Βενιαμίν Καρακωστάνογλου: «Διολισθαίνουμε σε νέες Πρέσπες στα ελληνοτουρκικά;»

     Η στήλη αυτή τον Ιούλιο 2023 είχε επισημάνει και μάλιστα στον τίτλο του τότε άρθρου μας στό SPEAKNEWS ότι «Δεν αρκεί η δική μας βούληση για να μην υπάρχει αντιπαλότητα με την Τουρκία»! Ήταν το αυτονόητο, άλλωστε, ως απάντηση στη φράση του πρωθυπουργού κ.Μητσοτάκη, μετά την συνάντησή του με τον Τούρκο Πρόεδρο Ρ.Τ. Ερντογάν στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους της Λιθουανίας, ότι «Δεν είμαστε καταδικασμένοι σε αντιπαλότητα με την Τουρκία»…

Δρ. Βενιαμίν Καρακωστάνογλου*

Η στήλη αυτή τον Ιούλιο 2023 είχε επισημάνει και μάλιστα στον τίτλο του τότε άρθρου μας στό SPEAKNEWS ότι «Δεν αρκεί η δική μας βούληση για να μην υπάρχει αντιπαλότητα με την Τουρκία»! Ήταν το αυτονόητο, άλλωστε, ως απάντηση στη φράση του πρωθυπουργού κ.Μητσοτάκη, μετά την συνάντησή του με τον Τούρκο Πρόεδρο Ρ.Τ. Ερντογάν στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους της Λιθουανίας, ότι «Δεν είμαστε καταδικασμένοι σε αντιπαλότητα με την Τουρκία»…

Η υπεραπλούστευση αυτή όχι μόνο παραγνωρίζει τα διδάγματα από την ιστορία των 200 ετών Ελληνοτουρκικών σχέσεων και ιδίως από το 1923 (Συνθήκη της Λωζάνης) και μετά, καθώς και από το 1974 (εισβολή στην Κύπρο και έναρξη της αμφισβήτησης του θαλάσσιου καθεστώτος του Αιγαίου), αλλά κλείνει τα μάτια και στις πιο πρόσφατες οξύνσεις του τουρκικού επεκτατισμού, δηλαδή: την αμφισβήτηση (από το 1996, Ιμια) δεκάδων νησιών και βραχονησίδων του Αιγαίου που ανήκουν τα τελευταία 100 και πλέον χρόνια στην Ελλάδα και είχαν ανέκαθεν ελληνικό πληθυσμό, την μεγαλομανή θεωρία της δήθεν «γαλάζιας πατρίδας», του διεθνώς ανυπόστατου Τουρκολιβυκού μνημονίου (2019) και της θρασύτατης και διεθνώς αβάσιμης θεωρίας των «δύο ισότιμων και κυρίαρχων κρατών» στην Κύπρο, δηλαδή ουσιαστικά τη νομιμοποίηση της παράνομης τουρκικής εισβολής και κατοχής του 1974 και της 50ετούς συνέχισης της μέχρι σήμερα, παρά τις μεσολαβητικές προσπάθειες του ΟΗΕ και άλλων διεθνών φορέων…!

Στις 7/12/2023 η επίσκεψη Ερντογάν στην Αθήνα παρήγαγε ένα «ερμαφρόδιτο» κείμενο «Διακήρυξης των Αθηνών για φιλία και καλή γειτονία» Ελλάδας και Τουρκίας. Επρόκειτο για ένα πολιτικό μορατόριουμ χωρίς νομικές δεσμεύσεις και επιπτώσεις που θα επέτρεπε στις δύο χώρες να ξεκινήσουν ένα διάλογο σε πολλαπλά επίπεδα για την προώθηση της διμερούς οικονομικής συνεργασίας, την υιοθέτηση κάποιων μέτρων οικοδόμησης εμπιστοσύνης και την επίλυση του χρονίζοντος ζητήματος της οριοθέτησης της ΑΟΖ/Υφαλοκρηπίδος (ελληνική θέση) και «άλλων» ζητημάτων (τουρκική άποψη), όπως προέκυψε από τις δηλώσεις των δύο πολιτικών αρχηγών. Δρομολογήθηκαν λοιπόν επαφές σε εκτέλεση της Διακήρυξης και επόμενο μείζον βήμα θα είναι η επίσημη η επίσκεψη του κυρίου Μητσοτάκη στην Άγκυρα στα μέσα Μαΐου.

Ταυτόχρονα άρχισε στην Ελλάδα μια οργανωμένη προσπάθεια της Κυβέρνησης να εμφανίσει έναν ανέφελο ουρανό στις σχέσεις των δύο χωρών και μία επίσης, προφανώς ενορχηστρωμένη, προετοιμασία, στο δημοσιογραφικό και σε συγκεκριμένο ακαδημαϊκό επίπεδο, (κυρίως φιλοκυβερνητικό αλλά και μέρους του αντιπολιτευόμενου χώρου) για να προετοιμαστεί η κοινή γνώμη για αλλαγή του αφηγήματος που κυριάρχησε από το 2019 και μέχρι του 2023 (Φεβρουάριος, σεισμός στην Νοτιοανατολική Τουρκία) για προφανώς μείζονες υποχωρήσεις, απέναντι στην Τουρκία, στους τομείς των θαλάσσιων δικαιωμάτων της χώρας μας.

1. Συσκότιση του ζητήματος επέκτασης της χωρικής μας θάλασσας πάνω από τα 6 ναυτικά μίλια, παρά το ότι η χώρα μας είναι η τελευταία παγκοσμίως από τα 149 παράκτια κράτη σε θέσπιση και διεκδίκηση θαλασσίων ζωνών!


2. Υπονόμευση και υποβάθμιση της θέσπισης ΑΟΖ/Υφαλοκρηπίδος, λόγω της «πράσινης ενέργειας» που υιοθέτησε σταδιακά η Ευρωπαϊκή Ένωση και μείωση της έμφασης στους υδρογονάνθρακες, στον Eastmed και συνεπώς στην προτεραιότητα οριοθέτησης με την Τουρκία. 


3. Προβολή λύσεων συνεκμετάλλευσης με τη γείτονα ή διαμοιρασμού δικαιωμάτων, ώστε να αποφευχθεί… ο πόλεμος!


4. Υπογράμμιση των υψηλών αμυντικών δαπανών που απαιτήθηκαν τα τελευταία 50 περίπου χρόνια για την ελληνική άμυνα και αποτροπή (!), που δεν ισοφαρίζονται από το αναμενόμενο κέρδος της εξόρυξης φυσικού αερίου και πετρελαίου από τις. Ελληνικές (ή Κυπριακές) θάλασσες στο μέλλον!!!

Δικαιούμαστε βεβαίως να συμπεράνουμε ότι «επιταγές» που προέρχονται από τους νατοϊκούς ή και ευρωπαίους συμμάχους μας επέβαλαν αυτή την αναπάντεχη, επικίνδυνη και ανορθολογική νέα πολιτική. Με εθελούσια προσαρμογή των εθνικών μας ηγετών… Εκτός αν πρέπει να αναζητήσουμε τις αιτίες της απότομης αυτής αλλαγής πορείας στην μη επαρκή αμυντική ικανότητα της χώρας μας απέναντι στις τουρκικές απειλές- που ενδεχομένως θα οδηγούσαν αργά ή γρήγορα σε ένοπλη αναμέτρηση Ελλάδος και Κύπρου με την ιμπεριαλιστική Τουρκία..! Ή ίσως ακόμη για να κερδίσουμε μερικά χρόνια ηρεμίας, ενόψει των νέων εξοπλιστικών προγραμμάτων των ενόπλων δυνάμεων μας, (κυρίως ναυτικού και της αεροπορίας) που η παραλαβή και ενσωμάτωσή τους θα φτάσει το 2030 ή και αργότερα (F-35).

Ποιος άραγε κερδίζει, όμως, με την διαιώνιση της εκκρεμότητας, μη οριστικοποίησης και συνεπώς μη εκμεταλλεύσης των θαλασσίων ζωνών της δικής μας θαλάσσιας πατρίδας που είναι 3,7 φορές μεγαλύτερη από την χερσαία επικράτεια της Ελλάδος;

Δεν επέρχεται πολιτική (όχι κατ’ ανάγκη και νομική) εξασθένιση διεκδίκησης των δικαιωμάτων μας; Το Τουρκολιβυκό μνημόνιο (δήθεν) οριοθέτησης μας επισημαίνει τους τεράστιους κινδύνους από την εθνική μας ολιγωρία και αναβλητικότητα που οι περισσότεροι από εμάς, νομικοί-διεθνολόγοι, επισημαίνουμε επί δεκαετίες ήδη (ο γράφων τουλάχιστον από το 1986 σε πανελλήνια συνέδρια)….

Η ανώμαλη προσγείωση της νέας (μιας από τις πολλές, από το 1930), προσπάθειας Ελληνοτουρκικής φιλίας και συνεννόησης, ήρθε σύντομα μετά την 7/12/2023. Μπορεί οι Τούρκοι να περιόρισαν τις παραβιάσεις στο Αιγαίο, αλλά συνεχίστηκε η παράνομη έκδοση Navtex για θαλάσσιες ασκήσεις από τις τουρκικές αναρμόδιες αρχές, συνεχίστηκε η προκλητική ρητορεία του κ. Ερντογάν για ρίξιμο του εχθρού , των Ελλήνων δηλαδή, στη θάλασσα της Σμύρνης, η παράνομη λειτουργία ως τζαμιού, του Ιερού Ναού της Αγίας Σοφίας και μάλιστα και η μετατροπή και της Ιεράς Μονής της Χώρας σε τζαμί. Συνεχίστηκε η τουρκοποίηση τμημάτων της πράσινης διαχωριστικής γραμμής στην Κύπρο και η προετοιμασία εποικισμού της Αμμοχώστου, και το μείζον: ο Ερντογάν μιλώντας σε προεκλογική συγκέντρωση του κόμματός του εν όψει των τουρκικών εκλογών της αυτοδιοίκησης (31/3/24) τόλμησε με βάρβαρο κυνισμό να δηλώσει ότι κακώς η Τουρκία δεν κατέλαβε το1974 και την υπόλοιπη Κύπρο.!!!

Ζήτησα, στο προηγούμενο άρθρο μου του Μαρτίου του Speaknews, ο Έλληνας πρωθυπουργός να ματαιώσει εξ αυτού του λόγου την επικείμενη επίσκεψη – συνάντησή του με τον προκλητικό Τούρκο πρόεδρο. Φυσικά η επίσκεψη, δυστυχώς, επιβεβαιώθηκε για τις 13/5.

Και μια ακόμη κατάφωρη παραβίαση του πνεύματος και του γράμματος του moratorium-διακήρυξης των Αθηνών, ήρθε προ δύο- τριών ημερών από την Τουρκία. Το Υπουργείο Άμυνας της γείτονος κατήγγειλε την εξαγγελία από την Ελλάδα της δημιουργίας δύο θαλάσσιων πάρκων στο Ιόνιο και στο Αιγαίο (στις Κυκλάδες, Ανατολικά της Μύλου), για την διάσωση και διαχείριση του θαλάσσιου οικοσυστήματός μας, βάσει Οδηγίας της Ευρωπαικής Ενωσης. Ήδη η χώρα μας προσπαθώντας προφανώς να κατευνάσει την Τουρκία -γιατί άραγε;- ανέβαλε και καθυστέρησε την ολοκλήρωση του Θαλάσσιου Χωροταξικού Σχεδιασμού της χώρας μας σε εκτέλεση αντίστοιχης Οδηγίας (89/2014) της Ε.Ε. και ήδη πιθανόν θα της επιβληθούν υψηλά πρόστιμα της Ενωσιακής νομοθεσίας.

Μια από τις πολλές βλαπτικές συνέπειες της αναβλητικότητας και αμφιθυμίας της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής στη θέσπιση ΑΟΖ/Υφαλοκρηπίδας και την οριοθέτησή τους με όσες γειτονικές χώρες το επιθυμούν, είναι ότι η Ελλάδα δεν διεκδικεί και άρα δεν σχεδιάζει χωροταξικά τις θαλάσσιες ζώνες που της ανήκουν, κατά το Δίκαιο της Θάλασσας, μέχρι την μέση γραμμή με τις όμορες θαλάσσιες χώρες, όπως ακριβώς ρητά προβλέπει το άρθρο 156 του Νόμου 4001/2011 («Νόμου Μανιάτη») και όπως δόθηκαν, στη συνέχεια, άδειες υποθαλάσσιων ερευνών σε θαλασσοτεμάχια μέχρι το 2014 από την Κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου.

Προς τι η έκπληξη της ελληνικής διπλωματίας όταν χωρίς προϋποθέσεις, χωρίς πλαίσιο και χωρίς συγκεκριμένη ατζέντα, κοινά αποδεκτή, προσήλθε σε διάλογο με την Τουρκία που βαρύνεται με σωρεία παραβιάσεων της διεθνούς νομιμότητας;

Προς τι η συνέχιση του διαλόγου και μάλιστα με εξαίρεση του Κυπριακού; Με αυτό τον τρόπο θα τιμήσουμε την τραγική μνήμη και επέτειο της εισβολής του 1974 και της κατοχής που συνεχίζεται για μισό αιώνα; Μήπως αποδεχτήκαμε στην πράξη τα «τετελεσμένα»;

______________________________________

(*) Ο Δρ. Βενιαμίν Καρακωστάνογλου είναι διεθνολόγος, μόνιμος λέκτορας της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Διδάσκει Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο, Διεθνείς Σχέσεις και Ελληνική Εξωτερική Πολιτική. Μεταξύ άλλων βιβλίων έχει συγγράψει τη μοναδική στην Ελλάδα επιστημονική μονογραφία για την ΑΟΖ 600 σελίδων. Διδάσκει, επίσης, στην Ανωτάτη Διακλαδική Σχολή Πολέμου και στην Σχολή Μετεκπαίδευσης και Επιμόρφωσης Βορείου Ελλάδος της Ελληνικής Αστυνομίας. Διετέλεσε Δικηγόρος Θεσσαλονίκης και Κοζάνης (1977-2010). Ήταν δημοτικός σύμβουλος Θεσσαλονίκης (2007-2014) και αντιδήμαρχος. Σήμερα είναι πρόεδρος του Περιφερειακού Συμβουλίου της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας. Διετέλεσε επικεφαλής (2004-2008) του Διεθνούς Οργανισμού (Stability Pact for Southeastern Europe) για την ανασυγκρότηση των Βαλκανίων, υπό την αιγίδα της ΕΕ. Υπήρξε μέλος και Διευθυντής αποστολών μακράς διαρκείας Διεθνών Οργανισμών στο Κοσσυφοπέδιο (ΔΑΣΕ), στη Βοσνία Ερζεγοβίνη (ΟΑΣΕ) και την ΠΓΔΜ (Council of Europe & Eurostat).

ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ: Κρίση στη Παγκόσμια Γεωπολιτική Σκακιέρα - Ουκρανία- Ευρασία- Ανατολική Μεσόγειος (video)

 

Στην εκπομπή "Αντιθέσεις" του ΚΡΗΤΗ TV με ον δημοσιογράφος Γιώργο Σαχίνη διεξήχθει την 12 Φεβρουαρίου 2022, μια μεγάλη συζήτηση με επίκεντρο την Παγκόσμια Ειρήνη και την Ασφάλεια, την ώρα που οι τεταμένες σχέσεις των μεγάλων Γεωπολιτικά παικτών ισχύος, είναι στη κόψη του ξυραφιού.

Στις Αντιθέσεις μια μεγάλη συζήτηση με επίκεντρο την Παγκόσμια Ειρήνη και την Ασφάλεια, την ώρα που οι τεταμένες σχέσεις των μεγάλων Γεωπολιτικά παικτών ισχύος, είναι στη κόψη του ξυραφιού.

Η κρίση μεταξύ ΗΠΑ- ΝΑΤΟ και Ρωσίας, ο ρόλος της Ε.Ε. και της Κίνας , το επιφαινόμενο της Ουκρανίας και οι παγκόσμιες γεωπολιτικά αναδιατάξεις.

• Η σύγκρουση των δύο μεγάλων σχολών σκέψης για τον Πολυπολικό Κόσμο και της Ασφάλειας της Υπερδύναμης και του Δυτικού Κόσμου
• Ο ρόλος της Γαλλίας και της Γερμανίας, η παράμετρος της ενεργειακής κρίσης και η μεγάλη εικόνα των Οικονομικών προβολών
• Τι λέει Έλληνας που ζει στην Ουκρανία για τις εσωτερικές εξελίξεις, το Ελληνικό στοιχείο στη χώρα και τον κίνδυνο στρατιωτικής ανάφλεξης
• Πως επηρεάζονται οι εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο, ο ρόλος της Τουρκίας και η επίδραση στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις, πως εμπλέκεται άμεσα και έμμεσα στις εξελίξεις η Ελλάδα και τι πρέπει να προσέξουμε
• Μια αποκάλυψη που θα προκαλέσει συζητήσεις γύρω από την οριοθέτηση ΑΟΖ , το παράνομο Τουρκο-λιβυκό Μνημόνιο και πως επιχειρείται μεσώ αυτού να παραχθεί αποτέλεσμα ντε φάκτο, στις γραμμές βάσεις και σε θέμα κυριαρχίας στην Αιγιαλίτιδα ζώνη νησιών μας

Στο στούντιο των «Αντιθέσεων» ο Καθηγητής Σύγχρονης Ιστορίας του ΑΠΘ , Γιώργος Μαργαρίτης

Στην εκπομπή καταθέτουν την οπτική τους :

– Ο Κωνσταντίνος Γρίβας, Καθηγητής στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, στο μάθημα της «Διεθνούς Γεωγραφίας και Συστημικής Γεωπολιτικής Ανάλυσης των Σύγχρονων Οπλικών Τεχνολογιών». ∆ιδάσκων «Γεωγραφία της Ασφάλειας στην Ευρύτερη Μέση Ανατολή» στο ΕΚΠΑ

– Ο Λεωνίδας Χρυσανθόπουλος, Πρέσβης ε.τ – Υπηρέτησε ως πρέσβης της Ελλάδος στην Αρμενία, την Πολωνία, τον Καναδά, ως Γ.Γ. του ΟΣΕΠ (2006-12) και ως Γενικός Διευθυντής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων στο Υπουργείο Εξωτερικών.

– Ο Κωνσταντίνος Λαμπρόπουλος, Ανώτερος Στρατηγικός Αναλυτής, Συνδιευθυντής του Athens Hub του Οργανισμού Geneva Centre for Security Policy

– Ο Βενιαμίν Καρακωστάνογλου, Διεθνολόγος, μόνιμος λέκτορας της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Διδάσκει Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο, Διεθνείς Σχέσεις και Ελληνική Εξωτερική Πολιτική

– Ο Σπύρος Πλακούδας, Καθηγητής Εθνικής Ασφάλειας στο Rabdan Academy του Αμπού Ντάμπι Η.Α.Ε.

– Ενώ καταθέτει την εμπειρία του σε απευθείας μετάδοση από πόλη της Ουκρανίας , Έλληνας που διαμένει στο επιφαινόμενο «θερμό» σημείο της Ευρώπης.

«ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ» με τον Γιώργο Σαχίνη

πηγή: "ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ" με τον Γιώργο Σαχίνη στo "ΚΡΗΤΗ TV"

«Η διπλωματία της στασιμότητας» και ποιον ευνοεί

του Βενιαμίν Καρακωστάνογλου*

Οι από καιρό αναμενόμενες δύο Σύνοδοι Κορυφής, του ΝΑΤΟ (14/6) και της Ευρωπαϊκής Ένωσης (24-25/6), συντήρησαν ή έλαβαν μεταβατικές κυρίως αποφάσεις για τα μεγάλα ζητήματα που εκαλούντο να αντιμετωπίσουν. Συνεχίσθηκε λοιπόν η τακτική των αναβολών και της αποφυγής της απευθείας ρύθμισης των μεγάλων εκκρεμοτήτων. Σύνηθες φαινόμενο, που όμως συντηρεί την καχεκτικότητα και αναποτελεσματικότητα των διπλωματικών διαδικασιών, δίνοντας ισχυρό προβάδισμα και κίνητρο στα κράτη που δρουν σε αντίθεση με το Διεθνές Δίκαιο, το παραβιάζουν και τελικά δεν υφίστανται ουσιαστικές κυρώσεις για τις παράνομες συμπεριφορές τους, τις οποίες και παγιώνουν μέσα στο χρόνο!

Χαρακτηριστική περίπτωση η Τουρκία η οποία δεν υποχρεώνεται να αναιρέσει τα επιχειρούμενα τετελεσμένα, λόγω των οικονομικών συμφερόντων και εξαρτήσεων Δυτικών χωρών, και διατηρεί σταθερή την συμμετοχή της στο Δυτικό σύστημα ασφαλείας και την ενταξιακή πορεία της στην Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.), με πολλά οικονομικά οφέλη… Απόδειξη τούτου αποτελεί η γερμανικής σύλληψης «θετική ατζέντα», μέσω της οποίας η Τουρκία συμφωνήθηκε να εισπράξει 3 δις και 580 εκατομμύρια ευρώ από δύο χρηματοδοτικές πηγές της Ε.Ε., ως βοήθεια για τα 3,5 περίπου εκατομμύρια προσφύγων, από την Συρία, κυρίως, που φιλοξενεί στις νότιες περιοχές της. Πληθυσμούς που η Ευρώπη φοβάται ότι θα κατευθυνθούν (δηλ. θα διοχετευθούν) από την Τουρκία στις Ευρωπαϊκές χώρες, αποσταθεροποιώντας λεπτές οικονομικές, εθνικές και θρησκευτικές ισορροπίες στο εσωτερικό τους.

Η σοβαρή αυτή οικονομική στήριξη, που προστίθεται στα άλλα 6 δις. ευρώ που έλαβε η Τουρκία μετά την συμφωνία του Μαρτίου 2016, αποτελεί «μάνα εξ ουρανού» για την καταρρέουσα οικονομίας της και κυρίως το εθνικό νόμισμά της. Άλλωστε, η Τουρκία ευθύνεται σοβαρά για την παρουσία αυτών των προσφύγων στο έδαφός της, καθώς συνέπραξε στρατιωτικά στον Συριακό «εμφύλιο» κατά της κυβέρνησης Ασσάντ, διατηρεί μεγάλες στρατιωτικές δυνάμεις εισβολής («εποπτείας») εντός της Συρίας και ελέγχει, μαζί με τα κατάλοιπα του Ισλαμικού κράτους, την περιοχή του Ιντλίμπ (στη ΒΔ Συρία) και σε άλλες περιοχές, ανατολικότερα στα Τουρκοσυριακά σύνορα, εντός της Συρίας, στις περιοχές που κατοικούν όσοι Κούρδοι κατάφεραν να επιβιώσουν εκεί. Η Τουρκία λοιπόν, όπως έπραξε κατά της Ελλάδος την Άνοιξη του 2020, είναι έτοιμη να προωθήσει εκβιαστικά του Σύριους πρόσφυγες προς την Ευρώπη, και παζαρεύει να κερδίσει οικονομικά και πολιτικά οφέλη, από αυτή την παράνομη και κυνική «εργαλειοποίηση» ανθρώπων!

Στα θέματα ελληνικού ενδιαφέροντος, δηλ. ελληνοτουρκικά και Κυπριακό, κυριάρχησε επίσης η αναβλητικότητα! Βεβαίως μετά την επανάληψη των «διερευνητικών» επαφών, τις συναντήσεις-επισκέψεις των δύο Υπουργών Εξωτερικών με στόχο τον πολιτικό διάλογο και την συνάντηση των δύο ηγετών, Μητσοτάκη και Ερντογάν, στο περιθώριο της Συνόδου του ΝΑΤΟ, δεν ετίθετο πλέον θέμα οικονομικών κυρώσεων κατά της Τουρκίας για το βεβαρημένο μητρώο της με τις παραβιάσεις ελληνικών θαλάσσιων ζωνών και κυπριακών οριοθετημένων θαλασσοτεμαχίων! Η Τουρκία πήρε σιωπηλά συγχωροχάρτι για τα όσα έπραξε το 2020 (αλλά και στις αρχές του 2021), απλά με την αποδοχή της να συζητήσει με την Ελλάδα. Για την Κύπρο, ούτε λόγος συζήτησης, καθώς δεν την αναγνωρίζει ως κράτος, αλλά ως «Ελληνοκυπριακή Διοίκηση»! Τώρα, πως η Ευρώπη δέχεται να συζητάει με την Τουρκία ενώ η τελευταία δεν αναγνωρίζει νομική υπόσταση ενός κράτους μέλους της, αυτό αποτελεί διεθνές παράδοξο και απίστευτη υποκρισία! Η Ε.Ε. αρκέσθηκε να καταγράψει στα Συμπεράσματα της Συνόδου ότι τα δις ευρώ της βοήθειας προς την Τουρκία δίδονται, σταδιακά, με αιρεσιμότητα (εφαρμογή των προϋποθέσεων που τέθηκαν) και αναστρεψιμότητα (μπορεί να σταματήσουν). Άκρως αμφίβολο βέβαια, με βάση την προηγούμενη πρακτική της, αν οι προϋποθέσεις αυτές θα λειτουργήσουν αυτόματα ή θα απαιτήσουν νέες αποφάσεις προσεχών Συνόδων Κορυφής, εφόσον η Τουρκία επαναλάβει τις προκλήσεις της στις θάλασσες, στην Κύπρο π.χ. εποικισμός και παράνομη εκμετάλλευση της Αμμοχώστου (Βαρώσια) ή ακόμη με νέες οργανωμένες εξορμήσεις στον Έβρο και στα νησιά του Ανατ. Αιγαίου.

Ήδη βέβαια, η Τουρκία έχει εξαγγείλει «συμφωνίες» γεωτρήσεων στην Λιβυκή περιοχή της παράνομης και ανυπόστατης διεθνώς οριοθέτησης που συνήψε τον Νοέμβριο 2019 με την Λιβύη, και την οποία απέρριψε το εκλεγμένο Κοινοβούλιο που ελέγχει το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος της χώρας στα Ανατολικά.

Η συμφωνία – έκτρωμα δεν επικυρώθηκε ποτέ και αυτό δεν πρόκειται να συμβεί μέχρι τον Δεκέμβριο εφέτος, οπότε έχουν προγραμματιστεί εκλογές υπό διεθνή εποπτεία, στο πλαίσιο νέων αποφάσεων που έλαβε ο ΟΗΕ .Η Τουρκία αρνείται να αποσύρει τις στρατιωτικές δυνάμεις και τους ισλαμιστές μισθοφόρους της, όπως οφείλει και αυτό πυροδοτεί σύγκρουση με την νέα κυβέρνηση της Λιβύης (διχασμένη βεβαίως). Συνεπώς, υφίστανται λόγοι για την ανησυχία της Ελλάδος για επάνοδο της Τουρκίας στην τακτική των προκλήσεων και μονομερών επιθετικών ενεργειών. Οι μεγαλοστομίες του κ. Ερντογάν για «διάλογο», ως μέσου επίλυσης των διαφορών με την Ελλάδα και μάλιστα στο ανώτατο επίπεδο με τον Έλληνα Πρωθυπουργό μοιάζει με κακόγουστο ανέκδοτο, γιατί δεν υπάρχει κοινό πεδίο αναφοράς (Διεθνές Δίκαιο) και ο δήθεν διάλογος είτε θα καταρρεύσει μόλις παρέλθει το τουριστικό καλοκαίρι για τις οικονομίες των δύο χωρών, είτε θα επιμηκύνεται σε βάθος χρόνου χωρίς προοπτική ευόδωσης (όπως στο παρελθόν οι διαβόητες «διερευνητικές» που διήρκεσαν ατελέσφορες 14 χρόνια και 60 γύρους), είτε θα δώσει στην Τουρκία τον χρόνο και την ευκαιρία να εκδηλώσει τις νέες προκλήσεις και παράνομες ενέργειές της. Ο μόνος χαμένος θα είναι βέβαια η Ελλάδα από την νέα αναβολή άσκησης των νόμιμων δικαιωμάτων της που περιμένουν να εφαρμοσθούν είτε από το 1982 που η χώρα μας υπερψήφισε την Συνθήκη για το Δίκαιο της Θάλασσας είτε από το 1995 που την επικύρωσε! Είτε 39 είτε 26 τα χρόνια της καθυστέρησης, οφείλονται στην ατολμία της χώρας μας και στο «φοβικό σύνδρομο» που προφανώς προκάλεσε σε ορισμένες ηγεσίες της η σε συγκεκριμένους «κατευναστικούς» κύκλους της, το casus belli (αιτία πολέμου) που άκρως παράνομα της απηύθυνε το 1995 η Τουρκία, ή στις ψευδαισθήσεις και «ευσεβείς πόθους» των ενδοτικών δυνάμεων της χώρας για δήθεν «δίκαιο» συμβιβασμό με την Τουρκία. Όλη αυτή η αναβλητικότητα και ατολμία οδήγησαν σταδιακά στις «γκρίζες ζώνες», δηλ. διεκδίκηση ελληνικών νησιών του Αιγαίου, την θρασύτατη απαίτηση για αφοπλισμό των νησιών του Ανατ. Αιγαίου απέναντι στον μεγαλύτερο αποβατικό στόλο του κόσμου , μη αναγκαίο βεβαίως για άμυνα αλλά για επίθεση με αποβατικές επιχειρήσεις στα νησιά μας, και βέβαια την παράνομη απαίτηση για εγκατάλειψη του μονομερούς δικαιώματός μας επέκτασης της χωρικής μας θάλασσας, παντού, στα 12 ν.μ., ή της καθιέρωσης ΑΟΖ και άλλων ρυθμίσεων, που βέβαια δικαιούνται (α. 122.2) όλα τα κατοικημένα νησιά μας , ισότιμα με τις ηπειρωτικές ακτές μας!

Ο μόνος διάλογος που έχει νόημα να γίνει αφορά την αποδοχή από την Τουρκία της Σύμβασης του Δικαίου της Θάλασσας ώστε με αυτό το δεδομένο να υποβληθεί η οριοθέτηση της ΑΟΖ/Υφαλοκρηπίδας στο Διεθνές Δικαστήριο για εκδίκαση. Οτιδήποτε άλλο ως θέμα, ακόμη και ένα συνυποσχετικό που θα μιλάει για «δίκαιη λύση», μπορεί να βοηθήσει την παράκαμψη της Σύμβασης και να υποβοηθεί τις αυθαίρετες τουρκικές θέσεις. Άλλωστε το ίδιο το Διεθνές Δικαστήριο λαμβάνει, ούτως ή άλλως, υπόψιν του την ευθυδικία (δίκαιο αποτέλεσμα), αλλά με τον ορθό επικουρικό τρόπο που επιβάλλει η πολυετής νομολογία του!

Πριν από κάθε διάλογο και μάλιστα σε επίπεδο Αρχηγών Κυβερνήσεων, θα έπρεπε η Ελλάδα να ζητήσει άμεση λύση στο Κυπριακό, στη βάση των ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας και με απαράβατο όρο την αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων και τερματισμό του καθεστώτος των εγγυήσεων. Επίσης άρση άνευ όρων του casus belli από την Τουρκική Εθνοσυνέλευση και αναίρεση του παράνομου τουρκολιβυκού μνημονίου «οριοθέτησης». Ο διάλογος από μόνος του, χωρίς προϋποθέσεις ευνοεί τον κατέχοντα και διεκδικούντα παρανόμως! Απλά «μαθήματα» Διεθνών Σχέσεων, Στρατηγικής και Δικαίου που φαίνεται ότι αγνοούμε!

* Ο Βενιαμίν Καρακωστάνογλου είναι μόνιμος Λέκτορας Νομικής ΑΠΘ και Πρόεδρος του Περιφερειακού Συμβουλίου Κεντρικής Μακεδονίας.

πηγή: ardin-rixi.gr