Χειρότερες οι εκτιμήσεις της Κομισιόν για την πορεία του ελληνικού χρέους

Σύμφωνα με το βασικό σενάριο της Κομισιόν, ο λόγος του ελληνικού χρέους προς το ΑΕΠ της χώρας μας αναμένεται από το 181,1% το 2017 να υποχωρήσει στο 165% το 2020, στο 127,2% το 2030 και στο 96,4% το 2060, ποσοστά ελαφρώς μεγαλύτερα σε σχέση με τις προβλέψεις της Κομισιόν τον περασμένο Ιούνιο...


  Το «μαξιλάρι» ρευστότητας των 10,2 δισ. ευρώ θα αρκούσε για να καλύψει τις ανάγκες της Ελλάδας για λιγότερους από 10 μήνες, εκτιμά η Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Χειρότερη θα είναι η πορεία του ελληνικού χρέους από αυτήν που αναμενόταν πριν από λίγους μήνες, σύμφωνα με ανάλυση της βιωσιμότητας του χρέους που κατάρτισε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πριν το EuroWorking Group της Παρασκευής και την οποία έχει στη διάθεσή του το πρακτορείο Bloomberg.

Σύμφωνα με το βασικό σενάριο της Κομισιόν, ο λόγος του ελληνικού χρέους προς το ΑΕΠ της χώρας μας αναμένεται από το 181,1% το 2017 να υποχωρήσει στο 165% το 2020, στο 127,2% το 2030 και στο 96,4% το 2060, ποσοστά ελαφρώς μεγαλύτερα σε σχέση με τις προβλέψεις της Κομισιόν τον περασμένο Ιούνιο.

Όπως σημειώνει το Bloomberg, αυτή η ελαφρά επιδείνωση υπογραμμίζει την πιθανότητα μία τελική ανάλυση για τη βιωσιμότητα του χρέους στο τέλος του ελληνικού προγράμματος να επιβεβαιώσει την ανάγκη για περαιτέρω reprofiling του ελληνικού χρέους, ειδικά αν η οικονομική ανάπτυξη είναι χαμηλότερη της προβλεπόμενης.

Επιπλέον, στην ανάλυσή της η Κομισιόν εγείρει ερωτήματα για το αν θα πρέπει να επανεξεταστεί το ύψος του «μαξιλαριού» ρευστότητας που πρέπει να διαθέτει η Ελλάδα, εκτιμώντας ότι το σχεδιαζόμενο «μαξιλάρι» των 10,2 δισ. ευρώ καλύπτει τις χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας μας για λιγότερους από δέκα μήνες μετά το τέλος του προγράμματος, αν και θα μπορούσε να διαρκέσει περισσότερο με μελλοντικές εκδόσεις ομολόγων και μεταρρυθμίσεις.

Ένα «μαξιλάρι» ύψους 17 δισ. ευρώ θα κάλυπτε τις χρηματοδοτικές ανάγκες της Ελλάδας για ένα χρόνο μετά το τέλος του προγράμματος, ενώ ένα της τάξεως των 20,3 δισ. ευρώ θα επαρκούσε για να καλύψει πλήρως τις ανάγκες της χώρας έως το τέλος του 2019 και περίπου 30 ευρώ έως το τέλος του 2020, σύμφωνα με την έκθεση της Κομισιόν.

Η Κομισιόν αναφέρει ακόμα στην έκθεσή της ότι «Ένας κατάλληλος συνδυασμός μέτρων για τη διαχείριση του χρέους, παράτασης των ωριμάνσεων και των περιόδων χάρΙτος για κεφάλαιο και τόκους, με πρόσθετη χρήση των κερδών από τα προγράμματα SMP και ANFA, θα επιτρέψει την επαναφορά του ελληνικού χρέους σε βιώσιμη τροχιά», αν και επισημαίνει πως υφίσταται αβεβαιότητα όσον αφορά την ικανότητα της ελληνικής κυβέρνησης να διατηρήσει υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα επί πολλές δεκαετίες, ενώ διαπιστώνει σημαντικούς κινδύνους για την ανάπτυξη που σχετίζονται με τη γήρανση πληθυσμό και τις τάσεις της συνολικής παραγωγικότητας.
 news.gr

Μάριο Σεντένο: Σαφείς αποφάσεις σήμερα για το ελληνικό πρόγραμμα

Ο νέος πρόεδρος του Eurogroup, Μάριο Σεντένο, υποστήριξε ότι υπάρχουν μεγάλες προσδοκίες για ολοκλήρωση σήμερα της αξιολόγησης...

 

Για λήψη «σαφών αποφάσεων σήμερα σε ό,τι αφορά το ελληνικό πρόγραμμα» έκανε λόγο προσερχόμενος στη συνεδρίαση των υπουργών οικονομικών της Ευρωζώνης στις Βρυξέλλες ο νέος πρόεδρος του Eurogroup, Μάριο Σεντένο.

Όπως ανέφερε, οι θεσμοί θα ενημερώσουν τους υπουργούς για την πορεία εφαρμογής του προγράμματος και θα εξετάσουν την ολοκλήρωση της τρίτης αξιολόγησης. «Έχουμε μεγάλες προσδοκίες σήμερα, ως προς αυτό» σημείωσε ο Πορτογάλος υπουργός Οικονομικών.

Οι υπουργοί οικονομικών θα καθορίσουν σήμερα και το ύψος της δόσης, το οποίο σύμφωνα με την ελληνική πλευρά θα κυμανθεί στα 6,7 δισ. ευρώ και θα δοθεί σε δύο υποδόσεις. Η πρώτη υποδόση που θα είναι και το βασικό τμήμα της δόσης θα δοθεί μέσα στο δεύτερο δεκαπενθήμερο του Φεβρουαρίου, μετά την έγκριση της από εθνικά κοινοβούλια χωρών της Ευρωζώνης.

Ερωτηθείς ο Σεντάνο σχετικά με την επόμενη εκταμίευση, υπενθύμισε ότι σύμφωνα με τη «φυσική αλληλουχία» των γεγονότων, ότι πρώτα θα λάβει το Eurogroup την απόφαση σχετικά με την έκθεση των θεσμών για τα προαπαιτούμενα και μετά ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας θα εγκρίνει την επόμενη δόση.

Τέλος, κληθείς να απαντήσει εάν υπάρχει το ενδεχόμενο προληπτικής γραμμής στήριξης για τη μεταμνημονιακή εποχή, τόνισε ότι «αυτό εξαρτάται από τις ελληνικές Αρχές». «Το πιο σημαντικό είναι να έχει (σ.σ. η ελληνική κυβέρνηση) την κυριότητα του προγράμματος. Ξέρουμε από προηγούμενη εμπειρία πόσο σημαντικό είναι αυτό και θα λάβουμε από κοινού αποφάσεις σχετικά με αυτό στο μέλλον» επεσήμανε ο ίδιος.

Όπως μεταδίδει η Deutsche Welle, το ενδιαφέρον της σημερινής συνεδρίασης, που θα διευθύνει ο νέος πρόεδρος του Εurogroup, Πορτογάλος Μάριο Σεντένο, εστιάζεται στο σχεδιασμό της επόμενης μέρας, η οποία θα έχει δύο προτεραιότητες. Η πρώτη αφορά την έναρξη της προετοιμασίας της τέταρτης και τελευταίας αξιολόγησης του προγράμματος και η δεύτερη τη βιωσιμότητα του χρέους.

Σχετικά με το χρέος οι πληροφορίες στις Βρυξέλλες κάνουν λόγο για έναρξη ανεπίσημων συζητήσεων σε τεχνικό επίπεδο από τον επόμενο μήνα, ενώ οι όποιες αποφάσεις θα ληφθούν μετά την ολοκλήρωση της τέταρτης αξιολόγησης τον Ιούνιο. 

Πιέρ Μοσκοβισί: Η τρίτη αξιολόγηση θα κλείσει


Tην πεποίθηση ότι οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης θα εγκρίνουν, στο σημερινό Εurogroup, την ολοκλήρωση της τρίτης αξιολόγησης του ελληνικού προγράμματος, εξέφρασε από τις Βρυξέλλες ο επίτροπος Οικονομίας, Πιέρ Μοσκοβισί.

Ο κ. Μοσκοβισί χαρακτήρισε την ολοκλήρωση της τρίτης αξιολόγησης ως ένα «σημαντικό βήμα» προς την έξοδο της Ελλάδας από τα μνημόνια. Σύμφωνα με τον ίδιο, η Ελλάδα και οι χώρες της Ευρωζώνης θα πρέπει τώρα να ξεκινήσουν να προετοιμάζουν την επιτυχή ολοκλήρωση του ελληνικού προγράμματος, κατά τρόπο που να επιτρέψει στην ελληνική οικονομία να επιστρέψει στην ομαλότητα.

Μετά το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης, τα βλέμματα στο Νταβός

Μετά το μαζικό συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης, η προσοχή όλων στρέφεται στο Νταβός και στη συνάντηση του Αλέξη Τσίπρα με τον Ζόραν Ζάεφ στο περιθώριο του 48ου Διεθνούς Οικονομικού Φόρουμ...


Μήνυμα κατά οποιουδήποτε συμβιβασμού της Αθήνας με τα Σκόπια στη βάση ονόματος που θα περιέχει τον όρο «Μακεδονία» ή παράγωγά του έστειλαν την Κυριακή δεκάδες χιλιάδες πολίτες που πλημμύρισαν την παραλία της Θεσσαλονίκης.

Στο διπλωματικό επίπεδο, αυτή τη στιγμή στο τραπέζι βρίσκονται οι πέντε προτάσεις Νίμιτς, τις οποίες η Αθήνα ανεπισήμως βλέπει με θετικό μάτι, σε αντίθεση με τα Σκόπια.

Αξίζει δε να σημειωθεί πως σε κάθε βήμα της διαδικασίας, Τσίπρας και Ζάεφ έχουν να αντιμετωπίσουν σκληρή κριτική αφ’ ενός από την κοινή γνώμη της χώρας τους και αφ’ ετέρου από την εκάστοτε αντιπολίτευση.

Στο πλαίσιο αυτό, το ενδιαφέρον αυτήν την εβδομάδα μετατίθεται στο Νταβός, όπου στο περιθώριο του Οικονομικού Φόρουμ θα υπάρξουν συναντήσεις τόσο σε επίπεδο υπουργών Εξωτερικών όσο και σε επίπεδο πρωθυπουργών. Πολλοί προβλέπουν μάλιστα πως το ραντεβού του Αλέξη Τσίπρα με τον Ζόραν Ζάεφ θα δώσει αποφασιστική ώθηση στις διαπραγματεύσεις που, πάντως, προβλέπονται χρονοβόρες.

Η Ετήσια Σύνοδος του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ του Νταβός της Ελβετίας, πραγματοποιείται από τις 23 έως τις 26 Ιανουαρίου  με συμμετοχή σχεδόν 3.000 άτομων από 90 διαφορετικές χώρες,

Κι όλα αυτά εν όψει ενός νέου συλλαλητηρίου που αναμένεται να πραγματοποιηθεί αυτή τη φορά στην Αθήνα την Κυριακή 4 Φεβρουαρύου.

Το «σκοπιανό» και η «Εθνική Ελλάδος»

«Περίεργο, ο Μεγαλέξανδρος πέθανε 323 χρόνια προ Χριστού και τα πρώτα σλαβικά φύλα φτάνουν στα Βαλκάνια εννέα αιώνες αργότερα (αρχές του 7ου μ.Χ. αιώνα). Σε ποιους φοβερούς καταψύκτες φυλάχτηκε τόσο σπέρμα του Μεγαλέξανδρου, ώστε να μας προκύψει, τόσους αιώνες μετά, ένας λαός αυθεντικών Μακεδόνων Σκοπιανών;»... 


επιφυλλίδα του Χρήστου Γιανναρά (*)

Η ​​λιγότερο αποτελεσματική στάση σε μια, οποιαδήποτε, πολιτική διένεξη ή αντιπαλότητα είναι να παίρνεις στα σοβαρά το μη σοβαρό, το γελοίο. Σκεφθείτε, τριάντα χρόνια τώρα, τις ελλαδικές κυβερνήσεις, τα κόμματα, τις οργανώσεις των «ευαίσθητων» πατριωτών, επιχώριων ή αποδήμων: Αν, ακούγοντας τα παραληρήματα των Σκοπιανών και βλέποντας το άστρο της Βεργίνας στη σημαία τους ή το άγαλμα του Μεγαλέξανδρου στην κεντρική τους πλατεία, απλώς χαμογελούσαν ειρωνικά. Αν σχολίαζαν αυτά τα καμώματα με τη συγκατάβαση που οφείλουμε σε τερατολογήματα νηπίων – με μία μόνο φράση: «Περίεργο, ο Μεγαλέξανδρος πέθανε 323 χρόνια προ Χριστού και τα πρώτα σλαβικά φύλα φτάνουν στα Βαλκάνια εννέα αιώνες αργότερα (αρχές του 7ου μ.Χ. αιώνα). Σε ποιους φοβερούς καταψύκτες φυλάχτηκε τόσο σπέρμα του Μεγαλέξανδρου, ώστε να μας προκύψει, τόσους αιώνες μετά, ένας λαός αυθεντικών Μακεδόνων Σκοπιανών;».

Αντί να χαμογελάσουμε συγκαταβατικά για τη σκοπιανή αρλούμπα, εισπράξαμε την παιδαριωδία σαν απειλή, πανικοβληθήκαμε. Επιπολαιότητα; Αφομοιωμένη στο ασυνείδητο ανασφάλεια; Παραείναι μαζοχιστικές οι ερμηνείες. Ρεαλιστικότερο θα ήταν, ίσως, να ψάξουμε την αιτία στη χρόνια και ενδημική διχαστική μας παθογένεια. Ο Σαμαράς, τότε στην αρχή, μάλλον θεώρησε ουρανοκατέβατη την «ευκαιρία» να λανσαριστεί σαν περισσότερο «πατριώτης» και «ελληνοπρεπής» από τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Η «προοδευτική» Αριστερά βρήκε θαυμάσια την αφορμή να διαφημίσει τον «διεθνισμό» της, την αποστασιοποίησή της από «πατρίδες», «παραδοσιακές σταθερές», εμμονές σε «ιστορική συνείδηση». Το καινοφανές φρούτο της μεταπολίτευσης, η μηδενιστική Δεξιά της «παγκοσμιοποιημένης» αυταξίας του καταναλωτισμού, εμφανίστηκε μαχητική θιασώτις του «δικαιώματος» των Σκοπιανών να αυτοκαθορίζονται εθνικά, έστω και απαιτώντας τη Θεσσαλονίκη για πρωτεύουσα.

Η μετάθεση του παιδαριώδους «προβλήματος» στο πεδίο της ελλαδικής εσωστρέφειας και διχαστικής μονομανίας ήταν δώρο ουρανόσταλτο για τους Σκοπιανούς. Και το αξιοποίησαν με θαυμαστή μεθοδικότητα, ταχύτητα και αποτελεσματικότητα, αλλά και με δυσεξήγητης προέλευσης ιλιγγιώδεις πακτωλούς χρημάτων. Ετσι, ένα ανύπαρκτο, ιστορικά και λογικά, θέμα, μια στην κυριολεξία κενολογία, αυθαίρετη, μικρονοϊκή και παιδαριώδης, μεταμορφώθηκε σε πρόβλημα διεθνές. Ορίστηκε για την αντιμετώπισή του ειδικός διαμεσολαβητής του ΟΗΕ («φυσικά» Αμερικανός) σε ισόβια, απολαυστικής χλιδής καριέρα, για να επιχειρεί τη συγκόλληση λέξεων που θα αποδίδουν κάποια απόχρωση «μακεδονικότητας» στους επήλυδες στα Βαλκάνια Σλάβους.

Τυπώθηκαν αναρίθμητα έντυπα διεθνώς προπαγανδιστικά του «δικαιώματος» των Σλάβων να είναι σπορά του Μεγαλέξανδρου. Χρηματοδοτήθηκαν εξωφρενικού κόστους μελέτες που «κατοχυρώνουν» τις αξιώσεις των Σκοπιανών να έχουν πρωτεύουσά τους τη Θεσσαλονίκη. Κατορθώθηκε το παραμύθι του σκοπιανού Μεγαλέξανδρου να διδάσκεται ως Ιστορία στα σχολικά βιβλία κάποιων Πολιτειών στις ΗΠΑ. Στη δεκαετία του 1990 οργανώθηκαν εντυπωσιακά συλλαλητήρια απόδημων, κυρίως στον Καναδά και στην Αυστραλία, Σκοπιανών που, δυστυχώς, τα μιμήθηκαν και οι Ελληνες, με συγκινητική έξαρση και αγνό ενθουσιασμό, αλλά δίνοντας με την αντίδρασή τους υπόσταση στην ανυπόστατη σκοπιανή απαίτηση.

Πώς μπορούμε να ερμηνεύσουμε την παταγώδη και εξευτελιστική των Ελλήνων αποτυχία στη διαχείριση του «σκοπιανού προβλήματος»; Σίγουρα, δεν πρόκειται μόνο για σύμπτωση από αρνητικές συγκυρίες – διχαστική ψυχοπαθολογία, κωμική «προοδευτική» ξιπασιά, μικρονοϊκοί και ατάλαντοι πολιτικοί, αυτοαχρηστευμένος κρατικός μηχανισμός. Η σημαντικότερη αιτία της αποτυχίας μοιάζει να είναι η διαφορά επιπέδου κοινωνικής δυναμικής Σκοπιανών και Ελλαδιτών: Οι μεν διεκδικούν μια ταυτότητα που, αν και πλαστογραφημένη και ανυπόστατη, τους προσδίδει αυτοεκτίμηση και καύχηση. Οι δε, υπερασπίζουν μιαν εξαιρετικά τιμητική, γνήσια ιστορική ταυτότητα, άσχετη όμως με τη ζωή τους, στην οποία ζωή τους ό,τι τιτλοφορείται «ελληνικό» είναι ή ρητορική παρελθοντολογία ριζικά αποκομμένη από το σήμερα ή επικαιρική πραγματικότητα ντροπής και αηδίας.

Ας το σκεφτούμε ψύχραιμα, όσο πιο αμερόληπτα μπορούμε: Η ελληνικότητα του σημερινού Ελληνα έχει την παραμικρή σχέση με ό,τι οι άνθρωποι, απανταχού της γης, μαθαίνουν να θαυμάζουν ως Αρχαία Ελλάδα – έστω και χωρίς να πολυξέρουν γιατί; Ξέρει ο σημερινός Ελληνας για την Αρχαία Ελλάδα κάτι περισσότερο από επιπόλαιες φήμες ή αφελή ιδεολογήματα; Ξέρει να εξηγήσει, γιατί ο Παρθενώνας είναι ή όχι σημαντικότερος από τον Πύργο του Αϊφελ ή από τη γέφυρα του Μπρούκλιν; Θεωρεί ή όχι ξένη γλώσσα την αρχαία ελληνική, μετά την επιβολή του μονοτονικού; Ξέρει να ετυμολογήσει τη λέξη άγαλμα, τη λέξη αλήθεια, τη λέξη κοινοβούλιο; Εχει την παραμικρή σχέση ο σημερινός Ελληνας με τον Ελληνα που πολέμησε να ελευθερώσει τη γη των πατέρων του το 1912-13 ή με αυτόν του 1920-22 στη Μικρασία ή με αυτόν του 1940-41 στη Βόρεια Ηπειρο; Οταν η «διανόηση» σήμερα (ο Στέλιος Ράμφος, ο Θάνος Βερέμης, ο Αντώνης Λιάκος, η «ελαχιστότητά» μου) μιλάμε για «ελληνικότητα», έχουμε κώδικα συνεννόησης έστω ελάχιστα κοινό; Υπάρχει Ελληνόπουλο σήμερα έτοιμο να θυσιάσει τη ζωή του για την πατρίδα του; – Ελλάδα για το Ελληνόπουλο σημαίνει σήμερα μόνο ντροπή, συμφορά, την αηδιαστική αναγούλα που προκαλούν τα ονόματα Τσίπρας, Φώφη, Μητσοτάκης (Θεός σχωρέσει τους).

Τα τελευταία ίχνη από «αίσθηση πατρίδας» απομένουν μόνο στις κερκίδες των γηπέδων, όταν αγωνίζεται η «Εθνική Ελλάδος». Η ιδιότητα του Ελληνα είναι πια ισοδύναμη και ισόκυρη μόνο με την τυφλή μωρία της καύχησης του «γαύρου» ή του «βάζελου».
  ______________________________

(*) Ο Χρήστος Γιανναράς γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στα Πανεπιστήμια της Αθήνας, της Βόννης και της Σορβόννης. Επιφυλλιδογραφεί σε εφημερίδες παρεμβαίνοντας στην πολιτική και κοινωνική επικαιρότητα.
(πηγή: yannaras.gr)

Φραγκούλης Φράγκος: “Αν μου ζητηθεί να ηγηθώ νέου κόμματος θα το κάνω, δεν είμαι ρίψασπις”

«Αν μου ζητήσουν να ηγηθώ θα το κάνω γιατί δεν είμαι ρίψασπις» δήλωσε ο στρατηγός ε.α. Φραγκούλης Φράγκος, βασικός ομιλητής του χθεσινού συλλαλητηρίου στη Θεσσαλονίκη....


Ανοικτό το ενδεχόμενο να ηγηθεί κόμματος «αν του ζητηθεί» άφησε σήμερα ο βασικός ομιλητής του χθεσινού συλλαλητηρίου στη Θεσσαλονίκη, στρατηγός εν αποστρατεία, Φραγκούλης Φράγκος προσθέτοντας όμως ότι αυτή τη στιγμή δεν είναι στα σχέδιά του. Οι δηλώσεις του Επίτιμου αρχηγού ΓΕΕΘΑ και πρωήν υπηρεσιακού υπουργού Εθνικής Αμυνας έρχονται να επιβεβαιώσουν το ρεπορτάζ της εφημερίδας «Νέας Σελίδας» που με τίτλο «Στήνουν το κόμμα του Βορρά» αποκαλύψε χθες τις ζυμώσεις που γίνονται στη σκιά του Μακεδονικού, για την πιθανή δημιουργία ενός νέου κόμματος στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας.

«Αν μου ζητήσουν να ηγηθώ θα το κάνω γιατί δεν είμαι ρίψασπις» δήλωσε χαρακτηριστικά ο στρατηγός Φράγκος απαντώντας στη σχετική ερώτηση για να διευκρινίσει λίγο μετά ότι αν (το κόμμα και αυτοί που του το ζητήσουν) δεν είναι απόλυτα των δημοκρατικών αντιλήψεων δεν υπάρχει περίπτωση να δεχτεί.

Ο στρατηγός ε.α. Φράγκος σημείωσε πάντως ότι εδώ και έξι χρόνια που έχει αποστρατευτεί έχει γραφτεί πολλές φορές ότι θα φτιάξει κόμμα.

Επανέλαβε και την φράση «θα βρεθούν μπροστά μας» όσοι δώσουν το όνομα της Μακεδονίας στα Σκόπια αλλά αυτό είπε «δεν το λέει σαν απειλή».

Σύμφωνα με τον στρατηγό ε.α. Φρ. Φράγκο ο Ελληνικός λαός όταν νιώθει ότι απειλείται αντεπιτίθεται. Αν δώσουμε το όνομα της Μακεδονίας στα Σκόπια θα είναι ολέθριο στο μέλλον- πρόσθεσε- ο κύριος Φράγκος και χρησιμοποίησε σκληρή γλώσσα για τον κ Νίμιτς ο οποίος όπως είπε έχει πλουτίσει με την ιδιότητα του μεσολαβητή.

“Δεν εκτιμώ ότι υπάρχει χώρος δεξιά της Ν.Δ για την ίδρυση νέου κόμματος, αλλά καθένας μπορεί να δοκιμασθεί εφόσον το θέλει”, ήταν η απάντηση της εκπροσώπου Τύπου της Ν.Δ Μαρίας Σπυράκη.

Και όμως υπάρχει Ελλάδα: Το μήνυμα και οι επιπτώσεις από το χθεσινό Συλλαλητήριο!

Η χθεσινή δυναμική παρουσία των Ελλήνων στη Θεσσαλονίκη, υπερβαίνει πολιτικές ιδεολογίες, μικροπολιτικές τακτικές και δείχνει ότι σιωπηρά αλλά σταθερά αρχίζει να διαμορφώνεται ένα ρεύμα επιστροφής στις ρίζες, την ιστορία, την κληρονομιά και τις αξίες της Ελλάδας...


του Δημήτρη Γ. Απόκη (*)

Η πέρα από τις προσδοκίες εντυπωσιακή παρουσία των Ελλήνων πολιτών, στο χθεσινό συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης με αφορμή τις εξελίξεις γύρω από τις διαπραγματεύσεις για την ονομασία των Σκοπίων, ξεπερνά κατά πολύ τον καβγά γύρω από τα νούμερα και τον όγκο του, και αποδεικνύει ότι παρά την προσπάθεια της πολιτικής ηγεσίας, του Προκαθήμενου της Εκκλησίας της Ελλάδος, και ενός πολιτικού σκηνικού που παραμένει εγκλωβισμένο στην σκόπιμη ισοπέδωση της ιστορίας, της κληρονομιάς και κάθε ηθικής αξίας των εθνών, κρατών, από το σύστημα μιας στρεβλής παγκοσμιοποίησης, υπάρχει ακόμη Ελλάδα και οι Έλληνες πολίτες λίγο πριν το βήμα στην άβυσσο, σπάνε την οκνηρία τους και κάνουν αισθητή την παρουσία τους.

Η χθεσινή δυναμική παρουσία των Ελλήνων στη Θεσσαλονίκη, υπερβαίνει πολιτικές ιδεολογίες, μικροπολιτικές τακτικές και δείχνει ότι σιωπηρά αλλά σταθερά αρχίζει να διαμορφώνεται ένα ρεύμα επιστροφής στις ρίζες, την ιστορία, την κληρονομιά και τις αξίες της Ελλάδας. Ένα ρεύμα που βρίσκεται σε εξέλιξη σε όλο τον πλανήτη και σε κάθε χώρα έχει τα δικά του διακριτά χαρακτηριστικά. Ένα ρεύμα σιωπηρής, μέχρι αυτή τη στιγμή, αγανάκτησης το οποίο αρχίζει να μορφοποιείται και τείνει πολύ σύντομα να καταγράψει πλειοψηφικές τάσεις διεθνώς.

Η πολιτική ηγεσία στην ουσία αισθάνθηκε αμήχανα από τη χθεσινή παρουσία των Ελλήνων στη Θεσσαλονίκη. Με μια και μοναδική εξαίρεση(που δεν έχει αλλάξει θέση εδώ και δεκαετίες) οι Έλληνες πολιτικοί προσπάθησαν πριν και απέτυχαν, και αντέδρασαν κατόπιν χωρίς να καταλάβουν.

Η ηγεσία της Εκκλησίας, με όλο τον σεβασμό, αλλά είναι όπως δείχνουν τα γεγονότα αποκομμένη από το ποίμνιο, και εάν συνεχίσει σε αυτό το δρόμο θα το απωλέσει σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη για το έθνος στιγμή.

Τα μέσα ενημέρωσης, για μια ακόμη φορά αποδείχτηκαν κατώτερα των περιστάσεων αδυνατώντας να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων και να επιτελέσουν το χρέος τους που είναι η αμερόληπτη παρουσίαση της είδησης με την έκφραση της άποψης να είναι καθόλα θεμιτή, αλλά να ακολουθεί την είδηση.

Το χθεσινό γεγονός ξεπερνά τα στενά όρια της ονομασίας των Σκοπίων και ας προσπαθήσουν κάποιοι να το περιορίσουν, να το μεταφράσουν στρεβλά και να το αγνοήσουν. Αυτό που έγινε χθες στη Θεσσαλονίκη, δείχνει ότι οι Έλληνες πολίτες κατανοούν, ότι πέρα από τα μνημόνια που έχουν εξουθενώσει την κοινωνία και έχουν οδηγήσει τη χώρα στο να απωλέσει μεγάλο μέρος της εθνικής της κυριαρχίας, ο κίνδυνος που αντιμετωπίζει η χώρα και το έθνος αρχίζει να αγγίζει τα όρια της ύπαρξης και της επιβίωσης.

Το γεγονός ότι πριν καν αρχίσει η διαπραγμάτευση η Ελλάδα, έχει δώσει το φιλέτο, αποτελεί ξεκάθαρη ένδειξη ότι πρόκειται για την αρχή ενός ντόμινο με πολλές δυσμενείς εξελίξεις. Και πρέπει όλοι μας να αναρωτηθούμε, μέχρι που μπορεί να φτάσει η ηττοπάθεια; Πόσο βαρύ θα είναι στο τέλος το τίμημα.

Τα Βαλκάνια βράζουν. Η δολοφονία του μετριοπαθή Σέρβου πολιτικού ηγέτη, η υποβόσκουσα εκρηκτική κατάσταση στο Κοσσυφοπέδιο, το βρώμικο παιχνίδι της Αλβανίας, η εμπλοκή της Ρωσίας και τα σχέδια της Ουάσιγκτον, δεν αποτελούν καν θέμα έστω και απλής συζήτησης στην Ελλάδα.

Παρόλα αυτά το ένστικτο επιβίωσης του Έλληνα, όπως έδειξε χθες η Θεσσαλονίκη, παραμένει ζωντανό και ισχυρό, ξεπερνώντας το άνευρο και άοσμο πολιτικό σύστημα, το οποίο εγκλωβισμένο στη δίνη του Eurogroup, της λογιστικής των μνημονίων και των χρυσοκάνθαρων των Βρυξελλών, αδυνατεί να προσφέρει ηγεσία και όραμα.

Είναι πολύ νωρίς να το πει κανείς με βεβαιότητα, και ένα μόνο γεγονός δεν μπορεί να το εξασφαλίσει, αλλά είναι πολύ πιθανό ότι βρισκόμαστε ενώπιον μιας περίπτωσης που η κοινωνία θα ηγηθεί των πολιτικών και εάν αρνηθούν να πάρουν το μήνυμα θα τους ξεπεράσει.

Η Ελλάδα είναι ζωντανή. Ισχύει το ίδιο για το πολιτικό της σύστημα; Μένει να το δούμε…

(*) Ο Δημήτρης Γ. Απόκης είναι Διεθνολόγος – Δημοσιογράφος, Απόφοιτος του  The Paul H. Nitze,
School of Advanced International Studies, The Johns Hopkins University. 
πηγή:  mignatiou.com