Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ο Δημοσθένης Κούρτοβικ στις "Αντιθέσεις": «Κριτική – Κοινωνία και Ανθρώπινη Ταυτότητα» (video)

Ο Δημοσθένης Κούρτοβικ, συγγραφέας, κριτικός λογοτεχνίας και ανθρωπολόγος σε μια συνέντευξή του στις "ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ" καιι τον δημοσιογράφο Γιώργο Σαχίνη.

Ένας από τους κορυφαίους Έλληνες κριτικούς της Λογοτεχνίας και του Κινηματογράφου, συγγραφέας και Ανθρωπολόγος, ο Δημοσθένης Κούρτοβικ, σε μια συνέντευξη που υπόσχεται να ανοίξει κύκλο συζητήσεων για όλες τις ηλικίες. 

Ο Δημοσθένης Κούρτοβικ μιλάει για:

  • - Η 28η Οκτωβρίου μέσα από την λογοτεχνία της γενιάς του πολέμου και την σύγχρονη λογοτεχνία
  • -Πως περιγράφει την συμπόρευση της ελληνικής λογοτεχνίας αλλά και του κινηματογράφου, με όλες τις δομικές αλλαγές στη ελληνική κοινωνία και παγκόσμια τα τελευταία 47 χρόνια.
  • -Τι λέει για το ρόλο της κριτικής και των κριτικών από την λογοτεχνία μέχρι την δημόσια σφαίρα , την πολιτική και τα ΜΜΕ.
  • - Η διελκυστίνδα μεταξύ παγκοσμιοποίησης και ομογενοποίησης και εθνικού αναχωρητισμού, η στροφή στις τοπικές ταυτότητες και το αίτημα για «πατρίδες» με κοινωνίες σχέσεων και όχι αγορών
  • - Το ορατό παρόν και μέλλον της δυστοπίας και το αντικλείδι διαφυγής από τον στείρο ορθολογισμό, στη λογική με ευαισθησία και ενσυναίσθηση

Τι καταθέτει ο Δημοσθένης Κούρτοβικ για την Ελληνική Γλώσσα , την σύγχρονη μετατόπιση της και την αφαιρετική με ξένες γρήγορες ορολογίες γλώσσα που χρησιμοποιούν οι νέοι

Γιατί υποστηρίζει ότι υπάρχει το πρόβλημα της γενικής εικόνας της Ελλάδας στο εξωτερικό, που την καθορίζουν η παραγωγική δομή της χώρας, οι αδυναμίες της δημόσιας διοίκησης, η απουσία ουσιαστικής μέριμνας για τον πολιτισμό, αλλά και η κυριαρχία στο εξωτερικό τόσο κλασικιστικών όσο και γραφικών, τουριστικών στερεοτύπων για μας.

Και ακόμη ως Ανθρωπολόγος με ειδίκευση και διδασκαλία στα Πανεπιστήμια για την εξέλιξη της ανθρώπινης σεξουαλικότητας, μιλάει για την «σεξουαλική λαιμαργία» της εποχής , που αποκαλύπτει «πείνα» και «αρρωστημένες σχέσεις» σε μια κοινωνική «πολιτική ορθότητα» που μπερδεύει τα δικαιώματα όλων των ανθρώπων στις επιλογές τους, με την ύπαρξη των φύλλων και της βιολογικής εξέλιξης .

Τι λέει για τον αιώνα της τεχνολογικής επανάστασης και την κοινωνική ταυτότητα μέσα στο δαίδαλο της «πραγματικότητας» των δικτύων και των μέσων τους , το ρόλο της γνώσης αλλά και του εγχειρήματος ελέγχου της κριτικής σκέψης.
πηγή: ΚΡΗΤΗ TV

Πέθανε η δημοσιογράφος και συγγραφέας, Σοφία Αδαμίδου | Ανακοίνωση της Κ.Ε. του ΚΚΕ



Τα ξημερώματα του Σαββάτου έφυγε από τη ζωή η δημοσιογράφος και συγγραφέας Σοφία Αδαμίδου ύστερα από πολυήμερη νοσηλεία στην εντατική.


Η Σοφία Αδαμίδου γεννήθηκε το 1963 στη Χαραυγή Κοζάνης. Τη δεκαετία του 1980 υπήρξε μέλος της ΚΝΕ και αργότερα έγινε μέλος του ΚΚΕ. Υπήρξε τακτικό μέλος της Εταιρείας Θεατρικών Συγγραφέων και του Μορφωτικού Ιδρύματος της ΕΣΗΕΑ. Στην επαγγελματική της πορεία ως δημοσιογράφος εργάστηκε για χρόνια στον Ριζοσπάστη και στην τηλεόραση του 902 καθώς επίσης στην ΕΡΤ1, στη ΝΕΤ και τον ΑΝΤ1.

Το συγγραφικό έργο που αφήνει πίσω της είναι πλούσιο και πολυσχιδές. Έχει εκδώσει δύο ποιητικές συλλογές («Υπάρχει μια χώρα που σου μοιάζει», «Στην αγορά του χρόνου ανειδίκευτη») και συνέγραψε τη βιογραφία της Σωτηρίας Μπέλλου, με τίτλο «Πότε ντόρτια, πότε εξάρες», έργο το οποίο διασκεύασε για το θέατρο, με τον τίτλο «Σωτηρία με λένε».

Στα θεατρικά της έργα είναι μεταξύ άλλων ο «Άρης», βασισμένο στη ζωή και τους αγώνες του Άρη Βελουχιώτη, για το οποίο τιμήθηκε με το βραβείο «Αλέκος Σακελλάριος» από τα Κορφιάτικα βραβεία, «Οδός Αβύσσου, αριθμός 0» του Μενέλαου Λουντέμη, «Ήλιος στην πέτρα», βασισμένο στο αφήγημα της αντάρτισσας του ΔΣΕ, Ελένης Τραγγανίδα – Μακρυνιώτη «Η Μυρτιά του βουνού», «Άνθρωποι και ποντίκια» του Στάινμπεκ, «Ο Τζόνι πήρε το όπλο του», από το βιβλίο του Ντάλτον Τράμπο κ.ά.

Με τον αδερφό της και θεατρικό συγγραφέα, Μυρώδη Αδαμίδη, συνεργάστηκαν μεταξύ άλλων στη συγγραφή του έργου «Καρλ, της καρδιάς μου καρδιά», εμπνευσμένο από τις επιστολές της Τζένης και του Καρλ Μαρξ. Η κηδεία της θα γίνει αύριο Κυριακή 13 Ιούνη, στις 4 μ.μ., στην Χαραυγή Κοζάνης,


Ακολουθεί η ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ για τον θάνατο της Σοφίας Αδαμίδου:

«Το ΚΚΕ με μεγάλη θλίψη αποχαιρετά τη συντρόφισσα Σοφία Αδαμίδου, που έφυγε σήμερα από τη ζωή, μετά από πολυήμερη νοσηλεία στην εντατική. Με το ανήσυχο και δημιουργικό της πνεύμα, με τη δημοσιογραφική της πέννα και το συγγραφικό της ταλέντο, άφησε το στίγμα της στο καλλιτεχνικό ρεπορτάζ και στην καλλιτεχνική δημιουργία, υπηρετώντας το Κόμμα μέχρι τον πρόωρο θάνατό της.

Η Σοφία Αδαμίδου γεννήθηκε το 1963 στη Χαραυγή Κοζάνης. Μεγάλωσε σε ένα οικογενειακό περιβάλλον που κυριαρχούσαν οι αγωνιστικές παραδόσεις.

Οργανώθηκε στην ΚΝΕ το 1981, σε ηλικία 18 χρονών, αρχικά στην Κοζάνη και έπειτα στις Οργανώσεις των ΤΕΙ και της Νομικής, κατά τη διάρκεια των σπουδών της στην Αθήνα. Τον καιρό που ήταν οργανωμένη στην ΚΝΕ χρεώθηκε δουλειά στον «Οδηγητή». Από τα τέλη της δεκαετίας του 1980, δούλεψε ως δημοσιογράφος του «Ριζοσπάστη» στο καλλιτεχνικό ρεπορτάζ και έγινε μέλος του ΚΚΕ.

Υπήρξε τακτικό μέλος της Εταιρείας Θεατρικών Συγγραφέων και του Μορφωτικού Ιδρύματος της ΕΣΗΕΑ. Στην επαγγελματική της πορεία ως δημοσιογράφος, εργάστηκε επίσης στην «ΕΤ1», στη «ΝΕΤ», τον «ΑΝΤ1», ενώ μεγάλη ήταν η προσφορά της στο καλλιτεχνικό ρεπορτάζ της τηλεόρασης του «902».

Το συγγραφικό έργο που αφήνει πίσω της είναι πλούσιο και πολυσχιδές. Έχει εκδώσει δύο ποιητικές συλλογές («Υπάρχει μια χώρα που σου μοιάζει», «Στην αγορά του χρόνου ανειδίκευτη») και συνέγραψε τη βιογραφία της Σωτηρίας Μπέλλου, με τίτλο «Πότε ντόρτια, πότε εξάρες», το οποίο διασκεύασε για το θέατρο, με τον τίτλο «Σωτηρία με λένε».

Εμπνευσμένη από τους αγώνες του λαού, έγραψε και διασκεύασε σπουδαία θεατρικά έργα, που αγαπήθηκαν από το κοινό, μεταφέροντας με μεγάλη επιτυχία στη σκηνή μορφές και στιγμές από την ταξική πάλη στη χώρα μας.

Έργα της είναι μεταξύ άλλων ο «Άρης», βασισμένο στη ζωή και τους αγώνες του Άρη Βελουχιώτη, για το οποίο τιμήθηκε με το βραβείο «Αλέκος Σακελλάριος» από τα Κορφιάτικα βραβεία, «Οδός Αβύσσου, αριθμός 0» του Μενέλαου Λουντέμη, «Ήλιος στην πέτρα», βασισμένο στο αφήγημα της αντάρτισσας του ΔΣΕ, Ελένης Τραγγανίδα - Μακρυνιώτη «Η Μυρτιά του βουνού», «Άνθρωποι και ποντίκια» του Στάινμπεκ, «Ο Τζόνι πήρε το όπλο του», από το βιβλίο του Ντάλτον Τράμπο κ.ά.

Με τον αδερφό της και θεατρικό συγγραφέα Μυρώδη Αδαμίδη συνεργάστηκαν μεταξύ άλλων στη συγγραφή του έργου «Καρλ, της καρδιάς μου καρδιά», εμπνευσμένο από τις επιστολές της Τζένης και του Καρλ Μαρξ.

Η ίδια έλεγε για τη συγγραφή των έργων της ότι "ξεκίνησε ως ανάγκη να μιλήσω για τα θέματα εκείνα της ιστορίας και τους ανθρώπους των ιστορικών εκείνων περιόδων που δεν έτυχαν της προσοχής που απαιτούσε η πραγματική τους αξία. Η αδιάκοπη επαφή με τη μνήμη μας δεν επιτρέπει να γκρεμιστεί τόσο εύκολα από τους αρνητές της, ούτε να παρερμηνεύονται οι αξίες και η ιστορία του λαού μας. «Η μνήμη όπου και να την αγγίξεις πονεί...», που λέει ο Σεφέρης, αλλά χωρίς πόνο δεν υπάρχει γέννα".

Το ΚΚΕ εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους της».

Αντώνης Ζαΐρης: «Όπου νάναι…» - 24 ποιήματα, τρία δοκίμια και μια συνέντευξη

Η αναζήτηση του πραγματικού νοήματος της ζωής, η κριτική στην πρόσκαιρη αλλά ευφάνταστη κοσμικότητα, η έντονη αίσθηση περατότητας του βίου και η αποσυμπίεση μιας αταίριαστης καθημερινότητας τροφοδοτούν και δίνουν χρώμα στα λόγια του συγγραφέα....

Αντώνης Ζαΐρης: «Όπου νάναι…»

Σελίδες: 82, Τιμή: € 8,48, ISBN: 978-618-5471-08-8

Εκδόσεις "Ηδυέπεια"


Από τις Εκδόσεις Ηδυέπεια κυκλοφορεί το εξαιρετικό βιβλίο του Αντώνη Ζαΐρη, «Όπου νάναι…», που περιέχει 24 ποιήματα, τρία δοκίμια και μια συνέντευξη.

Η αναζήτηση του πραγματικού νοήματος της ζωής, η κριτική στην πρόσκαιρη αλλά ευφάνταστη κοσμικότητα, η έντονη αίσθηση περατότητας του βίου και η αποσυμπίεση μιας αταίριαστης καθημερινότητας τροφοδοτούν και δίνουν χρώμα στα λόγια του συγγραφέα, βάζουν σε δοκιμασία την αδιέξοδη φαντασία που σμιλεύει το όνειρο και το τοποθετεί σε διαδικασία αναπαραγωγής για κάτι που δεν υπάρχει, για το μεγάλο κενό που παραμένει ασχημάτιστο και ακανόνιστο.

Αυτό το κενό που εμπνέεται από την πραγματικότητα και τον ρεαλισμό της ζωής αποτυπώνει ποιητικά ο Αντώνης Ζαΐρης κρατώντας αποστάσεις ασφαλείας από τη στεγνή απόλυτη αρμονία των αριθμών. 

«Συνοδοιπόροι της γραφής του και οι άλλες ιδιότητες του συγγραφέα, που μεταλλάσσονται σε παραινέσεις σχετικά με την υποδούλωση των εφήμερων απολαύσεων» (Τούλα Ρεπαπή, Diastixo.gr). Σε κάποιους στοχασμούς του εκτείνεται ακόμη περισσότερο, ίσως γιατί σε αυτή τη ποιητική σχισμή του χώρου και του χρόνου θέλει μια βαθιά ανάσα και τότε στη γραφή του εκφράζεται η θάλασσα σαν πρόκληση και κυματισμός, υπονοώντας το ταξίδι στο «όπου νάναι…»

Το «όπλο» στον λόγο του η δύναμη της έκφρασης πειθαρχημένων λέξεων με αντανάκλαση τον εαυτό του, που σημαίνει συνέχεια της προσπάθειας, συνέχεια στο ταξίδι του ονειρικού περίπατου της ζωής. 

Βιογραφικό

Ο Αντώνιος Ζαΐρης γεννήθηκε στον Πειραιά. Σπούδασε Πολιτικές επιστήμες και έκανε Μεταπτυχιακές σπουδές (ΜΒΑ) στη Διοίκηση Επιχειρήσεων. Η διδακτορική του διατριβή ήταν σε θέματα Συμπεριφοράς Καταναλωτή. Έχει υπηρετήσει για 32 χρόνια ως Διευθυντικό Στέλεχος Πωλήσεων και Μάρκετινγκ και Γενικός Διευθυντής σε διάφορες Πολυεθνικές και Μεγάλες Ελληνικές Επιχειρήσεις, ενώ έχει υπηρετήσει και το Δημόσιο Μάνατζμεντ μέσα από θέσεις ευθύνης. Από το 2005 έως τον Ιούνιο του 2012 διετέλεσε Γενικός Διευθυντής του Συνδέσμου Επιχειρήσεων και Λιανικής Πωλήσεως Ελλάδος. Από τον Ιούλιο του 2012 έως τον Νοέμβριο του 2013, υπηρέτησε ως Γενικός Διευθυντής του Τμήματος Διεθνούς Αναπτυξιακής Συνεργασίας στο Υπουργείο Εξωτερικών. Διετέλεσε επίσης Αναπληρωτής Εθνικός Εκπρόσωπος στη Διακυβερνητική Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων του ΟΗΕ για την Αειφόρο Ανάπτυξη. 

Είναι μέλος της Ένωσης Αμερικάνων Οικονομολόγων (ΑΕΑ), του Βρετανικού Ινστιτούτου Μάνατζμεντ (BIM), του Κέντρου Οικονομικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Goethe της Φρανκφούρτης (CFS), της Εταιρείας Ανωτάτων Στελεχών Επιχειρήσεων (ΕΑΣΕ), της Ελληνικής Ακαδημίας Marketing (ΕΑΜ) και της Ένωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων.

Σήμερα είναι Επίκουρος Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Νεάπολις της Πάφου και Αναπληρωτής Αντιπρόεδρος του ΣΕΛΠE. Έχει επίσης διδάξει στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης καθώς και στα Πανεπιστήμια Τυράννων και Πράγας. Συμμετείχε σε πολλά διεθνή συνέδρια και έχει γράψει πλειάδα άρθρων και μελετών τόσο σε οικονομικές εφημερίδες όσο και σε έγκριτα επιστημονικά περιοδικά.

Είναι συγγραφέας 17 βιβλίων (εκ των οποίων τα 10 τα έχει συγγράψει με τον Γιώργο Σταμάτη). Ενδεικτικά αναφέρονται: «Ποια Ανάπτυξη;» (εκδ. Ι. Σιδέρη, 2016), «Total Business Success» (εκδ. Σταμούλη, 2014), «Ο ρόλος του ηγέτη manager στη σύγχρονη Επιχείρηση» (Σύγχρονη Εκδοτική, 2000), «Το Παγωμένο μέλλον» (εκδ. Ι. Σιδέρη, 2019), «Ανακαλύπτοντας τον τροχό - Σε αναζήτηση μιας νέας πολιτικής» (εκδ. Χ. Δαρδανός, 2004) και «Για ένα νέο δημοκρατικό πρότυπο» (εκδ. Κριτική, 2007) καθώς και τα λογοτεχνικά «Ανήσυχη Περιπλάνηση» (εκδ. Γαβριηλίδη, 2014) και «Παγωμένος Χρόνος» (εκδ. Ιανός, 2016).

Έχει βραβευθεί για το σύνολο του έργου του από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, τη Διεθνή Ακαδημία Ηγεσίας, τη Διεθνή Ακαδημία Τεχνών και το Λογοτεχνικό περιοδικό Κέφαλος.

Βαθύ φιλί στο όπου νάναι...

Βαθύ φιλί
μέχρι το τέλος
χαμένο στην άβυσσο
μιας σπηλιάς
που δεν θέλεις να βλέπεις,
αλλά μόνο να νιώθεις
πλέοντας στο πέλαγος
της ηδονής
με τα κλειστά μάτια
να φεύγουν,
να γυρνάνε,
να χάνονται
με τα παιχνίδια
του σοφού εργαλείου της γλώσσας
που κινείται ρυθμικά
και συσπειρώνει τ' ακρόχειλα
της πρόσκαιρης ευτυχίας,
που θα ακολουθήσει
έναν πρόχειρο, αλλά σπουδαίο καφέ
δίχως πυξίδα και στόχο,
όπου νάναι,
γιατί αυτό το όπου νάναι
τώρα έχει αξία.