ΥΠΕΝ - ΥΠΕΞ / Ανακοινώθηκε για πρώτη φορά στη χώρα Θαλάσσιος Χωροταξικός Σχεδιασμός (ΕΧΣΘΧ)

     Εκδόθηκε σήμερα η πράξη συγκρότησης της Εθνικής Χωρικής Στρατηγικής για τον Θαλάσσιο Χώρο (ΕΧΣΘΧ), με την οποία εξειδικεύεται και αποτυπώνεται σε χάρτη ο Θαλάσσιος Χωροταξικός Σχεδιασμός (ΘΧΣ) της χώρας.

Η πράξη συγκρότησης της Εθνικής Χωρικής Στρατηγικής για τον Θαλάσσιο Χώρο (ΕΧΣΘΧ), με την οποία εξειδικεύεται και αποτυπώνεται σε χάρτη ο Θαλάσσιος Χωροταξικός Σχεδιασμός (ΘΧΣ) της χώρας, εκδόθηκε σήμερα με πρωτοβουλία του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας σε συνεργασία με το Υπουργείο Εξωτερικών και τα συναρμόδια Υπουργεία.

Όπως σημειώνεται στη σχετική κυβερνητική ανακοίνωση, την οποία υπογράφουν οι υπουργοί Εξωτερικών Γιώργος Γεραπετρίτης και Περιβάλλοντος και Ενέργειας Σταύρος Παπασταύρου,

πρόκειται για μία σημαντική πρωτοβουλία, καθώς για πρώτη φορά η χώρα μας θέτει τους κανόνες για την οργάνωση του θαλάσσιου χώρου. Ο ΘΧΣ συνιστά ένα ολιστικό χωροταξικό πλαίσιο και αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την επιτυχή ανάπτυξη γαλάζιας και κυκλικής οικονομίας, αποτυπώνοντας με ευκρίνεια τις ανθρώπινες δραστηριότητες που μπορούν να πραγματοποιούνται σε όλες τις θαλάσσιες ζώνες της χώρας μας, με σεβασμό στην αδήριτη ανάγκη προστασίας του περιβάλλοντος.

Σε σχετικό ενημερωτικό σημείωμα, επισημαίνεται εξάλλου ότι: «Είναι η πρώτη φορά που αποτυπώνονται σε επίσημο ρυθμιστικό κείμενο της ΕΕ τα όρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, δηλαδή πλήρης επήρεια της ηπειρωτικής χώρας και των νησιών».

   Σύμφωνα με την κυβερνητική ανακοίνωση:

Η προσέγγιση που ακολουθήθηκε κατά την εκπόνηση της ΕΧΣΘΧ συνέθεσε συχνά αντικρουόμενες κοινωνικές, οικονομικές, ενεργειακές και περιβαλλοντικές παραμέτρους, προκειμένου να υπηρετήσει μια σειρά αλληλένδετους στόχους, όπως η κλιματική ανθεκτικότητα του θαλάσσιου περιβάλλοντος, η βιώσιμη τουριστική ανάπτυξη, η προστασία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και ιδιαίτερα των ενάλιων αρχαιοτήτων, η βελτίωση και προστασία των θαλασσίων μεταφορών, η εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων της χώρας, η ιχθυοκαλλιέργεια και η ενίσχυση των διασυνοριακών έργων κοινού ενδιαφέροντος. Ο ΘΧΣ λαμβάνει υπόψη τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ χερσαίων και θαλάσσιων δραστηριοτήτων και αποδίδει έμφαση στη διαβούλευση και συνδιαμόρφωση των προτεραιοτήτων ανά περιφέρεια, μέσα από τη συγκρότηση Θαλάσσιων Χωροταξικών Πλαισίων.

Με τον ΘΧΣ και την ΕΧΣΘΧ, η Ελληνική Πολιτεία για πρώτη φορά οριοθετεί λεπτομερείς χρήσεις των θαλασσίων ζωνών της, υλοποιώντας την υποχρέωση που απορρέει από την Οδηγία 2014/89/ΕΕ και ασκώντας τα δικαιώματα που πηγάζουν από το Διεθνές Δίκαιο.

   Ακολουθεί ενημερωτικό σημείωμα του ΥΠΕΝ με τη μορφή ερωταπαντήσεων:

   1. Τι είναι ο θαλάσσιος χωροταξικός σχεδιασμός;

Ο Θαλάσσιος Χωροταξικός Σχεδιασμός (ΘΧΣ) αποτυπώνει τις ανθρώπινες δραστηριότητες σε όλες τις θαλάσσιες ζώνες της χώρας μας, με γνώμονα την προστασία του περιβάλλοντος σ' αυτές.

Ταυτόχρονα, προσδιορίζει τη συμβατότητα και την παράλληλη ανάπτυξη των δραστηριοτήτων αυτών, με γνώμονα πάντοτε τη βιώσιμη ανάπτυξη των θαλασσίων περιοχών και την αξιοποίηση των θαλασσίων πόρων. Το γεωγραφικό πεδίο εφαρμογής του θαλάσσιου χωροταξικού σχεδιασμού καθορίστηκε σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και με το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, ιδίως δε με τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS).

Η διαδικασία αυτή προβλέπεται στην οδηγία 2014/89/ΕΕ και εκπληρώνεται, με αυτόν τον τρόπο, η ευρωπαϊκή υποχρέωση της χώρας μας. Η ορθή μεταφορά της οδηγίας στο εθνικό δίκαιο είναι απαραίτητη για την ανάπτυξη βιώσιμης γαλάζιας οικονομίας, τη βιώσιμη διαχείριση των θαλάσσιων πόρων και τη διατήρηση υγιών θαλάσσιων οικοσυστημάτων και της βιοποικιλότητας, στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η οδηγία αυτή δεν θίγει τα κυριαρχικά δικαιώματα και τη δικαιοδοσία των κρατών μελών επί των θαλάσσιων υδάτων, τα οποία απορρέουν από τις σχετικές διατάξεις του διεθνούς δικαίου, ιδίως δε από την UNCLOS.

   2. Ποιος είναι ο στόχος του;

Η οργάνωση του θαλάσσιου χώρου, η ομαλή αλληλεπίδραση χερσαίων και θαλάσσιων δραστηριοτήτων, με στόχο την προστασία του περιβάλλοντος και τη βιώσιμη ανάπτυξη. Κατά την εκπόνηση του ΘΧΣ θα ληφθούν υπόψη κοινωνικές, οικονομικές, ενεργειακές και περιβαλλοντικές παράμετροι, για δραστηριότητες όπως:

   - η προστασία του θαλασσίου περιβάλλοντος από τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής -μεταξύ άλλων- δια του ορισμού θαλάσσιων πάρκων,

   - η διαφύλαξη της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και ιδιαίτερα των ενάλιων αρχαιοτήτων,

   - η βελτίωση και προστασία των θαλασσίων μεταφορών,

   - η βιώσιμη τουριστική ανάπτυξη,

   - η εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων της χώρας και ιδιαίτερα των δυνητικών κοιτασμάτων φυσικού αερίου αλλά και των υπεράκτιων αιολικών μας πάρκων,

   - η ιχθυοκαλλιέργεια,

   - η ενίσχυση των διασυνοριακών υποδομών κοινού ενδιαφέροντος με άλλα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της άμεσης περιφέρειάς της.

Με τον θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό, δίνεται η δυνατότητα μίας συντεταγμένης -και όχι αποσπασματικής- οριοθέτησης ανθρώπινων δραστηριοτήτων.

Η ορθή μεταφορά της οδηγίας στο εθνικό δίκαιο είναι απαραίτητη για την ανάπτυξη βιώσιμης γαλάζιας οικονομίας, τη βιώσιμη χρήση των θαλάσσιων πόρων και τη διατήρηση υγιών θαλάσσιων οικοσυστημάτων και της βιοποικιλότητας, στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας.

Σε συνέχεια των στρατηγικών προτεραιοτήτων που έθεσε ο Πρωθυπουργός στο 9ο «Our Ocean Conference», ο Σχεδιασμός αποτελεί μέρος μιας ολιστικής πολιτικής χωροταξικού σχεδιασμού της χώρας σε θάλασσα και στεριά, που προοδευτικά υλοποιείται από την ελληνική Κυβέρνηση.

   3. Γιατί κατατίθεται τώρα ο θαλάσσιος χωροταξικός σχεδιασμός;

Ο Θαλάσσιος Χωροταξικός Σχεδιασμός αποτελεί έναν Οδικό Χάρτη αξιοποίησης των θαλασσίων πόρων μας. Συνεπώς, η σχεδίασή του αποτέλεσε αντικείμενο μακράς διαβούλευσης με συναρμόδια Υπουργεία, φορείς τοπικής αυτοδιοίκησης, καθώς και με τις τοπικές κοινωνίες. Ο ΘΧΣ αποκτά ακόμα μεγαλύτερη αξία, αν συνυπολογιστεί ότι η χώρα μας διαθέτει τη μεγαλύτερη ακτογραμμή στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τα περισσότερα καταγεγραμμένα νησιά.

   4. Γιατί χωρίστηκε ο θαλάσσιος χωροταξικός σχεδιασμός σε 4 χωρικές ενότητες;

Γιατί, με αυτόν τον τρόπο, απεικονίζεται η διοικητική διάρθρωση των αντίστοιχων Περιφερειών. Θα ακολουθήσει η έκδοση των αντίστοιχων θαλάσσιων χωροταξικών πλαισίων, όπως συνέβη και με τα Περιφερειακά Χωροταξικά Πλαίσια (12 από τα συνολικά 13 έχουν ήδη δημοσιευθεί, ενώ δρομολογείται και το 13ο).

   5. Πού δημοσιεύεται ο θαλάσσιος χωροταξικός σχεδιασμός; Πώς θα ενημερωθούν οι πολίτες;

Δημοσιεύεται σε ΦΕΚ, όπως προβλέπεται στην Ελλάδα, ενημερώνεται η Ευρωπαϊκή Ένωση και αναρτάται στις σχετικές διαδικτυακές πλατφόρμες της. Παράλληλα θα υπάρξουν και δράσεις ενημέρωσης από το ΥΠΕΝ.

   6. Έχει γεωπολιτική σημασία ο ΘΧΣ;

Το γεωγραφικό πεδίο εφαρμογής του θαλάσσιου χωροταξικού σχεδιασμού καθορίστηκε σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία της Ένωσης και με το διεθνές δίκαιο της θάλασσας, ιδίως, δε, με τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS).

Είναι η πρώτη φορά που αποτυπώνονται σε επίσημο ρυθμιστικό κείμενο της ΕΕ τα όρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, δηλαδή πλήρης επήρεια της ηπειρωτικής χώρας και των νησιών.

Ο θαλάσσιος χωροταξικός σχεδιασμός υλοποιεί μία σειρά από ευρωπαϊκές στρατηγικές και αποτελεί τμήμα του ευρωπαϊκού κεκτημένου.

   Ακολουθεί ενημερωτικό σημείωμα του ΥΠΕΞ με τη μορφή ερωταπαντήσεων:

   1. Γιατί είναι σημαντική κίνηση η κατάρτιση και η εξειδίκευση και αποτύπωση σε χάρτη του Θαλάσσιου Χωροταξικού Σχεδιασμού; (ΘΧΣ)

Είναι η πρώτη φορά που αποτυπώνονται σε επίσημο ρυθμιστικό κείμενο της Ε.Ε. τα απώτατα δυνητικά όρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας (δηλαδή πλήρης επήρεια της ηπειρωτικής χώρας και των νησιών σε θαλάσσιες ζώνες).

   2. Δηλαδή τι αποτυπώνει ο χάρτης;

Οι θαλάσσιες περιοχές που αποτυπώνονται στον χάρτη, συμπεριλαμβάνουν τις ελληνοϊταλικές συμφωνίες οριοθέτησης ΑΟΖ του 1977 και του 2020 και την ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία του 2020, ενώ συμπίπτουν με τα όρια που απορρέουν από τον νόμο 4001/2011.

Σε ό,τι αφορά μη οριοθετημένες περιοχές, αποτυπώνεται η μέση γραμμή που καθορίζει το εξωτερικό όριο της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, μέχρι τη σύναψη συμφωνιών οριοθέτησης με γειτονικά κράτη, των οποίων οι ακτές είναι παρακείμενες ή αντικείμενες με τις ελληνικές ακτές.

   3. 'Αρα ο χάρτης αποτυπώνει την ΑΟΖ της Ελλάδας στο σύνολο της ελληνικής επικράτειας (στο Ιόνιο, στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο);

Η διαδικασία οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών έχει διαφορετικό αντικείμενο από τον θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό, ο οποίος αφορά τη διαδικασία με την οποία οι αρμόδιες αρχές των κρατών-μελών αναλύουν και οργανώνουν τις ανθρώπινες δραστηριότητες στις ανωτέρω θαλάσσιες περιοχές για την επίτευξη των οικολογικών, οικονομικών και κοινωνικών στόχων.

Συνεπώς, ο χάρτης που αποτυπώνει τον ελληνικό Θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό δεν συνιστά οριοθέτηση ΑΟΖ.

   4. Αποτυπώνει την επέκταση της ελληνικής αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12 ναυτικά μίλια (στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο);

Η επέκταση των χωρικών υδάτων έως τα 12 ναυτικά μίλια είναι αναφαίρετο δικαίωμα της χώρας μας που απορρέει από τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας. Είναι ένα δικαίωμα για την άσκηση του οποίου η Ελλάδα επιφυλάσσεται όταν και όπως το κρίνει εθνικά συμφέρον με βάση τους κανόνες που απορρέουν από το Διεθνές Δίκαιο.

   5. Πώς συνδέεται η κατάρτιση του Θαλάσσιου Χωροταξικού Σχεδιασμού με την κυριαρχία και την άσκηση κυριαρχικών δικαιωμάτων;

Ο Θαλάσσιος Χωροταξικός Σχεδιασμός και η εξειδίκευση του με χάρτη αποτελεί αποτύπωση των δραστηριοτήτων σε όλες τις θαλάσσιες ζώνες της χώρας - όχι άσκηση κυριαρχικών δικαιωμάτων.

   H κυριαρχία δεν είναι αντικείμενο σχεδιασμού. Προϋπάρχει και δεν επηρεάζεται από αυτόν.

   6. Γιατί η κυβέρνηση καταθέτει τώρα τον Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχεδιασμό;

 Η κυβέρνηση κλείνει εκκρεμότητες του παρελθόντος. Υπερασπίζεται τα εθνικά συμφέροντα στην πράξη και με ουσιαστικό τρόπο, όχι με επικοινωνιακές φωτοβολίδες.

   7. Η κατάρτιση του ΘΧΣ πιθανόν να προκαλέσει την αντίδραση της Τουρκίας. 'Αρα εγκαταλείπετε τον ελληνοτουρκικό διάλογο;

Το ότι λύνουμε εκκρεμότητες του παρελθόντος δεν σημαίνει ότι δεν επιδιώκουμε τον ελληνοτουρκικό διάλογο. Το ότι διαφωνούμε δεν σημαίνει ότι δεν συζητάμε. Το ότι συζητάμε δεν σημαίνει ότι κάνουμε εκπτώσεις από τις θέσεις μας και αυτό αποδεικνύεται στην πράξη. Η Ελλάδα επιθυμεί θετικό κλίμα στις σχέσεις με την Τουρκία και έχει ταχθεί από την αρχή υπέρ της ελληνοτουρκικής συνεννόησης με βάση το Διεθνές Δίκαιο και την καλή γειτονία.

Εξάλλου, ο Θαλάσσιος Χωροταξικός Σχεδιασμός αφορά μια ουσιαστική υποχρέωση της χώρας μας έναντι της Ε.Ε. που απορρέει από συγκεκριμένες ευρωπαϊκές οδηγίες και εντάσσεται στο πλαίσιο επίτευξης σειράς Ευρωπαϊκών Στρατηγικών, όπως η Πράσινη Συμφωνία και η Ευρωπαϊκή Στρατηγική για τη Θαλάσσια Ασφάλεια (EUMSS-EU Maritime Security Strategy).

πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας ανακηρύσσεται η 9η Φεβρουαρίου

     Είναι αξιοσημείωτο ότι η χώρα που έκανε την πρώτη παρέμβαση στη συνεδρίαση της UNESCO για την καθιέρωση Παγκόσμιας Ημέρας Ελληνικής Γλώσσας ήταν η Αϊτή, η οποία ιστορικά ήταν και η πρώτη χώρα στον κόσμο που αναγνώρισε την Ελληνική Επανάσταση και την Ελλάδα ως ανεξάρτητο κράτος.

Η χώρα που έκανε την πρώτη παρέμβαση στη συνεδρίαση της UNESCO ήταν η Αϊτή

Το Εκτελεστικό Συμβούλιο της UNESCO υιοθέτησε ομόφωνα απόφαση με την οποία προτείνεται η ανακήρυξη της 9ης Φεβρουαρίου ως «Παγκόσμιας Ημέρας Ελληνικής Γλώσσας», λαμβάνοντας υπόψη του ότι αυτήν την ημερομηνία, το 1857, έφυγε από τη ζωή ο εθνικός ποιητής της Ελλάδας, Διονύσιος Σολωμός.

Σύμφωνα με ανακοίνωση του υπουργείου Εξωτερικών, «με την απόφαση του Εκτελεστικού Συμβουλίου αναγνωρίζεται η οικουμενικότητα και η παγκόσμια προσφορά της ελληνικής γλώσσας στην πολιτιστική κληρονομιά της ανθρωπότητας. Στην απόφαση υπογραμμίζεται, μεταξύ άλλων, η αδιάσπαστη συνέχεια 40 αιώνων προφορικής παράδοσης και 35 αιώνων γραπτής παράδοσης της ελληνικής γλώσσας, η επίδρασή της σε όλες τις άλλες ευρωπαϊκές γλώσσες, καθώς και το γεγονός ότι αποτελεί μέχρι σήμερα ανεξάντλητη πηγή της διεθνούς επιστημονικής ορολογίας».

Είναι αξιοσημείωτο ότι η χώρα που έκανε την πρώτη παρέμβαση στη συνεδρίαση της UNESCO για την καθιέρωση Παγκόσμιας Ημέρας Ελληνικής Γλώσσας ήταν η Αϊτή, η οποία ιστορικά ήταν και η πρώτη χώρα στον κόσμο που αναγνώρισε την Ελληνική Επανάσταση και την Ελλάδα ως ανεξάρτητο κράτος.

«Πρόκειται για διεθνή αναγνώριση της διαχρονικότητας, της οικουμενικότητας και της προσφοράς της γλώσσας μας στην πολιτιστική κληρονομιά της ανθρωπότητας. Είναι ημέρα χαράς και υπερηφάνιας», ανέφερε στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Ελλάδας στην UNESCO, Γιώργος Κουμουτσάκος.

Το κείμενο της απόφασης συνετάχθη μετά από συνεργασία της Μόνιμης Αντιπροσωπείας της Ελλάδας στην UNESCO με τους καθηγητές Γιώργο Μπαμπινιώτη, ομότιμο καθηγητή Γλωσσολογίας και πρώην πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών και Χρήστο Κλαίρη, ομότιμο καθηγητή Γενικής Γλωσσολογίας του Πανεπιστημίου της Σορβόνης.

Η επίσημη ανακήρυξη της 9ης Φεβρουαρίου ως «Παγκόσμιας Ημέρας Ελληνικής Γλώσσας» θα πραγματοποιηθεί κατά την 43η Γενική Διάσκεψη της UNESCO τον Νοέμβριο 2025.

«Επιτυχία της πολιτισμικής μας διπλωματίας»

«Οι Ελληνίδες και οι Έλληνες, όπου κι αν βρίσκονται, υποδέχονται με αληθινή χαρά την καθιέρωση της 9ης Φεβρουαρίου ως 'Παγκόσμιας Ημέρας Ελληνικής Γλώσσας' από την UNESCO. Έτσι στο εξής, ολόκληρη η υφήλιος θα τιμά, κάθε χρόνο, το όχημα με το οποίο ταξιδεύουν μέσα στους αιώνες οι αξίες της χώρας που γέννησε τη Δημοκρατία και θεμελίωσε τη φιλοσοφία και τις επιστήμες», αναφέρει σε ανάρτησή του στο facebook ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

«Πρόκειται, χωρίς αμφιβολία, για μία επιτυχία της πολιτισμικής μας διπλωματίας. Μία απόδειξη της διεθνούς απήχησης που έχει πάντα η γλώσσα του Ομήρου. Των λογίων του Βυζαντίου. Του Μακρυγιάννη. Και του Σεφέρη. Όπως και μία ετήσια ευκαιρία για να διαπιστώνεται η δημιουργική της συνέχεια μέσα από τις κατακτήσεις που έχει να παρουσιάσει η σύγχρονη Ελλάδα», πρόσθεσε ο πρωθυπουργός.

Και κατέληξε: «Η κοινή απόφαση 88 κρατών να επιλέξουν ως σημείο αναφοράς και τιμής την ημέρα θανάτου του εθνικού μας ποιητή, μας κάνει, επίσης, διπλά υπερήφανους. Όχι μόνο γιατί αναγνωρίζει την ταύτιση της γλώσσας μας με την ιστορική πορεία του έθνους. Αλλά και γιατί δηλώνει το πανανθρώπινο φορτίο της. Ώστε όλοι οι πολίτες του κόσμου να κρατούν στη σκέψη τον στίχο του Οδυσσέα Ελύτη: 'τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική'».

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Νίκος Ανδρουλάκης χαρακτήρισε νίκη υψηλού συμβολισμού την καθιέρωση της 9ης Φεβρουαρίου ως Παγκόσμιας Ημέρας Ελληνικής Γλώσσας από την UNESCO.

Σε δήλωσή του ανέφερε πως η αναγνώριση της μακράς συμβολής της ελληνικής γλώσσας στην προαγωγή του πολιτισμού σε κάθε γωνιά της ανθρωπότητας, με την καθιέρωση της 9ης Φεβρουαρίου ως Παγκόσμιας Ημέρας Ελληνικής Γλώσσας από την UNESCO, είναι μια μεγάλη νίκη.

«Μια κίνηση υψηλού συμβολισμού για τη γλώσσα μας, που είναι ταυτόχρονα γλώσσα της φιλοσοφίας, της λογοτεχνίας, των τεχνών και των επιστημών», συμπλήρωσε.

Ο κ. Ανδρουλάκης εξέφρασε τη χαρά του για το γεγονός ότι στις 18 Μαΐου 2024 το ΠΑΣΟΚ πρωτοστάτησε σε αυτό το εθνικό χρέος, παίρνοντας την πρωτοβουλία να ζητήσει την έκδοση ομόφωνου ψηφίσματος της Βουλής και την υποβολή σχετικού αιτήματος προς την UNESCO.

ΜέΡΑ25 / Ομάδα Αλήθειας: «Χυδαία προπαγάνδα του Μαξίμου με κρατικό χρήμα»

     Η «Ομάδα Αλήθειας» είναι ένας χυδαίος προπαγανδιστικός μηχανισμός της Νέας Δημοκρατίας γενικά και του Μεγάρου Μαξίμου ειδικότερα. Αυτό ήταν πασιφανές κοιτώντας απλώς τις αναρτήσεις και τις ψηφιακές επιθέσεις αυτού του μηχανισμού.

Τα τρολάκια της «Ομάδας Αλήθειας» πληρώνονται αδρά για τη βρομοδουλειά που κάνουν. Πώς πληρώνονται και από ποιους; Για να δούμε. Σύμφωνα με το αποκαλυπτικό ρεπορτάζ της Ελίζας Τριανταφύλλου και του Θανάση Κουκάκη στο inside story, τα τρολάκια μισθοδοτούνται από την εταιρία Blue Skies, συμφερόντων Θωμά Βαρβιτσιώτη – γιού του Γιάννη και αδελφού του Μίλτου, επίδοξου πολιτευτή με την ΝΔ – και Γιάννη Ολύμπιου.

Η «Ομάδα Αλήθειας» είναι ένας χυδαίος προπαγανδιστικός μηχανισμός της Νέας Δημοκρατίας γενικά και του Μεγάρου Μαξίμου ειδικότερα. Αυτό ήταν πασιφανές κοιτώντας απλώς τις αναρτήσεις και τις ψηφιακές επιθέσεις αυτού του μηχανισμού.

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης που υπερασπίστηκε με περισσό σθένος την «Ομάδα Αλήθειας» μιλάει για «ιδιώτες που λειτουργούν αυτόνομα». Μάλιστα! Μία ιδιωτική εταιρεία δηλαδή, από μόνη της, δαπανά πόρους και διατηρεί άτομα στο μισθολόγιο της για να κάνει αφιλοκερδώς προπαγάνδα υπέρ της κυβέρνησης. Πρόκειται για μία διάτρητη εξήγηση. Η Βlue Skies είναι εταιρεία επικοινωνίας. Αναλαμβάνει έργα επικοινωνιακής προώθησης από πελάτες. Πελάτης της εν προκειμένω είναι η ΝΔ. Άλλωστε, μία βόλτα στη Διαύγεια αρκεί για να διαπιστώσει κάποιος τις πάμπολλες συμβάσεις της εταιρείας με το δημόσιο για υπερτιμημένες υπηρεσίες επικοινωνίας. Πελάτες της είναι επίσης οι μόνιμα ευνοημένες από την κυβέρνηση εταιρείες.

Πολλά άτομα έχουν περάσει από τον χυδαίο αυτόν μηχανισμό σπίλωσης και δολοφονίας χαρακτήρων και πολλά έχουν επιβραβευτεί με κυβερνητικές θέσεις για τις ανίερες υπηρεσίες παραπληροφόρησης, όπως ο επικεφαλής των τρολ της «Ομάδας Αλήθειας» το 2012, Κ. Κυρανάκης.

Το πρόβλημα της Δημοκρατίας μας είναι η απόλυτη ιδεολογική ηγεμονία της δεξιάς, που εκτινάχθηκε τη δεκαετία του 1990 με την ιδιωτική τηλεόραση – και με τις ευλογίες του ΚΚΕ τότε – και των στρατιών έμμισθων τρολ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης του σήμερα. Σε αυτή τη ζοφερή μιντιακή πραγματικότητα, εμείς ως ΜέΡΑ25 πορευόμαστε με την πολιτική μας αλήθεια, πάντα με και για τους πολλούς.

ΜέΡΑ25

Σία Αναγνωστοπούλου: «H τέταρτη φρεγάτα Μπελαρά ποιον θα επιβαρύνει;»

     Η βουλεύτρια της Νέας Αριστεράς, Σία Αναγνωστοπούλου, κατηγορεί την κυβέρνηση πως ανακοινώνει πρόσθετα οικονομικά βάρη, ενώ δεν έχει διευκρινίσει με ποιον τρόπο θα χρηματοδοτηθούν υπέρογκα εξοπλιστικά προγράμματα και ειδικότερα η τέταρτη Μπελαρά και το πρόγραμμα Exocet.

«Πώς και γιατί ένας υπουργός αποφάσισε ελάχιστες μέρες μετά την παρουσίαση του 12ετούς προγράμματος να προβεί σε τέτοια δήλωση;»

Η βουλεύτρια της Νέας Αριστεράς, Σία Αναγνωστοπούλου, κατηγορεί την κυβέρνηση πως ανακοινώνει πρόσθετα οικονομικά βάρη, ενώ δεν έχει διευκρινίσει με ποιον τρόπο θα χρηματοδοτηθούν υπέρογκα εξοπλιστικά προγράμματα και ειδικότερα η τέταρτη Μπελαρά και το πρόγραμμα Exocet.

«Τόσο για την Μπελαρά όσο και για το πρόγραμμα Exocet για το οποίο συμφώνησαν ο Έλληνας και ο Γάλλος υπουργοί δεν υπάρχει η παραμικρή πρόνοια για ένα έστω σεντ που θα κατευθυνθεί στην εγχώρια αμυντική βιομηχανία. Προχθές στη Βουλή ακούσαμε οτι το 25% αυτού του 12ετούς θα αφορά αντισταθμιστικά οφέλη. Σήμερα κουβέντα, όπως πάντα», σημειώνει η βουλεύτρια.

«Η 4η Μπελαρά ποιον θα επιβαρύνει; Πάλι "ψώνια " από τα ράφια που ωστόσο θα κληθούν και πάλι οι φορολογούμενοι να πληρώσουν; Γιατί δεν έγινε καμιά αναφορά στη Βουλή προχθές; Τι είναι τα εξοπλιστικά; Μιλάω σήμερα με κάποιον και προσθέτω στο καλάθι;» διερωτάται.

«Τι ακριβώς συμβαίνει; Αυτά τα πανάκριβα πλοία τα εισηγείται έτσι ο υπουργός στο ΚΥΣΕΑ; Όταν λέμε ότι ψωνίζουν από ράφια του σούπερ μάρκετ, χωρίς καμιά σκέψη για τα χρήματα που περικόπτονται από άλλες σημαντικές δαπάνες (υγεία, παιδεία, μισθούς, συντάξεις, επιδόματα ΑΜΕΑ κλπ) αυτό εννοούμε», καταγγέλλει η Σία Αναγνωστοπούλου.

«Πώς και γιατί ένας υπουργός αποφάσισε ελάχιστες μέρες μετά την παρουσίαση του 12ετούς προγράμματος να προβεί σε τέτοια δήλωση; Δεν φτάνουν τα 28 δισ που αντιστοιχούν στο 10% του προϋπολογισμού;», καταλήγει σε ανάρτησή της στο facebook.

 

πηγή: efsyn

Κακούς βαθμούς βάζουν Έλληνες δημοσιογράφοι στα ΜΜΕ

Οι δημοσιογράφοι Φωτεινή Κοκκινάκη, Δανάη Μαραγκουδάκη και Βασίλης Θανόπ λος

    Το βαρόμετρο για τα ελληνικά ΜΜΕ είναι ο τίτλος ανάλυσης που βασίζεται σε ένα εργαλείο αυτοαξιολόγησης που έχει αναπτύξει το γερμανικό πολιτικό Ίδρυμα Φρίντριχ Έμπερτ. Τα αποτελέσματα δεν είναι καλά. Αλλά γιατί;

Στη σκιά ενός ακόμα συλλαλητηρίου για το σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη με πάνδημη την απαίτηση για την απόδοση δικαιοσύνης, διοργανώθηκε στην Τεχνόπολη στο Γκάζι στην Αθήνα πριν από μερικές ημέρες εκδήλωση με θέμα την παρουσίαση των αποτελεσμάτων μιας εγχώριας ανάλυσης του τοπίου των ΜΜΕ. Την εκδήλωση διοργάνωσε το γερμανικό Ίδρυμα Friedrich-Ebert, το οποίο ιδρύθηκε το 1925 και πρόσκειται στο Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα. Είναι το παλαιότερο πολιτικό ίδρυμα και πήρε το όνομά του από τον πρώτο Πρόεδρο της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, Φρίντριχ Έμπερτ.

Η Ρεγκίνε Σούμπερτ, επικεφαλής του πολιτικού Ιδρύματος Friedrich-Ebert

Γιατί όμως ένα γερμανικό πολιτικό ίδρυμα θέλησε να κάνει μια τέτοια έρευνα στην Ελλάδα ρωτήσαμε την επικεφαλής Ρεγκίνε Σούμπερτ, η οποία ανέλαβε τα νέα καθήκοντά της στην Αθήνα τον Αύγουστο του 2024, και μιλώντας στην Deutsche Welle απάντησε: «Αυτό είναι κάτι που κάνουμε σε πολλές χώρες. Παγκοσμίως. Και έχουμε δει ότι η Ελλάδα συνήθως έχει πολύ χαμηλές επιδόσεις στις συνήθεις έρευνες για την κατάσταση της ελευθερίας του Τύπου. Έχουμε αναπτύξει μια ειδική μεθοδολογία, το βαρόμετρό μας για τα μέσα ενημέρωσης, που μας δίνει τη δυνατότητα να παίρνουμε πιο ακριβείς απαντήσεις. Και αυτό είναι πολύ σημαντικό για εμάς, διότι θέλουμε να βοηθήσουμε στον εντοπισμό των προβλημάτων στον τομέα της ελευθερίας του Τύπου και να αναπτύξουμε μεθόδους ή ευκαιρίες για την αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων στην Ελλάδα μαζί με τους εταίρους μας από τις αντίστοιχες χώρες».

Μια μέθοδος αυτοαξιολόγησης

Στην ουσία πρόκειται για μια μέθοδο αυτοαξιολόγησης, που προκύπτει μέσα από ενδελεχείς συζητήσεις και απαντήσεις σε ένα συγκεκριμένο ερωτηματολόγιο. Οκτώ καταξιωμένοι δημοσιογράφοι και εκπρόσωποι της κοινωνίας των πολιτών, που εκπροσωπούν ένα ευρύ φάσμα απόψεων, προσεκλήθησαν να συμμετάσχουν σε μια ολοήμερη συζήτηση αξιολογώντας ανώνυμα σχετικούς δείκτες για την ελευθερία του Τύπου, τα αποτελέσματα της οποίας δημοσιεύθηκαν τον Μάρτιο.

Αναγνωρίστηκε από τους ειδικούς ότι το νομοθετικό πλαίσιο και το Σύνταγμα στην Ελλάδα εγγυώνται την ελευθερία του Τύπου, ωστόσο χωλαίνει στην καθημερινή πρακτική. Η Φωτεινή Κοκκινάκη, δημοσιογράφος, συντονίστρια και επιμελήτρια της έκθεσης, μιλώντας στην Deutsche Welle επεσήμανε ότι: «Ως εργαζόμενοι στα μέσα ενημέρωσης βλέπουμε ότι είμαστε σε πάρα πολύ προβληματικό σημείο. Υπάρχει ένα ασφυκτικό τοπίο στα μίντια στην Ελλάδα, όμως ταυτόχρονα μένει και η διάσταση ότι έχουμε αρχίσει να αντιλαμβανόμαστε τα προβλήματα και ως εργαζόμενοι, αλλά και η κοινωνία τα αντιλαμβάνεται και ζητά επιτακτικά να αλλάξουμε. Είμαστε στο σημείο καμπής που θέλουμε να αλλάξουμε».

Μερικοί ολιγάρχες ελέγχουν τα ΜΜΕ στην Ελλάδα

Εκτός από την κυρία Φωτεινή Κοκκινάκη, στο πάνελ της παρουσίασης συμμετείχε η δημοσιογράφος Δανάη Μαραγκουδάκη από το ερευνητικό δίκτυο Solomon και ο Βασίλης Θανόπουλος, αρχισυντάκτης του περιοδικού Antivirus. H κυρία Μαραγκουδάκη επικεντρώθηκε κυρίως στην προβληματική γύρω από το ιδιοκτησιακό καθεστώς των ΜΜΕ. Υπάρχει έντονη σχέση μεταξύ ολιγαρχών, αθλητισμού, ΜΜΕ και άλλων επιχειρηματικών δραστηριοτήτων με συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα που δυσχεραίνουν την απρόσκοπτη και αντικειμενική πληροφόρηση.

Επισημάνθηκε επίσης από το κοινό -που σε μεγάλο βαθμό ήταν επίσης δημοσιογράφοι-  ο σημαντικός ρόλος της αυτολογοκρισίας των δημοσιογράφων. Δηλαδή ο δημοσιογράφος ενός μέσου δεν θα θίξει τα συμφέροντα του εργοδότη του, υπό τον φόβο της απόλυσης. Ακόμα, επισημάνθηκαν αντιδεοντολογικές συνήθεις πρακτικές. Για παράδειγμα, πώς γίνεται ένας δημοσιογράφος να εργάζεται στο γραφείου Τύπου ενός υπουργείου και παράλληλα να γράφει για συναφή θέματα του υπουργείου; Πώς θα ελέγξει την εξουσία; Μάλλον δεν θα την ελέγξει … Ακόμα, οι χαμηλοί μισθοί, η εργασιακή επισφάλεια – πολλοί δημοσιογράφοι πρέπει να κάνουν δυο και τρεις δουλειές για να ζήσουν – συχνά πολύ κακοποιητικά περιβάλλοντα με έλλειψη ανοχής στη διαφορετικότητα είναι επίσης ποιοτικά χαρακτηριστικά που συμβάλλουν στη δημιουργία ενός πολύ προβληματικού εργασιακού πλαισίου.

Τα ΜΜΕ βαρόμετρο Δημοκρατίας

Ο Βασίλης Θανόπουλος, αρχισυντάκτης του περιοδικού Antivirus που ασχολείται με θέματα που απασχολούν την ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, μιλώντας στην Deutsche Welle εξηγεί τι είναι αυτό που θέλει να κρατήσει από τη συγκεκριμένη έρευνα: «Νομίζω ότι το πιο σημαντικό είναι οι προσπάθειες που καταγράφουν τα βιώματα των ανθρώπων που εργάζονται στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Γιατί μόνο έτσι μπορούμε να καταλάβουμε, να έχουμε μια σαφή εικόνα του τι πραγματικά συμβαίνει και ποια είναι τα προβλήματα.  Δυστυχώς, αυτά που καταγράφει το βαρόμετρο δεν είναι πάρα πολύ αισιόδοξα. Κι εγώ, ως ένας άνθρωπος που ανήκω στην κοινωνία των πολιτών, θα ήθελα πάρα πολύ να τονίσω το τεράστιο ζήτημα της έλλειψης συμπερίληψης σε αυτό που ονομάζουμε δημοσιογραφία και μέσα μαζικής ενημέρωσης στην Ελλάδα».

Πολλά και σημαντικά τα προβλήματα του Τύπου στην Ελλάδα

Είναι πολλά ακόμα τα θέματα και τα προβλήματα που ταλανίζουν τον χώρο της δημοσιογραφίας, όπως για παράδειγμα η κρατική διαφήμιση, πού και σε ποιους δίνεται. Ωστόσο, μπορούν να γίνουν βήματα ώστε η κατάσταση να βελτιωθεί. Για παράδειγμα, ο ρόλος του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης θα πρέπει να γίνει πιο ανεξάρτητος και να μην ορίζεται από την εκάστοτε κυβέρνηση, ώστε να είναι σε θέση να ελέγχει ουσιαστικά τα ΜΜΕ. Οι εμπειρογνώμονες προτείνουν ακόμα τη δυνατότητα μετεκπαιδεύσεων των δημοσιογράφων, την προστασία τους στο εργασιακό περιβάλλον από πολιτικές διακρίσεων και κακοποιητικές συμπεριφορές. Τέλος, καθοριστικό ρόλο παίζει η διαφάνεια στη λειτουργία των ΜΜΕ και το ιδιοκτησιακό καθεστώς τους.

Το βαρόμετρο προσφέρει ένα σημαντικό εργαλείο για τη διαπίστωση των προβλημάτων και των αιτιών που τα προκαλούν. Απομένει τώρα η αντιμετώπισή τους. Η αυτοαξιολόγηση είναι ένα πρώτο ουσιαστικό βήμα, αλλά δεν αρκεί. Η σωστή λειτουργία των ΜΜΕ είναι ένας βασικός δείκτης λειτουργίας της Δημοκρατίας.

Μαρία Ρηγούτσου, Δημοσιογράφος στην Ελληνική Σύνταξη της DW. Ασχολείται με πολιτικά, πολιτιστικά & κοινωνικά θέματα.

πηγή: Deutsche Welle

Εφημ. Δημοκρατία / «Εθνική υποχώρηση για το καλώδιο»

    Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, το βράδυ της περασμένης Τρίτης, κατά τη συνεδρίαση του ΚΥΣΕΑ, παρότι ο αρχικός προγραμματισμός ανέφερε ότι θα συζητούνταν η έκδοση νέων Νavtex, φαίνεται πως εν τέλει αυτό που αποφασίστηκε είναι να μπει τέλος στις έρευνες ανατολικά της Κάσου και της Καρπάθου για να μην υπάρξει επιδείνωση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Σε μυστική συνεδρίαση του ΚΥΣΕΑ αποφασίστηκε να μπει τέλος στις έρευνες ανατολικά της Κάσου και της Καρπάθου, για να μην υπάρξει επιδείνωση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Ο Μητσοτάκης επιζητά την εύνοια του Τραμπ μέσω… Ερντογάν

Διατεθειμένοι να πάνε με τις ορέξεις του Ντόναλντ Τραμπ και του Ταγίπ Ερντογάν δείχνουν οι Κυριάκος Μητσοτάκης και Γιώργος Γεραπετρίτης, εντείνοντας το αίσθημα ανασφάλειας για τις εξελίξεις στις ελληνοτουρκικές σχέσεις αλλά και την υπεράσπιση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων στο Αιγαίο και στην ανατολική Μεσόγειο. Οσα ανέφερε ο αρμόδιος υπουργός Εξωτερικών στο 10o Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών ήταν ενδεικτικά των επικίνδυνων προθέσεων της ελληνικής κυβέρνησης αλλά ακόμη πιο ανησυχητικά είναι όσα έγιναν το προηγούμενο βράδυ κατά τη διάρκεια της μυστικής συνεδρίασης του ΚΥΣΕΑ, εκεί όπου φαίνεται πως αποφασίστηκε πως στόχος είναι να μην κακοκαρδίσουμε τον  «σουλτάνο».

Ειδικότερα, σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, το βράδυ της περασμένης Τρίτης, κατά τη συνεδρίαση του ΚΥΣΕΑ, παρότι ο αρχικός προγραμματισμός ανέφερε ότι θα συζητούνταν η έκδοση νέων Νavtex, φαίνεται πως εν τέλει αυτό που αποφασίστηκε είναι να μπει τέλος στις έρευνες ανατολικά της Κάσου και της Καρπάθου για να μην υπάρξει επιδείνωση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Ο πρωθυπουργός δείχνει προσηλωμένος να κερδίσει την εύνοια του Ντόναλντ Τραμπ και γνωρίζει πως ο Ταγίπ Ερντογάν αποτελεί αγαπημένο πρόσωπο του Αμερικανού προέδρου.

Ενώ λοιπόν μέχρι πριν από λίγες ώρες η κυβέρνηση δήλωνε έτοιμη να υλοποιήσει άμεσα την ηλεκτρική διασύνδεση με Κύπρο και Ισραήλ, ο κ. Γεραπετρίτης από το Οικονομικό Φόρουμ σήμανε όπισθεν ολοταχώς στις προθέσεις που είχαν εκδηλωθεί. Ειδικότερα, ο υπουργός Εξωτερικών Γ. Γεραπετρίτης μιλώντας στο Φόρουμ των Δελφών ερωτηθείς εάν θα γίνουν οι έρευνες ανατολικά της Κάσου και της Καρπάθου απέφυγε να πει ότι αρχίζουν μέσα στις επόμενες μέρες, όπως είχε διαρρεύσει η Αθήνα τα προηγούμενα εικοσιτετράωρα, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι είναι «πρόθεση» (και όχι απόφαση) της Ελλάδας και της Κύπρου να συνεχιστούν οι έρευνες, χωρίς να προσδιορίζει τον χρόνο.

«Προγραμματίζουμε όλες τις αναγκαίες ενέργειες σ’ αυτή τη σύνθετη άσκηση. Θα προχωρήσουμε όπως πρέπει και στον χρόνο που πρέπει. Εχουμε πορευτεί όλες τις δεκαετίες με γνώμονα το Διεθνές Δίκαιο. Δεν αυτενεργούμε, αλλά απαιτούμε από κάθε πλευρά τον αντίστοιχο σεβασμό στο Διεθνές Δίκαιο» συμπλήρωσε ο αρμόδιος υπουργός Εξωτερικών, προβάλλοντας μια πρωτοφανή εθνική υποχώρηση για χάρη της διατήρησης των «ήρεμων νερών».

Επιβεβαίωση

Επιβεβαιώνοντας μάλιστα μέχρι κεραίας όσους ισχυρίζονται ότι η Ελλάδα θα πρέπει να λαμβάνει την άδεια της Τουρκίας για τέτοιου είδους πρωτοβουλίες, ο κ. Γεραπετρίτης σε ραδιοφωνική του συνέντευξη τόνισε κυνικά για το θέμα της πόντισης του καλωδίου ότι «ο χρονισμός είναι πολυπαραγοντικός», ενώ, αφού μας διαβεβαίωσε ότι δεν υπάρχει φόβος, ταυτόχρονα μας εξήγησε ότι «το έργο προστατεύεται από το Διεθνές Δίκαιο, αλλά καθώς Ελλάδα και Τουρκία δεν έχουν φτάσει στο σημείο οριοθέτησης των μεταξύ τους θαλάσσιων ζωνών, είναι λογικό να προκύπτουν τριβές».

Με αυτόν τον τρόπο νομιμοποίησε τις αντιδράσεις της Αγκυρας, η οποία δεν έχασε χρόνο και με μια εμπρηστική ανακοίνωση μας προειδοποίησε: «Δεν είναι δυνατόν να επιδιώκονται έργα που σχεδιάζονται από την Ελλάδα, την ελληνοκυπριακή διοίκηση και τρίτα μέρη στο πλαίσιο μαξιμαλιστικών απαιτήσεων, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η παρουσία της Τουρκίας και της “ΤΔΒΚ” στην περιοχή, τα οποία σχεδιάζονται να περάσουν από τις περιοχές της θαλάσσιας δικαιοδοσίας μας χωρίς τη συγκατάθεσή μας στην Ανατολική Μεσόγειο. Η Τουρκία δεν θα διστάσει να χρησιμοποιήσει τις αρχές που της έχει δώσει η συνθήκη Εγγυήσεων ενάντια στις δραστηριότητες της ελληνοκυπριακής διοίκησης που απειλούν την ασφάλεια των Τουρκοκυπρίων και την ατμόσφαιρα ειρήνης και σταθερότητας στο νησί». Κι αν αναρωτιέστε ποια ήταν η αντίδραση του κ. Γεραπετρίτη, η μόνη του έγνοια ήταν να διαβεβαιώσει ότι οι ελληνοτουρκικές σχέσεις παραμένουν ακέραιες και δεν έχουν μπει στον πάγο.

Οπως χαρακτηριστικά τόνισε στο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών, «δεν είμαστε θαυματοποιοί για να καλύψουμε όλα τα σημεία διαφωνίας», αλλά δεν βρισκόμαστε σε καθεστώς «παγώματος» με την Τουρκία. «Η συνεργασία έχει επιφέρει αποτελέσματα σε πολλούς τομείς, για παράδειγμα στο εμπόριο και στη μετανάστευση, ενώ υπάρχει βελτίωση στην κατανόηση των δύο κυβερνήσεων και των δύο λαών. Βέβαια, δεν έχουν λυθεί μεμιάς όλα τα προβλήματα» κατέληξε.

πηγή: dimokratia.gr 

ΚΚΕ / Τα αιτήματα των εκπαιδευτικών είναι δίκαια - Η κυβέρνηση πρέπει να τα ικανοποιήσει και όχι να τους ρίχνει χημικά (vid)

    Κατά τη συζήτηση η αντιπροσωπεία της ΔΟΕ έθεσε προς το ΚΚΕ τις διεκδικήσεις των εκπαιδευτικών με επίκεντρο την κατάσταση υποχρηματοδότησης των σχολείων, τους όρους διαβίωσης των εκπαιδευτικών με ιδιαίτερα οξυμένα θέματα τη στέγαση, τη μετακίνηση και κυρίως τους χαμηλούς μισθούς των εκπαιδευτικών...

Ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας συναντήθηκε σήμερα, στην έδρα της ΚΕ στον Περισσό, με αντιπροσωπεία του Διοικητικού Συμβουλίου της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδας (ΔΟΕ), με επικεφαλής τον Πρόεδρο της Ομοσπονδίας Σπύρο Μαρίνη. Στη συνάντηση συμμετείχαν ακόμα ο Κυριάκος Ιωαννίδης, μέλος της ΚΕ & Υπεύθυνος του Τμήματος Παιδείας και Έρευνας της ΚΕ του ΚΚΕ και η Αφροδίτη Κτενά, βουλευτής του Κόμματος.

Ο Δημήτρης Κουτσούμπας, υποδεχόμενος την αντιπροσωπεία της ΔΟΕ και εκφράζοντας εξαρχής την υποστήριξη του ΚΚΕ προς τα δίκαια αιτήματά τους, σημείωσε:

«Σας καλωσορίζουμε στην έδρα της ΚΕ του ΚΚΕ, μετά και τη μεγάλη κινητοποίηση του Σαββάτου, το πανελλαδικό συλλαλητήριο, όπου προβάλλατε και τα δίκαια αιτήματά σας για ένα σύγχρονο δημόσιο σχολείο που θα μορφώνει πραγματικά τα παιδιά μας. Κι αντί βέβαια για συνάντηση και συζήτηση μαζί σας, η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη προχώρησε σε καταστολή, συνεχίζει τον αυταρχισμό, μέχρι και χημικά σας έριξε, την ίδια ώρα που έπρεπε να συζητήσει και να ικανοποιήσει όλα αυτά τα αιτήματα.

Ξέρετε ότι το ΚΚΕ είναι στο πλευρό σας, συμμετέχει και στα σωματεία σας, στους αγώνες σας, στις κινητοποιήσεις σας, δίνει τη μάχη με τα στελέχη και τα μέλη του Κόμματος στον χώρο των εκπαιδευτικών, της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης και μέσα στο σχολείο και κυρίως στους δρόμους του αγώνα. Βεβαίως προσπαθούμε και με κοινοβουλευτικές παρεμβάσεις που κάνουμε, οτιδήποτε θέλετε να αναδείξουμε και μέσα στο κοινοβούλιο, να πιέσουμε προς κάθε κατεύθυνση το υπουργείο και την κυβέρνηση, που για άλλα τυρβάζει και όχι για την ουσία των προβλημάτων και των αιτημάτων, τα οποία εμείς τα θεωρούμε δίκαια – το λέω εκ των προτέρων, θα τα συζητήσουμε φυσικά και αναλυτικά – και έπρεπε χτες να ικανοποιηθούν όλα αυτά τα οποία διεκδικείτε και εμείς στηρίζουμε».

Κατά τη συζήτηση η αντιπροσωπεία της ΔΟΕ έθεσε προς το ΚΚΕ τις διεκδικήσεις των εκπαιδευτικών με επίκεντρο την κατάσταση υποχρηματοδότησης των σχολείων, τους όρους διαβίωσης των εκπαιδευτικών με ιδιαίτερα οξυμένα θέματα τη στέγαση, τη μετακίνηση και κυρίως τους χαμηλούς μισθούς των εκπαιδευτικών οι οποίοι έχουν υποστεί τεράστιες περικοπές. Επίσης ανέδειξε το μείζον ζήτημα των διώξεων των εκπαιδευτικών για συνδικαλιστική δράση, καθώς πάνω από 2.000 εκπαιδευτικοί βρίσκονται σε διαδικασία πειθαρχικών, επειδή εναντιώνονται στα αντιπαιδαγωγικά κριτήρια της δήθεν αξιολόγησης.

Κλείνοντας ο Δημήτρης Κουτσούμπας επανέλαβε τη στήριξη του ΚΚΕ στα αιτήματα της Ομοσπονδίας ιδιαίτερα σε αυτά που αφορούν στο κρίσιμο ζήτημα της αξιοπρεπούς διαβίωσης των εκπαιδευτικών ενάντια στους μισθούς της εξαθλίωσης και ενημέρωσε πως στο πλαίσιο αυτό η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ κατέθεσε τροπολογία για την επαναφορά και καταβολή του 13ου και 14ου μισθού για όλους τους δημόσιους υπαλλήλους η οποία δεν στηρίχτηκε από τα υπόλοιπα κόμματα.

902.gr

Ερώτηση 11 βουλευτών της ΝΔ για τις τουρκικές επενδύσεις σε παραμεθόριες περιοχές της χώρας

    Κοινή ερώτηση και ταυτόχρονη αίτηση κατάθεσης εγγράφων προς έξι υπουργεία κατέθεσαν στη Βουλή 11 βουλευτές της Νέας Δημοκρατία για τις επιθετικές αγορές ακινήτων σε ακριτικές περιοχές από τουρκικά κεφάλαια...

 

Σοβαρές καταγγελίες για επιθετική διείσδυση τουρκικών κεφαλαίων στην αγορά ακινήτων και επιχειρήσεων σε ευαίσθητες εθνικά περιοχές φέρνουν στη Βουλή 11 βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, καταθέτοντας κοινή ερώτηση και αίτηση κατάθεσης εγγράφων προς έξι υπουργεία.

 Οι έντεκα υπογράφοντες βουλευτές, με πρώτο τον Ευριπίδη Στυλιανίδη, επισημαίνουν ραγδαία αύξηση αγοραπωλησιών σε παραμεθόριες περιοχές, όπως η Ανατολική Μακεδονία και Θράκη, αλλά και τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου. Όπως αναφέρουν, το φαινόμενο αυτό καταγγέλλεται τα τελευταία χρόνια από συμβολαιογράφους, δικηγόρους, δημόσιους λειτουργούς και πολίτες, με τα τουρκικά κεφάλαια να εμφανίζονται μέσω ελληνικών ή ευρωπαϊκών εταιρειών-βιτρίνα.

Οι βουλευτές επικαλούνται και δημόσια δήλωση του δημάρχου Αλεξανδρούπολης, ο οποίος μίλησε για «επιθετικές τουρκικές και βουλγαρικές αγορές» αλλά και για «εποικισμό του Έβρου από Μουσουλμάνους».

Στο πλαίσιο της ερώτησης, ζητούνται στοιχεία από τα Υποθηκοφυλακεία, το Εθνικό Κτηματολόγιο και τους τοπικούς Συμβολαιογραφικούς Συλλόγους, αναφορικά με όλες τις αγοραπωλησίες και δικαιοπραξίες που έχουν πραγματοποιηθεί από το 2011 μέχρι σήμερα σε παραμεθόριους νομούς, από ξένα φυσικά ή νομικά πρόσωπα τρίτων χωρών ή της ΕΕ.

Παράλληλα, καλούνται οι αρμόδιοι υπουργοί να απαντήσουν εάν η Κυβέρνηση προτίθεται να λάβει μέτρα απέναντι στο ενδεχόμενο «επιθετικών και κατευθυνόμενων αγορών» σε περιοχές με ιδιαίτερη εθνική σημασία, όπως η Θράκη και τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου.

 Ακολουθεί η ερώτηση των 11 βουλευτών της ΝΔ 

«Προς τους Υπουργούς

Ψηφιακής Διακυβέρνησης
Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών
Ανάπτυξης
Δικαιοσύνης
Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων
Εσωτερικών
Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής
Προστασίας του Πολίτη

ΘΕΜΑ: «Εκτίναξη επιθετικών αγορών ακινήτων και επιχειρήσεων στις ακριτικές περιοχές από τουρκικά κεφάλαια που εμφανίζονται με τη μορφή Ελληνικών ή Ευρωπαϊκών επιχειρήσεων»

Σύμφωνα με το άρθρο 24 του νόμου 1892/1990 «…ως παραμεθόριες περιοχές ορίζονται οι Νομοί Δωδεκανήσου, Έβρου, Θεσπρωτίας, Καστοριάς, Κιλκίς, Λέσβου, Ξάνθης, Πρέβεζας, Ροδόπης, Σάμου, Φλώρινας και Χίου, οι νήσοι Θήρα και Σκύρος, οι τέως Επαρχίες Νευροκοπίου του τέως Νομού Δράμας, Πωγωνίου και Κόνιτσας του τέως Νομού Ιωαννίνων, Αλμωπίας και Έδεσσας του τέως Νομού Πέλλης και Σιντικής του τέως Νομού Σερρών καθώς και οι τέως Κοινότητες Οθωνών, Μαθρακίου και Ερεικούσσης…».

Οι παραπάνω περιοχές στο Ιόνιο, την Ήπειρο, τη Μακεδονία, τη Θράκη και τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου χαρακτηρίστηκαν ως «παραμεθόριες» και αντιμετωπίζονται ως «αμυντικές» περιοχές με προεδρικό διάταγμα που εκδόθηκε σύμφωνα με το ίδιο άρθρο «με πρόταση των Υπουργών Εξωτερικών, Οικονομικών, Εθνικής Άμυνας, Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας, Προστασίας του Πολίτη και Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων…»

Διαχρονικά το δίκαιο που ίσχυε σχετικά με τις δικαιοπραξίες επί ακινήτων στις παραμεθόριες περιοχές, αποσκοπούσε στην κατοχύρωση της εθνικής ασφάλειας και της εδαφικής ακεραιότητας της Χώρας που υπερτερούν έναντι άλλων δημοσίων συμφερόντων ή ατομικών δικαιωμάτων πχ ΑΚ 281, εμπορικές ή επαγγελματικές μισθώσεις.

Νόμοι που επέβαλαν τους σχετικούς περιορισμούς στο παρελθόν ήταν το νομοθετικό διάταγμα 22/24.6.1927 και αργότερα ο α.ν. 1366/1938.

Μετά την καταδίκη της Ελλάδας από το ΔΕΚ, το οποίο με την απόφαση του 305/87 της 30.5.1989 έκρινε ότι οι διατάξεις του α.ν. 1366/1938 έρχονταν σε αντίθεση με τα άρθρα 48, 52 και 59 της Συνθήκης ΕΟΚ περί ελεύθερης κυκλοφορίας των εργαζομένων, ελευθερίας εγκατάστασης και ελευθερίας παροχής υπηρεσιών, ψηφίστηκε ο νόμος 1892/1990 που κατήργησε τον προηγούμενο 1366/1938. Ο νέος νόμος επαναπροσδιόρισε τις παραμεθόριες περιοχές και τις απαγορευμένες δικαιοπραξίες, διατηρώντας τους περιορισμούς τόσο για τους ημεδαπούς όσο και για τους αλλοδαπούς, αλλά αντιμετώπισε ενιαία τους ημεδαπούς, τους Ευρωπαίους πολίτες και τους ομογενείς διατηρώντας όμως για τους υπηκόους τρίτων χωρών σε ισχύ το ν.δ. 22/24.6.1927, δηλαδή οι περιορισμοί μπορούσαν να αρθούν μόνο με τη χορήγηση σχετικής αδείας.

Τα άρθρα 24 έως 32 του ν. 1892/1990 αντικαταστάθηκαν δυστυχώς το 2011 από ένα πρόχειρο και κακογραμμένο νομοθέτημα με το άρθρο 114 του νόμου 3978/2011 και αργότερα με το άρθρο 43 του νόμου 4278/2014 που βελτιώθηκε με το άρθρο τρίτο του νόμου 4126/2013 και άλλες διατάξεις.

Το ισχύον θεσμικό πλαίσιο περιορίζει τις απαγορεύσεις δικαιοπραξιών εν ζωή σε ακίνητα των παραμεθόριων περιοχών μόνο σε υπηκόους τρίτων χωρών εκτός ΕΕ και ΕΖΕΣ και προκρίνει τη θεωρία της έδρας έναντι της θεωρίας ελέγχου σχετικά με την ιθαγένεια ή ορθότερα την εθνικότητα. Αυτή η εξέλιξη επιτρέπει και διευκολύνει φυσικά πρόσωπα που φέρουν παράλληλα ευρωπαϊκή ιθαγένεια παρότι έχουν εθνικότητα τρίτης χώρας πχ τουρκική, ρωσική, κινεζική κλπ. ή Νομικά Πρόσωπα που έχουν δημιουργήσει έδρα στην Ελλάδα ή στην ΕΕ να μπορούν με ευκολία να αποκτούν ακίνητα ή εταιρικά μερίδια και μετοχές σε «παραμεθόριες και αμυντικές περιοχές» χωρίς πλέον να απαιτείται προηγούμενη απόφαση διοικητικής αρχής. Η νομοθεσία, η νομολογία και η «θεωρία της έδρας του νομικού προσώπου» που διαμορφώνεται τα τελευταία χρόνια, έναντι της «θεωρίας ελέγχου» σύμφωνα με την οποία εξετάζονταν η ιθαγένεια μέχρι φυσικού προσώπου που ελέγχει το νομικό πρόσωπο που ίσχυε παλιότερα, καθίσταται εξαιρετικά επικίνδυνη για την ασφάλεια, την άμυνα και την δημογραφική θωράκιση της περιοχής, ιδιαίτερα στη Θράκη και τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου.

Τα τελευταία χρόνια μας καταγγέλεται από συμβολαιογράφους, δικηγόρους, δημόσιους λειτουργούς αλλά και απλούς πολίτες, ότι έχουν πολλαπλασιαστεί αξιοσημείωτα οι αγορές ακινήτων και επιχειρήσεων ιδιαίτερα στις περιοχές της Αν. Μακεδονίας και Θράκης καθώς και στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου που δεν είναι απλά «παραμεθόριες» αλλά και «αμυντικές».

Επίσης σε σχετική δημόσια καταγγελία πρόεβη και ο Δήμαρχος Αλεξανδρούπολης στις 27.2.2025 στο Forum της Αν. Μακεδονίας και Θράκης μιλώντας για επιθετικές Τουρκικές και Βουλγαρικές αγορές και «εποικισμό του Έβρου από Μουσουλμάνους». Στο θέμα αναφέρθηκε με πρωτοσέλιδο της και η εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ στις 22-23 Μαρτίου 2025 με τίτλο «Έρευνες για το Τουρκικό Real Estate – Τα Μυστικά της Θράκης. Τι ψάχνει η ΕΥΠ στη Θράκη και σε νησιά του Ανατολικού Αιγαίου…».

Με δεδομένη την Τουρκική επιθετικότητα, τις επαναλαμβανόμενες δηλώσεις της Τουρκικής ηγεσίας για αναθεώρηση της Συνθήκης της Λοζάνης και την συστηματική προσπάθεια της Γείτονος για τουρκοποίηση και εργαλειοποίηση της Θρησκευτικής Μουσουλμανικής Μειονότητας στη Θράκη ,

ΑΙΤΟΥΜΑΣΤΕ στον αρμόδιο Υπουργό τα ακόλουθα ΕΓΓΡΑΦΑ:

Ζητούμε να μας κατατεθούν πίνακες, από τα Υποθηκοφυλακεία, το Εθνικό Κτηματολόγιο ή τους τοπικούς Συμβολαιογραφικούς Συλλόγους, με όλες τις αγοραπωλησίες- δικαιοπραξίες που διενεργήθηκαν από το 2011 ανά νομό, από ξένα φυσικά ή νομικά πρόσωπα ευρωπαϊκά ή τρίτων χωρών, σε όλους τους νομούς που ορίζονται ως παραμεθόριες και αμυντικές περιοχές σύμφωνα με το νόμο.

ΕΡΩΤΩΝΤΑΙ οι αρμόδιοι Υπουργοί:

Τι μέτρα σκοπεύει να λάβει η Κυβέρνηση για να αντιμετωπίσει το ενδεχόμενο επιθετικών και κατευθυνόμενων αγορών ακινήτων ή επιχειρήσεων από ξένα κεφάλαια σε ευαίσθητες εθνικά περιοχές, όπως η Θράκη και τα νησιά;

Ποιoς και πώς ελέγχει τους διαχειριστές-funds των κόκκινων δανείων που συνήθως έχουν έδρα στο εξωτερικό, σε ποιους πουλούν τα πλειστηριασμένα ακίνητα των ακριτικών περιοχών;

Σκοπεύει το αρμόδιο Υπουργείο να επαναφέρει το καθεστώς ελέγχων μέχρι φυσικού προσώπου στις δικαιοπραξίες που διενεργούνται στις παραμεθόριες και αμυντικές περιοχές, ώστε η ανάπτυξη να μη λειτουργεί σε βάρος της εθνικής ασφάλειας στις ακριτικές περιοχές;

Ποιες πολιτικές σχεδιάζει η Κυβέρνηση για τη δημογραφική θωράκιση της ακριτικής Ελλάδας;

Τι έχει κάνει η Κυβέρνηση για την υλοποίηση του πορίσματος της διακομματικής επιτροπής της Βουλής για τη Θράκη; Γιατί δεν έχει οριστεί μέχρι σήμερα συντονιστής και Επιτροπή Παρακολούθησης, όπως είχε ζητήσει η Διακομματική, που θα κινητοποιεί και θα συντονίζει το έργο των αρμόδιων Υπουργείων;

Οι Ερωτώντες Βουλευτές

ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ ΣΤ. ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ, Βουλευτής Ροδόπης ΝΔ
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΑΡΑΟΓΛΟΥ, Βουλευτής Β´ Θεσσαλονίκης ΝΔ
ΜΑΞΙΜΟΣ ΧΑΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ, Βουλευτής Λάρισας ΝΔ
ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Βουλευτής Καβάλας ΝΔ
ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΧΡΥΣΟΜΑΛΗΣ, Βουλευτής Μεσηνίας ΝΔ
ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΔΗΜΟΣΧΑΚΗΣ, Βουλευτής Έβρου ΝΔ
ΜΑΝΟΣ Ν. ΚΟΝΣΟΛΑΣ, Βουλευτής Δωδεκανήσου ΝΔ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΛΑΧΟΣ, Βουλευτής Ανατολικής Αττικής ΝΔ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΑΣΜΑΝΗΣ, Βουλευτής Πέλλας ΝΔ
ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΛΕΟΝΤΑΡΙΔΗΣ, Βουλευτής Σερρών ΝΔ
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ, Βουλευτής Λέσβου ΝΔ» 

Αλέξης Τσίπρας: ΝΕΑ ΕΘΝΙΚΗ ΠΥΞΙΔΑ

    Ισχυρή και αυτοδύναμη Ελλάδα με πολυδιάστατη στρατηγική και όχι πρόθυμος ακόλουθος η απάντηση στις ραγδαίες γεωπολιτικές μετατοπίσεις.

Τα τελευταία χρόνια ο κόσμος αλλάζει με ταχύτητα που συχνά ξεπερνά τη δυνατότητα μας να κατανοήσουμε και να αφομοιώσουμε τις αλλαγές. Όσα όμως εξελίσσονται το τελευταίο διάστημα, μετά τον πόλεμο στην Ουκρανία και ιδιαίτερα με την επανεκλογή του Προέδρου Τραμπ, δε συνιστούν απλά αλλαγή,  αλλά τεκτονική μετατόπιση των γεωπολιτικών ισορροπιών, όπως αυτές διαμορφώθηκαν μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και εξελίχθηκαν αργότερα με την πτώση του λεγόμενου Ανατολικού Μπλοκ.

Ο κόσμος μας, μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, χωρίστηκε σε δύο στρατόπεδα. Ήταν ένας κόσμος δύο πόλων, βασισμένος σε μια ισορροπία, που εξαιτίας του πυρηνικού οπλοστασίου των δύο υπερδυνάμεων ονομάστηκε  ισορροπία του τρόμου. Εντούτοις, παρά το γεγονός ότι τον χαρακτήριζαν πολλές τοπικές ένοπλες συγκρούσεις, όπως για παράδειγμα ο πόλεμος του Βιετνάμ,  παρέμενε ένας κόσμος σε  ισορροπία. Η αντιπαράθεση των δύο πόλων παρέμεινε στο επίπεδο του ψυχρού πολέμου.

Με την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, δόθηκε η εντύπωση ότι περνούσαμε σε ένα μονοπολικό κόσμο. Πολλοί μάλιστα έσπευσαν  τότε να προφητεύσουν το τέλος των ιδεολογιών και της ιστορίας. Οι ΗΠΑ και η Δύση, χωρίς αντίπαλο πια, μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ, έμοιαζαν απόλυτα κυρίαρχες και επέβαλαν τους δικούς τους όρους στη νέα παγκόσμια τάξη, που αργότερα ονομάστηκε παγκοσμιοποίηση.

Θέλησαν μάλιστα συχνά να επικαθορίσουν όχι μόνο την οικονομική, αλλά και τη γεωπολιτική τους ηγεμονία, με επεμβάσεις και πολέμους, που ως  πρόσχημα συνήθως είχαν την εξαγωγή δημοκρατίας σε μια σειρά από χώρες. Ενώ́ επέλεξαν απέναντι στη Ρωσία, που προέκυψε από τη διάλυση της κρατικής δομής της πρώην υπερδύναμης, μια στάση ηγεμονική και αλαζονική. Ειδικότερα κατά την περίοδο της προεδρίας Bush υποτίμησαν τη δυνατότητα της να σταθεί ξανά στα πόδια της και δεν αξιοποίησαν την ευκαιρία να την εντάξουν σε μια νέα αρχιτεκτονική ασφάλειας, όταν ακόμη και η είσοδός της στο ΝΑΤΟ ήταν στο τραπέζι. Αντιθέτως, προχώρησαν, παρά τις αντίθετες δεσμεύσεις τους, στην περαιτέρω διεύρυνση του ΝΑΤΟ, που συνδυάστηκε  με ενέργειες όπως η αποχώρηση από τη Συνθήκη Αντιβαλλιστικών πυραύλων, η προώθηση της αντιπυραυλικής ασπίδας και η υποβάθμιση του Συμβουλίου ΝΑΤΟ – Ρωσίας. Υποτιμώντας τις δημόσια διακηρυγμένες προειδοποιήσεις της τελευταίας το 2008, ότι θα αντιδράσει στρατιωτικά αν επιμείνουν στην υιοθέτηση της «πολιτικής ανοιχτών θυρών» του ΝΑΤΟ προς την Ουκρανία και τη Γεωργία.

Την ίδια στιγμή αιφνιδιάστηκαν με την ταχύτητα ανάδειξης της Κίνας σε νέα οικονομική και στρατιωτική παγκόσμια δύναμη, με ισχυρή διείσδυση σε όλο τον πλανήτη, ακόμη και σε στρατηγικά κρίσιμες για τη δυτική ηγεμονία χώρες. Ενώ υποτίμησαν τόσο το χώρο που άφηνε στο Ιράν η αποτυχία της δυτικής πολιτικής και των στρατιωτικών επεμβάσεων στη Μέση Ανατολή, όσο και τη δυνατότητα χωρών του Παγκόσμιου Νότου, με πρώτη την Ινδία, να αναβαθμίσουν την οικονομική και γεωπολιτική τους θέση.

Κάπως έτσι περάσαμε σταδιακά από τον μονοπολικό στον πολυπολικό κόσμο στον οποίο η Δύση, με τις ΗΠΑ ηγεμονική της δύναμη, παραμένει μεν ισχυρός πόλος, αλλά όχι μοναδικός. Η Κίνα αναδύεται οικονομικά και στρατιωτικά, η Ινδία κυρίως οικονομικά, η Ρωσία μας υπενθυμίζει ότι είναι πυρηνική δύναμη, ο παγκόσμιος Νότος ανασυντάσσεται, και όλοι πλέον διεκδικούν το ρόλο που τους αναλογεί στην παγκόσμια γεωπολιτική σφαίρα.

Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια, η διαχείριση αυτής της μετάβασης σε ένα πολυπολικό κόσμο, αντί να οδηγήσει στην ανάδειξη νέων κανόνων και διπλωματικών θεσμών για την αντιμετώπιση κρίσεων και προκλήσεων, έφερε στο προσκήνιο ακόμα μεγαλύτερους κινδύνους για την παγκόσμια ειρήνη. Αντί οι ΗΠΑ να μετακινήσουν τη γεωπολιτική προσοχή τους στον Ινδικό-Ειρηνικό, όπως είχαν διακηρύξει από την εποχή του Προέδρου Ομπάμα, ενεπλάκησαν στον  πόλεμο στην Ουκρανία, επιδιώκοντας έναν ανέφικτο στόχο: τη διατήρηση της προοπτικής ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ και άρα την οριστική διάλυση των σχέσεων Ευρώπης-Ρωσίας.

Ο πόλεμος τραγωδία για την Ουκρανία, ήττα για την Ευρώπη  

Ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν ήταν απρόβλεπτος, ούτε αναπόφευκτος. Προφανώς η κατάφωρη παραβίαση του διεθνούς δικαίου, με την εισβολή σε μια τρίτη χώρα, βαραίνει τη Ρωσία του Προέδρου Πούτιν. Αλλά, αναμετρώντας την κλιμάκωση των γεγονότων που οδήγησαν στη σύρραξη, ένας ψύχραιμος παρατηρητής καταλήγει στο συμπέρασμα ότι αυτή θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί, αν η Δύση δεν επέμενε στην προοπτική ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ.

Ο πόλεμος αυτός δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρωτίστως στοίχισε και στοιχίζει στην Ουκρανία και τον ουκρανικό λαό, αν αναλογιστεί κανείς ότι  δεκάδες χιλιάδες στρατιώτες και άμαχοι έχασαν τη ζωή τους για την ακεραιότητα και την κυριαρχία της πατρίδας τους. Ωστόσο , αν ζητούμενο ήταν αυτό, μόνο σε απώλειες για την ακεραιότητα και την κυριαρχία της Ουκρανίας οδήγησε ο πόλεμος. Ένα μέρος της ουκρανικής κυριαρχίας χάθηκε από τους εχθρούς της στο πεδίο της μάχης, καθώς η Ρωσία κατέλαβε περίπου το 20% των εδαφών της. Και ένα άλλο από τους συμμάχους της, και ιδιαίτερα από τις ΗΠΑ, που της συμπεριφέρονται σήμερα σαν αποικία και απαιτούν την ιδιοκτησία των σπάνιων γαιών της, ως αντάλλαγμα για τη στήριξη που της παρείχαν σε έναν πόλεμο που τελικά τη διέλυσε. Και παρεμπιπτόντως βέβαια ενταφιάστηκε και η επιδίωξη ένταξής της στο ΝΑΤΟ.

Εκτός από την Ουκρανία όμως, μεγάλος ηττημένος από τον πόλεμο αυτό είναι αναμφίβολα και η Ευρώπη. Η ευρωπαϊκή προοπτική της Ουκρανίας και της Γεωργίας θα μπορούσε να είχε αποτελέσει από την αρχή τη βάση για μια νέα αρχιτεκτονική ασφάλειας, με αναβαθμισμένο ρόλο για την ΕΕ, αν είχε συνδεθεί με τη δέσμευση ότι οι χώρες αυτές δεν θα ενταχθούν στο ΝΑΤΟ. Αντιθέτως, παρουσιάστηκε ως προθάλαμος για ένταξη στην Βορειοατλαντική Συμμαχία, με την ΕΕ να παραγνωρίζει ότι δεν μπορεί μονομερώς και χωρίς  συνεννόηση με τη Ρωσία να οικοδομηθεί πανευρωπαϊκή αρχιτεκτονική ασφάλειας.

Η απόφασή της να μη φέρει αντίρρηση στην επιλογή των ΗΠΑ για την πολιτική ανοιχτών θυρών για την Ουκρανία και ιδιαίτερα η επιλογή της να πρωτοστατήσει στον πόλεμο, αντί να αναλάβει ρόλο διεκδίκησης μιας διπλωματικής λύσης για τον τερματισμό του, την οδήγησε σε καταστροφικές συνέπειες. Πρώτα από όλα οικονομικές.

Οι αρχικές εκτιμήσεις ότι οι ευρωπαϊκές κυρώσεις και ο πόλεμος θα γονάτιζαν τη ρωσική οικονομία και θα οδηγούσαν στην εξασθένηση, ή και την ανατροπή, του καθεστώτος και της ηγεμονίας του Πούτιν, αποδείχθηκαν κενές περιεχομένου και εκτός πραγματικότητας. Η ρωσική οικονομία όχι μόνο δεν εξασθένησε, αλλά σε αντίθεση με τις προβλέψεις ενισχύθηκε από την ενεργειακή κρίση και τη ραγδαία άνοδο της τιμής των ορυκτών καυσίμων. Ενώ η απόφαση της Ευρώπης να διακόψει κάθε ενεργειακή και εμπορική σχέση, συνειδητή ή επιβεβλημένη (όπως με την  ανατίναξη του αγωγού Nord Stream 2), απλά οδήγησε τη Ρωσία σε νέα συμβόλαια με την Κίνα και την Ινδία. Έτσι, αντί να αποδυναμωθεί η ρωσική οικονομία, αποδυναμώθηκε η ευρωπαϊκή και ιδιαίτερα η γερμανική.

Το οικονομικό θαύμα της Γερμανίας μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και ιδιαίτερα μετά την ενοποίησή της,  στηρίχθηκε σε δύο ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα που σήμερα πια δεν υπάρχουν. Τη φτηνή ενέργεια που της εξασφάλιζαν οι συμφωνίες με τη Ρωσία για τη μεταφορά πετρελαίου και φυσικού αερίου, καθώς και τα αρνητικά επιτόκια δανεισμού που της εξασφάλιζε η σταθερότητα και η διαρκής ανάπτυξη της οικονομίας της.

Μετά τον πόλεμο στην Ουκρανία και την ενεργειακή κρίση που επέφερε, αντί για σταθερότητα και ανάπτυξη έχουμε υψηλό πληθωρισμό, που καθοδηγείται από την εκτίναξη του ενεργειακού κόστους,  και επίσης αποβιομηχάνιση και συνεπώς οικονομική και πολιτική αστάθεια.

Από την άλλη πλευρά, οι ΗΠΑ δεν πλήρωσαν το ίδιο κόστος με την Ευρώπη για τον πόλεμο στην Ουκρανία, παρά την αντίθετη ρητορική του Προέδρου Τραμπ. Αν εξαιρέσουμε τη στρατιωτική βοήθεια, που ήταν υψηλότερου κόστους από την αντίστοιχη ευρωπαϊκή, η οικονομική βοήθεια προς την Ουκρανία ήταν χαμηλότερη. Ενώ στον τομέα της ενέργειας οι ΗΠΑ όχι μόνο δεν είχαν απώλειες αλλά αποκόμισαν κέρδη. Αφού το ρωσικό φυσικό αέριο, που για χρόνια αποτελούσε την ενεργειακή γραμμή ζωής για την Ευρώπη,  αντικαταστάθηκε από άλλες πηγές, ιδίως με LNG σχιστολιθικού αερίου από τις ΗΠΑ. Έτσι το φυσικό αέριο που επηρεάζει καθοριστικά τη τιμή του ρεύματος είναι σήμερα τέσσερις φορές ακριβότερο στην Ευρώπη από ότι στις ΗΠΑ. Και αυτό το υψηλό ενεργειακό κόστος ασκεί τρομακτικές πιέσεις σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις και οδήγησε ακόμη και σε κλείσιμο εργοστασίων, αποδυναμώνοντας την ευρωπαϊκή οικονομία.

Τι πέτυχε λοιπόν η Ευρώπη από την επιμονή της να στηρίξει μέχρις εσχάτων το πόλεμο έναντι της επιλογής να επιδιώξει διπλωματική λύση;

Μάλλον να πυροβολήσει τα πόδια της.

Και σαν να μην έφτανε αυτό, έρχεται σήμερα ο Πρόεδρος Τραμπ, και με μια στροφή 180 μοιρών αφήνει την ΕΕ απολύτως μόνη και εκτεθειμένη. Αφού οι ΗΠΑ κατάφεραν να «κόψουν» τη σύνδεση Ευρώπης – Ρωσίας,  τώρα συνειδητοποιούν ότι έκαναν ένα βήμα μπροστά αλλά δύο βήματα πίσω, οδηγώντας τη Ρωσία στην αγκαλιά της Κίνας. Και αποφασίζουν πλέον να εργαστούν για να επαναφέρουν τη Ρωσία, επιχειρώντας να «κόψουν» τη σύνδεσή της με τη Κίνα.

Και πως απαντούν η ΕΕ και οι κυρίαρχες πολιτικές της δυνάμεις της σε αυτές τις εξελίξεις ;

Βγάζουν κάποια συμπεράσματα για τα στρατηγικά τους λάθη, ή επιμένουν σ΄ αυτά;

Φοβάμαι ότι πράττουν το δεύτερο.

Αντί η Ευρώπη, έστω και τώρα, να πρωτοστατεί στην προσπάθεια για  κατάπαυση του πυρός στο ουκρανικό μέτωπο και εξεύρεση άμεσης διπλωματικής λύσης, αυτός που πρωτοστατεί είναι ο Αμερικανός Πρόεδρος. Και στο τραπέζι των συνομιλιών δεν βρίσκεται καν εκπρόσωπός της.

Την ίδια στιγμή, αντί να αναζητήσει τους όρους για μια νέα αρχιτεκτονική ασφάλειας, που να θωρακίζει τα συμφέροντά της απέναντι σε ρωσικές παρεμβάσεις, αλλά και να συμπεριλαμβάνει τη Ρωσία, αποκαθιστώντας μεταξύ άλλων και την ενεργειακή συνεργασία μ΄ αυτή, την αναγάγει σε υπαρξιακή απειλή για την κυριαρχία και την ασφάλειά της. Με αυτό τον τρόπο επιχειρεί να δικαιολογήσει στην εσωτερική της κοινή γνώμη την -ορθή κατά τα άλλα, αλλά εξαιρετικά καθυστερημένη- απόφαση για ενίσχυση των αμυντικών της δαπανών, που θα της δώσει τη δυνατότητα να αποκτήσει μια σχετική στρατηγική αυτονομία. Χωρίς όμως, κι αυτό προκαλεί μεγάλα ερωτηματικά, να έχει σχεδιάσει και θεσπίσει μια Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας και μια κοινή αμυντική πολιτική με σαφείς στρατηγικούς στόχους, πέραν της αντιπαράθεσης με την Ρωσία.

Και έτσι, οι Ευρωπαίοι πολίτες καλούνται πλέον να πιστέψουν ότι η Ρωσία,  με οικονομία στο μέγεθος της Ισπανίας, πληθυσμό λιγότερο από το ένα τρίτο της Ευρώπης, και αμυντικό προϋπολογισμό που ανέρχεται μόλις στο ένα τέταρτο του αντίστοιχου της Ευρώπης, δεν αποτελεί απειλή μόνο για την Ουκρανία και τις Βαλτικές χώρες, αλλά κίνδυνο υπαρξιακό για όλη την Ευρώπη. Και αν δεν υπερασπιστούν την Ουκρανία μέχρις εσχάτων, θα χρειαστεί ακόμη και να πολεμήσουν τους Ρώσους στα σύνορά τους.

Ανάγκη για ριζική στροφή στην ευρωπαϊκή στρατηγική

Η ΕΕ βρίσκεται σήμερα δυστυχώς με την πλάτη στον τοίχο, εξαιτίας των δικών της ιδεοληψιών, των διαιρέσεων στις γραμμές της, της αδυναμίας της να εμπεδώσει το διεθνή της ρόλο με μια αποτελεσματική κοινή εξωτερική και αμυντική πολιτική. Και σε πλήρη άρνηση του γεγονότος ότι βρίσκεται στην αρχή του τέλους της μεταπολεμικής της ευημερίας, αδυνατώντας να προσφέρει ειρηνευτικές προτάσεις και να αναλάβει ειρηνευτικές πρωτοβουλίες στο ουκρανικό -έναν πόλεμο που διεξάγεται σε ευρωπαϊκό έδαφος- απλά επιμένει στο στρατηγικό της λάθος, εντείνοντας τα δικά της αδιέξοδα.

Συζητά σήμερα, έστω και αργά, για ένα κοινό αμυντικό ταμείο και την οικοδόμηση μιας αμυντικής βιομηχανίας, που δεν θα εξαρτάται από τις ΗΠΑ. Οι ειδικοί όμως εκτιμούν ότι θα χρειαστεί τουλάχιστον δέκα χρόνια για να αποκτήσει στρατιωτική αυτονομία, με αβέβαιη μέχρι τότε την οικονομική και πολιτική της συνοχή. Αφού όλοι ξέρουν, ότι αν η επένδυση στην άμυνα πραγματοποιηθεί εις βάρος οικονομικών και κοινωνικών πολιτικών, οι συνέπειες θα είναι δυσμενέστατες, τόσο για την ευρωπαϊκή συνοχή, όσο και για την κοινωνική συνοχή στις χώρες μέλη.

Είναι συνεπώς επείγουσα και αναγκαία μια ριζική στροφή της πολιτικής της στο Ουκρανικό, με στόχο την ειρήνη και την οικοδόμηση μιας νέας αρχιτεκτονικής ασφάλειας. Εξίσου επείγουσα και αναγκαία όμως είναι και μια γενναία επένδυση στην εσωτερική της οικονομία, με πόρους που θα υπερβαίνουν κατά πολύ τις δυνατότητες των προϋπολογισμών των εθνικών κρατών και άρα θα απαιτούν μεγάλης κλίμακας έκδοση κοινού χρέους.

Η έκδοση κοινού χρέους δεν πρέπει να αφορά αποκλειστικά την άμυνα, αλλά να χρησιμοποιηθεί και για τη στήριξη ευρωπαϊκών δημοσίων αγαθών- για την πράσινη μετάβαση, την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης και την προώθηση πολιτικών συνοχής. Γιατί, ας μην ξεχνάμε ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα της ΕΕ σήμερα, είναι η πολιτική της συνοχή, η απόκλιση μεταξύ των κρατών μελών και οι μεγάλες ανισότητες εντός τους. Σε αυτό το πλαίσιο πρέπει να προωθηθούν και ριζικές τομές για την ολοκλήρωση της ευρωπαϊκής αγοράς που περιγράφονται στις Εκθέσεις Ντράγκι και Λέττα.

Παράλληλα, η ΕΕ πρέπει να επιδείξει μια αποφασιστική στάση σε σχέση με την Κοινή Εξωτερική Πολιτική και την Πολιτική Ασφάλειάς της. Πρέπει να αποτελέσει γεωπολιτική δύναμη όχι μόνο αποτροπής, αλλά και ειρήνης και σταθερότητας, τουλάχιστον στη γειτονιά της και να αναβαθμίσει τον ρόλο της στην αντιμετώπιση των μεγάλων σύγχρονων προκλήσεων, όπως την κλιματική κρίση, το μεταναστευτικό και τη διαχείριση της τεχνητής νοημοσύνης. Η ευρωπαϊκή ηγεσία πρέπει να δώσει το μήνυμα στις ΗΠΑ, ότι οι ευρωαμερικανικές σχέσεις μπορούν να αναπτυχθούν μόνο στη βάση του αμοιβαίου σεβασμού, του σεβασμού των συνόρων και της μη εμπλοκής στις εσωτερικές υποθέσεις των ευρωπαϊκών χωρών. Την ίδια στιγμή πρέπει επιτέλους να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και σε σχέση με το Ισραήλ και την ανάγκη για ειρήνη στην Παλαιστίνη, με τερματισμό των ισραηλινών επιχειρήσεων που έχουν οδηγήσει σε δεκάδες χιλιάδες νεκρούς αμάχους, την άμεση παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας στους Παλαιστινίους και την επανεκκίνηση των συνομιλίων για δύο κράτη στη βάση των Αποφάσεων του ΟΗΕ.

Η Ελλάδα σε επικίνδυνο σταυροδρόμι

Σε αυτό το ευρύτερο πλαίσιο γενικευμένης ανασφάλειας, οι κίνδυνοι για την Ελλάδα είναι ακόμη μεγαλύτεροι. Τα τελευταία πεντέμισι χρόνια,  η κυβέρνηση της ΝΔ μας έχει εκθέσει πολλαπλώς και σε οικονομικούς αλλά και σε γεωπολιτικούς κινδύνους. Δεν αξιοποίησε τη σταθεροποίηση της οικονομίας μετά την έξοδο από τα μνημόνια για τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις και την αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου, ενώ́ άφησε να πάει χαμένη η μεγάλη ευκαιρία του Ταμείου Ανάπτυξης. Το κυριότερο όμως είναι ότι χειρίστηκε καταστροφικά το ουκρανικό. Αντί να στηρίξει τον ουκρανικό λαό απέναντι στη ρωσική εισβολή, με τρόπο που να διατηρεί τη δυνατότητά της να παίζει τον ρόλο πυλώνα ειρήνης και σταθερότητας στην περιοχή, ακολούθησε τυφλά το δόγμα του δεδομένου και πρόθυμου συμμάχου, πρωτοστατώντας στην εμπροσθοφυλακή της αντιπαράθεσης. Έστειλε βαρέα όπλα στην Ουκρανία από τα νησιά μας, υποδέχθηκε στο ελληνικό κοινοβούλιο μετά τιμών τους μαχητές του Αζόφ, εκδίωξε αναλογικά τον μεγαλύτερο αριθμό διπλωματών στην Ευρώπη από τη ρωσική πρεσβεία και υιοθέτησε τη πιο σκληρή ρητορική, όχι απέναντι στην απαράδεκτη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, αλλά απέναντι στο καθεστώς Πούτιν, καθώς από τα επίσημα χείλη του ΑνΥΠΕΞ δηλώθηκε ότι στόχος του πολέμου είναι η πτώση του. Με δύο λόγια, η Ελλάδα που παραδοσιακά αν και χώρα του ΝΑΤΟ, ακόμη και τη περίοδο Κωνσταντίνου Καραμανλή, στο ζενίθ του ψυχρού πολέμου, είχε διπλωματικές σχέσεις με τη Σοβιετική Ένωση και αργότερα παρέμεινε γέφυρα με τη Ρωσία, πρωτοστάτησε στην ευρωπαϊκή αντιρωσική υστερία.

Σήμερα όμως, που οι ΗΠΑ αλλάζουν στάση, η κυβέρνηση βρίσκεται απόλυτα αμήχανη και περιθωριοποιημένη από τις εξελίξεις. Από τη μία, δεν έχει τη δυνατότητα να διαδραματίσει οποιοδήποτε ρόλο για την ειρήνη και δυσκολεύεται να βρει επαφές με την Κυβέρνηση Τραμπ, από την άλλη έχει εξαιρεθεί από όλες τις γαλλοβρετανικές πρωτοβουλίες για την Ουκρανία και το μέλλον της ευρωπαϊκής άμυνας. Την ίδια στιγμή, το Ηνωμένο Βασίλειο όχι μόνο προσκαλεί την Τουρκία στις εν λόγω πρωτοβουλίες αλλά έχει προβεί σε πωλήσεις Eurofighter και Meteor στην Άγκυρα και – μαζί με τη Γερμανία – υποστηρίζει σταθερά την ευρωτουρκική συνεργασία στην άμυνα.

Βρισκόμαστε σε ένα κρίσιμο γεωπολιτικό σταυροδρόμι και σε μια εύθραυστη περιοχή. Ο αναθεωρητισμός της Τουρκίας είναι δεδομένος. Συνεπώς η έκθεση της χώρας και η αδυναμία της πλέον να έχει στήριξη από παραδοσιακούς της συμμάχους, δεν αποτελεί έναν θεωρητικό κίνδυνο. Αν η Τουρκία για τους δικούς της λόγους, αποφασίσει αύριο να δημιουργήσει μια κρίση, το κρίσιμο ερώτημα είναι: ποιος θα είναι δίπλα μας ;

Εγκαίρως, πριν από δύο χρόνια, είχα προειδοποιήσει στη Βουλή ότι το δόγμα «ανήκουμε στη Δύση» σε έναν κόσμο που αλλάζει ραγδαία, είναι παρωχημένο και λανθασμένο. Είχα προειδοποιήσει ότι η πολιτική της κυβέρνησης στο Ουκρανικό εγκυμονεί κινδύνους. Και είχα επισημάνει χαρακτηριστικά, προσπαθώντας να αναδείξω την ανάγκη για μια πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, ότι «ανήκουμε και στη Δύση και στην Ανατολή και στο Βορά και στο Νότο». Τότε κάποιοι λοιδόρησαν αυτή τη τοποθέτηση, σήμερα όμως όλο και περισσότεροι διαπιστώνουν πόσο εθνικά επωφελής είναι.  Και πόσο εκτεθειμένη αφήνει τη χώρα μας το δόγμα του δεδομένου και πρόθυμου συμμάχου. Γιατί, αν η Ελλάδα πάντοτε είχε υπεραξία έναντι των άλλων εταίρων της στο ΝΑΤΟ, ήταν γιατί μπορούσε παραδοσιακά να συνομιλεί και με τη Ρωσία και με τις Αραβικές χώρες και με τη Κίνα και με το Ιράν. Σήμερα, αλήθεια, ποια είναι η διαφορά της Ελλάδας στον τομέα αυτό από άλλους εταίρους της στο ΝΑΤΟ, ακόμη και από τις χώρες της Βαλτικής, ή την Πολωνία ;

Οι εν λόγω χώρες δικαιολογημένα αισθάνονται τη Ρωσία ως υπαρξιακή απειλή. Η Ελλάδα όμως αισθάνεται ως υπαρξιακή την απειλή της Τουρκίας, για την οποία οι χώρες αυτές ευλόγως δεν έχουν ανησυχία.

Με δύο λόγια, η εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ, θα ήταν λογική για όσους κατοικούν στη Βαρσοβία ή τη Βαλτική, όχι όμως για μας που κατοικούμε στο Αιγαίο και τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο.

Αντισταθμίζοντας τη λανθασμένη και αδιέξοδη στρατηγική της, η κυβέρνηση, αναμένεται το επόμενο διάστημα -το έχει αρχίσει ήδη- να επιχειρήσει να στρέψει τη συζήτηση σε πολυετή και πολυδάπανα εξοπλιστικά προγράμματα, ακολουθώντας το παράδειγμα της Ευρώπης. Θα επιχειρήσει μάλιστα να διαφημίσει ότι η εξαίρεση των εξοπλιστικών δαπανών από το έλλειμα μας -αν και εφόσον εξασφαλισθεί- μας ευνοεί, ενώ́ στην πραγματικότητα το πρόβλημα της χώρας είναι το χρέος, που προφανώς από την αύξηση των δαπανών δε θα μείνει αλώβητο.

Χωρίς να υποτιμώ καθόλου την ανάγκη για ενίσχυση της αποτρεπτικής μας ισχύος, (άλλωστε η κυβέρνησή μου ήταν η μόνη που παρότι σε μνημόνια αποφάσισε σημαντικές εξοπλιστικές δαπάνες με την αναβάθμιση των αεροσκαφών f16 σε viper, που έδωσε και παράταση ζωής στην ΕΑΒ), το ερώτημα που τίθεται είναι καταλυτικό :

Φταίει ότι δεν έχουμε αρκετά αεροπλάνα, υποβρύχια και φρεγάτες για το γεγονός ότι δεν τολμάμε ούτε την πόντιση καλωδίου ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ, πέρα από τα έξι ναυτικά μας μίλια ;

Και αλήθεια, αφού με τη στρατηγική του δεδομένου και πρόθυμου συμμάχου, η κυβέρνηση υποτίθεται ότι θα εξασφάλιζε την παρουσία τους δίπλα μας, που είναι τώρα οι σύμμαχοι να μας στηρίξουν σε ένα αυτονόητο εγχείρημα ;

Πού είναι οι ΗΠΑ, των οποίων τα τελευταία έξι χρόνια είμαστε δεδομένοι και πρόθυμοι, έχοντας παραχωρήσει έξι στρατιωτικές εγκαταστάσεις και το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης επ’ αόριστον ;

Πού είναι η Γαλλία, από την οποία αγοράσαμε 8 δις αεροσκάφη και φρεγάτες, συνάπτοντας στρατηγική συμφωνία, την οποία όταν χαρακτήρισα ελλιπή με κατηγορούσαν για εθνική εξαίρεση ;

Πού είναι το Ισραήλ, το οποίο η κυβέρνηση στήριξε το τελευταίο διάστημα όσο κανείς, μην αρθρώνοντας λέξη για την ανθρωπιστική καταστροφή στη Γάζα, σε βάρος των αξιών μας, αλλά και των σχέσεων μας με Αραβικές χώρες ;

Ας μη γελιόμαστε : Σε μια κρίσιμη στιγμή αύριο, η Ελλάδα θα είναι μόνη, όσο πρόθυμη και αν υπήρξε στους συμμάχους της τα τελευταία έξι χρόνια. Το ερώτημα είναι πόσο ισχυρή είναι, όχι μόνο η αποτρεπτική της δύναμη, αλλά και η αποφασιστικότητά της, όπως δείξαμε το 2018 απέναντι στην προσπάθεια του ερευνητικού Barbaros να εισέλθει σε ελληνική υφαλοκρηπίδα. Εξίσου σημαντική, όμως, είναι η διπλωματική στρατηγική που πρέπει να διαθέτει η Ελλάδα ώστε να μην φτάσουμε σε σημείο σύγκρουσης. Δυστυχώς η κυβέρνηση της ΝΔ απέτυχε να προωθήσει μια αποτελεσματική στρατηγική, τόσο σε σχέση με τη προοπτική προσφυγής στο Δικαστήριο της Χάγης όσο και επι του πεδίου σε σχέση με την ενεργειακή, αλλά ακόμη και την ηλεκτρική διασύνδεση Ελλάδας-Κύπρου -Ισραήλ.

Επι των ημερών της δικής μας κυβέρνησης, η αλήθεια είναι ότι εν μέσω μνημονίων, δεν διαθέταμε τους πόρους που θα μας επέτρεπαν να σχεδιάσουμε μια πολιτική σημαντικής ενίσχυσης της αποτρεπτικής μας ισχύος. Ωστόσο, με μια ενεργητική και πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, πείσαμε τους συμμάχους μας ότι μπορεί να μην είμαστε πρόθυμοι για όλα χωρίς ανταλλάγματα, αλλά είμαστε ένας σημαντικός τους εταίρος στη περιοχή. Και έτσι καθιερώσαμε Στρατηγικό Διάλογο με τις ΗΠΑ, αναβαθμίσαμε το ρόλο μας στα Βαλκάνια με τη Συμφωνία των Πρεσπών, προωθήσαμε το FSRU στην Αλεξανδρούπολη, εγκαινιάσαμε τη Σύνοδο των Ευρωπαϊκών Χωρών του Νότου και το σχήμα 3+1 ( Ελλάδα-Κύπρος-Ισραήλ +ΗΠΑ), ενώ προωθήσαμε τον αγωγό Eastmed για τη μεταφορά φυσικού αερίου από το Ισραήλ στην Ευρώπη μέσω της Ελλάδας, του οποίου σήμερα η τύχη αγνοείται.

Τι να κάνουμε;

Μπροστά λοιπόν στις τεκτονικές γεωπολιτικές μετατοπίσεις που λαμβάνουν χώρα στις μέρες μας, η Ελλάδα, με ευθύνη της κυβέρνησης της ΝΔ, βρίσκεται σήμερα πολλαπλώς εκτεθειμένη. Η αλλαγή στρατηγικής είναι άμεσα αναγκαία με σκοπό την ανακτηση του ρόλου της Ελλάδας ως πυλώνα ειρήνης και σταθερότητας, όπως και την προάσπιση και επέκταση της κυριαρχίας και και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου, με διατήρηση της ειρήνης. Προφανώς δεν μπορεί να την επιτύχει η παρούσα κυβέρνηση. Αλλά η χώρα δεν μπορεί να συνεχίζει για πολύ να πορεύεται δίχως εθνική πυξίδα.

Είναι επείγον και αναγκαίο, άμεσα :

• Να μετατοπιστεί η στρατηγική συνεργασία με τις ΗΠΑ, από τη βάση της λογικής του δεδομένου και πρόθυμου συμμάχου στη βάση του αμοιβαίου σεβασμού και οφέλους.

• Να εξασφαλισθεί η ενεργή συμμετοχή της Ελλάδας σε κάθε διεργασία που αφορά την επόμενη μέρα για την ευρωπαϊκή άμυνα και την ειρήνη στην Ουκρανία. Στο πλαίσιο αυτό, και σε συντονισμό με την Κύπρο, να τεθούν στην ΕΕ αυστηρές προϋποθέσεις, μεταξύ των οποίων η άρση του casus belli και το Κυπριακό, για τη όποια συνεργασία της ΕΕ με την Τουρκία σε ζητήματα που αφορούν την ευρωπαϊκή άμυνα.

• Να επιδιωχθεί η αποκατάσταση διπλωματικών διαύλων με τη Ρωσία. Και η Ελλάδα να καταθέσει τις δικές της προτάσεις για την νέα πανευρωπαϊκή αρχιτεκτονική ασφάλειας.

• Να υποστηριχθεί η διασύνδεση της αναθεώρησης της Τελωνειακής Ένωσης ΕΕ – Τουρκίας (ή μιας ενδεχόμενης Συμφωνίας Επενδύσεων και Εμπορίου ΕΕ-Τουρκίας) με την προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για την οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ. Με σαφείς κόκκινες γραμμές την εδαφική ακεραιότητα και άμυνα των νησιών.

• Να αποφασισθεί η επέκταση των χωρικών υδάτων στην Ανατολική Μεσόγειο στα 12 νμ, με οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ με τις εκεί όμορες χώρες.

• Να επιδιωχθεί η πραγματοποίηση Διάσκεψης ΕΕ-χωρών της Ανατολικής Μεσογείου στο πλαίσιο της οποίας η Ελλάδα, σε συντονισμό με την Κύπρο και χώρες της Συνόδου των Ευρωπαϊκών Χωρών του Νότου, να προωθήσει το ρόλο και τις θέσεις της στην περιοχή (ελληνοτουρκικά, παλαιστινιακό, συριακό, λιβυκό).

• Να χαραχθεί νέος σχεδιασμός, σε συντονισμό με τη Κύπρο, για τη δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού στη βάση των Αποφάσεων του ΟΗΕ και του Πλαισίου Γκουτιέρες, αναμένοντας ενδεχόμενες πολιτικές εξελίξεις μετά τις επικείμενες εκλογές στα κατεχόμενα.

• Να επανενεργοποιηθούν τα Βαλκανικά πολυμερή σχήματα συνεργασίας που ακυρώθηκαν μετά το 2019, εστιάζοντας και πάλι στον ηγετικό μας ρόλο στην περιοχή.

• Να προωθήσουμε Σχέδιο Δράσης για την αναβάθμιση της θέσης της Ελλάδας σε χώρες προτεραιότητας του Παγκόσμιου Νότου, με έμφαση στην οικονομική και πολιτιστική συνεργασία.

Και τελευταίο αλλά ίσως πιο επιτακτικό :

Η ενίσχυση της αποτρεπτικής μας ισχύος θα πρέπει να περνά πρώτα από την άμεση ανασυγκρότηση και ενίσχυση της Εθνικής Αμυντικής μας Βιομηχανίας, που δυστυχώς σήμερα βρίσκεται σε πλήρη διάλυση.

Όταν οι γείτονες επενδύουν το 70% των εξοπλιστικών τους δαπανών στην δική τους Αμυντική Βιομηχανία και εξάγουν drowns που αποτελούν το πιο σύγχρονο και αποτελεσματικό πολεμικό υλικό, εμείς επιμένουμε να εξαγοράζουμε αμφίβολη προστασία με πανάκριβες αγορές, συνήθως αδιαφανείς, που επιπλέον δεν επιφέρουν και κανένα αντισταθμιστικό όφελος για την πολεμική μας βιομηχανία.

 Ισχυρή Ελλάδα είναι η απάντηση

Ο κόσμος και η Ευρώπη βρίσκονται μπροστά σε τεκτονικές αλλαγές. Η Ελλάδα εξαιτίας των επιλογών της κυβέρνησης βρίσκεται πλέον μπροστά σε υπαρξιακούς κινδύνους. Η επιλογή του πρωθυπουργού να παραμείνει στη θέση του, παρά τη λαϊκή απονομιμοποίηση που επέφεραν οι πρωτοφανείς σε όγκο διαδηλώσεις ενάντια στη συγκάλυψη του εγκλήματος των Τεμπών, δεν οδηγεί σε αδιέξοδο μόνο τον ίδιο, την παράταξη του και τη κοινωνία. Αυτό που διακυβεύεται με την παραμονή της κυβέρνησης και της πολιτικής της,  δεν είναι δυστυχώς μόνο η πολιτική, οικονομική και κοινωνική σταθερότητα, αλλά και η εθνική ακεραιότητα.  Η διατήρηση της παρούσας καταστροφικής εξωτερικής πολιτικής σωρεύει απειλές και εγκυμονεί σοβαρούς εθνικούς κινδύνους. Σε αυτήν τη δύσκολη συγκυρία απαιτείται άμεση αλλαγή στρατηγικής. Μια ενεργητική, πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, που θα βάζει πρώτα τα συμφέροντα της χώρας.

Ισχυρή Ελλάδα είναι η απάντηση στις μεγάλες γεωπολιτικές προκλήσεις. Ισχυρή και αυτοδύναμη Ελλάδα με μια πολυδιάστατη στρατηγική, ώστε να διεκδικεί το ρόλο που της αναλογεί στην Ευρώπη και την Ανατολική Μεσόγειο, ως πυλώνας ειρήνης και σταθερότητας, και όχι ως πρόθυμος και υποτελής ακόλουθος μια του ενός και μια του άλλου συμμάχου μας.

"Η ΝΕΑ ΕΘΝΙΚΗ ΠΥΞΙΔΑ", αναλυτικά

Προανακριτική / Κλίμα έντασεις με αποχωρήσεις ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, KKE, Νέας Αριστεράς, Ελλ. Λύσης και Νίκης

    Το τεταμένο κλίμα που υπήρχε, κορυφώθηκε με τη μαζική αποχώρηση κομμάτων της αντιπολίτευσης (μεταξύ των οποίων το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το KKE. Νέα Αριστερά, Ελλ. Λύση και Νίκη) καταγγέλλοντας ταυτόχρονα την απόρριψη του αιτήματος της μειοψηφίας για κλήτευση μαρτύρων.

Κατήγγειλαν την κυβερνητική πλειοψηφία, η οποία απέρριψε το αίτημα της μειοψηφίας για κλήτευση μαρτύρων • Κλήση Τριαντόπουλου για την ερχόμενη Δευτέρα.

Κλίμα έντασης στην Προανακριτική, μετά τις κυβερνητικές μεθοδεύσεις να προχωρήσει σε «μπάζωμα» της επιτροπής με αιχμή του δόρατος το αίτημα του Χρήστου Τριαντόπουλου να παραπεμφθεί κατευθείαν στο δικαστικό συμβούλιο.

Το τεταμένο κλίμα που υπήρχε, κορυφώθηκε με τη μαζική αποχώρηση κόμματων της αντιπολίτευσης (μεταξύ των οποίων το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το KKE, η Νέα Αριστερά, Ελλ. Λύση και η Νίκη) καταγγέλλοντας ταυτόχρονα την απόρριψη του αιτήματος της μειοψηφίας για κλήτευση μαρτύρων.

Η αποχώρηση των κομμάτων έγινε πριν από την ψηφοφορία για την κλήση του Χρ. Τριαντόπουλου στην επιτροπή, την οποία εισηγήθηκαν οι βουλευτές της Ν.Δ., επιχειρώντας ουσιαστικά να νομιμοποιήσουν την όλη διαδικασία πριν στείλουν την υπόθεση στο δικαστικό συμβούλιο. Με την αποχώρησή τους, τα κόμματα δεν νομιμοποίησαν την κλήση Τριαντόπουλου, τη στιγμή μάλιστα που η πλειοψηφία απέρριπτε τους δικούς τους μάρτυρες.

Νωρίτερα, δύο αιτήματα της αντιπολίτευσης εισέπραξαν την άρνηση της «γαλάζιας» πλειοψηφίας, προκαλώντας έντονες αντιδράσεις. Συγκεκριμένα η πλειοψηφία είπε διπλό «όχι» τόσο για δημόσια μετάδοση της συνεδρίασης, όσο και για να έρθει στην επιτροπή το σύνολο των δικογραφιών.

Πλέον, αναμένεται να υπάρξει ακόμα μια συνεδρίαση της Προανακριτικής, την ερχόμενη Δευτέρα, όπου έχει κληθεί ο Χρ. Τριαντόπουλος.

 

Ζήτησαν να καταθέσει ο Μητσοτάκης

Πηγές του ΣΥΡΙΖΑ ανέφεραν νωρίτερα ότι η Ν.Δ. «αντιλήφθηκε ότι η κακοστημένη παράσταση που πάει να στήσει στην προανακριτική επιτροπή δημιουργεί εξαρχής συνθήκες ακυρότητας και προσπαθεί τώρα να το μπαλώσει με την κλήτευση του Τριαντόπουλου, προκειμένου να προσδώσει νονιμοφάνεια. Πάνε όμως από φιάσκο σε φιάσκο. Ο ΣΥΡΙΖΑ -ΠΣ κατέθεσε κατάλογο μαρτύρων και ζήτησε το σύνολο της σχετιζόμενης δικογραφίας. Θα επιμείνουμε για την πλήρη διεξαγωγή της προανακριτικής επιτροπής. Πρέπει να έρθει ως μάρτυρας ο εντολέας του κ.Τριαντόπουλου, ο ίδιος ο πρωθυπουργός να απολογηθεί για το έγκλημα των Τεμπών».

ertopen.com