ΗΠΑ - ΚΙΝΑ: Κοντά στη σύναψη εμπορικής συμφωνίας

Οι Αμερικανοί και Κινέζοι διαπραγματευτές εργάζονται πάνω σε πολλά μνημόνια κατανόησης για μιά τελική εμπορική συμφωνία...

Οι Αμερικανοί και Κινέζοι διαπραγματευτές εργάζονται πάνω σε πολλά μνημόνια κατανόησης (Memorandum of Understanding- MOU) που θα αποτελέσουν τη βάση μιας τελικής εμπορικής συμφωνίας, σύμφωνα με ένα άτομο που είναι ενήμερο για τις συνομιλίες.

Τα μνημόνια κατανόησης θα καλύπτουν τομείς όπως η γεωργία, οι μη δασμολογικοί περιορισμοί, οι υπηρεσίες, η μεταφορά τεχνολογίας και η πνευματική ιδιοκτησία, δήλωσε η πηγή που ζήτησε να μην εντοπιστεί επειδή οι συζητήσεις είναι ιδιωτικές. Ο μηχανισμός επιβολής εξακολουθεί να είναι ασαφής, αλλά θα μπορούσε να λειτουργήσει ως απειλή για επαναφορά των δασμών εάν δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις, δήλωσε η πηγή.

Δεν αναμένεται καμία πρόοδος κατά τη διάρκεια των συνομιλιών της Ουάσινγκτον σχετικά με τα μεγάλα διαρθρωτικά ζητήματα, αλλά υπάρχει μια προσπάθεια να επεκταθεί ενδεχομένως η προθεσμία της 1ης Μαρτίου για την αύξηση των δασμών των ΗΠΑ στα κινεζικά προϊόντα. Ο Liu He, ο κύριος διαπραγματευτής της Κίνας, αναμένεται να συναντηθεί με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ Donald Trump την Παρασκευή, σύμφωνα με ένα άλλο πρόσωπο, που είναι εξοικειωμένο με την κατάσταση.

Οι ΗΠΑ ζητούν επίσης από την Κίνα να κρατήσει την ισοτιμία του γιουάν σταθερή ώστε να εξουδετερωθεί οποιαδήποτε προσπάθεια του Πεκίνου να υποτιμήσει το νόμισμά του για να αντιμετωπίσει τους δασμούς των Η.Π.Α., σύμφωνα με άλλα άτομα που έχουν ενημερωθεί για τις συνεχιζόμενες συνομιλίες. Ο εκπρόσωπος της κινεζικής κυβέρνησης δήλωσε την Τετάρτη ότι η χώρα του δεν θα χρησιμοποιήσει το γιουάν ως εργαλείο αντιμετώπισης των εμπορικών διαφορών.
Bloomberg/Brief

Ο φόνος και η σκύλευση

Όσο αποτρόπαιος είναι ένας φόνος, τόσο περισσότερο αηδιαστική είναι η ασέβεια και η σκύλευση. Σε όλους τους βαρβαρικούς πολέμους αυτό ήταν πολύ καλό γνωστό και για αυτό έδιναν τεράστια σημασία, ακριβώς στο δεύτερο στοιχείο. Για να τσακίσουν το ηθικό του «εχθρού». Να τον τρομάξουν, να τον εξευτελίσουν, να τον ταπεινώσουν...

του Παναγιώτη Μαυροειδή*

Ας δούμε πρώτα, εντελώς χοντρικά και πρόχειρα, κάποιους αριθμούς.

Κοινωνικό Μέρισμα: Με στοιχείο του Δεκέμβριου 2018, φαίνεται πως έγιναν 2.170.000 (!) αιτήσεις πολιτών για «κοινωνικό μέρισμα». Από αυτές εγκρίθηκαν 1.258.000, δηλαδή βρέθηκαν τόσοι άνθρωποι να πληρούν ταυτόχρονα τα σχετικά κριτήρια, δηλαδή να έχουν ατομικό εισόδημα κάτω των 9.000 ευρώ, καταθέσεις κάτω των 9.000 ευρώ επίσης και ακίνητη περιουσία αξίας κάτω των 125.000 ευρώ (με κάποιες προσαυξήσεις για παιδιά κλπ). Μέσος όρος ενίσχυσης ήταν τα 480 ευρώ ανά άτομο.

Κοινωνικό τιμολόγιο ΔΕΗ: Με στοιχεία της ΗΔΙΚΑ από Μάρτιο 2018 έγιναν περίπου 500.000 αιτήσεις για ένταξη στο (μειωμένο) κοινωνικό τιμολόγιο. Από αυτές εγκρίθηκαν περίπου οι 300.000. Δηλαδή βρέθηκαν τόσοι άνθρωποι να έχουν εισόδημα κάτω από 1200 ευρώ το έτος ή 9.000 ευρώ (για να πάρουν μια έκπτωση 75 ευρώ/kwh και 45 ευρώ/kwh αντίστοιχα).

Πρώτη κατοικία και Νόμος Κατσέλη: Οι προσφυγές στο νόμο Κατσέλη για προστασία πρώτης κατοικίας από κατάσχεση/πλειστηριασμό είναι περίπου 200.000. Από αυτές έχουν εκδικασθεί περίπου 60.00 και 40.000 από αυτές εγκρίθηκαν, δηλαδή υπήρξε κάποια «προστασία»

Ληξιπρόθεσμες Οφειλές προς την εφορία: Τα στοιχεία του τέλους του 2018 μιλούν για 4.064.750 πολίτες να έχουν ληξιπρόθεσμες Οφειλές! Είναι τετραπλάσιοι από το 2010, λιγότεροι από τους 4,5 εκατ. του 2015, αλλά, το κυριότερο, με τρομακτική αύξηση των οφειλών: Από 38 δις το 2010 και 85 δις το 2015, σήμερα οι οφειλές (αρχικά ποσά) φτάνουν τα 105 δις και με τα πρόστιμα, προσαυξήσεις κλπ τα 180 δις, δηλαδή ένα ολόκληρο ΑΕΠ! Ακόμη πιο σημαντικό είναι το γεγονός ότι 3.600.000 άνθρωποι χρωστούν κάτω από 10.000 ευρώ. Οι οφειλές αυτών φτάνουν συνολικά μόλις στα 3,7 δις ή το 3,6% των συνολικών οφειλών. Εξ αιτίας όμως αυτών των οφειλών, γίνονται κοντά 500 κατασχέσεις λογαριασμών τη μέρα και περίπου 1.800.000 άνθρωποι, βρίσκονται στον προθάλαμο κατάσχεσης λογαριασμών.

Επίδομα θέρμανσης και επίδομα στέγασης: Δε θα κουράσουμε με ακριβή στοιχεία. Γεγονός είναι ωστόσο ότι εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι έτρεξαν να κάνουν αιτήσεις και να πάρουν ενισχύσεις ώστε να μπορέσουν να κάνουν την πληρωμή της θέρμανσης ή του ενοικίου.

Από κοντά έχουμε και την Εκκλησία να περηφανεύεται για το «φιλανθρωπικό» της έργο, δηλώνοντας ότι κάθε χρόνο μοιράζει 1,5 εκ. μερίδες φαγητού σε 500.000 ανθρώπους μας, ενώ περίπου 80.000 εξυπηρετούνται στα κοινωνικά παντοπωλεία της.

Ας τα δούμε όλα μαζί: Εκατοντάδες χιλιάδες και εκατομμύρια άνθρωποι, τρέχουν να κάνουν αιτήσεις και να πάρουν τη μία ή την άλλη ενίσχυση ή κάποια ρύθμιση, ώστε να έχουν σπίτι και να μη κατασχεθεί ή έστω να μπορούν να πληρώσουν το νοίκι, το ρεύμα και το πετρέλαιο ή να πάρουν ένα μικρό μέρισμα για να συμπληρώσουν το φαγητό στο τραπέζι τους ή τρέχουν στα συσσίτια της εκκλησίας. Αυτή είναι η λεγόμενη «μεταμνημονιακή» πραγματικότητα. Είναι ακριβώς η σταθεροποίηση στη βαρβαρότητα.

Ερώτηση: Με ποια ματιά θα δούμε αυτό το θέμα; Οργή για τη μαζική κοινωνική φτωχοποίηση και τα αιματηρά «πλεονάσματα» για χάρη της ΕΕ που την τρέφουν ή «χαρά» για την «αρωγή» που προσφέρει το «κοινωνικό μέρισμα» εκ των υστέρων;

Αγανάχτηση για το γεγονός ότι εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι, σε μια Ελλάδα του 2018 και σε μια εποχή που γίνεται λόγος για ταξίδια αναψυχής στο φεγγάρι, δεν έχουν την «πολυτέλεια» ενός ψυγείου για το γάλα ή ένα θερμοσίφωνο; Ή μήπως ευγνωμοσύνη για την «παροχή» μιας ΔΕΗ που οδεύει για πώληση;

Να κάνουμε ένα σταυρό υπέρ της Κατσέλη και του νόμου ή των νέων ρυθμίσεων της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ σε συμφωνία με τους τραπεζίτες ή να αναρωτηθούμε σε ποια εποχή βρισκόμαστε όπου εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι κινδυνεύουν να μην έχουν ούτε ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους ως ελάχιστη άμυνα σε μια αβέβαιη ζωή;

Να υμνολογήσουμε άραγε την κυβέρνηση που πρότεινε και την τρόικα που δέχτηκε, τις 120 δόσεις, τον εξωδικαστικό κανονισμό για τις οφειλές κλπ ή να αναρωτηθούμε για τις ευθύνες και τις αιτίες αυτής της πτώχευσης και χρεωκοπίας τόσων ανθρώπων σε τόσο μικρό διάστημα;

Η εικόνα είναι μία και συγκεκριμένη.

Οι δύο οπτικές με την οποία τη βλέπει κανείς, είναι όχι απλώς διαφορετικές, αλλά εντελώς αντίθετες.

Στη μια οπτική υπάρχει:

• δικαίωμα των εργαζομένων και των πολιτών στα βασικά,
• αξιοπρέπεια μέσα από την καθολικότητα και την ποιότητα κάλυψης των αναγκών,
• υποχρέωση του κράτους και της κοινωνίας να δράσουν με βάση το δημόσιο κοινωνικό όφελος,
• αξιοπρέπεια που απορρέει από εργασία και αποδοχές που να δίνουν τη δυνατότητα ανταπόκρισης
• διεκδίκηση της αλληλεγγύης

Στην άλλη οπτική διακρίνει κανείς:

• την μικροενίσχυση ως χαριστική «παροχή»
• την «συμπόνοια» του χορτάτου
• τον άνεργο ή φτωχό ως “ωφελούμενο”
• την εξάρτηση από την κυβέρνηση, την εκκλησία, τους ποικίλους μηχανισμούς
• την εμπέδωση της αναξιοπρέπειας και την ταύτισή της με την «ατομική αποτυχία»

Η πρώτη οπτική συνηγορεί υπέρ μιας συλλογικής, αγωνιστικής, αλλά και περήφανης και αξιοπρεπούς στάσης και διεκδίκησης.

Η δεύτερη, αποτελεί παρουσίαση του «κοινωνικού καιάδα» ως φυσικού φαινομένου και αθώωση της βαρβαρότητας μέσω της ελεημοσύνης, αλλά και το άκρον άωτον της υποκρισίας.

Όσο αποτρόπαιος είναι ένας φόνος, τόσο περισσότερο αηδιαστική είναι η ασέβεια και η σκύλευση. Σε όλους τους βαρβαρικούς πολέμους αυτό ήταν πολύ καλό γνωστό και για αυτό έδιναν τεράστια σημασία, ακριβώς στο δεύτερο στοιχείο. Για να τσακίσουν το ηθικό του «εχθρού». Να τον τρομάξουν, να τον εξευτελίσουν, να τον ταπεινώσουν.

Και οι δύο οπτικές υπάρχουν εδώ και αιώνες στην ανθρώπινη ιστορία και αντιπαλεύουν μεταξύ τους.

Επιχειρήσεις και ΜΚΟ, θρησκευτικά και παραθρησκευτικά δίχτυα, πολιτευτές της οκάς, βλαχοδήμαρχοι και παρατρεχάμενοι, διαδρομιστές και απατεώνες, επίσημοι και ανεπίσημοι, κουστουμάτοι και λεχρίτες, κυβερνήσεις και υποταχτικοί, τη μια στιγμή δολοφονούσαν κοινωνικά την κοινωνική πλειοψηφία και την άλλη στιγμή προσέφεραν γάζες και επιδέσμους, απαιτώντας χειροκρότημα, χειροφίλημα και γονυκλισίες. Μήπως και αυτό ακριβώς δεν κάνουν η ΕΕ και οι κυβερνήσεις των χωρών της, με τους πρόσφυγες πολέμου, πείνας και κοινωνικής ερήμωσης; Πόσο κοινή αντιμετώπιση!

Όταν όμως αυτό το κάνει και μια κυβέρνηση στο όνομα της αριστεράς, αντιστρέφοντας την εικόνα, δηλαδή καλύπτοντας την εργατική γενοκτονία με τη γάζα και τον επίδεσμο ή τα κάθε είδους «αντίδωρα», τότε το πράγμα, αφενός είναι εξοργιστικό, αφετέρου είναι και επικίνδυνο καθώς δίνει καύσιμη ύλη σε μια μαύρη φωτιά που υπόκωφα σιγοκαίει.

___________________________________________

* Ο Παναγιώτης Μαυροειδής, είναι κορυφαίο στέλεχος της κομμουνιστικής αριστεράς, μέλος του ΠΣΟ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και υποψήφιος ευρωβουλευτής και βουλευτής στην Αττική με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Αρθρογραφεί στον ιστοχώρο pandiera.gr και άλλες ιστοσελίδες του χώρου..

  πηγή: pandiera.gr

Κράτος σε συνθήκες κοινωνικού κενού

Η πολιτική αρχίζει και τελειώνει στις εντυπώσεις, σχεδιάζεται και ασκείται με τους όρους του μάρκετινγκ. Το κόμμα, η ονομασία του, τα στελέχη του, ο λογότυπος, το δήθεν «πρόγραμμά» του, οι δημηγορίες των «αρχηγών», οι καθημερινές «παρεμβάσεις» τους στην επικαιρότητα, όλα είναι άσχετα με την πολιτική και την κοινωνία....

επιφυλλίδα  του Χρήστου Γιανναρά*

Πρώτο πρόβλημα στην Ελλάδα σήμερα, πασίδηλο και ασφυκτικό: η απώλεια επαφής κομμάτων και κομματανθρώπων με την πραγματικότητα. Η απόλυτη υποταγή λόγων και ενεργημάτων τους στη στυγνή προτεραιότητα να κερδηθούν οι εντυπώσεις.

Η πολιτική αρχίζει και τελειώνει στις εντυπώσεις, σχεδιάζεται και ασκείται με τους όρους του μάρκετινγκ. Το κόμμα, η ονομασία του, τα στελέχη του, ο λογότυπος, το δήθεν «πρόγραμμά» του, οι δημηγορίες των «αρχηγών», οι καθημερινές «παρεμβάσεις» τους στην επικαιρότητα, όλα είναι άσχετα με την πολιτική και την κοινωνία. Ολα υπηρετούν αποκλειστικά τον εντυπωσιασμό – να κερδηθούν, με οποιοδήποτε τίμημα, οι εντυπώσεις.

Οι εντυπώσεις όχι των σκεπτόμενων, με κριτική εγρήγορση πολιτών. Αυτοί είναι μειονότητα και δεν ενδιαφέρουν. Οι εντυπώσεις είναι προκάτ και αλακάρτ: συντονισμένες με τον πρωτογονισμό και τα ορμέμφυτα του «ποδοσφαιρόφιλου» οπαδού, του παθητικού τζογαδόρου, του υπνωτισμένου καταναλωτή.

Η μεθοδευμένη μετάδοση του ενδιαφέροντος της μάζας από τα δεδομένα της πραγματικότητας στο παιχνίδι των εντυπώσεων, έχει αναχθεί σε πολιτικό μονόδρομο. Δεν υπάρχει διαφορά - αντιπαλότητα - αντιμαχία προγραμμάτων, οπτικής, πεποιθήσεων. Οι «διαφορές», λ.χ., της Ν.Δ. από τον ΣΥΡΙΖΑ, με όσο ρητορικό «πάθος» κι αν προβάλλονται, με οσοδήποτε ευφυείς «ατάκες» κι αν διανθίζονται, είναι αποκλειστικά και μονότονα διαχειριστικές. Που σημαίνει: Δεν αφορούν σε διαφορετική εκδοχή, σκοποθεσία, διάρθρωση της Παιδείας, της Υγείας, της Δικαιοσύνης, της Δημόσιας Τάξης, των Ασφαλίσεων, της φορολογίας, της προσέλκυσης επενδύσεων, της οργάνωσης των υπουργείων, του κοινωνικού ρόλου των Ανεξάρτητων Αρχών και, εντελώς ιδιαίτερα, του Ραδιοτηλεοπτικού Συμβουλίου. Οχι.

Με τον ΣΥΡΙΖΑ η ελλαδική κοινωνία γνωρίζει και υφίσταται, για δεύτερη φορά (μετά την πασοκική αποδόμηση πατρίδας, γλώσσας, αξιοκρατίας), τις συνέπειες του ιστορικο-υλιστικού μηδενισμού και αμοραλισμού. Συνέπειες, φυσικά, στο επίπεδο ποιότητας της ζωής. Αλλά ούτε όταν δευτέρωσε ο ανυπόφορος κοινωνικός εκπεσμός εμφανίστηκε να γεννιέται ανάχωμα: αντιπρόταση πολιτική, προγραμματική, στην «αποκοινωνικοποίηση» της κοινωνίας.

Τόσο στα χρόνια αυτευνουχισμού των Ελλήνων με το ΠΑΣΟΚ όσο και στα χρόνια εκποίησης της αυτεξουσιότητας του ελληνικού κράτους και ενεχυριασμού κάθε κοινωνικής περιουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα της Ν.Δ. ήταν επιφορτισμένο με τις ευθύνες «αξιωματικής αντιπολίτευσης». Ομως, άρθρωσε ποτέ πολιτική αντιπρόταση πέρα από τη «διαχειριστική» μεμψιμοιρία; Είπε ποτέ στον λαό, αν και σε τι διαφέρει η ίδια από το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ; Ποιος είναι για τη Ν.Δ. ο άξονας συνοχής της ελληνικής κοινωνίας, η ραχοκοκαλιά της; Δίχως απάντηση σε αυτό το ερώτημα, είναι αδύνατο να διαμορφωθεί πολιτική για την Παιδεία, για την Αμυνα, για το Μεταναστευτικό, για τη Δημόσια Τάξη.

Το κόμμα της Ν.Δ., χρόνια τώρα, είναι πολιτικά και κοινωνικά ανύπαρκτο. Και θα παραμείνει ανύπαρκτο (έστω κι αν κερδίσει όλες τις εκλογές), αν δεν ξεκαθαρίσει (προγραμματικά, όχι με ρητορείες) σε τι διαφοροποιείται από τον μηδενισμό και αμοραλισμό του Ιστορικού Υλισμού. Θα παλαίψει για να πάψει το σχολείο να είναι «χρηστικό», να γίνει η γνώση χαρά κοινωνίας; Θα ελευθερώσει τα πανεπιστήμια από το καρκίνωμα των «κομματικών νεολαιών»; Θα θεσμοθετήσει τη συνεχή αξιολόγηση (κρίση και διαβάθμιση) των δημόσιων λειτουργών, την άμιλλα και την αριστεία στην εκπαίδευση; Θα τηρήσει τους συνταγματικούς περιορισμούς του δικαιώματος απεργίας των δημόσιων λειτουργών;

Δεν υπάρχει περιθώριο για μισόλογα και δικαιολογίες. Στην Παιδεία, στα ΜΜΕ, στη μεταρρυθμιστική τόλμη που θα οικοδομήσει κοινωνική συνοχή, οφείλει να επενδύσει η Ν.Δ. τη δική της πολιτική ταυτότητα, τη διαφοροποίησή της από τους εγχώριους μεταπράτες του ιστορικο-υλιστικού αμοραλισμού και μηδενισμού. Το οφείλει, όχι θεωρητικά και αόριστα, αλλά συγκεκριμένα: στις εκατοντάδες χιλιάδων Ελλήνων, που δεκαετίες τώρα τους απογοητεύει «κατά συρροήν»: την ψηφίζουν σαν κόμμα δήθεν αντίπαλο του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ αυτή φιλοδοξεί απλώς διαχειριστική διαφοροποίηση.

Η οδύνη τόσης συμφοράς και τόσου απελπισμού δεν παρηγοριέται με επαγγελίες διαχειριστικών «βελτιώσεων» – απλώς καθηλώνει τον ΣΥΡΙΖΑ σε χαμηλά ποσοστά στις προεκλογικές σφυγμομετρήσεις. Αλλά και αρνείται μια σίγουρη υπεροχή στη Ν.Δ. Οσο δραματικά κι αν έχει υποβαθμιστεί η γλωσσική εκφραστική (άρα η οξύνοια) των Ελλήνων, το κριτικό τους αισθητήριο μοιάζει να αντιδρά στις παλινωδίες της Ν.Δ.: Δεν ξεχνιέται ότι υιοθέτησε προκλητικά την αναξιοκρατία και το πελατειακό κράτος, καμουφλάρισε «προοδευτικά» την αρνησιπατρία, σιγοντάρισε τη χλεύη του πατριωτισμού, συντάχθηκε άνευ όρων με την υποταγή της πολιτικής στους εμπόρους της δημοσιότητας.

Δεν είναι ανένοχη η Ν.Δ. για το γεγονός ότι τρίτο σε δύναμη κόμμα στη Βουλή των Ελλήνων είναι ο πρωτογονισμός και η βαναυσότητα της καπηλείας του πατριωτισμού. Εχει την τεράστια ιστορική ευθύνη αυτό το κόμμα ότι άφησε τον Ελληνισμό ασπόνδυλο, χωρίς ραχοκοκαλιά πολιτισμικής δυναμικής και ιστορικής αυτοσυνειδησίας. Κόμμα που δεν απόκτησε ποτέ κοινωνικούς στόχους και συνείδηση της ελληνικής ιδιοπροσωπίας. Δεν απασχολήθηκε ποτέ με το ερώτημα: μπορεί να υπάρξει συγκροτημένο «κράτος» σε συνθήκες κοινωνικού κενού;

 __________________________________

* Ο Χρήστος Γιανναράς γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στα Πανεπιστήμια της Αθήνας, της Βόννης και της Σορβόννης. Επιφυλλιδογραφεί σε εφημερίδες παρεμβαίνοντας στην πολιτική και κοινωνική επικαιρότητα.

πηγή: yannaras.gr

Σημαδεμένος διπολισμός

Ο διπολισμός –αλλά και ολόκληρο το πολιτικό σύστημα σε γενικές γραμμές– υπηρετεί την αποδοχή της πραγματικότητας «λιγότερη Ελλάδα» που έχει εγκαθιδρυθεί από το 2010. Κυριολεκτικά λιγότερη Ελλάδα, οικονομικά, δημογραφικά, κοινωνικά, πολιτιστικά, εδαφικά, ιστορικά....

Πήρε κανείς είδηση τη «φοβερή μάχη» για τη συνταγματική αναθεώρηση στη Βουλή; Η αδιαφορία του κόσμου έρχεται να εισπραχθεί από όλα τα κόμματα σαν δήθεν νοσηρό φαινόμενο. Γνωρίζουν καλά ότι υπάρχει αδιαφορία για όσα λένε και κάνουν, αλλά δεν έχουν άλλο αποδεκτό τρόπο να την ερμηνεύσουν.

Παίρνουν λοιπόν ένα μήνυμα πως όλα τα παιχνίδια και τα τερτίπια που κάνουν έχουν ορισμένα όρια. Το σκηνικό του «κολοβού» διπολισμού που θα στήσουν, κινδυνεύει να μην έχει την αξιοπιστία που ελπίζουν οι εμπνευστές του.

Ο πόλος της «προόδου», δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ και τα ρετάλια του, προσπαθεί να διασωθεί δια της πάλης «ενάντια στην ακροδεξιά και τον φασισμό που σηκώνουν κεφάλι». Στην πραγματικότητα, επιζητεί μια καλή θέση στο μετεκλογικό σκηνικό ώστε να μονοπωλήσει την «αντιπολίτευση» και να ξανάρθει γρήγορα στα πράγματα.

Ο πόλος της κεντροδεξιάς «επιστροφής στην κανονικότητα», δηλαδή η Ν.Δ., επιδιώκει να πάρει την αυτοδυναμία και τη διακυβέρνηση της χώρας, ώστε να μπει φρένο στο «ψέμα και τον τυχοδιωκτισμό του αριστερού ΣΥΡΙΖΑ».

Οι δύο πρωταγωνιστές ξέρουν ότι δεν έχουν ρεύμα μέσα στην κοινωνία (όπως δεν έχει και κανένα άλλο πολιτικό κόμμα). Δεν μπορούν να καταλάβουν πώς έχει σφηνωθεί στο κεφάλι των ανθρώπων η πεποίθηση ότι τα δύο κόμματα ακολουθούν πάνω κάτω την ίδια γραμμή, αυτή που τους υποβάλλουν οι Βρυξέλλες και οι πρεσβείες. Τα υπόλοιπα κόμματα δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί δεν κάνουν τη διαφορά και αντιμετωπίζουν κι αυτά σαν νοσηρό φαινόμενο την «αδιαφορία».

Για τον πολιτικό κόσμο, είναι κάπως ανεξήγητο το γεγονός της αποξένωσης της κοινωνίας από το πολιτικό σύστημα. Δεν καταλαβαίνουν ότι οι συνεχείς διαψεύσεις υποσχέσεων και αυταπατών έχουν δημιουργήσει αυτήν την αποστροφή.

Δεν μπορούν να αντιληφθούν πως το λαϊκό ένστικτο πιάνει στον αέρα πως τα δύο κόμματα υπηρετούν το ίδιο στρατόπεδο, αυτό της παγκοσμιοποίησης, και πως ο διπολισμός που θέλουν να δημιουργήσουν είναι σε πολύ μεγάλο βαθμό «σημαδεμένος». Σημαδεμένος, σημαίνει επίσης και αναποτελεσματικός, ρευστός, μη σταθεροποιητικός.

Ο διπολισμός αυτός –αλλά και ολόκληρο το πολιτικό σύστημα σε γενικές γραμμές– υπηρετεί την αποδοχή της πραγματικότητας «λιγότερη Ελλάδα» που έχει εγκαθιδρυθεί από το 2010. Κυριολεκτικά λιγότερη Ελλάδα, οικονομικά, δημογραφικά, κοινωνικά, πολιτιστικά, εδαφικά, ιστορικά.

Σε μια ταραγμένη περιοχή, σε γεωπολιτικά πλαίσια αναδιανομής ισχύος, και με υποθηκευμένη τη χώρα, περισσότερο παρά ποτέ είναι αναγκαίο να αναδυθούν δυνάμεις που θα έχουν τουλάχιστον κάνει τον λογαριασμό τους με το τελευταίο 10χρονο. Θα έχουν αντλήσει πείρα και θα έχουν, έστω ως «σκαρίφημα» αλλά όχι «επί χάρτου», ένα σχέδιο κοινωνικής και εθνικής σωτηρίας. Βασισμένο σε μια πειστική ανάλυση της ελληνικής πραγματικότητας και ιδιαιτερότητας. Η ελπίδα θα αναδυθεί μέσα από μια σύνθετη και περιεκτική διαδικασία, η οποία θα θέσει στο επίκεντρο μεγάλα, βαθιά, στρατηγικά ζητήματα.

Η αποδέσμευση από τον σημαδεμένο διπολισμό και τα μικροπολιτικά παιχνίδια, είναι ένας από τους όρους για την απάντηση των καίριων ζητημάτων.

πηγή: e-dromos.gr

Χιόνια μέχρι τη θάλασσα το Σάββατο 23/2 - Πρόγνωση καιρού από τον Σάκη Αρναούτογλου - (vid)

Πανελλαδικής έκτασης ο νέος χιονιάς, σύμφωνα με το δελτίο καιρού της ΕΡΤ, του Σάκη Αρναούτογλου, αναμένεται το Σάββατο να χιονίσει σχεδόν σε ολόκληρη τη χώρα, ακόμα και σε παραθαλάσσιες περιοχές...

Ο έμπειρος Μετεωρολόγος της ΕΡΤ, Σάκης Αρναούτογλου, παρουσίασε απόψε όλα τα νέα δεδομένα στο δελτίο καιρού και όπως θα εμφανιστούν από την Παρασκευή, 22/2, και από τα βόρεια, αναμένεται να μπει στη χώρα μας η νέα ψυχρή εισβολή. Κύρια χαρακτηριστικά αυτής; Οι χαμηλές θερμοκρασίες, οι ισχυροί βοριάδες και οι χιονοπτώσεις όχι μόνο σε ορεινά και ημιορεινά, αλλά ακόμα και σε πεδινές και παραθαλάσσιες περιοχές.

Είναι χαρακτηριστικό πως στον χάρτη με την εξέλιξη των φαινομένων, το Σάββατο εμφανίζεται σχεδόν όλη η Ελλάδα να ντύνεται στα λευκά, ενώ χιονόπτωση θα σημειωθεί και στην Αθήνα.

Δείτε αναλυτικά στο βίντεο την πρόγνωση του καιρού από τον Σάκη Αρναούτογλου για την εξέλιξη του καιρού μέχρι και το Σάββατο, 23 Φεβρουαρίου...

Έρευνα για ευρωεκλογές: Στο 11,3% η διαφορά ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ

Σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας του Ευρωκοινοβουλίου από τα ποσοστά των κομμάτων, προκύπτει ότι η Νέα Δημοκρατία θα έχει 9 έδρες στην Ευρωβουλή, ο ΣΥΡΙΖΑ 6, ενώ από 2 έδρες θα έχουν το ΚΙΝΑΛ, η Χρυσή Αυγή και το ΚΚΕ....

H Νέα Δημοκρατία συγκεντρώνει 36%, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ 24,7%.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει έρευνα του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου για τις ευρωεκλογές που καταγράφει τις τάσεις του εκλογικού σώματος ενόψει της αναμέτρησης του Μαΐου.

Σύμφωνα με αυτή, στη χώρα μας η διαφορά ανάμεσα στα δυο κόμματα είναι στο 11.3% καθώς η Νέα Δημοκρατία συγκεντρώνει 36%, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ 24,7%. Στην τρίτη θέση η Χρυσή Αυγή με 8,6%, ενώ ακολουθούν Κίνημα Αλλαγής με 7,9% και ΚΚΕ με 6,7%.

Κάτω από το όριο του 3%, Ένωση Κεντρώων με 2,6%, ΑΝΕΛ με 1,4% και Ποτάμι με 1,5%. Χωρίς αντιπροσώπευση στο Ευρωκοινοβούλιο μένουν με 2,2% η Ελληνική Λύση, με 3% η Λαϊκή Ενότητα και στο 1,2% η Πλεύση Ελευθερίας.

• Ν.Δ. 36% (9 έδρες)
• ΣΥ.ΡΙΖ.Α. 24,7%  (6 έδρες)
• Χρυσή Αυγή 8,6% (2 έδρες)
• ΚΙΝΑΛ 7,9% (2 έδρες)
• ΚΚΕ 6,7% (2 έδρες)
• Ένωση Κεντρώων  2,6%
• Ελληνική Λύση 2,2%
• ΑΝΕΛ 1,4%
• ΛΑΕ 1,3%
• Πλεύση Ελευθερίας 1,2%
• Άλλο 5,9%

Η έρευνα από το ευρωκοινοβούλιο αφορά κάθε χώρα ξεχωριστά, έγινε με την αξιοποίηση και των ευρημάτων από εθνικές δημοσκοπήσεις και δεν πρόκειται για κλασικό γκάλοπ, αλλά για πρόβλεψη των αποτελεσμάτων με βάση όσα φαίνονται από τα στοιχεία έως τις 30 Ιανουαρίου.

Πώς κατανέμονται οι έδρες στο νέο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

Τι δείχνει η πρώτη πρόβλεψη που δόθηκε στη δημοσιότητα.

Τις πρώτες προβλέψεις για το πόσες έδρες θα κατακτήσουν οι ευρωπαϊκές πολιτικές ομάδες στις ευρωεκλογές του Μαΐου έδωσε στη δημοσιότητα το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Συγκεντρώνοντας τα δεδομένα από τις εθνικές δημοσκοπήσεις που διενεργήθηκαν στις αρχές Φεβρουαρίου, η εταιρεία Kantar Public προχώρησε σε συμψηφισμούς, εκ μέρους του Κοινοβουλίου, καταλήγοντας στα ακόλουθα αποτελέσματα:

• Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα: 183 έδρες
• Το κόμμα των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών: 135
• Η Συμμαχία Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη: 75
• Ευρωπαϊκή Ενωτική Αριστερά: 46
• Συμμαχία Ευρωπαίων Συντηρητικών και Μεταρρυθμιστών: 51
• Οι πράσινοι: 45
• Ευρώπη της Ελευθερίας και της Άμεσης Δημοκρατίας: 43
• Ευρώπη των Εθνών και της Ελευθερίας: 59
• Άλλα (σ.σ. όλα τα νέα κόμματα και κινήματα που δεν έχουν εκδηλώσει τις προθέσεις τους): 68.

Η έρευνα αφορά σε σύνολο 705 εδρών, καθώς λόγω Brexit οι ευρωβουλευτές μειώνονται από 751 που είναι σήμερα. Το Ηνωμένο Βασίλειο κατέχει 72 έδρες, εκ των οποίων οι 45 θα διατηρηθούν ως «αποθεματικό» για μελλοντικές διευρύνσεις και οι υπόλοιπες διανέμονται σε κράτη - μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (E.K.) θα δημοσιεύει νεότερες προβλέψεις κάθε δύο εβδομάδες μέχρι το τέλος του Απριλίου και σε εβδομαδιαία βάση κατά τη διάρκεια του Μαΐου μέχρι και το βράδυ των εκλογών. Θα δημοσιευτούν επίσης παραστάσεις νίκης στις 26 Μαΐου για όποιες χώρες ακολουθούν αυτή την πρακτική και όπου οι κάλπες έχουν κλείσει, ενώ από τις 18.00 (τοπική ώρα) και κάθε μία ώρα θα γίνονται διαθέσιμα προσωρινά αποτελέσματα από όλα τα κράτη μέλη.

Οι πρώτες άμεσες ευρωπαϊκές εκλογές πραγματοποιήθηκαν πριν 40 χρόνια, στις 12 Ιουνίου 1979. Οι φετινές εκλογές θα είναι οι σημαντικότερες στην ιστορία του ΕΚ, λαμβάνοντας υπ' όψιν την πολιτική ατμόσφαιρα, τη διαφαινόμενη αποχώρηση της Βρετανίας και της μεγάλης κλίμακας πολιτικές και διασυνοριακές προκλήσεις. Οι πολίτες θα κληθούν να ψηφίσουν στις 23 - 26 Μαΐου για να αποφασίσουν για το μέλλον της Ευρώπης.
πηγή: athensvoice.gr