Προ των πυλών η έμπορική συμφωνία ΗΠΑ- Κίνας

Στο Λευκό Οίκο, ορισμένοι βασικοί οικονομικοί σύμβουλοι προωθούν μια γρήγορη λύση στην εμπορική σύγκρουση...


Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ είναι ολοένα και πιο πρόθυμος να φτάσει σύντομα σε μια συμφωνία με την Κίνα, στο πλαίσιο μιας προσπάθειας που κάνει, να δώσει ώθηση στις χρηματοπιστωτικές αγορές που έχουν υποχωρήσει, ενώπιον των ανησυχιών για τον εμπορικό πόλεμο, σύμφωνα με πηγές που γνωρίζουν τις εσωτερικές συζητήσεις του Λευκού Οίκου.

Οι συνομιλίες μεταξύ Αμερικανών και Κινέζων αξιωματούχων στο Πεκίνο ολοκληρώθηκαν την Τετάρτη (9/1), σύμφωνα με κυβερνητικό αξιωματούχο των ΗΠΑ που ζήτησε να μην κατονομαστεί. Οι διαπραγματεύσεις είχαν παραταθεί για μια μέρα, γεγονός που αύξησε την αισιοδοξία, η οποία τροφοδοτείται από τα tweets του Tραμπ ότι οι δύο πλευρές σημειώνουν πρόοδο προς μια συμφωνία.

Μέσα στο Λευκό Οίκο, ορισμένοι βασικοί οικονομικοί σύμβουλοι προωθούν μια γρήγορη λύση στην εμπορική σύγκρουση για να βοηθήσουν στο να καλμάρουν οι ταλαιπωρημένες αγορές. Ο δείκτης S&P500 μειώθηκε περίπου κατά 8%, από τότε που ο Ντόναλντ Τραμπ και ο Ξι Ζι Πινγκ συμφώνησαν σε εκεχειρία 90 ημερών στη συνάντηση της 1ης Δεκεμβρίου στην Αργεντινή.
"Οι συνομιλίες με την Κίνα πηγαίνουν πολύ καλά!", έγραψε ο Ντόναλντ Τραμπ στο twitter την Τρίτη, το τελευταίο σε μια σειρά από ενδιαφέροντα μηνύματα από αυτόν σχετικά με τις διαπραγματεύσεις, που ξεκίνησαν με τη συνάντησή του με τον Ξι Ζι Πινγκ και την αναταραχή της αγοράς τον Δεκέμβριο.

Οι ασιατικές μετοχές και τα συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης των Η.Π.Α. σημείωσαν άνοδο την Τετάρτη εν μέσω αισιοδοξίας σχετικά με τις προοπτικές προόδου στις εμπορικές συνομιλίες μεταξύ Ουάσιγκτον και Πεκίνου.
Bloomberg

Στην Αθήνα αύριο η Μέρκελ – Το πρόγραμμα της γερμανίδας Καγκελαρίου

Διήμερη επίσκεψη στην Αθήνα θα πραγματοποιήσει αύριο Πέμπτη και Παρασκευή, 10 και 11 Ιανουαρίου, η Καγκελάριος της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ...


Αύριο το απόγευμα, Πέμπτη 10/1, η Γερμανίδα Καγκελάριος, Άνγκελα Μέρκελ, θα συναντηθεί με τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα και θα ακολουθήσει κοινή συνέντευξη Τύπου και δείπνο. Στην ατζέντα της συνάντησης θα τεθούν οι διμερείς σχέσεις, ευρωπαϊκά και διεθνή ζητήματα.

Την Παρασκευή. 11/1, η Άνγκελα Μέρκελ θα συναντηθεί με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο.

Η συνάντηση με τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κυριάκο Μητσοτάκη θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή, στις 14:00, στην πρεσβευτική κατοικία της Γερμανίας στο Χαλάνδρι.

Η κ. Μέρκελ θα επισκεφθεί τη Γερμανική Σχολή της Αθήνας και θα έχει συνάντηση με Έλληνες καλλιτέχνες, επιστήμονες, διανοούμενους και εκπροσώπους γερμανικών και ελληνικών επιχειρήσεων.

Στη επίσκεψη Μέρκελ στην Αθήνα αναφέρεται η εφημερίδα Tagesspiegel σε σχετικό άρθρο της με τίτλο «Η Μέρκελ σε δύσκολη αποστολή».

«Παρά το γεγονός ότι το Βερολίνο δεν το επιβεβαιώνει, ελληνικά μέσα ενημέρωσης μεταδίδουν ότι το ονοματολογικό θα συζητηθεί στις επαφές της Άνγκελας Μέρκελ με Έλληνες πολιτικούς. Η γερμανική κυβέρνηση χαιρετίζει τη συμφωνία και ελπίζει στην επίλυση μιας διένεξης που μετρά πλέον δεκαετίες» παρατηρεί η εφημερίδα του Βερολίνου.

«Η ελληνική κυβέρνηση ελπίζει ότι η επίσκεψη Μέρκελ καθώς και η συναίνεση της Γερμανίας στη συμφωνία, θα φέρει τη Νέα Δημοκρατία σε δύσκολη θέση. Ας μην ξεχνάμε ότι Νέα Δημοκρατία και τα αδελφά συντηρητικά κόμματα, Χριστιανοδημοκράτες και Χριστιανοκοινωνιστές στη Γερμανία, είναι μέλη του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος» συνεχίζει η γερμανική εφημερίδα.

«Στο μεταξύ τόσο η αξιωματική αντιπολίτευση της Νέα Δημοκρατίας όσο και το Κίνημα Αλλαγής απορρίπτουν τη Συμφωνία των Πρεσπών. Την ίδια ώρα, οι συγκυβερνώντες Ανεξάρτητοι Έλληνες απειλούν με αποχώρηση σε περίπτωση που η Βουλή επικυρώσει τη Συμφωνία. Οι ΑΝΕΛ ξεκαθαρίζουν ωστόσο ότι δεν θα ψηφίσουν υπέρ μιας πρότασης μορφής, την οποία το πιθανότερο είναι να καταθέσει η Νέα Δημοκρατία» σημειώνεται στο δημοσίευμα.

Ισχνή παγκόσμια ανάπτυξη για το 2019 προβλέπει η Παγκόσμια Τράπεζα

Eπικαλούμενη την αστάθεια στον χρηματοπιστωτικό κλάδο, τις αναταραχές στις αναδυόμενες αγορές και τις εμπορικές εντάσεις...


Σε επί τα χείρω αναθεώρηση των προβλέψεων για την παγκόσμια ανάπτυξη προχώρησε η World Bank (Παγκόσμια Τράπεζα), επικαλούμενη μεταξύ άλλων την αυξημένη αστάθεια στον χρηματοπιστωτικό κλάδο, τις αναταραχές στις αναδυόμενες αγορές και τις εμπορικές εντάσεις.

Συγκεκριμένα, η Παγκόσμια Τράπεζα υπολογίζει στο 3% και 2,9% για τα έτη 2018 και 2019 αντίστοιχα, ποσοστά μειωμένα κατά 10 μονάδες βάσης (0,1%).

Κατά 0,1% υποδεέστερη είναι και η πρόβλεψη για την παγκόσμια ανάπτυξη το 2020, στο 2,8%. Η World Bank αναμένει «φτωχότερες» επιδόσεις από σχεδόν όλες τις μεγάλες οικονομέις του κόσμου.


Για ΗΠΑ και ΚΙΝΑ


Για τις Ηνωμένες Πολιτείες, αναμένει ανάπτυξης της τάξεως του 2,5% το 2019 και 1,7% το 2020, ωστόσο αναθεώρησε επί τα βελτίω την εκτίμηση για το περασμένο έτος στο 2,9%, έναντι 2,7% αρχικά.

Σε ό,τι αφορά στην Κίνα, η οικονομία θα μεγεθυνθεί κατά 6,2% τη διετία 2019-2020, από 6,5% πέρυσι, ενώ στην Ευρωζώνη θα καταγραφεί ανάπτυξη 1,6% και 1,5% για την παραπάνω περίοδο αντίστοιχα -η πρόβλεψη για το 2019 είναι κατά 10 μονάδες βάσης υποδεέστερη σε σύγκριση με την εκτίμηση της Τράπεζας τον Ιούνιο 2018.

«Τα τρωτά σημεία του χρέους στις χώρες χαμηλού εισοδήματος αυξάνονται. Ενώ ο δανεισμός επέτρεψε σε πολλές χώρες να αντιμετωπίσουν σημαντικές αναπτυξιακές ανάγκες, ο μέσος λόγος προς το ΑΕΠ των χωρών χαμηλού εισοδήματος έχει αυξηθεί και η σύνθεση του χρέους έχει μετατοπιστεί προς πιο ακριβές πηγές χρηματοδότησης.

Οι οικονομίες αυτές πρέπει να επικεντρωθούν στην κινητοποίηση των εγχώριων πόρων, στην ενίσχυση των πρακτικών διαχείρισης του χρέους και των επενδύσεων και στην οικοδόμηση πιο ανθεκτικών μακροοικονομικών πλαισίων.

Η διατήρηση του ιστορικά χαμηλού και σταθερού πληθωρισμού δεν είναι εγγυημένη στις αναδυόμενες αγορές και τις αναπτυσσόμενες οικονομίες.
Οι κυκλικές πιέσεις που έχουν υποβαθμίσει τον πληθωρισμό κατά την τελευταία δεκαετία διαλύονται σταδιακά.

Οι μακροπρόθεσμοι παράγοντες που συνέβαλαν στη μείωση του πληθωρισμού τις τελευταίες πέντε δεκαετίες -το παγκόσμιο εμπόριο και η χρηματοπιστωτική ολοκλήρωση, η ευρεία υιοθέτηση ισχυρών πλαισίων νομισματικής πολιτικής- μπορεί να χάσουν δυναμική ή να αντιστραφούν.
Brief/Bloomberg

Τις προτεραιότητες της ρουμανικής Προεδρίας στην ΕΕ παρουσιάζει η Μόνιμη Αντιπρόσωπος Luminița Odobescu

Tις προτεραιότητες της ρουμανικής Προεδρίας του Συμβουλίου της ΕΕ παρουσίασε στον Τύπο στις Βρυξέλλες, η Μόνιμη Αντιπρόσωπος της Ρουμανίας Luminița Odobescu, εξαγγέλλοντας ότι η οργάνωση της εντολής της Προεδρίας θα έχει "επίκεντρο τον πολίτη και το μέλλον", με βάση "τις θεμιτές προσδοκίες των Ευρωπαίων πολιτών, τον σημαντικότερο αποδέκτη της καθημερινής δουλειάς μας στα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα".


Σύμφωνα με την Μόνιμη Αντιπρόσωπο, Luminița Odobescu, η Ρουμανία θα ασκήσει την πρώτη εντολή της ως εκ περιτροπής προεδρία του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, "στο πλαίσιο μιας ευρωπαϊκής ατζέντας που χαρακτηρίζεται από πολιτικές εξελίξεις με καθοριστικό αντίκτυπο στο μέλλον της Ένωσης" και καταγράφει "την απόσυρση του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ευρωπαϊκή Ένωση, τις διαπραγματεύσεις σχετικά με τον μελλοντικό ευρωπαϊκό πολυετή προϋπολογισμό, τις ευρωπαϊκές εκλογές του Μαΐου 2019, οι οποίες περιορίζουν σημαντικά το νομοθετικό πλαίσιο για τις διαπραγματεύσεις με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, τους κινδύνους παραπληροφόρησης και των διαιρέσεων σε ευρωπαϊκό επίπεδο".

"Έχοντας επίγνωση αυτού του πλαισίου και των ευθυνών της, η ρουμανική Προεδρία του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα επιδιώξει μια ισχυρότερη, πιο ενωμένη και συνεκτικότερη Ευρώπη, οδηγούμενη συμβολικά από το σύνθημα `Συνοχή, μια κοινή ευρωπαϊκή αξία΄". Οι προτεραιότητες διαρθρώνονται κάτω από τέσσερις πυλώνες δράσης:
  1. Ευρώπη της σύγκλισης,

  2. Μια ασφαλέστερη Ευρώπη,

  3. Η Ευρώπη ως ισχυρότερος παγκόσμιος παράγοντας,

  4. Ευρώπη των κοινών αξιών

Αναλυτικά:


Υπό τον τίτλο "η Ευρώπη της σύγκλισης", η Προεδρία καταγράφει ότι "μια συνεκτική Ευρώπη πρέπει να προσφέρει ίσες ευκαιρίες ανάπτυξης σε όλους τους πολίτες και τις επιχειρήσεις και η Ένωση πρέπει να χρησιμοποιήσει όλα τα διαθέσιμα μέσα για να εξασφαλίσει την οικονομική, κοινωνική και περιφερειακή συνοχή σε ολόκληρη την Ένωση".

Οι βασικοί τομείς δράσης συνδέονται με τη μείωση των αναπτυξιακών αποκλίσεων μεταξύ των διαφόρων περιφερειών, τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας μέσω μεταρρυθμίσεων και τη βελτίωση των κεφαλαιαγορών, την προώθηση της απασχόλησης και της κινητικότητας του εργατικού δυναμικού, την προώθηση της καινοτομίας, την ψηφιοποίηση και τη συνδετικότητα και την αντιμετώπιση της αλλαγής του κλίματος και τη μετάβαση σε μια οικονομία χαμηλών εκπομπών άνθρακα.

Στο πλαίσιο "μια ασφαλέστερη Ευρώπη", ο στόχος είναι να καθοριστούν και να εφαρμοστούν περαιτέρω "οι απαντήσεις της ΕΕ σε ένα ευρύ φάσμα προκλήσεων που σχετίζονται με την ασφάλεια, προκειμένου να ενισχυθεί η εσωτερική ασφάλεια της ΕΕ, να διασφαλιστεί μια συνολική προσέγγιση της μετανάστευσης, να καταπολεμηθεί η τρομοκρατία και η ριζοσπαστικοποίηση, να ενισχυθεί η ασφάλεια στον κυβερνοχώρο".

"Η Ευρώπη, ένας ισχυρότερος παγκόσμιος παράγοντας" είναι ο τίτλος πάνω από τον γενικό στόχο να καταστεί η ΕΕ ισχυρότερος παράγοντας, με την απαραίτητη πολιτική βούληση για την περαιτέρω εφαρμογή της παγκόσμιας στρατηγικής, για την παροχή των κατάλληλων χρηματοδοτικών πόρων στην Ένωση, για την ανάπτυξη αμυντικών δυνατοτήτων και μέσων της ΕΕ συμπληρωματικά με το ΝΑΤΟ, όπως και "να συνεχιστεί η διαδικασία διεύρυνσης και να είναι πιο αποτελεσματική και συνεπής στη πολιτική γειτονίας". "Η προώθηση της πολυμέρειας θα αποτελέσει κατευθυντήρια αρχή στις προσπάθειές μας", αναφέρει η Lumini?a Odobescu.

Σε ότι αφορά την "Ευρώπη των κοινών αξιών", η Μόνιμη Αντιπρόσωπος Luminița Odobescu καταγράφει ότι "όλες οι πολιτικές και η δράση της ΕΕ πρέπει να στηρίζονται σε ευρωπαϊκές αξίες και αρχές, όπως προβλέπονται από τις Συνθήκες". "Μια δημοκρατική, δίκαιη και ανεκτική Ένωση είναι το βασικό θεμέλιο του ευρωπαϊκού σχεδίου", σημειώνει. "Η προώθηση του ευρωπαϊκού σχεδίου πρέπει να γίνει μέσω μιας ενιαίας και χωρίς αποκλεισμούς προσέγγισης για όλα τα κράτη μέλη", τονίζει και αναγγέλλει ότι "θα προωθήσουμε πρωτοβουλίες για τη δημοκρατική αλλαγή, εξασφαλίζοντας αλληλεγγύη, ίσες ευκαιρίες και κοινωνική δικαιοσύνη, ενώ καταπολεμούμε τον ρατσισμό, τη μισαλλοδοξία, την ξενοφοβία, τον αντισημιτισμό και τον λαϊκισμό".

Η Μόνιμη Αντιπρόσωπος της Ρουμανίας σημειώνει τέλος ότι λαμβάνοντας υπόψη το περιορισμένο νομοθετικό παράθυρο, "θα είμαστε ρεαλιστικοί και θα επικεντρωθούμε στην οριστικοποίηση βασικών νομοθετικών και μη νομοθετικών πρωτοβουλιών με άμεσο και άμεσο αντίκτυπο στην καθημερινή ζωή των Ευρωπαίων πολιτών". "Είμαστε τόσο ρεαλιστές όσο και φιλόδοξοι στην προσέγγισή μας και βασιζόμαστε στην πολιτική βούληση και την ευελιξία τόσο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου όσο και των κρατών μελών, ενεργώντας ως έντιμος διαμεσολαβητής έναντι όλων των παραγόντων", καταλήγει.

«Έγιναν λάθη στην Ευρωζώνη»

20 χρόνια από την εισαγωγή του ευρώ ο «σοφός» της γερμανικής οικονομίας Π. Μπόφινγκερ κάνει λόγο για «όχι ολοκληρωμένο success story» και επισημαίνει ότι έγιναν λάθη σε βάρος ασθενέστερων οικονομικά χωρών, όπως η Ελλάδα.


20 χρόνια συμπληρώθηκαν την Πρωτοχρονιά από τη γέννηση της Ευρωζώνης το 1999. Αφορμή για έναν απολογισμό με τον Πέτερ Μπόφινγκερ έναν από τους πέντε «σοφούς» της γερμανικής οικονομίας που συμβουλεύουν την κυβέρνηση του Βερολίνου.

Σε συνέντευξη στον ραδιοσταθμό DLF o γερμανός οικονομολόγος αναφερόμενος στο ευρώ κάνει λόγο για μια «όχι και τόσο ολοκληρωμένη ιστορία επιτυχίας». Παράλληλα επισημαίνει ότι έγιναν λάθη, όπως για παράδειγμα στην περίπτωση της Ελλάδας: «Στην οικονομική κρίση του 2008 έγιναν πολλά λάθη. Ένα από αυτά ήταν ότι η ΕΚΤ συνειδητοποίησε με μεγάλη καθυστέρηση πόσο βαθιά ήταν η κρίση. Με αποτέλεσμα να αντιδράσει καθυστερημένα και υποτονικά. Ένα άλλο λάθος ήταν η εφαρμογή πολιτική λιτότητας στην Ευρωζώνη με συνέπεια να υπάρχουν χώρες-μέλη που βρίσκονται σήμερα σε πολύ δεινή θέση».

Ο «σοφός» της γερμανικής οικονομίας θεωρεί ότι η ΕΚΤ ξεκίνησε μόλις το 2015 το πρόγραμμα μαζικής αγοράς ομολόγων. Ενώ σε αντίθεση άλλες κεντρικές τράπεζες, όπως η αμερικανική ή η ιαπωνική είχαν θέσει σε εφαρμογή αντίστοιχα προγράμματα ήδη από το ξέσπασμα της κρίσης το 2008 ή το 2009.

Η Γερμανία συγκράτησε τους μισθούς εις βάρος των άλλων χωρών


Ο Πέτερ Μπόφινγκερ, ειδικός σε ζητήματα ευρωπαϊκής νομισματικής πολιτικής
Κατά την άποψη του Πέτερ Μπόφινγκερ μπορούν στην Ευρωζώνη να συνυπάρξουν χώρες με διαφορετικά επίπεδα ανταγωνιστικότητας, αρκεί να πληρούνται συγκεκριμένες προϋποθέσεις: «Συχνά επικρατεί η άποψη ότι χώρες με διαφορετική ανταγωνιστικότητα δεν μπορούν να συνυπάρξουν σε μια νομισματική ένωση. Το καθοριστικό στοιχείο είναι ωστόσο ότι οι μισθοί χωρών με διαφορετική ανταγωνιστικότητα θα πρέπει να αντικατοπτρίζουν αυτή την ανισότητα.

Το ίδιο ισχύει και για την παραγωγικότητα. Στα λάθη της νομισματικής ένωσης συγκαταλέγεται ότι η Γερμανία, παρά την υψηλή ανταγωνιστικότητα στη δεκαετία του 2000 κράτησε τους μισθούς χαμηλά σαν να είχε πρόβλημα ανταγωνιστικότητας. Ως αποτέλεσμα προκάλεσε ανισότητες στον ανταγωνισμό εντός Ευρωζώνης που ήταν προς όφελος της, αλλά εις βάρος των άλλων χωρών».

Ο «σοφός» της γερμανικής οικονομίας προβλέπει ότι το 2019 δεν θα είναι εύκολη χρονιά παρά το θετικό γεγονός ότι η Ιταλία εγκαταλείπει το δρόμο της σύγκρουσης με την Κομισιόν και επιλέγει τον συμβιβασμό. Κατά την εκτίμηση του Πέτερ Μπόφινγκερ ωστόσο η Γερμανία θα πρέπει να διερωτηθεί τι μπορεί να κάνει για να αυξηθούν οι επενδύσεις στην ζώνη του ευρώ, αλλά και να διευρυνθούν τα περιθώρια επενδύσεων στο μέλλον της νομισματικής ένωσης, έτσι ώστε, όπως τονίζει, «να διασφαλιστεί η ευημερία στην Ευρωζώνη».
DW

Το καθεστώς των "Νέων Χωρών", απόρροια "ιστορικού ψεύδους";

Το σημερινό ιδιότυπο εκκλησιαστικό καθεστώς των «Νέων Χωρών», μετά τη Συνθήκη της Λωζάνης και τον tezkere του 1923, προέκυψε από παρανόηση του ή λόγω μεθοδευμένου ιστορικού ψεύδους;


Το θέμα των μητροπόλεων των Νέων Χωρών ήλθε πάλι στην επιφάνεια με αφορμή τη συμφωνία που επιδιώκουν Τσίπρας - Ιερώνυμος (σχετικά με την εκκλησιαστική περιουσία, την μισθοδοσία του κλήρου κτλ.) και την εμπλοκή του Οικουμενικού Πατριαρχείου στις σχετικές συνεννοήσεις λόγω της κανονικής δικαιοδοσίας του στις Νέες Χώρες.

Τι είναι οι Νέες Χώρες; Ποιό είναι το εκκλησιαστικό καθεστώς τους; Πως προέκυψε αυτό το εκκλησιαστικό καθεστώς;

Οι λεγόμενες «Νέες Χώρες» είναι οι νέες περιοχές που προσαρτήθηκαν στο παλιό Ελληνικό κράτος μετά τους βαλκανικούς πολέμους βάσει της συνθήκης του Βουκουρεστίου (28 Ιουλίου 1913). Με αυτή, η Ελλάδα εξασφάλισε το μεγαλύτερο μέρος της Μακεδονίας, τη νότια Ήπειρο, σημαντικά νησιά στο Βόρειο και Ανατολικό Αιγαίο (Θάσος, Σαμοθράκη, Λήμνος, Λέσβος, Χίος, Σάμος, Ικαρία) και την Κρήτη. Τα εδάφη αυτά ονομάστηκαν Νέες Χώρες σε αντιδιαστολή με τη Παλαιά Ελλάδα που αποτελούσε την ελληνική επικράτεια πριν τους βαλκανικούς πολέμους (1).

Καθοριστικός παράγοντας για την εφεξής πορεία των μητροπόλεων των Νέων Χωρών υπήρξε ο πανευρωπαϊκός (α΄ παγκόσμιος) πόλεμος, κατά τα χρόνια του οποίου (1914-18) διακόπηκε κάθε επικοινωνία µε την Τουρκία, γεγονός που καθιστούσε αδύνατη τη συμμετοχή των μητροπολιτών των Νέων Χωρών στη σύνοδο και τα συνοδικά όργανα του Οικουμενικού Πατριαρχείου (2). Ο περιορισμός αυτός αποδεικυόταν εξαιρετικά κρίσιμος, δεδομένου ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία λειτουργεί συνοδικά σε όλα τα επίπεδα και δεν νοείται κανονικός επίσκοπος που να μην είναι μέλος της συνόδου της Εκκλησίας του.

Η κατάσταση αυτή οδήγησε τους μητροπολίτες των Χωρών σε μακρές συζητήσεις και διάφορες συνεννοήσεις κατά τις οποίες εκδηλώθηκαν σχέδια για α) χειραφέτηση των Νέων Χωρών από το Πατριαρχείο και προσάρτησή τους στην Εκκλησία της Ελλάδας αλλά και β) για πλήρη απόσχιση από το Πατριαρχείο και ίδρυση "αυτοτελούς καὶ ανεξάρτητης Εκκλησίας" των Νέων Χωρών (3).

Με αφορμή την πατριαρχική εκλογή του έτους 1921, όταν και εξελέγη στον Πρώτο Θρόνο της Ορθοδοξίας ο Βενιζελικός Μελέτιος Δ΄ - Μεταξάκης (1921-1923), ο Σμύρνης Χρυσόστομος καταγράφει τις ανησυχίες του για το μέλλον του Οικουμενικού Θρόνου υπογραμμίζοντας με έμφαση ότι θα ήταν καταστροφικό για την επιβίωση και το διορθόδοξο και διαχριστιανικό κύρος του Οικουμενικού Πατριαρχείου εάν ποτέ απεγυμνώνετο από τις κανονικώς υπαγόμενες σε αυτό εκκλησιαστικές επαρχίες του στις Νέες Χώρες και σε όλη την Διασπορά (π.χ. Ευρώπη, Αμερική, κ.ά.).

Σε επιστολή, 29 Απριλίου 1921, την οποία απέστειλε ο Σμύρνης Χρυσόστομος προς τον τότε Τοποτηρητή του χηρεύοντος Οικουμενικού Θρόνου, Μητροπολίτη Γέροντα Καισαρείας Νικόλαο, τον από Μαρωνείας, διερωτάται για τη πατριαρχική εκλογή «…αν ψηφοδέλτια θα επιτραπή να στείλωσι και οι Μητροπολίται των Επαρχιών, των μη υπό την άμεσον εξάρτησιν του Οικουμενικού Πατριαρχείου τα νύν υπαγομένων επαρχιών, οποίοι είνε όλοι οι της Θράκης, οι της Μακεδονίας, οι της Ηπείρου, οι της Κρήτης, οι των Νήσων Μυτιλήνης, Σάμου, Χίου, Λήμνου, Ίμβρου και των Δωδεκανήσων… διότι πάντες ούτοι οι Μητροπολίται αναγνωρίζουσι συνωδά προς τους γνωστούς εκκλησιαστικούς κανόνας ως Πρώτον εν αυτοίς τον Οικουμενικόν Πατριάρχην Κωνσταντινουπολεως… πρόκειται να εκλεγή ο Οικουμενικός Πατριάρχης, ήτοι ο Ανώτατος Θρησκευτικός Αρχηγός του Ανατολικού κόσμου, ούτινος η δικαιοδοσία, κατά τους Ιερούς Κανόνας, οφείλει να περιλαμβάνη όλας τας χώρας του Πόντου, της Μ. Ασίας, των Νήσων, της Θράκης, της Μακεδονίας και όλου του Ιλλυρικού…».

Ύστερα από την εκλογή στον Οικουμενικό Θρόνο του Μελετίου Δ΄ (Μεταξάκη) ο Σμύρνης Χρυσόστομος και ενώ οι δυσοίωνες προβλέψεις για την κατάρρευση του μετώπου είχαν αρχίσει, απέστειλε βαρυσήμαντη επιστολή (Φεβρουάριο ή Μάρτιο του 1922) προς τον εκλεγέντα νέο Οικουμενικό Πατριάρχη στον οποίο άνευ περιστροφών, υπογράμμιζε μετ’ επιτάσεως και εμφάσεως τα εξής: «κλείων την εμπιστευτικήν μου ταύτην επιστολήν ικετεύω μη τυχόν δι’ αγάπην Θεού προβήτε εις την έκδοσιν του τόμου της χειραφετήσεως των επαρχιών Μακεδονίας, Ηπείρου και Νήσων, διότι ο Οικουμενικός Θρόνος τότε θ’ αποψιλωθή τέλεον και θα πέση εις αφάνειαν». (4).

Τα πράγματα χειροτέρεψαν μετά την Μικρασιατική Καταστροφή όταν οι τουρκικές αρχές, προφασιζόμενες την νέα κατάσταση που δημιουργούσε η συνθήκη της Λωζάνης (5), αποφάσισαν να εκδώσουν τον πολύκροτο τεσκερέ της Νομαρχίας Κωνσταντινούπολης (1092/6 Δεκ. 1923) που όριζε - όπως τουλάχιστον διαδόθηκε τότε - ότι εφεξής τόσο ο Πατριάρχης όσο και τα μέλη της πατριαρχικής συνόδου έπρεπε να είναι τούρκοι υπήκοοι και να υπηρετούν σε τουρκικό έδαφος. Σύμφωνα με τα παραπάνω αφαιρέθηκε αυτόματα από τους μητροπολίτες των Νέων Χωρών και, φυσικά, από όλους τους άλλους εκτός Τουρκίας υπηρετούντες ιεράρχες του Οικουμενικού Θρόνου η δυνατότητα συμμετοχής τους στη σύνοδο και τα συνοδικά όργανα του Πατριαρχείου.

Το ζήτημα προσλάμβανε τώρα σοβαρότερες διαστάσεις. Το Πατριαρχείο, για να προλάβει προφανώς την εκδήλωση σοβαρών -σοβαρότερων των προηγουμένων - αποσχιστικών κινήσεων μεταξύ των μητροπολιτών των Νέων Χωρών αναγκάστηκε να δώσει λύση στο θέμα με την Πατριαρχική και Συνοδική Πράξη του 1928 (6). Μ' αυτήν το Πατριαρχείο παραχωρούσε «επιτροπικώς» τη διοίκηση των μητροπόλεων των Νέων Χωρών και την υπό όρους εκλογή των μητροπολιτών τους στην Εκκλησία της Ελλάδος, εξασφαλίζοντας έτσι και τη συμμετοχή των μητροπολιτών τους στην σύνοδο της Εκκλησίας αυτής. Δηλ. με αυτό το «διακανονισμό» οι μητροπολίτες των «Νέων Χωρών» έγιναν συνοδικοί της Ελλαδικής Εκκλησίας, αλλά αποκλείστηκαν από τη Σύνοδο του Πατριαρχείου στο οποίο ανήκαν και συνεχίζουν να ανήκουν κανονικο-δικαιοδοσιακά.

Βασική πηγή για τη μελέτη του όλου θέματος αποτελεί φυσικά ο παραπάνω τεσκερές στον οποίο παραπέμπουν όλοι οι δημοσιογράφοι, μελετητές, υπουργεία και γενικά η «κατεστημένη» σχετική βιβλιογραφία. Ωστόσο το πρωτότυπο και ακριβές κείμενο του τεσκερέ παραμένει άγνωστο, ή τουλάχιστο «δυσεύρετο», μέχρι σήμερα. Από ελληνική μετάφραση - που μάλλον προέρχεται απ' το ίδιο το Πατριαρχείο - γνωρίζουμε ότι το τουρκικό αυτό κυβερνητικό έγγραφο ορίζει τα εξής: «Είναι ανάγκη, όπως κατά τας εν Τουρκία διεξαχθησομένας πνευματικάς και θρησκευτικάς εκλογάς, οι εκλογείς ώσιν υπήκοοι Τούρκοι και έχουσι καθήκοντα πνευματικά εντός της Τουρκίας κατά την εκλογήν, το δε εκλεγησόμενον πρόσωπον έχη αυτά τα προσόντα» (7).

(…)Patriğin seçimi, İstanbul Valiliği’nce hazırlanan 1092/6-12 sayılı ve 1923 tarihli tezkere ile belirlenmiştir. Bu tezkereye göre Patriğin Türk vatandaşı olması şart olduğu gibi Ortodoks olmasına rağmen Türk vatandaşı olmayan ya da Türkiye'deki metropolitliklerde görev yapmayan papazların Patrik olarak seçilmeleri de engellenmiştir(…) (8) (9).

(…)Sinod Meclisi’nin bu isteğine karşılık olarak İstanbul Valiliğince hazırlanan 1092/6-12 sayılı ve 1923 tarihli tezkere ile Patriğin seçimi esasları belirlenmiştir. “İstanbul Valiliği 6 Aralık 1923 Protokol No:1092 İstanbul Rum Ortodoks Patrikhanesi Kutsal Meclisi’ne, Türkiye dahilinde gerçekleştirilecek dini ve ruhani seçimlerde, katılacak adayların Türkiye vatandaşı ve seçim sırasında Türkiye dahilinde görevli olmaları gerekmektedir. Bu şartlar seçilecek kişi için de geçerlidir. İstanbul Vali adına yardımcısı Fahreddin.” (10).

Αναφέρεται δηλ. ειδικά στην εκλογή του Πατριάρχη και στους εκλέκτορες μητροπολίτες. Δεν γίνεται κανένας λόγος για την υπηκοότητα που έχουν ή πρέπει να έχουν τα μέλη που συμμετέχουν στην τακτική (διαρκή) σύνοδο η οποία συνέρχεται κατά διαστήματα προκειμένου να εξετάσει τα τρέχοντα θέματα της Εκκλησίας (και όχι να ασχοληθεί με εκλογή Πατριάρχη). Η άποψη αυτή δεν φαίνεται χωρίς ερείσματα αν μάλιστα λάβει ο μελετητής υπόψη ότι κατά καιρούς υπήρξαν εκτός Τουρκίας ιεράρχες του Πατριαρχείου που ζήτησαν την εκ περιτροπής συμμετοχή στη πατριαρχική σύνοδο όλων ανεξαίρετα των μητροπολιτών του Πατριαρχείου, είτε υπηρετούσαν εντός της Τουρκίας είτε έδρευαν εκτός.

Πως ζητούσαν μια τέτοια διευθέτηση, αφού – υποτίθεται - ο τεσκερές το απαγόρευε; Αλλά και το 2004, πως - αφού ο τεσκερές το απαγόρευε - ο τώρα Πατριάρχης Βαρθολομαίος, πιεζόμενος προφανώς από απαιτητικούς μητροπολίτες του Θρόνου, αναδιάρθρωσε - με μια απλή απόφαση - τη σύνοδο του Πατριαρχείου καλώντας ως μέλη της και μητροπολίτες εδρεύοντες εκτός Τουρκίας (11) ;

Όλα δείχνουν πως ο τεσκερές ήταν άσχετος με το θέμα της σύνθεσης της τακτικής (διαρκούς) συνόδου του Πατριαρχείου. Παρεννοήθηκε το τουρκικό κείμενο; Πολλοί κληρικοί υποστηρίζουν ότι η παρανόηση ήταν σκόπιμη, έγινε δηλ. για να αποκλειστούν οι πολλοί και να παραμείνει η εξουσία στα χέρια των ολίγων του Φαναρίου που κατά τα πρώτα εκείνα χρόνια αμέσως μετά την Μικρασιατική Καταστροφή αγωνιούσαν για την τύχη και το εκκλησιαστικό τους μέλλον.

Ποια είναι η πραγματικότητα, αυτήν δεν θα τη μάθουμε ποτέ με βεβαιότητα. Αλλά ολόκληρη η μετέπειτα εξέλιξη του συνοδικού θεσμού στο Πατριαρχείο, δηλ. η σύνθεση και λειτουργία της πατριαρχικής συνόδου επί 90 και τόσα χρόνια μετά το 1923, δεν αφήνει να διαφανεί κάτι που να απέχει πολύ από την σκόπιμη παρανόηση του πολύκροτου τεσκερέ.

Ο σημερινός μελετητής, αλλά γενικά και κάθε σοβαρός παρατηρητής των εκκλησιαστικών πραγμάτων, δεν μπορεί να αποφύγει το ερώτημα σχετικό με το ποιά θα ήταν σήμερα η εκκλησιαστική κατάσταση στις Νέες Χώρες, αν δεν είχε μεσολαβήσει η παραπάνω επεξηγηματική «παρανόηση» του τεσκερέ ή - όπως οι περισσότεροι πιστεύουν - αυτό το «ιστορικό ψεύδος». Αν δεν γινόταν η μοιραία "παρανόηση", θα υπήρχε λόγος για μια Πατριαρχική και Συνοδική Πράξη, όπως εκείνη του 1928, που διαμόρφωσε την κατάσταση όπως τη βιώνουμε σήμερα; Το ερώτημα γίνεται επιτακτικότερο ακόμη, όταν ο ιστορικός ερευνητής λάβει υπόψη το γεγονός ότι, την ώρα που εκκολαπτόταν η Πατριαρχική και Συνοδική Πράξη το 1928 η οποία διευθετούσε τα των μητροπολιτών των Νέων Χωρών, είχαν πλέον εκλείψει οι λόγοι που την προκάλεσαν και την δικαιολογούσαν, δηλ. η έλλειψη «συγκοινωνίας με την Τουρκία» και η δυσκολία επικοινωνίας με το Πατριαρχείο. Όταν συντασσόταν η Πράξη, η κατάσταση στο Πατριαρχείο ήταν όπως είναι σήμερα περίπου που μετέχουν στη σύνοδο αρχιερείς από όλον τον κόσμο.

Και ακόμη, αν δεν υπήρχε η τραγελαφική μορφή εκκλησιαστικής διοίκησης που, με την Πράξη, επινοήθηκε για τις Νέες Χώρες, θα αποφεύγονταν ίσως οι διαρκείς προστριβές μεταξύ Εκκλησίας της Ελλάδας και Πατριαρχείου τις οποίες καταγράφει κάθε τόσο ο Τύπος. Και ίσως ακόμη στον απλό λαό της Εκκλησίας, ιδίως εκείνο των Νέων Χωρών, να μην επικρατούσε σήμερα τόση σύγχυση και σκανδαλισμός λόγω των παιχνιδιών εξουσίας στα οποία αρέσκονται οι σύγχρονοι "άρχοντες της ειρήνης"...

Ο Καταγράφων Παρατηρητής
______________________________

1.    "Η Ελλάδα και τα Βαλκάνια αμέσως μετά τους βαλκανικούς πολέμους"


2. Αθανάσιος Σωτ. Τζιερτζής: "Εκκλησιαστική συνέχεια και ρήξη µετά την προσάρτηση των Νέων Χωρών:  οι θέσεις του Μητροπολίτου Σερρών Αποστόλου Χριστοδούλου (1909-1917)  για τις σχέσεις Εκκλησίας–Πολιτείας και η στάση του απέναντι στο Οικουµενικό Πατριαρχείο και την Εκκλησία της Ελλάδος" (Θεσσαλονίκη 2014)

3. Αθανάσιος Σωτ. Τζιερτζής, αυτ.

4. Ιωάννης Ελ. Σιδηράς,  Ο ΑΟΙΔΙΜΟΣ ΣΜΥΡΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΩΝ "ΝΕΩΝ ΧΩΡΩΝ" 


5. "Η Συνθήκη της Λωζάνης (το πλήρες κείμενο)" 

- "Νομοθετικό Διάταγμα υπ' αριθ. 238/ΦΕΚ Α΄/25 Αυγούστου 1923 περί κυρώσεως της εν Λωζάνη συνομολογηθείσης συνθήκης περί ειρήνης"


 - Άγγελος Συρίγος: «Σχέσεις Ελλάδος-Τουρκίας:  από τη Λωζάνη έως σήµερα», Αθήνα 2012 http://pandemos.panteion.gr/getfile.php?uri=http://localhost:8080/fedora/objects/iid:5272/datastreams/PDF1/content&mimetype=application%2Fpdf&filename=Syrigos_Simeioseis.pdf"filename=Syrigos_Simeioseis.pdf 

- Άγγελος Μ. Συρίγος: Σηµειώσεις Μαρτίου 2012: Οικουµενικό Πατριαρχείο  


- Ιωάννης Ελ. Σιδηράς: Το Οικουμενικό Πατριαρχείο ως υποκείμενο του Διεθνούς Δικαίου και η Συνθήκη της Λωζάνης 

6. Αναστάσιος Βαβούσκος: "Περί συμμετοχής των Μητροπολιτών των Νέων Χωρών στη σύνθεση της Ι. Σ. του Οικουμενικού Πατριαρχείου" -  07/08/2018 

7. Γεώργιος Ι. Ανδρουτσόπουλος: "Τουρκική επέμβαση στο Πατριαρχείο", 15.10.2018


- Άγγελος Μ. Συρίγος: Σηµειώσεις Μαρτίου 2012: Οικουµενικό Πατριαρχείο, αυτ.  

- Ιωάννης Ελ. Σιδηράς: αυτ.

8
Salim GÖKÇEN, Fener Rum Patrikhanesi'ndeki Metropolit Revizyonu Mevcut Statü'ye Rağmen Neden Yapıldı? 
( http://www.2023.gen.tr/Arsiv/mart04/11salimgokcen.htm)

9
. A. Suat Bilge, Büyük Düþ / Türk-Yunan Siyasi Ýliþkileri, Ankara, 2000, s.254.
    http://ulkunet.com/ucuncusayfa/2004-aralik_7428.pdf

10
.  Dr. AHMET MEHMET EFENDİOĞLU, EKÜMENİKLİK VE FENER RUM PATRİKHANESİ, DOKUZ EYLÜL ÜNİVERSİTESİ   ATATÜRK İLKELERİ VE İNKILAP TARİHİ ENSTİTÜSÜ, İZMİR-2007, s. 62-64.

11. "Δήλωση Αρχιεπισκόπου Σπυρίδωνα για την ανασύνθεση της Πατριαρχικής Συνόδου" ( http://www.archbishopspyridon.gr/spyridon_2004/spws_asp-ptr-synod_23feb04.html )

πηγή: ΑΝΑΛΕΚΤΑ ΨΥΧΗΣ DAL FONDO DELL ANIMA /Αλέξανδρος Ρεμούνδος