Γιορτή της Δημοκρατίας

ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΑ. Χαμόγελα και μια απορία. Είμαστε τόσοι πολλοί; Αυτό έβλεπες χτες ανάμεσα στους χιλιάδες ανθρώπους που κατέβηκαν στις πλατείες. Χωρίς κομματικά συνθήματα, πλακάτ και πανό. Άνθρωποι που δεν είχαν πάει ποτέ σε πορεία ή είχαν χρόνια να πάνε. Το πλήθος σε όλες σχεδόν τις πόλεις και κωμοπόλεις της Ελλάδας, ήταν πολύ περισσότερο από το αναμενόμενο: χαμόγελο για όσους πίστεψαν και καιρό τώρα υποστήριξαν την ιδέα. Αμηχανία για τους υπόλοιπους.

Τα ΜΜΕ ήταν εκεί. Δεν μπορούσαν να το αγνοήσουν και έκριναν πως ήταν καλύτερο να συμβιβαστούν και να το προβάλλουν. Είδαμε όμως και άλλα. Κομματόσκυλα, που μυρίστηκαν το καινούργιο που έρχεται. Ήταν εκεί. Για να μπορέσουν ίσως να καθοδηγήσουν αργότερα το κίνημα; Θα δείξει. Είδαμε και κάποιους ‘προοδευτικούς’ ΜΚ Οργανώσεων που έχουν φροντίσει να λυμαίνονται το δημόσιο χρήμα. Δεν ξέρουμε αν ήρθαν γιατί ένιωθαν τύψεις συνειδήσεως για τα χρήματα που μας έφαγαν ή (το πιο πιθανό) γιατί θέλουν να δείξουν την αγωνιστική παρουσία τους και να την εξαργυρώσουν όπως έχουν συνηθίσει στο τέλος.

ΟΡΓΑΝΩΣΗ; Υποτυπώδης. Αντίθετα με τις συγκεντρώσεις οργανωμένων φορέων, ένα μικρόφωνο ήταν στη διάθεση καθενός που ήθελε να πει την άποψή του. Όχι διαχωρισμός σε δύο μέρη. Ο ένας που μιλάει, και το πλήθος που χειροκροτεί. Συνθήματα; Ναι. Εναντίον κυρίως των κομμάτων εξουσίας. Και η άποψη του λαού για τους πολιτικούς: «κλέφτες, κλέφτες».

ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΟΙ να ‘γεμίζουν’ το χρόνο οι περισσότεροι με ασχολίες, έμειναν εκεί, χωρίς να έχουν να κάνουν τίποτα. Αναρωτιέσαι, αν την επόμενη φορά, η συγκέντρωση θα είναι πιο οργανωμένη. Αλλά αμέσως σκέφτεσαι ότι, όπως έχουν σήμερα τα πράγματα, από την οργάνωση στο ‘καπέλωμα’ η απόσταση είναι ένα βήμα. Και στην πρώτη υποψία καπελώματος, όλος ο κόσμος δήλωνε αποφασισμένος να φύγει. Για αυτό άλλωστε υπήρξε θετική ανταπόκριση στην πρόταση να μην υπάρχουν επίσημες εκπροσωπήσεις.

ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ στο μέλλον; Δεν ξέρουμε. Τώρα όμως διαπιστώσαμε πως οι φωνές διαμαρτυρίας, είναι πολλές. Πως δεν είμαστε μόνοι μας. Πως είναι πολύ περισσότερα εκείνα που μας ενώνουν με τους απλούς (και όχι τους ανήκοντες σε κόμματα) συμπολίτες μας από εκείνα που μας χωρίζουν. Πως υπάρχουν κοινές διαπιστώσεις από την πλειοψηφία του κόσμου, που θα μπορούσαν να προωθηθούν ως κοινά αιτήματα.

ΜΑΣ ΕΝΩΝΟΥΝ ΠΟΛΛΑ. Ας μείνουμε σε αυτά που ενώνουν την πλειοψηφία του Ελληνικού λαού. Αυτά μπορούμε να τα διεκδικήσουμε.