.png)
Η χώρα και οι πολίτες δεν αντέχουν ούτε την ακρίβεια αλλά ούτε και το παραμύθι. Χρειάζεται πραγματική σύγκρουση με τα συμφέροντα που καθορίζουν τις τιμές. Χρειάζεται επιτέλους έλεγχο, διαφάνεια, κανόνες.
Η έκθεση της Eurobank Research, που καταγράφει 35,3% αύξηση στις τιμές τροφίμων μέσα σε έξι χρόνια, δεν είναι απλώς μια στατιστική. Είναι κόλαφος. Είναι η απόδειξη ότι η κυβέρνηση όχι μόνο απέτυχε να συγκρατήσει την ακρίβεια, αλλά άφησε την αγορά να μετατραπεί σε ζούγκλα, με τα νοικοκυριά στο ρόλο του θηράματος.
Εδώ και χρόνια ακούμε το ίδιο παραμύθι. «Η ακρίβεια είναι διεθνής», «ο πληθωρισμός πέφτει», «τα μέτρα αποδίδουν». Ομως ο πολίτης πληρώνει περισσότερο από ποτέ. Τα τρόφιμα αυξήθηκαν περισσότερο από την ευρωζώνη, η στέγαση και η ενέργεια εκτοξεύτηκαν πάνω από 20%, και οι πιο αδύναμοι πολίτες χτυπήθηκαν αλύπητα. Αν αυτό είναι «καλή διαχείριση», τότε σε ποια χώρα ζει ακριβώς η κυβέρνηση;
Ακόμη χειρότερα, η περίφημη «αποκλιμάκωση» που προβλήθηκε ως επιτυχία δεν αφορά τις τιμές, αλλά τον ρυθμό με τον οποίο συνεχίζουν να ανεβαίνουν. Δηλαδή, το κόστος παραμένει στα ύψη, απλώς ανεβαίνει λίγο πιο αργά. Αυτό όμως δεν είναι οικονομική πολιτική. Είναι η ωραιοποίηση της πραγματικότητας. Και είναι προσβολή προς μια κοινωνία που μετρά κάθε ευρώ στο ταμείο.
Η αλήθεια είναι απλή και δυσάρεστη. Όταν δεν ελέγχεις την αγορά, όταν αφήνεις το ολιγοπώλιο να καθορίζει τις τιμές, όταν επιδοτείς αντί να παρεμβαίνεις, τότε η ακρίβεια γίνεται μόνιμη. Και σήμερα η Eurobank το επιβεβαιώνει με στοιχεία. Η ακρίβεια δεν ήταν αναπόφευκτη, ήταν το αποτέλεσμα πολιτικής αδράνειας.
Η χώρα και οι πολίτες δεν αντέχουν ούτε την ακρίβεια αλλά ούτε και το παραμύθι. Χρειάζεται πραγματική σύγκρουση με τα συμφέροντα που καθορίζουν τις τιμές. Χρειάζεται επιτέλους έλεγχο, διαφάνεια, κανόνες. Γιατί η ακρίβεια δεν είναι στατιστική. Είναι ο λογαριασμός που πληρώνουν καθημερινά οι πολίτες για λάθη που δεν έκαναν εκείνοι, αλλά η κυβέρνηση που υποτίθεται ότι θα τους προστάτευε.
Εδώ και χρόνια ακούμε το ίδιο παραμύθι. «Η ακρίβεια είναι διεθνής», «ο πληθωρισμός πέφτει», «τα μέτρα αποδίδουν». Ομως ο πολίτης πληρώνει περισσότερο από ποτέ. Τα τρόφιμα αυξήθηκαν περισσότερο από την ευρωζώνη, η στέγαση και η ενέργεια εκτοξεύτηκαν πάνω από 20%, και οι πιο αδύναμοι πολίτες χτυπήθηκαν αλύπητα. Αν αυτό είναι «καλή διαχείριση», τότε σε ποια χώρα ζει ακριβώς η κυβέρνηση;
Ακόμη χειρότερα, η περίφημη «αποκλιμάκωση» που προβλήθηκε ως επιτυχία δεν αφορά τις τιμές, αλλά τον ρυθμό με τον οποίο συνεχίζουν να ανεβαίνουν. Δηλαδή, το κόστος παραμένει στα ύψη, απλώς ανεβαίνει λίγο πιο αργά. Αυτό όμως δεν είναι οικονομική πολιτική. Είναι η ωραιοποίηση της πραγματικότητας. Και είναι προσβολή προς μια κοινωνία που μετρά κάθε ευρώ στο ταμείο.
Η αλήθεια είναι απλή και δυσάρεστη. Όταν δεν ελέγχεις την αγορά, όταν αφήνεις το ολιγοπώλιο να καθορίζει τις τιμές, όταν επιδοτείς αντί να παρεμβαίνεις, τότε η ακρίβεια γίνεται μόνιμη. Και σήμερα η Eurobank το επιβεβαιώνει με στοιχεία. Η ακρίβεια δεν ήταν αναπόφευκτη, ήταν το αποτέλεσμα πολιτικής αδράνειας.
Η χώρα και οι πολίτες δεν αντέχουν ούτε την ακρίβεια αλλά ούτε και το παραμύθι. Χρειάζεται πραγματική σύγκρουση με τα συμφέροντα που καθορίζουν τις τιμές. Χρειάζεται επιτέλους έλεγχο, διαφάνεια, κανόνες. Γιατί η ακρίβεια δεν είναι στατιστική. Είναι ο λογαριασμός που πληρώνουν καθημερινά οι πολίτες για λάθη που δεν έκαναν εκείνοι, αλλά η κυβέρνηση που υποτίθεται ότι θα τους προστάτευε.
Πέτρος Κατσάκος / rosa.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου