Εμφάνιση αναρτήσεων ταξινομημένων κατά συνάφεια για το ερώτημα Κλεάνθης Γρίβας. Ταξινόμηση κατά ημερομηνία Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων ταξινομημένων κατά συνάφεια για το ερώτημα Κλεάνθης Γρίβας. Ταξινόμηση κατά ημερομηνία Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ο Νευρολόγος-Ψυχίατρος Κλεάνθης Γρίβας, για το Εμβόλιο mRNA

Ο Κλεάνθης Γρίβας, Νευρολόγος Ψυχίατρος-Συγγραφέας. μιλάει για το εμβόλιο mRna, και εκφράζει τις επιφυλάξεις του. - Συνέντευξη στην ΕΡΤopen 106,7

Aποκαλυπτικός ο νευρολόγος ψυχίατρος Κλεάνθης Γρίβας μιλώντας στην Έυα Μαυρογένη στο ΕΡΤopen 106,7 (ertopen.com) , σχολιάζοντας την… υγειονομική επικαιρότητα.

Ο Κλεάνθης Γρίβας έκανε λόγο , μεταξύ άλλων, για ιατρικές συντεχνίες, διεφθαρμένους οργανισμούς, για εμβόλια που μπορεί να παρεμβαίνουν στο γενετικό υλικό, για τις βλαπτικές συνέπειες πολύωρης χρήσης μάσκας, για την επιλογή διασωλήνωσης του ασθενούς η οποία σε κάποιες περιπτώσεις αποτελεί διαβατήριο για το θάνατο …

Πανδημία, Παγκοσμιοποίηση & Νέα Μνημόνια - Διαδικτυακή συζήτηση στο e-roi.gr


Διαδικτυακή συζήτηση στο e-roi, το επίσημο κανάλι του ΕΠΑΜ, για τα εμβόλια mRNA και τους μαζικούς εμβολιασμούς, συμμετέχουν οι Παναγιώτης Μαντάς, Γιώργος Μπούτρης, Κλεάνθης Γρίβας, Γιάννης Καλαμπόκης, Κώστας Παπουλής και Δημήτρης Καζάκης
πηγή: Ε.ΠΑ.Μ.

ΕΚΚΛΗΣΗ Προσωπικοτήτων για διακοπή της Μνημονιακής Πορείας Καταστροφής

Οι υπογράφοντες προειδοποιούν ότι η νέα συμφωνία, που συνομολογήθηκε με «εξευτελιστικούς» και «παράνομους» τρόπους, όπως τους χαρακτηρίζουν, θα οδηγήσει σε αρπαγή της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας των Ελλήνων, περιλαμβανομένων των πρώτων κατοικιών, της γης των αγροτών και των τραπεζών. 

ΝΑ ΓΙΝΕΙ σεβαστή από όλους η βούληση του ελληνικού λαού, όπως εκδηλώθηκε στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου, και να διακοπεί η μνημονιακή πορεία «καταστροφής και υποδούλωσης» ζήτησαν ο Μίκης Θεοδωράκης, ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου του Πανεπιστημίου Αθηνών, Γεώργιος Κασιμάτης, και δεκάδες γνωστές προσωπικότητες της κοινωνικής δράσης, της ακαδημαϊκής διδασκαλίας, της δημοσιογραφίας και της πολιτικής από την Ελλάδα, αλλά και την Κύπρο.

ΣΕ ΕΚΚΛΗΣΗ με την οποία ζητούν να γίνει σεβαστή από όλους η βούληση του ελληνικού λαού, όπως εκδηλώθηκε στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου και να διακοπεί η μνημονιακή πορεία «καταστροφής και υποδούλωσης», προέβησαν ο Μίκης Θεοδωράκης, ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου του Πανεπιστημίου Αθηνών Γεώργιος Κασιμάτης και πολλές ακόμα γνωστές προσωπικότητες της κοινωνικής δράσης, της ακαδημαϊκής διδασκαλίας, της δημοσιογραφίας και της πολιτικής από την Ελλάδα, αλλά και την Κύπρο. 
 
Στην έκκληση υποστηρίζεται ότι το πρόγραμμα που εφαρμόζεται από το 2010, παραβιάζει κατάφωρα το Σύνταγμα, το ευρωπαϊκό και το διεθνές δίκαιο. Ότι, επίσης, προκάλεσε ήδη τη μακράν μεγαλύτερη οικονομική και κοινωνική καταστροφή στην Ευρώπη μετά το 1945.

Η Ελλάδα, λένε οι υπογράφοντες, χρησιμοποιείται ως «πειραματόζωο», για να δοκιμασθούν οι μέθοδοι καταστροφής του ευρωπαϊκού κοινωνικού κράτους και της ευρωπαϊκής δημοκρατίας.

Για να διατηρηθούν οι πιο βασικοί όροι ηθικής και υλικής επιβίωσης του ελληνικού λαού, υποστηρίζουν οι υπογράφοντες, αυτό το πρόγραμμα πρέπει να διακοπεί, κατά προτίμηση σε συμφωνία με τις άλλες χώρες της ΕΕ, ή, αν αυτό δεν είναι δυνατό, μονομερώς. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος να σωθεί η Ελλάδα και ο ελληνικός λαός.

Οι υπογράφοντες προειδοποιούν ότι η νέα συμφωνία, που συνομολογήθηκε με «εξευτελιστικούς» και «παράνομους» τρόπους, όπως τους χαρακτηρίζουν, θα οδηγήσει σε αρπαγή της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας των Ελλήνων, περιλαμβανομένων των πρώτων κατοικιών, της γης των αγροτών και των τραπεζών.

Το κείμενο της έκκλησης επικρίνει την κυβέρνηση γιατί ενεργεί μετά το δημοψήφισμα, ωσάν να είχαν ψηφίσει «Ναι» οι Έλληνες και γιατί, αντί να οργανώνει την άμυνα της χώρας, ενσταλάζει «αποθάρρυνση», «φόβο» και «πανικό» στον ελληνικό λαό.

Επικρίνει τα δύο κόμματα που κυβερνούν, καθώς παρότι επαγγέλθηκαν τη διακοπή του μνημονιακού προγράμματος, επί τρία χρόνια και μέχρι την τελευταία στιγμή, ούτε ετοιμάστηκαν, ούτε προετοίμασαν τον ελληνικό λαό και τη χώρα για το πολύ πιθανό ενδεχόμενο μιας σύγκρουσης.

Οι υπογράφοντες καλούν τον ελληνικό λαό, σε μια από τις πιο δραματικές στιγμές της ιστορίας του «να μην το βάλει κάτω, να μη χάσει το θάρρος και την ευθυκρισία» του.

Θυμίζουν ότι οι πατεράδες και οι παππούδες των σημερινών Ελλήνων άντεξαν, επιβίωσαν, αντιστάθηκαν και νίκησαν και στη γερμανική κατοχή του 1941-44 και στη φοβερή πείνα του 1941-42. Εκφράζουν την βεβαιότητα ότι το «φιλότιμο και ο πατριωτισμός των Ελλήνων» θα υπερισχύσουν τελικά του φόβου και ότι η Ελλάδα, η Δημοκρατία και η Δημοκρατική Ευρώπη θα νικήσουν.

Επίσης οι υπογράφοντες παροτρύνουν τους Έλληνες πολίτες «να οργανωθούν και να παλέψουν άμεσα για να βοηθήσουν τους πιο αδύνατους να αντιμετωπίσουν την πείνα, την αρρώστια, την ανέχεια, για να στηρίξουμε την αξιοπρέπεια των ανθρώπων, να βάλουν πλάτη για να μη διαλυθούν, από το τρίτο και χειρότερο μνημόνιο, οι πιο βασικές λειτουργίες της κοινωνίας και του κράτους [...] να αντισταθούν, όπου μπορούν και όπως μπορούν, στην επιβολή των νέων αντιλαϊκών μέτρων».

Καλούν τον ελληνικό λαό «να βγάλει τα οδυνηρά αλλά αναγκαία συμπεράσματα από την εμπειρία του και να οικοδομήσει ένα σοβαρό και αξιόπιστο μέτωπο αντίστασης, να μην ξαναεμπιστευτεί τυφλά αυτοσχέδιους σωτήρες, τυχοδιώκτες και καιροσκόπους».

Εκτός από τον Μ. Θεοδωράκη και τον Γ. Κασιμάτη, την έκκληση υπογράφουν, μεταξύ άλλων και οι εξής: Ο ομότιμος καθηγητής του ΕΜΠ, Βένιος Αγγελόπουλος, ο καρδιολόγος Γιώργος Βήχας, μέλος του ΔΣ του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών, εκ των εμπνευστών και πρωτεργατών του Κοινωνικού Ιατρείου Ελληνικού, ο ψυχίατρος Κλεάνθης Γρίβας, ο Στάθης Κουβελάκης, καθηγητής στο King's College του Λονδίνου, ο βουλευτής Αμμοχώστου Νίκος Κουτσού, ο αντιπρόεδρος του Γενικού Συμβουλίου της ΑΔΕΔΥ Μάριος Κρητικός, ο Γιάννης Μαύρος, μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Γερμανικών Οφειλών προς την Ελλάδα, ο δικηγόρος Δρ. Συνταγματικού Δικαίου Δημήτρης Μπελαντής, η οικονομολόγος Μαρία Νεγρεπόντη-Δεληγιάννη, τρεις φορές εκλεγείσα Πρύτανης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, η καθηγήτρια αρχιτεκτονικής στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο Ελένη Πορτάλιου, ο σκιτσογράφος Στάθης, ο Πρέσβης Θέμος Στοφορόπουλος και ο δημοσιογράφος Μιχάλης Στυλιανού, διευθυντής της ελληνικής εκπομπής της Γαλλικής Ραδιοφωνίας κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής δικτατορίας.

Το "ΑΝΤΙΚΡΥ" παραθέτει ολόκληρο το κείμενο της έκκλησης, το οποίο έχει ως εξής:


ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ ΤΟ OXI ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ !

ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΚΑΙ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ! 
 
''Στις 5 Ιουλίου, ο ελληνικός λαός απέρριψε, με συντριπτική πλειοψηφία, το τελεσίγραφο των Πιστωτών, που ενεργούν ως ανελέητοι αποικιοκράτες και καταστροφείς της χώρας μας. Ζήτησε την διακοπή της μνημονιακής πορείας καταστροφής και λεηλασίας της χώρας, αποικιοποίησης της Ελλάδας, που ξεκίνησε τον Μάιο 2010.

Αυτό το 'Όχι, που άφησε κατάπληκτη όλη την ανθρωπότητα, δόθηκε στις πιο δύσκολες συνθήκες, συνθήκες τρομοκρατίας από όλα σχεδόν τα ΜΜΕ, απειλών και εκβιασμών από τις ισχυρότερες διεθνείς δυνάμεις και αρχόμενου οικονομικού πολέμου, που οδήγησε στο κλείσιμο των τραπεζών. Είναι εφάμιλλο των μεγάλων 'Όχι της ιστορίας μας, όπως τα 'Οχι του 1821, του 1940, του 1941-44 και πολλών άλλων, με τα οποία ο ελληνικός λαός διατήρησε την αξιοπρέπεια, τον πολιτισμό και τις πιο βασικές ηθικές προϋποθέσεις της ύπαρξής του ως συγκροτημένο έθνος.

Σύμφωνα με τις πιο βασικές αρχές του πολιτεύματός μας, αυτό το 'Όχι υπερέχει όλων των αποφάσεων της κυβέρνησης και της Βουλής. 'Όλα τα ελληνικά κρατικά όργανα και τα ευρωπαϊκά, οφείλουν να το σεβαστούν, πόσο μάλλον που απολύτως τίποτα δεν μεταβλήθηκε από τις συνθήκες που επικρατούσαν στις 5 Ιουλίου (αν κάτι έγινε είναι ότι επιδεινώθηκαν οι όροι που επιβάλλουν οι Δανειστές στον ελληνικό λαό).

Η απόφαση ενός δημοψηφίσματος αλλάζει μόνο με άλλο δημοψήφισμα. Η τήρηση αυτών των κανόνων, ο σεβασμός της άμεσης έκφρασης της βούλησης του ελληνικού λαού και της ουσίας του πολιτεύματός μας, δεν είναι μόνο ένα σοβαρό νομικό, πολιτικό και οικονομικό θέμα. Είναι η βασικότερη προϋπόθεση για τη διατήρηση της δημοκρατίας στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Είναι ο μόνος δρόμος για να διατηρηθεί η ειρήνη στην ελληνική κοινωνία.

Είναι επιπλέον ο μόνος δρόμος για να εξασφαλισθεί η ηθική και υλική μας επιβίωση, για να επιζήσει η Ελλάδα ως κοινωνική, πολιτική και πολιτισμική ταυτότητα. Τα τελευταία πέντε χρόνια αποδείχθηκε, με τον πιο απόλυτο και τραγικό τρόπο, ότι τα προγράμματα αυτά, που επιβλήθηκαν από την Τρόικα (ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ) στον ελληνικό λαό (με τη συγκατάθεση ελληνικών κυβερνήσεων που παραβίασαν μαζικά το Σύνταγμα, την βούληση των εκλογέων, το ευρωπαϊκό και το διεθνές δίκαιο), δεν οδήγησαν παρά στη μεγαλύτερη οικονομική και κοινωνική καταστροφή που σημειώθηκε στην Ευρώπη μετά το 1945. Είναι προγράμματα δολοφονίας της χώρας μας!

Η συνέχιση του προγράμματος αυτού επί μιας χώρας που έχει ήδη υποστεί πρωτοφανή καταστροφή θα την οδηγήσει σε πλήρη αποσύνθεση και διάλυση σε όλα τα επίπεδα. Ούτε άλλωστε αυτοί που ψήφισαν στη Βουλή τα απάνθρωπα μέτρα που επιβάλλει η τελευταία, έκδηλα παράνομη και αντισυνταγματική «συμφωνία», δεν επικαλέστηκαν πειστικά κάποιο πλεονέκτημά της. Το μόνο τους επιχείρημα είναι «δεν έχουμε άλλη λύση, πρέπει να σκύψουμε το κεφάλι, να παραδοθούμε». Ουσιαστικά, μας ζητάνε να αυτοκτονήσουμε ως χώρα και ως λαός.

Ο ελληνικός λαός, όλοι οι 'Ελληνες πολίτες και η παγκόσμια κοινή γνώμη παρακολούθησαν εμβρόντητοι όσα συνέβησαν μετά το δημοψήφισμα. Ακόμα και σήμερα το μυαλό του ανθρώπου δυσκολεύεται να καταλάβει πως, μια κυβέρνηση που ζήτησε και πήρε, μια συντριπτική εντολή αντίστασης από τον ελληνικό λαό άρχισε, ουσιαστικά μόλις έκλεισαν οι κάλπες, να ενεργεί ωσάν να είχε κερδίσει το Ναι. Δυσκολεύεται να καταλάβει πως, πέντε μέρες αργότερα, και χωρίς να έχει αλλάξει απολύτως τίποτα στις συνθήκες που επικρατούσαν στις 5 Ιουλίου, συνομολόγησε με εξευτελιστικές διαδικασίες, μια ταπεινωτική και καταστροφική για την Ελλάδα «συμφωνία». Μια «συμφωνία» που δεν τόλμησε να υποβάλλει στη Βουλή για κύρωση, όπως ορίζει το Σύνταγμα, αλλά υπέβαλε για ψήφιση, όπως έκανε και τον Μάη του 2010 η τότε κυβέρνηση, ένα νομοσχέδιο που βάφτισε «συμφωνία», όπως τότε το βάφτισαν «Μνημόνιο». Ο εξευτελισμός της Ελλάδας και του Συντάγματος ολοκληρώθηκε συμβολικά με τη δημοσίευση στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως του νόμου με τα μέτρα, που ψήφισε η Βουλή, με τοποθετημένο πάνω από τον νόμο και από το όνομα του Προέδρου της Δημοκρατίας ανυπόγραφου, χωρίς να έχει ψηφιστεί από τη Βουλή, του κειμένου της «συμφωνίας στα αγγλικά και ελληνικά», δίκην πίνακα εντολών ανώτερης εξουσίας.

Στην προσπάθειά της να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα και να εξηγήσει τις οβιδιακές της μεταμορφώσεις, η κυβέρνηση έγινε τώρα ο κύριος προπαγανδιστής όλων των επιχειρημάτων του Ναι. Ενσταλλάσει η ίδια τον φόβο και τον πανικό στους 'Ελληνες πολίτες. 'Εβαλε το κύρος που της έδωσε η προηγούμενη, αντιμνημονιακή στάση της, αλλά και το κύρος μιας αριστεράς, που έδωσε στο παρελθόν ηρωϊκούς αγώνες, στην υπηρεσία δυνάμεων που θέλουν να διαλύσουν το ηθικό του ελληνικού λαού, να τον πείσουν ότι το κράτος του είναι τελείως ανίσχυρο, ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα άλλο από το να παραδώσει αμαχητί την εθνική και λαϊκή κυριαρχία του στους Πιστωτές και να ελπίσει στο έλεός τους. 'Ελεος που, όπως έμαθαν οι 'Ελληνες, με τίμημα τη διάλυση της χώρας μας την τελευταία πενταετία, δεν υπάρχει καν.

Αυτά που λέει σήμερα η κυβέρνηση, τα έλεγαν πριν το δημοψήφισμα οι χρεωκοπημένοι πολιτικοί και τα κόμματα που φέρουν την ιστορική ευθύνη της διάλυσης και υποδούλωσης της Ελλάδας. Οι 'Ελληνες τα αγνόησαν, δίνοντας στην κυβέρνησή τους το 'Όχι που ζήτησε, αλλά δεν ξέρουμε αν ήθελε. Το να επαναλαμβάνει όμως, ο ίδιος ο «αρχηγός» των αντιμνημονιακών τέτοια επιχειρήματα, γεμίζει φόβο, αμφιβολίες και σύγχυση την πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών. Στα άμεσα, υλικά και αντικειμενικά αποτελέσματα της συνθηκολόγησης, προστίθεται η ηθική αποσύνθεση του έθνους, η κατάρρευση του ηθικού, της αυτοπεποίθησης και αυτοεκτίμησής του!

Λέει βέβαια ο Πρωθυπουργός, όπως και οι προκάτοχοί του: «Δεν υπάρχει εναλλακτική λύση, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα». Αυτό δεν είναι αλήθεια. Θα ήταν αξιόπιστο ένα τέτοιο επιχείρημα, μόνο αν στη μάχη για την υπεράσπιση της κυριαρχίας της πατρίδας του, της δημοκρατίας, των δικαιωμάτων του ανθρώπου, είχε χρησιμοποιήσει όλα τα όπλα που διέθετε η Ελλάδα, όπλα που δεν χρησιμοποίησε και επιμελώς απέκρυψε. 'Όταν έχεις λαό αποφασισμένο πίσω σου, πάντα υπάρχει εναλλακτική λύση! Και πάντως, ο πρώτος υπεύθυνος και αρμόδιος να οργανώσει την άμυνα του κράτους και του λαού μας που δέχονται επίθεση και πόλεμο - και επίθεση και πόλεμο δέχονται οι 'Ελληνες και το κράτος τους εδώ και πέντε χρόνια- είναι ο ίδιος ο Πρωθυπουργός και η κυβέρνηση. Αυτοί πρέπει να ενθαρρύνουν, όχι να πανικοβάλλουν. Να βάλουν στην υπηρεσία του απειλούμενου κράτους και λαού όλα τα μέσα στη διάθεσή τους. Και όχι βέβαια να διατάσσουν έμφοβοι αποστρατεία του λαού και του κράτους τη στιγμή της εχθρικής επίθεσης!

Γιατί άλλωστε επί δυόμισυ χρόνια, από τις εκλογές του 2012 μέχρι τις εκλογές του 2015, ο Πρωθυπουργός και τα κόμματα που κυβερνούν δεν προετοιμάστηκαν για το πολύ πιθανό ενδεχόμενο μιας σύγκρουσης με τους πιστωτές; Γιατί δεν το έκαναν ούτε όταν φάνηκε καθαρά ότι δεν επρόκειτο να προκύψει τίποτα από τις διαπραγματεύσεις; Γιατί ξόδεψαν τα κρατικά αποθεματικά για να διατηρήσουν πέντε μήνες μια παρωδία «διαπραγματεύσεων»; Γιατί παραπλανούσαν και καθησύχαζαν τον ελληνικό λαό πριν και μετά τις εκλογές, αντί να τον προετοιμάζουν; Γιατί, όχι μόνο δεν αναζήτησαν χρηματοδοτική βοήθεια διεθνώς, εκτός ΕΕ, αλλά και την απέκλεισαν με επανειλημμένες δηλώσεις τους; Ποιών τις διαβεβαιώσεις αφρόνως εμπιστεύτηκαν; Για ποιον ακριβώς λόγο ευχαριστούν τώρα τις Ηνωμένες Πολιτείες; Αυτά είναι μερικά μόνο από τα αμείλικτα ερωτήματα που τους θέτει ο Λαός και η Ιστορία.

Καλούμε τον ελληνικό λαό, αυτές τις τραγικές στιγμές της ιστορίας μας, να μη το βάλει κάτω, να διατηρήσει το θάρρος και την ευθυκρισία του. Να μην επιτρέψει να του σπάσουν ξανά την αυτοπεποίθηση και την αυτοεκτίμησή του, την εμπιστοσύνη του στις αστείρευτες, ιστορικά αποδεδειγμένες δυνάμεις του. Να μη λυγίσει.

Οι πατεράδες και οι μανάδες μας, οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας έζησαν τη γερμανική κατοχή. 'Εζησαν την πείνα του 1941. Επιβίωσαν όμως, αντιστάθηκαν και νίκησαν τον κατακτητή. 'Ετσι θα γίνει και τώρα.

Καλούμε τους 'Ελληνες πολίτες να οργανωθούν και να παλέψουν άμεσα για να βοηθήσουν τους πιο αδύνατους να αντιμετωπίσουν την πείνα, την αρρώστια, την ανέχεια, για να στηρίξουμε την αξιοπρέπεια των ανθρώπων. Να συνδράμουμε πρώτα από όλα αυτούς που δεν έχουν ηλεκτρικό ρεύμα στα σπίτια τους, ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους, τα φάρμακα που χρειάζονται!

Καλούμε τους 'Ελληνες πολίτες να βάλουν πλάτη για να μη διαλυθούν, από το τρίτο και χειρότερο μνημόνιο, οι πιο βασικές λειτουργίες της κοινωνίας και του κράτους.

Τους καλούμε να αντισταθούν, όπου μπορούν και όπως μπορούν, στην επιβολή των νέων αντιλαϊκών μέτρων. Αυτή η χώρα είναι δική μας. Δεν θα την παραδώσουμε.

Καλούμε τον ελληνικό λαό να βγάλει τα οδυνηρά αλλά αναγκαία συμπεράσματα από την εμπειρία του και να οικοδομήσει ένα σοβαρό και αξιόπιστο μέτωπο αντίστασης, να μην ξαναεμπιστευτεί τυφλά αυτοσχέδιους σωτήρες, τυχοδιώκτες και καιροσκόπους. Δεν υπάρχει πιο μεγάλο εθνικό και λαϊκό καθήκον σήμερα από τη διακοπή του συνολικού δανειακού προγράμματος καταστροφής και υποδούλωσης της χώρας. Είναι προτιμότερο η διακοπή αυτή να γίνει συμφωνημένα, από κοινού με τις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης. Αν δεν μπορεί όμως να γίνει έτσι, πρέπει να γίνει μονομερώς. Δεν έχουμε άλλο δρόμο για να σωθούμε, ούτε την πολυτέλεια για καινούριες αυταπάτες! Δεν υπάρχει άλλος δρόμος για να σωθεί η Ελλάδα από ολοκληρωτική καταστροφή, να σωθεί με δυνάμεις ικανές να κρατήσουν τον κοινωνικό ιστό της πατρίδας μας και τον πολυτιμότερο θησαυρό που έχει, το ζωντανό κεφάλαιο των νέων, που χάνεται σήμερα στον δρόμο της μετανάστευσης.

Για να μπορέσει να γίνει αυτό, χρειάζεται η καθολική κινητοποίηση του ελληνικού λαού, χωρίς ιδιοτέλειες, μικροκομματισμούς, εύκολα συνθήματα και καιροσκοπισμούς. Χρειάζεται η αναζήτηση ερεισμάτων και συμμαχιών σε όλα τα σημεία του ορίζοντα, χωρίς αποκλεισμούς. Χρειάζεται θάρρος, ανιδιοτέλεια και σοβαρότητα. Καταστραφήκαμε από τα εύκολα συνθήματα, τους πολιτικαντισμούς, τις κραυγές χωρίς περιεχόμενο, τους τυχοδιώκτες, την καιροσκοπική εκμετάλλευση της τραγωδίας του λαού μας. Χρειαζόμαστε επιστημονικά άρτια επεξεργασία των εναλλακτικών, πλατιά και σοβαρή συζήτηση στην ελληνική κοινωνία και στους 'Ελληνες του εξωτερικού για τις λύσεις που έχουμε και το που πάμε ως έθνος.

Ο Δαυίδ μπορεί να νικήσει τον Γολιάθ. Αλλά πρέπει να είναι πιο σοβαρός, πειθαρχημένος και έξυπνος από τον Γολιάθ. Σήμερα, ο ελληνικός λαός πληρώνει πανάκριβο, τεράστιο τίμημα, όπως και τόσες άλλες φορές στην ιστορία του, γιατί οι λεγόμενες αντιμνημονιακές δυνάμεις και τα δύο κόμματα που κυβερνούν, ακριβώς γιατί επαγγέλθηκαν τη διακοπή της μνημονιακής πορείας, δεν έπραξαν το καθήκον τους, δεν προετοιμάστηκαν και δεν προετοίμασαν το λαό, κινήθηκαν συχνά με πνεύμα καιροσκοπισμού και μικροκομματισμού, εμπιστεύτηκαν διαβεβαιώσεις και συμβουλές ξένων, που σε όλη την ιστορική διαδρομή μας απέδειξαν ότι δεν είναι φίλοι μας.

Η πατρίδα μας δεν κινδύνευσε όταν ο λαός, ενωμένος σε μια γροθιά, αγωνίστηκε για την ανεξαρτησία και την προκοπή του. Κινδύνευσε πάντα και καταστράφηκε συχνά, όταν οι δυνάμεις της ξένης εξάρτησης πήραν το πάνω χέρι.

Καλούμε ιδιαίτερα τα κοινωνικά στρώματα που κατάφεραν, μέσα στον καιρό της κρίσης, να διατηρήσουν παρόλα αυτά κάποιες καταθέσεις και κάποια εχέγγυα υλικής άνεσης και ασφάλειας, να συνειδητοποιήσουν ότι παίζουν με τον φόβο τους για το τι μπορεί να σημαίνει μια σύγκρουση, αλλά δεν τους λένε τι θα συμβεί αν συνεχιστεί η σημερινή πορεία της χώρας. Σίγουρα, κάθε άμυνα, κάθε αντίσταση, κάθε αγώνας είναι σύγκρουση με τις ισχυρότερες δυνάμεις της καταστροφής και της υποδούλωσης. Σίγουρα, κάθε σύγκρουση έχει κινδύνους για τους αγωνιστές. 'Ερχονται όμως στη ιστορία στιγμές που η σύγκρουση γίνεται απαραίτητη για να σωθεί η πατρίδα, ο λαός, ο πολιτισμός του και οι επόμενες γενηές. Για να σωθεί η αξία και η αξιοπρέπεια του ανθρώπου. Σε κάθε αγνό αγώνα, οι αγωνιστές κλείνουν τα αυτιά τους και στους ευχάριστους και στους τρομοκρατικούς ήχους των σειρήνων του κατακτητή.

'Ένα από τα πιο απάνθρωπα όπλα που χρησιμοποιούν σήμερα οι κάθε είδους κατακτητές είναι η «συντεταγμένη χρεωκοπία», που συνήθως ψευδεπίγραφα ονομάζεται «βοήθεια αλληλεγγύης». Είναι από τα πιο απάνθρωπα όπλα, γιατί εξαρθρώνει ολοκληρωτικά ένα λαό και τις επόμενες γενηές του. Το όπλο αυτό, που χρησιμοποιούν κατά του ελληνικού λαού από το 2010, οδηγεί στον πλήρη αφανισμό της Ελλάδας ως εθνικού κράτους, ως κοινωνίας, ως ιστορικής και πολιτισμικής ταυτότητας, μαζί με τις επόμενες γενηές της. Αυτή τη χρεοκοπία μας έχουν επιβάλλει σήμερα, αυτήν έχουμε και αυτή συμφώνησε η σημερινή μας πολιτική ηγεσία με τους δανειστές μας να συνεχίσουν και να διαιωνίσουν. Ο ελληνικός λαός δεν πρέπει να το επιτρέψει.

Αν οι πιστωτές νικήσουν, θα τα πάρουν όλα κι από αυτούς που σήμερα κάτι διαθέτουν. Η Κυρία Μέρκελ μόνο τον θεσμό της δουλείας δεν έχει δοκιμάσει να εφαρμόσει στη χώρα μας. Ίσως βέβαια κι αυτό έγινε γιατί πέτυχε να επιβάλλει τα «ισοδύναμά» του. 'Οσοι διαθέτουν ακόμα κάτι από τις οικονομίες και τον ιδρώτα τους, όσοι 'Ελληνες έχουν επιχειρήσεις, μικρές, μεσαίες ή μεγάλες, πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι θα φύγουν από τα ελληνικά χέρια τους, ότι σκοπός των δανειστών είναι να περάσουν αυτές και ολόκληρη η αγορά στα χέρια των πολυεθνικών επιχειρήσεων και του κερδοσκοπικού χρηματιστικού κεφαλαίου.

Η επιβολή αυτής της συμφωνίας και μάλιστα η εφαρμογή της από μια κυβέρνηση που μιλά στο όνομα της αριστεράς, συνιστά πλήρη κατίσχυση του νεοφιλελευθερισμού, στην πιο ακραία του μορφή. Συνιστά ολοσχερή κατάργηση των κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων, απαξίωση των ήδη πληγέντων μεσαίων στρωμάτων, καταστροφή αγροτών και ανέργων.

Η προστασία του κοινωνικού κράτους και των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων, η κοινωνική και οικονομική αναδιανομή δεν είναι μια πολυτέλεια. Είναι η πιο απόλυτη, η πιο ζωτική προϋπόθεση για τη σωτηρία της πατρίδας. Το έθνος, η πατρίδα δεν είναι αφηρημένες έννοιες, ταυτίζονται με τον ζωντανό, υπαρκτό ελληνικό λαό που μοχθεί και αγωνίζεται. Ούτε μπορεί να υπάρχει έθνος και πατρίδα χωρίς τον λαό και χωρίς την αξιοπρέπειά του. Ούτε φυσικά μπορεί να ταυτίζεται η Ελλάδα με μια ολιγαρχία, άρρηκτα συνδεδεμένη με ξένα συμφέροντα.

Η παράδοση της κρατικής κυριαρχίας στην ηγεσία της ευρωζώνης και το ΔΝΤ είναι ο τόπος συνάντησης της ντόπιας «ελίτ» με το διεθνές χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο. Είναι το σχέδιο εκχώρησης της δημόσιας, αλλά και της ιδιωτικής περιουσίας των Ελλήνων, του τραπεζικού τους συστήματος, των πρώτων κατοικιών τους, που ήδη αίρεται η προστασία τους, ακόμα και της γης των αγροτών στους δανειστές. Είναι το σχέδιο της πλήρους φτωχοποίησης, της εξαθλίωσης και του εξανδραποδισμού του ελληνικού λαού.

Είμαστε βέβαιοι ότι το φιλότιμο και ο πατριωτισμός των Ελλήνων θα νικήσουν τη βαθειά απογοήτευση και την αποθάρρυνση που είναι τόσο φυσικό να νοιώθουμε όλοι μας τώρα. Οι Πιστωτές είναι άλλωστε τόσο ανελέητοι, που δεν μας αφήνουν κανένα άλλο περιθώριο, αν θέλουμε να επιβιώσουμε, ως άτομα και ως λαός.

Απευθυνόμαστε σε όλους τους λαούς του κόσμου και τους καλούμε να συνειδητοποιήσουν ότι ο δικός μας αγώνας είναι και δικός τους. Να καταλάβουν το είδος των δυνάμεων που αντιμετωπίζουμε και που διάλεξαν την Ελλάδα ως πειραματόζωο.

Απευθυνόμαστε ιδιαίτερα στους Ευρωπαίους που συμπαραστάθηκαν στους 'Ελληνες κατά τη διάρκεια της μαύρης περιόδου της στρατιωτικής δικτατορίας και τους ζητάμε να εμποδίσουν τώρα το πραξικόπημα που οργανώνουν οι κυβερνήσεις τους, μαζί με το ΔΝΤ και την ΕΚΤ, υπό την καθοδήγηση του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου, για να επιβάλλουν τη δικτατορία των Πιστωτών στην Ελλάδα σήμερα, σε όλη την Ευρώπη αύριο!

Οι δυνάμεις που σχεδίασαν και μετατρέπουν τώρα μια χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε Ιράκ ή Λιβύη με «οικονομικούς βομβαρδισμούς», αν επικρατήσουν, θα καταστρέψουν όχι μόνο την Ελλάδα, αλλά ολόκληρη την ανθρωπότητα. Μπροστά στον νέο ολοκληρωτισμό των «Αγορών», το ίδιο, αν όχι περισσότερο επικίνδυνο από τους ολοκληρωτισμούς των δεκαετιών του 1930 και του 1940, δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να ενωθούμε και να πολεμήσουμε. Πρέπει να το κάνουμε τώρα. Αύριο κινδυνεύει να είναι πολύ αργά για όλη την Ευρώπη, για όλη την ανθρωπότητα.

Η Ελλάδα θα νικήσει, η Δημοκρατία θα νικήσει, η δημοκρατική Ευρώπη θα νικήσει!''

Πέμπτη 30 Ιουλίου 2015

Κλεάνθης Γρίβας: Η μεγάλη απάτη με τα κρούσματα και τις μεταλλάξεις

Κλεάνθης Γρίβας*

Στη fake-πανδημία του 2020 και τη νέκρωση της οικονομίας και της κοινωνίας (Lockdown) που οργανώθηκε με βασικό εργαλείο την απάτη των τεστ PCR και στην οποία προστέθηκε εσχάτως και η απάτη των μεταλλάξεων, ο ελληνικός λαός βρίσκεται αντιμέτωπος με μια μονοκομματική «βουλή» με την απόλυτη ταύτιση μιας (κυβερνώσας) συμπολίτευσης και μιας (συμπολιτευόμενης) δήθεν «αντιπολίτευσης», που συγκροτείται από τους εκφραστές του παλαιο-σταλινισμού, τη ροζ εκπόρνευση της μετα-σταλινικής «αριστεράς» και τους κομπάρσους του θιασώτη της «θεωρίας των παιγνίων», που είναι συμπαραταγμένοι σε έναν εφιαλτικό μονόλογο ο οποίος ανοίγει τον δρόμο όχι στην πολιτική αλλά για το μαυσωλείο (για την κυβερνώσα συμπολίτευση) και για το ψυχιατρείο (για σύμπασα τη συμπολιτευόμενη «αντιπολίτευση»).


Αντισταθείτε 

Η αντιμετώπιση του σημαντικότερου προβλήματος όλων των εποχών, του προβλήματος της επιβίωσης του ανθρώπινου είδους ως τέτοιου, εκφράστηκε με σπαρακτικό τρόπο πριν από μερικές δεκαετίες από τον ποιητή Μιχάλη Κατσαρό.

Το ένα σκέλος του προβλήματος:

«Mην αμελήσετε. Πάρτε μαζί σας νερό, το μέλλον έχει πολλή ξηρασία».

Το άλλο σκέλος του:

«Aντισταθείτε/ σ' αυτόν που χτίζει ένα μικρό σπιτάκι / και λέει: καλά είμαι εδώ./ Αντισταθείτε / σ' αυτόν που χαιρετάει απ' την εξέδρα... / σ' όλους αυτούς που λέγονται μεγάλοι... / στις μουσικές, τα τύμπανα και τις παράτες...»

Γιατί:

«Το ζήτημα πια έχει τεθεί /΄Η θα εξακολουθήσουμε να γονατίζουμε... /'Η θα σηκώσουμε άλλον πύργο ατίθασο απέναντί τους» (Κατά Σαδδουκαίων)

Μια στιγμή πριν από το χάος, όταν όλα φαίνονται χαμένα και όταν «μέσα στο μπουμπουνητό της βλακείας βουβαίνεται η λογική», κανένας δεν μπορεί να «παραμένει εν πλήρει συγχύσει αθώος».


1. Η μεγάλη απάτη με τα «κρούματα»


Είναι αδύνατο να δεχθεί κανείς ότι οι εμπειρογνώμονες του Παγκόσμιου Οργανισμού Αρρώστιας (ΠΟΥ) και οι κατά τόπους κυβερνητικοί αξιωματούχοι της υγείας δεν γνωρίζουν ότι ο υψηλός αριθμός των κύκλων επεξεργασίας (CT) στους οποίους επέβαλαν να υποβάλλονται τα υπό εξέταση δείγματα με τα τεστ PCR παράγουν έναν υπερβολικό αριθμό ψευδώς «θετικών» αποτελεσμάτων για την COVID.


Μήπως μπερδεύουν τα κρούσματα με τα κρουστά;

Οι καθ’ ημάς Υπηρεσιακοί-επιστήμονες που ως τέτοιοι μετέχουν της τεχνο-επιστήμης και όχι της Επιστήμης ισχυρίζονται ότι εντοπίζονται καθημερινά από τους ελέγχους 2, 4, 5, 10 χιλιάδες ΚΡΟΥΣΜΑΤΑ, διαστρέφοντας το ιατρικό και σημασιολογικό περιεχόμενο του όρου «κρούσμα», για λόγους τρομοκρατικούς.

Στην ελληνική γλώσσα(και την ιατρική ορολογία),κρούσμα σημαίνει άτομο με «λοιμώδη νόσο εν εξελίξει με συμπτώματα» (δηλαδή ασθενών) και όχι υγιή ή ασυμπτωματικά άτομα που εντοπίζονται ως (ψευδώς) «θετικά» με τα αναξιόπιστα και αντεπιστημονικά τεστ PCR, τα οποία δίνουν ψευδώς «θετικά» αποτελέσματα σε ποσοστό έως και 100%, ανάλογα με τον αριθμό των κύκλων επεξεργασίας τους (CT).

(βλ. Γ. Μπαμπινιώτης: «Κρούσμα: 1. Η εκδήλωση συμπτωμάτων προσβολής από μολυσματική νόσο: π.χ. ηπατίτιδας, τύφου…». [Γ. Μπαμπινιώτη: Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας. Κέντρο Λεξικολογίας, Αθήνα 1998, σ. 967]

Αλλά,στην οργουελιανή προπαγανδιστική νεο-γλώσσατης Υπηρεσιακής Τεχνο-επιστήμης, ο όρος «κρούσμα» έχει υποστεί μια θεμελιώδη διαστροφή ώστε να «σημαίνει» τον σκόπιμο συνυπολογισμό (τουτέστιν, συν-τσουβάλιασμα) του ασημαντότατου αριθμού των πραγματικά ασθενών με τη συντριπτική πλειοψηφία των ασυμπτωματικών ατόμων αλλά και των υγειών που εντοπίζονται ως (ψευδώς) «θετικοί» μέσω των επιστημονικά διάτρητων τεστ PCR, τα οποία δίνουν ψευδώς «θετικά» αποτελέσματα σε ποσοστό έως και 100%, ανάλογα με τον αριθμό των κύκλων επεξεργασίας τους (CT).

Συνεπώς, υπάρχει ένα ερώτημα: Τα χιλιάδες «κρούσματα» που ανακοινώνουν καθημερινά οι Υπηρεσιακοί τεχνο-επιστήμονες αφορούν σε αντίστοιχες χιλιάδες νοσούντες (τουτέστιν, ασθενείς) ή όχι;

1) Εάν τα «κρούσματα» αναφέρονται όντως σε νοσούντες, οι υπηρεσίες υγείας θα κατέρρεαν κυριολεκτικά μέσα σε λίγες μέρες. Μια απλή πρόσθεση των «κρουσμάτων» που ανακοινώνονται καθημερινά από την έναρξη της «πανδημίας» μέχρι σήμερα οδηγεί στο συμπέρασμα ότι μέσα σε ελάχιστους μήνες όχι τα νοσοκομεία αλλά ούτε και όλα τα… γήπεδα της χώρας δεν θα επαρκούσαν για τη «νοσηλεία» των εκατομμυρίων δήθεν «ασθενών».

Αλλά αυτό δεν συνέβη ακριβώς επειδή στην πραγματικότητα, μεταξύ των 2, 5 ή 10 χιλιάδων «κρουσμάτων» που αναφέρονταν και αναφέρονται καθημερινά, θα εντοπίζονταν (αν εντοπίζονταν) μετά βίας 1-2 ασθενείς, παρά τις εργώδεις προσπάθειες των προπαγανδιστών της νέκρωσης της κοινωνίας και της οικονομίας να εξαλείψουν αντεπιστημονικά την διάκριση μεταξύ των κατά κανόνα ψευδώς «θετικών» ασυμπτωματικών (που δεν νοσούν ούτε μεταδίδουν) και των ασθενών (οι οποίοι, όπως κάθε ασθενής, προσφεύγουν οικειοθελώς σε ιατρική βοήθεια και δεν έχουν ανάγκη από τις προτροπές των επαγγελματιών «κεντριστών των μαγισσών» του Μεσαίωνα, προκειμένου να προσφύγουν στη βοήθεια της ιατρικής).

2) ΕΑΝ τα «κρούσματα» δεν αναφέρονται σε νοσούντες, σημαίνει ότι στον προπαγανδιστικό λόγο των Υπηρεσιακών τεχνο-επιστημόνων με τον όρο «κρούσμα» συμποσούνται σκοπίμως και αδιακρίτως:

  • (α) η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων που χαρακτηρίζονται ως (ψευδώς) θετικοί ασυμπτωματικοί (οι οποίοι δεν νοσούν και δεν μεταδίδουν τον ιό), και

  • (β) η ασημαντότατη μειοψηφία των ασθενών (που νοσούν και μεταδίδουν τον ιό μέχρι την αποδρομή της νόσου).

3) ΕΤΣΙ διαμορφώνεται ένα ψευδέστατο αριθμητικό μείγμα απολύτως ανόμοιων καταστάσεων, το οποίο τρομοκρατεί τον πληθυσμό και μπορεί να χρησιμοποιείται κατά το δοκούν και εσαεί για τις εναλλαγές επιβολής και άρσης των απαγορευτικών μέτρων, προδιαθέτοντας τους πολίτες για το ό,τι αυτά θα διαρκέσουν για πάντα, με υφέσεις και εξάρσεις, ανάλογα με τις σκοπιμότητες που θα πρέπει να εξυπηρετούν κατά περίσταση.

Αυτό είναι ξεκάθαρο από τις μονότονα επαναλαμβανόμενες επισημάνσεις των θλιβερών φερέφωνων της παγκοσμιοποιημένης αλήτ που διατάζει τα κατά τόπους πολιτικά ανδρείκελά της να μας επιβάλουν τα καταστροφικά απαγορευτικά μέτρα, προκειμένου να μας αναγκάσουν να αποδεχθούμε και να εσωτερικεύσουμε τον απώτερο σκοπό τους: ότι οι πανδημικοί περιορισμοί θα είναι η «νέα φυσιολογικότητα» ή η «νέα κανονικότητα» μας. Μ’ άλλα λόγια ότι -σύμφωνα με τα σχέδιά τους- ποτέ δεν θα επιστρέψουμε στην «κανονικότητα» που γνωρίζαμε.


Πως οργανώθηκε η απάτη με τα τεστ PCR

Ο Kary Mullis, εφευρέτης της τεχνολογίας της Αλυσιδωτής Αντίδρασης Πολυμεράσης (PolymeraseChainReaction- PCR), που βραβεύτηκε με το Νόμπελ της Χημείας το 1993, διακήρυσσε με κάθε ευκαιρία ότι η μέθοδός του (PCR)...
...«είναι ένα εργαστηριακό εργαλείο, μια τεχνική μέθοδος που μπορεί να αναπαράγει εκατομμύρια φορές γενετικές αλληλουχίες DNA (ένα είδος φωτοαντιγραφικού μηχανήματος) και όχι ένα διαγνωστικό εργαλείο για την ανίχνευση των ιών. Και, συνεπώς, είναι εντελώς ακατάλληλη για την ανίχνευση/διάγνωση οποιασδήποτε ιογενούς λοίμωξης».'

Οι Christian Drosten και Victor Corman, επαγγελματίες «διαδρομιστές» στους λαβύρινθους της εξουσίας και των δημοσίων σχέσεων, πέτυχαν να επιβάλουν με δόλια μέσα -και προς ίδιον όφελος- το τεστ-PCR από εργαστηριακή τεχνική για τον πολλαπλασιασμό του ερευνώμενου ιικού υλικού σε… «διαγνωστικό μέσο». (!!!) Και ως τέτοιο το τεστ-PCR χρησιμοποιήθηκε ως ο κορυφαίος αιτιολογικός παράγοντας για την επιβολή των lockdown παγκοσμίως, με τη συνεργασία των διεφθαρμένων γραφειοκρατικών ρυθμιστικών μηχανισμών (ΠΟΥ, FDA, CDC, EMA, ECDC κ.ά.), των εξαγορασμένων πολιτικών και των εξωνημένων τεχνο-επιστημόνων.

Οι Christian Drosten και Victor Corman είναι βασικοί συντάκτες της διαβόητης fake-μελέτης «Detection of 2019 novel coronavirus (2019-nCoV) by RT-PCR σε πραγματικό χρόνο», την οποία, αφού την έστειλαν στον ΠΟΥ -προς διασφάλιση υπόγειας υποστήριξης-, εν συνεχεία φρόντισαν να τη νομιμοποιήσουν «επιστημονικά» με τη δημοσίευσή της στο -υπό τον έλεγχό τους- ειδικό περιοδικό EuroSurveillance της EMA [EuroSurveillance 2020; 25 (3): pii = 2000045 - https://doi.org/10.2807/1560-7917.ES.2020.25.3.2000045].

Το τεστ-PCR ήταν το πρώτο παγκοσμίως που έγινε αποδεκτό από τον ΠΟΥ και την ΕΜΑ, παρόλο που δεν επικυρώθηκε ποτέ από ανεξάρτητες διεθνείς επιστημονικές μελέτες.

Η δημοσίευσή της fake-μελέτης των Corman και Drosten, στο EuroSurveillance έγινε μέσα σε 24 ώρες από τη στιγμή της… κατάθεσής της, που αποτελεί χρόνο-ρεκόρ Γκίνες εάν ληφθεί υπόψη το γεγονός ότι η δημοσίευση μιας εργασίας σε επιστημονικά περιοδικά συνήθως απαιτεί χρόνο αρκετών… μηνών. Και, φυσικά, η δημοσίευση της «μελέτης» έγινε χωρίς να προηγηθεί κανένας έλεγχος της εγκυρότητάς της. Αυτή η πρωτοφανής δήθεν «αντιγραφειοκρατική» συμπεριφορά ενός κατά τεκμήριο εξόχως γραφειοκρατικού και αδιαφανούς εντύπου εξηγείται:

  • (α) από το γεγονός ότι ο Christian Drosten και o συνεργάτης του Chantal Reusken είναι μέλη της Συντακτικής Επιτροπής που εκδίδει την «επιστημονική» επιθεώρηση EuroSurveillance της EMA, και

  • (β) από τη συνενοχή των άλλων μελών της Συντακτικής Επιτροπής της.

Με μια επαίσχυντη λαθροχειρία τους, οι Drosten και Corman μεταμόρφωσαν οβιδιακά μια εργαστηριακή τεχνική (PCR) σε «διαγνωστική μέθοδο» και, με την άμεση συνενοχή των διεφθαρμένων οργανισμών (ΠΟΥ, FDA, CDC, ΕΜΑ, ECDC κ.ά.), την ανέδειξαν σε βασικό εργαλείο για την αιτιολόγηση της επιβολής των μέτρων νέκρωσης της οικονομίας και της κοινωνίας.
 

Η απάτη απκαλύπτεται και καταγγέλεται 

Ο εφευρέτηςτης μεθόδου PCR, Kary Mullis, για την οποία τιμήθηκε με το βραβείο Nobel χημείας το 1993, τόνιζε με κάθε ευκαιρία ότι η εφεύρεσή του είναι εργαστηριακή τεχνική-εργαλείο και όχι διαγνωστική μέθοδος. Όπως δήλωνε περιπαιχτικά:

«Εάν πρέπει να υπερβείτε τους 40 κύκλους [επεξεργασίας] για να ενισχύσετε ένα μοναδικό αντίγραφο γονιδίου, τότε αντιμετωπίζετε ένα σοβαρό πρόβλημα με τον… υπολογιστή σας». (KaryMullis)

Στις 27 Ιουνίου 2020,οι Τorsten Engelbrecht και Konstantin Demeter έδωσαν το πρώτο σημαντικό χτύπημα στην απάτη των τεστ PCR, αποδεικνύοντας με μια εντυπωσιακά λεπτομερή έρευνα-υπόδειγμα ότι τα «τεστ PCR δεν έχουν καμιά διαγνωστική αξία», ότι «είναι επιστημονικά αβάσιμα και αναξιόπιστα» και ότι χρησιμοποιήθηκαν ως βασικό εργαλείο για την επιβολή των Lockdown.

Το πλήρες άρθρο τους με τίτλο «Το Τεστ PCR για την COVID-19 είναι άνευ αξίας από επιστημονική άποψη»: https://off-guardian.org/2020/06/27/covid19-pcr-tests-are-scientifically-meaningless/

Στις1 Δεκεμβρίου 2020, δύο επιστήμονες υψηλού κύρους και εξαιρετικά έμπειροι στον τομέα τους, ο Dr. Med. Wolfgang Wodarg, καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Flensburg και ο Dr. Michael Yeadon, πνευμονολόγος, πρώην επιστημονικός διευθυντής της Pfizer και επικεφαλής του τμήματος «Έρευνας για την Αλλεργία και την Αναπνευστική Νόσο» της εταιρείας, κατέθεσαν μια Αναφορά στην «Ειδική Ομάδα για την πανδημία Covid-19» (COVID-EFT) στον διεφθαρμένο «Ευρωπαϊκό Οργανισμό Φαρμάκων» (EMA), ο οποίος παραχώρησε άδεια χρήσης της εργαστηριακής τεχνικής PCR ως διαγνωστικού μέσου της COVID. (!!!)

Με την Αναφορά τους ζητούν να σταματήσει η διαδικασία αδειοδότησης ενός εμβολίου για την COVID-19 και να ανακληθεί η fake-μελέτη των Corman, Drosten, Landt, Reusken, Kaiser, etal. Surveillance, 2020.

Αναφέρθηκαν στην ακαταλληλότητα της χρήσης της PCR ως διαγνωστικού εργαλείου για τον προσδιορισμό της μόλυνσης από την COVID-19 και στήριξαν με αδιάσειστα επιχειρήματα το συμπέρασμά τους ότι:

«Με βάση τα επιστημονικά δεδομένα που είναι διαθέσιμα στον δημόσιο τομέα, όλα τα αποτελέσματα της εφαρμογής των τεστ RT-qPCR για την ανίχνευση της αλληλουχίας του γονιδίου του ιού SARS-CoV-2 πρέπει να θεωρούνται υποθετικά γιατί παράγουν υψηλό ποσοστό ψευδώς θετικών αποτελεσμάτων».

Στην Αναφορά τους οι Dr. Wolfgang Wodarg και Dr. Michael Yeadon αποδεικνύουν ότι η fake-μελέτη των Corman & Drosten περιέχει 10 κορυφαία θανάσιμα σφάλματα (που τεκμηριώνονται αναλυτικά), καθένα από τα οποία καθιστά από μόνο του το τεστ ακατάλληλο ως διαγνωστικό εργαλείο για την ταυτοποίηση του ιού SARS-CoV-2. Και καταλήγουν θίγοντας το κρίσιμο ζήτημα της ύπαρξης κραυγαλέας «σύγκρουσης συμφερόντων» για τους κύριους συγγραφείς της fake-μελέτης.

Ο Stephen Bustin, καθηγητή Μοριακής Ιατρικής, παγκοσμίου φήμης ειδικός στην ποσοτική PCR και συγγραφέας του βιβλίου «A-Z of Quantitative PCR», το οποίο θεωρείται «η Βίβλος του qPCR», υπό την αιγίδα του οποίου αναπτύχθηκαν οι κατευθυντήριες γραμμές του MIQE, το 2009, σε μελέτη του που δημοσιεύτηκε στο Clinical Chemistry, επισημαίνει:

«Η χρήση αυθαίρετων αριθμών [των κύκλων επεξεργασίας του υπό έρευνα υλικού] δεν είναι κατάλληλη, επειδή μπορεί να είναι είτε πολύ χαμηλή (εξαλείφοντας τα έγκυρα αποτελέσματα) είτε πολύ υψηλή (οπότε αυξάνονται τα ψευδώς «θετικά» αποτελέσματα). [αυτή την άποψη την επανέλαβε και σε πρόσφατη τηλεοπτική συνέντευξή του]

Σύμφωνα με τον καθηγητή Bustin, πρέπει να χρησιμοποιείται ένας αριθμός κύκλων επεξεργασίας του υλικού μεταξύ 20 και 30, ειδάλλως για οποιονδήποτε αριθμό άνω των 35, πρέπει «να ανησυχούμε για την αξιοπιστία των αποτελεσμάτων».

Εάν η τιμή γίνει πολύ υψηλή, καθίσταται δύσκολη η διάκριση του πραγματικού σήματος από τον «θόρυβο», π.χ. λόγω των αντιδράσεων μεταξύ των εκκινητών (primers) και ανιχνευτών φθορισμού (fluorescentprobes), και ως εκ τούτου υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα ψευδώς «θετικών» αποτελεσμάτων.


2. Η μεγάλη απάτη με τις μεταλλάξεις


Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι οι μαθητευόμενοι μάγοι της τεχνο-επιστήμης αγνοούν τα όσα διδάχθηκαν στη βιολογία των λυκείων και των ιατρικών σχολών ότι όλες οι μεταλλάξεις των φυσικών ιών χαρακτηρίζονται από το γεγονός ότι έχουν μεγαλύτερη μεταδοτικότητα και μικρότερη νοσηρότητα ή θνησιμότητα από το μητρικό στέλεχος. Μεγαλύτερη μεταδοτικότητα και μικρότερη νοσηρότητα ή θνησιμότητα συνθέτουν τις δύο όψεις του νομίσματος κάθε φυσικής μετάλλαξης και, απ’ αυτή την άποψη, οι μεταλλάξεις αποτελούν όχι κατάρα αλλά «ευλογία θεού».

Απ΄ αυτές τις δύο όψεις του νομίσματος κάθε μετάλλαξης, οι μαθητευόμενοι μάγοι της τεχνο-επιστήμης πέτυχαν το ακατόρθωτο: να κατασκευάσουν ένα προπαγανδιστικό «νόμισμα» με… μια όψη (μεγαλύτερη μεταδοτικότητα), αποσιωπώντας συστηματικά τη δεύτερη όψη του (μικρότερη νοσηρότητα). Αλλά, νομίσματα με μία όψη δεν είναι νομίσματα, είναι κίβδηλες κατασκευές άνευ αξίας που δεν διευκολύνουν αλλά νοθεύουν την οικονομική ζωή. Και εν προκειμένω την επιστήμη.

Στο μεταξύ, ενώ άρχισαν να αναφέρονται στα Συστήματα Αναφοράς των Παρενεργειών των εμβολίων (VAERS στις ΗΠΑ και EudraVigilance στην Ε.Ε.) όλο και περισσότερες και σοβαρότατες παρενέργειες, μόνιμες αναπηρίες και θάνατοι, που θέτουν υπό αμφισβήτηση την ανύπαρκτη επιστημονική εγκυρότητα των «εμβολίων»-Frankenstein, ξεκίνησε μια νέα τρομοκρατική εκστρατεία με αντικείμενο τις περίφημες «μεταλλάξεις» του ιού SARS-CoV-2 οι οποίες παίρνουν το όνομά τους είτε από τη χώρα στην οποία πρωτο-εντοπίστηκαν (όπως Βρετανική, Ινδική, Νοτιοαφρικανική μετάλλαξη κ.ο.κ.) είτε με τα γράμματα του αλφαβήτου (Α, Β, Γ, Δ, Ε, και άλλες ων ουκ έστι αριθμός).

Αξίζει να επαναλάβω ότι οι μεταλλάξεις αποτελούν θετικό φυσιολογικό φαινόμενο στην εξελικτική διαδρομή κάθε φυσικού ιού, γιατί απλούστατα ο ιός δεν δρα ποτέ αυτοκτονικά, σ’ αντίθεση με τους ανθρώπους. Όταν συναντάει αντίσταση λόγω της αυξανόμενης φυσικής ανοσίας των δυνάμει ξενιστών του, μεταλλάσσεται με τρόπο ώστε να έχει μεγαλύτερη μεταδοτικότητα (δηλαδή μεγαλύτερο πεδίο δράσης ή περισσότερους ξενιστές του) και μικρότερη νοσογόνα δράση (για να μη σκοτώσει τον ξενιστή του και να πεθάνει μαζί του). Μ’ άλλα λόγια, κάθε μετάλλαξη είναι περισσότερο μεταδοτική αλλά λιγότερο νοσογόνα από την προηγούμενη. Συνεπώς δεν αποτελεί κατάρα αλλά «ευλογία θεού».

Εάν δεν συνέβαινε αυτό, εάν, π.χ., κάθε μετάλλαξη ήταν και περισσότερο μεταδοτική και περισσότερο νοσογόνα από το αρχικό στέλεχος, ο ιός που προκάλεσε την πανδημία της «γρίπης» του 1918-19 (και που υποχώρησε -σε μια εποχή ανυπαρξίας όποιων θαυματουργών εμβολίων- χάρη στην ανάπτυξη φυσικής ανοσίας), με τα εκατομμύρια μεταλλάξεις του που πραγματοποιήθηκαν έκτοτε, θα είχε αφανίσει το ανθρώπινο είδος από τη γη (πράγμα που ίσως θα έπρεπε να συμβεί προκειμένου να σωθούν όλες οι άλλες μορφές ζωής στον πλανήτη που μόνο ο εγγενώς «σχιζοφρενής» άνθρωπος μπορεί να αφανίσει ολοκληρωτικά).


Η μοναδική καταστροφική εξαίρεση 

Μοναδική καταστροφική εξαίρεση σ’ αυτό τον επί εκατομμύρια χρόνια αμετάβλητο σωτήριο βιολογικό κανόνα μπορεί να προκύψει από την έγχυση στον ανθρώπινο οργανισμό μη-φυσικών ιών που κατασκευάζονται από τους σύγχρονους Φρανκενστάιν με μεθόδους γενετικής μηχανικής, ιών οι οποίοι είναι ικανοί να αποδιοργανώσουν το ανοσοποιητικό σύστημα και να το αναγκάσουν να παράγει αντισώματα που στρέφονται εναντίον του.

Δείτε το σχετικό καταπληκτικό και, συγχρόνως, εφιαλτικό βίντεο του καθηγητή SUCHARIT BHAKDI με τίτλο «ο Sucharit Bhakdi τελειώνει το αφήγημα των εμβολιασμών- Ευχάριστα νέα» (με ελληνικούς υπότιτλους)

https://www.facebook.com/john.kaps/videos/957057668404920/
https://thesecretrealtruth.blogspot.com/2021/07/sucharit-bhakdi.html


Μαθήματα από την ιστορία

Πέραν τούτου, πρέπει να θυμόμαστε ότι καμιά πανδημία στην ιστορία της ανθρωπότητας δεν υποχώρησε χάρη στην ανύπαρκτη παρέμβαση της ιατρικής. Όλες υποχώρησαν χάρη στα μεγάλα δίκτυα ύδρευσης και αποχέτευσης που έγιναν σε όλες τις ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις κατά το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, τα οποία έπαιξαν αποφασιστικό ρόλο στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος του πληθυσμού. Και ο κύκλος των ευεργετικών ρυθμίσεων για την υγεία των ανθρώπων ολοκληρώθηκε κατά τη δεκαετία του 1920, με τον συνδυασμό των εκτεταμένων δικτύων μεταφοράς του ηλεκτρικού ρεύματος και την εφεύρεση των ψυγείων που επέτρεψαν την αποφυγή της αλλοίωσης (δηλ. τη συντήρηση) των τροφίμων.

Σε όλη την Ευρώπη, ο δείκτης νοσηρότητας και ο δείκτης θνησιμότητας μειώνονταν ως αποτέλεσμα των βελτιώσεων στη δημόσια υγεία και την ατομική υγιεινή.

Μέχρι τότε, οι άνθρωποι ζούσαν σε τρομερά νοσογόνες συνθήκες. Περπατούσαν σε δρόμους που ξεχείλιζαν από τα περιττώματα των ανθρώπων και των ζώων, δεδομένου ότι τα άλογα ήταν το μοναδικό μέσο μετακίνησης και μεταφοράς. Έπιναν μολυσμένο νερό που προμηθεύονταν από κοινούς αποθετήρες, μέσα στους οποίους υπήρχαν πτώματα τρωκτικών και άλλων ζώων. Έτρωγαν (όταν είχαν) τρόφιμα σε αποσύνθεση εξαιτίας της έλλειψης μέσων συντήρησης (ψυγεία).

Επρόκειτο για μια κόλαση καθολικής βρομιάς, ποικίλων στερήσεων και πλήρως ανθυγιεινού τρόπου ζωής που αποτελούσαν πεδίο ανάπτυξης κάθε ασθένειας και όχι μόνο των μεταδοτικών.

Ο Ρόμπερτ Κοχ, που είχε σταλεί από το Βερολίνο στο Αμβούργο για να αντιμετωπίσει την επιδημία που είχε πλήξει την πόλη, βλέποντας τους φτωχομαχαλάδες δίπλα στο λιμάνι, όπου ο επιπολασμός της νόσου ήταν ο υψηλότερος στην πόλη, και ενθυμούμενος τις βρόμικες κατοικίες τις οποίες είχε δει στην Αίγυπτο και την Ινδία, στράφηκε στην ομάδα του και είπε: «Κύριοι, ξέχασα ότι είμαι στην Ευρώπη». Στο απόγειο της εποχής του ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού ήταν δύσκολο να υπάρξει πιο καταδικαστική ετυμηγορία.

Θα πρέπει να διαβάσει κανείς το καταπληκτικό συνθετικό έργο του ιστορικού Richard Evans «Η Επιδίωξη της Ισχύος», για να έχει μια πολυδιάστατη εικόνα της ζωής στην Ευρώπη κατά τον 19ου αιώνα, τον αιώνα του απόγειου του ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού:

«Τον 19ο αιώνα η άμεση ιατρική παρέμβαση ελάχιστα εμπόδισε και ακόμη λιγότερο θεράπευσε τις λοιμώδεις νόσους. Η υγειονομική επανάσταση που συντελέστηκε στις ευρωπαϊκές πόλεις το δεύτερο ήμισυ του αιώνα με την παροχή καθαρού νερού και τα σωστά αποχετευτικά συστήματα ήταν εκείνη που βοήθησε να σταματήσει η εξάπλωση της χολέρας και μείωσε τον επιπολασμό του τύφου, του τυφοειδούς πυρετού και των παρόμοιων νόσων… Οι πραγματικοί φονιάδες ήταν οι καθημερινοί παράγοντες: ανεπαρκής τροφή, έλλειψη υγιεινής, χρόνιες κακές συνθήκες του ενός ή του άλλου είδους».

[RichardEvans «Η Επιδίωξη της Ισχύος», (μέρος 5: Η κατάκτηση της φύσης, κεφ. 5: Το τέλος των μεγάλων επιδημιών). Εκδόσεις Αλεξάνδρεια, 2018

Όπως το θέτει ο Αμερικανός ερευνητής Kevin Barry, πρόεδρος της First Freedom, πρώην ομοσπονδιακός πληρεξούσιος, εκπρόσωπος στο κεντρικό γραφείο του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη και συγγραφέας του ενδιαφέροντος βιβλίου «Whistleblower: Εκθέτοντας την απάτη των CDC στην έρευνα για τον αυτισμό», αναφερόμενος στο ίδιο θέμα σε σχέση με τις ΗΠΑ:

«Τα ποσοστά θνησιμότητας των ΗΠΑ από τα τέλη του 19ου αιώνα έως το 1965 δείχνουν σαφώς ότι το καθαρό πόσιμο νερό, τα αποχωρητήρια, τα αποτελεσματικά συστήματα αποχέτευσης και τα ψυγεία συνδυάστηκαν και συντέλεσαν από κοινού στην αποτελεσματική μείωση της θνησιμότητας από μολυσματικές ασθένειες πριν να γίνουν διαθέσιμα εμβόλια για τις ασθένειες αυτές.

»Οι γιατροί και οι κατασκευαστές φαρμάκων απλώς υπεξαίρεσαν τα εύσημα για τη μείωση της θνησιμότητας από μολυσματικές ασθένειες, που δικαιωματικά ανήκουν στους υδραυλικούς, τους ηλεκτρολόγους και τους μηχανικούς».

[Βλ. Μήπως ένα πείραμα εμβολιασμού σε Αμερικανούς στρατιώτες προκάλεσε την επιδημία του 1918-19 που σκότωσε 50-100 εκατομμύρια ανθρώπους–θα αναρτηθεί προσεχώς στην ιστοσελίδα]


Επιστροφή στον σημερινό προ--Οργουλιανό κόσμο

Παρότρυνση των πολιτικών και επιστημονικών «αγιατολάχ»: Εμβολιαστείτε για την COVID-19 τώρα και ενδέχεται να πάρετε σε αντάλλαγμα ένα «διαβατήριο ανοσίας» που ισχύει για 6 μήνες (όπως αυτό του Ισραήλ) το οποίο, εν συνεχεία, θα ακυρώνεται με κάθε «νέα μετάλλαξη του ιού», θέτοντας επί τάπητος την ανάγκη να υποβαλλόμαστε σε νέους ατελείωτους μη-δοκιμασμένους και δυνητικά επικίνδυνους εμβολιασμούς,.

Όπως προειδοποίησαν ο Dr. Michael Yeadon, πνευμονολόγος, πρώην αντιπρόεδρος της Pfizer, πρώην επιστημονικός διευθυντής της και επικεφαλής του τμήματος «Έρευνας για την Αλλεργία και την Αναπνευστική Νόσο» της εταιρείας, και άλλοι γιατροί, αυτά τα «εμβόλια» είναι σαν τη Ρωσική Ρουλέτα και θα μπορούσαν να προκαλέσουν μια αυτοάνοση απόκριση που οδηγεί σε αυτοάνοσα νοσήματα, στειρότητα και άλλες σοβαρές παρενέργειες.

Τα «εμβόλια»-Frankenstein, ακόμη και αν λειτουργούν (που δεν λειτουργούν), είναι μια «λύση» βραχύβια από την άποψη της καθ’ υπόθεση παρεχόμενης «προστασίας» αλλά άκρως αποτελεσματική από την άποψη της συμμόρφωσης του πληθυσμού. Απαιτούν τουλάχιστον δύο δόσεις κατά την πρώτη εφαρμογή τους και, εν συνεχεία, επανάληψή τους ανά 4 ή 6 μήνες που διαρκεί η «προστασία» που παρέχουν. Μ’ άλλα λόγια, οι «εμβολιασμοί» δεν θα τελειώσουν ποτέ.

Με δεδομένη την αμφίβολης διάρκειας «ανοσία» από τα «εμβόλια» (οι παρασκευάστριες εταιρείες μιλούν για 6 μήνες) και με την τρομοκρατική εκμετάλλευση των μεταλλάξεων, οι παγκοσμιοποιημένες αλήτ θα μπορούν να διατηρούν τις απαγορεύσεις και τα αντιεπιστημονικά μέτρα για πολλά ακόμη χρόνια.

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) καθιστά σαφές ότι «ο εμβολιασμός δεν θα θεωρείται απαραίτητα λύση για την αντιμετώπιση της εξάπλωσης των ιών».
Δηλαδή, ακόμα και αν εμβολιαστείτε, θα εξακολουθείτε να θεωρείστε «φορέας και μολυσματικός πομπός του ιού», και επομένως τα απαγορευτικά μέτρα δεν θα σταματήσουν.

Ο επικεφαλής επιστήμονας του ΠΟΥ αναφέρει το γεγονός ότι δεν υπάρχουν αρκετά στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι τα εμβόλια εμποδίζουν τη μετάδοση. Με αυτή τη λογική, θα μπορούσαμε επίσης να υποστηρίξουμε ότι δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι «τα εμβόλια είναι 95% αποτελεσματικά» ή ότι είναι έστω και κατ’ ελάχιστο «ασφαλή» (όπως επαναλαμβάνουν τα προπαγανδιστικά σλόγκαν με τα οποία μας βομβαρδίζουν»).

Στο μεταξύ, ο ΠΟΥ και ο Dr Anthony Fauci ο νεο-ναζί εκπρόσωπος του «βαθέος κράτους» στον χώρο της υγείας (που επιβιώνει στην καρέκλα του διευθυντή του NIAID αδιαλείπτως από το… 1984, δηλαδή επί 8 Αμερικανών προέδρων) διαδίδουν συνεχώς το αφήγημα ότι το «χειρότερο ξέσπασμα δεν έχει έρθει ακόμη», προσπαθώντας να συντηρούν σε κίνηση το τρένο του φόβου που οδηγεί στον εγκλωβισμό της ανθρωπότητας στον σύγχρονο θάλαμο των αερίων που ονομάζεται «Μεγάλη Επανεκκίνηση» (The Great Reset).

Οι παγκοσμιοποιητές της «Μεγάλης Επανεκκίνησης» (The Great Reset) αποσκοπούν στην αναβίωση μιας Φεουδαρχίας εφοδιασμένης με έναν πρωτόγνωρο τεχνολογικό εξοπλισμό.

Οι άνθρωποι που πραγματικά πιστεύουν ότι η κρίση της COVID θα τελειώσει μετά τους μαζικούς εμβολιασμούς έχουν εξαπατηθεί.

Καμιά «πανδημία» στην ιστορία δεν τερματίστηκε με κάποιο εμβόλιο. Η πανδημία της «γρίπης» του 1918-19 δεν τελείωσε με κάποιο εμβόλιο (που άλλωστε δεν υπήρχε) αλλά με την ανάπτυξη της φυσικής ανοσίας του πληθυσμού.

Το γεγονός ότι κάθε μετάλλαξη έχει μεγαλύτερη μεταδοτικότητα και μικρότερη θνησιμότητα από το αρχικό στέλεχος αποτελεί εκ των ουκ άνευ προϋπόθεση της επιβίωσης του ιού: αυξάνει το πεδίο δράσης του (άρα έχει μεγαλύτερη μεταδοτικότητα) αλλά δεν αποσκοπεί στον θάνατο του ξενιστή του γιατί θα πεθαίνει μαζί του (άρα έχει μικρότερη θνησιμότητα).

Κι εδώ υπάρχει ένα ερώτημα-αγκάθι για τους υπηρεσιακούς τεχνο-επιστήμονες που διακινούν τα τρομοκρατικά σενάρια των «επικίνδυνων μεταλλάξεων»: Δεδομένου ότι επικίνδυνες μεταλλάξεις μπορούν να υπάρξουν όχι από την επαφή μας με έναν φυσικό ιό αλλά μόνο με την έγχυση στον οργανισμό ενός μη-φυσικού εργαστηριακά κατασκευασμένου ιού, ποιο είναι το νόημα και ο στόχος των «εμβολίων»;

Κάθε λέξη της απάντησης των αλήτ και κάθε δημόσια δήλωση που κάνουν δείχνουν ότι σκοπεύουν να παραβιάσουν ασύστολα όλες τις πολιτικές ελευθερίες μας για πολύ καιρό ακόμη.

Όλες οι διακηρύξεις και οι υποσχέσεις για την απαλλαγή μας από τα μέτρα που «είναι πολύ κοντά» αποτελούν χονδροειδέστατα ψεύδη. Ο ισχυρισμός ότι εάν συμφωνήσουμε σε όλα («ναι σε όλα»: «εμβόλια», φίμωτρα, «αποστάσεις» κ.λπ.), θα επανέλθουμε στο φυσιολογικό είναι μια απάτη, μια κενή ρητορική που έχει σχεδιαστεί για να μας κάνει να σιωπήσουμε και να υποταχθούμε στην ιατρική τυραννία για όσο καιρό χρειάζεται ώστε να μην μπορεί να αναστραφεί πλέον.

Οι παγκοσμιοποιημένες αλήτ ελπίζουν ότι θα μπορέσουν να μας προγραμματίσουν με τρόπο ώστε τα επόμενα χρόνια με τους ελέγχους και την εφαρμογή των βάρβαρων μέτρων να ξεχάσουμε πώς ήταν η ζωή πριν από την «πανδημία» και τη «Μεγάλη Επανεκκίνηση».

Αλλά κάτι δείχνει ότι το παγκόσμιο σχέδιο της «Μεγάλης Επανεκκίνησης» δεν πηγαίνει πολύ καλά.

Οι διαρκώς αυξανόμενες παρενέργειες των «εμβολίων» και οι ειδήσεις περί «μεταλλάξεων» που θα πληθαίνουν διαρκώς δείχνουν ότι το υγειονομικό πραξικόπημα θα καταρρεύσει από τις ίδιες τις συνέπειές του. Ότι τα «εμβόλια»-Frankentsein θα πνιγούν στον ωκεανό των παρενεργειών τους.

Είναι σίγουρο ότι η αυξανόμενη οργή των ανθρώπων και η αντίδρασή τους στο υγειονομικό πραξικόπημα δεν θα μεταδοθεί από τα ελεγχόμενα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης. Αλλά θα είναι αδύνατο να κρυφτεί εντελώς.


THE GREAT RESET


Η λεγόμενη «Μεγάλη Επανεκκίνηση» (The Great Reset) και η «Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση» βρίσκονται σε εξέλιξη τουλάχιστον από το 2014, όταν οι όροι εισήχθησαν για πρώτη φορά στα εξαγορασμένα συστημικά Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης.

Το σχέδιο μιας κοινωνίας με κεντρικά διευθυνόμενη οικονομία, χωρίς μετρητά, με την υποκατάσταση της προνομίας του κράτους στην έκδοση χρήματος από τις τράπεζες, με συνεχή μαζική βιομετρική παρακολούθηση, με διαρκή βαθμολόγηση της κοινωνικής πίστωσης (social credit scores) μαζί με πολλά άλλα, αποτελούν μέρος της ατζέντας της παγκοσμιοποιητικής αλήτ εδώ και δεκαετίες.

Ο κορωνοϊός είναι απλώς μια χρήσιμη «κρίση» που κατασκευάστηκε από τις παγκοσμιοποιημένες αλήτ, ως αιτιολογική βάση για την επιβολή των δρακόντειων μέτρων σε βάρος της ανθρωπότητας. Μια κρίση που την επιζητούσαν πάντοτε και που ύστερα από τρεις αποτυχημένες απόπειρες στις δύο πρώτες δεκαετίες του 21ου αιώνα (2002, 2005, 2009) κατάφεραν να την επιβάλουν με την τέταρτη απόπειρα (2020).

Το σχέδιο ήταν τόσο προβλέψιμο ώστε από την αρχή της επιδημίας του κορωνοϊού μπορούσε κανείς να διαβλέψει ότι τα απαγορευτικά μέτρα δεν επρόκειτο να αρθούν ακόμη και αν καταφέρουν να εμβολιάσουν όλο τον πληθυσμό με τα διαβόητα «εμβόλια»-Frankenstein (που, βέβαια, δεν είναι εμβόλια). Κι’ αυτό γιατί απλούστατα:

1) Μπορούν να επικαλούνται στο διηνεκές ότι βρέθηκε μια «νέα μετάλλαξη» του ιού, εκμεταλλευόμενοι το φυσιολογικό φαινόμενο των μεταλλάξεων κάθε φυσικού ιού (βλέπε παραπάνω την «απάτη των μεταλλάξεων»).

2) ΄Η μπορούν να κατασκευάζουν οποτεδήποτε έναν καινούριο «ιό»-Frankenstein, να τον απελευθερώνουν την κατάλληλη στιγμή και να συνεχίζουν την κατατρομοκράτηση του «συγχυσμένου κοπαδιού», χρησιμοποιώντας τα διεφθαρμένα πολιτικά ανδρείκελά τους στις κυβερνήσεις (και τις «αντιπολιτεύσεις»), τα εξαγορασμένα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης και τους Υπηρεσιακούς τεχνο-επιστήμονες, προκειμένου να διατηρούν σε λειτουργία τους μηχανισμούς επιβολής του εφιαλτικού μετα-ναζιστικού σχεδίου της «Μεγάλης Επανεκκίνησης» που αποσκοπεί στην εμπέδωση μιας νεο-φεουδαρχικής κοινωνίας η οποία, μετά την σχεδιαζόμενη «εξαέρωση» των μεσαίων στρωμάτων, θα αποτελείται από σύγχρονους «φεουδάρχες» (δηλαδή αυτούς) και δουλοπάροικους (δηλαδή εμάς) και θα είναι εφοδιασμένη με έναν πρωτόγνωρο τεχνολογικό εξοπλισμό που θα επιτρέπει την αέναη διαστροφική τροποποίηση του γενετικού κώδικα όλων των ζωντανών οργανισμών του πλανήτη.

Δεν προκαλεί έκπληξη ότι τα πλέον διαδεδομένα (και ελάχιστα ή/και καθόλου δοκιμασμένα) «εμβόλια»-Frankenstein (των οποίων η τρίτη φάση των κλινικών δοκιμών αναμένεται ότι θα ολοκληρωθεί το φθινόπωρο του… 2023, σύμφωνα με τους φακέλους που κατατέθηκαν από τις ίδιες τις εταιρείες στα αδειοδοτικά όργανα FDA και EMA,προκειμένου να πάρουν πειραματική «άδεια χρήσης έκτακτης ανάγκης» - EUA), διατέθηκαν στο κοινό -εγκληματικώ δικαίω- χωρίς να υπάρχει η παραμικρή γνώση για τις βραχυπρόθεσμες, μεσοπρόθεσμες και μακροπρόσθεσμες παρενέργειές τους. Όλες αυτές οι παρενέργειες μέλλεται να γίνουν γνωστές σε βάρος των ανύποπτων εμβολιαζόμενων, που εξ αντικειμένου χρησιμοποιούνται ως πειραματόζωα.

Είναι θετικό το γεγονός ότι στην Ευρώπη ένα τεράστιο ποσοστό του πληθυσμού (50% ή περισσότερο ανάλογα με τη χώρα) διστάζει να εμβολιαστεί. Ενώ, στις ΗΠΑ, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι τουλάχιστον το 30% του πληθυσμού θα αρνηθεί εντελώς, ενώ το 60% των ανθρώπων είναι διστακτικοί σχετικά με την αποτελεσματικότηά του.

Τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης με γελοίο (και εγκληματικό συγχρόνως) τρόπο υποστηρίζουν ότι, παρόλο που υπήρξαν «κάποιες αλλεργικές αντιδράσεις» στους μέχρι τώρα εμβολιασμούς, δεν υπάρχουν «ενδείξεις σοβαρών μακροπρόθεσμων παρενεργειών». Λες και ήταν δυνατόν να υπάρχουν μελέτες για τις μακροπρόθεσμες παρενέργειες για «εμβόλια» που χορηγούνται επί μόλις έναν χρόνο. Πιστεύουν τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης που διαστρέφουν συστηματικά την αλήθεια ότι πραγματικά είμαστε τόσο ηλίθιοι;

Καθημερινά πληθαίνουν οι μελέτες που αποκαλύπτουν ότι όλα τα απαγορευτικά μέτρα και τα φίμωτρα είναι εντελώς αναποτελεσματικά για τη ανάσχεση της εξάπλωσης του ιού.

Συνεπώς, το στρατιωτικο-φαρμακο-βιομηχανικο-πολιτικό σύμπλεγμα, για να υποστηρίξει τα σχέδιά του για τη «Μεγάλη Επανεκκίνηση», θα πρέπει να κατασκευάζει μια νέα απειλή όταν αποδυναμώνεται η προηγούμενη.

Δηλαδή χρειάζονται μια «μετάλλαξη» του ιού ή έναν εντελώς νέο «ιό» για να δημιουργήσουν το είδος του φόβου που απαιτείται για να χειριστούν το κοινό επιβάλλοντάς το σε όλο και περισσότερους ελέγχους.

Ατελείωτη και αβάσιμη προπαγάνδα για την COVID: ΜΗΔΕΝ στοιχεία ότι το «νέο στέλεχος του ιού» στο Ηνωμένο Βασίλειο είναι πιο μεταδοτικό (Ο Πανικός διασπείρεται από τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης)

Θα βρεθεί ένας «νέος μεταδοτικός και θανατηφόρος ιός»; Στα εργαστήρια των σύγχρονων Frankenstein μπορούν να κατασκευαστούν τα πάντα. Η εμφάνιση μιας μετάλλαξης που είναι περισσότερο νοσογόνα από το αρχικό στέλεχος είναι αδιάψευστη απόδειξη ότι αυτή αποτελεί εργαστηριακό κατασκεύασμα. Γιατί απλούστατα όλοι οι φυσικοί ιοί αποβλέπουν στην επιβίωσή τους και δεν μπορούν να το πετύχουν σκοτώνοντας την πλειονότητα των πιθανών ξενιστών του. Έτσιμεταλλάσσονται για να γίνουν πιο μεταδοτικοί, αλλά πάντοτε λιγότερο νοσογόνοι ή θανατηφόροι.

Αυτό που είναι πιο πιθανό είναι ότι οι παγκοσμιοποιημένες αλήτ βρίσκονται σε κατάσταση πανικού και χρησιμοποιούν το αφήγημα της «μετάλλαξης» ως εργαλείο προπαγάνδας για την τρομοκρατία που ασκούν ώστε να συμμορφωθούμε στα διεστραμμένα σχέδιά τους.

Κατά ειρωνικό τρόπο, προωθώντας τα «εμβόλιά» τους καθώς και τα αφηγήματα περί μεταλλάξεων, οι παγκοσμιοποιημένες αλήτ σαμποτάρουν τον εαυτό τους. Σχεδίαζαν να επιτεθούν εναντίον της ανθρωπότητας με έναν «κεραυνοβόλο πόλεμο» με απάνθρωπα απαγορευτικά μέτρα, αλλά αντιμετώπισαν μεγαλύτερη αντίσταση από ό, τι περίμεναν.

Τώρα προωθούν το φόβητρο των «μεταλλάξεων» που θα κάνει τους ανθρώπους να αναρωτιούνται γιατί πρέπει να εμβολιαστούν με ένα «εμβόλιο» που ήδη είναι άχρηστο; Εάν ο ιός πρόκειται να μεταλλάσσεται συνεχώς, τότε γιατί να εμβολιαστούμε με ένα επικίνδυνο «εμβόλιο» που αχρηστεύεται σε διάστημα λίγων μηνών;

Όλη το αφήγημα της «μετάλλαξης» εντέλει αποκαλύπτει τον πραγματικό τους στόχο: Αυτό που θέλουν οι παγκοσμιοποιημένες αλήτ είναι ατελείωτα απαγορευτικά μέτρα. Δεν έχουν κανένα πρόγραμμα για την προστασία των ανθρώπινων ζωών. Ολόκληρο το αφήγημα περί προστασίας της υγείας είναι μια απόλυτη απάτη.

Αντίθετα, αυτό που βιώνουμε τώρα είναι μια ξέφρενη, παρανοϊκή πορεία προς τον Ολοκληρωτισμό χρησιμοποιώντας δικαιολογία έναν «ιό» που δεν υπάρχει στη φύση, ο οποίος όπως πανθομολογείται πλέον ότι κατασκευάστηκε στο Ινστιτούτο Ιολογίας της Wuhan σε ένα εργαστήριο επιπέδου ασφαλείας BSL-4 ως εργαλείο βιολογικού πολέμου, με τη χρηματοδότηση και τη συνεργασία του αμερικανικού «βαθέος κράτους» (με πρωταγωνιστή τον Anthony Fauci).

Κ. Γ.


ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΠΡΟΣ ΑΔΑΕΙΣ ΤΕΧΝΟ-ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ

περί της «αμελητέας» προσωπικότητας του SUCHARIT ΒΗΑΚDI

Επιστημονική διαδρομή

Ο Sucharit Bhakdi γεννήθηκε στις 1 Νοεμβρίου 1946 στην Ουάσιγκτον, D.C. Είναι Αυστριακός ειδικός στη μικροβιολογία, την ιολογία και την επιδημιολογία των λοιμώξεων.

Είναι ομότιμος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο JohannesGutenbergMainz και ήταν επικεφαλής του Ινστιτούτου Ιατρικής Μικροβιολογίας και Υγιεινής από το 1991 έως το 2012.
- 1963-1970: σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο της Βόννης, από το 1966 έως το 1970 ως κάτοχος υποτροφίας της Γερμανικής Υπηρεσίας Ακαδημαϊκών Ανταλλαγών. Για αρκετό καιρό ο Bhakdi εργάστηκε ως ιδιωτικός βοηθός του εσωτερικού WalterSiegenthaler.
- 1971: πήρε το δοκτορά του.
- 1972-1974: υπότροφος του Ινστιτούτου Max Planck Society στο Max Planck Institute for Immunobiology στο Freiburg.
- 1974-1976: Με επιχορήγηση του Ιδρύματος Alexandervon Humboldt έκανε Ανοσοβιολογία στο Φράιμπουργκ.
- 1977-1990: Μετά από έναν χρόνο στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης, εργάστηκε στο Ινστιτούτο Ιατρικής Μικροβιολογίας του Πανεπιστημίου JustusLiebig στο Gießen.
- 1979: Καθηγητής στο ίδιο Ινστιτούτο.
- 1987: Kαθηγητής ιατρικής μικροβιολογίας
- 1990: Kαθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Mainz
- 1991 :Επικεφαλής του Ινστιτούτου Ιατρικής Μικροβιολογίας και Υγιεινής
1987-1990: Μέλος του Συνεργατικού Ερευνητικού Κέντρου του Γερμανικού Ιδρύματος Ερευνών «Proteins as Tools in Biology» στο Πανεπιστήμιο του Giessen.
- 1990-1999: Αναπληρωτής Πρόεδρος του Συνεργατικού Ερευνητικού Κέντρου «Ανοσοπαθογένεση» (1990-1999)
- 2000-2011: Ομιλητής του Συνεργατικού Ερευνητικού Κέντρου «Μόλυνση και εμμονή των λοιμώξεων» στο Μάιντς
- 2012: Αποσύρθηκε στις 1 Απριλίου 2012.
- Από το 2016 ερευνά ως επισκέπτης μελετητής στο Christian-Albrechts-Universität zu Kiel.

Επιστημονική εργασία

Το 1978, ο Bhakdi ανακάλυψε την πρώτη πρωτεΐνη που προσβάλλει και βλάπτει τα κύτταρα προσκολλημένη στην κυτταρική μεμβράνη, με αποτέλεσμα τον σχηματισμό πόρου.

Ήταν το πολυαναμενόμενο μόριο ενίσχυσης του συστήματος συμπληρώματος, το οποίο σχηματίζεται στην επιφάνεια ξένων κυττάρων ως αποτέλεσμα αλυσιδωτής αντίδρασης του ανοσοποιητικού συστήματος.

Με την, εν συνεχεία, ανακάλυψη ότι τα ίδια τα βακτήρια μπορούν επίσης να παράγουν πρωτεΐνες που σχηματίζουν πόρους, άνοιξε ένα νέο πεδίο έρευνας.

Σήμερα είναι γνωστό ότι η συντριπτική πλειονότητα των παθογόνων βακτηρίων προκαλούν σχηματισμούς πόρων που βλάπτουν τα κύτταρα ξενιστές.

Το 1984, ο Bhakdi κλήθηκε να παρουσιάσει την έννοια της βλάβης των κυτταρικών μεμβρανών από τους σχηματιστές πόρων στη Royal Society στο Λονδίνο. Από τότε, η εξέταση αυτού του θέματος παρέμεινε στο επίκεντρο των ερευνητικών του δραστηριοτήτων.

Η έρευνα για το συμπληρωματικό δίκτυο οδήγησε τον Bhakdi στην περιοχή της αθηροσκλήρωσης.

Το 1989 ανακάλυψε ότι αυτό το συστατικό του ανοσοποιητικού μας συστήματος ενεργοποιείται μυστηριωδώς στα αγγειακά τοιχώματα όπου εναποτίθεται η λιποπρωτεΐνη χαμηλής πυκνότητας (LDL, η «κακή» χοληστερόλη).

Η ανάγκη να διευκρινιστεί αυτό, οδήγησε τον Bhakdiσεσε μια νέα ερμηνευτική ιδέα – τη γνωστή ως «υπόθεση του Μάιντς» – για την ανάπτυξη της διαδεδομένης αθηροσκλήρωσης της νόσου. Συνέχισε να συμβάλλει στην έρευνα για την ελονοσία και τον πυρετό του δάγκειου πυρετού.
Δημοσιεύσεις

Περισσότερες από 300 δημοσιεύσεις με λίστα Pubmed (κύριος συγγραφέας και συν-συγγραφέας), καθώς και πολλά άλλα άρθρα και κεφάλαια βιβλίων.


ΒΡΑΒΕΙΑ
  • 1979 Βραβείο από το Πανεπιστήμιο JustusLiebig στο Giessen
  • 1979 Βραβείο ιατρικής προόδου Constance
  • 1987 Βραβείο της Γερμανικής Εταιρείας Υγιεινής και Μικροβιολογίας
  • 1988 Βραβείο Dr. FriedrichSasse
  • 1989 Βραβείο RobertKoch της πόλης του Clausthal-Zellerfeld
  • 1989 Βραβείο LudwigSchunk για την ανθρώπινη ιατρική
  • 1990 Βραβείο Gotthard Schettler
  • 1991 Βραβείο Gay Lussac Humboldt
  • 1999 Βραβείο Schwarz Pharma 1999
  • 2001 Βραβείο Aronson για «πρωτοποριακή εργασία στον τομέα του συστήματος συμπληρώματος και των βακτηριακών τοξινών»
  • 2005 Βραβείο H. W. Hauss
  • 2005 Μετάλλιο του κρατιδίου της Ρηνανίας-Παλατινάτου
  • 2009 Μετάλλιο RudolfSchönheimer της Γερμανικής Εταιρείας Ερευνών για την Αρτηριοσκλήρωση.
* Ο Κλεάνθης Γρίβας είναι ψυχίατρος, νευρολόγος, διδάκτωρ ψυχιατρικής της Ιατρικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Έχει σπουδάσει ιατρική και κοινωνιολογία, ενώ είναι τακτικός συνεργάτης πολλών περιοδικών και εφημερίδων...

ΑΝΕΠΑΓΓΕΛΤΟΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ: Μια κακοήθης νεοπλασία που κατατρώει την κοινωνία!

«Μέσα σε όλα ανεξαιρέτως τα κόμματα, διαμορφώνονται ολιγαρχικές δομές, και οι αποφασιστικές εξουσίες και αποφάσεις συγκεντρώνονται στα χέρια μικρών ηγετικών μειοψηφιών που ουσιαστικά καθίστανται ανεξέλεγκτες από το πλήθος των μελών και των οπαδών».

Robert Michels: Κοινωνιολογία των Πολιτικών Κομμάτων στη Σύγχρονη Δημοκρατία - Έρευνες γύρω από τις ολιγαρχικές τάσεις του ομαδικού βίου.


Κλεάνθης Γρίβας*

ΣTO κλασικό και αγέραστο έργο του Robert Michels, με τίτλο Κοινωνιολογία των Πολιτικών Κομμάτων στη Σύγχρονη Δημοκρατία και υπότιτλο Έρευνες γύρω από τις ολιγαρχικές τάσεις του ομαδικού βίου, θεμελιώθηκε η σύγχρονη πολιτική κοινωνιολογία (κυκλοφόρησε στην Ελλάδα το 1997 από τις εκδόσεις Γνώση, σε μτφ. Γιώργου Ανδρουλιδάκη, και θεώρηση Παναγιώτη Κονδύλη, μόνο… 87 χρόνια μετά την πρώτη γερμανική έκδοση του το 1910).

Σ’ αυτό αναλύεται ο λόγος για τον οποίο μέσα σε όλα ανεξαιρέτως στα κόμματα, διαμορφώνονται ολιγαρχικές δομές, και οι αποφασιστικές εξουσίες και αποφάσεις συγκεντρώνονται στα χέρια μικρών ηγετικών μειοψηφιών που ουσιαστικά καθίστανται ανεξέλεγκτες από το πλήθος των μελών και των οπαδών. Πράγμα που θέτει το θεμελιώδες ερώτημα: «πώς λειτουργούν τα κόμματα στο εσωτερικό τους και ποιες συνέπειες έχει η δική τους λειτουργία για τη γενική λειτουργία της δημοκρατίας».

Η εξέλιξη και η λειτουργία ΟΛΩΝ των πολιτικών κομμάτων διέπεται από τον Σιδερένιο Νόμο της Ολιγαρχίας, που δεν έπαψε ποτέ να ισχύει. Η γραφειοκρατικοποίηση, η ολιγαρχοποίηση και αυταρχοποίηση αποτελεί την αναπόδραστη μοίρα όλων των πολιτικών κομμάτων ανεξάρτητα από την ιδεολογική τους αμφίεση.

Στην πορεία από τον Μεσαίωνα στη Νεότερη Εποχή, θεωρήθηκε ότι η Εποχή της Πίστης των σκοτεινών χρόνων θα παραχωρούσε τη θέση της στην Εποχή της Λογικής ενός φωτεινού μέλλοντος. Αντ’ αυτού, διαπιστώθηκε ότι την Εποχή της Πίστης την διαδέχθηκε μια Εποχή εκλογικευμένης κοινωνιοπάθειας, η οποία εξακολουθεί να μας ταλανίζει έκτοτε.

Από τότε μέχρι σήμερα, η ανθρωπότητα γνώρισε δύο μόνο ρυθμίσεις της καπιταλιστικής εξουσίας που διέπει όλες τις κοινωνίες: τον ολοκληρωτισμό (δικτατορία και αυταρχισμό) και τη «φιλελεύθερη» ολιγαρχία (με τις διάφορες εκφάνσεις της αντιπροσωπευτικής δήθεν δημοκρατίας), και όλες οι επαναστάσεις, οι πολιτικές ανατροπές και τα κινήματα αλλαγής ακολούθησαν μια διαδικασία προσαρμογής στη μια ή την άλλη ρύθμιση.

Όπως σε κάθε επανάσταση ή αλλαγή, έτσι και στις μεγάλες αστικές επαναστάσεις στον τότε γνωστό οικονομικά πλούσιο κόσμο (Κάτω Χώρες 16ος αιώνας, Αγγλία 17ος αιώνας, Αμερική και Γαλλία 18ος αιώνας), υπάρχει πάντοτε μια μειοψηφική καθοδηγούσα και μια πλειοψηφική πραγματοποιούσα δύναμη και ο χαρακτήρας της νέας εξουσίας που προκύπτει από την επαναστατική ανατροπή καθορίζεται πάντοτε από την πρώτη.

Η μετατροπή της μειοψηφικής καθοδηγούσας αστικής τάξης σε τάξη εν εξουσία οδήγησε με τρόπο φυσικό και αναπόδραστο από την επανάσταση στον συντηρητισμό. Επιτομή αυτής της εξέλιξης αποτελεί ο αββάς Sieyes που το 1789, στην πραγματεία του Tι είναι η Tρίτη Tάξη;.

«Μόνο αυτοί που συμβάλλουν στην εγκαθίδρυση (και την ενδυνάμωση) της κρατικής εξουσίας, είναι σημαντικοί μέτοχοι της μεγάλης κοινωνικής επιχείρησης. Μόνο αυτοί είναι τα αληθινά μέλη του συνεταιρισμού».

Η προσωπική διαδρομή του αββά Sieyes είναι χαρακτηριστική της εξέλιξης όχι μόνο της Γαλλικής Επανάστασης αλλά όλων των επαναστάσεων εν γένει: Ξεκίνησε ως ένας από τους καθοδηγητές της επανάστασης, πρωτοστάτησε στην οργάνωση του πραξικοπήματος που έφερε τον Ναπολέοντα Βοναπάρτη στην εξουσία (1799), και μετά το τέλος του Ναπολέοντα και την παλινόρθωση της βασιλείας στη Γαλλία, δήλωσε θρασύτατα «έχω επιζήσει!».

Κάθε νέο κυρίαρχο στρώμα τείνει αναγκαία να αγωνίζεται για την διασφάλιση της νεο-κατακτημένης εξουσίας του. Απ’ αυτή την διεργασία προέκυψε το πολιτικό μοντέλο της «φιλελεύθερης» ολιγαρχίας, στις δυο γνωστές εκδοχές του (τη «φιλελεύθερη» μοναρχική και τη «φιλελεύθερη» προεδρική ολιγαρχία), που οποίο διασφαλίζει τα συμφέροντα κάθε νέας κυρίαρχης τάξης, προφυλάσσοντας την από τις «επικίνδυνες τάξεις» μέσω της ενσωμάτωσής τους στη φενάκη της κοινοβουλευτικής διαδικασίας που αποτελεί κοινό χαρακτηριστικό και των δύο μορφών της «φιλελεύθερης» ολιγαρχίας (δίπλα στην οποία προστέθηκε κατά τον 20ο αιώνα, και ο ολοκληρωτισμός).

Μ’ αυτά τα δεδομένα, το ζητούμενο δεν είναι η ανατροπή της «φιλελεύθερης» ολιγαρχίας (που γίνεται πάντοτε προς όφελος των διαφόρων μορφών ολοκληρωτισμού), αλλά η αντικατάστασή του από ένα άλλο –ποιοτικά διαφορετικό– πολιτικό μοντέλο άμεσης δημοκρατίας που θα ενσωματώνει τα λίγα θετικά στοιχεία της «φιλελεύθερης» ολιγαρχίας (π.χ. τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη), απορρίπτοντας τα πλείστα όσα αρνητικά της.

Κι ακριβώς για αποφευχθεί αυτό, αναλαμβάνουν δράση οι ανεπάγγελτοι- επαγγελματίες πολιτικοί, θλιβεροί κλόουν στο μεγάλο τσίρκο της κοινοβουλευτικής δήθεν δημοκρατίας, επιτρέποντας στους ευπειθείς υπήκοους να παίζουν το ρόλο του πολίτη μία ημέρα κάθε τέσσερα ή πέντε χρόνια, μια «μεγαλόψυχη» παραχώρηση μέσω της οποία «οι έσχατοι ανεπάγγελτοι-επαγγελματίες πολιτικοί και γελωτοποιοί έσονται πρώτοι», διαγκωνιζόμενοι για μια καρέκλα εξουσίας και παχυλής αργομισθίας στο σύμπαν μιας -κατ’ ανάγκη- θεσμοποιημένης διαφθοράς.

Ανάμεσα σ’ αυτούς, κυριαρχούν οι παντός είδους ανίκανοι που προκύπτουν ως προϊόντα των «ευγενών» σωματικών υγρών των παρακοιμώμενων στο Βαθύ Κράτος της πολιτικής, της οικονομίας, της «δικαιοσύνης», των ενόπλων δυνάμεων, των υπηρεσιών ασφαλείας, της εκκλησίας (που δεν ταυτίζεται με την θρησκεία), των μέσων μαζικής εξαπάτησης, κλπ.

Στην παρούσα στιγμή, οι υπήκοοι που υποδύονται τους «πολίτες» μια μέρα κάθε 4 ή 5 χρόνια κατά το θέατρο των εκλογών, καλούνται να επιλέξουν ανάμεσα

α) στην «κουλτούρα» του παιδοβιασμού, της «αριστείας», της διαφθοράς, των υποκλοπών, της ιδιωτικοποίησης των μέσων κοινής ωφέλειας - μετατρέποντάς τα σε μέσα μαζικής δολοφονίας (όπως στις πρόσφατες μαζικές εκτελέσεις 57 αθώων υπάρξεων στο σκοπευτήριο των Τεμπών), της καταναγκαστικής επιβολής των θανατηφόρων «εμβολίων»-COVID και των καταστροφικών μέτρων – με τα οποία συντελέστηκε το μεγαλύτερο έγκλημα στην ιστορία της ανθρωπότητας, και 

β) στην «κουλτούρα» της κωλοτούμπας των μνημονίων και του εκβιαστικού εμβολιασμού με τα ανθρωποκτόνα «εμβόλια»-Frankenstein, και πλείστων άλλων.

Το 1853, ο Καρλ Μαρξ σκιαγράφησε με εκπληκτική ακρίβεια το πορτραίτο κάθε ανεπάγγελτου επαγγελματία πολιτικού–ειδικού του τίποτα, που ισχύει στο διηνεκές, ζωγραφίζοντας την προσωπογραφία του λόρδου Πάλμερστον (1784-1865) που διατέλεσε πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου (1859–1865). Γράφει ο Καρλ Μαρξ στο Για τον Πάλμερστον, στις 22/10/1853:

«Αυτός που υποκύπτει σε κάθε ξένη επίδραση, ενώ της αντιστέκεται με τα λόγια... Καταφέρνει να συνδυάζει τη δημοκρατική φρασεολογία με τις ολιγαρχικές ιδέες... Έχει την ειδικότητα να φαίνεται πως επιτίθεται όταν υποχωρεί, και πως υπερασπίζεται αυτούς που προδίδει. Ξέρει να χειρίζεται δεξιοτεχνικά έναν επιφανειακό αντίπαλο και να σπρώχνει σε απελπισία έναν υποτιθέμενο σύμμαχο. Ξέρει να παίρνει στην αποφασιστική στιγμή το μέρος του δυνατού απέναντι στον πιo αδύνατο, και να το βάζει στα πόδια αλαλάζοντας όλο θάρρος και στόμφο... Και μέχρι σήμερα, η φιλία του υπήρξε πάντοτε το προμήνυμα σίγουρης καταστροφής...»

Οι ανεπάγγελτοι, ανεπαρκείς και ατάλαντοι επαγγελματίες πολιτικοί είναι -παντού και πάντοτε- θλιβεροί γελωτοποιοί, φορείς μιας τουρκο-μπαρόκ «κουλτούρας» αποδεικνύοντας ότι ενώ στο Ancient Regime κάθε «σοβαρός» άρχοντας είχε στην Αυλή του έναν τουλάχιστον γελωτοποιό, στα καθεστώτα του σύγχρονου Μεσαίωνα κάθε «σοβαρός» αρχηγός-αφέντης διαθέτει ως Αυλή του ένα πλήθος από ανεπάγγελτους-επαγγελματίες πολιτικούς-γελωτοποιούς χαμηλότερης κλίμακας.

Οι ανεπάγγελτοι υποψήφιοι επαγγελματίες πολιτικοί είθισται να εκκολάπτονται συμμετέχοντας σε διάφορα κομματικά σχήματα (νεολαιίστικα, μαθητικά και φοιτητικά, εν σειρά), σε διάφορες «καρέκλες» (πρόεδρος, αντιπρόεδρος, γραμματέας, σύμβουλος, κ.α.), προετοιμαζόμενοι για τις μελλοντικές διαδρομές τους στους δαιδαλώδεις διαδρόμους της εξουσίας. Και, τελικά, εκπληρώνουν το όνειρό τους όταν γίνουν «επαγγελματίες πολιτικοί». Κι επειδή πρόκειται, για ένα επάγγελμα που δεν παράγει τίποτα (!), όλοι τους αποφεύγουν να το δηλώνουν ως επάγγελμά τους.

Οι κανονικοί άνθρωποι, δίπλα από το ονοματεπώνυμό τους αναγράφουν το επάγγελμά τους: εργάτης, αγρότης, μηχανικός, δικηγόρος, γιατρός, κ.λπ. Οι επαγγελματίες πολιτικοί, δίπλα από το ονοματεπώνυμό τους δεν αναγράφουν ποτέ το επάγγελμά τους: πολίτικός. Γράφουν οτιδήποτε άλλο πλην αυτού. Aκόμη κι αν κατείχαν κάποιο επάγγελμα για ένα φεγγάρι, ή δεν το άσκησαν ποτέ ή το άσκησαν επ’ ολίγον πριν «προβιβαστούν» σε επαγγελματίες πολιτικούς.

Πίσω απ’ αυτή την λαθροχειρία μάλλον υποκρύπτεται η ντροπή γι’ αυτό που πραγματικά είναι ή κάνουν. Ο όρος «επαγγελματίας πολιτικός» έχει μόνο αρνητικές συνδηλώσεις και μια αυτές είναι το «ειδικοί του τίποτα». Γι’ αυτό και έχουν ανάγκη από ένα ψευδεπίγραφο φύλλο συκής ώστε να μετριάζεται η τραγικότητα της κατάστασης τους. Συνεπώς, είναι δικαιολογημένη η διαρκής καχυποψία απέναντι σ’ αυτά τα περίεργα όντα που είναι συνεχώς διχασμένα ανάμεσα στο «άλλο είμαι και άλλο νομίζω ότι είμαι» και στο «άλλα λέω και άλλα κάνω».

Όπως είναι γνωστό «όταν το δάκτυλο δείχνει το φεγγάρι, ο βλάκας κοιτάζει το... δάκτυλο». Αλλά όταν το δάκτυλο ανήκει στο χέρι του Αρτούρο Ούι κάθε κομματικής συμμορίας, δείχνει τις καρέκλες της εξουσίας στους αυλοκόλακες-υποτελείς του, ο βλάκας εξακολουθεί να ατενίζει το δάκτυλο, ο καιροσκόπος επικεντρώνει τη σωληνοειδή του όραση στα προνόμια από την κατοχή της καρέκλας, και ο εθελότυφλος συνεχίζει να μη βλέπει τίποτε. Και τότε, σημαίνει η ώρα του γελωτοποιού…

Οι ανεπάγγελτοι-επαγγελματίες πολιτικοί, αυτοί οι παράδοξοι ειδικοί του Τίποτα που επιμένουν να επιβιώνουν παρασιτικά ακόμη και σε εποχές «υψηλής ειδίκευσης», έχουν ως κύριο όπλο τους μια διανοητική εμβέλεια και ένα δείκτη νοημοσύνης που τους στερεί –μεταξύ άλλων και– από τη στοιχειώδη αυτοπροστασία που παρέχει σε κάθε άνθρωπο η αίσθηση του γελοίου.

Και στην προσπάθειά τους να αντισταθμίσουν την φοβία που τους διακατέχει από το ενδεχόμενο της απώλειας της διαχείρισης ασήμαντων υποτομέων της εξουσίας (μικροκομματικής, κυβερνητικής ή πολιτειακής), ενεργοποιούν το εργαλείο της μαζικής εξαπάτησης, στηριγμένοι στη δική τους μικρή Αυλή που αποτελείται από πλείστα όσα προσωπικά ανύπαρκτα και ετερόφωτα σαπρόφυτα (από «γιές-μαν» και «γιές-γούμαν») τα οποία –από κοινωνικο-πολιτική και ψυχοσεξουαλική άποψη– είναι καθηλωμένα στη βρεφική φάση της «εξέλιξής» τους.

Το κατάντημα όλων των ανεπάγγελτων-επαγγελματιών διαχειριστών της εξουσίας είναι θλιβερό. Αλλά, οι άμεσες, αλλά κυρίως οι μακροπρόθεσμες συνέπειες της εισβολής και κυριαρχίας τους στο δημόσιο βίο είναι καταστροφικές.

Ο πολιτικός κανιβαλισμός και η ακόρεστη πείνα για προνόμια, που αποτελεί λόγο για την κατάκτηση και τη διαχείριση της εξουσίας επί δύο αιώνες στα καθ’ ημάς, με στόχο τη μεθοδευμένη, μαζική και συστηματική υπεξαίρεση και διασπάθιση του δημοσίου χρήματος, καθιστούν όλο και περισσότερο σκοτεινό και δυσοίωνο το παρόν και το μέλλον της δύσμοιρης ελληνικής κοινωνίας.

Γιατί κάποτε οι οικονομικές τρύπες και τα «ελλείμματα» της κλεπτοκρατικής τους δραστηριότητας μπορεί να καλυφθούν (όχι φυσικά από εκείνους που τα δημιούργησαν, μετασχηματίζοντας τη λεηλασία της δημόσιας περιουσίας και του δημόσιου χρήματος –μέσω της θεσμοποιημένης μίζας– σε απόρρητους ιδιωτικούς τραπεζικούς λογαριασμούς). Εκείνο που δεν πρόκειται να ξεπεραστεί είναι η πλήρης ανατροπή των πολιτικών, ηθικών και ψυχοδιανοητικών δομών που συνεπάγεται η πολύχρονη συστηματική καταστρατήγηση και διαστροφή της σκέψης και της γλώσσας ενός λαού.

Η κάθε πληβεία «αλήτ» που διαχειρίζεται την εξουσία (ακολουθώντας τον ιστορικά δοκιμασμένο δρόμο όλων των διαχειριστών της εξουσίας), διαστρέφει το περιεχόμενο των εννοιών και βιάζει ανενδοίαστα τις λέξεις, για να εκφράζει μια πραγματικότητα που υπάρχει μόνο στο χαμηλό μορφωτικό επίπεδο, την ανορθόλογη διάνοια, την ανύπαρκτη ηθική και την ασταθή κοινωνική της υπόσταση.

Όπως είναι γνωστό, η μεθοδική καταστροφή της γλώσσας συμβάλλει στην αλλοίωση των ψυχοδιανοητικών μας δομών, πράγμα που διευκολύνει την κυριαρχία των γελωτοποιών της εξουσίας και την αποτροπή της αναγωγής των υπηκόων σε πολίτες.

Αν η έννοια του πολίτη νοηματοδοτείται από την επιθυμία και τη δυνατότητά του να έχει καίριο λόγο στις αποφάσεις που τον αφορούν και να αντιδρά στην αυθαιρεσία της εξουσίας (σ' αντίθεση με τον υπήκοο που δεν διανοείται και δεν επιθυμεί να αντιδράσει σ' αυτή), τότε οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι σ' ολόκληρη την περίοδο της καθ’ ημάς δικομματικής κλεπτοκρατίας από την δολοφονία του Καποδίστρια μέχρι σήμερα:

Δεν είμαστε παρά θλιβεροί υπήκοοι, όσο ανεχόμαστε τους όποιους νεο-βάρβαρους διαχειριστές της εξουσίας να κακοποιούν τη γλώσσα μας, να εμπορεύονται τα οράματά μας, να εμπαίζουν τις ελπίδες και τις αγωνίες μας, να κάνουν πολιτικά πραξικοπήματα (από τα πολύχρωμα ψηφοδέλτια μέχρι τις οβιδιακές μεταμορφώσεις των δημοψηφισματικών «όχι» σε «ναι»), να μας εξαπατούν διαρκώς («διώχνοντας» τις βάσεις κρατώντας τες και καταγγέλλοντας τα «μνημόνια», αποδεχόμενοι άλλα επαχθέστερα), να κάνουν «μπίζνες» αδειάζοντας τα δημόσια ταμεία και αυξάνοντας τον δικό τους αθέμιτο πλούτο και, συχνά, μας δολοφονούν (όπως με τις πρόσφατες εκτελέσεις στο σκοπευτήριο των Τεμπών).

Και δεν θα γίνουμε πολίτες αν δεν συνειδητοποιήσουμε ότι η άμυνα απέναντι σ’ αυτή την ιδιόμορφη και απεχθή ομάδα των ανεπάγγελτων-επαγγελματιών πολιτικών απαιτεί την διαρκή αντίσταση σε κάθε παραβίαση των ορίων και των κανόνων του κοινωνικο-πολιτικού παιχνιδιού από τους γελωτοποιούς που διαχειρίζονται κάθε φορά την εξουσία.

Επί δύο αιώνες, αδιαφορώντας για το δικαίωμά μας σε μια πολιτική αρχών, σταδιακά, μεταλλαχθήκαμε σε υπήκοους, παραδίνοντας αδιαμαρτύρητα τη διαχείριση της τύχης μας σε έναν εσμό επαγγελματιών πολιτικών χωρίς αρχές, σε μια (ημι)ντόπια διαχειριστική Κόζα Νόστρα που ενδιαφέρεται μόνο για τη διαιώνιση της επικυριαρχίας της στην ελληνική κοινωνία.

Αρνούμενοι να αναλάβουμε την ευθύνη της ύπαρξής μας εμείς οι ίδιοι, θεοποιούμε τον κάθε τυχάρπαστο γελωτοποιό-«σωτήρα», όντες πάντοτε επιλήσμονες της προειδοποίησης του Samuel Johnson ότι «πίσω από κάθε σωτήρα βαδίζει ένας δήμιος».

«Μετά τη θεοποίηση του Στάλιν, η βραδινή προσευχή κατέστη περιττή», σάρκαζε ο Bertolt Brecht. Μετά τη θεσμοποίηση της ξύλινης εξουσιαστικής και κομματικής γλώσσας των γελωτοποιών της εξουσίας, ο πολιτικός λόγος κατέστη περιττός και αντικαταστάθηκε από το παραπολιτικό και το λάιφ-στάιλ κουτσομπολιό περί παντός του ασήμαντου. Όμως, μια κοινωνία χωρίς γνήσιο πολιτικό λόγο είναι ένα άθυρμα ανιστορικών ανθρωποειδών που στερούνται οποιασδήποτε προοπτικής. Κι αυτή ακριβώς είναι η τωρινή μας κατάσταση στο λαβύρινθο της οποίας σέρνουμε τα βήματά μας, χωρίς καμιά αίσθηση ή δυνατότητα προσανατολισμού.

Ο κοινωνικός και πολιτικός ορίζοντας μας είναι σκοτεινός, «το μέλλον (μας) έχει πολλή ξηρασία». Και δυστυχώς, δεν φροντίσαμε εγκαίρως για αποθέματα νερού. Συνεπώς, μια πολύμορφη δίψα αποτελεί το κυριότερο χαρακτηριστικό του παρόντος και του μέλλοντός μας.

Αφήνοντας πίσω του «παλιοσίδερα και το υπόκωφο κοροϊδευτικό γέλιο των γενεών» (Τ. Μπορόφσκι), ο εσμός των ιδιόμορφων «θιάσων ποικιλιών» των επαγγελματιών πολιτικών που διαγκωνίζονται για τη συμμετοχή τους στη διαχείριση της εξουσίας από την δολοφονία του Καποδίστρια μέχρι σήμερα, οργανώνεται, ενισχύεται και «ανανεώνεται» με πυρήνα του δύο κλεπτοκρατικές παρατάξεις που εναλλάσσονται στη διαχείριση της εξουσίας, αλλάζοντας απλώς ονόματα.

Πρόκειται για ένα θλιβερό μπουλούκι ατάλαντων σαπρόφυτων που κοινό τους στοιχείο είναι ότι ανεβάζουν στη «δημόσια» σκηνή την Γκόλφω αυταπατώμενοι ότι ερμηνεύουν τον «Προμηθέα Δεσμώτη». Ένας θίασος που, σε κρίσιμες στιγμές, αρχίζει να συνειδητοποιεί πανικόβλητος ότι ποτέ δεν υπαγόταν στην αρμοδιότητα της πολιτικής κριτικής. Γιατί ήταν εξαρχής και παραμένει ένα μπουλούκι αξιολύπητων γελωτοποιών, για καθένα από τους οποίους ισχύει το:

«Είναι πολύ αργά να σώσεις το κεφάλι σου, όμως υπάρχει ακόμα καιρός για να εξευτελιστείς, για να καταντήσεις να πιστεύεις στα μάγια και στο διάβολο, για να πιστεύεις τα πάντα και να συναινείς. Ακόμα και τούτη τη στερνή ώρα». (Jan Kott, Σαίξπηρ ο σύγχρονός μας)

Ο Μαρκ Τουαίν έγραφε το 1879: «O Όμηρος στη δεύτερη ωδή της Ιλιάδας λέει με άμετρο ενθουσιασμό: ‘Χάρισέ μου αυνανισμό ή δώσε μου το θάνατο’...». Περίπου 200 χρόνια αργότερα, οι ανεπάγγελτοι επαγγελματίες πολιτικοί, με τις «θεσμικές» (!!!) παρεμβάσεις τους (άλλοτε γελοίες και άλλοτε τρομοκρατικές), επιμένουν αστόχαστα να μετασχηματίζουν αυτή την «ειδική» ατομική απόλαυσή τους σε δημόσιο πρόβλημα, στερώντας την κοινωνία από το οξυγόνο της ελευθερίας...

Η Αυλή των Θαυμάτων κάθε κομματικού δεσπότη

Η «αυλή» κάθε αρχηγού είναι σαφώς διαρθρωμένη από την άποψη της κατανομής των ρόλων:

1) Στον πυρήνα της Αυλής κάθε «Ηγέτη» συνωστίζονται οι καθαυτό αυλόδουλοι (κομματικοί «ευπατρίδες» ή, άλλως, παρακοιμώμενοι), που μάταια προσπαθούν να μετριάσουν το άγχος που απορρέει από την αδυναμία τους να υπάρχουν ως πολιτικά αυτοδύναμες οντότητες, με το να εμφανίζονται ως «βασιλικότεροι του βασιλέως» τους.

Η εν γένει εξωτερική εμφάνιση, το λεξιλόγιο, η στάση, η συμπεριφορά και, κυρίως, η ψυχολογία τους που καθορίζεται από την απολύτως ανισότιμη σχέση τους με τον αρχηγό τους, τους καταδικάζει να αναπαράγουν μια καρικατούρα του «αρχηγού» τους στο μικροπεδίο που διαχειρίζονται αποκλειστικά και μόνο ελέω του «αρχηγού». Μια καρικατούρα που προκαλεί οίκτο και θυμηδία, επιβεβαιώνοντας το αληθές του λόγου για τη σχέση αντίγραφου και πρωτότυπου, η οποία μετατρέπει την τραγωδία σε κωμωδία: Κανένας δεν μπορεί να παίξει το ρόλο του Χίτλερ, του Μουσολίνι ή του Στάλιν στη θέση του Χίτλερ, του Μουσολίνι ή του Στάλιν, χωρίς να γελοιοποιηθεί. Γιατί, «η τραγωδία είναι το θέατρο του παπά, και το γκροτέσκο είναι το θέατρο του παλιάτσου». (Jan Kott)

Υποκείμενα μιας έντονης εσωτερικής σύγκρουσης ανάμεσα σ' αυτό που είναι και σ αυτό που θα ήθελαν να είναι, αδυνατούν να αποφύγουν την αποκάλυψη του παυλοφιανού πυρήνα της πολιτικής συμπεριφοράς τους, κάθε φορά που εκπέμπεται το σήμα «Αρχηγός». Στις παρεμβάσεις τους υπάρχει μόνο η έκδηλη αγωνία να προστατευθεί ο «αρχηγός» με κάθε τρόπο και, μέσω αυτού, να προστατευτούν οι ίδιοι.

Η αντίδρασή τους είναι εξόχως αποκαλυπτική τόσο για τους ίδιους ως πολιτικά όντα, όσο και για την κομματική χαβούζα στην οποία εκκολάφθηκαν και την οποία διακονούν με το αζημίωτο.

Οι δουλοπρεπείς «αυλικοί», ως φορείς ενός ιδιόμορφου πολιτικού ναρκισσισμού, που διαμεσολαβείται από το είδωλο του «δεσπότη», εξαναγκάζονται να υιοθετούν συνεχώς μια υστερικόμορφη συμπεριφορά, που αντιστοιχεί στις μεταβαλλόμενες επιθυμίες του αφέντη τους. Έτσι, υιοθετούν και εφαρμόζουν την πρώτη αρχή της δημαγωγίας: Να λες τα πάντα, χωρίς να λες τίποτα. Να υπόσχεσαι τα πάντα, χωρίς να σέβεσαι καμμιά από τις υποσχέσεις σου.

2) Στον πρώτο ομόκεντρο κύκλο γύρω από τον πυρήνα της «αυλής» του αρχηγού, συνωστίζονται οι θλιβερές φιγούρες των «επώνυμων» υποβολέων που σιγοντάρουν τα προαναφερθέντα στελέχη της κεντρική «αυλής», ελπίζοντας σε κάποια αναδιανομή των ρόλων από τον «αρχηγό». Βασικό χαρακτηριστικό τους το «άλμα» από το «επαναστατικό» ταγάρι στην πιο «κυριλέ» τσάντα Λουί Βιτόν.

3) Στον δεύτερο ομόκεντρο κύκλο παρατάσσονται οι «υποστηρικτικές δυνάμεις». Τα πλέον απωθητικά δείγματα του χυδαιότερου μικροαστισμού, ως αναγκαίοι κομπάρσοι στους οποίους ανατέθηκε περιστασιακά και από «σπόντα» ο ρόλος του «εθνοπατέρα» ή της «εθνομητέρας», χάρη στην εύνοια του «αρχηγού», κάποιων μηχανισμών, και ορισμένων σχέσεων ή καταστάσεων: Αμήχανοι και άβουλοι, εξαντλούν το λόγο της πολιτικής ύπαρξής τους με παγωμένα χαμόγελα, άτοπες γκριμάτσες, ημιτελείς χειρονομίες και ατέλειωτες ανούσιες συζητήσεις με τους ομοίους τους. Κλακαδόροι-βουλευτές (ή βολευτές, κατά τον Κων/νο Καραμανλή) σε περίοδο μαθητείας στην «ενδεδειγμένη» κοινοβουλευτική συμπεριφορά.

Η αποτίμηση της γενικής εικόνας της κοινοβουλευτικής εμπροσθοφυλακής του κομματισμού, είναι απογοητευτική:

Η αισθητική της εξωτερικής τους εμφάνισης, η στάση του σώματός τους στα έδρανα, η σπασμωδικότητα των κινήσεων και η ανατριχιαστική εκφορά του λόγου τους (και κυρίως του άναρθρου, στον οποίο αριστεύουν) που υποτίθεται ότι πρέπει να υποτάσσεται στους κανόνες και να ανταποκρίνεται στα σχήματα της ελληνικής γλώσσας, αποπνέουν μια απωθητική χυδαιότητα που παραπέμπει ευθέως στις σελίδες του Ευγένιου Σύη. Συμπυκνωμένη έκφραση ενός «ήθους» και μιας «κουλτούρας» που προσπαθεί απεγνωσμένα να ξεπεράσει τους αντικειμενικούς περιορισμούς αυτού που είναι και να προβληθεί ως κάτι που δεν είναι.

Δεν έχει σημασία εάν είναι κακοί ηθοποιοί. Γιατί, σε ό,τι αφορά τη συμπεριφορά τους, αντικειμενική είναι μόνο η διαπίστωση της καθολικής επικυριαρχίας των υποφλοιωδών κέντρων του εγκεφάλου τους. Είναι ανίκανοι για όποιο παραγωγικό κοινοβουλευτικό (ή όποιο άλλο) έργο, και νομίζουν ότι αυτό αντισταθμίζεται με βίαιες εκτινάξεις, σπασμούς των μιμικών μυών, αποκρουστικές γκριμάτσες και άναρθρες κραυγές. Είναι ο ερπετόμορφος εγκέφαλος που παίρνει την εκδίκησή του από τον φλοιό.

«Αγωνίσου ή φύγε». Κάθε ζώο αντιμέτωπο με μια απειλή, είναι αναγκασμένο να διαλέξει ανάμεσα στη μάχη και τη φυγή, όπως αποφαίνεται η ηθολογία συνεπικουρούμενη από τη νευροφυσιολογία.

Όμως στα σύγχρονα «κοινοβούλια», οι ελέω του «αρχηγού» ανεπάγγελτοι επαγγελματίες πολιτικοί δεν διαθέτουν την πολυτέλεια της επιλογής, δεδομένου ότι η φυγή είναι αποκλεισμένη από την ανυπαρξία κάθε επαγγελματικής δεξιότητας ή τη μεγαλομανία τους. Είναι, συνεπώς, υποχρεωμένοι να μαχηθούν. Υπέρ του αφέντη τους και, συγχρόνως, υπέρ του εαυτού τους. Με κάθε μέσο.

Τουλάχιστον δύο αιώνες συνενοχής με την προσωπολατρία, τον αυταρχισμό, την αυθαιρεσία και τα σκάνδαλα, διαμόρφωσαν ολόγυρά τους τον βούρκο που τώρα τους καταπίνει. Και δεν μπορούν να σωθούν, αδράχνοντας τα μαλλιά τους... Είναι λοιπόν αυτονόητος λοιπόν ο καταστροφικός χαρακτήρας των αντιδράσεών τους στην απελπισμένη προσπάθειά τους να επιβιώσουν.

Σ' αυτή την τραγική κατάσταση που διαμορφώνουν οι ευπειθείς υπηρέτες κάθε Μεγάλου Αδερφού, συνειδητοποιούν ότι δεν υπάρχει καμμιά απόσταση ασφαλείας ανάμεσα στην απόφανση «το κράτος είμαι εγώ» και στην απελπισμένη ιαχή «αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων».

Γιατί την ώρα της κρίσης, στο εξουσιοφρενικό σύμπαν δεν υπάρχουν φίλοι, υπάρχουν μόνον αλλόφυλοι... Αυτός είναι ο πρώτος και έσχατος «ηθικός» κανόνας της «αλλαγής», που προαναγγέλλει τον πανικό του «ο σώζων εαυτόν σωθήτω» όταν έρχεται η ώρα της κρίσης.

Αφήνοντας πίσω του «παλιοσίδερα και το υπόκωφο κοροϊδευτικό γέλιο των γενεών» (Τ. Μπορόφσκι), αυτοί οι ιδιόμορφοι θίασοι ποικιλιών (οι οποίοι ενισχύθηκαν και με ένα κομματικό σχηματισμό που επί δεκαετίες φυτοζωούσε στο όριο του 3% για να εξασφαλίσει κοινοβουλευτική εκπροσώπηση), παίζουν τη «Γκόλφω» πιστεύοντας και διακηρύσσοντας ότι ερμηνεύουν τον «Προμηθέα Δεσμώτη», χωρίς να συνειδητοποιούν ότι ποτέ δεν υπάγονται στην αρμοδιότητα της πολιτικής κριτικής. Γιατί ήταν, είναι και θα είναι αντικείμενο της πολιτικής σάτιρας και της ψυχιατρικής. Δηλαδή, καθ’ οδόν προς «το μαυσωλείο ή το ψυχιατρείο» (Οκτάβιο Παζ).

Και στην προσπάθειά τους να αντισταθμίσουν την μόνιμη φοβία που τους διακατέχει για το ενδεχόμενο της απώλειας της διαχείρισης εξουσίας, απωθούν πεισματικά το αναντίρρητο γεγονός της «πολιτικής» τους προσωρινότητας, και ταυτίζουν την πεπερασμένη ύπαρξή τους με τους θεσμούς.

Έτσι, κάθε φορά που βάλλονται οι ίδιοι για τη διανοητική ή ηθική ανεπάρκειά τους, αντιδρούν κραυγάζοντας υστερικά ότι «θίγονται οι θεσμοί», λησμονώντας ότι η διαδικασία θέσμισης της κοινωνίας δεν τους περιλαμβάνει... «αυτοπροσώπως».

Κάθε ανθρώπινη κοινωνία αποτελεί μία «σύνθεση θεσμών» (πολλών κατασταλτικών και ελάχιστων μη-κατασταλτικών) που αναπτύσσονται ως γενικές διευθετήσεις στα διάφορα πεδία των ποικίλων ανθρώπινων αναγκών, με λειτουργικό τους στόχο την εξυπηρέτηση (ή, συνήθως, την καταπίεση) αυτών των αναγκών. Η ηθική, το δίκαιο, οι διάφορες τυπικές οργανώσεις (σχολείο, στρατός, συνδικάτο, κόμμα, εκκλησία, κ.λπ.), όλες οι γενικές διευθετήσεις (οικονομία, πολιτικό σύστημα, εκπαίδευση, υγεία, κ.λπ.) και οι διάφοροι τρόποι γνώσης, συνιστούν θεσμούς.

Μ’ άλλα λόγια, οι θεσμοί είναι κανονιστικά πρότυπα: «Εμπεριέχουν κανόνες που ρυθμίζουν τη συμπεριφορά του υποκειμένου και τις σχέσεις του με τους άλλους, στο χώρο και στο χρόνο. Αυτό σημαίνει πως είναι μηχανισμοί παραγωγής, κατανομής και άσκησης της εξουσίας». (Δ. Τσαούσης: Η Κοινωνία του Ανθρώπου, Αθήνα, Gutenberg, 1987, s. 471-473).

Συνεπώς, ως γενικές διευθετήσεις, οι θεσμοί δεν περιλαμβάνουν τους υπαλλήλους τους... «αυτοπροσώπως». Γιατί βέβαια, εάν «θεσμό» αποτελούσαν τα σαπρόφυτα των προσωπικά ανύπαρκτων και ετερόφωτων «γιές-μαν» και «γιές-γούμαν» της «αυλής» των εκάστοτε αρχηγίσκων («γιές-μαν» και «γιές-γούμαν» που από κοινωνικο-πολιτική και ψυχοσεξουαλική άποψη είναι καθηλωμένοι στη βρεφική φάση της «εξέλιξής» τους), καμιά κοινωνία δεν θα μπορούσε να υφίσταται ως τέτοια για πολύ...

Οι ουσιαστικές διαχωριστικές γραμμές δεν είναι αυτές που ορίζονται καιροσκοπικά από τις κομματικές «αυλές». Οι διαχωριστικές γραμμές και τα ανυπέρβλητα τείχη, δεν εδράζονται σε κάποιες επιφανειακές και διαρκώς μεταβαλλόμενες πολιτικές αλλά σε βαθύτερες κοινωνικές, πολιτιστικές, ψυχικές και βιολογικές διαφορές.

Τα αγεφύρωτα χάσματα δεν χωρίζουν το «φως από το σκοτάδι», ή την δήθεν «πρόοδο από τη συντήρηση», όπως θέλουν να μας κάνουν να πιστεύουμε τα κομματικά μορφώματα. Χωρίζουν τη συγκρατημένη ευπρεπή συμπεριφορά που υπόκειται σε κανόνες από την ανεπεξέργαστη παρορμητική λεκτική και κινητική επιθετικότητα που δεν υπόκειται σε κανένα κανόνα, αναδεικνύοντας την πλήρη διάσταση ανάμεσα σε γνήσιες νεοεγκεφαλικές και αρχαιοεγκεφαλικές συμπεριφορές, η οποία είναι μάλλον αδύνατο να διευθετηθεί.

  • Από τη μια μεριά, μια συμπεριφορά που έλκει την καταγωγή της από τα αρχέγονα τμήματα του ανθρώπινου εγκέφαλου, η οποία ακριβώς επειδή αδυνατεί να υπάρχει χωρίς να εξαργυρώνει διαρκώς τις μετοχές της (ψευδαισθήσεις, φαντασιώσεις, παρορμήσεις) στο χρηματιστήριο της εξουσιοφρένειας, είναι αναγκασμένη να τις προβάλει πάνω σ ολόκληρο το κοινωνικό σώμα.

  • Και από την άλλη, μια συμπεριφορά που καθορίζεται από τις απεγνωσμένες προσπάθειες του εγκεφαλικού φλοιού να θέσει κάτω από ένα στοιχειώδη έλεγχο την τυφλή εξέγερση των υποφλοιωδών κέντρων του εγκεφάλου και να επιτρέψει την ανάδειξη του έλλογου στοιχείου της ανθρώπινης ύπαρξης.

  • Από τη μια μεριά, ως ζητούμενο η ευπρέπεια, το ήθος, το ύφος κι ένας σαφής, δομημένος, μεστός, περιεκτικός και τεκμηριωμένος πολιτικός λόγος, που τείνει να εκλείψει.

  • Και από την άλλη, η συνθηματολογία, η χυδαιότητα, η απρέπεια, το ανύπαρκτο ήθος, το αναιδές ύφος και κυρίως οι σχεδόν άναρθρες κραυγές και οι εκρήξεις με τις οποίες εκφράζονται «πολιτικά» οι (όποιας παράταξης) «ταύροι εν υαλοπωλείω ή εν κοινοβουλίω» οι οποίοι υποδύονται τους... εθνοπατέρες ή τις εθνομητέρες, στην υπηρεσία ενός δήθεν κοινοβουλευτισμού που βρίσκεται σε μόνιμη έκπτωση.

Ανάμεσά τους υπάρχει ένα συμπεριφορικό χάσμα με σαφείς πολιτικές, πολιτιστικές, κοινωνικές αλλά και βιολογικές παραμέτρους, που λόγω της φύσης τους, είναι μάλλον αδύνατο να ξεπεραστούν. Εξ΄ου και η δυσοίωνη για κάθε κοινωνία διαπίστωση ότι αυτού του είδους τα χάσματα «δεν μπορούν να καλυφθούν με άνθη».

Η κοινωνία μετά από δεκαετίες υποβολής της σε μια μαζική «πλύση εγκεφάλου» παυλοφιανής έμπνευσης, η οποία αφύπνισε, απελευθέρωσε και θεσμοποίησε τη βαρβαρότητα του «κτήνους» που κρύβουμε μέσα μας, πρέπει τώρα να μάθει να συμβιώνει με το «κτήνος» σε όλα τα επίπεδα της λειτουργίας της...

Τα άτομα που διαμορφώνονται σε ένα ολοκληρωτικό μικρόκοσμο, ο οποίος κυριαρχείται μόνο από την επιδίωξη της αναπαραγωγής της εξουσίας του, καθίστανται πλήρως ανίκανα να αποδεχθούν λογικά το γεγονός της απώλειας της εξουσίας (στο πλαίσιο της οποίας παρασιτοβιούν) και αντιδρούν υπό το κράτος της εξουσίας της απώλειας.

Στον εξουσιαστικό μικρόκοσμο, η κατανομή της εξουσίας επιδρά διαφοροποιητικά και στις λεπτότερες αποχρώσεις της καθημερινής συμπεριφοράς των ατόμων: Από τον τρόπο ένδυσης μέχρι την ερωτική δραστηριότητα.

Η αίσθηση του παράλογου της αυθαιρεσίας που χαρακτηρίζει τις ανθρώπινες σχέσεις σ' ένα σχετικά φιλελεύθερο και ανεκτικό περιβάλλον, στο ολοκληρωτικό σύμπαν του μικροκομματισμού αντικαθίσταται από την αυθαιρεσία του παράλογου. Όσοι διαθέτουν κάποια ψιχία εξουσίας που τους επιτρέπουν να επικαθορίζουν την εξωτερική συμπεριφορά των Άλλων, είναι φορείς μιας ψευδοβεβαιότητας πάνω στην οποία εποικοδομείται μια πλαστή ταυτότητα (τους), η οποία επικαλύπτει την αναντιστοιχία μεταξύ της πραγματικής τους κατάστασης και της προβαλλόμενης εικόνας τους.

Αντιμέτωπη με την προοπτική της απώλειας της εξουσίας, αυτή η πλαστή ταυτότητα θρυμματίζεται, ανατρέποντας την επισφαλή ισορροπία που στηριζόταν επάνω της. Ως αποτέλεσμα, η επιβίωση της αυταρχικής προσωπικότητας συνεπάγεται την ολοκλήρωση μιας ψυχολογικής διεργασίας μέσω της οποίας η απώλεια της εξουσίας υποκαθίσταται αντισταθμιστικά από την εξουσία της απώλειας. Και «μετά από μένα, το χάος».

Απ' αυτή την άποψη, είναι εξόχως διαφωτιστική η παρατήρηση των συμπεριφορικών αντιδράσεων και των λεκτικών ακροβασιών όλων των διαχειριστών της εξουσίας, όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με την απειλή της απώλειας της εξουσίας.

Το δεσπόζον στοιχείο μεταξύ των αυτοδιορισμένων θεματοφυλάκων και των διαφόρων, προπαγανδιστικά διακηρυσσόμενων «αλλαγών» (τις οποίες οι ίδιοι αποφεύγουν επιμελώς να πραγματοποιούν όσο διαχειρίζονται την εξουσία) είναι ένα σύνολο συμπεριφορικών αντιδράσεων παυλοφιανού τύπου:

Σε κάθε εγκωμιαστική αναφορά του ονόματος του Αρτούρο Ούι του κάθε κομματικού μικρόκοσμου, οι «οπαδοί» αντιδρούν με ζωηρά χειροκροτήματα και κραυγές επιδοκιμασίας, ενώ σε κάθε απαξιωτική αναφορά σ’ αυτόν αντιδρούν με μια παρορμητική, λεκτική και κινητική βιαιότητα, εν είδει νευρόσπαστου. Όπως ακριβώς τα σκυλάκια του Παβλόφ εκκρίνουν αυτόματα γαστρικό υγρό όχι με τη λήψη της τροφής αλλά με τη σύλληψη ενός ηχητικού ή οπτικού σήματος που έχει συνδεθεί με την χορήγηση της τροφής...

Έτσι, διαμορφώνεται η αποκαλυπτική εικόνα μιας αξιολύπητης θλιβερής αγέλης ανθρώπων που η πολιτική λειτουργία τους έχει σαν πυρήνα της ένα και μόνο εξαρτημένο αντανακλαστικό: «Αρχηγός»..

Εξ’ ου και η επίγραμμα στην είσοδο της Κόλασης από τη «Θεία Κωμωδία» του Dante: «Εσείς που μπαίνετε, αφήστε κάθε ελπίδα»… (Άσμα ΙΙΙ)

ertopen.com 

* Ο Κλεάνθης Γρίβας είναι ψυχίατρος, νευρολόγος, διδάκτωρ ψυχιατρικής της Ιατρικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Έχει σπουδάσει ιατρική και κοινωνιολογία, ενώ είναι τακτικός συνεργάτης πολλών ιστοσελίδων, περιοδικών και εφημερίδων...