αγγλία, για να χαθούν τα ίχνη της και λίγο μετά εξαφανίστηκε, με τις Αρχές να υποπτεύονται ότι είχε πάει στη Τανζανία ή στη Σομαλία.

Το 2014 έγινε γνωστό ότι η Σαμάνθα Λέθγουαϊτ παντρεύτηκε τον Μααλίμ Ιμπραχίμ (Maalim Ibrahim) υψηλόβαθμο διοικητή της τζχιαντιστικής οργάνωσης Αλ Σεμπάμπ, που εδρεύει στη Σομαλία.

πηγές: hellasjournal.com και tribune.gr

Δημ. Τζανακόπουλος: Θα κυβερνήσουμε με ψήφο ανοχής εάν αποχωρήσουν οι ΑΝΕΛ - Αντίδραση της Ν.Δ.

«Με ψήφο ανοχής, εάν αποχωρήσουν οι ΑΝΕΛ, θα συνεχίσει η κυβέρνηση με ορίζοντα την ολοκλήρωση της τετραετίας», τόνισε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος στον ραδιοσταθμό News 24/7....

Στην περίπτωση αποχώρησης των ΑΝΕΛ θα οδηγηθούμε σε κυβέρνηση με ψήφο ανοχής, όπως σε άλλα ευρωπαϊκά κράτη, δήλωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δημ. Τζανακόπουλος, φέρνοντας ως παράδειγμα την Ισπανία.

Μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό News 24/7, ο υπουργός Επικρατείας εμφανίστηκε αισιόδοξος ότι η Συμφωνία των Πρεσπών θα κυρωθεί με περισσότερες από 151 ψήφους. Χαρακτήρισε, δε, «καλοδεχούμενη» ενδεχόμενη πρόταση μομφής από την αξιωματική αντιπολίτευση.

Είπε επίσης ότι δεν προκύπτει πως θα υπάρξει απώλεια της εμπιστοσύνης της Βουλής και επανέλαβε ότι ο κ. Καμμένος έχει δηλώσει πως θα αποχωρήσει από την κυβέρνηση, όμως δεν θα στηρίξει πρόταση δυσπιστίας. 

Ανέφερε επιπλέον ότι δεν «βλέπει» ανασχηματισμό, αλλά αντικαταστάσεις σε περίπτωση αποχώρησης των ΑΝΕΛ, ενώ επέμεινε ότι η κυβέρνηση θα εξαντλήσει την τετραετία.

Μαρία Σπυράκη: Να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης ο Τσίπρας μετά το διαζύγιο με Καμμένο

Η εκπρόσωπος τύπου της ΝΔ και ευρωβουλευτής Μαρία Σπυράκη μιλώντας στο ραδιόφωνο news247, ανέφερε ότι η αξιωματική αντιπολίτευση το μόνο που δέχεται σε ό,τι αφορά στο διαζύγιο του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ δεν είναι ο ανασχηματισμός όπως ανέφερε σε τηλεοπτική εκπομπή ο κ. Δημήτρης Παπαδημούλης, αλλά η ψήφος εμπιστοσύνης.

«Να ρωτήσει η κυβέρνηση τους βουλευτές αν διαθέτει πολιτικά την απαιτούμενη πλειοψηφία και αποδοχή της βουλής. Να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης. Ο μόνος ορθός τρόπος είναι αυτός», σημείωσε η κ Μαρία Σπυράκη σχετικά με το διαζύγιο του Αλέξη Τσίπρα και του Πάνου Καμμένου. 

Το 2019 έχουν προγραμματιστεί περίπου 76.000 πλειστηριασμοί από τις τράπεζες και το Δημόσιο

Προκαλούν κυβέρνηση και Τράπεζες: 76.000 πλειστηριασμοί μέσα στο 2019...

Η Κυβέρνηση με τους δεκάδες χιλιάδες πλειστηριασμούς, και τις διώξεις αγωνιστών, προκαλεί όταν μιλάει για προστασία της πρώτης κατοικίας...

Ακολουθεί η ανακοίνωση της Λαϊκής Ενότητας

Παρά την ανακοίνωση για τη δίμηνη παράταση του «νόμου Κατσέλη», ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εκείνος που, στα χρόνια της διακυβέρνησής του, πιστός στις δεσμεύσεις που είχε αναλάβει μαζί με τα υπόλοιπα μνημονιακά κόμματα, με βάση το τρίτο μνημόνιο, απέναντι στους δανειστές, προέβη στις παρακάτω ενέργειες:

1. Μετέτρεψε τους πλειστηριασμούς σε ηλεκτρονικούς για να τους καταστήσει πιο αδιαφανείς και να αναχαιτίσει το κίνημα κατά των πλειστηριασμών στα Ειρηνοδικεία, όπου ουσιαστικά είχε πετύχει την ακύρωσή τους.

2. Νομοθέτησε ως ιδιώνυμο, την αντίδραση κατά των πλειστηριασμών, για να καταστείλει το κίνημα ενάντια στους πλειστηριασμούςδιώκοντας τους αγωνιστές.

3. Με τον «νόμο Σταθάκη» έκανε πολύ δυσμενέστερους τους όρους ένταξης των δανειοληπτών στον «νόμο Κατσέλη» όπου, ούτως ή άλλως, δεν εντάσσονται οι έμποροι.

4. Θεσμοθέτησε ότι η μη αποπληρωμή δόσεων δανειοληπτών που έχουν ενταχθεί στον «ν. Κατσέλη», οδηγεί σε αυτόματη έκπτωση από το νόμο, χωρίς να μεσολαβεί νέα δικαστική απόφαση.

5. Επέτρεψε, από 1/1/2018, την πώληση σε funds, δανείων που έχουν ως εξασφάλιση υποθήκη πρώτης κατοικίας, καθώς και δανείων που έχουν ενταχθεί στον «ν. Κατσέλη».

6. Προέβη σε διώξεις εναντίον των αγωνιστών με αποκορύφωμα τις 4 κλήσεις σε απολογία από το εμφυλιοπολεμικού τύπου «τμήμα προστασίας του κράτους και του δημοκρατικού πολιτεύματος» της κρατικής ασφαλείας στον Γραμματέα του Πολιτικού Συμβουλίου της ΛΑ.Ε. Παναγιώτη Λαφαζάνη και συνεχίζοντας με πολλούς αγωνιστές κι αγωνίστριες εναντίον των πλειστηριασμών.

7. Προχωράει σε δεκάδες χιλιάδες πλειστηριασμούς πρώτων κατοικιών και λαϊκών περιουσιών. Συγκεκριμένα, μόνο για το 2019 έχουν προγραμματιστεί περίπου 32.000 πλειστηριασμοί από τις τράπεζες και 44.000 από το Δημόσιο και κερδοσκοπικά funds. Δηλαδή συνολικά περίπου 76.000 πλειστηριασμοί.

Η επιλογή του κ. Τσίπρα να συναντηθεί με τους τραπεζίτες και η απόφαση «δημιουργίας κοινής ομάδας εργασίας για τον εκσυγχρονισμό του πτωχευτικού δικαίου και τη διαμόρφωση ενός νέου πλαισίου για την προστασία της πρώτης κατοικίας», μόνον έντονη ανησυχία δημιουργεί ως προς το σκοπό και το αποτέλεσμα, δεδομένου ότι η διάσωση των τραπεζών, στην προκειμένη περίπτωση η απαλλαγή τους από τα «κόκκινα» δάνεια, είναι η «υπ’ αριθμόν ένα» επιλογή του συστήματος, των δανειστών, της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και όλου του πολιτικο οικονομικού μνημονιακού μπλοκ (και όχι η προστασία της πρώτης κατοικίας και των λαϊκών στρωμάτων). Άλλωστε, η πρώτη κατοικία, προστατεύεται μόνον, εάν νομοθετηθεί το ακατάασχετό της.

H Λαϊκή Ενότητα αγωνίστηκε και αγωνίζεται σταθερά κατά της λεηλασίας της λαϊκής περιουσίας. Με τους αγώνες της, κάθε εβδομάδα, επί δυο χρόνια, έχει αποτρέψει τους πλειστηριασμούς εκατοντάδων πρώτων κατοικιών.

Θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε και το 2019, χρόνος όπου πλέον δεν θα υπάρχει καμία προστασία της πρώτης κατοικίας. Οι δε προωθούμενες από την κυβέρνηση και τους δανειστές, ρυθμίσεις έχουν στόχο μόνο την αρπαγή των κατοικιών των φτωχών ανθρώπων.

Η απάντηση θα δοθεί στους δρόμους.

Η Λαϊκή Ενότητα και το Κίνημα κατά των Πλειστηριασμών, θα είναι εκεί.

Καλούμε όλο τον κόσμο σε αντίσταση ενάντια στην νέα αρπαγή που προετοιμάζουν.

Το γραφείο Τύπου της Λαϊκής Ενότητας