Δέκα χρόνια σου λένε ότι η ανατροπή του γενναίου ΟΧΙ σε ταπεινωτικό ΝΑΙ διέσωσε τη χώρα, έφερε την ανάκαμψη. Είναι όμως έτσι;
Περήφανοι για το ΟΧΙ που ανέτρεψε η καμαρίλα το 2015, δουλεύουμε σήμερα για το νέο ΟΧΙ που απαιτεί η Ελλάδα του 2035
Δέκα χρόνια πέρασαν από το ΟΧΙ, το Δημοψήφισμα που
αναπτέρωσε τους λαούς της Γης.
Σήμερα, δέκα χρόνια μετά, τίθεται το ερώτημα: Που
βρισκόμαστε; Πού βρίσκεσαι;
Δέκα χρόνια σου λένε ότι η ανατροπή του γενναίου ΟΧΙ σε
ταπεινωτικό ΝΑΙ διέσωσε τη χώρα, έφερε την ανάκαμψη. Είναι όμως έτσι;
Σου είπαν ότι, έτσι, σώθηκαν οι καταθέσεις σου. Σώθηκαν; Μάλλον στις πήρε η εφορία, σε ανάγκασαν να τις ξοδέψεις στον λογαριασμό του ρεύματος του νέου καρτέλ που έστησαν, στο σουπερμάρκετ, στα εξωφρενικά νοίκια. Έμεινες στο ευρώ αλλά ξέμεινες από ευρώ!
Σώθηκαν τα σπίτια από τους ξένους που, όπως σου έλεγαν, θα
τα έπαιρναν για ένα κομμάτι ψωμί αν βγαίναμε από το ευρώ; Όχι βέβαια. Τα πήραν
οι ίδιοι ξένοι για μια χούφτα ευρώ φτιάχνοντας φαντς!
Σε στηρίζουν οι τραπεζίτες που διέσωσαν με δικά σου ευρώ;
Όχι βέβαια. Πάλι εσύ τους στηρίζεις με τα χαράτσια που σε χρεώνουν τα οποία
απογειώνουν τις μετοχές τους
Τώρα που το κράτος έχει πλεονάσματα, σου ελάφρυναν τους
φόρους; Όχι βέβαια. Τα πλεονάσματά τους είναι τα ελλείμματά σου. Όσο για το
δημόσιο χρέος, τον Ιούλιο του 2015 ήταν €302 δις. Σήμερα; €403 δις!
Ωφελείσαι από το «Χρηματιστήριο Ενέργειας» που σου έλεγαν
ότι, ενεργοποιώντας τον ανταγωνισμό, θα σου προσφέρει φθηνότερο ρεύμα; Ναι,
ακριβώς όσο ωφελείται το αρνί από τον ανταγωνισμό μεταξύ λύκων…
Βγήκες πραγματικά από τα μνημόνια; Απαλλάχτηκες από την
τρόικα; Είδες τα νοσοκομεία, τα σχολειά και τα πανεπιστήμια να
χρηματοδοτούνται;
Ωφελήθηκες έστω και λίγο από την πώληση αεροδρομίων,
λιμανιών, του Ελληνικού, για να μην πω των τραίνων;
Βελτιώθηκε, γενικότερα, η ζωή σου; Βγαίνει ο μήνας πιο
εύκολα;
Νιώθεις εθνική και ανθρώπινη περηφάνεια, μεγαλύτερη
ασφάλεια, που η Ελλάδα είναι σύμμαχος του Ισραήλ;
Γύρισαν τα παιδιά μας; Ή μήπως εξακολουθούν να φεύγουν;
Δέκα χρόνια μετά, αυτά τα ερωτήματα απαντώνται μόνα τους:
Όχι, καμία ανάκαμψη δεν είδε το 80% του λαού. Η τρόικα απλά μετονομάστηκε σε
θεσμούς, το μνημόνιο έγινε μεταμνημόνιο. Μόνο τα νοίκια και τα υπερκέρδη της
ολιγαρχίας ανέκαμψαν. Χειροτέρευση βιώνει η πλειοψηφία, και μάλιστα σε
προσβάλουν κι από πάνω με το παραμύθι της ανάπτυξης.
Όμως εδώ υπεισέρχεται στο δεύτερο μέγα ερώτημα που πλανάται
πάνω από τη χώρα:
Θα μπορούσαν τα πράγματα να είναι καλύτερα αν το γενναίο ΟΧΙ
του συντριπτικού 62% δεν είχε μετατραπεί σε ΝΑΙ; Αν ο κ. Τσίπρας τότε αντί να
ανατρέψει τον λαό τον είχε τιμήσει; Η χώρα θα είχε τσακιστεί στα βράχια, όπως
λέει το μνημονιακό μπλοκ, ή θα είχε μια πραγματική ευκαιρία να ανασυγκροτηθεί;
Να το πω αλλιώς: Ήταν ή δεν ήταν εφικτή η υπόσχεσή μας στον
ελληνικό λαό τον Γενάρη του 2025 για ανασυγκρότηση της κοινωνίας χωρίς 3ο
Μνημόνιο;
Ναι ήταν! 11 χρόνια πριν, το 2014, είχα εξηγήσει στον Αλέξη
Τσίπρα, και στον στενό του κύκλο, πως δεν άξιζε να πάρει την κυβέρνηση παρά
μόνο υπό δύο όρους:
Πρώτον, να συμφωνήσουμε ότι χείριστη εξέλιξη ήταν, όχι μια όντως επίπονη έξοδος από το ευρώ αλλά, ένα 3ο Μνημόνιο εντός του ευρώ
Δεύτερον, να μην διστάσουμε να χρησιμοποιήσουμε τα όπλα που διαθέταμε κόντρα
στα όπλα μαζικής καταστροφής της τρόικας. Ποια όπλα; Πρώτον, την απειλή
κουρέματος των ελληνικών ομολόγων που διέθετε η ΕΚΤ, η οποία απειλή, εφόσον
είμασταν έτοιμοι να υλοποιήσουμε, θα απέτρεπε το κλείσιμο των τραπεζών.
Δεύτερον, την ενεργοποίηση του TAXISnet, του ψηφιακού συστήματος της Εφορίας,
ως συστήματος πληρωμών το οποίο θα εξασφάλιζε χρόνο, ρευστότητα και θα ήταν και
η βάση, ο μη γένοιτο, για εθνικό νόμισμα.
Ο Αλέξης Τσίπρας και οι συν αυτώ συμφώνησαν με αυτό το
διαπραγματευτικό σχέδιο και μόνο για αυτό δέχτηκα το ΥπΟικ. Δυστυχώς γρήγορα το
τορπίλισαν πριν εφαρμοστεί.
Άρα, το σχέδιο στο οποίο είχαμε συμφωνήσει, και για την εφαρμογή του οποίου ανέλαβα το ΥπΟικ, δεν απέτυχε επειδή ποτέ δεν εφαρμόστηκε.
Άρα, κανείς δεν δικαιούται να μιλάει ούτε για συμβιβασμό ούτε καν για ήττα.
Αμαχητί προσχώρηση της ομάδας Τσίπρα στο μνημονιακό μπλοκ ζήσαμε. Μάλιστα, για
να μην παραδεχτεί ότι δεν χρησιμοποίησε ποτέ τα όπλα του, προτίμησε να
αυτοχαρακτηριστεί… αφελής – να προσποιηθεί ότι δεν είχε καταλάβει το…
«ανέφικτο» των υποσχέσεών του – να πει ότι είχε… «αυταπάτες».
Πριν περάσουμε στη συζήτηση με τους τρεις εκλεκτούς
πολιτικούς σχολιαστές και δημοσιογράφους, μια μόνο ακόμα επισήμανση:
Η εφαρμογή του 3ου Μνημονίου από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν
ήταν απλά η χαριστική βολή στην Αριστερά, στην Ελλάδα και πανευρωπαϊκά. Ήταν
και κάτι άλλο: Έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην εφαρμογή πολιτικών στην ίδια την
Γερμανία που έφεραν την σημερινή αποβιομηχάνισή της, την διεθνή απαξίωση της
Ευρώπης, την άνοδο της ξενοφοβικής Ακροδεξιάς παντού, και τον θλιβερό ευρωπαϊκό
Μιλιταριστικό Κεϋνσιανισμό των ημερών μας.
Δέκα χρόνια μετά, προχωράμε. Εκτός Βουλής. Με βούληση, ελπίδα και υπομονή!
