Σοφία Σακοράφα: «Αν πραγματικά αντιλαμβανόμαστε το σημαντικό ρόλο της παλλαϊκής άμυνας, τότε η εκπαίδευση της Εθνοφυλακής θα πρέπει να συνοδεύεται από αντίστοιχη και ανάλογη αποζημίωση»
Στη συζήτηση του νομοσχεδίου του Υπουργείου
Εθνικής Άμυνας «Μέριμνα υπέρ του προσωπικού των Ενόπλων Δυνάμεων,
εξορθολογισμός της νομοθεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων, οργάνωση της
Εθνοφυλακής και άλλες διατάξεις», μίλησε στη Βουλή η ειδική αγορήτρια του ΜέΡΑ25 και αντιπρόεδρος της Βουλής, Σοφία Σαψοράφα.
«Από τη μεταπολίτευση μέχρι και το 2021, η Ελλάδα της λιτότητας και των μνημονίων, μια χώρα ούτε 10 εκατομμυρίων, που δεν διεξήγαγε κανέναν πόλεμο, βρίσκεται στη 14η θέση των εξοπλιστικών εισαγωγών, παγκοσμίως.
Παρ’ όλ’ αυτά, ο ελληνικός λαός δεν αισθάνεται ασφαλής… Επομένως, κάτι κάνουν λάθος οι διαδοχικές πολιτικές ηγεσίες μας, μέχρι και την σημερινή». ισχυρίστηκε η κα Σακοράφα.
Η ομιλία της Σοφίας Σακοράφα
«Ευχαριστώ κύριε Πρόεδρε!
Το νομοσχέδιο αυτό είναι μία σειρά προβληματικών, αποσπασματικών και άτολμων ρυθμίσεων.
Η σημερινή κατάσταση του προσωπικού των Ενόπλων Δυνάμεων καθορίζεται από ένα μακρύ παρελθόν άσκησης πολιτικής με τη γνωστή πελατειακή νοοτροπία.
Αλλεπάλληλα κυβερνητικά “δώρα”, σε συγκεκριμένες κάθε φορά κατηγορίες του προσωπικού, μεμονωμένες “χάρες”, παραχωρήσεις και εξυπηρετήσεις, έχουν δημιουργήσει έναν πραγματικό λαβύρινθο.
Άμεση συνέπεια αυτής της κατάστασης, είναι ένας σωρός από δίκαια αιτήματα, διαφόρων κατηγοριών και περιπτώσεων, που επιδιώκουν απλώς να έχουν ίση μεταχείριση με όσα ισχύουν για άλλες, ανάλογες, κατηγορίες και περιπτώσεις.
Για να διορθωθεί αυτή η προβληματική κατάσταση πρέπει να διαμορφωθεί ένα νέο συνολικό πλαίσιο ορθολογικής και δίκαιης μεταχείρισης για το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων.
Πάντως, το παρόν νομοσχέδιο δεν μπαίνει καν σε αυτή την προσπάθεια.
Εξαντλείται – και πάλι – σε κάποιες μικροδιορθώσεις, με νέες αποσπασματικές ρυθμίσεις, ενώ αλλού συντηρεί τα προβλήματα και αλλού δημιουργεί και νέα.
Η όλη οργάνωση και λειτουργία των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, σήμερα επηρεάζεται από δύο καθοριστικούς παράγοντες:
Ο ένας είναι η συνολική διεθνής πραγματικότητα. Ένα σκηνικό παρατεταμένου ψυχρού πολέμου, για το οποίο το ΝΑΤΟ και η ΕΕ κάνουν ό,τι μπορούν.
Όμως, μέσα στον ψυχροπολεμικό ανταγωνισμό, υπάρχουν και εστίες άμεσων συρράξεων – ακόμα και στην Ευρώπη.
Οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ διεξάγουν στην Ουκρανία έναν πόλεμο δι’ αντιπροσώπου, έχοντας στο νου τους – πέρα από τη Ρωσία – ιδίως την Κίνα.
Σε αυτά τα σχέδια, εντελώς αψήφιστα, εμπλέκεται και η χώρα μας, με την εφαρμογή του κυβερνητικού δόγματος του δεδομένου και πρόθυμου δήθεν συμμάχου, το δόγμα, δηλαδή, της επιδεικτικής υποτέλειας.
Ο δεύτερος καθοριστικός, σήμερα, παράγοντας είναι, μέσα στο συγκεκριμένο παγκόσμιο σκηνικό, οι ελληνο-τουρκικές ισορροπίες, όπως διαμορφώνονται από την -χωρίς μέτρο- κλιμάκωση της επιθετικότητας και των απειλών της Τουρκίας.
Η πραγματική εθνική ανάγκη είναι η προσαρμογή της οργάνωσης και λειτουργίας των Ενόπλων μας Δυνάμεων, σε αυτές τις συνθήκες.
Αλλά η κυβέρνηση, για πολύ συγκεκριμένους λόγους, θέλει να εμφανίζει ότι το χρέος της εξαντλείται στην κούρσα των εξοπλισμών.
Σε αυτήν την κούρσα έχουμε ήδη “πιάσει” τα 20 δις. Και θα φτάσουμε καθώς φαίνεται τα 30, με τις προβλεπόμενες απονενοημένες προμήθειες καταδρομικών, τεθωρακισμένων και αεροσκαφών.
Συνδέετε, μάλιστα, την αγορά οπλικών συστημάτων με τα έσοδα του Μετοχικού Ταμείου του αντίστοιχου κλάδου. Διαμορφώνετε, έτσι, μια ιδιότυπη ομηρεία συναίνεσης του προσωπικού των Ενόπλων Δυνάμεων στη λεγόμενη εξοπλιστική διπλωματία, που εφαρμόζουν διαδοχικά οι κυβερνήσεις.
Εξοπλιστική διπλωματία που έχετε καταφέρει να αφορά αποκλειστικά εισαγωγές. Ψάχνουμε για αντισταθμιστικά οφέλη και ενεργοποίηση της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας, όχι πια με το κιάλι, αλλά με το μικροσκόπιο!Από τη μεταπολίτευση μέχρι και το 2021, η Ελλάδα της λιτότητας και των μνημονίων, μια χώρα ούτε 10 εκατομμυρίων, που δεν διεξήγαγε κανέναν πόλεμο, βρίσκεται στη 14η θέση των εξοπλιστικών εισαγωγών, παγκοσμίως.
Παρ’ όλ’ αυτά, ο ελληνικός λαός δεν αισθάνεται ασφαλής… Επομένως, κάτι κάνουν λάθος οι διαδοχικές πολιτικές ηγεσίες μας, μέχρι και την σημερινή.
Από την άλλη υπάρχει πάντα το μόνιμο ερωτηματικό για αυτούς τους εξοπλισμούς. Αλήθεια : Την ώρα της κρίσης, την απευκταία ώρα της πιθανής ή απίθανης σύγκρουσης, θα έχουμε τη δυνατότητα αποτελεσματικής χρήσης τους ;
Οι τελευταίες εμπειρίες από κρίσεις, μας δείχνουν ότι επιφέρουν απώλειες σε κυριαρχικά δικαιώματα, ακόμα και στην κυριαρχία μας. Αλλά το χειρότερο είναι ότι, εκείνες τις ώρες, οι πολιτικές ηγεσίες μας νιώθουν την υποχρέωση απλώς να ευχαριστήσουν τη χώρα που καρπώνεται το μεγαλύτερο μέρος των πολυδάπανων εξοπλιστικών εισαγωγών μας.
Με την άμυνά μας, λοιπόν, συμβαίνει, το εξής παράδοξο: ξοδεύουμε τεράστιους πόρους, επενδύοντας σε έναν παράγοντα, που και δεν είναι σίγουρο ότι θα μπορέσουμε πραγματικά να χρησιμοποιήσουμε, αλλά και δεν είναι πιο καθοριστικός από το ανθρώπινο δυναμικό.
Έχουμε ζήσει και ζούμε και σήμερα συγκρούσεις υπερδυνάμεων, που έχουν ξοδέψει τεράστια ποσά για εξοπλισμούς, εναντίον αντιπάλων καταφανώς υποδεέστερων. Και όμως, αρκετά συχνά, το αποτέλεσμα διαψεύδει τις προσδοκίες των ισχυρών.
Ας δούμε, όμως, τι μεταχείριση επιφυλάσσετε στο μεγάλο μας όπλο, στον καθοριστικότερο παράγοντα επί του πεδίου, τον ανθρώπινο !
Μετά από 3,5 χρόνια διακυβέρνησης έρχεστε σήμερα με αυτό το νομοσχέδιο, για να μεριμνήσετε, όπως λέτε, για το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων και για την Εθνοφυλακή.
Μακριά από κάθε λογική προσαρμογής στις πραγματικές ανάγκες και στην πραγματική κατάσταση.
Ουσιαστική προσαρμογή, για την αντιμετώπιση των πραγματικών απειλών και κινδύνων, θα σήμαινε – κυρίως – αλλαγή της ουσίας της θητείας και αλλαγή της ουσίας της μακράς θητείας.
Και εδώ ερχόμαστε στο ζήτημα της Εθνοφυλακής και της Παλλαϊκής Άμυνας.
Η αξία της παλλαϊκής άμυνας αναδεικνύεται όχι μόνο από τις διεθνείς συμβάσεις, αλλά – κυρίως – από τον αποδεδειγμένο κρίσιμο ρόλο της πατριωτικής αντοχής των πολιτών στις υπαρκτές πολεμικές συρράξεις. Πρόσφατο εύκολο παράδειγμα είναι η εμπειρία της Ουκρανίας.
Πρέπει, όμως πάντα να αντλούμε τα απαραίτητα διδάγματα, ειδικά και για την παλλαϊκή άμυνα. Και ιδίως να μην μας διαφεύγουν οι κίνδυνοι που ενέχουν αυτά τα συστήματα.
Η θεσμοθέτηση της παλλαϊκής άμυνας, ιδίως στα νησιά μας, θα αυξήσει το βαθμό αποτρεπτικότητας στο αμυντικό δόγμα της Ελλάδας. Περισσότερο από ότι, π.χ., η απόκτηση των (για πολλούς λόγους προβληματικών) F-35.
Η σημερινή κατάσταση με την Εθνοφυλακή είναι προβληματική : Δεν είναι λειτουργική. Και συμβάλλει σε αυτό και η μέθοδος, ο τρόπος στελέχωσής της. Τα είπα στην Επιτροπή – δεν θέλω να τα επαναλάβω τώρα.
Με τις προτεινόμενες διατάξεις, η κυβέρνηση – προφανώς πιεζόμενη ή και εκβιαζόμενη – προσπαθεί να επαναφέρει, τυπικά και μόνο, προηγούμενες πρακτικές ασφάλειας, οι οποίες, μέχρι τώρα, συνειδητά απαξιώνονται.
Η άποψή μας είναι ότι η ενίσχυση της Εθνοφυλακής στο αμυντικό μας σχήμα, πρέπει να προωθηθεί αποφασιστικά. Ειδικά στη νησιωτική Ελλάδα πρέπει να αυξηθεί ο αριθμός των ενεργών Ελλήνων πολιτών που συμμετέχουν σε αυτή. Αλλά αυτό πρέπει να γίνει μόνο με καθορισμένα, αυστηρά κριτήρια.
Άλλο κρίσιμο θέμα : Αν πραγματικά αντιλαμβανόμαστε το σημαντικό ρόλο της παλλαϊκής άμυνας, τότε η εκπαίδευση της Εθνοφυλακής θα πρέπει να συνοδεύεται από αντίστοιχη και ανάλογη αποζημίωση.
Αλλιώς, θα αποκλείονται, εκ των πραγμάτων, άνθρωποι που θα είναι πραγματικά χρήσιμοι. Ο κύκλος των ενδιαφερομένων και η συμμετοχή θα περιορίζεται σε προσωπικό που έχει μικρή δυνατότητα προσφοράς και μπορεί να δημιουργεί και προβλήματα. Τα έχουμε ζήσει αυτά!
Επίσης, είπαμε εξαρχής τη θέση μας : Ο ίδιος ο νόμος πρέπει να θέτει τα ελάχιστα όρια εκπαίδευσης. Αναφέρθηκε στο θέμα και η Ανώτατη Πανελλήνια Ομοσπονδία Εφέδρων Αξιωματικών.
Έτσι θα εξασφαλίζεται η ουσιαστική λειτουργία του θεσμού αλλά και ένα πλαίσιο προγραμματισμού για τους ίδιους τους ενδιαφερόμενους. Αυτονόητο είναι ότι θα μπορούν να προβλέπονται και πρόσθετες, ειδικότερες εκπαιδεύσεις, πάντα όμως με την αντίστοιχη και ανάλογη αποζημίωση.
Επειδή ακριβώς θεωρούμε την Εθνοφυλακή απαραίτητη, ιδίως για τα νησιά, θεωρούμε προβληματικό το εντελώς στοιχειώδες και προφανώς ανεπαρκές περιεχόμενο της αντίστοιχης διάταξης. Τα είπαμε και στην Επιτροπή, για τη γενική και αόριστη διατύπωση, ιδίως αν συγκριθεί με όσα εκτενώς προβλέπονται για τις ηπειρωτικές περιοχές. Όμως, απάντηση δεν λάβαμε!
Στη συνεδρίαση της ακρόασης των φορέων, υπήρξε συγκεκριμένη αναφορά και για την ίδρυση Πανεπιστημίου Εθνικής Άμυνας. Η εμπειρία από τις χώρες όπου λειτουργούν τέτοια Πανεπιστήμια και Ακαδημίες, όπως π.χ., η Γερμανία και οι ΗΠΑ, αποτελεί σίγουρα μία βάση για να γίνει μία ουσιαστική συζήτηση και προγραμματισμός.
Υπάρχει όμως και το πιο άμεσο ζήτημα : Η αναβάθμιση των Στρατιωτικών Σχολών μας. Εμείς, σαν ΜέΡΑ25 τη θεωρούμε αναγκαία – και στηρίζουμε κάθε προσπάθεια αναβάθμισης και ουσιαστικής διεύρυνσης της γνώσης στη στρατιωτική εκπαίδευση.
Έχει μεγάλη σημασία να είναι, επιτέλους, ο Ελληνικός Στρατός ελκυστικό πεδίο σταδιοδρομίας για ικανούς ανθρώπους. Θα πούμε, με πλήρη επίγνωση της έννοιας της πειθαρχίας, ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις χρειάζονται – και αυτές – “ανήσυχα πνεύματα”, και όχι μόνο “εφησυχασμένους”. Οι πρώτοι θα συμβάλλουν στην πρόοδο ενώ οι δεύτεροι σε στασιμότητα, αν όχι και οπισθοδρόμηση.
Να πούμε και κάτι ακόμα, για τη στρατιωτική θητεία : Πρέπει αυτή να εμπεριέχει την απόκτηση και βελτίωση γνώσεων και δεξιοτήτων, σε σχέση πάντα με την ειδικότητα του κάθε στρατευμένου. Μάλιστα, θα μπορούσε να παίρνει ο καθένας, μαζί με το Απολυτήριό του, και την αντίστοιχη Πιστοποίηση εξειδικευμένων γνώσεων, που απέκτησε κατά τη θητεία του.
Όλοι ξέρουμε ότι, με τα σημερινά δεδομένα, υπάρχει πολύς “νεκρός χρόνος” στη στρατιωτική θητεία. Είναι αναγκαίο να προχωρήσουμε σε ανασχεδιασμό της εκπαίδευσης – και με την πλήρη εκμετάλλευση των σύγχρονων τεχνολογιών.
Έτσι θα έχουν και οι Ένοπλες Δυνάμεις ουσιαστικό ρόλο στην κάλυψη των αντίστοιχων αναγκών του κοινωνικού και επαγγελματικού ιστού της χώρας. (Μήπως πρέπει να σας πω “των αναγκών της αγοράς”, για να γίνω πιο πειστική ;).
Σε κάθε περίπτωση, θα πω ένα ιδιαίτερο παράδειγμα : Τέτοιες εξειδικεύσεις στη θητεία θα μπορούσαν πολλά να προσφέρουν στην εξασφάλιση ικανού προσωπικού για την ελληνική αμυντική βιομηχανία.
Εμείς, λοιπόν, πιστεύουμε ότι τέτοιες προσεγγίσεις θα αποτελούσαν πραγματική μέριμνα για το προσωπικό των Ενόπλων μας Δυνάμεων.
Η μέριμνα όμως, του συγκεκριμένου νομοσχεδίου για το προσωπικό των Ενόπλων μας Δυνάμεων αποδεικνύεται και ελλειμματική και αποσπασματική.
Θα αναφερθώ μόνο σε κάποια χαρακτηριστικά παραδείγματα:
Ποια ακριβώς μέριμνα για το προσωπικό επικαλείστε, όταν διατηρείτε τόσα οργανικά κενά στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας;
Ο ίδιος ο Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, μας είπε ότι, με βάση το ισχύοντα Οργανισμό, τα οργανικά κενά είναι πάνω από 8.000. Ιδιαίτερα, ανέφερε την υποστελέχωση στα στρατιωτικά εργοστάσια, στις πτέρυγες μάχης, στους ναυστάθμους και στα στρατιωτικά νοσοκομεία.
Εύλογα, λοιπόν, η Ομοσπονδία ζητά, να προχωρήσει το Υπουργείο σε προσλήψεις πολιτικού προσωπικού, και με ταχείες διαδικασίες (πάντα μέσω ΑΣΕΠ), για την αμυντική θωράκιση της χώρας.
Εκτός εάν ο σχεδιασμός σας περιλαμβάνει την κάλυψη όλων αυτών των αντικειμένων με την επέλαση ιδιωτών, σε όλους αυτούς τους τομείς.
Πάμε τώρα στους ΕΠΟΠ. Αποτελούν προσωπικό με γνώση του αντικειμένου, δεν είναι πρωτοδιοριζόμενοι και δεν απαιτείται χρόνος για να λειτουργήσουν και να αποδώσουν.
Εξάλλου, το θέμα τους δεν προέκυψε σήμερα. Όμως, ο κ. Υπουργός παραπέμπει το ζήτημα στο μέλλον. Είπε, χαρακτηριστικά ότι το 2024 θα έχουμε τις πρώτες αποστρατείες και ότι «Καλό θα ήταν να έχουμε τελειώσει μέχρι τότε».
Είναι αυτό πολιτική υπεύθυνου κράτους ; Γιατί αρνείστε να αντιμετωπίσετε έγκαιρα το θέμα των ΕΠΟΠ ; Το 2024 είναι του χρόνου ! Ούτε με περιθώριο ενός μόνο έτους δεν έχετε ικανότητα πολιτικού σχεδιασμού και παρέμβασης ; Πάλι σπασμωδικές απρογραμμάτιστες κινήσεις την τελευταία στιγμή ; Ή και κατόπιν εορτής ; Με συγχωρείτε κ. Υπουργέ, αλλά αυτό είναι έμπρακτη ομολογία κυβερνητικής ανεπάρκειας !
Ακούσαμε και κάποιους υπολογισμούς, για δήθεν 26.000 ΕΠΟΠ. Στην πραγματικότητα είναι 20.000. Αλλά και πάλι, οι πρόχειροι αυτοί λογαριασμοί είναι λάθος Δεν μπήκαν όλοι ταυτόχρονα στην υπηρεσία ή μέσα στην ίδια χρονιά. Επομένως, δεν θα απολυθούν και όλοι μαζί, όπως εννοήσατε… Ούτε είναι βέβαιο ότι θα θέλουν όλοι να συνεχίσουν και μετά τα 50 τους.
Εσείς χρεώνεστε – και όχι άλλος Υπουργός – ότι δεν αντιμετωπίζετε σήμερα το ζήτημα των ΕΠΟΠ! Είναι δικό σας ζήτημα και θα έπρεπε να ξέρετε πώς να το λύσετε.
Εξάλλου, Σε ανάλογες περιπτώσεις, το έχετε ήδη κάνει τρεις φορές:
Το κάνατε με την κατάργηση των ηλικιακών ορίων για Επαγγελματίες Οπλίτες (ΕΠΟΠ) και Εθελοντές Μακράς Θητείας (ΕΜΘ) που μετατάσσονται στο Σώμα Μονίμων Υπαξιωματικών.
Το κάνατε και με τους Αξιωματικούς που προέρχονται από τις Ανώτερες Στρατιωτικές Σχολές Υπαξιωματικών.
Αυξήσατε, επίσης, και τα ηλικιακά όρια για τους Ανώτατους Αξιωματικούς, μέχρι το 67ο έτος.
Προς τί λοιπόν αυτοί οι παραφουσκωμένοι λογαριασμοί που παρουσιάσατε στην Επιτροπή, για να παραπέμψετε σε δήθεν απαιτούμενες συνεννοήσεις τριών Υπουργών, για ένα αυθαίρετο και οπωσδήποτε λανθασμένο – για να μην πω σκοπίμως αναληθές – ποσό, δήθεν 260 εκ. ευρώ ;
Επικαλεσθήκατε ότι τα χρόνια της θητείας σας «δεν ήταν τρία χρόνια κανονικά, όπου θα μπορούσαν να ευδοκιμήσουν πολλές μεταρρυθμίσεις, αλλά ήταν τρία χρόνια πολεμικού συναγερμού. Δεν πρέπει να το ξεχνάμε αυτό, γιατί δεν τελείωσε ακόμα αυτή η κατάσταση». Αυτά είπατε.
Από μια άποψη ίσως έχετε δίκιο. Όμως : αυτή είναι για τη χώρα μας μία μόνιμη πλέον κατάσταση, εδώ και δεκαετίες. Ίσως με μεταπτώσεις, αλλά μόνιμη. Αν περιμένουμε να λήξει, για να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα που σωρεύονται, Αλλοίμονό μας!
Με την ευκαιρία : Ένα ζήτημα που αποφασίσατε να το αντιμετωπίσετε άμεσα, και για το οποίο δεν απαντήσατε στα ερωτήματά μας, αφορά στα ΧΕΠ. Τα Χρηματικά Εντάλματα Προπληρωμής, που φτάνουν τα 232 εκ. ευρώ.
Αφού μας αναλύσατε με μεγάλη ευκολία το φανταστικό ετήσιο ποσό για τους ΕΠΟΠ, πείτε μας : Τι εξυπηρετεί αυτή η εφάπαξ – αλλά πραγματική – δαπάνη για τα ΧΕΠ ;
Μήπως, μετά από αυτή τη δαπάνη, θα ακολουθήσουν και άλλες Στρατιωτικές Πωλήσεις Εξωτερικού, κυρίως προς τις ΗΠΑ ; Δηλαδή, νέες εκταμιεύσεις, με ανάλογο ή και μεγαλύτερο ύψος, κυρίως για να καλύψετε τα κενά που δημιουργούν οι βραχυπρόθεσμες συμβάσεις Εν Συνεχεία Υποστήριξης. Γιατί κατά παράδοξο τρόπο, έχει καταντήσει διαχρονική, πλέον, η νοσηρή και βαριά επιβλαβής κυβερνητική πρακτική, με τον μικρό χρόνο στις συμβάσεις Εν Συνεχεία Υποστήριξης…
Άλλο θέμα που εκκρεμεί, και έπρεπε να έχει αντιμετωπιστεί, είναι αυτό με τους Αξιωματικούς Αποφοίτους Στρατιωτικών Σχολών Υπαξιωματικών Ειδικών Καταστάσεων. Έχουν δικαιωθεί, με δικαστική απόφαση, από το Σεπτέμβριο του 2021.
Ο Εισηγητής της πλειοψηφίας την Παρασκευή είπε ότι: «Εμείς πρέπει να δώσουμε τη λύση – και όχι τα δικαστήρια». Όμως, δεν βλέπουμε καμία λύση. Ούτε στο νομοσχέδιο, ούτε έστω και με μία τροπολογία σας.
Θα έπρεπε να το έχετε κάνει κ. Υπουργέ ! Αυτό θα έκανε μία Κυβέρνηση με σεβασμό στο κράτος δικαίου και στο προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων!
Αυτό το νομοσχέδιο για το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων ακολουθεί τη θλιβερή ‘πεπατημένη’. Επικαλείσθε τον εκσυγχρονισμό αλλά εμπεδώνετε τον πάγιο αναχρονισμό.
Απέναντι στο πραγματικό και ουσιαστικό έλλειμα για αξιοπρεπείς μισθούς, συντάξεις και πρόνοια, απλώς, ευκαιριακά και αποσπασματικά, μοιράζετε – πάλι – κάποια ψίχουλα από τα λάφυρα της εξουσίας.
Έχουμε ένα άναρχο και ανορθολογικό σύστημα, με πλήθος διαφορετικών κρατήσεων και εισφορών ανά κλάδο, ένα λαβύρινθο ρυθμίσεων, που έχει καταφέρει να είναι δυσαρεστημένοι όλοι οι κλάδοι και όλες οι κατηγορίες στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων.
Αυτό το άναρχο σύστημα, όμως, δίνει την ευκαιρία για την προσφιλή πρακτική των κυβερνήσεων : για την επόμενη δήθεν χάρη, για την επόμενη πελατειακή και αποσπασματική ρύθμιση.
Με αυτό το νομοσχέδιο, δεν προσπαθήσατε καν να νοικοκυρέψετε αυτό τον ‘κυκεώνα’ των ρυθμίσεων για πρόνοιες και κρατήσεις, και να αποκαταστήσετε, κάπως, ένα πλαίσιο ίσης και δίκαιης μεταχείρισης.
Οπωσδήποτε, αυτό το άναρχο σύστημα, αυτός ο σωρός περιστασιακών πελατειακών εξυπηρετήσεων, δεν αντιστοιχεί σε οργανωμένο και εύρυθμο κράτος.
Αναρωτιόμαστε αν το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων έχει το δικαίωμα να ελπίζει ότι μία μελλοντική κυβέρνηση θα έχει την πολιτική βούληση για πραγματική μέριμνα γι’ αυτό. Για να προχωρήσει στην αναγκαία συνολική αναμόρφωση αυτού του πλαισίου.
Να σταματήσει, πιά, αυτή η άθλια – αλλά βολική για το σύστημα εξουσίας – τακτική των «μπαλωμάτων» , με ελλειμματικά νομοσχέδια αποσπασματικών ρυθμίσεων (όπως αυτό – ή το επόμενο που θα φέρετε, για το μισθολογικό), ή και με μεμονωμένες τροπολογίες σε άσχετα νομοσχέδια»
πηγή: sakorafa.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου