Γιορτάζουμε το τέλος του δικού μας θανάτου, τον δικό μας θρίαμβο, τη δική μας ζωή. Το Χρισταναστάσιμο μήνυμα γίνεται η απαρχή της δικής μας ανάστασης, της δικής μας ατελεύτητης και αιώνιας ζωής.
Δράμα και θάμα του Απριλιού γιορτή και του Κυρίου, Λαμπρή, μυστικό ρόδο που οι σκληροί γεννούν του μαρτυρίου Σταυροί.
Χαρά των άδολων καρδιών και των ολόασπρων κρίνων, Λαμπρή, βόηθα, τη δόξα του ξανά το Γένος των Ελλήνων να βρει. Γίνε Ελεούσα Παναγιά ή με το δόρυ η Κόρη, Λαμπρή, μεσουρανίς κάμε να πάνε ως πρώτα οι δαφνοφόροι καιροί. Στο στόμα ως έχουν το φιλί του Πάσχα όλοι, μεγάλοι, μικροί, δείξε φιλί αναστάσιμο και την Ελλάδα πάλι, Λαμπρή.
Πρόσταξε του όκνου οι δαίμονες να πέσουν και του μίσους νεκροί. Στήσε μας της θυσίας βωμούς και της αγάπης Κροίσους, Λαμπρή.
Από λατρείες παλιές και νέες άναψε Υμέναιον ένα, Λαμπρή, για μιαν απίστευτη στο θάμα των Ελλήνων γέννα, μπορεί.
Έτσι ύμνησε ο ποιητής μας Κωστής Παλαμάς τη λαμπρότερη ημέρα του χρόνου ή ακόμη και ημέρα της λαμπρότερης εορτής.
Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη!
Τιμάται η ανάμνηση της ένδοξης Ανάστασης του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού.
Από την αγωνία, τον πόνο, τη θλίψη των Παθών και της Σταύρωσης, περνάμε στην αγαλλίαση και την ελπίδα που φέρνει η Ανάσταση.
Η Λαμπρή λέγεται και Πάσχα, ελληνική απόδοση της εβραϊκής λέξης pâsah (διάβαση). Μα κι αυτή αποτελεί μεταφορά στην εβραϊκή θρησκεία παλαιάς σχετικής γιορτής των Αιγυπτίων, που λεγόταν pisah (διάβαση) και σχετιζόταν με τη διάβαση του ηλίου από τον Ισημερινό (γιορταζόταν, δηλαδή, η ισημερία, που ήταν ουσιαστικά εορτή της άνοιξης).
Αρχικά, ήταν η μεγαλύτερη εβραϊκή γιορτή, που καθιερώθηκε σε ανάμνηση της απελευθέρωσης των Ισραηλιτών από την αιγυπτιακή αιχμαλωσία.
Στους Χριστιανούς το Πάσχα σχετίστηκε με την ανάσταση του Χριστού και
Αληθώς Ανέστη! Λαμπρό αγαπημένο φως
ως τέτοιο γιορτάζεται.
Μετά το Πάθος και την Ανάσταση του Κυρίου, το νόημα της εορτής μετασχηματίστηκε και πήρε νέα σωτηριολογική διάσταση.
Αποτελεί την κορυφαία στιγμή της Χριστιανοσύνης, τη γιορτή των γιορτών.
Γιορτάζουμε το τέλος του δικού μας θανάτου, τον δικό μας θρίαμβο, τη δική μας ζωή. Το Χρισταναστάσιμο μήνυμα γίνεται η απαρχή της δικής μας ανάστασης, της δικής μας ατελεύτητης και αιώνιας ζωής.
Το βαθύτερο νόημα του Πάσχα
Η Σταυρική θυσία του Ιησού δείχνει ότι ο Θεός πονάει για τον άνθρωπο και τα ανθρώπινα βάσανα. Γι’ αυτό από αγάπη προσφέρει ό,τι πιο πολύτιμο έχει για να σώσει τον ίδιο του τον Υιό.
Θέλησε να διδάξει την αντίσταση και την πάλη στο κακό, αλλά και την έννοια της αγάπης και τη διάθεση της προσφοράς του εαυτού μας υπέρ των πολλών.
Είναι η γιορτή της αγάπης, γιατί ο ίδιος ο Χριστός μας θυσιάστηκε για τη σωτηρία τη δική μας. Είναι το καλύτερο δείγμα της αγάπης του για μας.
Το αναζωογονητικό φως της Ανάστασης φέγγει πάνω από όλους μας. Χωρίς εξαιρέσεις και αποκλεισμούς. Ζεστό και αληθινό. Φως Χριστού!
Η Ανάσταση είναι το κέντρο της ορθόδοξης πίστης και ζωής. Αν ο Χριστός δεν αναστήθηκε, είναι κενό το κήρυγμά μας και η πίστη μας, δήλωνε κατηγορηματικά ο Απόστολος Παύλος, πριν μας διαβεβαιώσει ότι Αληθώς Ανέστη και έγινε η αρχή της δικής μας ανάστασης.
Το τσούγκρισμα των πασχαλινών αυγών
Το τσούγκρισμα των πασχαλινών αυγών συμβολίζει την Aνάσταση του Xριστού, καθώς το αυγό συμβολίζει τη ζωή και τη δημιουργία που κλείνει μέσα του. Όταν το κέλυφος του αυγού σπάσει με το τσούγκρισμα, γεννιέται μια ζωή, έτσι και το πασχαλινό αυγό συμβολίζει το σπάσιμο του τάφου του Xριστού και την Aνάστασή Tου.
Το αυγό, βέβαια, σε όλες σχεδόν τις αρχαίες κοσμογονίες συμβόλιζε τη γέννηση του σύμπαντος και της ζωής. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το σύμβολο των ορφικών Μυστηρίων που ήταν ένα φίδι τυλιγμένο γύρω από ένα αυγό, που συμβόλιζε τον κόσμο ο οποίος περιβάλλεται από το δημιουργικό πνεύμα. Στο επίπεδο της μύησης και της φιλοσοφίας, συμβόλιζε τον νεόφυτο που τη στιγμή της μύησης έσπαγε το κέλυφος του αυγού και ένας καινούργιος πνευματικός άνθρωπος γεννιόταν.
Ας τσουγκρίσουμε τα πασχαλινά τα αυγά μας... Ξαναγεννιούνται η φύση και η ζωή!
Ας φωτιστούμε και να μεταμορφωθούμε από το άκτιστο και ανέσπερο φως της Ανάστασής Του.
Ελένη Μαχαίρα / ΑΠΕ-ΜΠΕ
