Ελληνική Αριστερά: Όταν το σκοτάδι είναι βαθύ, μπορείς να δεις τα αστέρια

Οι αποχωρήσεις, η διάσπαση και η σημερινή υπαρξιακή κρίση στον ΣΥΡΙΖΑ εν σχετίζεται μόνο με την εκλογή του κυρίου Κασσελάκη ως πρόεδρου του, αλλά έρχεται από μακριά...

Δημήτρης Στρατούλης*

Οι αποχωρήσεις, η διάσπαση και η σημερινή υπαρξιακή κρίση στον ΣΥΡΙΖΑ εν σχετίζεται μόνο με την εκλογή του κυρίου Κασσελάκη ως πρόεδρου του, αλλά έρχεται από μακριά.

Οφείλεται στη μνημονιακή συνθηκολόγησή της ηγεσίας του τον Αύγουστο του 2015, όταν μετέτρεψε το περήφανο ΟΧΙ του ελληνικού λαού σε ταπεινωτικό ΝΑΙ, έχασε για αυτό το λόγο την πολιτική αξιοπιστία του και διασπάστηκε, αφού αποχώρησε από αυτόν η αριστερή πτέρυγα του, η οποία συγκρότησε τη ΛΑΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ. Επίσης, οφείλεται στην πιστή εφαρμογή από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ το 2015-2019 του νεοφιλελεύθερου αντιλαϊκού περιεχομένου 3ου μνημονίου, που της εξασφάλισε τους επαίνους των δανειστών και του εγχώριου και διεθνούς κατεστημένου, αλλά την έφερε σε αντιπαράθεση με λαϊκά στρώματα που μέχρι τότε τον στήριζαν.

Τέλος, οφείλεται στην ουσιαστικά ανύπαρκτη αντιπολίτευσή του απέναντι στην κυβέρνηση Μητσοτάκη και στην έλλειψη πραγματικά εναλλακτικής πρότασής του, που να βγαίνει έξω από τα μνημονιακά πλαίσια και τις δεσμεύσεις που είχε αναλάβει η κυβέρνησή του, σε συμφωνία με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, έναντι των δανειστών για πολύχρονη λιτότητα μέχρι το 2060. Αυτές οι πολιτικές της ηγεσίας και της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ τον οδήγησαν στην απώλεια του αριστερού χαρακτήρα του, στις μεγάλες εκλογικές ήττες του και, ως τελικό επιστέγασμα, στην εκλογή του κυρίου Κασσελάκη ως πρόεδρου του, καθώς και στη σημερινή κρίση του. Δεν μεταλλάχτηκε ο ΣΥΡΙΖΑ, γιατί εκλέχτηκε ο κύριος Κασσελάκης Πρόεδρός του, αλλά αυτός εκλέχτηκε, γιατί ήδη ο ΣΥΡΙΖΑ είχε μεταλλαχτεί.

Τους τελευταίους δύο μήνες παρακολουθούμε, δυστυχώς, το τελευταίο στάδιο της συστημικής μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ από κόμμα της Αριστεράς σε κόμμα του λεγόμενου πολιτικού κέντρου, τύπου Δημοκρατικού κόμματος των ΗΠΑ, με κάποιες μάλιστα «Τραμπικές» πινελιές. Η πορεία του ΣΥΡΙΖΑ ήταν προδιαγεγραμμένη από καιρό για τους λόγους που προανέφερα. Απλά, ο κύριος Κασσελάκης, μαζί με την ηγετική ομάδα γύρω του και τις συστημικές οικονομικές, πολιτικές και μιντιακές δυνάμεις, που τον στήριξαν για την εκλογή του, τώρα ολοκληρώνουν την μετάλλαξή του και βάζουν την ταφόπετρα στον, ήδη, νεκρό πάλαι ποτέ αριστερό ΣΥΡΙΖΑ.

Στελέχη και δυνάμεις, που αποδεσμεύτηκαν τις τελευταίες ημέρες από τον ΣΥΡΙΖΑ, είχαν ψηφίσει ή εφαρμόσει μνημόνια ή και τα δύο και εξακολουθούν να ισχυρίζονται ότι αυτός ήταν από την υπογραφή του 3ου μνημονίου μέχρι την εκλογή Κασσελάκη στη σωστή πλευρά της ιστορίας, χωρίς καμία αυτοκριτική για την προηγούμενη καταστροφική πορεία του, για την οποία έχουν τις δικές τους πολιτικές ευθύνες, δεν μπορούν να διαμορφώσουν προοπτική διεξόδου από τις εφαρμοζόμενες από την κυβέρνηση της ΝΔ νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Πόσο μάλλον όταν υπερασπίζονται σθεναρά τις μνημονιακές πολιτικές λιτότητας και ιδιωτικοποιήσεων.

Επομένως η ΛΑΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ, δεν εμπλέκεται σε συζήτηση με τις ηγεσίες των δύο οργανωμένων ομάδων που έφυγαν από τον ΣΥΡΙΖΑ (ΟΜΠΡΕΛΑ, 6+6) για το τι θα κάνουν, γιατί θεωρούμε ότι η αναγκαία ανασυγκρότηση της ριζοσπαστικής αριστεράς δεν μπορεί και δεν πρέπει να στηριχτεί σε μνημονιακά πλαίσια και δεσμεύσεις. Και μου κάνει πολύ αρνητική εντύπωση, που αυτές οι ηγεσίες αντιπαρατίθενται με τον κύριο Κασσελάκη για το ποια πλευρά από τις δύο υποστηρίζει πιο θερμά τις μνημονιακές αντικοινωνικές πολιτικές που εφάρμοσε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ από τον Σεπτέμβρη του 2015 μέχρι το 2019 ή για το ποια πλευρά θέλει περισσότερο να συνεργαστεί με το απολύτως συστημικό ΠΑΣΟΚ.

Αντίθετα, θεωρώ πολύ θετικό ότι υπάρχει και λαϊκός κόσμος, ψηφοφόροι και μέλη, που αποδεσμεύονται οργανωτικά, πολιτικά και εκλογικά από τον ΣΥΡΙΖΑ, προσπαθούν μέσα στην αμηχανία τους να βγάλουν συμπεράσματα για τις πραγματικές αιτίες της κρίσης του και αρχίζουν να αναστοχάζονται κριτικά και αυτοκριτικά για την μέχρι τώρα πορεία μνημονιακής και συστημικής μετάλλαξής του και να καταλογίζουν ευθύνες σε όσους και όσες πραγματικά τις έχουν. Με αυτούς μπορούμε και θέλουμε να συναντηθούμε στους κοινωνικούς αγώνες και στο διάλογο για την ανασυγκρότηση, αναγέννηση και ενίσχυση της ενωτικής αντιμνημονιακής Ριζοσπαστικής Αριστεράς.

Η σημερινή κυριαρχία στην πολιτική ζωή της χώρας μας της δεξιάς νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης Μητσοτάκη δεν θα είναι αιώνια. Ήδη εντείνεται η λαϊκή δυσαρέσκεια λόγω της όξυνσης των κοινωνικών προβλημάτων που προκαλούν οι αντιλαϊκές πολιτικές της, ιδιαίτερα στο θέμα της ακρίβειας που καταβροχθίζει τα λαϊκά εισοδήματα προς όφελος της πλουτοκρατίας, και αυτή άρχισε ήδη να πυροδοτεί κοινωνικούς αγώνες και αντιστάσεις, που θα διευκολύνουν και αλλαγές στους πολιτικούς συσχετισμούς.

Σήμερα και στο άμεσο μέλλον αναδεικνύεται ακόμα πιο έντονα η ανάγκη για την κοινή δράση όλων των δυνάμεων της αντιμνημονιακής αριστεράς, για μαχητική και αποτελεσματική αντιπολίτευση στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, αλλά και για την ανασυγκρότηση μίας ενωτικής, ριζοσπαστικής, αγωνιστικής αριστεράς, χωρίς προαπαιτούμενα και αποκλεισμούς, ώστε αυτή να συμβάλει πιο αποτελεσματικά στους αγώνες του λαού και της νεολαίας, να είναι αποκούμπι και δύναμη στήριξης και απαντοχής τους αλλά και να προβάλλει στο λαό μία ανατρεπτική, αλλά και πειστική και οικονομικά και κοινωνικά βιώσιμη, φιλολαϊκή εναλλακτική πρόταση.

Η ΛΑΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ είχε πάρει πρωτοβουλίες για συνεργασία στις φετινές βουλευτικές και αυτοδιοικητικές εκλογές με όλες τις δυνάμεις της αντιμνημονιακής αριστεράς. Ανταποκρίθηκαν το ΜΕΡΑ25 και άλλες δυνάμεις και ανένταχτοι/ες αγωνιστές/ες της ριζοσπαστικής αριστεράς. Επιδιώκουμε να συνεχίσουμε αυτή την εκλογική συμμαχία και θα εντείνουμε τις προσπάθειές μας για τη διεύρυνσή της με όλες τις υπόλοιπες δυνάμεις της αντιμνημονιακής ριζοσπαστικής αριστεράς, χωρίς αποκλεισμούς, ή με όσες από αυτές το επιθυμούν. Εκλογικός στόχος μας είναι αυτή η αριστερή εκλογική συνεργασία να διασφαλίσει την εκπροσώπησή της στην Ευρωβουλή, ώστε από καλύτερες θέσεις να στηρίξει τους αγώνες του λαού και της νεολαίας για ένα καλύτερο αύριο.

___________________________________

* Ο Δημήτρης Στρατούλης είναι Έλληνας πολιτικός,, συνδικαλιστής και συγγραφέας. Είναι Γ.Γ. της ΛΑΪΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ - Ανυπότακτη Αριστερά, ενώ έχει διατελέσει βουλευτής (2012-2015) και αναπληρωτής υπουργός (2015).

Για μία νέα άνοιξη των κινημάτων και της Αριστεράς

Η συμφωνία για εκλογική συνεργασία των ΜΕΡΑ25, ΛΑΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ – ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, άλλων αριστερών δυνάμεων και ανένταχτων σε ένα αγωνιστικό μέτωπο Ρήξης, ανατροπής και αλλαγής, μπορεί να είναι το πρώτο βήμα σε αυτή την ενωτική κατεύθυνση και να στηριχτεί από τα μαχόμενα τμήματα του λαού και της νεολαίας.

των Δημήτρη Στρατούλη, Μαριάνας Τσίχλη*
Γραμματείς ΛΑΪΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ – Ανυπότακτης Αριστεράς

Η μαζική συμμετοχή του λαού και της νεολαίας στις κινητοποιήσεις δημιουργεί τις προϋποθέσεις για κοινωνική και πολιτική ριζοσπαστικοποίησή τους προς τα Αριστερά. Αρκεί, βέβαια, η Αριστερά να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, που πλέον είναι διαφορετικές από αυτές πριν το μαζικό έγκλημα στα Τέμπη, που μπορεί να αποτελέσει μία τομή στις κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις. Αλλιώς καραδοκούν η ακροδεξιά και οι φασίστες για να καπηλευτούν τη λαϊκή δυσαρέσκεια. Σήμερα, οι δυνάμεις της αριστεράς έχουν διπλό καθήκον αφενός να στηρίξουν, με όλες τους τις δυνάμεις, τη συνέχεια των αγώνων, με ενωτική στάση και πρακτική στο κίνημα και αφετέρου να δώσουν απάντηση στο μεγάλο έλλειμμα της προηγούμενης περιόδου, δηλαδή στην μη δυνατότητα των αγώνων να εκφραστούν πολιτικά, μέσα από ένα ενωτικό και μαζικό εγχείρημα της αριστεράς, ώστε να επιδράσουν στο πολιτικό σκηνικό.

Οι τεράστιες και συνεχείς διαδηλώσεις μετά το έγκλημα των Τεμπών, θύμισαν την «άνοιξη» των πλατειών του 2011, όταν ένας ολόκληρος λαός πλημμύρισε πανελλαδικά τους δρόμους για να αντιπαρατεθεί στη μνημονιακή λεηλασία και άνοιξε το δρόμο για την ανατροπή των κοινωνικών και πολιτικών συσχετισμών, που οδήγησε στο δημοψήφισμα στις 5/7/ 2015 και στο 62% υπέρ του ΟΧΙ στα μνημόνια.

Οι κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας του λαού και της νεολαίας και οι δύο πανεργατικές πανελλαδικές απεργίες ενάντια, κυρίως, στην κυβέρνηση Μητσοτάκη αλλά και συνολικά στις συστημικές μνημονιακές πολιτικές δυνάμεις (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ), που κυβέρνησαν τον τόπο και τεμάχισαν, ξεπούλησαν ή διέλυσαν και εγκατέλειψαν στην τύχη τους τις υποδομές του πρώην ενιαίου δημόσιου ΟΣΕ, γέννησαν μία νέα ελπίδα ανατροπής και αλλαγής. Αντανακλούν βαθύτερες κοινωνικές διεργασίες. Αποτυπώνουν μία νέα κοινωνική δυναμική.

Οι κινητοποιήσεις αυτές είναι, πρωτίστως, έκφραση οργής για τις 57 ζωές, κυρίως νέων παιδιών, που, ουσιαστικά, δολοφονήθηκαν. Έχουν, όμως, ως υπόστρωμα την – σε μεγάλο βαθμό βουβή αλλά συσσωρευμένη – αγανάκτηση της πλειοψηφίας της κοινωνίας, η οποία, μετά από μια δεκαετία μνημονιακής και νεοφιλελεύθερης λεηλασίας, έγινε, τα τελευταία τέσσερα χρόνια, μάρτυρας και θύμα μίας πολιτικής φτωχοποίησης, ακραίας καταστολής, πολύνεκρων ανθρώπινων τραγωδιών, που οφείλονται στις ταξικές επιλογές της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Κορυφαίες εκφράσεις αυτών των αντικοινωνικών κυβερνητικών πολιτικών ήταν η φονική διαχείριση της πανδημίας, η μη αντιμετώπιση της ακρίβειας και της στεγαστικής κρίσης, ακόμα και ακραία αντιδημοκρατικές πρακτικές, όπως οι γενικευμένες υποκλοπές. Εκφράζουν, επίσης, και τη συσσωρευμένη αγανάκτηση μιας νεολαίας που, την πρώτη χαμένη γενιά των μνημονίων, διαδέχονται οι επόμενες, με υπονομευμένο μέλλον, χωρίς ελπίδες για προοπτική. Μίας νεολαίας, που, ενώ σε κάθε προσπάθεια μαζικής αντίστασής της (και ήταν πολλές) σε αυτές τις πολιτικές αντιμετώπισε τα χημικά, το ξύλο, τις συλλήψεις, τη στοχοποίηση, συνεχίζει να αγωνίζεται.

Σήμερα εξακολουθεί να βαραίνει η επιβολή και τα αποτελέσματα της ακραία νεοφιλελεύθερης και αυταρχικής κυβερνητικής πολιτικής των προηγούμενων χρόνων. Επίσης, η εμπέδωση της αντίληψης που διαχέουν η άρχουσα τάξη και τα φιλικά της ΜΜΕ ότι δεν υπάρχει δυνατότητα εναλλακτικής πολιτικής, μετά την μεγάλη ήττα του λαϊκού κινήματος 2015, η αποστασιοποίηση από τις οργανωμένες πολιτικές και συνδικαλιστικές δομές, η ένταση της αστυνομικής καταστολής, αλλά και η συστράτευση των οικονομικών ολιγαρχών και κάθε είδους μηχανισμού γύρω από την κυβέρνηση Μητσοτάκη και την υπεράσπιση της πολιτικής της να πάρει τη ρεβάνς απέναντι στο λαό και στη νεολαία και να θωρακίσει το οικονομικό και πολιτικό σύστημα από τις πολιτικές επιπτώσεις μιας νέας εισόδου τους στο προσκήνιο. Ταυτόχρονα, γίνεται όλο και πιο ορατή η εμβάθυνση της μνημονιακής, νεοφιλελεύθερης προσαρμογής του ΣΥΡΙΖΑ. Εκτός από τις ευθύνες της κυβέρνησης του για το ξεπούλημα της ΤΡΑΙΝΟΣΕ για 45 εκ. ευρώ (λιγότερο από την ετήσια κρατική επιδότηση στην Hellenic Train), ενώ αποδεικνύεται με τραγικό τρόπο ότι ο κατακερματισμός και η ιδιωτικοποίηση των δημόσιων υποδομών γεννά τραγωδίες, δεν υπάρχει ούτε ίχνος αυτοκριτικής του. Επίσης, καμία πρότασή του για επαναφορά της ΤΡΑΙΝΟΣΕ και της ΕΕΣΤΥ στο δημόσιο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει πιστός στον πυρήνα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής που εφάρμοσε ως κυβέρνηση με την δικαιολογία της τρόικας και προτίθεται να την ξαναεφαρμόσει, χωρίς καν τη δικαιολογία της πίεσης των δανειστών. Εξάλλου, επί διακυβέρνησης Μητσοτάκη, ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε το 60% των νομοθετημάτων της. Το αιώνιο ερώτημα, βέβαια, είναι τι κάνει η αριστερά. Οι πολιτικές στάσεις, όπως αυτή του ΚΚΕ, ότι «είτε κρατικός, είτε δημόσιος ΟΣΕ, πάλι καπιταλισμό θα έχουμε» ή «γιατί και πριν που ο ΟΣΕ ήταν δημόσιος, καλύτερα ήταν;», ταυτίζονται με την αλήστου μνήμης τοποθέτησή του «είτε ευρώ, είτε δραχμή και πάλι καπιταλισμός θα είναι», «μία έξοδος από την ΟΝΕ θα ήταν επιζήμια» του 2015, όταν ο λαός έδινε μάχη ενάντια σε όλα τα εγχώρια και διεθνή κέντρα εξουσίας. Έτσι και σήμερα, η υπονόμευση του αιτήματος της επαναφοράς στην δημόσια ιδιοκτησία ιδιωτικοποιημένων επιχειρήσεων στρατηγικής και κοινωνικής σημασίας και βασικών υποδομών, η άρνηση κάθε συγκεκριμένου και εφικτού μεταβατικού αιτήματος, ενισχύει την πολιτική αφήγηση του αντίπαλου ιδεολογικοπολιτικού στρατοπέδου. Περιορίζει το λαό σε ρόλο διαμαρτυρόμενου παρατηρητή, εν αναμονή του σοσιαλισμού. Ταυτόχρονα, οι πολιτικές στάσεις του κατακερματισμού και του διαχωρισμού, με διάφορες προφάσεις, ορισμένων δυνάμεων της ανυπότακτης Ριζοσπαστικής Αριστεράς δεν βοηθούν την κλιμάκωση του αγώνα και τη διεκδίκηση της ανατροπής των πολιτικών συσχετισμών.

Η μαζική συμμετοχή του λαού και της νεολαίας στις κινητοποιήσεις δημιουργεί τις προϋποθέσεις για κοινωνική και πολιτική ριζοσπαστικοποίησή τους προς τα Αριστερά. Αρκεί, βέβαια, η Αριστερά να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, που πλέον είναι διαφορετικές από αυτές πριν το μαζικό έγκλημα στα Τέμπη, που μπορεί να αποτελέσει μία τομή στις κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις. Αλλιώς καραδοκούν η ακροδεξιά και οι φασίστες για να καπηλευτούν τη λαϊκή δυσαρέσκεια. Σήμερα, οι δυνάμεις της αριστεράς έχουν διπλό καθήκον αφενός να στηρίξουν, με όλες τους τις δυνάμεις, τη συνέχεια των αγώνων, με ενωτική στάση και πρακτική στο κίνημα
και αφετέρου να δώσουν απάντηση στο μεγάλο έλλειμμα της προηγούμενης περιόδου, δηλαδή στην μη δυνατότητα των αγώνων να εκφραστούν πολιτικά, μέσα από ένα ενωτικό και μαζικό εγχείρημα της αριστεράς, ώστε να επιδράσουν στο πολιτικό σκηνικό. Οι ταχύτατες εξελίξεις αλλάζουν τα δεδομένα. Οδηγούν στο να ανοίξει η συζήτηση για την ενότητα όλων των δυνάμεων της αριστεράς στη βάση ενός προγράμματος αντιμετώπισης των άμεσων λαϊκών προβλημάτων και ρήξης με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Η βάση για αυτό το πρόγραμμα, ήδη, υπάρχει και ο χρόνος έχει φτάσει.

Οι επιλογές κρίνονται σήμερα, μικρή σημασία θα έχει το αν και πώς θα αναστοχαζόμαστε στο μέλλον τις αιτίες για μια ακόμα χαμένη κοινωνική και πολιτική άνοιξη. Οι δυνάμεις της αντιμνημονιακής Αριστεράς, οφείλουν, για να είναι πραγματικά χρήσιμες σήμερα στο λαό και τη νεολαία, να συνυπάρχουν και να στηρίζουν τις τρέχουσες κινητοποιήσεις, αλλά και να συνεργαστούν στις βουλευτικές εκλογές. Διασφαλίζοντας την οργανωτική, πολιτική και ιδεολογική αυτοτέλειά τους και με βάση ένα κοινό εναλλακτικό φιλολαϊκό πρόγραμμα ρήξης με το οικονομικό και πολιτικό κατεστημένο, ανατροπής και θετικής διεξόδου. Μία τέτοια εκλογική συνεργασία όλων των δυνάμεων της αντιμνημονιακής Αριστεράς θα συμβάλλει στη συγκρότηση μετεκλογικά ενός ισχυρού πόλου μαχητικής και αποτελεσματικής αντιπολίτευσης στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, από όποια παραλλαγή κυβέρνησης των μνημονιακών δυνάμεων (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ) και αν εφαρμόζονται.

Η συμφωνία για εκλογική συνεργασία των ΜΕΡΑ25, ΛΑΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ – ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, άλλων αριστερών δυνάμεων και ανένταχτων σε ένα αγωνιστικό μέτωπο Ρήξης, ανατροπής και αλλαγής, μπορεί να είναι το πρώτο βήμα σε αυτή την ενωτική κατεύθυνση και να στηριχτεί από τα μαχόμενα τμήματα του λαού και της νεολαίας. Για να γεννηθεί ξανά η ελπίδα ότι υπάρχει εναλλακτική λύση ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό, τη λιτότητα, τον ευρωμονόδρομο και την εξάρτηση από τον αμερικανοΝΑΤΟικό ιμπεριαλισμό, ότι υπάρχει δυνατότητα των κοινωνικών κινημάτων και της Αριστεράς να μάχονται και να νικούν. Όπως έγραψε ο Νίκος Καζαντζάκης: «Μη καταδέχεσαι να ρωτάς, θα νικήσουμε;»

Δημήτρης Στρατούλης: «Η κυβέρνηση, αντί να εξασφαλίσει επάρκεια φαρμάκων, αυξάνει τις τιμές τους»

Η κυβέρνηση σε μία εποχή έξαρσης της πανδημίας και των ιώσεων και διόγκωσης της ακρίβειας, αντί να εξασφαλίσει επάρκεια φαρμάκων, προωθεί αύξηση των τιμών τους τους, ικανοποιώντας τις σχετικές απαιτήσεις των φαρμακοβιομηχάνων, αδιαφορώντας εάν αυτή η πολιτική της οδηγήσει σε αδυναμία μεγάλου αριθμού πολιτών να τα προμηθευτεί.

 

 Δημήτρης Στρατούλης *

Η έλλειψη βασικών φαρμάκων που παρατηρείται στη χώρα μας – και μάλιστα σε μια περίοδο ιδιαίτερης έξαρσης των λοιμώξεων – είναι συνέπεια του τρόπου λειτουργίας της καπιταλιστικής οικονομίας. Σύμφωνα με αυτή το φάρμακο είναι εμπόρευμα, το οποίο παράγεται και διακινείται με κίνητρο το επιχειρηματικό κέρδος και με τιμές που ρυθμίζονται με τους ανεξέλεγκτους νόμους της αγοράς, και όχι κοινωνικό αγαθό, στο οποίο πρέπει να έχουν πρόσβαση όλοι οι πολίτες.
Γι’ αυτό ακριβώς το λόγο, δηλαδή για να αυξήσουν την κερδοφορία τους, οι πολυεθνικές και οι μεγάλες φαρμακαποθήκες αποσύρουν πολλά φάρμακα και κάνουν “παράλληλες εξαγωγές” τους, δημιουργώντας τις τεράστιες ελλείψεις τους ή κάνουν ανεξέλεγκτες αυξήσεις των τιμών τους.

Αυτός, λοιπόν, είναι ο βασικός λόγος της έλλειψης των φαρμάκων. Οι φαρμακοβιομηχανίες που λειτουργούν και παράγουν στη χώρα μας, των οποίων τα προϊόντα είναι το δεύτερο εξαγώγιμο προϊόν της Ελληνικής οικονομίας και τα εξάγουν σε 147 χώρες, προτιμούν να κάνουν εξαγωγές από τις οποίες έχουν μεγαλύτερα κέρδη, παρά να τροφοδοτούν την ελληνική κοινωνία.
Την κύρια ευθύνη όμως έχει η σημερινή κυβέρνηση, η οποία ανεχόμενη ή και στηρίζοντας την πολιτική των παράλληλων εξαγωγών, στερεί φάρμακα αναγκαία για την υγεία του λαού, προκειμένου να ενισχύσει τα κέρδη των μεγάλων φαρμακοβιομηχανιών και φαρμαποθηκών.

Η επιχειρηματολογία της κυβέρνησης Μητσοτάκη, με την οποία προσπαθεί να επιρρίψει την ευθύνη στην υπερσυνταγογράφηση των γιατρών ή στις δήθεν πολύ χαμηλές τιμές των φαρμάκων στη χώρα μας, είναι απολύτως ψευδής.
Οι ελλείψεις αφορούν σε μεγάλο βαθμό και μη συνταγογραφούμενα φάρμακα, ενώ οι τιμές των φαρμάκων στη χώρα μας δεν είναι χαμηλές, ιδιαίτερα σε σχέση με την αγοραστική δύναμη των λαϊκών εισοδημάτων. Η ετήσια ιδιωτική φαρμακευτική δαπάνη ανέρχεται στα 1,8 δις ευρώ και είναι κατά 58% υψηλότερη από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο.
Η κυβέρνηση σε μία εποχή έξαρσης της πανδημίας και των ιώσεων και διόγκωσης της ακρίβειας, αντί να εξασφαλίσει επάρκεια φαρμάκων, προωθεί αύξηση των τιμών τους τους, ικανοποιώντας τις σχετικές απαιτήσεις των φαρμακοβιομηχάνων, αδιαφορώντας εάν αυτή η πολιτική της οδηγήσει σε αδυναμία μεγάλου αριθμού πολιτών να τα προμηθευτεί.

Δεν πρέπει να το επιτρέψουμε. Το φάρμακο είναι κοινωνικό αγαθό στο οποίο όλοι πρέπει να έχουν πρόσβαση.

Απαιτείται να απαγορευτούν οι παράλληλες εξαγωγές. Να δημιουργηθεί Εθνικός φορέας φαρμακοβιομηχανίας και εθνική φαρμακαποθήκη ώστε να καλύπτονται οι κοινωνικές ανάγκες σε βασικά φάρμακα. Να διενεργούνται από αρμόδιο δημόσιο φορέα συνεχείς και αξιόποιστοι έλεγχοι στο κύκλωμα παραγωγής, τιμολόγησης, ποιοτικού ελέγχου και επάρκειας των αναγκαίων φαρμάκων. Να εφαρμοστεί τιμολογιακή πολιτική στα φάρμακα, που να εξασφαλίζει τον έλεγχο στο πραγματικό κόστος παραγωγής τους και να βάζει τέλος στις αυθαίρετες ανατιμήσεις των πολυεθνικών φαρμάκου. Η κυβέρνηση να σταματήσει να αξιοποιεί την δραματική κατάσταση ελλείψεων φαρμάκων για αύξηση των τιμών τους.

Η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη είναι κοινωνικό αγαθό που διασφαλίζει και αναβαθμίζει την υγεία και τη ζωή του λαού και γι’ αυτό ό ίδιος θα πρέπει να το υπερασπιστεί με συλλογικούς και ενωτικούς αγώνες του. Να μην υπάρξει κανείς ασθενής συμπολίτης μας, που να μην έχει δωρεάν ή σε προσιτή τιμή το φάρμακο που χρειάζεται στην ώρα που το έχει ανάγκη.

_________________________________

(*) Ο Δημήτρης Στρατούλης είναι Γραμματέας της ΛΑΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ – ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, π. Βουλευτής και Υπουργός

Ο Γραμματέας της ΛΑ.Ε-Α.Α., Δημήτρης Στρατούλης, στο ΝΕΤ24 για τις πολιτικές εξελίξεις και την Αριστερά (vid)

Εφ' όλης της ύλης συνέντευξη του Γραμματέα της Λαϊκής Ενότητας – Ανυπότακτη Αριστερά, Δημήτρη Στρατούλη,  για τις πολιτικές εξελίξεις και την Αριστερά, στο ΝΕΤ 24 (RISE TV) με τον δημοσιογράφος, Βασίλη Ταλαμάγκα.

 Ακολουθεί η συνέντευξη Δημήτρη Στρατούλη στον Βασίλη Ταλαμάγκα

Πανδημία και ακρίβεια: οι λαϊκοί εφιάλτες των Χριστουγέννων - Στους συλλογικούς αγώνες η ελπίδα.

Όλα αυτά η κυβέρνηση Μητσοτάκη τα κάνει λόγω των νεοφιλελεύθερων ιδεολογικών εμμονών και πολιτικών επιλογών της να αφήσει άθικτο και να ενισχύσει το καπιταλιστικό κέρδος, στο βωμό του οποίου θυσιάζει ακόμα και την ανάγκη για προστασία της υγείας και της ζωής του λαού... 

   Δημήτρης Στρατούλης* 

Έφτασαν τα Χριστούγεννα και οι γιορτές , αλλά μόνο γιορταστικό δεν είναι το κλίμα για τα     φτωχά λαϊκά στρώματα. Το τρέχον 4ο κύμα της πανδημίας του κορωνοϊού και το 5ο που έρχεται λόγω της νέας μετάλλαξης Ο, καθώς και η συνειδητή άρνηση της κυβέρνησης να ενισχύσει ουσιαστικά το δημόσιο σύστημα υγείας, ενισχύουν τον εύλογο λαϊκό φόβο για την υγεία και την ίδια τη ζωή.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη πιάστηκε να ψεύδεται ασύστολα και συνειδητά, αφού από τη μελέτη Τσιόδρα – Λύτρα, που οι συντάκτες της ισχυρίζονται ότι είχαν θέσει έγκαιρα, από τον περασμένο Μάη, υπόψη της, αποδεικνύεται ότι, επειδή αυτή δεν έκανε τίποτε για την ενίσχυση των Μονάδων Εντατική Θεραπείας, των περιφερειακών δομών υγείας και της πρωτοβάθμιας περίθαλψης, πέθαναν, ουσιαστικά αβοήθητοι, χιλιάδες συμπολίτες μας.

Κι όλα αυτά, από μία κυβέρνηση, που όχι μόνο δεν στήριξε το δημόσιο σύστημα υγείας, αλλά ακόμα και σήμερα χαρακτηρίζει ως «πολυτέλεια» την παροχή ουσιαστικής υγειονομικής προστασίας στο λαό και η οποία τολμά – παρά τις πρόσφατες φρικτές αποκαλύψεις για τις μεγάλες ελλείψεις στο δημόσιο σύστημα υγείας – να σχεδιάζει νέα «λουκέτα» και συγχωνεύσεις Νοσοκομείων και δομών δημόσιας υγείας.

Αντίθετα, η ίδια κυβέρνηση, ενώ έχει μετατρέψει τα δημόσια Νοσοκομεία σε «μίας νόσου», της μόλυνσης με covid 19, παρέχει «ασυλία» στους επιχειρηματίες της υγείας να συνεχίσουν και εν μέσω πανδημίας να αποκομίζουν τεράστια κέρδη, αντί οι κλινικές τους να επιτάσσονται, με βάση ακόμα και τις συνταγματικές προβλέψεις για τέτοιες περιπτώσεις πανδημιών, για να σωθεί ο λαός. Και δυστυχώς δεν αρκείται σε αυτά, αλλά και αξιοποιεί το λαϊκό φόβο από την πανδημία για να σαρώσει, χωρίς ουσιαστικές κοινωνικές αντιστάσεις, οτιδήποτε είχε μείνει άθικτο από τη μνημονιακή λαίλαπα από τα εργασιακά, κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα.

Όλα αυτά η κυβέρνηση Μητσοτάκη τα κάνει λόγω των νεοφιλελεύθερων ιδεολογικών εμμονών και πολιτικών επιλογών της να αφήσει άθικτο και να ενισχύσει το καπιταλιστικό κέρδος, στο βωμό του οποίου θυσιάζει ακόμα και την ανάγκη για προστασία της υγείας και της ζωής του λαού.

Για τον ίδιο λόγο η κυβέρνηση έλεγε ψέματα ότι η ακρίβεια είναι προσωρινή, εξαγγέλλοντας μέτρα για την αντιμετώπιση της, που αποτελούν «σταγόνα στον ωκεανό» των αναγκών των φτωχών λαϊκών στρωμάτων να μην πεθάνουν από το κρύο, τώρα το χειμώνα, λόγω υπέρογκων αυξήσεων στις τιμές του ηλεκτρικού ρεύματος και όλων των καυσίμων ή να μην πεινάσουν λόγω της εκτίναξης των τιμών στα είδη διατροφής.

Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον εαυτό του από τις συνέπειες της πανδημίας και της ακρίβειας, διεκδικώντας ουσιαστικά μέτρα ενίσχυσης του δημόσιου συστήματος υγείας και αντιμετώπισης της ακρίβειας. Δηλαδή μείωση του ΦΠΑ και των ειδικών φόρων κατανάλωσης, στο φυσικό αέριο, το ηλεκτρικό ρεύμα και τα άλλα καύσιμα για να συγκρατηθούν και να μειωθούν οι τιμές τους, μηδενισμό του ΦΠΑ στα είδη λαϊκής διατροφής και, κυρίως, για αυξήσεις μισθών και συντάξεων με τη χρησιμοποίηση ενός παλιού, δοκιμασμένου και αποτελεσματικού για τέτοιες περιπτώσεις εργαλείου, της Αυτόματης Τιμαριθμικής Αναπροσαρμογής (ΑΤΑ).

Από την άλλη πλευρά, πολιτική διέξοδο στους αγώνες του λαού αυτή τη ζοφερή περίοδο μπορεί και πρέπει να δώσει μία ενωμένη ανυπότακτη και σύγχρονη Ριζοσπαστική Αριστερά, που να κάνει μαχητική και αποτελεσματική αντιπολίτευση, να διαθέτει και να προβάλλει ένα σχέδιο ανατροπής των εφαρμοζόμενων αντικοινωνικών πολιτικών και να προωθεί μία εναλλακτική φιλολαϊκή πολιτική.

Καλά Χριστούγεννα, καλές γιορτές, με καλούς, ελπιδοφόρους και νικηφόρους συλλογικούς αγώνες τη νέα χρονιά.

*Ο Δημήτρης Στρατούλης, είναι στέλεχος της ΛΑΪΚΗΣ ΕΝΟΗΤΑΣ, π. Βουλευτής και Υπουργός

Γεννούν ελπίδες οι ενωτικές προσπάθειες στη Ριζοσπαστική Αριστερά.

Η Αριστερή Πρωτοβουλία Διαλόγου και Δράσης μπορεί να συμβάλλει, ώστε να υπάρξει πραγματική κοινωνική και πολιτική αντιπολίτευση και να αναπτυχτούν λαϊκοί αγώνες για την ακύρωση και ανατροπή των αντικοινωνικών κυβερνητικών πολιτικών. 

Δημήτρης Στρατούλης*

Ο διάλογος, που ξεκίνησε για τη δημιουργία ανοιχτής Αριστερής Πρωτοβουλίας Διαλόγου και Δράσης είναι σημαντική και ελπιδοφόρα διαδικασία.

Είναι θετικό ότι σ’ αυτή την προσπάθεια καλούν περίπου 200 αγωνιστές/ες της Αριστεράς, των κινημάτων, της επιστήμης, του πολιτισμού, της αυτοδιοίκησης, των συνδικάτων και της νεολαίας, που υπογράφουν τη σχέδιο διακήρυξης αυτής της Πρωτοβουλίας. Επίσης, ότι αρκετές οργανώσεις της Ριζοσπαστικής Αριστεράς συμμετέχουν, στηρίζουν, ή παρακολουθούν την Πρωτοβουλία και συγκεκριμένα οι: Αναμέτρηση, ΑΡΑΝ, ΑΡΑΣ, Αριστερό Ρεύμα, ΔΕΑ, Παρέμβαση, Συνάντηση, Σύγχρονο Κομμουνιστικό Σχέδιο, Συντονισμός Κομμουνιστικών Δυνάμεων.

Η ισότιμη συμμετοχή σε αυτή την Πρωτοβουλία ανένταχτων αγωνιστών, αγωνιστριών αλλά και οργανωμένων δυνάμεων της ασυμβίβαστης, ριζοσπαστικής Αριστεράς, με ενεργή συμμετοχή εργαζομένων, γυναικών, διανοουμένων και – κυρίως – εκπροσώπων της νέας γενιάς, είναι σημείο – κλειδί για την επιτυχία αυτής της νέας ενωτικής αναγεννητικής προσπάθειας.

Είναι σημαντικό ότι η νέα αυτή Πρωτοβουλία με το σχέδιο διακηρυκτικού κειμένου της δεν μένει μόνο στη σκληρή και γενναία αυτοκριτική των δυνάμεων που τη συναπαρτίζουν για την πορεία και κατάσταση της Αριστεράς και του λαϊκού κινήματος στη χώρα μας, αλλά και ενδιαφέρεται για το τι πρέπει να κάνει η Αριστερά σήμερα και στο μέλλον. Με μια διαδικασία συλλογικής συζήτησης για τα μεγάλα και επίκαιρα προβλήματα που απασχολούν, την εργατική τάξη, το λαό και τη νεολαία εν μέσω υγειονομικής, οικονομικής και οικολογικής κρίσης, αλλά και λόγω της εφαρμογής στη χώρα μας μίας ακραία νεοφιλελεύθερης αντικοινωνικής πολιτικής από την κυβέρνηση της ΝΔ. Και, κυρίως, με κοινή δράση στους αγώνες για την υπεράσπιση των συμφερόντων των εργαζομένων και της νεολαίας, το περιβάλλον, τη δημόσια υγεία και παιδεία, τα δημοκρατικά δικαιώματα, την ισότητα των φύλων, χωρίς το άγχος βιαστικών εκλογικών συγκολλήσεων κορυφών.

Εξάλλου, μόνο μέσα από μία τέτοια διαδικασία ανοικτού και δημοκρατικού διαλόγου και κοινής κινηματικής και πολιτικής δράσης, μπορεί, χωρίς ηγεμονισμούς και αρχηγισμούς, να υπάρξει συμφωνία σε βασικά πολιτικά προαπαιτούμενα, που μπορούν να χρησιμεύουν ως οδηγός στην προοπτική συγκρότησης, εν τέλει, ενός Αριστερού Ριζοσπαστικού Πολιτικού Μετώπου, που σήμερα είναι όσο ποτέ αναγκαίο ως στήριγμα, αποκούμπι κι ελπίδα για τον εργαζόμενο λαό και τη νεολαία.

Με αυτό τον τρόπο, θα μπορέσει να δοθεί πολιτική διέξοδος στους αγώνες του λαού και ιδιαίτερα της νεολαίας, που σήμερα παρά τη ζοφερή κατάσταση, δεν το βάζουν κάτω, κινητοποιούνται μαζικά και μαχητικά και διεκδικούν κατακτήσεις και πολιτική έκφραση. Επίσης, να καλυφτεί το υπαρκτό, πλέον, πολιτικό κενό μίας νέας Αριστεράς των αγώνων, του διαλόγου κι ενός σύγχρονου σχεδίου ανατροπής, ιδιαίτερα, ύστερα από την μετατόπιση του ΣΥΡΙΖΑ προς την κεντροαριστερά.

Η Αριστερή Πρωτοβουλία Διαλόγου και Δράσης μπορεί να συμβάλλει, ώστε να υπάρξει πραγματική κοινωνική και πολιτική αντιπολίτευση και να αναπτυχτούν λαϊκοί αγώνες για την ακύρωση και ανατροπή των αντικοινωνικών κυβερνητικών πολιτικών. Για την υπεράσπιση της υγείας, της ζωής, της εργασίας, των εισοδημάτων, των κοινωνικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων του λαού και της νεολαίας, που συνθλίβονται από την κυβέρνηση της ΝΔ, που αξιοποιεί την υγειονομική και οικονομική κρίση, για να περάσει χωρίς αντιστάσεις τις αντικοινωνικές νεοφιλελεύθερες πολιτικές της με πρωτοφανή αυταρχισμό και καταστολή. Για την επεξεργασία, προβολή και διεκδίκηση ενός πολιτικού προγράμματος υπέρ των εργαζομένων, του λαού και της νεολαίας με σοσιαλιστικό ορίζοντα.

* Δημήτρης Στρατουλης: Είναι Πολιτικός, Συνδικαλιστής και Συγγραφέας. Σπούδασε Νομική και Πολιτική Επιστήμη στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.Είναι μέλος της Π.Γ. της Λαϊκής Ενότητας, πρώην Υπουργος και βουλευτής Β' Αθήνας

Αριστερή Πρωτοβουλία Διαλόγου και Δράσης - Συγκέντρωση: Δευτέρα, 12 Ιουλίου, 7:30 μμ, πλατεία Αυδή, Μεταξουργείο.

Ανοίγουμε το διάλογο για τη δημιουργία μιας Αριστερής Πρωτοβουλίας Διαλόγου και Δράσης, με την ισότιμη συμμετοχή ανένταχτων αγωνιστών και αγωνιστριών, καθώς και οργανωμένων δυνάμεων της ριζοσπαστικής και ανατρεπτικής Αριστεράς.

Ανοικτή συγκέντρωση Δευτέρα, 12 Ιουλίου, 7:30 μμ, πλατεία Αυδή, Μεταξουργείο.

Ανοίγουμε το διάλογο για τη δημιουργία μιας Αριστερής Πρωτοβουλίας Διαλόγου και Δράσης, με την ισότιμη συμμετοχή ανένταχτων αγωνιστών και αγωνιστριών, καθώς και οργανωμένων δυνάμεων της ριζοσπαστικής και ανατρεπτικής Αριστεράς.

Αριστερή Πρωτοβουλία Διαλόγου και Δράσης

Ανοίγουμε τον διάλογο

Ανοικτή συγκέντρωση Δευτέρα, 12 Ιουλίου, 7:30 μμ, πλατεία Αυδή Μεταξουργείο.

Ανοίγουμε το διάλογο για τη δημιουργία μιας Αριστερής Πρωτοβουλίας Διαλόγου και Δράσης, με την ισότιμη συμμετοχή ανένταχτων αγωνιστών και αγωνιστριών, καθώς και οργανωμένων δυνάμεων της ριζοσπαστικής και ανατρεπτικής Αριστεράς.

Δεν επιδιώκουμε μια συμφωνία σε όλα, αλλά μια ανοιχτή διαδικασία συζήτησης για όλα τα μεγάλα ζητήματα που απασχολούν την εργατική τάξη, το λαό και τη νεολαία εν μέσω υγειονομικής, οικονομικής και οικολογικής κρίσης. Στη χώρα μας η ακραία νεοφιλελεύθερη αντικοινωνική πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ κάνει περισσότερο αναγκαία από ποτέ την κοινή δράση στους κοινωνικούς αγώνες.

Μέσα από αυτή τη διαδικασία διαλόγου και δράσης επιδιώκουμε να ορίσουμε τις βασικές πολιτικές αρχές που θα πιστοποιούν τις προθέσεις μας και θα οδηγούν την πορεία μας. Προοπτική μας είναι η συγκρότηση ενός αριστερού ριζοσπαστικού πολιτικού μετώπου.

Οι πρόσφατοι αγώνες και στην Ελλάδα και στον κόσμο πείθουν πως τα ανυπότακτα τμήματα της κοινωνίας δεν σιωπούν, αλλά κινητοποιούνται και απαιτούν μια δική τους πολιτική έκφραση. Προσβλέπουμε σε μια νέα Αριστερά των αγώνων, του διαλόγου και του σύγχρονου σχεδίου ανατροπής.

Η ανοικτή δημόσια εκδήλωση θα γίνει τη Δευτέρα, 12 Ιουλίου 2021, στην Πλατεία Αυδή στο Μεταξουργείο, στις 7:30 μμ. Θα μιλήσουν οι:

- Κώστας Λαπαβίτσας
- Γιάννης Κουζής
- Γιώτα Σταθά
Τη συζήτηση θα συντονίσει η Βιβή Πασχάλη.

Συμμετέχουν, στηρίζουν, ή παρακολουθούν οι οργανώσεις: Αναμέτρηση, ΑΡΑΝ, ΑΡΑΣ, Αριστερό Ρεύμα, ΔΕΑ, Παρέμβαση, Συνάντηση, Σύγχρονο Κομμουνιστικό Σχέδιο, Συντονισμός Κομμουνιστικών Δυνάμεων.

Αθήνα 9 Ιουλίου 2021

Διακήρυξη

Αριστερή Πρωτοβουλία Διαλόγου και Δράσης

Είναι κάποιες εποχές που η ιστορία τρομάζοντας με τα τέρατα τα οποία δημιούργησε κάνει πίσω, σα να στέκεται για να μπορέσει να ανασάνει και να δει τι έχει πράξει.

Είναι οι εποχές αναστοχασμού, και μιας γενικευμένης αμηχανίας, όπου στην επιφάνεια εμφανίζονται τα αδιέξοδα αλλά κάτω από αυτήν κινούνται αργά σεισμογενείς δυνάμεις ικανές να ταράξουν τον κόσμο.

Δεν ειπώθηκε τυχαία ότι ζούμε στην «εποχή των τεράτων».

Ούτως ή άλλως τα συμβάντα που την ορίζουν είναι πρωτοφανή.

Ένας μικροσκοπικός ιός βγήκε από την αδράνεια της ζούγκλας και έγινε πανδημική απειλή για την ανθρωπότητα, πυροδοτώντας τη μεγαλύτερη υγειονομική κρίση και μια νέα, βαθύτερη, οικονομική. Η Κλιματική Αλλαγή, είναι ένας κίνδυνος που γίνεται όλο και πιο άμεσος και εφιαλτικός, αλλά για τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους μετατρέπεται σε ευκαιρία βίαιης κοινωνικής αποδιάρθρωσης.

Τα μεγέθη των ανισοτήτων είναι δυσθεώρητα, τεράστια συσσώρευση πλούτου σε λίγους, και εκατομμύρια φτωχοί που πολλαπλασιάζονται.

Σπουδαία επιστημονικά επιτεύγματα της ανθρώπινης συν-εργασίας όπως είναι τα εμβόλια και τα φάρμακα νέας γενιάς, αντί να είναι παγκόσμια κοινωνικά αγαθά, περιφράσσονται με τα συρματοπλέγματα της ιδιοκτησίας και συνεπώς μπαίνουν στην τρελή κούρσα της κερδοφορίας και των διακρατικών ανταγωνισμών, οδηγώντας στο χάος, με πρωταθλήτρια την ΕΕ, κατά τη διανομή και εντέλει επιτρέποντας τη διάδοση της νέας εκδοχής του ιού, από χώρες που έμειναν έξω από το σχέδιο εμβολιασμού. Οι χώρες που βγαίνουν έξω από το όριο του δυτικού «πολιτισμού» μας δεν είναι τόσο μακρινές όσο θέλουν να μας δείχνουν.

Η νέα τεχνολογία που δημιουργεί τεράστιες δυνατότητες για την απελευθέρωση του χρόνου και των δημιουργικών ικανοτήτων του ανθρώπου γίνεται ένας ασφυκτικός βραχνάς, μετατρέπεται σε πραγματικότητα ανεργίας και δυστυχίας, σε σωματική, πνευματική και ψυχική εξουθένωση της μισθωτής εργασίας. Η κατοχή και χρήση της από τους κολοσσούς της πληροφορικής επιτρέπουν όχι μόνο την κατασκόπευση της ανθρωπότητας αλλά και την επέμβαση στη συμπεριφορά και τη συνείδηση.

Ο γενναίος νέος κόσμος είναι εδώ, απειλητικός!
Είναι ανάγκη να αποτύχει!

Χρειάζεται να αντιδράσουμε!

Αυτή μπορεί να γίνει μια δική μας εποχή.

Ενώ η πανδημία ανέδειξε την αδήριτη ανάγκη για παγκόσμια συνεργασία, η «παγκοσμιοποίηση» αποκάλυψε την ουσία της, την κυριαρχία των «μεγάλων» χωρών και των μεγάλων πολυεθνικών ομίλων πάνω σε κράτη και λαούς και τη χρηματιστικοποίηση των πάντων.
Ο πλανήτης γίνεται ένα πεδίο εμπορικών, κρατικών και γεωπολιτικών ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, που επαναφέρουν τον πόλεμο μέχρι και την πυρηνική απειλή.

*****

Στη χώρα μας, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, όπου μια ακροδεξιά νεοφιλελεύθερης τραμπικής έμπνευσης έχει πάρει την πρωτοβουλία από τις φιλελεύθερες τάσεις, αξιοποιεί κυνικά την πανδημία προκειμένου να εκμηδενίσει το ζωτικό πυρήνα των εργασιακών, κοινωνικών και δημοκρατικών κατακτήσεων της μεταπολίτευσης. Από το 1990 και επί 20 χρόνια η άρχουσα τάξη, με τους πολιτικούς της εκπροσώπους, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, ροκάνιζαν αυτόν τον πυρήνα συστηματικά και με τον μεταλλαγμένο ΣΥΡΙΖΑ, κατάφεραν ένα βαθύ πλήγμα. Τώρα, δίνουν τις χαριστικές βολές: στο 8ωρο, στη διαδήλωση, στην απεργία, στο δημόσιο πανεπιστήμιο και σχολείο, στην πρώτη κατοικία, στο προοδευτικό Οικογενειακό Δίκαιο, στο ασφαλιστικό. Ψήφισαν νέο μεσοπρόθεσμο μνημόνιο με μέτρα για εξοικονόμηση 16δισ. ευρώ, προκειμένου να επιστρέψουμε στα πλεονάσματα, ενώ η νέα κρίση είναι εδώ.

Ιδρύουν το «αυτόνομο» ιδιωτικό σχολείο που θα αξιολογείται από την αγορά. Δημιούργησαν «στρατόπεδα συγκέντρωσης» προσφύγων και μεταναστών. Το περιβάλλον, η πολιτιστική κληρονομιά, η καλλιτεχνική ζωή και δημιουργία πυροβολούνται κατά ριπάς. Δεν μπαζώνουν μόνο την Ακρόπολη, μπαζώνουν ζωές.

Η έξαρση του σεξισμού και της καταδίωξης του διαφορετικού παίρνουν διαστάσεις σε μια κοινωνία που δεν εμπιστεύεται τον εαυτό της. Που δεν βλέπει μπροστά της κάτι να προσδοκά και να περιμένει.

Η δημόσια υγεία είναι το επόμενο θήραμα. Η κυβέρνηση χειροκρότησε από τα μπαλκόνια τους υγειονομικούς, είπε μερικές μισές καλές κουβέντες για τη δημόσια υγεία και ταυτόχρονα αρνήθηκε πεισματικά μαζικούς μόνιμους διορισμούς, μετέτρεψε τα δημόσια νοσοκομεία και κέντρα υγείας σε χώρους κόλασης για το προσωπικό και ταυτόχρονα σε χώρους φτηνής επιδιόρθωσης από την ασθένεια του κορονοϊού, για να θησαυρίζουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι υγείας. Το αποτέλεσμα είναι τραγικό, ταξικό και ανεπανόρθωτο.

Με όλα αυτά, η κυβέρνηση δεν γλιτώνει την οικονομία από την κρίση, την ανεργία και τα λουκέτα μικρομεσαίων. Το σημερινό «βιώσιμο» χρέος είναι διπλάσιο από αυτό του 2010. Και οι πακτωλοί «σωτηρίας» της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποδεικνύονται δανεικά με την επιβολή των γνωστών «μεταρρυθμίσεων», πάνω από όλα με τα αιματοβαμμένα «πρωτογενή πλεονάσματα» προς όφελος του γαλλογερμανικού «Βορρά». Ο τουρισμός, η «βαριά βιομηχανία» του ελληνικού καπιταλισμού, μετατράπηκε σε φτερό στον άνεμο.

*****

Mπροστά σε αυτό το ζοφερό παρόν, τα ερωτηματικά των εργαζόμενων, των γυναικών, των επιστημόνων, των καλλιτεχνών, της νεολαίας, του εργαζόμενου λαού και μαζί του, τα ερωτηματικά όλων των αριστερών, μετατρέπονται σε δικαιολογημένη αγωνία. Τι χρειάζεται να κάνουμε; Η αγωνία είναι μεγαλύτερη λόγω και της εμπειρίας του πρόσφατου παρελθόντος, την τραγική κατάληξη της «αριστερής» κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ η οποία εξαέρωσε την ελπίδα στις Βρυξέλες. Η αντιπολίτευση που ασκεί σήμερα, δείχνει ότι έχει προσχωρήσει αμετάκλητα στον κύκλο του συστήματος εξουσίας. Από την άλλη πλευρά ο στενός κομματισμός ή οι χαρισματικοί ηγέτες δεν μπορεί να δώσουν απαντήσεις στα ασφυκτικά ερωτήματα.

Αλλά και η «δική μας» Αριστερά δεν στάθηκε αντάξια της προσδοκίας και των περιστάσεων. Οι ανεπάρκειες έγιναν πιο εμφανείς και έσπειραν ακόμη μεγαλύτερη απογοήτευση. Αποδείχθηκε τραγικά ανεπαρκής για νέες προγραμματικές επεξεργασίες, ικανές να προκαλέσουν ρήγματα στην καταιγιστική αστική επίθεση, να θέσουν στόχους αντεπίθεσης, να ενώσουν δυνάμεις πάνω σε αυτούς. Κυριάρχησε και κυριαρχεί ο κατακερματισμός και η υπεραριστερή ρητορική.

Οι ευθύνες όλων τους και όλων μας είναι προφανείς. Καθένας με το δικό του μερίδιο και το δικό του βάρος.

Υπό αυτές τις συνθήκες αναζητείται μια καθολική αυτοκριτική και μια συνολική υπέρβαση. Γιατί η απάντηση στη θύελλα δεν είναι να θρηνούμε πάνω από τα ερείπια της ήττας αλλά να ξανασυζητήσουμε και να ξανασυγκροτήσουμε μια νικηφόρα, και χωρίς τα συμπλέγματα και τις παθογένειες του παρελθόντος, Αριστερά.

Μια επανίδρυση σε νέες βάσεις.

*****

Όμως, είναι ακόμη πιο φανερό ότι η ανελέητη επίθεση της κυβέρνησης, οι άμεσες ανάγκες της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων απαιτούν να συγκεντρωθούν δυνάμεις. 

Σήμερα. Να ξεκινήσει ένας συντροφικός οργανωμένος διάλογος για όλα τα μεγάλα ζητήματα «που καίνε» μαζί με την, περισσότερο αναγκαία από ποτέ, κοινή δράση στους αγώνες. Εκεί πρωτίστως και όχι σε βιαστικές εκλογικές συγκολλήσεις κορυφών.

Αυτό φιλοδοξούμε να πράξουμε.

Να διερευνήσουμε και να δράσουμε από κοινού ώστε να επανασυνδεθεί η Αριστερά με το «σώμα της», την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Εκεί όπου βασιλεύει η σύγχρονη εκμετάλλευση, ειδικά της νέας γενιάς, ο εργασιακός κατακερματισμός, το απόλυτο διευθυντικό δικαίωμα. Εκεί που γεννιέται και αναγεννιέται ο εργοδοτικός, γραφειοκρατικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός ο οποίος κυριαρχεί στη ΓΣΕΕ.

Για να ξαναγεννηθεί ο αγωνιστικός, ανεξάρτητος και ταξικός συνδικαλισμός, η μήτρα της μαχόμενης Αριστεράς, σε δημιουργική και όχι υποτακτική σχέση με τα κόμματα της.

Να συζητήσουμε και να δράσουμε από κοινού ώστε να συνδεθεί ο αναγκαίος αγώνας αντίστασης στα κυβερνητικά μέτρα με τον αγώνα για εργασιακές, κοινωνικές και δημοκρατικές κατακτήσεις, με ένα πολιτικό πρόγραμμα άλλης κοινωνικής προοπτικής υπέρ των εργαζομένων και του λαού. Με πρώτο και βασικό ζήτημα τη ριζική μείωση του εργάσιμου χρόνου, με τις αναγκαίες αυξήσεις μισθών και την εξασφάλιση του κοινωνικού εισοδήματος.

Να διερευνήσουμε και να δράσουμε από κοινού ώστε να βρούμε τους νέους δρόμους, και με τη συνεργασία των λαών, μαζικής απειθαρχίας, ρήξης και εξόδου από το ευρώ, την Ευρωπαϊκή Ένωση και το υπέρογκο δημόσιο χρέος, των δεσμεύσεων που φτάνουν στα 100 χρόνια, επιδρώντας θετικά και σε ρεύματα που δεν έχουν ακόμη πειστεί για την ασυμβατότητα αυτών των μηχανισμών με τα εργατικά και λαϊκά συμφέροντα.

Για την επανάκτηση και τη διεύρυνση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών.

Για την αναζωογόνηση του αντιπολεμικού κινήματος, για την ειρήνη και τη φιλία με τους λαούς της Τουρκίας και των Βαλκανίων, την έξοδο από το ΝΑΤΟ και τον αντιδραστικό άξονα με το Ισραήλ, το κλείσιμο των ξένων βάσεων, συζητώντας το ζήτημα της εθνικής ανεξαρτησίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων υπό το πρίσμα των λαϊκών συμφερόντων, της αντιιμπεριαλιστικής πάλης και του διεθνισμού.

Για τα μεγάλα προβλήματα του περιβάλλοντος, της ενέργειας, της παιδείας και του πολιτισμού, της ισότητας των γυναικών και της άρσης της σεξιστικής διάκρισης και καταπίεσης, του μεταναστευτικού και προσφυγικού, σε σύνδεση με τον αγώνα για ταξική χειραφέτηση.

Να ανοίξουμε ξανά το διάλογο για τα καθοριστικά στρατηγικά ζητήματα, το χαρακτήρα της οικονομικής ανάπτυξης, τον καπιταλισμό της εποχής μας και τη θέση της Ελλάδας, για το «τι πήγε στραβά» στις επαναστάσεις του 20ου αιώνα, για τη σοσιαλιστική προοπτική του 21ου αιώνα και για το «φάντασμα του κομμουνισμού» που ο ίδιος ο αντίπαλος φέρνει ξανά στην επιφάνεια. Ώστε να αναγεννηθεί ο αντικαπιταλιστικός και αντιιμπεριαλιστικός αγώνας, να επανασυνδεθούμε με τα μεγάλα οράματα αλλά με επίγνωση πως δεν αναζητείται στρατηγική συμφωνία, τουλάχιστον άμεσα.

Να αναζητήσουμε τους δρόμους και τους τρόπους ώστε να συνδεθούν οι αναγκαίοι στόχοι αποτίναξης της εκμετάλλευσης και της κυριαρχίας με τα καθημερινά αιτήματα πάλης, τις λαϊκές ανάγκες και επίπεδα συνείδησης για να μην καταντούν απλά συνθήματα μιας περιθωριοποιημένης, αυτοαναφορικής, και άρα ακίνδυνης, Αριστεράς.

*****

Για όλους αυτούς τους λόγους και με αυτούς του σκοπούς, καλούμε σε συζήτηση για τη δημιουργία μιας ανοιχτής Αριστερής Πρωτοβουλίας διαλόγου και κοινής δράσης, με την ισότιμη συμμετοχή ανένταχτων αγωνιστών, αγωνιστριών και οργανωμένων δυνάμεων της ασυμβίβαστης, ριζοσπαστικής και ανατρεπτικής Αριστεράς, δίνοντας τον πρώτο λόγο στους εργαζόμενους, στις γυναίκες και τη μαχόμενη διανόηση. Πάνω από όλα, στη νέα γενιά.

Δεν επιδιώκουμε μια συμφωνία σε όλα, αλλά μια ανοιχτή διαδικασία συζήτησης ορίζοντας μερικά βασικά προαπαιτούμενα που χρησιμεύουν ως οδηγός και πιστοποίηση της πρόθεσης και της πορείας μας και με προοπτική τη συγκρότηση, εν τέλει, ενός αριστερού ριζοσπαστικού πολιτικού μετώπου.

Όσο σκυθρωπή και εάν φαίνεται η εποχή μας, η ταξική πάλη στη χώρα μας και σε όλο τον κόσμο ανοίγει καινούρια «φωτεινά μονοπάτια» για την Αριστερά: Οι πρόσφατοι αγώνες και στην Ελλάδα και στον κόσμο, πείθουν πως τα ανυπότακτα τμήματα της κοινωνίας δεν σιωπούν. Κινητοποιούνται και απαιτούν, όχι μόνο διεκδικώντας κατακτήσεις, αλλά και μια δική τους πολιτική έκφραση. Μια νέα αριστερά, των αγώνων, του διαλόγου και ενός σύγχρονου σχεδίου ανατροπής.

Σήμερα κάνουμε το πρώτο βήμα. Ο δρόμος είναι μακρύς, δύσκολος και με εμπόδια. Αυτή είναι η πρόσκληση από εμάς. Αυτή είναι η πρόκληση για όλους.'

Υπογράφοντες:

• - Αδάμος Αντώνης, πρ. Περ/κός Σύμβουλος, Ελασσόνα
• - Αλεξίου Θεόδωρος, εκπαιδευτικός
• - Αλεξίου Σπύρος, εκπαιδευτικός
• - Αμμανατίδου Λίτσα, πρ. βουλευτής
• - Αμπελογιάννη Βάσω, μέλος ΓΣ ΑΔΕΔΥ, Άρτα
• - Ανδρίτσος Θάνος, αρχιτέκτονας- πολεοδόμος
• - Αραμπατζή Βασιλική, κίνηση ασκούμενων και νέων δικηγόρων ΘΣΝ
• - Αρέστης Γιώργος, εργαζόμενος
• - Ασαλουμίδης Κώστας, αντιπρόεδρος συνδικάτου εργαζομένων στην ενέργεια, Πτολεμαΐδα
• - Ασπρογέρακας Κώστας, δικηγόρος, Δημοτικός Σύμβουλος Χαϊδαρίου
• - Βαϊνάς Παντελής, εκπαιδευτικός, Δημοτικός Σύμβουλος Αιγάλεω
• - Βαϊνάς Στέλιος, ΔΣ φοιτητικού συλλόγου Παιδαγωγικού Αθήνας
• - Βαλσαμής Σταύρος, δημοτικός σύμβουλος Κορυδαλλού
• - Βαρουξάκης Μανόλης, αγρότης-συνδικαλιστής, Χανιά
• - Βασιλειάδης Τάσος, ηλεκτρολόγος μηχανικός, μέλος Αντιπροσωπείας ΤΕΕ
• - Βασιλείου Δημήτρης, μέλος της Επιτροπής εργαζομένων εστίασης Αργολίδας
• - Βασσάλος Γιώργος, πολιτικός επιστήμονας, Βρυξέλλες
• - Βατικιώτη Αγγελική, πτυχιούχος ΑΣΟΕΕ
• - Βατικιώτης Λεωνίδας, οικονομολόγος
• - Βήχας Γιώργος, καρδιολόγος, Διευθυντής ΕΣΥ
• - Βούλγαρης Αντώνης, Περ/κος Σύμβουλος Στερεάς Ελλάδας
• - Βρεττάκος Ηλίας, πρ γενικός γραμματέας ΑΔΕΔΥ
• - Γαϊτάνη Ιωάννα, ιδιωτική υπάλληλος, πρ. βουλεύτρια Α’ Θεσσαλονίκης
• - Γαλάνη Πένυ, υπ. διδάκτωρ Ιατρικής
• - Γαλιατσάτου Βασιλική, επι πτυχίω φοιτήτρια ΑΣΟΕΕ
• - Γαρδικλής Δημήτρης, αντιπρόεδρος συλλόγου εργαζομένων Ασκληπιείο Βούλας
• - Γέρου Κάτια, Ηθοποιός
• - Γεωργακάκης Bαγγέλης, εκδότης
• - Γεωργούλας Στράτος, πανεπιστημιακός, Περ/κος Σύμβουλος Βόρειου Αιγαίου
• - Γιαννούλια Κατερίνα, Γραμματεία Ισότητας ΑΔΕΔΥ – “Συνέλευση 8η Μάρτη”
• - Γουδέβενος Σπύρος, ιδιωτικός υπάλληλος
• - Γουρλάς Νίκος, συνδικαλιστής
• - Δαμιανάκης Νίκος, υπ. διδάκτορας κοινωνιολογίας
• - Δελημήτρος Κώστας, γραμματέας ΔΣ συλλόγου εργαζομένων Γεωπονικού Παν/μίου, πρ. βουλευτής
• - Δερμιτζάκης Κώστας, φαρμακοποιός – λογοτέχνης, πρ. βουλευτής
• - Διαμαντόπουλος Βαγγελης, Τεχνικός Τηλεπικοινωνιών, πρ. βουλευτής, Καστοριά
• - Δραγώτης Θύμιος, υπ. διδάκτορας, Πάτρα
• - Δρούγκας Δημοσθένης, οδοντίατρος, περ/κός Σύμβουλος Πελοποννήσου
• - Ζερδελής Γιάννης, γιατρός, πρ. βουλευτής, Λέσβος
• - Ζιαζιάς Δημήτρης, Πρόεδρος Ένωση Ιατρών Νόμου Αχαίας
• - Ζούτσος Νίκος, εκπαιδευτικός, Δημοτικός Σύμβουλος Περιστερίου,
• - Ήσυχος Κώστας, πρ. βουλευτής
• - Θανοπούλου Κατερίνα, εκπαιδευτικός ειδικής αγωγής – συγγραφέας
• - Θεοδωρίδου Αλεξάνδρα, γενική γραμματέας ΣΥΑΕ
• - Ιωαννίδης Ηλίας, ελεύθερος επαγγελματίας, πρ. Βουλευτής, Καβάλα
• - Κακαγιάννης Νίκος, συνταξιούχος εκπαιδευτικός, Λάρισα
• - Καλαβάνος Παναγιώτης, δικηγόρος, Κίνηση για τα Δημοκρατικά Δικαιώματα
• - Καλαϊτζοπούλου Ηλέκτρα, Βιολόγος, υπ. διδάκτορας Βιοχημείας
• - Καλόγηρος Νίκος, εκπαιδευτικός, αντιπρόεδρος ΣΕΠΕ Καλλιθέας-Μοσχάτου
• - Καλομοίρης Γρηγόρης, συντονιστής του ΜΕΤΑ, πρώην πρόεδρος της ΟΛΜΕ
• - Καλτσώνης Δημήτρης, πανεπιστημιακός
• - Καλύβης Αλέκος, πρ. αναπληρωτής πρόεδρος ΓΣΕΕ
• - Κάντας Αριστοτέλης, Πρόεδρος Ομοσπονδίας Συνταξιούχων Επικουρικής Ασφάλισης
• - Καραβάκος Βασίλης, Δημοτικός Σύμβουλος Μεταμόρφωσης
• - Καραβασίλη Ιωάννα, κοινωνιολόγος
• - Καραχάλιος Γιάννης, ιδιωτικός υπάλληλος
• - Κατερίνη Τόνια, αρχιτέκτονας μηχανικός
• - Κατζουράκης Κυριάκος, ζωγράφος
• - Καψάλης Αποστόλης, μεταδιδακτορικός ερευνητής
• - Κόκκαλη Άννα, εκπαιδευτικός, μεταφράστρια
• - Κοκκινίδης Θωμάς, οικονομολόγος
• - Κοκκινόπουλος Παντελής, γιατρός, αντ. Ιατρικού συλλόγου Αργολίδος
• - Κολούσιος Στέργιος, συνταξιούχος δάσκαλος, Λάρισα
• - Κονδύλης Γρηγόρης, γλωσσολόγος, μεταφραστής
• - Κοντογεώργος Μάκης, μέλος ΕΕ της ΟΜΕ – ΟΤΕ
• - Κοντός Δημήτρης, φυσικός, Πρόεδρος Ομοσπονδίας Τριτέκνων Ελλάδας, Δυτικό μέτωπο για το κλείσιμο του ΧΥΤΑ Φυλής
• - Κορτζίδης Χρήστος, πρ. Δήμαρχος Ελληνικού- Αργυρούπολης
• - Κοσμάς Νικηφόρος, λογιστής, δημοτικός σύμβουλος Κεντρικής Κέρκυρας & Διαπόντιων Νήσων
• - Κουβαράς Γιώργος, μαθηματικός, δημοτικός σύμβουλος Αιγιαλείας
• - Κουβελάκης Στάθης, πανεπιστημιακός
• - Κουζής Γιάννης, πανεπιστημιακός
• - Κουραντής Δημήτρης, δικηγόρος
• - Κούστας Κώστας, περιφ. Σύμβουλος Δυτ. Ελλάδος, εκπαιδευτικός
• - Κουτσιανάς Πάνος, δημοτικός σύμβουλος Ιλίου
• - Κόχιλας Λευτέρης, Δημοτικός Σύμβουλος Ικαρίας
• - Κριτσωτάκης Μιχάλης, περ/κος Σύμβουλος Κρήτης
• - Κυπραίος Βασίλης, μεταπτυχιακός Βιολογίας, Πάτρα
• - Κυριακάκης Γιάννης, πρόεδρος ΕΛΜΕ Χανίων
• - Κωτσιόπουλος Νίκος, Μέλος Γ.Σ. Συνδικάτου Οικοδόμων Ν. Λάρισας
• - Λαγδά Δέσποινα, Δημοτικός Σύμβουλος Δάφνης – Υμηττού
• - Λαζαρίζου Μαρία, υπ. διδάκτωρ χημικού ΑΠΘ
• - Λαπαβίτσας Κώστας, πανεπιστημιακός, πρ. βουλευτής
• - Λαπιέρης Σωτήρης, Δημοτικός Σύμβουλος Χαλανδρίου
• - Λασκαρίδης Παναγιώτης, Δημοτικός Σύμβουλος Αγίου Δημητρίου
• - Λασκος Χρήστος, εκπαιδευτικός
• - Λεονταράκης Πάνος, ιχθυολόγος, Καβάλα
• - Λεουτσάκος Στάθης, πρ. βουλευτής
• - Λιάγκος Γιώργος, ηλεκτρολόγος μηχανικός
• - Μαγιάκης Λευτέρης, Δημοτικός Σύμβουλος Αμαρουσίου, μηχανικός
• - Μακρή Αλέκα, γιατρός
• - Μανιάτης Γιώργος, πανεπιστημιακός
• - Μάνος Γιάννης, οικονομολόγος, Τρίκαλα
• - Μανουσάκης Γιώργος, πρόεδρος συλλόγου εργαζομένου νοσοκομείου Άγιος Νικόλαος, Λασίθι
• - Μαντά Ασημίνα, φοιτήτρια, μέλος ΕΑΑΚ
• - Μαντέλας Νίκος, υπ. Διδάκτορας παιδαγωγικής
• - Μάρκου Κώστας, οδοντίατρος, μέλος της Πρωτοβουλίας για μία Δημόσια Υγεία-Λαϊκό Δικαίωμα-Κοινωνικό Αγαθό
• - Μαυρόπουλος Τάσος, Δημοτικός Σύμβουλος Βύρωνα
• - Μέγγος Τάκης, Δημοτικός Σύμβουλος Δελφών
• - Μερμίγκης Στέλιος, δημοτικός σύμβουλος Αγρινίου
• - Μητρόπουλος Δημήτρης, μέλος ΔΣ ΕΛΜΕ Πειραιά
• - Μινωτάκης Αλέξανδρος, υπ. Διδάκτορας Επικοινωνίας και ΜΜΕ, ΕΚΠΑ
• - Μιχαηλίδου Ναταλία, μηχανικός
• - Μοσχοχωρίτου Όλγα, δικηγόρος
• - Μπαμπαλής Δημήτρης, Γιατρός, Παθολόγος-Εντατικολόγος, Δ/ντής ΤΕΠ ΓΝ Λάρισας, Μέλος ΔΣ Ένωσης Νοσοκομειακών Ιατρών Λάρισας (ΕΙΝΚΥΛ)
• - Μπαρμπαλιά Ελένη, κίνημα ατόμων με αναπηρία
• - Μπαρσέφσκι Μάνια, νομικός, κίνημα για τα δημοκρατικά δικαιώματα
• - Μπαστέας Πέτρος, συνδικαλιστής ΕΥΔΑΠ
• - Μπέλμπας Χρήστος, εκπαιδευτικός, μέλος ΔΣ ΕΛΜΕ Χανίων
• - Μπεφάνης Βασίλης-Ορέστης, φοιτητής, πρόεδρος Φ.Σ. ΙΑΚΑ, Βόλος
• - Μπίσιας Χάρις, πολιτικός επιστήμονας, Χανιά
• - Μπόλαρη Μαρία, ιδιωτική υπάλληλος, πρ. βουλεύτρια Α’ Αθήνας
• - Μπούκη Ελένη, μηχανικός, αντιπροσωπεία ΤΕΕ
• - Μπουρδούβαλης Βασίλης, εργαζόμενος στην πληροφορική
• - Νταβανέλος Αντώνης, συνταξιούχος δημοσιογράφος
• - Οικονόμου Γιώργος, δικηγόρος, Δημοτικός Σύμβουλος Νέας Σμύρνης
• - Ορφανίδης Τάσος, αγρότης. Καβάλα
• - Παναγιωτίδης Παναγιώτης, φοροτεχνικός, Λάρισα
• - Παναγιωτόπουλος Χρήστος, πρώην πρόεδρος εργαζομένων δήμου Βύρωνα
• - Παπαδημητρίου Μάνια, ηθοποιός – σκηνοθέτης
• - Παπαδόπουλος Δημήτρης, μέλος Δ.Σ. ΕΛΜΕ Λάρισας
• - Παπαδόπουλος Κώστας, Δημοτικός Σύμβουλος Νίκαιας-Ρέντη
• - Παπαδοπούλου Μαρίνα, ψυχολόγος, Δράμα
• - Παπαποστόλου Νατάσα, εκπαιδευτικός
• - Πασχάλη Βιβή, υγειονομικός, μέλος ΔΣ συλλόγου εργαζ. Ευαγγελισμού
• - Παυλόπουλος Γιώργος, συνδικαλιστής στις τράπεζες
• - Πεπονή Καλλιρόη, ιδιωτική υπάλληλος
• - Πετράκος Θανάσης, περιφερειακός σύμβουλος Πελ/νήσου.
• - Πετρόπουλος Δημήτρης, μηχανικός δημοσίου, αντιπροσωπεία ΤΕΕ
• - Πλιακογιάννης Δημήτρης, Δίκτυο υπεράσπισης δημοκρατικών ελευθεριών ΘΣΝ
• - Ποταμίτης Νίκος, Πρόεδρος Ένωσης Νοσοκομειακών Ιατρών Ζακύνθου
• - Πράσσος Στέφανος, περ/κος σύμβουλος Δυτικής Μακεδονίας
• - Ρεμπάπης Παναγιώτης, μέλος Δ.Σ. ΕΛΜΕ Λάρισας
• - Ρωμανός Αγγελής, μέλος του κινήματος κατά των πλειστηριασμών
• - Σακελλαρόπουλος Σπύρος, Πανεπιστημιακός
• - Σακούτης Νίκος, εκπαιδευτικός, Δημοτικός Σύμβουλος Πετρούπολης
• - Σαμοΐλης Στέφανος, μηχανικός, Περ/κος Σύμβουλος Ιονίων Νήσων
• - Σαπουνάς Γιώργος,μέλος Δ.Σ. ΣΕΠΕ Αμαρουσίου
• - Σαράντος Αλεξανδρής, πρ. μέλος ΔΣ ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ, Μεγαλόπολη
• - Σαραφιανός Δημήτρης, δικηγόρος, κίνημα για τα δημοκρατικά δικαιώματα
• - Σιγάλας Αντώνης, ακτιβιστής ΛΟΑΤΚΙ
• - Σκαμνάκης Θανάσης, δημοσιογράφος
• - Σκλαβάκη Φρόσω, μέλος ΔΣ συλλόγου εργαζομένων ΔΟΥ ν. Αττικής & Κυκλάδων
• - Σκόνδρας Άγγελος, γεωπόνος, Πάτρα
• - Σκούμας Θανάσης, δικηγόρος, Θήβα
• - Σουλτανίδου Χριστίνα, κίνημα κατά των πλειστηριασμών, Θεσσαλονίκη
• - Σπανού Δέσποινα, νομικός, πρ. αντιπρόεδρος ΑΔΕΔΥ
• - Σταθά Γιώτα, μηχανικός ΔΕΗ
• - Σταματονικολός Γιώργος, εργαζόμενος στο προσφυγικό/μεταναστευτικό
• - Σταυροπούλου Αναστασία, δικηγόρος, κίνημα για τα δημοκρατικά δικαιώματα
• - Στρατούλης Δημήτρης, πρ. βουλευτής
• - Σωτηριάδη Ντίνα, κτηνίατρος
• - Τζάρας Νίκος, δικηγόρος, Χανιά
• - Τζήμας Νίκος, φοιτητής, μέλος ΕΑΑΚ
• - Τόλης Χρήστος, μηχανικός
• - Τολίκα Κατερίνα, εκπαιδευτικός
• - Τόλιος Άρης, ασφαλιστικός σύμβουλος
• - Τουλιάτος Χρίστος, βιβλιοϋπάλληλος, δημοτικός σύμβουλος Ζωγράφου
• - Τράντος Γιάννης-Άγγελος, ιατρός, μέλος Ενωτικού Κινήματος για την Ανατροπή και της Πρωτοβουλίας για μία Δημόσια Υγεία-Λαϊκό Δικαίωμα-Κοινωνικό Αγαθό
• - Τριανταφυλλίδης Στέφανος, εργαζόμενος στον επισιτισμό
• - Τσάλα Συλβί, άνεργη, Τρίκαλα
• - Τσαπέπα Λία, μαθηματικός
• - Τσιρώνης Μίλτος, Δημοτικός Σύμβουλος Λαμίας
• - Τσίτκανος Μήτσος, εργαζόμενος στο μέταλλο
• - Τσιφής Κώστας, γεωπόνος, Λάρισα
• - Τσίχλη Μαριάννα, δικηγόρος, Περ/κός Σύμβουλος Αττικής
• - Φάρας Αντώνης, τεχνολόγος- οικονομολόγος
• - Χαλβατζής Αλέκος, μισθωτός εργαζόμενος σε τεχνική εταιρεία
• - Χαραλαμπίδης Κώστας, δημοτικός σύμβουλος Νεάπολης-Συκεών
• - Χαραλαμπίδου Δέσποινα, Περ/κος. Σύμβουλος Κεντρ. Μακεδονίας
• - Χαρίσης Γιώργος, μέλος Γενικού Συμβουλίου ΑΔΕΔΥ
• - Χατζηστεφάνου Άρης, δημοσιογράφος
• - Χατζόπουλος Στάθης, δικηγόρος
• - Χουδαλάκη Κατερίνα, ηλεκτρολόγος μηχανικός, μέλος ΔΣ ΣΜΤ
• - Χουντής Νίκος, πρ. ευρωβουλευτής
• - Χρυσαδάκος Σταύρος, γεωπόνος, πρ. Περ/κος Σύμβουλος Πελοποννήσου

Εργασιακό Νομοσχέδιο: «Η συνολική διευθέτηση του χρόνου εργασίας το κάνει πιο ελαστικό, πιο φτηνό πιο απάνθρωπο»

Συμπερασματικά, λοιπόν, με τη συνολική διευθέτηση του χρόνου εργασίας μεταφέρεται εισόδημα από τους εργαζόμενους κατευθείαν στις επιχειρήσεις, αμφισβητείται η ημερήσια οχτάωρη απασχόληση, μπαίνει σε διακινδύνευση ο τρόπος ζωής της εργατικής οικογένειας που έχει θεμελιωθεί στο 8ωρο, αυξάνεται η ανεργία και ο κίνδυνος εργατικών ατυχημάτων, συρρικνώνεται ο ελεύθερος χρόνος των εργαζομένων και συνολικά ανατρέπεται η προσωπική, οικογενειακή και κοινωνική τους ζωή.

γράφει ο Δημήτρης Στρατούλης*

Η κυβέρνηση της ΝΔ τελικά – παρά τις σφοδρές και τεκμηριωμένες αντιδράσεις πολιτικών κοινωνικών και συνδικαλιστικών φορέων – κατέθεσε στη Βουλή νέο εργασιακό νομοσχέδιο για την ακύρωση στοιχειωδών εργασιακών δικαιωμάτων, που περισώθηκαν από τα μνημόνια, όπως το 8ωρο. Επίσης, για αλλαγή του νόμου 1264/1982, 39 χρόνια μετά τη θέσπισή του, για να περιορίσει το συνδικαλιστικό και απεργιακό δικαίωμα.

Θα αναφερθώ στην βασική διάταξή του κυβερνητικού νομοσχεδίου, με την οποία θεσπίζεται 10ωρη εργασία στον ιδιωτικό τομέα. Οι επιχειρήσεις θα μπορούν να επιβάλλουν, όποτε θέλουν, με ατομική σύμβαση εργασίας και όχι, πλέον, με συλλογική συμφωνία με την αρμόδια εργατική συνδικαλιστική οργάνωση, δύο επιπλέον ώρες ημερήσιας εργασίας, απλήρωτες, με αντίστοιχη διευθέτηση του χρόνου εργασίας (συμψηφισμό με άδειες, ρεπό, μειωμένο ωράριο) μέσα στο εξάμηνο. Οι επιτρεπόμενες υπερωρίες αυξάνονται σε 150 ετησίως και γίνονται φθηνότερες για τις επιχειρήσεις.

Η παράταση του ωραρίου κατά δύο ώρες ανατρέπει τη λογική του κατακτημένου από το 1920 8ωρου, αφού δίνεται η δυνατότητα στην επιχείρηση να το καταστρατηγεί. Ουσιαστικά, ακυρώνεται το 8ωρο και νομιμοποιείται το καθεστώς εργασιακής ζούγκλας στον ιδιωτικό τομέα.

Οι απλήρωτες ή οι φθηνότερες υπερωρίες μειώνουν σοβαρά το μηνιαίο διαθέσιμο εισόδημα των εργαζομένων, αφού είναι γνωστό ότι περισσότεροι από το 50% των εργαζόμενων της χώρας μας εργάζονται υπερωριακά, για να ενισχύσουν το ισχνό εισόδημά τους. Αντίθετα, οι βιομήχανοι θα επωφεληθούν, αφού θα μειώσουν τις δαπάνες τους κατά 15% ετησίως.

Δεν δημιουργούνται νέες θέσεις εργασίας σταθερής και πλήρους απασχόλησης και μάλιστα έχουμε και μείωση των θέσεων εργασίας των εποχιακά απασχολούμενων, που – κατά έγκυρες εκτιμήσεις – θα φτάσει τις 100.000.

Υπονομεύεται ο θεσμός των συλλογικών διαπραγματεύσεων και ανατρέπεται και καταργείται το περιεχόμενο των συλλογικών συμβάσεων εργασίας για το ωράριο κατά παράβαση των Διεθνών Συμβάσεων Εργασίας και του Ελληνικού Συντάγματος.

Ενισχύεται το διευθυντικό δικαίωμα και η αυθαιρεσία των επιχειρήσεων, που λόγω της ανυπαρξίας των δημόσιων ελεγκτικών μηχανισμών και με την απειλή των απολύσεων θα προβαίνουν μονομερώς στην πράξη και χωρίς, πλέον, την συμφωνία των καθ’ ύλη αρμόδιων συνδικάτων σε ανεξέλεγκτη κατάχρηση εφαρμογής αυτού του διευθετημένου ωραρίου. Οι εργαζόμενοι αφήνονται μόνοι και απροστάτευτοι απέναντι στην παντοδύναμη εργοδοσία

Διαταράσσεται η οικογενειακή, κοινωνική, επαγγελματική και πολιτιστική ζωή των εργαζομένων, που μετατρέπονται σε «ανθρώπινους διακόπτες, που τους ανοιγοκλείνει ο εργοδότης ανάλογα με τις ανάγκες της επιχείρησής του».

Η παρατεταμένη ημερήσια απασχόληση και η εντατικοποίηση της εργασίας που επιφέρει το 10ωρο αυξάνει το ενδεχόμενο εργατικών ατυχημάτων, ιδιαίτερα στη χώρα μας που έχει ειδικές κλιματολογικές συνθήκες με μεγάλη ζέστη το καλοκαίρι.

Περιορίζεται η δυνατότητα των μισθωτών να επιλέγουν οι ίδιοι την περίοδο των διακοπών τους και τον χρόνο των διαλειμμάτων κατά το ημερήσιο ωράριό τους, αφού αυτά τα δικαιώματά τους προσαρμόζονται μονομερώς στις ανάγκες της επιχείρησης.

Συμπερασματικά, λοιπόν, με τη συνολική διευθέτηση του χρόνου εργασίας μεταφέρεται εισόδημα από τους εργαζόμενους κατευθείαν στις επιχειρήσεις, αμφισβητείται η ημερήσια οχτάωρη απασχόληση, μπαίνει σε διακινδύνευση ο τρόπος ζωής της εργατικής οικογένειας που έχει θεμελιωθεί στο 8ωρο, αυξάνεται η ανεργία και ο κίνδυνος εργατικών ατυχημάτων, συρρικνώνεται ο ελεύθερος χρόνος των εργαζομένων και συνολικά ανατρέπεται η προσωπική, οικογενειακή και κοινωνική τους ζωή.

Δηλαδή, η κυβέρνηση αξιοποιεί για άλλη μία φορά την πανδημία ως ευκαιρία για επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα, χαριστικές ρυθμίσεις σε μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα και ικανοποίηση διαχρονικών απαιτήσεων του ΣΕΒ για πλήρη εργοδοτική ασυδοσία κέρδους. Όταν όμως η αδικία γίνεται νόμος, η αντίσταση είναι καθήκον.

Η κυβέρνηση με αυτό το νομοσχέδιο επιδιώκει, όχι να προσαρμόσει, τις εργασιακές σχέσεις στις αλλαγές της τεχνολογικής βάσης της παραγωγής και των υπηρεσιών, όπως ισχυρίζεται, αλλά να νομιμοποιήσει την ασυδοσία του κέρδους.

Αντίθετα, οι ανατροπές, που φέρνει η αλματώδης ανάπτυξη των τεχνολογιών στην εργασία, θα πρέπει να είναι στην κατεύθυνση της δημοκρατικής επαναρύθμισής της, και δραστικής μείωσης του χρόνου εργασίας σε 35ωρο εβδομαδιαία με προοπτική το 6ωρο χωρίς μείωση των αποδοχών.

*Ο Δημήτρης Στρατούλης είναι πρώην αν. Υπουργός Εργασίας και Βουλευτής, στέλεχος της ΛΑΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ.

Εργασιακό Νομοσχέδιο: Πιο ελαστικά, πιο φτηνά, πιο εργοδοτικά, πιο ανεξέλεγκτα.

Η κυβέρνηση με αυτό το νομοσχέδιο επιδιώκει, όχι να προσαρμόσει, τις εργασιακές σχέσεις στις αλλαγές της τεχνολογικής βάσης της παραγωγής και των υπηρεσιών, όπως ισχυρίζεται, αλλά να νομιμοποιήσει την ασυδοσία του κέρδους.

του Δημήτρη Στρατούλη*

Η κυβέρνηση της ΝΔ αξιοποιεί την πανδημία ως ευκαιρία για επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα, χαριστικές ρυθμίσεις σε μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα και ικανοποίηση διαχρονικών απαιτήσεων του ΣΕΒ για πλήρη εργοδοτική ασυδοσία. Προωθεί για ψήφιση στη Βουλή νέο εργασιακό νομοσχέδιο για την ακύρωση στοιχειωδών εργασιακών δικαιωμάτων, που περισώθηκαν από τα μνημόνια, όπως το 8ωρο. Επίσης, για αλλαγή του νόμου 1264/1982, 39 χρόνια μετά τη θέσπισή του, για να περιορίσει το συνδικαλιστικό και απεργιακό δικαίωμα. 

Συγκεκριμένα:

Θεσπίζεται 10ωρη εργασία στον ιδιωτικό τομέα. Οι επιχειρήσεις θα επιβάλλουν, όποτε θέλουν, με ατομική σύμβαση εργασίας και όχι, πλέον, με συλλογική συμφωνία με την αρμόδια εργατική συνδικαλιστική οργάνωση, δύο επιπλέον ώρες ημερήσιας εργασίας, απλήρωτες, με αντίστοιχη διευθέτηση του χρόνου εργασίας (συμψηφισμό με άδειες, ρεπό, μειωμένο ωράριο) μέσα στο εξάμηνο.νονται φθηνότερες για τις επιχειρήσεις. Ουσιαστικά, ακυρώνεται το 8ωρο και νομιμοποιείται το καθεστώς εργασιακής ζούγκλας στον ιδιωτικό τομέα. 

Ανατρέπεται η οικογενειακή, επαγγελματική, εργασιακή και κοινωνική ζωή των εργαζομένων, μειώνονται οι μισθοί λόγω απλήρωτων ή φθηνότερων υπερωριών. Οι εργαζόμενοι αφήνονται μόνοι απέναντι στην παντοδύναμη εργοδοσία.

Η Κυριακάτικη Αργία υπονομεύεται, με την προσθήκη κι άλλων κλάδων, επιχειρήσεων και εργασιών σ’ αυτές, που, ήδη, επιτρέπεται η Κυριακάτικη λειτουργία.

Η απεργία, ουσιαστικά, καταργείται στις επιχειρήσεις, που η λειτουργία τους είναι κρίσιμη για το κοινωνικό σύνολο, στο Δημόσιο, στους ΟΤΑ και τα ΝΠΔΔ, αφού τα συνδικάτα υποχρεώνονται σε «ορισμό τουλάχιστον του 33,3 % των εργαζομένων ως προσωπικού στοιχειώδους λειτουργίας» κατά τη διάρκειά της.

Η Γενική Συνέλευση των μελών των συνδικάτων, ως κυρίαρχο όργανο συμμετοχής και έκφρασης της βούλησής τους, ουσιαστικά, ακυρώνεται, αφού θεσπίζεται «συμμετοχή και ψήφος εξ αποστάσεως, ηλεκτρονικώς, ιδίως για τη λήψη απόφασης απεργίας».

Με την ηλεκτρονική ψηφοφορία στις εκλογές των συνδικαλιστικών οργανώσεων ενισχύεται ο εργοδοτικός συνδικαλισμός στον ιδιωτικό τομέα και ο κυβερνητικός συνδικαλισμός τον δημόσιο, λόγω της δυνατότητας παρέμβασης σε αυτές εργοδοτικών ή Διευθυντικών μηχανισμών, αντίστοιχα.

Διευκολύνεται η συγκρότηση εργοδοτικών απεργοσπαστικών μηχανισμών. Η απεργία θα κηρύσσεται παράνομη και θα διακόπτεται, εάν η προφορική ενημέρωση και η διανομή απεργιακών ανακοινώσεων στην είσοδο της επιχείρησης σε εργαζομένους, που την ημέρα της απεργίας προσέρχονται να εργαστούν, χαρακτηριστεί άσκηση ψυχολογικής βίας. Ποινικοποιούνται οι καταλήψεις χώρων εργασίας.

Επιχειρείται περαιτέρω περιορισμός της συνδικαλιστικής δράσης. Η απογραφή σωματείου στο νομοθετημένο ψηφιακό μητρώο εργαζομένων και εργοδοτών, δηλαδή η αποδοχή από αυτά από αυτά του ψηφιακού «φακελώματός τους καθίσταται προϋπόθεση άσκησης του συνδικαλιστικού δικαιώματος, συλλογικής διαπραγμάτευσης και υπογραφής συλλογικής σύμβασης εργασίας. Επίσης, ουσιαστικά, ακυρώνεται η προστασία των συνδικαλιστών από απολύσεις.

Το ΣΕΠΕ (Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας) μετατρέπεται σε Ανεξάρτητη Αρχή, ενώ, αντίθετα, λόγω της εργοδοτικής ασυδοσίας που επικρατεί στον ιδιωτικό τομέα, αυτό που χρειάζεται είναι η παραμονή του ως κυρίαρχη δομή στο Υπουργείο Εργασίας και η ενίσχυσή του με προσωπικό, μέσα και ανακριτικές αρμοδιότητες. Έτσι η εκάστοτε κυβέρνηση απεκδύεται κάθε πολιτική ευθύνη για την τήρηση της εργατικής και ασφαλιστικής νομοθεσίας στους χώρους εργασίας μετατρεπόμενη σε «τροχονόμο» της εργοδοτικής αυθαιρεσίας. Η δε εκάστοτε αντιπολίτευση δεν θα μπορεί, πλέον, να ελέγχει κοινοβουλευτικά το ΣΕΠΕ, γιατί οι ανεξάρτητες αρχές δεν υπάγονται σε κοινοβουλευτικό έλεγχο.
Διευκολύνονται οι ατομικές απολύσεις, αφού οι επιχειρήσεις δεν θα υποχρεώνονται, πλέον, να επαναπροσλάβουν απολυμένους δικαιωμένους από τα δικαστήρια, εάν τους δώσουν μία μικρή πρόσθετη αποζημίωση.

Η κυβέρνηση με αυτό το νομοσχέδιο επιδιώκει, όχι να προσαρμόσει, τις εργασιακές σχέσεις στις αλλαγές της τεχνολογικής βάσης της παραγωγής και των υπηρεσιών, όπως ισχυρίζεται, αλλά να νομιμοποιήσει την ασυδοσία του κέρδους.

Αντίθετα, οι ανατροπές, που φέρνει η αλματώδης ανάπτυξη των τεχνολογιών στην εργασία, θα πρέπει να είναι στην κατεύθυνση της δημοκρατικής επαναρύθμισής της, και δραστικής μείωσης του χρόνου εργασίας χωρίς μείωση των αποδοχών, γιατί, όπως έλεγε και ο Πρωταγόρας ο Αβδηρίτης «πάντων χρημάτων μέτρον ο άνθρωπος».

* Δημήτρης Στρατούλης

πρώην αν. Υπουργός Εργασίας και Βουλευτής

στέλεχος ΛΑΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ

Προετοιμασία για νέο μεγάλο αριστερό συνασπισμό από την «Πρωτοβουλία των 114»

Από Σεπτέμβριο αναμένεται να αρχίσει μια πιο δυναμική προσπάθεια για συνένωση του κατακερματισμένου χώρου της εξωκοινοβουλευτική Αριστεράς που βρίσκεται πέραν του κυβερνώντος κόμματος....

φωτογραφία από παλαιότερη συνέντευξη τύπου της "Πρωτοβουλίας των 114"

«Ετοιμαστείτε για μεγάλο αριστερό συνασπισμό δυνάμεων κατά και της fake αριστεράς και της δεξιάς του Κυριάκου Μητσοτάκη». Αυτό τονίζουν τα κόμματα πέραν του ΣΥΡΙΖΑ που εν αναμονή ραγδαίων πολιτικών εξελίξεων προετοιμάζονται για εκλογές. Αλλωστε, ο Παναγιώτης Λαφαζάνης και ο Αλέκος Αλαβάνος βρίσκονται πλέον σε κοινή γραμμή θεωρώντας ότι μόνο με συνένωση δυνάμεων θα καταφέρουν να μπουν στη Βουλή.

Οπως λένε μάλιστα από τη Λαϊκή Ενότητα, τον Σεπτέμβριο θα ξεκινήσει ακόμη πιο ευδιάκριτα η κοινή προσπάθεια με ακόμη πιο δυναμικές παρεμβάσεις κατά της κυβέρνησης του άλλοτε συνοδοιπόρου τους, Αλέξη Τσίπρα, τον οποίον πλέον θεωρούν ξεκάθαρα «προδότη» της αριστεράς ή στην καλύτερη περίπτωση δεν τον θεωρούν καν αριστερό πλέον, αλλά σοσιαλδημοκράτη. Και τονίζουν με νόημα: «Οποιος άλλος θέλει ας μας ακολουθήσει σ’ αυτό που θέλουμε να κάνουμε…».

«Πρωτοβουλία των 114» για τη συνεργασία, την κοινή δράση και την ενότητα της Αριστεράς

Οι αναμενόμενος κινήσεις προετοιμασίας του νέου αριστερού συνασπισμού της Αριστεράς είναι στα πλαίσια της «Πρωτοβουλίας των 114» στην οποία συμμετέχουν 114 πρόσωπα και συλλογικότητες, μεταξύ των οποίων οι Αλέκος Αλαβάνος, Παναγιώτης Λαφαζάνης, Μανώλης Γλέζος, Νάντια Βαλαβάνη, Κώστας Λαπαβίτσας, Περικλής Κοροβέσης, Γιάγκος Ανδρεάδης, Κάτια Γέρου, Κυριάκος Κατζουράκης, Κώστας Ησυχος, Δημήτρης Στρατούλης, Στάθης Λεουτσάκος, Γιώργος Ρωμανιάς, ο ευρωβουλευτής Νίκος Χουντής κ.ά.

Ο νέος αριστερός συνασπισμός θα έχει ως βάση την «αμεσοδημοκρατία, τη σεμνότητα, το πείσμα, τη φιλοδοξία, τη φιλοξενία, τη φιλοπατρία». Επιπλέον, στις θέσεις τους εμπεριέχονται και: η έξοδος από το ΝΑΤΟ, από την Ε.Ε. και από την ευρωζώνη, την διαγραφή χρέους «με αξιοποίηση όλων των δυνατών μέσων», η κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, η εθνικοποίηση των ΔΕΚΟ και άλλων στρατηγικών τομέων της οικονομίας, η βαθιά δημοκρατική τομή στη Δημόσια Διοίκηση «με αποτελεσματική καταπολέμηση της αναξιοκρατίας, κομματικοποίησης, διαφθοράς, ατιμωρησίας», η συγκρότηση Συντακτικής Συνέλευσης για την ψήφιση από τον λαό νέου Συντάγματος, η πλήρης ρήξη με τους δανειστές, η μείωση της ανεργίας και η αύξηση της ζήτησης. Ολα τα παραπάνω έχουν στόχο την «ανακοπή και ανατροπή της σημερινή κατάστασης».

Δημήτρης Στρατούλης: «Η εργασιακή κατεδάφιση προ των πυλών»

«Το μόνο ανάχωμα που μπορεί να αποκρούσει τη νέα εργασιακή κατεδάφιση, μπορούν να είναι οι ενωτικοί, μαζικοί και μαχητικοί αγώνες των εργαζομένων, της νεολαίας και όλου του λαού...» τονίζει μεταξύ άλλων ο Δημήτρης Στρατούλης, πρώην Αναπληρωτής Υπουργός Κοινωνικών Ασφαλίσεων και μέλος της Π.Γ. της ΛΑ.Ε....

Δελτίο Τύπου

Δήλωση Δημήτρη Στρατούλη, μέλους Π.Γ. της ΛΑ.Ε. για τη διαπραγμάτευση κυβέρνησης και δανειστών για τα εργασιακά.

Η ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΗ ΠΡΟ ΤΩΝ ΠΥΛΩΝ

ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΤΡΟΠΗΣ ΤΗΣ

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, παρά τους ελιγμούς και τα πολιτικά επικοινωνιακά κόλπα δημιουργίας εικόνας σύγκρουσης με τους δανειστές για τα εργασιακά, έχει ήδη ανοίξει, με τις πρώτες υποχωρήσεις της στις θρασύτατες απαιτήσεις των δανειστών, την κερκόπορτα για τη διατήρηση και χειροτέρευση του μνημονιακού εργασιακού μεσαίωνα και τη μετατροπή του σε εργασιακή κόλαση. Είναι ένα πολιτικό έργο που έχουμε δει και ξαναδεί τα 7 χρόνια των μνημονίων.

Η στάση του ΣΕΒ, το πρωί να λέει ότι διαφωνεί με τους δανειστές και το βράδυ να υπερθεματίζει για νέα εργασιακή καταστροφή, αποδεικνύει για άλλη μια φορά, ότι τα μνημόνια έχουν ταξικό χαρακτήρα. Αυτά προωθούνται από τους δανειστές και εγκρίνονται από τις νεομνημονιακές και παλαιομνημονιακές κυβερνήσεις για τη δημιουργία πρωτίστως φτηνής και υποταγμένης εργατικής δύναμης, όχι μόνο για τις πολυεθνικές που αγοράζουν μπιρ-παρά το δημόσιο και κοινωνικό πλούτο της χώρας, αλλά και για τις δυνάμεις του εγχώριου κεφαλαίου.

Το μόνο ανάχωμα που μπορεί να αποκρούσει τη νέα εργασιακή κατεδάφιση, μπορούν να είναι οι ενωτικοί, μαζικοί και μαχητικοί αγώνες των εργαζομένων, της νεολαίας και όλου του λαού.

Το Γραφείο Τύπου της ΛΑ.Ε.

22/11/2016

Δ. Στρατούλης: «Καλλιεργείται κλίμα κινδυνολογίας για να επιβληθούν ως 'μεταρρύθμιση', οι περικοπές των συντάξεων».

Κριτική στην κυβέρνηση για το θέμα του ασφαλιστικού, άσκησε κατά τη διάρκεια ομιλίας του απόψε στην Πάτρα, το στέλεχος της Λαϊκής Ενότητας και πρώην υπουργός, Δημήτρης Στρατούλης.

Ειδικότερα, μίλησε για «κλίμα κινδυνολογίας σχετικά με τη βιωσιμότητα των ταμείων», που όπως είπε, «καλλιεργείται επικοινωνιακά, προκειμένου να επιβληθούν ως 'μεταρρύθμιση', οι περικοπές στις συντάξεις».

Ακόμη, ο Δημήτρης Στρατούλης σημείωσε ότι «η περικοπή των 2,25 δισ. ευρώ στο κόστος της κοινωνικής ασφάλισης, δεν προκύπτει παρά μόνο από την αναγκαιότητα να εφαρμοστεί το τρίτο μνημόνιο, να καταγραφεί πρωτογενές πλεόνασμα και να προκύψουν πόροι για τις πληρωμές του χρέους».

Σε άλλο σημείο της ομιλίας του, ο Δημήτρης Στρατούλης είπε ότι «το μνημονιακό μπλοκ, παλαιών και νέων μνημονιακών δυνάμεων είναι υπό κατάρρευση» και πρόσθεσε ότι «η κυβέρνηση είναι εγκλωβισμένη στις κοινωνικές αντιδράσεις». Επίσης, ανέφερε ότι είναι σχεδόν αδύνατο να περάσει η κυβέρνηση το ασφαλιστικό από τη Βουλή, αλλά και να βρει συμμάχους, σε αυτή την προσπάθειά της, είτε στη ΝΔ, είτε στην κεντροαριστερά».

Δημήτρης Στρατούλης: Βάφτισαν τη νέα ληστεία «ασφαλιστική μεταρρύθμιση»!

ΣΦΟΔΡΗ επίθεση στην κυβέρνηση εξαπέλυσε ο πρώην υπουργός Κοινωνικής Ασφάλισης και στέλεχος της Λαϊκής Ενότητας (ΛΑΕ), Δημήτρης Στρατούλης, εν όψει των νέων περικοπών των συντάξεων, που όπως ισχυρίζεται, θα βυθίσει σε ακόμη μεγαλύτερη φτώχεια εκατομμύρια οικογένειες.

Και το όνομα αυτού... «ΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ», τρίτη κοινοβουλευτική δύναμη! (vid)

Εικοσιπέντε (25) βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ αποχώρησαν από την Κοινοβουλευτική του Ομάδα και συγκροτούν τον σχηματισμό «Λαϊκή Ενότητα» με με επικεφαλής τον Παναγιώτη Λαφαζάνη....

ΕΥΡΕΙΑ σύσκεψη 25 βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ που ανήκαν στην Αριστερή Πλατφόρμα πραγματοποιήθηκε νωρίτερα, ενώ μόλις ανακοινωθηκε στη Βουλή η επιστολή ανεξαρτητοποίησης. Την σύσταση νέας κοινοβουλευτικής Ομάδας στην Βουλή ανακοίνωσε η αντιπρόεδρος της Βουλής Δέσποινα Χαραλαμπίδου

Με 229 «ΝΑΙ» πέρασαν τα προαπαιτούμενα, 39 διαφοροποιήσεις από το ΣΥΡΙΖΑ! - Στις 11:00 πμ τηλεδιάσκεψη του Eurogroup για την Ελλάδα

Με 229 «ΝΑΙ» από τα κόμματα της συγκυβέρνησης, τη ΝΔ, το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ, έναντι 64 «ΟΧΙ», πέρασε από την Ολομέλεια της Βουλής το νομοσχέδιο με τα προαπαιτούμενα μέτρα της συμφωνίας. 

ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ απώλειες μέτρησε ο ΣΥΡΙΖΑ, αφού 32 βουλευτές είπαν «όχι» (μεταξύ των οποίων τρεις υπουργοί) και 6 «παρών», ενώ η βουλευτής Καβάλας Αλεξάνδρα Τσανάκα απουσίαζε.  Από τον ΣΥΡΙΖΑ «ΟΧΙ» ψήφισαν οι: Γιάνης Βαρουφάκης, Ζωή Κωνσταντοπούλου, Αγλαΐα Κυρίτση, Κώστας Ήσυχος, Νάντια Βαλαβάνη,

Αριστερή Πλατφόρμα: «Το 'ΟΧΙ' του Δημοψηφίσματος δεν θα μείνει πολιτικά ορφανό. Θα το εκπροσωπήσουμε εμείς εντός και εκτός ΣΥΡΙΖΑ» - Kαλεί σε αγώνα κατά των μέτρων!

Η "Αριστερή Πλατφόρμα" του ΣΥΡΙΖΑ, καλεί τον ελληνικό λαό «να μην απογοητευθεί και να πεισμώσει , όπως έκανε με το δημοψήφισμα και τις μεγαλειώδης συγκεντρώσεις που προηγήθηκαν ανά τη χώρα, για ένα "ΟΧΙ" μέχρι τέλους!

«Το "ΟΧΙ" του Δημοψηφίσματος δεν θα μείνει πολιτικά ορφανό. Θα το εκπροσωπήσουμε εμείς εντός και εκτός ΣΥΡΙΖΑ», αναφέρι η Αριστερή Πλατφόρμα, ξεκαθαρίζοντας πως «δεν πρόκειται να ψηφίσουμε τα μέτρα των δανειστών. Οι υπουργοί της Πλατφόρμας, αν παρέμεναν στις θέσεις τους, δεν θα το εισηγούνταν».

Όπως αναφέρουν οι πληροφορίες, σύμφωνα με την ανάρηση του έγκυρου thepressproject.gr, οι Παναγιώτης Λαφαζάνης και Δημήτρης Στρατούλης είναι αποφασισμένοι να αποχωρήσουν από την κυβέρνηση. Οι δύο υπουργοί δεν είναι διατεθειμένοι να ψηφίσουν τα υφεσιακά μέτρα που φέρνει η κυβέρνηση στη Βουλή και δεν θέλουν να φέρουν σε ακόμα δυσκολότερη θέση τον Αλ. Τσίπρα, αναγκάζοντας τον να τους αντικαταστήσει.

Το ίδιο ισχύει και για τον Νίκο Χουντή, ο οποίος έχει υποβάλλει εδώ και εβδομάδες την παραίτησή του, προκειμένου να καταλάβει τη θέση του Μανόλη Γλέζου στην ευρωβουλή και ως εκ τούτου δεν θα είναι στη νέα κυβέρνηση, ενώ άγνωστο είναι τι θα γίνει με τον αναπληρωτή υπουργό Άμυνας Κώστα Ήσυχο, που συνυπογράφει το «Μανιφέστο των 15 βουλευτών» που ψήφισαν «ΝΑΙ» στην κυβερνητική πρόταση, αλλά δηλώνουν ότι δεν θα στηρίξουν τα μέτρα.

Όπως αναφέρει άρθρο της Αριστερής Πλατφόρμας, που έχει αναρτηθεί στο Iscra, έγινε ξεκάθαρο ότι «μέσα στην λυκοσυμμαχία της ευρωζώνης δεν υπάρχουν περιθώρια άσκησης ανεξάρτητης και ακηδεμόνευτης πολιτικής με αντιυφεσιακό και φιλολαϊκό πρόσωπο».

Παράλληλα, καλεί τον ελληνικό λαό «να μην απογοητευθεί και να πεισμώσει , όπως έκανε με το δημοψήφισμα και τις μεγαλειώδης συγκεντρώσεις που προηγήθηκαν ανά τη χώρα, για ένα "ΟΧΙ" μέχρι τέλους! Ένα "ΟΧΙ" σε σύγκρουση με τα μνημόνια, τον νεοφιλελευθερισμό και την λιτότητα που μέσα στην ευρωζώνη είναι θεσμοποιημένα!».

Τέλος, προμηνύει ρήξη με την επιλογή της κυβέρνησης, καλώντας τον κόσμο να παλέψει ώστε να μην περάσουν τα υφεσιακά μέτρα. «Οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς, οι εργαζόμενοι , η νεολαία , η πληττόμενη κοινωνική πλειοψηφία στη χώρα σε θέση μάχης θα συνεχίσουν τον αγώνα για να μην περάσουν τα νέα υφεσιακά - αντιλαϊκά μέτρα και να έρθουν στο προσκήνιο ξανά τα λαϊκά αιτήματα, που διαμορφώθηκαν μέσα στους κοινωνικούς αγώνες όλα τα προηγούμενα χρόνια για την πλήρη κατάργηση των μνημονίων, για τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους και την εθνικοποίηση των τραπεζών, για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας και την ανακατανομή του παραγόμενου πλούτου υπέρ των εργαζομένων και των αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων».

Διλήμματα και αποφάσεις του Αλ. Τσίπρα μετά την επιστροφή του από τις Βρυξέλλες!

Ο πρωθυπουργός, γνωρίζει ότι θα γίνει αποδέκτης πιέσεων εκ μέρους των δανειστών, οι οποίοι θα επικαλεστούν την πολιτική αστάθεια που, κατά τη γνώμη τους, επικρατεί στη χώρα....

ΕΝΩΠΙΟΝ σοβαρών αποφάσεων και διλημμάτων βρίσκεται ο Αλέξης Τσίπρας, αμέσως μετά την επιστροφή του από τις Βρυξέλλες και εφόσον υπάρξει αίσιο τέλος απόψε στη Σύνοδο Κορυφής.

Με απώλεις στη συμπολίτευση η βουλή υπερψήφισε την πρόταση - Θετικά αξιολόγησαν οι θεσμοί το ελληνικό αίτημα

Με 251 «ΝΑΙ» εγκρίθηκε το νομοσχέδιο για την εξουσιοδότηση του υπουργού Οικονομικών - Ισχυρή υποστήριξη στην κυβέρνηση στις διαπραγματεύσεις με τους θεσμούς.

ΘΕΤΙΚΟ ΣΗΜΑ από τους θεσμούς. Με 251 «ΝΑΙ», 32 «ΟΧΙ» και 8 «Παρών» η κυβέρνηση έλαβε έγκριση του σχεδίου συμφωνίας με τους δανειστές. Μόλις 145 «ΝΑΙ» από τους 162 βουλευτές της συγκυβέρνησης. Tο κυβερνητικό νομοσχέδιο αμφισβητήθηκε από 32 συνολικα βουλευτές εκ των οποίων τέσσερις είναι και μέλη της κυβέρνησης.

Η νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ

Εξωκοινοβουλευτικοί, τεχνοκράτες, διατήρηση εσωκομματικών ισορροπιών και υπουργοποίηση στελεχών ΑΝΕΛ, τα κύρια χαρακτηριστικά της νέας κυβέρνησης.

Μεγάλη συγκέντρωση ενάντια στην πολιτική Μέρκελ

Με την προσέλευση χιλιάδων πολιτών στο κέντρο της Αθήνας, που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα κομμάτων και οργανώσεων της Αριστεράς, εργατικών σωματείων και μαζικών φορέων, πραγματοποιήθηκε μεγάλη συγκέντρωση και πορεία στο κέντρο της Αθήνας ενάντια στην επίσκεψη της Α. Μέρκελ στην Αθήνα.