Για τον ουκρανικό ναζισμό ή γιατί είναι απαραίτητη μια νέα Νυρεμβέργη - Μέρος 1

Ουκρανία, Ναζισμός, Βίκτωρ Μεντβεντσούκ, Viktor Medvedchuk,
Ο διάσημος Ουκρανός πολιτικός, αρχηγός του κόμματος «Platform of Opposition: for Life», (Πλατφόρμα Αντιπολίτευσης: για τη Ζωή), Βίκτωρ Μεντβεντσούκ , (Viktor Medvedchuk), σε ένα μακροσκελές άρθρο κάνει μια συγκριτική ανάλυση μεταξύ της κυβέρνησης του Ζελένσκι σήμερα στην Ουκρανία και του ναζιστικού καθεστώτος του Χίτλερ... 


Βίκτωρ Μεντβεντσούκ*

Από την «κατάρρευση» της ΕΣΣΔ και την εμφάνιση μιας ανεξάρτητης Ουκρανίας, οι δυτικοί πολιτικοί και οι ειδικές υπηρεσίες στην Ουκρανία άρχισαν να αναβιώνουν τον ναζισμό μέσω της εισαγωγής της εθνικιστικής ιδεολογίας στη συνείδηση ​​των Ουκρανών. Σύμφωνα με τα δυτικά σχέδια, μια ναζοποιημένη Ουκρανία θα γινόταν «όπλο» ενάντια στη Ρωσία.

Ένας από τους ιδεολόγους του ουκρανικού εθνικισμού είναι ο Ντμίτρι Ντόντσοφ. Το δόγμα του ολοκληρωτικού εθνικισμού στο βιβλίο του «Εθνικισμός», έγινε η βασική ιδεολογία της Οργάνωσης Ουκρανών Εθνικιστών (OUN) και αργότερα του Ουκρανικού Αντάρτικου Στρατού (UPA).

Οι ιδέες και οι μέθοδοι του ναζισμού, ευρέως διαδεδομένες στην Ουκρανία, κληρονομήθηκαν από το OUN-UPA.

Τον Απρίλιο του 1941, στη II Μεγάλη Συγκέντρωση Ουκρανών Εθνικιστών στην Κρακοβία (στη Γερμανία εκείνη την εποχή), το παράρτημα «Bandera» αυτοανακηρύχτηκε ως το «μόνο αληθινό» OUN. Αρχηγός της ανακηρύχθηκε ο Στέπαν Μπαντέρα. Ο επίσημος χαιρετισμός του ΟΥΝ ήταν «σηκώνοντας το ίσιο δεξί χέρι προς τα δεξιά λοξά πάνω από το κεφάλι με τις λέξεις «Δόξα στην Ουκρανία» – «Δόξα στους Ήρωες», ο χαιρετισμός αντιγράφηκε από τους ιδεολόγους της Γερμανίας του Χίτλερ, καθώς και τα χρώματα της σημαίας: κόκκινο και μαύρο.

Κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου, το OUN-UPA μολύνθηκε με τη συνεργασία με τη ναζιστική Γερμανία και τη συμμετοχή στη μαζική εξόντωση αμάχων.

Τον Αύγουστο του 1941, οι Μπαντερίτες έστειλαν το Μνημόνιο του OUN στο Βερολίνο για συνεργασία με τον Χίτλερ. Το Μνημόνιο ξεκινούσε με τα εξής λόγια: «Η Ουκρανική Στρατιωτική Οργάνωση (UWO) και η διάδοχός της Οργάνωση Ουκρανών Εθνικιστών (OUN) υπό την ηγεσία του Eugen Konovalets από την αρχή της ύπαρξής της βάλθηκαν να συνεργαστούν με το Γερμανικό Ράιχ εναντίον της Πολωνίας και Μόσχα με στόχο να υποστηρίξει ένα ανεξάρτητο Ενωμένο Ουκρανικό Κράτος από το ΙΙΙ Ράιχ.

Μετά την ήττα των Ναζί στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, πολλοί ακτιβιστές του OUN-UPA κατέληξαν σε δυτικές χώρες, κυρίως στον Καναδά και τις Ηνωμένες Πολιτείες, συμπεριλαμβανομένων των ιδεολογικών εμπνευστών των σημερινών μελών του Κιέβου Μπαντέρα.

Η CIA σχεδίαζε πώς να χρησιμοποιήσει την Ουκρανία εναντίον της Ρωσίας από τη δεκαετία του 1950. Πρόσφατα από τις αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών αποχαρακτηρίστηκαν ορισμένα από τα αρχεία τους και αντίγραφα απόρρητων εγγράφων από το 1958-59 εμφανίστηκαν στα μέσα ενημέρωσης. Όπως προκύπτει από το περιεχόμενό τους, σκοπός των υπηρεσιών πληροφοριών των ΗΠΑ ήταν να χρησιμοποιήσουν τις ουκρανικές εθνικιστικές τάσεις για πολιτικό και ψυχολογικό πόλεμο εναντίον της Ρωσίας και της ΕΣΣΔ.

Οι υπηρεσίες πληροφοριών των ΗΠΑ ισχυρίστηκαν ότι ο ουκρανικός εθνικισμός ήταν πολύ ισχυρότερος στις δυτικές επαρχίες, αλλά δεν περιοριζόταν στη Γαλικία και όσο υπήρχε μια εθνικιστική δύναμη, θα υποστήριζαν μια κινητοποίηση ανά πάσα στιγμή.

Πίσω στη δεκαετία του '50, η CIA προσδιόρισε το Ναζιστικό OUN να παρέχει ανθρώπινο δυναμικό και επιχειρησιακή υποστήριξη για τα έργα ναζισμού στην Ουκρανία. Οι ομάδες στόχοι δεν ήταν μόνο ο πληθυσμός της Σοβιετικής Ουκρανίας, αλλά και η ουκρανική μειονότητα στην Πολωνία και οι Ουκρανοί μετανάστες στη Δυτική Ευρώπη, τη Νότια Αμερική και την Αυστραλία.

Η σύγχρονη ιστορία της Ουκρανίας έχει δείξει ότι αυτά τα έργα των δυτικών υπηρεσιών πληροφοριών συνεχίζονται ζωντανά μέχρι τις μέρες μας.

Έτσι, η «Πορτοκαλί Επανάσταση» του 2004, που ξεκίνησε από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους ευρωπαϊκούς δορυφόρους τους, έφερε τον φιλοαμερικανό Πρόεδρο Βίκτορ Γιούσενκο στην εξουσία στην Ουκρανία. Ήταν κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησής του που αναβίωσαν ανοιχτές εκδηλώσεις εθνικισμού και ναζισμού στη μετασοβιετική Ουκρανία. Κάθε χρόνο την 1η Ιανουαρίου, τα γενέθλια του Στέπαν Μπαντέρα, άρχισαν να γίνονται πορείες με λαμπαδηδρομίες προς τιμήν αυτού του εγκληματία των Ναζί με την άδεια των αρχών. Οι δυτικοί διπλωμάτες αγνόησαν αυτές τις πορείες, ενθαρρύνοντας την αναβίωση του ναζισμού στο κέντρο της Ευρώπης.

Τον Μάιο του 2006, το Ουκρανικό Ινστιτούτο Εθνικής Μνήμης δημιουργήθηκε με πρωτοβουλία του Γιούσενκο. Με τη δημιουργία αυτού του ινστιτούτου άρχισε να γίνεται ο ναζισμός της χώρας σε κρατικό επίπεδο.

Το ινστιτούτο ακολούθησε μια πολιτική παραποίησης της ιστορίας της Ουκρανίας και επιβολής ρωσοφοβικών και αντιρωσικών στάσεων στον πληθυσμό. Για να επιτύχει τους στόχους της, ανέπτυξε τα πρώτα κατάφωρα ρωσοφοβικά νομοσχέδια: «Για την καταδίκη των κομμουνιστικών και εθνικοσοσιαλιστικών (ναζιστικών) ολοκληρωτικών καθεστώτων στην Ουκρανία και την απαγόρευση της προπαγάνδας των συμβόλων τους», «Για το νομικό καθεστώς και τη μνήμη των μαχητών για η ανεξαρτησία της Ουκρανίας τον 20ο αιώνα», «Σχετικά με τον εορτασμό της νίκης επί του ναζισμού στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο 1939-1945» και «Σχετικά με την πρόσβαση στα αρχεία των οργάνων καταστολής του κομμουνιστικού ολοκληρωτικού καθεστώτος 1917-1991» που εγκρίθηκαν τον Απρίλιο του 2015 .

Με πρωτοβουλία του Ινστιτούτου, ο Γιούσενκο το 2007 απένειμε μεταθανάτια τον τίτλο «Ήρωας της Ουκρανίας» στον Roman Shukhevich, έναν ναζί εγκληματία, έναν από τους ηγέτες του OUN και του τάγματος Nachtigal που εκπαιδεύτηκε από τη στρατιωτική υπηρεσία πληροφοριών του Χίτλερ να ενεργεί στην Ουκρανική SSR ως μέρος της ανατρεπτικής μονάδας «Brandenburg 800».

Στις 22 Ιανουαρίου 2010, ο Γιούσενκο απένειμε τον τίτλο «Ήρωας της Ουκρανίας» σε έναν άλλο Ναζί: τον Στέπαν Μπαντέρα.

Υπό τον Πρόεδρο Γιούσενκο το 2008 χτίστηκε ένα μνημείο για τους στρατιώτες της Μεραρχίας SS "Halychyna". Άδειες για την εγκατάσταση του μνημείου εκδόθηκαν από εκπροσώπους της κρατικής εξουσίας. Το κράτος συμμετείχε στη δημιουργία μνημείων για εγκληματίες πολέμου που κρίθηκαν από το δικαστήριο της Νυρεμβέργης. Η 14η Εθελοντική Μεραρχία Πεζικού των SS «Γαλικία», μια υποδιαίρεση των στρατευμάτων των SS της Ναζιστικής Γερμανίας, δημιουργήθηκε προσωπικά από τον ναζιστή εγκληματία, επικεφαλής των SS, Χάινριχ Χίμλερ.

Αξίζει να σημειωθεί ότι, με την υποστήριξη του Γιούσενκο, εγκαταστάθηκαν πολυάριθμα μνημεία για τους Ναζί από τη μεραρχία SS «Γαλικία» και άλλους συνεργούς των Ναζί. Στη Δυτική Ουκρανία άρχισαν να πραγματοποιούνται πορείες μνήμης προς τιμή των Ναζί με τη χρήση ναζιστικών συμβόλων και πανό της μεραρχίας SS «Γαλικία».

Μεταξύ 2005 και 2014 η ναζιστική ιδεολογία ξεπήδησε σε όλη τη χώρα. Στην αρχή, άρχισαν να μετατρέπουν «μαλακά» την Ουκρανία σε «Αντι-Ρωσία» με εθνικιστικά και φιλελεύθερα-δημοκρατικά συνθήματα.

Το 2014, δυτικοί πολιτικοί και ειδικές υπηρεσίες, με τη βοήθεια της ουκρανικής ελίτ, πραγματοποίησαν ένα αντισυνταγματικό φιλοναζιστικό πραξικόπημα χρησιμοποιώντας φιλελεύθερα συνθήματα για την ευρωπαϊκή επιλογή των ανθρώπων ως κάλυψη. Νόμιμα εκλεγμένος, αναγνωρισμένος από ολόκληρη τη διεθνή κοινότητα, ο Πρόεδρος Βίκτορ Γιανουκόβιτς απομακρύνθηκε από την εξουσία από μια ομάδα πραξικοπηματιών που χρησιμοποιούν ναζιστικές ομάδες με την υποστήριξη δυτικών διπλωματών και ειδικών υπηρεσιών.

Ένα από τα πιο σημαντικά έγγραφα του 20ου αιώνα, η ετυμηγορία του Διεθνούς Στρατιωτικού Δικαστηρίου της Νυρεμβέργης της 1ης Οκτωβρίου 1946 περιγράφει την έλευση των Ναζί στην εξουσία στη Γερμανία και την περαιτέρω εγκαθίδρυση της ναζιστικής δικτατορίας τη δεκαετία του 1930. Οι οπαδοί τους στην Ουκρανία χρησιμοποίησαν τις ίδιες μεθόδους.

Από την ετυμηγορία του Δικαστηρίου της Νυρεμβέργης: «Κατά τα οκτώ χρόνια που ακολούθησαν τη δημοσίευση του Mein Kampf, το NSDAP εξαπλώθηκε ευρέως σε όλη τη Γερμανία, εστιάζοντας κυρίως στην εκπαίδευση των νέων στις ιδέες του εθνικοσοσιαλισμού. Η πρώτη ναζιστική οργάνωση νεολαίας ξεκίνησε την ύπαρξή της το 1922, αλλά μόλις το 1925 η «Νεολαία του Χίτλερ» αναγνωρίστηκε επίσημα από το NSDAP. Το 1931, ο Baldur von Schirach, ο οποίος είχε ενταχθεί στο NSDAP το 1925, έγινε ο ηγέτης της αυτοκρατορικής νεολαίας του NSDAP.

Το κόμμα κατέβαλε κάθε προσπάθεια για να κερδίσει την πολιτική υποστήριξη του γερμανικού λαού. Έλαβε θέση για εκλογή τόσο στο Ράιχσταγκ όσο και στο Λανττάγκ.

Οι ηγέτες του NSDAP δεν έκαναν καμία σοβαρή προσπάθεια να κρύψουν το γεγονός ότι ο ρόλος τους στην πολιτική ζωή της Γερμανίας ήταν να εξαλείψουν το δημοκρατικό σύστημα της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης και να το αντικαταστήσουν με ένα ναζιστικό ολοκληρωτικό καθεστώς που θα τους επέτρεπε να συνεχίσουν ανοιχτά τις πολιτικές τους χωρίς συνάντηση με την αντιπολίτευση…

Στις 30 Ιανουαρίου 1933, ο Χίτλερ κατάφερε να πείσει τον Πρόεδρο φον Χίντενμπουργκ να τον διορίσει Καγκελάριο της Αυτοκρατορίας».

Το 2014, η ιδεολογία του ουκρανικού εθνικισμού τελικά μετατράπηκε σε ναζισμό και έγινε κρατική ιδεολογία. Οι άνθρωποι στην εξουσία επίσης «δεν έκαναν καμία σοβαρή προσπάθεια να κρύψουν το γεγονός» ότι κατέλαβαν την εξουσία για να πολεμήσουν ενάντια στη Ρωσία και τους Ρώσους, ορίζοντας αμέσως ως εχθρούς τους φιλορωσικές, αριστερές πολιτικές δυνάμεις. Οι Ρώσοι και οι Ρωσόφωνοι που ζουν στην Ουκρανία έλαβαν υποτιμητικές «ετικέτες».

Αμέσως μετά το κρατικό πραξικόπημα, άρχισαν να ξεφορτώνονται τους αντιπάλους. Τον Σεπτέμβριο του 2014, η Βερχόβνα Ράντα της Ουκρανίας ψήφισε το νόμο «Για τον καθαρισμό της εξουσίας»: η λεγόμενη «εξυγίανση» πραγματοποιήθηκε όταν χιλιάδες άνθρωποι, κυρίως από νοτιοανατολικές ρωσόφωνες περιοχές, απολύθηκαν από τις κρατικές αρχές χωρίς κανένα λόγο. . Άνθρωποι από περιοχές της δυτικής Ουκρανίας, συχνά χωρίς εμπειρία ή εκπαίδευση, εστάλησαν μαζικά για να πάρουν τις θέσεις τους. Μια τέτοια «εξουδετέρωση» ασκήθηκε ευρέως από το καθεστώς του Χίτλερ.

Από την ετυμηγορία του Δικαστηρίου της Νυρεμβέργης: « Έχοντας αποκτήσει έτσι την εξουσία, το NSDAP άρχισε να καταλαμβάνει όλους τους τομείς της γερμανικής ζωής… Ο νόμος της 7ης Απριλίου προέβλεπε την παραίτηση αξιωματούχων «μη άριας καταγωγής». όριζε επίσης ότι «οι αξιωματούχοι που, λόγω των προηγούμενων πολιτικών τους δραστηριοτήτων, δεν μπορούν να θεωρηθούν με σιγουριά ως άνθρωποι που θα έδιναν άνευ όρων στην υπηρεσία του ναζιστικού κράτους θα πρέπει να απολυθούν από τα καθήκοντά τους. Ο νόμος της 11ης Απριλίου 1933 προέβλεπε την απόλυση «όλων των δημοσίων υπαλλήλων του Κομμουνιστικού Κόμματος».

Κατά την κατάληψη της εξουσίας, οι συμμετέχοντες στο πραξικόπημα του 2014 βασίστηκαν κυρίως στον πληθυσμό των δυτικών περιοχών ως τους πιο εθνικιστές. Ο συμβολισμός και η ιδεολογία της «νέας» Ουκρανίας ήταν ο συμβολισμός και η ιδεολογία του εθνικισμού στην εποχή της συνεργασίας με τον γερμανικό ναζισμό. Η σημαία του πραξικοπήματος, το λεγόμενο «Μαϊντάν», ήταν μια μαύρη και κόκκινη μπαντεριστική σημαία και ο χαιρετισμός ήταν μπαντεριστικός.

Οι ηγέτες μετά το πραξικόπημα ήταν ο Αλεξάντερ Τουρτσίνοφ, ως Αναπληρωτής Πρόεδρος. Arseniy Yatsenyuk, Πρωθυπουργός· Andrey Parubiy, επικεφαλής του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας και Άμυνας. Αρσέν Αβάκοφ, Υπουργός Εσωτερικών. Από την αρχή άρχισαν να εφαρμόζουν μια πολιτική εθνοκτονίας κατά των Ρώσων και του ρωσόφωνου πληθυσμού της Ουκρανίας. Μετά από λίγο καιρό, άρχισε η γενοκτονία στο έδαφος της Ουκρανίας εναντίον ανθρώπων που δεν αποδέχονταν την επίσημη ιδεολογία Bandera.

πηγή: pressenza int. press agency


(*) Ο Βίκτορ Μεντβεντσούκ (Viktor Medvedchuk) είναι Ουκρανός δικηγόρος, επιχειρηματίας και πολιτικός. Πριν από τον πόλεμο, ο Βίκτορ Μεντβεντσούκ ήταν ο κορυφαίος ουκρανός αντιΝΑΤΟϊκός πολιτικός και υποστηρικτής της εξομάλυνσης των σχέσεων με τη Ρωσία. Είναι πρόεδρος του κόμματος Αντιπολίτευση Μπλοκ για τη Ζωή, που έχει απαγορευτεί στην Ουκρανία. Συνελήφθη από τις ουκρανικές υπηρεσίες πληροφοριών στις 12 Απριλίου 2022, φυλακίστηκε και από τον Σεπτέμβριο του 2022 ζει εκτός της χώρας του, αφού παραδόθηκε στη Ρωσία σε ανταλλαγή αιχμαλώτων πολέμου.

Δεν υπάρχουν σχόλια

Δημοσίευση σχολίου