Η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ της ΕΛΛ. ΣΤΑΤ. σχετικά με την πορεία του ΑΕΠ κατά το β' τρίμηνο του 2011, αποτέλεσε μια δραματική αποκάλυψη του βάθους και του εύρους των αδιεξόδων στα οποία έχει περιέλθει η ελληνική οικονομία.
Η πρωτοφανής ύφεση ύψους 6,9% (το α' τρίμηνο τα μη-εποχικά διορθωμένα στοιχεία δείχνουν πτώση 8,1%) είναι κάτι το πρωτόγνωρο για την μεταπολεμική Ελλάδα και "ξεγυμνώνει" με πάταγο όλη την προπαγάνδα κυβέρνησης - τρόικας - ΜΜΕ πως φέτος η ύφεση θα ήταν δήθεν μικρότερη (3,5% - 4%) από ότι ήταν πέρυσι (4,5%).
Φυσικά, δεν είναι μόνο η πορεία του ΑΕΠ, αυτή που αναδεικνύει τα τρομερά μνημονιακά και μεσοπρόθεσμα οικονομικά και κοινωνικά αδιέξοδα.
Η ανεργία καλπάζει με τρομακτικούς ρυθμούς, έχοντας καταγράψει επισήμως το 16,6% το Μάιο από "μόλις" 12% τον Μάιο του 2010. Πλέον στην Ελλάδα, ακόμα και με βάση τα επίσημα στατιστικά στοιχεία οι άνεργοι (800.000) μαζί με τους απασχολήσιμους "συναγωνίζονται" σε αριθμό τους εργαζόμενους με πλήρες ωράριο και ο οικονομικά μη - ενεργός πληθυσμός και ο οικονομικά μη ενεργός πληθυσμός (4.383.374) υπερβαίνουν κατά πολύ τους απασχολούμενους (μόλις 4.131.528 άτομα).
Παράλληλα όσοι "τυχεροί" συνεχίζουν να έχουν δουλειά, υφίστανται απίστευτες πιέσεις από την εργοδοτική τρομοκρατία, που έχει αποχαλινωθεί όχι μόνο από την υψηλή ανεργία αλλά και από τον σκόπιμο παροπλισμό κάθε έννοιας ελέγχου της αγοράς εργασίας. Για να μην μιλήσουμε φυσικά για το δωσιλογισμό του συναινετικού - μνημονιακού συνδικαλισμού των ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ...
Παράλληλα, τομείς όπως η βιομηχανική παραγωγή ή η οικοδομή συνέχιζουν την κάθετη πτώση τους, από την οποία είναι αμφίβολο αν θα καταφέρουν ποτέ να ανακάμψουν και με τι όρους. Η μεν βιομηχανική παραγωγή τον Ιούνιο έπεσε 13% ενώ οικοδομική δραστηριότητα κατρακύλησε κατά 36,4% τον Απρίλιο.
Και μέσα σε αυτό το εφιαλτικό πλαίσιο, καταρρέει επίσης με πάταγο και η προπαγάνδα πως η "εσωτερική υποτίμηση" θα αναδιαρθώσει δήθεν την ελληνική οικονομία, κάνοντας την εξαγωγική. Μπορεί τον Ιούνιο η αξία των εξαγωγών - αποστολών να αυξήθηκε κατά 35,8%, αυτό όμως κατά κύριο λόγο οφείλεται στην αύξηση της αξίας των εξαγωγών των πετρελαιοειδών.
Η αξία, όμως, των εξαγωγών, χωρίς τα πετρελαιοειδή, αυξήθηκε μόλις κατά 4,5%, τη στιγμή που η πραγματική κατακρεούργηση των μισθών ήταν φυσικά πολλαπλάσια! Και σε αυτό το πλαίσιο η κατάσταση μπορεί μόνο να χειροτερεύσει καθώς η υποτροπή της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης, θα συμπιέσει τις έτσι και αλλιώς πενιχρές εξαγωγές.
Η ΥΦΕΣΗ ΚΑΘΙΣΤΑ ΣΙΓΟΥΡΗ ΤΗ ΛΗΨΗ ΑΚΟΜΑ ΣΚΛΗΡΟΤΕΡΩΝ ΜΕΤΡΩΝ...
Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά Κυβέρνηση και τρόικα, ακόμα έχουν ως επίσημο στόχο τους τον περιορισμό του ελλείμματος στα €19,8 δις, όταν μόνο στο 7μηνο το έλλειμμα έφτασε τα €15,5 δις.
Φυσικά, ένας τέτοιος στόχος είναι απίθανο να προσεγγιστεί ακόμα και με τα βάβρβαρα μέτρα του Μεσοπρόθεσμου που αφορούν το 2011, ύψους €6,5 δις. Και αυτό πολύ περισσότερο αν συνυπολογιστεί το γεγονός πως τα κυριότερα από αυτά τα μέτρα (έκτακτη εισφορά, ΦΠΑ, ΕΦΚ κλπ) επιδεινώνουν την ύφεση (λόγω μείωσης διαθέσιμου εισοδήματος), πράγμα που έχει ως συνέπεια τη μείωση των συνολικών εσόδων!
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, εκτροχιασμού του Προϋπολογισμού και βαθύτατης ύφεσης, είναι σχεδόν σίγουρο πως μέσα στο Σεπτέμβριο ή έστω τον Οκτώβριο η κυβέρνηση θα ανακοινώσει νέα ακόμα σκληρότερα αντιλαϊκά μέτρα.
Φαύλος κύκλος!
Και όλα αυτά σε μια περίοδο μεγάλης κρίσης, στην Ευρωζώνη, κατά την οποία ακόμα και χώρες όπως η Ιταλία, κινδυνεύουν να βρεθούν σε καθεστώς Μνημονίου!
ΕΛΠΙΔΑ ΥΠΑΡΧΕΙ. ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ!
Η κυβέρνηση και η τρόικα μπορεί να σχεδιάζουν, αυτό όμως δεν σημαίνει πως μπορούν να εφαρμόσουν τα καταστροφικά σχέδιά τους, στο βαθμό που ο λαός αποφασίζει να τα ανατρέψει.
Το προηγούμενο διάστημα η πρώτη φάση του κινήματος των πλατειών, άφησε πίσω του μια ισχυρή αγωνιστική παρακαταθήκη. Οι οικτρές διαψεύσεις κυβέρνησης - ΕΕ - ΔΝΤ, αναμένεται να "βγάλουν" πολύ περισσότερο κόσμο στους δρόμους, αρχής γενομένης από τις εκδηλώσεις της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης.
Στο πλαίσιο αυτό, οι δυνάμεις της Αριστεράς οφείλουν, πέρα από διαφορές, να ακολουθήσουν το δρόμο της συμπαράταξης στη βάση ενός συνεκτικού προγράμματος για τη διαγραφή, τουλάχιστον, του συντριπτικά μεγαλύτερου μέρους του χρέους (με "όπλο" τη στάση πληρωμών), την εθνικοποίηση των τραπεζών αλλά και την άμεση έξοδο της χώρας από την ευρωζώνη.
Αυτοί οι πυλώνες αποτελούν βασικούς όρους διεξόδου της χώρας από την κρίση, καθώς η παραμονή στον δρόμο της ΟΝΕ και του Μνημονίου μπορεί μόνο να οξύνει τα τρομερά κρισιακά αδιέξοδα. Σε δεύτερο χρόνο, οι δυνάμεις αυτές μπορούν να ανοίξουν το δρόμο για συνολικότερες ανατροπές και ρήξεις με ορίζοντα τη σοσιαλιστική προοπτική!
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου