Δέσποινα Σπανού: «Ο εφιάλτης των πλειστηριασμών και τα ψέματα των κομμάτων»

Πίσω από κάθε δανειολήπτη κρύβεται ένα ανθρώπινο δράμα. Οικογένειες που οι γονείς έχασαν την δουλειά τους ή μειώθηκε ο μισθός τους και αδυνατούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους, ή με προβλήματα υγείας, που παρουσιάστηκαν μετά την λήψη του δανείου. Κάποιες περιπτώσεις είναι πραγματικά τραγικές, όπως οικογένεια στα Σεπόλια, με δύο μέλη ΑΜΕΑ, η οποία επί τρία χρόνια είναι χωρίς ρεύμα, τώρα κινδυνεύει να χάσει και το σπίτι της!

Δέσποινα Σπανού*

Μέσα στο γενικότερο κλίμα της ακρίβειας και της αδυναμίας να ανταποκριθούμε στις στοιχειώδεις βιοτικές ανάγκες, ξεχνιούνται και άλλες παράπλευρες συνέπειες της λεηλασίας των εισοδημάτων, όπως είναι η στέγη, όχι μόνο εξαιτίας της αύξησης των ενοικίων, αλλά και της αδυναμίας πολλών δανειοληπτών να εξυπηρετήσουν δόσεις στεγαστικών δανείων. Ποιος αλήθεια πιστεύει ότι ένας άνθρωπος με οικογένεια που αδυνατεί να πληρώσει ηλεκτρικό ρεύμα, τρόφιμα και θέρμανση, θα πληρώσει τη δόση του δανείου στην Τράπεζα; Ήδη μέχρι πέρυσι (2021) 87.000 σπίτια και μικρές επιχειρήσεις είχαν εκπλειστηριασθεί και από τότε μέχρι σήμερα, λόγω της ακρίβειας, χιλιάδες δάνεια έχουν «κοκκινίσει» και χιλιάδες νέοι πλειστηριασμοί έχουν προγραμματιστεί.

Ευτυχώς όμως ακόμη και σε αυτή την εποχή, που οι θιασώτες του νεοφιλελευθερισμού και των ευρωπαϊκών κατευθύνσεων προσπαθούν να στρέψουν τον έναν εναντίον του άλλου, υπάρχουν κινήματα αλληλεγγύης. Το κίνημα εναντίον των πλειστηριασμών, στο οποίο μετέχουν κατά κανόνα αριστεροί αγωνιστές, με ευαισθησία για το πρόβλημα του συνανθρώπου τους, δέχεται καθημερινώς καταγγελίες και προσπαθεί να αναστείλει πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας ή μικρής επιχείρησης. Πίσω από κάθε δανειολήπτη κρύβεται ένα ανθρώπινο δράμα. Οικογένειες που οι γονείς έχασαν την δουλειά τους ή μειώθηκε ο μισθός τους και αδυνατούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους, ή με προβλήματα υγείας, που παρουσιάστηκαν μετά την λήψη του δανείου. Κάποιες περιπτώσεις είναι πραγματικά τραγικές, όπως οικογένεια στα Σεπόλια, με δύο μέλη ΑΜΕΑ, η οποία επί τρία χρόνια είναι χωρίς ρεύμα, τώρα κινδυνεύει να χάσει και το σπίτι της!

Για όλα αυτά υπάρχουν τεράστιες πολιτικές ευθύνες.

Στην Ελλάδα μέχρι την ψήφιση των μνημονίων τα στεγαστικά δάνεια αποπληρώνονταν σε ποσοστό 94%. Μετά τα μνημόνια όμως, τις μειώσεις των μισθών και την εκρηκτική αύξηση της ανεργίας, χιλιάδες πολίτες φτωχοποιήθηκαν και χιλιάδες δάνεια δεν μπορούσαν να εξυπηρετηθούν. Η τότε κυβέρνηση κάτω από τις μεγάλες πιέσεις του μαζικού κινήματος (2010-2012 έγιναν οι μεγαλύτερες μεταπολιτευτικές κινητοποιήσεις) ψήφισε το Ν. 3869/2010 (Νόμο Κατσέλη) ο οποίος έδινε την δυνατότητα κάλυψης όλων των υποχρεώσεων (στεγαστικά και καταναλωτικά δάνεια, πιστωτικές κάρτες και χρέη προς το Δημόσιο) και έδινε μεγάλες δυνατότητες διευθέτησης των υποχρεώσεων του δανειολήπτη. 

Συγκεκριμένα:

( Μείωση του επιτοκίου μέχρι και μηδενισμού, επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των οφειλών, διαγραφή χρεών και αναστολή των διαταγών πληρωμής από την στιγμή κατάθεσης στο Ειρηνοδικείο της αντίστοιχης αίτησης. Με βάση αυτές τις ρυθμίσεις πολλοί δανειολήπτες διασώθηκαν, μέχρι που τροποποιήθηκε ο νόμος. Και εδώ φαίνεται η τεράστια ευθύνη, αλλά και υποκρισία, όχι μόνο της Ν.Δ. που επί ΣΥΡΙΖΑ, κατήγγειλε πλειστηριασμούς κατοικιών, αλλά κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ που τότε νομοθέτησε και τώρα καταγγέλλει.

Με το Νόμο. Σταθάκη (4346/2015) αυστηροποίησε τα κριτήρια του Νόμου Κατσέλη, περιόρισε την προστασία της πρώτης κατοικίας, με αποτέλεσμα χιλιάδες πολίτες, που μέχρι τότε καλύπτονταν, να αποκλείονται από τις ρυθμίσεις.

(Με το Νόμο 4354/2015 (Παρασκευόπουλου) επέτρεψε την πώληση των κόκκινων δανείων σε διεθνή funds για ψίχουλα, ενώ ουσιαστικά απαγόρευσε στους δανειολήπτες να κάνουν αντίστοιχη προσφορά για να σώσουν την κατοικία τους.

( Με το Νόμο Κοντονή το 2017, κατέστησε «ιδιώνυμο» αδίκημα, δηλαδή αυτεπάγγελτα διωκόμενο την παρεμπόδιση του πλειστηριασμού.

(Το 2018 καθιέρωσε τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, ώστε να περιορίσει την δράση του κινήματος.

(Τον Φεβρουάριο του 2019 υιοθέτησε το σχέδιο APS, που προέβλεπε εγγυήσεις του Ελληνικού Δημοσίου ύψους 12 δις € προς τις Τράπεζες για να τιτλοποιήσουν κόκκινα δάνεια, καταργώντας οριστικά την προστασία της πρώτης κατοικίας.

Με τους νόμους που ψήφισε το 2017 και 2018 για παρεμπόδιση πλειστηριασμών, δεκάδες αγωνιστές του κινήματος έχουν παραπεμφθεί για να δικαστούν με γελοίες κατηγορίες. Είναι τέτοια η μανία τους που παραπέμπονται με έωλα κατηγορητήρια, π.χ. το κατηγορητήριο με βάση το οποίο παραπέμφθηκαν 19 αγωνιστές στο Ναύπλιο 7/10/2022 ακυρώθηκε, διότι τα αδικήματα δεν ενέπιπταν καν στις συγκεκριμένες διατάξεις που επικαλούντο!!! Και όμως 19 αγωνιστές με τεράστιο κύρος και προσφορά στην τοπική κοινωνία, διώχθηκαν, ταλαιπωρήθηκαν με συνεχείς αναβολές της δίκης και έξοδα, γιατί συμπαραστάθηκαν σε συμπολίτη τους που έχανε το σπίτι του!!! Το ίδιο γίνεται και στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις. Τους επόμενους μήνες αναμένονται δίκες για τουλάχιστον 70 αγωνιστές. Όλα αυτά για να τρομοκρατήσουν, γνωρίζοντας ότι ακολουθεί λαίλαπα.

Δεν θα τα καταφέρουν. Μόνο με αγώνα, αλληλεγγύη και γνώση μπορούμε να προστατευθούμε από την επίθεση.

Και τα κόμματα κρίνονται, όχι από αυτά που λένε όταν είναι στην αντιπολίτευση, αλλά από αυτά που κάνουν όταν είναι στη κυβέρνηση.

* Δέσποινα Σπανού, πρώην αντιπρόεδρος της ΑΔΕΔΥ, στέλεχος της ΛΑΕ.

Δέσποινα Σπανού: «Γιατί ο Ελληνικός λαός δείχνει να ανέχεται τη λεηλασία της ζωής του;»

Στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια ήρθαν κυριολεκτικά τα «πάνω κάτω». Μνημόνια, μειώσεις μισθών, διάλυση κοινωνικών δομών, φτωχοποίηση μεγάλους μέρους της ελληνικής κοινωνίας, σκηνές εξαθλίωσης, ταυτόχρονα όμως με μεγάλες κινητοποιήσεις για ανατροπή αλλά και μεγάλες απογοητεύσεις...

 

 

  

Δέσποινα Σπανού*

Στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια ήρθαν κυριολεκτικά τα «πάνω κάτω». Μνημόνια, μειώσεις μισθών, διάλυση κοινωνικών δομών, φτωχοποίηση μεγάλους μέρους της ελληνικής κοινωνίας, σκηνές εξαθλίωσης, ταυτόχρονα όμως με μεγάλες κινητοποιήσεις για ανατροπή αλλά και μεγάλες απογοητεύσεις. Τελικά παγίωση μιας κατάστασης μιζέριας, παραίτησης και ανοχής. Η κατάσταση αυτή συνεχίζεται μετά το 2015, παρά το γεγονός ότι τα μέτρα που έχουν ληφθεί και από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, μετά το 3ο μνημόνιο και ιδιαίτερα από τη κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι πολύ σκληρά. Ακρίβεια, ουσιαστική κατάργηση εργασιακών δικαιωμάτων, απαγόρευση διαδηλώσεων, ιδιωτικοποίηση της υγείας, υποβάθμιση της δημόσιας παιδείας, αυταρχισμός, καταστολή, αδυναμία ικανοποίησης βασικών βιοτικών αναγκών.

Οι αυξήσεις στα βασικά είδη διατροφής φτάνουν και το 30%, στα ενοίκια οι τιμές είναι ανεξέλεγκτες και γενικότερα η ζωή έχει δυσκολέψει πάρα πολύ. Και όμως οι αντιδράσεις είναι υποτονικές σε σχέση με τις ανάγκες και την οξύτητα των προβλημάτων.

Έχουν αναπτυχθεί αγώνες, όπως στη Cosco, στη Μαλαματίνα, στην efood, αγώνες από τους καλλιτέχνες και τους φοιτητές, αλλά είναι περιορισμένοι και δεν έχουν τη γενικευμένη έκταση που θα έπρεπε. Το ερώτημα είναι γιατί οι αντιδράσεις και οι διαδηλώσεις δεν είναι ανάλογες των προβλημάτων και γιατί είναι πολύ μικρότερες από αυτές που αναπτύσσονται στην Ευρώπη;

Συγκεκριμένα στην Ευρώπη από το Φθινόπωρο του 2022 μέχρι τώρα γίνονται συνεχώς απεργίες και συλλαλητήρια ενάντια στην ακρίβεια, διεκδικώντας αυξήσεις μισθών αλλά και για την υπεράσπιση βασικών κοινωνικών αγαθών, όπως η υγεία.

Στις Βρυξέλλες, στη Ρώμη, στο Λονδίνο, στη Τσεχία έγιναν κινητοποιήσεις για αύξηση μισθών, στην Ουγγαρία δε έγιναν κινητοποιήσεις και των μαθητών για να στηρίξουν τους δασκάλους τους που απολύθηκαν ή απειλήθηκαν με απολύσεις γιατί διεκδίκησαν μεγαλύτερους μισθούς. Οι κινητοποιήσεις συνεχίζονται επί μήνες. Στη Μαδρίτη έγιναν μεγάλες συγκεντρώσεις και για την ακρίβεια, αλλά και για την υγεία. Στις 15/01/2023, 650.000 άνθρωποι διαδήλωσαν (η πόλη έχει πληθυσμό 3.300.000) κατά της ιδιωτικοποίησης της υγείας, δηλαδή διαδήλωσε ένα μεγάλο ποσοστό του συνολικού πληθυσμού! Δυστυχώς, όταν συγκρίνεις τους αριθμούς με την Ελλάδα, το αποτέλεσμα είναι τραγικό. Στην Αθήνα για το ίδιο θέμα, για το άθλιο νομοσχέδιο που έφερε ο Μητσοτάκης για ιδιωτικοποίηση της υγείας, συγκεντρωθήκαμε στο Σύνταγμα μόνο 3.000-3.500 άνθρωποι!

Τις τελευταίες ημέρες κυριολεκτικά βουλιάζει η Βρετανία και η Γαλλία. Στη Βρετανία γίνονται οι μεγαλύτερες απεργιακές κινητοποιήσεις της τελευταίας 12ετίας. Διεκδικούν αυξήσεις 23% στους μισθούς, που υπολογίζουν ότι είναι οι απώλειες του εισοδήματος των τελευταίων χρόνων, η κυβέρνηση δίνει μέχρι 5%, οι εργαζόμενοι δεν το δέχονται και απεργούν μεγάλοι κλάδοι, όπως δάσκαλοι, πανεπιστημιακοί, οδηγοί τρένων και λεωφορείων, δημόσιοι λειτουργοί σε 124 κρατικές υπηρεσίες, 115.000 ταχυδρόμοι της Ένωσης Επικοινωνίας, και κυρίως 300.000 νοσηλευτές, μέλη του μεγαλύτερου συνδικάτου νοσηλευτών, το οποίο απεργεί για πρώτη φορά!

Στη Γαλλία γίνεται πραγματική εξέγερση ενάντια στο νέο ασφαλιστικό της κυβέρνησης Μακρόν, που ανεβάζει το ηλικιακό όριο συνταξιοδότησης από τα 62 στα 64! Το 72% των Γάλλων λένε όχι και γίνονται διαδηλώσεις σε 250 πόλεις της Γαλλίας, Μόνο στο Παρίσι διαδήλωσαν 1.270.000 άνθρωποι!!! Η σύγκριση με την Ελλάδα είναι τραγική και γεμίζει θλίψη.

( Ψηφίστηκε ο νόμος Κατρούγκαλου το 2016, που έβαλε τις βάσεις για την αύξηση του ορίου ηλικίας και τη μείωση των συντάξεων, συνεχίστηκε με το νόμο Βρούτση το 2020, οι συντάξεις έχουν μειωθεί κατά 40% τα τελευταία χρόνια, το κόστος ζωής καλπάζει, οι όποιες αυξήσεις είναι ανύπαρκτες ή ελάχιστες και όμως οι αντιδράσεις είναι περιορισμένες.

( Ο κατώτατος μισθός στην Ελλάδα είναι μικρότερος από ότι ήταν πριν 13 χρόνια, ο καθαρός μισθός είναι 611 €, όταν οι αυξήσεις στα είδη πρώτης ανάγκης φθάνουν το 30-35%, η Ελλάδα έχει πρωτιά στο κόστος στέγασης, αφού το 33% του πληθυσμού ξοδεύει πάνω από το 40% για στέγη. Υπάρχει φτώχεια, αλλά μαζικές κινητοποιήσεις για αυξήσεις μισθών, ανάλογες αυτών των άλλων ευρωπαϊκών χωρών δεν γίνονται.

- Γιατί αυτή η μειωμένη αντίδραση;

- Πείθουν οι κυβερνήσεις με τις πολιτικές λιτότητας που ασκούν;

Ισχύει αυτό που είχε πει ο αμερικανός συγγραφέας Στήβεν Κινγκ; «η εμπιστοσύνη του αφελούς είναι το πιο χρήσιμο εργαλείο του ψεύτη»; Είναι στη ψυχοσύνθεση του Ελληνικού λαού; Δεν νομίζω.

Στα προηγούμενα χρόνια 2010-2014 στην Ελλάδα έγιναν οι μεγαλύτερες μεταπολεμικές διαδηλώσεις και έφεραν αλλαγή στον συσχετισμό δυνάμεων των πολιτικών κομμάτων!

Ο ΣΥΡΙΖΑ με την υπόσχεση της κατάργησης των μνημονίων από 4,6%, που πήρε το 2009 έφθασε στο 37% το 2015 και ανέλαβε μαζί με τους ΑΝΕΛ την κυβέρνηση. Μερικούς μήνες μετά ήρθε η μεγάλη απογοήτευση. Το θριαμβευτικό ΟΧΙ του δημοψηφίσματος (62%) ανετράπη την επομένη ημέρα και ψηφίστηκε το 3ο μνημόνιο με πολύ σκληρές διατάξεις.

Από τότε επικρατεί μία τέλεια παραίτηση και ανοχή σε μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού. Η αντίληψη ότι «όλοι ίδιοι είναι» και «τίποτε δεν αλλάζει» κυριαρχεί. Τα σκληρά μέτρα περνάνε με μάχες που δίνονται μόνο από τους αγωνιστές των κινημάτων, της κουμμουνιστικής και της ανυπότακτης αριστεράς και ένα μέρος εργαζομένων και συνταξιούχων. Η οργή υπάρχει αλλά δεν εκφράζεται. Η πολιτική αντιπαράθεση στη Βουλή, ιδιαίτερα μεταξύ των μνημονιακών κομμάτων γίνεται με χυδαίο τρόπο, χωρίς ουσιαστικές προτάσεις. Αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, μας περιμένουν πολύ χειρότερες ημέρες!

Ο Ελληνικός λαός λοιπόν που αντιμετωπίζει τεράστια προβλήματα πρέπει να ξυπνήσει από τον λήθαργο και να συγκρουστεί με τους εκφραστές της ταπείνωσής του. Και αυτό πρέπει να γίνει και στους δρόμους, μέσα από τους κοινωνικούς αγώνες και στην κάλπη.

(*) Δέσποινα Σπανού, πρώην αντιπρόεδρος της ΑΔΕΔΥ, στέλεχος της ΛΑΕ.

Δέσποινα Σπανού: «Να σταματήσει τώρα η λεηλασία του λαού από τις Τράπεζες»

Οι Ελληνικές Τράπεζες κυριολεκτικά ληστεύουν τους δανειολήπτες και ολόκληρο τον Ελληνικό λαό, αφού εντελώς ανεξέλεγκτα, χωρίς να υπόκεινται σε οποιονδήποτε κρατικό έλεγχο, αυξάνουν μόνο τα επιτόκια των δανείων διατηρώντας σχεδόν μηδενικά και αμετάβλητα εκείνα των καταθέσεων.

Δέσποινα Σπανού*

Τις τελευταίες ημέρες το θέμα της αύξησης των επιτοκίων και των κόκκινων δανείων κυριαρχεί στην κοινωνία. Και είναι φυσικό, αφού η αύξηση των επιτοκίων προκαλεί αύξηση των δόσεων των ήδη χορηγηθέντων δανείων, ανατρέπει πλήρως τον οικογενειακό προϋπολογισμό και προετοιμάζει νέο κύμα κόκκινων δανείων. Οι Τράπεζες κυριολεκτικά ληστεύουν τους δανειολήπτες και ολόκληρο τον Ελληνικό λαό, αφού εντελώς ανεξέλεγκτα, χωρίς να υπόκεινται σε οποιονδήποτε κρατικό έλεγχο, αυξάνουν μόνο τα επιτόκια των δανείων διατηρώντας σχεδόν μηδενικά και αμετάβλητα εκείνα των καταθέσεων. Σύμφωνα με τις τελευταίες εξελίξεις:

• Το κυμαινόμενο επιτόκιο στα στεγαστικά δάνεια σχεδόν διπλασιάστηκε από την αρχή του χρόνου, από 2,36% διαμορφώθηκε στο 4%, ενώ το επιτόκιο των νέων καταθέσεων παρέμεινε σχεδόν αμετάβλητο στο 0,01% – 0,04% από την αρχή του έτους.


• Το μέσο επιτόκιο των καταναλωτικών δανείων, χωρίς καθορισμένη διάρκεια (κατηγορία που περιλαμβάνει τα δάνεια μέσω πιστωτικών καρτών, τα ανοικτά δάνεια και τις υπεραναλήψεις από τρεχούμενους λογαριασμούς) αυξήθηκε κατά 33 μονάδες βάσης και διαμορφώθηκε στο 14,44%.


• Το μέσο επιτόκιο καταναλωτικών δανείων με συγκεκριμένη διάρκεια και κυμαινόμενο επιτόκιο αυξήθηκε κατά 41 μονάδες βάσης και διαμορφώθηκε στο 11,37%.


• Το μέσο επιτόκιο επιχειρηματικών δανείων χωρίς καθορισμένη διάρκεια αυξήθηκε κατά 42 μονάδες βάσης και διαμορφώθηκε στο 4,79%, ενώ το αντίστοιχο των επαγγελματικών αυξήθηκε κατά 21 μονάδες βάσης και διαμορφώθηκε στο 6,83%.


• Το μέσο επιτόκιο των δανείων τακτής λήξης με κυμαινόμενο επιτόκιο προς μικρομεσαίες επιχειρήσεις αυξήθηκε κατά 25 μονάδες βάσης και διαμορφώθηκε στο 4,42%!

Η ληστεία των τραπεζών όμως εις βάρος του λαϊκού εισοδήματος δεν γίνεται μόνο μέσω της αύξησης των επιτοκίων δανεισμού, γίνεται και μέσω των εξωφρενικών χρεώσεων των τραπεζών για οποιανδήποτε συναλλαγή και κυρίως μέσω του πληθωρισμού, που εκμηδενίζει τις καταθέσεις, οι οποίες είναι με μηδενικά επιτόκια. Συγκεκριμένα:

Οι τράπεζες ληστεύουν κυριολεκτικά τους Έλληνες καταθέτες και αποταμιευτές, αφού προσφέρουν επιτόκια 0,01% – 0,04% όταν ο πληθωρισμός είναι 10% (9,9% σύμφωνα με τον προϋπολογισμό της κυβέρνησης), πράγμα που σημαίνει ότι το πραγματικό επιτόκιο που δίνουν (αφαιρουμένου του πληθωρισμού) είναι απολύτως αρνητικό (-9,6% έως -9,5%), όταν την ίδια στιγμή χρεώνουν τις πιστωτικές κάρτες 14%-18%. Αυτό αποτελεί ουσιαστικά «κούρεμα» των καταθέσεων, δηλαδή οι καταθέτες πληρώνουν τις τράπεζες για να χρησιμοποιούν τα χρήματά τους(!), δηλαδή πληρώνουν για να δανείζουν τις τράπεζες. Η διαδικασία αυτή οδηγεί σε σταδιακή συρρίκνωση των πραγματικών αποταμιεύσεων (χρηματοπιστωτική καταστολή). Αποτελεί όμως πραγματική ληστεία και για έναν επιπλέον λόγο, που είναι ότι οι τράπεζες έχουν ανακεφαλαιοποιηθεί τρεις φορές και έχουν κοστίσει στον Ελληνικό λαό 45 δις και μαζί με τον αναβαλλόμενο φόρο 64 δις!!!

Οι τράπεζες λοιπόν που έχουν ανακεφαλαιοποιηθεί και ενισχυθεί με χρήματα των φορολογουμένων αισχροκερδούν εις βάρος τους με κάθε τρόπο, παίρνοντας προμήθειες από παντού. Από εισερχόμενα και εξερχόμενα εμβάσματα, από αναλήψεις μετρητών από ΑΤΜ άλλης τράπεζας, από αποστολή χρημάτων σε τράπεζες εκτός ευρωζώνης, από συνδρομή πιστωτικής κάρτας, στις οποίες τα επιτόκια είναι τεράστια, από επανέκδοση χρεωστικής / πιστωτικής κάρτας λόγω λήξης κλοπής ή απώλειας, από πληρωμή λογαριασμών (ΔΕΚΟ, κινητής τηλεφωνίας κ.λ.π.), από αιτήματα δανείων κ.ά. Όλα αποτελούν κλοπή των πολιτών, που οι ανεξέλεγκτοι τραπεζίτες κάνουν. Ενώ όμως συμβαίνουν όλα αυτά, κυβέρνηση και αντιπολίτευση εμπαίζουν τον Ελληνικό λαό και πλειοδοτούν σε μεγαλοστομίες.

Τι κάνει η κυβέρνηση; Καταγγέλλει τους τραπεζίτες για την πολιτική τους, δηλώνοντας δια του υπουργού Σταϊκούρα, ότι μόνο το 2022 η κερδοφορία των τραπεζών ξεπέρασε τα 3,5 δις, λες και η κυβέρνηση κυβερνά σε άλλη χώρα και δεν έχει ευθύνη. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ζητά την επιβολή φορολογίας 1 δις στους τραπεζίτες, χωρίς να θίξει όμως τον λόγο για τον οποίο οι τράπεζες είναι ανεξέλεγκτες.

Οι Ελληνικές τράπεζες έχουν τα υψηλότερα επιτόκια στεγαστικών δανείων, μετά την Λιθουανία και Λετονία και τα χαμηλότερα καταθέσεων, αλλά κανείς δεν παρεμβαίνει. Η κυβέρνηση ουσιαστικά παρακαλά τους τραπεζίτες για λήψη μέτρων όσον αφορά τα δάνεια, τις καταθέσεις και τις προμήθειες, τους παρακαλά δηλαδή να κερδίσουν κάτι λιγότερο. Ποιά είναι η αλήθεια όμως; Ν.Δ., ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ είναι υπεύθυνοι για την αυθαιρεσία των τραπεζών, αφού ψήφισαν τις τρεις ανακεφαλαιοποιήσεις και την πώληση των μετοχών σε ξένους σε εξευτελιστική τιμή, με αποτέλεσμα να χάσει το Ελληνικό Δημόσιο τον έλεγχο των τραπεζών και να φορτωθεί ο Ελληνικός λαός στην πλάτη του συνολικά 64 δις! Ακόμη και το Ευρωπαϊκό Ελεγκτικό Συνέδριο κατήγγειλε σε έκθεσή του το 2017 τις αυθαιρεσίες των τραπεζών, όσον αφορά τη χορήγηση δανείων (σε ημετέρους), την οποία όμως πληρώνει ο Ελληνικός λαός. Συγκεκριμένα: Έγιναν τρεις ανακεφαλαιοποιήσεις, η πρώτη το 2012 – 2013, η δεύτερη το 2014 και η τρίτη το 2015, συνολικού κόστους μαζί με τον αναβαλλόμενο φόρο 64 δις! Δεν έμειναν όμως μόνο σ’ αυτό. Μαζί με τη τρίτη ανακεφαλαιοποίηση πουλήθηκαν, με πολιτική απόφαση βέβαια, οι νέες μετοχές των τεσσάρων συστημικών τραπεζών της χώρας κυριολεκτικά «τζάμπα». Η μετοχή της Alpha Bank, η πιο ακριβή, πουλήθηκε μόνο 4 λεπτά, της Εθνικής 2 λεπτά, της Eurobank 1 λεπτό και της Πειραιώς 3/10 του λεπτού! Με 3 ευρώ δηλαδή αγοράζονταν 1.000 μετοχές! Όχι από όλους όμως. Το θεσμικό πλαίσιο ήταν τέτοιο για να αγορασθούν από συγκεκριμένους ξένους επενδυτές – άρπαγες ή από εγχώρια αρπακτικά. Το αποτέλεσμα ήταν να χάσει το Δημόσιο την ιδιοκτησία, να φορτωθεί ο Ελληνικός λαός δισεκατομμύρια χρέους και να λεηλατούν οι τραπεζίτες το εισόδημα των Ελλήνων πολιτών, κυρίως των λαϊκών στρωμάτων. Αν δεν είχαν γίνει όλα αυτά, η κυβέρνηση θα έπρεπε να νομοθετεί και όχι να παρακαλάει.

Υπάρχουν τεράστιες ευθύνες σε αυτούς που ψήφισαν και ο Ελληνικός λαός πρέπει να τις επιρρίψει και να δώσει ένα τέλος στην λεηλασία της ζωής του και του τόπου του.

Η λεηλασία των τραπεζών πρέπει να σταματήσει τώρα.

*Δέσποινα Σπανού, πρώην αντιπρόεδρος της ΑΔΕΔΥ, στέλεχος της ΛΑΕ - Ανυπότακτη Αριστερά 

Δέσποινα Σπανού: Η βαρβαρότητα των γυναικοκτονιών αντανακλά την βία στην κοινωνία

Τεράστιες είναι οι ευθύνες των κυβερνήσεων, τα στελέχη των οποίων περιορίζονται να καταδικάζουν αόριστα την βία, χωρίς όμως να έχουν κάνει ο,τιδήποτε για την αποτρέψουν, αντιθέτως ουσιαστικά την ενθαρρύνουν...

Δέσποινα Σπανού*

Το τελευταίο διάστημα κυριάρχησε πάλι στην επικαιρότητα το τεράστιο θέμα των συνεχιζόμενων γυναικοκτονιών στη χώρα μας. Μέσα σε τρεις ημέρες, τρεις γυναικοκτονίες, 15 μέσα στους πρώτους επτά μήνες το 2022, χιλιάδες καταγγελίες για κακοποιητικές συμπεριφορές, με τις οποίες κατά κανόνα δεν ασχολούνται οι αρμόδιες αρχές. Πολλές καταλήγουν και στην δολοφονία του θύματος, οπωσδήποτε όμως έχουν σαν συνέπεια την σωματική και ψυχική κακοποίηση γυναικών, αλλά και παιδιών, που είναι συνήθως μάρτυρες αυτής της συμπεριφοράς του πατέρα τους προς την μητέρα τους.

Το φαινόμενο δεν είναι καινούργιο. Η αυταρχική και κακοποιητική συμπεριφορά προς την γυναίκα από τον «άνδρα αφέντη» ταυτίζεται με την πατριαρχία και ίσχυε επί αιώνες. Τις τελευταίες δεκαετίες όμως με την εξέλιξη της γυναίκας, τους αγώνες της για την ισότητα και τη συμμετοχή της στην κοινωνική ζωή, θα έπρεπε να έχει εξαλειφθεί. Δεν συνέβη όμως, αντιθέτως έχουν αυξηθεί (σύμφωνα με τα στοιχεία) οι δολοφονίες. Που οφείλεται αυτό;

1. Τα πατριαρχικά πρότυπα εξακολουθούν να ισχύουν, σε συνδυασμό με την ενίσχυση της εικόνας, ως αξία του ανθρώπου. Το πρότυπο του ισχυρού κυριαρχεί και κυρίως του ισχυρού άνδρα, ο οποίος μπορεί να κάνει τα πάντα. Η ίδια λογική όμως διέπει και αυτόν που αισθάνεται να περιορίζεται η δύναμή του και να αμφισβητείται η κυριαρχία του. Οι περισσότερες γυναικοκτονίες έγιναν, όταν η γυναίκα ανακοίνωσε ότι θέλει να χωρίσει. Ο σύντροφος, ο άνδρας, ο οποίος συνήθως την κακοποιούσε το προηγούμενο διάστημα, δεν ανέχτηκε ότι εκείνη αποφάσισε να χωρίσει, θεωρώντας ότι αυτό τον εξέθεσε κοινωνικά. Πολλοί δολοφονούν τις γυναίκες τους μετά τον χωρισμό και μάλιστα μπροστά σε συγγενείς ή μπροστά στα παιδιά, τα οποία υφίστανται όλες τις συνέπειες και τα ψυχολογικά τραύματα, που τους ακολουθούν στην υπόλοιπη ζωή τους.


2. Η ενδοοικογενειακή βία και τα φαινόμενα γυναικοκτονιών, δεν αφορούν μόνον μεγαλύτερες ηλικίες, που μεγάλωσαν και έζησαν με το πρότυπο του «άνδρα αφέντη». Αφορούν και νέες ηλικίες, που ενώ έζησαν σε διαφορετικό περιβάλλον, όταν αισθάνθηκαν να απειλούνται, κτύπησαν και σκότωσαν. Αυτό συμβαίνει, διότι η βία πλέον κυριαρχεί στην εποχή μας, στις προσωπικές σχέσεις, στα σχολεία, στην κοινωνική ζωή. Πάντα υπήρχε, τώρα όμως προβάλλεται ως φαινόμενο απολύτως ανεκτό. Προωθείται από τα Μ.Μ.Ε. και το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας, ακόμη και τα παιδιά, εξοικειώνονται με αυτό το φαινόμενο.

Πριν από μερικές ημέρες κυριάρχησε στην επικαιρότητα αυτό που έγινε στην Τσιβιλανόβα Μάρκε της Ιταλίας, όπου ένας Ιταλός κτύπησε και έπνιξε έναν ανάπηρο Νιγηριανό, διότι του ζήτησε οικονομική βοήθεια. Το χειρότερο ήταν ότι διαβάτες σταμάτησαν και βιντεοσκοπούσαν την δολοφονία, χωρίς να παρέμβουν για να σώσουν τον άτυχο άνθρωπο, που ήταν εντελώς αδύναμος, διότι ήταν ανάπηρος. Το γεγονός μας θυμίζει τις άγριες στιγμές της Ρωμαϊκής ιστορίας, όπου ο λαός διασκέδαζε με αίμα στην αρένα. Τέτοια φαινόμενα δεν είναι πολύ μακριά από την δική μας κοινωνία. Ούτως ή άλλως η πατριαρχία είναι η επιβολή του ισχυρού στον αδύνατο, δυνατός μυϊκά κατά κανόνα είναι ο άνδρας, όταν συνδυάζεται με μία γενικευμένη αντίληψη αποδοχής της βίας, τα φαινόμενα κακοποίησης αλλά και δολοφονιών αυξάνονται.

Τεράστιες είναι οι ευθύνες των κυβερνήσεων, τα στελέχη των οποίων περιορίζονται να καταδικάζουν αόριστα την βία, χωρίς όμως να έχουν κάνει ο,τιδήποτε για την αποτρέψουν, αντιθέτως ουσιαστικά την ενθαρρύνουν. Τις τελευταίες ημέρες μάλιστα στελέχη της κυβέρνησης, αλλά και της αντιπολίτευσης αυτοθαυμάζονται για αυτά που προτείνουν ή έχουν κάνει.

Ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει τη νομική αναγνώριση της γυναικοκτονίας, σωστό αλλά από μόνο του δεν καλύπτει το πρόβλημα και σαφώς δεν το είχε κάνει όταν ήταν στην κυβέρνηση, παρά τις πολλές και τότε γυναικοκτονίες.

Η αρμόδια υφυπουργός της Ν.Δ. αναφέρεται στις δομές που υπάρχουν, που όμως είναι λίγες, με ελάχιστο προσωπικό και δεν καλύπτουν τις ανάγκες. Το μεγάλο πρόβλημα όμως είναι (και γι’ αυτό έχουν την ευθύνη όλες οι κυβερνήσεις), ότι η Αστυνομία όταν δέχεται καταγγελίες για κακοποίηση ή αδιαφορεί, ή απλώς κάνει συστάσεις στον δράστη! Πολλές γυναίκες δολοφονούνται μετά από καταγγελία στην Αστυνομία, από την οποία δεν βρήκαν καμία στήριξη. Πολλές γυναίκες επίσης δέχονται απειλές και κακοποιητικές συμπεριφορές, όταν ήδη έχουν χωρίσει και παρά το γεγονός ότι καταγγέλλουν τη συμπεριφορά στην Αστυνομία, δεν προστατεύονται και δολοφονούνται μετά! Σε ορισμένες μάλιστα περιπτώσεις, ο δράστης κτυπά και πρόσωπα του συγγενικού περιβάλλοντος, όπως συνέβη πέρυσι στον Βόλο, που πρώην σύζυγος σκότωσε την πρώην γυναίκα του και τον αδελφό της, μπροστά στα μάτια της υπόλοιπης οικογένειας. Η Αστυνομία, παρά το γεγονός ότι είχε ενημερωθεί πολλές φορές για τον κίνδυνο και είχε κληθεί να βοηθήσει, δεν εμφανίστηκε εγκαίρως με αποτέλεσμα να δολοφονηθούν δύο άνθρωποι!!

Οι ευθύνες των κυβερνήσεων αποδεικνύονται και από τα στοιχεία. Μέσα σε επτά χρόνια έχουν διαπραχθεί περίπου 150 γυναικοκτονίες, 23 το 2015, 21 το 2016, 16 το 2017, 21 το 2018, 17 το 2019, 14 το 2020, 18 το 2021 και 15 τους επτά πρώτους μήνες του 2022!

Όλο αυτό το διάστημα δεν έχει ληφθεί κανένα ουσιαστικό μέτρο. Αντιθέτως ακόμη και Διεθνείς Συμβάσεις, που έχουν επικυρωθεί, όπως η 190 Διεθνής Σύμβασης Εργασίας, για την εξάλειψη της βίας και της παρενόχλησης στην εργασία, δεν έχει εφαρμοσθεί πραγματικά, διότι λείπουν οι αναγκαίοι μηχανισμοί για να επιβάλλουν την εφαρμογή της.

Δυστυχώς η κατάσταση χειροτερεύει και επιβάλλεται η άμεση λήψη μέτρων.

Η αλλαγή των πολιτιστικών προτύπων, η εξάλειψη της βίας, είναι η βάση από την οποία εξαρτώνται τα πάντα, όμως είναι μία μακρόχρονη διαδικασία, ένας διαρκής αγώνας στην ανάπτυξη του οποίου, οι δυνάμεις της Ριζοσπαστικής Αριστεράς και τα μαζικά κινήματα, οφείλουν να συμβάλλουν καθοριστικά.
Παράλληλα όμως πρέπει να ληφθούν άμεσα μέτρα για την προστασία των γυναικών που δέχονται κακοποιητική συμπεριφορά. Συγκεκριμένα:

• α) Αύξηση και ενίσχυση των δομών στήριξης των γυναικών και στελέχωσή τους με επιστημονικό προσωπικό, ικανό να προσφέρει την κατάλληλη βοήθεια.


• β) Αρμόδιες υπηρεσίες, στις οποίες να γίνονται οι καταγγελίες και να λαμβάνουν άμεσα μέτρα για την προστασία των γυναικών.


• γ) Οικονομική ενίσχυση στα θύματα βίας, μέχρι να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν τη νέα πραγματικότητα. Πολλές γυναίκες δεν αποφασίζουν να φύγουν, ενώ κακοποιούνται, διότι δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα επιβίωσης για τις ίδιες και τα παιδιά τους.


• δ) Νομική αναγνώριση της γυναικοκτονίας στον Ποινικό Κώδικα. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι η ενδεχόμενη αύξηση των ποινών αποτελεί πανάκεια για την αποτροπή της βίας, με δεδομένη και την διεθνή εμπειρία, π.χ. στις Η.Π.Α. οι ποινές είναι πολύ σκληρές, αλλά η εγκληματικότητα πολύ μεγάλη.

Από όλα τα στοιχεία φαίνεται ότι ο δρόμος είναι μακρύς. Πρέπει όμως να τον περπατήσουμε. Οι γυναικοκτονίες θα σταματήσουν, όταν οι ίδιες οι γυναίκες με τους αγώνες τους, θα επιβάλλουν την λήψη μέτρων. Η ισότητα και η εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών εξακολουθεί να είναι διεκδικητικός στόχος.

*Δέσποινα Σπανού, πρώην αντιπρόεδρος της ΑΔΕΔΥ, στέλεχος της ΛΑΕ.

Δέσποινα Σπανού: Η Ελλάδα ως τουριστικός προορισμός δεν είναι για τους Έλληνες και τα κέρδη από τον τουρισμό είναι για λίγους

Σύμφωνα με την έκθεση του Ευρωπαϊκού Συνδικαλιστικού Ινστιτούτου που δημοσίευσε η ΓΣΕΕ 1.629.245 έλληνες εργαζόμενοι, δηλαδή 43,4% του εργατικού δυναμικού της χώρας, δεν μπορεί να πάει διακοπές, διότι οι χαμηλοί μισθοί και η ακρίβεια δεν το επιτρέπουν. Το ποσοστό αυτό είναι μεγαλύτερο από το αντίστοιχο του 2019, που ήταν 41,3%.

Δέσποινα Σπανού*

Τους τελευταίους μήνες, ιδιαίτερα τους θερινούς, η κυβέρνηση με την βοήθεια των Μ.Μ.Ε. προσπαθεί να μας πείσει για την τεράστια επιτυχία που έχει η λεγόμενη «βαριά βιομηχανία» της Ελλάδας, δηλαδή ο τουρισμός.

Η προπαγάνδα που αναπτύσσεται έχει στόχο να προβάλλει τις επιτυχίες της, να εμπεδώσει την αντίληψη ότι μόνο ο τουρισμός είναι και πρέπει να είναι η μοναδική οικονομική δραστηριότητα σε αυτόν τον τόπο, αλλά και να δικαιολογήσει τις όποιες «παροχές», ότι τάχα δεν είναι προεκλογικές κινήσεις, αλλά λόγω τουρισμού υπάρχουν τα έσοδα για να δοθούν.

Η αλήθεια είναι ότι ο τουρισμός δεν δίνει τα έσοδα που παρουσιάζουν, αλλά ούτε συμβάλλει, με τον τρόπο που αναπτύσσεται στην βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων.

Ο τουρισμός ούτως ή άλλως είναι ένας μεταβλητός παράγοντας, που εξαρτάται από πολλούς λόγους και με κανένα τρόπο δεν μπορεί να αποτελέσει την κύρια οικονομική δραστηριότητα μιας χώρας. Η μεταβλητότητα αυτή φάνηκε καθαρά τα δύο προηγούμενα χρόνια, που λόγω της πανδημίας έπεσε η τουριστική κίνηση, έκλεισαν ξενοδοχεία για μεγάλο χρονικό διάστημα, μειώθηκαν τραγικά τα έσοδα από τον τουρισμό και οι απασχολούμενοι στον τομέα αυτόν αντιμετώπισαν κυριολεκτικά πρόβλημα επιβίωσης. Το γεγονός λοιπόν ότι έχει διαλυθεί ο παραγωγικός ιστός της χώρας και οι νέοι της Ελλάδας, ή μεταναστεύουν ή γίνονται γκαρσόνια, μόνο αρνητικές συνέπειες έχει για τον τόπο και για το πολιτιστικό επίπεδο γενικότερα του λαού. Προσωπικά αισθάνομαι ντροπή όταν βλέπω τις διαφημίσεις των νησιών και την προσπάθεια των κατοίκων να προσελκύσουν ξένους επισκέπτες.

Υπόκλιση και δουλοπρέπεια, που σε παραπέμπουν σε άλλες χώρες. Τα ερωτήματα που ανακύπτουν είναι:

• Πόσο συμβάλλει ο τουρισμός στο ΑΕΠ της χώρας;
• Πόσους κλάδους της οικονομίας επηρεάζει; Η αύξηση της τουριστικής κίνησης αντανακλάται σε όλους τους τομείς;
• Ποια είναι η κατάσταση στην εστίαση;
• Οι Έλληνες πολίτες, εργαζόμενοι και συνταξιούχοι, μπορούν να κάνουν διακοπές στον τόπο τους και να απολαύσουν τις ομορφιές του, με βάση το εισόδημά τους;
• Δημιουργεί θέσεις εργασίας και τι είδους θέσεις;

Η αλήθεια είναι:

- 1) Ο ισχυρισμός ότι ο τουρισμός συμβάλλει στο ΑΕΠ της χώρας σε ποσοστό 25-30% δεν αληθεύει. Όσοι τον υποστηρίζουν, χρησιμοποιούν ένα τουριστικό πολλαπλασιαστή των στοιχείων της τάξης του 2,5%. Τα υπόλοιπα στοιχεία όμως τον διαψεύδουν, π.χ. σύμφωνα με την έκθεση του ΚΕΠΕ, την περίοδο 2008-2019 υπήρξε αύξηση των τουριστικών εισπράξεων 56,2%, όταν την ίδια περίοδο μειώθηκε συνολικά το ονομαστικό ΑΕΠ 24,2%. Όπως επίσης το 2020 το ΑΕΠ προσγειώθηκε από τα 183,4 δις το 2019 στα 165,8 δις. Αν το ποσοστό του τουρισμού στο ΑΕΠ ήταν μεγαλύτερο, θα είχαμε ύφεση 20%, πράγμα που δεν συνέβη. Ακόμη και ο ίδιος ο αρμόδιος υπουργός διέψευσε ουσιαστικά αυτόν τον ισχυρισμό, όταν δήλωσε στην αρχή της τουριστικής περιόδου, ότι το 2021 είχαμε 10,65 δις έσοδα από τον τουρισμό, όταν το ΑΕΠ της χώρας το 2021 έφθασε τα 182 δις.

Η αλήθεια είναι ότι η συμβολή του τουριστικού τομέα στην ελληνική οικονομία είναι 12% και το καθαρό μερίδιο του τουρισμού στο ΑΕΠ 6-7,5% (έκθεση ΚΕΠΑ). Φέτος προβλέπονται περισσότερα έσοδα από τον τουρισμό, θα φανεί στο τέλος της περιόδου, όμως η μέχρι τώρα αύξηση των εσόδων (5,5 δις) στην περίοδο Ιανουαρίου – Ιουνίου δεν οφείλονται στον τουρισμό, αλλά στην αύξηση των εσόδων από την έμμεση φορολογία, που την επιβαρύνονται οι πολίτες (καύσιμα κ.ά.). Η προπαγάνδα για τον τουρισμό και τα τεράστια οφέλη του εξυπηρετεί την πολιτική τους, που θέλουν την Ελλάδα εξηρτημένη και μόνο τόπο διακοπών.

- 2) Η αύξηση των αφίξεων και η πληρότητα στα ξενοδοχεία δεν αντανακλάται και σε άλλους κλάδους, όπως είναι η εστίαση, που σύμφωνα με τα στοιχεία της ΓΕΣΕΒΕ φέτος παρουσιάζει μείωση τζίρου που ξεπερνά το 40% σε σχέση με πέρυσι. Αυτό οφείλεται στην αύξηση των τιμών κατά 25% σε σχέση με την αντίστοιχη περσινή περίοδο και στην μείωση των εισοδημάτων λόγω της ακρίβειας.
Οι ξένοι τουρίστες έχουν περιορίσει τις παραγγελίες (με σαλάτα την …. βγάζουν λένε οι μαγαζάτορες), οι δε Έλληνες που μένουν σε εξοχικά δεν επισκέπτονται τα εστιατόρια, προσπαθώντας να κάνουν οικονομία. Ακόμη και σε περιοχές με μεγάλη επισκεψιμότητα τις καθημερινές πολλά καταστήματα εστίασης είναι άδεια.

Οι επιχειρήσεις εστίασης βέβαια αντιμετωπίζουν πρόβλημα και λόγω της αύξησης του λειτουργικού κόστους, η τιμή της κιλοβατώρας είναι αυξημένη κατά 50% σε σχέση με το 2021, το κόστος των πρώτων υλών κατά 44%, ενώ σε κάποια είδη οι αυξήσεις φθάνουν και το 150%. Συνολικά η τόσο διαφημισμένη αύξηση των αφίξεων, όχι μόνο δεν συνέλαβε θετικά στην αύξηση των πελατών των καταστημάτων εστίασης και άρα των εσόδων, αλλά αντιθέτως υπάρχει μείωση του τζίρου, που σε συνδυασμό με την αύξηση του κόστους λειτουργίας θα οδηγήσει πολλά καταστήματα σε κλείσιμο το Φθινόπωρο.

- 3) Σύμφωνα με την έκθεση του Ευρωπαϊκού Συνδικαλιστικού Ινστιτούτου που δημοσίευσε η ΓΣΕΕ 1.629.245 έλληνες εργαζόμενοι, δηλαδή 43,4% του εργατικού δυναμικού της χώρας, δεν μπορεί να πάει διακοπές, διότι οι χαμηλοί μισθοί και η ακρίβεια δεν το επιτρέπουν. Το ποσοστό αυτό είναι μεγαλύτερο από το αντίστοιχο του 2019, που ήταν 41,3%. Η Ελλάδα είναι η τρίτη χώρα στην Ευρώπη, μετά την Ρουμανία και την Λιθουανία, που ένα μεγάλο ποσοστό των εργαζομένων δεν μπορεί να πάει διακοπές, παρά το γεγονός ότι οι μεγάλες εταιρείες έχουν αυξήσει τα κέρδη τους, που σημαίνει ότι η κερδοφορία τους αυξάνεται από την συμπίεση των εισοδημάτων των εργαζομένων. Ο αριθμός αυτός θα ήταν πολύ μεγαλύτερος, αν ένα μεγάλο μέρος των εργαζομένων δεν εύρισκε καταφύγιο στα πατρικά σπίτια ή σε συγγενικά για να κάνει διακοπές, προκειμένου να μειώσει τα έξοδα. Όταν όμως το μισό σχεδόν ή και παραπάνω εργατικό δυναμικό της χώρας δεν μπορεί να πάει διακοπές, σημαίνει ότι η Ελλάδα ως τουριστικός προορισμός δεν είναι για τους Έλληνες.

- 4) Το επιχείρημα ότι ο τουρισμός δημιουργεί θέσεις εργασίας και άρα βελτιώνεται το επίπεδο ζωής είναι αναληθές.

Ούτως ή άλλως οι θέσεις εργασίας στον τουρισμό είναι εποχικές, όμως η αυθαιρεσία και η παραβίαση της εργατικής νομοθεσίας είναι μεγαλύτερη και πιο συχνή από οποιονδήποτε άλλο κλάδο.
Τα Σωματεία Εργαζομένων στον Τουρισμό καταγγέλλουν άθλιες συνθήκες εργασίας, 10, 12, ή 14 ώρες, παρακράτηση χρημάτων, εκβιασμούς, ή εξαναγκασμό να δώσουν πίσω χρήματα που έχουν λάβει, απλήρωτες υπερωρίες και απλήρωτη υπεργασία, ακόμη και χρηματικές ποινές (100 €) για κάθε ρεπό που παίρνει ο εργαζόμενος. Πραγματικές συνθήκες γαλέρας εξαιτίας των οποίων υπάρχει απροθυμία πολλών νέων να εργαστούν στον κλάδο, διότι δεν αντέχουν, γεγονός που φάνηκε και στην αρχή της τουριστικής περιόδου. Όλα αυτά αποδεικνύουν ότι η πολυδιαφημιζόμενη βαριά βιομηχανία είναι μια φούσκα, που δίνει τεράστια κέρδη στους επιχειρηματίες των μεγάλων ξενοδοχείων και των μεγάλων τουριστικών γραφείων, ενώ ο υπόλοιπος λαός γίνεται υπηρέτης στον τόπο του, χωρίς να ο ίδιος να έχει τη δυνατότητα να χαρεί τις ομορφιές του.

Είναι πολλά χρόνια που η Ελλάδα μετατρέπεται σε ένα μεγάλο ξενοδοχείο, ενώ υποβαθμίζονται όλες οι άλλες παραγωγικές δυνατότητες.

Μετά τα μνημόνια όμως η κατάσταση έχει επιδεινωθεί. Αν όμως συνεχισθεί και παγιωθεί, σημαίνει ότι δεν υπάρχει μέλλον ούτε για τον τόπο, αλλά ούτε και για τον λαό. Η παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας σε συνδυασμό με νομισματική αυτοτέλεια και αύξηση των εισοδημάτων, ώστε να βελτιωθεί το βιοτικό επίπεδο του λαού, είναι αδήριτη ανάγκη.

*Η Δέσποινα Σπανού είναι πρώην αντιπρόεδρος της ΑΔΕΔΥ, στέλεχος της ΛΑΕ.

Η ακρίβεια σαρώνει τα λαϊκά νοικοκυριά και οι πλειστηριασμοί λαϊκών κατοικιών που έρχονται, τα αποτελειώνει!

Η ύφεση, η κατακόρυφη πτώση μισθών και συντάξεων, η ανεργία, το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, τα παρατεταμένα lockdown λόγω πανδημίας, τους μισθούς των 534 € (όχι σε όλους), έρχονται τώρα και οι μεγάλες  αυξήσεις στα είδη πρώτης ανάγκης συμπιέζοντας περισσότερο το λαϊκό εισόδημα...

     

Δέσποινα Σπανού*

Ζούμε σε δύσκολες συνθήκες, πιο δύσκολες ακόμα και από τις αρχές της κρίσης, διότι όλα λειτουργούν αθροιστικά.

Μετά την τεράστια ύφεση, την κατακόρυφη πτώση μισθών και συντάξεων, την ανεργία, το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, τα παρατεταμένα lockdown λόγω πανδημίας, τους μισθούς των 534 € (όχι σε όλους), έρχονται τώρα οι τεράστιες αυξήσεις στα είδη πρώτης ανάγκης συμπιέζοντας περισσότερο το λαϊκό εισόδημα και προετοιμάζεται νέο κτύπημα, που είναι οι πλειστηριασμοί λαϊκών κατοικιών.

Το ζήτημα αυτό μας έχει απασχολήσει και τα προηγούμενα χρόνια, με δεδομένο ότι ενώ προ κρίσης τα στεγαστικά δάνεια εξυπηρετούντο σε ποσοστό 94%, τα μνημόνια προκάλεσαν φτωχοποίηση μεγάλου μέρους του πληθυσμού, με αποτέλεσμα εκατοντάδες χιλιάδες δανειολήπτες να μη μπορούν να εξυπηρετήσουν τα δάνειά τους.

Ο ν. 3869/2010 (Ν. Κατσέλη) διευκόλυνε ένα μεγάλο μέρος δανειοληπτών, προβλέποντας μείωση επιτοκίων και επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής και έτσι τα πρώτα χρόνια αποφεύχθηκαν μαζικοί πλειστηριασμοί.

Μετά την ψήφιση του τρίτου μνημονίου όμως επεβλήθη μείωση των κόκκινων δανείων (για να τα ξεφορτωθούν οι τράπεζες) και συνεπώς επιτάχυνση των πλειστηριασμών.

Αναπτύχθηκε όμως ένα κίνημα κατά των πλειστηριασμών και υπέρ της προστασίας της λαϊκής κατοικίας, που ανάγκασε την τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, να θεσμοθετήσει τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς και να ποινικοποιήσει τις αντιδράσεις (Ν. Κοντονή 2017), αναδεικνύοντάς τες ουσιαστικά σε «ιδιώνυμο αδίκημα».

Με αυτό τον τρόπο δεκάδες αγωνιστές έχουν παραπεμφθεί σε δίκη με την κατηγορία της διατάραξης της κοινής ειρήνης, διότι υπερασπίστηκαν την πρώτη κατοικία και την λαϊκή περιουσία. Στόχος ήταν να τρομοκρατήσουν, για να μην υπάρχουν αντιδράσεις, που όμως δεν το πέτυχαν.

Κατά την διάρκεια των lockdown πάγωσαν και οι πλειστηριασμοί, που τώρα όμως ξεπαγώνουν και επιταχύνονται, όταν η πλειοψηφία της κοινωνίας και συνεπώς και δανειολήπτες αντιμετωπίζουν πρόβλημα κάλυψης στοιχειωδών αναγκών επιβίωσης.

Στα χέρια των τραπεζών και funds βρίσκονται σήμερα περί τα 300.000 ακίνητα. Στη συνάντηση που είχαν 15/10/2021, η Ελληνική Ένωση Τραπεζών με τους θεσμούς, χαρακτήρισαν το 2022 ως χρονιά πλειστηριασμών. Ήδη από τις αρχές του έτους μέχρι τώρα ήταν προγραμματισμένοι 16.800 πλειστηριασμοί. Μέσα απ’ αυτούς άλλαξαν χέρια 6.500 ακίνητα, τα περισσότερα εκ των οποίων κατέληξαν στα χέρια των τραπεζών, 10.250 αναβλήθηκαν, 50 ματαιώθηκαν, ενώ 3.600 – 5.000 πλειστηριασμοί πρόκειται να διενεργηθούν μέχρι το τέλος του έτους. Βασικός στόχος είναι να εκπλειστηριάζονται κάθε χρόνο περί τα 50.000 ακίνητα.

Οι τράπεζες ενδιαφέρονται να μειωθεί το ιδιωτικό χρέος, το οποίο παραμένει υψηλό, γύρω στα 90 δις, απλά έχει μεταφερθεί σε μεγάλο βαθμό από τις τράπεζες σε funds και φυσικά να εδραιωθεί η κουλτούρα πληρωμών, ο εξαναγκασμός δηλαδή των δανειοληπτών σε πληρωμή με κάθε κόστος, αγνοώντας την πραγματική αλλαγή των συνθηκών. Η κυβέρνηση ενδιαφέρεται να προχωρήσει σύντομα, μέχρι τον Απρίλιο του 2022, ο Φορέας Απόκτησης και Επαναμίσθωσης Ακινήτων, στη κυριότητα του οποίου θα περιέλθουν ακίνητα από ευάλωτα νοικοκυριά, για να τα επαναμισθώσει στους παλιούς ιδιοκτήτες, δηλαδή θα γίνουν ενοικιαστές στα σπίτια τους.

Σημαντικό όμως είναι ότι διάφορα funds δεν αγοράζουν μόνο λαϊκές κατοικίες για ψίχουλα, αλλά παρεμβαίνουν σε βασικούς τομείς της οικονομίας και ορισμένες φορές σχεδόν «μονοπωλιακά».

Συγκεκριμένα το αμερικανικό fund CVC επένδυσε πάνω από 200 εκατ. € για την εξαγορά του Υγεία, του Metropolitan, του Μητέρα, καθιστάμενος ο μεγαλύτερος επενδυτής σε ιδιωτικά θεραπευτήρια στην Ελλάδα, επένδυσε πάνω από 185 εκατ. € στην εξαγορά της Vivartia, η οποία ελέγχει μεγάλο μέρος της αγοράς τροφίμων (ΔΕΛΤΑ, Μπάρμπα-Στάθης κ.ά.), έχει επενδύσει 455 εκατ. € για να αγοράσει το 90% της Εθνικής Ασφαλιστικής (δεν έχει ολοκληρωθεί), και έχει προσπαθήσει να συμμετάσχει στην απόκτηση του 49% του ΔΕΔΔΗΕ (χωρίς επιτυχία) και στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της ΔΕΗ.

Κάποιοι δηλαδή έρχονται να αγοράσουν τα πάντα.

Η Ελλάδα ξεπουλιέται σε όλους τους τομείς. Η επιτάχυνση των πλειστηριασμών έρχεται σε μία εποχή που το κόστος ζωής έχει αυξηθεί ραγδαία και δανειολήπτες που μέχρι τώρα εξυπηρετούσαν τα δάνειά τους, δεν θα μπορούν στο μέλλον.

Το ιδιωτικό χρέος έχει φθάσει στα 242,9 δις.

Η περαιτέρω φτωχοποίηση της ελληνικής κοινωνίας είναι προ των πυλών.

Πρέπει να αντισταθούμε.

Η διεύρυνση και η μαζικοποίηση του κινήματος κατά των πλειστηριασμών είναι επιβεβλημένη.

Οι μόνες προτάσεις που μπορούν να ανακουφίσουν την κοινωνία, αλλά και την οικονομία είναι:

1) Σεισάχθεια, διαγραφή μεγάλου μέρους του ιδιωτικού χρέους, για να επανακινηθεί η οικονομία και

2) Νομοθετική ρύθμιση για προστασία και κατοχύρωση της πρώτης κατοικίας.

Θα αγωνισθούμε για την υλοποίησή τους.                                                                                                πηγή: aristerorevma.gr 

*Η Δέσποινα Σπανού είναι πρώην Αντιπρόεδρος της ΑΔΕΔΥ, Στέλεχος της Λαϊκής Ενότητας

Η κυβέρνηση κοροϊδεύει με φανφάρες το λαό που δεινοπαθεί με την πολιτική της.

Η Ελλάδα σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat για το 2020, που δόθηκαν πρόσφατα στη δημοσιότητα, βρίσκεται στην τρίτη θέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης με ποσοστό 27,5%, σε ό,τι αφορά τον πληθυσμό της, που διατρέχει τον κίνδυνο της φτώχειας, μετά τη Ρουμανία (35,8%) και τη Βουλγαρία (33,6%).               

 

Δέσποινα Σπανού*

Το τελευταίο διάστημα η κυβέρνηση και τα φιλικά προς αυτή Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης  παρουσιάζουν μια πλασματική εικόνα για την οικονομία της Ελλάδας και υποσχέσεις για την ευημερία που έρχεται. Παράλληλα  αποκρύπτουν την περαιτέρω μείωση του εισοδήματος εργαζομένων και συνταξιούχων, λόγω ραγδαίας αύξησης των τιμών, σχεδόν στα περισσότερα είδη, πράγμα που αποδίδουν στις διεθνείς αγορές παραγνωρίζοντας ότι μετά από αυτές, μεγάλο μέρος των νοικοκυριών δεν θα μπορεί να ανταποκριθεί στις στοιχειώδεις ανάγκες του.

Η Ελλάδα σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat για το 2020, που δόθηκαν πρόσφατα στη δημοσιότητα, βρίσκεται στην τρίτη θέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης με ποσοστό 27,5%, σε ό,τι αφορά τον πληθυσμό της, που διατρέχει τον κίνδυνο της φτώχειας, μετά τη Ρουμανία (35,8%) και τη Βουλγαρία (33,6%). Μάλιστα στον ανήλικο πληθυσμό το ποσοστό που βρίσκεται κοντά στα όρια της φτώχειας φτάνει το 31,5% έναντι του 24,2 της Ευρωπαϊκής Ένωσης!

Αν μάλιστα υπολογίσουμε τις νέες αυξήσεις στην τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος, του πετρελαίου και των περισσότερων προϊόντων, το ποσοστό του λαού που είναι στα όρια της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού, εκτοξεύεται. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι τιμές έχουν αυξηθεί στα Σούπερ Μάρκετ κατά 30% στο ηλιέλαιο, κατά 20% στα κοτόπουλα, κατά 15% στα ζυμαρικά, 10% στον καφέ, 10% στα αναψυκτικά, στα σουβλάκια 11-15%, χωρίς να έχει σταθεροποιηθεί το ράλι των τιμών, μετά τις αυξήσεις στην τιμή της ηλεκτρικής ενέργειας και των καυσίμων

Η τιμή του πετρελαίου θέρμανσης είναι αυξημένη από πέρσι κατά 0,34 ευρώ, δηλαδή από 0,80 που ήταν πέρσι, σε 1,14 φέτος, που σημαίνει ότι μια οικογένεια που κατανάλωσε πέρσι 600 λίτρα πετρέλαιο θέρμανσης και είχε πληρώσει 450 ευρώ, φέτος θα πληρώσει 670-680 ευρώ και φυσικά μεγαλύτερη θα είναι η επιπλέον δαπάνη για οικογένειες στη Βόρειο Ελλάδα, που η δαπάνη είναι αντικειμενικά μεγαλύτερη, λόγω της μεγαλύτερης διάρκειας της χειμερινής περιόδου. Η κυβέρνηση επικαλείται την πρόσφατη αύξηση -ντροπή- κατά 2% στον βασικό μισθό από 1.1.22 (0,54 ημερησίως) και δίνει αόριστες υποσχέσεις για περαιτέρω αύξηση -ψίχουλα- ενώ το κόστος ζωής ανεβαίνει μαζί με τις αυξήσεις στο ηλεκτρικό ρεύμα, στα καύσιμα, γύρω στο 30%. Αρνείται μάλιστα να μειώσει το ΦΠΑ και τους Ειδικούς Φόρους Κατανάλωσης στα καύσιμα και τις υπηρεσίες παροχής ηλεκτρικού ρεύματος,ώστε να μειωθεί η συνολική τιμή, αδιαφορώντας αν η πλειοψηφία της κοινωνίας και θα κρυώσει και θα πεινάσει.

Η δυσπραγία όμως αυτή δεν αφορά όλους, για κάποιες μάλιστα συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες το χρήμα ρέει άφθονο. Σύμφωνα με στοιχεία της Επιτροπής Οικονομικών της Βουλής και της Τράπεζας της Ελλάδος “η ακαθάριστη χρηματοδότηση προς τις μη χρηματοπιστωτικές εταιρείες από διάφορες πηγές, τραπεζικές και μη, ανήλθε σε 24,4 δις το 2020 και 9,8 δις την περίοδο Ιανουαρίου-Αυγούστου 2021”. Ιδιαίτερα για τις δανειακές ροές, σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος, η ακαθάριστη ροή χρηματοδότησης προς μη χρηματοπιστωτικές επιχειρήσεις ανήλθε σε 16.2 δις ευρώ, εκ των οποίων τα 10,2 δις κατευθύνθηκαν προς τις μεγάλες επιχειρήσεις και το 6,2 προς τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις.

Συνεπώς είναι ψέμα ότι οι χρηματοδοτήσεις αφορούν κατά βάση τους μικρομεσαίους, αφορούν τις μεγάλες επιχειρήσεις, παρότι οι μικρομεσαίες απασχολούν το 83% των εργαζομένων και θα έπρεπε να λαμβάνουν υψηλότερα ποσοστά τραπεζικού δανεισμού. Αυτό συμβαίνει διότι για τις μικρές επιχειρήσεις το κόστος δανεισμού είναι υψηλό και ασύμφορο και κατά κανόνα αποκλείονται από τις τράπεζες. Ο υπουργός ανάπτυξης Άδωνις Γεωργιάδης είχε πει ότι θα παρέμβει στις τράπεζες αλλά δεν μπορεί να το επιβάλει! Άρα οι μικρές επιχειρήσεις χωρίς χρηματοδότηση, ουσιαστικά θα οδηγηθούν στον Καιάδα!

Από την άλλη μεριά δίνονται τεράστια ποσά για την αγορά πολυτελών κατοικιών σε ορισμένες περιοχές, ιδιαίτερα στο Ελληνικό. Άραβες και Έλληνες που διαθέτουν τεράστια ποσά (πώς;), δίνουν από 500.000 ευρώ μέχρι και 2.500.000 για την αγορά διαμερίσματος, 100 τετραγωνικών, αυξάνοντας τα κέρδη του κυρίου Λάτση, ο οποίος αγόρασε τη συγκεκριμένη περιοχή με δάνεια από τις ελληνικές τράπεζες έναντι ευτελούς τιμήματος, με ευθύνη βέβαια των κυβερνήσεων Σύριζα και Νέας Δημοκρατίας.

Βεβαίως οι τιμές των ακινήτων έχουν αυξηθεί τουλάχιστον κατά 30%, οι τιμές των ενοικίων έχουν φτάσει σε απίστευτα ύψη στις περιοχές της Αθήνας (700 ευρώ για 55 τετραγωνικά) με αποτέλεσμα η εξεύρεση στέγης να είναι πάρα πολύ δύσκολη για εργαζόμενους με 660 ευρώ ή χαμηλές συντάξεις ή ακόμα και με μεγαλύτερο εισόδημα.

Η Ελλάδα εξελίσσεται σε μια τριτοκοσμική χώρα όπου λίγοι έχουν τεράστιες περιουσίες και προκλητικό πλούτο και η μεγάλη πλειοψηφία δεν μπορεί να επιβιώσει. Γι’ αυτούς τους λίγους ενδιαφέρεται ο κύριος Μητσοτάκης Για τους υπόλοιπους υπάρχουν μόνο φανφάρες και ψεύτικες υποσχέσεις.

Ο λαός όμως που βιώνει την πραγματικότητα και συνειδητοποιεί ότι οι υποσχέσεις είναι συνειδητά ψεύδη, μπορεί μόνο με τους αγώνες του να κερδίσει τη ζωή του και το μέλλον των παιδιών.

________________________________________________________________

* Η Δέσποινα Σπανού είναι Μέλος Πολιτικής Γραμματείας της ΛΑΕ, Υπεύθυνη Γραφείου Τύπου της ΛΑΕ Τμήμα Πολιτισμού, Πρώην Αντιπρ. ΑΔΕΔΥ.

Η μετατροπή της Ελλάδας σε «σημαιοφόρο» των Η.Π.Α. την βάζει σε ένα απέραντο ναρκοπέδιο

Ουδέποτε κυβέρνηση την μεταπολιτευτική περίοδο έδειξε τέτοια δουλοπρέπεια προς τους Αμερικανούς και τους Ευρωπαίους συμμάχους, όπως η κυβέρνηση Μητσοτάκη...

Δέσποινα Σπανού*

 Ουδέποτε κυβέρνηση την μεταπολιτευτική περίοδο έδειξε τέτοια δουλοπρέπεια προς τους Αμερικανούς και τους Ευρωπαίους συμμάχους, όπως η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Οι μέχρι τώρα επιλογές της, ιδιαίτερα στον πόλεμο στην Ουκρανία είναι πρωτοφανείς για οποιαδήποτε χώρα, οι δε χειρισμοί του πρωθυπουργού αποδεικνύουν ότι είναι ο πλέον πιστός υπάλληλος και διεκπεραιωτής των αμερικανικών συμφερόντων. Μπορεί όμως ο κ. Μητσοτάκης να μην ενδιαφέρεται ποσώς για τα συμφέροντα της χώρας που εκπροσωπεί και να τον απασχολούν μόνον τα συμφέροντα του ίδιου και της οικογένειάς του, οι πολίτες όμως αυτής της χώρας έχουμε υποχρέωση να παρακολουθούμε και να αντιδρούμε σε πολιτικές επιλογές, που όχι μόνο υπονομεύουν τα εθνικά συμφέροντα, αλλά μπορούν να προκαλέσουν τεράστιους κινδύνους για την ειρήνη και την ασφάλεια στην περιοχή.

Συγκεκριμένα:

1) Η χώρα μας ήταν η πρώτη που έστειλε πολεμικό υλικό στην Ουκρανία και ζήτησε λήψη μέτρων κατά της Ρωσίας, όταν δεν είχε ζητήσει ούτε κατά της Τουρκίας. Τα αποτελέσματα των κυρώσεων ήταν να εκτοξευθούν περαιτέρω οι τιμές των καυσίμων, συμπαρασύροντας τις τιμές όλων των προϊόντων (στην Ελλάδα το ράλι των τιμών είχε αρχίσει από το καλοκαίρι του 2021). Η Τουρκία, η οποία δεν ακολούθησε τις κυρώσεις, αναβάθμισε το ρόλο της, έγινε πιο προκλητική απέναντι στην Ελλάδα αμφισβητώντας, κυριαρχικά μας δικαιώματα, με πλήρη ανοχή των συμμάχων μας, παρά τις διαβεβαιώσεις κυβερνητικών παραγόντων, ότι η ταύτισή μας με Ε.Ε. και Η.Π.Α. μας προστατεύει από την επιθετικότητα του καθεστώτος Ερντογάν.

2) Η σύλληψη από την Ελληνική κυβέρνηση, με αμερικανική παρέμβαση, στη Κάρυστο, πλοίου, με Ιρανική σημαία, που δεν ενέπιπτε στις κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας, η κατάσχεση του φορτίου του (Ιρανικό πετρέλαιο) και η αποστολή του στις Η.Π.Α., είχε σαν αποτέλεσμα την κατάληψη δύο ελληνικών δεξαμενοπλοίων στον Περσικό κόλπο από Ιρανούς (κατά παράβαση των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου), τον κίνδυνο για άλλα 17 που βρίσκονται εκεί, την κράτηση σε καθεστώς ομηρίας 47 ναυτεργατών και φυσικά την πλήρη διάρρηξη των σχέσεών μας με το Ιράν.

Χωρίς να επικροτούμε φυσικά τις ενέργειες των Ιρανών, οφείλουμε να υπενθυμίσουμε τις ενέργειες της Ελλάδας, σε σχέση με το Ιράν και τις συνέπειες που είχαν.

• α) Η Ελλάδα έσπευσε να ικανοποιήσει ένα αμερικανικό αίτημα, που δεν ήταν νόμιμο, διότι η χώρα μας διέπεται από κανονισμούς και νομοθεσία της Ε.Ε., η οποία δεν έχει επιβάλει κυρώσεις στο Ιράν. Διέρρηξε έτσι πλήρως τις σχέσεις της με το Ιράν χωρίς κανένα λόγο, βάζοντας σε κίνδυνο την ζωή των ναυτικών και την ασφαλή πορεία των υπολοίπων Ελληνικών πλοίων, που βρίσκονται στον Περσικό κόλπο
• β) Το Ιράν ήταν η μοναδική χώρα που παρείχε πετρέλαιο με πίστωση το 2011, όταν βρισκόμασταν ουσιαστικά σε καθεστώς χρεοκοπίας. Τότε μάλιστα το 50% των αναγκών μας σε πετρέλαιο καλύπτετο με εισαγωγές από το Ιράν.
• γ) Παρά ταύτα η χώρα μας έχει προβεί και στο παρελθόν σε πράξεις που υπονόμευαν τις σχέσεις των δύο χωρών, όπως η στενή συνεργασία με το Ισραήλ και η συμμετοχή σε στρατιωτικές ασκήσεις, που ο σχεδιασμός τους γενικά είχαν στόχο το Ιράν, η εγκατάσταση αντιαεροπορικών πυραύλων Patriot στη Σαουδική Αραβία με στόχο το Ιράν, το «πάγωμα» των διμερών σχέσεων με το Ιράν, αλλά κυρίως η δημόσια δήλωση επιδοκιμασίας της δολοφονίας σε Ιρακινό έδαφος του ιρανού στρατηγού Κασέμ Σουλεϊμανί από τις Η.Π.Α., δήλωση που έκανε ο πρωθυπουργός το 2020, πράγμα πρωτοφανές και έξω από κάθε κανόνα Διεθνούς Δικαίου. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης από ότι φαίνεται, διεθνές δίκαιο θεωρεί ό,τι συμφέρει την Αμερικανική ηγεσία.

Το σπουδαιότερο όμως, όσον αφορά τις κυβερνητικές επιλογές, ήλθε μετά και το πληροφορηθήκαμε από τον καγκελάριο Σόλτς.

Ο πρωθυπουργός αποφάσισε να στείλουμε και άλλα όπλα στην Ουκρανία, τεθωρακισμένα οχήματα BMP-1, ενώ ίσος αριθμός τεθωρακισμένων οχημάτων Marder θα παραδοθούν από τη Γερμανία στην Ελλάδα. ( Ο πρωθυπουργός πήρε την απόφαση μόνος του, χωρίς να ενημερώσει τα αρμόδια όργανα και έγινε γνωστή στον Ελληνικό λαό από τον καγκελάριο Σόλτς!!!

Η προσπάθεια του κυβερνητικού εκπροσώπου να δικαιολογήσει την απόφαση, λέγοντας ότι ήταν αποτέλεσμα των συνεννοήσεων μεταξύ των επιτελείων των δύο χωρών, διαψεύστηκε από δήλωση εκπροσώπου της καγκελαρίας, ο οποίος είπε ότι η απόφαση ελήφθη μεταξύ των δύο, στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής, δηλαδή ο Μητσοτάκης ασκεί ιδιωτική εξωτερική πολιτική εν αγνοία όλων. ( Το επιχείρημα ότι αυτά που παίρνουμε από τη Γερμανία είναι νεώτερα και άρα καλύτερα είναι ψευδές, διότι παίρνουμε παλιά τεθωρακισμένα πυροβόλα, με μικρότερες δυνατότητες (20mm) έναντι αυτών που δίνουμε (πυροβόλα 73mm), τα οποία θα αποσυρθούν από τα νησιά.

( Στρατιωτικοί αναλυτές διερωτώνται, αν με αυτό τον τρόπο αρχίζει εμμέσως η αποστρατικοποίηση των νησιών, με δεδομένου ότι τα όπλα των Γερμανών δεν είναι κατάλληλα και χρειάζεται ειδική μακρόχρονη εκπαίδευση για την χρησιμοποίησή τους. Τα συγκεκριμένα όπλα είχαν αρνηθεί να προμηθευτούν άλλες χώρες, στις οποίες είχαν προταθεί. Ουσιαστικά δηλαδή οι Γερμανοί βρήκαν την ευκαιρία να ξεφορτωθούν τα παλιά και ακινητοποιημένα όπλα τους εις βάρος των αμυντικών αναγκών της Ελλάδος, αλλά κυρίως εις βάρος των κοινωνικών αναγκών του Ελληνικού λαού, που πληρώνει τις πολεμικές δαπάνες.

Η θρασύτατη δήλωση του υπουργού Άμυνας, ότι τα όπλα μας περίσσευαν, αναδεικνύει το εύλογο ερώτημα (γιατί τότε αγοράστηκαν;).
( Η συμφωνία συνοδεύτηκε από τις πρώτες προκλητικές δηλώσεις Σόλτς για τις παραβιάσεις της Τουρκίας (βρείτέ τα με την Τουρκία), η οποία ανασκευάστηκε μετά την δρομολογούμενη απόφαση για εκσυγχρονισμό των Leopard, που θα κοστίσει στον Ελληνικό λαό άλλα 2 δις!!!
Συνολικά η κυβέρνηση συμπεριφέρεται ως εκπρόσωπος προτεκτοράτου που αντιμετωπίζεται ως ζητιάνος και γενικά ο τόπος μας έχει μετατραπεί σε ένα απέραντο ναρκοπέδιο. Οι πανηγυρισμοί και τα χειροκροτήματα στο Κογκρέσο ξεχάστηκαν την άλλη στιγμή, οι προκλήσεις του Ερντογάν συνεχίστηκαν και η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα – μέλος του ΝΑΤΟ, που απειλείται επισήμως με πόλεμο από άλλο μέλος. Και τα δύο μέλη αποτελούν μέλη οργανισμού, που υποτίθεται ότι ιδρύθηκε για να διαφυλάσσει την …. ειρήνη!!!

Οι εξελίξεις όμως αυτές ουδόλως ενδιαφέρουν την κυβέρνηση και τα υπόλοιπα στελέχη, που εξακολουθούν να συμπεριφέρονται ως υπάλληλοι των Αμερικανών και όχι ως εκπρόσωποι ανεξάρτητης χώρας. Υπάρχουν και φαινόμενα, που αν δεν ήταν τραγικά, θα προκαλούσαν γέλιο, όπως η περίπτωση του Περιφερειάρχη Μακεδονίας Τζιτζικώστα, που χάρισε πίνακες της Περιφέρειας στον νέο Αμερικανό Πρέσβη, όταν του είπε ότι του αρέσουν!!! Της Περιφέρειας όχι δικούς του.

Πρέπει να καταλάβουν όμως όλοι, ότι αυτός ο τόπος δεν είναι ιδιοκτησίας τους. Ανήκει στον Ελληνικό λαό και στις επόμενες γενιές. Δεν έχουν το δικαίωμα να μετατρέπουν την χώρα σε ναρκοπέδιο. Ευθύνη έχει όμως και η Αξιωματική Αντιπολίτευση που συνέβαλε στην μετατροπή της χώρας σε μία μεγάλη Νατοϊκή βάση, αλλά και ολόκληρη η Αντιπολίτευση που αντιμετωπίζει τις εξελίξεις με κάποιες αόριστες ανακοινώσεις διαμαρτυρίας.

Την υπόθεση πρέπει να πάρει στα χέρια του ο λαός. Η ανάπτυξη ενός μαζικού αντιιμπεριαλιστικού φιλειρηνικού κινήματος που θα βάλει φρένο στους τυχοδιωκτισμούς και στην φιλονατοϊκή πολιτική της κυβέρνησης, αλλά και στην ανοχή της αντιπολίτευσης και θα επιβάλει λύσεις με γνώμονα την ειρήνη, είναι αδήριτη ανάγκη.

* Η Δέσποινα Σπανού, είναι πρώην αντιπρόεδρος της ΑΔΕΔΥ, στέλεχος της ΛΑΕ.

Η ακρίβεια εκτοξεύεται, η επισιτιστική κρίση έρχεται

 

Η κυβέρνηση επιχείρησε την βίαιη απολιγνιτοποίηση προσπαθώντας μάλιστα να την υλοποιήσει 10 χρόνια πριν την Γερμανία, αδιαφορώντας για την αδυναμία της χώρας να καλύψει έτσι τις ενεργειακές της ανάγκες και ενδιαφερόμενη μόνο για την ικανοποίηση των συμφερόντων των μεγάλων ενεργειακών ομίλων της λεγόμενης «πράσινης ενέργειας».

 

Δέσποινα Σπανού*

Οι τελευταίες εξελίξεις σε σχέση με τις αυξήσεις των προϊόντων και κυρίως του ηλεκτρικού ρεύματος, του φυσικού αερίου και των υπολοίπων προϊόντων και ειδών πρώτης ανάγκης προκαλούν οργή, απόγνωση αλλά και τρόμο για το μέλλον στην πλειοψηφία των πολιτών. Κάθε ημέρα που περνάει οι τιμές εκτοξεύονται, χωρίς να έχουν φανεί ακόμη οι συνέπειες του πολέμου, μέχρις στιγμής φαίνονται μόνο οι συνέπειες της κερδοσκοπίας και της ιδιωτικοποίησης της ηλεκτρικής ενέργειας.

Συγκεκριμένα:

Ο πληθωρισμός τον Μάρτιο έκλεισε στο 8,9% από 7,2% που ήταν τον Φεβρουάριο και 5,5% που ήταν τον Ιανουάριο, ενώ σημαντικές ήταν οι αυξήσεις σε βασικά είδη που καθορίζουν τις τιμές και των υπολοίπων προϊόντων, όπως 79,3% στο ηλεκτρικό ρεύμα, 68,3% στο φυσικό αέριο και 58,5% στο πετρέλαιο θέρμανσης. Μέχρι τώρα προσπαθούν να αποδώσουν τις αυξήσεις στον πόλεμο, πράγμα το οποίο είναι απολύτως ψευδές, διότι οι συνέπειές του δεν έχουν φανεί ακόμη. Η αύξηση της τιμής της ηλεκτρικής ενέργειας, που έχει αρχίσει από το 2021, οφείλεται στην ιδιωτικοποίησή της και στην μετατροπή της από κοινωνικό αγαθό σε χρηματιστηριακό προϊόν. Οι τιμές στα Χρηματιστήρια όπως όλοι γνωρίζουμε δεν αντιπροσωπεύουν τις πραγματικές τιμές των προϊόντων, διαμορφώνονται με βάση την προσφορά και τη ζήτηση και επηρεάζονται από το γενικότερο κλίμα και τις σκοπιμότητες. Οι τιμές του φυσικού αερίου καθορίζονται στο χρηματιστήριο του Άμστερνταμ και με βάση το Ελληνική χρηματιστήριο ενέργειας επηρεάζουν κατά 100% την τιμή της ηλεκτρικής ενέργειας στην Ελλάδα, ως ακριβότερο καύσιμο, παρά το γεγονός ότι το φυσικό αέριο συμμετέχει μόνο κατά 35% στην παραγωγή της ηλεκτρικής ενέργειας. Είναι οι εγκληματικές επιλογές των κυβερνήσεων και το Ελληνικό Χρηματιστήριο ενέργειας, που αναδεικνύουν την Ελλάδα πρωταθλήτρια στην ακρίβεια και στην τιμή της κιλοβατώρας (287,45 την Τρίτη 19/04/22 από 255,95 την Δευτέρα 18/04/22). Η προσπάθεια της κυβέρνησης Μητσοτάκη να επιρρίψει τα πάντα σε εξωγενείς παράγοντες είναι για να αποκρύψει τις δικές της ευθύνες.

Η κυβέρνηση επιχείρησε την βίαιη απολιγνιτοποίηση προσπαθώντας μάλιστα να την υλοποιήσει 10 χρόνια πριν την Γερμανία, αδιαφορώντας για την αδυναμία της χώρας να καλύψει έτσι τις ενεργειακές της ανάγκες και ενδιαφερόμενη μόνο για την ικανοποίηση των συμφερόντων των μεγάλων ενεργειακών ομίλων της λεγόμενης «πράσινης ενέργειας».
Οι αιτίες λοιπόν υπήρχαν, αλλά ο πόλεμος και οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας ενίσχυσαν ακόμη περισσότερο τις συνέπειες των μέχρι τώρα επιλογών και φέρνουν πιο κοντά την ενεργειακή φτώχεια και την επισιτιστική κρίση.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης μάλιστα αναδείχθηκε στον πιο υπάκουο μαθητή των Η.Π.Α., διότι ήταν ο πρώτος που ζήτησε την λήψη μέτρων κατά της Ρωσίας, επιδεικνύοντας προκλητική αδιαφορία για την ίδια την χώρα του. Η Ελλάδα εισάγει φυσικό αέριο από τη Ρωσία (το 2021 εισήγαγε 160 δις κυβικά μέτρα, δηλαδή το 40% της συνολικής παραγωγής της) και κατέχει την πρωτιά ανάμεσα στα κράτη μέλη της Ε.Ε. αναφορικά με την αξία εισαγωγών σιταριού από τη Ρωσία (18,1%), ενώ η αξία εισαγωγών από την Ουκρανία (2,1%) είναι σαφώς μικρότερη. Συνεπώς η σπουδή της κυβέρνησης να ζητάει επιμόνως αυστηρότερες κυρώσεις για τη Ρωσία, παραγνωρίζοντας τις συναλλαγές που υπάρχουν με τη χώρα αυτή, είναι εγκληματική.

Ο πρωθυπουργός μάλιστα επισκέφθηκε την Ρεβυθούσα, όπου βρίσκονται οι εγκαταστάσεις (δεξαμενές αποθήκευσης υγροποιημένου φυσικού αερίου), για να δημιουργήσει εντυπώσεις, διότι δεν ανακοίνωσε οποιοδήποτε σχέδιο αντιμετώπισης της ενεργειακής κρίσης σε συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα. Η Ελληνική κυβέρνηση δεν έκανε ούτε κάν αυτό που έκαναν άλλες κυβερνήσεις, όπως η Ισπανία και Πορτογαλία, που ζήτησαν ειδική μεταχείριση μετά την απόφαση της Συνόδου για επιβολή κυρώσεων στη Ρωσία, ή άλλες χώρες, όπως Γερμανία, Ιταλία, Γαλλία, οι οποίες παρά την υπερψήφιση των κυρώσεων, αναζητούν και άλλους τρόπους αντιμετώπισης της ενεργειακής κρίσης. Εξαντλείται μόνο σε δηλώσεις υποταγής προς τις Η.Π.Α. και την Ε.Ε., χωρίς να ενδιαφέρεται για τις ανάγκες του λαού.

Τεράστια όμως προβλήματα θα υπάρξουν και στη κάλυψη βασικών διατροφικών αναγκών εξαιτίας της ακρίβειας, του πολέμου και των κυρώσεων κατά της Ρωσίας. Η επισιτιστική κρίση, δηλαδή η έλλειψη τροφίμων που να μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες των ανθρώπων, είναι προ των πυλών και για την Ελλάδα, αλλά και για πάρα πολλές άλλες χώρες. Η Ρωσία είναι ο μεγαλύτερος εξαγωγέας σιταριού στον κόσμο, ενώ η Ουκρανία ο 5ος μεγαλύτερος. Ρωσία και Ουκρανία αντιπροσωπεύουν το 19% της παγκόσμιας προσφοράς κριθαριού, το 14% του σιταριού, το 4% του αραβοσίτου, το 52% των παγκόσμιων εξαγωγών ηλιελαίου, ενώ είναι οι κύριοι προμηθευτές ελαιοκράμβης. Συνολικά Ρωσία και Ουκρανία αντιπροσωπεύουν πάνω από το 30% σιτηρών παγκοσμίως. Η Ρωσία μάλιστα είναι ο κύριος παραγωγός και προμηθευτής λιπασμάτων στον κόσμο.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες λοιπόν, η Ουκρανία είναι δύσκολο να καταφέρει να προστατεύσει από τη φθορά τα αποθέματα των σιτηρών της και να τα διοχετεύσει στη διεθνή αγορά και πολύ περισσότερο να πραγματοποιήσει νέα σπορά και συγκομιδή. Από την άλλη μεριά οι κυρώσεις της Δύσης κατά της Ρωσίας, γυρίζουν μπούμεραγκ, διότι στρέφονται κατά χωρών της Ευρώπης, της Ασίας, της Βόρειας Αφρικής και της Ανατολής, που εξαρτώνται από τα Ρωσικά και Ουκρανικά σιτηρά. Ιδιαίτερα οι κυρώσεις και οι περιορισμοί στις Ρωσικές εξαγωγές θα πλήξουν χώρες της Ευρώπης και της Κεντρικής Ασίας, που βασίζονται σε ποσοστό πάνω από 50% για τις προμήθειες λιπασμάτων και έτσι θα επηρεάζουν άμεσα τις καλλιέργειες.

Τα ψέματα και η υποκρισία των κυβερνήσεων της Δύσης είναι τεράστια, διότι στο όνομα «της μη χρηματοδότησης του πολέμου του Πούτιν» αφήνουν να πεινάσουν πάνω από 50 χώρες που εξαρτώνται από τις συναλλαγές σε προϊόντα από τη Ρωσία.
Είναι χαρακτηριστικές οι δηλώσεις αξιωματούχων του Ο.Η.Ε. Ο επικεφαλής του Παγκόσμιου Επισιτιστικού Προγράμματος WFP Ντέϊβιντ Μπίσλει απηύθυνε δραματική προειδοποίηση προς τους Ευρωπαίους ηγέτες για οξύ πρόβλημα πείνας και μεταναστατευτικών ροών που έρχεται. «Αν νομίζετε ότι έχουμε τώρα κόλαση επί γης, ετοιμαστείτε». Η πείνα θα ωθήσει μεγάλα κομμάτια του πληθυσμού των χωρών της Μέσης Ανατολής και Βόρειας Αφρικής να μεταναστεύσουν προς την Ευρώπη για να επιβιώσουν, ενώ τεράστιο πρόβλημα θα αντιμετωπίζουν και οι λαοί της Ευρώπης.

Οι συνέπειες όμως θα είναι μακροπρόθεσμες και στην παραγωγική διαδικασία. Ρωσία και Κίνα συνήψαν 30ετή σύμβαση για το φυσικό αέριο, όπου η Κίνα είναι κερδισμένη, αφού εξασφαλίζει ενέργεια σε χαμηλές τιμές και μπορεί να γίνει πιο ανταγωνιστική στα προϊόντα της.

Η μεγάλη χαμένη είναι η Ευρώπη και φυσικά η Ελλάδα, η πλειοψηφία της πολιτικής ηγεσίας της οποίας έχει φιλονατοϊκή κατεύθυνση και φαίνεται να μην αντιλαμβάνεται τις συνέπειες και το νέο κόσμο που έρχεται. Τις συνέπειες όμως θα τις πληρώσει ο λαός.

Απαιτείται, έστω και τώρα:

• Η εξασφάλιση επάρκειας σε προϊόντα κρίσιμης σημασίας.
• Η αξιοποίηση των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας με παρέμβαση φυσικά του κράτους και με ουσιαστικό μοχλό τον Δημόσιο Τομέα.
•  Η αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ και από την τυφλή υποταγή σε Η.Π.Α. και Ε.Ε., που μόνο προβλήματα δημιουργούν και η ανάπτυξη μιας πολυδιάστατης φιλειρηνικής εξωτερικής πολιτικής.

Σαφώς τα μέτρα αυτά δεν συνάδουν με τις επιλογές του μνημονιακού πολιτικού μπλόκ. Είναι όμως αναγκαία για την επιβίωση του λαού και μόνο ο ίδιος ο λαός με τους αγώνες τους, μπορεί να τα επιβάλλει.

* Η Δέσποινα Σπανού, πρώην αντιπρόεδρος της ΑΔΕΔΥ, στέλεχος της ΛΑΕ.

Η ΑΠΕΡΓΙΑ της 10ης Ιουνίου ήταν Μαζική και Δυναμική

Μπορεί το νομοσχέδιο Χατζηδάκη να απαιτεί παλλαϊκή αντίδραση, όμως δεν παύει να ηταν μία μεγάλη συγκέντρωση παρόλη την προπαγάνδα των ΜΜΕ, που δεν κάλεσαν ούτε έναν συνδικαλιστή ομοσπονδίας ή σωματείου να αναφέρει τις συνέπειες του νομοσχεδίου στους εργαζόμενους.

της Δέσποινας Σπανού*

Ποια είναι τα επόμενα βήματα?

Μπορεί το νομοσχέδιο Χατζηδάκη να απαιτεί παλλαϊκή αντίδραση, όμως δεν παύει να ηταν μία μεγάλη συγκέντρωση παρόλη την προπαγάνδα των ΜΜΕ, που δεν κάλεσαν ούτε έναν συνδικαλιστή ομοσπονδίας ή σωματείου να αναφέρει τις συνέπειες του νομοσχεδίου στους εργαζόμενους.

Δεν προλάβαινε ο Χατζηδάκης να πηγαίνει από κανάλι σε κανάλι προσπαθώντας να πείσει ότι όλα γίνονται για το καλό μας.

Ο Σκάι μάλιστα έκανε καθαρή απεργοσπασία. Περιμένουμε την αντίδραση της ΕΣΗΕΑ. Παρόλα αυτά η κινητοποίηση ήταν μεγάλη.

Το θέμα είναι ποια θα είναι τα επόμενα βήματα.

Ακόμη και οι νόμοι καταργούνται στην πράξη, εάν οι εργαζόμενοι και γενικά ο Ελληνικός Λαός, το αποφασίσουν.

Μην ξεχνάμε ότι και ο νόμος για την απαγόρευση των διαδηλώσεων έχει καταργηθεί στην πράξη μετά τις μεγάλες κινητοποιήσεις για τα δημοκρατικά δικαιώματα.

*Η Δέσποινα Σπανού είναι πρ. Αντιπρόεδρος της ΑΔΕΔΥ, Στέλεχος Της Λαϊκής Ενότητας

Οι νεοφιλελεύθερες εμμονές και το θράσος του Κωστή Χατζηδάκη

Σήμερα η κυβέρνηση Μητσοτάκη και ο αρμόδιος υπουργός Χατζηδάκης προσπαθούν να ανατρέψουν τους οποίους μηχανισμούς προστασίας υπάρχουν, που είναι τα ίδια τα συνδικάτα, οι συλλογικές συμβάσεις και οι δημοκρατικές διαδικασίες στα συνδικάτα.

της Δέσποινας Σπανού*

Οι αντιλήψεις του υπουργού Εργασίας είναι γνωστές, ακόμη και η προκλητική όσο και ακραία κιτς αισθητική του, με την οποία προβάλλει το έργο του. Χαρακτηριστική η γελοία ανάρτηση με την τούρτα γενεθλίων του, στην οποία απεικόνιζε τους οργανισμούς, που κυριολεκτικά είχε ξεπουλήσει!

Στην περίπτωση όμως του νομοσχεδίου για τα εργασιακά ξεπέρασε τον μέχρι τώρα εαυτό του. Όχι μόνο περιλαμβάνει ρυθμίσεις , που ανατρέπουν εργασιακά δικαιώματα εκατό και πλέον χρόνων αλλά έχει το θράσος να ισχυρίζεται ότι η ψήφιση και η εφαρμογή τους είναι προς το συμφέρον των εργαζομένων!!!

Η πρώτη φράση του όμως στην παρουσίαση του νομοσχεδίου ανατρέπει τους ισχυρισμούς του. 

Συγκεκριμένα είπε:

«Αν δεν υπάρχουν επιχειρήσεις, δεν θα υπάρχουν και εργαζόμενοι!. Δηλαδή οι εργαζόμενοι δεν παράγουν τον πλούτο, πρέπει να είναι ευτυχείς και ευγνώμονες στους επιχειρηματίες και μόνο επειδή εργάζονται με όποιες συνθήκες και όποιους όρους!»

Τα μέτρα τα οποία προτείνει ανατρέπουν όλες τις κατακτήσεις αλλά και προσπαθούν να παγιώσουν αυτήν την επιλογή διασπώντας την ενότητα των εργαζομένων και αυτό είναι το πιο σημαντικό από αυτά που εισάγει ο κ. Χατζηδάκης.

Υποστηρίζει ότι οι παλιότερες κατακτήσεις είναι παρωχημένες στην νέα εποχή, κατακτήσεις δηλαδή όπως το ωράριο και το πενθήμερο στον Ιδιωτικό και στον Δημόσιο Τομέα που εφαρμόστηκαν τις προηγούμενες δεκαετίες από τις κυβερνήσεις Κων. Καραμανλή, Ράλλη και Ανδρέα Παπανδρέου

Η διευθέτηση του χρόνου εργασίας όμως άρχισε από το 1990 και μετά και νόμος 1892/1990 Μητσοτάκη, Σημίτη νόμος 2874/2000 και Γεωργίου Παπανδρέου νόμος 3863/2010.

Είχε δηλ. γίνει προσπάθεια απορρύθμισης και ανατροπής εργασιακών δικαιωμάτων, δεν ολοκληρώθηκαν όμως λόγω της δέσμευσης ότι όποιες αλλαγές στην διευθέτηση του ωραρίου απαιτούσαν συμφωνία εργοδότη συνδικάτων.

Τα συνδικάτα, με όποια προβλήματα κι αν υπήρχαν στην λειτουργία τους υπήρξαν αρνητικά στην αποδοχή τέτοιων ρυθμίσεων, με αποτέλεσμα παρά τις μνημονιακές πολιτικές και τα προβλήματα στην εργασία να μην έχει επιτευχθεί η πλήρης απορρύθμιση.

Σήμερα η κυβέρνηση Μητσοτάκη και ο αρμόδιος υπουργός Χατζηδάκης προσπαθούν να ανατρέψουν τους οποίους μηχανισμούς προστασίας υπάρχουν, που είναι τα ίδια τα συνδικάτα, οι συλλογικές συμβάσεις και οι δημοκρατικές διαδικασίες στα συνδικάτα.

Το νομοσχέδιο προωθεί τις ενώσεις προσώπων αντί των συνδικάτων, τις ατομικές συμβάσεις και την ηλεκτρονική ψηφοφορία.

Ο κ. Χατζηδάκης έχει το θράσος να ισχυρίζεται ότι ο εργαζόμενος μόνος του μπορεί να διαπραγματευτεί με τον εργοδότη και να υπερασπιστεί τα συμφέροντα του.

Αν είναι δυνατόν!!!

Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις και οι συλλογικές συμβάσεις παρείχαν προστασία με δεδομένο ότι όλοι μαζί οι εργαζόμενοι διαπραγματεύονταν με τον εργοδότη, τώρα η αρμοδιότητα αυτή είναι μόνο στον εργοδότη ο οποίος μπορεί να εξαναγκάζει τον εργαζόμενο να παραιτείται οποιουδήποτε δικαιώματος κάτω από το φόβο της απόλυσης.

Σήμερα στην Ελλάδα υπάρχουν 1.200.000 επισήμως καταγεγραμμένοι άνεργοι και η ανεργία φτάνει το 25,5%. Είναι δυνατόν κάτω από αυτές τις συνθήκες ένας εργαζόμενος να μπορεί να υπερασπιστεί μόνος τον εαυτό του απέναντι στον εργοδότη;

Η ενότητα των εργαζομένων είναι το μόνο όπλο και αυτό θέλει να καταργήσει ο κ. Χατζηδάκης.

Το δεύτερο σημαντικό που προσπαθεί να κάνει είναι η υπονόμευση των δημοκρατικών διαδικασιών στην λήψη αποφάσεων στα συνδικάτα αφού προβλέπει την ηλεκτρονική ψηφοφορία και ακυρώνει την συλλογική διαδικασία στην οποία αναπτύσσεται πλούτος απόψεων. Προβλέπει την ηλεκτρονική για να μπορεί ο εργοδότης στον Ιδιωτικό Τομέα ή η Διοίκηση στο Δημόσιο να ελέγχει το αποτέλεσμα των διαδικασιών.

Οι αλλαγές αυτές σκοπό έχουν να παγιώσουν την εργασιακή ζούγκλα και να προωθήσουν τον κοινωνικό κανιβαλισμό, (δεν υπάρχουν κοινωνίες υπάρχουν άτομα είχε πει η Μάργκαρετ Θάτσερ) αυτό προσπαθεί να προωθήσει και ο υπουργός για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα του ΣΕΒ και των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.

Μετά το ξεπούλημα μεγάλων Οργανισμών του Δημοσίου για το οποίο καυχιέται προσπαθεί να καταργήσει εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα κατακτημένα με αγώνες.

Να μας πάει έναν αιώνα πίσω!

Η απάντηση είναι οι ενωτικοί αγώνες των ίδιων των εργαζομένων.

*Η Δέσποινα Σπανού είναι πρ. Αντιπρόεδρος της ΑΔΕΔΥ, Στέλεχος Της Λαϊκής Ενότητας

Το νερό, το σημαντικότερο αγαθό για την ζωή του ανθρώπου, μετατρέπεται από την Κυβέρνηση σε εμπόρευμα.

Όπου ιδιωτικοποιήθηκε το νερό, η τιμή του αυξήθηκε ραγδαία και μειώθηκε η ποιότητά του. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι οι πολίτες πληρώνουν το νερό του δικτύου σε χρυσάφι αλλά καλούνται να πιουν λάσπη, με αποτέλεσμα να είναι υποχρεωμένοι να αγοράζουν το πόσιμο νερό...

της Δέσποινας Σπανού*

Μέσα στα πλαίσια της σύγχρονης παγκοσμιοποίησης και της νεοφιλελεύθερης πολιτικής που εφαρμόζεται στην ελληνική κοινωνία από το 1990, αλλά και σε άλλες χώρες από την δεκαετία του 1980, είναι και η ιδιωτικοποίηση κοινωφελών επιχειρήσεων και υπηρεσιών. Έτσι μετά την απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας, των τηλεπικοινωνιών κ.α , προωθείται και η ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης.

Ιδιαίτερα για το θέμα της ιδιωτικοποίησης του νερού, που είναι το σπουδαιότερο αγαθό για την ζωή του ανθρώπου, έχουν γίνει μεγάλες κινητοποιήσεις, δημοψηφίσματα και έχει απασχολήσει τους λαούς σε όλα τα σημεία του πλανήτη.

Στην Ελλάδα μάλιστα πρέπει να αναφέρουμε το δημοψήφισμα που έγινε στη Θεσσαλονίκη το 2014 για την ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ. Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ήταν συντριπτικό κατά της ιδιωτικοποίησης, Συμμετείχαν συνολικά 218.002 πολίτες, που ψήφισαν στα 181 εκλογικά κέντρα από τους οποίους 213,508, δηλαδή 98,04%, τάχθηκαν κατά της ιδιωτικοποίησης και μόνο 4278 πολίτες, δηλαδή 1,96% τάχθηκαν υπέρ.

Οι νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις όμως και φυσικά η κυβέρνηση Μητσοτάκη, επιδιώκουν να μετατρέψουν το νερό από συλλογικό φυσικό αγαθό, στο νερό εμπορικό προϊόν. Για το λόγο αυτό τις προηγούμενες ημέρες έφερε με τροπολογία σε άσχετο νομοσχέδιο ότι: «Με σύμβαση η οποία υπογράφεται μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου, εκπροσωπούμενο από τον Υπουργό Μεταφορών και Υποδομών, της εταιρείας παγίων της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΔΑΠ ΑΕ, ανατίθεται στην ΕΥΔΑΠ ΑΕ η συντήρηση και λειτουργία του Ε.Υ.Σ της μείζονος περιοχής της πρωτευούσης για χρονική περίοδο 3 ετών, η οποία δύναται να παρατείνεται με συμφωνία των συμβαλλομένων μερών. Μετά την λήξη της εν λόγω σύμβασης, η συντήρηση και λειτουργία του Ε.Υ.Σ, της μείζονος περιοχής της πρωτεύουσας, ανατίθεται από το Υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών σε ανάδοχο που αναδεικνύεται μέσω διαγωνιστικής διαδικασίας, σύμφωνα με τον νόμο 3389/2005»

Τι θέλει να κάνει με αυτό η Κυβέρνηση;

Να προωθήσει την διαδικασία ιδιωτικοποίησης της ΕΥΔΑΠ «δια της σαλαμοποίησης», ώστε να ξεπεράσει και τα συνταγματικά κωλύματα.

Η Ολομέλεια του ΣτΕ (1906/2014) είχε κρίνει ως αντίθετη στα άρθρα 5 και 21 του Συντάγματος, την μετατροπή της ΕΥΔΑΠ σε ιδιωτική επιχείρηση. Επομένως η διάταξη που ψήφισε η Κυβέρνηση είναι ουσιαστικά αντισυνταγματική σύμφωνα με το πνεύμα της Ολομέλειας του ΣτΕ, παρά την προσπάθειά της να το παρακάμψει.

Το κυριότερο όμως είναι ότι για να εξυπηρετήσει μεγάλα οικονομικά συμφέροντα παρακάμπτει και τη διεθνή εμπειρία.

Όπου ιδιωτικοποιήθηκε το νερό, η τιμή του αυξήθηκε ραγδαία και μειώθηκε η ποιότητά του. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι οι πολίτες πληρώνουν το νερό του δικτύου σε χρυσάφι αλλά καλούνται να πιουν λάσπη, με αποτέλεσμα να είναι υποχρεωμένοι να αγοράζουν το πόσιμο νερό και οικονομικά να επιβαρύνονται περισσότερο, όπως συνέβη σε διάφορες χώρες.

Είκοσι οκτώ χρόνια μετά την ιδιωτικοποίηση του νερού που επέβαλε η Θάτσερ το 1989, η μελέτη του πανεπιστημίου του Γκρίνουιτς έδειξε ότι οι πολίτες επιβαρύνθηκαν με 500 λίρες ετησίως στους λογαριασμούς, το νερό ήταν κακής ποιότητας, όχι πόσιμο, και η εταιρία Thames Water μόλυνε τον Τάμεση με  4,2 δισεκατομμύρια λίτρα ακαθάρτων υδάτων!

Το ίδιο έγινε και σε άλλες πόλεις με αποτέλεσμα να αναγκαστούν οι τοπικές κυβερνήσεις και οι δήμοι να ανακτήσουν τον έλεγχο του νερού και τη συντήρηση του υδρευτικού συστήματος. Χαρακτηριστικά παραδείγματα το Βερολίνο και το Παρίσι. Στο Βερολίνο το κόστος από το σπάσιμο του συμβολαίου που έληγε το 2028 ήταν 650 εκατομμύρια ευρώ, για τη συντήρηση του δικτύου που επιβαρύνθηκαν ουσιαστικά οι πολίτες. Συνολικά 180 πόλεις και κωμοπόλεις μέχρι τώρα έχουν επανακτήσει τον έλεγχο υδροδότησης, διότι οι παροχές των ιδιωτικών εταιριών ήταν άθλιες και κόστιζαν πολύ περισσότερο.

Σε μερικές μάλιστα χώρες το κόστος ήταν ακόμα μεγαλύτερο, όπως στη Νιγηρία όπου το 60% του πληθυσμού δεν μπορεί να έχει πόσιμο νερό εξαιτίας του υψηλού κόστους. Και στις Φιλιππίνες όχι μόνο υπήρξε αύξηση κατά 50% του κόστους στους οικογενειακούς λογαριασμούς νερού αλλά το 2003 εμφανίστηκε στη Μανίλα δυσεντερία και χολέρα, επειδή η ιδιωτική εταιρία λειτουργώντας πλήρως κερδοσκοπικά περιόρισε το κόστος ελέγχου ποιότητας του νερού και της συντήρησης του δικτύου.

Είναι τόσα τα παραδείγματα που ακόμα και η ίδια η Παγκόσμια Τράπεζα, η οποία στήριξε την ιδιωτικοποίηση του νερού, αναγκάστηκε να αναγνωρίσει σε μια σχετική της έκθεση το 1996, ότι: «Η συναλλαγή και η διαφθορά συνοδεύουν την ιδιωτικοποίηση του νερού, όπως τα σύννεφα φέρνουν την καταιγίδα».

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη τα γνωρίζει όλα αυτά αλλά βάζει την εξυπηρέτηση των μεγάλων συμφερόντων πάνω από την υγεία του λαού. Ο ίδιος ο λαός καλείται να προστατεύσει με τους αγώνες του το σπουδαιότερο αγαθό για την ανθρώπινη ζωή.

*Η Δέσποινα Σπανού είναι πρώην αντιπρόεδρος της ΑΔΕΔΥ και στέλεχος της ΛΑΕ