Η επόμενη μέρα στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ

Το ερώτημα της εφημ. «Εποχή» στους τέσσερις υποψηφίους για την προεδρία: «Τι κατά τη γνώμη σας προέχει να αλλάξει στο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στη λειτουργία και στην πολιτική του σε σχέση με το παρελθόν, ώστε να επανακάμψει;».

Η «Εποχή» συμμετέχοντας στη συζήτηση για την επόμενη μέρα στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και στην ανάδειξη της νέας ηγεσίας, απευθύνει ένα κοινό ερώτημα και στους τέσσερις υποψήφιους για την προεδρία του κόμματος: «Τι κατά τη γνώμη σας προέχει να αλλάξει στο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στη λειτουργία και στην πολιτική του σε σχέση με το παρελθόν, ώστε να επανακάμψει;».

Οι απαντήσεις των τεσσάρων υποψηφίων στα ερωτήματα της «Εποχής»

Έφη Αχτσιόγλου: «Να συγκροτήσουμε μια πολιτική συνεκτικη, κατανοητή, κοινωνικά αναγκαία»

Οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε τη βαριά εκλογική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ με ψυχραιμία, σύνεση και νηφαλιότητα, αναλύοντας τις αιτίες και συνάγοντας τα αναγκαία διδάγματα, χωρίς να διστάσουμε να θίξουμε παθογένειες, κάποιες από τις οποίες υπήρξαν ιδρυτικές.

Σε αυτά τα είκοσι χρόνια, ως πολιτικός οργανισμός, πετύχαμε πολλά που πρέπει να κρατήσουμε. Σε κάθε περίπτωση, κρατάμε τη δέσμευσή μας να εκπροσωπούμε τον κόσμο της μισθωτής εργασίας, την ανήσυχη νεολαία, τα κοινωνικά κινήματα, τις δυναμικές και ζωντανές τάσεις της ελληνικής κοινωνίας.

Χάσαμε, όμως, τη δυνατότητά μας να οραματιζόμαστε τις μεγάλες και ριζοσπαστικές τομές που απαιτεί η εποχή μας. Χάσαμε το νήμα που συνδέει τα μεγάλα συλλογικά οράματα της Αριστεράς με τις μικρές καθημερινές προσδοκίες των ανθρώπων.

Μπορούμε να ξαναβρούμε αυτό το νήμα. Πρέπει, όμως, να δεσμευτούμε σε ένα νέο σχέδιο, που προϋποθέτει την αποδέσμευση μας από έναν τρόπο σκέψης που δίνει υπερβολική έμφαση στις ταμπέλες και τους χαρακτηρισμούς, αλλά δεν επενδύει στο περιεχόμενο της πολιτικής.

Το μεγάλο ερώτημα, λοιπόν, για το νέο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ δεν είναι αν θα στρίψει προς τα αριστερά ή προς το κέντρο. Αυτή η αντιπαράθεση δεν φωτίζει τα ζητήματα στρατηγικής, ενώ παράλληλα συγχέει την ταυτότητα με την απεύθυνση.

Το ερώτημα είναι κατά πόσο το σχέδιό μας εκφράζει πραγματικά τους ανθρώπους που επιδιώκουμε να εκπροσωπούμε, κατά πόσο το σχέδιο αυτό απαντά σε συγκεκριμένες απαιτήσεις και συγκεκριμένα ερωτήματα με έναν ανάλογα συγκεκριμένο τρόπο.

Χρειαζόμαστε να συγκροτήσουμε μια πολιτική συνεκτική, κατανοητή, κοινωνικά αναγκαία, που να αφορά κάθε επιμέρους ζήτημα και τη μεγάλη εικόνα συνολικά. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ πρέπει να είναι το κόμμα που θα καταθέτει προτάσεις, θα σχεδιάζει τομές και θα υλοποιεί πολιτικές που θα καθιστούν σαφές ότι ανταποκρίνονται στις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες. Και αυτές οι προτάσεις να μην είναι ασύνδετες μεταξύ τους, απλά πυροτεχνήματα.

Για να γίνουν αυτά πρέπει το κόμμα μας να αλλάξει˙ όλοι μαζί να φτιάξουμε το κόμμα των καιρών μας. Επείγει να αποκτήσουμε αποτελεσματική παρέμβαση στους κοινωνικούς χώρους, στα συνδικάτα, στην αυτοδιοίκηση, στους επιστημονικούς φορείς.

Ταυτοχρόνως, επείγει η ουσιαστική ένταξη των μελών που προσήλθαν τα τελευταία χρόνια, μετά το κάλεσμα του Αλέξη Τσίπρα, δίνοντας νέα πνοή στη ζωή των οργανώσεων. Και για να γίνει αυτό, θα πρέπει να φέρουμε εμείς τον ΣΥΡΙΖΑ στη ζωή των μελών και των φίλων μας και όχι να περιμένουμε να χωρέσουν αυτοί σε ένα προκατασκευασμένο κοστούμι.

Στον νέο κύκλο που ανοίγει για τον ΣΥΡΙΖΑ- ΠΣ, θα πρέπει δημιουργήσουμε μια νέα πολιτική παράδοση, που θα εδράζεται σε μια ενιαία πολιτική ταυτότητα, και όχι πάνω σε ένα άθροισμα ασύνδετων και καχύποπτων μεταξύ τους πολιτικών καταβολών. Για να τα πετύχουμε αυτά, χρειαζόμαστε μεθοδικότητα, δέσμευση σε συγκεκριμένους στόχους, συνέπεια, αλλά πάνω απ’ όλα ένα κόμμα με δομές. Να γίνουμε ένα κόμμα των δομών και όχι των προσώπων.

Έφη Αχτσιόγλου

Στέφανος Τζουμάκας: «Ιδεολογική βάση, πολιτική ενότητα, κόμμα προοδευτικής πλειοψηφίας»

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ χρειάζεται καταρχάς: Διανόηση: Μια σωστή λειτουργία πρέπει να είναι και μια ανανεούμενη διανόηση από προσωπικότητες σε μια διαλεκτική σχέση όχι μόνο θεωρητικών, αλλά και βιωματικών αναφορών στο διεθνές γίγνεσθαι, που και άγνοιες θα αποφεύγει και θα προτρέπει σε αναλύσεις και προσεγγίσεις ολιστικού προσανατολισμού.

Επαρκή Πολιτική Ηγετική Ομάδα
Πολιτικό Κόμμα Κοινωνίας και όχι μόνο των μελών, αντί για μηχανισμό. Η προπαγάνδα αποτυχημένων πολιτικών της ηγετικής ομάδας προς τα μέλη οδηγεί σε αναξιοπιστία και σε αδράνεια χωρίς πρωτοβουλίες και δημιουργία γεγονότων πολιτικού και κοινωνικού χαρακτήρα.

Να θέσουμε ένα τέλος στην υποκατάσταση της πολιτικής με οργανωτικά μέτρα και να λειτουργήσουμε ως κόμμα προοδευτικής πλειοψηφίας και όχι των εσωκομματικών αντιθέσεων, που δείχνουν ένα κόμμα με εκφυλιστικά φαινόμενα, σε παρακμή.

Χωρίς λαό δεν υπάρχουν πολιτικά κόμματα, παρά μόνο οργανωτικά σχήματα.

Οι πολιτικές προτεραιότητες της ηγεσίας πρέπει να ορίζονται και να καθορίζονται με αυτοπροσδιορισμούς σε εθνικό, οικονομικό, κοινωνικό και κοινοβουλευτικό επίπεδο.

Πρώτα η θετική πολιτική που δίνει κατεύθυνση, μετά οι αντιπαραθέσεις και οι συγκρούσεις. Με άμεση ανασύνταξη των δυνάμεων της αυτοδιοίκησης, της νεολαίας, των κινημάτων, των εργαζόμενων σε κάθε κλάδο και των αγροτικών οργανώσεων.

Πρώτο θέμα είναι τι επιλέγουμε εμείς. Και όχι οι απέναντι. Θέλουμε εμείς να καθορίζουμε τις λύσεις.

Αυτοπροσδιορισμός στην πολιτική μας φυσιογνωμία. Είμαστε η παράταξη της εναλλακτικής προοδευτικής λύσης.

Όχι στην πολιτική της ρεβάνς. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ χειραφετεί, καθοδηγεί. Δεν απειλεί. Παίρνει θέση.

Οι δυνάμεις του συμπορεύονται ισότιμα στη βάση αρχών, αξιών και ενός κοινού πολιτικού σχεδίου για τη χώρα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ για να είναι αριστερό κόμμα πρέπει να είναι λαϊκό κόμμα, ανοικτό σε κάθε πολίτη σε κάθε δήμο, σε κάθε νομό, σε κάθε κλάδο, σε κάθε περιφέρεια. Κόμμα λαϊκό και όχι μηχανισμός.

Κόμμα που παίρνει πρωτοβουλίες και δημιουργεί γεγονότα με βάση αρχές και θέσεις σε θέματα πολιτικά, οικονομίας, βιομηχανίας, αγροτικής παραγωγής και νέων τεχνολογιών, ανεργίας και διαβίωσης, εκπαίδευσης, νεολαίας και πολιτισμού.

Είμαστε με τις πολιτικές για τη συγκρότηση ενός νέου ρεύματος νίκης και εναλλακτικής λύσης για τη χώρα και για τις προοδευτικές και αριστερές πολιτικές.

Η συντόμευση της «βάρδιας Μητσοτάκη» είναι δική μας υπόθεση, σε συνεργασία και σε συμπόρευση με τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων και των Ελληνίδων σε δημοκρατική κατεύθυνση.

Οι μηχανισμοί των μειοψηφικών αντιλήψεων και των δικτύων ηττήθηκαν και ανήκουν στο παρελθόν. Η στασιμότητα σε τέτοιες πρακτικές και πολιτικές και η λογική της μετάθεσης και αναβολής της ανασύνθεσης πολιτικών και οργάνων, εμποδίζουν τη διεύρυνση.

Η λογική του συσχετισμού των δυνάμεων έχει νόημα μόνο όταν έχει ως κατεύθυνση αλλαγές και ρεύμα νίκης και όχι στη λογική των αντίβαρων.

Οι πλειοψηφικές επιλογές θα καθορίζουν τη πορεία μας με διορθωτική πορεία και ανασύνταξη.

Οι παρατάξεις στους μαζικούς χώρους θα αποτελούν τη μοναδική επιλογή υποστήριξης των κινημάτων.

Ενότητα εναρμονισμένη με τη συλλογικότητα. Βασική προϋπόθεση αποτελούν η ιδεολογική βάση της ταυτότητας και των επιλογών σε εθνικό, περιφερειακό και διεθνές επίπεδο, καθώς και η απαραίτητη πολιτική ενότητα των αγωνιστών σε κοινούς στόχους και επιδιώξεις του προοδευτικού κινήματος

Προχωράμε σε υπέρβαση με ενότητα και νέους αγώνες.

Στέφανος Τζουμάκας

Ευκλείδης Τσακαλώτος: «Σοκ» αξιοπιστίας και σχεδιασμού

Την απαραίτητη αλλαγή του ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσαμε να τη σκεφτούμε σε δυο διαφορετικούς άξονες που τέμνονται με μια απλή μεθοδολογία. Συλλογίζομαι, από τη μια πλευρά, το έλλειμα αξιοπιστίας που μας ακολουθεί εδώ και πολλά χρόνια και αποδεικνύεται από τις δημοσκοπήσεις, τη δυσανάλογα μικρή κοινωνική μας γείωση και τις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις. Από την άλλη, χρειάζεται να καταστρώσουμε το πολιτικό μας σχέδιο όχι απλώς ως μια ευρηματική, σύγχρονη, καλή επικοινωνιακά διατύπωση που να γίνεται κατανοητή στις κοινωνικές μας εκπροσωπήσεις, αλλά ως σχέδιο μακράς πνοής με συγκεκριμένες χρονικές προτεραιότητες. Η σύνδεση των δυο αξόνων θα προκύψει μέσα από την συλλογική δουλειά, τις ομάδες με αντικείμενο και λογοδοσία. Με μια λέξη, μέσα από την συμπεριληπτική δυνατότητα της δημοκρατίας.

Εξηγούμαι:

«Σοκ αξιοπιστίας»: Η κυβέρνησή μας ευτύχησε στο πρώτο εξάμηνο της εκλογής της να έχει θηριώδη ποσοστά κοινωνικής αποδοχής. Μετά τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος και την υπογραφή του μνημονίου, σταδιακά, η αξιοπιστία μας μειώθηκε. Δεν είναι εδώ ο χώρος να εξετάσουμε τους λόγους για τους οποίους συνέβη αυτό, ωστόσο πρέπει οπωσδήποτε να την αποκαταστήσουμε. Η διαδικασία αυτή αφορά σχεδόν τα πάντα: απολογισμός πεπραγμένων, πρόσωπα, εκφορά λόγου, τρόπος οργάνωσης, κοινοβουλευτική παρουσία, συλλογική δράση κ.ο.κ. Δεν πρέπει να φοβηθούμε καθόλου την ενδοσκόπηση, την αυτοκριτική. Αυτός είναι ο συλλογικός τρόπος για να φτάσουμε σε ασφαλή συμπεράσματα κι έπειτα να δοκιμάσουμε με γενναιοδωρία και ανοιχτή καρδιά όσα σκεφτούμε ότι είναι απαραίτητα να γίνουν. Αυτό δεν κάναμε επαρκώς το 2019 και, κατά τη γνώμη μου, οι αριστεροί και αριστερές, ο δημοκρατικός κόσμος αφενός μας το χρεώνει, αφετέρου το περιμένει από εμάς.

«Σοκ σχεδιασμού»: Στο κόμμα μας υπάρχουν τα υλικά, ο πλούτος, η μαγιά με άλλα λόγια, έτσι ώστε να γίνουμε πολύ σύντομα ξανά η πολιτική δύναμη κυβερνητικής εναλλακτικής απέναντι στον νεοφιλελευθερισμό και την ακροδεξιά. Θέλουμε όμως σχέδιο, πυξίδα στην πολιτική μας πλεύση για να είναι το καράβι μας και γερό και ευρύχωρο. Εφόσον, λοιπόν, αποκαθιστούμε σταδιακά την αξιοπιστία μας, θα πρέπει ταυτόχρονα να ξαναμάθουμε να δουλεύουμε μαζί με την κοινωνία για να έχουμε απτά, ρεαλιστικά και ταυτόχρονα οραματικά σχέδια, έτσι ώστε να μπορούμε να εκπληρώσουμε τις επιθυμίες και τις ανάγκες όσων θέλουμε να εκπροσωπούμε. Με αυτήν την έννοια, απαιτείται να κάνουμε δουλειά μυρμηγκιού παντού, να ανασυσταθούμε οργανωτικά, να βγούμε θαλερά στο κοινωνικό πέλαγος, να αναθερμάνουμε τα κινήματα και τον συνδικαλισμό. Γι’ αυτό χρειάζεται να θέσουμε συγκεκριμένες προτεραιότητες, να ορίσουμε χρονικούς κόμβους εκπλήρωσή τους, να εργαστούμε ευφάνταστα, out of the box, χωρίς μανιερισμούς. Το σημείο αυτό είναι καίριο για την ανασυγκρότησή μας και ταυτόχρονα μας εγκαλεί να αλλάξουμε με τρόπο παιγνιώδη, δυναμικό, πρωτοβουλιακό.

Σύνδεση των αξόνων: Το «σοκ της αξιοπιστίας» και το «σοκ του σχεδιασμού» πρέπει να ενωθούν και η μεθοδολογία γι’ αυτό είναι η δημοκρατία. Εμείς, στην ανανεωτική και ριζοσπαστική Αριστερά, έχουμε κάνει ρήξεις πολύ πρώιμα με μια στείρα κομματική ζωή αυτοθαυμασμού. Ηγεσία, μεσαία στελέχη, μέλη και οι σύμμαχοί μας θα δουλέψουμε εξαιρετικά όταν συλλογικά, από κοινού και με ενσυναίσθηση, δράσουμε έτσι ώστε να βρίσκουμε έστω λίγο από τον εαυτό μας σε κάθε απόφαση, σε κάθε πράξη του κόμματός μας.

Ευκλείδης Τσακαλώτος

Νίκος Παππάς: «Από την Αριστερά ως το Κέντρο για μια παράταξη νίκης»

Ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία απώλεσε ένα μεγάλο κομμάτι του εκλογικού σώματος από τμήματα των ψηφοφόρων που ονομάζουμε κεντρώα, κεντροαριστερά, μετριοπαθή, όπως και από τη νεολαία, τα οποία έρχονταν στην κάλπη μας, με συνέπεια, από το 2012.

Δεν μπορούμε ούτε να εθελοτυφλούμε, ούτε να μη βλέπουμε την ανάγκη επανασυσπείρωσης αυτών των ανθρώπων. Δεν μπορούμε να μην αποδεχθούμε ότι αυτός είναι ο μονόδρομος για να επαναδιεκδικήσουμε τη διακυβέρνηση και να καταστήσουμε το πρόγραμμά μας εφαρμόσιμο.

Η απώλεια της στήριξης χιλιάδων ανθρώπων δεν προέκυψε μόνο από τις «παραφωνίες» που αλλοίωσαν το μήνυμά μας, τις ελλιπείς, κατά τα τελευταία χρόνια, επαφές μας με τους φορείς της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας, την επιμονή μας να εμφανιζόμαστε ως «καλοί διαπραγματευτές», που έφερε στον νου του κόσμου δύσκολες στιγμές διαπραγμάτευσης και τρόμαξε μισθωτούς εργαζόμενους, αλλά και κομμάτια της μεσαίας τάξης.

Προέκυψε και από σειρά οργανωτικών καθυστερήσεων και μη υλοποίησης των συλλογικά ψηφισμένων αποφάσεών μας.

Στη διεύρυνση, η οποία ξεκίνησε το 2012, που μας έφερε στην κυβέρνηση το 2015 και που μας έδωσε το «δάνειο» του 32% το 2019, μπήκε φρένο πριν από τέσσερα χρόνια. Ο δε μετασχηματισμός ακυρώθηκε. Αυτά έγιναν για λόγους αντικειμενικούς, αλλά και υποκειμενικούς.

Η διεύρυνσή μας ήταν μια πολιτική που άλλαξε τον πολιτικό χάρτη στην Ελλάδα, αλλά και τη σύγχρονη πολιτική ιστορία. Δεν μπορεί ούτε να υποτιμηθεί, ούτε να ακυρωθεί η συμβολή της εκ των υστέρων.

Δεν είναι δυνατόν, λοιπόν, να μιλάμε για «ασπόνδυλο πολυσυλλεκτισμό». Ειδικά, όταν αναφερόμαστε σε μια συμπαράταξη ανθρώπων, ψηφοφόρων, αλλά και μελών μας πλέον –και όχι «επισκεπτών» ή κάποιων «ανεκπαίδευτων»– που ήρθαν δίπλα μας, περήφανοι για τις επιλογές τους, με γεμάτες ιστορικές αποσκευές, με καταγεγραμμένους αγώνες.

Η ανάγκη επανεκκίνησής μας σε αυτή την κατεύθυνση είναι μεγάλη. Στόχος μας είναι να δημιουργήσουμε μία ευρύτατη παράταξη, όπως ακριβώς περιγράφεται στη διακήρυξή μας, από την Αριστερά ως το Κέντρο που θα μας πάει ως τη νίκη. Στόχος μας δεν μπορεί να είναι η επιστροφή μας στο ασφαλές λιμάνι της ριζοσπαστικής Αριστεράς, καθώς τα καράβια, τα ευρύχωρα καράβια όπως το δικό μας, έχουν φτιαχτεί για τις ανοιχτές θάλασσες της πολιτικής και της προοπτικής των μεγάλων κοινωνικών αλλαγών.

Ψευτοδιλήμματα δεν υπάρχουν. Υπάρχουν αμείλικτα ερωτήματα στα οποία συλλογικά πρέπει να απαντήσουμε.

Πρέπει άμεσα να επαναπροσεγγίσουμε τα δυναμικά κομμάτια της κοινωνίας, τα οποία έχουν προσδοκίες για βελτίωση της ζωής τους και για κοινωνική κινητικότητα.

Οφείλουμε να εφαρμόσουμε τις καταστατικές μας προβλέψεις, οι οποίες έχουν μείνει ανενεργές, για εκλογή των οργάνων και των Νομαρχιακών Επιτροπών από τη βάση, για λόγο στα μέλη και μέσω δημοψηφισμάτων, για οικοδόμηση δικτύων στην αυτοδιοίκηση, στον συνδικαλισμό και στη μικρή και μεσαία επιχείρηση.

Οφείλουμε, τέλος, να διαμορφώσουμε άμεσα τους όρους της αντιπαράθεσής μας με τον κ. Μητσοτάκη, που θα μας οδηγήσουν και στη νίκη επί της ΝΔ. Μια πολιτική, δηλαδή, που θα αφορά από ζητήματα καθημερινότητας και δίκαιης ανάπτυξης ως τα εθνικά θέματα, στα οποία δεν θα πρέπει να συναινέσουμε σε «λύσεις» που αποκλίνουν από το διεθνές δίκαιο και αποσταθεροποιούν την περιοχή, υπονομεύοντας την προοπτική της ειρηνικής συνανάπτυξης των λαών της περιοχής.

Νίκος Παππάς

πηγή: epohi.gr