«Μηδέν άγαν», μια φράση που αποδίδεται στον Χίλωνα, αλλά ίσως να αποτελεί και τρόπο αντιμετώπισης ενός παγκόσμιου προβλήματος: Υγιής σχέση του μαθητή με το κινητό («τίποτα σε υπερβολή»)
Οι καιροί αλλάζουν. Παλιότερα οι καθηγητές έκαναν παρατήρηση για σκονάκια ή για ανήλικους καπνιστές, κρυμμένους στις τουαλέτες. Τώρα όμως η τεχνολογία έφερε άλλα προβλήματα που αφορούν όλους τους μαθητές. Γιατί ένα smartphone μπαίνει στην σχολική τσάντα μαθητών ακόμη και του δημοτικού σχολείου. Οι καθηγητές πρέπει να έχουν μάτια παντού. Η Ιταλία έλυσε το πρόβλημα με τρόπο ριζικό. Ανακοίνωσε ότι θα απαγορεύσει το smartphone και το τάμπλετ στα δημοτικά και στα γυμνάσια.
Η βρετανική κυβέρνηση δημοσίευσε επίσης κατευθυντήριες γραμμέςσχετικά με το πώς τα σχολεία μπορούν να αποτρέψουν ή να περιορίσουν τη χρήση έξυπνων τηλέφωνων. Παρόμοια κατευθυντήρια γραμμή ισχύει στις Κάτω Χώρες από τις αρχές του χρόνου. Τα σχολεία μπορούν στη συνέχεια να αποφασίσουν μόνα τους πώς θα την εφαρμόσουν. Και στη Γερμανία;
Υπέρ της απαγόρευσης των κινητών
Η σχολική εκπαίδευση στη Γερμανία είναι υπόθεση των ομόσπονδων κρατιδίων. Σύμφωνα με τη Διάσκεψη των υπουργών Παιδείας, δεν υπάρχει γενική απαγόρευση των smartphones για ιδιωτική χρήση στα σχολεία, ούτε σχεδιάζεται αντίστοιχη σύσταση, σύμφωνα με εκπρόσωπο. Ωστόσο, τα σχολεία θα μπορούσαν θεωρητικά να περιορίσουν τη χρήση τους στην καθημερινή σχολική ζωή. Αλλά το αν και πώς γίνεται αυτό, διαφέρει από σχολείο σε σχολείο. Μια ανομοιογένεια που όμως είναι ρητά επιθυμητή στη Βαυαρία, για παράδειγμα. «Το κινητό τηλέφωνο είναι καθημερινός και φυσικός σύντροφος των μαθητών, μία γενική απαγόρευση σε όλους τους τύπους σχολείων δεν είναι επομένως σύμφωνη με την εποχή μας», εξηγεί εκπρόσωπος του Υπουργείου Παιδείας.
Σύμφωνα με την Ψηφιακή Ένωση Bitkom, το 71% των παιδιών και των νέων μεταξύ 6 και 18 ετών στη Γερμανία διαθέτει smartphone. Ξοδεύει κατά μέσο όρο 111 λεπτά, δηλαδή σχεδόν δύο ώρες, σε αυτό κάθε μέρα. Οι παιδίατροι βλέπουν τις συνέπειες αυτού του γεγονότος καθημερινά, όπως λέει ο Ντάβιντ Μάρτιν, από το Πανεπιστήμιο Witten/Herdecke: «Προβλήματα στάσης του σώματος, παχυσαρκία, διαβήτης τύπου 2, αυξημένα επίπεδα ΔΕΠΥ και επιθετικότητας, μειωμένες ικανότητες μάθησης, συγκέντρωσης και γραφής. Η πλειονότητα των παιδιών και των νέων και οι γονείς τους δεν είναι σε θέση να ρυθμίσουν τον χρόνο τους μπροστά στην οθόνη».
«Οπισθοδρομική» η απαγόρευση
Απαραίτητη προϋπόθεση είναι «τα κινητά τηλέφωνα δεν πρέπει να παρεμβαίνουν στα μαθήματα και δεν πρέπει να υπάρχουν ιδιωτικά παιχνίδια και γραπτά μηνύματα». Παρόμοια άποψη έχει και το Γερμανικό Ταμείο για τα Παιδιά: «Τα παιδιά πρέπει να έχουν την ευκαιρία από μικρή ηλικία να εξερευνήσουν τις δυνατότητες χρήσης κινητών τηλεφώνων σε ένα υποστηριζόμενο περιβάλλον, όπως αυτό που προσφέρουν τα σχολεία», λέει ο πρόεδρος Τόμας Κρίγκερ. Στην ιδανική περίπτωση οι κανόνες θα πρέπει να γίνονται αντικείμενο διαπραγμάτευσης με τους μαθητές και σε περίπτωση παραβιάσεων, η αφαίρεση του smartphone θα μπορούσε να είναι απολύτως νόμιμη, εφόσον έχουν εξαντληθεί όλα τα εκπαιδευτικά μέσα. «Σε πολλά μέρη, ωστόσο, είναι σαφές ότι οι εκπαιδευτικοί δεν διαθέτουν τον χρόνο και το απαραίτητο προσωπικό και σε ορισμένες περιπτώσεις και τα προσόντα, για να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις της χρήσης των μέσων ενημέρωσης από τους μαθητές με διαφορετικό τρόπο από μία απαγόρευση».
Χρήση με μέτρο
Αναφέρεται το παράδειγμα ενός ιδιωτικού σχολείου, στο οποίο παιδιά και έφηβοι πρέπει να παραδώσουν κινητά και λαπτοπ το πρωί. Από τότε, παρατηρείται μια σαφής διαφορά στη συμπεριφορά των μαθητών, αναφέρει η διευθύντρια του σχολείου. Έπαιζαν και πάλι μαζί, δεν τριγύριζαν με τα τηλέφωνα στα χέρια τους και τα ακουστικά στα αυτιά τους. Αλλά και το σχολείο του Στέφαν Ντιλ κοντά στο Άουγκσμπουργκ της Βαυαρίας τολμά να κάνει μια νέα προσπάθεια για την απαγόρευση των κινητών τηλεφώνων. Ο διευθυντής του σχολείου είπε ότι αυτό το πρόγραμμα συντονίστηκε μεταξύ άλλων με τους εκπροσώπους των τάξεων. Έτσι, από τις αρχές του δεύτερου εξαμήνου, τα smartphones πρέπει να απενεργοποιούνται μέχρι τις 13:00 μ.μ. με ελάχιστες εξαιρέσεις. «Πρέπει να το εφαρμόσουμε στην πράξη», λέει ο Ντιλ. «Κανόνες για τα κινητά τηλέφωνα υπήρχαν στο σχολείο πριν, αλλά δεν τηρήθηκαν σωστά».