Τι είναι πια, ωρέ σύντροφοι, αυτό το λεκτικό μαντζούνι - χανζαπλάστ που κολλάται πριν από κάθε λέξη φορτισμένη με αρνητική εμπειρία ή ασάφεια ή απάτη ή ψεύδη, που πρέπει να γυαλιστούν και να κοροϊδέψουν μάζες. Είναι μια φριχτή, διαλυτική για τα μυαλά και τα στομάχια τόση δα λεξούλα. Το επίθετο νέος - νέα - νέο, που δεν αφήνει τίποτε όρθιο ως έννοια.
Από τις Νέες Χώρες που σημαίνει τη μισή Ελλάδα να υπάγεται πνευματικοθρησκευτικώς στο ίδρυμα της Κωνσταντινούπολης εποπτευόμενο από τη νομαρχία της, δηλαδή το Πατριαρχείο, ως τη νέα δημοκρατία, τη νέα αριστερά, τη νεοαποικιοκρατία, τη νεοφεουδαρχία, τη Νέα Τάξη... Αμάν. Ελεος. Είναι ώρες ώρες σα να κοιτάς ανοιχτούς τάφους και να μιλάς για νέα ζωή επιτόπου. Αυτή η κατάχρηση κρύβει μια απέραντη υποκρισία. Είναι η συγκάλυψη της σύγχρονης εφαρμογής μεθόδων τόσο παλιών, όσο κι η βαρβαρότητα.
Εσχάτως αποκτήσαμε, άνευ νέας πατρίδος (όπως Νέα Σμύρνη και Νέα Πέραμος και Νέα Φιλαδέλφεια, άντε και Νέα Ορλεάνη...) και τον «προοδευτικό» όρο Νέος Πατριωτισμός. Τον εκστόμισε προεκλογικώς ο πρωθυπουργός κ. Κ. Καραμανλής (στο ντιμπέιτ, αν θυμάμαι καλά) και μετεκλογικώς, μόλις την περασμένη εβδομάδα, ο ηγέτης του ΣΥΝ κ. Α. Τσίπρας. Οι παλαιότεροι ίσως θυμούνται και τον Γ. Παπανδρέου, το Γέρο και επιλεγόμενο, να χρησιμοποιεί ακριβώς τον ίδιο όρο: Νέος πατριωτισμός.
Τι είναι αυτό το προσαρμοστικό λαστέξ νεοπατριωτικό μόρφωμα ανέκφραστων ιδεών; Περί τίνος ορθώνεται ως τείχος; Μπάζει κι είναι, ακόμα κι όταν δε φαίνεται, σαν επινοικίαση νοικιασμένης ιδέας - πατρίδας. Είναι μέτρο, πήχης, σταθμός, ζύγι, βαρίδι για κάθε γνήσια λαϊκή επαναστατική εξ ορισμού πατριωτική αντίδραση κι αντίσταση σε κάθε μορφής καταπίεση, κατοχή, εισβολή. Ο νέος πατριωτισμός είναι ο λιγότερο πατριωτισμός και κυρίως ο προσδιορισμένος ταξικά.
Ο νέος πατριωτισμός μάς θέλει «όλους πατριώτες», έτσι ώστε να δεχόμαστε ο καθένας από τη σκοπιά του και με την ελευθερία υπεράσπισης των συμφερόντων του την τωρινή τάξη πραγμάτων ως περίπου αναπόφευκτη. Και καλεί σε προσαρμογή και συμμόρφωση. Σε νέα συμφωνία - σύμβαση - συμβόλαιο κοινωνίας και κεφαλαίου. Κάτι σα «δημιουργική συνδιαχείριση και ανακωχή διαρκείας», που θα 'λεγαν και οι μεταμοντέρνοι σεναριογράφοι των αφασικών έργων. Μέσ' στο ΝΑΤΟ, μέσ' στην ΕΕ, μέσ' στον ΟΟΣΑ, με τις ξένες βάσεις στο έδαφός μας, με εκχωρημένα κυριαρχικά δικαιώματα δημοσιονομικά, νομισματικά, στρατιωτικά, γεωγραφικά, δικαστικά (Σένγκεν κλπ.), πρέπει να δούμε την πατρίδα σα σχεδία επιβίωσης, αφού εξασφαλίσουμε και την άδεια των ταξικών ιδιοκτητών της!!!...
Ο νέος πατριωτισμός είναι μεγάλη φενάκη. Υπουλη έννοια, που πλασάρεται ως σοβαρός αντίλογος σε εθνοκαρνάβαλους και ανιστόρητα «εκλεκτούς». Είναι μια μόδα κόντρα στη μόδα. Ταυτόσημη πολιτική με την αμερικανόπνευστη «Πάτριοτ Ακτ (Patriot act)» που αιχμαλώτισε αβρόχοις ποσί όλα σχεδόν τα πολιτικά και ατομικά δικαιώματα των ίδιων των Αμερικανών πολιτών μετά την 9/11. Απειλητική για τους πατριώτες που θέλουν να ...συλλογιούνται λεύτερα. Κι αυτοί δεν είναι νέοι ή παλιοί. Απλώς είναι. Είτε νεκροί, είτε διατεθειμένοι να πεθάνουν για μια ελεύθερη συλλογικότητα του μέλλοντός μας.
δημοσιεύτηκε στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ στις 9 Μάρτη 2008 , αλλά πάντα επίκαιρο...
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου