Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Βίκτωρ Μεντβεντσούκ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Βίκτωρ Μεντβεντσούκ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Για τον ουκρανικό ναζισμό ή γιατί είναι απαραίτητη μια νέα Νυρεμβέργη - Μέρος 2

Ανώτεροι αξιωματικοί της Βέρμαχτ στο εδώλιο του δικαστηρίου της Νυρεμβέργης.

Ο διάσημος Ουκρανός πολιτικός, αρχηγός του κόμματος «Platform of Opposition: for Life», (Πλατφόρμα Αντιπολίτευσης: για τη Ζωή), Βίκτωρ Μεντβεντσούκ , (Viktor Medvedchuk), σε ένα μακροσκελές άρθρο κάνει μια συγκριτική ανάλυση μεταξύ της κυβέρνησης του Ζελένσκι σήμερα στην Ουκρανία και του ναζιστικού καθεστώτος του Χίτλερ... 

Βίκτωρ Μεντβεντσούκ*

Το άρθρο II της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών «Για την Πρόληψη και Τιμωρία του Εγκλήματος της Γενοκτονίας», που εγκρίθηκε με το ψήφισμα 260 (III) της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών της 09.12.1948, ορίζει ότι «Στη γενοκτονία νοούνται οι ακόλουθες πράξεις που διαπράττονται με πρόθεση να καταστρέψει, εν όλω ή εν μέρει, μια εθνική, εθνική, φυλετική ή θρησκευτική ομάδα ως τέτοια

(α) Η δολοφονία μελών αυτής της ομάδας·

(β) πρόκληση σοβαρής σωματικής ή ψυχικής βλάβης σε μέλη μιας τέτοιας ομάδας·

(γ) Σκόπιμη επιβολή συνθηκών ζωής στην ομάδα που υπολογίζεται ότι θα επιφέρουν τη φυσική της καταστροφή εν όλω ή εν μέρει.

Οι κάτοικοι της νοτιοανατολικής Ουκρανίας δεν δέχτηκαν τις μπαντεριστικές, ναζιστικές και αντιρωσικές ιδέες, γεγονός που οδήγησε σε μαζικές διαδηλώσεις. Κατά συνέπεια, άρματα μάχης, πυροβολικό και αεροπορία χρησιμοποιήθηκαν εναντίον τους, αν και σύμφωνα με τους διεθνείς κανόνες άσκησαν το δικαίωμά τους στην εξέγερση, που κατοχυρώνεται στο Προοίμιο της Οικουμενικής Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που υιοθετήθηκε με το Ψήφισμα 217 Α (ΙΙΙ) της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ. της 10ης Δεκεμβρίου 1948, η οποία αναφέρει: « Είναι σημαντικό τα ανθρώπινα δικαιώματα να προστατεύονται από το κράτος δικαίου για να διασφαλιστεί ότι ο άνθρωπος δεν θα αναγκαστεί να καταφύγει, ως έσχατη λύση, στην εξέγερση κατά της τυραννίας και της καταπίεσης. ”

Στις 2 Μαΐου 2014, ναζιστικές ομάδες οργάνωσαν τη βάναυση πυρπόληση διαδηλωτών στο Συνδικαλιστικό Σώμα της Οδησσού, με αποτέλεσμα 48 άνθρωποι να καούν ζωντανοί. Αυτά τα γεγονότα παρουσιάστηκαν κοροϊδευτικά στον επίσημο ιστότοπο του ΟΗΕ: « Στις 2 Μαΐου 2014, περίπου 300 καλά οργανωμένοι υποστηρικτές του «φεντεραλισμού» επιτέθηκαν σε μια πορεία από περίπου 2.000 διαδηλωτές «για ενότητα», συμπεριλαμβανομένων των κατοίκων της περιοχής και ενός μεγάλου αριθμού οπαδών ποδοσφαίρου γνωστοί για την ισχυρή τους στάση «υπέρ της ενότητας» .

Αυτό το έγκλημα μπορεί να συγκριθεί με το κάψιμο αμάχων στο χωριό Khatyn της Λευκορωσίας στις 22 Μαρτίου 1943, το οποίο διεξήχθη από τους τιμωρούς του τάγματος SS Dirlewanger, τα σύμβολα του οποίου χρησιμοποιούνται από Ουκρανούς Ναζί.

Στις 2 Ιουνίου 2014, δύο ουκρανικά επιθετικά αεροσκάφη Su-25 βομβάρδισαν το κέντρο του Λουχάνσκ. Η απεργία είχε στόχο το κτίριο της περιφερειακής κρατικής διοίκησης και την πλατεία μπροστά από αυτό. Ως αποτέλεσμα των βομβαρδισμών αμάχων από ουκρανικά αεροσκάφη, 8 άμαχοι σκοτώθηκαν στη χώρα τους. Οι δράστες της βάρβαρης απεργίας δεν έχουν εντοπιστεί.

Η γενοκτονία που εξαπολύθηκε κατά των κατοίκων του Ντονμπάς είναι συγκρίσιμη με τη γενοκτονία των Ναζί κατά του εβραϊκού πληθυσμού του Ράιχ.


Από την ετυμηγορία του Δικαστηρίου της Νυρεμβέργης : Από τις πρώτες μέρες του NSDAP, ο αντισημιτισμός κατέλαβε εξέχουσα θέση στην εθνικοσοσιαλιστική σκέψη και προπαγάνδα. Θεωρήθηκε ότι οι Εβραίοι δεν θα έπρεπε να έχουν δικαίωμα στη γερμανική υπηκοότητα και θα έπρεπε να θεωρούνται πρωτίστως υπεύθυνοι για όλες τις καταστροφές που προκλήθηκαν στο έθνος λόγω του πολέμου του 1914-1918. Επιπλέον, η αντιπάθεια προς τους Εβραίους ενισχύθηκε από τη διεκδίκηση της ανωτερότητας της γερμανικής φυλής και αίματος. Το Κεφάλαιο II 1 του Mein Kampf ασχολείται με τη θεωρία της λεγόμενης «Φυλής των Διδασκάλων», το δόγμα της υπεροχής των Άρεων έναντι άλλων εθνών και το δικαίωμα των Γερμανών, λόγω της ανωτερότητάς τους, να κυριαρχούν σε άλλα έθνη και να τα χρησιμοποιούν για να επιτύχουν τους δικούς τους σκοπούς. Όταν οι Ναζί ήρθαν στην εξουσία το 1933, οι διώξεις των Εβραίων έγινε επίσημη κρατική πολιτική.

Αυτοί που ηγήθηκαν του πραξικοπήματος διέπραξαν πολλά εγκλήματα κατά τη διάρκεια του Μαϊντάν. Ωστόσο, ήδη από τον Φεβρουάριο του 2014, το Verkhovna Rada της Ουκρανίας, υπό την πίεση των ριζοσπαστών, ψήφισε νόμο που απαλλάσσει αυτούς και τους υποστηρικτές τους από την ποινική ευθύνη για εγκλήματα που διαπράχθηκαν κατά τη διάρκεια του πραξικοπήματος .

Την ίδια στιγμή, ο Γιούρι Λουτσένκο, Γενικός Εισαγγελέας της Ουκρανίας, απαλλάχθηκε από την ποινική ευθύνη. Τον Ιούλιο του 2016, ο Λουτσένκο μεσολάβησε προσωπικά για τον διοικητή του τιμωρητικού τάγματος "Aydar" όταν επιλέχθηκε μέτρο περιορισμού γι 'αυτόν. Την ίδια ώρα, δύο τάγματα των τιμωριακών ταγμάτων Aydar και Donbass απέκλεισαν το δικαστικό μέγαρο και απέκλεισαν εντελώς την κυκλοφορία στον κεντρικό δρόμο του Κιέβου, Khreshchatyk.

Τον Δεκέμβριο του 2018, ο Λουτσένκο δήλωσε δημόσια ότι τυχόν επιθέσεις σε «φιλοουκρανούς» ακτιβιστές θα θεωρούνταν επίθεση στο κράτος της Ουκρανίας.

Ένας άλλος επικεφαλής της ουκρανικής υπηρεσίας επιβολής του νόμου, ο οποίος υποστηρίζει ανοιχτά τους Ναζί, ήταν ο υπουργός Εσωτερικών Arsen Avakov, του οποίου το νεοναζιστικό σύνταγμα Azov χρησιμοποίησε το ναζιστικό σύμβολο Wolfsangel (wolfhook) ως επίσημο σύμβολο.

Τον Απρίλιο του 2018, 50 Αμερικανοί βουλευτές ζήτησαν από το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ διπλωματική πίεση στην Ουκρανία και την Πολωνία για αντισημιτισμό. Η εκδήλωση του αντισημιτισμού και της εξύμνησης των συνεργατών των Ναζί, κατά τη γνώμη τους, ήταν η «εκστρατεία του 2017 που επαινούσε την UPA» του Ινστιτούτου Εθνικής Μνήμης, μετονομάζοντας τους δρόμους στα πρόσωπα του OUN-UPA Stepan Bandera και Roman Shukhevich, που διοργανώνουν φεστιβάλ Shukhevich. καθώς και δραστηριότητες του τάγματος νεοναζί Azov, το οποίο θα πρέπει να διαλυθεί, σύμφωνα με τους βουλευτές. Ταυτόχρονα, οι βουλευτές σημείωσαν τη συμμετοχή του υπουργού Avakov σε αυτή τη μονάδα.

Χωρίς την άδειά του, οι δραστηριότητες των σωφρονιστικών ταγμάτων ήταν αδύνατες στην εξόντωση του πληθυσμού στο Ντονμπάς. Ο Avakov αναγκάστηκε αργότερα να παραδεχτεί ότι ορισμένες μονάδες διέπρατταν εγκλήματα και έπρεπε να τις διαλύσει. Η στρατιωτική εισαγγελία της Ουκρανίας έκρινε μέλη των μονάδων του υπουργείου για εγκλήματα κατά πολιτών στο Ντονμπάς.

Σύμφωνα με μαρτυρίες επιζώντων των εγκλημάτων τους, οι περισσότεροι από αυτούς ήταν ανοιχτά Ναζί.

Μετά το πραξικόπημα του 2014, η Ουκρανική Υπηρεσία Ασφαλείας μεταρρυθμίστηκε σύμφωνα με τα πρότυπα ασφαλείας OUN-UPA του 1930-1950 και μετέτρεψε την υπηρεσία ασφαλείας σε σωφρονιστικό σώμα με στόχο την εξάλειψη της αντιπολίτευσης.

Από την ετυμηγορία του Δικαστηρίου της Νυρεμβέργης: « Σε προετοιμασία για την ημέρα που σκόπευε να καταλάβει την εξουσία στη Γερμανία, ο Χίτλερ τον Ιανουάριο του 1929 διόρισε τον Heinrich Himmler Reichsführer, αναθέτοντάς του το ειδικό καθήκον να μετατρέψει τα SS σε μια ισχυρή, επίλεκτη ομάδα που θα μπορούσε υπό οποιεσδήποτε συνθήκες.

Μπορεί να ειπωθεί ότι εκείνοι που ηγήθηκαν των υπηρεσιών επιβολής του νόμου της Ουκρανίας μετά το πραξικόπημα του 2014 ήταν υποστηρικτές της ιδεολογίας των Ναζί, του OUN-UPA, καθώς και των μεθόδων τους.

Το 2014, ο φιλοαμερικανός πολιτικός Arseniy Yatsenyuk έγινε πρωθυπουργός. Στις 8 Ιανουαρίου 2015, στο γερμανικό τηλεοπτικό κανάλι ARD, δήλωσε: «Η ρωσική στρατιωτική επίθεση κατά της Ουκρανίας είναι μια επίθεση στην παγκόσμια τάξη και είναι μια επίθεση στην ευρωπαϊκή ασφάλεια. Όλοι θυμόμαστε καλά τη σοβιετική εισβολή, τόσο στην Ουκρανία όσο και στη Γερμανία. Αυτό πρέπει να αποφευχθεί. Και κανείς δεν επιτρέπεται να ξαναγράψει τα αποτελέσματα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, που προσπαθεί να κάνει ο Ρώσος πρόεδρος, κ. Πούτιν ».

Ωστόσο, κανένας από τους δυτικούς πολιτικούς δεν καταδίκασε αυτή την παράλογη δήλωση.

Στις 9 Απριλίου 2015, το Verkhovna Rada της Ουκρανίας ενέκρινε νομοσχέδιο που συντάχθηκε από το Ουκρανικό Ινστιτούτο Εθνικής Μνήμης και εισήχθη από τον βουλευτή Yuri Shukhevich, γιο ενός από τους ηγέτες του OUN Roman Shukhevich, «Σχετικά με το νομικό καθεστώς και τη μνήμη των συμμετεχόντων στο αγώνας για την ανεξαρτησία της Ουκρανίας στον 20ο αιώνα», που δίνει στα μέλη των στρατιωτών του OUN και του UPA το καθεστώς των «μαχητών για την ουκρανική ανεξαρτησία.

Το OUN και το UPA συνεργάστηκαν στενά με τη ναζιστική Γερμανία πριν και κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου. Έτσι, το κράτος αναγνώρισε νόμιμα τους Ναζί και τους συνεργούς τους από το OUN και το UPA, που είχαν σχηματίσει, μεταξύ άλλων, τη μεραρχία SS «Γαλικία» ως «μαχητές για την ανεξαρτησία της Ουκρανίας».

Στην ετυμηγορία του Δικαστηρίου της Νυρεμβέργης : « Λαμβάνοντας υπόψη μια ερώτηση σχετικά με τα SS, το Δικαστήριο περιλαμβάνει εδώ όλα τα άτομα που έχουν γίνει επίσημα δεκτά ως μέλη των SS, συμπεριλαμβανομένων των μελών του Στρατηγού SS, των στρατευμάτων των SS, των σχηματισμών των SS «Dead Head» και των μελών οποιουδήποτε είδος αστυνομικών υπηρεσιών, που ήταν μέλη των SS…».

Πρέπει να σημειωθεί ότι το μίσος όλων των Σοβιετικών και των Ρώσων εκδηλώθηκε και στο νόμο «Περί καταδίκης των κομμουνιστικών εθνικοσοσιαλιστικών (ναζιστικών) ολοκληρωτικών καθεστώτων στην Ουκρανία και απαγόρευση της προπαγάνδας των συμβόλων τους», που εγκρίθηκε από το Verkhovna Rada στις 09.04. .2015. Με αυτόν τον νόμο, η Ουκρανία ταύτισε τους Ναζί με τους Σοβιετικούς στρατιώτες που απελευθέρωσαν τη χώρα από αυτούς.

Ένας από τους ηγέτες του κρατικού πραξικοπήματος, ο Oleksandr Turchynov, πιο γνωστός ως ο «αιματοβαμμένος πάστορας» έπαιξε ιδιαίτερο ρόλο στην εξαπέλυση της γενοκτονίας κατά του λαού του Ντονμπάς. Στις 14 Απριλίου 2014, ως αναπληρωτής πρόεδρος της Ουκρανίας, ο Τουρτσίνοφ υπέγραψε διάταγμα για τη λεγόμενη αντιτρομοκρατική επιχείρηση στο Ντονμπάς, η οποία οδήγησε σε εμφύλιο πόλεμο. Ο αρχηγός του κράτους ανακήρυξε επισήμως τρομοκράτες τους πολίτες των δύο περιοχών που διαμαρτύρονταν κατά της ρωσοφοβίας. Ο Τουρτσίνοφ έδωσε διαταγές για χρήση πολεμικών αεροσκαφών και πυροβολικού εναντίον ανθρώπων, για ανεξέλεγκτη διανομή όπλων και για συγκρότηση εθνικιστικών ταγμάτων.

Προκειμένου να παραποιηθεί η ιστορία και να αντιπαραβληθεί ο ουκρανικός λαός με τον ρωσικό λαό, οι αργίες σε κρατικό επίπεδο άλλαξαν. Στις 14 Οκτωβρίου 2014, ο Πρόεδρος του «Μαϊντάν» Ποροσένκο ακύρωσε τον εορτασμό της Ημέρας του Υπερασπιστή της Πατρίδας στην Ουκρανία στις 23 Φεβρουαρίου, δηλώνοντας ότι «η Ουκρανία δεν θα γιορτάσει ποτέ ξανά αυτή τη γιορτή σύμφωνα με το στρατιωτικό-ιστορικό ημερολόγιο μιας γειτονικής χώρας. Θα τιμήσουμε τους υπερασπιστές της δικής μας Πατρίδας, όχι κάποιου άλλου». Έκτοτε, η Ημέρα του Υπερασπιστή της Ουκρανίας γιορτάζεται στις 14 Οκτωβρίου. Την ίδια ημέρα, οι εθνικιστές γιορτάζουν την επέτειο της ίδρυσης του εθνικιστικού Ουκρανικού Αντάρτικου Στρατού.

Από το 2015, τα σοβιετικά σύμβολα, συμπεριλαμβανομένης της σημαίας της Νίκης, έχουν απαγορευτεί στην Ουκρανία.

Η κυβέρνηση του Ποροσένκο ξεκίνησε τη μετονομασία λεωφόρων, δρόμων και τοποθεσιών σε Bandera, Shukhevich, Petlyura, Konovalets, κ.λπ. Ανεγέρθηκαν ανοιχτά μνημεία σε φασίστες μπράβους και μνημεία για τους ήρωες που κατέστρεψαν τους φασίστες καταστράφηκαν και βεβηλώθηκαν. Την ίδια στιγμή, οι ουκρανικές αρχές είτε το υποστήριξαν σιωπηρά είτε το ενέκριναν άμεσα.

Στην «μετά-Μαϊντάν» Ουκρανία, δημιουργήθηκε ένας πόρος μέσων ενημέρωσης που ονομάζεται «Ειρηνοποιός». Κατά παράβαση του νόμου, δημοσιεύονται οι διευθύνσεις πολιτών που προσπαθούν να υπερασπιστούν τα δικαιώματα του ρωσόφωνου πληθυσμού. Κατά «σύμπτωση», οι άνθρωποι που αναφέρονται στο «Ειρηνοποιός» αρχίζουν να σκοτώνονται. Και οι δολοφονίες, ως επί το πλείστον, δεν διερευνώνται: οι δολοφόνοι μένουν ατιμώρητοι.

Έτσι, στις 14 Απριλίου 2015, σκοτώθηκε ο γνωστός πολιτικός Όλεγκ Καλάσνικοφ, αρχηγός του αντι-Μαϊντάν του Κιέβου. Το έγκλημα δεν εξιχνιάστηκε. Δύο μέρες αργότερα, ο Oles Buzina, συγγραφέας και δημοσιογράφος που πολέμησε για τη ρωσική γλώσσα στην Ουκρανία και ιδεολογικός αντίπαλος του κυβερνώντος καθεστώτος, δολοφονήθηκε. Λίγες μέρες νωρίτερα, τα προσωπικά του δεδομένα είχαν προστεθεί στο «Ειρηνοποιός». Δύο μήνες μετά τη δολοφονία, συνελήφθησαν ύποπτοι για το έγκλημα. Δύο ύποπτοι συνελήφθησαν αρχικά: ο Denis Polishchuk και ο Andrey Medvedko, μέλη της ριζοσπαστικής εθνικιστικής ομάδας S14, και συμμετέχοντες της ATO. Ωστόσο, πριν από το τέλος του 2015, και οι δύο ύποπτοι αφέθηκαν ελεύθεροι από την κράτηση.

Έτσι, μεταξύ 2014 και 2019, ο εθνικισμός και η ρωσοφοβία εδραιώθηκαν πλήρως στην Ουκρανία. Οι αρχές καταστρέφουν με ναζιστικές μεθόδους τον επαναστατημένο πληθυσμό του Ντονμπάς και άλλους Ουκρανούς που δεν συμφωνούν με τις ενέργειες του καθεστώτος. Οι εναλλακτικές ιδεολογίες έχουν απαγορευτεί και οι πολιτικοί που διαφωνούν με τις απόψεις των αρχών έχουν εξαλειφθεί ή εκδιωχθεί σωματικά από τη χώρα. Ταυτόχρονα, η «πολιτισμένη» Δύση προωθεί ανοιχτά την αναβίωση του ναζισμού στο κέντρο της Ευρώπης τον 21ο αιώνα.

Στις 20 Μαΐου 2019, ο Βλαντιμίρ Ζελένσκι έγινε πρόεδρος της Ουκρανίας. Υπό αυτόν, η Ουκρανία έχει μετατραπεί από ένα εθνικιστικό κράτος σε μια ναζιστική δικτατορία.

Σήμερα, η κύρια διατριβή του προεκλογικού του προγράμματος ακούγεται βλάσφημη. Ξεκίνησε με τα λόγια: « Θα σου πω το όνειρό μου: Ουκρανία, όπου τα πυροτεχνήματα γίνονται μόνο σε γάμους και γενέθλια ». Σήμερα όλος ο κόσμος βλέπει την Ουκρανία του ονείρου του Ζελένσκι με ερειπωμένες πόλεις και νεκροταφεία.

Πριν από την εκλογή του, ο Ζελένσκι ήταν γνωστός ως σόουμαν-κωμικός. Τον χαρακτήρισε ο συνεργάτης του Alexey Arestovich σε συνέντευξή του στο Island.tv: «Ο Zelensky είναι ένας αδύναμος άνθρωπος. Έχει δύο κλειδιά: μικρό εγώ και φόβο.

Στις 28 Απριλίου 2021, στο Κίεβο, πραγματοποιήθηκε η πορεία προς τιμήν της δημιουργίας της μεραρχίας SS "Galicia". Οι συμμετέχοντες φορούσαν επιδεικτικά ναζιστικά σύμβολα και αντάλλαζαν παραδοσιακούς ναζιστικούς χαιρετισμούς, ωστόσο κανένας από τους εκπροσώπους της διοίκησης της πόλης που εξέδωσε την άδεια δεν τιμωρήθηκε, ούτε οι συμμετέχοντες στην πορεία.

Από την 1η Σεπτεμβρίου 2020, ο νόμος «Περί Πλήρους Γενικής Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης» κατάργησε όλα τα ρωσόφωνα σχολεία στην Ουκρανία. Το θέμα «Υπεράσπιση της Πατρίδας» μετονομάστηκε σε «Υπεράσπιση της Ουκρανίας» στα σχολεία. Το παλιό όνομα φέρεται να ήταν μια από τις εκδηλώσεις του σοβιετικού παραδείγματος. Τα εγχειρίδια ιστορίας ξαναγράφτηκαν εντελώς. Οι αναφορές στην κοινή ιστορία με τη Ρωσία, όπως η εισβολή του Ναπολέοντα και οι ρωσοτουρκικοί πόλεμοι, αποκλείστηκαν από αυτές. Η ιστορία του Πρώτου και του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ξαναγράφτηκε με μια ρωσοφοβία, εθνικιστική αντίληψη. Η συμμετοχή της Ουκρανίας στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο παρουσιάστηκε ως αγώνας του ουκρανικού λαού εναντίον τόσο της Γερμανίας όσο και της ΕΣΣΔ.

Από τις 16 Ιανουαρίου 2021, σύμφωνα με τον νόμο που εισάγει διακρίσεις «Σχετικά με τη Διασφάλιση της Λειτουργίας της Ουκρανικής Γλώσσας ως Κρατικής Γλώσσας», όλοι είναι υποχρεωμένοι να εξυπηρετούν τους καταναλωτές και να παρέχουν πληροφορίες αποκλειστικά στην ουκρανική γλώσσα.
____________________________________________________________________

πηγή: pressenza int. press agency

(*) Ο Βίκτορ Μεντβεντσούκ (Viktor Medvedchuk) είναι Ουκρανός δικηγόρος, επιχειρηματίας και πολιτικός. Πριν από τον πόλεμο, ο Βίκτορ Μεντβεντσούκ ήταν ο κορυφαίος ουκρανός αντιΝΑΤΟϊκός πολιτικός και υποστηρικτής της εξομάλυνσης των σχέσεων με τη Ρωσία. Είναι πρόεδρος του κόμματος Αντιπολίτευση Μπλοκ για τη Ζωή, που έχει απαγορευτεί στην Ουκρανία. Συνελήφθη από τις ουκρανικές υπηρεσίες πληροφοριών στις 12 Απριλίου 2022, φυλακίστηκε και από τον Σεπτέμβριο του 2022 ζει εκτός της χώρας του, αφού παραδόθηκε στη Ρωσία σε ανταλλαγή αιχμαλώτων πολέμου.

Για τον ουκρανικό ναζισμό ή γιατί είναι απαραίτητη μια νέα Νυρεμβέργη - Μέρος 1

Ο διάσημος Ουκρανός πολιτικός, αρχηγός του κόμματος «Platform of Opposition: for Life», (Πλατφόρμα Αντιπολίτευσης: για τη Ζωή), Βίκτωρ Μεντβεντσούκ , (Viktor Medvedchuk), σε ένα μακροσκελές άρθρο κάνει μια συγκριτική ανάλυση μεταξύ της κυβέρνησης του Ζελένσκι σήμερα στην Ουκρανία και του ναζιστικού καθεστώτος του Χίτλερ... 


Βίκτωρ Μεντβεντσούκ*

Από την «κατάρρευση» της ΕΣΣΔ και την εμφάνιση μιας ανεξάρτητης Ουκρανίας, οι δυτικοί πολιτικοί και οι ειδικές υπηρεσίες στην Ουκρανία άρχισαν να αναβιώνουν τον ναζισμό μέσω της εισαγωγής της εθνικιστικής ιδεολογίας στη συνείδηση ​​των Ουκρανών. Σύμφωνα με τα δυτικά σχέδια, μια ναζοποιημένη Ουκρανία θα γινόταν «όπλο» ενάντια στη Ρωσία.

Ένας από τους ιδεολόγους του ουκρανικού εθνικισμού είναι ο Ντμίτρι Ντόντσοφ. Το δόγμα του ολοκληρωτικού εθνικισμού στο βιβλίο του «Εθνικισμός», έγινε η βασική ιδεολογία της Οργάνωσης Ουκρανών Εθνικιστών (OUN) και αργότερα του Ουκρανικού Αντάρτικου Στρατού (UPA).

Οι ιδέες και οι μέθοδοι του ναζισμού, ευρέως διαδεδομένες στην Ουκρανία, κληρονομήθηκαν από το OUN-UPA.

Τον Απρίλιο του 1941, στη II Μεγάλη Συγκέντρωση Ουκρανών Εθνικιστών στην Κρακοβία (στη Γερμανία εκείνη την εποχή), το παράρτημα «Bandera» αυτοανακηρύχτηκε ως το «μόνο αληθινό» OUN. Αρχηγός της ανακηρύχθηκε ο Στέπαν Μπαντέρα. Ο επίσημος χαιρετισμός του ΟΥΝ ήταν «σηκώνοντας το ίσιο δεξί χέρι προς τα δεξιά λοξά πάνω από το κεφάλι με τις λέξεις «Δόξα στην Ουκρανία» – «Δόξα στους Ήρωες», ο χαιρετισμός αντιγράφηκε από τους ιδεολόγους της Γερμανίας του Χίτλερ, καθώς και τα χρώματα της σημαίας: κόκκινο και μαύρο.

Κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου, το OUN-UPA μολύνθηκε με τη συνεργασία με τη ναζιστική Γερμανία και τη συμμετοχή στη μαζική εξόντωση αμάχων.

Τον Αύγουστο του 1941, οι Μπαντερίτες έστειλαν το Μνημόνιο του OUN στο Βερολίνο για συνεργασία με τον Χίτλερ. Το Μνημόνιο ξεκινούσε με τα εξής λόγια: «Η Ουκρανική Στρατιωτική Οργάνωση (UWO) και η διάδοχός της Οργάνωση Ουκρανών Εθνικιστών (OUN) υπό την ηγεσία του Eugen Konovalets από την αρχή της ύπαρξής της βάλθηκαν να συνεργαστούν με το Γερμανικό Ράιχ εναντίον της Πολωνίας και Μόσχα με στόχο να υποστηρίξει ένα ανεξάρτητο Ενωμένο Ουκρανικό Κράτος από το ΙΙΙ Ράιχ.

Μετά την ήττα των Ναζί στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, πολλοί ακτιβιστές του OUN-UPA κατέληξαν σε δυτικές χώρες, κυρίως στον Καναδά και τις Ηνωμένες Πολιτείες, συμπεριλαμβανομένων των ιδεολογικών εμπνευστών των σημερινών μελών του Κιέβου Μπαντέρα.

Η CIA σχεδίαζε πώς να χρησιμοποιήσει την Ουκρανία εναντίον της Ρωσίας από τη δεκαετία του 1950. Πρόσφατα από τις αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών αποχαρακτηρίστηκαν ορισμένα από τα αρχεία τους και αντίγραφα απόρρητων εγγράφων από το 1958-59 εμφανίστηκαν στα μέσα ενημέρωσης. Όπως προκύπτει από το περιεχόμενό τους, σκοπός των υπηρεσιών πληροφοριών των ΗΠΑ ήταν να χρησιμοποιήσουν τις ουκρανικές εθνικιστικές τάσεις για πολιτικό και ψυχολογικό πόλεμο εναντίον της Ρωσίας και της ΕΣΣΔ.

Οι υπηρεσίες πληροφοριών των ΗΠΑ ισχυρίστηκαν ότι ο ουκρανικός εθνικισμός ήταν πολύ ισχυρότερος στις δυτικές επαρχίες, αλλά δεν περιοριζόταν στη Γαλικία και όσο υπήρχε μια εθνικιστική δύναμη, θα υποστήριζαν μια κινητοποίηση ανά πάσα στιγμή.

Πίσω στη δεκαετία του '50, η CIA προσδιόρισε το Ναζιστικό OUN να παρέχει ανθρώπινο δυναμικό και επιχειρησιακή υποστήριξη για τα έργα ναζισμού στην Ουκρανία. Οι ομάδες στόχοι δεν ήταν μόνο ο πληθυσμός της Σοβιετικής Ουκρανίας, αλλά και η ουκρανική μειονότητα στην Πολωνία και οι Ουκρανοί μετανάστες στη Δυτική Ευρώπη, τη Νότια Αμερική και την Αυστραλία.

Η σύγχρονη ιστορία της Ουκρανίας έχει δείξει ότι αυτά τα έργα των δυτικών υπηρεσιών πληροφοριών συνεχίζονται ζωντανά μέχρι τις μέρες μας.

Έτσι, η «Πορτοκαλί Επανάσταση» του 2004, που ξεκίνησε από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους ευρωπαϊκούς δορυφόρους τους, έφερε τον φιλοαμερικανό Πρόεδρο Βίκτορ Γιούσενκο στην εξουσία στην Ουκρανία. Ήταν κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησής του που αναβίωσαν ανοιχτές εκδηλώσεις εθνικισμού και ναζισμού στη μετασοβιετική Ουκρανία. Κάθε χρόνο την 1η Ιανουαρίου, τα γενέθλια του Στέπαν Μπαντέρα, άρχισαν να γίνονται πορείες με λαμπαδηδρομίες προς τιμήν αυτού του εγκληματία των Ναζί με την άδεια των αρχών. Οι δυτικοί διπλωμάτες αγνόησαν αυτές τις πορείες, ενθαρρύνοντας την αναβίωση του ναζισμού στο κέντρο της Ευρώπης.

Τον Μάιο του 2006, το Ουκρανικό Ινστιτούτο Εθνικής Μνήμης δημιουργήθηκε με πρωτοβουλία του Γιούσενκο. Με τη δημιουργία αυτού του ινστιτούτου άρχισε να γίνεται ο ναζισμός της χώρας σε κρατικό επίπεδο.

Το ινστιτούτο ακολούθησε μια πολιτική παραποίησης της ιστορίας της Ουκρανίας και επιβολής ρωσοφοβικών και αντιρωσικών στάσεων στον πληθυσμό. Για να επιτύχει τους στόχους της, ανέπτυξε τα πρώτα κατάφωρα ρωσοφοβικά νομοσχέδια: «Για την καταδίκη των κομμουνιστικών και εθνικοσοσιαλιστικών (ναζιστικών) ολοκληρωτικών καθεστώτων στην Ουκρανία και την απαγόρευση της προπαγάνδας των συμβόλων τους», «Για το νομικό καθεστώς και τη μνήμη των μαχητών για η ανεξαρτησία της Ουκρανίας τον 20ο αιώνα», «Σχετικά με τον εορτασμό της νίκης επί του ναζισμού στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο 1939-1945» και «Σχετικά με την πρόσβαση στα αρχεία των οργάνων καταστολής του κομμουνιστικού ολοκληρωτικού καθεστώτος 1917-1991» που εγκρίθηκαν τον Απρίλιο του 2015 .

Με πρωτοβουλία του Ινστιτούτου, ο Γιούσενκο το 2007 απένειμε μεταθανάτια τον τίτλο «Ήρωας της Ουκρανίας» στον Roman Shukhevich, έναν ναζί εγκληματία, έναν από τους ηγέτες του OUN και του τάγματος Nachtigal που εκπαιδεύτηκε από τη στρατιωτική υπηρεσία πληροφοριών του Χίτλερ να ενεργεί στην Ουκρανική SSR ως μέρος της ανατρεπτικής μονάδας «Brandenburg 800».

Στις 22 Ιανουαρίου 2010, ο Γιούσενκο απένειμε τον τίτλο «Ήρωας της Ουκρανίας» σε έναν άλλο Ναζί: τον Στέπαν Μπαντέρα.

Υπό τον Πρόεδρο Γιούσενκο το 2008 χτίστηκε ένα μνημείο για τους στρατιώτες της Μεραρχίας SS "Halychyna". Άδειες για την εγκατάσταση του μνημείου εκδόθηκαν από εκπροσώπους της κρατικής εξουσίας. Το κράτος συμμετείχε στη δημιουργία μνημείων για εγκληματίες πολέμου που κρίθηκαν από το δικαστήριο της Νυρεμβέργης. Η 14η Εθελοντική Μεραρχία Πεζικού των SS «Γαλικία», μια υποδιαίρεση των στρατευμάτων των SS της Ναζιστικής Γερμανίας, δημιουργήθηκε προσωπικά από τον ναζιστή εγκληματία, επικεφαλής των SS, Χάινριχ Χίμλερ.

Αξίζει να σημειωθεί ότι, με την υποστήριξη του Γιούσενκο, εγκαταστάθηκαν πολυάριθμα μνημεία για τους Ναζί από τη μεραρχία SS «Γαλικία» και άλλους συνεργούς των Ναζί. Στη Δυτική Ουκρανία άρχισαν να πραγματοποιούνται πορείες μνήμης προς τιμή των Ναζί με τη χρήση ναζιστικών συμβόλων και πανό της μεραρχίας SS «Γαλικία».

Μεταξύ 2005 και 2014 η ναζιστική ιδεολογία ξεπήδησε σε όλη τη χώρα. Στην αρχή, άρχισαν να μετατρέπουν «μαλακά» την Ουκρανία σε «Αντι-Ρωσία» με εθνικιστικά και φιλελεύθερα-δημοκρατικά συνθήματα.

Το 2014, δυτικοί πολιτικοί και ειδικές υπηρεσίες, με τη βοήθεια της ουκρανικής ελίτ, πραγματοποίησαν ένα αντισυνταγματικό φιλοναζιστικό πραξικόπημα χρησιμοποιώντας φιλελεύθερα συνθήματα για την ευρωπαϊκή επιλογή των ανθρώπων ως κάλυψη. Νόμιμα εκλεγμένος, αναγνωρισμένος από ολόκληρη τη διεθνή κοινότητα, ο Πρόεδρος Βίκτορ Γιανουκόβιτς απομακρύνθηκε από την εξουσία από μια ομάδα πραξικοπηματιών που χρησιμοποιούν ναζιστικές ομάδες με την υποστήριξη δυτικών διπλωματών και ειδικών υπηρεσιών.

Ένα από τα πιο σημαντικά έγγραφα του 20ου αιώνα, η ετυμηγορία του Διεθνούς Στρατιωτικού Δικαστηρίου της Νυρεμβέργης της 1ης Οκτωβρίου 1946 περιγράφει την έλευση των Ναζί στην εξουσία στη Γερμανία και την περαιτέρω εγκαθίδρυση της ναζιστικής δικτατορίας τη δεκαετία του 1930. Οι οπαδοί τους στην Ουκρανία χρησιμοποίησαν τις ίδιες μεθόδους.

Από την ετυμηγορία του Δικαστηρίου της Νυρεμβέργης: «Κατά τα οκτώ χρόνια που ακολούθησαν τη δημοσίευση του Mein Kampf, το NSDAP εξαπλώθηκε ευρέως σε όλη τη Γερμανία, εστιάζοντας κυρίως στην εκπαίδευση των νέων στις ιδέες του εθνικοσοσιαλισμού. Η πρώτη ναζιστική οργάνωση νεολαίας ξεκίνησε την ύπαρξή της το 1922, αλλά μόλις το 1925 η «Νεολαία του Χίτλερ» αναγνωρίστηκε επίσημα από το NSDAP. Το 1931, ο Baldur von Schirach, ο οποίος είχε ενταχθεί στο NSDAP το 1925, έγινε ο ηγέτης της αυτοκρατορικής νεολαίας του NSDAP.

Το κόμμα κατέβαλε κάθε προσπάθεια για να κερδίσει την πολιτική υποστήριξη του γερμανικού λαού. Έλαβε θέση για εκλογή τόσο στο Ράιχσταγκ όσο και στο Λανττάγκ.

Οι ηγέτες του NSDAP δεν έκαναν καμία σοβαρή προσπάθεια να κρύψουν το γεγονός ότι ο ρόλος τους στην πολιτική ζωή της Γερμανίας ήταν να εξαλείψουν το δημοκρατικό σύστημα της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης και να το αντικαταστήσουν με ένα ναζιστικό ολοκληρωτικό καθεστώς που θα τους επέτρεπε να συνεχίσουν ανοιχτά τις πολιτικές τους χωρίς συνάντηση με την αντιπολίτευση…

Στις 30 Ιανουαρίου 1933, ο Χίτλερ κατάφερε να πείσει τον Πρόεδρο φον Χίντενμπουργκ να τον διορίσει Καγκελάριο της Αυτοκρατορίας».

Το 2014, η ιδεολογία του ουκρανικού εθνικισμού τελικά μετατράπηκε σε ναζισμό και έγινε κρατική ιδεολογία. Οι άνθρωποι στην εξουσία επίσης «δεν έκαναν καμία σοβαρή προσπάθεια να κρύψουν το γεγονός» ότι κατέλαβαν την εξουσία για να πολεμήσουν ενάντια στη Ρωσία και τους Ρώσους, ορίζοντας αμέσως ως εχθρούς τους φιλορωσικές, αριστερές πολιτικές δυνάμεις. Οι Ρώσοι και οι Ρωσόφωνοι που ζουν στην Ουκρανία έλαβαν υποτιμητικές «ετικέτες».

Αμέσως μετά το κρατικό πραξικόπημα, άρχισαν να ξεφορτώνονται τους αντιπάλους. Τον Σεπτέμβριο του 2014, η Βερχόβνα Ράντα της Ουκρανίας ψήφισε το νόμο «Για τον καθαρισμό της εξουσίας»: η λεγόμενη «εξυγίανση» πραγματοποιήθηκε όταν χιλιάδες άνθρωποι, κυρίως από νοτιοανατολικές ρωσόφωνες περιοχές, απολύθηκαν από τις κρατικές αρχές χωρίς κανένα λόγο. . Άνθρωποι από περιοχές της δυτικής Ουκρανίας, συχνά χωρίς εμπειρία ή εκπαίδευση, εστάλησαν μαζικά για να πάρουν τις θέσεις τους. Μια τέτοια «εξουδετέρωση» ασκήθηκε ευρέως από το καθεστώς του Χίτλερ.

Από την ετυμηγορία του Δικαστηρίου της Νυρεμβέργης: « Έχοντας αποκτήσει έτσι την εξουσία, το NSDAP άρχισε να καταλαμβάνει όλους τους τομείς της γερμανικής ζωής… Ο νόμος της 7ης Απριλίου προέβλεπε την παραίτηση αξιωματούχων «μη άριας καταγωγής». όριζε επίσης ότι «οι αξιωματούχοι που, λόγω των προηγούμενων πολιτικών τους δραστηριοτήτων, δεν μπορούν να θεωρηθούν με σιγουριά ως άνθρωποι που θα έδιναν άνευ όρων στην υπηρεσία του ναζιστικού κράτους θα πρέπει να απολυθούν από τα καθήκοντά τους. Ο νόμος της 11ης Απριλίου 1933 προέβλεπε την απόλυση «όλων των δημοσίων υπαλλήλων του Κομμουνιστικού Κόμματος».

Κατά την κατάληψη της εξουσίας, οι συμμετέχοντες στο πραξικόπημα του 2014 βασίστηκαν κυρίως στον πληθυσμό των δυτικών περιοχών ως τους πιο εθνικιστές. Ο συμβολισμός και η ιδεολογία της «νέας» Ουκρανίας ήταν ο συμβολισμός και η ιδεολογία του εθνικισμού στην εποχή της συνεργασίας με τον γερμανικό ναζισμό. Η σημαία του πραξικοπήματος, το λεγόμενο «Μαϊντάν», ήταν μια μαύρη και κόκκινη μπαντεριστική σημαία και ο χαιρετισμός ήταν μπαντεριστικός.

Οι ηγέτες μετά το πραξικόπημα ήταν ο Αλεξάντερ Τουρτσίνοφ, ως Αναπληρωτής Πρόεδρος. Arseniy Yatsenyuk, Πρωθυπουργός· Andrey Parubiy, επικεφαλής του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας και Άμυνας. Αρσέν Αβάκοφ, Υπουργός Εσωτερικών. Από την αρχή άρχισαν να εφαρμόζουν μια πολιτική εθνοκτονίας κατά των Ρώσων και του ρωσόφωνου πληθυσμού της Ουκρανίας. Μετά από λίγο καιρό, άρχισε η γενοκτονία στο έδαφος της Ουκρανίας εναντίον ανθρώπων που δεν αποδέχονταν την επίσημη ιδεολογία Bandera.

πηγή: pressenza int. press agency


(*) Ο Βίκτορ Μεντβεντσούκ (Viktor Medvedchuk) είναι Ουκρανός δικηγόρος, επιχειρηματίας και πολιτικός. Πριν από τον πόλεμο, ο Βίκτορ Μεντβεντσούκ ήταν ο κορυφαίος ουκρανός αντιΝΑΤΟϊκός πολιτικός και υποστηρικτής της εξομάλυνσης των σχέσεων με τη Ρωσία. Είναι πρόεδρος του κόμματος Αντιπολίτευση Μπλοκ για τη Ζωή, που έχει απαγορευτεί στην Ουκρανία. Συνελήφθη από τις ουκρανικές υπηρεσίες πληροφοριών στις 12 Απριλίου 2022, φυλακίστηκε και από τον Σεπτέμβριο του 2022 ζει εκτός της χώρας του, αφού παραδόθηκε στη Ρωσία σε ανταλλαγή αιχμαλώτων πολέμου.