«Κάτι κινείται...». Την εκτίμηση αυτή για τα όσα πρόκειται να συμβούν στην Αθήνα μεταφέρουν διπλωματικές πηγές από το Τόκιο, όπου το ελληνικό ζήτημα έχει γίνει η αφορμή για πολλές συζητήσεις στο περιθώριο της ετήσιας Συνόδου του ΔΝΤ...
Τόσο η κα Λαγκάρντ με την επισήμανση ότι η Ελλάδα όπως η Πορτογαλία και η Ισπανία, θα μπορούσε να χρειασθεί περισσότερο χρόνο, όσο και η αξιοπρόσεκτη επισήμανση του κ. Σόιμπλε ότι «έχει γίνει πρόοδος που δεν γνωρίζουν οι εξωτερικοί παρατηρητές» δημιουργούν περιθώρια για προσδοκίες έστω και προσωρινής «πολιτικής λύσης» για το άμεσο οικονομικό πρόβλημα της Αθήνας.
Κοινοτικοί αξιωματούχοι σημειώνουν ότι η πίεση του ΔΝΤ προς την Ευρωζώνη για περισσότερο χρόνο στο πρόγραμμα της Ελλάδας αλλά και η επιμονή του στο «κούρεμα» του επίσημου τομέα (κυρίως στα διμερή δάνεια και τα «κέρδη» της ΕΚΤ στα ελληνικά ομόλογα) «μας επιτρέπουν να υποθέσουμε ότι μέχρι την Σύνοδο Κορυφής θα έχει διαμορφωθεί μία πλατφόρμα αντιμετώπισης του ελληνικού προβλήματος με πολιτικά χαρακτηριστικά που θα διευκολύνει την ελληνική κυβέρνηση να συνεχίσει το έργο της...».
Παρ’ όλα αυτά κανείς ακόμα δεν παίρνει την ευθύνη να δώσει οριστικές προβλέψεις για το τι θα ακολουθήσει καθώς η διελκυστίνδα μεταξύ του ΔΝΤ και της Ευρωζώνης για το ποιος θα επωμισθεί το επιπλέον «κόστος» της κρίσης χρέους στη Ευρωζώνη φαίνεται να έχει ακόμα χρόνο μέχρι να δείξει τον «κερδισμένο».
Στην Αθήνα παρακολουθούν με αμηχανία προς το παρόν τις εξελίξεις στο μέτωπο αυτό και όπως αφήνουν να φανεί ορισμένα κυβερνητικά στελέχη «ποντάρουν στην πίεση του ΔΝΤ...».
Ενδιαφέρον πάντως είναι ότι στην Σύνοδο Κορυφής του Τόκιο για πρώτη φορά με αφορμή μελέτη του ΔΝΤ αλλάζουν οι εκτιμήσεις για το πώς η διαδικασία της «εσωτερικής υποτίμησης» επηρεάζει και επηρεάζεται από την συρρίκνωση της οικονομικής δραστηριότητας που προκαλεί. Οι εκτιμήσεις αυτές δείχνουν ότι η ύφεση που προκαλεί η «εσωτερική υποτίμηση» είναι σχεδόν διπλάσια σε σχέση με αυτή που υπολόγιζαν μέχρι τώρα και κατά συνέπεια η εφαρμογή της σαν κεντρική δημοσιονομική στρατηγική δημιουργεί ένα φαύλο κύκλο που απομακρύνει την επιστροφή στην ανάπτυξη της οικονομίας που την έχει υποστεί. Η μελέτη αυτή σύμφωνα με παρατηρήτές που βρίσκονται στο Τόκιο εξηγεί και την επιμονή του ΔΝΤ αφενός να δοθεί περισσότερος χρόνος στις χώρες που έχουν μπει σε πρόγραμμα όπως η Ελλάδα και η Πορτογαλία και αφετέρου για μεγαλύτερο κούρεμα στο ελληνικό χρέους...
Τόσο η κα Λαγκάρντ με την επισήμανση ότι η Ελλάδα όπως η Πορτογαλία και η Ισπανία, θα μπορούσε να χρειασθεί περισσότερο χρόνο, όσο και η αξιοπρόσεκτη επισήμανση του κ. Σόιμπλε ότι «έχει γίνει πρόοδος που δεν γνωρίζουν οι εξωτερικοί παρατηρητές» δημιουργούν περιθώρια για προσδοκίες έστω και προσωρινής «πολιτικής λύσης» για το άμεσο οικονομικό πρόβλημα της Αθήνας.
Κοινοτικοί αξιωματούχοι σημειώνουν ότι η πίεση του ΔΝΤ προς την Ευρωζώνη για περισσότερο χρόνο στο πρόγραμμα της Ελλάδας αλλά και η επιμονή του στο «κούρεμα» του επίσημου τομέα (κυρίως στα διμερή δάνεια και τα «κέρδη» της ΕΚΤ στα ελληνικά ομόλογα) «μας επιτρέπουν να υποθέσουμε ότι μέχρι την Σύνοδο Κορυφής θα έχει διαμορφωθεί μία πλατφόρμα αντιμετώπισης του ελληνικού προβλήματος με πολιτικά χαρακτηριστικά που θα διευκολύνει την ελληνική κυβέρνηση να συνεχίσει το έργο της...».
Παρ’ όλα αυτά κανείς ακόμα δεν παίρνει την ευθύνη να δώσει οριστικές προβλέψεις για το τι θα ακολουθήσει καθώς η διελκυστίνδα μεταξύ του ΔΝΤ και της Ευρωζώνης για το ποιος θα επωμισθεί το επιπλέον «κόστος» της κρίσης χρέους στη Ευρωζώνη φαίνεται να έχει ακόμα χρόνο μέχρι να δείξει τον «κερδισμένο».
Στην Αθήνα παρακολουθούν με αμηχανία προς το παρόν τις εξελίξεις στο μέτωπο αυτό και όπως αφήνουν να φανεί ορισμένα κυβερνητικά στελέχη «ποντάρουν στην πίεση του ΔΝΤ...».
Ενδιαφέρον πάντως είναι ότι στην Σύνοδο Κορυφής του Τόκιο για πρώτη φορά με αφορμή μελέτη του ΔΝΤ αλλάζουν οι εκτιμήσεις για το πώς η διαδικασία της «εσωτερικής υποτίμησης» επηρεάζει και επηρεάζεται από την συρρίκνωση της οικονομικής δραστηριότητας που προκαλεί. Οι εκτιμήσεις αυτές δείχνουν ότι η ύφεση που προκαλεί η «εσωτερική υποτίμηση» είναι σχεδόν διπλάσια σε σχέση με αυτή που υπολόγιζαν μέχρι τώρα και κατά συνέπεια η εφαρμογή της σαν κεντρική δημοσιονομική στρατηγική δημιουργεί ένα φαύλο κύκλο που απομακρύνει την επιστροφή στην ανάπτυξη της οικονομίας που την έχει υποστεί. Η μελέτη αυτή σύμφωνα με παρατηρήτές που βρίσκονται στο Τόκιο εξηγεί και την επιμονή του ΔΝΤ αφενός να δοθεί περισσότερος χρόνος στις χώρες που έχουν μπει σε πρόγραμμα όπως η Ελλάδα και η Πορτογαλία και αφετέρου για μεγαλύτερο κούρεμα στο ελληνικό χρέους...
του Γιάννη Αγγέλη στο Capital.gr
