Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Όσκαρ 2024: Στην Έμα Στόουν το βραβείο Α` Γυναικείου Ρόλου - Καλύτερη ταινία το Oppenheimer που σάρωσε με 7 Όσκαρ

     Συνολικά τέσσερα Όσκαρ, από τα έντεκα για τα οποία ήταν υποψήφιο, απέσπασε το «Poor Things» του Γιώργου Λάνθιμου στην 96η τελετή απονομής των βραβείων που πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Κυριακής στο «Dolby Theater» του Λος Άντζελες, με οικοδεσπότη τον Τζίμι Κίμελ, ο οποίος ανέλαβε για 4η φορά την παρουσίαση της μεγάλης βραδιάς.


Με επτά Όσκαρ, ανάμεσα τους αυτό της καλύτερης ταινίας, το «Οπενχάιμερ» επιβεβαίωσε τα προγνωστικά και έγινε ο μεγάλος νικητής της 96ης τελετής απονομής των Όσκαρ, που πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Κυριακής στο Dolby Theater του Λος Αντζελες, χαρίζοντας στον Κρίστοφερ Νόλαν και το πρώτο του Όσκαρ Σκηνοθεσίας. Η ταινία που ανατέμνει μία σκοτεινή ιστορική περίοδο, σκιαγραφώντας την άνοδο και την πτώση του πατέρα της ατομικής βόμβας Ρόμπερτ Οπενχάιμερ, κέρδισε 7 από τα 13 βραβεία που διεκδικούσε συνολικά στις μεγάλες κατηγορίες (Καλύτερης Ταινίας, Α' Ανδρικού Ρόλου για τον Κίλιαν Μέρφι, Β' Ανδρικού Ρόλου για τον Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ, σκηνοθεσίας, μοντάζ, φωτογραφίας, Μουσικής).

Το «Poor Things» του Γιώργου Λάνθιμου κέρδισε συνολικά τέσσερα βραβεία Όσκαρ (Α' Γυναικείου Ρόλου -Έμμα Στόουν-, Μακιγιάζ και Κομμώσεων, Σκηνογραφίας, Κοστουμιών), δύο βραβεία κέρδισε η «Ζώνη Ενδιαφέροντος» του Τζόναθαν Γκλέιζερ (Διεθνούς Ταινίας, Ήχου) και από ένα Όσκαρ τα «Παιδιά του Χειμώνα» του Αλεξάντερ Πέιν (Β' Γυναικείου Ρόλου), το «American Fiction» του Κορντ Τζέφερσον (Διασκευασμένου Σεναρίου), η «Ανατομία Μιας Πτώσης» της Ζιστίν Τριέ (Πρωτότυπου Σεναρίου) και η «Barbie» της Γκρέτα Γκέργουιγκ (Τραγουδιού). Ενώ οι «Δολοφόνοι του Ανθισμένου Φεγγαριού» του Μάρτιν Σκορσέζε έμειναν χωρίς βράβευση.

«Υπάρχουν τόσοι πολλοί που με οδήγησαν ως εδώ. Το υπέροχο καστ μου, το συνεργείο μου. Θέλω να ευχαριστήσω όλους όσους πίστεψαν σε εμένα κατά τη διάρκεια της καριέρας μου. Και φυσικά, την Έμμα (Τόμας) για την παραγωγή όλων των ταινιών μας και... των παιδιών μας» είπε ο Κρίστοφερ Νόλαν παραλαμβάνοντας το Όσκαρ Σκηνοθεσίας για το «Οπενχάιμερ» από τα χέρια του Στίβεν Σπίλμπεργκ.

Η Έμμα Στόουν κατάφερε να υπερισχύσει της Λίλυ Γκλαντστόουν, που για πολλούς ήταν το φαβορί, κερδίζοντας για δεύτερη φορά στην καριέρα της μετά το «La la Land» το Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου για την ερμηνεία της ως Μπέλα Μπάξτερ στο «Poor Things». Η Αμερικανίδα ηθοποιός ανεβαίνοντας στη σκηνή φανερά συγκινημένη, είπε με χιούμορ: «Εχει σπάσει το φερμουάρ μου. Νομίζω ότι συνέβη νωρίτερα όταν χορεύαμε στο "I'm Just Ken"».

«Πριν δυο βράδια πανικοβλήθηκα με αυτή την πίεση. Ο Γιώργος (Λάνθιμος) μου είπε "βγάλε τον εαυτό σου από αυτή την κατάσταση". Και είχε δίκιο. Δεν είναι δικό μου αυτό το βραβείο. Μια ολόκληρη ομάδα δούλεψε σκληρά για αυτή την ταινία. Γιώργο, σ' ευχαριστώ για αυτό τον ρόλο που άλλαξε τη ζωή μου» δήλωσε και ευχαρίστησε την οικογένειά της- την μητέρα της, τον σύζυγο της και την κόρη της που γίνεται τριών ετών σε λίγες μέρες και έχει κάνει τη ζωή της πολύχρωμη και σινεμασκόπ.

Ο Γιώργος Λάνθιμος «δίνει» για δεύτερη φορά το βραβείο της συγκεκριμένης κατηγορίας στην πρωταγωνίστριά του. Πριν λίγα χρόνια, είχε κερδίσει και η Ολίβια Κόλμαν Όσκαρ για το «The Favorite».




«Σας έχουμε ανάγκη»

Ο πρωταγωνιστής του «Οπενχάιμερ» Κίλιαν Μέρφι κρατώντας το Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου , δήλωσε: «Κάναμε μια ταινία για τον άνθρωπο που δημιούργησε την ατομική βόμβα και θα ήθελα λοιπόν να αφιερώσω αυτό το βραβείο σε όλους τους ειρηνοποιούς εκεί έξω. Σας έχουμε ανάγκη». Ο ηθοποιός ολοκλήρωσε τον ευχαριστήριο λόγο του λέγοντας ότι είναι ένας «πολύ περήφανος Ιρλανδός».

Στις κατηγορίες των δεύτερων ρόλων δεν υπήρξαν ανατροπές. To Όσκαρ Β' Γυναικείου Ρόλου κέρδισε, όπως όλοι περίμεναν, η Ντα' Βιν Τζόι Ράντολφ για «Τα Παιδιά του Χειμώνα» του Αλεξάντερ Πέιν. «Ο Θεός είναι τόσο καλός. Δεν πίστευα ότι θα έχω αυτή την καριέρα. Είμαι ευγνώμων σε όλους εσάς. Για καιρό προσπαθούσα τόσο πολύ να είμαι κάτι άλλο από ό,τι ήμουν, ενώ θα έπρεπε να είμαι ο εαυτός μου. Είμαι αρκετή. Σας ευχαριστώ που με είδατε» ανέφερε. Ενώ το Όσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου πήρε ο Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ για την ερμηνεία του στο «Οπενχάιμερ». «Θα ήθελα να ευχαριστήσω την απαίσια παιδική μου ηλικία και την Ακαδημία, ακριβώς με αυτή τη σειρά. Θέλω να ευχαριστήσω τη γυναίκα μου η οποία με βρήκε ένα παρατημένο κουτάβι και με υιοθέτησε, καθώς και όσους σε όλη μου την καριέρα με έσωζαν από τον εαυτό μου» σημείωσε. Μετά από πολλά χρόνια, την απονομή στους ερμηνευτικούς ρόλους έκαναν πέντε νικητές παλαιότερων διοργανώσεων Όσκαρ. Για παράδειγμα, στη σκηνή ανέβηκαν ονόματα όπως η Ρίτα Μορένο, η Σαρλίζ Θερόν, ο Μπρένταν Φρέιζερ, ο Μάθιου Μακόναχι, ο Νίκολας Κέιτζ κ.α.

Το Όσκαρ Πρωτότυπου Σεναρίου δόθηκε στους Γάλλους Ζιστίν Τριέ και Αρτίρ Αραρί για την «Ανατομία μιας Πτώσης». «Θα με βοηθήσει στην κρίση μέσης ηλικίας που περνάω. Απόψε είναι μία λαμπερή στιγμή για εμάς. Όμως αυτό το σενάριο γράφτηκε από τους δυο μας μέσα στο λόκνταουν, με δύο μωρά στο σπίτι αλλάζοντας πάνες...» είπε η Τριέ. Το Όσκαρ Διασκευασμένου Σεναρίου κέρδισε ο Κορντ Τζέφερσον για το «American Fiction», ο οποίος μίλησε για τις δυσκολίες και τα εμπόδια που βάζει η βιομηχανία στους ανθρώπους που θέλουν να κάνουν φτηνές, ανεξάρτητες ταινίες. «Μπορεί να έχω αναφέρει πολλές φορές πόσοι ηθοποιοί, παραγωγοί, συνεργάτες δεν δέχθηκαν να συμμετέχουν σ' αυτή την ταινία. Μοιάζει ότι το λέω εκδικητικά, αλλά δεν είναι έτσι. Απλά θα ήθελα να πω σε όλους να ρισκάρουν και με μικρές ταινίες. Άλλωστε, όλα είναι ρίσκο. Και τα blockbusters. Θα ήθελα να ευχαριστήσω όσους είπαν το ναι και εμπιστεύθηκαν έναν 40χρονο μαύρο σκηνοθέτη που έκανε την πρώτη του ταινία».

Το Όσκαρ Διεθνούς Ταινίας κέρδισε το συγκλονιστικό δράμα του Βρετανού Τζόναθαν Γκλέιζερ, «Ζώνη Ενδιαφέροντος» που περιγράφει την καθημερινότητα της οικογένειας του διοικητή του 'Άουσβιτς Ρούντολφ Ες ανατέμνοντας τη φρίκη του ναζισμού. «Όλες οι επιλογές μας έχουν μία άμεση αντανάκλαση στο παρόν. Η ταινία μας αναδεικνύει πως η απουσία ανθρωπιάς έχει ολέθρια αποτελέσματα» είπε ο Γκλέιζερ, αναφερόμενος στην εβραϊκή του καταγωγή διερωτώμενος πώς μπορούμε να αντισταθούμε σε αυτή τη σύρραξη στην οποία έχουν χαθεί τόσοι αθώοι, είτε θύματα της 7ης Οκτωβρίου στο Ισραήλ , είτε αυτά της συνεχιζόμενης επίθεση στη Γάζα.

Το Όσκαρ Μεγάλου Μήκους Ντοκιμαντέρ κέρδισε το «20 Μέρες στην Μαριούπολη» του Μστισλάβ Τσερνόφ ο οποίος αφού ευχαρίστησε όλους τους συνεργάτες του, είπε πως αυτό είναι το πρώτο βραβείο Όσκαρ στην ιστορία της Ουκρανίας: «Είναι μεγάλη μου τιμή. Όμως μπορεί να είμαι κι ο πρώτος σκηνοθέτης που από αυτή τη σκηνή θα πω ότι "εύχομαι να μη χρειαζόταν ποτέ να κάνω αυτή την ταινία". Μακάρι να μπορούσα να ανταλλάξω αυτό το βραβείο με το να μην επιτεθεί ποτέ η Ρωσία στη χώρα μου. Αλλά δεν μπορώ να αλλάξω την ιστορία. Αυτό που μπορώ να κάνω, μαζί με τη δική σας βοήθεια, είναι να την πω σωστά. Το σινεμά βοηθάει στη συλλογική μνήμη. Ας μην ξεχαστούν οι νεκροί της Μαριούπολης».

O Γουές Άντερσον κέρδισε το πρώτο Όσκαρ της καριέρας του για την μικρού μήκους ταινία «The Wonderful Story of Henry Sugar». Το Όσκαρ Μουσικής δόθηκε στον Λούντβιχ Γκοράνσον για το «Οπενχάιμερ» και αυτό του Τραγουδιού στους Μπίλι 'Αιλις και Φινέας Ο' Κόνελ για το «What Was I Made For?» από την ταινία «Barbie».


«Δεν είναι ώρα να πας φυλακή;»

Κατά την διάρκεια της βραδιάς κάποιοι από τους παρευρισκομένους καλλιτέχνες φορούσαν μία κόκκινη κονκάρδα η οποία συμβολίζει το αίτημα για κατάπαυση του πυρός. Την τελετή παρουσίασε ο Τζίμι Κίμελ ο οποίος στην αρχή της βραδιάς δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στην απεργία των ηθοποιών που κράτησε πολλούς μήνες: «Τώρα που έληξε η απεργία θα πρέπει να σταθούμε σε κάτι: δεν είμαστε μόνο μερικοί με μπότοξ που κρατάμε τσιουάουα σ' αυτή την πόλη. Είμαστε μέλη ενός σωματείου. Ας χειροκροτήσουμε και τα υπόλοιπα σωματεία που στάθηκαν στο πλευρό των ηθοποιών!». Λίγο πριν κλείσει την τελετή, ο Τζίμι Κίμελ διάβασε μία δημοσίευση στα κοινωνικά δίκτυα του Ντόναλντ Τραμπ, σύμφωνα με την οποία ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ ισχυρίστηκε ότι ο Κίμελ είναι ο χειρότερος οσκαρικός οικοδεσπότης , η τελετή είναι βαρετή και τα βραβεία άδικα. «Πρόεδρε Τραμπ, δεν είναι ώρα να πας φυλακή;» είπε ο Κίμελ και η αίθουσα χειροκρότησε.

Ο πλήρης κατάλογος των βραβεύσεων

Αναλυτικά οι νικητές:
  • Καλύτερη Ταινία: Οπενχάιμερ
  • Σκηνοθεσία: Κρίστοφερ Νόλαν (Οπενχάιμερ)
  • Α' Γυναικείος Ρόλος: Εμμα Στόουν (Poor Things)
  • Α' Ανδρικός Ρόλος: Κίλιαν Μέρφι (Οπενχάιμερ)
  • Διασκευασμένο Σενάριο: American Fiction
  • Πρωτότυπο Σενάριο: Ανατομία μιας Πτώσης
  • Β' Γυναικείος Ρόλος: Ντα' Βιν Τζόι Ράντολφ (Τα Παιδιά του Χειμώνα)
  • Β' Ανδρικός Ρόλος: Ρόμπερτ Ντάουνι Τζ. (Οπενχάιμερ)
  • Μοντάζ: Οπενχάιμερ
  • Φωτογραφία: Οπενχάιμερ
  • Μουσική: Λούντβιχ Γκοράνσον (Οπενχάιμερ)
  • Κοστούμια: Poor Things
  • Καλύτερο Τραγούδι: What Was I Made For? (Barbie)
  • Σκηνογραφία: Poor Things
  • Διεθνής Ταινία: Ζώνη Ενδιαφέροντος (Βρετανία)
  • Animation: Το Αγόρι και ο Ερωδιός - Χαγιάο Μιγιαζάκι
  • Ντοκιμαντέρ Μεγάλου Μήκους: 20 Μέρες στη Μαριούπολη
  • Ντοκιμαντέρ Μικρού Μήκους: The Last Repair Shop
  • Ήχος: Ζώνη Ενδιαφέροντος
  • Οπτικά Εφέ: Godzilla: Minus One
  • Μακιγιάζ και Κομμώσεις: Poor Things
  • Μικρού Μήκους Ταινία - Animation: War is Over! Inspired by the Music of John & Yoko
  • Μικρού Μήκους Ταινία - Live Action: The Wonderful Story of Henry Sugar
Νάντια Μπακοπούλου / ΑΠΕ-ΜΠΕ 

Όσκαρ 2024: Υποψήφιο σε 11 κατηγορίες το «Poor Things» Του Γιώργου Λάνθιμου

     Μετά από μια ταραχώδη κινηματογραφική χρονιά που αμαυρώθηκε από απεργίες και στάσεις εργασίας ανακοινώθηκαν οι υποψηφιότητες για τα βραβεία Όσκαρ.


Η επιτυχημένη βιογραφική ταινία του Κρίστοφερ Νόλαν Oppenheimer είναι υποψήφια σε 13 κατηγορίες.

Το έργο του Νόλαν είναι υποψήφιο για καλύτερη ταινία, σκηνοθεσία, σενάριο, τρία ερμηνευτικά και μια σειρά από τεχνικά βραβεία.




Η Barbie της Γκρέτα Γκέργουικ είναι υποψήφια σε 8 κατηγορίες ανάμεσά τους αυτή τη καλύτερης ταινίας, διασκευασμένο σενάριο και καλύτερο τραγούδι για το What I was Made For και I’m Just Ken.

Οι ταινίες του Μάρτιν Σκορτσέζε Killers of the Flower Moon και το Poor Things του Γιώργου Λάνθιμου κυριαρχούν επίσης στις υποψηφιότητες με την ταινία του Έλληνα σκηνοθέτη να είναι υποψήφια σε 11 κατηγορίες, ανάμεσά τους καλύτερης ταινίας και σκηνοθεσίας

Η Γαλλική ταινία Anatomy of a Fall συνεχίζει την θριαμβευτική της πορεία στον παγκόσμιο κινηματογράφο, αφού πρώτα σάρωσε στα ευρωπαϊκά βραβεία.

Στην κατηγορία Διεθνείς Ταινίας είναι το ισπανικό Society of the Snow, το ιταλικό Io Capitano, το ιαπωνικό Perfect Days, το γερμανικό Teacher’s Lounge και το βρετανικό The Zone of Interest.

Αναλυτικά οι υποψηφιότητες

  1. Καλύτερη Ταινία: American Fiction, Anatomy of a Fall, Barbie, The Holdovers, Killers of the Flower Moon, Maestro, Oppenheimer, Past Lives, Poor Things, The Zone of Interest-

  2. Σκηνοθεσία: Κρίστοφερ Νόλαν (Oppenheimer), Γιώργος Λάνθιμος (Poor Things), Τζόναθαν Γκλέιζερ (The Zone of Interest), Τζαστίν Τριέτ (Anatomy of a Fall), Μάρτιν Σκορσέζε (Killers of the Flower Moon)

  3. Α' Γυναικείος Ρόλος: Ανέτ Μπένινγκ (Nyad), Λίλι Γλάντστόουν (Killers of the Flower Moon), Κάρεϊ Μάλιγκαν (Maestro), Εμμα Στόουν (Poor Things), Σάντρα Χούλερ (Anatomy of a Fall)

  4. Α' Ανδρικός Ρόλος: Μπράντλεϊ Κούπερ (Maestro), Πολ Τζιαμάτι (The Holdovers), Κίλιαν Μέρφι (Oppenheimer), Κόλμαν Ντομίνγκο (Rustin), Τζέφρι Ράιτ (American Fiction)

  5. Διασκευασμένο Σενάριο: American Fiction, Barbie, Oppenheimer, Poor Things, The Zone of Interest

  6. Πρωτότυπο Σενάριο: Anatomy of a Fall, The Holdovers, Maestro, May December, Past Lives

  7. Β' Γυναικείος Ρόλος: Εμιλι Μπλαντ (Oppenheimer), Ντανιέλ Μπρους (The Color Purple), Αμέρικα Φερέρα (Barbie), Τζόντι Φόστερ (Nyad), Ντα' Βιν Τζόι Ράντολφ (The Holdovers)

  8. Β' Ανδρικός Ρόλος: Μαρκ Ράφαλο (Poor Things), Ρόμπερτ Ντε Νίρο (Killers of the Flower Moon), Ρόμπερτ Ντάουνι Τζ. (Oppenheimer), Ράιαν Γκόσλινγκ (Barbie), Στέρλινγκ Κ. Μπράουν (American Fiction)

  9. Μοντάζ: Anatomy of a Fall, The Holdovers, Killers of the Flower Moon, Poor Things, Oppenheimer

  10. Φωτογραφία: El Conde, Killers of the Flower Moon, Maestro, Oppenheimer, Poor Things

  11. Μουσική: American Fiction, Indiana Jones, Killers of the Flower Moon, Oppenheimer, Poor Things

  12. Κοστούμια: Barbie, Killers of the Flower Moon, Napoleon, Oppenheimer, Poor Things

  13. Καλύτερο Τραγούδι: I'm Just Ken (Barbie), It Never Went Away (American Symphony), The Fire Inside (Flamin' Hot), Wahzhazhe -A Song For My People (Killers of the Flower Moon), What Was I Made For? (Barbie)

  14. Σκηνογραφία: Barbie, Killers of the Flower Moon, Napoleon, Oppenheimer, Poor Things

  15. Διεθνής Ταινία: Io Capitano (Ιταλία), Perfect Days (Ιαπωνία), Society of the Snow (Ισπανία), The Teachers' Lounge (Γερμανία), Ζώνη Ενδιαφέροντος (Ηνωμένο Βασίλειο)

  16. Animation: The Boy and the Heron, Elemental, Nimona, Robot Dreams, Spiderman: Across the Spider-Verse

  17. Ντοκιμαντέρ Μεγάλου Μήκους: Bobi Wine: The People's President, The Eternal Memory, Four Daughters, To Kill a Tiger, 20 Days in Mariupol

  18. Ντοκιμαντέρ Μικρού Μήκους: The ABCs of Book Banning, The Barber of Little Rock, Island In Between, The Last Repair Shop, Nǎi Nai & Wài Pó

  19. Ηχος: The Creator, Maestro, Mission Impossible: Dead Reckoning Part 1, The Zone of Interest, Oppenheimer

  20. Οπτικά Εφέ: The Creator, Godzilla: Minus One, Guardians of the Galaxy Vol. 3, Napoleon, Mission Impossible: Dead Reckoning Part 1

  21. Κομμώσεις και Μακιγιάζ: Golda, Maestro, Oppenheimer, Poor Things, Society of the Snow

  22. Μικρού Μήκους Ταινία - Animation: Letter to a Pig, Ninety-Five Senses, Our Uniform, Pachyderme, War is Over! Inspired by the Music of John & Yoko

  23. Μικρού Μήκους Ταινία - Live Action: The After, Invincible, Night of Fortune, Red, White and Blue, The Wonderful Story of Henry Sugar

Αφιερωμένη στην «Αυτοκρατορική Κίνα» η νέα έκθεση του μουσείου Μπενάκη στο Σαντιρβάν τζαμί


Το Μουσείο Μπενάκη και η Raycap παρουσιάζουν στον πολιτιστικό χώρο τού Σαντιρβάν στη Δράμα την έκθεση: «Αυτοκρατορική Κίνα» –«Imperial China». Τα εγκαίνια της έκθεσης έγιναν το Σάββατο 9 Δεκεμβρίου 2023 και η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 31 Μαρτίου του 2024...


Ένα ακόμα πολιτιστικό ταξίδι στην παγκόσμια ιστορία προσφέρουν το μουσείο Μπενάκη και το Σαντιρβάν τζαμί, στους κατοίκους και τους επισκέπτες της ανατολικής Μακεδονίας. Πρόκειται για ένα μοναδικό ταξίδι στην «Αυτοκρατορική Κίνα» - «Imperial China» όπως είναι ο τίτλος της έκθεσης, που περιλαμβάνει μοναδικά αντικείμενα τέχνης μέσα από τα οποία παρουσιάζεται ο πολιτισμός της αχανούς ασιατική χώρας.

Είναι η τρίτη κατά σειρά έκθεση που φιλοξενείται στο εντυπωσιακό Σαντιρβάν τζαμί, στην «καρδιά» του αστικού ιστού της Δράμας. στο πλαίσιο της συνεργασίας που ξεκίνησε πριν έναν χρόνο περίπου με το μουσείο Μπενάκη. Στο διάστημα αυτών των μηνών, οι κάτοικοι της Δράμας αλλά και των γειτονικών πόλεων (Καβάλα, Σέρρες, Ξάνθη) είχαν τη μοναδική ευκαιρία να θαυμάσουν από κοντά ορισμένα από καλύτερα έργα τέχνης και πολιτισμού που φιλοξενούνται στο φημισμένο μουσείο.

Στη νέα έκθεση, που εγκαινιάστηκε στις αρχές Δεκεμβρίου και θα διαρκέσει μέχρι τα τέλη Μαρτίου, επιχειρείται να δοθεί στον επισκέπτη μια ιδέα για τις βασικές αρχές, τις ιδεολογίες, τις θρησκείες και τους τρόπους σκέψης της παραδοσιακής Κίνας.

Ο πολέμαρχος που έγινε πρώτος αυτοκράτορας

Η έκθεση καλύπτει την περίοδο της αυτοκρατορικής Κίνας. Δηλαδή, την περίοδο από τα τέλη του 3ου αιώνα π.Χ. που η χώρα ενοποιείται από τον πρώτο αυτοκράτορα, μέχρι και τις αρχές του 20ου αιώνα, το 1912, που παραιτήθηκε από το θρόνο του ο τελευταίος αυτοκράτορας.

Στην είσοδο της έκθεσης υπάρχουν δυο βίντεο με οπτικοακουστικό υλικό που εισάγουν τους επισκέπτες στην ιστορία της Κίνας μέσα από τα εκτιθέμενα αντικείμενα.

Η συνοπτική αυτή ξενάγηση ξεκινά από το 221 π.Χ. από την ελληνιστική Μακεδονία και οδηγεί νοερά τον επισκέπτη προς την ανατολή. Εκείνη την περίοδο, στην Αίγυπτο βασίλευαν οι Πτολεμαίοι και οι Σελευκίδες στο Ιράν που ήταν επίγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Την ίδια χρονιά ενοποιούνται και τα βασίλεια της Κίνας που ως τότε ήταν κατακερματισμένη. Η ενοποίηση αυτή έγινε από έναν Κινέζο πολέμαρχο που αποκάλεσε τον εαυτό του πρώτο αυτοκράτορα και προσπάθησε να μηδενίσει ότι προηγήθηκε στην Κίνα πριν από αυτόν.

Να σημειωθεί πως ο πρώτος αυτοκράτορας θάφτηκε με τον περίφημο πήλινο στρατό, δηλαδή δεκάδες χιλιάδες πήλινους στρατιώτες φυσικού μεγέθους, σε ένα μαυσωλείο που είχε το μέγεθος μιας πόλης. Πρόκειται για το πιο γνωστό αρχαιολογικό αξιοθέατο, όχι μόνο της Κίνας αλλά και του κόσμου που έγινε γνωστό τον 20ο αιώνα.

Στην έκθεση ο επισκέπτης μπορεί να δει πορσελάνες και εκθέματα του 17ου αιώνα που απεικονίζουν τον πρώτο αυτοκράτορα ο οποίος ολοκλήρωσε και το Σινικό Τείχος, που αποτελούσε μέχρι τότε μια σειρά από οχυρωματικά έργα τα οποία προϋπήρχαν και ο ίδιος τα ένωσε σε μια ενιαία γραμμή που είχε στόχο να προασπίσει την Κίνα από τους κινδύνους του βορρά.

Η ενδυμασία του αυτοκράτορα 

 

Στην πρώτη ενότητα της έκθεσης εξετάζεται η αυτοκρατορική ιδεολογία. Μέσα από την ένδυση του αυτοκράτορα και μια εντυπωσιακή αυτοκρατορική ρόμπα που εκτίθεται στο Σαντιρβάν παρουσιάζεται ουσιαστικά η εξουσία μέσα στα 2000 χρόνια ιστορίας της αυτοκρατορικής Κίνας. Το χαρακτηριστικό κίτρινο χρώμα της συμβολίζει το χρώμα του αυτοκράτορα. Επάνω της υπάρχουν κεντημένα εννέα χρυσοί δράκοι και δώδεκα περίεργα σύμβολα τα οποία μπορούσε να φορά μόνο ο ίδιος.

Μέσα από αυτήν την ενδυμασία ουσιαστικά αντικατοπτρίζεται η ιδεολογία της εποχής, ότι δηλαδή ο αυτοκράτορας έπαιρνε την εξουσία από τον ουρανό που του έδινε τη δύναμη να κυβερνήσει τη χώρα όπως και την θεωρία ότι ο ουρανός του αφαιρούσε αυτή την εντολή αν ο ίδιος δεν είναι σωστός και δίκαιος. Αυτή η θεωρία νομιμοποιούσε στην πραγματικότητα και την επανάσταση ή την ανατροπή του Αυτοκράτορα. Έτσι η μετάβαση από την μια δυναστεία στην άλλη γινόταν πολύ πιο ομαλή και αποδεκτή ταυτόχρονα.

Συνδέοντας το παρελθόν με το παρόν

Στην έκθεση υπάρχουν ακόμα αγγεία και εκθέματα που αποδεικνύουν ότι ο αυτοκράτορας έπρεπε να δείχνει ότι τιμά τις προτιμήσεις των προκατόχων του και με τον τρόπο αυτό μπορούσε να συνδέεται με το παρελθόν νομιμοποιώντας και εδραιώνοντας την εξουσία του.

Αναφορά στην έκθεση γίνεται και στους Μανδαρίνους, τους απόλυτους γραφειοκράτες της εποχής, που επιλέγονταν μέσα από μια πολύ αυστηρή διαδικασία αδιάβλητων εξετάσεων, κατά τις οποίες έπρεπε να αποδείξουν ότι είχαν την κουλτούρα και τη γνώση να μπουν στη δημόσια διοίκηση. Το σύστημα αυτό εδραιώθηκε 100 χρόνια μετά τον πρώτο αυτοκράτορα και συνεχίστηκε μέχρι τη δεκαετία του 1910.

Επίσης, μέσα από τα εκθέματα του μουσείου Μπενάκη, ο επισκέπτης γνωρίζει και διάφορες πτυχές της φιλοσοφικής και θρησκευτικής ιστορίας της Κίνας όπως ο Ταοϊσμός, ο Βουδισμός, ενώ παρουσιάζεται και η σχέση της κινεζικής τέχνης με τον υπόλοιπο κόσμο.

Η ιστορία του Σαντιρβάν τζαμί 

 

Το πετρόχτιστο κτίσμα, στο κέντρο της Δράμας που αποτελεί ένα παλίμψηστο της πρόσφατης ιστορίας της ακριτικής πόλης, ήταν οθωμανικό τέμενος, με το μιναρέ να χρονολογείται στο δεύτερο μισό του 15ου αιώνα. Σύμφωνα με την κτητορική επιγραφή της εισόδου, ανακαινίστηκε το 1806 και παρέμεινε ως τέμενος μέχρι το 1922, αναφερόμενο ως Σαντιρβάν τζαμί.

Μετά τη Μικρασιατική καταστροφή, από το 1922 μέχρι το 1927, φιλοξένησε οικογένειες προσφύγων, ενώ από το 1927 έως το 1981 αποτέλεσε το χώρο έκδοσης της ιστορικής τοπικής εφημερίδας «Θάρρος». Το 1983 κηρύχτηκε διατηρητέο μνημείο, όμως στην πορεία των χρόνων και με την κατάπτωση της στέγης, καταστράφηκε.

Το 2012 αγοράστηκε από την εταιρεία Raycap, η οποία αποκατέστησε πλήρως το μνημείο με τις εντυπωσιακές τοιχογραφίες μεταμορφώνοντάς του σε χώρο πολιτισμού και ψηφιοποίησε το αρχείο της εφημερίδας «Θάρρος» με ελεύθερη πρόσβαση για όλους στον ιστότοπο του αρχείου.

Βραβείο καλύτερης κωμωδίας στον Γιώργο Λάνθιμο για το «Poor Things»

     Το «Poor Things» του Γιώργου Λάνθιμου κέρδισε το βραβείο Καλύτερης Ταινίας — Μιούζικαλ ή Κωμωδίας στις Χρυσές Σφαίρες 2024, θριαμβεύοντας έναντι της αγαπημένης Barbie.


Το «Poor Things» του Γιώργου Λάνθιμου κέρδισε το βραβείο Καλύτερης Κωμωδίας ή μιούζικαλ κατά τη διάρκεια της τελετής για τις Χρυσές Σφαίρες 2024.

Η Έμα Στόουν, το απόλυτο φαβορί της βραδιάς, κέρδισε τη Χρυσή Σφαίρα για τον Α' Γυναικείο ρόλο της Μπέλα Μπάξτερ στο «Poor Things» του Γιώργου Λάνθιμου.

Μεγάλος νικητής της βραδιάς αποδείχτηκε το «Oppenheimer».

Συγκεκριμένα, η ταινία του Κρίστοφερ Νόλαν κέρδισε 5 Χρυσές Σφαίρες. Πρόκειται για αυτές της καλύτερης δραματικής ταινίας, καλύτερης σκηνοθεσίας, Α΄ Ανδρικού ρόλου με τον Κίλιαν Μέρφι και Β΄Ανδρικού ρόλου με τον Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ και καλύτερης μουσικής την οποία έχει συνθέσει ο Λούντβιχ Γιόρανσον.

Η ταινία «Barbie» ήταν η κορυφαία ταινία με εννέα υποψηφιότητες, αλλά κατέληξε με μόλις δύο βραβεία. Κέρδισε το βραβείο καλύτερου τραγουδιού, για μια μελωδία που έγραψαν η Billie Eilish και ο αδελφός της Finneas. Και ως η ταινία με τα υψηλότερα έσοδα της χρονιάς, διεκδίκησε ένα νεοσύστατο τρόπαιο για το εισπρακτικό επίτευγμα.

Ακρόπολη: Σε ιδιώτες η διαχείριση εθνικών εσόδων του Ιερού Βράχου του Παρθενώνα

Αυξήσεις «φωτιά» που θα αποτρέψουν την επίσκεψη σε αρχαιολογικούς χώρους και μουσεία σε μεγάλη μερίδα πολιτών, οι οποίοι καθημερινά αναμετρώνται με την ακρίβεια, βάζει η νέα τιμολογιακή πολιτική του υπουργείου Πολιτισμού. 


Τα μέλη του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου γνωμοδότησαν ομόφωνα υπέρ των αυξήσεων από 50% έως 300% που προτείνει ο Οργανισμός Διαχείρισης και Αρχαιολογικών Πόρων (ΟΔΑΠ) και ανεβάζει, από το 2025, το εισιτήριο στον αρχαιολογικό χώρο της Ακρόπολης στα 30 ευρώ. Σήμερα το εισιτήριο κοστίζει 20 ευρώ τη θερινή περίοδο και 10 ευρώ τη χειμερινή.


Ακρόπολη Αθηνών: Ο Παναγιώτης Τσιντώνης, μέλος Διοικητικού Συμβουλίου ένωσης αρχαιοφυλάκων και ο Λιόνης Δέδες, αρχαιολόγος στο Kontra News 21:30 με τον Πάνο Χαρίτο 

Τη διαχείριση εθνικών εσόδων σε ιδιώτες παραχωρεί η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη.

Μέσω ανοικτού διαγωνισμού του Οργανισμού Διαχείρισης και Ανάπτυξης Πολιτιστικών Πόρων (ΟΔΑΠ) καλεί ιδιωτικές εταιρείες να αναλάβουν το σύστημα έκδοσης και ελέγχου του ηλεκτρονικού εισιτηρίου στον αρχαιολογικό χώρο της Ακρόπολης με αμοιβή 2 εκατομμύρια ευρώ για τη χρονική περίοδο 2024-2025.

Αδιανόητα πράγματα, δηλαδή, για τον αρχαιολογικό χώρο με τη μεγαλύτερη προσέλευση επισκεπτών πανελλαδικά και έσοδα που αγγίζουν τα 50 εκατομμύρια ευρώ. Συνδικαλιστικοί κύκλοι εκτιμούν, πάντως, ότι αν η εφαρμογή του μέτρου ξεκινήσει από την είσοδο της Ακρόπολης, αργά ή γρήγορα θα επεκταθεί και σε άλλους σημαντικούς αρχαιολογικούς χώρους και δημόσια μουσεία, οπότε ο τομέας Φύλαξης θα παραδοθεί μεθοδικά στους ιδιώτες. Και ρωτούν ποιοι μηχανισμοί θα ελέγχουν τον ιδιώτη που θα διαχειρίζεται χρήματα του Δημοσίου;

Ταξικός αποκλεισμός των επισκεπτών της Ακρόπολης

Αυξήσεις «φωτιά» που θα αποτρέψουν την επίσκεψη σε αρχαιολογικούς χώρους και μουσεία σε μεγάλη μερίδα πολιτών, οι οποίοι καθημερινά αναμετρώνται με την ακρίβεια, βάζει η νέα τιμολογιακή πολιτική του υπουργείου Πολιτισμού. Τα μέλη του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου γνωμοδότησαν ομόφωνα υπέρ των αυξήσεων από 50% έως 300% που προτείνει ο Οργανισμός Διαχείρισης και Αρχαιολογικών Πόρων (ΟΔΑΠ) και ανεβάζει, από το 2025, το εισιτήριο στον αρχαιολογικό χώρο της Ακρόπολης στα 30 ευρώ. Σήμερα το εισιτήριο κοστίζει 20 ευρώ τη θερινή περίοδο και 10 ευρώ τη χειμερινή.

Η έκπτωση του 50% που ίσχυε από τον Νοέμβριο ώς τον Μάρτιο καταργείται, όπως και το ενιαίο εισιτήριο με άλλους αρχαιολογικούς χώρους (Αρχαία Αγορά, Αρειος Πάγος, Αρχαιολογικό Μουσείο Κεραμεικού, Αρχαιολογικός Χώρος Λυκείου, Βιβλιοθήκη Αδριανού, Βόρεια κλιτύς Ακροπόλεως, κ.ά.) που κόστιζε 30 ευρώ και είχε διάρκεια πέντε ημέρες. Την ίδια στιγμή μπαίνει σε εφαρμογή (από τον Απρίλιο του 2024) η υπηρεσία Εξατομικευμένης Επίσκεψης στην Ακρόπολη.

Τι σημαίνει αυτό; Οτι μέλη της οικονομικής ελίτ, έναντι υψηλού αντιτίμου, θα μπορούν να έχουν πριβέ την Ακρόπολη εκτός ωραρίου λειτουργίας. Εως 4 ομάδες των 5 ατόμων θα μπορούν να οργανώνουν την επίσκεψή τους το δίωρο 07.00-09.00 και 20.00-22.00 στην υψηλή τιμή που περιλαμβάνει «προσφορά ειδικής ξενάγησης και αναμνηστικών δώρων», όπως γράφει η ανακοίνωση του υπουργείου Πολιτισμού.

Δηλώσεις Λίνας Μενδωνη στον ΣΚΑΪ



Η Υπουργός Πολιτισμού, Λίνα Μενδώνη μιλώντας στον ΣΚΑΙ σχολιάζει τις μεγάλες αυξήσεις στις τιμές των εισιτηρίων στα μουσεία, διευκρινίζοντας πως το νέο εισιτήριο για την Ακρόπολη, που θα ανέρχεται στα 30 ευρώ, θα ισχύσει από την 1η Απριλίου 2025.

Παράλληλα, αναφέρει ότι μεμονωμένοι επισκέπτες που επιθυμούν να πληρώσουν υψηλότερο αντίτιμο, μπορούν να ξεναγηθούν ιδιωτικά στην Ακρόπολη.

Από 1/4/25, οι υπόλοιποι πολίτες θα επωμιστούν εξαιρετικά σοβαρές αυξήσεις, καθώς όχι μόνο καταργούνται τα ενιαία εισιτήρια εισόδου σε παραπάνω του ενός Αρχαιολογικών Χώρων ή Μουσείων, αλλά ένας επισκέπτης θα πρέπει να πληρώνει χειμώνα -καλοκαίρι 30 ευρώ την επίσκεψή του στην Ακρόπολη. Μέχρι τώρα η επίσκεψη σε Ακρόπολη και Κλιτύες, Αρχαία Αγορά, Βιβλιοθήκη Αδριανού, Κεραμεικός, Λύκειο Αριστοτέλους, Ολυμπιείο, Ρωμαϊκή Αγορά κόστιζε 20 ευρώ τους θερινούς μήνες και 10 ευρώ τους χειμερινούς, δηλαδή μιλάμε για αυξήσεις της τάξης των 50% τους θερινούς μήνες και 300% τους χειμερινούς. Σημειώστε επίσης πως το εισιτήριο του Μουσείου Ακρόπολης είναι χωριστό, και κοστίζει 15 ευρώ. Συνεπώς ένα ζευγάρι που θα θέλει να επισκεφθεί τον Ιερό Βράχο και το Μουσείο Ακρόπολης θα πρέπει να πληρώσει 90 ευρώ!

Παράλογες οι κινητοποιήσεις των αρχιφυλάκων

Η κ.Μενδώνη ερωτηθείσα σχετικά με τις χθεσινές κινητοποιήσεις των αρχαιοφυλάκων, τις χαρακτήρισε παράλογες, καθώς προκάλεσαν μόνο το κλείσιμο της Ακρόπολης και την ταλαιπωρία των επισκεπτών.

«Είναι απορίας άξιον να θέλει το φυλακτικό προσωπικό να εξυπηρετεί τα ταμεία, την στιγμή που οι ίδιοι θεωρούν ότι το προσωπικό φύλαξης δεν είναι επαρκές», αναφέρει η ίδια.

Τέλος, για τις αλλαγές στην εταιρεία «Ανάπλαση ΑΕ» επικαλέστηκε αυτά που αναφέρονται στην τροπολογία, δηλαδή ότι διευρύνεται ο σκοπός της εταιρείας, προκειμένου να περιλαμβάνει τον συντονισμό, τον σχεδιασμό, τον προγραμματισμό και την υλοποίηση αναπλάσεων στο σύνολο της ελληνικής επικράτειας, και όχι μόνο στα όρια του Δήμου Αθηναίων, όπως ισχύει σήμερα.

Συνέντευξη της Υπουργού Πολιτισμού Λίνας Μενδώνη στον δημοσιογράφο Άρη Πορτοσάλτε, στον ΣΚΑΙ 100,3

​Η Υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη, μιλώντας στον δημοσιογράφο Άρη Πορτοσάλτε και στον ΣΚΑΙ 100,3, απαντώντας σε ερώτηση για τη χθεσινή απεργία στην Ακρόπολη, η οποία κρίθηκε από το δικαστήριο παράνομη και καταχρηστική σημείωσε «η Ακρόπολη έκλεισε για ένα εντελώς παράλογο λόγο. Ποιος είναι αυτός; Όπως ξέρετε, υπάρχει το ηλεκτρονικό εισιτήριο και έχουν καθιερωθεί οι ζώνες επισκεψιμότητας. Ο Οργανισμός Ανάπτυξης και διαχείρισης πολιτιστικών πόρων που είναι υπεύθυνος για το ηλεκτρονικό εισιτήριο, προκειμένου να βελτιώσει τις υπηρεσίες προς τους επισκέπτες, αποφάσισε να αναθέσει, μέσα από έναν διαγωνισμό, με πλήρως διαφανείς διαδικασίες, την εξυπηρέτηση των ταμείων, για όσους δηλαδή, δεν έχουν ηλεκτρονικό εισιτήριο. Γιατί υπάρχουν ακόμα επισκέπτες που δεν προμηθεύονται εγκαίρως το ηλεκτρονικό εισιτήριο ή τέλος πάντων, θέλουν κάποια διευκόλυνση στα μηχανήματα αυτόματης πώλησης καθώς και στην διευθέτηση τους, όταν βρίσκονται, εν αναμονή, για να μπουν στον αρχαιολογικό χώρο. Αναθέτει, λοιπόν, κατά την αρμοδιότητά του, και κατά το νόμο, τις υπηρεσίες αυτές, σε μια ιδιωτική εταιρεία που θα προκύψει από το διαγωνισμό. Οι αρχαιοφύλακες λοιπόν, δυσαρεστήθηκαν, διότι ήθελαν οι ίδιοι να εξυπηρετούν τα ταμεία, δηλαδή να κάνουν χρέη και ταμιών και να ασχολούνται και με τη διευθέτηση των επισκεπτών. Αλλά την ίδια στιγμή οι ίδιοι και το σωματείο τους, θεωρούν ότι το φυλακτικό προσωπικό δεν είναι επαρκές και απαιτούν περισσότερα άτομα».

Σε ερώτηση σχετικά με τη δημόσια εταιρεία «Ανάπλαση ΑΕ» διευκρίνισε ότι, η εταιρεία αυτή δεν ήταν ποτέ δημοτική, έχει τέσσερις μετόχους, το Υπουργείο Πολιτισμού, το Υπουργείο Περιβάλλοντος, το Υπουργείο Εσωτερικών και το Υπουργείο Υποδομών και η απόφαση της κυβέρνησης είναι να επεκταθεί και να αναδείξει τα ιστορικά κέντρα, σε όποιες πόλεις υπάρχουν ανά την επικράτεια.

Τέλος, σχετικά με τη νέα τιμολογιακή πολιτική, η Λίνα Μενδώνη διευκρίνισε ότι θα εφαρμοστεί από τον Απρίλιο του 2025.

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της συνέντευξης

Άρης Πορτοσάλτε : Κυρία Υπουργέ καλημέρα σας

Λίνα Μενδώνη: Καλημέρα σε εσάς και τους ακροατές σας

Α.Π.: Έχουμε τρία θέματα κυρία Υπουργέ, θα ξεκινήσω από την απεργία πρώτα των αρχαιοφυλάκων. Σήμερα κλείνουν την Ακρόπολη;

Λ.Μ. : Χθες την έκλεισαν. Ήταν η απεργία που κρίθηκε από το δικαστήριο παράνομη και καταχρηστική. Παρόλα αυτά η Ακρόπολη έμεινε κλειστή διότι με το που ανακοινώθηκε η απόφαση, ένας άλλος σύλλογος του Υπουργείου Πολιτισμού, κήρυξε ξανά στάση εργασίας. Τέλος πάντων, χθες η Ακρόπολη έμεινε κλειστή και ταλαιπωρήθηκαν οι άνθρωποι. Οι επισκέπτες κυμαίνονται γύρω στις 3000, κυρίως είναι σχολεία. Παρόλα αυτά η Ακρόπολη έκλεισε για ένα εντελώς παράλογο λόγο. Ποιος είναι αυτός; Όπως ξέρετε, υπάρχει το ηλεκτρονικό εισιτήριο και έχουν καθιερωθεί οι ζώνες επισκεψιμότητας. Ο Οργανισμός Ανάπτυξης και διαχείρισης πολιτιστικών πόρων που είναι υπεύθυνος για το ηλεκτρονικό εισιτήριο, προκειμένου να βελτιώσει τις υπηρεσίες προς τους επισκέπτες, αποφάσισε να αναθέσει, μέσα από έναν διαγωνισμό, με πλήρως διαφανείς διαδικασίες, την εξυπηρέτηση των ταμείων, για όσους δηλαδή, δεν έχουν ηλεκτρονικό εισιτήριο. Γιατί υπάρχουν ακόμα επισκέπτες που δεν προμηθεύονται εγκαίρως το ηλεκτρονικό εισιτήριο ή τέλος πάντων, θέλουν κάποια διευκόλυνση στα μηχανήματα αυτόματης πώλησης καθώς και στην διευθέτηση τους, όταν βρίσκονται, εν αναμονή, για να μπούν στον αρχαιολογικό χώρο. Αναθέτει, λοιπόν, κατά την αρμοδιότητά του, και κατά το νόμο, τις υπηρεσίες αυτές, σε μια ιδιωτική εταιρεία που θα προκύψει από το διαγωνισμό. Οι αρχαιοφύλακες λοιπόν, δυσαρεστήθηκαν, διότι ήθελαν οι ίδιοι να εξυπηρετούν τα ταμεία, δηλαδή να κάνουν χρέη και ταμιών και να ασχολούνται και με τη διευθέτηση των επισκεπτών. Αλλά την ίδια στιγμή οι ίδιοι και το σωματείο τους, θεωρούν ότι το φυλακτικό προσωπικό δεν είναι επαρκές και απαιτούν περισσότερα άτομα. Άρα τι είπαμε …

Α.Π.: Να μην απλώνονται έτσι σε πολλές δουλειές, και να κάνουν αυτό που πρέπει να κάνουν…

Λ.Μ.: Ακριβώς. Να κάνουν τη φύλαξη, δηλαδή, αυτό για το οποίο προσλαμβάνονται. Το γεγονός λοιπόν, ότι αποκόπτονται από τα ταμεία, προφανώς τους ενοχλεί.

Α.Π.: Υπάρχει κάποιο άλλο συμφέρον να υπονοήσουμε κυρία Μενδώνη;

Λ.Μ.: Νομίζω δε χρειάζεται να πούμε κάτι παραπάνω. Με έχει ρωτήσει πάρα πολύς κόσμος ότι είναι απορίας άξιον, αφού δεν υφίστανται κάποια ταλαιπωρία οι αρχαιοφύλακες, αφού δεν χάνουν τη δουλειά τους, αφού τους λέτε να κάνουν πλήρως τα καθήκοντά τους, γιατί επιμένουν να κλείσουν την Ακρόπολη; Πείτε μου σας παρακαλώ, γιατί επιμένουν; Εδώ, να τονίσω, ότι αυτό που χρησιμοποιούν ότι παραδίδεται η Ακρόπολη σε ιδιώτες είναι 100% εσφαλμένο. Διότι ο διαχειριστής, παραμένει το νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου, που είναι ο Οργανισμός Διαχείρισης Πολιτιστικών Πόρων.

Α.Π.: Άρα, είναι η συνήθης προπαγάνδα, ότι όταν μια υπηρεσία εξυπηρετείται από τον ιδιωτικό τομέα να λέγεται ότι ιδιωτικοποιείται το σύνολο του.

Λ.Μ.: Ακριβώς

Α.Π.: Ακρίβυνε το εισιτήριο. κυρία Μενδώνη, ή βάζετε κάποιες κατηγορίες που μπορούν να εξυπηρετούνται πολύ πρωί ή πολύ αργά το βράδυ;

Λ.Μ.: Χτες το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο γνωμοδότησε για την τιμολογιακή πολιτική, η οποία θα εφαρμοστεί από τον Απρίλιο του 2025. Έγιναν κάποιες αυξήσεις των εισιτηρίων, στη λογική της αύξησης που γίνεται σε όλα τα μνημεία και τα μουσεία, ανά την Ευρώπη. Ακολουθούμε, δηλαδή, μια αντίστοιχη λογική. Όμως για να μην αιφνιδιαστεί κανείς, ούτε τα τουριστικά πρακτορεία, ούτε οι μεμονωμένοι επισκέπτες, το νέο εισιτήριο, -η Ακρόπολη είναι 20€ και θα γίνει 30- θα ισχύσει από την 1η Απριλίου του 2025.

Α.Π.: Μάλιστα σε ένα χρόνο από τώρα, αυτό που ανακοινώθηκε χθες είναι για το 2025.

Λ.Μ.: Σε δεκάξι μήνες για την ακρίβεια. Αυτό το οποίο είπαμε, και μπορεί να εφαρμοστεί από τον Απρίλιο του 2024, αφορά μόνο στην εξυπηρέτηση των μεμονωμένων επισκεπτών, που θέλουν να έχουν μια πριβέ ξενάγηση στην Ακρόπολη, τις ώρες που ο Αρχαιολογικός χώρος είναι κλειστός. Είτε, δηλαδή, πριν τις 8 το πρωί ή μετά τις οκτώμισι το βράδυ. Εκεί πραγματικά έχουμε αιτήματα από μικρές ομάδες, τριών ή τεσσάρων ατόμων, που δεν τους απασχολεί το αντίτιμο αλλά θέλουν να έχουν μια ιδιωτική περιήγηση στην Ακρόπολη, εκείνες τις ώρες. Γι΄ αυτές, λοιπόν, τις περιπτώσεις είπαμε ότι μπορούν να γίνονται αυτές οι επισκέψεις, αλλά με ένα πολύ μεγάλο εισιτήριο .​

Α.Π.: Θέλω να συζητήσουμε αυτήν την τροπολογία που φέρατε. Ένα θέμα είναι οι τροπολογίες αλλά δεν θα σας βάλω εσάς να απολογηθείτε συνολικά για το θέμα των τροπολογιών της κατάθεσης τη νύχτα που πρέπει να κοπεί. Αλλά, επαναλαμβάνω, αυτό δεν αφορά εσάς, αφορά συνολικά την κυβέρνηση, δεν είναι δικό σας θέμα. Αυτό που θα σας ρωτήσω είναι το εξής: Γιατί έπρεπε να γίνει αυτό το πράγμα, έτσι ξαφνικά προς τον κύριο Δούκα; Δηλαδή, η κυβέρνηση εμφανίζει ένα φόβο απέναντί του, απέναντι στο νέο Δήμαρχο Αθηναίων νομίζω, κυρία Μενδώνη.

Λ.Μ.: Δεν νομίζω ότι είναι ξαφνικά. Είναι κάτι το οποίο έχει συζητηθεί στο υπουργικό συμβούλιο από τον Μάρτιο του 2022. Και αυτό γιατί έχει συμβεί; Διότι μέσα στο πλαίσιο των νέων αναγκών που υπάρχουν στις πόλεις, εκτός από την Αθήνα, έχουμε και πολλές άλλες πόλεις και το ξέρετε πάρα πολύ καλά.

Α.Π.: Με συγχωρείτε που σας διακόπτω, αλλά μήπως πρέπει να το εξηγήσουμε; Γιατί υπάρχουν άτομα που δεν το έχουν καταλάβει, κι εγώ επειδή βιάζομαι, δεν έδωσα χρόνο στον εαυτό μου να εξηγήσω το θέμα. Μήπως πρέπει να το πείτε, τι έχει συμβεί; Δηλαδή η ανάπλαση της Αθήνας γίνεται ανάπλαση Ελλάδος πια;

Λ.Μ.: Ακριβώς. Γίνεται ανάπλαση Ελλάδος. Η εταιρεία «Ανάπλαση ΑΕ», ποια είναι; Είναι η διάδοχος κατάσταση της ΕΑΧΑ. Η παλιά ΕΑΧΑ που έκανε την ενοποίηση των αρχαιολογικών χώρων της Αθήνας, κάποια στιγμή κλείνει, την περίοδο των μεγάλων οικονομικών δυσχερειών και το 2018 επί ΣΥΡΙΖΑ, συστήνεται κατά το πρότυπο της ΕΑΧΑ, μια δημόσια εταιρία, του δημοσίου δηλαδή, με συμβαλλόμενα 4 υπουργεία: Υπουργείο Πολιτισμού, Υπουργείο Περιβάλλοντος, Υπουργείο Εσωτερικών, Υπουργείο Υποδομών, προκειμένου να ασχοληθεί με τις αναπλάσεις, δηλαδή τύπου ενοποιήσεις της Αθήνας. Εν τω μεταξύ, έχουμε νέα χρηματοδοτικά εργαλεία. Υπάρχει ευτυχώς μια αλλαγή της νοοτροπίας του κόσμου, να θέλει να αναδείξει τα ιστορικά κέντρα, σε όποιες πόλεις υπάρχουν, και δόξα τω Θεώ στην Ελλάδα έχουμε πολλές τέτοιες περιπτώσεις, με αστικούς ιστούς, που έχουν πραγματικά πολυτιμότατα μνημεία, στοιχεία της πολιτιστικής κληρονομιάς. Επομένως, με το πλαίσιο αυτό το οποίο έχει δημιουργηθεί και τα νέα χρηματοδοτικά εργαλεία, γίνεται η συζήτηση αυτή ήδη από τον Μάρτιο.

Α.Π.: Το ήξερε ο κ. Δούκας αυτό; Το ήξερε όταν συζητούσαμε μαζί πριν από λίγο καιρό, το ότι δεν μπορεί να αλλάξει ο σχεδιασμός για την Βας. Όλγας; Ήξερε ο κ. Δούκας ότι έτσι και αλλιώς όλο αυτό το έργο πηγαίνει σε μια εταιρία ανάπλασης που θα αφορά σε όλη την Ελλάδα και όχι μόνο στο Δήμο Αθηναίων;

Λ.Μ.: Αυτό δεν μπορώ να το ξέρω. Αυτό όμως που έχω να πω είναι ότι το έργο στην Βας. Όλγας δεν έχει καμιά σχέση με την ανάπλαση. Είναι άλλο. Η Βας. Όλγας είναι εργολαβία του Δήμου, εάν δεν κάνω λάθος. Αποφασίζει, λοιπόν, η κυβέρνηση αυτό που ισχύει για την Αθήνα, δηλαδή αυτή η δημόσια εταιρεία, και επαναλαμβάνω δεν είναι δημοτική εταιρεία, η δημόσια εταιρεία με εταίρους τα 4 υπουργεία να επεκταθεί σωστά σε όλη την Ελλάδα. Έχουμε στη Θεσσαλονίκη, για παράδειγμα, την Άνω Πόλη. Γιατί να μην έχει την ίδια δυνατότητα και η Θεσσαλονίκη και πολλές ακόμα πόλεις στην Ελλάδα; Αυτό το οποίο κάνει η κυβέρνηση είναι να διευρύνει το αντικείμενο της ανάπλασης, η οποία πλέον αφορά όλη την επικράτεια και επίσης κάτι ακόμα: Υπάρχει σήμερα ένα νέο θεσμικό πλαίσιο, το οποίο ψηφίστηκε από τη Βουλή περίπου ένα μήνα πριν, για τον τρόπο επιλογής των διοικήσεων. Επομένως, αυτό το οποίο κυκλοφορεί ότι δεν θα διορίζεται ο Δούκας ή δεν θα διορίζει ο Δούκας, αλλά θα διορίζει η κυβέρνηση, επίσης, είναι λάθος, διότι όλοι οι δημόσιοι φορείς πλέον θα ακολουθούν μια διαδικασία επιλογής, μέσα από συγκεκριμένο πλαίσιο, με συνεντεύξεις με ευθύνη του ΑΣΕΠ, ώστε να επιλέγονται οι καταλληλότεροι.

Α.Π.: Δεν του στερεί του κ. Δούκα, με την τροπολογία η κυβέρνηση ή εσείς, να κάνει αυτό που θέλει να κάνει. Θέλω να πω, ότι δεν του περιορίζονται οι δυνατότητες στο Δήμο Αθηναίων κυρία Μενδώνη;

Λ.Μ.: Προφανώς καμία σχέση. Ο Δήμος Αθηναίων θα κάνει το έργο, το οποίο έχει προγραμματίσει ο Δήμαρχος και το Δημοτικό του Συμβούλιο να κάνει. Εδώ, δεν έχουμε δημοτική επιχείρηση, δηλαδή μία δημοτική εταιρεία την οποία ήλεγχε ο Δήμος Αθηναίων και ξαφνικά την παίρνει η κυβέρνηση. Έχουμε μια δημόσια εταιρία, με εταίρους 4 υπουργεία, που διευρύνει το αντικείμενο της δημόσιας εταιρείας, σε επίπεδο επικράτειας και όχι απλώς Δήμου Αθηναίων.

Α.Π.: Υπάρχει ένα άλλο ζήτημα, γιατί έβγαλε και ανακοίνωση ο κ. Μπακογιάννης και λέει ότι στην τροπολογία αυτή, δόθηκε μια αίσθηση από την πλευρά του κ. Δούκα, ότι έρχεται να σκεπάσει ατασθαλίες οικονομικές στον Δήμο Αθηναίων. Και ο κ. Μπακογιάννης διευκρίνισε ότι πρώτα απ' όλα ο έλεγχος είναι ανοιχτός, μπορεί να γίνει ανά πάσα στιγμή όταν θα αναλάβει ο κ. Δούκας, και από την άλλη δεν έχουν σχέση τα έργα στην Πανεπιστημίου με όλο αυτό που συζητούμε. Ναι ή όχι;

Λ.Μ.: Η «Ανάπλαση ΑΕ» είχε πολύ συγκεκριμένα πράγματα να κάνει. Και ήταν και συμβαλλόμενη με το Υπουργείο Πολιτισμού.Για παράδειγμα, στον αρχιτεκτονικό διαγωνισμό που έγινε για το Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας, στην Ακαδημία Πλάτωνος. Άλλες είναι οι εργολαβίες και τα έργα τα οποία κάνει ο Δήμος Αθηναίων και προφανώς ο κ. Δούκας έχει τη δυνατότητα να τα συνεχίσει ή να μη συνεχίσει και άλλα είναι τα έργα τα οποία κάνει η συγκεκριμένη εταιρεία.

Α.Π.: Ευχαριστώ πολύ κ. Υπουργέ. Καλημέρα σας

Λ.Μ.: Εγώ σας ευχαριστώ πολύ. Καλημέρα

Πέθανε ο σπουδαίος ηθοποιός και σκηνοθέτης Γιώργος Μιχαλακόπουλος, σε ηλικία 85 ετών.

Σε ηλικία 85 ετών έφυγε από τη ζωή ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Γιώργος Μιχαλακόπουλος, αφήνοντας πίσω μια μακρά και καλλιτεχνικά καταξιωμένη πορεία.


Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 85 ετών ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος, ένας από τους σημαντικότερους ηθοποιούς του ελληνικού θεάτρου, κινηματογράφου και της τηλεόρασης. Ένας εξαιρετικά επιδραστικός καλλιτέχνης και δάσκαλος που σημάδεψε με το έργο του τον ελληνικό πολιτισμό των τελευταίων 60 χρόνων.

Την είδηση του θανάτου του έκανε γνωστή και ο πρόεδρος τους ΣΕΗ, Σπύρος Μπιμπίλας με ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. «Πριν από λίγο πληροφορηθήκαμε το θλιβερό νέο. Την τραγική απώλεια για τον ελληνικό πολιτισμό, το θέατρό μας και την οικογένεια των καλλιτεχνών: μάθαμε την αποχώρηση από την ζωή του σπουδαίου ηθοποιού, ανθρώπου ,αγωνιστή, συνδικαλιστή, οικογενειάρχη, Γιώργου Μιχαλακόπουλου ... Το στίγμα που αφήνει δεν θα ξεχαστεί και τον ευγνωμονούμε για την παρακαταθήκη που μας αφήνει. Θερμά συλλυπητήρια στην αγαπημένη του σπουδαία Αθηνά και τα παιδιά του», έγραψε ο Σπύρος Μπιμπίλας.

Ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος γεννήθηκε το 1938 στην Αθήνα και σπούδασε υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης. Πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο το 1959 ως πρωτοετής σπουδαστής της Σχολής στην επεισοδιακή παράσταση του Καρόλου Κουν, «Όρνιθες» στο Ηρώδειο. Ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα του στις αρχές της δεκαετίας του ‘60 στον θίασο του Δημήτρη Παπαμιχαήλ και αργότερα συνεργάστηκε με τον θίασο του Κώστα Μουσούρη ερμηνεύοντας σημαντικούς ρόλους μεγάλων συγγραφέων όπως ο Τσέχωφ και ο Μολιέρος. Ειδικά στην παράσταση «Δον Ζουάν» το 1968, ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος εντυπωσίασε με την ερμηνεία του στο ρόλο του Σγαναρέλο.

Το 1973 ίδρυσε το Θέατρο Σάτιρας και έπαιξε μεταξύ άλλων στα έργα: «Ω, τι κόσμος μπαμπά» του Κώστα Μουρσελά, «Συνεργός» του Φρ. Ντύρεμαντ, «Βλαβερές συνέπειες του καπνού» του Τσέχωφ. Το 1981, οργάνωσε στις φυλακές Κορυδαλλού το θεατρικό εργαστήρι με κρατούμενους. Στο θέατρο είχε εμφανιστεί σε παραστάσεις όπως: «Έγκλημα και Τιμωρία», «Ο θάνατος του εμποράκου», «Κάθε Πέμπτη κύριε Γκριν» και «Το τίμημα». Ως θεατρικός σκηνοθέτης, σκηνοθέτησε αρκετά έργα, ανάμεσα στα οποία: «Τα παιδιά στο Δάσος του Ρομπέν» του Τζ. Κρόκερ, «Εκκλησιάζουσες» και «Λυσιστράτη» του Αριστοφάνη, «Ο θάνατος του Εμποράκου» του 'Αρθουρ Μίλερ, «Επιστάτης» του Χάρολντ Πίντερ.

Το τηλεοπτικό κοινό τον γνώρισε και τον λάτρεψε στην εμβληματική σειρά του Κώστα Κουτσομύτη «Εκείνος και Εκείνος» (1972), όπου ο Γ.Μιχαλακόπουλος ερμήνευσε με απαράμιλλο χιούμορ το ρόλο του «Σόλωνα» πλάι στον «Λουκά» του Βασίλη Διαμαντόπουλου.

Στον κινηματογράφο έπαιξε σε αρκετά έργα, κάνοντας το κινηματογραφικό του ντεμπούτο το 1964, ερμηνεύοντας δεύτερους ρόλους στις ταινίες «Οι Φτωχοδιάβολοι», «Ο πολύτεκνος» και «Φεύγω με πίκρα στα ξένα». Ένας από τους χαρακτηριστικούς ρόλους του ήταν ο ποιητής Φανφάρας στην ταινία «Ξύπνα Βασίλη» του Γιάννη Δαλιανίδη (1969). Συμμετείχε επίσης, μεταξύ άλλων, στις ταινίες «Η ωραία του κουρέα» του Ντίνου Δημόπουλου (1969), «Ένας ιππότης για τη Βασούλα» του Γιάννη Δαλιανίδη (1968), «Ένα γελαστό απόγευμα» του Ανδρέα Θωμόπουλου (1979), «Το βλέμμα του Οδυσσέα» του Θόδωρου Αγγελόπουλου (1995), το «Φράγμα» του Δημήτρη Μακρή (1982). Αξέχαστη ήταν επίσης η ερμηνεία του στην βραβευμένη ταινία «Ο Κύριος με τα Γκρι» του Περικλή Χούρσογλου το 1997.

Διετέλεσε καθηγητής της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου και δίδαξε στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης στο Τμήμα Θεάτρου. Υπήρξε Δημοτικός Σύμβουλος του Δήμου Αθηναίων κατά την περίοδο 1974-1986, και Αντιπρόεδρος ΚΕ.Θ.Ε.Α.

Ήταν παντρεμένος με την επίσης ηθοποιό Αθηνά Μιχαλακοπούλου και έχει δύο κόρες, την Ιωάννα, που είναι σκηνοθέτιδα, με την οποία συνεργάστηκε σε αρκετές παραστάσεις και την Ελένη, που είναι ζωγράφος.

Γιάννης Μαργαρίτης στο ΑΠΕ-ΜΠΕ: «Η ανθρωπότητα έχει ανάγκη από την επανίδρυσή της»

«Η ανθρωπότητα έχει ανάγκη από την επανίδρυσή της» υπογραμμίζει σε συνέντευξή του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Γιάννης Μαργαρίτης τονίζοντας ότι «τα θέματα του μύθου των Ατρειδών, όπως ο αγώνας για εξουσία με όλα τα μέσα, οι αρσενικές δυνάμεις που μάχονται με τις θηλυκές....»

«Φόρο τιμής στα θύματα ενός φρικτού άδικου και παράλογου πολέμου», των συγκρούσεων που μαίνονται στην Ουκρανία, χαρακτηρίζει την παράσταση «ΑΤΡΕΙΔΕΣ - H επιστροφή», στην οποία συνδέει τρεις αρχαίες τραγωδίες με αποσπάσματα από την «Τέταρτη Διάσταση» του Γιάννη Ρίτσου επιδιώκοντας την απομάκρυνση από το επικό και την προσέγγιση του ανθρώπινου μεγέθους, ο σκηνοθέτης της, καλλιτεχνικός διευθυντής του ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας, Γιάννης Μαργαρίτης.

«Η ανθρωπότητα έχει ανάγκη από την επανίδρυσή της» υπογραμμίζει σε συνέντευξή του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Γιάννης Μαργαρίτης τονίζοντας ότι «τα θέματα του μύθου των Ατρειδών, όπως ο αγώνας για εξουσία με όλα τα μέσα, οι αρσενικές δυνάμεις που μάχονται με τις θηλυκές, οι έννοιες της θυσίας, της επιβολής πρέπει να μας προβληματίσουν στο πλαίσιο μιας συνολικής επανατοποθέτησης των βασικών κεφαλαίων της ανθρώπινης περιπέτειας».

«Το 1997 αποφάσισα να δημιουργήσω μια πρώτη σύνθεση από την "Ιφιγένεια εν Αυλίδι" του Ευριπίδη, τον "Αγαμέμνονα" του Αισχύλου και την "Ηλέκτρα" του Σοφοκλή» εξηγεί ο σκηνοθέτης, σημειώνοντας ότι στο πλαίσιο περιοδείας στο εξωτερικό η αρχική παράσταση ανέβηκε στη Μαριούπολη, σε ένα θέατρο που χρόνια αργότερα είδε να βομβαρδίζεται και σχεδόν να ισοπεδώνεται από τους Ρώσους.

«Τότε αποφάσισα να ασχοληθώ και πάλι με τους Ατρείδες και τη θεατρική σύνθεση που είχα κάνει το 1997. Με αρκετές αλλαγές όπως είναι φυσικό και με την προσθήκη του Γιάννη Ρίτσου, η σημερινή παράσταση αποτελεί κατά κάποιον τρόπο φόρο τιμής στα θύματα ενός φρικτού, άδικου και παράλογου πολέμου» αναφέρει για την παράσταση που ανεβαίνει στη Θεσσαλονίκη, στις 27 Αυγούστου, στο Ανοικτό θέατρο «Μάνος Κατράκης».

Ο μύθος των Ατρειδών είναι, σύμφωνα με τον σκηνοθέτη, ένας από τους δύο μεγάλους μύθους της αρχαίας γραμματείας (ο δεύτερος είναι των Λαβδακιδών) που απασχόλησαν ιδιαιτέρως τους αρχαίους δραματικούς ποιητές. Δεν κρύβει ότι από τη νεότητά του, του ασκούσε ιδιαίτερη γοητεία ο αιμάτινος κύκλος που αρχίζει με τη θυσία της Ιφιγένειας και καταλήγει με τον πιο φρικτό φόνο, αυτόν της μητροκτονίας, όταν ο Ορέστης με την Ηλέκτρα σκοτώνουν την μητέρα τους Κλυταιμνήστρα.

Η προσθήκη του Ρίτσου στη σημερινή σύνθεση, τοποθετεί τους ήρωες του μύθου μπροστά στα ερωτήματα που αφορούν στις πράξεις τους. Αναρωτιούνται για την ίδια την αναγκαιότητα των πράξεών τους, σημειώνει.

«Ο μύθος αποκτά τη θέση μιας μοίρας, από την οποία δεν μπορούν να ξεφύγουν» παρατηρεί και εκτιμά ότι «στη σημερινή εποχή το σημαντικότερο αίτημά μας θα έπρεπε να είναι ένας γενικότερος επαναπροσδιορισμός».

«Τα βασικότερα θέματα του μύθου των Ατρειδών, οι αρσενικές δυνάμεις που μάχονται με τις θηλυκές και ο αγώνας για εξουσία με όλα τα μέσα, πρέπει να επανεξεταστούν. Αλλά και μία σειρά από κάπως μικρότερα θέματα που αγγίζει ο μύθος όπως η έννοια της θυσίας, της εκδίκησης, της επιβολής, της ευθύνης πρέπει να μας προβληματίσουν στο πλαίσιο μιας συνολικής επανατοποθέτησης βασικών κεφαλαίων της ανθρώπινης περιπέτειας. Η ανθρωπότητα έχει ανάγκη από την επανίδρυσή της. Οι αρχαίες τραγωδίες αποτελούν κάποιες πολύτιμες παρακαταθήκες που μπορούν να χρησιμοποιηθούν στους δύσκολους αυτούς καιρούς» αναφέρει ο σκηνοθέτης της παράστασης.

Κληθείς να προσδιορίσει ήρωες και αντιήρωες στο έργο του, ο Γιάννης Μαργαρίτης δηλώνει ότι δεν βλέπει αντιήρωες στον μύθο των Ατρειδών. Επισημαίνοντας ότι οι παραστάσεις του παρελθόντος, μας είχαν συνηθίσει ίσως, να βλέπουμε με αρνητικό τρόπο την Κλυταιμνήστρα, αποσαφηνίζει ότι στη δική του σύνθεση με κάποιον τρόπο η Κλυταιμνήστρα δικαιώνεται. «Φυσικά όλοι οι ήρωες έχουν τον δίκαιο λόγο τους. Ακριβώς όμως επειδή και η γυναίκα αυτή έχει τον δικό της λόγο και στην παράστασή μας της δίνεται ο χώρος αλλά και ο τρόπος να τον εκφράσει, νομίζω δικαιώνεται» παρατηρεί.

Απαντώντας στην ερώτηση πόσο πιστοί πρέπει να μένουν οι σκηνοθέτες στο αρχαίο κείμενο των δραματουργών, ο Γιάννης Μαργαρίτης θεωρεί ότι το αρχαίο κείμενο, μέσω της μετάφρασής του, πρέπει να μένει αναλλοίωτο. «Δεν νομίζω ότι θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει ότι χωρίς δηλωμένη διασκευή μπορεί να επιτρέψει στον εαυτό του να παρέμβει σε ξένο κείμενο. Πόσο μάλλον σε κείμενο της αρχαίας γραμματείας. Βεβαίως όταν έχουμε να κάνουμε με δηλωμένη διασκευή, εκεί τα πράγματα αλλάζουν. Η ευθύνη της υπογραφής του διασκευαστή, επιτρέπει τις αλλαγές. Και η επιλογή και η συρραφή αποσπασμάτων διαφορετικών τραγωδιών, αποτελεί διασκευή» αναφέρει, προσθέτοντας ότι προκύπτει πλέον ένα νέο κείμενο, το οποίο στηρίζεται στα αρχικά κείμενα, όμως με τη νέα συρραφή σκηνών, αλλάζει ο δραματικός του πυρήνας.

«Αλλάζει το κέντρο βάρους. Κρίνουμε λοιπόν τη διασκευή, την θεατρική σύνθεση. Κρίνουμε την επάρκεια, την ευαισθησία, τη γνώση του διασκευαστή. Εάν όμως το κείμενο δεν είναι προϊόν διασκευής, τότε πρέπει να παραμένει αναλλοίωτο. Ο σκηνοθέτης έχει κάθε δικαίωμα στην ακόμα και ολοκληρωτική αλλαγή της εικόνας, της χειρονομίας. Όχι όμως του κειμένου. Είναι ζήτημα ηθικής τάξης» επισημαίνει.

Αναφερόμενος στη σχέση θεατή - ηθοποιού, ο Γιάννης Μαργαρίτης τονίζει ότι σε κάθε παράσταση πιστεύει «στο άυλο συμφωνητικό ειλικρίνειας» που υπογράφεται και από τα δύο μέρη. «Οι από σκηνής καλλιτέχνες οφείλουν να καταθέτουν την αλήθεια τους σε σχέση με τα τεκταινόμενα και οι θεατές οφείλουν να μην είναι προκατειλημμένοι όταν προσέρχονται στο θέατρο. Φοβάμαι ότι το συμφωνητικό ειλικρίνειας καταστρατηγείται συνεχώς τον τελευταίο καιρό και από τα δύο μέρη» διαπιστώνει.

Όσον αφορά την καλή συνεργασία, εκτιμά ότι θα έπρεπε να είναι προϋπόθεση για κάθε παράσταση. «Μόνο μέσα από καλές συνεργασίες προκύπτουν πραγματικά και επί της ουσίας καλές παραστάσεις. Αναρωτιέμαι όμως πόσες είναι οι συνεργασίες που θα μπορούσε να τους δοθεί ο τίτλος της καλής. Ξέρετε, η εποχή μας δεν ευνοεί τις καλές συνεργασίες. Η καλή συνεργασία προϋποθέτει χρόνο, αφοσίωση, δουλειά. Σήμερα όλοι τρέχουν πίσω από πολλά, προσπαθώντας να εξασφαλίσουν κάπως καλύτερες συνθήκες ζωής. Αυτό όμως δημιουργεί πρόβλημα στη δουλειά που μπορεί να έχεις ορίσει σαν κύρια. Ταυτόχρονα έχει εκλείψει η κουλτούρα του ensemble. Κάποτε ήταν κυρίαρχη. Τώρα...» αναφέρει.

Κληθείς να εξηγήσει τη σύνδεση τριών τραγωδιών με την «Τέταρτη Διάσταση» του Γιάννη Ρίτσου, αναφέρει ότι ο σπουδαίος ποιητής «γράφοντας τους εξαιρετικούς ποιητικούς μονολόγους του, όπου κύριοι πρωταγωνιστές είναι τα πρόσωπα των Ατρειδών, μας προσέφερε, χωρίς να το ξέρει, το κατάλληλο υπόβαθρο ώστε και οι Ατρείδες της παράστασής μας να αναρωτιούνται και αυτοί συνεχώς για τις πράξεις τους, να στοχάζονται γι αυτόν τον κύκλο του αίματος. Να αντιμετωπίζουν τη μοίρα - μύθο σαν ένα τόπο από τον οποίο δεν μπορούν να ξεφύγουν».

«Η παρέμβαση του Γιάννη Ρίτσου στην παράσταση μας, δίνει μια ιδιαιτέρως υπαρξιακή - ανθρώπινη διάσταση στο κείμενο των αρχαίων τραγικών. Ξεφεύγουμε από το επικό. Επιστρέφουμε στο ανθρώπινο μέγεθος ή τουλάχιστον πιο κοντά σε αυτό» συμπληρώνει.

Στην ερώτηση αν έχουν θέση οι νέες τεχνολογίες, απαντά θετικά, αν -όπως σημειώνει- εξυπηρετούν συγκεκριμένους στόχους του σκηνοθέτη. «Το Θέατρο πια λειτουργεί στο πλαίσιο που ορίζει η εποχή μας. Η τεχνολογία έχει μπει για τα καλά στη ζωή μας. Το θέατρο δεν μπορεί να αρνηθεί τη συμμετοχή του σε ζητούμενα της εποχής. Βεβαίως σε όλα τα επίπεδα, τα πάντα κρίνονται. Το καλό γούστο και η αναγκαιότητα των επιλογών μας, κρίνονται και αυτά» επισημαίνει.

Αναφερόμενος σε θεατρικά έργα που με κάποιο τρόπο έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην καλλιτεχνική του πορεία, στάθηκε στις παραστάσεις «1821, η Επανάσταση, ο Καραγκιόζης και τα Ημίψηλα», που παρουσιάστηκε στο Θέατρο της Άνοιξης και απέσπασε πέντε βραβεία στο 3ο Επαγγελματικό Φεστιβάλ Ιθάκης, «Εκκλησιάζουσες» του Αριστοφάνη, η πρώτη που σκηνοθέτησε στην Επίδαυρο με το Εθνικό Θέατρο σε ηλικία 32 ετών, «Βόυτσεκ Μια ημιτελής ελεγεία», «Ατρείδες» με το Θέατρο της Άνοιξης, συμμετοχή στο Διεθνές Φεστιβάλ Πειραματικού Θεάτρου στο Κάιρο, περιοδεία σε Ρωσία και Ουκρανία, «Πέερ Γκυντ» του Ίψεν με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και «Εμφύλια Έπη» του Φαίδωνα Χατζηαντωνίου με το ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας.

«Θα ήθελα επίσης το όνομά μου να συνδέεται με την πολύ μεγάλη μου πορεία σαν δάσκαλος ηθοποιών σε σημαντικές Δραματικές Σχολές. Σχολή Βεάκη, Δραματική Σχολή Εθνικού Θεάτρου, Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος. Και η ζωή συνεχίζεται...» υπογραμμίζει ο Γιάννης Μαργαρίτης, σημειώνοντας ότι το ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας επί διευθύνσεώς του υπερασπίζεται τις συνεργασίες, τις συμπαραγωγές, τις ανταλλαγές. «Έχει κάνει μια συμπαραγωγή με άλλο ΔΗΠΕΘΕ, αλλά και μετά από πρόταση έχει πραγματοποιηθεί συμπαραγωγή τεσσάρων ΔΗΠΕΘΕ και των δύο Κρατικών σκηνών. Οι συνέργειες είναι εξαιρετικά σημαντικές. Το "Μαζί" είναι βέβαιο ότι υπερσκελίζει το "Εγώ"» επισημαίνει.

Ταυτότητα παράστασης:

«ΑΤΡΕΙΔΕΣ - Η επιστροφή» Δραματουργική σύνθεση-Σκηνοθεσία: Γιάννης Μαργαρίτης, μετάφραση: Κ.Χ Μύρης, πρωτότυπη μουσική: Δημήτρης Οικονομάκης Σκηνικό - Κοστούμια: Αλεξάνδρα Καψάλα.

Ερμηνεύουν οι ηθοποιοί: Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος, Χρυσάνθη Δούζη, Ιοκάστη Αγαύη Παπανικολάου, Γιάννης Χαρκοφτάκης.

Η παράσταση «ΑΤΡΕΙΔΕΣ - Η επιστροφή» ανεβαίνει στο ανοικτό θέατρο «Μάνος Κατράκης», στις Συκιές στις 27 Αυγούστου, στις 21:00 στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Νεάπολης-Συκεών «Μερκούρεια 2023».
Κ. Γιαννίκη / ΑΠΕ-ΜΠΕ

«ΣΚΑΡΙΜΠΕΙΑ 2023» στη Χαλκίδα - Το πρόγραμμα των εκδηλώσεων

Ρούλα ΤΥΛΙΓΑΔΑ

Ο Σύλλογος Φίλοι του Γιάννη Σκαρίμπα με την οικονομική και τεχνική υποστήριξη του Δήμου Χαλκιδέων και του ΔΟΑΠΠΕΧ, οργανώνει τις αφιερωμένες στον σπουδαίο Χαλκιδαίο συγγραφέα Γιάννη Σκαρίμπα πολιτιστικές εκδηλώσεις υπό τον τίτλο «ΣΚΑΡΙΜΠΕΙΑ 2023 στη Χαλκίδα», με έναρξη την 8η Αυγούστου..

Τα «ΣΚΑΡΙΜΠΕΙΑ 2023 στη Χαλκίδα» περιλαμβάνουν 3 ανοιχτές εκδηλώσεις:

1. Θεατρική παράσταση με το έργο του Γιάννη Σκαρίμπα «Θείο τραγί», στο θέατρο Ορέστη Μακρή στις 8 Αυγούστου 2023, ώρα 21.00, από το θίασο ΓΚΡΑΝ ΓΚΙΝΙΟΛ (έδρα Θεσ/νικη), με δωρεάν είσοδο.

2. Παράσταση Θεάτρου Σκιών (Καραγκιόζης, με έργο μπολιασμένο σκαριμπικά), στην πλατεία Αγ. Νικολάου απέναντι από το Αρχείο-Πολιτιστικό Κέντρο Γ. Σκαρίμπα (Λυκόφρωνος 4), στις 24 Σεπτεμβρίου, ώρα 20.30, από Καραγκιοζοπαίχτες του Πανελλήνιου Σωματείου Θεάτρου Σκιών και με δωρεάν είσοδο.

3. Μουσική εκδήλωση με μελοποιημένα ποιήματα του Γιάννη Σκαρίμπα. Ο χώρος και η ημερομηνία θα οριστικοποιηθούν το επόμενο διάστημα.
πηγή: TV STAR KE

ΚΙΝΑ: Ελληνική παρουσία στην 29η Διεθνή Έκθεση Βιβλίου στο Πεκίνο

Ο Δρ. Ευγένιος Καλπύρης (φώτο) στην ομιλία του στο σεμινάριο πολιτισμού «Εξερευνώντας το Φως του Πολιτισμού, Μαθαίνοντας ο ένας από τον άλλο» που διοργάνωσε το China Translation and Publishing House, κατά την διάρκεια της 29ης Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου στο Πεκίνο, στις 15 Ιουνίου 2023 (Φωτογραφία Εύα Παπαζή/CMG)

Την Πέμπτη 15 Ιουνίου, 13:00 μ.μ (ώρα Πεκίνου) ο Πρέσβης της Ελλάδας στην Κίνα Δρ. Ευγένιος Καλπύρης εγκαινίασε το ελληνικό περίπτερο στην 29η Διεθνή Έκθεση Βιβλίου στο Πεκίνο ενώ λίγο αργότερα έδωσε ομιλία στο Σεμινάριο Πολιτισμού «Εξερευνώντας το Φως του Πολιτισμού, Μαθαίνοντας ο ένας από τον άλλο» που διοργάνωσε το China Translation and Publishing House με αφορμή την κυκλοφορία στα κινεζικά των βιβλίων «In search of the Greeks» και «In search of the Romans» του James Renshaw.

Όπως δήλωσε στο CMG o Δρ. Ευγένιος Καλπύρης, "Δίπλα σε χώρες με σημαντική παρουσία στο χώρο του βιβλίου και του πολιτισμού, όπως οι ΗΠΑ, η Γερμανία και η Ιταλία, η Ελλάδα ασφαλώς και δε θα μπορούσε να λείψει από την 29η Διεθνή Έκθεση Βιβλίου Πεκίνου. Το ελληνικό βιβλίο είναι εξαιρετικά αγαπητό στην Κίνα, ενώ ο ελληνικός πολιτισμός, αποτελεί ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης για νέες κινεζικές εκδόσεις και για Κινέζους συγγραφείς και εκδότες."

Στα πλαίσια του πολιτιστικού σεμιναρίου έλαβε μέρος και η κα Λουό Τονγκ, γνωστή μεταφράστρια ελληνικής γλώσσας και σκηνοθέτιδα, που μίλησε στο κοινό για το αρχαίο ελληνικό θέατρο και την διαχρονική σημασία του.

Αργότερα ο κ. Πρέσβης παρευρέθηκε στον ειδικά διαμορφωμένο για τα παιδιά χώρο της έκθεσης, όπου παρουσιάστηκε στα κινεζικά το ελληνικό παιδικό βιβλίο, "Ένας αρκούδος μια φορά" της Ελένης Γερουλάνου, και μίλησε στους μικρούς επισκέπτες. Μετά την δημιουργική ανάγνωση της ιστορίας του αρκούδου από την δασκάλα Γιανγκ-Γιανγκ, μέλη της Ελληνικής Πρεσβείας στο Πεκίνο, διοργάνωσαν παιχνίδια με δώρα βιβλία και προσκλήσεις προς μεγάλη χαρά των μικρών βιβλιόφιλων.

Καθόλη τη διάρκεια της έκθεσης από τις 15 έως τις 18 Ιουνίου, το ελληνικό περίπτερο, του οποίου η Ελληνική Πρεσβεία στο Πεκίνο ανέλαβε εξ ολοκλήρου την οργάνωση και λειτουργία, πέρα από μία σημαντική συλλογή ελληνικών βιβλίων που έχουν μεταφραστεί στα κινεζικά, προσφέρει δωρεάν στο κοινό και μια μοναδική διαδραστική εμπειρία VR/MR με ειδική εφαρμογή για την Ελληνική Μυθολογία.

Δημήτρης Καζάκης: «Η χώρα πωλείται όπως είναι «επιπλωμένη» βγάζοντας στο σφυρί μνημεία και μουσεία».

Ηρώδειο 2023: Μαντάμα Μπατερφάι σε σκηνοθεσία Ολιβιέ Πι, υπό διακόσμηση διαφημιστικών πανό στα ιαπωνικά και αγγλικά....



Δημήτρης Καζάκης*

Τα εταιρικά λογότυπα που από φέτος εμφανίζονται σε παραστάσεις του Ηρωδείου και της Επιδαύρου προκάλεσαν αντιδράσεις και συζητήσεις για τη χρήση των μνημείων. «Άραγε, οι «φίρμες» απειλούν τα αρχαία μνημεία;», αναρωτιέται πονηρά η καλή μας Καθημερινή, μια από τις ναυαρχίδες των μέσων μαζικής εξαπάτησης.

Τα εταιρικά λογότυπα της Levi’s, των McDonalds, της Apple, της Marlboro και άλλων κυρίως πολυεθνικών εταιρειών, όπως εκείνα που «κόσμησαν» τα σκηνικά της όπερας «Μαντάμα Μπατερφλάι» η οποία παρουσιάζεται στο Ηρώδειο από την Εθνική Λυρική Σκηνή, θα πρέπει να τα συνηθίσουμε να «ομορφαίνουν» τα μνημεία, τους αρχαιολογικούς χώρους και τα μουσεία της χώρας. Ενώ Μερικές μέρες πριν, το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο εξέφρασε τους προβληματισμούς του για ένα άλλο λογότυπο, αυτό της «Coca-Cola» που αποτελεί μέρος του σκηνικού της «Μήδειας» που θα ανέβει στην Επίδαυρο τον Ιούλιο από τον σκηνοθέτη Φρανκ Κάστορφ.

Πολύ σύντομα οι εταιρικές χορηγίες θα καθορίζουν το αισθητικό ύφος, το ήθος και το ρεπερτόριο των αρχαίων θεάτρων. Θα καθορίζουν απευθείας την ποιότητα των παραστάσεων, αλλά και των θιάσων. Η αισθητική του μάρκετινγκ, της εταιρικής διαφήμισης και του πιο χυδαίου καταναλωτισμού, θα αντικαταστήσει πλήρως ότι έχει απομείνει από την αισθητική της τέχνης. Κυρίως της μεγάλης κλασσικής τέχνης.

Ε, και ποιος νοιάζεται; Ξεσηκώθηκε ο καλλιτεχνικός κόσμος; Ξεσηκώθηκε μήπως η διανόηση της χώρας; Όχι βέβαια. Άλλωστε η αισθητική του δούναι-λαβείν έχει εδώ και χρόνια επιβληθεί βάναυσα στην αισθητική της τέχνης. Με αποτέλεσμα να έχουμε μια ολόκληρη γενιά, τη νεότερη γενιά, που δεν έχει καν τη δυνατότητα να παρακολουθήσει μια αξιοπρεπή έστω παράσταση αρχαίου δράματος, ή κλασσικού ρεπερτορίου, που να σέβεται στοιχειωδώς το αρχικό έργο.

Τα μεγάλα έργα των δημιουργών της αρχαιότητας, αλλά και του κλασικού ρεπερτορίου, έχουν καταντήσει πια μια χυδαία πρόφαση, ένα πρόσχημα «σύγχρονης ερμηνείας» όπου εκτονώνεται κάθε λογής διπολική διαταραχή, ή άλλου είδους ψυχασθένεια των συντελεστών της. Όπου η πιο πρόστυχη ιδιοτέλεια, μαζί με τη μετριότητα - που σήμερα συνηθίζεται να βαφτίζεται «ταλέντο» - την ιδεοληψία, την κακεντρέχεια, την αμορφωσιά, την απίστευτη μεροληψία σε βάρος του κλασικού έργου, την αποθέωση των σκηνικών ευρημάτων με σκοπό τον φτηνό εντυπωσιασμό του αδαούς και αδιάφορου κοινού, αλλά και η κυριαρχία της αισθητικής τηλεοπτικού σήριαλ σαπουνόπερας, επιδεικνύονται με στόμφο ως ανώτερη μορφή τέχνης.

Ποιος λοιπόν να αντιδράσει; Οι σκηνοθέτες, οι ηθοποιοί, οι μουσικοί; Ποιος;

Πόσοι αντέδρασαν όταν το Φεβρουάριο φέτος αιφνιδιαστικά κατατέθηκε νομοσχέδιο με βάση το οποίο τα μεγαλύτερα και πιο σημαντικά μουσεία της χώρας μετατράπηκαν από δημόσια ιδρύματα σε Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου (ΝΠΔΔ); Μόνο οι αρχαιολόγοι και οι αρχαιοφύλακες. Κανείς άλλος εκτός από το διδακτικό προσωπικό του Αρχαιολογικής σχολής του Ιόνιου Πανεπιστημίου.

Σύμφωνα με το νόμο αυτό προτείνεται μεταξύ των άλλων η μετατροπή των πέντε μεγαλύτερων αρχαιολογικών μουσείων της χώρας (Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο, Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού και Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου) σε ΝΠΔΔ. Χωρίς να καθίσταται σαφές και κατανοητό ακόμη και από την αιτιολογική έκθεση που συνοδεύει το Σ/Ν ποια είναι η ανάγκη αυτής της μετατροπής του νομικού καθεστώτος των Μουσείων.

Ακόμη κι όσοι αντέδρασαν δεν έχουν κατανοήσει το λόγο, όπως μου δόθηκε η ευκαιρία να διαπιστώσω από πρώτο χέρι.

Η μετατροπή των μουσείων από δημόσια ιδρύματα σε ΝΠΔΔ γίνεται πρώτα και κύρια για να κατατεθούν οι εισπράξεις τους, δηλαδή τα ταμειακά τους διαθέσιμα στο «Κοινό Κεφάλαιο Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου και Ασφαλιστικών Ταμείων» της Τράπεζας της Ελλάδας. Αυτό γίνεται κατ’ απαίτηση του κατάπτυστου ν. 2469/1997 του Σημίτη, με βάση τον οποίο τα ταμειακά διαθέσιμα των ΝΠΔΔ και Ασφαλιστικών Ταμείων κατατίθενται υποχρεωτικά στην Τράπεζα της Ελλάδας, προκειμένου να επενδυθούν σε ομόλογα και άλλα χρεόγραφα.

Μέσω του «κοινού κεφαλαίου» αυτού το υπουργείο οικονομικών σε συνεννόηση αποκλειστικά με την Τράπεζα της Ελλάδας, δανείζεται – στην ουσία υπεξαιρεί – τα ταμειακά διαθέσιμα με τη μορφή «συμφωνίας επαναγοράς» (repos). Έτσι στη θέση του ρευστού, τα ΝΠΔΔ και τα Ασφαλιστικά Ταμεία, έχουν φορτωθεί repos.

To ύψος του χρέους που έχει φορτώσει το υπουργείο οικονομικών στα ΝΠΔΔ και τα Ασφαλιστικά Ταμεία ανερχόταν σε 62,8 δις ευρώ στις 31/12/2022. Ενώ στις 30 Απριλίου 2023, ανερχόταν σε άνω των 63 δις ευρώ.


Στο διάγραμμα που παραθέτουμε βλέπουμε την εξέλιξη του χρέους που έχει φορτώσει το υπουργείο οικονομικών στο τέλος κάθε έτους από το 2010 έως το 2022. Από το 2014 ξεκίνησε ο δανεισμός του υπουργείου οικονομικών παρέχοντας repos στο «κοινό κεφάλαιο» έναντι ρευστού. Έως τότε ο δανεισμός γινόταν κυρίως με έντοκα γραμμάτια βραχυχρόνιου χρέους, τα οποία θα μπορούσαν – σε περίπτωση ανάγκης – να ρευστοποιηθούν από τα ΝΠΔΔ στη δευτερογενή αγορά τίτλων.

Οι «συμφωνίες επαναγοράς» (repos) του υπουργείου οικονομικών δεν μπορούν να εξαργυρωθούν στη δευτερογενή αγορά. Τα ΝΠΔΔ που διαθέτουν στα ταμία τους repos έναντι ρευστού, είναι παγιδευμένα. Εξαρτώνται αποκλειστικά από τη δυνατότητα του υπουργείου οικονομικών να εξοφλήσει τα repos.

Από το 2018, όταν η κυβέρνηση Τσίπρα υποτίθεται ότι έβγαλε την Ελλάδα από τα μνημόνια, ο δανεισμός του υπουργείου οικονομικών από τα ΝΠΔΔ και τα Ασφαλιστικά Ταμεία, έγινε ο βασικός μοχλός νέου δανεισμού του κράτους. Γι’ αυτό και κυριολεκτικά ξέφυγε το σύνολο των τίτλων του ελληνικού δημοσίου από τη διαχείριση του «κοινού κεφαλαίου» της Τράπεζας της Ελλάδας.

Το χρέος αυτό δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί από το υπουργείο οικονομικών. Διότι πολύ απλά δεν μπορεί να δανειστεί από τις διεθνείς αγορές κεφαλαίου. Δανείζεται ως επί το πλείστον από τις εγχώριες τράπεζες, αλλά και από άνωθεν επιλεγμένους επενδυτές του εξωτερικού, που ούτε το Ελεγκτικό Συνέδριο, ούτε κανείς άλλος αποκαλύπτει.

Η μετατροπή των μεγαλύτερων μουσείων της χώρας σε ΝΠΔΔ εξυπηρετεί αφενός το νέο δανεισμό, που έχει ανάγκη το υπουργείο οικονομικών για να μην χρειαστεί να κηρύξει παύση πληρωμών προς τους κατόχους του κρατικού χρέους της Ελλάδας. Αφετέρου, την προώθηση Συμπράξεων Δημόσιων Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) με τα μουσεία, αλλά και την εφαρμογή ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων διαχείρισης.

Έτσι πολύ σύντομα τα μουσεία της χώρας θα στεγάζουν εταιρικά γκαλά, εκθέσεις και δεξιώσεις μεγιστάνων δίπλα στα πολύτιμα εκθέματα. Ενώ το προσωπικό τους θα τελεί υπό την δαμόκλεια σπάθη ελαστικών σχέσεων εργασίας και διαχείρισης από ΣΔΙΤ. Τόσο απλά και τόσο καθαρά.

Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όλοι οι αρχαιολογικοί θησαυροί της χώρας, τα μνημεία της και οι αρχαιολογικοί χώροι, συμπεριλαμβανομένης και της Ακρόπολης, έχουν περάσει στην κατοχή του Υπερταμείου. Το μόνο που μένει είναι να δούμε διαφημιστικά μπάνερ να κοσμούν τον Παρθενώνα και άλλα μνημεία της χώρας. Η Ελλάδα δεν πουλιέται μόνο ως επικράτεια, ως λαός και έθνος, αλλά και ως ιστορία. Μπράβο μας!
_________________________________________

(*) Ο Δημήτρης Καζάκης, είναι πολιτικός και οικονομολόγος-αναλυτής. Ιδρυτής και πρόεδρος του Ενιαίου Πατριωτικού Μετώπου – Ε.ΠΑ.Μ. και επικεφαλής του ψηφοδελτίου "ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ"

ΑΚΡΟΠΟΛΗ / Έκθετοι κυβέρνηση και ΥΠΠΟ από επιστολή κόλαφο – Σία Αναγνωστοπούλου / Πέντε ερωτήματα προς την κα Μενδώνη

Ο πρόεδρος του Παρατηρητηρίου Παγκόσμιας Κληρονομιάς ζητάει διευκρινίσεις για πιθανή παρέμβαση του ΥΠΠΟ στην έκθεση της Επιτροπής της UNESCO για τις επεμβάσεις

Με νέα επιστολή - κόλαφο για την κυβέρνηση επανέρχεται ο Στέφεν Ντόεμπκε, εκτελεστικός διευθυντής του Παρατηρητήριου Παγκόσμιας Κληρονομιάς, ζητώντας επιτακτικά να διασαφηνιστεί κατά πόσο το υπουργείο Πολιτισμού παρενέβη στην έκθεση που συνέταξε η μικτή Συμβουλευτική Επιτροπή της UNESCO για τις επεμβάσεις στην Ακρόπολη, μετά την αυτοψία που έκανε στο μνημείο από τις 27 ως τις 29 Απριλίου 2022.

Τέσσερις ημέρες πριν τις εκλογές, η κυβέρνηση και το υπουργείο Πολιτισμού μένουν έκθετοι στη διεθνή κοινότητα και τους Έλληνες πολίτες όχι μόνο για τον τρόπο που διαχειρίστηκαν και εργαλειοποίησαν πολιτικά το κορυφαίο μνημείο της χώρας αλλά και για το γεγονός ότι η χώρα διασύρεται διεθνώς, κατηγορούμενη ότι μέσω της Συμβουλευτικής Επιτροπής επιχείρησε να παρέμβει και στην UNESCO .
 

Τεράστια βλάβη

«Παρ' όλον ότι δεν βλέπουμε για ποιον λόγο θα πρέπει να είναι κανείς ειδικός στην κλασική αρχαιότητα προκειμένου να αντιληφθεί την τεράστια βλάβη που υπέστησαν η αυθεντικότητα και η πληρότητα του χώρου της Ακρόπολης, θα θέλαμε να μας εξηγήσει το υπουργείο ποιοι ήταν οι ειδικοί της κλασικής αρχαιότητας που συμμετείχαν στην επιτροπή της UNESCO, οι οποίοι αξιολόγησαν τα έργα ως “διεθνές υπόδειγμα στον τομέα της συντήρησης”. Θα θέλαμε, ακόμη, να μάθουμε γιατί χρειάστηκε ένα ολόκληρο έτος μεταξύ της αποστολής και της δημοσίευσης της έκθεσής της, όταν, σύμφωνα με την UNESCO, οι εκθέσεις δημοσιεύονται αμέσως μετά τη συμπλήρωσή τους. Ο κόσμος -στον οποίο ανήκει η κληρονομιά της Ακρόπολης- έχει το δικαίωμα να μάθει κατά πόσον διαμεσολάβησε στη σύνταξη της έκθεσης» υπογραμμίζει ο Στέφαν Ντόεμπκε, στην απαντητική επιστολή του, θέτοντας την υπουργό Πολιτισμού ενώπιων των πράξεων και των ευθυνών της.

Ακόμα πιο επικριτικά σημειώνει ότι «δυστυχώς το υπουργείο, αντί να συζητήσει τα ζητήματα που εγείρονται, επανήλθε σε πολεμική ρητορική, αβάσιμους ισχυρισμούς, ψευδείς αναφορές και υποτιμητικές, αν όχι προσβλητικές, δηλώσεις για τον οργανισμό μας. Αναρωτιόμαστε αν αυτό το ύφος επικοινωνίας αρμόζει σε ένα θεσμό που έχει ως αποστολή την προώθηση του πολιτισμού». Την ώρα λοιπόν που οι Έλληνες πολίτες ακόμα αναρωτιούνται για την αναγκαιότητα των επεμβάσεων στην Ακρόπολη με οπλισμένο σκυρόδεμα (τσιμεντόστρωση) και απαντήσεις δεν δίνονται, με ευθύνη του υπουργείου Πολιτισμού ξεσπάει πια ένας διεθνής καβγάς, με βαριές επιπτώσεις για την αξιοπιστία της χώρας.

Προτρέπει μάλιστα την κυβέρνηση να διατηρήσει την ψυχραιμία της επισημαίνοντας ότι «πράγματι ασκούμε αυστηρή κριτική στο πρόγραμμα που πραγματοποιείται επί του παρόντος από την ελληνική κυβέρνηση. Είναι δικαίωμά μας και καμία κυβέρνηση ή δημοκρατική χώρα δεν θα έπρεπε να χάνει την ψυχραιμία της όταν το ασκούμε», διότι, από πλευράς του, το Παρατηρητήριο έχει καταθέσει «πολύ λεπτομερή και καλά τεκμηριωμένη αιτιολόγηση, την οποία συμμερίζονται εκατοντάδες ανεξάρτητοι εμπειρογνώμονες και, όπως γνωρίζουμε, πολλοί υπηρεσιακοί παράγοντες του ίδιου του υπουργείου. Αντί να καταφεύγει σε πολιτικές συκοφαντίες και δυσφημιστικές τακτικές, θα όφειλε να απαντήσει στα συγκεκριμένα θέματα». Αντίθετα, όπως υπογραμμίζει, «δεν έχουμε ακούσει ακόμα ούτε ένα επιχείρημα που να δικαιολογεί την επέμβασή τους και προκειμένου να επιτύχουμε αυτή την τόσο αναγκαία συζήτηση ζητήσαμε από την Επιτροπή Παγκόσμιας Κληρονομιάς να βάλει την Ακρόπολη στην ημερήσια διάταξη της 45ης Συνόδου της».
 

Αποδόμηση των επιχειρημάτων του υπουργείου

Παράλληλα, ο κ. Ντόεμπκε αποδομεί πλήρως το επιχείρημα του υπουργείου ότι οι επεμβάσεις στην Ακρόπολη έγιναν για τη διευκόλυνση της πρόσβασης σε άτομα με αναπηρίες. «Οπωσδήποτε κανείς δεν εξυπηρετείται όταν τα ίδια τα μέτρα που λαμβάνονται προς αυτή την κατεύθυνση καταστρέφουν τον συγκεκριμένο χώρο και η πραγματική του αξία δεν μπορεί πλέον να γίνει αντιληπτή» υπογραμμίζει συμπληρώνοντας ότι «το κολοσσιαίο μέγεθός τους επιτρέπει ένα μόνον συμπέρασμα: Ο χώρος προετοιμάζεται για να υποδεχτεί τουρίστες πολύ περισσότερους από τις πελώριες μάζες που ήδη κατακλύζουν τον χώρο της Ακρόπολης». Αναρωτιέται ταυτόχρονα αν «έχει ποτέ το υπουργείο εξετάσει άλλες εναλλακτικές λύσεις πριν πάρει την απόφαση να καλύψει όλον τον Ιερό Βράχο με τσιμέντο», υπενθυμίζοντας ότι για όλους αυτούς τους λόγους το Παρατηρητήριο, όπως και η UNESCO, ζήτησε ένα Διαχειριστικό Σχέδιο και ένα Διαχειριστικό Σχέδιο Τουρισμού που θα πραγματοποιηθεί με τη συμμετοχή του λαού της Αθήνας, πριν από την πραγματοποίηση οποιασδήποτε παρέμβασης. «Αυτό μπορεί να γίνει μόνον στο πλαίσιο μιας συνετής συντήρησης, διαχείρισης και τουριστικής στρατηγικής, ούτως ώστε να αποφασιστεί ποια θα μπορούσαν να είναι τα κατάλληλα μέτρα για την εξυπηρέτηση ανθρώπων με αναπηρίες».

Ο κ. Ντόεμπκε επιπλέον δίνει «πληρωμένες» απαντήσεις σε όσα ψευδή και απαξιωτικά επικαλέστηκε το υπουργείο Πολιτισμού για το ίδιο το Παρατηρητήριο Παγκόσμιας Κληρονομιάς, ενώ σε ό,τι αφορά τη θέση του για την Αγία Σοφία διευκρινίζει ότι «το υπουργείο αναφέρεται σε μας με μια ψευδή δήλωση την οποία ποτέ δεν έχουμε κάνει» και παραπέμπει στη «μόνη δήλωση που έχουμε κάνει σχετικά» στον ιστότοπό του. Στους ισχυρισμούς του υπουργείου ότι το Παρατηρητήριο είναι «αμφιλεγόμενο» απαντά «δεν το αρνούμαστε, το αντίθετο. Μερικές φορές το να λες την αλήθεια δημιουργεί αντιπαραθέσεις, όπως φαίνεται ξεκάθαρα από την παρούσα υπόθεση». Άλλωστε «οι αντιπαραθετικές απόψεις είναι η προϋπόθεση της δημοκρατίας και της προόδου - ο ελληνικός λαός το ξέρει και το δίδαξε στον υπόλοιπο κόσμο». Ως προς τους ισχυρισμούς του υπουργείου περί ασαφών προθέσεων και αδιαφανών σχέσεων του Παρατηρητηρίου, το προσκαλεί να επισκεφθεί τον ιστότοπό του και να απαντήσει σε οποιεσδήποτε ερωτήσεις. Τέλος, εκφράζει την ικανοποίησή του για το γεγονός ότι στην Ελλάδα γίνεται δημόσια συζήτηση για τις παρεμβάσεις στην Ακρόπολη, διότι «πρόκειται, ουσιαστικά και πραγματικά, για πολιτικό θέμα».

Σία Αναγνωστοπούλου / Πέντε ερωτήματα προς την κα Μενδώνη μετά την επιστολή - κόλαφο για την Ακρόπολη



«Κα Μενδώνη πραγματικά πιστεύετε πως "Μένουμε Ευρώπη" με όλα αυτά ή μήπως πάτε την χώρα ολοταχώς σε καθεστώς Μπανανίας;»

«Όσο και αν εμείς συνηθίσαμε από την κα Μενδώνη να χρησιμοποιεί την τακτική της διαστρέβλωσης των γεγονότων, της κατάθεσης παραπλανητικών στοιχείων και πρωτοφανών ανακριβειών, για να απαντήσει σε κάθε ερώτηση που της θέταμε στον κοινοβουλευτικό έλεγχο, φαίνεται πως αυτό το απαξιωτικό και δηκτικό ύφος της, που χρησιμοποιεί και σε θεσμικούς παράγοντες παγκόσμιας εμβέλειας, δεν της βγαίνει, εκτός συνόρων, σε καλό» σχολιάζει η τομεάρχης Πολιτισμού του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ Σία Αναγνωστοπούλου αναφορικά με την επιστολή – κόλαφο του εκτελεστικού διευθυντή του Παρατηρητήριου Παγκόσμιας Κληρονομιάς, Στέφεν Ντόεμπκε.

Η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, μεταξύ άλλων καλεί την υπουργό Πολιτισμού να απαντήσει εάν το ΥΠΠΟ εξέτασε εναλλακτικές λύσεις πριν πάρει την απόφαση να καλύψει όλον τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης με τσιμέντο.

Επιπλέον σχολιάζοντας ότι δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός στην κλασσική αρχαιότητα προκειμένου να αντιληφθεί την τεράστια βλάβη που υπέστησαν η αυθεντικότητα και η πληρότητα του χώρου της Ακρόπολης ρωτά την κα Μενδώνη να απαντήσει ποιοι ήταν οι ειδικοί της κλασσικής αρχαιότητας που συμμετείχαν στην Επιτροπή της UNESCO, οι οποίοι αξιολόγησαν τα έργα ως «διεθνές υπόδειγμα στον τομέα της συντήρησης»;

«Πρέπει να μάθουμε γιατί χρειάστηκε ένα ολόκληρο έτος μεταξύ της Αποστολής και της Δημοσίευσης της Έκθεσής της όταν, σύμφωνα με την UNESCO, οι Εκθέσεις δημοσιεύονται αμέσως μετά την συμπλήρωσή τους» σημειώνει η Σία Αναγνωστοπούλου προσθέτοντας ότι ο κόσμος, στον οποίο ανήκει η κληρονομιά της Ακρόπολης, έχει δικαίωμα να μάθει κατά πόσον το ΥΠΠΟ διαμεσολάβησε στην σύνταξη της έκθεσης.

Καταληκτικά, η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ ρωτά την Λ. Μενδώνη: «Πραγματικά πιστεύετε πως "Μένουμε Ευρώπη" με όλα αυτά ή μήπως πάτε την χώρα ολοταχώς σε καθεστώς Μπανανίας;»

Υπενθυμίζεται ότι ο εκτελεστικός διευθυντής του Παρατηρητήριου Παγκόσμιας Κληρονομιάς, Στέφεν Ντόεμπκε με επιστολή του προς την κυβέρνηση ζητεί επιτακτικά να διασαφηνιστεί κατά πόσο το υπουργείο Πολιτισμού παρενέβη στην έκθεση που συνέταξε η μικτή Συμβουλευτική Επιτροπή της UNESCO για τις επεμβάσεις στην Ακρόπολη, μετά την αυτοψία που έκανε στο μνημείο από τις 27 ως τις 29 Απριλίου του 2022.

Ο Στέφεν Ντόεμπκε μεταξύ άλλων αναρωτιέται στην επιστολή του αν αυτό το ύφος επικοινωνίας «αρμόζει σε έναν θεσμό όπως είναι το ελληνικό υπουργείο Πολιτισμού, που έχει ως αποστολή την προώθηση του πολιτισμού, αντί να συζητήσει τα ζητήματα που εγείρονται, να επανέρχεται με πολεμική ρητορική, αβάσιμους ισχυρισμούς, ψευδείς αναφορές και υποτιμητικές, αν όχι προσβλητικές, δηλώσεις για τον οργανισμό μας...» «…Πράγματι ασκούμε αυστηρή κριτική στο πρόγραμμα που πραγματοποιείται επί του παρόντος από την Ελληνική κυβέρνηση. Είναι δικαίωμά μας, και καμία κυβέρνηση η δημοκρατική χώρα δεν θα έπρεπε να χάνει την ψυχραιμία της όταν το ασκούμε».

Αναλυτικά η ανακοίνωση της Σ. Αναγνωστοπούλου:

«Στην προσβλητική ανακοίνωση της κ. Μενδώνη ,σε λάθος όμως αποδέκτες, τον ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ και εμένα προσωπικά, που χαρακτήριζε το Παρατηρητήριο Παγκόσμιας Κληρονομιάς, (World Heritage Watch) ως τυχαία και αμφιλεγόμενη ΜΚΟ με ασαφείς προθέσεις και αδιαφανείς σχέσεις, ήρθε άμεσα η απάντηση καταπέλτης του ίδιου του Παρατηρητηρίου. Εμπεριστατωμένη, αυστηρή και με σωστό παραλήπτη ,το αρμόδιο Ελληνικό Υπουργείο Πολιτισμού.

Σωστά αναρωτιέται στην επιστολή του ο Stephan Doempke, ο Πρόεδρος του Παρατηρητηρίου Παγκόσμιας Κληρονομιάς, αν αυτό το ύφος επικοινωνίας «…αρμόζει σε έναν θεσμό όπως είναι το Ελληνικό Υπουργείο Πολιτισμού, που έχει ως αποστολή την προώθηση του πολιτισμού, αντί να συζητήσει τα ζητήματα που εγείρονται, να επανέρχεται με πολεμική ρητορική, αβάσιμους ισχυρισμούς, ψευδείς αναφορές και υποτιμητικές, αν όχι προσβλητικές, δηλώσεις για τον οργανισμό μας...» «…Πράγματι ασκούμε αυστηρή κριτική στο πρόγραμμα που πραγματοποιείται επί του παρόντος από την Ελληνική κυβέρνηση. Είναι δικαίωμά μας, και καμία κυβέρνηση η δημοκρατική χώρα δεν θα έπρεπε να χάνει την ψυχραιμία της όταν το ασκούμε…»

Όσο και αν εμείς συνηθίσαμε από την κ. Μενδώνη να χρησιμοποιεί την τακτική της διαστρέβλωσης των γεγονότων, της κατάθεσης παραπλανητικών στοιχείων και πρωτοφανών ανακριβειών, για να απαντήσει σε κάθε ερώτηση που της θέταμε στον κοινοβουλευτικό έλεγχο, φαίνεται πως αυτό το απαξιωτικό και δηκτικό της ύφος, που χρησιμοποιεί και σε θεσμικούς παράγοντες παγκόσμιας εμβέλειας, δεν της βγαίνει εκτός συνόρων σε καλό.

Γι’ αυτό και εμείς κυρία Μενδώνη αναρωτιόμαστε τι συμβαίνει, όπως αναρωτιέται και ο κύριος Stephan Doempke στην επιστολή του και σας παραθέτουμε τις απορίες μας, που είναι πρωτίστως δικές του απορίες:

  1. Έχει ποτέ το υπουργείο εξετάσει άλλες εναλλακτικές λύσεις πριν πάρει την απόφαση να καλύψει όλον τον Ιερό Βράχο με τσιμέντο;

  2. Πρέπει να είναι κανείς ειδικός στην κλασσική αρχαιότητα προκειμένου να αντιληφθεί την τεράστια βλάβη που υπέστησαν η αυθεντικότητα και η πληρότητα του χώρου της Ακρόπολης;

  3. Ποιοι ήταν οι ειδικοί της κλασσικής αρχαιότητας που συμμετείχαν στην Επιτροπή της UNESCO, οι οποίοι αξιολόγησαν τα έργα ως «διεθνές υπόδειγμα στον τομέα της συντήρησης»;

  4. Πρέπει να μάθουμε γιατί χρειάστηκε ένα ολόκληρο έτος μεταξύ της Αποστολής και της Δημοσίευσης της Έκθεσής της όταν, σύμφωνα με την UNESCO, οι Εκθέσεις δημοσιεύονται αμέσως μετά την συμπλήρωσή τους;

  5. Έχει το δικαίωμα να μάθει ο κόσμος -στον οποίο ανήκει η κληρονομιά της Ακρόπολης- κατά πόσον το Υπουργείο διαμεσολάβησε στην σύνταξη της έκθεσης;

Και μια τελευταία ερώτηση που επιβάλλεται να σας κάνουμε, για τα καθ’ ημάς, τα της χώρας μας τρεις μέρες πριν τις κρισιμότερες εκλογές της Μεταπολίτευσης. Ξέρουμε πως παραμένετε σταθερή στην ανυπαρξία αρχών και ηθικών φραγμών προκειμένου να κάνετε την βρώμικη δουλειά αυτής της αυταρχικής Δεξιάς. Φυσικά και είστε και αφοσιωμένη λειτουργός του καθεστώτος Μητσοτάκη, το έχετε αποδείξει άλλωστε. Όμως:

Κυρία Μενδώνη πραγματικά πιστεύετε πως «Μένουμε Ευρώπη» με όλα αυτά ή μήπως πάτε την χώρα ολοταχώς σε καθεστώς Μπανανίας;»
πηγή: avgi.gr

 

Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 74 ετών η πρώην υπουργός Πολιτισμού Μυρσίνη Ζορμπά - Το όραμά της μια «Πολιτισμική Δημοκρατία»!

Η Μυρσίνη Ζορμπά ήταν μια γυναίκα που ήθελε να αλλάξει τον κόσμο, όπως πολλές και πολλοί της γενιάς της. Ήθελε όμως να τον αλλάξει με τα βιβλία, γιατί πίστευε ότι τα βιβλία είναι σαν τα ρόδια. Τα ανοίγεις και ξεπηδούν ιδέες και συναισθήματα. Τα βιβλία είναι πόρτες για να ανοίξεις και να δεις τον κόσμο. Όλη της η ζωή ήταν ευθυγραμμισμένη σε αυτή την ιδέα.

Σε ηλικία 74 ετών έφυγε από τη ζωή η πρώην υπουργός Πολιτισμού Μυρσίνη Ζορμπά η οποία αντιμετωπίζε προβλήματα υγείας. Διετέλεσε Υπουργός Πολιτισμού στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ από τον Αύγουστο του 2018, ευρωβουλευτής το 2000-2004 και πρώτη διευθύντρια του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου (1995-1999).

Η είδηση του θανάτου της έγινε γνωστή αργά το βράδυ της Πέμπτης από τον προσωπικό της λογαριασμό στο Facebook όπου ανέβηκε το τελευταίο κείμενό της.

«Η λέξη που ταιριάζει σε αυτόν τον σύντομο ορίζοντά μου είναι η ανυπαρξία. Δεν περιγράφεται, γιατί είναι ένας ου τόπος, ου χρόνος. Την περασμένη εβδομάδα στη συζήτηση με τον γιατρό κατάλαβα ότι διακόπτουμε τις χημειοθεραπείες, δεν είχαν αποτέλεσμα, και ότι δεν υπάρχουν εναλλακτικές. Επομένως η ανυπαρξία είναι αυτό που εκφράζει καλύτερα, που διατυπώνει με μεγαλύτερη ακρίβεια αυτό που έρχεται.

Βέβαια όλο το διάστημα, εδώ και έναν χρόνο, μέσα από τη συμπίεση, που διαρκώς μεγαλώνει, τον χρόνο που η κλεψύδρα του αδειάζει, διογκώνεται ο φόβος, που στην αρχή είχε μερικές χαραμάδες, κάποιες ελπίδες, μερικά ίσως πιθανόν, και σιγά σιγά ο φόβος καταλαμβάνει όλον τον υπάρχοντα χρόνο και είναι τόσο απόλυτος που πια δεν φοβάσαι, γιατί δεν υπάρχει μέσα σε αυτό κάτι που να κινείται, να έχει μία ροή. Υπάρχει μόνο αυτό που ζεις και που από τη μία μεριά είναι σκοτεινό και δυσοίωνο, μια δυστοπία, από την άλλη είναι η πραγματική ζωή, αυτό το κάθε μέρα, που το επιμελείσαι, το φροντίζεις.

Το φαγητό, το διάβασμα, ο καιρός έξω από το παράθυρο, τα ωραία λουλούδια, οι φίλοι, οι επικοινωνίες οι συζητήσεις, τα ενδιαφέροντα πάνω απ’ όλα, η δύναμη των ιδεών που δεν σταματάει να υπάρχει και που καταφέρνει να εξακτινωθεί πέρα από χρόνο. Επομένως υπάρχουν οι δύο πλευρές και η ζωή είναι αυτή που κερδίζει την καθημερινότητα, οπότε αυτός ο συμπαγής όγκος του φόβου μένει εκεί, παγωμένος και παγιωμένος και σου επιτρέπει να ζήσεις αυτό που ζεις. Πιο πέρα, σηκώνοντας το βλέμμα, η ανυπαρξία είναι το πιο ρεαλιστικό… Είναι λίγο αστείο βέβαια, καμία ανυπαρξία δεν είναι ρεαλιστική, παρά μόνο άμα τη βλέπεις απ’ έξω και εγώ τη βλέπω από πολύ κοντά πια.»

Πέρασε στην ανυπαρξία πριν από λίγο».

   

Ποια ήταν η Μυρσίνη Ζορμπά

Η Μυρσίνη Ζορμπά, διετέλεσε Υπουργός Πολιτισμού (Αυγ. 2018-Ιουλ.2019),  Ευρωβουλευτής (2000-2004), πρώτη διευθύντρια του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου (1995-1999) και εκδότρια (εκδόσεις «Οδυσσέας» 1973-1992).

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1949, σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (1968-1972)και ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό της στη Φιλοσοφία του Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Ρώμης  ως υπότροφος της Ιταλικής Κυβέρνησης (1973-74). Η διδακτορική της διατριβή έχει τίτλο «Η κρατική πολιτική για το βιβλίο» (Πάντειο  Πανεπιστήμιο, 1992).Δίδαξε θεωρία και πολιτική του πολιτισμού στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1992-1995 και 2005-2007) και στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο (2006-2012). Ίδρυσε  την εθελοντική  οργάνωση  «Δίκτυο για τα Δικαιώματα του Παιδιού» (2004) με ιδιαίτερη δραστηριότητα στα προσφυγόπουλα, για τα οποία δημιούργησε και το πρώτο σχολείο το καλοκαίρι του 2015. Το 2022   το Πανεπιστήμιο Ρώμης La Sapienza την τίμησε ως διακεκριμένη απόφοιτό του και έδωσε το όνομά της στο Laboratorio di Studi Neogreci του Τμήματος Ευρωπαϊκών, Αμερικανικών και Διαπολιτισμικών Σπουδών. 

Η Μυρσίνη Ζορμπά ήταν Διδάκτωρ   Πολιτικών Επιστημών.  Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και    Φιλοσοφία του Δικαίου στο Πανεπιστήμιο της  Ρώμης. Ίδρυσε τον εκδοτικό οίκο Οδυσσέας. Διετέλεσε σύμβουλος του υπουργού Πολιτισμού  (1993) και Ευρωβουλευτής (2000-2004).  Ήταν η πρώτη Διευθύντρια του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου (1994-1999).   Από το 2006 ως το 2012 δίδαξε πολιτισμική θεωρία και πολιτική πολιτισμού σε μεταπτυχιακά προγράμματα.  Συμμετείχε σε ευρωπαϊκές επιτροπές και δίκτυα, και ίδρυσε μαζί με άλλους το «Δίκτυο  για τα Δικαιώματα του Παιδιού» του οποίου ήταν πρόεδρος ΔΣ (2004-2016).  Έχει δημοσιεύσει μελέτες σε συλλογικούς τόμους και πολυάριθμα άρθρα σε περιοδικά και εφημερίδες , ελληνικά και ξένα, για θέματα πολιτισμικής πολιτικής. Το βιβλίο της «Πολιτική του πολιτισμού» διδάσκεται σε πολλά πανεπιστημιακά μεταπτυχιακά  τμήματα στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Βιβλία της:
  • Πολιτική του πολιτισμού, Εκδόσεις Πατάκη, 2014
  • Από τα Εξάρχεια στις Βρυξέλλες, Εκδόσεις Οδυσσέας, 2004
  • Η κρατική πολιτική για το βιβλίο, Εκδόσεις Οδυσσέας, 1995

Επίσης, "Culture as a mirror of Crisis: Representations, Solidarity, Resilience and Paradigm Shift" στο K. Botanova et. (eds) Culturescapes Greece,  Christoph Merian Verlag 2017, «Αόρατες πόλεις. Πρακτικές Αστικής Αλληλεγγύης με την αξιοποίηση αφανών και υποτιμημένων πόρων» στο Πρακτικές Αστικής Αλληλεγγύης, Πανεπιστημιακές εκδόσεις Θεσσαλίας, 2016, "La culture comme politique publique" στο Ph. Poirrier (ed.) La politique culturelle en Europe apres la 2me Guerre Mondiale, La documentation Francaise 2011. «Ηγεμονία και μετα-ηγεμονία στις πολιτισμικές σπουδές» στο συλλογικό τόμο Γ. Βούλγαρης (επιμ.), Στα μονοπάτια του Αντόνιο Γκράμσι – Πολιτική και πολιτισμός από το έθνος-κράτος στην παγκοσμιοποίηση, Θεμέλιο  2010. "Conceptualizing Greek Cultural Policy", International Journal of Cultural Policy, 3: 2009.  «Ανδρέας Παπανδρέου – πολιτιστικό προφίλ» στο συλλογικό τόμο Ανδρέας Παπανδρέου, Ελληνικά Γράμματα, 2005. «Η Μελίνα Μερκούρη και η πολιτισμική πολιτική» στο Λεξικό της δεκαετίας του '80, το Πέρασμα, 2010. «Πολιτιστικές Πρωτεύουσες της Ευρώπης» στο Λεξικό της δεκαετίας του '80, το Πέρασμα, 2010. "Le Livre en Grèce après la Deuxième Guerre Mondiale", Dictionnaire encyclopédique du livre et de l' édition, Paris, Electre 2005.   Έχει αρθρογραφήσει στις εφημερίδες Αυγή, Νέα, Βήμα, Εφημερίδα των Συντακτών  και   στα περιοδικά Μεταρρύθμιση, Athens Voice,  Χρόνος.  

Αντιστάθηκε στη δικτατορία ως μέλος του ΠΑΜ, της Ελληνοευρωπαϊκής Κίνησης Νέων και της πρώτης έκδοσης του Αντί. Υπήρξε συνιδρύτρια του εκδοτικού  οίκου Οδυσσέας (1973), μετέφρασε και έκανε γνωστά στην Ελλάδα τα έργα του Γκράμσι. Στη Μεταπολίτευση ήταν μέλος του ΚΚΕ εσωτερικού, της Κ.Ε.  της  ΕΑΡ (1987) και της κίνησης   «Πολιτεία». Το 2000-2004 εξελέγη μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, με το ΠΑΣΟΚ, και συμμετείχε στην Ευρωπαϊκή Σοσιαλιστική Ομάδα και στην Επιτροπή Πολιτισμού του Ευρωκοινοβουλίου. Το   2009-2015 διαδέχτηκε τον Νίκο Θέμελη ως διευθύντρια του πολιτικού γραφείου του πρώην Πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη. Το 2018  κλήθηκε από τον Αλέξη Τσίπρα να αναλάβει  Υπουργός Πολιτισμού. 

Η Μυρσίνη Ζορμπά ήταν μια γυναίκα που ήθελε να αλλάξει τον κόσμο, όπως πολλές και πολλοί της γενιάς της. Ήθελε όμως να τον αλλάξει με τα βιβλία, γιατί πίστευε ότι τα βιβλία είναι σαν τα ρόδια. Τα ανοίγεις και ξεπηδούν ιδέες και συναισθήματα. Τα βιβλία είναι πόρτες για να ανοίξεις και να δεις τον κόσμο. Όλη της η ζωή ήταν ευθυγραμμισμένη σε αυτή την ιδέα. Και ως εκδότρια, και ως δημιουργός του ΕΚΕΒΙ, την ενδιέφερε πώς τα βιβλία, η ανάγνωση, οι ιδέες και ο πολιτισμός θα φτάσουν εκεί που συνήθως δεν φτάνουν. Στις μειονεκτούσες περιοχές και στα ευάλωτα στρώματα. Πίστευε ότι οι κοινωνικές ανισότητες και το κοινωνικό στίγμα διευρύνονται και παγιώνονται εξαιτίας της άνισης πρόσβασης στον κόσμο των ιδεών και της τέχνης. 

Η διευρυμένη πρόσβαση και η συμμετοχή στα πολιτισμικά δρώμενα ήταν και η κεντρική ιδέα όλων των παρεμβάσεών της, από την Ευρωβουλή, το δίκτυο για τα Δικαιώματα του Παιδιού, ως τη θητεία  της στο Υπουργείο Πολιτισμού.

Το όραμά της διατυπώθηκε σε δυο λέξεις: Πολιτισμική Δημοκρατία.

Αυτές οι δυο λέξεις θα συνοδεύουν το όνομά της στη μνήμη μας.