ΚΚΕ για επίθεση Ισραήλ / Απειλείται με όλεθρο η περιοχή - Ο λαός να δυναμώσει τον αγώνα του, τώρα που αυξάνεται ο κίνδυνος εμπλοκής της χώρας

    Το κράτος - δολοφόνος του Ισραήλ που σκοτώνει μαζικά τον Παλαιστινιακό λαό και τον καταδικάζει σε γενοκτονία και λιμό, που βομβαρδίζει το Λίβανο, τη Συρία, την Υεμένη και που τώρα κλιμακώνει την επίθεση κατά του Ιράν, στηρίζεται στρατιωτικά, πολιτικά και οικονομικά από τις ΗΠΑ και την ΕΕ που είναι συνένοχοι και συνυπεύθυνοι.

Ο λαός μας χρειάζεται να δυναμώσει τον αγώνα του, ιδιαίτερα τώρα που πολλαπλασιάζεται ο κίνδυνος εμπλοκής της χώρας μας σε πολεμικές περιπέτειες. Να απαιτήσει την άμεση διακοπή των στρατιωτικών, πολιτικών και οικονομικών σχέσεων της ελληνικής κυβέρνησης με το κράτος - δολοφόνο του Ισραήλ, την αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους και να εκφράσει ακόμα πιο μαζικά την αλληλεγγύη του στον Παλαιστινιακό λαό, στους λαούς του Ιράν, του Λιβάνου, της Συρίας, της Υεμένης και σε όλους τους λαούς της περιοχή, σημειώνει χαραχτηριστικά το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ.

H ανακοίνωσή του το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ για την επίθεση του Ισραήλ στο Ιράν σημειώνει:

«Η σχεδιασμένη και στοχευμένη αεροπορική και πυραυλική επίθεση του Ισραήλ στο Ιράν, με αποτέλεσμα το θάνατο Ιρανών αξιωματούχων, πυρηνικών επιστημόνων και εκατοντάδων πολιτών, φουντώνει τη φωτιά του πολέμου στη Μέση Ανατολή και απειλεί με όλεθρο τους λαούς της ευρύτερης περιοχής. Η επίθεση πραγματοποιήθηκε με το πρόσχημα του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν, όμως πραγματικός στόχος είναι η επιβολή των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών του Ισραήλ και των ΗΠΑ στην ευρύτερη περιοχή.

Το κράτος - δολοφόνος του Ισραήλ που σκοτώνει μαζικά τον Παλαιστινιακό λαό και τον καταδικάζει σε γενοκτονία και λιμό, που βομβαρδίζει το Λίβανο, τη Συρία, την Υεμένη και που τώρα κλιμακώνει την επίθεση κατά του Ιράν, στηρίζεται στρατιωτικά, πολιτικά και οικονομικά από τις ΗΠΑ και την ΕΕ που είναι συνένοχοι και συνυπεύθυνοι.

Μεγάλες είναι οι ευθύνες της κυβέρνησης της ΝΔ, αλλά και των αστικών κομμάτων που καλύπτουν τον εγκληματικό ρόλο του κράτους του Ισραήλ στο όνομα του δικαιώματος στην αυτοάμυνα, ενώ στηρίζουν διαχρονικά τη στρατιωτική συνεργασία της χώρας μας με ένα κράτος - τρομοκράτη. Είναι γνωστό, άλλωστε, ότι μέρος των κοινών στρατιωτικών ασκήσεων Ελλάδας - Ισραήλ περιλαμβάνει σενάρια και προσομοιώσεις επίθεσης στο Ιράν.

Ο λαός μας χρειάζεται να δυναμώσει τον αγώνα του, ιδιαίτερα τώρα που πολλαπλασιάζεται ο κίνδυνος εμπλοκής της χώρας μας σε πολεμικές περιπέτειες. Να απαιτήσει την άμεση διακοπή των στρατιωτικών, πολιτικών και οικονομικών σχέσεων της ελληνικής κυβέρνησης με το κράτος - δολοφόνο του Ισραήλ, την αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους και να εκφράσει ακόμα πιο μαζικά την αλληλεγγύη του στον Παλαιστινιακό λαό, στους λαούς του Ιράν, του Λιβάνου, της Συρίας, της Υεμένης και σε όλους τους λαούς της περιοχής».

902.gr

Η ομιλία του Σωκράτη Φάμελλου, στην έναρξη του 5ου Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ (vid)

    Ομιλία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, Σωκράτη Φάμελλου, στην έναρξη του 5ου Συνεδρίου του κόμματος

«Περάσαμε μία δύσκολη περίοδο απαξίωσης και συρρίκνωσης, που μας απομάκρυνε από τις αξίες μας και τα ιδανικά μας. Κάτι που αποτελούσε διακαή στόχο της διαπλοκής. Δεν τους κάναμε τη χάρη, παρότι βρεθήκαμε, και βρισκόμαστε ακόμα, σε δύσκολη θέση», τόνισε στην έναρξη της ομιλίας του ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Σωκράτης Φάμελλος

«Δεν κλείνουμε τα μάτια στα προβλήματα, αντίθετα μαθαίνουμε για να αλλάξουμε. Γιατί ο πυρήνας της συστράτευσής μας, είναι η πολιτική και κοινωνική αναγκαιότητα του ΣΥΡΙΖΑ. Και η εντολή που έχει το Συνέδριό μας είναι να συζητήσουμε διεξοδικά, αλλά να αποφασίσουμε στο τέλος δημοκρατικά και πάνω απ’ όλα να υλοποιήσουμε όλοι και όλες μαζί ένα κοινό σχέδιο πολιτικής αλλαγής και ανατροπής στην Ελλάδα»

Οι ομιλία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ–ΠΣ, Σωκράτη Φάμελλου, αναλυτικα: 

«Συντρόφισσες και σύντροφοι, Φίλες και φίλοι

Αξιότιμοι καλεσμένοι από το εξωτερικό, αλλά και από την Ελλάδα

Με μεγάλη χαρά, αλλά και αίσθημα ευθύνης σας καλωσορίζω στο 5ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία. Το Συνέδριο της επανεκκίνησης. Το Συνέδριο της αναγέννησης του κόμματός μας.

Είναι μια μεγάλη πολιτική αλλαγή για τον νέο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, η οποία θα ολοκληρωθεί από τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ- ΠΣ, από τους συνέδρους, με μία δημοκρατική, ισχυρά νομιμοποιημένη, διαδικασία.

Γιατί η εντολή των μελών του κόμματος και η απαίτηση της κοινωνίας είναι να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ το σοβαρό, αξιόπιστο και δυναμικό κόμμα που έχει ανάγκη η πατρίδα μας και έχει ανάγκη ο λαός μας.

Ένα κόμμα προοδευτικό, αριστερό, ριζοσπαστικό, λαϊκό, μαζικό, με ευρωπαϊκή και οικολογική αναφορά, που θα σταθεί απέναντι στις δεξιές πολιτικές, στην κοινωνική αδικία, στα σχέδια του νεοφιλελευθερισμού και της ολιγαρχίας.

Όχι μόνο ως δυναμική αντιπολίτευση, αλλά και ως πυρήνας και καταλύτης της προοδευτικής διεξόδου. Ως κόμμα της κυβερνώσας Αριστεράς.

Αυτή είναι η υποχρέωσή μας προς τον ελληνικό λαό, αυτή είναι η υποχρέωσή μας προς την ευρωπαϊκή μας οικογένεια.

Συντρόφισσες και σύντροφοι

Σε μία ζεστή μέρα, ζεστή και από τα χαμόγελα και από τις καρδιές της Αριστεράς, τις παραδόσεις της προοδευτικής παράταξης, ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ αλλάζει σελίδα.

Περάσαμε μία δύσκολη περίοδο απαξίωσης και συρρίκνωσης, που μας απομάκρυνε από τις αξίες μας και τα ιδανικά μας. Κάτι που αποτελούσε διακαή στόχο της διαπλοκής. Δεν τους κάναμε τη χάρη, παρότι βρεθήκαμε, και βρισκόμαστε ακόμα, σε δύσκολη θέση.

Δεν κλείνουμε τα μάτια στα προβλήματα, αντίθετα μαθαίνουμε για να αλλάξουμε. Γιατί ο πυρήνας της συστράτευσής μας, είναι η πολιτική και κοινωνική αναγκαιότητα του ΣΥΡΙΖΑ. Και η εντολή που έχει το Συνέδριό μας είναι να συζητήσουμε διεξοδικά, αλλά να αποφασίσουμε στο τέλος δημοκρατικά και πάνω απ’ όλα να υλοποιήσουμε όλοι και όλες μαζί ένα κοινό σχέδιο πολιτικής αλλαγής και ανατροπής στην Ελλάδα.

Θα αντέξουμε σύντροφοι και τη ζέστη και τη λιτότητα και θα τα ανατρέψουμε όλα μαζί, με αγώνα. Η κοινωνία μας περιμένει με πολλές απαιτήσεις συντρόφισσες και σύντροφοι. Και η συνεδριακή μας διαδικασία, να το ξέρετε, θα μπει στο μικροσκόπιο και της κοινωνίας αλλά και των παραμηχανισμών της προπαγάνδας.

Είναι κοινωνική και πολιτική ευθύνη να εμπλουτίσουμε αυτή τη διαδικασία και το αποτέλεσμα να είναι θετικό και για την κοινωνία και για το κόμμα μας.

Συντρόφισσες και σύντροφοι

Οφείλουμε να ενισχύσουμε τον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ και:

Για τις παρακαταθήκες του κόμματός μας.

Για τις άξιες και τις ιδέες της Αριστεράς.

Για τους αγώνες και τις θυσίες των αριστερών και των προοδευτικών πολιτών της Ελλάδας.

Αλλά και για το έργο και για τα επιτεύγματα της κυβέρνησης της Αριστεράς, της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα. Για την επιτυχία της κυβέρνησής μας να βγει η Ελλάδα από τα μνημόνια με την κοινωνία όρθια και με πιο ισχυρή τη γεωπολιτική θέση της χώρας.

Γιατί είναι η κυβέρνηση της Πρώτης Φοράς Αριστερά, που παρέλαβε μια χρεοκοπημένη χώρα σε ανθρωπιστική κρίση και κατάφερε να ρυθμίσει το χρέος της χώρας, να προστατέψει την πρώτη κατοικία, να βάλει μπροστά την παραγωγική μηχανή, να δώσει πρόσβαση στην υγεία σε 2,5 εκατομμύρια ανασφάλιστους συμπολίτες μας.

Να στηρίξει την εργασία και το κοινωνικό κράτος. Να προχωρήσει σε προσλήψεις εκπαιδευτικών, νοσηλευτών, γιατρών, εργαζόμενων στην καθαριότητα, ενώ έλυσε και ένα ζήτημα εξωτερικής πολιτικής, που καθυστερούσε δεκαετίες τη χώρα, με τη Συμφωνία των Πρεσπών. Είναι πάρα πολλές ακόμα οι μεγάλες μεταρρυθμιστικές τομές.

Κι όμως, όλο το σύστημα προπαγάνδας και διαπλοκής, μαζί με τη βοήθεια και κάποιων πρώην συντρόφων μας, χτίζει το γελοίο αφήγημα πως ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν το χειρότερο που βρήκε ποτέ τη χώρα, και ότι για όλα φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Όμως, συντρόφισσες και σύντροφοι, έρχονται οι ίδιοι οι πολίτες και απαντούν ότι ζούσαν καλύτερα το 2019 σε σχέση με σήμερα, με τους άριστους του κ. Μητσοτάκη.

Όλα αυτά, το σημερινό κατεστημένο θέλει να ξεχαστούν. Όλα αυτά που πετύχαμε. Ξέρετε γιατί; Για να μην έχει ο λαός ελπίδα. Γιατί το μεγάλο μήνυμα που έδωσε η κυβέρνησή μας είναι ότι τα πράγματα μπορούν να γίνουν αλλιώς. Δεν θέλουν τον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ δυνατό. Θέλουν μία βολική, συναινετική αντιπολίτευση, που δεν θα αμφισβητεί το σύστημα εξουσίας και τις ανισότητες.

Μία αντιπολίτευση για «ταγκό» για δύο.

Όμως, το Συνέδριό μας δίνει μία ξεκάθαρη απάντηση: Ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ είναι εδώ και δεν θα ξεμπερδέψετε με την Αριστερά και με την προοδευτική παράταξη. Αυτή είναι η δική μας απάντηση.

Όσα fake news και αν διαδώσουν, με όσες μηνύσεις και αν μας απειλήσουν, εμείς είμαστε εδώ. Σιγά μην φοβηθούμε την Ομάδα αν-Αλήθειας.

Μετά το Συνέδριο θα είμαστε ακόμα πιο δυνατοί, ακόμα πιο ενωμένοι. Για μία προοδευτική κυβερνητική προοπτική, που την έχει ανάγκη η ελληνική κοινωνία για να ξεφύγει από τις ανισότητες και την αδικία που έχει φέρει η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη στη χώρα.»

Αλέξης Τσίπρας: «Χρειαζόμαστε ένα νέο όραμα και ένα νέο κίνημα. Μια ηθική, κοινωνική και πολιτική πρωτοβουλία που θα διατρέχει όλα τα προοδευτικά κόμματα» (vid)

     Την ανάγκη ενός νέου πατριωτισμού «απέναντι στην ολιγαρχία και την κλεπτοκρατία», υπογράμμισε ο πρώην πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, μιλώντας στη 2η διεθνή διάσκεψη για τη Δημοκρατία και την Κοινωνική Δικαιοσύνη, που διοργάνωσε το Ινστιτούτο Αλέξη Τσίπρα και ολοκληρώθηκε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.

Όπως υπογράμμισε ο Αλέξης Τσίπρας χρειάζεται «ένα νέο εθνικό σχέδιο ανάταξης και ανασυγκρότησης με ορίζοντα πενταετίας. Με στόχο την ανάπτυξη, την ανθεκτικότητα, την ασφάλεια αλλά και τη δικαιοσύνη, τους θεσμούς, τη δημοκρατία. Με στόχο την εμπιστοσύνη και την αλληλεγγύη».

«Χρειαζόμαστε ένα νέο όραμα και ένα νέο κίνημα. Μια ηθική, κοινωνική και πολιτική πρωτοβουλία που θα διατρέχει όλα τα προοδευτικά κόμματα» τόνισε ο Αλ. Τσίπρας.

«Χρειάζεται είναι ένα νέο όραμα που θα εμπνεύσει και θα κινητοποιήσει», επισήμανε ο Αλέξης Τσίπρας κατά την παρέμβασή του στη 2η Διεθνή Διάσκεψη για τη Δημοκρατία και την Κοινωνική Δικαιοσύνη που διοργάνωσε το Ινστιτούτο του πρώην πρωθυπουργού με τη συμμετοχή διακεκριμένων προσωπικοτήτων

Όπως υπογράμμισε ο Αλέξης Τσίπρας χρειάζεται «ένα νέο εθνικό σχέδιο ανάταξης και ανασυγκρότησης με ορίζοντα πενταετίας. Με στόχο την ανάπτυξη, την ανθεκτικότητα, την ασφάλεια αλλά και τη δικαιοσύνη, τους θεσμούς, τη δημοκρατία. Με στόχο την εμπιστοσύνη και την αλληλεγγύη».

Ο πρώην πρωθυπουργός επισήμανε ότι χρειαζόμαστε ένα νέο όραμα και ένα νέο κίνημα. «Μια ηθική, κοινωνική και πολιτική πρωτοβουλία» που -όπως- είπε «θα διατρέχει όλα τα προοδευτικά κόμματα, θα αγγίζει όσους έχουν γυρίσει τη πλάτη στο πολιτικό σύστημα, θα απαντά στην ακροδεξιά δημαγωγία και θα δίνει κίνητρο στους πολίτες να σηκωθούν από τον καναπέ».

«Ένα νέο κοινωνικό και πολιτικό κύμα, που θα συνενώσει αποτελεσματικά τα πολύχρωμα κινήματα αντίστασης και με πυξίδα τις ανάγκες της πατρίδας θα δώσει κίνητρο, έμπνευση, εναλλακτική στους κουρασμένους πολίτες» ανέφερε ο Αλέξης Τσίπρας κάνοντας λόγο για ένα νέο πατριωτισμό με χαρακτηριστικά «που θα δίνουν απάντηση στις προκλήσεις και τους κινδύνους της εποχής μας».

Όπως τόνισε χρειάζεται «ένας νέος πατριωτισμός απέναντι στην ολιγαρχία και τη κλεπτοκρατία. Από τη μια η πατρίδα μας από την άλλη τα πλούτη τους. Αυτή είναι η σύγχρονη διαχωριστική γραμμή. Απέναντι σε πολιτικές και πρακτικές που οξύνουν τις ανισότητες και το άδικο».Αναλυτικά η ομιλία Αλέξη Τσίπρα.

Αναλυτικά η ομιλία Αλέξη Τσίπρα στη 2η Διεθνή Διάσκεψη για τη Δημοκρατία και την Κοινωνική Δικαιοσύνη

«Θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά όλους τους διακεκριμένους ομιλητές που ακούσαμε σήμερα, για τη συμμετοχή τους και τις σημαντικές παρεμβάσεις τους στη 2η Διεθνή μας Διάσκεψη.

Να ευχαριστήσω επίσης όλους τους πολίτες που παρακολούθησαν, συμμετείχαν και αγκάλιασαν αυτήν τη πρωτοβουλία.

Άκουσα με μεγάλη συγκίνηση τον Yuval και τον Basel.

Και δεν υπάρχουν λόγια να προσθέσει κανείς, όταν μιλούν οι άνθρωποι που βιώνουν αυτό το δράμα.

Το μήνυμά τους για την ειρήνη και τη συμφιλίωση είναι πιο δυνατό από κάθε άλλη ομιλία ή πρωτοβουλία για την ειρήνη.

Γιατί ο Yuval, ο Βasel, η Rachel και ο Hamdan έχουν το θάρρος να σπάνε τα δεσμά και τα τείχη που τους χωρίζουν.

Και να στέκονται μαζί, να δημιουργούν και να υποστηρίζουν με κίνδυνο την ίδια τους τη ζωή, την ειρήνη και τη δικαιοσύνη.

Να αγωνίζονται για να νικήσει η ελπίδα και όχι το μίσος.

Είμαι λοιπόν πολύ περήφανος που είναι σήμερα μαζί μας και που το βραβείο Ειρήνης των Πρεσπών βρίσκεται στα χέρια τους.

Φίλες και φίλοι, πριν ένα ακριβώς χρόνο, αρχίσαμε αυτήν την προσπάθεια με σκοπό να επανέλθει στο προσκήνιο η πολιτική.

Να ανοίξει ο δημόσιος διάλογος για τις προοδευτικές πολιτικές που χρειαζόμαστε για να αντιμετωπίσουμε τις σύγχρονες προκλήσεις και κρίσεις.

Και κυρίως, να σταθούμε απέναντι στις δυνάμεις της ακροδεξιάς και του εθνικισμού που βλέπαμε να θεριεύουν στην Ευρώπη.

Σήμερα, ένα χρόνο μετά, βρισκόμαστε σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι όχι μόνο για την Ευρώπη αλλά σε παγκόσμιο επίπεδο.

Γιατί οι δυνάμεις αυτές και οι ιδέες τους, είναι δυστυχώς ακόμα πιο ισχυρές.

Δεν διαχέονται μόνο στην κοινωνία,

Αναλαμβάνουν και τη διακυβέρνηση και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού.

Η επανεκλογή του Προέδρου Τραμπ δεν επηρεάζει απλά τις παγκόσμιες εξελίξεις.

Ανατρέπει το ίδιο το πλαίσιο στο οποίο οικοδομήθηκαν οι διεθνείς σχέσεις μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και ιδίως μετά τον Ψυχρό Πόλεμο.

Αξιοποιεί τις αδυναμίες της φιλελέυθερης διεθνούς τάξης πραγμάτων.

Τις τραγικές συνέπειες των δυτικών επεμβάσεων στη Μέση Ανατολή και στο Αφγανιστάν ή την αποτυχία της πολιτικής του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία.

Για να επιβάλει το “δίκαιο του ισχυρού” αντί του διεθνούς δικαίου, ως σημείο αναφοράς των διεθνών σχέσεων.

Παράλληλα, όπως ακούσαμε και σήμερα από τους αμερικανούς ομιλητές μας, νομιμοποιεί θέσεις και πολιτικές που δεν μπορούσαμε ποτέ να φανταστούμε ότι θα επανέρχονταν στις δυτικές φιλελεύθερες δημοκρατίες.

Θέσεις και πολιτικές που υπονομεύουν την ίδια την φιλελεύθερη δημοκρατία.

Η νέα ακροδεξιά διεθνής που ισχυροποιείται στις δυτικές φιλελεύθερες δημοκρατίες, εκμεταλλεύεται τον φόβο και την ανασφάλεια που έχουν δημιουργήσει 15 χρόνια πολλαπλών κρίσεων:

Η παγκόσμια οικονομική κρίση, οι ανεξέλεγκτοι πόλεμοι, η χειρότερη μεταναστευτική κρίση από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, η πανδημία και βέβαια η κλιματική κρίση που εντείνεται.

Εκμεταλλεύεται το γεγονός ότι μεταβαίνουμε από έναν μονοπολικό σε έναν πολυπολικό κόσμο όπου δεν υπάρχουν πια οι παλιές σταθερές.

Κυρίως, όμως, εκμεταλλεύεται, τρια φαινόμενα για τα οποία ακούσαμε και σήμερα.

Πρώτον, την πολύ μεγάλη αύξηση των οικονομικών και περιφερειακών ανισοτήτων.

Ανισότητες οι οποίες άρχισαν να μεγαλώνουν την περίοδο Ρέιγκαν και Θάτσερ, αλλά εντάθηκαν με την οικοδόμηση της νεοφιλελεύθερης παγκόσμιοποίησης την δεκαετία του 90 από πολλές σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις.

Και – όπως τόνισαν ο Bernie Sanders και οι άλλοι ομιλητές μας- εντάθηκαν ακόμα περισσότερο τα τελευταία χρόνια που οι εργαζόμενοι κλήθηκαν να πληρώσουν το μεγάλο βάρος της παγκόσμιας και ευρωπαικής οικονομικής κρίσης.

Και μετά, KAI της κλιματικής κρίσης.

Και μετά, KAI της ενεργειακής κρίσης που έγινε κρίση ακρίβειας.

Ενώ οι δισεκατομμυριούχοι πλούτιζαν.

Δεύτερον, οι δυνάμεις της ακροδεξιάς αξιοποιούν την πολιτική και νομική διάσταση της ανισότητας.

Το γεγονός ότι οι δισεκατομμυριούχοι που πλούτισαν και πλουτίζουν σε περιόδους κρίσεων - όπως και οι άνθρωποί τους– βρίσκονται πάντα υπεράνω του νόμου.

Όπως ακούσαμε και σήμερα, η διάσωση της Wall Street κατά την παγκόσμια οικονομική κρίση, όχι μόνο δεν οδήγησε κάποιους στην φυλακή αλλά τους επανέφερε σε θέσεις ευθύνης.

Και κάποιοι από αυτους τους δισεκατομμυριούχους που οδήγησαν τον κόσμο σε κρίση πριν 15 χρόνια είναι σήμερα δίπλα στον Πρόεδρο Τραμπ.

Τρίτον, οι δυνάμεις της ακροδεξιάς εκμεταλλεύονται την ηθική, ψυχολογική και κοινωνική διάσταση των ανισοτήτων για τις οποίες μας μίλησε ο Michael Sandel.

Ο αγώνας για ισότητα δεν είναι μόνο ένα οικονομικό αίτημα.

Είναι ένας αγώνας για σεβασμό και αξιοπρέπεια.

Και δυστυχώς μαζί με τις ανισότητες, οι ελίτ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης δημιούργησαν τη «ρητορική της ανόδου», όπως την αποκαλεί ο Sandel.

Tο αφήγημα, δηλαδή, ότι οι δομές της οικονομίας, της υγείας, της κοινωνικής πρόνοιας και κυρίως της παιδείας, είναι αρκετά αποτελεσματικές σε μια φιλελεύθερη δημοκρατία, ώστε να εξασφαλίζουν την αξιοκρατία.

Kαι άρα, αν δεν έχεις τον μισθό που χρειάζεσαι ή δεν καταφέρνεις να έχεις κοινωνική ανέλιξη, φταις εσύ –ως πολίτης– επειδή δεν δούλεψες αρκετά για να είσαι άξιος.

Και αφού έχεις εσύ την ευθύνη που δεν είσαι άξιος ή άριστος –για να το θέσω με όρους που ξέρουμε εμείς εδώ στην Ελλάδα καλύτερα– τότε το κράτος δεν έχει την ευθύνη να σε στηρίξει.

Εκτός, αν είναι κατά παραχώρηση.

Εκτός εάν σου δώσει κάποιο εφάπαξ επίδομα ή κάτω από το τραπέζι μια βοήθεια στο πλαίσιο μιας πελατειακής σχέσης.

Ποια είναι λοιπόν η συνολική απάντηση που προτείνει η ακροδεξιά, πολλές φορές σε συμμαχία με συντηρητικά ή νεοφιλελεύθερα κόμματα;

Πρώτον, ένα μοντέλο αυταρχικού καπιταλισμού απέναντι στον δημοκρατικό καπιταλισμό.

Ένα μοντέλο που δανείζεται πολιτικές και πρακτικές από τα αυταρχικά καθεστώτα στον κόσμο, τα οποία ενισχύονται.

Ακούσαμε από τον Πρόεδρο του Εργατικού Κόμματος Βραζιλίας πώς λειτουργεί η ακροδεξιά στη Λατινική Αμερική.

Βλέπουμε στις ΗΠΑ, τη βία με την οποία λειτουργούν αυτές οι αυταρχικές δομές όταν ο εχθρός γίνεται ο ξένος και ο μετανάστης.

Και ακούσαμε από τον εκπρόσωπο των φοιτητών του Harvard τον τρόπο με τον οποίο η Αμερικανική Κυβέρνηση καταστέλλει τα δικαιώματα των φοιτητών και την ελευθερία έκφρασης, χωρίς να σέβεται οποιαδήποτε έννοια πανεπιστημιακού ασύλου.

Δεύτερον ένα μοντέλο ακραία νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού.

Διαρκείς μειώσεις φόρων στους ολιγάρχες και μεταφορά του βάρους χωρίς περιστροφές στα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα με περικοπές στο κοινωνικό κράτος και υψηλή έμμεση φορολογία.

Παράλληλα, σε αυτό το μοντέλο του αυταρχικού νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού, τα οικονομικά συμφέροντα του λαού ταυτίζονται με τα οικονομικά συμφέροντα του ηγέτη.

Το κράτος γίνεται μια Ανώνυμη Εταιρία στην υπηρεσία του ηγέτη και των ολιγαρχών που τον στηρίζουν, για υπογραφή συμβάσεων Δημόσιων έργων και προμηθειών και παρόμοιων deals.

Και η λέξη «σύγκρουση συμφερόντων» χάνει το νόημά της για τους αξιωματούχους της κυβέρνησης.

Όπως γράφει ο Jefrey Kopstein στο βιβλίο του ‘η επίθεση στο κράτος’ : «το γράμμα του νόμου έχει αξία μόνο για όσους δεν έχουν διασυνδέσεις με την κυβερνητική οικογένεια».

Πως το λένε στις ταινίες;

Οποιαδήποτε ομοιότης με πρόσωπα και καταστάσεις είναι εντελώς συμπτωματική.

Αυτή είναι λοιπόν η απάντηση και το σχέδιο της Ακραίας Δεξιάς.

Η απάντηση και το σχέδιο της Αριστεράς όμως ποιο είναι ;

Πιστεύω είναι ευθύνη όλων των προοδευτικών και αριστερών δυνάμεων να αντισταθούν -μαζί- και να αντιμετωπίσουν τον φόβο με ελπίδα.

Να αντιμετωπίσουν την ανασφάλεια προωθώντας μια πολιτική αξιοπρέπειας για την καθημερινή ζωή των πολιτών.

Πρώτα από όλα, αυτό αφορά και στο πώς βλέπουμε εμείς οι Ευρωπαίοι την ΕΕ.

Πρέπει να συμφωνήσουμε ότι το μόνο μέλλον για μια ισχυρή, ενωμένη και στρατηγικά αυτόνομη Ευρώπη είναι να αποτελεί μια δύναμη ειρήνης και σταθερότητας.

Η ικανότητά μας για αποτροπή πρέπει να είναι ισχυρή.

Αλλά όχι στη βάση μιας πολεμικής οικονομίας που εντείνει την ψυχροπολεμική αντιπαράθεση και βοηθάει τις εταιρείες αμυντικής βιομηχανίας να πλουτίζουν.

Και κυρίως όχι εις βάρος της κοινωνικής συνοχής.

Για αυτό πρέπει, με αφορμή τις αλλαγές στην δημοσιονομική αρχιτεκτονική της Γερμανίας, να υπάρξει μια αναθεωρημένη οικονομική αρχιτεκτονική που να στηρίζει ενεργά τη βιώσιμη ανάπτυξη, τις στρατηγικές επενδύσεις, την καινοτομία και τα ευρωπαϊκά δημόσια αγαθά.

Και ιδίως να αντιμετωπίζει τις ανισότητες με ενισχυμένες πολιτικές συνοχής.

Εξασφαλίζοντας, όπως τονίζει και ο Enrico Letta, την ελευθερία κάθε ευρωπαίου πολίτη να μένει και να εργάζεται όπου ζει, με αξιοπρέπεια για τον ίδιο και την οικογένειά του.

Και, κυρίως, πρέπει να μιλήσουμε για έναν νέο ηθικό, κοινωνικό και οικονομικό πατριωτισμό, για να προτάξουμε το όραμα του μέλλοντος.

Για να εξηγήσουμε ότι εμείς θα παλέψουμε όντως για κάθε θέση εργασίας στη χώρα μας και για τις δυνάμεις της εργασίας, της καινοτομίας και της δημιουργικότητας.

Σε αντίθεση με την ακροδεξιά και τους δεξιούς συμμάχους της.

Ή την κεντροδεξιά με τους ακροδεξιούς συμμάχους της, που προσποιούνται ότι αγωνίζονται για τους εργαζόμενους αλλά κατά βάση είναι εκεί για να στηρίξουν τους δισεκατομμυριούχους.

Πρέπει λοιπόν να βάλουμε ως κεντρικό μας στόχο την ενίσχυση των θεσμικών αντίβαρων της δημοκρατίας, αποτρέποντας τον κίνδυνο να γίνουν τα κράτη, Ανώνυμες Εταιρίες αυτών που κυβερνούν και των ολιγαρχών που τους στηρίζουν.

Και να αντικαταστήσουμε το πελατειακό κράτος με ένα κράτος αναπτυξιακό, με στρατηγικούς στόχους.

Με ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο εργαζομένων, δημόσιας διοίκησης και οικονομικών φορέων που να βασίζεται στην προοδευτική και δίκαιη φορολόγηση.

Όπως λέει ο Michael Sandel στο εξαιρετικό βιβλίο του με τον Thomas Picketty,

«Είναι λάθος να χαρίσουμε τον πατριωτισμό στα κόμματα της δεξιάς.

Τα σοσιαλδημοκρατικά και προοδευτικά κόμματα πρέπει να ξεκαθαρίσουν τι σημαίνει για αυτά ο πατριωτισμός και το ανήκειν.

Πχ όταν εταιρίες αναζητούν φορολογικούς παραδείσους αντί να πληρώνουν τους φόρους στη χώρα που βγάζουν κέρδη, αυτό δεν είναι έλλειψη οικονομικού πατριωτισμού;

Δεν έχουν οι εταιρείες το πατριωτικό καθήκον να πληρωνουν φόρους και να συνεισφέρουν στο κοινό καλό στη χώρα που έκανε δυνατή την επιτυχία τους;”

Σε αυτό το πλαίσιο της αναζήτησης μιας σύγχρονης και αποτελεσματικής προοδευτικής απάντησης, εντάσσονται και οι εξαιρετικά ενδιαφέρουσες προτάσεις που ακούσαμε από νέους ανθρώπους της διοίκησης, της έρευνας, της αγοράς και της κοινωνίας πολιτών, για την σημασία που έχει η προώθηση του ψηφιακού μετασχηματισμού με όρους που προστατεύουν τη δημοκρατία, τις οικονομίες μας, τα δικαιώματά μας και την φύση.

Τόσο από την κρατική αυθαιρεσία όσο και από τις πολυεθνικές και τους τεχνο-ολιγάρχες.

Τέλος, πρέπει πιστεύω –ως προοδευτικές δυνάμεις– να επανοικειοποιηθούμε όχι μόνο τον πατριωτισμό αλλά και τον όρο «ανθρώπινη ασφάλεια» από την ακροδεξιά και τη δεξιά, σε μια περίοδο που τον εκμεταλλεύεται για να εντείνει τον φόβο και την ανασφάλεια και να εξασφαλίσει ψήφους.

Να τονίσουμε τη σημασία που έχει τόσο η προστασία της εδαφικής, όσο και της φυσικής, αλλά και της οικονομικής ασφάλειας για τους πολίτες μας.

Να προωθήσουμε μια ολοκληρωμένη ευρωπαική μεταναστευτική πολιτική που να βασίζεται στον σεβασμό του διεθνούς δικαίου.

Που να υποστηρίζει νόμιμες οδούς μετανάστευσης.

Και την συμπερίληψη των χιλιάδων εργαζομένων που χρειάζεται η Ευρώπη τα επόμενα χρόνια, στο πλαίσιο μιας υγιούς αγοράς εργασίας με καλά αμειβόμενες δουλειές για όλους τους νόμιμα εργαζόμενους σε κάθε χώρα.

Που να αντιμετωπίζει τους διακινητές προστατεύοντας το απαραβίαστο των συνόρων σύμφωνα με όσα προβλέπει το διεθνές δίκαιο και οι διεθνείς συνθήκες.

Ώστε να μην δούμε στην Ευρώπη εικόνες όπως αυτές που βλέπουμε σήμερα στις ΗΠΑ και να μην ξαναζήσουμε νέες τραγωδίες όπως στην Lampeduza και στην Πήλο.

Την ίδια στιγμή, οι προοδευτικές δυνάμεις πρέπει να παλέψουν για μια νέα διεθνή τάξη συλλογικής ασφάλειας και βιώσιμης ανάπτυξης, σε έναν πολυπολικό κόσμο.

Που να αντιμετωπίζει τις σύγχρονες προκλήσεις και κρίσεις χωρίς να επαναλαμβάνει τα φοβερά λάθη που έκανε η Δύση στο παρελθόν.

Και αυτή η νέα τάξη πρέπει να έχει στο κέντρο της τον σεβασμό του διεθνούς δικαίου.

Δεν μπορούμε να μιλάμε για ευρωπαϊκές αξίες αν αυτές βασίζονται σε δύο μέτρα και δύο σταθμά.

Πρέπει να σταθούμε πιο σθεναρά ενάντια στις ισραηλινές επιχειρήσεις που σκοτώνουν δεκάδες χιλιάδες αμάχους στη Γάζα και να ζητήσουμε την επιβολή ευρωπαϊκών κυρώσεων στο Ισραήλ όσο δεν τις τερματίζει.

Εϊναι απαραίτητο να υπάρξει άμεσα τερματισμός των επιχειρήσεων με επιστροφή των ομήρων και επανεκίννηση συνομιλιών στη βάση των συνόρων του 1967, για λύση δύο κρατών που να συμβιώνουν ειρηνικά.

Πρέπει, παράλληλα, να συνεχίσουμε στην αντίθεσή μας στην εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, χωρίς όμως να παρασυρόμαστε από το πολεμικό κλίμα που διατρέχει την Ευρώπη.

Προτάσσοντας το αίτημα για άμεσο τερματισμό του αιματηρού πολέμου με σεβασμό της εδαφικής ακεραιότητας της Ουκρανίας και ένα ευρωπαϊκό αλλά όχι ΝΑΤΟικό μέλλον για αυτή τη χώρα.

Πρέπει να αντισταθούμε στις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τη σύλληψη του δημάρχου Ιμάμογλου στην Τουρκία.

Και πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για μια δίκαιη και βιώσιμη λύση στο Κυπριακό.

Στη βάση των αποφάσεων του ΟΗΕ, χωρίς εγγυήσεις και κατοχικά στρατεύματα.

Όπως και πρέπει να υποστηρίζουμε ενεργά τη διεύρυνση της ΕΕ προς τα Δυτικά Βαλκάνια.

Αν η Ευρώπη δεν είναι μια αξιόπιστη δύναμη στην ίδια τη γειτονιά της, δεν μπορεί να είναι αξιόπιστη δύναμη πουθενά.

Και με τη Συμφωνία των Πρεσπών, που έκλεισε αυτές τις μέρες 7 χρόνια, οι προοδευτικές δυνάμεις απέδειξαν για άλλη μια φορά, ότι είμαστε εμείς αυτοί που παλεύουμε για μια Ευρώπη με αυτοπεποίθηση, μια Ευρώπη αξιόπιστη δύναμη ειρήνης.

Όχι αυτοί που εκμεταλλεύονται τον εθνικισμό για να ψηφοθηρήσουν και την ίδια ώρα παριστάνουν τους φιλοευρωπαίους.

Φίλες και φίλοι,

Πιστεύω ακράδαντα ότι αυτή είναι μια νέα προοδευτική ατζέντα που μπορεί να δώσει έμπνευση, όραμα και αποτελεσματικότητα απέναντι στην επέλαση της ακροδεξιάς και της αντιπολιτικής.

Η ακροδεξιά οργανώνεται και συντονίζεται μπροστά στα μάτια μας, απορροφώντας, χειραγωγώντας ή συμμαχώντας με τα κυρίαρχα κόμματα του νεοφιλελευθερισμού και του συντηρητισμού.

Πρέπει να την αντιμετωπίσουμε και εμείς οργανωμένα και συντονισμένα, με ένα διεθνές κίνημα για τη δημοκρατία και την κοινωνική δικαιοσύνη.

Στην Ευρώπη, στις ΗΠΑ και σε παγκόσμιο επίπεδο.

Το έχουμε άλλωστε ξανακάνει, στο Σιάτλ, στο Πόρτο Αλέγκρε και στη Γένοβα.

Το ξανακάναμε κατά του Πολέμου στο Ιράκ.

Το κάναμε με το κίνημα Occupy Wall Street και το κίνημα των indignados στις πλατείες της Μαδρίτης και της Αθήνας.

Μπορούμε να το ξανακάνουμε, ιδιαίτερα τώρα που έχουμε και την εμπειρία της διακυβέρνησης.

Στη Λατινική Αμερική, στην Ελλάδα, στην Κύπρο, στην Ισπανία και στην Πορτογαλία…

Και γνωρίζουμε καλύτερα ποιες συμμαχίες πρέπει να οικοδομηθούν, ποιες συγκρούσεις πρέπει να γίνουν, πώς και με ποιους να τις δώσουμε και πώς θα νικήσουμε.

Φίλες και φίλοι,

Ο Bernie Sanders σε κάθε του παρέμβαση, νομίζω μας δίνει ένα σημαντικό μήνυμα σε αυτήν την κατεύθυνση.

Μιλώντας αγγλικά αλλά ταυτόχρονα και ελληνικά.

Γιατί σε όλες σχεδόν τις ομιλίες του κυριαρχούν 4 ελληνικές λέξεις.

Τρεις λέξεις για να περιγράψει το σημερινό καθεστώς στη πατρίδα του.

Ολιγαρχία, κλεπτοκρατία, ξενοφοβία.

Και άλλη μία λέξη για να περιγράψει το αίτημα όλων των κινημάτων αυτή τη στιγμή:

Δημοκρατία.

Η Δημοκρατία η ανεκτίμητη ελληνική συμβολή στην πρόοδο της ανθρωπότητας.

Και η απάντηση σε ότι σήμερα εμφανίζεται ως φυσική εξέλιξη : Έναν κόσμο πολέμων, κλιματικής κρίσης, ολιγαρχικής εξουσίας και διαχωρισμού μεταξύ προνομιούχων και μη.

Γιατί χωρίς δημοκρατία δεν υπάρχει δικαιοσύνη.

Δεν υπάρχουν ανθρώπινες αξίες, δικαιώματα, κανόνες, ευημερία και ελπίδα για τους πολλούς.

Δεν πρόκειται για ένα παιχνίδι λέξεων.

Πρόκειται για τις ζωές των ανθρώπων και το αύριο, του πλανήτη, της Ευρώπης, της πατρίδας μας.

Γιατί όλα αυτά που περιγράφει ο Μπέρνι και οι άλλοι ομιλητές δεν αφορούν μόνο την Αμερική του Τραμπ.

Αφορούν την Ευρώπη, αφορούν και την Ελλάδα.

Γιατί και στη πατρίδα μας δοκιμάζονται σήμερα και η δημοκρατία και η δικαιοσύνη.

Γιατί με τις ορατές πολιτικές της και τις «αόρατες» πρακτικές της, η κυβέρνηση χτίζει μια κοινωνία που εύλογα και με βάση επίσημα στοιχεία και μετρήσεις, μπορεί κανείς να χαρακτηρίσει ως κοινωνία των χασμάτων.

Μια κοινωνία του ενός πέμπτου, όπως είχα την ευκαιρία πριν λίγες μέρες να πω.

Στην οποία το προνομιούχο ένα πέμπτο έχει τη δυνατότητα να ζει πολύ πλούσια, πλούσια, ή τουλάχιστον με αυτάρκεια και αξιοπρέπεια.

Τόσο που να μπορεί να αποταμιεύει.

Και στην άλλη πλευρά του χάσματος η μεγάλη πλειοψηφία, τα τέσσερα πέμπτα, που τα βγάζει πέρα ίσα-ίσα και με μεγάλη δυσκολία.

Και ένα μεγάλο μέρος της κινείται στο ημίφως της φτώχειας και της επιβίωσης με όρους στερήσεων, συχνά ακραίων.

Μια κοινωνία που πέρασε οκτώ χρόνια κρίσης και μεγάλων θυσιών.

Αλλά έχει μεγάλη διαφορά το πρόσημο της πολιτικής κάθε φορά.

Γιατί στη δική μας κυβέρνηση έλαχε ο κλήρος να βγάλουμε την Ελλάδα από τη κρίση, και πράγματι αναγκαστήκαμε να υιοθετήσουμε πολιτικές δημοσιονομικής πειθαρχίας. Εντούτοις όμως μειώσαμε το ποσοστό των νοικοκυριών που βρίσκονταν κάτω από το κατώφλι της φτώχειας.

Το παραλάβαμε στο 21,4% το 2015 και το παραδώσαμε στο 17,9% το 2019.

Και πετύχαμε μεγάλη βελτίωση στο δείκτη οικονομικής ανισότητας.

Αντιθέτως η κυβέρνηση Μητσοτάκη που τα βρήκε όλα στρωμένα, έξω από τα μνημόνια και σε συνθήκες οικονομικής χαλάρωσης, αύξησε το ποσοστό της φτώχειας από το 17,9% στο 19,6% το 2024.

Και την ίδια στιγμή άνοιξε το δρόμο για τρομακτικά υπερκέρδη στις μεγάλες επιχειρήσεις.

Οι δέκα μεγαλύτερες εισηγμένες στο Χρηματιστήριο είχαν πέρυσι ρεκόρ δεκαπενταετίας στα κέρδη, με 11,5 δις συνολικά.

Αυτή είναι η Ελλάδα σήμερα.

Η Ελλάδα που, όπως έλεγε ο ποιητής, ‘όπου και να ταξιδέψω με πληγώνει.’

Η Ελλάδα των μεγάλων ανισοτήτων που έμεινε μεν στην Ευρώπη, αλλά αποκλίνει διαρκώς από την Ευρώπη.

Με όρους αγοραστικής δύναμης, 30% κάτω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, να συναγωνίζεται μονάχα τη Βουλγαρία.

Με ένα κοινωνικό κράτος που συρρικνώνεται.

Με νοσοκομεία και σχολεία που απαξιώνονται.

Την ίδια στιγμή που διαφημίζεται και προωθείται με κάθε τρόπο η κερδοσκοπία στους ευαίσθητους αυτούς τομείς της κοινωνικής προστασίας.

Αν, δε, συνυπολογίσει κανείς και τα πλήγματα στην ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, στη λειτουργία των ανεξάρτητων αρχών, στον πλουραλισμό των μέσων ενημέρωσης,

αν συνυπολογίσει τη διαφθορά, το τρομακτικό μέγεθος των απευθείας αναθέσεων που είναι πλέον οι τρείς στις τέσσερις δημόσιες συμβάσεις και το γεγονός ότι το 87% των κονδυλίων του Ταμείου Ανάκαμψης έχει πάει σε μόλις 2% των εταιρειών της χώρας,

τότε θα συνειδητοποιήσει ότι ο όρος Βαλκανιοποίηση που χρησιμοποίησα τις προάλλες, είναι μάλλον επιεικής.

Άλλωστε η σχέση μας με την Ευρώπη εξελίσσεται όλο και περισσότερο σε σχέση με τις εισαγγελικές αρχές της.

Μια με το σκάνδαλο του Predator, την άλλη με αυτό του ΟΠΕΚΕΠΕ για τις αγροτικές ενισχύσεις και φυσικά με όσα εκτυλίχθηκαν με την απόπειρα συγκάλυψης στις δύο τραγωδίες των Τεμπών και της Πύλου.

Όλα αυτά, κατά την εκτίμησή μου, δεν είναι αποτέλεσμα κάποιου πολιτικού λάθους.

Είναι αποτέλεσμα μιας πολιτικής που συνδέει σχεδιασμένα και επίμονα την ανάπτυξη με τον πλουτισμό των λίγων σε βάρος της ζωής των πολλών.

Που μειώνει για παράδειγμα δραστικά τη φορολόγηση της μεγάλης ακίνητης περιουσίας και των μερισμάτων και κρατάει στις κορυφαίες θέσεις της Ευρώπης τη φορολόγηση της μισθωτής εργασίας.

Και διατηρεί ως σαθρό θεμέλιο όλων αυτών, το ίδιο παραγωγικό μοντέλο, παρασιτικό και κοντόφθαλμο εν πολλοίς, που οδήγησε την Ελλάδα στην καταστροφική κρίση του 2010.

Και που πολύ φοβάμαι, στο βαθμό που οι όροι αυτής της κρίσης παραμένουν αναλλοίωτοι, τότε προετοιμάζουν και την επόμενη.

Για αυτό και κανένας προοδευτικός, δημοκρατικός άνθρωπος, ιδιαίτερα όταν του έχει αποδοθεί από τους πολίτες η ευθύνη της δημόσιας παρουσίας, δεν μπορεί σε συνθήκες όπως οι σημερινές να σωπαίνει.

Από όποια θέση κι αν βρίσκεται.

Με τη διεθνή ρευστότητα να πολλαπλασιάζει ακόμα και υπαρξιακούς κινδύνους.

Με την κοινωνία σε απογοήτευση και παράλυση.

Με την οικονομία να οδηγείται σε τοίχο.

Με την αντιπολίτευση να μην μπορεί να προβάλει μια αξιόπιστη και ρεαλιστική εναλλακτική λύση στις πολιτικές που βαθαίνουν τα κάθε λογής χάσματα.

Δεν υπάρχει δυστυχώς κανένα μαγικό κλειδί για να ανοίξουμε την πόρτα μιας άλλης Ελλάδας.

Πρέπει το κλειδί να το βρούμε ή να το δημιουργήσουμε όλοι μαζί.

Χρειάζεται ένα νέο εθνικό σχέδιο ανάταξης και ανασυγκρότησης με ορίζοντα πενταετίας.

Με στόχο την ανάπτυξη, την ανθεκτικότητα, την ασφάλεια αλλά και τη δικαιοσύνη, τους θεσμούς, τη δημοκρατία.

Με στόχο την εμπιστοσύνη και την αλληλεγγύη.

Αλλά πρωτίστως αυτό που χρειάζεται είναι ένα νέο όραμα που θα εμπνεύσει και θα κινητοποιήσει.

Τους εργαζόμενους, τους νέους, τους ελεύθερους επαγγελματίες και τους παραγωγούς.

Τον κόσμο της εργασίας, της δημιουργίας, της υγιούς επιχειρηματικότητας.

Μια νέα ανάγνωση της πραγματικότητας και του δρόμου για να την αλλάξουμε.

Ένα νέο κοινωνικό και πολιτικό κύμα, που θα συνενώσει αποτελεσματικά τα πολύχρωμα κινήματα αντίστασης και με πυξίδα τις ανάγκες της πατρίδας θα δώσει κίνητρο, έμπνευση, εναλλακτική στους κουρασμένους πολίτες.

Ένας νέος πατριωτισμός, τολμώ να πω.

Με χαρακτηριστικά που θα δίνουν απάντηση στις προκλήσεις και τους κινδύνους της εποχής μας.

Ένας νέος πατριωτισμός απέναντι στην ολιγαρχία και τη κλεπτοκρατία.

Από τη μια η πατρίδα μας από την άλλη τα πλούτη τους.

Αυτή είναι η σύγχρονη διαχωριστική γραμμή.

Απέναντι σε πολιτικές και πρακτικές που οξύνουν τις ανισότητες και το άδικο.

Ένας νέος πατριωτισμός στην Ελλάδα, που θα συναντηθεί όμως με αντίστοιχα κινήματα στην Ευρώπη, τις ΗΠΑ και τον κόσμο.

Γιατί θα συγκροτείται στη βάση της δημοκρατίας, της δικαιοσύνης, της αλληλεγγύης και του ουμανισμού.

Ένας νέος πατριωτισμός σε κάθε χώρα ξεχωριστά και ένας νέος διεθνισμός, για το συντονισμό της δράσης μας σε μια παγκοσμιοποιημένη κοινωνία και οικονομία.

Χρειαζόμαστε λοιπόν ένα τέτοιο νέο όραμα και ένα τέτοιο νέο κίνημα.

Μια ηθική, κοινωνική και πολιτική πρωτοβουλία που θα διατρέχει όλα τα προοδευτικά κόμματα, θα αγγίζει όσους έχουν γυρίσει τη πλάτη στο πολιτικό σύστημα, θα απαντά στην ακροδεξιά δημαγωγία και θα δίνει κίνητρο στους πολίτες να σηκωθούν από τον καναπέ.

Δίνοντας νόημα και υπόσταση στη δημοκρατία και τη δικαιοσύνη.

Και αυτός είναι ένας στόχος για τον όποιο αξίζει να δώσουμε τις δυνάμεις μας».

Ζωή Κωνσταντοπούλου : «Ο κόσμος καταλαβαίνει ότι μπορεί να μας εμπιστευθεί και για περισσότερες ευθύνες», συνέντευξη στη «ΜτΚ»

    Συνέντευξη εφ όλης της ύλης της Επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας, Ζωής Κωνσταντοπούλου στην εφημερίδας "Μακεδονία της Κυριακής" και τον δημοσιογράφο Βαγγέλη Στολάκη....

Για την πρόταση σύστασης Προανακριτικής Επου κατατέθηκε από τη Μαρία Καρυστιανού και υπέγραψε και το κόμμα της μιλά, μεταξύ άλλων, στη «ΜτΚ» η πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας και πρώην πρόεδρος της Βουλής, Ζωή Κωνσταντοπούλου.

• «ΜτΚ»: Κατατέθηκε μία πρόταση συγκρότησης Προανακριτικής Επιτροπής με την υπογραφή των βουλευτών της Πλεύσης Ελευθερίας και 3 άλλων κομμάτων, που περιέχει βαριά αδικήματα για υπουργούς, υφυπουργούς αλλά και για τον πρωθυπουργό. Έχετε δηλώσει ότι «ο κ. Μητσοτάκης είναι ο ιθύνων». Πού στοχεύει η πρόταση που καταθέσατε και ποια τα επόμενα βήματα;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Η πρόταση Προανακριτικής Επιτροπής για το έγκλημα των Τεμπών που καταθέσαμε ουσιαστικά φέρνει στη Βουλή το αίτημα των συγγενών, όπως δημοσιοποιήθηκε από την πρόεδρο του Συλλόγου «Τέμπη 2023», Μαρία Καρυστιανού, να διερευνηθούν οι ποινικές ευθύνες όλων των κυβερνητικών και πολιτικών προσώπων που εμπλέκονται στο έγκλημα και στη συγκάλυψη, όσο ψηλά κι αν βρίσκονται. Είναι η πρώτη φορά που αίτημα πολιτών και, μάλιστα, συγγενών θυμάτων, για τη διερεύνηση ποινικών ευθυνών πολιτικών προσώπων, έρχεται αυτούσιο στη Βουλή, για ψήφιση. Με τις υπογραφές μας ουσιαστικά αφαιρούμε τα διαδικαστικά εμπόδια στο να εξεταστούν από τη Βουλή οι κατηγορίες που αποδίδουν οι ίδιοι οι πληγέντες, οι χαροκαμένοι γονείς και συγγενείς και οι επιζώντες και επιζώσες προς τα κυβερνητικά πρόσωπα που προστατεύονται από ασυλίες και τον Νόμο περί Ευθύνης Υπουργών. Αν οι εμπλεκόμενοι δεν ήταν πολιτικά πρόσωπα, η μήνυση των συγγενών θα οδηγούσε απ’ ευθείας σε Προκαταρκτική Εξέταση, με παραγγελία εισαγγελέα. Ζητάμε το αυτονόητο να γίνει τώρα από τη Βουλή.

• «ΜτΚ»: Έχετε χαρακτηρίσει «κατάπτυστη» την πρόταση της ΝΔ και καταγγείλατε μεθόδευση. Ποια μεθόδευση βλέπετε;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Η ΝΔ, με υπογραφές 30 μόνο βουλευτών από τους 156 βουλευτές της, φέρνει μία προσχηματική πρόταση για πλημμέλημα για τον κ. Καραμανλή, με σκοπό να τον προστατεύσει από την κακουργηματική δίωξη και την κατηγορία για βαριά εγκλήματα αφαίρεσης ανθρώπινων ζωών και διαφθοράς, επιχειρώντας, επίσης, να προστατεύσει και κάθε άλλον εμπλεκόμενο και πρωτίστως τον κ. Μητσοτάκη. Αυτό κάνουν εδώ και 27 μήνες. Μεθοδεύσεις, μπάζωμα, πλαστά βίντεο, αλλοιωμένα ηχητικά, απόκρυψη στοιχείων, καταψήφιση των αιτημάτων της Δικαιοσύνης για έρευνα, παρεμβάσεις στη Δικαιοσύνη και κοινοβουλευτική συγκάλυψη. Δεν λένε καν τη λέξη «έγκλημα» για τα Τέμπη, επειδή είναι ένοχοι. Στους πρώτους μήνες της Βουλής δεν έλεγαν ούτε τη λέξη «Τέμπη», νομίζοντας ότι έτσι θα ξεχαστεί. Προσπαθούν να κάνουν με τον Καραμανλή ό,τι και με τον Τριαντόπουλο, που εμπόδισαν τη Βουλή να ασκήσει προανακριτικά καθήκοντα και εμπόδισαν την έρευνα και τις αποκαλύψεις, έκλεισαν την Προανακριτική πριν καν ανοίξει και είπαν ότι «τα στέλνουν στη Δικαιοσύνη». Αυτά έγιναν στις 11 Απριλίου. Σήμερα, δύο μήνες μετά, δεν έχει συγκροτηθεί καν Δικαστικό Συμβούλιο.

• «ΜτΚ»: Και γιατί υπάρχουν ποινικές ευθύνες του κ. Μητσοτάκη κατά την άποψή σας;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Ο κ. Μητσοτάκης έχει ευθεία εμπλοκή στο έγκλημα και στη συγκάλυψή του. Γνώριζε πριν αναλάβει πρωθυπουργός τη δραματική κατάσταση εγκατάλειψης του σιδηροδρόμου, η οποία χειροτέρευσε επί των ημερών του. Γνώριζε ότι δεν λειτουργούσε κανένα σύστημα ασφαλείας και τα τρένα πηγαίναν στα τυφλά. Γνώριζε προσωπικά ότι οι άνθρωποι που έμπαιναν στο τρένο κινδύνευαν, ενώ εκείνοι δεν το ήξεραν, πίστευαν την κυβέρνηση και την Πολιτεία που έλεγε ότι τα τρένα είναι ασφαλή. Ο κ. Καραμανλής κουνούσε το χέρι του μία βδομάδα πριν τα Τέμπη στη Βουλή και έλεγε «είναι ντροπή και ντρέπομαι που θέτετε ζητήματα ασφάλειας στον σιδηρόδρομο». Ο κ. Μητσοτάκης είχε προσωπική ενασχόληση με το θέμα των τρένων και με τις προτάσεις για ευρωπαϊκά κονδύλια. Είναι ένοχος όσο και ο Καραμανλής και από την πρώτη στιγμή προσπάθησε να συσκοτίσει τις συνθήκες της σύγκρουσης, ακριβώς για να αποφύγει τις ευθύνες του. Ο ίδιος ο κ. Καραμανλής «έδωσε» τον κ. Μητσοτάκη στην Εξεταστική Επιτροπή, δηλώνοντας ότι ο πρωθυπουργός ήταν ενήμερος και είχε προσωπική συνεργασία μαζί του για τον σιδηρόδρομο.

• «ΜτΚ»: Σας «χρεώνουν» ότι η Πλεύση Ελευθερίας είναι κόμμα μονοθεματικό και μονοπρόσωπο. Τι απαντάτε;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Η Πλεύση Ελευθερίας είναι κίνημα που βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της αγωνιστικής υπεράσπισης των πολιτών απέναντι σε κάθε εξουσία, κάθε αυθαιρεσία και κάθε αδικία. Ο κόσμος το γνωρίζει γιατί μας βλέπει στην πρώτη γραμμή κατά των πλειστηριασμών και των εξώσεων, στην υπεράσπιση της πρώτης κατοικίας, κατά των funds, στο πλευρό δανειοληπτών, των οικογενειών, των αυτοαπασχολούμενων και μικρομεσαίων, των εργαζομένων στον Δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα, στους αγώνες για το περιβάλλον, στην υπεράσπιση των γυναικών από την έμφυλη βία, στην υπεράσπιση των παιδιών από την κακοποίηση, στο πλευρό των εποχικών πυροσβεστών, των θυμάτων στα Τέμπη, των θυμάτων στο Μάτι. Βλέπει ότι είμαστε πανταχού παρόντες και παρούσες για το δίκαιο, βλέπει ότι οι έξι βουλευτές μας είναι πάντα εκεί στη Βουλή και κάνουν αντιπολίτευση, φέρνουν τη φωνή της κοινωνίας στη Βουλή και καταλαβαίνει ότι μπορεί να μας εμπιστευθεί και για περισσότερες ευθύνες, γιατί δεν τον προδώσαμε, αλλά τον δικαιώνουμε καθημερινά.

• «ΜτΚ»: Λένε ότι δεν έχετε πρόγραμμα. Έχετε προαναγγείλει την κατάρτισή του. Τι να αναμένουν οι πολίτες;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Όταν καλέσαμε τον κόσμο να μας ψηφίσει το 2023 δεν τον κοροϊδέψαμε με κυβερνητικά προγράμματα, του είπαμε θα κάνουμε αντιπολίτευση, πραγματική αντιπολίτευση, αντιπολίτευση υπεράσπισης, ότι θα φέρουμε τη φωνή του στη Βουλή. Και το κάναμε. Δείξαμε τι σημαίνει αντιπολίτευση, τι σημαίνει πραγματική υπεράσπιση της κοινωνίας. Τώρα αναλαμβάνουμε την ευθύνη της πολύ μεγαλύτερης εμπιστοσύνης που μας δείχνει ο κόσμος και ετοιμάζουμε και κυβερνητικό πρόγραμμα, με πολλή δουλειά. Σύντομα θα έχετε νεότερα, με ενημέρωση και με εκπλήξεις, όπως έχουμε υποσχεθεί. Φυσικά, να διευκρινίσουμε ότι, ενώ δεν διατυπώσαμε προηγουμένως κυβερνητικό πρόγραμμα, έχουμε πάρει συγκεκριμένες θέσεις και καταθέσει προτάσεις επίσημες σε όλους σχεδόν τους τομείς, με δουλειά, με συνέπεια, με έγνοια.

• «ΜτΚ»: Το κόμμα σας στις δημοσκοπήσεις φιγουράρει στη δεύτερη θέση. Τις παρακολουθείτε; Τι μηνύματα λαμβάνετε;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Παρακολουθούμε τις δημοσκοπήσεις, κυρίως όμως παρακολουθούμε την ολοένα αυξανόμενη εμπιστοσύνη και αγάπη των πολιτών που είναι συγκινητική και απροσποίητη και εκδηλώνεται σε κάθε ευκαιρία, στον δρόμο, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, στα κινήματα, παντού. Αυτό μας γεμίζει με υψηλό αίσθημα ευθύνης να ανταποκριθούμε στις προσδοκίες και να φανούμε αντάξιοι της εμπιστοσύνης τους. Και θα το πράξουμε, να είστε σίγουροι.

• «ΜτΚ»: Λέτε ότι δεν κοιτάτε ούτε αριστερά ούτε δεξιά αλλά μπροστά. Τι πρόσημο έχει η Πλεύση Ελευθερίας;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Μπροστά σημαίνει με το βλέμμα μας στο μέλλον, με αλήθεια, ενώνοντας την κοινωνία και γκρεμίζοντας τις διχαστικές και διαχωριστικές γραμμές που περιχαρακώνουν τους ανθρώπους. Η ενεργή, ενωμένη κοινωνία και η αγάπη στον άνθρωπο και τα δικαιώματά του είναι η κινητήρια δύναμή μας! Με έμφαση στη δημοκρατία, την ισότητα, τη δικαιοσύνη και την κοινωνική δικαιοσύνη, τη διαφάνεια, την πάταξη της διαφθοράς, την προάσπιση των δικαιωμάτων και των ίσων ευκαιριών για όλους τους ανθρώπους, με πρώτα τα παιδιά, με έμφαση στην Παιδεία και τον Πολιτισμό.

• «ΜτΚ»: Ποιο το μήνυμά σας για τους πολίτες στην Βόρεια Ελλάδα;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Οραματίζομαι μία Ελλάδα και μία πατρίδα όπως την ονειρευόμαστε και όπως την αξίζουμε, απ’ άκρη σ’ άκρη. Η Μακεδονία μας και η Θεσσαλονίκη είναι εγκαταλελειμμένη και προδομένη, παρά τη λαμπρή της ιστορία και τις ικανότητες, τις ιδέες, το μεράκι και τη δημιουργικότητα των πολιτών. Θέλει πολλή δουλειά για να αναστρέψουμε την κατάσταση και θέλουμε τους πολίτες στο πλευρό μας! Είμαστε και θα παραμείνουμε στο πλευρό τους. Προσωπικά, όπως ξέρετε, όταν έρχομαι στη Μακεδονία, αισθάνομαι στο σπίτι μου και έχω τη Θεσσαλονίκη και τους Θεσσαλονικείς στην καρδιά μου

*Δημοσιεύθηκε στη «ΜτΚ» στις 08.06.2025

Η Μαρία Καρυστιανού καλεί όλους τους βουλευτές να στηρίξουν το κατηγορητήριο των συγγενών

    Η Μαρία Καρυστιανού καλεί τους βουλευτές να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να τηρήσουν με γενναιότητα τον όρκο και το καθήκον τους ως βουλευτές να ενεργούν με βάση τις αρχές της Δημοκρατίας και του Συντάγματος αλλά και να αντιδρούν όταν αυτές πλήττονται.

Κάλεσμα αγωνίας σε όλους τους βουλευτές ανεξαρτήτως κόμματος απηύθυνε η Μαρία Καρυστιανού προκειμένου να στηρίξουν και να συνυπογράψουν την πρόταση προανακριτικής που κατέθεσαν οι συγγενείς των θυμάτων των Τεμπών.

Όπως αναφέρει σε ανάρτησή της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης «δεν υπάρχει κανένας λόγος να μην προσυπογράψετε και να μην υπερψηφίσετε να ξεκινήσει ΕΡΕΥΝΑ. Κανένας τίμιος λόγος!», τονίζοντας χαρακτηριστικά πως «Ποιος φοβάται την ΕΡΕΥΝΑ; Μόνο ο ένοχος!».

Η Μαρία Καρυστιανού, σύμφωνα με την efsyn.gr,  καλεί τους βουλευτές να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να τηρήσουν με γενναιότητα τον όρκο και το καθήκον τους ως βουλευτές να ενεργούν με βάση τις αρχές της Δημοκρατίας και του Συντάγματος αλλά και να αντιδρούν όταν αυτές πλήττονται.

«Αυτό, αξιότιμοι κ.κ. Βουλευτές, ΖΗΤΑΜΕ να είναι να είναι το ΠΡΩΤΟ και ΚΥΡΙΟ μέλημα σας, πέρα από εγωισμούς και κομματικές αγκυλώσεις», τονίζει χαρακτηριστικά η Μαρία Καρυστιανού.

Υπενθυμίζεται πως η πρόταση του Συλλόγου των συγγενών των θυμάτων των Τεμπών προκάλεσε αναστάτωση στα κόμματα της αντιπολίτευσης, καθώς οι βουλευτές που πρόσκεινται στο Κίνημα Δημοκρατίας του Στέφανου Κασσελάκη απέσυραν την στήριξή τους από την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ που μόλις είχε αποσπάσει τις πολυπόθητες 30 υπογραφές, εξαιτίας της στήριξης τους.

«Αυτό, αξιότιμοι κ.κ. Βουλευτές, ΖΗΤΑΜΕ να είναι να είναι το ΠΡΩΤΟ και ΚΥΡΙΟ μέλημα σας, πέρα από εγωισμούς και κομματικές αγκυλώσεις», τονίζει χαρακτηριστικά η Μαρία Καρυστιανού.

Υπενθυμίζεται πως η πρόταση του Συλλόγου των συγγενών των θυμάτων των Τεμπών προκάλεσε αναστάτωση στα κόμματα της αντιπολίτευσης, καθώς οι βουλευτές που πρόσκεινται στο Κίνημα Δημοκρατίας του Στέφανου Κασσελάκη απέσυραν την στήριξή τους από την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ που μόλις είχε αποσπάσει τις πολυπόθητες 30 υπογραφές, εξαιτίας της στήριξης τους.

Αναλυτικά  η ανάρτηση της Μαρίας Καρυστιανού

«Σήμερα, ανήμερα του Αγίου Πνεύματος ας ανατρέξουμε στην πνευματικότητα, τη σοφία και την ανθρωπιά μας και ας ζητήσουμε από το ουράνιο Φως καθοδήγηση, φώτιση και αγάπη για το καλό!

Για αυτό

Αξιότιμοι κ.κ. Βουλευτές

Επειδή βρισκόμαστε σε μία κρίσιμη καμπή, όπου έκαστος πρέπει όχι με δηλώσεις, αλλά με πράξεις να ΑΠΟΔΕΙΞΕΙ το κύρος, τις αξίες του, τον σεβασμό στους πολίτες αλλά και στην Δικαιοσύνη, ΠΑΡΑΚΑΛΩ πολύ να στηρίξετε και να προσυπογράψετε την Πρόταση συγγενών των θυμάτων των Τεμπών που κατατέθηκε και υπογράφηκε από τέσσερα κόμματα και ανεξάρτητους βουλευτές.

Η πρόταση μας εστιάζει με αμιγώς νομικό τρόπο στην ποινική ΕΡΕΥΝΑ των καταγγελλόμενων για το έγκλημα των Τεμπών!

Εξάλλου ζητάμε ΕΡΕΥΝΑ, για την οποία περιμέναμε 2.5 χρόνια! Και τώρα που έφτασε επιτέλους η ώρα να μάθουμε ΓΙΑΤΙ έγιναν όσα έγιναν από τους πλέον αρμοδίους, αυτούς που έδιναν τις εντολές, ποιος δικαιούται να μας το στερήσει; Η Βουλή των Ελλήνων;

Ο ρόλος της οποίας είναι ακριβώς να υπηρετεί το κοινό καλό;

Είναι προφανές ότι δεν θα ανεχτούμε περισσότερο εμπαιγμό !

Η στήριξη μιας πρότασης- χάδι με ορισμένες μόνο κατηγορίες και μάλιστα όχι για όλους τους εμπλεκόμενους, θα οδηγήσει στο ξέπλυμα των ενόχων, ιδίως διότι το πλημμέλημα και αν (!) ΕΙΝΑΙ πραγματικό ξέπλυμα.

Δεν υπάρχει κανένας λόγος να μην προσυπογράψετε και να μην υπερψηφίσετε να ξεκινήσει ΕΡΕΥΝΑ.

Κανένας τίμιος λόγος!

Έρευνα που οι πραγματικά αθώοι θα επεδίωκαν από μόνοι τους αυτοβούλως, για να αποδείξουν την καθαρότητα τους και για να βγουν από αυτήν την προβλεπόμενη διαδικασία, δικαιωμένοι και δυνατότεροι. Ναι, ΑΥΤΟ θα έκαναν οι αθώοι, γιατί αυτό θα υπαγόρευε η αξιοπρέπεια τους.

Με τι ΚΟΥΡΑΓΙΟ θα πάρετε το ρίσκο να συμπράξατε και να γλιτώσει έστω και ΕΝΑΣ υπόλογος για όλα αυτά τα αδικήματα ;;

Με τι ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ θα αναλάβετε το βάρος να μην αποδοθούν ΟΛΕΣ οι ευθύνες για ΟΛΑ τα αδικήματα που θα κριθεί ότι ΤΕΛΕΣΤΗΚΑΝ;

Ακούμε δηλώσεις στήριξης , δηλώσεις σας υπέρ της αλήθειας και της δικαιοσύνης, υπέρ των συγγενών. Και έπειτα μαθαίνουμε ότι προβληματίζεστε για το αν θα στηρίξετε την κατατεθείσα πρόταση για έρευνα (!) των υπόλογων συναδέλφων σας;;

Τι πρέπει να πιστέψουμε τελικά;;;

Μετά την Εξεταστική παρωδία και την Προανακριτική Τριαντοπούλου επίσης fast track παρωδία, ΔΕΝ δικαιούστε να μην είστε δίπλα στα εκατομμύρια των πολιτών που διαδήλωσαν για δικαιοσύνη στο έγκλημα των Τεμπών!

Αλίμονο!

Αλήθεια, τι θα κάνατε αν μέσα στους 57 νεκρούς ήταν οι ΔΙΚΟΙ σας αγαπημένοι, που σας παραδίδονταν καμένοι και στη συνέχεια οι γερανοί του μπαζώματος βεβήλωναν τα οστά τους και εξαφάνιζαν τα αποδεικτικά στοιχεία;;

Δεν θα σας εξόργιζε άραγε η ανακριτική έρευνα που αντί να αποκαλύπτει, σπεύδει και καταστρέφει στοιχεία όπως το βιολογικό υλικό των νεκρών μέσα σε 40 μέρες από την τραγωδία, πριν καν βγουν οι Ιατροδικαστικές, λέει ότι είναι εξαφανισμένα και δεν παραδόθηκαν τα video που ό ίδιος ο Ανακριτής διέταξε να κατασχεθούν από την πρώτη μέρα που ανέλαβε, ενώ πεισματικά αρνείται τη διενέργεια ΕΡΕΥΝΑΣ και την επέκταση διώξεων για το εύφλεκτο χημικό καύσιμο, που ακόμη και ο ΕΟΔΑΣΑΑΜ αποκάλυψε και πιστοποίησε στο Πόρισμά του ότι υπήρχε!

Ποιος φοβάται την ΕΡΕΥΝΑ; Μόνο ο ένοχος!

Και τέλος, πόσο ασφαλείς και σίγουροι θα αισθανόσασταν, με τη μη αναζήτηση ευθυνών του πολιτικού συστήματος που είναι αποκλειστικά ΥΠΕΥΘΥΝΟ για την μαρτυρική φρίκη που έζησαν τα παιδιά μας χωρίς ΟΞΥΓΟΝΟ αλλά και για τον ανείπωτο πόνο στον οποίο μας καταδίκασαν;

Σας καλώ να σταθείτε στο ύψος των περιστάσεων και να τηρήσετε με γενναιότητα τον όρκο και το καθήκον σας, ως Βουλευτές που οφείλετε να ενεργείτε μα βάση τις αρχές της Δημοκρατίας και του Συντάγματος και να αντιδράτε όταν αυτές πλήττονται.

Αυτό, αξιότιμοι κ.κ. Βουλευτές, ΖΗΤΑΜΕ να είναι να είναι το ΠΡΩΤΟ και ΚΥΡΙΟ μέλημα σας, πέρα από εγωισμούς και κομματικές αγκυλώσεις.

Σε μια ταλαίπωρη χώρα όπου οι πολίτες έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους στο πολιτικό σύστημα, γίνονται θεατές σε αποκαλύψεις τεράστιων σκανδάλων που δεν διερευνώνται και απλά αρχειοθετούνται , ΞΕΡΟΥΝ ότι υπάρχει συγκάλυψη στο έγκλημα των Τεμπών, που ΠΡΕΠΕΙ να διερευνηθεί!

Και βγήκαν στους δρόμους με ΑΥΤΟ ακριβώς το αίτημα: την καθολική έρευνα πολιτικών και μη και τη δικαίωση στο έγκλημα που δολοφόνησε και έκαψε τα παιδιά μας.

Εσείς θα σταθείτε ΑΠΕΝΑΝΤΙ;

ΜΟΝΟ οι ένοχοι φοβούνται.

Οι υπόλοιποι βγαίνουν μπροστά!

Σας παρακαλούμε να ανταποκριθείτε σε αυτό το κομβικό κάλεσμά μας, ως την τελευταία ευκαιρία να αποδείξετε ότι είστε άξιοι της εμπιστοσύνης που σας αποδόθηκε.»

ΜέΡΑ25 / Για το πλοίο Madleen, για την αποστολή Freedom Flotilla, για την Παλαιστίνη

    Το Ισραήλ αναχαίτισε το πλοίο Madleen που μετέφερε την Γκρέτα Τούνμπεργκ και άλλους ακτιβιστές τη Δευτέρα, το οποίο προσπαθούσε να σπάσει τον ναυτικό αποκλεισμό του για να παραδώσει βοήθεια στη Λωρίδα της Γάζας....

Ανακοίνωση ενωτικής πρωτοβουλίας ΜέΡΑ25 | Ανατρεπτική Οικολογική Αριστερά

«Στις 3.00 τα ξημερώματα της Δευτέρας, το πλοίο Madleen, υπό βρετανική σημαία, το οποίο μετέφερε ανθρωπιστική βοήθεια για τη Γάζα, κατελήφθη σε διεθνή ύδατα πειρατικά από τον Ισραηλινό στρατό. Οι 12 επιβαίνοντες, Ευρωπαίοι πολίτες όλοι, προερχόμενοι από την Ισπανία, τη Σουηδία, την Ολλανδία, τη Γερμανία και τη Γαλλία, απήχθησαν κατά την πειρατική έφοδο των IDF, πράξη που συνιστά μια ακόμη κατάφωρη και ωμή παραβίαση του διεθνούς δικαίου από το κράτος-δολοφόνο και είχε προαναγγελθεί από την κυβέρνηση του Ισραήλ.

Η απαγωγή των ακτιβιστών είναι μια ακόμα ψηφίδα στο παζλ της θηριωδίας στη Γάζα, μια ακόμη πληγή στο σώμα της ανθρωπότητας που βλέπει σχεδόν δύο χρόνια να εξοντώνεται ένας λαός που αγωνίζεται για γη και ελευθερία.

Οι κυβερνήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι συνένοχες στο διαρκές έγκλημα στη Γάζα, στη γενοκτονία, στη σφαγή αμάχων, στον λιμό στον οποίο οδηγούνται εκατομμύρια Παλαιστίνιοι. Η ελληνική κυβέρνηση με την αγαστή στρατιωτική και οικονομική συνεργασία με το κράτος-δολοφόνο, γράφει μία από τις πιο μαύρες σελίδες στην ιστορία της χώρας μας. Ως η πιο πιστή σύμμαχος του Ισραήλ στην Ευρώπη, παραμένει εκκωφαντικά σιωπηλή απέναντι στη γενοκτονία, την ποινικοποίηση της αλληλεγγύης, τον συντονισμένο διασυρμό, όχι μόνο ενός αγωνιζόμενου λαού αλλά και δώδεκα ανθρώπων που σήκωσαν το ανάστημα τους για να ταρακουνήσουν τους ηγέτες των κρατών τους να ρίξουν το βλέμμα τους στη Γάζα.

Σε τρεις μέρες από σήμερα μια διεθνής αποστολή πάνω από 2500 ανθρώπων, με περισσότερους από 200 Έλληνες πολίτες, θα μεταβεί στο Κάιρο για να πραγματοποιήσει πορεία στην έρημο προς τη Ράφα, προκειμένου να σπάσει τον δολοφονικό αποκλεισμό και να φτάσει η ανθρωπιστική βοήθεια στα σύνορα.

Καλούμε την ελληνική κυβέρνηση, η οποία προεδρεύει του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, να αναλάβει πρωτοβουλίες για την άμεση απελευθέρωση των 12 Ευρωπαίων πολιτών, για τον άμεσο σπάσιμο του αποκλεισμού στην Παλαιστίνη, την άμεση διακοπή οποιαδήποτε συνεργασίας με τον εγκληματία πολέμου Μπέντζαμιν Νετανιάχου και ταυτόχρονα, να λάβει όλα εκείνα τα μέτρα προστασίας για την ασφάλεια και τη ζωή των Ελλήνων μελών της διεθνούς αποστολής.
Θα είναι υπεύθυνη για οτιδήποτε θα συμβεί.

Η ενωτική πρωτοβουλία ΜέΡΑ25 | Ανατρεπτική Οικολογική Αριστερά καλεί σήμερα στις 6.30 στο Μετρό Πανόρμου για πορεία διαμαρτυρίας στην Ισραηλινή Πρεσβεία.

Ζητάμε:

• Άμεση απελευθέρωση των 12 απαχθέντων ευρωπαίων πολιτών από τον Ισραηλινό Στρατό.
• Να σπάσει ο στρατιωτικός αποκλεισμός και το εμπάργκο στη Γάζα.
• Να απομονωθεί διεθνώς το κράτος – δολοφόνος του Ισραήλ.
• Να διασφαλιστεί η ασφαλής μετάβαση της ελληνικής αποστολής στην Πορεία προς τη Γάζα.» 

Η Καρυστιανού δείχνει τον δρόμο στα κόμματα!

     Η πρόεδρος του Συλλόγου «Τέμπη 2023», Μαρία Καρυστιανού, έστειλε σε Βουλή και πολιτικούς αρχηγούς πολυσέλιδο κατηγορητήριο, βγαίνοντας μπροστά και επαναφέροντας στην τάξη τα κόμματα της αντιπολίτευσης που αδυνατούν να βρουν κοινό τόπο... και τρόπο συνεργασίας..

Εστειλε σε Βουλή και πολιτικούς αρχηγούς πρόταση για τη σύσταση προανακριτικής επιτροπής για τα Τέμπη, η οποία στρέφεται κατά Μητσοτάκη και σειράς πρώην υπουργών

Νέα δεδομένα στην κοινοβουλευτική διερεύνηση της τραγωδίας των Τεμπών δημιουργεί η πρόταση της Μαρίας Καρυστιανού για τη σύσταση προανακριτικής επιτροπής η οποία στρέφεται κατά του πρωθυπουργού και σειράς πρώην υπουργών. Η πρόεδρος του Συλλόγου «Τέμπη 2023» έστειλε σε Βουλή και πολιτικούς αρχηγούς πολυσέλιδο κατηγορητήριο, βγαίνοντας μπροστά και επαναφέροντας στην τάξη τα κόμματα της αντιπολίτευσης που αδυνατούν να βρουν κοινό τόπο, ενώ στην πραγματικότητα συμφωνούν για τις βαρύτατες ευθύνες του πρωθυπουργού και του υπουργικού του συμβουλίου στην τραγωδία των Τεμπών.

Συγκεκριμένα, η πρόταση των συγγενών των θυμάτων στρέφεται συνολικώς κατά 11 προσώπων: του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, του πρώην υπουργού Υποδομών Κώστα Καραμανλή και των υφυπουργών του, Γιάννη Κεφαλογιάννη, Γιώργου Καραγιάννη, Μιχάλη Παπαδόπουλου, αλλά και κατά του πρώην υπουργού Υποδομών και νυν Εξωτερικών Γιώργου Γεραπετρίτη, όπως και κατά του πρώην υφυπουργού Ανάπτυξης και Επενδύσεων Γιάννη Τσακίρη, της πρώην υφυπουργού Υγείας Ζωής Ράπτη, του πρώην υπουργού Υγείας Θάνου Πλεύρη, του πρώην αναπληρωτή υπουργού Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Νίκου Παπαθανάση και κατά του πρώην υπουργού Υποδομών της περιόδου ΣΥΡΙΖΑ Χρήστου Σπίρτζη.

Σημειωτέον πως οι συγγενείς των θυμάτων ζητούν τη σύσταση της επιτροπής ώστε να διερευνηθεί μια σειρά κακουργημάτων, ανάμεσά τους εκείνο της εσχάτης προδοσίας, της ανθρωποκτονίας από ενδεχόμενο δόλο κατά συρροή, της πρόκλησης βαριάς σωματικής βλάβης από ενδεχόμενο δόλο, της κακουργηματικής έκθεσης, καθώς και της απιστίας σε βαθμό κακουργήματος. «Καλούμε τους βουλευτές, ανεξαρτήτως κόμματος και πολιτικής τοποθέτησης, να στηρίξουν την πρότασή μας υπερψηφίζοντάς την, ως οφείλουν, ώστε να επιτευχθεί η προάσπιση του κράτους δίκαιου και της δημοκρατίας, η αποκατάσταση της δικαιοσύνης και η κοινωνική ειρήνη, οι οποίες έχουν διασαλευτεί μέσω του πλήθους των ποινικά ερευνητέων πράξεων και παραλείψεων που οδήγησαν στο έγκλημα των Τεμπών και στη μετέπειτα συγκάλυψή του» αναφέρει η μητέρα της αδικοχαμένης Μάρθης στην ανάρτησή της.

Kαλούνται να συνυπογράψουν

Το «μπαλάκι» πλέον βρίσκεται στα κόμματα της αντιπολίτευσης, τα οποία καλούνται να συνυπογράψουν την πρόταση προκειμένου να εισαχθεί προς συζήτηση και ψήφιση στην Ολομέλεια της Βουλής. Ολα τα βλέμματα στρέφονται στο τι θα πράξουν τόσο το ΠΑΣΟΚ, που έχει βγάλει εκτός κάδρου τον Κυριάκο Μητσοτάκη στη δική του πρόταση, όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος έχει συμπεριλάβει τον πρωθυπουργό στο δικό του αίτημα, ωστόσο με ελαφρύτερες κατηγορίες. Σύμφωνα με πληροφορίες, αρκετά κόμματα της ελάσσονος αντιπολίτευσης εμφανίζονται έτοιμα να συνυπογράψουν την πρόταση της Μαρίας Καρυστιανού, με τις απαραίτητες κατά τον Κανονισμό 30 υπογραφές να συμπληρώνονται ήδη.

Συγκεκριμένα, οι 11 βουλευτές της Ελληνικής Λύσης, συν οι 9 της ΝΙΚΗΣ, συν οι 6 της Πλεύσης Ελευθερίας, συν οι 6 ανεξάρτητοι βουλευτές που πρόσκεινται στο κόμμα Κασσελάκη αθροίζουν 32 βουλευτές. Την ίδια στιγμή, ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να συγκεντρώσει τις απαραίτητες υπογραφές στην πρότασή του, καθώς την υπέγραψαν και οι 6 ανεξάρτητοι βουλευτές που πρόσκεινται στο Κίνημα Δημοκρατίας. Επομένως, εάν κατατεθεί επισήμως και η πρόταση της Μαρίας Καρυστιανού, θα ψηφιστούν συνολικώς 4 προτάσεις και θα στηθούν 14 κάλπες, αριθμός-ρεκόρ. Μένει να φανεί βεβαίως τι θα πράξουν οι βουλευτές της «γαλάζιας» παράταξης και αν θα παραμείνουν «μπετόν αρμέ» στην κρίσιμη ψηφοφορία, που αναμένεται με εξαιρετικό ενδιαφέρον.

 αναδημοσίευση από: dimokratia.gr

Πρωτοβουλία μελών του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ενόψει του 5ου Συνεδρίου - Ίδρυση νέου φορέα με ηγέτη τον Αλέξη Τσίπρα

     «Ο νέος φορέας με ηγέτη τον Αλέξη Τσίπρα δεν μπορεί να έχει τα χαρακτηριστικά κόμματος, θα πρέπει να στοχεύει σε ευρύτερες κοινωνικές συμμαχίες, επιδιώκοντας πολιτική ενότητα και όχι απαραίτητα ιδεολογική ταύτιση», αναφέρεται στην πρόταση των 13 μελών του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στο 5ο Συνέδριο...

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ να πρωτοστατήσει στη συγκρότηση ενός ευρύτερου αριστερού πολιτικού φορέα με ηγέτη τον Αλέξη Τσίπρα

Εκκινούμε από την εξής βάση: είμαστε ενάντια στο να συμβιβαστούμε με έναν αποστεωμένο ΣΥΡΙΖΑ εντός ενός κατακερματισμένου αριστερού χώρου και να επιδοθούμε στο πώς θα διαχειριστούμε καλύτερα την αποστέωση και τον κατακερματισμό, την ώρα που στη χώρα μας τείνει να γίνει καθεστώς η νεοφιλελεύθερη λαίλαπα της μητσοτακικής δεξιάς. Γι’ αυτό πιστεύουμε ότι χρειάζονται πολιτικές πρωτοβουλίες πριν παγιωθεί αυτή η κατάσταση.

Στις καπιταλιστικές κοινωνίες ο ατομισμός έχει αναχθεί σε πολιτισμικό στοιχείο. Η κυριαρχία του έναντι της συλλογικότητας και της αλληλεγγύης προσφέρει εξαιρετική υπηρεσία στην κυβέρνηση Μητσοτάκη διότι αποτελεί την υλική βάση πάνω στην οποία στήθηκε ο χυδαίος μηχανισμός χειραγώγησης, ο ατομισμός λειτουργεί ως πολλαπλασιαστής της κυβερνητικής προπαγάνδας.

Στη χώρα μας σήμερα παράγεται πλούτος, αλλά τον παραγόμενο πλούτο τον νέμονται τα καρτέλ και τα ολιγοπώλια, δηλαδή μια χούφτα άνθρωποι. Αυτό το «επίτευγμα» της κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι η δεσπόζουσα κοινωνική αντίφαση σήμερα, αποτυπώνεται ως κύμα ακρίβειας και φαίνεται να καθορίζει τις εξελίξεις.

Το δυσεπίλυτο πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ: αποτυγχάνει να νοηματοδοτήσει τον εαυτό του, αδυνατεί να συστηθεί στην κοινωνία ως αυτός που είναι.

Γιατί; Διότι εμείς προσπαθούμε να παράγουμε το πολιτικό νόημα του ΣΥΡΙΖΑ προτάσσοντας το πρόγραμμά του, όμως τούτη τη στιγμή αυτό είναι μη πραγματοποιήσιμο, αφού το νόημα τελικά το παράγει η πολιτική οντότητα ΣΥΡΙΖΑ - έτσι όπως «παρουσιάζεται» στα μάτια της κοινωνίας μετά τις διασπάσεις και την ολέθρια περίοδο Κασσελάκη - και το μεταφέρει στο πολιτικό περιεχόμενο του ΣΥΡΙΖΑ και όχι αντίστροφα, όπως πασχίζουμε να κάνουμε εμείς τώρα.

Στη βάση του ορατού πλέον κοινωνικού αιτήματος για ευρύτερες συμμαχίες, σε συνδυασμό με την αρνητική στάση των ηγεσιών των άλλων προοδευτικών κομμάτων, υποβάλλουμε στο συνέδριο προς διαβούλευση την πολιτική μας πρόταση. Στόχος της είναι να δημιουργήσει τους πολιτικούς όρους για την ανατροπή της νεοφιλελεύθερης λαίλαπας της δεξιάς και την προοπτική μιας αριστερής διακυβέρνησης στη χώρα μας.

Πρόταση: Ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ να πρωτοστατήσει στη συγκρότηση ενός ευρύτερου αριστερού πολιτικού φορέα με ηγέτη τον Αλέξη Τσίπρα.

Ο νέος φορέας δεν μπορεί να έχει τα χαρακτηριστικά κόμματος, θα πρέπει να στοχεύει σε ευρύτερες κοινωνικές συμμαχίες, επιδιώκοντας πολιτική ενότητα και όχι απαραίτητα ιδεολογική ταύτιση.

Γιατί να ηγηθεί ο Αλέξης Τσίπρας; Διότι τα πολιτικά του χαρακτηριστικά είναι ιστορικά διαμορφωμένα και κοινωνικά παγιωμένα, έχουν αποκτήσει μια υλική υπόσταση, η οποία μπορεί να προσδώσει άμεσα και αποτελεσματικά στο νέο φορέα το πολιτικό νόημα της κυβερνώσας αριστεράς.

Πώς θα τεκμηριώσουμε την πρότασή μας

Δεν θα ξεκινήσουμε από την πολιτική πραγματικότητα όπως την προσλαμβάνουμε εμπειρικά, ούτε από τα δημοσκοπικά ευρήματα που διατείνονται ότι τη φωτογραφίζουν, όπως κατά κανόνα κάνουν οι αναλύσεις, διότι όταν η ανάλυση ακολουθεί αυτή τη διαδρομή συνήθως εξαϋλώνεται σε όλο και πιο απλούς προσδιορισμούς αδυνατώντας να συνθέσει την πολιτική πραγματικότητα.

Θα ξεκινήσουμε από τις αντιφάσεις που έχουν αναπτυχθεί σήμερα στην ελληνική κοινωνία, στο κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ και στον ευρύτερο χώρο της αριστεράς, για να αναδείξουμε αυτές που καθορίζουν τις εξελίξεις, ώστε την ενεργό πολιτική πραγματικότητα να την έχουμε ως αποτέλεσμα και όχι ως νοητή αφετηρία.

Οι αντιφάσεις του καπιταλισμού κάτω από τις νεοφιλελεύθερες πρακτικές της δεξιάς

Η ελληνική κοινωνία, ως καπιταλιστική κοινωνία, παράγει όλες τις βασικές εσωτερικές αντιφάσεις του καπιταλισμού. Μόνο που οι αντιφάσεις αυτές σήμερα, επειδή ακριβώς συνεπικουρούνται από τη νεοφιλελεύθερη διακυβέρνηση της δεξιάς, λειτουργούν ακόμα περισσότερο υπέρ του κεφαλαίου επιτείνοντας ακόμη πιο πολύ την εκμετάλλευση των εργαζομένων.

Οι εργαζόμενοι, είναι έτσι κι αλλιώς αναγκασμένοι να μετατρέπονται σε εμπόρευμα και να αλλοτριώνουν τις ζωές τους σαν μέσο για τη δική τους ζωή, για να παράγουν αδιάκοπα ανταλλακτική αξία, δηλαδή χρήμα. Χρήμα το οποίο γίνεται ιδιοκτησία του κεφαλαίου που εξουσιάζει την παραγωγική τους δραστηριότητα. Έτσι, το ίδιο το ενέργημά τους οικοδομεί μια ξένη δύναμη που τους αντιπαρατίθεται και τους εξουσιάζει.

Σ’ αυτή την αντίφαση η κυβέρνηση Μητσοτάκη πλειοδοτεί: Από τη μια έχει επιτρέψει με την πολιτική της τη δημιουργία των καρτέλ ενέργειας και τραπεζών και την κυριαρχία των ολιγοπωλίων, μια τάξη πραγμάτων που συνεχώς επιδεινώνει τις συνθήκες διαβίωσης της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας και ανεβάζει κυρίως το σταθερό κόστος παραγωγής των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Και από την άλλη, με τους αντεργατικούς νόμους και την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, αυξάνει τον εθνικό βαθμό εργασιακής εκμετάλλευσης, επιδρώντας ακριβώς στον πυρήνα της. Με συνέπεια να έχει φέρει τα μεσαία και κατώτερα κοινωνικά στρώματα σε ακόμα πιο δεινή θέση και τα καρτέλ και τα ολιγοπώλια με ακόμη περισσότερα «αναπάντεχα κέρδη».

Το δέλεαρ της φθηνής εργασίας σε συνδυασμό με τον αυξημένο βαθμό εργασιακής εκμετάλλευσης, που προβάλλει η κυβέρνηση για να προσελκύσει επενδυτικά κεφάλαια, υφαίνει το προβληματικό παραγωγικό μοντέλο της χώρας. Προβληματικό και για τον ίδιο τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής, αφού το «επενδύστε στη φθηνή εργασία, επενδύστε στην εντατικότητα και εκτατικότητα της εργατικής δύναμης» γίνεται τροχοπέδη στην αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας, δηλαδή υπονομεύει τη βασική προϋπόθεση της ομαλής αναπαραγωγής του καπιταλιστικού συστήματος.

Όμως, με την πλειοδότηση η κυβέρνηση έχει εντείνει την αντίφαση αυτή και χωρίς να το θέλει την έχει καταστήσει ως την κυρίαρχη στην ελληνική κοινωνία, είναι αυτή που, όπως θα δούμε παρακάτω, φαίνεται να καθορίζει τις πολιτικές εξελίξεις.

Στη χώρα μας, όπως και σε όλες τις καπιταλιστικές κοινωνίες, αναπτύσσονται συνεχώς, με μη οργανωμένο και ανεξέλεγκτο τρόπο, πληθώρα ανταγωνιστικών σχέσεων, οι οποίες αντιστρατεύονται και τις σχέσεις συνεργασίας και την ενότητα της τάξης των εκμεταλλευόμενων.

Άρα ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής δρα αφαιρετικά πάνω στον άνθρωπο. Από τη μια του στερεί φυσικά του χαρακτηριστικά, αφού τον αποξενώνει από τον εαυτό του, του αρνείται την προσωπικότητά του και την ελευθερία του, και από την άλλη αναπτύσσει σε υπέρτατο βαθμό τον ατομισμό του. Ο άνθρωπος της καπιταλιστικής κοινωνίας μεταλλάσσεται σε homo economicus, σε ένα ορθολογικό ον που επιδιώκει ακατάπαυστα να μεγιστοποιεί το ατομικό του οικονομικό όφελος. Ο ατομισμός ως συμπεριφορά απέκτησε τόσο ισχυρούς δεσμούς με το καπιταλιστικό περιβάλλον, που τον έχουν αναγάγει σε πολιτισμικό στοιχείο του σύγχρονου κόσμου.

Ο ατομισμός στην υπηρεσία της κυβερνητικής προπαγάνδας

Η κυριαρχία του homo economicus και του ατομισμού ως στάση και συμπεριφορά, έναντι της συλλογικότητας και της αλληλεγγύης προσφέρει εξαιρετική υπηρεσία στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, διότι αποτελεί το μοχλό της κυβερνητικής προπαγάνδας, είναι η υλική βάση πάνω στην οποία στήθηκε τα προηγούμενα χρόνια όλος αυτός ο χυδαίος μηχανισμός χειραγώγησης από τα κυρίαρχα ΜΜΕ της οικονομικής ελίτ και από το ίδιο το Μαξίμου που εκτρέφει την κατάπτυστη και σκοτεινή δράση της «ομάδας αλήθειας». Και επειδή ακριβώς υπάρχει μια ανατροφοδότηση ανάμεσα στον ατομισμό ως συμπεριφορά και την προπαγάνδα, ο ατομισμός λειτουργεί ως πολλαπλασιαστής της κυβερνητικής προπαγάνδας. Όσο πιο βαθιά εισχωρεί μέσα μας αυτό το χαρακτηριστικό, τόσο πιο πολύ ξεμακραίνουμε ως κοινωνία από τις συλλογικές διαδικασίες και την κινηματική δράση και τόσο πιο πολύ εκτιθέμεθα στους μηχανισμούς χειραγώγησης.

Μια σειρά βασικών κυβερνητικών πρακτικών αυτό ακριβώς προσπαθούν να κάνουν, να μας εμφυσήσουν ακόμα πιο πολύ τον ατομισμό και τον homo economicus. Η κυβέρνηση, με τον κλιμακούμενο και πολυεπίπεδο κρατικό αυταρχισμό που έχει εξαπολύσει, με την ποινικοποίηση κάθε απεργιακής κινητοποίησης, με τα βασικά εργασιακά δικαιώματα στο απόσπασμα, με την κατάλυση του κράτους δικαίου και με την εγκαθίδρυση του πελατειακού κράτους - όπου τις μεγάλες δουλειές του δημοσίου τις νέμονται οι ισχυροί ημέτεροι, ενώ για τα μεσαία και κατώτερα κοινωνικά στρώματα υπάρχουν οι μικροδουλίτσες, οι μικροεξυπηρετήσεις και το πάρτι στοχευμένων επιδομάτων - μας σπρώχνει ακόμα περισσότερο προς τον homo economicus, επιδιώκοντας να μας κάνει πιο ευάλωτους στην κυβερνητική προπαγάνδα.

Να ένα μέρος της εξήγησης γιατί η νεοφιλελεύθερη, αυταρχική και αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη, τελικά απέβη υπέρ της στις εκλογές του '23.

Η δεσπόζουσα αντίφαση και η επικείμενη υπέρβασή της

Από την πλευρά μας, θα είναι καθαρός δονκιχωτισμός αν νομίζουμε ότι έχουν ήδη αναπτυχθεί στα σπλάχνα της κοινωνίας οι υλικοί όροι υπέρβασης των βασικών αντιφάσεων του καπιταλισμού. Μπορούμε, για παράδειγμα, να ανατρέψουμε την υπεροχή του ατομισμού, αν πριν δεν έχει ανατραπεί η κυριαρχία της ανταλλακτικής διαδικασίας και του καταμερισμού εργασίας, δηλαδή των πυλώνων του καπιταλισμού; Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν οφείλουμε να αντιπαρατεθούμε. Απεναντίας, ως αριστερά, στην επέλαση του ατομισμού πρέπει να απαντήσουμε κινηματικά, πρέπει να αντιπαραβάλλουμε τη συλλογικότητα, την αλληλεγγύη και την ανιδιοτέλεια, ώστε να οικοδομήσουμε αρραγή κοινωνικά μέτωπα αντίστασης και διεκδίκησης. Επειδή οι αντιφάσεις του καπιταλισμού είναι ταξικές, και επειδή υποβόσκουν μέσα στην κοινωνία, πυροδοτούν πάντα τη δημιουργία νέων αντιφάσεων ή την ενίσχυση των υπαρχόντων.

Η εσωτερική κοινωνική αντίφαση που δεσπόζει στην ελληνική κοινωνία σήμερα και φαίνεται να καθορίζει τις εξελίξεις, διατυπωμένη με επίσημα στοιχεία είναι η εξής: Από τη μία, η Eurostat λέει ότι το πραγματικό κατά κεφαλήν ΑΕΠ στην Ελλάδα έχει αυξηθεί την τελευταία τετραετία κατά 7,7%, πολύ πιο πάνω από το μέσο όρο της Ε.Ε. που ήταν +3,3% και της Ευρωζώνης που ήταν +2,3% και η ελληνική οικονομία αναπτύσσεται με ρυθμούς 2,5% δηλαδή τριπλάσιους σε σχέση με την υπόλοιπη ευρωζώνη. Και από την άλλη, η έρευνα του ΙΝΕ της ΓΣΕΕ λέει ότι η Ελλάδα βρίσκεται πλέον στην τελευταία θέση μεταξύ των κρατών της Ε.Ε, πιο κάτω και από τη Βουλγαρία, ως προς την αγοραστική δύναμη του μέσου ετήσιου μισθού πλήρους απασχόλησης, ο οποίος αντιστοιχεί μόλις στο 55,5% του μέσου όρου της Ε.Ε. Συνεπώς, στη χώρα μας σήμερα παράγεται πλούτος, αλλά τον παραγόμενο πλούτο τον νέμονται τα καρτέλ και τα ολιγοπώλια, δηλαδή μια χούφτα άνθρωποι. Αυτό το «επίτευγμα» της νεοφιλελεύθερης κυβερνητικής πολιτικής διαπερνά όλη την κοινωνία, είναι το λεγόμενο κύμα ακρίβειας, έτσι το αποτυπώνουν και οι δημοσκοπήσεις.

Με τα δυο μεγαλειώδη συλλαλητήρια για τα Τέμπη συνενώθηκε το μέτωπο κατά της ακρίβειας με το μέτωπο ενάντια στη συγκάλυψη του εγκλήματος των Τεμπών, συνεπώς ενισχύθηκε ακόμη περισσότερο αυτή η αντίφαση, η οποία φαίνεται να έχει ξεφύγει πλέον από το επίπεδο της διαφοράς και να έχει πάρει διαστάσεις ισχυρής αντίθεσης. Το δεύτερο συλλαλητήριο ήταν καθοριστικό, αφού συνδύασε την πρωτόγνωρη μαζικότητα με την πολιτικοποίηση των διεκδικήσεων που επέβαλε η συμμετοχή των συνδικάτων, των φοιτητικών συλλόγων, των συλλογικοτήτων και των κινημάτων. Πολιτικοποίηση με ξεκάθαρη πολιτική κατεύθυνση ενάντια στις νεοφιλελεύθερες πρακτικές της κυβέρνησης.

Ο μηχανισμός της κυβερνητικής προπαγάνδας, είναι φανερό ότι προσπαθεί αλλά αποτυγχάνει να καταστήσει την αντίφαση αυτή εξωτερική, αδυνατεί να πείσει ότι η ακρίβεια οφείλεται αποκλειστικά σε εξωτερικούς παράγοντες, ότι φταίει ο πόλεμος στην Ουκρανία και ότι ο Πούτιν είναι ο εχθρός της ελληνικής κοινωνίας. Όλα δείχνουν ότι μέσα στην κοινωνία έχουν αναπτυχθεί οι υλικοί όροι για την υπέρβαση αυτής της αντίφασης και αυτό καθιστά απολύτως ρευστή την ενεργό πολιτική πραγματικότητα.

Όμως, για το αν και πώς θα επιλυθεί, πρέπει να λάβουμε υπόψιν, ότι η αντίφαση αυτή δεν αναδεικνύεται στην πλήρη έκτασή της, δηλαδή ως αντίθεση της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας ενάντια στην οικονομική ελίτ, συνεπώς ως ταξική αντίφαση όπως πραγματικά είναι. Η οικονομική ελίτ φροντίζει να είναι έξω από το κάδρο, αφήνοντας την κυβέρνηση στο μάτι του κυκλώνα, για να μπορεί, όταν η αντίθεση φτάσει στην ανώτερη βαθμίδα, όπου εκεί η ποιοτική αλλαγή είναι αναπόφευκτη, να επιβάλλει μια κυβερνητική αλλαγή της αρεσκείας της, ενώ η ίδια να συνεχίσει αλώβητη την ανεξέλεγκτη ιδιοποίηση του παραγόμενου κοινωνικού πλούτου. Ήδη μπορεί να σχεδιάζουν κάτι τέτοιο κάποιοι οικονομικοί μεγιστάνες. Μια αλλαγή εν πλω στο τιμόνι της ΝΔ πριν τις κάλπες και ένας πλήρως ελεγχόμενος κυβερνητικός σχηματισμός μετά τις κάλπες, μπορεί να κάμψει την κοινωνική αντίδραση, οπότε ούτε γάτα ούτε ζημιά γι’ αυτούς.

Ο ΣΥΡΙΖΑ στη δίνη του προβλήματος, η κατακερματισμένη αριστερά και το επίδικο της υπέρβασης

Το ζήτημα όμως, για μας, τον κόσμο της αριστεράς, δεν είναι να περιγράψουμε με πειστικούς όρους την ενεργό πραγματικότητα της χώρας και μετά να ατενίζουμε τη μοίρα της, άλλα να την αλλάξουμε.

Η ιστορία δεν παράγεται ντετερμινιστικά, δεν είναι η αυτόματη συνέπεια της λειτουργίας οικονομικών νόμων, εμείς οι άνθρωποι γράφουμε την ιστορία, αλλά όχι όπως επιθυμούμε, ούτε κάτω από τις συνθήκες που εμείς θέλουμε. Τη γράφουμε σε συνθήκες ήδη διαμορφωμένες, με συγκεκριμένους συσχετισμούς, με συγκεκριμένους περιορισμούς, αλλά και με συγκεκριμένες δυνατότητες. Για να μη συρθούμε πίσω από τις εξελίξεις αλλά για να παλέψουμε για τη διαμόρφωσή τους, πρέπει να αναζητήσουμε αυτές τις δυνατότητες.

Ο ΣΥΡΙΖΑ αυτή τη στιγμή έχει περιέλθει στη δίνη ενός δυσεπίλυτου προβλήματος: αποτυγχάνει να νοηματοδοτήσει τον εαυτό του, αδυνατεί να συστηθεί στην κοινωνία ως αυτός που είναι. Ως το κόμμα που την περίοδο 2012 -15 ήταν η φωνή των κοινωνικών κινημάτων στη βουλή. Ως το κόμμα που κυβέρνησε την Ελλάδα πριν λίγα χρόνια, ως η πιο έντιμη κυβέρνηση μεταπολιτευτικά, ως η κυβέρνηση που έβγαλε την Ελλάδα από τα μνημόνια και δρομολόγησε την επίλυση του μακεδονικού, που σε πολύ δύσκολες μνημονιακές συνθήκες κατάφερε να ισχυροποιήσει την κοινωνική συνοχή και να προστατέψει το κοινωνικό κράτος. Ως το κόμμα που σήμερα έχει ένα ρεαλιστικό πολιτικό πρόγραμμα των 10+1 προγραμματικών αξόνων. Στα μάτια της κοινωνίας, τούτη την ώρα, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα αποστεωμένο κόμμα, δεν είναι πια κυβερνώσα αριστερά, είναι μακριά από το να εκφράσει τα κοινωνικά κινήματα και ακόμα πιο μακριά από το να δώσει από μόνος του την προοπτική για μια αριστερή διακυβέρνηση.

Το ερώτημα γιατί συμβαίνει αυτό, περιμένει πειστική απάντηση. Και η απάντηση είναι η εξής: εμείς προσπαθούμε να νοηματοδοτήσουμε τον ΣΥΡΙΖΑ προτάσσοντας τους 10+1 προγραμματικούς άξονες του πολιτικού μας προγράμματος και περιμένουμε οι πολίτες να ανταποκριθούν στο κάλεσμά μας και να μας εμπιστευτούν. Όμως αυτό είναι μη πραγματοποιήσιμο, τουλάχιστον άμεσα, διότι το νόημα το παράγει ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ έτσι όπως «εμφανίζεται» αυτή τη στιγμή στην πολιτική σκηνή και στα μάτια των πολιτών μετά τις διασπάσεις και την ολέθρια περίοδο Κασσελάκη, και όχι το πολιτικό του πρόγραμμα. Η πολιτική οντότητα ΣΥΡΙΖΑ παράγει το πολιτικό νόημα και το μεταφέρει στο πολιτικό περιεχόμενο του ΣΥΡΙΖΑ και όχι αντίστροφα. Το πολιτικό νόημα δεν παράγεται από το πολιτικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ και μεταφέρεται στην πολιτική οντότητα ΣΥΡΙΖΑ, όπως πασχίζουμε να κάνουμε εμείς τώρα. Το νόημα πηγάζει από το σημαίνον και μεταφέρεται στο σημαινόμενο και όχι αντίστροφα, και κανένας δεν εγγυάται την ταύτιση των νοημάτων τους.

Αλλά ποιο πολιτικό νόημα εκπέμπει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ; Στα μάτια τις κοινωνίας, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ακόμα εγκλωβισμένος στο πολιτικό νόημα που παρήγαγε η καταστροφική περίοδος Κασσελάκη, εκπέμπει την αναξιοπιστία, την ιδεολογική σύγχυση και τη μη σοβαρότητα. Ίσως μάλιστα, τούτη την ώρα να βιώνουμε το αποκορύφωμα αυτής της κατάστασης. Για να το αλλάξουμε, δεν γίνεται από τη μια μέρα στην άλλη, θέλει μεγάλη προσπάθεια αλλά και χρόνο. Γι’ αυτό είναι μέγα πολιτικό σφάλμα, αυτή την ώρα, να πυροβολούμε το ίδιο το κόμμα και να τροφοδοτούμε πρακτικές εσωστρέφειας. Είναι ανθρωπίνως αδύνατο, ο πρόεδρος Σωκράτης Φάμελλος να γυρίσει έναν διακόπτη και να αλλάξει το πολιτικό νόημα που παράγει ο ΣΥΡΙΖΑ, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν υπάρχουν οι αντικειμενικές δυνατότητες για να γίνει αυτό άμεσα. Η συμμετοχή των 70.000 δημοκρατικών πολιτών στις εσωκομματικές εκλογές τον Νοέμβρη του 2024, έβαλε τα θεμέλια ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ να επανακτήσει την αξιοπρέπειά του και την αριστερή του ταυτότητα, όμως για να γίνουν αυτά πράξη, χρειάζεται συντονισμένη προσπάθεια αλλά και χρόνος.

Όσο για την εγκυρότητα ότι το νόημα πράγματι πηγάζει από το σημαίνον, υπάρχουν παραδείγματα, που σε ιδιάζουσες πολιτικές συγκυρίες, το νόημα του σημαίνοντος είναι ικανό από μόνο του να παράγει πολιτικές πραγματικότητες. Όπως συμβαίνει σήμερα με τα υψηλά δημοσκοπικά ποσοστά της Πλεύσης Ελευθερίας, ή όπως παλιά με το δεξιόστροφο σημιτικό ΠΑΣΟΚ που καρπωνόταν το πολύ ισχυρό πολιτικό μήνυμα που παρήγαγε το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου ως το κεντροαριστερό κόμμα των μη προνομιούχων.

Κοιτάζοντας προς τον ευρύτερο χώρο της αριστεράς συναντάμε την εξής αντίφαση: Ενώ όλο το αριστερό φάσμα διακηρύσσει την αναγκαιότητα της ταξικής ενότητας, ενώ στην πρώτη γραμμή των πρακτικών δράσης βρίσκουμε τη συλλογικότητα και τη διαμόρφωση κοινών μετώπων διεκδίκησης, εντούτοις, πολλά αριστερά κόμματα ή σχήματα, στη βάση της διεκδίκησης της ιδεολογικής καθαρότητας, αυτοπροσδιορίζονται αποκλειστικά και μόνο μέσω των ιδεολογικών τους διαφορών με τον υπόλοιπο αριστερό κόσμο.

Γι’ αυτό στον ευρύτερο αριστερό χώρο υπάρχει πάντα μια κινητικότητα αναζητήσεων και μια εναλλαγή ιδεολογικών αντιπαραθέσεων και συμμαχιών. Αυτή η κινητικότητα και εναλλαγή παράγει πότε ισχυρές πολιτικές συνεργασίες και πότε κατακερματισμό των δυνάμεων. Όταν όμως, κυριαρχεί η μία πλευρά, ακριβώς τότε αναπτύσσονται οι υλικοί όροι της κυριαρχίας της άλλης. Σήμερα ναι μεν κυριαρχεί ο κατακερματισμός του αριστερού χώρου, αλλά στην κοινωνία έχουν αναπτυχθεί οι δυνατότητες για τη δημιουργία μιας ευρύτερης πολιτικής ενότητας. Μην περιμένουμε όμως η πολιτική ενότητα να συμβεί νομοτελειακά, θα γίνει πράξη μόνο αν παλέψουμε προς αυτή την κατεύθυνση.

Συνεπώς, με δεδομένο το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ και τον κατακερματισμό του αριστερού χώρου, το πολιτικά επίδικο τούτη την ώρα για την κοινωνία είναι η συγκρότηση ενός ευρύτερου αριστερού πολιτικού φορέα, ο οποίος θα παράγει την προσδοκία στους εκμεταλλευόμενους, στους μη προνομιούχους και στους κοινωνικά καταπιεσμένους της χώρας, ότι μπορεί να αντιπαρατεθεί στον αυταρχικό νεοφιλελευθερισμό της δεξιάς, ότι μπορεί να βελτιώσει τις συνθήκες διαβίωσης, να αμβλύνει τις κοινωνικές ανισότητες, να επαναθεμελιώσει το απαξιωμένο κοινωνικό κράτος, να βάλει τέλος στο τραπεζικό και ενεργειακό καρτέλ, να καταστήσει τη στέγη προσβάσιμο αγαθό για όλους. Το πολιτικό πρόταγμα του νέου φορέα πρέπει να συμπίπτει με το κυρίαρχο κοινωνικό αίτημα τούτη τη στιγμή, την αναδιανομή του πλούτου υπέρ των εκμεταλλευόμενων και μη προνομιούχων.

Όμως, είμαστε ενάντια το νέο φορέα να τον εκπονήσουν πρόεδροι και αξιωματούχοι υφιστάμενων κομμάτων μαζί με κάποιες σημαντικές προσωπικότητες και αφού ολοκληρώσουν την εκπόνηση να διαπραγματευτούν και το πρόσωπο του επικεφαλής. Ο νέος φορέας δεν χρειάζεται επικεφαλής, πολιτικό ηγέτη χρειάζεται που θα παράγει για την κοινωνία το πολιτικό νόημα. Και ο πολιτικός ηγέτης δεν μπορεί να είναι αντικείμενο διαπραγμάτευσης και παζαρέματος, πρέπει να βρίσκεται στην αφετηρία, να είναι μπροστάρης της προσπάθειας και όχι το τελευταίο κομμάτι του παζλ. Ο νέος φορέας πρέπει να στοχεύσει σε ευρείες συμμαχίες, να ενώσει πολιτικές δυνάμεις, να εκφράσει το κοινωνικό μέτωπο ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό, και όχι να λειτουργήσει ως βάρκα σωτηρίας για κάποιους από τους εκπονήσαντες και για κάποιους άλλους ως σκαλοπάτι πολιτικής αναρρίχησης.

Πειστική απάντηση όμως περιμένουν και τα ερωτήματα: σε ποια βάση θα συγκροτηθεί ο νέος φορέας; και γιατί να ηγηθεί Αλέξης Τσίπρας;

Καταστατικά ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει τη συμπόρευση με τις άλλες δημοκρατικές δυνάμεις γι’ αυτό προσπαθεί να ανοίξει διαύλους επικοινωνίας και σύγκλισης με τις ηγεσίες των λεγόμενων προοδευτικών κομμάτων. Όμως, αυτή η στρατηγική έχει αποτύχει παταγωδώς, διότι καμία ηγεσία τούτη την ώρα, όχι μόνο δεν δείχνει τέτοια διάθεση, αλλά είναι επιθετική και προς τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ. Από την άλλη όμως, τέτοια διάθεση δείχνουν οι πολίτες, το αίτημα της συμμαχίας των προοδευτικών δυνάμεων είναι και υπαρκτό και ορατό πλέον στην κοινωνία, το αποτυπώνουν και οι δημοσκοπήσεις. Αυτή η αντίφαση είναι κρίσιμο να επιλυθεί υπέρ της πολιτικής ενότητας και όχι υπέρ του κατακερματισμού. Στη βάση ακριβώς αυτού του κοινωνικού αιτήματος υποστηρίζουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να αλλάξει στρατηγική, να εγκαταλείψει την ανεύρεση σύγκλισης με τις ηγεσίες και να στραφεί προς την κοινωνία.

Γι’ αυτό προτείνουμε να πρωτοστατήσει στη συγκρότηση ενός ευρύτερου αριστερού πολιτικού φορέα με ηγέτη τον Αλέξη Τσίπρα. Μια τέτοια πρωτοβουλία θα απεγκλωβίσει και τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ, διότι και θα διατηρήσει την αυτονομία του ως κόμμα και θα αποτρέψει άμεσα κάθε μορφή εσωστρέφειας και θα θέσει τις βάσεις για τη συγκρότηση του αντίπαλου δέους απέναντι στην νεοφιλελεύθερη λαίλαπα. Πιστεύουμε ότι με αυτή την πρωτοβουλία ο ΣΥΡΙΖΑ θα αναβαθμιστεί πολιτικά.

Γιατί να ηγηθεί ο Αλέξης Τσίπρας; Διότι τα πολιτικά του χαρακτηριστικά, ως επικεφαλής της Ανοιχτής Πόλης το 2006, ως πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ από το 2008 μέχρι την πορεία προς τις εκλογικές νίκες του 2015 και ως ο πρωθυπουργός της πρώτης αριστερής κυβέρνησης στην Ελλάδα, είναι ιστορικά διαμορφωμένα και κοινωνικά παγιωμένα, έχουν αποκτήσει μια υλική υπόσταση γιατί ακριβώς είναι μέρος της αντικειμενικής πραγματικότητας. Η υλικότητα αυτή μπορεί να προσδώσει άμεσα και αποτελεσματικά στο νέο φορέα το πολιτικό νόημα της κυβερνώσας αριστεράς.

Ο νέος φορέας είναι ανάγκη να απευθυνθεί στην κοινωνία με τη μορφή διακήρυξης, με ένα περίγραμμα των πολιτικών του θέσεων που θα περιλαμβάνει τις βασικές αρχές, τον ιδεολογικό προσανατολισμό και τις πολιτικές προτάσεις. Δεν μπορεί να έχει τα χαρακτηριστικά κόμματος, θα πρέπει να στοχεύει σε ευρύτερες κοινωνικές συμμαχίες, επιδιώκοντας πολιτική ενότητα και όχι απαραίτητα ιδεολογική ταύτιση.

 Μέλη που προσυπογράφουν την πολιτική πρωτοβουλία:

1. Ρεγγίνα Κασιμάτη ΟΜ Πλ. Βικτωρίας – Αχαρνών
2. Βασίλης Καραγιάννης ΟΜ Πλ. Βικτωρίας – Αχαρνών
3. Αγγελική Καλλή ΟΜ Πλ. Βικτωρίας – Αχαρνών
4. Βαγγέλης Αγγελέτος ΟΜ Πλ. Βικτωρίας – Αχαρνών
5. Σταματία Παγωνδιώτου ΟΜ Πλ. Βικτωρίας – Αχαρνών
6. Γιάννης Σταυρούλης ΟΜ Πλ. Βικτωρίας – Αχαρνών
7. Έφη Σταυρούλη ΟΜ Πλ. Βικτωρίας – Αχαρνών
8. Ιωάννης Γκιόκας ΟΜ Πλ. Βικτωρίας – Αχαρνών
9. Μαρία Γεωργαντά ΟΜ Πλ. Βικτωρίας – Αχαρνών
10. Ελένη Μερτίκα ΟΜ Πλ. Αμερικής – Κυψέλη
11. Δημήτρης Μποσινάκης ΟΜ Πλ. Αμερικής – Κυψέλη
12. Μαρία Μίτσιου ΟΜ Χολαργού
13. Μπάμπης Κόκλας ΟΜ Πατησίων
πηγή: avgi.gr