ΣΥΡΙΖΑ: Η διεύρυνση πέθανε. Ώρα για ανασύνθεση του προοδευτικού χώρου;

ΣΥΡΙΖΑ, ανασύνθεση, Σωτήρης Σιδέρης,

Το εγχείρημα της διεύρυνσης, έτσι όπως έγινε πρέπει να ακυρωθεί, έστω, ότι έγινε, έγινε και να αντικατασταθεί από μια πολιτική ανασύνθεσης του προοδευτικού χώρου. Που να έχει σχέδιο ανοικοδόμησης μιας παράταξης που έχει ως αποστολή να νικήσει στις εκλογές και να ανατρέψει αυτή την πολιτική.

του Σωτήρη Σιδέρη*

Οι δημοσκοπήσεις στις οποίες μας παρέπεμπε συνεχώς η κυβέρνηση και η ΝΔ αρχίζουν πλέον και είναι αποκαλυπτικές της ανατροπής του κλίματος. Είναι σχεδόν πρωτοφανές όμως ένας πρωθυπουργός να αποκαλείται επίσημα «Μητσοτάκης Α.Ε» και να μην αντιδρά. Να του αφήνουν συνεχώς υπονοούμενα για τον οικογενειακό πλουτισμό και να σιωπά. Να τον καταγγέλλουν επίσημα ότι υπηρετεί συμφέροντα ολιγαρχών και να μην νοιώθει την ανάγκη να απαντήσει. Σε αυτόν τον πολιτικό και ηθικό κανονιοβολισμό , ο ΣΥΡΙΖΑ ναι μεν φαίνεται να κερδίζει πόντους, ωστόσο ακόμη δεν μπορεί να πει κανείς ότι υπάρχει ισχυρή αποδοχή και πολύ λιγότερο, ένα ρεύμα υπέρ του. Τα αίτια πολλά και σύνθετα όπως και η εποχή μας. Αν κάτι μπορεί να προβλεφθεί με βεβαιότητα είναι ότι σε σύντομο χρονικό διάστημα θα υπάρξουν καταιγιστικές εξελίξεις όχι μόνο στην Ελλάδα, σε όλη την Ευρώπη. Ο ΣΥΡΙΖΑ αν και προσπαθεί δεν έχει βρει απάντηση πως ο ίδιος θα ανακτήσει ή θα φιλοτεχνήσει μια ενισχυμένη ταυτότητα.

Η εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει πλέον με περιπέτεια καθώς δύο χρόνια μετά την εκλογική ήττα, το πρόβλημα είναι ορατό, και η συνδιάσκεψη που θα πραγματοποιηθεί στις 2 Ιουλίου πρέπει να ανατρέψει αυτή την εικόνα. Η κατάσταση της χώρας , δεν επιτρέπει άλλα παιχνίδια, ούτε με τον χρόνο, ούτε με το κόμμα.


Οι ημιτελείς θεωρίες

Ανάλογα με τις πολιτικές εξελίξεις ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει σε ορισμένες περιπτώσεις να βαριανασαίνει. Στα εργασιακά κέρδισε πόντους στα οικονομικά κανείς δεν ξέρει ποιο είναι το στίγμα του. Στην Υγεία το παν δεν είναι οι προσλήψεις , αλλά μαζί με τις προσλήψεις ένα ισχυρό νομικό πλαίσιο για να εμποδίσει την λεηλασία του ΕΣΥ από τους ιδιώτες. Πέραν αυτών, βήματα σημειωτόν, νεκροζώντανες ιδέες για μια αριστερά των διακηρύξεων που θεοποιήθηκε και διαρκή ευχολόγια, ημιτελείς θεωρίες και ανακύκλωση συνταγών για την διακυβέρνηση που είτε έχουν χρεοκοπήσει μαζί με τη χώρα , είτε είναι αμφιλεγόμενες.

Για παράδειγμα: μόλις πρόσφατα ο Διεθνής Οργανισμός Ενέργειας προέβλεψε ότι μέχρι το 2050, δηλαδή σε λιγότερο από τριάντα χρόνια, το 90% της ηλεκτρικής ενέργειας θα προέρχεται από ανανεώσιμες πηγές. Ποια είναι η αριστερή απάντηση όταν οι αναλυτές του χώρου προβλέπουν ότι σε λίγα χρόνια ένα μεγάλο ποσοστό οικογενειών δεν θα μπορεί να πληρώνει το ρεύμα γιατί η καθαρή ενέργεια είναι και ακριβή;

Τα βασικά αιτήματα και οι διεκδικήσεις της αριστεράς στην μεταπολίτευση, φαίνονταν ότι δκαιώθηκαν μετά την εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ το 1981, αλλά σήμερα τριάντα χρόνια μετά η ήττα είναι σχεδόν συντριπτική. Ταξική πολιτική, προβληματικό κράτος δικαίου, ανισότητες που μεγαλώνουν, εθνική μειονεξία , φυγή των νέων, ανεργία και μειωμένες προσδοκίες, αμοιβές για πληβείους , συνθέτουν την σημερινή πραγματικότητα που επιπλέον κυριαρχείται από την αίσθηση ότι το πελατειακό και διεφθαρμένο σύστημα είναι αήττητο.

Στις ΗΠΑ ο Μπάιντεν το κατάλαβε και μετά την περιπέτεια Τραμπ, προσπαθεί να ενώσει μια διχασμένη χώρα, μια κλονισμένη εξωτερική πολιτική απογειώνει την παρέμβαση του κράτους παντού, κυρίως μέσω δημοσίων επενδύσεων, προσπαθώντας έτσι, να ανακτήσει το Δημοκρατικό Κόμμα την ιδεολογική του ταυτότητα. Δεν διαφέρει και πολύ η κατάσταση στην Ελλάδα.

Μετά τον Μητσοτάκη η χώρα πρέπει να ανασυγκροτηθεί και η αλλαγή πρέπει να σηματοδοτήσει και μια ουσιαστική ανατροπή. Να κλείσουν οι πληγές και να ανακατασκευαστεί όπου χρειάζεται ή να ενισχυθεί όπου πρέπει το κοινωνικό κράτος. Αυτό σημαίνει καθαρό μήνυμα και καθαρό πρόγραμμα και τα περί ιδεολογικής καθαρότητας δεν ισχύουν πουθενά. Ούτε η ιδεολογική καθαρότητα είναι δημοκρατική πολιτική πολιτική, ούτε όμως και η ιδεολογική άλωση είναι η απάντηση. Οι πολιτικές συνθέσεων αλλάζουν τις ισορροπίες. Αντί λοιπόν για επιλεκτική διεύρυνση ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται ολική ανασύνθεση πολιτικης δράσης.

Τίθεται εκ των πραγμάτων το ερώτημα . Τι θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ; Πρώτον να σταματήσει να επικεντρώνεται στα ΜΜΕ. Όχι ότι δεν έχει το δίκιο του. Αλλά όσο χάνει η ΝΔ , μαζί της χάνουν και τα ΜΜΕ που την στηρίζουν. Είναι αναξιόπιστα, δεν επηρεάζουν όσο ισχυρίζονται την εκλογική συμπεριφορά. Είναι όμως επιδραστικά , αλλά όχι καταλυτικά. Η ισχύς έχει μοιραστεί στα κοινωνικά δίκτυα, αλλά οι πολίτες πάντα βρίσκουν τρόπο να ενημερώνονται σωστά.

Το εγχείρημα της διεύρυνσης που διακήρυξε και πήρε πάνω του ο Αλέξης Τσίπρας δεν πέτυχε τον στόχο του. Αν στόχος ήταν να τροφοδοτηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ με μια νέα δυναμική. Αν στόχος ήταν να ελέγξει το κόμμα , να δημιουργήσει νέους μηχανισμούς και μέσω αυτών να επηρεάσει την πολιτική , προγραμματική και ιδεολογική ταυτότητα του κόμματος, πέτυχε ελάχιστα πράγματα. Το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται πίσω από τις λαικές προσδοκίες , είναι η καλύτερη απόδειξη.


Νέα κομματική πολιτική

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο πυλώνας της προοδευτικής παράταξης. Το ΜέΡΑ 25 γίνεται όλο και επιθετικό απέναντί του, είτε με σωστή κριτική, είτε κυρίως με επιθέσεις του Βαρουφάκη που έχει προσωποποιήσει την αντιπαράθεσή του με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ενόψει των εκλογών θα υπάρξει έντονη κινητικότητα στα αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ . Η Ζωή Κωνσταντοπούλου ετοιμάζεται να επανακάμψει, το ΜέΡΑ 25 υπάρχει, ενδεχομένως νέες κινήσεις να εμφανιστούν. Ο αναβρασμός των μικρών δεν βοηθά τους μεγάλους, γι αυτό και η αξιωματική αντιπολίτευση πρέπει να δημιουργήσει την αίσθηση ότι είναι επικεφαλής όλης της παράταξης και όχι να εγκλωβίζεται σε επικοινωνιακά εφυολογήματα περί κέντρου που είναι δεξιά πολιτική.

Άρα το εγχείρημα της διεύρυνσης, έτσι όπως έγινε πρέπει να ακυρωθεί, έστω, ότι έγινε, έγινε και να αντικατασταθεί από μια πολιτική ανασύνθεσης του προοδευτικού χώρου. Που να έχει σχέδιο ανοικοδόμησης μιας παράταξης που έχει ως αποστολή να νικήσει στις εκλογές και να ανατρέψει αυτή την πολιτική. Η ανασύνθεση έχει ισχυρά ιδεολογικά χαρακτηριστικά και δεν συναρτάται υποχρεωτικά με την ένταξη προσώπων , κυρίως ασήμαντων. Στον πυρήνα της η ανασύνθεση είναι ένα προγραμματικό,, πολιτικό και κοινωνικό σχέδιο ανατροπής που θα δημιουργήσει ένα νέο προοδευτικό ρεύμα , που θα αντέξει στον χρόνο και θα είναι αξιόπιστο, ώστε να γίνει ελκυστικό σε κάθε οικολογική, δικαιωματική, καλλιτεχνική έκφραση. Είναι η συνταγή αφύπνισης , εξωστρέφειας και αλλαγής. Είναι η ενέργεια που λείπει σήμερα από τον ΣΥΡΙΖΑ..

* Ο Σωτήρης Σιδέρης είναι δημοσιογράφος

Δεν υπάρχουν σχόλια

Δημοσίευση σχολίου