Μαργαρίτα Συγγενιώτου: «Μια υπουργός Πολιτισμού αναρμόδια για τον Πολιτισμό»

Μαργαρίτα Συγγενιώτου, υποργός Πολιτισμού, Πολιτισμός,
Σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία, πρέπει να στραφούμε στην τέχνη για παρηγοριά, ελπίδα, ακόμη, για να βρούμε την ενσυναίσθηση που θα γίνει το αντίδοτο στον κοινωνικό αυτοματισμό και τα επιθετικά ένστικτα που ξυπνούν ο φόβος και η ανασφάλεια. Η επιβίωση του Πολιτισμού είναι θέμα επιβίωσης ολόκληρης της κοινωνίας​


γράφει η Μαργαρίτα Συγγενιώτου (*)

«Εχω εξαντλήσει την επιείκειά μου για τους ανθρώπους του πολιτισμού, ό,τι ισχύει για τους άλλους εργαζόμενους θα ισχύσει και για τον πολιτισμό, οι καλλιτέχνες δεν είναι δυνατόν να αποζημιωθούν όλοι, αφού πολλοί από αυτούς κινούνται στον χώρο της “μαύρης οικονομίας”».

Αυτές είναι μερικές από τις δηλώσεις της υπουργού Πολιτισμού Λ. Μενδώνη, ως απάντηση στις αντιδράσεις που έχουν πάρει διαστάσεις χιονοστιβάδας στον χώρο, με μόνιμη επωδό το «δεν είναι δική μου αρμοδιότητα» για οτιδήποτε της ζητηθεί. Μάταια εδώ και έξι μήνες τα συνδικαλιστικά όργανα προσπαθούν να της εξηγήσουν τις ιδιαιτερότητες του κλάδου και να ζητήσουν την έμπρακτη στήριξη του υπουργείου. Ταυτόχρονα, οι τελευταίες, σπασμωδικές κινήσεις του υφυπουργού Πολιτικής Προστασίας Ν. Χαρδαλιά να αναστείλει όλες τις πολιτιστικές δραστηριότητες εντός της Αττικής, αλλά και το επικοινωνιακό σίριαλ που προηγήθηκε αποδεικνύουν ότι ο Πολιτισμός βρίσκεται σε κατάσταση εξαίρεσης. Χρησιμοποιείται συστηματικά ως το εξιλαστήριο θύμα ώστε να καλυφθεί η κυβερνητική ανεπάρκεια στη λήψη ουσιαστικών μέτρων για την προστασία της δημόσιας υγείας.

Μετά τον πρώτο «ξαφνικό θάνατο» του Πολιτισμού στις 15 Μαρτίου, όταν ανεστάλησαν όλες οι πολιτιστικές δραστηριότητες αφήνοντας στον αέρα πρόβες, σχέδια και συζητήσεις για το καλοκαίρι, ήταν ο παραγωγικός τομέας που άνοιξε τελευταίος και πολύ δειλά την 1η Ιουλίου. Πολύ σύντομα υπήρξε μεθόδευση από τα πάντα πρόθυμα να εξυπηρετήσουν την κυβερνητική ρητορική ΜΜΕ να ενοχοποιηθούν οι πολιτιστικές εκδηλώσεις ως χώροι εξάπλωσης του κορονοϊού, βολικά μπερδεύοντας τα μπιτσόμπαρα με το Ηρώδειο.

Τα αντιφατικά και ανεπαρκή μέτρα που μέσω διαρροών διοχετεύονταν στον Τύπο προκάλεσαν αλυσιδωτές ακυρώσεις εκδηλώσεων από περιφέρειες, δήμους και φεστιβάλ, καταδικάζοντας τον Πολιτισμό σε έναν δεύτερο «θάνατο». Μάταια οι εργαζόμενοι ζητούσαν από την υπουργό Πολιτισμού να απαιτήσει να αποζημιωθούν για τις ακυρωμένες εκδηλώσεις, αφού οι περισσότερες επρόκειτο να πραγματοποιηθούν με επιχορήγηση του ΥΠΠΟ. Οπως πάντα, δήλωνε αναρμόδια. Ενώ ανακοινώθηκε γενικό lockdown στην Αττική, δεν ακούστηκε τίποτα για αποζημίωση όσων πλήττονται από αυτό. Είναι, άραγε, μια πρόβα τζενεράλε για να επεκταθεί το μέτρο και σε άλλους τομείς, δηλαδή πλήρης αναστολή των δραστηριοτήτων τους χωρίς αποζημίωση;

Οι εργαζόμενοι στον Πολιτισμό δεν ζητάνε μόνο επιδόματα και αποζημιώσεις. Ζητάνε να μπορέσουν να δουλέψουν. Βρισκόμαστε ήδη στον Οκτώβριο και ακόμα δεν έχει ανακοινωθεί το πλαίσιο λειτουργίας των χειμερινών αιθουσών. Αν επιβεβαιωθούν οι διαρροές, πολλοί από τους «μικρούς χώρους» δεν θα μπορέσουν να ικανοποιήσουν τα υγειονομικά πρωτόκολλα και θα παραμείνουν κλειστοί.

Αν τα υγειονομικά μέτρα δεν συνοδευτούν από γενναία οικονομική βοήθεια στις μικρές επιχειρήσεις, ο Πολιτισμός θα μετατραπεί σε ολιγοπώλιο όσων έχουν τη δυνατότητα να επιβιώσουν: των μεγαλοπαραγωγών, των ιδρυμάτων και των κρατικών οργανισμών. Η καταστροφή στον δημιουργικό ιστό θα είναι ανυπολόγιστη, κάτι που υπερβαίνει το ζήτημα της επιβίωσης των εργαζομένων και αφορά ολόκληρη την κοινωνία. Ζωτικής σημασίας είναι και η στήριξη του κοινού με δωρεάν εισιτήρια, στα πρότυπα των εργατικών εισιτηρίων.

Μπορεί κανείς να αναρωτηθεί εάν υπάρχει ο δημοσιονομικός χώρος για τέτοιου είδους μέτρα. Η χώρα μας ζήτησε από την Ε.Ε. ελάχιστα χρήματα ως κοινοτικό βοήθημα. Παράλληλα, τα 15 εκατ. που εξαγγέλθηκαν λόγω της πανδημίας, αλλά ακόμα δεν έχουν διατεθεί ούτε καν αυτά, δεν είναι παρά η αναπλήρωση της περικοπής του προϋπολογισμού που έκανε το 2020 σε σχέση με αυτόν του 2019. Πενιχρή χρηματοδότηση, που ωχριά μπροστά στις πραγματικές ανάγκες της πανδημίας.

Η στήριξη του Πολιτισμού δεν είναι απλώς θέμα στήριξης εργαζομένων που πλήττονται. Αφορά όλη την κοινωνία. Τώρα, σε αυτή τη δύσκολη για όλους συγκυρία, πρέπει να στραφούμε στην τέχνη για παρηγοριά, ελπίδα, ακόμη, για να βρούμε την ενσυναίσθηση που θα γίνει το αντίδοτο στον κοινωνικό αυτοματισμό και τα επιθετικά ένστικτα που ξυπνούν ο φόβος και η ανασφάλεια. Η επιβίωση του Πολιτισμού είναι θέμα επιβίωσης ολόκληρης της κοινωνίας.​​​​

__________________________________________________

(*) Η Μαργαρίτα Συγγενιώτου είναι λυρική τραγουδίστρια, οργανωτική γραμματέας της ΠΟΘΑ

Δεν υπάρχουν σχόλια

Δημοσίευση σχολίου