Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΟΥΚΡΑΝΙΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΟΥΚΡΑΝΙΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Βλαντιμίρ Πούτιν: Η Μαριούπολη «απελευθερώθηκε»- «Δεν διεξάγονται στρατιωτικές επιχειρήσεις»

Το Κρεμλίνο ανακοίνωσε ότι: «η ζωή των αιχμαλώτων πολέμου είναι εγγυημένη, η ιατρική περίθαλψη και η αντιμετώπισή τους γίνονται σύμφωνα με τα διεθνή νομικά πρότυπα».

Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν δήλωσε σήμερα ότι η πολιορκηθείσα ουκρανική πόλη της Μαριούπολης έχει «απελευθερωθεί» και δεν διεξάγονται στρατιωτικές επιχειρήσεις εκεί, ανακοίνωσε το Κρεμλίνο σε αντίθεση με την εκδοχή που δίνει το Κίεβο για τις εξελίξεις.

Το Κρεμλίνο ανακοίνωσε ότι ο πρόεδρος Πούτιν είπε στον Τούρκο πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ότι το Κίεβο πρέπει «να αναλάβει την ευθύνη» για τους ανθρώπους που έχουν τρυπώσει στο εργοστάσιο χάλυβα του Αζοφστάλ και κάλεσε τους μαχητές που βρίσκονται εκεί να καταθέσουν τα όπλα τους.

«Η ζωή των αιχμαλώτων πολέμου είναι εγγυημένη, η ιατρική περίθαλψη και η αντιμετώπισή τους γίνονται σύμφωνα με τα διεθνή νομικά πρότυπα», ανακοίνωσε το Κρεμλίνο σε σχέση με την τηλεφωνική επικοινωνία των δύο ηγετών.

Σεργκέι Λαβρόφ: Υπάρχει «πραγματικός» κίνδυνος να ξεσπάσει τρίτος παγκόσμιος πόλεμος – Η Μόσχα θα συνεχίσει τις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις.

«Η καλή θέληση έχει και τα όριά της. Και αν δεν είναι αμοιβαία, δεν συμβάλλει στη διαδικασία της διαπραγμάτευσης», είπε ο επικεφαλής της ρωσικής διπλωματίας Σεργκέι Λαβρόφ, σύμφωνα με τα ρωσικά ειδησεογραφικά πρακτορεία.

Η Μόσχα θα συνεχίσει τις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις με το Κίεβο, διαβεβαίωσε απόψε ο επικεφαλής της ρωσικής διπλωματίας Σεργκέι Λαβρόφ, κατηγορώντας ωστόσο την Ουκρανία ότι «παριστάνει» πως συζητά και προειδοποιώντας ταυτόχρονα ότι υπάρχει «πραγματικός» κίνδυνος να ξεσπάσει τρίτος παγκόσμιος πόλεμος.

«Ο κίνδυνος είναι σοβαρός, είναι πραγματικός, δεν πρέπει να τον υποτιμούμε», τόνισε.

Ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών κατηγόρησε τον Ουκρανό πρόεδρο, έναν πρώην ηθοποιό που εξελέγη το 2019, ότι «υποδύεται» ότι διαπραγματεύεται. «Είναι καλός ηθοποιός (…) αν κοιτάξουμε προσεκτικά και διαβάσουμε προσεκτικά αυτά που λέει, θα βρούμε χιλιάδες αντιφάσεις», είπε.

«Η καλή θέληση έχει και τα όριά της. Και αν δεν είναι αμοιβαία, δεν συμβάλλει στη διαδικασία της διαπραγμάτευσης», είπε ο Λαβρόφ, σύμφωνα με τα ρωσικά ειδησεογραφικά πρακτορεία.

«Αλλά συνεχίζουμε να διεξάγουμε διαπραγματεύσεις με την ομάδα (που επέλεξε ο Ουκρανός πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι) και οι επαφές αυτές θα συνεχιστούν»
, πρόσθεσε.

Η «κατάσταση» στην Ουκρανία θα λήξει με μια συνθήκη, όμως το περιεχόμενό της θα εξαρτηθεί από την κατάσταση στο στρατιωτικό πεδίο, τόνισε ο Λαβρόφ.

«Η Μόσχα θέλει να αποκλείσει την απειλή πυρηνικής σύγκρουσης»

Η Ρωσία θέλει να αποκλείσει την απειλή πυρηνικών συγκρούσεων, παρά τους υψηλούς κινδύνους που υπάρχουν επί του παρόντος και επιθυμεί να περιορίσει όλες τις πιθανότητες «τεχνητής» αύξησης αυτών των κινδύνων, τόνισε ο υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ, σε συνέντευξη που μεταδόθηκε απόψε από τη ρωσική τηλεόραση.

«Αυτή είναι η βασική θέση μας, στην οποία βασίζουμε τα πάντα. Οι κίνδυνοι τώρα είναι σημαντικοί», είπε ο επικεφαλής της ρωσικής διπλωματίας, σύμφωνα με τον ιστότοπο του υπουργείου.

«Δεν θα ήθελα να αυξήσω τεχνητά αυτούς τους κινδύνους. Πολλοί θα το ήθελαν. Ο κίνδυνος είναι σοβαρός, πραγματικός. Και δεν πρέπει να τον υποτιμούμε», πρόσθεσε.

Το ΝΑΤΟ βύθισε το καταδρομικό "Moskva" - Ρίχνει τον κόσμο στην άβυσσο - Ελλάδα ώρα μηδέν

Το ρωσικό καταδρομικό "Μόσκβα" 

Η βύθιση του ρωσικού καταδρομικού "Moskva" ήταν αποτέλεσμα σχεδιασμένης δράσης που οργάνωσαν και εκτέλεσαν, με τη βοήθεια ή και όχι Ουκρανών, οι αμερικανοβρετανικές δυνάμεις.

Το αμερικανο-βρετανικό σύμπλεγμα, με όμηρο την Ευρώπη, μέσα από τη βύθιση του "Moskva" επεδίωκε να αναπτερώσει το πεσμένο ηθικό των Ουκρανικών δυνάμεων, να αλλάξει την εικόνα του πολέμου και κυρίως να βάλει σε κρίση την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία της Ρωσίας, πλήττοντας πρώτα απ’ όλα το ηγετικό προφίλ του Πούτιν και ιδιαίτερα επεδίωκε να σπρώξει την Ρωσία σε βεβιασμένες αντιδράσεις...

Παναγιώτης Λαφαζάνης*

Το βαρύ πλήγμα στο Moskva, ναυαρχίδα του ρωσικού στόλου, που επέφερε την βύθισή του, δεν ήταν έργο των Ουκρανών!

Οι Ουκρανοί μόνοι τους δεν μπορούσαν να φέρουν σε πέρας ένα τόσο σύνθετο επιχειρησιακά και τεχνολογικά εγχείρημα.

Η βύθιση του Moskva ήταν αποτέλεσμα σχεδιασμένης δράσης που οργάνωσαν και εκτέλεσαν, με τη βοήθεια ή και όχι Ουκρανών, οι αμερικανοβρετανικές δυνάμεις.

Η Ρωσία γνωρίζει καλά τα παραπάνω και το ποιος έχει την ευθύνη της βύθισης του Moskva.

Αν θεωρεί ότι δεν είναι η ώρα να καταδείξει άμεσα τους ενόχους, το κάνει διότι αυτό θα οδηγούσε σχεδόν με βεβαιότητα στην κλιμάκωση του Γ’ Παγκοσμίου Πολέμου, που βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη και πιθανότατα σε πυρηνικό ολοκαύτωμα.

Τον πόλεμο στην Ουκρανία δεν το ξεκίνησε η Ρωσία.

Τον πόλεμο στην Ουκρανία, που άρχισε απ’τό 2014, τον σχεδίασαν και τον επέβαλαν οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και οι πιο αμερικανοϋποταγμένες κυβερνήσεις της Δύσης.

Και αυτός ο πόλεμος δεν στρέφεται μόνο κατά της Ρωσίας.

Είναι πόλεμος για την ανάκτηση, -ματαίως βέβαια-, από το αμερικανονατοϊκό σύμπλεγμα της παγκόσμιας επικυριαρχίας σε βάρος όχι μόνο της Ρωσίας αλλά και όλων των χωρών και λαών που μάχονται για την αυτονομία και την ανεξαρτησία τους.

Η βύθιση του Moskva από τον Αμερικανο-Βρετανικό-Ατλαντισμό ήταν μια τυχοδιωκτική δράση δυνάμεων που τελούν σε πανικό, μπροστά στην συντεταγμένη, παρά τις δυσκολίες, πορεία του ρωσικού στρατού για την επιτυχία των στόχων του στην Ουκρανία και την επίτευξη μιας αδιαμφισβήτητης νίκης.

Το αμερικανο-βρετανικό σύμπλεγμα, με όμηρο την Ευρώπη, μέσα από τη βύθιση του Moskva επεδίωκε να αναπτερώσει το πεσμένο ηθικό των Ουκρανικών δυνάμεων, να αλλάξει την εικόνα του πολέμου και κυρίως να βάλει σε κρίση την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία της Ρωσίας, πλήττοντας πρώτα απ’ όλα το ηγετικό προφίλ του Πούτιν και ιδιαίτερα επεδίωκε να σπρώξει την Ρωσία σε βεβιασμένες αντιδράσεις.

Είναι πολύ αμφίβολο, στην πραγματικότητα αδύνατο, να μπορέσει το ΝΑΤΟ να επιτύχει, έστω και μερικώς και περιορισμένα, τους φιλόδοξους σκοπούς με τους οποίους περιέβαλλε την επιχείρηση βύθισης του Moskva.

Αντίθετα, η βύθιση της Ρωσικής ναυαρχίδας μοιάζει να ευαισθητοποιεί και να ταρακουνάει τον ρωσικό λαό και να κινεί τα πατριωτικά αισθήματα και αντανακλαστικά του. Να αποτελεί κίνητρο για εγρήγορση, αναδιοργάνωση και πιο έντονη δραστηριοποίηση του ρωσικού στρατού και για ανασχεδιασμό της στρατηγικής του.

Κυρίως, όμως, η βύθιση της Ρωσικής ναυαρχίδας κατέδειξε πιο έντονα στους λαούς της Δύσης, πρώτα απ’όλα της Ευρώπης αλλά και όλου του κόσμου, πόσο κοντά βρισκόμαστε σε μια ακόμα πιο ανεξέλεγκτη διεύρυνση και κλιμάκωση του πολέμου, πόσο μπροστά σε μια ακόμα μεγαλύτερη οικονομική καταστροφή και ίσως σε πυρηνικό ολοκαύτωμα.

Τώρα, γίνεται ακόμα πιο σαφές ότι ο πόλεμος που σχεδίασαν ΗΠΑ-Βρετανία-ΝΑΤΟ και οι πιο πειθήνιοι σύμμαχοι τους στην Δύση, ήταν ταυτόχρονα ένας άγριος και αδίστακτος οικονομικός πόλεμος κατά της Ευρώπης, των Δυτικών λαών και όλου του κόσμου, με στόχο τη διάλυση των οικονομιών τους και κυρίως την πρωτοφανή φτωχοποίηση και εξαθλίωση τους και την μετατροπή τους σε αδύναμα ανδράποδα στα χέρια της αμερικάνικης παγκοσμιοποίησης και μιας ελίτ πολυεθνικών κολοσσών.

Ιδιαίτερα η πατρίδα μας, με ένα απεριόριστα δουλοπρεπές πολιτικό κατεστημένο να κυριαρχεί στον τόπο μας, δεν βιώνει μόνο μια ανεπανάληπτη τραγωδία, που θα την βιώσει άμεσα με ακόμα μεγαλύτερη ένταση αλλά κινδυνεύει επιπλέον, ακόμα περισσότερο στην καυτή περιοχή μας, με απόλυτη εξουθένωση, αν όχι και με αμφισβήτηση της ίδιας της ύπαρξης της.

Βρισκόμαστε μπροστά στην τελευταία, ίσως, ευκαιρία να αντιδράσουμε και ένας γίγαντας λαός να αφυπνιστεί και να αναστηθεί, πριν να είναι πολύ αργά.
πηγή: iskra.gr
_________________________________________________________

Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης είναι Έλληνας πολιτικός, αρθρογράφος και υπεύθυνος της ιστοσελίδας iskra.gr. Υπήρξε ιδρυτής και πρώην επικεφαλής της Λαϊκής Ενότητας (2015-2019). Από τις 27 Ιανουαρίου 2015 έως τις 17 Ιουλίου 2015 υπήρξε υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας στην πρώτη κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα.

Η Ρωσία υποστηρίζει συνομιλίες με την Ουκρανία — Λαβρόφ

O Ρώσος ΥΠΕΞ, Σεργκέι Λαβρόφ.

Η Μόσχα τάσσεται για συνομιλίες με το Κίεβο, δήλωσε τη Δευτέρα ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ.

«Ο πρόεδρος της Ρωσίας, Βλαντιμίρ Πούτιν, έχει επανειλημμένα τονίσει ότι προτιμούμε τις συνομιλίες», είπε Σεργκέι Λαβρόφ.σε συνέντευξή του στο τηλεοπτικό κανάλι Rossiya-24.

«Δεν βλέπω λόγους για να μην συνεχιστούν οι συνομιλίες, αν και η ουκρανική πλευρά τείνει να υπεκφεύγει, μερικές φορές κάνοντας αναστροφές και απορρίπτοντας αυτό που πρότεινε μερικές μέρες πριν. Όμως είμαστε επίμονοι και υπομονετικοί», είπε.

Οι ρωσο-ουκρανικές συνομιλίες ξεκίνησαν στις 28 Φεβρουαρίου
, τέσσερις ημέρες μετά την έναρξη της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης της Ρωσίας στην Ουκρανία. Πραγματοποιήθηκαν αρκετές συναντήσεις στη Λευκορωσία για να συνεχιστούν σε ηλεκτρονική μορφή. Στις 10 Μαρτίου, η Τουρκία διοργάνωσε συνάντηση μεταξύ των υπουργών Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ της Ρωσίας και Ντμίτρι Κουλέμπα της Ουκρανίας στο περιθώριο ενός διπλωματικού φόρουμ στην Αττάλεια. Ένας άλλος εκτός σύνδεσης γύρος συνομιλιών πραγματοποιήθηκε στην Κωνσταντινούπολη στις 29 Μαρτίου.

Στις 7 Απριλίου, ο Ρώσος κορυφαίος διπλωμάτης είπε ότι το Κίεβο παρεκκλίνει από τις δικές του προτάσεις που διατυπώθηκαν στις συνομιλίες, τις οποίες χαιρέτισε η Μόσχα, και επιδόθηκε σε προκλήσεις.
TASS agency, 11/04/2022

Μόσχα: «Δύση και Βρετανία στήνουν fake news για εγκλήματα πολέμου»

«Ο στόχος είναι να υποδαυλιστεί περαιτέρω η ρωσοφοβία στο πλαίσιο της ταχέως αναπτυσσόμενης οικονομικής κρίσης στην Ευρώπη», ανέφερε το ρωσικό υπουργείο Άμυνας...

Η Μόσχα δήλωσε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Βρετανία βοηθούν την Ουκρανία να προετοιμάσει ψευδείς ισχυρισμούς σχετικά με την υποτιθέμενη δίωξη αμάχων στην Ουκρανία για να τροφοδοτήσουν διεθνή μέσα ενημέρωσης σε μια προσπάθεια να συκοφαντήσουν τη Ρωσία.

Από τότε που τα ρωσικά στρατεύματα αποχώρησαν από πόλεις και χωριά γύρω από την ουκρανική πρωτεύουσα Κίεβο, τα ουκρανικά στρατεύματα δείχνουν στους δημοσιογράφους πτώματα αμάχων που σκοτώθηκαν από ρωσικές δυνάμεις, κατεστραμμένα σπίτια και καμένα αυτοκίνητα.

Η Δύση λέει ότι οι νεκροί άμαχοι αποτελούν απόδειξη εγκλημάτων πολέμου. Οι δημοσιογράφοι του Reuters είδαν πτώματα στην πόλη Μπούτσα, αλλά δεν μπόρεσαν να επαληθεύσουν ανεξάρτητα ποιος ήταν υπεύθυνος για τις δολοφονίες.

Το ρωσικό υπουργείο Άμυνας ανέφερε ότι η κυβέρνηση της Ουκρανίας καθοδηγείται από τις Ηνωμένες Πολιτείες να διασπείρει ψευδείς αποδείξεις για τη βία Ρώσων κατά αμάχων, παρά τα όσα χαρακτήρισε «πρωτοφανή μέτρα της Μόσχας για τη διάσωση αμάχων».

«Οι Ηνωμένες Πολιτείες, που έχουν πολυετή εμπειρία στην οργάνωση προκοβάτσιας με ανθρώπινα θύματα, συνεχίζουν την εκστρατεία τους για τη δημιουργία και την προώθηση ψευδών «αποδεικτικών στοιχείων»», ανέφερε το υπουργείο.

Η Ουκρανία καταγγέλλει ότι η Ρωσία είναι ένοχη για γενοκτονία και κάλεσε τη Δύση και τη στρατιωτική συμμαχία του ΝΑΤΟ να της παράσχουν περισσότερη υποστήριξη.

Η Μόσχα δήλωσε ότι οι βρετανικές μυστικές υπηρεσίες βοηθούν την Ουκρανία να προετοιμάσει νέες ψευδείς καταγγελίες σχετικά με υποτιθέμενες κακοποιήσεις στη βορειοανατολική Ουκρανία. Το υπουργείο Άμυνας δεν παρείχε στοιχεία για τους ισχυρισμούς του για την βρετανική και την αμερικανική εμπλοκή.

«Νέες ψευδείς σκηνοθετημένες προβοκάτσιες που κατηγορούν τις ένοπλες δυνάμεις της Ρωσικής Ομοσπονδίας για φερόμενη βάρβαρη μεταχείριση του πληθυσμού της Ουκρανίας προετοιμάζονται από το καθεστώς του Κιέβου υπό την ηγεσία των βρετανικών ειδικών υπηρεσιών στο έδαφος της περιοχής Σούμι», ανέφερε το υπουργείο.

Η Ρωσία είπε ότι δυτικοί δημοσιογράφοι προσκλήθηκαν στην περιοχή Σούμι στη βορειοανατολική Ουκρανία για να «μαγνητοσκοπήσουν σκηνοθετημένα πεδία μάχης». Το υπουργείο είπε ότι δυτικά μέσα ενημέρωσης θα δώσουν στη δημοσιότητα σύντομα τέτοιες ψευδείς ειδήσεις. Δεν ανέφερε ποια μέσα ενημέρωσης.

«Ο στόχος είναι να υποδαυλιστεί περαιτέρω η ρωσοφοβία στο πλαίσιο της ταχέως αναπτυσσόμενης οικονομικής κρίσης στην Ευρώπη», ανέφερε το υπουργείο.
euronews

Ρόλος υπέρμαχου του ΝΑΤΟ από την Κυβέρνηση σε βάρος των εθνικών μας συμφερόντων


Η Κυβέρνηση έσπευσε επίσης, με το ίδιο πνεύμα, να ευθυγραμμισθεί και να υπερακοντίσει σ’ ένα νέο μέτρο απελάσεων Ρώσων διπλωματών. Προέβη, συγκεκριμένα, στην απέλαση 12 Ρώσων διπλωματών, καταφέροντας ένα ακόμη πλήγμα στις Ελληνο – Ρωσικές σχέσεις και επιτρέποντας στον Τούρκο επιτήδειο ουδέτερο να προσεταιρισθεί και τις δυο μεγάλες Δυνάμεις, στα θέματα που μας αφορούν, με όλους τους συνεπόμενους κινδύνους για τα εθνικά μας συμφέροντα.

 

Πρόδρομος Εμφιετζόγλου*

Η Κυβέρνηση, αγόμενη από την ίδια πολιτική, που εκφράσθηκε με την αποστολή όπλων στο καθεστώς Ζελένσκι, έσπευσε να καλέσει τον Ουκρανό Πρόεδρο να μιλήσει στην Ελληνική Βουλή. Όσοι ανέμεναν ότι θα καταδικάσει, με την ίδια ευκαιρία, την Τουρκική εισβολή στην Κύπρο, διεπίστωσαν, για μια ακόμη φορά, ότι για το ΝΑΤΟ και τους υποστηριζόμενους απ’ αυτό ισχύουν δυο μέτρα και δυο σταθμά και ότι ο Αττίλας από μια χώρα του ΝΑΤΟ δεν αντιμετωπίζεται όπως η εισβολή της Ρωσίας, που προβάλλεται ως ο κοινός εχθρός.

Επιπλέον όμως, με αφορμή την ομιλία Ζελένσκι, το Ελληνικό Κοινοβούλιο υπέστη μια πρωτοφανή προσβολή. Δυο μέλη της Ναζιστικής οργανώσεως ΑΖΟΦ, που παρουσιάσθηκαν, ο ένας μάλιστα με καλυμμένο το πρόσωπο, ως Έλληνες της Μαριούπολης, απευθύνθηκαν στο Κοινοβούλιο, υπό την κάλυψη του Ουκρανού Προέδρου. Η οργάνωση ΑΖΟΦ είναι γνωστή για τις ιδεολογικές της καταβολές, που παραπέμπουν στη συνεργασία Ουκρανών εθνικιστών με τους Χιτλερικούς εισβολείς στη Σοβιετική Ένωση, κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και έχει ως έμβλημα τον αγκυλωτό σταυρό και άλλα σύμβολα Χιτλερικών μεραρχιών SS.

Η Κυβέρνηση έχει τεράστιες ευθύνες γι’ αυτό το ατόπημα, που προσβάλλει τη μνήμη των αγώνων και των θυσιών του Ελληνικού λαού, κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, και παρουσιάζει τον αγκυλωτό σταυρό και την ιδεολογία του ως δήθεν σύμβολο αγώνα για την ελευθερία .

Η Κυβέρνηση έσπευσε επίσης, με το ίδιο πνεύμα, να ευθυγραμμισθεί και να υπερακοντίσει σ’ ένα νέο μέτρο απελάσεων Ρώσων διπλωματών. Προέβη, συγκεκριμένα, στην απέλαση 12 Ρώσων διπλωματών, καταφέροντας ένα ακόμη πλήγμα στις Ελληνο – Ρωσικές σχέσεις και επιτρέποντας στον Τούρκο επιτήδειο ουδέτερο να προσεταιρισθεί και τις δυο μεγάλες Δυνάμεις, στα θέματα που μας αφορούν, με όλους τους συνεπόμενους κινδύνους για τα εθνικά μας συμφέροντα.

Η Αμερικανίδα Αναπληρώτρια υπουργός Εξωτερικών Βικτώρια Νούλαντ, γνωστή από το παρελθόν για το ρόλο της στην Ουκρανία, το 2014, αλλά και για τις ιδέες και τις θέσεις της για το Κυπριακό και το Αιγαίο, στην πρόσφατη επίσκεψή της στο τρίγωνο Ελλάδα, Τουρκία, Κύπρος, επαναβεβαίωσε την Αμερικανική θέση κατά του αγωγού φυσικού αερίου East Med, που εκφράσθηκε με το γνωστό άτυπο έγγραφο του State Department. Επανέλαβε, επιπλέον, τις γνωστές θέσεις της ότι η Τουρκία πρέπει «να συμμετάσχει» στην αξιοποίηση των ενεργειακών πόρων της Ανατολικής Μεσογείου. Τι σημαίνει αυτό; Συμμετοχή της Τουρκίας στους ενεργειακούς πόρους της Ελληνικής ΑΟΖ, υπό τη μορφή μιας πειρατικής και αρπακτικής δήθεν συνεκμεταλλεύσεως;

Η Αμερικανίδα υφυπουργός, κατά την επίσκεψή της στην Κύπρο, δεν απέκρυψε επίσης τις σκέψεις και τους σχεδιασμούς της Αμερικάνικης πλευράς για δήθεν «λύση» του Κυπριακού, με βάση τα Τουρκικά τετελεσμένα γεγονότα. Αναφέρθηκε στον Τουρκοκύπριο ηγέτη του ψευδοκράτους ως δήθεν «Πρόεδρο» και σε Βορρά και Νότο στην Κύπρο, υπαινισσόμενη δυο ίσα μέρη, που παραπέμπουν στην Κυπριακή Δημοκρατία και το ψευδοκράτος .

Οι παρασκηνιακές πιέσεις στην Ελλάδα, για την αποστολή και άλλων όπλων ως βοήθεια στην Ουκρανία και στην Κύπρο για την αποστολή στην Ουκρανία των Ρωσικών όπλων της Εθνικής Φρουράς, που συνιστούν τη σπονδυλική στήλη της Κυπριακής άμυνας, δεν είναι μόνο απαράδεκτες και αδιανόητες. Είναι επίσης ύποπτες. Επιδιώκουν, με το πρόσχημα της Ουκρανίας, άλλους ανομολόγητους σκοπούς. Στην Ελλάδα, να μειώσουν την αμυντική κάλυψη των νησιών, προς ικανοποίηση της Άγκυρας, και στην Κύπρο, για να προωθηθεί ο αφοπλισμός του νησιού, ως προαπαιτούμενο της προετοιμαζόμενης στο παρασκήνιο «λύσεως» δυο «ισοτίμων» κρατών, με κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και αναγνώριση του ψευδοκράτους.

Η Αμερικανική στροφή στα Ελληνο – Τουρκικά, που εκφράζεται, μεταξύ άλλων, και με τη θετική στάση του State Department για την πώληση στην Τουρκία αεροσκαφών F – 16, block 70 και την πρόσκληση στον Τούρκο υπουργό Εξωτερικών να επισκεφθεί προσεχώς την Ουάσιγκτον, μεγαλώνει, δυστυχώς, τους φόβους και τους κινδύνους να κληθεί η Ελλάδα να καταβάλει, για λογαριασμό των ΗΠΑ, ανταλλάγματα προς την Τουρκία, αναλώμασι των δικών της εθνικών συμφερόντων στην Ελλάδα και την Κύπρο.

Υπό τις συνθήκες αυτές, η Κυβέρνηση, αντί να κλιμακώνει την αντί – Ρωσική πολιτική και ρητορική, για να δώσει διαπιστευτήρια υπερμάχου του ΝΑΤΟ, θα έπρεπε να έχει ως προτεραιότητα την υπεράσπιση των Ελληνικών συμφερόντων, που διακυβεύονται και σ’ αυτά περιλαμβάνεται και η προστασία του Ελληνισμού της Αζοφικής στη Μαριούπολη και σ΄άλλες πόλεις, που βρίσκονται στο επίκεντρο του πολέμου.

Η Πατριωτική Ένωση καλεί την Κυβέρνηση:
  • να σταματήσει την πολιτική της αντι – Ρωσικής ψευδοπρωτοπορείας
  • να λάβει υπόψιν το ρόλο που διαδραματίζει ο Ρωσικός παράγων στα Ελληνο-Τουρκικά
  • να συνειδητοποιήσει ότι η συντελούμενη στροφή της Αμερικάνικης πολιτικής στα Ελληνο – Τουρκικά εγκυμονεί μεγάλους κινδύνους για τα εθνικά μας συμφέροντα.

Η Κυβέρνηση πρέπει εγκαίρως να αντιδράσει και να στείλει τα αναγκαία μηνύματα και όχι να γίνει μέρος του προωθούμενου σεναρίου για δήθεν «λύση» των Ελληνο- Τουρκικών διαφορών, με Ελληνικές υποχωρήσεις, με το άλλοθι μιας «κατευναστικής» πολιτικής.

Γιατί δεν πρέπει να παραχωρήσουμε όπλα στην Ουκρανία – εκτός με ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑΤΑ!

Νατοϊκά τανκς φορτωμένα σε εμπορικό αεροσκάφος με προορισμό την Ουκρανία

Ο κυπριακός λαός καταδικάζει σκληρά τη ρωσική εισβολή. Όμως, με απερίγραπτη οργή αντιδρά στην αφόρητη υποκρισία, στον φαρισαϊσμό και στην αισχρή πολιτική δύο μέτρων και δύο σταθμών εκ μέρους των ΗΠΑ και εταίρων μας...   


Σάββας Ιακωβίδης*

Τις τελευταίες ημέρες στην Κύπρο προκλήθηκε αχρείαστος σάλος, ενδεικτικός επιπολαιότητας, ανευθυνότητας και κωμικής τραγικότητας. Μετά από απαίτηση των ΗΠΑ η μικρή, κατεχόμενη, κάκιστα εξοπλισμένη και απειλούμενη από την κατοχική Τουρκία, νήσος, εκαλείτο να παραχωρήσει ρωσικό οπλισμό στους Ουκρανούς.

Ευτυχώς, ακόμα κάποιοι σοβαροί άνθρωποι στα Υπουργεία Άμυνας και Εξωτερικών επισήμαναν μερικά θεμελιώδη δεδομένα προς τα αμερικανάκια του ΔΗΣΥ και ειδικά προς τον γνωστόν Χάρη Γεωργιάδη.

Οι αγορές όπλων γίνονται με διακρατικές συμφωνίες, ειδικές ρήτρες και δεσμευτικές υπογραφές όσον αφορά αγορά, συντήρηση, ανταλλακτικά, συνεργασία.

Όπως επισημαίνει σε σημείωμά του ο γνωστός διπλωμάτης, Αλέξανδρος Ζήνων (5/4/2022), τέτοιες συμβάσεις αγοράς οπλικών συστημάτων «περιέχουν τη ρήτρα ECU (End User’s Certificate), η οποία, στην ουσία, απαγορεύει την παραχώρηση οπλισμού σε τρίτη χώρα χωρίς την έγκριση του αρχικού προμηθευτή. Το είδαμε παλαιότερα με τους Ιταλούς και τους Γάλλους και πιο πρόσφατα με τους Σέρβους».

Γιατί η Ρωσία δεν πρόκειται να επιτρέψει στην Κύπρο να παραχωρήσει ρωσικό οπλισμό στους ουκρανούς;

  • Πρώτον, διότι ήδη, με τους υπόλοιπους 26 εταίρους, μας θεωρεί εχθρικό κράτος. Ήδη το επισήμανε δύο φορές σε συνεντεύξεις του και ο Ρώσος πρέσβης, Οσάτσι.
  • Δεύτερον, εξαιτίας ακριβώς της πολιτικής απόφασης, δεν θα έχουμε ανταλλακτικά ή και να προβούμε σε πιθανέ νέες αγορές.
  • Τρίτον, αμφιβάλλει κανείς ότι η Μόσχα δεν πρόκειται να μας πωλήσει ξανά οπλισμό; 

Όμως:

Η Ρωσία πώλησε οπλισμό στην Κύπρο όταν οι υποκριτικά ωρυόμενες, τώρα, ΗΠΑ, κατά της ρωσικής εισβολής, αρνούνταν να μας προμηθεύσουν με στοιχειώδη οπλισμό, ενώ με αμερικανικά άρματα, πλοία και αεροπλάνα η Τουρκία εισέβαλε και κατέχει ακόμα το 37% της Κύπρου.

Επίσης, η Ρωσία, παρά τις κατά καιρούς μεταλλάξεις της -συμφέροντα, γαρ…- στήριξε κατ’ επανάληψιν την Κύπρο και στήθηκε εμπόδιο στην επιβολή του σχεδίου Ανάν. Βέβαια, δεν ξεχνάμε ότι κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής επέχαιρε επειδή δύο κράτη-μέλη, Τουρκία και Ελλάδα, βρέθηκαν στα πρόθυρα πολέμου.

Ούτε ξεχνάμε ότι πώλησε στην Τουρκία τους S-400, κατασκευάζει το επικίνδυνο για την Κύπρο, πυρηνικό εργοστάσιο στο Άκιουγιου και διατηρεί άριστες σχέσεις με τον σφαγέα, κατακτητή και βιαστή της Κύπρου.

Ούτε ξεχνάμε τη σφαγή, στο δάσος Κατύν (Μάιος 1940), τουλάχιστον 22.000 Πολωνών αξιωματικών, αστυνομικών, διανοουμένων, πολιτικών κρατουμένων και αιχμαλώτων πολέμου.

Τούτων λεχθέντων, η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία είναι μία βάρβαρη, αποτρόπαια, αποκρουστέα και καταδικαστέα πράξη, όπως ακριβώς η τουρκική εισβολή στην Κύπρο.

Ο κυπριακός λαός καταδικάζει σκληρά τη ρωσική εισβολή. Όμως, με απερίγραπτη οργή αντιδρά στην αφόρητη υποκρισία, στον φαρισαϊσμό και στην αισχρή πολιτική δύο μέτρων και δύο σταθμών εκ μέρους των ΗΠΑ και εταίρων μας. Τώρα ανακάλυψαν το Διεθνές Δίκαιο, τους βιασμούς, τις σφαγές, τις εκτελέσεις αμάχων, τους βομβαρδισμούς νοσοκομείων.

Αλλά να βγαίνουν ξεδιάντροπα Κύπριοι – Κασουλίδης, Δημητρίου, Σταυρίδης, ως γελοιώδεις χάσκακες και βροντώδεις ανιστόρητοι – με τους Μητσοτάκη-Σακελαροπούλου και να ισχυρίζονται ότι είναι ο πρώτος ευρωπαϊκός πόλεμος, μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ιδού ένδειξη εκπτώματος τραγικά εθνικού.

Αλλ’ είναι να απορεί κανείς: Οι τεράστιες βιομηχανίες όπλων των ΗΠΑ και ΝΑΤΟϊκών χωρών δεν έχουν αποθέματα να προμηθεύσουν τους Ουκρανούς και εκπαιδευτές, και ζητούν οπλισμό από την ασήμαντη Κύπρο;

Σε ανάλυσή του, ο γνωστός στρατηγικός αναλυτής, Δρ Άριστος Αριστοτέλους (για το ισοζύγιο δυνάμεων Κύπρου-Τουρκίας για το 2021), επισημαίνει:

Το σύνολο του στρατιωτικού ανθρώπινου δυναμικού της Κ.Δ. ανέρχεται γύρω στις 58.500 (9.500 Ε.Φ., 48.000 έφεδροι και 950 η ΕΛΔΥΚ). Στα κατεχόμενα είναι περίπου 63.000 (34.000 οι τουρκικές κατοχικές δυνάμεις, 3.000 Τουρκοκύπριοι ένοπλοι και 26.000 έφεδροι).

Άρματα μάχης: Η Ε.Φ. διαθέτει 134 άρματα μάχης, οι Τούρκοι 342. Για κάθε άρμα μάχης της Ε.Φ. αναλογούν 2,5 τουρκικά. Με τα 61 Μ-48 της ΕΛΔΥΚ η αναλογία διαμορφώνεται ως εξής: για κάθε άρμα της Ε.Φ./ΕΛΔΥΚ αναλογούν 1,7 τουρκικά.

Τεθωρακισμένα Οχήματα Μεταφοράς Προσωπικού (ΤΟΜΠ)/ Μάχης: Η Ε.Φ. έχει 365 ΤΟΜΠ. Τα 70 είναι Τεθωρακισμένα Οχήματα Μάχης (ΤΟΜΑ). Οι τουρκικές κατοχικές δυνάμεις διαθέτουν 639, εκ των οποίων τα 147 είναι ΤΟΜΑ. Οι αντιαεροπορικές δυνατότητες της Κ.Δ., είναι TorM-1 και Buk Μ1-2, ενισχυμένες με Mistral.

Οι Τούρκοι διαθέτουν αεροπορική, ναυτική, κατά ξηρά υπεροπλία και βάση drones. Ο συσχετισμός στρατιωτικής ισχύος, επισημαίνει ο Δρ Αριστοτέλους, παραμένει δυσμενής για την Κυπριακή Δημοκρατία και οι ενδείξεις είναι ότι τείνει να διευρυνθεί.

Τα οπλικά συστήματα της Ε.Φ. είναι πέραν των 20-25 χρόνων. Πεπαλαιωμένα. Ας υποθέσουμε ότι η Ρωσία δέχεται να παραχωρήσουμε ρωσικό οπλισμό στους Ουκρανούς.

Ευθεία πρόκληση προς τις ΗΠΑ: Θα μας παραχωρήσουν ΔΩΡΕΑΝ 200 άρματα Abraham, 50 τουλάχιστον F-16, 10.000 αντιαεροπορικούς πυραύλους και άλλους τόσους αντιαρματικούς, πυροβόλα, εκτοξευτές, πυραυλακάτους;

Αυτά, όμως, προϋποθέτουν ότι η Κύπρος θα επιλέξει μόνο τη «σωστή (;) πλευρά της (αμερικανικής) ιστορίας», θα ενταχθεί στον Συνεταιρισμό για την Ειρήνη (που… ξέχασε ο Αναστασιάδης) και, φυσικά, στο ΝΑΤΟ με ταυτόχρονη πλήρη διάρρηξη των σχέσεων μας με τη Ρωσία.

Αυτά δεν πρόκειται να συμβούν, πρώτον, επειδή η Κύπρος είναι πολύ μικρή για να διαπράξει τέτοιου είδους πολιτικές ατιμίες. Δεύτερον, δεν διαθέτει πολιτικούς με ανάστημα, όραμα, σχεδιασμό, αξιοπιστία, πατριωτισμό, σοβαρότητα αλλά κλεφτοκράτες χρυσοδιαβατηριούχους. Τρίτον, αυτοί που σκίζονται τώρα να παραχωρήσουμε οπλισμό στην Ουκρανία, είναι οι εξ επαγγέλματος ορκισμένοι, αισχροί δολιοφθορείς της άμυνας και ασφάλειας του τόπου.
_________________________________________________

* Ο Σάββας Ιακωβίδης είναι πρώην Αρχισυντάκτης-Διευθυντής, Αρθρογράφος-αναλυτής στην κυπριακή εφημερίδα "Η Σημερινή". ΜΑ στις Διεθνείς Σχέσεις και Ευρωπαϊκές Σπουδές του Πανεπιστημίου Λευκωσίας- Πτυχιούχος της Ανωτάτης Σχολής Δημοσιογραφίας της Lille - Universite Catholique de Lille – France.

Παναγιώτης Λαφαζάνης: «Ποιοι είναι υπεύθυνοι για τον πόλεμο στην Ουκρανία» - Συνέντευξη στη 'Free Sunday'


Ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν είναι τωρινός. Μαίνεται από το 2014 με το αμερικανικό-ναζιστικό πραξικόπημα Μέινταν στο Κίεβο, το οποίο ανέτρεψε τη νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση του Γιανουκόβιτς...

Στην Ουκρανία δεν έχουμε απλώς και μόνο ένα Ουκρανορωσικό πόλεμο αλλά ένα πόλεμο που σχεδίασαν, προκάλεσαν και εκτελούν οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και οι πιο αμερικανόδουλοι κύκλοι της ΕΕ και της Δύσης για την προώθηση των κοσμοκρατόρικων παγκοσμιοποιητικών σχεδίων τους εναντίον της Ρωσίας και εναντίον κάθε χώρας και λαού που διεκδικεί την ανεξαρτησία και την αυτονομία του.

Ακολουθεί η συνέντευξη 

  • Τι συμβαίνει στην Ουκρανία; Άλλος εισβάλλει, άλλος φταίει;

- Παναγιώτης Λαφαζάνης: 
Ο μεγάλος Έλληνας στοχαστής, Παν. Κονδύλης, εξηγεί θαυμάσια στο μνημειώδες έργο του, «Θεωρία Πολέμου», ότι αυτός που ξεκινάει έναν πόλεμο δεν είναι κατ’ ανάγκη και ο επιτιθέμενος.

Ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν είναι τωρινός. Μαίνεται από το 2014 με το αμερικανικό-ναζιστικό πραξικόπημα Μέινταν στο Κίεβο, το οποίο ανέτρεψε τη νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση του Γιανουκόβιτς. Έκτοτε ξεκίνησαν οι διώξεις και οι ουκρανικές στρατιωτικές εκκαθαριστικές επιχειρήσεις, στην ουσία μια γενοκτονία, κατά των Ρώσων γηγενών πολιτών της Ουκρανίας με θύματα χιλιάδες Ρώσους αλλά και ομογενείς Έλληνες, επιχειρήσεις οι οποίες πρόσφατα κορυφώθηκαν. Ακολούθησε η αθέτηση από πλευράς Ουκρανίας των συμφωνιών του Μίνσκ, ενώ στη συνέχεια είχαμε την εμμονή του ουκρανικού καθεστώτος για ένταξη στο ΝΑΤΟ, χωρίς αντιρρήσεις από το τελευταίο και την πρόθεση εγκατάστασης πυρηνικών πυραύλων στο ουκρανικό έδαφος.

Όλα τα παραπάνω προκάλεσαν την επέμβαση της Ρωσίας στην Ουκρανία. Στην πραγματικότητα αυτήν την επέμβαση την σχεδίασαν επί χρόνια, την επιδίωξαν και την προκάλεσαν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, γιατί έτσι θεωρούσαν ότι μπορούν να επαναφέρουν τον Ψυχρό Πόλεμο, να ξεκόψουν απολύτως την Ευρώπη από τη Ρωσία, να την στρέψουν εχθρικά εναντίον της και μαζί να απομονώσουν και να εκθέσουν τη Ρωσική πλευρά και τελικά να κερδίσουν έδαφος στη προσπάθειά τους για παγκόσμια μονοκρατορία.

Όμως, τα σχέδια τους αυτά θα πέσουν στο κενό και θα αποτύχουν. Ήδη αποτυγχάνουν.

  • Η εθνική ανεξαρτησία ήταν πάντοτε δεσπόζουσα αξία για την Αριστερά; Δεν τη δικαιούται η Ουκρανία;
- Παναγιώτης Λαφαζάνης: Ασφαλώς η Ουκρανία δικαιούται 100% την ανεξαρτησία της. Δεν πιστεύω όμως ότι η ανεξαρτησία της διασφαλίζετο και ούτε διασφαλίζεται με την ένταξη της στο ΝΑΤΟ. Το ΝΑΤΟ είναι κατάλοιπο του ψυχροπολεμικού παρελθόντος και πρέπει να διαλυθεί. Δεν πιστεύω ότι χώρες που βρίσκονται στο ΝΑΤΟ, όπως η Ελλάδα, είναι ανεξάρτητες. Όπως δεν πιστεύω ότι η ανεξαρτησία μιας χώρας επιτυγχάνεται με διωγμούς αυτόχθονων πληθυσμών, στη συγκεκριμένη περίπτωση των Ρώσων, με τα τάγματα Αζόφ ούτε με το να τίθενται εκτός νόμου το κομμουνιστικό κόμμα και σειρά αριστερών ή «φιλορωσικών» και δημοκρατικών κομμάτων και φυσικά ούτε με το κάψιμο ζωντανών δεκάδων συνδικαλιστών στην Οδησσό.

  • Άρα τι διαφορά έχουν οι σοβιετικές επεμβάσεις σε Ουγγαρία, Τσεχοσλοβακία κι Αφγανιστάν από τις ρωσικές σε Γεωργία και Ουκρανία;
- Παναγιώτης Λαφαζάνης: Καταρχάς, ανεξάρτητα από προτιμήσεις, διαφέρει αρκετά η σημερινή Ρωσία από το παλιότερο Σοβιετικό καθεστώς που κατέρρευσε. Οι απαράδεκτες επεμβάσεις της Σοβιετικής Ένωσης σε χώρες όπως η Ουγγαρία, η Τσεχοσλοβακία κλπ γίνονταν περισσότερο για λόγους μονολιθικής ορθοδοξίας του υπαρκτού Σοσιαλισμού, ενώ η επέμβαση της Ρωσίας στην Ουκρανία δεν σχετίζεται με το οικονομικο-κοινωνικό καθεστώς τής τελευταίας αλλά κυρίως με τους λόγους που προανέφερα. Είναι δύο πολύ διαφορετικές καταστάσεις σε δύο πολύ διαφορετικές συνθήκες, που δεν είναι συγκρίσιμες και δεν μπαίνουν εύκολα στο ίδιο καλούπι

  • Σε όλη την Ευρώπη, ωφελημένες από την στήριξη στην εισβολή βγαίνουν οι ακροδεξιές δυνάμεις. Μήπως η ρωσική εισβολή είναι δεξιά πολιτική;
- Παναγιώτης Λαφαζάνης: Οι ακροδεξιές δυνάμεις στην Ευρώπη έχουν ούτως ή άλλως μια ανοδική πορεία το τελευταίο διάστημα, η οποία δεν σχετίζεται με τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία αλλά κυρίως με την προσκόλληση της Αριστεράς σε παρωχημένα στερεότυπα ή με την ενσωμάτωση της στο σημερνό σύστημα και βεβαίως με την αποτυχία της Αριστεράς σε Ελλάδα και σε Ευρώπη να αναδείξει μια εναλλακτική πειστική και αποτελεσματική πρόταση για το σήμερα και το αύριο απέναντι στη σημερινή κρίση.

Αντίθετα, θα έλεγα, ότι οι ακροδεξιές δυνάμεις “νομιμοποιούνται” και κερδίζουν έδαφος από την προβολή και την “εξύμνηση” των ναζιστικών ουκρανικών ταγμάτων του Αζόφ, του Χαϊντάρ, του Δεξιού Τομέα και της ναζιστικής φυλής του Στεπάν Μπαντέρα, πράγμα που δυστυχώς έγινε πρόσφατα και στην ελληνική Βουλή.

  • Συμμερίζεστε την άποψη ότι ο Πούτιν εκβιάζει τη Δύση με την ενέργεια; Αν είχατε παραμείνει στην εξουσία το 2015, πως θα διαχειριζόσασταν την ενεργειακή εξάρτηση της Ελλάδας από τη Ρωσία;
- Παναγιώτης Λαφαζάνης: Έχουμε εξάρτηση της Ευρώπης από τη Ρωσία στο τομέα της ενέργειας  αλλά και εξάρτηση της Ρωσίας από την Ευρώπη λόγω των εσόδων από τις πωλήσεις ενεργειακών προϊόντων. Η σχέση είναι αμφίδρομη. Η Ρωσία στην πραγματικότητα δεν εκβιάζει την Ευρώπη. Αντίθετα, εκπληρώνει στο ακέραιο όλες τις συμβατικές της ενεργειακές υποχρεώσεις με τα υπάρχοντα συμβόλαια και με τις συμφωνημένες τιμές. Δεν είναι εκβιασμός το να απαιτεί η Ρωσία να πληρώνεται για το αέριο σε ρούβλια και να μην το δίνει δωρεάν, αφού η Δύση έχει κλείσει με κυρώσεις την στρόφιγγα των πληρωμών της σε συνάλλαγμα από τη Ρωσία.

Αν είχα παραμείνει στη κυβέρνηση τον Αύγουστο του 2015, πράγμα που σημαίνει ότι δεν θα ψηφίζετο τότε το τρίτο μνημόνιο, με τη συμφωνία που είχα υπογράψει με τη Ρωσία στην Αγία Πετρούπολη στις 16/6/2015 για το «Νότιο Ευρωπαϊκό αγωγό» με ρωσικό αέριο που θα πέρναγε από την Ελλάδα, θα προμηθευόμαστε αυτό το αέριο σήμερα τουλάχιστον 5 φορές φθηνότερα.

Δυστυχώς, όμως, οι μνημονιακές παρατάξεις ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ κλπ φρόντισαν να ψηφίσουν το τρίτο μνημόνιο και να πετάξουν στον κάλαθο των αχρήστων την άκρως συμφέρουσα ελληνορωσική ενεργειακή συμφωνία. Γνωρίζει όμως κανείς αυτήν την υπόθεση; Ελάχιστοι την γνωρίζουν γιατί έχει αποσιωπηθεί πλήρως από το κατεστημένο και τη χειραγωγημένη ενημέρωση.

  • Εσείς διαφωνείτε με την χρηματοδότηση της ανοικοδόμησης του βομβαρδισμένου μαιευτηρίου από την Ελλάδα;
- Παναγιώτης Λαφαζάνης: Συμφωνώ με οποιαδήποτε ανθρωπιστική βοήθεια στην Ουκρανία και στον τραγικά δοκιμαζόμενο ουκρανικό λαό.

  • Σας ενοχλεί να σας καταλογίζουν εξαρτημένα αντανακλαστικά αντίδρασης σε ό,τι είναι δυτικό;
- Παναγιώτης Λαφαζάνης: Δεν έχω κανένα δογματικό αντιδυτικισμό. Κάθε άλλο, αν και υποστηρίζω μια διαφορετική πολιτικο-οικονομικο-κοινωνική πρόταση για την Ελλάδα και τη Δύση.

Με αυτό που διαφωνώ ριζικά είναι με την επικυριαρχία των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στο Δυτικό κόσμο και με μια Ευρώπη Γερμανικό φέουδο.

  • Κι αν χάσει ο Πούτιν;
- Παναγιώτης Λαφαζάνης: Δεν νομίζω ότι έχει αρκετές πιθανότητες μια τέτοια εξέλιξη. Αυτό που πάντως και πρώτα απ’ όλα και επειγόντως χρειάζεται η Ευρώπη και ο κόσμος είναι να αποφευχθεί ένας τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος, που δυστυχώς βρίσκεται σε εξέλιξη. Να επικρατήσει γρήγορα η ειρήνη και να διαμορφώσουμε ένα νέο συλλογικό σύστημα πραγματικής ασφάλειας και συνεργασίας σε όλη την ήπειρό μας από τον Ατλαντικό έως τα Ουράλια.

Ντμίτρι Πεσκόφ: «Η Ρωσία ελπίζει να τερματίσει την ειδική επιχείρηση στην Ουκρανία στο "προβλέψιμο μέλλον"»

Μιλώντας για τους λόγους για τους οποίους γίνονται αυτές οι προβλέψεις, ο Ντμίτρι Πεσκόφ είπε: «Η επιχείρηση συνεχίζεται και οι στόχοι επιτυγχάνονται».

«Γίνεται ουσιαστική δουλειά τόσο από τη στρατιωτική πλευρά, όσον αφορά την προώθηση της επιχείρησης, όσο και από την πλευρά των διαπραγματευτών που βρίσκονται στη διαδικασία διαπραγμάτευσης με τους Ουκρανούς ομολόγους τους», είπε Ντμίτρι Πεσκόφ...

«Η Μόσχα ελπίζει ότι η ειδική στρατιωτική επιχείρηση στην Ουκρανία θα μπορούσε να τερματιστεί στο άμεσο μέλλον», δήλωσε ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Ντμίτρι Πεσκόφ στους δημοσιογράφους, σήμερα Παρασκευή.

Σχολίασε τη συνέντευξή του στο βρετανικό τηλεοπτικό κανάλι Sky News όπου νωρίτερα είχε πει ότι η Ρωσία ελπίζει ότι «η επιχείρηση θα επιτύχει τους στόχους της ή θα καταλήξει σε συνομιλίες μεταξύ ρωσικής και ουκρανικής αντιπροσωπείας τις επόμενες ημέρες, στο άμεσο μέλλον».

Όταν ρωτήθηκε αν θα μπορούσε πράγματι να είναι θέμα ημερών, ο Πεσκόφ είπε, «Μιλάμε για το προβλέψιμο μέλλον».

Μιλώντας για τους λόγους για τους οποίους γίνονται αυτές οι προβλέψεις, ο Πεσκόφ είπε: «Η επιχείρηση συνεχίζεται και οι στόχοι επιτυγχάνονται».

«Γίνεται ουσιαστική δουλειά τόσο από τη στρατιωτική πλευρά, όσον αφορά την προώθηση της επιχείρησης, όσο και από την πλευρά των διαπραγματευτών που βρίσκονται στη διαδικασία διαπραγμάτευσης με τους Ουκρανούς ομολόγους τους», είπε.

Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν είχε ανακοινώσει στις 24 Φεβρουαρίου μια ειδική στρατιωτική επιχείρηση ως απάντηση σε αίτημα για βοήθεια από τους αρχηγούς των δημοκρατιών του Ντονμπάς. Τόνισε ότι η Μόσχα δεν έχει σχέδια κατοχής ουκρανικών εδαφών, αλλά στοχεύει στην αποστρατιωτικοποίηση και αποναζισμό της χώρας.
πηγή: TASS Agency 

Η υποτακτική εξωτερική πολιτική της Κυβερνήσεως θέτει σε κίνδυνο τα Εθνικά μας Συμφέροντα


Η πρόθυμη και υποτακτική πολιτική της Ελληνικής Κυβερνήσεως, που έσπευσε να στείλει όπλα στο καθεστώς Ζελένσκι στην Ουκρανία, να ευθυγραμμισθεί με οποιαδήποτε νέα μέτρα κυρώσεων κατά της Ρωσίας και να απελάσει προσφάτως 12 Ρώσους διπλωμάτες, δεν εξυπηρετεί τα Ελληνικά εθνικά συμφέροντα...



Πρόδρομος Εμφιετζόγλου*

Η συνεχής κλιμάκωση του πολέμου στην Ουκρανία και το μίσος και τα πάθη που παράγει αναπόφευκτα, καθιστά ολοένα πιο δύσκολη την αντίστροφη πορεία προς την ειρήνη και μεγαλώνει τον κίνδυνο διολισθήσεως σ’ έναν παγκόσμιο πόλεμο.

Είναι φανερό ότι η σύγκρουση στη χώρα αυτή υπερβαίνει κατά πολύ τα όριά της. Είναι ένας πόλεμος δι ‘ αντιπροσώπων, στον οποίον αντιπαρατίθενται γεωπολιτικοί και ηγεμονικοί ανταγωνισμοί, που αφορούν ολόκληρη την Ευρώπη και ιδιαίτερα τις δυο ηγεμονικές δυνάμεις ΗΠΑ και Ρωσία. Θα έπρεπε λογικά, οι δυο αυτές δυνάμεις να είναι σε άμεση επαφή και να διαπραγματευθούν απευθείας τους όρους και τις προϋποθέσεις μιας ειρηνικής λύσεως στην Ουκρανία. Το ότι αυτό δεν γίνεται, είναι μια σαφής ένδειξη ότι επιδιώκονται, μέσα από τον πόλεμο, στόχοι πέραν από την Ουκρανία. Αντ’ αυτού, κλιμακώνεται περαιτέρω η ένταση, με νέες κυρώσεις, που προσλαμβάνουν μορφή ολοκληρωτικού οικονομικού πολέμου. Η Ευρωπαϊκή Ένωση αποδεικνύεται ανίκανη και απρόθυμη να διαδραματίσει οποιονδήποτε αυτόνομο και ουσιαστικό ρόλο, παρά το γεγονός ότι αυτή κυρίως υφίσταται τις δραματικές συνέπειες. Αφήνεται ο ρόλος του δήθεν «ειρηνοποιού» στον Ταγίπ Ερντογάν, που συμπεριφέρεται ως «επιτήδειος ουδέτερος» και προσπαθεί ν’ αποκομίσει γεωπολιτικά και οικονομικά οφέλη από την τραγωδία της Ουκρανίας και από τον ηγεμονικό ανταγωνισμό των δυο υπερδυνάμεων.

Η Τουρκία δεν έχει επιβάλει καμιά κύρωση κατά της Ρωσίας, ενώ είναι μέλος του ΝΑΤΟ, και κάνει ότι μπορεί για να επωφεληθεί προνομιακά από αυτή την κατάσταση, με το πρόσχημα του διαμεσολαβητή. Ο ρόλος αυτός, αντί να επισύρει οργή και δυσαρέσκεια από τη Δυτική πλευρά, αναγνωρίζεται από τις ΗΠΑ και επιβραβεύεται με συζητήσεις για πώληση αεροσκαφών F – 16 70 και για προνομιακή πρόσβαση της Τουρκίας στην Αμερικανική αγορά, με στόχο οι Αμερικανό – Τουρκικές εμπορικές ανταλλαγές ν’ ανέλθουν ετησίως σε 100 δισ. δολάρια.

Αντιλαμβάνεται κανείς ότι, μέσα από αυτό το νέο κλίμα στις Τουρκο – Αμερικανικές σχέσεις, τα Ελληνο – Τουρκικά θέματα είναι στην ημερήσια διάταξη, γιατί η Άγκυρα προσπαθεί συστηματικά να εξαργυρώσει τη βελτίωση των σχέσεων της με τις ΗΠΑ, με ανταλλάγματα σε βάρος της Ελλάδος και της Κύπρου. Η σπουδή της Κυβερνήσεως ν’ ανταποκριθεί στις Αμερικανικές πιέσεις για ανοίγματα προς την Άγκυρα και συζητήσεις, με στόχο το υποτιθέμενο κλείσιμο των υπαρχόντων ρηγμάτων στο ΝΑΤΟ και την προβολή ενός αδιάσπαστου αντι – Ρωσικού μετώπου, έρχεται ως συμπληρωματική πολιτική των Αμερικανικών ανοιγμάτων προς την Τουρκία και η Ελλάδα κινδυνεύει να κληθεί να πληρώσει πολύ ακριβό τίμημα.

Η πρόθυμη και υποτακτική πολιτική της Ελληνικής Κυβερνήσεως, που έσπευσε να στείλει όπλα στο καθεστώς Ζελένσκι στην Ουκρανία, να ευθυγραμμισθεί με οποιαδήποτε νέα μέτρα κυρώσεων κατά της Ρωσίας και να απελάσει προσφάτως 12 Ρώσους διπλωμάτες, δεν εξυπηρετεί τα Ελληνικά εθνικά συμφέροντα. Αυτό επιβεβαιώθηκε, για μια ακόμη φορά, με την Αμερικανική πολιτική των δυο μέτρων και δυο σταθμών απέναντι στην Τουρκία.

Η Ελλάδα δεν είναι ούτε Πολωνία ούτε Λιθουανία. Έχει ιστορικούς, φιλικούς δεσμούς τόσο με τον ομόδοξο Ρωσικό λαό όσο και με τον ομόδοξο Ουκρανικό λαό και οποιαδήποτε διαφωνία και καταδίκη της Ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία δεν πρέπει να εκτρέπεται σε υστερικό και άκριτο αντι – Ρωσισμό, που δεν αρμόζει στον Ελληνικό λαό και δεν εξυπηρετεί τα εθνικά μας συμφέροντα.

* Ο Πρόδρομος Εμφιετζόγλου είναι Πρόεδρος Πανελλήνιας ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

To βατερλό τους, η ντροπή μας - Στις 7 Απριλίου 2022, γράφτηκε μία ντροπιαστική, μαύρη σελίδα στο ελληνικό Κοινοβούλιο


Αυτό που συνέβη όμως δεν το φανταζόταν κανείς και καμιά. Είτε από Αριστερά, είτε από Δεξιά. Η λέξη βατερλό είναι κατάλληλη, τόσο για το μέγεθος της επικοινωνιακής ήττας, όσο και για το τι συμβαίνει όταν η μεγαλομανία, εδώ του Πρωθυπουργού, βρίσκει «τοίχο».

του Θάνου Καμήλαλη*

Η ομιλία του Ουκρανού προέδρου, Βολοντίμιρ Ζελένσκι, προοιωνιζόταν μία κυβερνητική φιέστα, μία προσπάθεια αντεπίθεσης της ρητορικής της κυβέρνησης Μητσοτάκη, γύρω από τις εξαιρετικά επικίνδυνες και σχεδόν απόλυτα προσωπικές επιλογές στην εξωτερική πολιτική της χώρας. Αυτή η φιέστα μετατράπηκε τελικά, μετά το μήνυμα του στρατιώτη του νεοναζιστικού κυβερνητικού τάγματος Αζόφ, σε ένα απροσδόκητο βατερλό, ιστορικών και πολλαπλών διαστάσεων. Το βατερλό αυτό είναι όλο δικό τους. Τη ντροπή τη νιώσαμε εμείς.

Για τους πιο αισιόδοξους της κυβέρνησης, ήταν όλα έτοιμα. Το σχέδιο έλεγε ότι ο Ζελένσκι θα μιλούσε στη Βουλή, θα συγκινούσε με τις φράσεις του, θα αναφερόταν στην ελληνική ιστορία (όπως κάνει αντίστοιχα σε κάθε του παρέμβαση σε κοινοβούλιο άλλη χώρας) και θα ζητούσε ακόμα μεγαλύτερη στήριξη. Η επόμενη μέρα, θα μας έβρισκε με εκατοντάδες αποθεωτικά άρθρα για την εμφάνισή του, μερικά αποθεωτικά άρθρα για τις πολιτικές Μητσοτάκη (έτσι, χωρίς λόγο) και επιστροφή του διλήμματος «ή είσαι μαζί μας ή εναντίον μας».

Οι λιγότερο αισιόδοξοι φίλοι της κυβέρνησης θα περίμεναν απλώς ότι η φιέστα θα συνοδευόταν από την υποσημείωση της απουσίας οποιασδήποτε αναφοράς από τον Ζελένσκι στην Κύπρο. Αυτή η απουσία ήταν δεδομένη, λόγω του ρόλου που έχει αναλάβει η Τουρκία, εν μέσω αυτής της πολεμικής σύγκρουσης. Ο Ερντογάν εξάλλου, είναι «απομονωμένος» μόνο στις καφενειακές αναλύσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη και στους μύθους των φιλοκυβερνητικών ΜΜΕ. Να σημειωθεί εδώ ότι ο Ουκρανός Πρόεδρος δεν έκανε καμία αναφορά στην τουρκική εισβολή στην Κύπρο, ούτε καν στη ομιλία του στο κυπριακό Κοινοβούλιο, το απόγευμα της Πέμπτης.

Αυτό που συνέβη όμως δεν το φανταζόταν κανείς και καμιά. Είτε από Αριστερά, είτε από Δεξιά. Η λέξη βατερλό είναι κατάλληλη, τόσο για το μέγεθος της επικοινωνιακής ήττας, όσο και για το τι συμβαίνει όταν η μεγαλομανία, εδώ του Πρωθυπουργού, βρίσκει «τοίχο».

Ξαφνικά αντί για τον, «αμφιλεγόμενο» και με σωρεία αντιδημοκρατικών αποφάσεων μεν, ηγέτη χώρας που δέχεται εισβολή δε, Ουκρανό πρόεδρο, μήνυμα στο ελληνικό Κοινοβούλιο έστελνε ένας στρατιώτης του νεοναζιστικού τάγματος Αζόφ. Η συνεδρίαση ολοκληρώθηκε, ο Πρόεδρος της Βουλής φώναξε «ζήτω η Ουκρανία», οι βουλευτές της ΝΔ και του ΚΙΝΑΛ χειροκροτούσαν ενθουσιασμένοι, ο ΣΥΡΙΖΑ (που είχε πολλές απουσίες) μούδιασε, ο βουλευτής του ΜέΡΑ25 είχε αποχωρήσει και το ΚΚΕ, απόν και δικαιωμένο, ήδη μιλούσε για μέρα «που ντράπηκε και η ντροπή».

Ούτε μία ώρα αργότερα, την ώρα που ΣΥΡΙΖΑ – ΜέΡΑ25 και ΚΚΕ εξέδιδαν οργισμένες ανακοινώσεις, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δημοσίευσε ένα μήνυμα (ακόμα ένα) εκφράζοντας τη συγκίνησή του για όσα ακούσαμε στη Βουλή. Το ίδιο έκανε και η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου. Κάποιος που καθυστέρησε να ακούσει αυτά τα μηνύματα είναι σίγουρα ο Αντώνης Σαμαράς, που έκανε δηλώσεις σε κοινοβουλευτικούς συντάκτες για το «μεγάλο λάθος» της εμφάνισης του μαχητή του Αζόφ. Δηλαδή, το πρώτο σχόλιο από την Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας για την εμφάνιση Ζελένσκι, ήρθε από τον πρώην Πρωθυπουργό, με ιδιαίτερα επικριτικό ύφος.

Τα social media άρχισαν να βράζουν, όταν σιγά σιγά συνειδητοποιούσαμε τι είχε συμβεί, αν το είχαμε ακούσει όντως αυτό, αν το είχαμε δει όντως αυτό το εξευτελιστικό θέαμα. Και πάνω που οι απολογητές της κυβέρνησης θα έπιαναν δουλειά, με στόχο να μας πουν ότι «δεν είναι οι Αζόφ αυτό που νομίζουμε», τους πρόλαβε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Γιάννης Οικονόμου. «Η συμπερίληψη στην ομιλία του μηνύματος μέλους του τάγματος Αζόφ ήταν λανθασμένη και άστοχη» ανέφερε, πριν επιτεθεί στην αντιπολίτευση και πριν θεωρήσει καλή ιδέα, μία τέτοια μέρα, να ξαναθέσει το δίλημμα «ή μαζί μας ή εναντίον μας».

Δεν μας έχει εξηγήσει βέβαια η κυβέρνηση γιατί είναι «λανθασμένο και άστοχο» το μήνυμα μέλους των Αζόφ στη Βουλή. Θα μας μείνει η απορία. Είναι ηθοποιοί και όχι στρατιώτες; Είναι πράκτορες του καθεστώτος Πούτιν; Είναι νεοναζί; Μέχρι σήμερα πάντως, γινόταν μία συστηματική προσπάθεια να υποβαθμιστεί το γεγονός ότι το συγκεκριμένο τάγμα είναι επίσημα στον ουκρανικό στρατό από το 2014. Λέγανε για την εβραϊκή καταγωγή του Ζελένσκι, για τα χαμηλά εκλογικά ποσοστά των νεοναζιστικών κομμάτων στη χώρα, παρά το γεγονός ότι μεγάλα δυτικά ΜΜΕ είχαν κάνει εκτενείς παρουσιάσεις τα τελευταία οκτώ χρόνια.

Ο Γιάννης Οικονόμου πάντως δεν μας είπε το γιατί. Απορία που φέρνει και το επόμενο ερώτημα: Δεν τους «συμπαθούμε» τελικά αρκετά, για να εμφανιστούν στο Κοινοβούλιο, αλλά τους συμπαθούμε για να τους στείλουμε καλάσνικοφ;

Άλλο ερώτημα, ρητορικό: Ο δημοσιογράφος Θωμάς Σίδερης εξωθήθηκε σε παραίτηση από το Πρώτο Πρόγραμμα, κατήγγειλε ψυχολογική βία και αφέθηκε απροστάτευτος απέναντι σε απειλές και ύβρεις δημοσιολογούντων, μετά από τη μετάδοση ραδιοφωνικού του ντοκιμαντέρ για το Αζόφ. Σήμερα δεν δικαιώνεται;

Δεν έχει εξηγήσει κανείς ακόμα επίσης, το πώς τελικά έπαιξε αυτό το βιντεοσκοπημένο μήνυμα στον «Ναό της Δημοκρατίας». Ο Πρόεδρος της Βουλής, Τασούλας, που έχει πρώτος αυτήν τη βαρύτατη ευθύνη, απέφυγε να καταδικάσει και να παραδεχθεί το «λάθος» που παραδέχθηκε η κυβέρνηση. Ψελλίζει κάτι για τη «μεγάλη εικόνα», δεν θέλει να βγάλει επίσημη ανακοίνωση και μετράει πόσα λεπτά νωρίτερα δόθηκε το βίντεο στους αρμοδίους, για να πει ότι δεν υπήρχε χρόνος να ελεγχθεί. Κάποιος να τον ενημερώσει ότι, δυστυχώς, κατέχει το τρίτο ανώτερο πολιτειακό αξίωμα της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Το «δεν άκουσα, δεν ήξερα, δεν είδα, πώς κάνετε έτσι» δεν είναι προφανώς σοβαρή απάντηση, ούτε τιμά κυβέρνηση και Βουλή, γιατί υπονοεί δουλικότητα και έξωθεν πιέσεις. Κι αν αυτός ο εξευτελισμός δεν έχει γίνει κατανοητός στην κυβέρνηση, ή την αφήνει παγερά αδιάφορη, ευτυχώς υπάρχει πολύ κόσμος που σήμερα τον ένιωσε.

Το γεγονός ότι είχαμε νεοναζί για επτά χρόνια στη Βουλή δεν αναιρεί το ότι ούτε τους συνηθίσαμε ποτέ ούτε θέλουμε εισαγόμενους, ούτε θα θαφτούν τα πάντα πίσω από τη ρωσική εισβολή και το δράμα του πολέμου, τη δυστυχία ενός λαού. Είναι θετικό πάντως το ότι αυτοί που βαυκαλίζονται με τη «σωστή πλευρά της ιστορίας», διαλέγοντας ένα από τα δύο στρατόπεδα και ζητώντας ουσιαστικά κλιμάκωση, γνωρίζουν πλέον λίγο καλύτερα τι περιέχει αυτή η πλευρά, όπως γνωρίζουμε όλοι πολύ καλύτερα και την απέναντι.

Τίθεται επίσης, το ερώτημα που πρέπει να τίθεται πάντα σε αυτόν τον πόλεμο στην Ουκρανία. Τι είναι προς όφελος του ουκρανικού λαού και τι όχι. Το να γίνει η χώρα του η νέα Συρία και το νέο Αφγανιστάν, με μία ατέλειωτη σύγκρουση, δεν είναι. Η ρωσική κατοχή, που θα οδηγήσει σε περισσότερα εγκλήματα, δεν είναι. Το να φέρνεις να σε εκπροσωπήσει ένα μέλος νεοναζιστικού τάγματος βοηθάει τον ουκρανικό λαό; Θαρρώ πως όχι. Απεναντίας, αυτό που είναι πιο πιθανό να συμβεί είναι να ταυτίσει έναν λαό με τις νεοναζιστικές ομάδες που βρέθηκαν να δρουν στο εσωτερικό του. Η αλληλεγγύη στην Ουκρανία υπονομεύεται με τρόπο που θα έκανε το ρωσικό καθεστώς να τρίβει τα χέρια του. Να θυμίσουμε ότι ανάμεσα στα πομπώδη προσχήματα του Πούτιν για να δικαιολογηθεί αρχικά η εισβολή, είναι η «αποναζιστικοποίηση» της Ουκρανίας.

Κι αν το επιχείρημα εδώ είναι πως επρόκειτο για τον «ελληνοουκρανό Μιχαήλ», θα πρέπει να αναλογιστούμε πως πριν την εισβολή, στην Ουκρανία βρίσκονταν περίπου 100.000 έλληνες ομογενείς, μεγάλη μερίδα εκ των οποίων έμεναν στη μαρτυρική Μαριούπολη. Ο Ζελένσκι εδώ έκανε μία συγκεκριμένη πολιτική επιλογή, η κυβέρνηση Μητσοτάκη την αποδέχθηκε ανασηκώνοντας τους ώμους.

Οι συνέπειες είναι ότι πρώτον, η κυβέρνηση γνώρισε μία μεγάλη επικοινωνιακή ήττα, παίζοντας ουσιαστικά μόνη της με τους «συμμάχους» της. Δεύτερον, ότι την 7η Απριλίου 2022, γράφτηκε μία ντροπιαστική, μαύρη σελίδα στο ελληνικό Κοινοβούλιο. Το γεγονός ότι έχει ξανασυμβεί, ότι μπορεί αυτός ο όλεθρος της κυβέρνησης Μητσοτάκη να μοιάζει χωρίς τέλος, δεν πρέπει να σημάνει ποτέ ότι θα τον συνηθίσουμε.
πηγή: ThePressProject
__________________________________________________________

Ο Θάνος Καμήλαλης είναι δημοσιογράφος, Γεννήθηκε το 1992, σπούδασε στο Τμήμα Δημοσιογραφίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Συμμετείχε στην παραγωγή του ντοκιμαντέρ «Oppression» για τη λογοκρισία των δημοσιογράφων την περίοδο της κρίσης. Εργάστηκε στη EURO τηλεόραση στη Μακεδονία και από το 2015 στο ThePressProject,

Σήμερα εργάζεται στο τμήμα ερευνητικής δημοσιογραφίας του ThePressProject,

Μόσχα: «Οι συνομιλίες με την Ουκρανία δεν είναι εύκολες αλλά συνεχίζονται»


Ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Ντμίτρι Πεσκόφ φέρεται να δήλωσε ότι: «Οι συνομιλίες της Ρωσίας με την Ουκρανία δεν είναι εύκολες, όμως το σημαντικό είναι ότι συνεχίζονται»

Οι συνομιλίες της Ρωσίας με την Ουκρανία δεν είναι εύκολες, όμως το σημαντικό είναι ότι συνεχίζονται, φέρεται να δήλωσε ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Ντμίτρι Πεσκόφ, σύμφωνα με το πρακτορείο Reuters.

Ο Ντμίτρι Πεσκόφ είπε ότι η Ρωσία θα ήθελε να συνεχιστούν οι συνομιλίες στη γειτονική Λευκορωσία αλλά το Κίεβο ήταν αντίθετο με αυτήν την ιδέα. Οι δύο πλευρές είχαν πολλούς γύρους συνομιλιών στη Λευκορωσία τον περασμένο μήνα, μέχρι που οι αντιπροσωπείες τους συναντήθηκαν στην Κωνσταντινούπολη, την περασμένη εβδομάδα.

Ο εκπρόσωπος φέρεται να είπε ότι ένας από τους στόχους της στρατιωτικής επιχείρησης της Μόσχας στην Ουκρανία είναι να «σώσει τις αυτοανακηρυχθείσες δημοκρατίες του Ντονέτσκ και του Λουχάνσκ και να τις αποκαταστήσει στα σύνορα του 2014» . Το Κρεμλίνο αναμένει επίσης να απαγορευτούν στην Ουκρανία οι «εθνικιστικές ιδέες» και ότι η ρωσική γλώσσα θα ανακτήσει τη θέση της στη χώρα.

Ρ.Τ. Ερντογάν: «Οι Ρωσο-Ουκρανικές συνομιλίες της Κωνσταντινούπολης πρόσθεσαν ουσιαστική ώθηση στην ειρηνευτική διαδικασία»

Ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν επανέλαβε την πρότασή του να διοργανώσει συνάντηση μεταξύ του Ζελένσκι και του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν....

Η συνάντηση μεταξύ ρωσικών και ουκρανικών αντιπροσωπειών στην Κωνσταντινούπολη έδωσε μια «ουσιαστική ώθηση» στην ειρηνευτική διαδικασία, δήλωσε ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν κατά τη διάρκεια τηλεφωνικής επικοινωνίας με τον Ουκρανό ομόλογό του Βλαντιμίρ Ζελένσκι την Πέμπτη.

«Ο Ερντογάν δήλωσε ότι η συνάντηση που πραγματοποιήθηκε μεταξύ των αντιπροσωπειών διαπραγμάτευσης της Ουκρανίας και της Ρωσίας στην Κωνσταντινούπολη πρόσθεσε μια σημαντική ώθηση στη διαδικασία που διεξάγεται για τον τερματισμό του πολέμου και την εδραίωση της ειρήνης δεδομένων των αποτελεσμάτων του», ανέφερε το γραφείο Τύπου του Τούρκου προέδρου.

Με τη σειρά του, ο Ζελένσκι ευχαρίστησε τον Ερντογάν για τη διοργάνωση της συνάντησης.

Ο Ερντογάν επανέλαβε επίσης την πρότασή του να διοργανώσει συνάντηση μεταξύ του Ζελένσκι και του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν.

Σημειώνοντας ότι ήταν σημαντικό οι διαπραγματεύσεις που έγιναν στην Κωνσταντινούπολη να δώσουν διάφορα σημάδια αποκλιμάκωσης της έντασης, ο Ερντογάν επανέλαβε την πρότασή του να φέρει κοντά τον Πρόεδρο Ζελένσκι της Ουκρανίας και τον Πρόεδρο Πούτιν της Ρωσίας, με την Τουρκία να φιλοξενεί τη συνάντηση», έγραψε χθες σε Twitter το Γραφείο Τύπου της τούρκικης Προεδρίας.


Την Τρίτη, ένας άλλος γύρος διαπροσωπικών διαπραγματεύσεων μεταξύ Μόσχας και Κιέβου πραγματοποιήθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Μετά τη συνάντηση, ο επικεφαλής της ρωσικής αντιπροσωπείας Βλαντιμίρ Μεντίνσκι, ανακοίνωσε ότι η Ρωσία έλαβε γραπτές προτάσεις για μια συνθήκη από την Ουκρανία. Πρόσθεσε ότι, αφού εξεταστούν αυτές οι προτάσεις, η Μόσχα θα υποβάλει τις δικές της προτάσεις. Ο αξιωματούχος σημείωσε ότι η Μόσχα κάνει "δύο βήματα προς" το Κίεβο και προσφέρεται να πραγματοποιηθεί συνάντηση μεταξύ των προέδρων της Ρωσίας και της Ουκρανίας νωρίτερα από ό,τι είχε προγραμματιστεί προηγουμένως - ταυτόχρονα με τη μονογραφή της συνθήκης ειρήνης σε επίπεδο υπουργών Εξωτερικών. Οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις θα μειώσουν τη στρατιωτική τους δραστηριότητα στις κατευθύνσεις του Κιέβου και του Τσερνίγοφ.
με πληροφορίες από TASS Agency

Ο πόλεμος στην Ουκρανία κι εμείς


Ο ίδιος ο πόλεμος του Πούτιν στην Ουκρανία, αντί να αποτελέσει πλήγμα για τις ΗΠΑ, εξελίσσεται σε καταλύτη για την ενίσχυσή τους, σε μια ακόμη εκδήλωση της ετερογονίας των σκοπών. Από «εγκεφαλικά νεκρό», κατά Μακρόν, το ΝΑΤΟ ανένηψε και διανύει μια δεύτερη νεότητα...


Πέτρος Παπακωνσταντίνου*

Ένα μήνα μετά την έναρξη της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, αυτό που ξεκίνησε ως κεραυνοβόλος πόλεμος κινήσεων, εξελίσσεται σε πιο αργό, ίσως και πιο φονικό πόλεμο θέσεων, με οχυρωμένα στρατόπεδα και μακρινά πλήγματα πυροβολικού και αεροπορίας. Η γραμμή του μετώπου έχει παγιωθεί στο μεγαλύτερο μέρος της· οι Ρώσοι έχουν αποκομίσει σημαντικά εδαφικά κέρδη, κυρίως στο Νότο και στα Ανατολικά, αλλά δεν έχουν καταφέρει να καταλάβουν ούτε μία από τις δέκα μεγαλύτερες πόλεις της Ουκρανίας· ο ουκρανικός στρατός έχει καθηλώσει τις εχθρικές δυνάμεις στις πύλες των αστικών κέντρων που πολιορκούνται (με εξαίρεση τη Μαριούπολη) και σε ορισμένες περιπτώσεις έχει αρχίσει να εκδηλώνει επιτυχείς αντεπιθέσεις. Η ίδια, εκρηκτικά ασταθής ισορροπία επικρατεί στο διπλωματικό επίπεδο, με τις διαπραγματεύσεις για κατάπαυση του πυρός σε νεκρό σημείο, αφού ούτε η Μόσχα είναι ικανοποιημένη με ό,τι έχει πετύχει μέχρι τώρα- αντί τεράστιου πολιτικού, οικονομικού και ηθικού τιμήματος- ούτε το Κίεβο αισθάνεται την ανάγκη να συνθηκολογήσει.

Σε αυτό το φόντο, ο αναπληρωτής αρχηγός ΓΕΕΘΑ της Ρωσίας, Σεργκέι Ρουντσκόι, δήλωσε την Παρασκευή, 25 Μαρτίου, ότι η πρώτη φάση των ρωσικών επιχειρήσεων είχε ως αποτέλεσμα τη σημαντική αποδυνάμωση του ουκρανικού στρατού, κάτι που θα επιτρέψει στη δεύτερη φάση να επικεντρωθούν οι ρωσικές δυνάμεις στον κεντρικό τους στόχο, δηλαδή την «απελευθέρωση» ολόκληρου του Ντονμπάς[i]. Το Κίεβο και η Δύση ερμήνευσαν αυτή την τοποθέτηση ως ομολογία αποτυχίας, υποστηρίζοντας ότι ο Πούτιν περίμενε έναν περίπατο λίγων ημερών μέχρι το Κίεβο, αλλά απέτυχε οικτρά και αναγκάζεται τώρα να αναδιπλωθεί, την ανάγκην φιλοτιμίαν ποιούμενoς.

Ότι η ρωσική ηγεσία υποτίμησε την αντίσταση που θα συναντούσε από τον ουκρανικό στρατό (αλλά και τις σαρωτικές κυρώσεις μιας επανενωμένης, έστω προσωρινά, Δύσης) είναι μάλλον βέβαιο. Αλλά ότι το Κρεμλίνο περίμενε έναν αστραπιαίο πόλεμο λίγων ημερών, ακούγεται ως φτηνή προπαγάνδα. Η αμερικανική υπερδύναμη, στο απόγειο της μονοκρατορίας της, το 1991, χρειάστηκε 956.000 στρατιώτες και 42 μέρες πολέμου για να υπερισχύσει μιας αραβικής χώρας, του Ιράκ, εξουθενωμένης από οκτώ χρόνια τρομερού πολέμου με το Ιράν- και μάλιστα, χωρίς ο αμερικανικός στρατός να μπει στη Βαγδάτη και χωρίς να ανατρέψει τον Σαντάμ Χουσεϊν. Μόνο ένας παράφρων στο Κρεμλίνο θα μπορούσε να υπολογίζει ότι 120.000 Ρώσοι στρατιώτες θα κατάφερναν να καταλάβουν τη δεύτερη μεγαλύτερη, σε έκταση, χώρα της Ευρώπης, που κληρονόμησε από τα χρόνια της ΕΣΣΔ ισχυρότατη πολεμική βιομηχανία, ετοιμαζόταν γι αυτό τον πόλεμο οκτώ χρόνια και απολάμβανε στρατιωτικού εξοπλισμού, πληροφοριών και εκπαίδευσης από Αμερικανούς και Βρετανούς. Ο Πούτιν είναι πολλά πράγματα, αλλά παράφρων δεν είναι.

Μπορεί οι στρατιωτικοί σχεδιασμοί και οι πολιτικοί στόχοι του Κρεμλίνου να περιβάλλονται από ομίχλη, αλλά οι επιδιώξεις των ΗΠΑ είναι απολύτως διαυγείς. Όπως έγραψε ο Ντέιβιντ Σάνγκερ, επικεφαλής του γραφείου των New York Times στην Ουάσιγκτον, η κυβέρνηση Μπάιντεν εννοεί να εγκλωβίσει τη Ρωσία σε έναν μακρύ πόλεμο τεράστιου κόστους, όπως συνέβη, τηρουμένων των αναλογιών, με την καθήλωση της ΕΣΣΔ στο ναρκοπέδιο του Αφγανιστάν (το γεγονός ότι οι Αμερικανοί έστειλαν στους Ουκρανούς αντιαεροπορικούς πυραύλους Stinger, που είχαν ενισχύσει την τζιχάντ των μουτζαχεντίν κατά των Σοβιετικών, έχει και τη συμβολική σημασία του). Ο γνωστός ιστορικός Νάιαλ Φέργκιουσον έγραψε στο πρακτορείο Bloomberg ότι κορυφαίοι παράγοντες της κυβέρνησης Μπάιντεν του είπαν απερίφραστα ότι το μόνο νοητό, γι' αυτούς, τέλος αυτού του πολέμου περιλαμβάνει την ανατροπή του Πούτιν και μια πιο πειθήνια έναντι της Αμερικής Ρωσία- κάτι που θα αποτελούσε ταυτόχρονα ισχυρή προειδοποίηση στην Κίνα[ii]. Ο ίδιος ο (κάθε άλλο παρά αντιιμπεριαλιστής) Φέργκιουσον θεωρεί αυτή τη θεώρηση επικίνδυνη πλάνη του Μπάιντεν και το πιθανότερο είναι ότι έχει δίκιο.

Όσο μιλούν τα όπλα, επιβάλλεται κάποια σεμνότητα λόγων και οικονομία προβλέψεων, επί ποινή γρήγορης διάψευσης. Σε κάθε περίπτωση, όσοι είναι έτοιμοι να στοιχηματίσουν τα πάντα σε ένα Βατερλώ της Ρωσίας και στον πολιτικό θάνατο του Πούτιν αναλαμβάνουν ένα παιχνίδι υψηλότατου ρίσκου, για τους ίδιους και για τον κόσμο όλο. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, η μάχη της Μαριούπολης έχει φτάσει στο κέντρο της μαρτυρικής πόλης και η πτώση της μπορεί να είναι θέμα ημερών. Εάν εξελιχθούν έτσι τα πράγματα, θα πρόκειται για στρατηγικής σημασίας επιτυχία των εισβολέων. Η Ουκρανία θα έχει χάσει το 80% των ακτών της και η Ρωσία θα έχει εξασφαλίσει χερσαία σύνδεση ανάμεσα στην Κριμαία και το Ντονμπάς. Επιπλέον, οι Ρώσοι θα μπορέσουν να συγκεντρώσουν μεγαλύτερες δυνάμεις για να προελάσουν στην περιοχή ανάμεσα στη σημερινή διαχωριστική γραμμή του Ντονιέτσκ και το Χάρκοβο, όπου συγκεντρώνονται οι πιο αξιόμαχες δυνάμεις του ουκρανικού στρατού. Ήδη, μακριά από τις τηλεοπτικές κάμερες των δυτικών συνεργείων, οι Ρώσοι έχουν θέσει υπό έλεγχο το 93% του Λουγκάνσκ και το 56% του Ντονιέτσκ (πριν από την εισβολή ήλεγχαν περίπου το ένα τρίτο των εκτάσεών τους), όπως και ένα τεράστιο, συνεχές τόξο ουκρανικών συνόρων, που ξεκινάει βόρεια του Κιέβου, συνεχίζεται έξω από το Σούμι και το Χάρκοβο, περνάει από το Ντονμπάς και την Κριμαία και φτάνει στη Χερσώνα, στη Μαύρη Θάλασσα.

Στο οικονομικό πεδίο, η Ρωσία υποφέρει σοβαρά από τις κυρώσεις και το κύμα φυγής δυτικών εταιρειών, με αποτέλεσμα το φάσμα της μαζικής ανεργίας, των ελλείψεων αγαθών και της απότομης πτώσης του βιοτικού επιπέδου να βρίσκεται επί θύραις. Είναι πιθανό, όμως, να αποφύγει την κατάρρευση χάρη στη βοήθεια κυρίως της Κίνας, αλλά και άλλων κρατών. Από τις 10 πολυπληθέστερες χώρες του κόσμου, μόνο μία, οι ΗΠΑ, έχουν επιβάλει κυρώσεις στη Ρωσία.

Όταν ο Μπάιντεν, στη μακρά, διάρκειας περίπου δύο ωρών, τηλεφωνική επικοινωνία του με τον Σι Τζινπίνγκ κάλεσε την Κίνα να μη στηρίξει τη Ρωσία, απειλώντας την με συνέπειες, ο Κινέζος ηγέτης του απάντησε: «Όποιος αποφάσισε να κρεμάσει το κουδούνι στο λαιμό της τίγρης, εκείνος πρέπει να πάει να της το βγάλει»-εννοώντας ότι οι Αμερικανοί εξαγρίωσαν τη Ρωσία με την περικύκλωσή της από το ΝΑΤΟ, επομένως ας λουστούν τώρα τις επιπτώσεις. Η Αμερική δεν μπορεί να κηρύξει οικονομικό πόλεμο στην Κίνα χωρίς να πυροβολήσει τα πόδια της, καθώς η στενή αλληλεξάρτηση ανάμεσα στις δύο μεγαλύτερες οικονομίες του κόσμου έχει δημιουργήσει μια κατάσταση αμοιβαία εγγυημένης καταστροφής (MAD), ανάλογη με εκείνη που υπήρχε στο πεδίο των πυρηνικών όπλων επί Ψυχρού Πολέμου. Άλλωστε η Κίνα δεν μπορεί να ξεχάσει το πρόσφατο, αντικινεζικό σύμφωνο AUKUS στον Ινδοειρηνικό, τη στάση των ΗΠΑ στο κεφαλαιώδες θέμα της Ταϊβάν, την υπόθαλψη αποσχιστικών τάσεων των Ουιγούρων, τον αμερικανικό πόλεμο στο πεδίο των υψηλών τεχνολογιών και τόσα άλλα. Μια ταπεινωτική ήττα της Ρωσίας και προσωπικά του Πούτιν, σε αυτή τη φάση, θα ήταν σοβαρότατο πλήγμα για την ίδια την Κίνα και τον Σι.

Όσο για το εσωτερικό της Ρωσίας, τίποτα δεν δείχνει μέχρι στιγμής ότι υπάρχουν σοβαρές, πραγματικά απειλητικές κινήσεις εναντίον του Πούτιν. Ανεξάρτητες (μη ελεγχόμενες από την κυβέρνηση) δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η μεγάλη πλειονότητα των Ρώσων εξακολουθεί να στηρίζει τον Ρώσο πρόεδρο- δυστυχώς και τον πόλεμο στην Ουκρανία. Ούτε από τους ολιγάρχες, οι οποίοι ούτως ή άλλως στη Ρωσία δεν διαθέτουν πολιτική δύναμη, ούτε από τους κύκλους της κρατικής γραφειοκρατίας έχουν εκδηλωθεί φυγόκεντρες τάσεις, αν και τίποτα δεν αποκλείει να εκδηλωθούν αύριο.

Με αυτά τα δεδομένα, το ενδεχόμενο παράτασης του πολέμου για κάμποσες εβδομάδες, αν όχι και μήνες, μέχρι να υπάρξει αν όχι ειρήνευση, τουλάχιστον ανακωχή, διαγράφεται ισχυρό. Κάτι τέτοιο θα ήταν εφιαλτικό πρώτα απ’ όλα για τον σκληρά δοκιμαζόμενο ουκρανικό λαό. Ένας στους τέσσερις Ουκρανούς έχει ήδη ξεριζωθεί από την εστία του, η οικονομική καταστροφή είναι ανείπωτη, η χώρα κινδυνεύει να διαμελιστεί, καθώς οι Αμερικανοί την αντιμετωπίζουν κυνικά ως Ιφιγένεια, που δεν θα διστάσουν να θυσιάσουν στην ανάγκη, προκειμένου να υπηρετήσουν τους μείζονες στόχους τους: τη συντριβή της Ρωσίας και την αποκατάσταση της «ενότητας της Δύσης» υπό αμερικανική ηγεμονία, δηλαδή την καθήλωση της Ευρώπης σε ρόλο θεραπαινίδας τους, κάτι από το οποίο δεν απέχουν και πολύ.

Σημαίνουν όλα αυτά ότι θα μπορούσε κανείς να δικαιολογήσει, με βαριά καρδιά, τον πόλεμο του Πούτιν με το επιχείρημα ότι μια ήττα της Ρωσίας θα ευνοούσε την κύρια απειλή για την παγκόσμια ειρήνη και την κυριαρχία των λαών, τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό; Σε καμία περίπτωση. Η απερίφραστη καταδίκη αυτού του άδικου πολέμου, που συσσωρεύει τρομερά δεινά σε έναν λαό 45 εκατομμυρίων ανθρώπων, θα έπρεπε να είναι αυτονόητη για κάθε πολιτισμένη συνείδηση και ειδικά για τους αριστερούς. Οι νεοταξίτες και νεοδεξιοί μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι όταν χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τον ουκρανικό λαό, ενώ δεν ένοιωσαν καμία υποχρέωση να βγουν στους δρόμους για τους λαούς της Γιουγκοσλαβίας, του Ιράκ ή της Παλαιστίνης. Ο αριστερός δεν μπορεί να κοιτάξει με ήρεμη συνείδηση τον εαυτό του στον καθρέφτη αν δεν είναι λόγω και έργω με τον Δαβίδ απέναντι στον Γολιάθ σε όλα τα γεωγραφικά μήκη και πλάτη του πλανήτη, σε όλες τις ιστορικές στιγμές.

Ό,τι δίκιο κι αν είχε η Ρωσία για την περικύκλωσή της από το ΝΑΤΟ και για τις διώξεις των Ρωσόφωνων από τους ακροδεξιούς εθνικιστές στην Ουκρανία, το έχασε από τη στιγμή που άρχισε να βομβαρδίζει τις ουκρανικές πόλεις. Γιατί ο Πούτιν δεν αμφισβήτησε μόνο μια κυβέρνηση, αμφισβήτησε το ίδιο το δικαίωμα της Ουκρανίας να υπάρχει σαν ανεξάρτητο κράτος, λέγοντας ότι πρόκειται για ένα τεχνητό κατασκεύασμα του Λένιν και των μπολσεβίκων. Έφτασε στο σημείο, προτού αρχίσει ο πόλεμος, να στείλει στην Ουκρανία το εξής, επί λέξει, μήνυμα: «Σ΄αρέσει, δεν σ’ αρέσει, γλυκιά μου, θα το υποστείς». Ποιος άνθρωπος που θέλει να λέγεται άνθρωπος δεν θα αγανακτούσε αν άκουγε να εκστομίζεται μια τέτοια φράση από έναν άντρα προς μία γυναίκα; Και ποιος μπορεί να μην εξεγερθεί όταν ακούει έναν ηγέτη κράτους να λέει αυτή την πολύ «ματσό» χυδαιότητα για έναν άλλο λαό;

Ούτε βέβαια κάνει ο Πούτιν κάποιον «αντιφασιστικό πόλεμο» στην Ουκρανία, όπως κάποιοι αφελέστατα είναι έτοιμοι να πιστέψουν. Χρησιμοποιεί ως άλλοθι τους φασίστες που έκαναν όντως εγκλήματα πολέμου στην Οδησσό και το Ντονμπάς για να δικαιολογήσει τις επεκτατικές βλέψεις του- όπως ακριβώς χρησιμοποιούσαν οι Αμερικανοί υπαρκτές θηριωδίες του Μιλόσεβιτς στην πρώην Γιουγκοσλαβία ή του Χουσεϊν στο Ιράκ. Είναι γνωστό, άλλωστε, ότι η Ρωσία δεν είχε κανένα ηθικό πρόβλημα να χρηματοδοτεί την Μαρίν Λεπέν στην προεκλογική εκστρατεία της.

Έστω, θα πει κανείς, αλλά ένας πολυπολικός κόσμος, με μια ισχυρή Ρωσία και μια ισχυρή Κίνα, δεν δίνει περισσότερα περιθώρια στους μικρότερους λαούς όλου του κόσμου από έναν κόσμο στο έλεος της αμερικανικής υπερδύναμης και τους συμμάχους της; Η απάντηση είναι, μπορεί ναι, μπορεί και όχι, ανάλογα με το τι είδους είναι η «πολυπολικότητα» για την οποία τόσος λόγος γίνεται. Πολυπολικός ήταν ο κόσμος και στις παραμονές του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, μόνο που όλοι οι υπολογίσιμοι πόλοι του ήταν ιμπεριαλιστικές αυτοκρατορίες, έτοιμες να κόψουν η μία το λαρύγγι της άλλης, όπως και το έκαναν. Πολύ φοβάμαι ότι η Νέα Παγκόσμια Τάξη (ή μάλλον Αταξία) που ανατέλλει σήμερα θα μοιάζει λιγότερο με τον Ψυχρό Πόλεμο και περισσότερο με τον προ του Α΄Παγκοσμίου Πολέμου κόσμο.

Στα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου, η ΕΣΣΔ ήταν ένα καταπιεστικό, μόνο κατ’ όνομα σοσιαλιστικό καθεστώς, αλλά όντως στήριζε ως ένα βαθμό εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα του Τρίτου Κόσμου απέναντι στον ιμπεριαλισμό. (Για τα εργατικά και αριστερά κινήματα της Δύσης, υπήρχε πάντα το όριο της Γιάλτας). Η Ρωσία του Πούτιν δεν είναι εκφυλισμένο εργατικό κράτος, αλλά ολιγαρχικός καπιταλισμός- το γεγονός ότι ο Ρώσος πρόεδρος είχε μέχρι προχθές σε κρατική θέση τον διαβόητο Ανατόλι Τσουμπάις, αρχιτέκτονα των ληστρικών ιδιωτικοποιήσεων που έφτιαξαν εν μια νυκτί την τάξη των ολιγαρχών, σφετεριζόμενοι αντί πινακίου φακής τη λαϊκή περιουσία, ασφαλώς λέει πολλά, ή μάλλον τα λέει όλα. Όνειρο του Πούτιν δεν είναι η ανασύσταση της ΕΣΣΔ, αλλά της μεγαλορώσικης Αυτοκρατορίας. Ο ψυχρός κυνισμός της μεγάλης δύναμης μπορεί να τον οδηγήσει να στηρίξει, κάποια στιγμή, αριστερές κυβερνήσεις στη Λατινική Αμερική, με την ίδια άνεση που θα στηρίξει το Ισραήλ, με το οποίο διατηρεί άριστες σχέσεις, στη Μέση Ανατολή.

Ο ίδιος ο πόλεμος του Πούτιν στην Ουκρανία, αντί να αποτελέσει πλήγμα για τις ΗΠΑ, εξελίσσεται σε καταλύτη για την ενίσχυσή τους, σε μια ακόμη εκδήλωση της ετερογονίας των σκοπών. Από «εγκεφαλικά νεκρό», κατά Μακρόν, το ΝΑΤΟ ανένηψε και διανύει μια δεύτερη νεότητα. Η ίδια η Ρωσία, ακόμη κι αν αποκομίσει (εύθραυστα και διαρκώς αμφισβητήσιμα) στρατιωτικά κέρδη, θα υποστεί τεράστια πολιτική, οικονομική και ηθική ζημιά. Το πιθανότερο είναι ότι θα περιπέσει σε θέση ελάσσονος εταίρου της Κίνας, μια και η ρωσική οικονομία είναι το ένα δέκατο της κινεζικής. Αυτό σημαίνει ότι οι Κινέζοι, προκειμένου να σώσουν τη Ρωσία, θα αποκτήσουν κοψοχρονιά επιχειρήσεις- φιλέτο και θα την κάνουν ισχυρότατα εξαρτημένη από το Πεκίνο σε τρία κρίσιμα πεδία: το τραπεζικό, τις ροές ενέργειας και τις νέες τεχνολογίες. Στο μεταξύ, ο κόσμος όλος θα απειλείται από μια μεγάλων διαστάσεων επισιτιστική κρίση (Ρωσία και Ουκρανία μαζί παράγουν το ένα τέταρτο των παγκόσμιων σιτηρών), ενώ η παγκόσμια οικονομία είναι πολύ πιθανό να γνωρίσει μια νέα, οδυνηρή ύφεση. Τηρουμένων των αναλογιών, όπως οι γεωπολιτικές κρίσεις από τον αραβοϊσραηλινό πόλεμο του 1973 και την ιρανική επανάσταση του 1979 οδήγησαν πρώτα σε ενεργειακές κρίσεις, ύστερα σε γενικευμένη ύφεση και τελικά σε αλλαγή οικονομικού υποδείγματος επί τα χείρω, από τον κεϋνσιανισμό στον νεοφιλελευθερισμό.

Το συμπέρασμα από όλα αυτά είναι, νομίζω, προφανές. Η μόνη πολιτικά και ηθικά επιβεβλημένη στάση ενός προοδευτικού πολίτη απέναντι σε αυτό τον ολέθριο, από κάθε σκοπιά, πόλεμο είναι να εξεγερθεί και να απαιτήσει τον άμεσο τερματισμό του με μια δίκαιη ειρήνη. Κάτι που σημαίνει αποχώρηση όλων των ξένων στρατευμάτων από την Ουκρανία, ρωσικών και Δυτικών (σύμβουλοι, εκπαιδευτές, μισθοφόροι), ακύρωση των σχεδίων για ένταξη στο ΝΑΤΟ, διεθνείς εγγυήσεις για την ασφάλεια και κυριαρχία της, σεβασμό των δικαιωμάτων των ρωσόφωνων και των άλλων εθνικών ομάδων, αποκατάσταση των κομμάτων που έχουν βγει στην παρανομία από τις δύο τελευταίες κυβερνήσεις του Κιέβου, επίλυση του προβλήματος στο Ντονμπάς με διαπραγματεύσεις και όχι με τα όπλα. Ουτοπικό; Με τα σημερινά δεδομένα, ίσως. Αλλά συνένοχοι του εγκλήματος, είτε των μεν, είτε των δε, δεν μπορούμε να γίνουμε και δεν θα γίνουμε.

[i] Ντονμπάς σημαίνει «λεκάνη του ποταμού Ντον». Πρόκειται για την περιοχή της ανατολικής Ουκρανίας πάνω από την Αζοφική Θάλασσα, που περιλαμβάνει τις ρωσόφωνες επαρχίες του Ντονιέτσκ και του Λουγκάνσκ. Μετά τον εμφύλιο πόλεμο του 2014, που ακολούθησε την ανατροπή του φιλορώσου προέδρου της Ουκρανίας Βίκτορ Γιανουκόβιτς, οι δύο επαρχίες διχοτομήθηκαν και οι φιλορώσοι αυτονομιστές ανακήρυξαν «Λαϊκές Δημοκρατίες» στα τμήματα που ήλεγχαν.

[ii]Nial Ferguson, “Putin Misunderstands History. So, Unfortunately, Does the U.S.”, bloomberg.com/opinion/articles/2022-03-22/niall-ferguson-putin-and-biden-misunderstand-history-in-ukraine-war

* Ο Πέτρος Παπακωνσταντίνου είναι Δημοσιογράφος, Συγγραφέας και Συντάκτης του Διεθνούς ρεπορτάζ και αρθρογράφος στην εφημερίδα ΚΑΘΜΕΡΙΝΗ.

Κωνσταντινούπολη: Βιώσιμη ελπίδα από τις Ρωσο-Ουκρανικές συνομιλίες - Προτάσεις, βήματα αποκλιμάκωσης και προοπτικές.


Σύμφωνα με τον επικεφαλής της ρωσικής αντιπροσωπείας Βλαντιμίρ Μεντίνσκι, οι προτάσεις του Κιέβου θα μελετηθούν στο εγγύς μέλλον και θα αναφερθούν στον πρόεδρο και στη συνέχεια η Μόσχα θα επιστρέψει με μια απάντηση...

Η Ρωσία προτείνει μια συνάντηση μεταξύ των προέδρων της Ρωσίας και της Ουκρανίας, Βλαντιμίρ Πούτιν και Βλαντιμίρ Ζελένσκι, να διοργανωθεί ταυτόχρονα με τη μονογραφή διμερούς συνθήκης από τους υπουργούς Εξωτερικών των δύο χωρών, τον βοηθό του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Μεντίνσκι, ο οποίος ηγείται της ρωσικής αντιπροσωπείας στις συνομιλίες με την Ουκρανία , είπε την Τρίτη.

«Μετά τη σημερινή ουσιαστική συνομιλία, συμφωνήσαμε και προτείνουμε μια λύση, βάσει της οποίας είναι δυνατή μια συνάντηση μεταξύ των αρχηγών κρατών ταυτόχρονα με τη μονογραφή της συνθήκης από τους υπουργούς Εξωτερικών, πολύ περισσότερο κατά τη διάρκεια αυτής της μονογραφής και εξέτασης των λεπτομερειών της συνθήκης. θα είναι δυνατό να συζητηθούν διάφορες πολιτικές αποχρώσεις και λεπτομέρειες», είπε μετά τις ρωσο-ουκρανικές συνομιλίες στην Κωνσταντινούπολη.

«Έτσι, εάν οι εργασίες για τη συνθήκη και τον απαιτούμενο συμβιβασμό προχωρήσουν γρήγορα, η πιθανότητα ειρήνης θα είναι πολύ πιο κοντά», πρόσθεσε.

Σύμφωνα με τον Βλαντιμίρ Μεντίνσκι, η ρωσική πλευρά δήλωσε νωρίτερα ότι μια τέτοια συνάντηση θα ήταν δυνατή εφόσον η συνθήκη που συντάξουν οι διαπραγματευτές και οι υπουργοί Εξωτερικών των δύο χωρών είναι έτοιμη για υπογραφή. «Η μορφή ήταν η εξής: πρώτα συντάσσεται μια συνθήκη, μετά εγκρίνεται από τους διαπραγματευτές, υπογράφεται από τους υπουργούς Εξωτερικών σε προσωπική συνάντηση και μόνο μετά οργανώνεται μια πιθανή συνάντηση μεταξύ των αρχηγών κρατών για την υπογραφή αυτής της συνθήκης» είπε. «Δεν είναι ένα απλό θέμα, πόσο μάλλον που θα μπορούσε να είναι μια πολυμερής συνάντηση στην οποία θα συμμετέχουν τα έθνη εγγυητές της ειρήνης και της ασφάλειας στην Ουκρανία».

Βλαντιμίρ Μεντίνσκι, επικεφαλής της ρωσικής αντιπροσωπείας και βοηθός του Ρώσου Προέδρου


Αποτέλεσμα των συνομιλιών της Κωνσταντινούπολης: Ουκρανικές προτάσεις, ρωσικά βήματα αποκλιμάκωσης

Σύμφωνα με τον επικεφαλής της ρωσικής αντιπροσωπείας Βλαντιμίρ Μεντίνσκι, οι προτάσεις του Κιέβου θα μελετηθούν στο εγγύς μέλλον και θα αναφερθούν στον πρόεδρο και στη συνέχεια η Μόσχα θα επιστρέψει με μια απάντηση

Οι ρωσο-ουκρανικές συνομιλίες που πραγματοποιήθηκαν την Τρίτη στην Κωνσταντινούπολη ήταν εποικοδομητικές, δήλωσε στους δημοσιογράφους ο επικεφαλής της ρωσικής αντιπροσωπείας, βοηθός του προέδρου Βλαντιμίρ Μεντίνσκι.

Είπε ότι η Μόσχα έκανε δύο βήματα αποκλιμάκωσης. Το ένα βήμα είναι η προσφορά  πραγματοποίησης μιας συνάντησης μεταξύ των προέδρων Βλαντιμίρ Πούτιν και Βλαντιμίρ Ζελένσκι ταυτόχρονα με τη μονογραφή μιας συνθήκης ειρήνης από τα Υπουργεία Εξωτερικών τους, ή νωρίτερα από ό,τι είχε προγραμματιστεί πριν. Στο άλλο βήμα, τα ρωσικά στρατεύματα θα μειώσουν δραστικά τις δραστηριότητές τους στο Κίεβο και το Τσέρνιγκοφ.

Οι συνομιλίες επρόκειτο να διαρκέσουν δύο ημέρες - στις 29 και 30 Μαρτίου - αλλά πηγές από τη ρωσική αντιπροσωπεία και το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών ανέφεραν ότι ο γύρος τελείωσε και η συνάντηση την Τετάρτη διακόπηκε.

Το TASS συγκέντρωσε τα κυριότερα σημεία που αναφέρθηκαν για το αποτέλεσμα του τελευταίου γύρου συνομιλιών.

Δύο βήματα αποκλιμάκωσης

Η ρωσική αντιπροσωπεία στην Κωνσταντινούπολη έλαβε από τους Ουκρανούς ομολόγους της μια "σαφώς διατυπωμένη θέση", είπε ο Medinsky. Οι προτάσεις του Κιέβου, είπε, θα μελετηθούν στο εγγύς μέλλον και θα αναφερθούν στον πρόεδρο και στη συνέχεια η Μόσχα θα επανέλθει με απάντηση.

Επιπλέον, είπε ο αξιωματούχος, η Ρωσία κάνει δύο βήματα αποκλιμάκωσης, στον πολιτικό και στρατιωτικό τομέα. Το πρώτο βήμα είναι ότι η Ρωσία προσφέρει στο Κίεβο να προχωρήσει στην πιθανή συνάντηση μεταξύ των ηγετών των χωρών. Ενώ αρχικά ο Πούτιν και ο Ζελένσκι έπρεπε να συναντηθούν αφού τα Υπουργεία Εξωτερικών τους υπογράψουν μια συνθήκη ειρήνης, τώρα αυτές οι δύο εκδηλώσεις προτείνεται να πραγματοποιηθούν ταυτόχρονα.

Το δεύτερο βήμα ανακοίνωσε ο Ρώσος αναπληρωτής υπουργός Άμυνας Αλεξάντερ Φόμιν. "Καθώς οι συνομιλίες <…> προχωρούν στους πρακτικούς όρους, το ρωσικό υπουργείο Άμυνας <…> αποφάσισε να <…> μειώσει δραστικά τη στρατιωτική δραστηριότητα προς το Κίεβο και το Τσέρνιγκοφ", είπε.

Ουκρανικές προτάσεις

Οι γραπτές προτάσεις της Ουκρανίας περιλαμβάνουν απαγόρευση παραγωγής και ανάπτυξης όπλων μαζικής καταστροφής, καθώς και απαγόρευση ανάπτυξης ξένων στρατιωτικών βάσεων στην Ουκρανία, είπε ο Μεντίνσκι στο TASS. 

Αργότερα είπε στους δημοσιογράφους ότι η θέση του Κιέβου συνεπάγεται επίσης άρνηση να επιδιώξει την επιστροφή της Κριμαίας και της Σεβαστούπολης στην Ουκρανία με στρατιωτική βία.

Ο Alexander Chaly, μέλος της αντιπροσωπείας του Κιέβου, είπε ότι η Ουκρανία συμφώνησε να υιοθετήσει ένα ουδέτερο και μη πυρηνικό καθεστώς εάν της δοθούν εγγυήσεις ασφαλείας, οι οποίες «σε περιεχόμενο και μορφή θα πρέπει να είναι παρόμοια με το άρθρο 5» της Συνθήκης του Βορείου Ατλαντικού. Σύμφωνα με τον ίδιο, οι εγγυήσεις θα πρέπει να προβλέπουν στρατιωτική βοήθεια και τη δημιουργία μιας περιοχής απαγόρευσης πτήσεων μετά από τρεις ημέρες διαβουλεύσεων προκειμένου να επιδιωχθεί μια διπλωματική λύση.

Οι εγγυητές, σύμφωνα με το Κίεβο, θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ (συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας), καθώς και τη Γερμανία, το Ισραήλ, την Ιταλία, τον Καναδά, την Πολωνία και την Τουρκία. Οι εγγυήσεις τους δεν θα κάλυπταν την Κριμαία και το Ντονμπάς, σύμφωνα με τον επικεφαλής της κοινοβουλευτικής παράταξης του κυβερνώντος κόμματος Υπηρέτης του Λαού της Ουκρανίας, Ντέιβιντ Αραχαμίγια, ο οποίος συμμετέχει στις συνομιλίες.

Το Κίεβο απαιτεί επίσης από τις εγγυήτριες χώρες να βοηθήσουν την Ουκρανία να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση "το συντομότερο δυνατό".
με πληροφορίες από το TASS News Agency

«Τα γαλάζια μάτια της Ουκρανίας» και ο θρασύς Τούρκος επιτήδειος ουδέτερος


Ο Ερντογάν διαμηνύει ξεκάθαρα προς τους Δυτικούς και τους Ρώσους ότι η Τουρκία δεν πρόκειται να πολεμήσει «για τα γαλάζια μάτια της Ουκρανίας». Ως θρασύς και πανούργος επιτήδειος ουδέτερος γκρίζος λύκος, αναμένει να ενθυλακώσει κέρδη επί των αιμάτων και των ερειπίων της Ουκρανίας.


Σάββας Ιακωβίδης *

Μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, στον Ελληνισμό κυριαρχεί ένα ερώτημα: Γιατί η Δύση – ΗΠΑ, ΕΕ, ΝΑΤΟ – ανέχονται και συγχαίρουν την Τουρκία ως μεσολαβητή, αφού: Τροφοδοτεί με τουρκικά drones τους Ουκρανούς για να σκοτώνουν Ρώσους και ταυτόχρονα διατηρεί άριστες σχέσεις με τον εισβολέα Πούτιν;

Όσοι μελετούν την τουρκική διπλωματία και πολιτική, δεν έχουν απορίες επειδή γνωρίζουν ότι αυτή είναι κληρονόμος των πανούργων παραδόσεων της Υψηλής Πύλης και των πονηρών Οθωμανών Βεζίρηδων.

Το 1983 κυκλοφόρησε (από τις εκδόσεις Θετίλη, Αθήνα) ένα σημαντικό βιβλίο με τίτλο: «Ο επιτήδειος ουδέτερος». Συγγραφέας, ο Frank G. Weber, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Τεμπλ των ΗΠΑ. Το βιβλίο εστιάζεται στην τουρκική εξωτερική πολιτική κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο 1939-1945.

Και τότε και σήμερα, οι Τούρκοι, πρώτον, επιβεβαιώνουν ότι «δεν είναι δεδομένοι». Δεύτερον, εκμεταλλεύονται αποτελεσματικά τη στρατηγική θέση τους και αξιοποιούν ευκαιρίες που παρουσιάζονται. Τρίτον, υπηρετούν ανάλογα και τις δύο πλευρές, ώστε μετά τον πόλεμο να απαιτήσουν ικανοποίηση της υπηρεσίας τους.

Τον Οκτώβριο του 1939, η Τουρκία υπέγραψε με την Αγγλία και τη Γαλλία «Συνθήκη φιλίας και αμοιβαίας βοήθειας». Οι Τούρκοι, όχι μόνο δεν σεβάστηκαν τη Συνθήκη, αλλά απαίτησαν όπως και η Μόσχα συνδεθεί. Παράλληλα αξίωσαν μεγάλες ποσότητες όπλων και πυρομαχικών.

Οι Αγγλογάλλοι γρήγορα αντιλήφθηκαν ότι οι τουρκικές προθέσεις δεν ξεκινούσαν από πίστη στις δημοκρατικές αρχές και σε ειλικρινή συμμαχία με την Αγγλία και την Γαλλία ή ακόμα από ενδιαφέρον για τα θύματα της ναζιστικής-φασιστικής θηριωδίας.

Ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών, Σουκρού Σαράτζογλου, είχε δηλώσει ωμά ότι η Τουρκία δεν επρόκειτο να πολεμήσει «για τα γαλάζια μάτια της Πολωνίας» (έγγραφο Foreign Office, 26/4/1939).

Οι Τούρκοι προέβαλαν απαιτήσεις για τη συριακή Αλεξανδρέττα, το Χαλέπι, την ιρακινή Μοσούλη, την Αίγυπτο, τα Δωδεκάνησα, την Κύπρο, εντολή στην Αλβανία, εδαφικές ρυθμίσεις σε βάρος της Βουλγαρίας, έλεγχο του λιμανιού της Θεσσαλονίκης, εδάφη στο Ιράκ και στη Σοβ. Ένωση. Και με τη Συνθήκη του Μοντρέ (1936) απέκτησαν τον πλήρη έλεγχο των Στενών. Ο Weber καταλήγει ως εξής στο βιβλίο του:
«Καθ’ όλη τη διάρκεια του πολέμου, η τουρκική διπλωματία υπήρξε ένα λαμπρό επίτευγμα, με όλα τα μέτρα εκτός εκείνων της εντιμότητας και της ηθικής ακεραιότητας. Μόνο τριάντα χρόνια αργότερα (1974), όταν εισέβαλαν στην Κύπρο, οι Τούρκοι αποκάλυψαν ότι δεν έμειναν ικανοποιημένοι από τα κέρδη που τους είχε αποφέρει η διπλωματία τους».

Ας κάνουμε ένα ιστορικό άλμα στο σήμερα. Μετά την άνοδο του Ερντογάν στην εξουσία, η τουρκική εξωτερική πολιτική αποκτά «στρατηγική αυτονομία» έναντι της Δύσης, με ξεκάθαρο προσανατολισμό προς την Ευρασία, την Αφρική και την Άπω Ανατολή.

Τον Οκτώβριο του 2012, ο ισλαμιστής ακαδημαϊκός, Ιμπραχήμ Καλίν, εκ των στενών συνεργατών και εκφραστών της πολιτικής Ερντογάν, σε διάλεξή του στο Φόρουμ της Κωνσταντινούπολης, απέρριψε το ευρωπαϊκό μοντέλο κοσμικής, πλουραλιστικής δημοκρατίας, η οποία, είπε, έχει ελάχιστη απήχηση στον αραβικό και μουσουλμανικό κόσμο. Η εξωτερική πολιτική αρχών της Τουρκίας, πρόσθεσε, στηρίζεται στην υπεράσπιση και διεκδίκηση των εθνικών συμφερόντων.

Εξάλλου, η Ayse Sözen Usluer, επικεφαλής των διεθνών σχέσεων του Ερντογάν, το 2018 είπε:

«Για τα τελευταία 10-15 χρόνια, η Τουρκία δεν ένιωσε την ανάγκη να επιλέξει μεταξύ της Δύσης και της Ανατολής ή μεταξύ των ΗΠΑ και της Ρωσίας. Η Τουρκία δεν ασκεί πλέον την εξωτερική πολιτική της στο πλαίσιο του Ψυχρού Πολέμου ή Ανατολή εναντίον δυτικών συμμαχιών» (Robert Ellis: Has Turkey Chosen a Side in the Russia-Ukraine Conflict? – 20/3/2022 – RIEAS).

Μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ένωση όπως και πολλά άλλα κράτη επέβαλαν κυρώσεις στη Ρωσία. Η Τουρκία είναι μέλος του ΝΑΤΟ και διεκδικεί ένταξη στην ΕΕ. Αρνείται να συμμορφωθεί!

Ο εισβολέας και κατακτητής της Κύπρου εξήγγειλε διαμεσολάβηση μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας, με τις οποίες διατηρεί στενές οικονομικές, διπλωματικές και πολιτικές σχέσεις. Δυτικοί ηγέτες, μεταξύ αυτών και ο Πρωθυπουργός της Ελλάδος, μετέβησαν στην αυλή του σουλτάνου ή επικοινώνησαν τηλεφωνικά για να εξάρουν τη συμβολή του για ειρήνευση.

Ο Ερντογάν, με θράσος αβυθομέτρητο, απόρησε (11/3/2022): «Αυτοί που σιώπησαν στην (ρωσική) εισβολή στην Κριμαία, τώρα μιλάνε. Η διεθνής κοινότητα δεν έδειξε την απαραίτητη ευαισθησία. Η Ουκρανία έμεινε μόνη στον δίκαιο αγώνα της».

Η αποθέωση, όμως, της τουρκικής επιτηδειότητας εκδηλώθηκε με δηλώσεις του Τούρκου ΥπΕξ, Μεβλούτ Τσαβούσογλου (10/3/2022), ο οποίος είπε πως η Ουκρανία θέλει την Τουρκία ως μία των εγγυητριών δυνάμεων της ασφάλειάς της.

Ο Alan Makovsky, Αμερικανός πρώην διπλωμάτης, είπε πως η προβολή ισχύος «αποβλέπει στην αποκόμιση από την Τουρκία οικονομικών, διπλωματικών και εδαφικών κερδών. Τα περισσότερα από τα γειτονικά και δυτικά κράτη είναι δυστυχή με την Τουρκία, αλλά η πολιτική της μέχρι σήμερα αποδίδει».

Παραφράζοντας τη δήλωση Σαράτζογλου, ο Ερντογάν διαμηνύει ξεκάθαρα προς τους Δυτικούς και τους Ρώσους ότι η Τουρκία δεν πρόκειται να πολεμήσει «για τα γαλάζια μάτια της Ουκρανίας». Ως θρασύς και πανούργος επιτήδειος ουδέτερος γκρίζος λύκος, αναμένει να ενθυλακώσει κέρδη επί των αιμάτων και των ερειπίων της Ουκρανίας.

Η σύγκριση της ευέλικτης, επιτήδειας και αδίστακτης τουρκικής εξωτερικής πολιτικής με εκείνην του Ελληνισμού, μόνον άφατη θλίψη, αιτιολογημένη οργή και απέραντη μελαγχολία προκαλεί…
_______________________________________________

* Ο Σάββας Ιακωβίδης είναι πρώην Αρχισυντάκτης-Διευθυντής, Αρθρογράφος-αναλυτής στην κυπριακή εφημερίδα "Η Σημερινή". ΜΑ στις Διεθνείς Σχέσεις και Ευρωπαϊκές Σπουδές του Πανεπιστημίου Λευκωσίας- Πτυχιούχος της Ανωτάτης Σχολής Δημοσιογραφίας της Lille - Universite Catholique de Lille – France.