Οι Χριστιανοδημοκράτες στοχεύουν να κερδίσουν την ψήφο των συντηρητικών ψηφοφόρων με παγιωμένους αλλά πάντα επίκαιρους στόχους. Και θέλουν η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν να ηγηθεί ξανά της Επιτροπής...
Λιγότερο κεντρώο και περισσότερη δεξιά υπάρχει στο εκλογικό πρόγραμμα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ), το οποίο σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις θα πρέπει να παραμείνει η πρώτη πολιτική δύναμη στην Αίθουσα του Στρασβούργου ακόμη και μετά τις εκλογές του Ιουνίου, συνεχίζοντας μια τάση κυριαρχίας που διαρκεί εδώ και 25 χρονών. Στο Λαϊκό Συνέδριο του Βουκουρεστίου, που πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 6 και την Πέμπτη 7 Μαρτίου, εγκρίθηκε επίσημα το μανιφέστο του κόμματος και ορίστηκε ο κύριος υποψήφιος για την ηγεσία της Επιτροπής: η σημερινή πρόεδρος της κοινοτικής εκτελεστικής εξουσίας, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, η οποία επίσημα είναι εκ νέου υποψηφιότητα από τον περασμένο Φεβρουάριο.
Προσπάθησε ξανά, Ursula
Ο πρώην υπουργός Άμυνας της Γερμανίας, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, στοχεύει για μια δεύτερη θητεία στο τιμόνι του Berlaymont, αφού ηγήθηκε του μπλοκ τα τελευταία πέντε χρόνια μέσα από μια σειρά βαρυσήμαντων κρίσεων από την πανδημία έως τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Και έτσι το κόμμα της έστεψε επίσημα τον κορυφαίο υποψήφιο του (spitzenkandidatin) για τις ευρωεκλογές κατά τη διάρκεια του διημέρου στη Romexpo, στη ρουμανική πρωτεύουσα, δίνοντάς της τη δημοκρατική επένδυση που της έλειπε την προηγούμενη φορά.Το 2019, η φον ντερ Λάιεν στην πραγματικότητα δεν ήταν υποψήφια κανενός κόμματος και επιλέχθηκε κεκλεισμένων των θυρών από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, το οποίο αγνόησε τον πραγματικό υποψήφιο του Λαϊκού Κόμματος, δηλαδή τον Μάνφρεντ Βέμπερ, επικεφαλής της ομάδας στο Στρασβούργο και πρόεδρο. του ΕΛΚ και επικεφαλής του βαυαρικού CSU (του «δίδυμου» κόμματος του CDU του φον ντερ Λάιεν). Όχι ότι ήταν μια σκληρή πρόκληση: η φον ντερ Λάιεν ήταν η μόνη που ανταγωνιζόταν για αυτόν τον ρόλο, όπως στην περίπτωση του προοδευτικού υποψηφίου Nicolas Schmit, που επιλέχθηκε διά βοής στη Ρώμη κατά τη διάρκεια της συνέλευσης του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος (PES) το προηγούμενο Σαββατοκύριακο. Όμως, παρά το χρίσμα του Βουκουρεστίου, η φον ντερ Λάιεν δεν θα διεκδικήσει θέση βουλευτή ούτε αυτή τη φορά, στοχεύοντας απευθείας στη σύνοδο κορυφής της ΕΕ χωρίς να έχει περάσει από την αρχή.
Αλλά αν ο πρώτος διορισμός του πρώην υπουργού Άμυνας του Βερολίνου ήταν δυνατός χάρη στην υποστήριξη της λεγόμενης «πλειονότητας Ούρσουλα» στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (για μια χούφτα ψήφους), τα πράγματα θα μπορούσαν να εξελιχθούν διαφορετικά το επόμενο φθινόπωρο. Το 2019, ο σημερινός πρόεδρος επιβεβαιώθηκε από τους Popolari, τους Σοσιαλιστές και τους Φιλελεύθερους με την εξωτερική υποστήριξη των Πρασίνων (και του Κινήματος 5 Αστέρων του Τζουζέπε Κόντε, το οποίο στη συνέχεια ξεκίνησε τη ρήξη με τους συμμάχους της Λέγκας του Βορρά για να τοποθετηθεί οριστικά στο «ευρύ πεδίο» του κέντρου -ιταλική αριστερά). Αυτή τη φορά, ωστόσο, οι κάλπες ανακοινώνουν μια μετατόπιση προς τα δεξιά του πολιτικού κέντρου βάρους στο Στρασβούργο, με αρκετές κάλπες να τοποθετούν τους Συντηρητικούς του ECR (όπου κάθονται οι βουλευτές των Αδελφών της Ιταλίας) και τους κυρίαρχους της ID (Identity και τη Δημοκρατία, της οποίας είναι μέλος η Λέγκα) που ανταγωνίζονται για την τρίτη θέση μπροστά από τους φιλελεύθερους του Renew.
Και είναι ακριβώς το θέμα των συμμαχιών στην επόμενη κοινοβουλευτική περίοδο που ήδη θερμαίνει τα πνεύματα σε όλο το κοινοβουλευτικό φάσμα στο Στρασβούργο. Η Weber εργάζεται εδώ και αρκετό καιρό για να ωθήσει τους Χριστιανοδημοκράτες σε ολοένα και πιο δεξιές θέσεις: από την πλευρά της, η von der Leyen δήλωσε ότι είναι ανοιχτή σε διάλογο με ορισμένα από τα συντηρητικά κόμματα της ECR (και ειδικότερα με την αντιπροσωπεία του Ιταλού Πρωθυπουργού, κάτι που περισσότερο από ό,τι θα ήθελαν ορισμένοι στο ΕΛΚ), αλλά όχι με όσους αμφισβητούν το κράτος δικαίου ή την ατλαντική, φιλοουκρανική και αντι-Πούτιν θέση της Ένωσης. Ωστόσο, αν είναι ακόμη νωρίς για την de profundis της μετριοπαθούς και φιλοευρωπαϊκής πλειοψηφίας Ppe-Pse-Renew που καθόρισε την πολιτική γραμμή τις τελευταίες δεκαετίες (δεν υπάρχουν αριθμοί για έναν σταθερό άξονα που να πηγαίνει από το φιλελεύθερο κέντρο στο ακροδεξιά, υπό την προϋπόθεση ότι είναι πολιτικά βιώσιμο), παραμένει πολύ πιθανό ότι στην επόμενη νομοθετική περίοδο το Λαϊκό Κόμμα θα αναζητήσει πιο συστηματικά την υποστήριξη των Συντηρητικών παρά των Σοσιαλιστών.
Ασφάλεια πρώτα από όλα
Και στην πραγματικότητα η στροφή του ΕΛΚ προς τα δεξιά φαίνεται από τις προτεραιότητες που τίθενται ασπρόμαυρα στο εκλογικό μανιφέστο που εγκρίθηκε στο Βουκουρέστι, το οποίο κλείνει το μάτι στο πιο συντηρητικό εκλογικό σώμα. Ξεκινάμε με το κεφάλαιο της ασφάλειας, που χωρίζεται σε δύο θέματα: άμυνα και μετανάστευση. Όσον αφορά το πρώτο σημείο, η von der Leyen έχει ήδη εκφράσει την πρόθεσή της να δημιουργήσει ένα νέο χαρτοφυλάκιο για την Άμυνα στο δεύτερο Κολλέγιό της (εάν επανεκλεγεί), επιβεβαιώνοντας την κεντρική θέση που έχει αναλάβει το θέμα για τη Γηραιά Ήπειρο μετά από δύο χρόνια πόλεμος στην Ουκρανία. Εν ολίγοις, ας προετοιμαστούμε για μια ακόμη πιο γεωπολιτική Επιτροπή από αυτή που γνωρίζουμε τα τελευταία χρόνια.Η Von der Leyen έχει στο μυαλό της ένα μεγάλο στρατηγικό σχέδιο για την επανεκκίνηση της ευρωπαϊκής στρατιωτικής βιομηχανικής βάσης, η οποία θα πρέπει να επιτρέψει στους Twenty-Seven να αυξήσουν την ικανότητά τους για την παραγωγή, την πώληση και την αγορά πολεμικού υλικού εντός και εκτός της ΕΕ. Εξάλλου, ο κατάλογος των προτεραιοτήτων στις οποίες σκοπεύουν να στηρίξουν οι Popolari την ατζέντα για τα επόμενα πέντε χρόνια ανοίγει με μια ξεκάθαρη φράση: «Δεν υπάρχει ελευθερία χωρίς ασφάλεια». Και η πρώτη παράγραφος της ενότητας που είναι αφιερωμένη στην ασφάλεια (με διάφορες μορφές) μιλάει ακριβώς για την Ουκρανία και την ανάγκη να υποστηριχθεί το Κίεβο σε μια λειτουργία κατά της Μόσχας, ενισχύοντας τη στρατιωτική, πολιτική, ανθρωπιστική και οικονομική υποστήριξη και ανοίγοντας τις πόρτες τόσο της «Ε.Ε. όσο το ΝΑΤΟ.
Οι μετανάστες και το μοντέλο της Ρουάντα
Έπειτα, υπάρχει το άλλο βασικό θέμα της μετανάστευσης, το αειθαλές της ευρωπαϊκής δεξιάς: ανάμεσα στις συμβολικές φωτογραφίες της πρώτης θητείας της φον ντερ Λάιεν, υπάρχει σίγουρα αυτή που την απεικονίζει στην Τύνιδα ενώ, παρέα με τον Μελόνι και τον πρωθυπουργό Ολλανδό Μαρκ Ο Ρούτε δίνει τα χέρια με τον πρόεδρο της Τυνησίας Κάις Σάιεντ μετά την υπογραφή μνημονίου με το κράτος της Βόρειας Αφρικής. Ο αρχηγός της Κομισιόν επαίνεσε επίσης τις συμφωνίες μεταξύ Ρώμης και Τιράνων (με τη δημιουργία δύο κέντρων κράτησης για αιτούντες άσυλο στο αλβανικό έδαφος) ως «μοντέλο» για τη μεταναστευτική πολιτική των Βρυξελλών, την οποία οι Χριστιανοδημοκράτες θα ήθελαν όλο και περισσότερο να επικεντρωθεί στην εξωτερική ανάθεση διαχείρισης ροών σε τρίτες χώρες, σύμφωνα με το αμφιλεγόμενο μοντέλο του Ηνωμένου Βασιλείου, όπου η κυβέρνηση του Rishi Sunak θέλει να αναθέσει την υποδοχή προσφύγων στη Ρουάντα (μοντέλο που παρεμπιπτόντως, το Ανώτατο Δικαστήριο της Βρετανίας θεωρεί ότι έρχεται σε σύγκρουση με το διεθνές δίκαιο).«Είμαστε δεσμευμένοι στο θεμελιώδες δικαίωμα στο άσυλο, αλλά η ΕΕ, μαζί με τα κράτη μέλη της, πρέπει να έχουν το δικαίωμα να αποφασίσουν σε ποιον και πού θα το χορηγήσουν. Θα συνάψουμε συμφωνίες με τρίτες χώρες για να διασφαλίσουμε ότι οι αιτούντες άσυλο μπορούν επίσης να αναγνώρισε προστασία με πολιτικό και ασφαλή τρόπο», διαβάζουμε στο μανιφέστο του Ποπολάρι. Και πάλι: "Όποιος ζητά άσυλο στην ΕΕ θα μπορούσε επίσης να μεταφερθεί σε μια ασφαλή τρίτη χώρα και να υποβληθεί στη διαδικασία ασύλου εκεί. Σε περίπτωση θετικής έκβασης, η ασφαλής τρίτη χώρα θα παρέχει προστασία στον αιτούντα επιτόπου".
Ανταγωνιστικότητα και επαναβιομηχάνιση
Αλλά το πρόγραμμα του ΕΛΚ δεν περιλαμβάνει μόνο την πολεμική βιομηχανία. Γενικά, οι Popolari θέλουν να αναβιώσουν ολόκληρο τον ευρωπαϊκό βιομηχανικό τομέα, με σύνθημα το μάντρα της ανταγωνιστικότητας. Η συμβολική στιγμή αυτής της νέας πορείας ήταν η συνάντηση στην Αμβέρσα μεταξύ της φον ντερ Λάιεν (μαζί με τον Πρωθυπουργό του Βελγίου Alexander De Croo, εκ περιτροπής πρόεδρος του Συμβουλίου της ΕΕ) και των εκπροσώπων της ευρωπαϊκής χημικής βιομηχανίας τον περασμένο Φεβρουάριο: με την ευκαιρία αυτή, ορίστηκε νέο βιομηχανικό σύμφωνο ανταγωνιστικότητας , με το οποίο ο υποψήφιος πρόεδρος άνοιξε τις ανησυχίες των εταιρειών υποσχόμενος μεγαλύτερη συνεργασία από τις Βρυξέλλες .Το πρόγραμμα του ΕΛΚ μιλά επίσης για ένα είδος απορρύθμισης στον τομέα της τεχνητής νοημοσύνης (AI): στόχος των Χριστιανοδημοκρατών θα ήταν να ενθαρρύνουν την ανάπτυξή του χωρίς να το επιβαρύνουν με υπερβολικούς γραφειοκρατικούς περιορισμούς, να επιτρέψουν στην Ευρώπη να ανταγωνίζεται επί ίσοις όροις τους παγκόσμιους γίγαντες του κλάδου, τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Κίνα.
Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε η Πράσινη Συμφωνία
Και οι περιβαλλοντικές πολιτικές της ΕΕ αναπόφευκτα θα πληρώσουν το τίμημα αυτής της νέας πορείας υπέρ της βιομηχανίας . Σε μια πολιτική ανατροπή όχι μικρής σημασίας, αφού ο φον ντερ Λάιεν έκανε τον εαυτό του να κυματίζει τη σημαία της Πράσινης Συμφωνίας ως μια εποχική και απαραίτητη επανάσταση για την Ευρώπη, ο οικολογισμός δεν βρίσκει πλέον θέση στο εκλογικό πρόγραμμα του Λαϊκού Κόμματος. Στην ολομέλεια στα τέλη Φεβρουαρίου, έγινε πρόβα τζενεράλε της νέας «αντιπεριβαλλοντικής» πορείας του κόμματος, η οποία προσπάθησε να θάψει τον νόμο για την αποκατάσταση της φύσης, που επιθυμούσε η ίδια η πρόεδρός του. Κατά ειρωνικό τρόπο, ήταν μια χούφτα ανταρτών Χριστιανοδημοκρατών που έσωσαν αυτό το κεντρικό κομμάτι της πράσινης νομοθεσίας των Βρυξελλών, οι οποίοι ψήφισαν μαζί με τις προοδευτικές δυνάμεις, έρχονται σε αντίθεση με τις υποδείξεις της λαϊκής ηγεσίας.Το μανιφέστο του ΕΛΚ για την ψηφοφορία του Ιουνίου επιβεβαιώνει ρητά αυτή την αλλαγή προσέγγισης: το κόμμα λέει ότι είναι «σαφώς δεσμευμένο να επιτύχει τον στόχο μείωσης των εκπομπών κατά 55% και τον στόχο της κλιματικής ουδετερότητας έως το 2050», αλλά σπεύδει να διευκρινίσει ότι «η Ευρώπη δεν πρέπει να αποβιομηχανοποιηθεί ακολουθώντας αυτό το φιλόδοξο μονοπάτι, αλλά, αντίθετα, πρέπει να δείξουμε στον κόσμο ότι ο μετασχηματισμός μηδενικών εκπομπών άνθρακα μπορεί να επιτευχθεί με επιτυχία μέσω των δραστηριοτήτων μας». Οι πολιτικές υπέρ του κλίματος πρέπει επομένως να είναι φιλόδοξες "αλλά και ρεαλιστικές", καθώς "οι μηχανικοί και όχι οι πολιτικοί μαζί με την αγορά θα πρέπει να αποφασίσουν ποια είναι η καλύτερη τεχνολογία για την επίτευξη ουδετερότητας άνθρακα". Εν ολίγοις, «χρειαζόμαστε περισσότερη τεχνολογία, όχι απαγορεύσεις».
Τέλος, υπάρχει το μεγάλο θέμα της γεωργίας, που έχει γίνει ξανά καυτό θέμα. Το Λαϊκό Κόμμα θέλει να αναδιαμορφώσει την κοινή γεωργική πολιτική των Βρυξελλών (ΚΑΠ), η οποία καταλαμβάνει περίπου το ένα τρίτο του προϋπολογισμού της ΕΕ, αφού οι οικολογικές μεταρρυθμίσεις που προωθήθηκαν στο πλαίσιο της Πράσινης Συμφωνίας συγκρούστηκαν με τη σφοδρή αντίθεση από τους αγρότες (καθώς και από τη δεξιά - πτέρυγες προς το Ευρωπαϊκό Επιμελητήριο). Το αποτέλεσμα είναι ότι στο εκλογικό πρόγραμμα του ΕΛΚ η περιβαλλοντική πολιτική περιορίζεται σε απλή προστασία του κλίματος, χωρίς καμία πρόταση για βιολογική παρέμβαση στο επίπεδο του αγροδιατροφικού συστήματος.
europa.today
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου