Επιχείρηση: Καθαρότητα

Το βασικό - για να μην πούμε: το μόνο - ζητούμενο απο εδώ και πέρα είναι: καθαρότητα. Ο καθείς να τοποθετηθεί καθαρά/ξεκάθαρα. Και να δρα καθαρά, δηλαδή όπως τοποθετείται....

ΣΑΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ταινία, παιγμένη ανάποδα, θα βλέπουμε αργότερα - όταν αυτά τα γεγονότα, που ασφαλώς θα καταγραφούν στην Ιστορία: μένει να δούμε ως τι θα έχουν κατασταλάξει... - το πως η συμφωνία της Ελλάδας με τους “εταίρους” ψηφίστηκε, με 229 “Ναι” και 64 “Οχι” (έναντι 251 “Ναι” και 32 “Οχι” όταν είχε δοθεί η εξουσιοδότηση για διαπραγμάτευση, πριν λιγότερο απο μια βδομάδα).


Το πώς ο ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε κάθετα σχισμένος, αφού 32 βουλευτές (από τους 149 συνολικά) ψήφισαν “ΟΧΙ”, ευτυχώς ανάμεσά τους όλοι οι επώνυμοι. Ζωή, Βαρουφάκης, Βαλαβάνη, Στρατούλης, Ήσυχος, Λαπαβίτσας, Ραχήλ, Λεουτσάκος, Λαφαζάνης - το “ευτυχώς” υποδηλώνει ότι δεν βολεύτηκαν με “παρών” η με απουσία! - με 6 “παρών” και μια απουσία, κατά τα άλλα.

του Αντώνη Παππαγιαννίδη

Απο το υπουργικό δυναμικό, 4 βρέθηκαν στο “ΟΧΙ”: Λαφαζάνης, Στρατούλης, Ήσυχος, Βαλαβάνη (είχε ήδη φύγει), συν ο Χουντής “καθ’ οδόν” για το Ευρωκοινοβούλιο. Οι ΑνεξΕλληνες του Πάνου Καμμένου έμειναν στο “ΝΑΙ” (και στα κυβερνητικά έδρανα), μονομπλόκ. Στην Αντιπολίτευση, τα πράγματα έμειναν επίσης στο προβλεπτό - δηλαδή δεν ασκήθηκε έλξη προς το “ΟΧΙ” από τις τάξεις π.χ. της Ν.Δ.

Και για να ολοκληρώσουμε την εικόνα με μερικές - ας πούμε - ποιοτικές πινελιές: μονον από την Ζωή υπήρξαν ψήγματα ηγετικότητας σ’ αυτήν την φάση (εννοούμε την από του βήματος καταγγελτική απολογία της - έτσι θα τολμούσαμε να το χαρακτηρίσουμε αυτό το πολύπλοκα ψυχαναλυτικό, αλλά και δυνητικά πολιτικό κείμενο - γιατί οι διαδικαστικοί κατινισμοί με τις καθυστερήσεις και με την τεχνική συμπόρευση με μια ως πόσον πρόθυμη! Χρυσαυγή είναι πέραν αξιολόγησης). Ο Βαρουφάκης έπαιξε κομπάρσος του εαυτού του: βλέπετε, ο μοχθηρός φακός της τηλεόρασης δεν τον ανεζήτησε! Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, όσο κι αν αυτός “οδήγησε” προς σεχταριστική (λόγω Αριστερής Πλατφόρμας) κατεύθυνση, τελικά αφησε την σεμνή και πειθαρχημένη ροπή του να υπερισχύσει: αχνή εικόνα του παγίως θυμωμένου εαυτού του η τοποθέτηση ότι “άμα του ζητηθεί”, η παραίτησή του - από το υπουργικό χαρτοφυλάκιο - βρίσκεται στην διάθεση του Πρωθυπουργού.

Α, ναι, απο τους απέναντι, απο τα αντιπολιτευτικά έδρανα θα μπορούσε/θα όφειλε να αναγνωρίσει κανείς στον Βαγγέλη Μεϊμαράκη ότι προσπάθησε με τον ιδιαίτερο τρόπο του να θυμίσει ότι... είναι αντιπολίτευση η Ν.Δ., με μια καλόβολη συνεισφορά στην ιεροτελεστία της οξύτητας - πλην χωρίς να “γράφει” πολύ έντονα. Ενώ ο Ευάγγελος Βενιζέλος έκανε ό,τι περνούσε απο το χέρι του για να μεταφράσει τις (εκπληκτικά επιμελημένης υπόδειξης γνώσης) τοποθετήσεις του σε πολιτικό μάγμα - εις μάτην.

Έχουμε πλήρη συνείδηση οτι η καταγραφή αυτή δεν προσθέτει κάτι στην γνώση του αναγνώστη. Την κάνουμε (και την κάνουμε έτσι) επειδή θεωρούμε ότι όπως πορεύτηκε το πράγμα, αν τώρα οι “έξω” παρακολουθήσουν τον οδικό χάρτη που αποφάσισε η Κορυφή για την Ελλάδα - ένα σημαντικό “ΑΝ” - οι εσωτερικές/οι δικές μας διεργασίες αφήνονται στα χέρια και στις αντοχές του Αλέξη Τσίπρα. Τι θα κάνει με την Κυβέρνησή “του”; τι θα απογίνει το συλλογικό υποκείμενο ΣΥΡΙΖΑ; τι θα αντέξει στις επικείμενες ψηφοφορίες; Το βασικό - για να μην πούμε: το μόνο - ζητούμενο απο εδώ και πέρα είναι: καθαρότητα. Ο καθείς (και η καθεμιά, και η καθεμιά!) να τοποθετηθεί καθαρά/ξεκάθαρα. Και να δρα καθαρά, δηλαδή όπως τοποθετείται.

Και να δούμε τι θα βγει. Σε μια βδομάδα, σ’ ένα μήνα.
Παρακάτω; Μην βιάζεστε!