Ο Κανένας, το Χάος και η αλλαγή φρουράς

.Αυτό που χρειάζεται η χώρα είναι μια πραγματική «αλλαγή φρουράς», τέτοια που να εγγυάται την αλλαγή κατεύθυνσης υπέρ της εθνικής κυριαρχίας και μιας πραγματικής κοινωνικής αλλαγής

    ... η γενική κρίση του πολιτικού συστήματος και η απονομιμοποίησή του μέσα στον ελληνικό λαό, με ακρίβεια που καλπάζει, δικαιοσύνη που δεν υπάρχει, με προκλητικό ακαταδίωκτο στις υποθέσεις Τέμπη και ΟΠΕΚΕΠΕ, καθώς και η «πόρτα» που έχει φάει ο ίδιος ο Μητσοτάκης από την τραμπική διοίκηση, συν οι πιέσεις των Ευρωπαίων για εισδοχή της Τουρκίας στο ευρωπαϊκό «αμυντικό» πρόγραμμα, όλα αυτά μαζί καταγράφουν εντελώς δυσμενείς όρους για τον Μητσοτάκη...

από Ρούντι Ρινάλντι*

Πληθαίνουν οι ενδείξεις και τα σημάδια ότι επέρχονται πολιτικές εξελίξεις, και όλες οι διεργασίες επιταχύνονται. Δεν είναι μόνο ο ερχομός της νέας πρέσβειρας που κουβαλά και ένα μπαγκάζι το οποίο αφορά τις πολιτικές διεργασίες –κι αυτό δεν είναι διόλου λίγο– αλλά και όλες οι επιχειρηματικές ελίτ, οι ολιγάρχες, οι συσπειρώσεις και οι αντισυσπειρώσεις εντός του σε κρίση πολιτικού συστήματος (κόμματα, δημόσια διοίκηση, οργανισμοί, δικαστική εξουσία κ.λπ.) σαν να προετοιμάζονται για την επόμενη μέρα. Επειδή πλησιάζουν και μέρες Πολυτεχνείου, θυμήθηκα ένα σύνθημα που φωνάζονταν τότε για τη Χούντα: «Έξι χρόνια είν’ αρκετά, δεν θα γίνουνε εφτά». Συνειρμικά, διερχόμαστε τον 6ο χρόνο Μητσοτακικής διακυβέρνησης…

Ο Κανένας και η υλική του βάση

Μέχρι σήμερα σε όλες τις δημοσκοπήσεις, στην ερώτηση ποιος είναι καταλληλότερος για πρωθυπουργός, ο Κανένας είχε σταθερά την πρωτιά με περίπου 40%, ακολουθούμενος από τον κ. Μητσοτάκη σε απόσταση περίπου 10 μονάδων. Το γεγονός αυτό αντισταθμίζονταν από την απουσία οποιουδήποτε άλλου διεκδικητή της πρωθυπουργίας και από τη μεγάλη απόσταση που είχε το πρώτο κόμμα (Ν.Δ.) από τα υπόλοιπα. Σαν να έπαιζε μόνος του ο Μητσοτάκης, δηλαδή χωρίς κανέναν αντίπαλο. Το τελευταίο διάστημα η εικόνα άλλαξε διότι είναι ορατή η φθορά της Ν.Δ. αλλά και του ίδιου του Μητσοτάκη. Η φθορά αυτή επιτείνεται με το ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο να αποσπάσει μια τρίτη τετραετία στις επόμενες εκλογές, όποτε αυτές γίνουν.

Ακόμα περισσότερο, η γενική κρίση του πολιτικού συστήματος και η απονομιμοποίησή του μέσα στον ελληνικό λαό, με ακρίβεια που καλπάζει, δικαιοσύνη που δεν υπάρχει, με προκλητικό ακαταδίωκτο στις υποθέσεις Τέμπη και ΟΠΕΚΕΠΕ, καθώς και η «πόρτα» που έχει φάει ο ίδιος ο Μητσοτάκης από την τραμπική διοίκηση, συν οι πιέσεις των Ευρωπαίων για εισδοχή της Τουρκίας στο ευρωπαϊκό «αμυντικό» πρόγραμμα, όλα αυτά μαζί καταγράφουν εντελώς δυσμενείς όρους για τον Μητσοτάκη. Ακόμα κι αν τρέξει μόνος του στην κούρσα ταχύτητας, δεν θα τερματίσει νικητής. Μάλλον έχει έρθει η ώρα της αντικατάστασής του. Αμύνεται μεν χρησιμοποιώντας κάθε μέσο (κάποιοι κάνουν λόγο και για μαφιόζικες πρακτικές), αλλά ο χρόνος έχει τελειώσει. Το καταγράφουν και οι δημοσκοπήσεις: Ερώτηση: Αξίζει η Ν.Δ. τρίτη κυβερνητική θητεία; Ναι 26%, Όχι 70%.

Ο Κανένας εκφράζεται και με άλλους τρόπους στις έρευνες. Στο ερώτημα «ποια τα κυρίαρχα συναισθήματα» οι απαντήσεις είναι: Ευτυχία 5%, Ικανοποίηση 11%, Δικαιοσύνη 3%, Ελπίδα-Αισιοδοξία 23%, Ανησυχία-Άγχος-Απαισιοδοξία 54%, Αδικία 37%, Απογοήτευση 54%, Θυμός 45%… Μάλιστα έρευνα με τίτλο «Πολίτες και πολιτεία: Εμπιστοσύνη, ανισότητα ευκαιριών, πολιτική συμμετοχή», της Kapa Research για λογαριασμό του Ιδρύματος Χάινριχ Μπελ, καταλήγει στα ακόλουθα συμπεράσματα:

«1. Φαίνεται να παγιώνεται η καταβαράθρωση της εμπιστοσύνης στους θεσμούς –εύρημα όλων των δημοσκοπήσεων των τελευταίων ετών– όπως και η έλλειψη συσχέτισης ανάμεσα στα πολιτικά κόμματα και τους πολίτες.

2. Αναδύονται οικονομικές αλλά και χωρικές ανισότητες, καθώς και τα συναισθήματα της απογοήτευσης, του φόβου, του θυμού και για πρώτη ίσως φορά τόσο έντονα της αδικίας.
3. Διάχυτη είναι η διαπίστωση πως αν κάποιος δεν διαθέτει οικονομικές δυνατότητες, αντιμετωπίζει τεράστια εμπόδια σε κάθε επίπεδο, και ότι η παροχή μιας δημοκρατικής και ισότιμης πρόσβασης σε ευκαιρίες είναι κάτι που η πολιτεία αδυνατεί ή δεν θέλει να κάνει».

Επίσης πενιχρή εμπιστοσύνη δείχνουν οι πολίτες γενικά για Βουλή, τράπεζες, κόμματα, συνδικάτα και ΜΜΕ. Ενώ καταγράφεται εντελώς αρνητική γνώμη για την πολιτική σε τομείς όπως οι υποδομές, η ενέργεια, η υγεία, η οικονομία, η παιδεία, το μεταναστευτικό, η στέγαση και το δημογραφικό.

Μητσοτάκης ή χάος; Χάος!

Σε πρόσφατη δημοσκόπηση τέθηκε η εξής ερώτηση: Μητσοτάκης, χάος ή άλλο; Η απάντηση ήταν: Χάος 42%, Μητσοτάκης 30%, Άλλο 28%. Στην κατηγορία «Άλλο» περιλαμβάνονταν καταστάσεις όπως συνασπισμός κομμάτων, οικουμενική κυβέρνηση, κυβέρνηση συνεργασίας ή αλλαγή πολιτικών αρχηγών. Έχει, νομίζω, κάποια σημασία να αποκωδικοποιήσουμε αυτήν την εικόνα. Πρώτα απ’ όλα το ίδιο το ερώτημα «Μητσοτάκης ή χάος;», που παραπέμπει στον κίνδυνο της ακυβερνησίας, της έλλειψης σταθερότητας. Μπροστά στο δίλημμα αυτό, που σε μια προηγούμενη περίοδο ίσως το αποτέλεσμα να έδινε προβάδισμα (έστω ανοχής) στον Μητσοτάκη, τώρα η επιλογή «Χάος» υποδηλώνει ότι οποιαδήποτε άλλη κατάσταση διαδεχθεί τον Μητσοτάκη μάλλον θα είναι καλύτερη από το καθεστώς που αυτός έχει επιβάλει. Πως δεν περιμένει κανείς ούτε καν τη διατήρηση της κατάστασης ως έχει. Και ότι υπάρχει η βεβαιότητα πως με καθεστώς Μαξίμου-Μητσοτάκη όλα θα χειροτερέψουν. Αν προστεθεί το «χάος» μαζί με το «άλλο» προκύπτει μια εκφρασμένη διάθεση αλλαγής, και τουλάχιστον απαλλαγής από τον Μητσοτακισμό. Απαλλαγή και αλλαγή για να μείνει ίδια η ουσία; Μάλλον όχι: για να μπει ένα φρένο, να σταματήσει μια κατηφόρα και μια υπαρξιακή κρίση της χώρας.

Είναι πολύ καθαρό ότι οδηγούμαστε σε μια μείζονα πολιτική κρίση και ότι αργά ή γρήγορα θα υπάρξει μια κοινωνική έκρηξη ή βαθιά κοινωνική κρίση στο βαθμό που δεν αλλάξουν κάποια πράγματα. Όπως είναι φανερό πως η ανισομετρία που διαπερνά το πολιτικό σκηνικό (μεγάλη φθορά της κυβέρνησης, πτώση των ποσοστών της, αλλά ταυτόχρονη καθήλωση και της αντιπολίτευσης), δημιουργείται ένα πρόβλημα ομαλής διακυβέρνησης της χώρας (εντός συστημικών ορίων και πλαισίου), και αυτό χαλάει από ένα σημείο και ύστερα ακόμα και τις «μοιρασιές» όπως πρέπει να γίνονται ανάμεσα στις εγχώριες ελίτ. Τι λοιπόν μένει στον ορίζοντα; Μια απόσυρση-απομάκρυνση του Κ. Μητσοτάκη. Μόνο αυτό; Φυσικά όχι. Το άμεσο ζητούμενο είναι, πόσο έτοιμη είναι μια διάδοχη κατάσταση, και ποιας «χημείας». Πότε θα συμβούν αυτά; Σχετικά γρήγορα: όλα δείχνουν ότι οι μηχανισμοί έχουν ενεργοποιηθεί, και μάλιστα πολλαπλά.

Αυτό που χρειάζεται η χώρα είναι μια πραγματική «αλλαγή φρουράς», τέτοια που να εγγυάται την αλλαγή κατεύθυνσης υπέρ της εθνικής κυριαρχίας και μιας πραγματικής κοινωνικής αλλαγής

Κεντροδεξιές και κεντροαριστερές διεργασίες

Το πολιτικό ζήτημα στις σημερινές συνθήκες παρουσιάζει παράδοξα. Το κυριότερο από αυτά είναι ότι δεν υπάρχει εμφανής διάδοχη κατάσταση. Π.χ. δεν φτάνει μια αλλαγή ηγεσίας στη Ν.Δ., ούτε η προσφυγή σε εκλογές δημιουργεί όρους επίλυσής του. Το κεντρικό ζήτημα μάλλον είναι ότι πρέπει να συγκροτηθούν δύο πόλοι, που δεν θα είναι ανταγωνιστικοί, αλλά θα έχουν την ικανότητα από κοινού να εγκλωβίζουν ένα εκλογικό ποσοστό 50-60%. Ακόμα κι αν δεν συγκυβερνήσουν, θα μπορούν να εναλλάσσονται και να λειτουργεί ένα διπολικό σύστημα με σχετική άνεση και με πρόθυμους συμμάχους. Σε συνθήκες πολιτικής κρίσης και κατακερματισμού όπως είναι αυτή που ζούμε σήμερα, κάτι τέτοιο δεν είναι εύκολο. Αλλά, όπως λένε, ακόμα και στη… δημοκρατορία δεν υπάρχουν αδιέξοδα – φτάνει ο λαϊκός παράγοντας να είναι ανενεργός και στο περιθώριο.

Γι’ αυτό και έχει τεθεί σε κίνηση μια διπλή διεργασία: σημαντικές κινήσεις για παραμερισμό του Μητσοτάκη εντός του δεξιού στρατοπέδου, και από την άλλη «σπρώξιμο» του Τσίπρα να συμμαζέψει κομμάτια και θρύψαλα, μήπως και εκφράσει έναν άλλο πόλο. Αυτή η διπλή διεργασία προωθείται και στηρίζεται και στα δύο στρατόπεδα από τους ίδιους ολιγάρχες και από τις Πρεσβείες. Δηλαδή εξαρχής είναι συμπληρωματικού χαρακτήρα. Μια αλλαγή ηγεσίας στη Ν.Δ. μετά από εκλογές ή μέσα από τα σκάνδαλα που θα ενταθούν, μπορεί κάλλιστα να συμβαδίζει με μια υποστήριξη των κινήσεων Τσίπρα να συγκεντρώσει ό,τι περισσότερο μπορεί. Πίσω από αυτό, από αμερικάνικη πλευρά, υπάρχει η διάθεση να απομονωθούν ή και να αδυνατίσουν φορείς των ευρωπαϊκών συμφερόντων μέσα στη χώρα. Υπάρχει και αυτή η μεταβλητή. Από εδώ ξεκινά η μεγάλη πίεση που δέχεται το ΠΑΣΟΚ και προσωπικά ο Ανδρουλάκης. Το ΠΑΣΟΚ θα περάσει άλλη μια κρίση επειδή δεν είναι εντελώς ευθυγραμμισμένο με την πολιτική των ΗΠΑ (σε αντίθεση με παράγοντες της Ν.Δ. και του Τσίπρα), οπότε θα συμπιεστεί πάρα πολύ.

Στον χώρο της Ν.Δ. ξεπροβάλλει ως ισχυρός δελφίνος ο Δένδιας, που το τελευταίο διάστημα έκανε βήματα για να ξεχωρίσει και να στείλει μηνύματα. Παράλληλα στη «μάχη» απαλλαγής από τον Μητσοτάκη έχουν μπει ο Α. Σαμαράς, ο Κ. Καραμανλής και από ό,τι φαίνεται και ο Π. Παυλόπουλος, ο οποίος δέχθηκε ισχυρότατα πυρά από την εφημερίδα «Μανιφέστο» που χρεώνεται στην επιρροή του Μητσοτάκη.

To know–how και οι δυσκολίες

Ο Α. Τσίπρας επιταχύνει με την ίδρυση του Ινστιτούτου, την παραίτησή του από βουλευτής, το βιβλίο που θα κυκλοφορήσει, το «επιστημονικό συμβούλιο» που ανακοίνωσε πρόσφατα. Παράλληλα η απόφαση του ΣΥΡΙΖΑ να συμπορευτεί με ό,τι κάνει ο Τσίπρας είναι πρωτοφανής για πολιτικό κόμμα απέναντι σε έναν μέχρι χθες βουλευτή του που αποχώρησε με σκοπό να ιδρύσει κάτι άλλο, διαφορετικό από τον ΣΥΡΙΖΑ (αφού τον διέλυσε στην ουσία). Γενικά, μέσα σε ένα κλίμα αμοραλισμού, φαίνεται ότι η διάλυση και η αποτυχία ενός χώρου ψάχνει εναγωνίως ένα σωσίβιο. Το πιο κραυγαλέο είναι η στήριξη και προβολή του Τσίπρα από κύκλους ολιγαρχών και ΜΜΕ. Ήδη τόσο ο κ. Μαρινάκης όσο και ο κ. Μελισσανίδης, ως ένα βαθμό και ο κ. Αλαφούζος, σπρώχνουν τη φόρμουλα Τσίπρα, ενώ δεν έχουν φανεί αντιδράσεις από τον όμιλο Βαρδινογιάννη.

Ο «δημοκρατικός καπιταλισμός» που προπαγανδίζει ο Τσίπρας μπορεί να κολλήσει μια χαρά στην αλλαγή φρουράς που ετοιμάζεται για το επόμενο διάστημα. Ο Τσίπρας άλλωστε έχει δώσει εξετάσεις για λύσεις και φόρμουλες «Πρεσπών» παντός καιρού και χώρου, άρα είναι χρήσιμο εργαλείο στις διευθετήσεις που μπορεί να προωθήσει και μια κυβέρνηση «ειδικού σκοπού». Αν έγιναν το 1989-90 συγκυβερνήσεις Δεξιάς και Αριστεράς στην Ελλάδα (τότε πειραματόζωο), αν όλοι στήριξαν μαζί το 3ο Μνημόνιο και θεωρούν «σωτηρία» τη μετατροπή του «Όχι» σε «Ναι» το 2015, γιατί όχι και τώρα, αφού πιθανόν θα κληθούν να πουν και άλλα «Ναι» (και μάλιστα υπό τραμπική μπακέτα) σε Αιγαίο, θαλάσσια οικόπεδα και Κύπρο; Έχουν άλλωστε το know-how…

Αυτές οι διεργασίες αφορούν έναν οιονεί συστημικό διπολικό χώρο που από κοινού θα σηκώσει το βάρος μετά την «αλλαγή φρουράς». Πρόκειται για ένα αρκετά πιθανό σενάριο και εξέλιξη. Δεν είναι όμως όλη η εικόνα του πολιτικού σκηνικού. Αυτή μπορεί να διαταραχθεί και από άλλες κινήσεις, ή να χρειαστεί χρόνος για να καταλήξουν σε κάποια φόρμουλα που να μπορεί να προχωρήσει. Γι’ αυτό γίνεται πολύς λόγος για διπλές εκλογές, αλλά ακόμα και για ένα δίχρονο ρευστότητας στη χώρα μας, μέχρι να βρεθούν φόρμουλες που να περπατούν καλύτερα.

Σκιώδη ή πιθανολογούμενα κόμματα

Τα όσα περιγράφονται παραπάνω υπονοούν ότι ο Τσίπρας θα δημιουργήσει ένα νέο κόμμα: αυτό θεωρείται δεδομένο με τα μέχρι στιγμής στοιχεία και τη συμπεριφορά του. Δεν συμβαίνει το ίδιο και με δύο άλλες περιπτώσεις που συζητούνται, εκτιμιούνται, μέχρι και υπολογίζονται από τις δημοσκοπήσεις. Πρόκειται για το αν θα προχωρήσουν σε δημιουργία κόμματος ή θα εμφανιστούν στις εκλογές ο κ. Σαμαράς και η κα Καρυστιανού. Κανείς δεν ξέρει με σιγουριά ποια θα είναι η επιρροή τους έτσι και εμφανιστούν. Κατ’ αρχάς ο Α. Σαμαράς θα εστιάσει σε θέματα κυρίως εξωτερικής πολιτικής, αλλά και εκεί υπάρχει ένα όριο που λέγεται Τραμπ και τι στάση θα κρατήσει αυτός απέναντι στον φίλο του Ερντογάν. Δεύτερον, δεν είναι φανερό ως ποιο βαθμό θα έχει δίπλα του τον Κ. Καραμανλή κι αν ο τελευταίος θελήσει να παίξει ενεργό ρόλο. Λέγεται ότι αν ο κ. Σαμαράς εμφανιστεί στις εκλογές, η Ν.Δ. σίγουρα δεν θα έχει αυτοδυναμία, άρα θα πάμε σε δεύτερες εκλογές. Στις οποίες ο Σαμαράς, έχοντας μια έστω μικρή κοινοβουλευτική δύναμη, θα θέσει την πρόταση να ενισχυθεί αποφασιστικά στις νέες εκλογές για να σχηματισθεί κυβέρνηση ειδικού σκοπού με πρωθυπουργό τον Κ. Καραμανλή. Εκτιμάται έτσι, από κύκλους που θέλουν μια τέτοια εξέλιξη, ότι ο σχηματισμός του κ. Σαμαρά θα εκτιναχθεί εκλογικά. Αυτά μέλλει να επαληθευτούν, διότι το «κόμμα Σαμαρά» αναμένονταν τον Σεπτέμβριο και έχουμε ήδη φθάσει Νοέμβριο.

Η παρουσία της κας Καρυστιανού, εφόσον αυτή υπάρξει, θα τροποποιήσει σε έναν βαθμό (που κανείς δεν μπορεί να υπολογίσει επακριβώς) την πολιτική γεωγραφία πρόσκαιρα, ενώ θα πυροδοτήσει, αμέσως μόλις αναγγελθεί κάτι τέτοιο, μια δριμύτατη επίθεσή εναντίον της – και από τα μικρά κόμματα και από τα συστημικά. Εδώ το πιο σημαντικό ζήτημα είναι πως το ρήγμα των Τεμπών –ό,τι και να γίνει– θα συνεχίσει να επηρεάζει την πολιτική ζωή και τις εξελίξεις στον τόπο, και πιθανά να παράγει και πολιτικά αποτελέσματα.

Η κονιορτοποίηση, ο κατακερματισμός του πολιτικού σκηνικού, η γενική δυσπιστία, η δύναμη και ανάγκη αλλαγής, η ρευστότητα, οι συνεχόμενες διεργασίες και παρεμβάσεις, τα γεωπολιτικά θέματα και διλήμματα που θα θέσουν, και η παρουσία πολλών ψηφοδελτίων, μπορεί να μειώσουν κατά τι την αποχή που είχε εκφραστεί στις ευρωεκλογές – αλλά η πολιτική κρίση αντιπροσώπευσης δεν θα επιλυθεί εύκολα.

Σύνοψη

Υπάρχουν πολλά σημάδια και διεργασίες που οδηγούν λογικά σε μια «αλλαγή φρουράς» και σε προσπάθειες να συμμαζευτεί η βαθύτατη κρίση εμπιστοσύνης σε θεσμούς, όπως και η κρίση εκπροσώπησης. Να μπει ένα τέλος στην ανισομετρία έως και ανωμαλία του πολιτικού σκηνικού. Κι όλα αυτά σε συνθήκες γεωπολιτικού αναδασμού και εξελίξεων. Η «αλλαγή φρουράς» που ετοιμάζεται δεν θα είναι σε προοδευτική κατεύθυνση, αλλά σε κατεύθυνση περαιτέρω εμπέδωσης μιας νεοαποικιακής κατάστασης όσον αφορά την υπόσταση της χώρας, και μιας πιο προωθημένης κατάστασης ανισότητας στο εσωτερικό μέσα από την εκποίηση-ιδιωτικοποίηση και πλήρη αφελληνισμό οικονομίας, θεσμών, δημόσιας διοίκησης, κράτους και υποδομών.

Μόλις χθες ανακοινώθηκε ότι κλείνουν 200 καταστήματα των ΕΛΤΑ σε όλη τη χώρα, και 4 εταιρείες (ιδιωτικές) εκδήλωσαν ενδιαφέρον να καθαρίσουν στη Φιλιππιάδα τα σάπια ψάρια και κρέατα που αντί να καούν θάφτηκαν και μόλυναν τον υδάτινο ορίζοντα. Συνεχίζεται η υπονόμευση του πρωτογενούς τομέα, και ήδη κτηνοτρόφοι και αγρότες είναι σε αναβρασμό, ενώ οι υπεύθυνοι για την κλοπή του ΟΠΕΚΕΠΕ τελούν υπό προστασία… Διάλυση υποδομών, ιδιωτικό ενδιαφέρον μετά από κάθε «καταστροφή», γενική ατιμωρησία, γενικό πάρτι συμφερόντων γύρω από ενέργεια και εξοπλιστικά (εφοπλιστές, όμιλοι, ΜΜΕ κ.λπ. – βλέπε και Μυτιληναίος για… στόλισμα Υπουργείου Αμύνης με μεγάλο αντίδωρο παραγγελίες εξοπλιστικών προγραμμάτων). Και φυσικά πάρτι, γκαλά, τουαλέτες πολυτελείας, σμόκιν και βαθύτατες υποκλίσεις στην κυρία Κίμπερλυ.

Αυτό που χρειάζεται η χώρα είναι μια πραγματική «αλλαγή φρουράς». Τέτοια που να εγγυάται την αλλαγή κατεύθυνσης υπέρ της εθνικής κυριαρχίας και μιας πραγματικής κοινωνικής αλλαγής – πραγματικής ανακούφισης της κοινωνίας και ανασυγκρότησης της οικονομίας σε ενδογενή ανάπτυξη. Ένα ισοδύναμο μιας μεταπολίτευσης του λαού. Γύρω από αυτή τη μεγάλη ανάγκη θα έπρεπε να στραφεί το ενδιαφέρον, να ανοίξει μια τίμια και τολμηρή συζήτηση, να ενωθούν και να συσπειρωθούν δυνάμεις, να δημιουργηθούν προϋποθέσεις και δυνατότητες μιας εναλλακτικής, συνεκτικής και 
ρεαλιστικής πρότασης που να απαντά στο Υπαρξιακό Πρόβλημα της Ελλάδας.

πηγή: edromos.gr

________________________________________________

^/Ο Ρούντι Ρινάλντι γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, με ιταλική καταγωγή και ζει στην Ελλάδα από τα οκτώ του χρόνια. Σπούδασε στη Φαρμακευτική Σχολή Αθηνών. Υπήρξε επικεφαλής της πολιτικής ομάδας και των εκδόσεων Α/συνέχεια, τη δεκαετία του '80, και στη συνέχεια της Κομμουνιστικής Οργάνωσης Ελλάδας (ΚΟE) που συμμετείχε ως τάση στον Συνασπισμό της Ριζοσπαστικής Αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ). Διετέλεσε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, όργανα από τα οποία παραιτήθηκε τον Ιούλιο του 2015, διαφωνώντας με τις επιλογές της ηγεσίας του κόμματος και καταγγέλοντας, ταυτόχρονα, τη "μνημονιακή μετάλλαξη" του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι εκδότης της εφημερίδας "Δρόμος της Αριστεράς"

Αλέξης Τσίπρας: «"Iθάκη”: Ώρα ν’ ακουστεί η δική μου φωνή» - Προδημοσίευση από τον πρόλογο του βιβλίου του

 Προδημοσίευση από τον πρόλογο του βιβλίου του πρώην πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα,  "ΙΘΑΚΗ”– ΕΚΔΟΣΕΙΣ GUTENBERG.

Η προδημοσίευση του προλόγου του βιβλίου του Αλ. Τσίπρα "Iθάκη”, έγινε μέσα από την ιστοσελίδα του "Ινστιτούτου Αλέξη Τσίπρα", κάτι που φέρει από μόνο του κάποιους συμβολισμούς, καθώς δεν επελέγη μια προδημοσίευση σε κάποια εφημερίδα όπως συνηθίζεται, αλλά έγινε απευθείας μέσα από τον φορέα του πρώην πρωθυπουργού προς τους πολίτες.

Ακολουθεί ο Πρόλογος του βιβλίου "ΙΘΑΚΗ" του Αλ. Τσσίπρα

«Υπάρχουν στιγμές στη ζωή που φτάνεις σ’ έναν κόμπο. Όχι έναν απλό δισταγμό ή μια δύσκολη απόφαση της καθημερινότητας, αλλά σε εκείνο το κρίσιμο σημείο όπου κάθε εσωτερική σου βεβαιότητα δοκιμάζεται. Στη μέχρι τώρα πολιτική μου διαδρομή, έχω βρεθεί πολλές φορές μπροστά σε τέτοιους κόμπους. Και κάθε φορά, το βάρος ήταν πολύ μεγαλύτερο από αυτό που θα άντεχε να σηκώσει ένας άνθρωπος μόνος του. Γιατί όταν οι αποφάσεις σου δεν επηρεάζουν απλώς τη δική σου ζωή, αλλά διαμορφώνουν τη μοίρα χιλιάδων ή και εκατομμυρίων ανθρώπων, η ευθύνη γίνεται σχεδόν υπαρξιακή. Δεν χωρούν βεβιασμένες κινήσεις αλλά ούτε και καθυστερήσεις. Δεν υπάρχει χώρος για απλουστεύσεις.

Όταν όλα σφίγγουν σαν μέγγενη γύρω σου, η λογική και το συναίσθημα μοιάζουν ανεπαρκή. Δεν αρκεί να υπολογίσεις τα δεδομένα ή να ακούσεις την καρδιά σου. Υπάρχει κάτι πιο θεμελιώδες που, κάθε φορά, καθορίζει την επιλογή: ένα ένστικτο, όχι ανεπεξέργαστο και αυθόρμητο, αλλά βαθιά διαμορφωμένο από την εμπειρία, σφυρηλατημένο από τα γεγονότα και το αίσθημα ευθύνης. Κάτι που λειτουργεί σχεδόν σιωπηλά, αλλά σε σπρώχνει προς μια κατεύθυνση που μέσα σου αναγνωρίζεις ως τη μόνη έντιμη και ορθή.

Κάθε κρίσιμη στιγμή συνοδεύεται από αυτή την εσωτερική παρόρμηση. Να μη δεχτείς τον κόμπο ως τελικό όριο. Να βρεις τον τρόπο, με ευθύνη, με σταθερότητα, με κόστος, να περάσεις απέναντι. Αυτή η δύναμη δεν προκύπτει από τη φιλοδοξία, αλλά από την ανάγκη να παραμείνεις πιστός σε μια αποστολή που υπερβαίνει το πρόσωπό σου. Να υπηρετήσεις όχι αυτό που σε συμφέρει, αλλά αυτό που θεωρείς σωστό.

Το βιβλίο αυτό γεννήθηκε από μια τέτοια ανάγκη. Όχι από την ανάγκη για προσωπική δικαίωση. Δεν γράφτηκε για να εξωραΐσει αποφάσεις, να ωραιοποιήσει γεγονότα ή να κατασκευάσει ένα αφήγημα βολικό για τον συγγραφέα του. Ο αναγνώστης, εξάλλου, γρήγορα θα συνειδητοποιήσει πως το βιβλίο γράφτηκε από την αίσθηση μιας εσωτερικής υποχρέωσης: την ανάγκη της μαρτυρίας. Να ειπωθούν τα γεγονότα όπως τα έζησα, να αποτυπωθούν οι συνθήκες, οι συγκρούσεις, τα διλήμματα και το κόστος.

Γιατί είχα τη βεβαιότητα από καιρό πως στην Ιστορία δεν οφείλουμε να παρουσιαστούμε δικαιωμένοι  της οφείλουμε, όμως, να μιλήσουμε. Με ευθύνη, με καθαρότητα και χωρίς φόβο. Αυτό προσπάθησα να κάνω με το βιβλίο αυτό.

Όταν το 2008 ανέλαβα την ηγεσία ενός μικρού κόμματος της Αριστεράς, σε ηλικία μόλις 34 ετών, πολλοί μιλούσαν για ένα «άλμα στο κενό». Εγώ το έβλεπα αλλιώς: ως μια προσωπική πρόκληση μεν, αλλά και πράξη αναγκαία, όχι μόνο για μένα προσωπικά, αλλά και για μια γενιά ανθρώπων που έψαχνε φωνή, που ένιωθε ότι ο διαμορφωμένος πολιτικός χάρτης δεν τη χωρούσε. Ήξερα ότι δεν υπήρχε δίχτυ ασφαλείας αν έπεφτα, ούτε πολιτικό ούτε προσωπικό. Υπήρχε όμως εκείνο το μείγμα πίστης, πείσματος και ευθύνης που σε σπρώχνει να προχωρήσεις κι ας λένε όλα γύρω σου να σταματήσεις.

Όταν ανέλαβα την ευθύνη της χώρας, το 2015, η πραγματικότητα ήταν αμείλικτη. Πολλοί με προέτρεπαν να αποφύγω την ευθύνη, να τη μεταθέσω σε άλλους για να παραλάβω εγώ ως ώριμο φρούτο μια χώρα απολύτως εξαντλημένη. Δεν δείλιασα. Ανέλαβα την ευθύνη, όταν η Ελλάδα βρισκόταν σε μια από τις πιο κρίσιμες καμπές της σύγχρονης Ιστορίας της. Οι αποφάσεις που έπρεπε να ληφθούν δεν είχαν απλώς πολιτικό κόστος· είχαν ηθικό βάρος, κοινωνική προέκταση, ιστορική διάσταση. Ένιωθα να κουβαλώ στις πλάτες μου τα φαντάσματα των αδικαίωτων αγώνων του χθες, αλλά και τις ελπίδες μιας ολόκληρης γενιάς που τόλμησε να πιστέψει ότι τα πράγματα μπορούσαν να αλλάξουν. Δεν ήταν απλώς η ευθύνη της διακυβέρνησης. Ήταν η ευθύνη απέναντι σε μια συλλογική ανάγκη για αλλαγή και αξιοπρέπεια.

Το 2019, δεν ήμουν ο ίδιος. Το σημαντικότερο, η Ελλάδα δεν ήταν πια ίδια. Η χώρα δεν έμοιαζε με την Ελλάδα της παράλυσης και του φόβου, εκείνη τη σκιά του εαυτού της που έσερνε ταπεινωμένη τα βήματά της χωρίς τέλος. Είχε ανακτήσει την οικονομική αυτονομία της, είχε επουλώσει, ώς έναν βαθμό, τις πληγές της, είχε σταθεί ξανά στα πόδια της. Όχι χωρίς απώλειες, όχι χωρίς λάθη, αλλά με το κεφάλι ψηλά. Είχα ζήσει εμπειρίες που με διαμόρφωσαν βαθιά. Ήξερα πια, βιωματικά, τι σημαίνει να κυβερνάς με κομμένη την ανάσα και σε συνθήκες τήξης: να σηκώνεις το βάρος και τις επιθέσεις, να αντέχεις την αμφισβήτηση, να προστατεύεις ό,τι μπορεί να σωθεί και να χτίζεις ό,τι δεν υπήρχε.

Η πολιτική, όταν δεν ασκείται ως ρόλος που κληρονομείς αλλά ως εσωτερική αποστολή, έχει τη δύναμη να σε μεταμορφώσει. Δεν είναι η διαχείριση της καθημερινότητας αλλά η τέχνη της υπέρβασής της. Η ικανότητα να διευρύνεις τα όρια του εφικτού μέχρι αυτό που χθες φάνταζε αδύνατο να γίνει πραγματικότητα. Αυτή η πολιτική είναι έφοδος στον ουρανό. Η πολιτική σε φθείρει, ναι, αλλά σου χαρίζει κάτι πολύτιμο. Τη σπάνια δυνατότητα να συνδεθείς αληθινά με την εποχή σου. Να αφήσεις πίσω σου μια ανεξίτηλη σφραγίδα, μια κληρονομιά που θα ξεπερνά τον χρόνο και το πρόσωπό σου. Να δεις την όμορφη χώρα σου να στέκεται όρθια και τον λαό της να έχει σηκωθεί λίγο ψηλότερα.

Έχουν γραφτεί πολλά για τα δραματικά γεγονότα εκείνης της περιόδου. Δημοσιογράφοι, αναλυτές, πολιτικοί αντίπαλοι, σύντροφοι και σύμμαχοι, ξένοι παρατηρητές, όλοι έχουν καταθέσει τη δική τους εκδοχή για την ελληνική κρίση που συγκλόνισε όχι μόνο τη χώρα μας, αλλά και ολόκληρη την Ευρώπη. Όλοι, εκτός από έναν: τον άνθρωπο που κλήθηκε να πάρει τις αποφάσεις.

Ήρθε η ώρα, λοιπόν, να ακουστεί και η δική μου φωνή. Η ώρα να ειπωθεί η αλήθεια όπως τη βίωσα. Η δική μου αλήθεια.

Γράφω αυτό το βιβλίο γιατί πιστεύω ότι η πολιτική είναι το πεδίο όπου το όραμα για έναν δίκαιο κόσμο δοκιμάζεται με την πραγματικότητα, νοηματοδοτώντας έτσι τα όρια και την ουσία των αγώνων μιας κοινωνίας για ένα καλύτερο αύριο. Γιατί πιστεύω πως αυτός ο κόσμος μπορεί να αλλάξει προς το καλύτερο. Κανένας αγώνας δεν είναι μάταιος, όπως ο κυνισμός των συντηρητικών μάς προτρέπει να πιστέψουμε. Αυτήν την εμπειρία προσπαθώ να αποτυπώσω σε τούτο το βιβλίο.

Γράφω για να καταθέσω την εμπειρία μιας χώρας και του λαού της, που, σε μια από τις πιο σκοτεινές στιγμές της σύγχρονης Ιστορίας του, τόλμησε να διεκδικήσει αξιοπρέπεια, παραβιάζοντας τους κανόνες, αυτούς τους κανόνες που είχαν επιβληθεί όχι για να προστατεύουν τους αδύναμους, αλλά για να διασφαλίζουν τη μονιμότητα της δύναμης των ισχυρών.

Γράφω για μια συλλογική προσπάθεια η οποία δεν δίστασε να αμφισβητήσει ένα κατεστημένο που θεωρούσε τον εαυτό του μόνιμο ιδιοκτήτη αυτής της χώρας. Ένα κατεστημένο που δεν είχε φανταστεί ποτέ ότι η εξουσία του μπορεί να είναι εφήμερη. Γράφω γιατί αυτή η συλλογική προσπάθεια, με όλα τα λάθη, τις υπερβολές, τις αντιφάσεις της, τόλμησε να προσπαθήσει να αλλάξει τη ροή της Ιστορίας.

Σε μια εποχή όπου η πολιτική είχε γίνει διαχείριση της παρακμής, εμείς επιχειρήσαμε να αρθρώσουμε μια διαφορετική αφήγηση. Δεν το πετύχαμε πάντα. Δεν ήταν όλες οι μάχες νικηφόρες. Αλλά κάθε μας βήμα συνοδευόταν από το όνειρο ενός καλύτερου, πιο δίκαιου κόσμου για τους πολλούς, για τους πιο αδύναμους. Γράφω γιατί θέλω να δείξω πως μπορεί να έκανα λάθη, αλλά ποτέ δεν μου έλειψε το θάρρος, ούτε όμως και άφησα τη χώρα μου μοιρολατρικά να τη σπρώξουν στον γκρεμό οι ίδιοι αυτοί που στη συνέχεια θα μας έδειχναν με το δάχτυλο ως υπεύθυνους της καταστροφής.

Γράφω γιατί θέλω να δείξω πως έθεσα τον εαυτό μου στην υπηρεσία της χώρας μου αλλά και στην υπόθεση της κοινωνικής δικαιοσύνης, επιδιώκοντας με όλη τη φλόγα της ψυχής μου, και με την τελευταία ικμάδα των δυνάμεών μου, μια καλύτερη μοίρα για αυτόν τον βασανισμένο λαό.

Η δική μου Ιθάκη δεν είναι απλώς μια αφήγηση του παρελθόντος, δεν είναι η αφήγηση του νόστου. Δεν γράφτηκε, μόνο, για να καταγραφούν τα γεγονότα, ως ένα είδος απολογισμού. Είναι, πρώτα απ’ όλα, μια προσπάθεια να κατανοήσουμε το παρόν: να δούμε πώς φτάσαμε ώς εδώ, μέσα από ποια διαδρομή, ποιες επιλογές, ποιες μικρές ή μεγάλες νίκες, ποιες ήττες. Και, ταυτόχρονα, αποτυπώνει την επιδίωξή μου να μιλήσω για το μέλλον, όχι με όρους αφηρημένης ευχής, αλλά να το περιγράψω όσο γίνεται πιο αναλυτικά και με την πίστη ότι η ιστορία δεν έχει τελειώσει.

Το βιβλίο αυτό είναι η μαρτυρία ενός ανθρώπου που έζησε από μέσα τη διακυβέρνηση σε καιρούς θύελλας· που κλήθηκε να διαπραγματευτεί με τους ισχυρούς της Ευρώπης· που πήρε αποφάσεις κρίσι μες, σκληρές, αμφιλεγόμενες, αποφάσεις που επηρέασαν τη ζωή εκατομμυρίων συμπολιτών μας. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό.

Τούτο το βιβλίο δεν είναι μόνο μια κατάθεση εμπειριών. Είναι και μια πρόταση. Είναι η προσπάθεια να μετατραπεί η γνώση που αποκτήθηκε μέσα στη φωτιά της κρίσης σε σκέψη, σε σχέδιο, σε όραμα για την Ελλάδα του αύριο. Μια Ελλάδα που δεν θα πορεύεται φοβισμένη ή παραιτημένη, αλλά θα τολμά να στοχάζεται, να διεκδικεί, να αλλάζει.

Μιλάμε συχνά για το αύριο ως κάτι μακρινό, αφηρημένο. Εδώ, θέλω να το δω αλλιώς: ως πεδίο ευθύνης. Να μιλήσουμε για το αύριο με όρους δικαιοσύνης, με κοινωνικό περιεχόμενο, με σαφείς προτεραιότητες. Ποια χώρα θέλουμε, ποια οικονομία, ποιο Κράτος Δικαίου, ποια εργασία, ποια παιδεία, ποια δημοκρατία; Δεν υπάρχουν ουδέτερες απαντήσεις σ’ αυτά. Υπάρχουν μόνο πολιτικές επιλογές. Και αυτό το βιβλίο είναι, με τον δικό του τρόπο, μια τέτοια επιλογή.

Γράφω επίσης γιατί θέλω να μιλήσω όχι μόνο σε όσους έχουν μνήμες από τα γεγονότα του χθες αλλά και στους νέους ανθρώπους, σε αυτούς και αυτές που δεν έζησαν όλα αυτά τα δύσκολα και συναρπαστικά συνάμα που μας καθόρισαν. Νέους ανθρώπους που δεν έχουν αναμνήσεις από τη μέρα που δολοφονήθηκαν ο Αλέξης Γρηγορόπουλος, ο Παύλος Φύσσας, που δεν ένιωσαν το σφίξιμο στην καρδιά όταν ανακοινώθηκε ότι η χώρα έμπαινε στο Μνημόνιο το 2010. Σήμερα αναζητούν τους δικούς τους δρόμους, πρώτα από όλα με την αγωνία να κατανοήσουν έναν κόσμο που μέρα με τη μέρα αλλάζει ριζικά.

Σήμερα είναι πολύ διαφορετικός. Δυστυχώς όχι καλύτερος. Η γνώση των πραγματικών γεγονότων της σύγχρονης Ιστορίας της χώρας μας είναι προϋπόθεση για την κατανόηση των δυσκολιών αλλά και των δυνατοτήτων που ανοίγονται μπροστά μας. Το θεμέλιο για να οικοδομήσουμε τους αγώνες του αύριο.

Γιατί η προσπάθεια για την κοινωνική αλλαγή δεν είναι θεωρία, ούτε ουτοπία, αλλά πράξη καθημερινών μικρών ή μεγαλύτερων ρήξεων και προωθητικών συμβιβασμών. Και η διακυβέρνηση δεν είναι δουλειά του «ταξικού εχθρού», ούτε σημαίνει εγκατάλειψη των ιδεών, αλλά πάλη για την υλοποίησή τους μέσα στις αντιξοότητες της πραγματικότητας.

Και ο ριζοσπαστισμός δεν είναι ψυχολογική κατάσταση, ούτε πόζα, αλλά η κατανόηση των προβλημάτων των πιο ευάλωτων και αδύναμων και κυρίως η προσπάθεια για την επίλυσή τους.

Τέλος, γράφω αυτό το βιβλίο γιατί νιώθω πως δεν έχω το δικαίωμα να αφήσω την Ιστορία στα χέρια εκείνων που πιστεύουν πως τους ανήκει, μόνο και μόνο επειδή σήμερα θεωρούνται οι νικητές. Η Ιστορία δεν είναι τρόπαιο, ούτε πεδίο ιδιοκτησίας. Είναι το κοινό μας έδαφος, χώρος μνήμης, ευθύνης και αλήθειας. Και αν δεν διεκδικήσεις την αλήθεια, αν δεν καταθέσεις τη δική σου μαρτυρία, τότε εγκαταλείπεις αμαχητί όχι μόνο το χθες αλλά κυρίως το σήμερα και το αύριο. Κι αυτό το αύριο της πατρίδας μας, αλλά και των συλλογικών μας αγώνων για μια δίκαιη κοινωνία δεν είμαι διατεθειμένος να το εγκαταλείψω, τουλάχιστον όχι αμαχητί.

Το μέλλον διαρκεί πολύ. Και η χώρα μας έχει ανάγκη τη μνήμη. Όχι ως μουσειακό κατάλοιπο, αλλά ως ζωντανό πολιτικό εργαλείο. Μνήμη των αγώνων, των θυσιών, των δύσκολων αποφάσεων, των νικών και των ηττών. Μνήμη των στιγμών που λυγίσαμε και εκείνων που σταθήκαμε όρθιοι. Μόνο με αυτή τη γνώση μπορούμε να χτίσουμε κάτι καλύτερο. Μαθαίνοντας από τα λάθη, όχι για να τα ξεχάσουμε, αλλά για να μην τα επαναλάβουμε. Και εμπνεόμενοι από τις στιγμές που τολμήσαμε να ονειρευτούμε και να διεκδικήσουμε.

Γι’ αυτό, τούτο το βιβλίο είναι πράξη ευθύνης απέναντι στο παρελθόν και διεκδίκησης για το δικαίωμα στο μέλλον,»

πηγή: intsipras.gr/

Σωκράτης Φάμελλος / Με την τακτική του δεδομένου συμμάχου ο Μητσοτάκης και στην ενέργεια

Η συζήτηση στην Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ ήταν εφ’ όλης της ύλης με έμφαση στην κυβερνητική κρίση που εντείνεται με τα ΕΛΤΑ, τις αποκαλύψεις για τον ΟΠΕΚΕΠΕ και τη λαϊκή δυσαρέσκεια να κορυφώνετα...

    Την Τετάρτη το μεσημέρι συνεδρίασε η Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ η συζήτηση ήταν εφ’ όλης της ύλης με έμφαση στην κυβερνητική κρίση που εντείνεται με τα ΕΛΤΑ, τις αποκαλύψεις για τον ΟΠΕΚΕΠΕ και τη λαϊκή δυσαρέσκεια να κορυφώνεται καθώς και τις εξελίξεις στα ενεργειακά.

Η κυβέρνηση υπηρετεί τα οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα των ΗΠΑ και καταδικάζει επιχειρήσεις και καταναλωτές σε πανάκριβη ενέργεια είπε ο Σωκράτης Φάμελλος επικρίνοντας το ενεργειακό σχέδιο της κυβέρνησης στην Πολιτική Γραμματεία, του ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία.

Η Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ συνεδρίασε την Τετάρτη το μεσημέρι με υβριδικό τρόπο, ώστε να συμμετέχουν και τα μέλη που δεν μπορούσαν για ειδικούς λόγους να βρίσκονται δια ζώσης. Η συζήτηση ήταν εφ’ όλης της ύλης με έμφαση στην κυβερνητική κρίση που εντείνεται με τα ΕΛΤΑ, τις αποκαλύψεις για τον ΟΠΕΚΕΠΕ και τη λαϊκή δυσαρέσκεια να κορυφώνεται καθώς και τις εξελίξεις στα ενεργειακά. Πρώτο θέμα στην ατζέντα της συνεδρίασης ήταν η Αυγή και το Κόκκινο. Την Παρασκευή ο Σωκράτης Φάμελλος θα μεταβεί στην Αλεξανδρούπολη για το συνέδριο της ΚΕΔΕ.

Εθνική και κοινωνική ανάγκη η ενεργειακή ασφάλεια και ο έλεγχος της αγοράς

Η υποκρισία της κυβέρνησης και το πόσο επικίνδυνη είναι απεικονίζεται και στο ενεργειακό σχέδιό της. Από τη μία σχεδιάζει να μας δεσμεύσει ενεργειακά σε εισαγόμενους ενεργειακούς πόρους, το αμερικανικό LNG, και να λειτουργήσει ως υπηρέτης των οικονομικών και γεωπολιτικών συμφερόντων των ΗΠΑ και από την άλλη καταδικάζει τις επιχειρήσεις και τους καταναλωτές της χώρας σε πανάκριβη ενέργεια που οδηγεί ακόμα και βουλευτές της ΝΔ να αντιδρούν και κοινοβουλευτικά.

Η ενεργειακή ασφάλεια και ο έλεγχος και ρύθμιση της αγοράς αποτελούν εθνική και κοινωνική ανάγκη, ανάγκη των επιχειρήσεων και των καταναλωτών. Γιατί με τις επιλογές του κυρίου Μητσοτάκη βλέπουμε να εκφράζεται η τακτική του δεδομένου συμμάχου και στην ενέργεια για να επεκτείνουν οι ΗΠΑ τα συμφέροντά τους, κάτι που τελικά καταλήγει σε ενεργειακό κόστος, ενώ τα ενεργειακά καρτέλ κάνουν πάρτι με τις ευλογίες του κ. Μητσοτάκη. 

Τα Μέσα να μείνουν ανοιχτά, απαραίτητη η φωνή τους

Πρώτο θέμα στην ατζέντα της συνεδρίασης ήταν η Αυγή και το Κόκκινο εξαιτίας της δύσκολης συνθήκης που έχει διαμορφωθεί με τις οφειλές στους εργαζόμενους. Την ίδια ώρα, έξω από τα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ στην Κουμουνδούρου, εργαζόμενοι και εργαζόμενες πραγματοποίησαν συγκέντρωση διαμαρτυρίας δηλώνοντας και έμπρακτα την αγωνία τους για το μέλλον των δύο μέσων. Οι συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι τους ενημέρωσαν τα μέλη της Πολιτικής Γραμματείας για τη δύσκολη συνθήκη που έχει διαμορφωθεί για τους εργαζόμενους και έλαβαν δεσμεύσεις για την αποπληρωμή τους και για τη βιωσιμότητα των μέσων.

Ειδικότερα, ο Σωκράτης Φάμελλος στην εισήγησή του μίλησε για αυτή τη διπλή δέσμευση, «να μείνουν ανοιχτά τα ΜΜΕ, διότι η φωνή τους είναι απαραίτητη, και να πληρωθούν μέχρι το τελευταίο ευρώ οι εργαζόμενοι».

Τα μέτρα που εισηγήθηκε για την αντιμετώπιση των προβλημάτων των μέσων είναι: Ενίσχυση με υπέρβαση του αρχικού προϋπολογισμού, οικονομική καμπάνια, ενοποίηση λειτουργίας των δύο Μέσων, πρόγραμμα εθελούσιας και ψηφιακή αναδιοργάνωση.

Κάνοντας ένα μικρό απολογισμό ανέφερε: «Παραλάβαμε τα κομματικά Μέσα με σοβαρά χρέη εκατομμυρίων και απλήρωτους 2,5 μισθούς εργαζομένων. Μέσα στους τελευταίους 11 μήνες, η κατάσταση των κομματικών Μέσων έχει περάσει από το στάδιο της κατάρρευσης και της χρεοκοπίας με χρέη πολλών εκατομμυρίων, σε αυτό της ελεγχόμενης σταθεροποίησης. Ενδυναμώθηκε το εμπορικό τμήμα, ανανεώθηκε το πρόγραμμα του ραδιοφώνου, μειώθηκαν και ρυθμίστηκαν τα χρέη.»

Πιο συγκεκριμένα, ο Σωκράτης Φάμελλος στην εισήγησή του υποστήριξε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έδωσε από την κρατική χρηματοδότησή του, το σύνολο της χρηματοδότησης που αντιστοιχούσε στα κομματικά Μέσα και επιπλέον αξιοποιήθηκε η αύξηση μετοχικού κεφαλαίου για να καλυφθούν όλοι οι μισθοί μέχρι τον Σεπτέμβριο. 

Συνέχισε λέγοντας ότι «το ραδιόφωνο «Στο Κόκκινο» αποδεικνύει ότι μπορεί να καταστεί βιώσιμο και αυτοτελές Μέσο, εφόσον διασφαλιστεί η κανονικότητα στη λειτουργία του. Το μεγάλο έλλειμμα της «Αυγής» μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με μείωση προσωπικού, μέσω μεγάλου προγράμματος εθελούσιας και πλήρη ψηφιακή αναδιοργάνωση.»

«Η Αυγή πρέπει να ενισχυθεί ως ψηφιακό Μέσο, με μικρό πυρήνα συντακτών και νέο εμπορικό μοντέλο (συνδρομές – χορηγίες – συνεργασίες). Και το Κόκκινο πρέπει να σταθεροποιήσει το πρόγραμμα και την εμπορική του ανάπτυξη με ενίσχυση της παραγωγής Web TV. Για τους άνω λόγους πρέπει το προσωπικό και η λειτουργία των δύο μέσων να ενοποιηθεί. Στο πρόγραμμα εθελουσίας που προτείνουμε στο προσωπικό θα εξασφαλιστούν όλες οι οφειλόμενες και προβλεπόμενες αμοιβές και αποζημιώσεις.»

«Ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ θα ενισχύσει περαιτέρω τα κομματικά Μέσα υπερβαίνοντας και τον προϋπολογισμό που κάναμε στην αρχή της χρονιάς, αλλά απαιτείται και Οικονομική Καμπάνια του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ και των κομματικών Μέσων και παράταση καμπάνιας αύξησης μετοχικού κεφαλαίου της Left Media A.E. έως 30 Νοεμβρίου 2025, με ενεργή εμπλοκή του κόμματος.»

«Μόνο με αυτά τα βήματα μπορεί να διασφαλιστεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ–ΠΣ θα διαθέτει βιώσιμα κομματικά Μέσα που θα ανταποκριθούν στις ανάγκες της κοινωνίας και της Αριστεράς και θα καλυφθούν και όλες οι υποχρεώσεις προς τους εργαζόμενους.»

Οξεία η κυβερνητική κρίση

Ο Σωκράτης Φάμελλος επισήμανε ότι «βρισκόμαστε μπροστά σε μία οξεία κυβερνητική κρίση λόγω των ΕΛΤΑ που δημιουργεί ντόμινο σε πολλά επίπεδα και συνδέεται με το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, την ακρίβεια, την απεργία πείνας του κ. Πάνου Ρούτσι και την κοινωνική αντίδραση απέναντι σε μια απονομιμοποιημένη και διεφθαρμένη κυβέρνηση.» 

Πρωταγωνιστικό χαρακτήρισε το ρόλο του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, ο Σ.Φάμελλος στο θέμα των ΕΛΤΑ «με το αίτημά μας να συνεδριάσουν οι Επιτροπές της Βουλής, κάτι που δεν άντεξε ο κύριος Μητσοτάκης». 

Τι αποκάλυψε το κλείσιμο των 204 καταστημάτων των ΕΛΤΑ

Απαξίωση των δημόσιων υπηρεσιών, εγκατάλειψη της περιφέρειας, στήριξη των ιδιωτικών εταιρειών, διασπάθιση δημόσιου χρήματος, κυβερνητική ανεπάρκεια και υποτίμηση των πολιτών αποκάλυψε το κλείσιμο των 204 καταστημάτων των ΕΛΤΑ σύμφωνα με το Σωκράτη Φάμελλο.

Αναλυτικά εξήγησε ότι αυτό που αποκαλύφθηκε με το κλείσιμο των ΕΛΤΑ ήταν ότι η κυβέρνηση υλοποίησε το πλιάτσικο στη δημόσια περιουσία, με απαξίωση των δημόσιων υπηρεσιών και εγκατάλειψη της περιφέρειας της χώρας. Στήριξε την ενίσχυση ιδιωτικών εταιρειών ταχυμεταφορών με παράλληλη εξυπηρέτηση ημετέρων και διασπάθιση δημοσίου χρήματος.

Και διαχειρίστηκε το θέμα με ακραία ανεπάρκεια, με υποτίμηση των πολιτών, των εργαζομένων και της αυτοδιοίκησης και με παραβίαση της δημοκρατικής υποχρέωσης της ενημέρωσης της κοινωνίας και του διαλόγου. 

«Η κοινωνική και αυτοδιοικητική αντίδραση προκάλεσε οξεία κυβερνητική κρίση και την απαράδεκτη αναβολή της αρμόδιας Επιτροπής που προκάλεσε ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, λίγα λεπτά πριν την έναρξη της. Αποκλειστικός υπεύθυνος για τη μεθόδευση της αναβολής είναι ο κ. Μητσοτάκης. Χρησιμοποίησαν ως εξιλαστήριο θύμα τον CEO των ΕΛΤΑ, κλείνουν ήδη τα καταστήματα και καθυστερούν την ενημέρωση της κοινωνίας.»

Χατζηδάκης και Μαξίμου λένε ψέματα

Να μείνουν ανοιχτά τα καταστήματα των ΕΛΤΑ και να υπάρξει σχέδιο βιωσιμότητας είναι η θέση του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ όπως διατυπώθηκε από τον πρόεδρο του στη συνεδρίαση της Τετάρτης. Ο Σωκράτης Φάμελλος ενημέρωσε τα μέλη της Π.Γ. ότι έστειλε επίσημο έγγραφο στον πρόεδρο της Βουλής, ώστε να οριστούν άμεσα οι συνεδριάσεις των αρμοδίων Επιτροπών.

«Είναι ένα θέμα που αφορά όλους τους πολίτες και πρέπει οι υπουργοί να μιλήσουν ανοιχτά και να πουν την αλήθεια στον Ελληνικό λαό. Ενημέρωσαν τους βουλευτές τους και όχι την κοινωνία!  Να απαντήσουν γιατί η κυβέρνηση υλοποιεί σχέδιο απαξίωσης των Ελληνικών Ταχυδρομείων για να ικανοποιήσει ιδιωτικά συμφέροντα, απαξιώνοντας την ελληνική περιφέρεια.» 

Ιδιαίτερα μετά και τις σημερινές αποκαλύψεις πως από τις 10 Οκτωβρίου υπήρχε αναλυτική επιστολή σε Χατζηδάκη-Παπαστεργίου, με πλήρη λεπτομέρεια το σχέδιο συρρίκνωσης των ΕΛΤΑ. Ο κ. Χατζηδάκης και το Μαξίμου, λένε ψέματα, γνώριζαν και επεδίωκαν την υποβάθμιση των ΕΛΤΑ. 

ΟΠΕΚΕΠΕ: Η κυβέρνηση είναι σε πανικό, δίνουν ο ένας τον άλλο

Στη συνέχεια, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ έκανε εκτενής αναφορά στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ με βάση τις συνταρακτικές αποκαλύψεις των τελευταίων ημερών. «Ακόμα και με την Εξεταστική συγκάλυψης που δρομολόγησαν, δεν μπορούν να καλύψουν τις πτυχές του τεράστιου γαλάζιου σκανδάλου, όπου έκλεβαν τα λεφτά των τίμιων αγροτών για να τα δίνουν στα δικά τους παιδιά.» είπε χαρακτηριστικά.

Ο Σωκράτης Φάμελλος ανέφερε ότι ο Λευτέρης Αυγενάκης έριξε όλες τις ευθύνες  στον κ. Σημανδράκο. «Και για τις προβληματικές πληρωμές και για τα δεσμευμένα ΑΦΜ και για τις «λανθασμένες», όπως τις χαρακτήρισε, πληρωμές». «Βρίσκονται σε πανικό, σε αποδρομή. Δίνει ο ένας τον άλλον και αποκαλύπτουν το πραγματικό πρόσωπο της ΝΔ.»

«Ο κ. Αυγενάκης παραδέχθηκε ότι γνώριζε τον περιβόητο «Φραπέ», όπως και ο πρώην Γενικός Γραμματέας του υπουργείου, Γιώργος Στρατάκος παραδέχτηκε ότι συνομιλούσε μαζί του. Είναι ο άνθρωπος ο οποίος ελέγχεται για 2,5 εκατομμύρια μαύρα και για τα 8 αυτοκίνητα. Ό,τι και να κάνουν, όσο και αν προσπαθήσουν να συγκαλύψουν το σκάνδαλο εμείς θα είμαστε εκεί και θα τους αποκαλύπτουμε.»

Ο Σωκράτης Φάμελλος υπενθύμισε επίσης ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ είχε προτείνει σύσταση Προανακριτικής για το Λευτέρη Αυγενάκη αλλά ο Κ. Μητσοτάκης έδιωξε τους βουλευτές του από την ψηφοφορία μη τυχόν και ψηφίσουν υπέρ.

Ξεκάθαρη ήττα του τραμπισμού η νίκη Μαμντάνι

«Ελπιδοφόρο αποτέλεσμα» χαρακτήρισε τη νίκη του Ζόραν Μαμντάνι στη Νέα Υόρκη ο Σωκράτης Φάμελλος κάνοντας λόγο για «μια νίκη της δημοκρατίας και της προοδευτικής πολιτικής απέναντι στον σκοταδισμό και την αδικία.» Και «ξεκάθαρη ήττα του τραμπισμού, την ώρα που ο Τραμπ απειλούσε ότι αν εκλεγεί ο Μαμντάνι, θα σταματήσει τη χρηματοδότηση της πόλης.»

«Η Νέα Υόρκη στέλνει μήνυμα, ότι οι προοδευτικές πολιτικές μπορούν να αντιμετωπίσουν την ολιγαρχία, τα καρτέλ, τις ακροδεξιές απειλές, τον αυταρχισμό και να σπάσουν στην πράξη τον νόμο του ισχυρού που θέλει να επιβάλει παγκόσμια, η πολιτική Τραμπ. »

«Και δημιουργεί σοβαρές ευθύνες και υποχρεώσεις σε όλο τον δημοκρατικό και προοδευτικό κόσμο. Δείχνει ότι μία πολιτική πρόταση που θα βάζει μπροστά την επιβίωση των κοινωνιών, το κοινωνικό κράτος, τη δημόσια πολιτική στέγης, τις δημόσιες μεταφορές, την κοινωνική δικαιοσύνη, μπορεί να δώσει λύσεις».

Ο Σωκράτης Φάμελλος, στο σημείο αυτό, υπενθύμισε όσα είπε στο φόρουμ των αριστερών, πράσινων και προοδευτικών κομμάτων στη Βιέννη, για μια συνεκτική και θαρραλέα Αριστερά, με ρίζες στις δημοκρατικές, φεμινιστικές και οικολογικές αξίες, μπορεί να εμπνεύσει τις νέες και τους νέους και να οδηγήσει σε ουσιαστικές αλλαγές. Συνέχισε μιλώντας για την Αυτοδιοίκηση που ξεκινάει σήμερα το συνέδριο της «μέσα σε ένα περιβάλλον απαξίωσης θεσμικής και οικονομικής των Δήμων». 

Στο Συνέδριο της ΚΕΔΕ στην Αλεξανδρούπολη ο Σ. Φάμελλος – Η Αυτοδιοίκηση κύτταρο της Δημοκρατίας

«Πρέπει να πυροδοτήσουμε μια μεγάλη συζήτηση για μια μεταρρύθμιση της χώρας, που θα έχει κεντρικό πυλώνα την Αυτοδιοίκηση» είπε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, ο οποίος την Παρασκευή θα παρουσιάσει τις θέσεις του κόμματος για αποκέντρωση αρμοδιοτήτων, πόρων και εξουσιών με ταυτόχρονη ενίσχυση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, στο συνέδριο της ΚΕΔΕ που γίνεται στην Αλεξανδρούπολη.

«Η Αυτοδιοίκηση ως κύτταρο της δημοκρατίας μπορεί να αποτελέσει τον χώρο έκφρασης της συνεργασίας των προοδευτικών και δημοκρατικών δυνάμεων, όπως έγινε στον δήμο Αθηναίων.»

Ο Σωκράτης Φάμελλος συνεχίζοντας αναφέρθηκε στη συνάντηση που είχε με τους δημάρχους Καλλιθέας και Νέας Σμύρνης, την προηγούμενη Παρασκευή όπου εξέφρασε την έντονη αντίθεση του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, στη θεσμική και οικονομική απαξίωση της αυτοδιοίκησης από την κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη. «Η κυβέρνηση επιτίθεται στην Αυτοδιοίκηση, περιορίζοντας τη χρηματοδότηση, αφαιρώντας πόρους και επιβαρύνοντας τους δήμους και τις περιφέρειες με το κόστος ενέργειας, με το τέλος ταφής, με νέες αυξήσεις στην ύδρευση. Κόβει πόρους από το τέλος ανθεκτικότητας μέχρι τα πρόστιμα του ΚΟΚ.»

«Όλες αυτές οι πολιτικές δημιουργούν μεγάλο κόστος στον πολίτη, που δεν έχει αξιοπρεπείς υπηρεσίες και πληρώνει όλο και ακριβότερα δημοτικά τέλη. Και οδηγεί σε σχεδιασμένη ιδιωτικοποίηση υποδομών και λειτουργιών.»

Κατερίνα Μπρέγιαννη / Η ΑΥΓΗ

Αλέξης Τσίπρας / Το Επιστημονικό Συμβούλιο για την Ειρήνη, τη Δικαιοσύνη και τη Βιώσιμη Ανάπτυξη του Ιδρύματος Αλέξη Τσίπρα - Ονόματα και βιογραφικά

Αυτό είναι το επιστημονικό συμβούλιο για την Ειρήνη, τη Δικαιοσύνη και τη Βιώσιμη Ανάπτυξη του Ιδρύματος Αλέξης Τσίπρας .

    Σταθερές κινήσεις από τον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος ανακοίνωσε τα ονόματα των ατόμων που θα στελεχώσουν το επιστημονικό συμβούλιο για την Ειρήνη, τη Δικαιοσύνη και τη Βιώσιμη Ανάπτυξη.

 

Ποιες προσωπικότητες πλαισιώνουν τον πρώην πρωθυπουργό στο Ινστιτούτου για την Ειρήνη, τη Δικαιοσύνη και τη Βιώσιμη Ανάπτυξη

Τη σύσταση Επιστημονικού Συμβούλιου του Ινστιτούτου για την Ειρήνη, τη Δικαιοσύνη και τη Βιώσιμη Ανάπτυξη ανακοίνωσε ο Αλέξης Τσίπρας με ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

«Πρόκειται για μια εξαιρετική ομάδα από ανθρώπους της επιστήμης, με κορυφαία βιογραφικά και επιδόσεις, που κοσμούν την Ελλάδα της γνώσης. Ευαίσθητοι πολίτες, που δεν αντιλαμβάνονται την επιστήμη και τη γνώση ως προνόμιο κάποιων ελίτ, ούτε ως βιτρίνα κάποιας κομματικής ή εξουσιαστικής κατασκευής, αλλά ως απαραίτητο εργαλείο κοινωνικής προόδου και ως συμβολή στη βελτίωση της ζωής των πολλών» έγραψε μεταξύ άλλων ο πρώην πρωθυπουργός.

Σύμφωνα με την σχετική ανακοίνωση του Ινστιτούτου «στόχος της νέας αυτής περιόδου του Ινστιτούτου, είναι η επεξεργασία και κατάθεση προτάσεων για σύγχρονες, προοδευτικές μεταρρυθμίσεις, ρήξεις και ολοκληρωμένες τομεακές πολιτικές που θα ανοίξουν νέες προοπτικές στον δημόσιο, πολιτικό και επιστημονικό διάλογο» επισημαίνεται.

Η ανάρτηση του Αλέξη Τσίπρα

«Έχω την τιμή και τη χαρά να ανακοινώσω σήμερα το Επιστημονικό Συμβούλιο του Ινστιτούτου για την Ειρήνη, τη Δικαιοσύνη και τη Βιώσιμη Ανάπτυξη.

Πρόκειται για μια εξαιρετική ομάδα από ανθρώπους της επιστήμης, με κορυφαία βιογραφικά και επιδόσεις, που κοσμούν την Ελλάδα της γνώσης. Ευαίσθητοι πολίτες, που δεν αντιλαμβάνονται την επιστήμη και τη γνώση ως προνόμιο κάποιων ελίτ, ούτε ως βιτρίνα κάποιας κομματικής ή εξουσιαστικής κατασκευής, αλλά ως απαραίτητο εργαλείο κοινωνικής προόδου και ως συμβολή στη βελτίωση της ζωής των πολλών.

Αυτό που μας ενώνει είναι η πεποίθηση πως αν θέλουμε να αλλάξουμε την πατρίδα προς το καλύτερο, οφείλουμε να τη γνωρίσουμε όσο γίνεται καλύτερα. Να κατανοήσουμε τα προβλήματα και τις αντιθέσεις της εποχής μας, να μελετήσουμε όλες τις πτυχές της κοινωνίας και της κίνησής της, και να ξεδιπλώσουμε έτσι το χάρτη ενός μέλλοντος, όχι μόνο, ούτε κυρίως, με την αισιοδοξία της βούλησης, αλλά και με την απαισιοδοξία της γνώσης. Και κάτι τέτοιο είναι αδύνατο χωρίς την αποφασιστική συμβολή φωτισμένων ανθρώπων της επιστήμης.

Ευχαριστώ όλες και όλους, που με ανιδιοτέλεια και διάθεση προσφοράς, αναλαμβάνουν τη δέσμευση να θέσουν τις γνώσεις, την εμπειρία, την κατάρτισή τους στην υπηρεσία της πατρίδας και της κοινωνίας μας. Η στάση τους αποτελεί αχτίδα φωτός σε μια σκοτεινή εποχή».

Αναλυτικά όλα τα μέλη του Επιστημονικού Συμβουλίου

Συγκροτείται, σήμερα (χθες), το Επιστημονικό Συμβούλιο του Ινστιτούτου για την Ειρήνη, Δικαιοσύνη και Βιώσιμη Ανάπτυξη,

• με επιφανείς επιστήμονες και ειδικούς στα σημαντικότερα πεδία των προκλήσεων που αντιμετωπίζει η Ελλάδα, η Ευρώπη και η ευρύτερη περιοχή μας,
   
• με προσωπικότητες εγνωσμένου κύρους, με μεγάλη εμπειρία στα επιστημονικά
   
• και επαγγελματικά πεδία τους και ενεργό ρόλο στα κοινωνικά κινήματα και στην πολιτική  και με νέους ερευνητές που φέρνουν καινοτόμες προσεγγίσεις για την αξιοποίηση των δυνατοτήτων που δημιουργούνται με τη νέα ψηφιακή συνθήκη. 

Στόχος της νέας αυτής περιόδου του Ινστιτούτου, είναι η επεξεργασία και κατάθεση προτάσεων για σύγχρονες, προοδευτικές μεταρρυθμίσεις, ρήξεις και ολοκληρωμένες τομεακές πολιτικές που θα ανοίξουν νέες προοπτικές στον δημόσιο, πολιτικό και επιστημονικό διάλογο.

Συντονίστρια του Επιστημονικού Συμβουλίου αναλαμβάνει η Ευγενία Φωτονιάτα, Χημικός Μηχανικός, Δρ Οικονομικής Επιστήμης, πρώην Ειδική Γραμματέας Διαχείρισης Τομεακών Επιχειρησιακών Προγραμμάτων του Ευρωπαϊκού Ταμείου Περιφερειακής Ανάπτυξης και του Ταμείου Συνοχής στο Υπουργείο Οικονομίας και Ανάπτυξης.

Ειδικεύεται  στον στρατηγικό σχεδιασμό και τις οικονομικές επιπτώσεις των δημόσιων επενδύσεων, καθώς και σε θέματα οικονομικής πολιτικής και ανάπτυξης. 

Αναπληρώτρια Συντονίστρια αναλαμβάνει η Δώρα Κοτσακά, Δρ Πολιτικής Επιστήμης με εικοσαετή εμπειρία σε φορείς έρευνας/τεκμηρίωσης και think tank. Εξειδικεύεται στα κοινά αγαθά, την ομότιμη παραγωγή και τις ανοιχτές τεχνολογίες στο πλαίσιο του ψηφιακού μετασχηματισμού.

Τα μέλη του Επιστημονικού Συμβουλίου δραστηριοποιούνται στα παρακάτω πεδία:

Οικονομικά και Οικονομία 

Γιώργος Χουλιαράκης, Οικονομικός Σύμβουλος της Διοίκησης της Τράπεζας της Ελλάδος, πρώην Υπουργός και Αναπληρωτής Υπουργός Οικονομικών 
Δημήτρης Λιάκος, οικονομολόγος και πρώην Υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ 
Σπύρος Κίντζιος, Πρύτανης του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών 
Γιώργος Πετράκος, Καθηγητής οικονομικής ανάλυσης του χώρου, Τμήμα Μηχανικών Χωροταξίας, Πολεοδομίας και Περιφερειακής Ανάπτυξης, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, πρώην Πρύτανης Πανεπιστημίου Θεσσαλίας  
Φραγκίσκος Κουτεντάκης, Επίκουρος Καθηγητής δημόσιας οικονομικής στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και πρώην Συντονιστής του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή. 
Πάνος Νικολαΐδης, Οικονομολόγος, πρώην Διευθυντής Έρευνας στο Φορολογικό Παρατηρητήριο της ΕΕ στο Paris School of Economics
Μαριζέτα Αντωνοπούλου, διδάσκουσα Οικονομικής και Κοινωνικής Πολιτικής στο ΕΚΠΑ 

Κράτος Δικαίου, Δικαιοσύνη & Θεσμοί 

Γιάννης Δρόσος,  Ομότιμος Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου στη Νομική Σχολή Αθηνών
Ακρίτας Καϊδατζής, Αναπληρωτής Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου, Νομική Σχολή Α.Π.Θ. 
Αντώνης Παπαγιαννίδης, Δικηγόρος-Δημοσιογράφος
Γιάννης Καμπουράκης, Αναπληρωτής Καθηγητής Διεθνούς και Ευρωπαϊκού Δικαίου, Νομική Σχολή Πανεπιστήμιο Εράσμους – Ρότερνταμ. 

Κλιματική Αλλαγή, Περιβάλλον & Ενέργεια 

Μανώλης Πλειώνης, Καθηγητής Παρατηρησιακής Αστρονομίας και Κοσμολογίας στο Τμήμα Φυσικής Α.Π.Θ. και πρώην Διευθυντής και Πρόεδρος του ΔΣ του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών.
Τριαντάφυλος Αλμπάνης, Ομότιμος Καθηγητής στο Τμήμα Χημείας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και πρώην πρύτανης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων ((2010-2014 και 2018-2022))
Βανέσσα Κατσαρδή, Επίκουρη Καθηγήτρια Παράκτιας και Θαλάσσιας Μηχανικής στο Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας 

Τεχνητή Νοημοσύνη, Ψηφιακή Πολιτική και Καινοτομία 

Ευάγγελος Κανούλας, Καθηγητής Τεχνητής Νοημοσύνης στο Πανεπιστήμιο Άμστερνταμ
Σπύρος Κασάπης, Ερευνητής στο Space Physics Group του Τμήματος Αστροφυσικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Πρίνστον 
Γραμματή Πάντζιου, Καθηγήτρια Αλγορίθμων στο Τμήμα Μηχανικών Πληροφορικής και Υπολογιστών του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής    
Νατάσα Λοΐζου, Ερευνήτρια σε ζητήματα Διεθνούς Ασφάλειας και Στρατηγικών Καινοτομίας στο Universidad Metropolitana para la Educación yel Trabajo της Αργεντινής, πρώην Εκτελεστική Διευθύντρια του Διεθνούς Οργανισμού Ελεγχόμενων Υλικών στη Λατινική Αμερική
Άρης Μαγκλάρας, Δρ. Ηλεκτρολόγος Μηχανικός στην παραγωγή ημιαγωγών,  Ολλανδία.    

Παιδεία, Πολιτικές Εκπαίδευσης & Έρευνα 

Κώστας Γαβρόγλου, Ομότιμος Καθηγητής στο ΕΚΠΑ και πρώην Υπουργός  Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων
Χάρης Αθανασιάδης, Καθηγητής δημόσιας ιστορίας, στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο
Νίκος Βαφέας,  Καθηγητής Ιστορικής και Πολιτικής Κοινωνιολογίας στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης, του Πανεπιστημίου Κρήτης
Πολυμέρης Βόγλης, Καθηγητής Κοινωνικής Ιστορίας, Τμήμα Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. 
Άρης Στυλιανού, Καθηγητής Πολιτικής Φιλοσοφίας στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του Α.Π.Θ.
Hλίας Γεωργαντάς, Καθηγητής Τοπικής Πολιτικής και Κράτους στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης
Λεωνίδας Μακρής, Επίκουρος Καθηγητής Πολιτικής Θεωρίας στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης του ΔΠΘ
Ισιδώρα Βασίλη, Πολιτική Μηχανικός-ερευνήτρια, και Μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ομοσπονδίας Γονέων Περιφέρειας Αττικής.

Πολιτική Υγείας

Γιώργος Πλουμπίδης, Καθηγητής Πληθυσμιακής Υγείας και Στατιστικής στο Ινστιτούτο Κοινωνικής Έρευνας του University College London

Ισότητα φύλων και Συμπερίληψη,  

Μαρία Γκασούκα,  Ομότιμη Καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου και πρώην Αντιπρόεδρος και Δ/ντρια του Ινστιτούτου Επιμόρφωσης του Εθνικού Κέντρου Δημόσιας Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης 

Ήρα Ηλιάνα Παπαδοπούλου, Δρ. Επικοινωνίας και MME του Πανεπιστημίου Αθηνών με εξειδίκευση σε θέματα πολιτιστικής διαχείρισης και επικοινωνιακής στρατηγικής. 

Στεγαστική Πολιτική,

Θωμάς Μαλούτας,  Ομότιμος Καθηγητής στο Τμήμα Γεωγραφίας του Χαροκόπειoυ Πανεπιστημίου

Κοινά αγαθά, ανοιχτές τεχνολογίες και κοινωνική/αλληλέγγυα οικονομία,

Βασίλης Κωστάκης, Καθηγητής Τεχνολογικής Διακυβέρνησης και Βιωσιμότητας στο Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο του Ταλίν και ερευνητής στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ

Πολιτική Ασφάλειας,

Ζαχαρούλα Τσιριγώτη, Αντιστράτηγος ε.α., Επίτιμος Γενικός Επιθεωρητής Αστυνομίας Αλλοδαπών και Προστασίας Συνόρων 

Ευρωπαϊκή Πολιτική

Ζωρζέτα Λάλη, πρώην Διευθύντρια της Ευρωπαϊκής Επιτροπής με εξειδίκευση σε θέματα δημόσιας διοίκησης, μεταφορών, ενέργειας, καινοτομίας και κατανάλωσης  
Χάρης Τζήμητρας, Καθηγητής, Δρ. Διεθνούς Δικαίου και Διεθνών Σχέσεων, Διευθυντής του Κυπριακού Κέντρου Ερευνητικού Ινστιτούτου του Όσλο για την Ειρήνη
Μαριάννα Κουριδάκη, εργάζεται στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή-Γενική Δ/νση Επικοινωνίας Ευρωκοινοβουλίου 

Πολιτιστική Πολιτική 

Θάνος Πολυμενέας-Λιοντήρης, Επίκουρος Καθηγητής Μουσικής Τεχνολογίας, στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του ΕΚΠΑ.
Θέμης Μουμουλίδης, Σκηνοθέτης και Συγγραφέας 

Yπεύθυνος του Αρχείου του πρώην πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα αναλαμβάνει ο Νίκος Μαραντζίδης, Καθηγητής Πολιτικής και Κοινωνικών Ταυτοτήτων στο Τμήμα Βαλκανικών, Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών στο ΠΑ.ΜΑΚ. 

 

πηγή: Η ΑΥΓΗ & Εφημερίδα των Συντακτών

Ο Γερμανός Καγκελάριος, Φρίντριχ Μερτςκ, κηρύσσει πόλεμο στην άκρα δεξιά, το AfD

Το AfD θεωρείται ένα ευρωσκεπτικιστικό, αντιμεταναστευτικό κόμμα με ισχυρές φιλορωσικές θέσεις, είπε ο Γερμανός Καγκελάριος, Φρίντριχ Μερτςκ....

    Με την «Εναλλακτική για τη Γερμανία» (AfD) μας χωρίζουν σε θεμελιώδη ζητήματα και πολιτικές πεποιθήσεις», πρόσθεσε, κατηγορώντας το κόμμα ότι αμφισβητεί τις «θεμελιώδεις αποφάσεις» που οδήγησαν στη δημιουργία της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας το 1949 μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ο Γερμανός καγκελάριος Φρίντριχ Μερτς, ο οποίος ηγείται επίσης της συντηρητικής Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης (CDU), κήρυξε σήμερα τον πόλεμο στην ακροδεξιά στη Γερμανία, χαρακτηρίζοντάς την «κύριο πολιτικό αντίπαλο» ενόψει των εκλογών σε πέντε κρατίδια τον επόμενο χρόνο, ανέφερε το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων.

«Αυτό το κόμμα θέλει ανοιχτά να καταστρέψει το CDU, θέλει η Γερμανία να γίνει μια άλλη χώρα», δήλωσε ο Μερτς κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου στο Βερολίνο μετά από διήμερη συγκέντρωση του κόμματος. «Η διχόνοια μεταξύ μας δεν περιορίζεται σε μερικές λεπτομέρειες. Από την «Εναλλακτική για τη Γερμανία» (AfD) μας χωρίζουν σε θεμελιώδη ζητήματα και πολιτικές πεποιθήσεις», πρόσθεσε, κατηγορώντας το κόμμα ότι αμφισβητεί τις «θεμελιώδεις αποφάσεις» που οδήγησαν στη δημιουργία της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας το 1949 μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Το AfD θεωρείται ένα ευρωσκεπτικιστικό, αντιμεταναστευτικό κόμμα με ισχυρές φιλορωσικές θέσεις.

Σε ορισμένες δημοσκοπήσεις, το AfD προηγείται του κυβερνώντος CDU και το ακροδεξιό κόμμα αναδείχθηκε η δεύτερη πολιτική δύναμη στις βουλευτικές εκλογές του Φεβρουαρίου του τρέχοντος έτους. Το CDU θέλει να αποτρέψει την ιδιαίτερα ισχυρή αύξηση της υποστήριξής του στην Ανατολική, αλλά και στη Δυτική Γερμανία.

Ο πρόεδρος του CDU απέρριψε κατηγορηματικά τις εκκλήσεις του βαυαρικού συμμάχου του, της Χριστιανοκοινωνικής Ένωσης (CSU), η οποία έχει δηλώσει υπέρ της συνεργασίας με την ακροδεξιά. Το CDU πιστεύει ότι η στρατηγική του «cordon sanitaire» που αποφασίστηκε σε συνέδριο του κόμματος το 2018 δεν έχει εμποδίσει την πρόοδο του AfD.

«Θα διακριθούμε πολύ καθαρά και κατηγορηματικά. Ένα χέρι που μας απλώνεται από το AfD είναι στην πραγματικότητα ένα χέρι που θέλει να μας καταστρέψει», τόνισε ο Μερτς σχετικά με τις προτάσεις του AfD για συνεργασία.

Του χρόνου, έχουν προγραμματιστεί πέντε εκλογές σε κρατίδια στη Γερμανία, δύο εκ των οποίων στα ανατολικά γερμανικά κρατίδια της Σαξονίας-Άνχαλτ και του Μεκλεμβούργου-Δυτικής Πομερανίας, όπου το AfD είναι η κορυφαία πολιτική δύναμη στις τρέχουσες δημοσκοπήσεις. Στα δυτικά μέρη της χώρας, το κόμμα κερδίζει σταθερά έδαφος και ελπίζει να κατακτήσει τη δεύτερη ή τρίτη θέση στη Βάδη-Βυρτεμβέργη, τη Ρηνανία-Παλατινάτο και το Βερολίνο, αμέσως μετά το CDU, αλλά στο ίδιο επίπεδο με τους Σοσιαλδημοκράτες και τους Πράσινους, σημειώνει το AFP.

Μητσοτάκης στο κυριακάτικο μήνυμά του: «Fake news της αντιπολίτευσης το 13ωρο» και ...επιβεβαιώνει τον ευεργετικό του χαρακτήρα!

Στον εργασιακό τομέα και την οικονομία αναφέρεται κυρίως στην εβδομαδιαία ανασκόπηση του κυβερνητικού έργου, ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

    Σχετικά με το νομοσχέδιο Κεραμέως που μεταξύ άλλων προβλέπει 13ωρο εργασίας, ο Κυριάκος Μητσοτάκης κάνει λόγο για «ψευδείς φήμες» (Fake news) από την αντιπολίτευση. «Διακινήθηκαν πολλές ψευδείς φήμες για το νομοσχέδιο αυτό από την αντιπολίτευση, αλλά θα σας δώσω ένα και μόνο στοιχείο που επιβεβαιώνει τον ευεργετικό του χαρακτήρα...

Διαστρέβλωση της πραγματικότητας περιλαμβάνει το κυριακάτικο μήνυμα του πρωθυπουργού, αυτή τη φορά εστιάζοντας στο αντεργατικό νομοσχέδιο που πέρασε η κυβέρνησή του, το οποίο αποτελεί ταφόπλακα στο κεκτημένο δικαίωμα για 8ωρη 5νθήμερη εργασία.

Στον εργασιακό τομέα και την οικονομία αναφέρεται κυρίως στην εβδομαδιαία ανασκόπηση του κυβερνητικού έργου, ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Σχετικά με το νομοσχέδιο Κεραμέως που μεταξύ άλλων προβλέπει 13ωρο εργασίας, ο Κυριάκος Μητσοτάκης κάνει λόγο για «ψευδείς φήμες» - face news - από την αντιπολίτευση. «Διακινήθηκαν πολλές ψευδείς φήμες για το νομοσχέδιο αυτό από την αντιπολίτευση, αλλά θα σας δώσω ένα και μόνο στοιχείο που επιβεβαιώνει τον ευεργετικό του χαρακτήρα: από τα περίπου 100 άρθρα του νομοσχεδίου, μια διευρυμένη πλειοψηφία βουλευτών κομμάτων και της αντιπολίτευσης υπερψήφισε τουλάχιστον τα μισά άρθρα.

Μόνο το ΠΑΣΟΚ ψήφισε “παρών” και “ναι” σε 70 από τα περίπου 100 άρθρα του. Συναινεί, δηλαδή, επί της ουσίας ότι κατά τα δύο τρίτα του ο νέος νόμος ωφελεί τους εργαζόμενους και την αγορά εργασίας. Και πράγματι, αυτό κάνει, δίνοντας περισσότερες επιλογές στους εργαζόμενους και ενισχύοντας την ισορροπία ανάμεσα στην ευελιξία και την ασφάλεια» τονίζει.

Παρακάτω προσθέτει: «Το πιο κραυγαλέο εκ των fake news της αντιπολίτευσης γι’ αυτό το νομοσχέδιο, ήταν η δήθεν γενικευμένη επιβολή 13ωρης εργασίας. Ειπώθηκε πολλές φορές ότι πρόκειται για ρύθμιση που ισχύει ήδη όταν η εργασία παρέχεται σε δύο εργοδότες και τώρα επεκτείνεται ως δυνατότητα όταν παρέχεται και σε έναν εργοδότη. Επιτρέπεται μόνο κατ’ εξαίρεση και υπάρχουν συγκεκριμένα όρια, δηλαδή το πολύ έως τρεις ημέρες τον μήνα, απαιτείται υποχρεωτικά η συναίνεση του εργαζόμενου για να εργαστεί υπερωριακά και η άρνησή του δεν μπορεί να οδηγήσει σε απόλυση».

Επιπλέον, ο Κυρ. Μητσοτάκης αναφέρεται στο μέτωπο της ακρίβειας και τις μειώσεις τιμών σε επιλεγμένα προϊόντα στα σούπερ μάρκετ, στο πετρέλαιο θέρμανσης, στις αποζημιώσεις αγροτών, σε θέματα Υγείας, Δικαιοσύνης, Πολιτισμού και Αθλητισμού.

Η ανάρτηση του Κυριάκου Μητσοτάκη στο facebook

Κώστας Ζαχαριάδης: «Το "δεν θα είμαστε αντίπαλοι" στις δηλώσεις Φάμελλου και Τσίπρα δεν είναι τυχαίο» | Συνέντευξη στην «ΒτΚ»

Συνέντευξη του εκπροσωπώος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Κώστα Ζαχαριάδη.στην εφημερίδα «Βραδυνή της Κυριακής» και στον δημοσιογράφο Κωστή Μοσχολιό,,,

    Ο Κώστας Ζαχαριάδης σημείωσε στις ερωτήσεις του δημοσιογράφου Κωστή Μοσχολιού πως «ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έχει διακηρυγμένο στόχο από τον Νοέμβριο του 2024 και μετά, την πρόθεσή του να συμβάλει θετικά, ρυθμιστικά, καθοριστικά στην ανασύνθεση του ευρύτερου προοδευτικού χώρου ώστε πηγαίνοντας προς τις εκλογές να έχει συγκροτηθεί ισχυρός πολιτικός ισοϋψής πολιτικός αντίπαλος στη ΝΔ».

 

Ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ τονίζει στη «Βραδυνή της Κυριακής» ότι «ο κατακερματισμός του προοδευτικού χώρου εξυπηρετεί μόνο τη Νέα Δημοκρατία»

Συνέντευξη στην εφημερίδα «Βραδυνή της Κυριακής» και στον δημοσιογράφο Κωστή Μοσχολιό παραχώρησε ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Κώστας Ζαχαριάδης.

Ο Κώστας Ζαχαριάδης σημείωσε στις ερωτήσεις του δημοσιογράφου πως «ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έχει διακηρυγμένο στόχο από τον Νοέμβριο του 2024 και μετά, την πρόθεσή του να συμβάλει θετικά, ρυθμιστικά, καθοριστικά στην ανασύνθεση του ευρύτερου προοδευτικού χώρου ώστε πηγαίνοντας προς τις εκλογές να έχει συγκροτηθεί ισχυρός πολιτικός ισοϋψής πολιτικός αντίπαλος στη ΝΔ».

Για το αν στελέχη, μεταξύ αυτών και βουλευτές, του ΣΥΡΙΖΑ θα ακολουθήσουν τον Αλέξη Τσίπρα στην «έξοδο», ο εκπρόσωπος Τύπου της Κουμουνδούρου απάντησε κάνοντας αναφορά στο «δεν θα είμαστε αντίπαλοι» που δήλωσαν και ο Σωκράτης Φάμελλος και ο πρώην πρωθυπουργός.

«Τόσο ο Σωκράτης Φάμελλος, με τη δήλωση του οποίου συμφωνώ, όσο και ο Αλέξης Τσίπρας ξεκαθάρισαν από την πρώτη στιγμή πως δεν πρόκειται να υπάρξουν συγκρούσεις. Το "δεν θα είμαστε αντίπαλοι" υπάρχει και στις δηλώσεις των δύο και δεν είναι τυχαίο, γιατί σε τόσο δύσκολες στιγμές κάθε λέξη έχει περιεχόμενο, κάθε λέξη μετράει».

Ακόμα, υπογράμμισε πως «ο κατακερματισμός του προοδευτικού χώρου εξυπηρετεί μόνο τον κ. Μητσοτάκη και τη Νέα Δημοκρατία», ενώ όσον αφορά το δήμο της Αθήνας επισήμανε ότι αισθάνεται «απολύτως δικαιωμένος τώρα που συμπληρώνονται δύο χρόνια από την εκλογική νίκη του Χάρη Δούκα στο Δήμο Αθηναίων, για την απόφαση που πήρα και πήραμε τότε».

Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη:

• Πόσο αλλάζει τα δεδομένα η παραίτηση του πρώην πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα από τον ΣΥΡΙΖΑ και η διαφαινόμενη δημιουργία κόμματος; Ορισμένοι λένε πως «μπαίνει ταφόπλακα», πλέον, στον ΣΥΡΙΖΑ. Εσείς τι εκτιμάτε;

- Η απόφαση του Αλέξη Τσίπρα αποτελεί, προφανώς, ένα μείζον πολιτικό γεγονός, το οποίο θα επηρεάσει και τον χώρο μας αλλά και το πολιτικό σύστημα της χώρας. Ως πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, ο Αλέξης Τσίπρας είχε καθοριστική συμβολή σε όλη την πορεία που οδήγησε το κόμμα μας στην κυβέρνηση το 2015. Αλλά και στη συγκρότηση της Προοδευτικής Συμμαχίας από το 2019 και μετά όταν φάνηκε ότι επιχειρεί να προσεγγίσει και να αγαλλιάσει τον ευρύτερο χώρο της προοδευτικής παράταξης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ έχει διακηρυγμένο στόχο από τον Νοέμβριο του 2024 και μετά, την πρόθεσή του να συμβάλει θετικά, ρυθμιστικά, καθοριστικά στην ανασύνθεση του ευρύτερου προοδευτικού χώρου ώστε πηγαίνοντας προς τις εκλογές να έχει συγκροτηθεί ισχυρός πολιτικός ισοϋψής πολιτικός αντίπαλος στη ΝΔ.

• Πολλά έχουν ακουστεί όλο αυτόν τον καιρό για διάφορα στελέχη, μεταξύ των οποίων και βουλευτές, του ΣΥΡΙΖΑ, που είναι έτοιμοι να ακολουθήσουν τον πρώην πρωθυπουργό όταν «πατήσει το κουμπί» της δημιουργίας νέου κόμματος. Μάλιστα, ορισμένα σενάρια ήθελαν και εσάς να είστε ανάμεσα σε αυτούς. Θα μείνετε στον ΣΥΡΙΖΑ;

- Τόσο ο Σωκράτης Φάμελλος, με τη δήλωση του οποίου συμφωνώ, όσο και ο Αλέξης Τσίπρας ξεκαθάρισαν από την πρώτη στιγμή πως δεν πρόκειται να υπάρξουν συγκρούσεις. Το «δεν θα είμαστε αντίπαλοι» υπάρχει και στις δηλώσεις των δύο και δεν είναι τυχαίο, γιατί σε τόσο δύσκολες στιγμές κάθε λέξη έχει περιεχόμενο, κάθε λέξη μετράει.

Από όσο διαβάζω στον Τύπο και στα ρεπορτάζ ο Αλέξης Τσίπρας δεν κάνει κάποιο τέτοιο κάλεσμα, ούτε ενθαρρύνει κάτι τέτοιο. Δεν είναι άλλωστε κατά τη γνώμη μου τυχαίο ότι παραιτήθηκε και παρέδωσε την έδρα στο κόμμα.

• Το «καρφί» του Αλέξη Τσίπρα πως «δεν μπορούν όσοι έχουν την ευθύνη της δημοκρατικής αντιπολίτευσης να παραμερίσουν τις ιδιοτέλειές τους για να προκύψει η αλλαγή» πήγαινε και σε εσάς και στο ΠΑΣΟΚ. Πόσο εφικτή είναι, εν τέλει, η σύγκλιση των προοδευτικών δυνάμεων; Εσείς προσωπικά, βέβαια, το καταφέρατε με τον κ. Δούκα στον Δήμο Αθηναίων. Είναι τελικά θέμα προσώπων;

- Δεν είναι ισομερώς κατανεμημένη η ευθύνη σε Φάμελλο και Ανδρουλάκη. Ο Ανδρουλάκης λέει μοναχική πορεία και πρώτο κόμμα μόνο του ΠΑΣΟΚ, ο Φάμελλος λέει συνεργασίες, ενότητα, κοινό ψηφοδέλτιο για να ηττηθεί η ΝΔ. Ο Φάμελλος έχει πει ναι σε όλες προτάσεις συνεργασίας, ο Ανδρουλάκης συμπεριφέρεται ως πράσινο ΚΚΕ στο θέμα των συνεργασιών.

Συμφωνώ όμως με τον Αλέξη Τσίπρα ότι στην Δημοκρατική Παράταξη το εμείς πρέπει να μπαίνει πάνω από τα επιμέρους εγώ. Σε κάθε περίπτωση, ο κατακερματισμός του προοδευτικού χώρου εξυπηρετεί μόνο τον κ. Μητσοτάκη και τη Νέα Δημοκρατία.

Σε ό,τι αφορά τον Δήμο Αθηναίων, ναι, έχουν σημασία και τα πρόσωπα αλλά και οι πολιτικές. Αισθάνομαι απολύτως δικαιωμένος τώρα που συμπληρώνονται δύο χρόνια από την εκλογική νίκη του Χάρη Δούκα στη Δήμο Αθηναίων, για την απόφαση που πήρα και πήραμε τότε. Βάλαμε κι εμείς μια ψηφίδα σε αυτό και όποιοι έχουν αποκωδικοποιήσει το μήνυμα εκείνης της μεγάλης ανατροπής έχουν έναν καλό οδοδείκτη και για το τι πρέπει να γίνει στην κεντρική πολιτική σκηνή από εδώ και πέρα.

• Στις μέχρι τώρα δημοσκοπήσεις βλέπουμε πως και με ένα ενδεχόμενο «κόμμα Τσίπρα» δεν θα άλλαζε ραγδαία το πολιτικό σκηνικό. Μόνο ένα «κόμμα Καρυστιανού» φαίνεται πως θα μπορούσε να απειλήσει την κυριαρχία της ΝΔ. Μήπως η εμπιστοσύνη των πολιτών έχει κλονιστεί τόσο πολύ από το τωρινό πολιτικό προσωπικό και αναζητούν τη λύση σε ένα αντισυστημικό κόμμα, σε ένα «κόμμα από τα κάτω» και τι μπορείτε να κάνετε εσείς γι’ αυτό;

- Η κυριαρχία της ΝΔ, καταρχάς, έχει υποστεί πολύ σοβαρά πλήγματα. Το 41% των εκλογών του 2023 είναι πλέον άπιαστο όνειρο για τον κ. Μητσοτάκη, όπως αποτυπώνεται σε όλες τις δημοσκοπήσεις. Σίγουρα, το έγκλημα των Τεμπών και το μπάζωμα του από την κυβέρνηση αποτελεί ένα από τα μείζονα θέματα που απασχόλησαν και εξακολουθούν να απασχολούν ολόκληρη την ελληνική κοινωνία, όπως φάνηκε και πρόσφατα από τη νικηφόρα απεργία πείνας του Πάνου Ρούτσι, όπως βεβαίως και το γαλάζιο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ. Η ελληνική κοινωνία, όμως, βιώνει καθημερινά πολλαπλά προβλήματα. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει στραγγαλίσει τα νοικοκυριά με την ακρίβεια και τον πληθωρισμό, έχει υπονομεύσει σοβαρά τη δημόσια Υγεία και Παιδεία, έχει πλήξει το κράτος Δικαίου. Και βεβαίως, παράγει σκάνδαλα με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Η Ελλάδα έχει γίνει ο «καλύτερος πελάτης» της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας.

Η απάντηση σε όλα αυτά δεν μπορεί παρά να είναι συνολική, αλλά και συλλογική. Το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ για την “Προοδευτική Ελλάδα” αποτελεί μια ολοκληρωμένη πρόταση.

Η κ. Καρυστιανού δεν έχει εκφράσει προς το παρόν τη βούληση να εμπλακεί στη πολιτική ζωή της χώρας με τη δημιουργία πολιτικού κόμματος. Βεβαίως κάθε πολίτης έχει το δικαίωμα να πολιτευτεί και να δημιουργήσει κόμμα δεν θα ήθελα όμως να τοποθετηθώ σε ένα υποθετικό σενάριο που η ίδια διαψεύδει γιατί πρώτα απ’ όλα και πάνω απ’ όλα οι συγγενείς των θυμάτων και οι επιζήσαντες δίνουν καθημερινά έναν συγκλονιστικό αγώνα που δίνει σε όλους μας δύναμη και μας κάνει να αισθανόμαστε περήφανοι.

Αλέξης Τσίπρας: «Χρειαζόμαστε νέα εργαλεία σκέψης και πράξης, διαφορετικά θα βαλτώσουμε όλοι σε μια αδιέξοδη κατάσταση.» | Συνέντευξη στην efsyn

Η συνέντευξη του πρώην πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στην “Εφημερίδα των Συντακτών” και τους δημοσιογράφους Τάσο Παππά και Νίκο Παπαδημητρίου:

    Η διαφθορά, η χειραγώγηση της Δικαιοσύνης, η παράλυση των θεσμών, η προκλητική στήριξη του μεγάλου πλούτου εις βάρος της κοινωνικής πλειοψηφίας, η εξασθένιση της διεθνούς θέσης της χώρας, η διακυβέρνηση με όρους προσωπικού πλουτισμού, απαιτούν την αφύπνιση και την κινητοποίηση των πολλών, που βλέπουν τη ζωή τους και το αύριο να εκποιούνται προς όφελος λίγων, ανσφέρει μεταξύ αλλων στη συνέντευξή του ο Αλέξης Τσίπρας. 

Επίθεση στον πρωθυπουργό και αναφορά στην βάση, με την οποία θέλει να ξαναπιάσει το νήμα, κάνει στην πρώτη του συνέντευξη, μετά την ανακοίνωση της παραίτησής του, ο Αλέξης Τσίπρας.

Μόνο η πράξη των πολλών μπορεί να οδηγήσει έξω από το σημερινό τέλμα, τονίζει ο Αλέξης Τσίπρας στην πρώτη του συνέντευξη μετά την παραίτησή του, τονίζοντας ότι εκεί θα αφιερωθεί.

«Δεν πάει άλλο. Η κυβέρνηση έχει οικοδομήσει ένα καθεστώς διαφθοράς με έναν πρωθυπουργό που λειτουργεί ως ολιγάρχης. Μόνο η πράξη των πολλών μπορεί να γίνει κινητήρας μιας πορείας προς την πρόοδο, έξω από το σημερινό τοξικό τέλμα. Σ’ αυτή θέλω να αφιερώσω την ενέργειά μου», δήλωσε ο κος Τσίπρας.

Ο Αλέξης Τσίπρας μιλώντας στην Εφημερίδα των Συντακτών τονίζει ότι το 2015 η κυβέρνηση του παρέλαβε μια χώρα παρία και την οδήγησε εκτός μνημονίων, ενώ η παράταξη Μητσοτάκη παρότι ένοχη για την εθνική τραγωδία, μέχρι σήμερα επιμένει στην δολοφονία της αλήθειας.

Η συνέντευξη Αλ. Τσίπρα αναλυτικά

• εφσυν - Να ξεκινήσουμε, κύριε πρόεδρε, από μια ερώτηση στην οποία μπορείτε να δώσετε μια σύντομη απάντηση: Ποιος θα είναι ο τίτλος του βιβλίου σας;

Αλ. Τσίπρας - Κάνετε λίγη υπομονή. Σε λίγες μέρες ο τίτλος του βιβλίου θα ανακοινωθεί από τον εκδοτικό οίκο που ανέλαβε την έκδοσή του.

• εφσυν - Μπορείτε τουλάχιστον να μας πείτε κάτι άλλο για το βιβλίο σας; Για το περιεχόμενό του;

- Αλ. Τσίπρας - Το βιβλίο αυτό είναι για μένα ένα χρέος απέναντι στην ιστορία. Αλλά και μια προσωπική ανάγκη να μιλήσω για όλα όσα έγιναν, μικρά και μεγάλα, σε μια δύσκολη πολιτική διαδρομή, για τα οποία έχουν μιλήσει σχεδόν όλοι εκτός από εμένα που ήμουν πρωταγωνιστής. Να φωτίσω όλες τις πτυχές της δραματικής περιόδου 2015-2019, γνωστές, λιγότερο γνωστές, και άγνωστες. Και να απαντήσω με γεγονότα, στοιχεία, ντοκουμέντα, στην πρωτοφανή κακοποίηση, διαστρέβλωση και δολοφονία της αλήθειας, που συνεχίζεται μέχρι σήμερα, για μια κρίσιμη περίοδο της πατρίδας μας. Με τους ενόχους για το σκοτάδι της χρεοκοπίας να εμφανίζονται ως κατήγοροι εκείνων που ανέλαβαν την ευθύνη να ξελασπώσουν το μέλλον. Το βιβλίο όμως είναι χρέος και απέναντι στους πολίτες. Με την κρίση καταστράφηκαν ή απαξιώθηκαν ζωές, έπεσε δραματικά το βιοτικό επίπεδο, έκλεισαν επαγγελματικοί ορίζοντες, πλήρωσαν βαρύ τίμημα οικογένειες. Οφείλουμε να μιλήσουμε σε αυτές και αυτούς. Να πούμε την αλήθεια. Και για τις επιλογές μας. Και αυτοκριτικά όταν χρειάζεται. Να πούμε την αλήθεια και για τις επιλογές των ανθρώπων του παλαιού συστήματος. Ξέρετε, αυτών των αποτυχημένων που δίνουν, ακόμη και σήμερα, μαθήματα.

• εφσυν - Θα σας διακόψουμε. Το βιβλίο σας, δηλαδή, αφορά στο δύσκολο πρόσφατο παρελθόν;

 Αλ. Τσίπρας - Όχι βέβαια, επιτρέψτε μου να τελειώσω. Συμπυκνώνοντας την εμπειρία του παρελθόντος, επιχειρώ μέσα από τις σελίδες του να απαντήσω σε κρίσιμα ερωτήματα του σήμερα. Πού βαδίζει η χώρα; Ποιες σημαντικές ευκαιρίες έχασε; Πώς μπορεί να επιβιώσει η ελπίδα, όταν η κοινωνία πολιορκείται από ένα καθεστώς αδικίας, διαφθοράς, κατεδάφισης του κράτους δικαίου, συγκάλυψης, ψεύδους και εξαπάτησης; Τι να κάνουμε ως κοινωνία και ως χώρα για να ξεφύγουμε από την κατάσταση πολιορκίας και να ανοίξουμε ένα δρόμο δικαιοσύνης και προόδου; Συνεπώς το βιβλίο είναι η δική μου κατάθεση για το χτες, αλλά ταυτόχρονα το διαπερνούν, εντελώς συνειδητά, ο προβληματισμός, οι σκέψεις, οι προτάσεις μου, το όραμά μου, επιτρέψτε μου να πω, για το σήμερα και το αύριο.

• εφσυν - Να πάμε τώρα στο μεγάλο θέμα που απασχολεί τα κόμματα, το πολιτικό σύστημα, την επικαιρότητα; Ποιο ήταν εκείνο το καθοριστικό γεγονός, που σας ώθησε στην παραίτηση από το βουλευτικό αξίωμα;

 Αλ. Τσίπρας - Δεν υπήρξε κανένα καθοριστικό γεγονός. Υπήρξε η προσωπική και πολιτική ασφυξία που μου προκαλούσαν, όπως και σε εκατομμύρια Έλληνες, κάθε μέρα, όλο και πιο οδυνηρά θα έλεγα, οι καθεστωτικές πρακτικές της κυβέρνησης. Και η εμφανής αδυναμία της δημοκρατικής αντιπολίτευσης να ανοίξει ένα δρόμο δημοκρατικής διαφυγής. Η παράλυση των θεσμών, της Δικαιοσύνης, της ίδιας της Βουλής με τους σημερινούς της συσχετισμούς, μου δημιουργούσε την αίσθηση της πολιτικής ασφυξίας εντός της. Και με παρακινούσε να διαθέσω όποιο πολιτικό κεφάλαιο μου έδωσαν οι πολίτες, όχι στη διατήρηση των προνομίων του βουλευτή, αλλά στην προσπάθεια να αντιστραφεί η πορεία απογοήτευσης της κοινωνίας και φθοράς της δημοκρατίας. Είναι μια αντισυμβατική πρωτοβουλία με κίνητρα ηθικά. Ήθελα πριν απ’ όλα να αισθάνομαι καλά με τον εαυτό μου, με τη συνείδησή μου. Δεν ήθελα πια να απολαμβάνω προνόμια, όταν αισθανόμουν ότι δεν είχα
καμιά δυνατότητα να ανταποκριθώ στις προσδοκίες όσων με εμπιστεύτηκαν. Αλλά και κίνητρα πολιτικά. Αποφάσισα να απελευθερωθώ από δεσμεύσεις, αξιώματα και μηχανισμούς. Να βγω έξω από το πολιτικό σύστημα, που κατά τη γνώμη μου, ως έχει, δεν μπορεί τίποτα πια να δώσει στην κοινωνία και την πατρίδα. Μια φυγή προς τα μπρος, για να χρησιμοποιήσω την έκφραση του Γιάννη Σκαρίμπα. Προς την κοινωνία, τους πολίτες, όσους αρνούνται με όρους μάχης, ή και με όρους σιωπηλής αποδοκιμασίας, να συμμορφωθούν με τη σημερινή πραγματικότητα.

• εφσυν - Επαναλαμβάνετε αυτό που λέτε και στη δήλωση της παραίτησής σας, ότι ασφυκτιάτε στο σημερινό πολιτικό σύστημα και στο σημερινό Κοινοβούλιο. Δεν υπάρχουν περιθώρια για την προοδευτική αντιπολίτευση να ασκεί το ρόλο και τα καθήκοντά της;

 Αλ. Τσίπρας - Όχι. Δεν υπάρχουν. Όσο τουλάχιστον αυτή δείχνει συμφιλιωμένη με τη σημερινή σήψη και δεν διακινδυνεύει υπερβάσεις. Αυτή είναι η γνώμη που διαμόρφωσα μέσα από βασανιστικό προβληματισμό, με βάση την εμπειρία, τις εξελίξεις μετά τις τελευταίες εκλογές, αλλά και τις αξίες που θέλω να υπηρετώ. Αυτός είναι και ο λόγος που με οδήγησε να πω όχι στην ασφάλεια του επαγγελματία πολιτικού και να συναντηθώ με την ανασφάλεια του πολίτη. Παρότι ξέρω ότι κανείς πολιτικός δεν μπορεί να νοιώσει πλήρως την ανασφάλεια του πολίτη.

• εφσυν - Και τι κατά τη γνώμη σας πρέπει να γίνει; Αν βρισκόσασταν σε θέση ευθύνης και πάλι, ποιες αλλαγές στο πολιτικό σύστημα θα φέρνατε;

 Αλ. Τσίπρας - Πιστεύω ότι η πατρίδα μας χρειάζεται ένα μεγάλο, αποφασιστικό, σοκ που θα το έλεγα σοκ εντιμότητας, δικαιοσύνης και δημοκρατίας. Να ξανασυνδεθεί η πολιτική με την ηθική και το πολιτικό σύστημα με τους πολίτες. Χρειάζεται ένα μεγάλο άλμα προς τα εμπρός. Θεσμικό,
οικονομικό, κοινωνικό. Χρειάζεται μια νέα περηφάνεια, όχι με την εθνικιστική έννοια του όρου. Την περηφάνεια του αυτοσεβασμού. Τη χαρά να ζούμε σε μια χώρα δίκαιη, δημιουργική, που νοιάζεται για αυτούς που έχουν μείνει πίσω, που έχει όραμα για το μέλλον. Μίλησα πρόσφατα για την ανάγκη ενός νέου πατριωτισμού, όσον αφορά στη φορολόγηση του μεγάλου πλούτου. Πιστεύω ότι ένας νέος πατριωτισμός, που ξεπερνά τους εύλογους ιδεολογικούς διαχωρισμούς, χρειάζεται σήμερα, περισσότερο από ποτέ την περίοδο της μεταπολίτευσης, σε όλα τα πεδία της κοινωνικής και πολιτικής δράσης.

Η διαφθορά, η χειραγώγηση της Δικαιοσύνης, η παράλυση των θεσμών, η προκλητική στήριξη του μεγάλου πλούτου εις βάρος της κοινωνικής πλειοψηφίας, η εξασθένιση της διεθνούς θέσης της χώρας, η διακυβέρνηση με όρους προσωπικού πλουτισμού, απαιτούν την αφύπνιση και την κινητοποίηση των πολλών, που βλέπουν τη ζωή τους και το αύριο να εκποιούνται προς όφελος λίγων. Και βέβαια την ανασύνταξη, ανασύνθεση πιο σωστά, της προοδευτικής αντιπολίτευσης. Που στη σημερινή πολυκερματισμένη μορφή της, με περίκλειστα και αναξιόπιστα σχήματα, δεν μπορεί να παίξει το ρόλο που το Σύνταγμα ορίζει και η κοινωνία χρειάζεται.

Είμαστε από τους τελευταίους στην Ευρώπη στην αμοιβή της εργασίας και από τους πρώτους στη φορολόγησή της. Πρωταθλητές στη χαμηλή φορολόγηση των μερισμάτων, στη χειραγώγηση της ενημέρωσης, στην έκπτωση του κράτους δικαίου, στην ανικανότητα και τη διαφθορά, που κοστίζουν ανθρώπινες ζωές. Όλα αυτά πρέπει να αλλάξουν. Λέω λοιπόν ότι δεν πάει άλλο. Με μια κυβέρνηση που έχει οικοδομήσει ένα καθεστώς διαφθοράς και με έναν πρωθυπουργό που λειτουργεί ως ολιγάρχης.

• εφσυν - Αν έτσι έχουν τα πράγματα, πιστεύετε ότι θα ήταν λύση να παραιτηθούν κι άλλοι βουλευτές;

 Αλ. Τσίπρας - Δεν πρόκειται να υποδείξω σε κανέναν, αυτό που μόνο η συνείδησή του αποφασίζει. Και με την ευκαιρία να ξεκαθαρίσω εδώ, ότι διάλεξα εν πλήρη συνειδήσει το δρόμο έξω από το σύστημα-μέσα στην κοινωνία, χωρίς καμιά συνεννόηση με κανέναν. Και δεν έχω καμιά πρόθεση να αναπαράγω τακτικές «στρατολόγησης» ή διάσπασης, που το μόνο που καταφέρνουν είναι να εντείνουν την απογοήτευση της κοινωνίας. Εννοώ, με δυο λόγια, αυτό που είπα στη δήλωσή της παραίτησής μου. Αισθάνομαι την ανάγκη να μιλήσω με τους πολίτες, να τους αφουγκραστώ, να βαδίσω μαζί τους στο δρόμο που μαζί θα ανοίξουμε. Η αυτάρκεια και η αυταρέσκεια κάποιου αυτόκλητου Μεσσία, που στρατολογεί τους μαθητές του, είναι το τελευταίο που χρειάζεται η πατρίδα και η κοινωνία μας σήμερα. Μόνο η πράξη των πολλών μπορεί να γίνει κινητήρας μιας πορείας προς την πρόοδο, έξω από το σημερινό τοξικό τέλμα. Σ’ αυτή θέλω να αφιερώσω την ενέργειά μου.

• εφσυν - Μας δίνετε εδώ την ευκαιρία να σας ρωτήσουμε. Πώς ένας πολιτικός, δοκιμασμένος μάλιστα, κατεβαίνει στο λαό για να τον αφουγκραστεί, όπως λέτε, σε μια εποχή που οι πολιτικοί δεν είναι ιδιαίτερα δημοφιλείς στο κοινωνικό σύνολο;

 Αλ. Τσίπρας - Οι πολιτικοί δεν είναι δημοφιλείς γιατί όλο και περισσότερο μοιάζουν μεταξύ τους. Γιατί δεν πείθουν ότι τους αφορά περισσότερο το συλλογικό όραμα και το κοινό καλό από το προσωπικό τους συμφέρον και την επανεκλογή τους. Ξέρετε τι μου είπε μια φοιτήτρια που συνάντησα στη Σορβόννη με καταγωγή από την Έδεσσα; «Δε μπορώ πια να διακρίνω τον αριστερό από τον δεξιό βουλευτή. Κάνουν τα ίδιαπράγματα. Μιλάνε με τον ίδιο σχεδόν τρόπο κι ας λένε άλλα λόγια». Αυτή η διαπίστωσή της με προβλημάτισε και με στεναχώρησε γιατί δεν είναι μόνο η φοιτήτρια αλλά πολλοί συμπολίτες μας μοιράζονται παρόμοιες σκέψεις. Αν λοιπόν δεν αλλάξουμε εμείς, αν δε κάνουμε τη διαφορά πρωτίστως ηθικά, αξιακά, πολιτισμικά, πως θα πείσουμε ότι είμαστε άλλο; Πως θα αλλάξουμε τον κόσμο αν δείχνουμε βολεμένοι με τον σημερινό; Ο Αριστοτέλης μας έμαθε πως δεν αρκεί ο Λόγος, δηλαδή τα επιχειρήματα, χρειάζεται και το Ήθος, δηλαδή ποιος είσαι και τι πράττεις εσύ που μιλάς, αν θέλεις να πείσεις.

• εφσυν - Η ανανέωση του πολιτικού σκηνικού, στην οποία αναφέρεστε, αφορά το χώρο της Αριστεράς και της κεντροαριστεράς; Ή, έχει να κάνει μόνο με την κυβερνητική εναλλαγή;

 Αλ. Τσίπρας - Προφανώς αφορά όλο το πολιτικό σύστημα, που έχει πια χάσει την εμπιστοσύνη της μεγάλης πλειοψηφίας. Αφορά όμως κυρίως την Αριστερά, την προοδευτική παράταξη. Πιστεύω ότι ήρθε ο καιρός, έχουμε μάλιστα καθυστερήσει, για μια μεγάλη, τολμηρή, αποφασιστική ανανέωση στις πρακτικές, τη γλώσσα, το ύφος, το ήθος, αλλά και τα πρόσωπα. Ήρθε ο καιρός να αλλάξει ριζικά η αντίληψή μας για τα αξιώματα, τα προνόμια που απορρέουν από αυτά, και τη μιζέρια της αναπαραγωγής τους. Ναι, πιστεύω, ότι πρέπει να υπάρξει μια «εισβολή» νέων ηθών και προσώπων στην πολιτική. Αυτό όμως δεν πρόκειται να γίνει με όρους εργαστηρίου, «εδώ μέσα», αλλά με όρους κοινωνίας, «εκεί έξω». Μια κοινωνία που επιμένει, εξεγείρεται, αντιστέκεται, απαιτεί αυτό που για το καθεστώς είναι «ανέφικτο», τότε θα παράγει και τα πολιτικά στελέχη και τα σχήματα εκείνα που θα την εκπροσωπήσουν. Να γιατί είναι ανάγκη, μεταξύ άλλων, οι πολίτες να μετατρέψουν την απογοήτευση σε πράξη και διεκδίκηση. Και να γιατί, μεταξύ άλλων, διάλεξα την ανασφάλεια να βρεθώ από τα βουλευτικά έδρανα, ανάμεσά τους.

• εφσυν - Αυτό εννοούν συνομιλητές σας, όταν προϊδεάζουν για κινήσεις «εκτός πλαισίου»;

 Αλ. Τσίπρας - Ακριβώς αυτό. Αν ως πλαίσιο ορίσουμε το σημερινό πολιτικό σύστημα, την κατακερματισμένη δημοκρατική αντιπολίτευση, τα ΙΧ κόμματα και τα κόμματα που γεννήθηκαν με τον εμβρυουλκό της διάσπασης -και την ιδιοποίηση βουλευτικών εδρών, που καλά κρατεί- τότε είναι πολύ συγκεκριμένο το περιεχόμενο τον κινήσεων που προτίθεμαι να κάνω. Καμιά συναλλαγή, κανένα παρασκήνιο, καμιά προσπάθεια που αναπαράγει φθαρμένες πρακτικές. Στην κολυμπήθρα της κοινωνίας, με εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του λαού -αυτή είναι η απόφασή μου. Μπορεί να έχασα τα βουλευτικά μου προνόμια, αλλά είμαι τουλάχιστον ελεύθερος να διεκδικήσω το προνόμιο να πορευτώ μαζί με τους πολλούς. Δεν τολμάω να πω «σαν ένας από αυτούς». Αλλά ναι, θα ήθελα να είμαι μαζί τους «σαν ένας από αυτούς».

• εφσυν - Και τελικά; Ποια θα είναι η συνέχεια; Νέο κόμμα, κόμμα – ομπρέλα, ή εκλογικός συνδυασμός; Και πότε; Και συμπληρωματικά: Ο ενιαίος Συνασπισμός του 1989 -90 και ο πολυτασικός ΣΥΡΙΖΑ είναι μοντέλα που μπορούν να λειτουργήσουν και σήμερα;

 Αλ. Τσίπρας - Καταρχάς, για να απαντήσω στο δεύτερο σκέλος της ερώτησής σας, κανένα μοντέλο του χτες δεν μπορεί να λειτουργήσει σήμερα, χωρίς τουλάχιστον τις απαραίτητες μεγάλες μετατροπές. Δεν μπορείς να κάνεις την ίδια επανάσταση δυο φορές έλεγε ένας Ισπανός επαναστάτης. Στην ερώτησή σας όμως για τη συνέχεια, απαντώ πολύ καθαρά: Τίποτε από αυτά. Με παλιό διαβατήριο κανένας δεν πρόκειται να περάσει στη νέα εποχή, και απλώς θα διαιωνίζεται η καθεστωτική στασιμότητα και ασυδοσία. Επιμένω, επαναλαμβάνω, ξαναλέω: Το πολιτικό σύστημα, σε όλες τις εκφράσεις του, έχει ξεπέσει στη συνείδηση του λαού. Της μεγάλης πλειοψηφίας τουλάχιστον. Τα κόμματα, η Δικαιοσύνη, η Βουλή, οι θεσμοί, επίσης. Είναι αυταπάτη και βόλεμα να περιμένουμε κάτι θετικό από ένα σύστημα που δεν θέλει και δεν μπορεί. Χρειαζόμαστε νέα εργαλεία σκέψης και πράξης, διαφορετικά θα βαλτώσουμε όλοι σε μια αδιέξοδη κατάσταση. Οι πολίτες -αυτή είναι η δύναμη της αλλαγής σήμερα. Μόνον αυτοί, «αποκάτω», μπορούν να ανατρέψουν τα δεδομένα «επάνω». Να βάλουν τη σφραγίδα τους στις εξελίξεις.

• εφσυν - Η παραίτησή σας προκάλεσε …εχθρικές τοποθετήσεις από αντιπάλους και πρώην συντρόφους. Και, πρώτα, ο πρωθυπουργός χαρακτήρισε την Ελλάδα του 2015, χώρα – παρία. Τι τού απαντάτε;

 Αλ. Τσίπρας - Απαντώ, εν συντομία, ότι το 2015 παραλάβαμε όντως μια χώρα-παρία και διεθνώς απαξιωμένη. Μια Ελλάδα ρημαγμένη, με 1/4 της οικονομίας κατεστραμμένο, την ανεργία στο 27%, ουρές σε κοινωνικά ιατρεία, σε παντοπωλεία, αλλά και σε κάδους σκουπιδιών, δεμένη πισθάγκωνα από τους δανειστές, με ένα χρέος αγχόνη. Μια κοινωνία χωρίς ελπίδα και προοπτική. Ο ίδιος και η παράταξή του, μαζί με τους συνοδοιπόρους και τους σπόνσορες της διαφθοράς, που ήταν ένοχοι γι’ αυτή την εθνική τραγωδία, κραύγαζαν ‘Γερούν γερά’ και ‘βάστα Σόιμπλε’, όσο εμείς δίναμε τη μάχη για τη σωτηρία της πατρίδας. Και το 2019 τους παραδώσαμε μια Ελλάδα εκτός μνημονίων και επιτροπείας, με ρυθμισμένο χρέος, δεκάδες δισεκατομμύρια στα δημόσια ταμεία, δώδεκα συνεχή τρίμηνα ανάπτυξης, ενισχυμένη διεθνή θέση στα Βαλκάνια και την Ευρώπη. Και όμως επιμένουν στη δολοφονία της αλήθειας, χωρίς καμιά ντροπή.

• εφσυν - Παραιτηθήκατε από βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Θα παραιτηθείτε κι από μέλος του κόμματος; Και είπατε πως δεν θα είσθε αντίπαλος με τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Με ποιο τρόπο δεν θα είναι ανταγωνιστικό αυτό που θα ετοιμάσετε;

 Αλ. Τσίπρας - Η δήλωσή μου είναι νομίζω σαφής. Η σχέση μου με τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν μια σχέση ζωής, αλλά έχει κλείσει. Και αν κάποιος καταλαβαίνει την απόφασή μου να μην είμαι πια βουλευτής και να επιχειρήσω μια «πορεία στο λαό» ως ανταγωνιστική, τότε κάνει λάθος. Είναι απόφαση υπέρβασης και όχι ανταγωνισμού.

• εφσυν - Στην κλίμακα Αριστερά- Δεξιά πού τοποθετείτε τον εαυτό σας; Κάποιοι, ανάμεσα τους και πρώην σύντροφοι σας, υποστηρίζουν ότι είσθε πλέον ένας κεντρώος πολιτικός. Τι λέτε;

 Αλ. Τσίπρας - Αν ως Αριστερά εννοούμε την Αριστερά της αντίστασης, αλλά και της ευθύνης, των κινημάτων αλλά και της διακυβέρνησης, της ιστορίας αλλά και του σήμερα, της προγραμματικής καθαρότητας αλλά και της ενωτικής ετοιμότητας, τότε με κάθε μετριοφροσύνη τοποθετώ τον εαυτό μου, στον εντελώς αντίθετο πόλο από τη Δεξιά. Την οποία, παρεμπιπτόντως, μια χαρά βολεύει η ανέξοδη ρητορεία, ο μίζερος ανταγωνισμός για το ποιος είναι πιο αριστερός, η δημοπρασία επαναστατικών φράσεων. Αρκεί να δει κανείς προς τα πού στρέφει τα πυρά του ο προπαγανδιστικός μηχανισμός της κυβέρνησης, για να καταλάβει…Σε κάθε περίπτωση όμως, λίγη σημασία έχει πόσο αριστερά στη κλίμακα θα τοποθετήσουμε τον εαυτό μας. Αυτό που μετράει είναι να είμαστε αποτελεσματικοί, για το λαό και τη χώρα μας. Άσπρος γάτος- Μαύρος γάτος, σημασία έχει να πιάνει ποντίκια έλεγε ο κινέζος ηγέτης Ντενγκ Σιαοπίνγκ. Εγώ θα το πω αλλιώς: αριστερές πολιτικές είναι αυτές που αλλάζουν μια χώρα στην κατεύθυνση της κοινωνικής δικαιοσύνης και της ευημερίας των πολλών.

• εφσυν - Κλείνοντας πώς ονειρεύεστε αυτές τις πιο “όμορφες θάλασσες”; Τι χαρακτηριστικά θα έχουν;

 Αλ. Τσίπρας - Μα σαν τις ελληνικές θάλασσες. Του ήλιου και της δικαιοσύνης. Με φουρτούνες αλλά και πανέμορφα νησιά, με βραχώδεις επικίνδυνες ακτές και γαλήνια ακρογιάλια. Θάλασσες που για να τις ταξιδέψει κανείς χρειάζεται όχι μόνο τόλμη, αλλά και πείρα, και γνώση. Όχι μόνο καλό καπετάνιο, αλλά και άξιο πλήρωμα, με γερά χέρια και κοφτερό μυαλό. Θάλασσες τέλος, που πρέπει να σεβαστείς τη δύναμή τους και να αναζητάς πάντα με υπομονή και εξυπνάδα τον ούριο άνεμο για να χαράξεις τη ρότα που οδηγεί σε ασφαλές λιμάνι.

"Η Ελλάδα χρειάζεται σοκ εντιμότητας, δικαιοσύνης, δημοκρατίας"

-Το κύριο κίνητρο της παραίτησης μου να αισθάνομαι καλά με τη συνείδηση μου.

-Είπα όχι στην ασφάλεια του επαγγελματία πολιτικού για να συναντηθώ με την ανασφάλεια του πολίτη.

-Δεν πάει άλλο - Η κυβέρνηση έχει… pic.twitter.com/86VRN0O2qL

— Αλέξης Τσίπρας - Alexis Tsipras (@atsipras) October 11, 2025

πηγή: Ινστττούτο Αλέξης Τσίπρας