Πορεία προς τα δεξιά, τύπου Τραμπ

Την περασμένη εβδομάδα, δύο κυβερνήσεις της ΕΕ ξεκίνησαν να υιοθετούν ρητά την αυταρχική πρωτοβουλία του Τραμπ. Έχουν ανακοινώσει σχέδια για την ενσωμάτωση μιας νομικής καταστολής τύπου Τραμπ στην εσωτερική νομοθεσία...

    Η δραματική πολιτική δεξιά πορεία που ακολούθησαν οι Ηνωμένες Πολιτείες υπό τον Πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ βρίσκει μιμητές. Τα αρχικά αντίγραφα περιλαμβάνουν δύο κυβερνήσεις-μέλη και διάφορα κόμματα σε όλη την ΕΕ. Αφού ο Τραμπ δήλωσε την Πέμπτη ότι ήθελε να χαρακτηρίσει τις αντιφασιστικές ομάδες («Antifa») ως «τρομοκρατική οργάνωση»...

Η πορεία του Τραμπ προς την άκρα δεξιά παράγει μιμητές στην Ευρώπη. Αρκετές κυβερνήσεις, και το γερμανικό AfD, θέλουν να χαρακτηρίσουν τους «Antifa» ως «τρομοκράτες». Θα μπορούσε το AfD, που τώρα είναι το ισχυρότερο στις δημοσκοπήσεις, να ενταχθεί σε έναν μελλοντικό συνασπισμό;

Η δραματική πολιτική δεξιά πορεία που ακολούθησαν οι Ηνωμένες Πολιτείες υπό τον Πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ βρίσκει μιμητές. Τα αρχικά αντίγραφα περιλαμβάνουν δύο κυβερνήσεις-μέλη και διάφορα κόμματα σε όλη την ΕΕ. Αφού ο Τραμπ δήλωσε την Πέμπτη ότι ήθελε να χαρακτηρίσει τις αντιφασιστικές ομάδες («Antifa») ως «τρομοκρατική οργάνωση», το ολλανδικό κοινοβούλιο απαίτησε από την Ολλανδία να κάνει το ίδιο. Και την Παρασκευή, ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας Βίκτορ Όρμπαν ανακοίνωσε την πρόθεσή του να συμμετάσχει στην πρωτοβουλία του Αμερικανού ηγέτη. Πανομοιότυπα αιτήματα εκφράζονται, για παράδειγμα, από τον πρόεδρο του βελγικού κόμματος-μέλους του συνασπισμού Mouvement réformateur (MR) και το γερμανικό ακροδεξιό AfD. Το AfD έχει πλέον ανέβει σε δύο δημοσκοπήσεις και γίνεται το ισχυρότερο κόμμα της Γερμανίας, ξεπερνώντας τους Χριστιανοδημοκράτες (CDU/CSU). Φωνές εντός του μπλοκ της Χριστιανικής Ένωσης λένε ότι εάν οι εταίροι του συνασπισμού τους, το SPD, συνεχίσουν να εμποδίζουν την περικοπή των κοινωνικών παροχών που απαιτούν οι CDU/CSU, θα εξετάσουν άλλες ρυθμίσεις συνασπισμού – μια αναφορά σε έναν συνασπισμό με το AfD. Αυτή η συμμαχία θα άνοιγε τον δρόμο για τα μαζικά σχέδια επανεξοπλισμού του Βερολίνου εις βάρος των κοινωνικών προϋπολογισμών. Εν τω μεταξύ, η κυβέρνηση Τραμπ επιδεικνύει ολοένα και περισσότερο φασιστικές τάσεις.

Αυταρχική αναδιαμόρφωση της κοινωνίας

Στις ΗΠΑ, η κυβέρνηση Τραμπ προωθεί ανησυχητικές πολιτικές: εγκαθιδρύοντας αυταρχικές δομές, αναδιαμορφώνοντας την κοινωνία και, μεσοπρόθεσμα έως μακροπρόθεσμα, ακόμη και στρέφοντας τον φασισμό στην Αμερική - με όλη τη δύναμη των σημαντικών εξουσιών του Τραμπ. Ένα πολύ πρόσφατο παράδειγμα είναι η προσπάθεια του Προέδρου να φιμώσει οποιαδήποτε κριτική στον Τσάρλι Κερκ, έναν ακροδεξιό υποκινητή που δολοφονήθηκε στις 10 Σεπτεμβρίου. Ο Κερκ είχε υποστηρίξει ότι οι έγχρωμες γυναίκες ήταν «πνευματικά κατώτερες» και ότι οι αμβλώσεις ήταν ρητά «χειρότερες από το ολοκαύτωμα». Η επιτυχία του Τραμπ στην προσέλκυση νεότερων ψηφοφόρων στις τελευταίες εκλογές οφειλόταν εν μέρει στο δίκτυο προπαγάνδας του Κερκ. Ο Τραμπ μόλις απέλυσε έναν φιλελεύθερο τηλεοπτικό παρουσιαστή επειδή αναφέρθηκε στη δολοφονία του Τσάρλι Κερκ χωρίς τον δέοντα σεβασμό. Χρησιμοποιώντας ως παράδειγμα έναν δημοφιλή επικριτή, ο Τραμπ ελπίζει να εκφοβίσει τους φιλελεύθερους στα μέσα ενημέρωσης και να τους απομακρύνει από το δημόσιο ενδιαφέρον.[1] Έχει επιτεθεί σε έναν αυξανόμενο αριθμό μέσων ενημέρωσης - συμπεριλαμβανομένων ισχυρών εντύπων όπως η Wall Street Journal και οι New York Times - με αγωγές πολλών δισεκατομμυρίων. Μια νέα πρωτοβουλία περιλαμβάνει την απαγόρευση ειδησεογραφικών αναφορών που βασίζονται σε έρευνα για το Πεντάγωνο που δεν έχει εγκριθεί από την κυβέρνηση.[2] Θα καταστήσει αδύνατη τη δημοσίευση επικριτικών άρθρων για τον αμερικανικό στρατό. Οι εξέχοντες αντίπαλοι του προέδρου λένε εδώ και καιρό ότι ο Τραμπ θα αποτρέψει τις ελεύθερες εκλογές στο μέλλον. Αυτό θα σήμαινε ότι δεν θα υπάρχει πλέον τρόπος να τον απομακρυνθεί από το αξίωμα με δημοκρατικά μέσα.[3]

Ο αντιφασισμός χαρακτηρίζεται ως «τρομοκρατία»

Την περασμένη εβδομάδα, δύο κυβερνήσεις της ΕΕ ξεκίνησαν να υιοθετούν ρητά την αυταρχική πρωτοβουλία του Τραμπ. Έχουν ανακοινώσει σχέδια για την ενσωμάτωση μιας νομικής καταστολής τύπου Τραμπ στην εσωτερική νομοθεσία. Η ιδέα είναι να χαρακτηριστούν οι αντιφασίστες -ιδίως εκείνοι του ποικιλόμορφου και αποκεντρωμένου κινήματος «Antifa»- ως μέλη τρομοκρατικής οργάνωσης. Ο Ούγγρος πρωθυπουργός Βίκτορ Όρμπαν δήλωσε ότι είναι «ευχαριστημένος» με την ανακοίνωση του Τραμπ την Πέμπτη: «Και στην Ουγγαρία, ήρθε η ώρα να ταξινομήσουμε οργανισμούς όπως η Antifa ως τρομοκρατικές οργανώσεις, ακολουθώντας το αμερικανικό μοντέλο».[4] Στην πρωτεύουσα της Ουγγαρίας, Βουδαπέστη, αντιφασιστικές ομάδες, για παράδειγμα, διαδηλώνουν τακτικά κατά μιας ετήσιας πορείας φασιστών για να τιμήσουν τον ρόλο της Βέρμαχτ και των Waffen-SS στην καταπολέμηση των σοβιετικών δυνάμεων.[5] Την Πέμπτη, η πλειοψηφία του ολλανδικού κοινοβουλίου υποστήριξε μια πρόταση που υπέβαλε ο ακροδεξιός πολιτικός Geert Wilders (Partij voor de Vrijheid, PVV) για να απαιτήσει από την κυβέρνηση να χαρακτηρίσει επίσης την «Antifa» ως τρομοκρατική οργάνωση.[6] Το ψήφισμα θα μπορούσε να πετύχει μόνο με ψήφους από διάφορα άλλα κόμματα, συμπεριλαμβανομένου του κυβερνώντος VVD (Volkspartij voor Vrijheid en Democratie), από το οποίο προέρχεται ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Μαρκ Ρούτε.

«Φασιστικές μέθοδοι»

Οι εκκλήσεις για την απαγόρευση των αντιφασιστικών οργανώσεων, ή τουλάχιστον για την παρεμπόδιση των δραστηριοτήτων τους, γίνονται επίσης πιο έντονες σε άλλες χώρες της ΕΕ. Στην Αυστρία, για παράδειγμα, ο «εκπρόσωπος ασφαλείας» του ακροδεξιού FPÖ, Gernot Darmann, απαιτεί με τραμπικό τρόπο ότι «Αυτός ο αριστερός βάλτος πρέπει να αποστραγγιστεί».[7] Αναφέρεται σε «όποιον μπορεί να συνδεθεί έστω και σε μικρό βαθμό με το φάσμα της Antifa ή την αριστερή εξτρεμιστική σκηνή». Στο Βέλγιο, ο πρόεδρος του κυβερνώντος κόμματος Mouvement réformateur (MR), Georges-Louis Bouchez, θέλει επίσης να υιοθετήσει το μοντέλο Τραμπ δίνοντας εντολή στις αρχές να «διαλύσουν τις δομές της Antifa». Το κόμμα του θα εργαστεί «σε κυβερνητικό και κοινοβουλευτικό επίπεδο» προς το σκοπό αυτό, δηλώνει ο Bouchez. Κατηγορεί ρητά την «Antifa» ως «μια δομή που χρησιμοποιεί φασιστικές μεθόδους».[8] Στη Γερμανία, πολιτικοί από το AfD υποστηρίζουν επίσης ότι το αντιφασιστικό κίνημα πρέπει να χαρακτηριστεί ως «τρομοκρατικό». Μάλιστα, μέλη του AfD στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο άρχισαν να προτείνουν αυτή την πορεία πριν από πολλά χρόνια σε κοινοβουλευτικές πρωτοβουλίες. Σήμερα, ο βουλευτής της AfD στην Μπούντεσταγκ, Αλεξάντερ Βολφ, γράφει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης: «Ο Ντόναλντ Τραμπ θέλει να κινηθεί εναντίον της Αντίφα... Πολύ καλά!» Ο Ντάριο Σάιφερτ, συνάδελφος του Βολφ στην ομάδα της AfD στην Μπούντεσταγκ, επιμένει επίσης στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ότι η καταστολή του Τραμπ θα πρέπει να χρησιμεύσει ως μοντέλο για τη Γερμανία και την Ευρώπη: «Η Αντίφα πρέπει να χαρακτηριστεί τρομοκρατική ομάδα!»

Ισχυρότερο κόμμα

Το AfD εγείρει αυτό το αίτημα σε μια εποχή που οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ρεκόρ δημοτικότητας για το κόμμα και ο ρόλος του ως πιθανός εταίρος συνασπισμού επανεξετάζεται. Μια έρευνα της YouGov που δημοσιεύθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου έδειξε ότι το AfD ξεπερνά οριακά το CDU/CSU και γίνεται το ισχυρότερο κόμμα με 27% (CDU/CSU: 26%). Μια δημοσκόπηση του INSA που δημοσιεύθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου δείχνει επίσης ότι το AfD (26%) προηγείται ακριβώς του CDU/CSU (25%).[9] Όσον αφορά τη Σοσιαλδημοκρατία, το SPD βρίσκεται πολύ πίσω, με ποσοστό μόλις 15%. Στο κρατίδιο της Σαξονίας-Άνχαλτ, το AfD έχει μια τεράστια βάση, φτάνοντας πλέον το 39% στις δημοσκοπήσεις. Ο υποψήφιός του για τον ρόλο του πρωθυπουργού του κρατιδίου, Ούλριχ Ζίγκμουντ, στοχεύει σε πλειοψηφία στις εκλογές του κρατιδίου τον επόμενο Σεπτέμβριο, με την οποία θα μπορούσε να απαλλαγεί από τους εταίρους συνασπισμού.[10] Στη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία (NRW), το πιο πυκνοκατοικημένο κρατίδιο της Γερμανίας, υπάρχουν τρεις πόλεις - το Ντούισμπουργκ, το Γκελζενκίρχεν και το Χάγκεν - όπου οι υποψήφιοι του AfD τα πήγαν τόσο καλά στις τοπικές εκλογές της περασμένης εβδομάδας που τώρα διεκδικούν το αξίωμα του δημάρχου.

«Πιθανές και άλλες πλειοψηφίες»

Ταυτόχρονα, βλέπουμε μια διευρυνόμενη συζήτηση σχετικά με την ένταξη του AfD σε κυβερνητικούς συνασπισμούς - πιθανώς ακόμη και σε ομοσπονδιακό επίπεδο. Η συντηρητική εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung, η οποία είναι πολιτικά προσκείμενη στους Χριστιανοδημοκράτες, ανέφερε ότι πολιτικοί στο CDU και το CSU, μάλιστα ορισμένοι από τους «ηγέτες» του, εκφράζουν, πίσω από κλειστές πόρτες, την άποψη ότι το AfD δεν μπορεί να μείνει για πάντα στο απυρόβλητο, «τουλάχιστον» όχι όταν πρόκειται για οργανωτικά ζητήματα όπως «οι διορισμοί σε θέσεις προέδρων επιτροπών».[11] Πριν από δύο εβδομάδες, η Carina Hermann, μέλος της εθνικής επιτροπής του CDU, δήλωσε σε μια εκτελεστική συνεδρίαση ότι εάν το SPD δεν υποστηρίξει την περικοπή των κοινωνικών παροχών που επιθυμούν οι υπουργοί των CDU/CSU, τότε «θα είναι δυνατές άλλες πλειοψηφίες» στην Bundestag.[12] Σε μια εξοργισμένη απάντηση, ο Karl-Josef Laumann, υπουργός Κοινωνικών Υποθέσεων στη NRW και αναπληρωτής εθνικός πρόεδρος του CDU, επιβεβαίωσε την πάγια θέση ότι η συνεργασία με την ακροδεξιά για την εξασφάλιση πλειοψηφιών εξακολουθεί να είναι αδιανόητη για τη Χριστιανική Ένωση. Ο Laumann προειδοποίησε για τις συνέπειες της μη δημόσιας απόρριψης αυτού του σεναρίου από το κόμμα του: «Πολλοί θα εγκαταλείψουν το κόμμα, και εγώ επίσης».[13]

Βία

Η στροφή προς την άκρα δεξιά σε όλη την Ευρώπη δεν είναι μόνο αποτέλεσμα της αντιγραφής του Τραμπ από τους πολιτικούς. Αντίθετα, η κυβέρνηση Τραμπ και η πολιτική της βάση προωθούν ενεργά αυτή την εξέλιξη (το german-foreign-policy.com έχει αναφέρει [14]). Η επιρροή του Τραμπ στην ευρωπαϊκή πολιτική έχει πλέον φτάσει σε σημείο όπου ορισμένες παρεμβάσεις μπορούν ακόμη και να ερμηνευθούν ως έκκληση για βία. Ο πρώην βοηθός του Τραμπ, Έλον Μασκ, εμφανίστηκε σε μια οθόνη βίντεο για να απευθυνθεί σε μια πορεία έως και 150.000 ακροδεξιών στις 13 Σεπτεμβρίου στο Λονδίνο. Απηύθυνε έκκληση όχι μόνο για τη διάλυση του κοινοβουλίου και την αλλαγή κυβέρνησης στο Ηνωμένο Βασίλειο, αλλά είπε επίσης στο κοινό του ότι με την αυξανόμενη μετανάστευση «η βία θα έρθει σε εσάς».[15] Ο Μασκ συνέχισε: «Είτε επιλέξετε βία είτε όχι, η βία έρχεται σε εσάς. Είτε αντεπιτίθεστε είτε πεθάνετε. Αυτή είναι η αλήθεια». Μεταξύ της διαδήλωσης των πιθανώς 150.000 ατόμων υπήρχαν πολλοί που είναι έτοιμοι να χρησιμοποιήσουν βία.

           ΥΠΟΜΝΗΜΑ

[1] Νάταλι Άντριους, Άαρον Ζίτνερ: Στην αναστολή του Κίμελ, η εκστρατεία Τραμπ κατά των επικριτών κλιμακώνεται. wsj.com 18.09.2025.

[2] Κεν Μπένσιντζερ: Το Πεντάγωνο Επεκτείνει τους Περιορισμούς του στην Πρόσβαση των Ρεπόρτερ. nytimes.com 20.09.2025.

[3] Melanie Mason, Dustin Gardiner: Gavin Newsom: «Δεν νομίζω ότι ο Donald Trump θέλει άλλες εκλογές». politico.com 27.08.2025.

[4] Gábor Tanács, Gavin Blackburn: Ο πρωθυπουργός Viktor Orbán ακολουθεί τον Trump και λέει ότι η Ουγγαρία θα χαρακτηρίσει την antifa τρομοκρατική οργάνωση. euronews.com 19.09.2025.

[5] Βλ.: Die Spitze eines braunen Eisberges .

[6] Κάρλος Ρόμπλες: Το ολλανδικό κοινοβούλιο εγκρίνει πρόταση για τον χαρακτηρισμό της Antifa ως τρομοκρατικής οργάνωσης. bnonews.com 18.09.2025.

[7] FPÖ – Darmann: «Realitätsverweigerung der Justizministerin ist Schutz für Linksextremismus!» ots.στις 21.09.2025.

[8] Caroline Vandenabeele: Georges-Louis Bouchez menace de “dissoudre les Antifa” : pourquoi ce n'est pas si simple. rtbf.be 19.09.2025.

[9] Sprung auf Rekordwert – AfD zieht στο YouGov-Umfrage erstmals an der Union vorbei. welt.de 17.09.2025.

[10] AfD strebt Alleinregierung an. deutschlandfunk.de 07.09.2025.

[11] Eckart Lohse: Adenauer-Stiftung προειδοποιεί το CDU vor Zusammenarbeit mit AfD. Frankfurter Allgemeine Zeitung 19.09.2025.

[12], [13] Florian Kain: CDU-Minister droht mit Parteiaustritt. bild.de 10.09.2025.

[14] Βλέπε: Die transatlantische extreme Rechte (III) και «Vom Trump-Tornado lernen» .

[15] Haroon Siddique: Τι είπε ο Elon Musk σε συγκέντρωση της ακροδεξιάς στο Ηνωμένο Βασίλειο και παραβίασαν τα σχόλιά του τον νόμο; theguardian.com 15.09.2025.

πηγή: german-foreign-policy.com

Πυκνώνουν τα σύννεφα στη Γερμανική οικονομία – Υποχωρεί το επιχειρηματικό κλίμα, για πρώτη φορά από τον Απρίλιο

«Δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο: Η χώρα μας πρέπει να νιώσει τώρα ότι τα πράγματα βελτιώνονται», δήλωσε ο καγκελάριοςς Φρίντριχ Μετς.

    Το επιχειρηματικό κλίμα στη Γερμανία υποχώρησε για πρώτη φορά από τον Απρίλιο, με τον δείκτη Ifo να πέφτει στις 89,7 μονάδες, ενώ οι εξαγωγές πιέζονται από τους δασμούς του Τραμπ...

Το επιχειρηματικό κλίμα στη Γερμανία σημείωσε απροσδόκητη πτώση τον Σεπτέμβριο, ενισχύοντας τις αυξανόμενες ανησυχίες των γερμανικών επιχειρήσεων ότι η κυβέρνηση του καγκελαρίου Φρίντριχ Μερτς δεν θα επιτύχει την οικονομική ανάκαμψη που έχει υποσχεθεί.

Το ινστιτούτο Ifo ανακοίνωσε ότι ο δείκτης επιχειρηματικού κλίματος υποχώρησε στα 87,7 τον Σεπτέμβριο από τα αναθεωρημένα 88,9. Οι αναλυτές ανέμεναν ότι ο δείκτης θα παρουσίαζε μικρή άνοδο, λόγω των προσδοκιών για ένα επερχόμενο μαζικό δημοσιονομικό πακέτο τόνωσης της οικονομίας.

Η έρευνα δημοσιεύθηκε την ώρα που ο Μερτς βρισκόταν στο Βερολίνο για να ξεκινήσει την πρώτη μεγάλη συζήτηση του Bundestag για τον προϋπολογισμό του 2026. Σε μια ομιλία που επικεντρώθηκε κυρίως στην ανάγκη αύξησης των δαπανών για θέματα άμυνας και ασφάλειας, ο Γερμανός Καγκελάριος αναφέρθηκε επίσης στα πρώτα βήματα για τη μείωση των τιμών της ενέργειας στη Γερμανία και στην πρόθεσή του να περιορίσει τη γραφειοκρατία.

«Δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο: Η χώρα μας πρέπει να νιώσει τώρα ότι τα πράγματα βελτιώνονται», δήλωσε ο Μετς.

Μείωση προσδοκιών

Για τις επιχειρήσεις, ωστόσο, αυτό φαίνεται να αργεί πολύ. Η έρευνα του Ifo έδειξε ότι όχι μόνο οι εταιρείες ήταν λιγότερο ευχαριστημένες με την τρέχουσα δραστηριότητά τους, αλλά ότι οι προσδοκίες είχαν επίσης μειωθεί αισθητά.

Η είδηση ​​έρχεται μετά από μια άλλη έρευνα της Τρίτης: τον Δείκτη Διευθυντών Προμηθειών της S&P Global. Η έρευνα έδειξε ότι ο ιδιωτικός τομέας της Γερμανίας αναπτύσσεται με τον ταχύτερο ρυθμό σε περισσότερο από ένα χρόνο – αλλά έθεσε υπό αμφισβήτηση τη βιωσιμότητα αυτής της ανάκαμψης, καθώς οι νέες παραγγελίες μειώθηκαν τόσο στις υπηρεσίες όσο και στη μεταποίηση.

Η εμπιστοσύνη στην ικανότητα των Χριστιανοδημοκρατών και των Σοσιαλιστών να επαναφέρουν τη γερμανική οικονομία σε ανάπτυξη συνεχίζει να μειώνεται. Ενώ το 43% πίστευε ότι αυτό ίσχυε τον Μάιο, μέχρι τα μέσα Σεπτεμβρίου το ποσοστό αυτό είχε μειωθεί σε 28%.

Η Γερμανία βλέπει ευκαιρία για νέα πίεση στη Ρωσία μετά τις δηλώσεις Τραμπ

Τα σχόλια του Αμερικανού προέδρου σχετικά με την πιθανότητα ανάκτησης των κατεχόμενων εδαφών από την Ουκρανία παρέχουν κίνητρο για συζήτηση αυστηρότερων κυρώσεων κατά της Μόσχας.

    Τα χθεσινά σχόλια του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ ότι η Ουκρανία μπορεί να ανακτήσει εδάφη που κατέχει η Ρωσία δίνουν στη Γερμανία ελπίδα για μια νέα συζήτηση για αυστηρότερες κυρώσεις κατά της Μόσχας...

Τα χθεσινά σχόλια του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, ότι η Ουκρανία μπορεί να ανακτήσει τα εδάφη που κατέχει η Ρωσία δίνουν στη Γερμανία ελπίδα για μια πιο επίμονη συζήτηση για αυστηρότερες κυρώσεις κατά της Μόσχας, δήλωσε σήμερα εκπρόσωπος της γερμανικής κυβέρνησης, όπως επικαλείται το Reuters...

Σε μια ξαφνική και εκπληκτική αλλαγή ρητορικής, ο Τραμπ δήλωσε χθες ότι η Ουκρανία θα μπορούσε να ανακτήσει όλα τα εδάφη που έχει  κατακτήση η Ρωσία, η οποία ελέγχει επί του παρόντος περίπου το ένα πέμπτο της έκτασης της χώρας, υπενθυμίζει το Reuters.

Τα σχόλια του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ ότι η Ουκρανία μπορεί να ανακτήσει εδάφη που κατέχει η Ρωσία δίνουν στη Γερμανία ελπίδα για μια πιο επίμονη συζήτηση για αυστηρότερες κυρώσεις κατά της Μόσχας, δήλωσε σήμερα εκπρόσωπος της γερμανικής κυβέρνησης, όπως επικαλείται το Reuters.

«Ο βασικός τόνος (στη δήλωση του Τραμπ) αντιστοιχεί στους πολιτικούς στόχους της γερμανικής κυβέρνησης, η οποία εργάζεται εδώ και εβδομάδες και μήνες για να διασφαλίσει ότι η πίεση της Δύσης στον επιτιθέμενο (Ρωσία) θα παραμείνει ισχυρή και θα αυξηθεί», πρόσθεσε κατά τη διάρκεια της τακτικής συνέντευξης Τύπου του υπουργικού συμβουλίου.

Σε μια ξαφνική και εκπληκτική αλλαγή ρητορικής, ο Τραμπ δήλωσε χθες ότι η Ουκρανία θα μπορούσε να ανακτήσει όλα τα εδάφη που έχει  κατακτήση η Ρωσία, η οποία ελέγχει επί του παρόντος περίπου το ένα πέμπτο της έκτασης της χώρας, υπενθυμίζει το Reuters.

Η χθεσινή ομιλία Ντόναλντ Τραμπ τηςν Γ.Σ. του ΟΗΕ

-

Reuters

Κρεμλίνο / Με την πρόταση "New START" ο Βλαντιμίρ Πούτιν «τείνει το χέρι του» στις ΗΠΑ

 Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν, «τείνει το χέρι του» στις ΗΠΑ με την πρότασή του για το μέλλον της Συνθήκης για τη Μείωση των Στρατηγικών Όπλων (New START)

    Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν «τείνει το χέρι του» στις ΗΠΑ με την πρότασή του για το μέλλον της Συνθήκης για τη Μείωση των Στρατηγικών Όπλων (New START), δήλωσε ο εκπρόσωπος του προέδρου Ντμίτρι Πεσκόφ.... 

Ο εκπρόσωπος του Ρώσου προέδρου, Ντμίτρι Πεσκόφ, δήλωσε ότι η «καλή πολιτική βούληση του Βλαντιμίρ Πούτιν θα παραμείνει βιώσιμη μόνο εάν η Ουάσινγκτον λάβει αντίστοιχη θέση».

Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν, «τείνει το χέρι του» στις ΗΠΑ με την πρότασή του για το μέλλον της Συνθήκης για τη Μείωση των Στρατηγικών Όπλων (New START), δήλωσε ο εκπρόσωπος του προέδρου Ντμίτρι Πεσκόφ σε συνέντευξή του στο ραδιόφωνο RBC.

«Πρόκειται για ένα πολύ περίπλοκο ζήτημα. Σε αυτήν την περίπτωση, φυσικά, ο Πρόεδρος Πούτιν απλώνει το χέρι του. Υπάρχει όμως μια σημαντική επιφύλαξη: όλες οι προτάσεις μας, η καλή πολιτική βούληση του Πούτιν, θα παραμείνουν βιώσιμες μόνο εάν η Ουάσινγκτον λάβει αντίστοιχη θέση», σημείωσε.

Ερωτηθείς εάν η Μόσχα είχε ήδη λάβει κάποια απάντηση από την Ουάσινγκτον, ο Πεσκόφ σημείωσε ειρωνικά ότι «προφανώς, ο Βλαντιμίρ Ζελένσκι απλώς δεν έδωσε στον πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ την ευκαιρία να διαμορφώσει μια θέση σε απάντηση σε αυτήν την πρωτοβουλία του προέδρου Πούτιν».

Ο Πεσκόφ τόνισε ότι το θέμα της στρατηγικής σταθερότητας και ασφάλειας και η «αμείλικτη λήξη του θεμελιώδους διμερούς εγγράφου σε αυτόν τον τομέα» είχαν τεθεί στις συνομιλίες Πούτιν-Τραμπ, αλλά «δεν υπήρξαν ουσιαστικές συζητήσεις».

Στις 22 Σεπτεμβρίου, σε συνάντηση με το Ρωσικό Συμβούλιο Ασφαλείας, ο Πούτιν δήλωσε ότι η Ρωσία ήταν έτοιμη να συνεχίσει να τηρεί τα βασικά ποσοτικά όρια που ορίζονται σε αυτήν για ένα έτος μετά τη λήξη της Συνθήκης για τα Στρατηγικά Επιθετικά Όπλα τον Φεβρουάριο του 2026, αλλά ταυτόχρονα τόνισε ότι η προσήλωση της Ρωσίας στους περιορισμούς της Νέας START ήταν δυνατή μόνο εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες συμφωνούσαν να ανταποκριθούν.

TASS

Λεωνίδας Βατικιώτης / «Ουκρανία, Δύση, Ελλάδα: Μαθήματα από έναν πόλεμο που αλλάζει τον κόσμο»

Λεωνίδας Βατικιώτης / ΟΥΚΡΑΝΙΑ - Το μεγάλο πλάνο - Ακόμα κι αν γεμ υπήρχε θα έπρεπε να εφευρεθεί.

.

    Συνέντευξη του Λεωνίδα Βατικιώτη στον Δημήτρη Γκάζη (Δρόμο της Αριστεράς) με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου «Ουκρανία – Το μεγάλο πλάνο, Ακόμα κι αν δεν υπήρχε θα έπρεπε να εφευρεθεί» (εκδ. Τόπος) αλλά και τη συμμετοχή του στο επικείμενο συνέδριο για το «Υπαρξιακό πρόβλημα της χώρας στην τροχιά του 21ου αιώνα».

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ του Λεωνίδα Βατικιώτη στον Δημήτρη Γκάζη

Συνομιλήσαμε με τον Λεωνίδα Βατικιώτη με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου «Ουκρανία – Τομεγάλο πλάνο, Ακόμα κι αν δεν υπήρχε θα έπρεπε να εφευρεθεί» (εκδ. Τόπος) αλλά και τη συμμετοχή του στο επικείμενο συνέδριο για το «Υπαρξιακό πρόβλημα της χώρας στην τροχιά του 21ου αιώνα». Ο γνωστός δημοσιογράφος και οικονομολόγος, με μακρά ενασχόληση στα δεθνή ζητήματα, επιχειρεί στο έργο του να φωτίσει τις βαθύτερες αιτίες του πολέμου στην Ουκρανία υπερβαίνοντας την επικαιρότητα των μαχών και αναζητώντας τις γεωπολιτικές, ενεργειακές και οικονομικές του διαστάσεις.

Για τον Λ. Βατικιώτη η Ουκρανία δεν είναι απλώς το πεδίο μια τοπικής αντιπαράθεσης, αλλά ο κατεξοχήν χώρος όπου συγκρούονται οι στρατηγικές της Δύσης και της Ρωσίας σε μια νέα εποχή ενδοκαπιταλιτικών ανταγωνισμών. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, αντί να αποτελέσει δύναμη ειρήνης, επέλεξε – όπως υποστηρίζει – να συντηρήσει τον πόλεμο και να τον αξιοποιήσει ως εργαλείο επανεξοπλισμού και επιβολής νέων περιορισμών στις κοινωνίες της.

Στη συζήτησή μας ο συγγραφέας κάνει γέφυρες με την ελληνική πραγματικότητα, αναδεικνύοντας την «ενεργειακή παγίδευση» της χώρας και το βαρύ τίμημα που, κατά τη γνώμη του, θα κληθεί να πληρώσει η Ελλάδα για την άνευ όρων ταύτισή της με τις επιλογές των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Θέματα που θα αναπτύξει εκτενέστερα και στην ομιλία του στο συνέδριο του Νοεμβρίου.

Η επιμονή στην κατανόηση του διεθνούς πλαισίου και των διασυνδέσεων αυτού με την εσωτερική κατάσταση, η μελέτη των ορίων και των δυνατοτήτων, των προκλήσεων και των κινδύνων, που οι διεθνείς εξελίξεις γεννούν για τη χώρα μας, αλλά και η ανάδειξη της εθνικής διάστασης των ζητημάτων είναι που κάνουν την ματιά του Λ. Βατικιώτη εξαιρετικά χρήσιμη και γόνιμη για τον προβληματισμό μας εν όψει του 2ου συνεδρίου.

Βίντεο από την συνέντευξη Λεωνίδα Βατικιώτη στο militaire.gr
 

Η συνέντευξη του Λεωνίδα Βατικιώτη στον Δημήτρη Γκάζη

• Στο βιβλίο σας «Ουκρανία – Το μεγάλο πλάνο» υποστηρίζετε ότι ο πόλεμος δεν ξεκίνησε το 2022 αλλά έχει βαθιές ρίζες. Ποιες στιγμές θεωρείτε καθοριστικές για την κατανόηση της σημερινής σύγκρουσης;

- Η μετα-Σοβιετική Ουκρανία συγκέντρωσε για πρώτη φορά το ενδιαφέρον του Τύπου και των πολιτών της Δύσης το 2004 με αφορμή την λεγόμενη «πορτοκαλί επανάσταση». Ήταν ένας ακόμη κρίκος στην αλυσίδα ανατροπών φιλορωσικών ή ουδέτερων καθεστώτων με ευθύνη των ΗΠΑ. Από τότε, η επιμονή την οποία έδειχναν όλες οι αμερικανικές κυβερνήσεις να τραβήξουν την Ουκρανία προς το μέρος τους, αδιαφορώντας για τις λεπτές εθνικές, θρησκευτικές, γλωσσικές, ιστορικές, πολιτικές και άλλες ισορροπίες που αποτελούσαν όρο εκ των ων ουκ άνευ για την εξασφάλιση της εύθραυστης ενότητας της, επιβεβαίωνε την σημασία της για τη Δύση. Τα πάντα άλλαξαν με το αιματηρό πραξικόπημα της πλατείας Μεϊντάν το 2014. Η ανάληψη της εξουσίας από μια αδίστακτη ομάδα ολιγαρχών, νεοναζί και εντολοδόχων των ΗΠΑ ώθησε τις εξελίξεις στα άκρα, με την έναρξη του εμφυλίου στο Ντονμπάς, την δολοφονία χιλιάδων Ρώσων, την επιβολή ενός καθεστώτος τρόμου στα ανατολικά της χώρας κ.α. Σε αυτό το περιβάλλον η αντίδραση της Ρωσίας, όπως εκδηλώθηκε με την εισβολή το Φεβρουάριο του 2022, ήταν θέμα χρόνου να συμβεί.

• Μεθοδολογικά επιμένετε πολύ στην μελέτη των ιστορικών αιτιών της σύγκρουσης, μελετώντας τόσο τις εθνοτικές και κοινωνικές αντιθέσεις της Ουκρανίας, όσο και τις εξωτερικές παρεμβάσεις στα πλαίσια του ανταγωνισμού Δύσης-Ρωσίας. Πως αλληλεπιδρούν οι δύο αυτές πλευρές στους σύγχρονους πολέμους.

- Στην Ουκρανία επαναλήφθηκε κάτι που είδαμε πρώτη φορά στα Βαλκάνια, δηλαδή την υποδαύλιση αρχικά και την εκμετάλλευση στη συνέχεια από τον ιμπεριαλισμό προαιώνιων εθνικών αντιθέσεων στην κατεύθυνση προάσπισης των συμφερόντων του, μέσω της πρόκλησης πολέμων και επεμβάσεων. Η διερεύνηση των αντιθέσεων μας επιτρέπει να αντιμετωπίσουμε με τον αναγκαίο ρεαλισμό τις σύγχρονες συγκρούσεις και τα εν δυνάμει θερμά μέτωπα. Ειδικά σήμερα η όξυνση των ανταγωνισμών μας εισάγει σε μια εποχή συνεχών πολέμων όπου νέα μέτωπα θα ξεφυτρώνουν (αρκεί μια ματιά στην Ασία τους τελευταίους μήνες) και παλιά μέτωπα θα πυροδοτούνται για να εξυπηρετήσουν σύγχρονες ανάγκες του ιμπεριαλισμού.

• Αυτές τις μέρες βλέπουμε σε απευθείας μετάδοση ένα ακόμη επεισόδιο της γενοκτονίας του Παλαιστινιακού λαού στην Γάζα. Πως συνδέονται και αλληλοτροφοδοτούνται τα πολεμικά μέτωπα και ποιος ο ρόλος των μεγάλων ιμπεριαλιστικών παικτών σε αυτά;

- Λεωνίδας Βατικιώτης: Η γενοκτονία που διεξάγει το Ισραήλ στη Γάζα από την μια και η μετατροπή της Ουκρανίας σε κράτος – προβοκάτορα, αρχής γενομένης το 2014, από την άλλη υποστηρίχθηκαν από τις ΗΠΑ. Οι Αμερικάνοι εξόπλισαν και χρηματοδότησαν τα καθεστώτα Ποροσένκο και Ζελένσκυ στην Ουκρανία με στόχο τη Ρωσία, οι Αμερικάνοι επίσης οπλίζουν, χρηματοδοτούν και προστατεύουν στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ το κράτος – απαρτχάιντ του Ισραήλ ακόμη και από προτάσεις για επιβολή εκεχειρίας. Οι φωτογραφίες Μπαντεριστών να πολεμούν στο Ισραήλ κατά των Παλαιστινίων και Σιωναζιστών να πολεμούν στην Ουκρανία κατά της Ρωσίας επιβεβαίωσαν μια πραγματικότητα που όλοι γνώριζαν.

Επιπλέον, στη διάρκεια της δικής μου έρευνας για τη συγγραφή του βιβλίου «Ουκρανία το μεγάλο πλάνο, ακόμα και αν δεν υπήρχε θα έπρεπε να εφευρεθεί» πολλές φορές και με διαφορετικές αφορμές έπεσα επάνω σε νήματα που συνέδεαν ειδικά το καθεστώς του Ζελένσκυ με το Ισραήλ.

Η γενοκτονία κατά των Παλαιστινίων και ο πόλεμος κατά της Ρωσίας είναι διαφορετικές εκφάνσεις ενός ιμπεριαλισμού που βρίσκεται σε υποχώρηση και επιχειρεί να διατηρήσει τα πρωτεία του, καταφεύγοντας ακόμη και σε μορφές βίας που ήκμασαν επί αποικιοκρατίας.

• Στην ΕΕ φαίνεται να κυριαρχούν οι πλέον φιλοπόλεμες τάσεις, ακόμη και σε βάρος των συμφερόντων των λαών τους (βλ. ενεργειακή ασφάλεια). Ποια η επίδραση αυτής της εξέλιξης για τις ίδιες τις κοινωνίες της Ευρώπης;

- Λεωνίδας Βατικιώτης: Η ΕΕ αρχικά δεν πρωτοστάτησε στον πόλεμο. Ήταν εμφανές ότι συρόταν από τις ΗΠΑ. Με την έναρξη του πολέμου όλα άλλαξαν σε τέτοιο βαθμό ώστε από το καλοκαίρι του 2024, πριν ακόμη τις αμερικανικές εκλογές, η ΕΕ να πρωταγωνιστεί και να σαμποτάρει κάθε δυνατότητα ειρήνευσης στην Ουκρανία. Με την εκλογή του Τραμπ, όταν ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ ήθελε να κλείσει το μέτωπο στην Ουκρανία για να συγκεντρώσει δυνάμεις για το μέτωπο με την Κίνα, η ΕΕ έριχνε λάδι στη φωτιά του πολέμου με κάθε τρόπο. Εξόπλιζε και χρηματοδοτούσε το καθεστώς του Ζελένσκυ, καλλιεργούσε μια υστερική σε βαθμό γελοιότητας ρωσοφοβία, ενώ αποφάσισε να εξελιχθεί σε «οικονομία πολέμου».

Τα προγράμματα Rearm Europe και Safe θα στρέψουν εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ από ειρηνικές δραστηριότητες στην κατασκευή πολεμικού υλικού, το οποίο κάποτε θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί για να παραχθεί νέο, είναι ανάγκη του κεφαλαίου να ανανεώνει το απόθεμα εμπορευμάτων για την παραγωγή νέων εμπορευμάτων.

Οι λαοί της Ευρώπης θα αποδειχθούν οι μεγάλοι χαμένοι όχι μόνο γιατί αργά ή γρήγορα ο πόλεμος θα επιστρέψει και στα δικά μας εδάφη. Αλλά γιατί μέχρι τότε τεράστιοι, καίτοι ανεπαρκείς, πόροι που επενδύονταν στην επιστήμη, την παιδεία και την υγεία στο εξής θα γίνονται πύραυλοι και άρματα μάχης.

• Πολλοί κάνουν λόγο για δύση της Δύσης (αποδολαριοποιηση, μεταφορά παραγωγικού τεχνολογικού κέντρου βάρους, κρίση εντός των ελίτ κ.α.). Ποια η δική σας οπτική; Τι σημαίνει αυτή η τάση για χώρες όπως η δική μας;

- Λεωνίδας Βατικιώτης: Η ανάδυση του λεγόμενου πολυπολικού κόσμου είναι μια τάση χωρίς επιστροφή. Αυτή την τάση επιχειρεί αν όχι να ακυρώσει τουλάχιστον να καθυστερήσει η εκλογή του Τραμπ στις ΗΠΑ. Μάλιστα αξίζει να δούμε ότι αν στις προηγούμενες δεκαετίες οι ΗΠΑ στήριζαν την δύναμή τους (και) στην πολυποίκιλη εκμετάλλευση των αναπτυσσόμενων χωρών στην Ασία, την Αφρική και την Λατινική Αμερική, πλέον στην πολυθρόνα του αιμοδότη κάθεται η Ευρώπη.

Η συρρίκνωση της επιρροής της Δύσης συνοδεύεται από έναν πόλεμο χωρίς αρχές, όπου ο μεγάλος τρώει τον μικρό στο εσωτερικό της ίδιας της Δύσης. Ως αποτέλεσμα θα αυξηθούν οι αντιθέσεις στο εσωτερικό της. Πάρτε για παράδειγμα τους εμπορικούς δασμούς των ΗΠΑ εναντίον της Ευρώπης. Η Ελλάδα θα πληρώσει βαρύ τίμημα κυρίως σε δεύτερο χρόνο, επειδή για παράδειγμα η γερμανική βιομηχανία τροφίμων θα επιδιώξει να αυξήσει τις πωλήσεις της εντός της ΕΕ, αξιοποιώντας την ενιαία αγορά. Ό,τι χάσει η Γερμανία από τις εξαγωγές της στις ΗΠΑ θα επιχειρήσει να το αναπληρώσει από τις περιφερειακές χώρες της ΕΕ, είναι κάτι που στο παρελθόν το έχει πράξει επιτυχημένα. Γιατί όχι και τώρα; Το αποτέλεσμα στην Ελλάδα θα είναι παραπέρα παραγωγική υποβάθμιση, ανεργία, χαμηλοί μισθοί και συντάξεις κ.λπ.

• Η Ελλάδα ακολούθησε μια άνευ όρων ταύτιση με τις ΗΠΑ και την ΕΕ στην ρωσοουκρανική σύγκρουση. Ποιο είναι, κατά τη γνώμη σας, το τίμημα αυτής της επιλογής για τη χώρα μας;

- Λεωνίδας Βατικιώτης: Η Ελλάδα έχοντας μια σειρά ανοικτά μέτωπα με την Τουρκία επιβάλλεται να υιοθετεί μια αταλάντευτη στάση υπέρ του σεβασμού του διεθνούς δικαίου, κάτι που δεν έκανε όταν από το 2014 παρίστανε την ανήξερη για τον ακήρυχτο πόλεμο στο Ντονμπάς. Το καθεστώς του Κιέβου επέβαλε εθνοκάθαρση στα ανατολικά της χώρας υπό την ανοχή της ΕΕ και των ΗΠΑ, αλλά και της Ελλάδας που εν τω μεταξύ απώλεσε τις ιστορικές σχέσεις που διατηρούσε με τον ελληνισμό της περιοχής. Η ταύτιση της Ελλάδας από το 2022 με τους Αμερικάνους, σε σημείο η ελληνική βουλή να δώσει λόγο ακόμη και σε νεοναζί του τάγματος Αζόφ, επέφερε εξασθένιση της διπλωματικής της θέσης που εξ ορισμού προβλέπει διατήρηση ανοικτών θυρών και διαύλων επικοινωνίας με όλα τα εμπλεκόμενα μέρη. Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση της ΝΔ εξυπηρετώντας την συνέχιση του πολέμου στην Ουκρανία με την αποστολή όπλων διαχειρίστηκε εν κρυπτώ και την ικανοποίηση πάγιων τουρκικών αιτημάτων όπως τον αφοπλισμό των ελληνικών νησιών.

Το αποτέλεσμα είναι ότι το τέλος του πολέμου στην Ουκρανία θα βρει την Ελλάδα σε πολύ πιο δυσχερή διπλωματική θέση καθώς θα είναι με την πλευρά των ηττημένων και θα έχει μετατρέψει σε εχθρό της τη Ρωσία που γνωρίζει αρκετά για την πολύπλευρη και απαράδεκτη υποστήριξη που παρείχαμε προς την Ουκρανία.

• Παίρνετε μέρος στο 2ο συνέδριο για το υπαρξιακό πρόβλημα της χώρας, τον ερχόμενο Νοέμβριο. Πείτε μας δυο λόγια για την συμμετοχή σας σε αυτό και για το περιεχόμενο της παρέμβαση σας.

- Λεωνίδας Βατικιώτης: Η συμμετοχή μου στο συνέδριο έχει ως σκοπό να συμβάλει σε έναν προβληματισμό για το αύριο της Ελλάδας. Θα επικεντρωθεί στα ενεργειακά. Είναι ένα θέμα στο οποίο αφιερώνω αρκετές σελίδες του βιβλίου μου, με αφορμή την διακοπή των ροών φυσικού αερίου από την Ρωσία προς την δυτική Ευρώπη και την υποκατάστασή τους από αμερικανικό υγροποιημένο σχιστολιθικό φυσικό αέριο.

Η παρέμβασή μου θα έχει ως αφετηρία την αναμενόμενη συμφωνία με την Chevron για ερευνητικές δραστηριότητες νότια της Κρήτης. Είναι μια συμφωνία δώρο στον Τραμπ που πολύ σύντομα θα αποδειχθεί επιβλαβής για τα άμεσα και μακροχρόνια συμφέροντα του ελληνικού λαού και της Ελλάδας.

πηγή: Λεωνίδας Βατικιώτης             

Εμανουέλ Μακρόν στην Γ.Σ. του ΟΗΕ: «Aναγνωρίζουμε το κράτος της Παλαιστίνης» (vid)

Στην αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους προχώρησε η Γαλλία μαζί με άλλες 5 χώρες κατά τη σημερινή διάσκεψη του ΟΗΕ

    Ο πρόεδρος Μακρόν δήλωσε ότι η διεθνής κοινότητα έχει αποτύχει να οικοδομήσει μια δίκαιη και μόνιμη ειρηνική λύση στη Μέση Ανατολή και επανέλαβε την ανάγκη για μια λύση δύο κρατών, με το Ισραήλ και την Παλαιστίνη να συνυπάρχουν «δίπλα-δίπλα με ειρήνη και ασφάλεια».

«Θέλουμε δύο κράτη που ζουν δίπλα-δίπλα με ειρήνη και ασφάλεια να γίνουν πραγματικότητα», υπογράμμισε με νόημα ο Εμανουέλ Μακρόν

Την αναγνώριση του κράτους της Παλαιστίνης από τη Γαλλία ανακοίνωσε το βράδυ της Δευτέρας (22/9) ο Εμανουέλ Μακρόν από το βήμα της Γενικής συνέλευσης του ΟΗΕ.

Αυτό έρχεται μετά την κίνηση του Ηνωμένου Βασιλείου, του Καναδά, της Αυστραλίας και της Πορτογαλίας να αναγνωρίσουν ένα παλαιστινιακό κράτος.

«Θέλουμε δύο κράτη που ζουν δίπλα-δίπλα με ειρήνη και ασφάλεια να γίνουν πραγματικότητα», υπογράμμισε με νόημα ο Εμανουέλ Μακρόν, σύμφωνα με το skynews.

«Ωστόσο, αυτή τη στιγμή το Ισραήλ επεκτείνει περαιτέρω τη στρατιωτική του επιχείρηση στη Γάζα με τον δηλωμένο στόχο της καταστροφής της Χαμάς, αλλά υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι που έχουν εκτοπιστεί, τραυματιστεί, λιμοκτονήσει, τραυματιστεί», δήλωσε.

Η ανακοίνωση του Μακρόν έγινε δεκτή με χειροκροτήματα στη Νέα Υόρκη. «Είμαστε τόσο πεπεισμένοι ότι αυτή η αναγνώριση είναι η μόνη λύση που θα επιτρέψει στο Ισραήλ να ζήσει ειρηνικά, η Γαλλία δεν έχει ποτέ διστάσει, στέκοντας στο πλευρό του Ισραήλ ακόμη και όταν διακυβευόταν η ασφάλειά του, συμπεριλαμβανομένων και των ιρανικών επιθέσεων», συμπλήρωσε.

«Αυτή η αναγνώριση του κράτους της Παλαιστίνης είναι μια ήττα για τη Χαμάς», σημείωσε ο Γάλλος πρόεδρος.

Ο Μακρόν εξήγησε ότι η «κορυφαία προτεραιότητα» είναι να διασφαλιστεί η απελευθέρωση 48 ομήρων και να τερματιστούν οι στρατιωτικές επιχειρήσεις σε όλη την επικράτεια της Γάζας.

«Επαινώ τις προσπάθειες που κατέβαλαν το Κατάρ, η Αίγυπτος και οι ΗΠΑ για να το επιτύχουν αυτό», είπε.

«Ζητώ από το Ισραήλ να μην κάνει τίποτα περισσότερο που θα μπορούσε να τα ματαιώσει», πρόσθεσε.

Ο Μακρόν προειδοποίησε ότι «είμαστε μόλις λίγα λεπτά μακριά από το να μην μπορούμε πλέον να κατακτήσουμε την ειρήνη».

Η παλαιστινιακή αντιπροσωπεία, συμπεριλαμβανομένου του πρεσβευτή της στον ΟΗΕ, Ριγιάντ Μανσούρ, διακρίνονταν να στέκεται όρθια και να χειροκροτεί κατά τη διάρκεια της δήλωσης αναγνώρισης του Παλαιστινιακού κράτους . Ο Παλαιστίνιος πρόεδρος Μαχμούντ Αμπάς εμφανίστηκε να χειροκροτεί σε ζωντανή λήψη από κάμερα, αφού η κυβέρνηση των ΗΠΑ του απαγόρευσε να 
παραστεί αυτοπροσώπως στη συνάντηση του ΟΗΕ, αναφέρει το ΑP.

Η ΑΥΓΗ

Νέο κινεζικό αεροπλανοφόρο, με χρήση ηλεκτρνικού καταπέλτη απογείωσης-προσγεώσης

Το πρώτο αεροπλανοφόρο της Κίνας με ηλεκτρομαγνητικό καταπέλτη πέτυχε μια σημαντική ανακάλυψη φιλοξενώντας την πρώτη εκπαίδευση απογείωσης και προσγείωσης...

    Το Κινεζικό Ναυτικό ανακοίνωσε σήμερα ότι τα μαχητικά αεροσκάφη J-15T και J-35 και το ιπτάμενο ραντάρ KJ-600, ολοκλήρωσαν με επιτυχία τις πρώτες τους δοκιμαστικές απονηώσεις με σύστημα ηλεκτρομαγνητικού καταπέλτη (EMALS) και προσνηώσεις με χρήση συρματόσχοινων ανάσχεσης, στο νεύτευκτο αεροπλανοφόρο Fujian.

Η επιτυχία αυτή έδειξε ότι το πρώτο αεροπλανοφόρο της Κίνας που διαθέτει καταπέλτη, είναι πλέον κοντά σε επιχειρησιακή χρήση του συστήματός, σηματοδοτώντας μια ακόμη σημαντική πρόοδο στην εξέλιξη των αεροπορικών δυνατοτήτων του Ναυτικού της αυτής της χώρας.

Το πρώτο αεροπλανοφόρο της Κίνας εξοπλισμένο με ηλεκτρομαγνητικό καταπέλτη, το Fujian, σύμφωνα με την Global Ttimes πέτυχε μια σημαντική επιτυχία σην πρώτη δοκιμή απογείωσης και προσγείωσης με υποβοήθηση καταπέλτη για το βαρύ μαχητικό αεροσκάφος J-15T, το stealth μαχητικό αεροσκάφος J-35 και το ιπτάμενο ραντάρ KJ-600, ανακοίνωσε τη Δευτέρα το Ναυτικό του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού της Κίνας (PLA). Ειδικοί δήλωσαν στους Global Times ότι αρκετές βασικές δυνατότητες του Fujian και των αεροσκαφών του έχουν φτάσει σε επίπεδα παγκόσμιας κλάσης, σηματοδοτώντας την ανάδειξη της Κίνας ως σημαντικής δύναμης αεροπλανοφόρων. Χαρακτήρισαν επίσης αυτό ως ορόσημο στην πορεία του Ναυτικού του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού (PLA) προς την κατεύθυνση της μετατροπής του σε μια δύναμη των ωκεανών.

Αυτό δείχνει ότι το Fujian έχει αποκτήσει την ικανότητα απογείωσης και προσγείωσης ηλεκτρομαγνητικού καταπέλτη. Πρόκειται για μια ακόμη σημαντική ανακάλυψη στην ανάπτυξη των αεροπλανοφόρων της Κίνας και ένα ορόσημο στην προώθηση του ναυτικού μετασχηματισμού και κατασκευής, δήλωσε το Ναυτικό του PLA.

Σε προηγούμενες δοκιμαστικές και εκπαιδευτικές αποστολές, αρκετοί πιλότοι του ναυτικού απογειώθηκαν και προσγειώθηκαν με επιτυχία στο Fujian με αυτούς τους τρεις τύπους αεροσκαφών, επαληθεύοντας την εξαιρετική συμβατότητα μεταξύ του ανεξάρτητα ανεπτυγμένου ηλεκτρομαγνητικού καταπέλτη και συστήματος ανάσχεσης της Κίνας και πολλαπλών τύπων αεροσκαφών που βασίζονται σε αεροπλανοφόρα. Αυτό επέτρεψε στο Fujian να αποκτήσει αρχική ικανότητα λειτουργίας πλήρους καταστρώματος και έθεσε μια σταθερή βάση για την επακόλουθη ενσωμάτωση διαφόρων τύπων αεροσκαφών που βασίζονται σε αεροπλανοφόρα στο σύστημα σχηματισμού αεροπλανοφόρων, σύμφωνα με το Ναυτικό του PLA.

Τα τελευταία χρόνια, ο τομέας της αεροπορίας της Κίνας που βασίζεται σε αεροπλανοφόρα έχει επιταχύνει την ανάπτυξή του, επιτυγχάνοντας ένα μεγάλο άλμα από ένα μόνο αεροσκάφος σε σύστημα, από ξηράς σε αεροπλανοφόρο, από άλμα σκι σε καταπέλτη και από την ικανότητα πτήσης στην ικανότητα μάχης. Το Ναυτικό του PLA προχωρά σταθερά προς την κατεύθυνση να γίνει ένα ναυτικό παγκόσμιας κλάσης από όλες τις απόψεις, δήλωσε το Ναυτικό του PLA.

Από την πρώτη του θαλάσσια δοκιμή τον Μάιο του 2024, το Fujian έχει πραγματοποιήσει διάφορες θαλάσσιες δοκιμές όπως είχε προγραμματιστεί και έχει προχωρήσει ομαλά στη βαθμονόμηση διαφόρων εξοπλισμών και στη συνολική δοκιμή επιχειρησιακής σταθερότητας, σύμφωνα με το επίσημο δελτίο τύπου.

.

Το αεροπλανοφόρο Fujian

«Αυτό δείχνει ότι το αεροπλανοφόρο Fujian έχει ήδη επιτύχει αρχική επιχειρησιακή ικανότητα, θέτοντας μια σταθερή βάση για την έναρξη λειτουργίας του και την πλήρη ανάπτυξη της μαχητικής του ετοιμότητας», δήλωσε ο Zhang Junshe, Κινέζος εμπειρογνώμονας σε στρατιωτικά θέματα, στους Global Times τη Δευτέρα.

Τα αεροσκάφη J-35, J-15T, J-15D και KJ-600 που μεταφέρονται από αεροπλανοφόρο παρουσιάστηκαν όλα στην στρατιωτική παρέλαση της 3ης Σεπτεμβρίου. Αυτή η επίσημη ανακοίνωση των επιτυχημένων εκτοξεύσεων και προσγειώσεων με καταπέλτη των J-35, J-15T και KJ-600 καταδεικνύει περαιτέρω τις συστηματικές μαχητικές ικανότητες του σχηματισμού αεροπλανοφόρου, δήλωσε ο Zhang.

Ο Zhang δήλωσε ότι το J-35 είναι το ανεξάρτητα αναπτυγμένο μαχητικό αεροσκάφος νέας γενιάς της Κίνας, το οποίο βασίζεται σε αεροπλανοφόρα. Αποτελεί συμβολικό εξοπλισμό για τη μετάβαση του Ναυτικού του PLA από μια δύναμη άμυνας εγγύς θάλασσας σε μια δύναμη άμυνας μακρινής θάλασσας. Σχεδιασμένο κυρίως για αποστολές αεροπορικής υπεροχής, μπορεί επίσης να εκτελέσει διάφορες αποστολές κρούσης εναντίον θαλάσσιων και χερσαίων στόχων. Αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο των συστημάτων μάχης stealth και anti-stealth.

Η θέση σε λειτουργία του J-35 σηματοδοτεί την είσοδο του Ναυτικού του PLA στην εποχή των αεροσκαφών πέμπτης γενιάς που βασίζονται σε αεροπλανοφόρα, καθιστώντας την Κίνα τη δεύτερη χώρα στον κόσμο, μετά τις ΗΠΑ, που διαθέτει έναν τύπο μαχητικού αεροσκάφους πέμπτης γενιάς, δήλωσε ο Zhang, σημειώνοντας ότι «Οι δυνατότητες stealth και αεροπορικής υπεροχής του J-35, σε συνδυασμό με την ικανότητα κρούσης υψηλού ωφέλιμου φορτίου του βαρέος μαχητικού αεροσκάφους J-15T, μπορούν να ενισχύσουν περαιτέρω τις δυνατότητες κρούσης διείσδυσης και κορεσμού του σχηματισμού αεροπλανοφόρων. Ο συνδυασμός των αεροσκαφών J-35 και J-15T που βασίζονται σε αεροπλανοφόρα μεγιστοποιεί το επιχειρησιακό δυναμικό της αεροπορικής πτέρυγας του αεροπλανοφόρου, επιτυγχάνοντας ένα συνεργιστικό αποτέλεσμα που υπερβαίνει μια απλή προσθήκη των δύο, βελτιώνοντας σημαντικά τις ικανότητες μάχης σε μακρινές θάλασσες του κινεζικού σχηματισμού αεροπλανοφόρων».

Σχετικά με το αεροσκάφος έγκαιρης προειδοποίησης KJ-600, ο Zhang είπε ότι σε σύγκριση με τα προηγούμενα ελικόπτερα έγκαιρης προειδοποίησης και τα ραντάρ εναέριας αναζήτησης μεγάλης εμβέλειας που ήταν εξοπλισμένα σε αντιτορπιλικά και φρεγάτες εντός του σχηματισμού αεροπλανοφόρων, το αεροσκάφος έγκαιρης προειδοποίησης KJ-600 με σταθερές πτέρυγες προσφέρει τα πλεονεκτήματα του μεγαλύτερου υψομέτρου, της μεγαλύτερης εμβέλειας και της μεγαλύτερης ακρίβειας στην ανίχνευση. Χρησιμεύει ως τα «μάτια» και ο εναέριος «εγκέφαλος» ενός σχηματισμού αεροπλανοφόρων, ενισχύοντας σημαντικά τις δυνατότητες ανίχνευσης μεγάλης εμβέλειας, έγκαιρης προειδοποίησης και διοίκησης και ελέγχου. Αυτό ενισχύει σημαντικά τις επιθετικές και αμυντικές επιχειρησιακές δυνατότητες του κινεζικού σχηματισμού αεροπλανοφόρων στις μακρινές θάλασσες.

Είναι πολλαπλασιαστές ισχύος για τους σχηματισμούς αεροπλανοφόρων. Μπορούν να ανιχνεύσουν εισερχόμενες απειλές σε πολύ μεγαλύτερες αποστάσεις από τα ελικόπτερα ή τα ραντάρ πλοίων, ιδιαίτερα για πυραύλους που πετούν σε εξαιρετικά χαμηλά υψόμετρα, ξεπερνώντας τους περιορισμούς που επιβάλλονται από την καμπυλότητα της γης, εξήγησε ο ειδικός.

Στις 25 Σεπτεμβρίου 2012, το πρώτο αεροπλανοφόρο της Κίνας, το Liaoning , παραδόθηκε επίσημα στο Ναυτικό του PLA. Στις 23 Νοεμβρίου του ίδιου έτους, το πρώτο ανεξάρτητα αναπτυγμένο μαχητικό πολλαπλών ρόλων της Κίνας με βάση αεροπλανοφόρο, το μαχητικό J-15 με βάση αεροπλανοφόρο, ολοκλήρωσε με επιτυχία την πρώτη του προσγείωση στο Liaoning . Αυτό το ορόσημο σηματοδότησε το άλμα των κινεζικών μαχητικών αεροσκαφών από τη γη στη θάλασσα και σηματοδότησε τη μετατροπή του Liaoning σε ένα πραγματικό αεροπλανοφόρο.

Δεκατρία χρόνια αργότερα, ακόμη και πριν το Fujian παραδοθεί επίσημα στο Ναυτικό του PLA,Τα κύρια αεροσκάφη της που εδρεύουν σε αεροπλανοφόρα έχουν ήδη επιτύχει απογειώσεις με υποβοήθηση καταπέλτη και ανακοπή προσγείωσης.

Ο Zhang δήλωσε ότι αυτό αντικατοπτρίζει τόσο την πλήρη κυριαρχία και την ώριμη εφαρμογή από την Κίνα σύνθετων συστημάτων εκτόξευσης αεροσκαφών, όπως οι ηλεκτρομαγνητικοί καταπέλτες, όσο και τη συνεχή βελτίωση των ικανοτήτων του ναυτικού προσωπικού να χειρίζεται εξοπλισμό υψηλής τεχνολογίας. Η εμπειρία που αποκτήθηκε από το Liaoning παρείχε ανεκτίμητη αναφορά και βοήθεια για τη λειτουργία, την εκπαίδευση και την ανάπτυξη των επόμενων αεροπλανοφόρων, οδηγώντας σε σημαντική βελτίωση των ολοκληρωμένων μαχητικών δυνατοτήτων των αεροπλανοφόρων της Κίνας.

Με τις επιτυχημένες εκτοξεύσεις με καταπέλτη των τριών τύπων αεροσκαφών, μαζί με αεροσκάφη όπως το αεροσκάφος ηλεκτρονικού πολέμου J-15D που εξετάστηκαν κατά την παρέλαση της 3ης Σεπτεμβρίου, και λαμβάνοντας υπόψη ότι η έρευνα και η εφαρμογή ελικοπτέρων κατά των υποβρυχίων με βάση αεροπλανοφόρα από το Ναυτικό του PLA βρίσκεται σε εξέλιξη, αυτό σημαίνει ότι η «σουίτα πέντε τεμαχίων» του Ναυτικού του PLA με βάση αεροπλανοφόρα είναι πλέον ουσιαστικά πλήρης και λειτουργική, δήλωσε ο Zhang, σημειώνοντας ότι η «σουίτα πέντε τεμαχίων» του αεροπλανοφόρου αντιπροσωπεύει τις ολοκληρωμένες μαχητικές δυνατότητες του αεροπλανοφόρου σε τομείς όπως η αεροπορική υπεροχή, ο θαλάσσιος έλεγχος, η επίθεση στην ξηρά, η αναγνώριση και η έγκαιρη προειδοποίηση, ο ηλεκτρονικός πόλεμος και ο ανθυποβρυχιακός πόλεμος.

Η πληρότητα της «πεντάπλευρης σουίτας» του αεροπλανοφόρου υποδηλώνει μια θεμελιώδη βελτίωση στις ολοκληρωμένες δυνατότητες μάχης σε μακρινές θάλασσες του Fujian . Η ικανότητά του να εκτελεί αποστολές όπως επιχειρήσεις αεροπορικής υπεροχής, καθώς και θαλάσσιες και χερσαίες επιθέσεις σε μακρινές θάλασσες έχει βελτιωθεί πλήρως και οι μαχητικές του δυνατότητες έχουν ενισχυθεί περαιτέρω σε σύγκριση με το Shandong και το Liaoning . Το Fujian μπορεί ήδη να καταταχθεί μεταξύ των πιο προηγμένων αεροπλανοφόρων στον κόσμο, δήλωσε ο Zhang.

Ο Wang Ya'nan, αρχισυντάκτης του περιοδικού Aerospace Knowledge με έδρα το Πεκίνο, δήλωσε στους Global Times ότι το Fujian είναι ένα πολύ ιδιαίτερο αεροπλανοφόρο, όχι μόνο για την Κίνα, αλλά και για τον κόσμο. Διευκρίνισε ότι το Fujian είναι το πρώτο εγχώριας κατασκευής αεροπλανοφόρο της Κίνας που διαθέτει τεχνολογίες ηλεκτρομαγνητικής εκτόξευσης και αναχαίτισης παγκόσμιας κλάσης. 

Το stealth μαχητικό αεροσκάφος J-35 αναμένεται να χρησιμεύσει ως πυρήνας της αεροπορικής πτέρυγας του αεροπλανοφόρου Fujian , ενώ άλλοι τύποι αεροσκαφών, συμπεριλαμβανομένου του βαρέος μαχητικού αεροσκάφους J-15T, του αεροσκάφους ηλεκτρονικού πολέμου J-15D και του αεροσκάφους έγκαιρης προειδοποίησης KJ-600, μπορούν να αποτελέσουν ένα πλήρες, ισορροπημένο και ικανό σύστημα μάχης, σύμφωνα με τον Wang. «Η προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι το Φουτζιάν θα διαθέτει την καλύτερη μαχητική αεροπορική δύναμη με βάση αεροπλανοφόρα στον κόσμο», είπε.

Σύντομα σε λειτουργία

Με την ανακοίνωση των επιτυχημένων εκτοξεύσεων με καταπέλτη των τριών τύπων αεροσκαφών με βάση αεροπλανοφόρα,την ημέρα που η ΦουτζιάνΠιστεύεται ότι η επίσημη παράδοσή του στο Ναυτικό του ΛΑΣ πλησιάζει. Ο Ζανγκ πιστεύει ότι το Φουτζιάν θα είναι έτοιμο για μάχη κατά την έναρξη λειτουργίας του. Είπε ότι αποτελεί μια συμβολική και συμπυκνωμένη ενσάρκωση των επιτευγμάτων στην μετασχηματιστική ανάπτυξη του Ναυτικού του ΛΑΣ. Ως κρίσιμο εθνικό στρατηγικό πλεονέκτημα και σήμα κατατεθέν μιας μεγάλης δύναμης, η κατασκευή αεροπλανοφόρων απαιτεί την υποστήριξη του τεχνολογικού επιπέδου και της οικονομικής ισχύος της χώρας.

Μετά την έναρξη λειτουργίας του Φουτζιάν , η Κίνα θα εισέλθει επίσημα στην εποχή των τριών αεροπλανοφόρων. Η ικανότητα του Ναυτικού του ΛΑΣ να διεξάγει επιχειρήσεις άμυνας σε μακρινές θάλασσες θα αναβαθμιστεί σε νέο επίπεδο, δήλωσε ο ειδικός.

«Ο κινεζικός λαός θα έχει μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στην ικανότητα του Ναυτικού του ΛΑΣ να διαφυλάσσει την εθνική κυριαρχία, την ασφάλεια και τα αναπτυξιακά συμφέροντα, ενώ ταυτόχρονα θα στέλνει ένα ισχυρό αποτρεπτικό μέσο σε οποιεσδήποτε δυνάμεις με κακόβουλες προθέσεις», δήλωσε ο Ζανγκ.

Αντόνιο Γκουτέρες: «Η ειρήνη είναι υπόθεση όλων μας»

 Ο ΟΗΕ έχει ορίσει την 21η Σεπτεμβρίου ως ημέρα παγκόσμιας κατάπαυσης του πυρός και μη βίας , μια πρόκληση σε όλα τα έθνη και τους ανθρώπους να την τιμήσουν με κατάπαυση των εχθροπραξιών...

     Η ειρήνη είναι υπόθεση όλων. Οι επιπτώσεις του πολέμου διαχέονται σε όλο τον κόσμο. Πρέπει να σιγήσουμε τα όπλα. Να τερματίσουμε τον πόνο. Να χτίσουμε γέφυρες. Και να δημιουργήσουμε σταθερότητα και ευημερία” τονίζει ο Γ.Γ. του ΟΗΕ στο μύνημά του.

Η επίτευξη της ειρήνης είναι υπόθεση όλων μας, τονίζει ο ΓΓ του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες στο χθεσινό μήνυμά του με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας Ειρήνης.

Αυτή η ημέρα, αναφέρει, προτρέπει τον καθένα από μας να ανταποκριθεί στο κάλεσμα για ειρήνη που ζητά ο κόσμος που ταλανίζεται από πολέμους.

«Σε όλο τον κόσμο ζωές διαλύονται, παιδικές ηλικίες σβήνονται και η βασική ανθρώπινη αξιοπρέπεια παραβιάζεται, εν μέσω της σκληρότητας του πολέμου. Βλέπουμε μια έκρηξη συγκρούσεων. Παραβιάζεται το διεθνές δίκαιο. Και ρεκόρ αριθμού ανθρώπων που εγκαταλείπουν τα σπίτια τους».

Το μόνο που ζητούν, λέει ο ΓΓ του ΟΗΕ, είναι ειρήνη.

«Η ειρήνη είναι υπόθεση όλων. Οι επιπτώσεις του πολέμου διαχέονται σε όλο τον κόσμο. Πρέπει να σιγήσουμε τα όπλα. Να τερματίσουμε τον πόνο. Να χτίσουμε γέφυρες. Και να δημιουργήσουμε σταθερότητα και ευημερία» τονίζει.

Αναφέρει ότι η βιώσιμη ανάπτυξη στηρίζει την ειρήνη και ότι  εννέα από τις 10 χώρες που παλεύουν περισσότερο με τον τομέα της ανάπτυξης υποφέρουν σήμερα από συγκρούσεις.

Πρέπει, προσθέτει ο Αντόνιο Γκουτέρες,  να καταστείλουμε τον ρατσισμό, την απανθρωποποίηση και την παραπληροφόρηση που ρίχνουν λάδι στη φωτιά της σύγκρουσης και αντίθετα, πρέπει να μιλάμε τη γλώσσα του σεβασμού, να ανοίγουμε τις καρδιές μας στους άλλους, χρησιμοποιώντας την επιρροή μας για να πιέσουμε για ειρήνη.

«Όπου έχουμε ειρήνη, έχουμε ελπίδα. Οι οικογένειες ενώνονται, οι κοινότητες ανοικοδομούνται, τα παιδιά μαθαίνουν και παίζουν. Η ειρήνη δεν μπορεί να περιμένει – το έργο μας ξεκινά τώρα», καταλήγει.

Εξάλλου, σε ανάρτησή του, ο ΟΗΕ στην Κύπρο αναφέρει ότι σήμερα καλούμαστε να αναλάβουμε συγκεκριμένη δράση για την ειρήνη.

«Αυτό ξεκινά από εμάς. Από τους ειρηνευτές στην πρώτη γραμμή των συγκρούσεων, μέχρι τους ανθρώπους στις τοπικές κοινότητες, πρέπει να μιλήσουμε ενάντια στο μίσος, να επιδείξουμε σεβασμό και να αγκαλιάσουμε την ποικιλομορφία».

Οι επιλογές μας μπορούν να βοηθήσουν στην οικοδόμηση ενός πιο συμπεριληπτικού και ειρηνικού κόσμου, καταλήγει.

Βρετανία, Καναδάς και Αυστραλία αναγνώρισαν ένα παλαιστινιακό κράτος

Το Ισραήλ δήλωσε ότι η αναγνώριση παλαιστινιακού κράτους από τη Βρετανία και άλλες χώρες αποσταθεροποιεί περαιτέρω την περιοχή και υπονομεύει τις προοπτικές για μια ειρηνική λύση στη σύγκρουση. 

    Λόγω της στρατιωτικής κατοχής του Ισραήλ, στη Δυτική Όχθη, η Παλαιστινιακή Αρχή, που ιδρύθηκε μετά τις ειρηνευτικές συμφωνίες της δεκαετίας του 1990, δεν έχει τον πλήρη έλεγχο της γης ή του λαού της. Στη Γάζα, πάλι, όπου το Ισραήλ αποτελεί επίσης δύναμη κατοχής, ο πόλεμος έχει ρημάξει κάθε τι...  

 

Ο πρωθυπουργός του Καναδά Μαρκ Κάρνεϊ ανακοίνωσε σήμερα ότι η χώρα του αναγνώρισε το κράτος της Παλαιστίνης.

«Ο Καναδάς αναγνωρίζει το Κράτος της Παλαιστίνης και προσφέρουμε τη σύμπραξή μας στην οικοδόμηση της υπόσχεσης ενός ειρηνικού μέλλοντος τόσο για το Κράτος της Παλαιστίνης όσο και για το Κράτος του Ισραήλ», αναφέρει σε δήλωσή του ο Κάρνεϊ.

Η Αυστραλία αναγνώρισε επίσης σήμερα επισήμως το Κράτος της Παλαιστίνης, σύμφωνα με δήλωση του πρωθυπουργού Άντονι Αλμπανέζι.

Η Αυστραλία αναγνωρίζει την Παλαιστίνη μαζί με τον Καναδά και τη Βρετανία στο πλαίσιο μας προσπάθειας για την αναβίωση της λύσης των δύο κρατών, η οποία αρχίζει με μια κατάπαυση του πυρός στη Γάζα και την απελευθέρωση των ομήρων που κρατούνται εκεί, αναφέρει ο Αλμπανέζι στη δήλωση που εξέδωσε από κοινού με την αυστραλή υπουργό Εξωτερικών Πένι Γουόνγκ.

Η Χαμάς δεν πρέπει να έχει ρόλο στην Παλαιστίνη, προστίθεται στη δήλωση.

Η Βρετανία «αναγνωρίζει επισήμως το Κράτος της Παλαιστίνης», ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός Κιρ Στάρμερ

Η Βρετανία, ο Καναδάς και η Αυστραλία αναγνώρισαν σήμερα ένα παλαιστινιακό κράτος, σε μια κίνηση η οποία προκλήθηκε από την απογοήτευση για τον πόλεμο στη Γάζα και έχει στόχο την προώθηση της λύσης των δύο κρατών, αλλά αναμένεται επίσης να εξοργίσει το Ισραήλ και τον βασικό σύμμαχό του, τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Με την απόφασή τους, οι τρεις αυτές χώρες συντάχθηκαν με περίπου 140 άλλες, οι οποίες υποστηρίζουν επίσης τη φιλοδοξία των Παλαιστινίων να δημιουργήσουν μια ανεξάρτητη πατρίδα στα κατεχόμενα από το Ισραήλ εδάφη.

Η απόφαση της Βρετανίας έχει ιδιαίτερο συμβολικό βάρος, με δεδομένο τον μείζονα ρόλο της στη δημιουργία του Ισραήλ ως σύγχρονου κράτους μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

«Σήμερα, για να αναβιώσουμε την ελπίδα της ειρήνης για τους Παλαιστινίους και τους Ισραηλινούς και μιας λύσης των δύο Κρατών, το Ηνωμένο Βασίλειο αναγνωρίζει επισήμως το Κράτος της Παλαιστίνης», έγραψε στο X ο πρωθυπουργός Κιρ Στάρμερ.

Άλλες χώρες, περιλαμβανομένης της Γαλλίας, αναμένεται να ακολουθήσουν το παράδειγμα της Βρετανίας, του Καναδά και της Αυστραλίας αυτή την εβδομάδα κατά τη σύνοδο της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη.

Οι ακροδεξιοί ισραηλινοί υπουργοί Ιταμάρ Μπεν Γκβιρ και Μπεζαλέλ Σμότριτς ζήτησαν να προσαρτηθεί η Δυτική Όχθη ως απάντηση στις αναγνωρίσεις αυτές.

Ο υπουργός Εθνικής Ασφαλείας Μπεν Γκβιρ δήλωσε πως οι σημερινές αποφάσεις της Βρετανίας, του Καναδά και της Αυστραλίας είναι μια ανταμοιβή «δολοφόνων» - μια αναφορά στην ισλαμιστική παλαιστινιακή οργάνωση Χαμάς, η επίθεση της οποίας στο Ισραήλ, τον Οκτώβριο του 2023, προκάλεσε τον πόλεμο. Η επίθεση αυτή είχε στοιχίσει τη ζωή σε 1.200 ανθρώπους ενώ 251 είχαν συλληφθεί όμηροι και μεταφερθεί στη Γάζα.

«Η αναγνώριση ενός παλαιστινιακού κράτους από χώρες όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, ο Καναδάς και η Αυστραλία (...) επιβάλλει μια άμεση απάντηση: την άμεση προσάρτηση της Ιουδαίας-Σαμάρειας (σ.σ.: η ονομασία που χρησιμοποιεί το Ισραήλ για την κατεχόμενη Δυτική Όχθη)», ανέφερε ακόμα ο Ιταμάρ Μπεν Γκβιρ σε ανακοίνωση που εξέδωσε.

Ο ίδιος ζήτησε επίσης την «πλήρη διάλυση της Παλαιστινιακής Αρχής».

Ο υπουργός Οικονομικών Μπεζαλέλ Σμότριτς δήλωσε επίσης μέσω του X πως «η μόνη απάντηση σ' αυτό το αντιισραηλινό διάβημα είναι η προσάρτηση των εδαφών της πατρίδας του εβραϊκού λαού στην Ιουδαία-Σαμάρεια και η οριστική εγκατάλειψη της παράλογης ιδέας ενός παλαιστινιακού κράτους».

«Κύριε πρωθυπουργέ, ήρθε η στιγμή και η απόφαση είναι στα χέρια σας», πρόσθεσε απευθυνόμενος στον Μπενιαμίν Νετανιάχου.

Η παλαιστίνια υπουργός Εξωτερικών Βαρσέν Αγαμπεκιάν Σαχίν καλωσόρισε τις αναγνωρίσεις.

«Είναι μια κίνηση που μας φέρνει πιο κοντά στην κυριαρχία και την ανεξαρτησία. Μπορεί να μη βάλει αύριο τέλος στον πόλεμο, αλλά είναι μια κίνηση προς τα εμπρός, πάνω στην οποία πρέπει να οικοδομήσουμε», δήλωσε.

Ο παλαιστίνιος πρόεδρος Μαχμούντ Αμπάς δήλωσε από την πλευρά του ότι η σημερινή αναγνώριση από δυτικές χώρες ενός παλαιστινιακού κράτους είναι ένα βήμα προς «μια δίκαιη και διαρκή ειρήνη».

Ο ίδιος υπογράμμισε ότι «η αναγνώριση» από τις χώρες αυτές «του δικαιώματος του παλαιστινιακού λαού στην αυτοδιάθεση, στην ελευθερία και στην ανεξαρτησία θα ανοιξει το δρόμο προς την εφαρμογή της λύσης των δύο κρατών, επιτρέποντας στο παλαιστινιακό κράτος να ζήσει στο πλευρό του κράτους του Ισραήλ με ασφάλεια, ειρήνη και καλή συνενόηση».

 

Η εγκατάλειψη των Σύριων Κούρδων από τη Δύση και οι γεωπολιτικές επιπτώσεις της

Από τη συμφωνία του Μαρτίου 2025 μεταξύ των Κούρδων και της Δαμασκού, η αντίφαση μεταξύ της επιδίωξης του νέου συριακού καθεστώτος για κεντρικό έλεγχο και του αιτήματος των Σύριων Κούρδων για αυτονομία δεν έχει επιλυθεί αποτελεσματικά.....

    Από τη συμφωνία του Μαρτίου 2025 μεταξύ των Κούρδων και της Δαμασκού, η αντίφαση μεταξύ της επιδίωξης του νέου συριακού καθεστώτος για κεντρικό έλεγχο και του αιτήματος των Σύριων Κούρδων για αυτονομία δεν έχει επιλυθεί αποτελεσματικά... 

Οι Κούρδοι στη Συρία, οι οποίοι ήταν σημαντικοί σύμμαχοι της Δύσης στον πόλεμο κατά του ISIS, βρίσκονται επί του παρόντος υπό αμερικανική και δυτική πίεση για να ενθαρρύνουν την ενσωμάτωσή τους στο νέο συριακό κράτος υπό τον Ahmad al-Sharaa, ένα καθεστώς στο οποίο τα τζιχαντιστικά ρεύματα και οι ένοπλες δυνάμεις διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο, όπως εκφράστηκε στα γεγονότα εναντίον των Αλαουιτών στον παράκτιο τομέα της Συρίας τον Μάρτιο του 2025 και εναντίον των Δρούζων στην Ας-Σουαϊντά τον Ιούλιο του 2025.

Η απόφαση των ΗΠΑ να ξεκινήσουν μια διαδικασία μείωσης των δυνάμεων στη βορειοανατολική Συρία τον Απρίλιο του 2025, η οποία εμφανίζεται ως έλλειψη ετοιμότητας να υποστηρίξουν τους Κούρδους, θα μπορούσε να εξελιχθεί σε μια αποτελεσματική εγκατάλειψη ενός πιστού συμμάχου χάριν του συμφέροντος συμφιλίωσης με το νέο σουνιτικό καθεστώς και να ανοίξει μια νέα σελίδα μαζί του.

Αν και αυτή η τροπή των γεγονότων μπορεί να οφείλεται στην επιθυμία για περιφερειακή σταθερότητα και μείωση της στρατιωτικής παρουσίας, η πιθανή παράδοση ενός βασικού στρατηγικού συμμάχου που αποτελεί ένα αποδεδειγμένα μη τζιχαντιστικό αντίβαρο, η οποία μπορεί επίσης να βοηθήσει στον περιορισμό του σιιτικού άξονα που προσπαθεί να επιστρέψει και να είναι σχετικός στην περιοχή, πιθανότατα θα γίνει αισθητή τα επόμενα χρόνια.

Από τη συμφωνία του Μαρτίου 2025 μεταξύ των Κούρδων και της Δαμασκού, η αντίφαση μεταξύ της επιδίωξης του νέου συριακού καθεστώτος για κεντρικό έλεγχο και του αιτήματος των Σύριων Κούρδων για αυτονομία δεν έχει επιλυθεί αποτελεσματικά. Η εμπλοκή της Τουρκίας, του κύριου συμμάχου και στρατιωτικού υποστηρικτή της Αλ-Σαράα, και ενός άσπονδου εχθρού των κουρδικών επιδιώξεων στη βόρεια Συρία, περιπλέκει περαιτέρω την κατάσταση.

Φαίνεται ότι η απόφαση των Ηνωμένων Πολιτειών να συνεργαστούν με το καθεστώς Al-Sharaa και να μειώσουν την υποστήριξή τους προς τις Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (SDF) βασίζεται σε μια αφελή και επικίνδυνη υπόθεση ότι το καθεστώς Al-Sharaa θα πραγματοποιήσει μια πραγματική μεταρρύθμιση στη Συρία.

Θα πρέπει οι δυτικές χώρες να επανεξετάσουν το πλαίσιο της «Ενωμένης Συρίας» και αντ' αυτού να υιοθετήσουν μια πολιτική στρατηγικής διατήρησης των Σύριων Κούρδων; Ίσως αυτή η προσέγγιση θα επιτρέψει στη Δύση να διατηρήσει έναν αποφασιστικό μοχλό έναντι εχθρικών παραγόντων και να προστατεύσει τα μακροπρόθεσμα συμφέροντά της σε μια περιοχή όπου αυτό που είναι σταθερό είναι η αστάθεια...

Οι Κούρδοι ως Στρατηγική Δύναμη κατά των Τζιχαντιστών

Για σχεδόν μια δεκαετία, οι Σύροι Κούρδοι, που δρούσαν μέσω των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων (SDF), ήταν οι πιο αξιόπιστοι και αποτελεσματικοί εταίροι της Δύσης γενικότερα και των ΗΠΑ ειδικότερα στον αγώνα κατά του Ισλαμικού Κράτους (ISIS). Με σημαντική υποστήριξη από τον συνασπισμό υπό την ηγεσία των Ηνωμένων Πολιτειών, οι SDF διεξήγαγαν μια δύσκολη και εξαντλητική χερσαία μάχη που κορυφώθηκε με την εδαφική ήττα του ISIS στη Συρία τον Μάρτιο του 2019. Οι SDF και ο πολιτικός τους βραχίονας, η Δημοκρατική Αυτόνομη Διοίκηση Βόρειας και Ανατολικής Συρίας (DAANES), παρουσίασαν ένα όραμα για μια κοσμική, δημοκρατική και ομοσπονδιακή Συρία, το οποίο έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις ιδεολογίες μιας ποικιλίας σουνιτικών τζιχαντιστικών οργανώσεων στη Συρία, συμπεριλαμβανομένου του ISIS και άλλων ένοπλων παρατάξεων, μερικές από τις οποίες ενσωματώθηκαν στον νέο συριακό στρατό.

Παρά τον κρίσιμο αυτόν ρόλο, οι σχέσεις της Δύσης με τους Σύρους Κούρδους χαρακτηρίζονταν πάντα από έναν τακτικό, όχι στρατηγικό, υπολογισμό. Η συμμαχία ήταν συναλλακτική και επικεντρωνόταν στον μοναδικό και άμεσο στόχο της καταστροφής του ISIS. Η επακόλουθη μείωση της δυτικής στρατιωτικής παρουσίας και η διπλωματική στροφή προς το καθεστώς Al-Sharaa καταδεικνύουν την αποτυχία μετατροπής αυτής της τακτικής συνεργασίας σε μια συνεχή στρατηγική δέσμευση.

Η Δύση, και ιδιαίτερα οι Ηνωμένες Πολιτείες, δεν επένδυσαν ποτέ πλήρως στις μακροπρόθεσμες πολιτικές φιλοδοξίες των Κούρδων για αυτονομία. Η τρέχουσα αμερικανική πολιτική υποστήριξης της «ενσωμάτωσης» των SDF στον νέο συριακό στρατό επιβεβαιώνει αυτή την συναλλακτική προσέγγιση, καθώς προτιμά τον αφηρημένο στόχο ενός «ενωμένου και σταθερού κράτους» και της «περιφερειακής σταθερότητας», παρά τα πολλά προειδοποιητικά σημάδια που απορρέουν από τη φύση του νέου καθεστώτος της Al-Sharaa.

Η Στρατηγική Αξία της «Ροζάβα»: Μοχλός και Ζώνη Απομόνωσης

Η περιοχή που ελέγχεται από τους Κούρδους στη βορειοανατολική Συρία, που συχνά ονομάζεται «Ροζάβα», έχει τεράστια στρατηγική αξία που τώρα διακυβεύεται. Είναι μια περιοχή πλούσια σε πόρους που ελέγχει βασικά πεδία πετρελαίου και φυσικού αερίου, συμπεριλαμβανομένων εκείνων στην επαρχία Ντέιρ Εζόρ, τα οποία είναι ζωτικής σημασίας για την οικονομική βιωσιμότητα του συριακού κράτους. Το πιο σημαντικό είναι ότι ο εδαφικός έλεγχος και η στρατιωτική ικανότητα των SDF χρησίμευσαν ως φυσική και ιδεολογική ζώνη ασφαλείας κατά της επέκτασης του Ιράν και των αντιπροσώπων του στους διάφορους σιιτικούς άξονες, καθώς και κατά μιας πιθανής αναζωπύρωσης του ISIS.

Μειώνοντας τη στρατιωτική τους παρουσία και ενθαρρύνοντας τους Κούρδους να ενσωματωθούν στο νέο καθεστώς στη Δαμασκό, οι ΗΠΑ παραχωρούν την επιρροή τους σε αυτόν τον ζωτικό τομέα σε ένα καθεστώς με αμφίβολη ιδεολογική βάση και εξίσου αμφίβολο πρότυπο δράσης.

Το καθεστώς Αλ-Σαράα, το οποίο επιδιώκει να ανακτήσει την πλήρη κυριαρχία του και να ανοικοδομήσει το κράτος, θεωρεί τις περιοχές υπό κουρδικό έλεγχο και τους ενεργειακούς τους πόρους ως ύψιστης σημασίας. Ως εκ τούτου, αυτή η πολιτική ουσιαστικά παραδίδει μια κρίσιμη περιοχή και τους πόρους της σε μια δύναμη που μπορεί να είναι εχθρική προς τη Δύση και το Ισραήλ στο μέλλον.

Αυτή είναι μια σαφής περίπτωση «χαμένης ευκαιρίας», καθώς η Δύση εγκαταλείπει έναν ισχυρό μοχλό και μια στρατηγική ζώνη ασφαλείας που έχουν αποδείξει την αξία τους έναντι των τζιχαντιστικών απειλών στο παρελθόν. Η Δύση θυσιάζει μια θέση ισχύος για ένα διπλωματικό αποτέλεσμα που κάθε άλλο παρά εγγυημένο είναι και πιθανότατα θα ενδυναμώσει νέους αντιπάλους.

Στη φωτογραφία: Η υπογραφή της συμφωνίας «Εθνικής Ενότητας» μεταξύ του Ahmed al-Sharaa και του Mazloum Ab

Η Συμφωνία που ξέφτισε: Μια Ανάλυση της Συμφωνίας του Μαρτίου 2025

Η συμφωνία που υπογράφηκε στις 10 Μαρτίου 2025 μεταξύ των SDF και του καθεστώτος Al-Sharaa παρουσιάστηκε ως ένα ιστορικό βήμα προς την εθνική ενότητα. Ωστόσο, μια χρονολογική ανάλυση των γεγονότων που ακολούθησαν αποκαλύπτει μια διαδικασία που μπορεί να οριστεί ως τριβή και αμοιβαία καχυποψία αντί για πραγματική πρόοδο:

• 10 Μαρτίου 2025: Η συμφωνία υπογράφηκε επίσημα και περιγράφει την ενσωμάτωση των δυνάμεων και των θεσμών των SDF στο νέο συριακό κράτος.
• 4 Απριλίου 2025: Εμφανίζονται τα πρώτα σημάδια εφαρμογής με ανταλλαγή κρατουμένων και προσεκτική αποχώρηση μαχητών των SDF από συγκεκριμένες γειτονιές στο Χαλέπι, αλλά πρόκειται για μια περιορισμένη χειρονομία, όχι για πλήρη ενσωμάτωση.
• 13 Μαΐου 2025: Σε μια κίνηση που έρχεται σε άμεση αντίθεση με το πνεύμα της συμφωνίας, οι SDF στέλνουν μαζικές στρατιωτικές ενισχύσεις στην περιοχή Ντέιρ Εζόρ για να «καλύψουν το κενό ασφαλείας» που δημιουργήθηκε ως αποτέλεσμα της εκτεταμένης αποχώρησης των αμερικανικών δυνάμεων του συνασπισμού. Οι κουρδικές δυνάμεις κρατούν επίσης περισσότερους από χίλιους μαχητές στο Χαλέπι, παρά τη συμφωνία με τη Δαμασκό.
• 18 Ιουνίου 2025: Η αμερικανική στρατιωτική παρουσία μειώνεται περαιτέρω με την εκκένωση δύο βάσεων στη βορειοανατολική Συρία, και ο διοικητής των SDF, Μαζλούμ Αμπντί, προειδοποιεί για σημαντική ενίσχυση του ISIS, γεγονός που υποδηλώνει ότι η συμφωνία δεν έχει οδηγήσει σε έναν λειτουργικό και ενιαίο μηχανισμό ασφαλείας.
• 14 Ιουλίου 2025: Σε μια δημόσια δήλωση που υπονομεύει ολόκληρη την υπόθεση της συμφωνίας, ο ηγέτης του PKK Αμπντουλάχ Οτσαλάν, μέσω του αδελφού του, δηλώνει ότι οι SDF δεν θα καταθέσουν τα όπλα τους στη συριακή αρένα και τονίζει τη μοναδική φύση της σύγκρουσης στη Συρία.
• 26 Ιουλίου 2025: Οι SDF ξεκινούν επίσημα την παράδοση πολιτικών θεσμών σε περιοχές όπως η Χασακά και η Ντέιρ Εζόρ, αλλά ταυτόχρονα τονίζουν ότι δεν έχουν καμία πρόθεση να διαλύσουν τη στρατιωτική τους δομή ή την αυτόνομη διοίκησή τους. Αυτό υπογραμμίζει τη θεμελιώδη διαφωνία σχετικά με την έννοια του όρου «ένταξη».
• 2 Αυγούστου 2025: Κλιμακώνονται οι εντάσεις καθώς ξεσπούν συγκρούσεις μεταξύ των SDF και του συριακού στρατού κοντά στη Μανμπίτζ, ανατολικά του Χαλεπίου.
• Πρώτη εβδομάδα του Σεπτεμβρίου 2025: Οι δυνάμεις των SDF συναντήθηκαν με εκπροσώπους του καθεστώτος στη βορειοανατολική Συρία με στόχο την αναβίωση της συμφωνίας του Απριλίου και τη μείωση των εντάσεων. Τα μέρη συμφώνησαν να σταματήσουν οι στρατιωτικές ενισχύσεις και να δημιουργήσουν κοινές επιτροπές, καθώς και να εφαρμόσουν μέτρα για την προστασία των αμάχων για λόγους σταθερότητας. Ο διοικητής των SDF, Μαζλούμ Αμπντί, συναντήθηκε επίσης με τον διοικητή της Αμερικανικής CENTCOM, Ναύαρχο Μπραντ Κούπερ, και έλαβε υπόσχεση για συνεχή αμερικανική βοήθεια στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας (δηλαδή του ISIS) και την προστασία των στρατοπέδων κράτησης του ISIS υπό τον έλεγχο των SDF.

Το θεμελιώδες πρόβλημα με τη συμφωνία του Μαρτίου 2025 έγκειται στους ασυμβίβαστους ορισμούς της «ενσωμάτωσης» που υποστηρίζουν και οι δύο πλευρές. Ο κύριος στόχος του καθεστώτος Al-Sharaa, ως νέας κεντρικής κυβέρνησης, είναι η αποκατάσταση ενός συγκεντρωτικού, κυρίαρχου κράτους και ενός μονοπωλίου βίας σε όλα τα συριακά εδάφη. Από αυτή την άποψη, η «ενσωμάτωση» σημαίνει την πλήρη διάλυση των SDF και την απορρόφησή τους σε έναν ενιαίο, ενωμένο εθνικό στρατό υπό κεντρική διοίκηση.

Από την άλλη πλευρά, οι SDF, και ακόμη περισσότερο μετά τη σφαγή των Αλαουιτών τον Μάρτιο του 2025 και τη σφαγή των Δρούζων τον Ιούλιο του 2025, έχουν αντίθετο όραμα. Έχουν δηλώσει δημόσια ότι βλέπουν την ολοκλήρωση ως «δημοκρατική ολοκλήρωση» που διατηρεί τις στρατιωτικές και διοικητικές δομές τους εντός ενός νέου, ομοσπονδιακού συριακού κράτους. Αυτή η διαφορά είναι υπαρξιακή. Το αίτημα του καθεστώτος Al-Sharaa για αποστρατιωτικοποίηση θεωρείται από τις SDF ως πράξη «υποταγής και υποδούλωσης».

Ο Τουρκικός παράγοντας

Η κατηγορηματική θέση της Τουρκίας, σύμφωνα με την οποία οι SDF είναι τρομοκρατική οντότητα και προέκταση του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK), και το γεγονός ότι η Τουρκία είναι ο κύριος χορηγός του νέου καθεστώτος Al-Sharaa, καθιστά την Άγκυρα βασικό παράγοντα στη βόρεια Συρία.

Από την οπτική γωνία της Τουρκίας, η ύπαρξη μιας καλά εξοπλισμένης, αυτοδιοικούμενης κουρδικής οντότητας κοντά στα σύνορά της αποτελεί σημαντική απειλή για την ενότητα του κράτους. Αυτή η ιδεολογική και ασφαλιστική θέση είναι αδιαπραγμάτευτη και έχει εκφραστεί σε μια σειρά στρατιωτικών επιχειρήσεων, συμπεριλαμβανομένης της «Επιχείρησης Αυγή της Ελευθερίας» και της «Επιχείρησης Μανμπίτζ», των οποίων ο στόχος ήταν η επέκταση του ελεγχόμενου από την Τουρκία εδάφους και η αποτροπή οποιασδήποτε μορφής κουρδικής αυτονομίας στη μετά Άσαντ Συρία.

Επιπλέον, η οργάνωση των ανταρτών – ο Συριακός Εθνικός Στρατός (SNA) – έχει απορροφηθεί σημαντικά στον νέο συριακό στρατό, υποστηρίζεται από την Τουρκία και μάχεται ενεργά τις SDF. Αυτή η υποστήριξη συνεχίστηκε και μετά την πτώση του Άσαντ, με την Τουρκία να παρέχει στρατιωτική βοήθεια στο νέο καθεστώς Al-Sharaa.

Η τουρκική εμπλοκή στη Συρία δεν είναι μόνο αμυντική, καθώς ο Πρόεδρος Ερντογάν βλέπει τη Συρία ως πεδίο εφαρμογής ενός νεοοθωμανικού και ισλαμιστικού οράματος, στο οποίο η Τουρκία επιστρέφει στο ιστορικό της καθεστώς ως χαλιφάτο και κεντρική οντότητα στον μουσουλμανικό κόσμο. Οι Κούρδοι θεωρούνται ενοχλητικό εμπόδιο στην πορεία προς αυτό το όραμα.

Το Ισραηλινό μοντέλο

Η πολιτική του Ισραήλ απέναντι στη μειονότητα των Δρούζων στη νότια Συρία παρέχει ένα πρακτικό μοντέλο για μια αμερικανική πολιτική απέναντι στους Σύρους Κούρδους, αλλά είναι αμφίβολο αν αυτό θα υλοποιηθεί. Όταν οι δυνάμεις του καθεστώτος Αλ-Σαράα πραγματοποίησαν σφαγή της μειονότητας των Δρούζων στην Ας-Σουαϊντά τον Ιούλιο του 2025, το Ισραήλ απάντησε με μια γρήγορη και αποφασιστική στρατιωτική δράση, συμπεριλαμβανομένων αεροπορικών επιδρομών εναντίον κέντρων διοίκησης του συριακού στρατού και εναντίον του προεδρικού μεγάρου στη Δαμασκό.

Αυτή η παρέμβαση ήταν μια σαφής απόρριψη της έκκλησης της Δύσης για αυτοσυγκράτηση και μια σταθερή διακήρυξη του νέου δόγματος ασφαλείας του Ισραήλ, το οποίο δίνει προτεραιότητα στην αποτροπή της συσσώρευσης ισχύος από εχθρικές δυνάμεις κοντά στα σύνορά του (στην προκειμένη περίπτωση, νότια της Δαμασκού), και σε μια προληπτική υπεράσπιση των φιλικών, μη τζιχαντιστικών μειονοτήτων από μια εχθρική κεντρική δύναμη.

Οι ενέργειες του Ισραήλ καθοδηγούνταν από μια μακροχρόνια συμμαχία με τους Δρούζους, μια σαφή κατανόηση των αμφίβολων ιδεολογικών ριζών του νέου καθεστώτος και την ανάγκη διατήρησης μιας ζώνης ασφαλείας απαλλαγμένης από εχθρικές δυνάμεις.

Οι Σύροι Κούρδοι μοιράζονται πολλά βασικά χαρακτηριστικά με τους Δρούζους. Είναι μια κοσμική και μη τζιχαντιστική μειονότητα με ξεχωριστή ταυτότητα και ήταν αξιόπιστοι σύμμαχοι της Δύσης και των εταίρων της στην περιοχή. Η στρατηγική τους θέση παρέχει μια φυσική ζώνη ασφαλείας έναντι εχθρικών δυνάμεων και τώρα αντιμετωπίζουν μια παρόμοια απειλή από το ίδιο καθεστώς που επιτέθηκε στους Δρούζους.

Περίληψη

Με βάση αυτό το προηγούμενο, μια νέα πολιτική συνεργασίας με τους Σύρους Κούρδους δεν είναι μόνο δικαιολογημένη αλλά και στρατηγικά απαραίτητη για τη Δύση γενικότερα και για τις ΗΠΑ ειδικότερα, παρόλο που προς το παρόν είναι σαφές ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει επιλέξει διαφορετικό δρόμο.

Μπορεί να είναι απαραίτητο να εξεταστεί ένα νέο δόγμα ασφαλείας που να απορρίπτει το μοντέλο της «Ενωμένης Συρίας». Ο στόχος θα πρέπει να είναι η στρατηγική διατήρηση των SDF και της Αυτόνομης Κουρδικής Διοίκησης, και η διασφάλιση ότι θα διατηρήσουν την στρατιωτική ικανότητα που απαιτείται για να χρησιμεύσουν ως ζώνη ασφαλείας έναντι μιας αναζωπύρωσης του ISIS και του δυνητικά εχθρικού καθεστώτος Al-Sharaa, και έναντι των ανανεωμένων ιρανικών προσπαθειών να ριζώσουν στη βόρεια Συρία. Η άσκηση πίεσης στις SDF για αφοπλισμό είναι ένα στρατηγικό λάθος που πρέπει να αντιστραφεί.

Είναι δυνατό να εξεταστεί και να αναπτυχθεί ένα νέο μοντέλο συνεργασίας για τους Κούρδους που να αντικατοπτρίζει την προσέγγιση του Ισραήλ με τους Δρούζους. Αυτό θα περιλαμβάνει μια διακριτική και ανεπίσημη πολιτική υποστήριξης - πολιτική, οικονομική και βασισμένη σε πληροφορίες - που θα ενδυναμώσει τους Κούρδους χωρίς να τους χορηγήσει επίσημη αναγνώριση ή να παραβιάσει την ονομαστική κυριαρχία του νέου συριακού κράτους. Αυτή η προσέγγιση είναι χαμηλού προφίλ αλλά έχει υψηλό αντίκτυπο και προσφέρει στους Κούρδους τους πόρους που χρειάζονται για να αμυνθούν χωρίς να προκαλέσουν έναν ευρύτερο πόλεμο.

Η διατήρηση μιας αυτόνομης κουρδικής οντότητας μπορεί να χρησιμεύσει ως κρίσιμο διαπραγματευτικό χαρτί για τη Δύση σε μελλοντικές διαπραγματεύσεις με το καθεστώς Al-Sharaa. Ο συνεχιζόμενος έλεγχος των SDF επί κρίσιμων πετρελαϊκών και υδάτινων πόρων παρέχει σημαντική μόχλευση που πρέπει να διατηρηθεί και να μην εγκαταλειφθεί. Κατά την εκτίμησή μας, αυτό θα παράσχει στη Δύση ένα μέσο άσκησης πίεσης στο νέο καθεστώς και τους υποστηρικτές του και θα εξασφαλίσει ένα αποφασιστικό αντίβαρο σε ένα κράτος που μπορεί να είναι εχθρικό.

 πηγή: alma.org